Στο φ/β είμαι μέλος μιας ομάδας που ασχολείται με κινητά και γκατζετάκια όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί πρώτοι αυτοί μαθαίνουν και αναδημοσιεύουν αναβαθμίσεις εταιριών σε διάφορα μοντέλα και με βολεύει από το να ψάχνω εδώ κι εκεί, να διαβάζω από μία πηγή.
Την εποχή λοιπόν που έδιναν τα βάουτσερ για τους ανέργους ούτε ένας αλλά ούτε δύο αλλά περισσότεροι από 10 νέοι άνεργοι άνθρωποι μπήκαν στην ομάδα να ρωτήσουν για "καλό" κινητό έως και λίγο πάνω από 500€. Τόσα έπαιρναν από το βάουτσερ και ήθελαν να τα ξοδέψουν όλα να βάλουν και από τσέπη τους οι άνεργοι και να πάρουν σούπερ ντούπερ ουάου κινητάρα αλλά θα έμενε αδειανό από μονάδες και θα έκαναν αναπάντητη σε όποιον ήθελαν να επικοινωνήσουν. Ατό το καταδίκασα, τους την είπα κλπ κλπ και μάλιστα όταν ένας από αυτούς μου είπε "δικά μου είναι τα λεφτά τα κάνω ότι θέλω", του απάντησα ότι κάνει λάθος. Δεν είναι δικά του τα λεφτά, δικά μου και όλων όσων πληρώνουν εισφορές και φόρους είναι.
Αυτό το περιστατικό δείχνει την παιδεία μας και την νοοτροπία που έχουμε σαν λαός, να δείξουμε την απαστράπτουσα λάμψη μας και ας είμαστε νηστικοί και ας γουργουρίζει η κοιλιά. Ναι και είναι κατακριτέο ναι και την λέω σε αυτούς ναι και είναι θέμα λάθους επιλογών και προτεραιοτήτων και χίλια δύο άλλα. Του φιλαράκου σου όμως το παιδί δεν το κατακρίνω, ο δικός του κώλος έγινε ΝΑ από την δουλειά, αυτός αποφασίζει που θα καταθέσει τον οβολόν του. Μπορεί να είναι βλάκας και θύμα του μάρκετιν και της εποχής αλλά δεν έχω το δικαίωμα να του την πω. Μπορεί μέσα μου να λέω "τι βλάκας που είναι" αλλά επ' ουδενί δεν έχω το δικαίωμα να του την πω.
Καλό ταξίδι, καλά και όμορφα χιλιόμετρα και περιμένουμε εντυπώσεις όταν επιστρέψεις.