Όχι δε πάσχω από αυτό το σύνδρομο που κατηγορούν τον αντρικό πλυθησμό.
Πρόσφατα (στο 36 ωρο) μου έτυχε κάτι που έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν τουλάχιστον άλλες 2 φορές
Αυτή τη φορά το σκηνικό έπαιξε στην Ελασσόνα. Σταματάω και ρωτάω για μια φωτογραφία που είχαμε να βγάλουμε, στην οποία ήταν ένα εκκλησάκι.
- Γεια σας και συγνώμη για την ενόχληση. Ξέρετε που είναι αυτό το εκκλησάκι?
- Εμμμμμμμμμ οχι δεν το έχω δει εδώ κοντά μισώ λεπτακι (φεύγει πάει προς τα πίσω σε ένα καφενείο και μπαίνει μέσα. εγώ τον ακολουθώ). Μαρία ξέρεις που είναι αυτό το εκκλησάκι?
- Εμμμμμμμ όχι. Μισό λεπτάκι να ρωτήσω τον Γιώργο. Γιώργο να σου πώ λίγο.
και βγαίνει από τη κουζίνα του καφενείου ένας που πρέπει να είχε πιει ίσαμε και με 3 κιλά κοκκινέλι. Δε κοιτάει καν το χαρτί με τη φωτογραφία. Αμέσως κοιτάει εμένα για να με κόψει.
Επειδή τα 3 μπουκάλια κοκκινέλι είχαν πιάσει τόπο, το κόψιμο που μου έκανε πήρε ίσαμε και με 3 λεπτά. Για 3 λεπτά αμηχανία. Κοιταζόμασταν στα μάτια λές και ήταν καν έργο του Sergio Leone.
https://myfavoritewesterns.files.wor...eones-eyes.jpg
Κανένας δε μίλαγε τριγύρω. Προφανώς τους έχει ήδη στο τρόμο όλους εκεί στο μαγαζί οπότε άμα ο Γιώργος ήθελε να κάνει 3 λεπτά για να κόψει έναν άγνωστο τότε κανένας δε θα έλεγε τίποτα. καλα κάνει ο Γιώργος μας
Έλα όμως που ο Γιώργος όντως ήξερε και αν και σουρωμένος μου εξήγησε. Όπα λέω ντάξει τουλάχιστον μάθαμε.
- Ευχαριστώ πολυ αδερφέ να σε καλά. καλό μεσημέρι.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. το πρόβλημα είναι ότι εσύ μπαίνοντας φουριόζος σε έναν χώρο μέσα και ρωτάς κατευθύνσεις για να φύγεις τρέχοντας πάλι, σε κάποιους και εδικά σε αυτούς που έχουν πιει 3 κιλά κοκκινέλι είναι λίγο προσβολή.
Θέλω να πατήσετε μια παύση και να σκεφτείτε λίγο πριν το κρίνετε. Εγώ δε το κακολογώ. Που πας ρε καραμήτρο / λακέ / πρωτευουσιάνε τίγκα στον φουτουριστικό εξοπλισμό και τα ακριβά μηχανάκια, που μπήκες ξαφνικά στην καθημερινότητα μας, μας ρωτάς ερωτήσεις και βοήθεια και μετά απλά ανοίγεις το γκάζι και φεύγεις? Εμείς τι είμαστε δηλαδή εδώ? Για σου προσφέρουμε ευκολία στα ταξίδια σου? χωρίς να κάτσεις να σε γνωρίσουμε να μας γνωρίζεις να σε κεράσουμε να μας κεράσεις, πετάς μια ερώτηση στον αέρα και φευγεις τρέχοντας.
Έτσι και ο Γιώργος που λέτε. Εγώ πάω να φύγω και βγαίνει έξω από το μαγαζί. Αποφασίζει να μην μου τη πέσει με το τσαμπουκά (αν και μάλλον με είχε) ίσως γιατι έδειχνα πιο τεράστιος με τις μπότες τα κράνη και τον εξοπλισμό αλλά ίσως και γιατί ήταν και ο συνοδοιπόρος (ο Άρης - Golden Arian) με την άλλη τη μοτό παρα δίπλα με παρόμοια εμφάνιση.
Και με πιάνει από την αμασχάλη (ενώ εγώ ήμουν όντως πάνω στο μηχανάκι) και με τραβάει με το γνωστό μεθυσμένο ύφος
- Έλα να σου δείξω κάτι
- Αδερφέ βιάζομαι πρέπει να φύγω
- Έλα να σου δείξω κάτι και φεύγεις (το τράβηγμα πιο έντονο και εγώ όρθιος πια για να μη χάσω το μηχανάκι)
- Αδερφε αλήθεια λέω, βιάζομαι είμαι σε ένα αγώνα αυτή τη στιγμή
- Έλα να σου δείξω κάτι που θα σε ενδιαφέρει και φεύγεις. (τώρα εγώ φανταζόμουν διάφορες συσκευές βασανισμού, από αυτές που έχουν κάτι τύποι σε ερημικές περιοχές στη Μοντάνα και φτιάχνονται οι ιστορίες τρόμου στο σινεμά)
- Αδερφέ, αλήθεια σου λέω. Ξέρω ότι θα έχεις κάτι πολύ σπουδαίο να μου δείξεις, το οποίο μάλλον θα μετανιώσω που δεν θα δω αλλά πρέπει να με βοηθήσεις να συνεχίσω τον αγώνα να πάω καλά. Σε εσένα παίζεται αν θα πάω καλά.
Κάπως έτσι τον έριξα, τον έπιασα στο φιλότιμο, αν και στα μάτια του το είδα που έλεγε:
- Καλά ντάξει το ξέρω ότι με δουλεύεις τώρα αλλά δε μαμιέται θα σε φτιάξω την επόμενη φορά.
Και με άφησε. Για αυτό σας λέω. Τι το θες και ρωτάς ….. βάλε κάτω τη κλάβα σου και βγάλτο με τη λογική και ένα χάρτη. Κρίμα είναι να μπούμε όλοι στη διαδικασία.
Απάντηση με παράθεση
Δημοσιεύθηκε αρχικά από thunder ace
