Καποιοι φιλοι παραβρεθηκαν στο mugello. Ενα οδοιπορικο θα βρειτε παραρακατω.
ΕΔΩ
Καποιοι φιλοι παραβρεθηκαν στο mugello. Ενα οδοιπορικο θα βρειτε παραρακατω.
ΕΔΩ
και καποιες φωτογραφιες να υπαρχουν και εδω....ειναι πολλες να μεταφερθουν στο συνολο....
.
Εκδρομή στο MUGELLO 2006 εντυπώσεις
Ξεκινήσαμε πέμπτη κατά της 10 από την Αθήνα εγώ με το ZZR 1100 και ο γιος μου ο Γιάννης με το 636 για πάτρα. Στον δρόμο συναντούσαμε και άλλους μοτοσικλετιστές με τον ίδιο προορισμό. Κατά της 12.15 ήμασταν πάτρα στον σταθμό. Είχαμε φουλάρει και της μηχανές μας για να είμαστε έτοιμοι για το ταξίδι. Σιγά σιγά αρχίσαμε να μαζευόμαστε και πήγαμε προς το καράβι όπου μας περίμενε η Ιωάννα με άλλους μοτοσικλετιστές με τα εισιτήρια στο χέρι.
Καλαμπούρι, πειράγματα, και σιγά σιγά η παρέα αρχίζει να γνωρίζετε καλύτερα μετά από της απαραίτητες συστάσεις. Το κέφι μας είναι στο ζενίθ του και σε λίγα λεπτά αισθανόμαστε ότι όλοι γνωριζόμασταν χρόνια.
Αποβίβαση στο καράβι και το πρώτο ευτράπελο ήταν ότι είχαν δώσει από το πρακτορείο 8 κλειδιά σε μια τετράκλινη καμπίνα. Τρελό γέλιο και κανονίζαμε ποιοι θα κοιμηθούν αγκαλίτσα. Μετά από λίγο ήρθε το γκρουμ και μας έδωσε 4 κλειδιά για άλλη καμπίνα σταματώντας τα γέλια μας και τα πειράγματα που κάναμε ο ένας στον άλλο. ( μάλλον το έκαναν γιατί από τα γέλια είχαμε ξεσηκώσει το καράβι στο πόδι, παραδόξως αντί να νευριάσουμε το πήραμε στον χαβαλέ)
Αργότερα μπήκαν και οι υπόλοιποι από την Ηγουμενίτσα.
Στης 9 τα μεγάφωνα του πλοίου μας καλούσαν στο σαλόνι πρώτης θέσης για ενημέρωση.
Το ταξίδι σε ιταλικό έδαφος ήταν 320 χιλιόμετρα περίπου. Το οτορουτ του είχε βγάλει 3 ώρες και 15 λεπτά με 120 χιλιόμετρα.
Το πρόγραμμα είχε ως έξεις.
Θα ξεκινούσαμε μπροστά εγώ και στην μέση ο Σπύρος του 0300 και σκούπα η Ιωάννα με τον Παύλο. Ο Παύλος είναι μηχανικός και θα είχε και εργαλεία για τυχών μικροβλαβες αν συμβαίνανε.
Θα κάναμε μια διαδρομή περίπου 140 χιλιόμετρα και στο σημείο που είχε οριστεί ανασυγκρότηση θα σταματούσαμε για βενζίνη και καφέ για 45 λεπτά. Μετά θα κάναμε άλλα 130 χιλιόμετρα και θα κάναμε δεύτερη στάση των 45 λεπτών. Τον ρυθμό του ταξιδίου θα τον όριζα εγώ βάση του τι θα συναντούσαμε από κίνηση για να μπορέσει και το γκρουπ να μην σπάσει και να είναι όλο μαζί.
Αρκεί να σκεφτείτε ότι 47 μοτοσικλέτες από 10 μέτρα απόσταση τουλάχιστον θα κάναμε ένα φίδι των 500 μέτρων.
12+30 της παρασκευής ήμασταν στην μηχανές και ξεκινούσαμε. Στην είσοδο της οτοστρατα το μ#*ακισμενα διόδια μπλόκαραν και δεν μας έδιναν χαρτάκι για να ανοίξει η μπάρα να φύγουμε. Κατόπιν διαβουλεύσεων με τους ανθρώπους των διοδίων οι περισσότεροι φύγαμε χωρείς χαρτάκι και όταν φτάναμε Φλωρεντία θα τους λέγαμε το τι συνέβαινε και θα πληρώναμε άλλοι το ίδιο.
Στην πρώτη ανασυγκρότηση φτάσαμε τέλια με μια ταχύτητα ταξιδίου 130-150.
Φαγητό καφές, βενζίνη και μετά από 45 λεπτά ξεκινήσαμε.
Η απόφαση του γκρουπ ήταν να ανεβάσουμε λίγο ταχύτητα αν το επέτρεπε ο δρόμος στην συνέχεια.
Ο ρυθμός ανέβηκε στο 160-180 μέχρι την Μπολόνια.
Από εκεί και προς την Φλωρεντία γίνονται έργα στον δρόμο και θα έπρεπε να κόψουμε ρυθμό. Φτάνοντας στην Μπολόνια με περίπου 180 σταθερά. Ανακαλύπτω ότι έχει γίνει παράκαμψη πιο μπροστά από την κανονική έξοδο. Πέφτω στα φρένα δείχνοντας στους πόσο ότι πρέπει να πάμε δεξιά. Μέχρι να φρενάρουμε περίπου 15-20 μηχανές έχουμε περάσει την έξοδο και οι πιο πίσω μπαίνουν στην έξοδο κανονικά. Τους κάνω σινιάλο να προχωρήσουν και εγώ με το υπόλοιπο γκρουπ προχωρουμε για την επόμενη έξοδο να κάνουμε αναστροφή.
Αυτό μας κόστισε περίπου 20 λεπτά από τον χρόνο μας και βρεθήκαμε πίσω από την σκούπα περίπου 5 χιλιόμετρα. Από εκεί στην συνέχεια ο ρυθμός ήταν 120-140 μόνο σε ελάχιστα σημεία, λόγο της βροχής που είχε προηγήθη στον δρόμο ήταν μούσκεμα και δεν ήθελε κανείς να το διακινδυνεύσει, εμάς μας έπιασε μια ψιχάλα για 3-4 χιλιόμετρα τόσο ασήμαντη που δεν ασχοληθήκαμε καθόλου μαζί της.
Το προπορευόμενο γκρουπ με την Ιωάννα και τον Παύλο αφού έκαναν μια στάση γα ανεφοδιασμό και με την σύμφωνη γνώμη άλλων και κατόπιν επικηνονιας της Ιωάννας μαζί μου ότι όλα πάνε καλά ξεκίνησαν για Φλωρεντία.
Φτάσαμε και εμείς στην προγραμματισμένη στάση βενζίνη καφές τσιγάρο και φύγαμε. Αλώστε ο προορισμός μας ήταν κοντά και εφόσον θα φτάναμε νωρίς θα είχαμε χρόνο και για βόλτα στην Φλωρεντία το απόγευμα.
Στην έξοδο από την οτοστρατα μας περίμενε το υπόλοιπο γκρουπ και αφού ρωτήσαμε τους ντόπιους μας έδηξαν το ξενοδοχείο μας. Η ώρα ήταν 4+10, είχαμε κάνει 3 ώρες και 40 λεπτά με της στάσεις. Πολύ καλός χρόνος.
Το ξενοδοχείο ήταν στο χωριό καλετζανο 12 χιλιόμετρα από το κέντρο της Φλωρεντίας.
Μετά από μια ώρα όσοι ήθελαν να πάμε στην Φλωρεντία ήμασταν στην είσοδο του ξενοδοχείου. Εφοδιαστήκαμε εισιτήρια των λεωφορείων από την ρεσεψιόν και με το λεωφορείο να έρχεται κλασικά ιταλικά στην ώρα του με απόκλιση +- 5 δευτερόλεπτων από την ώρα που γράφει ότι θα φτάσει στην συγκεκριμένη στάση (όπως στην Ελλάδα δηλαδή) σε λίγο ήμασταν στην πόλη.
Όσοι δεν ξανά είχαν επισπευτεί την Φλωρεντία έμειναν με το στόμα ανοικτό από την ομορφιά της.
Το Σάββατο όσοι δεν πήγαν να δουν τα χρονομετρημένα, πάλι με το λεωφορείο στην πόλη για ψώνια και όλοι συμφώνησαν ότι στην Ελλάδα μας πιάνουν τον κ#λο.
Την Κυριακή συμφωνήσαμε να πάμε μέσα από την Φλωρεντία και να κάνουμε την μεγάλη διαδρομή για να αποφύγουμε την οτοστρατα που μπαίνει όλη η Ευρώπη στην πίστα και να πάμε στο μέρος που ήξερα να αφήσουμε της μότο μας με ασφάλεια και να καθίσουμε στο γνώριμο για εμένα σημείο. Πράγμα που έδηξε ότι άρεσε σε όλους μιας που δεν είχαν το μυαλό για της μότο τους και είχαν και ορατότητα σε μεγάλο μέρος της πίστας.
Ο αγώνας……
Ας πουν οι άλλοι της εντυπώσεις τους εγώ θα πω ότι ήταν απλά υπέροχος.
Δευτέρα 6+30 (βάρβαρη ώρα ναι συμφωνώ, αλλά το καράβι έφευγε στης 1+30 και η Ιωάννα φοβόταν και σωστά πιστεύω ότι αν σηνεβενε κάτι σε κάποια μότο να είχαμε χρόνο να την επισκευάσουμε)
Όλα πήγαν καλά εκτός από ένα σκασμένο λάστιχο που ο φίλος πήγε σε ένα βουλκανιζατέρ και το έφτιαξε και ήρθε στην ώρα του.
Σε 4 ώρες χάλαρα ήμασταν στην Αγκόνα. 10+30 δηλαδή. Αράξαμε σε μια καφετέρια και απολαμβάναμε τον ήλιο ανταλλάσοντας της εντυπώσεις μας για το ταξίδι μας.
Όλοι είπαν ότι πέρασαν καλά και αν μπορέσουν θα το ξανακάνουν στην πρώτη ευκαιρία.
Οι δικες μου εντυπώσεις για την οργάνωση…
Για πρώτη φορά που το 0300 διοργάνωσε ταξίδι στην Ιταλία και με προσωπικές αλλά και άλλων παιδιών που είχαν ξανακάνει ταξίδια συμφωνήσαμε ότι σίγουρα ήταν το καλύτερα οργανωμένο. Δεν ήταν το τέλειο αλλά ήταν το καλύτερο. Και το ότι 47 μηχανές πήγαμε και ήρθαμε χωρείς να έχουμε τίποτα δυσάρεστο να εκφράσουμε πιστεύω ότι είναι αρκετό.
Εδώ βόλτα στην αγία Άννα πάνε 20 μότο και έχουν απώλειες.
Από της ατυχές στιγμές του ταξιδίου.
Ένας φίλος με Φρέιζερ 1000 καινούριο είδε μια μπετοβεργα να πέφτει από ένα φορτηγό και σαν βέλος να καρφώνετε στην μια σωλήνα της πολλαπλής του μπροστά τριποντάς την. Ευτυχώς που δεν ήταν στο σώμα του. Ένα γεγονός που πρώτη φορά ακούω στους δρόμους της Ιταλίας να συμβαίνει. Μήπως ο φορτηγατζής ήταν έλληνας????
Στην αττική οδό μετά τα διόδια το μοτέρ του καβασακι μου παρέδωσε το πνεύμα του κόβοντας μπιέλα. 1 χιλιόμετρο πριν που είχα σταματήσει να πληρώσω τα διόδια δεν ακουγόταν τίποτα ανισηχιτηκο. Δεν πειράζει εμείς να είμαστε καλά και θα πάρουμε άλλο….
Αυτά από εμένα ας συμπληρώσει και άλλος της εντυπώσεις του.
Γιώργος
Μπράβο ρε παιδιά! Πάντα τέτοια και καλύτερα. Το πάν είναι η παρέα και μετά ο προορισμός!! Κι όπως λένε....δεν έχει σημασία ο προορισμός, αλλά το ταξίδη!!!
Καλά χιλιόμετρα!
Poly oraioi...sas zilevo!!An xanapate parte tin S16 kai oxi autostrada...foveri diadromi!!
if anything just cannot go wrong, it will anyway -Murphy's law
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση