Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Για μένα, όχι έτσι απλά. Η εν γένει κοινωνική διαγωγή ακόμα και πέραν της εκτέλεσης των καθηκόντων σου οφείλει να χαρακτηρίζεται από λαμπρότητα και αγλάϊσμα μη εμπίπτοντας στους περιορισμούς ενός κουτσουρεμένου 8ωρου. Ακόμα, θέλω αυτοί να αποτελούν παράδειγμα και πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς για μένα και τα παιδιά μας.
Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν ξέρουν ότι δεν ξέρουν αυτά που δεν ξέρουν.
Οπωσδήποτε όχι.
Αλλά, στη πρώτη περίπτωση, το μείον ένα τάλαρο, το ένα μαυρισμένο μάτι και το πληγωμένο παιδί μπορείς να απευθυνθείς σε αυτούς της
2ης περίπτωσης και ως ένα βαθμό να αποζημειωθείς οικονομικά ή ψυχολογικά.
Στη 2η περίπτωση απλά τον τρως και κάνεις οτιδήποτε για να βρεθείς στη θέση του ή απλά τα γράφεις *x/ σου και γίνεσαι χειρότερος από αυτόν προληπτικά.
Δηλαδή τελικά οι σούζες και τα καγκουριλίκια είναι κακό?