Πήγα να γράψω στο θέμα με το καρφί στο λάστιχο και κλειδώθηκε...
1.Μια από τις πιο γκαντέμικες στιγμές μου, ήταν όταν είχα κανονίσει ωραίο ασφάλτινο ταξίδι μιας εβδομάδας. Η μηχανή έχει κάνει ένα mini service με μαζέματα, τα μπαγκάζια έχουν μπει στις βαλίτσες και η διάθεση είναι
Το απόγευμα πάω σε λαστιχά να μου περάσει νέα ελαστικά. Τα βάζω, γυρνάω σπίτι, παρκάρω την μηχανή. Το πρωί - πρωί (χαράματα) σηκώνομαι και πάω με όλα τα συμπράγκαλα στο μηχανάκι να τα φορτώσω... το πίσω λάστιχο πίτα από ξυλόβιδα... έχανε σιγά - σιγά αέρα όλο το βράδυ. Μιλάμε για λάστιχα που δεν είχαν κλείσει 24 ωρο και εγώ ήμουν στο φεύγα για ταξίδι...
Ακόμα και σήμερα όποτε το θυμάμαι ρίχνω καντίλια, έτσι, για το καλό... εκείνη την ημέρα πρέπει να έσπασα το προσωπικό μου ρεκόρ... αφού κουράστηκα και είπα να με ηχογραφήσω και να το βάζω στο repeat... για την ιστορία, περάστηκε κορδόνι και έφυγα το μεσημέρι τελικά.
2. Aνεξήγητη γκαντεμιά
Δουλεύω χαμηλά στον Κηφίσο πριν κάτι χρόνια και έχω το KTM. Πάω να φύγω κατά τις 9 το βράδυ, μίζα και… @δια… δεν παίρνει μπροστά. Βενζίνη έχω; Ναι. Οκ… Ξανά, τίποτα. Αρχίζω τα κόλπα κοιτάω σωληνάκια, διακόπτες, το κουνάω πέρα δώθε, μπα… ούτε ένα τσαφ. Μανιβέλα λοιπόν, για να μην ξελιγώσουμε την μπαταρία. @δια! σπρωχτό; @δια! Βρε από εδώ, βρε από εκεί.. @δια! Είμαι ήδη καμιά ώρα εκεί και το παλεύω… τίποτις. Τελικά καλώ οδική βοήθεια… έρχεται σε μια ώρα και το φορτώνουμε και άντε τα πίσω για το σπίτι μου, σχεδόν άλλη μια ώρα. Με το που το κατεβάζουμε στο πεζοδρόμιο στο σπίτι, ανοίγω τον διακόπτη, πατάω την μίζα και σε μισή περιστροφή έχει πάρει τσακμάκι, κρατώντας ένα γαμάτο ρελαντί. ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ.
3. Γκαντεμιά από τον ουρανό
Είμαι σε πρώτο ραντεβού με τύπισσα που δεν θέλει να ανέβει σε μηχανή με τίποτα. Μένει στην Νέα Σμύρνη (στου διαόλου τον πο*τσο σε σχέση με εκεί που έμενα εγώ) οπότε ούτε να κατέβω με αυτοκίνητο να την πάρω παίζει, ούτε φυσικά να ανέβει αυτή. Συναντίομαστε κοντά στην περιοχή της σε ένα σικ φαγάδικο (ναι, τέτοια ήταν). Φυσικά φτάνω πρώτος και ως δια μαγείας απέναντι ακριβώς από το κωλομάγαζο, έχει κενή θέση για Parking. Ως γνήσιος τζέντλεμαν, πιάνω την θέση με την μηχανή και την περιμένω να έρθει ώστε να παρκάρει. Έτσι γίνεται λοιπόν. Η θέση εκεί ήταν σαν ασβεστωμένη κάτω, δεν έδωσα σημασία βέβαια. Πάμε μέσα να φάμε.
Μου αρχίζει κάτι μαλακίες με τα κρασιά και τι πάει με το ένα φαγητό και τι με το άλλο, λες και με ένοιαζε, εγώ μπύρα ήθελα. Τεσπά η τύπισσα είναι ψωνάρα, ακουώ διαγαλαξιακές παπαριές και από μέσα μου ζυγίζω την κατάσταση στο τι θα ήταν πιο ευχάριστο… να το παίξω μαλάκας αποσκοπώντας σε συνουσία ή να το ξεμπουρδελέψω επί τόπου και να γελάω για χρόνια; Αποφασίζω το πρώτο. Anyway, αφού τρώμε τις γκουρμεδομαλακίες, πίνουμε την μαλακία κράσι και τρώω στον κ*λο ένα λογαριασμό ΝΑ με το συμπάθειο, πάμε να φύγουμε, υποτίθεται ότι θα πηγαίναμε για ποτό με το αμάξι της κάπου κοντά. Και πάμε να πάρει το αμάξι λοιπόν και είναι τόσο χεσμένο από κουτσουλιές πουλιών, που σχεδόν δεν φαίνεται το χρώμα. Δεν υπερβάλω, ,μιλάμε λες και χιλιάδες πουλιά με διάρροια το είχαν βάλει σημάδι, φουλ σκατό στερεοποιημένο ή να ρέει αργά παντού! Άρα αυτό που είχα δει κάτω δεν ήταν ασβέστης. Αρα υπήρχε λόγος που η θέση ήταν κενή.
Η γκόμενα τρώει μια φρίκη αλλά επειδή είναι και «κυρία» δεν το δείχνει όπως ας πούμε θα το έδειχνε ένα γνήσιο λαικό κορίτσι, δεύτερο πιστολάκι σε συνοικιακό κομμωτήριο (που αυτή παίζει να μην φρίκαρε κιόλας). Όπως και να έχει, αυτό που προσπαθούσα να οικοδομήσω επι δύο ώρες με τρομερή ανεκτικότητα, είχε καταστραφεί από τους πρωκτούς εκατοντάδων πουλιών. Απλά προσπαθώ η ζημιά να μην είναι τόσο μεγάλη μπας και υπάρξει δεύτερο ραντεβού. Εκεί λοιπόν που συζητάμε πριν μπει στο αμάξι, σκάει κουτσουλιά στα μαλλιά της και εμένα στου ώμους… δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα άλλο, ένα ξερό «γεια» και από τους δύο, μεταβολή και δρόμο.