Λοιπόοοον....
Πιτσιρικάς είχα ζητήσει απο το πατέρα μου να μου πάρει ένα Daxάκι.
Αυτός φυσικά μου είπε ότι καλύτερα έχει να κάψει τα λεφτά μπροστά μου παρά να μου πάρει οποιοδήποτε μηχανάκι.
Υστερα απο κανα δυο καλοκαίρια άρχισα να δουλεύω κι έτσι στα 16, κατάφερα μετά από δουλειά ενός καλοκαιριού να αποκτήσω ένα παπάκι.
Αλλά απ ότι φαίνεται, το νταξάκι έμεινε απωθημένο, κι έτσι δε ξέρω πως μου ήρθε φέτος το χειμωνα, να πάρω ένα.
Μετά από πολύ ψαξιμο δεν κατάφερα να βρώ κάτι που να είναι όπως το ηθελα.
Τέλως πάντων είδα οτι η μόνη λύση, θα ήταν να πάρω ένα σε οσο πιο καλη τιμή γίνεται και να το φτιάξω.
Ο στοχος μου ήταν να το φέρω σε μια κατάσταση όσο πιο κοντά στην ορίτζιναλ.
Ξέρω ότι στην Αθήνα, την εποχή που ήμουν πιτσιρικάς είχατε τρέλλα σχεδόν μόνο με τα παπιά,αλλά εδώ στα Χανιά είχαμε εξίσου και με τα νταξάκια αλλά και με το παλιό κλασσικό CD της HONDA.
Λοιπόν αυτό εδώ που βλέπετε είναι το ερείπιο που βρηκα και θα προσπαθήσω να σας παρουσιάσω πως θέλω νατου χαρίσω άλλα τόσα χρόνια ζωής από όσα ήδη έχει (τουλάχιστον)
Απάντηση με παράθεση
