Ζυρίχη...
Ζυρίχη...
Ο σπιτονοικοκύρης του πεινούσε ο κακομοίρης!
Η γειτονιά του...
Αφού μας μαγείρεψε η γυναίκα του, πεταχτήκαμε μέχρι τη Γερμανία (μισή ώρα δρόμος) με το αυτοκίνητο για να αγοράσουν πράγματα από το Lidl για το σπίτι. Οι τιμές στο Lidl ήταν λίγο χαμηλότερες απ’ ότι σε εμάς!!!
Μέσα από το αυτοκίνητο παρακολουθούσα τα υπόλοιπα οχήματα. Κανείς δεν υπερέβαινε το όριο των 50 μέσα στην πόλη. Έστω 52-53 να πας, τα φλας αστράφτουν στις κάμερες που βρίσκονται κυριολεκτικά παντού. Επίσης, θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να γίνει θανατηφόρο ατύχημα με τις ταχύτητες που οδηγούν και την οδηγική παιδεία που έχουν.
Η Ζυρίχη είναι πανέμορφη. Τα νεοκλασσικά κτίρια είναι διατηρημένα άψογα, έχει πολλές πλατείες με πράσινο, κυκλοφοριακό δεν υφίσταται, τα ΜΜΜ έρχονται στην ώρα τους και δεν έχεις ανάγκη να κυκλοφορήσεις με το αυτοκίνητο! Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι περιμένοντας τον Στέλιο έξω από το σπίτι του, το λεωφορείο της γραμμής διασταυρώθηκε 3-4 φορές ακριβώς στο ίδιο σημείο με άλλο λεωφορείο της ίδιας γραμμής που εκτελούσε ανάποδα το δρομολόγιο!
Τελευταία τροποποίηση από Kostas2B; 02/08/2014 στις 18:51.
Το βράδυ ο Στέλιος είχε κανονίσει να κοιμηθώ σε ένα συνάδελφό του, Έλληνα επίσης που μένει μόνιμα εκεί. Τρομερά ομιλητικός τύπος, συστηθήκαμε και πέσαμε για ύπνο…
Πάλι καλά που δε σηκώθηκε το πρωί να μου πει «Ποιος είσαι εσύ και τι κάνεις εδώ πέρα?»
Διαδρομή
Χλμ ημέρας : 242
Βενζίνη: -
Ξενοδοχείο : -
Λοιπά (αναμνηστικά, φαγητό) : 15 ευρώ
ΜΕΡΑ 7η
Η μέρα ξεκίνησε στο γκαράζ του Στέλιου νωρίς νωρίς με ανεβασμένη διάθεση.
Θα πηγαίναμε μια βόλτα στην πόλη για φωτό και καφέ αρχικά. Ήταν Σάββατο πρωί, δεν είχε κίνηση και είχε και ήλιο. Τι άλλο να ζητούσαμε?
Στα πρώτα μέτρα σχεδόν σε κάθε φανάρι, είχε κάτι γραμμές κάτω ο δρόμος. Ο Στέλιος μου εξηγούσε ότι είναι αισθητήρες που ανιχνεύουν την κίνηση του δρόμου και δίνουν προτεραιότητα αναλόγως. Π.χ. αν στο φανάρι δεν υπάρχει όχημα, μένει μόνιμα στο κόκκινο ώστε στο κάθετο ρεύμα να μη δημιουργείται κίνηση χωρίς λόγο.
Όνειρα θερινής νυκτός για εμάς!
Στους δρόμους της Ζυρίχης… Το τραμ το no.1 μέσο!
Με τον Στελάρα...
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης με πολύ κόσμο και τρένα προς παντού...
Ήρθε και ο Γιώργης και με αργούς ρυθμούς ξεκινήσαμε για Γερμανία. Ο Γρηγόρης δε μπόρεσε γιατί ένιωθε ενοχλήσεις στον ώμο του!
Hit the road George...
Πριν βγούμε από την πόλη κάπου χάσαμε τον Στέλιο με αποτέλεσμα να κάνουμε 50 χλμ τσάμπα με το Γιώργο και να χάσουμε περίπου μια ώρα!
Ο προορισμός μας ήταν το Triberg που βρίσκεται στον Μέλανα Δρυμό ή αλλιώς Black Forest. Θα διανυκτερεύαμε κάπου κοντά.
Μπαίνοντας λοιπόν στην περιοχή του δάσους...
Το μεσημεράκι, έχοντας διανύσει σχεδόν 200km περάσαμε έξω από ένα Youth Hostel. Συμφωνήσαμε και οι τρεις να μείνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μας έδωσε ένα κοιτώνα με 6 κρεβάτια και μας είπε ότι αν έρθει κανένας, υπάρχει πιθανότητα να τον βάλει μαζί μας… Ανεβήκαμε και αλλάξαμε ρούχα για να πάμε μια βόλτα στο Triberg, 1 μολις km μακριά.
Οι γαμπροί του Triberg...
Triberg...
Το Triberg είναι γνωστό για το μεγαλύτερο ρολόι κούκου στον κόσμο.
Μας είχε κόψει η πείνα και ψάχναμε να βρούμε κάτι να φάμε. Κάπου σε μια γειτονιά μύρισε τσίκνα!
Ήταν ένα γλέντι Τούρκων. Είχαν στρώσει τραπέζια με κεμπάπ, πίτες ανατολής, μπακλαβά και άλλα πολλά.
Ήταν όλοι πάρα πολύ φιλικοί, ειδικά όταν άκουσαν ότι είμαστε Έλληνες. Μας κέρασαν τσάι και όταν φύγαμε μας χαιρέτησαν όλοι τους.
Στη συνέχεια, επισκεφτήκαμε τον καταρράκτη μέσα σε μια καταπράσινη πλαγιά.
Δεν ανεβήκαμε όλο το δρομάκι, γιατί κάπου έλεγε ότι ήταν μια ώρα δρόμος!
Ένα μαγαζί με ρολόγια και αναμνηστικά…
Οι κοπέλες ντυμένες με παραδοσιακές γερμανικές στολές.
Επιστρέψαμε το απόγευμα στο hostel, για λίγο όμως και αποφασίσαμε να πάμε ως την κοντινή πόλη Sankt Georgen για μια μπύρα.
on board TDM 900... Για να παρει μια γεύση και ο Γιώργος από Super Tenere!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση