Το λοιπόν το φαινόμενο συχνό, αλλά θέλω τις απόψεις σας στο αν μπορούμε να το πιάσουμε αλλιώς.
Σήμερα "τσάκωσα" μία κυρία με το κινητό κολλημένο στο αυτί.
Μετά από μία σύντομη αντιπαράθεση, και αφού της μετέφερα αυτό που λέμε στις μοτοσυκλέτες "Όταν συμβεί...", αυτή ανταποκρίθηκε
"Μέχρι να συμβεί" και συνέχισε αδιάφορη τη συνομιλία της. Αφήνω αυτό το κομμάτι ασχολίαστο και τα συμπεράσματα δικά σας. Σημειώνω εδώ ότι η κυρία ήταν μητέρα, με την κόρη της συνοδηγό.
Στη συνέχεια, συνάντησα άλλον έναν οδηγό, πατέρα αυτή τη φορά, με την κόρη συνοδηγό και το κινητό κολλημένο στο αυτί.
Στο δια ταύτα της υπόθεσης, και αναλογιζόμενος τον εκνευρισμό με τον οποίο μίλησα στην κυρία/μάνα, αναρωτιόμουν, τί μπορούμε να κάνουμε ώστε να διορθωθεί η κατάσταση, γιατί έπρεπε, μάλλον, να ήμουν αστυνομικός για να κερδίσω την προσοχή της.
Το συμπέρασμα στο οποίο εγώ καταλήγω, είναι ότι αυτό που χρειάζεται ο επιτήδειος, ανίδεος, αλαφροΐσκιωτος κλπ. κλπ. οδηγός είναι θετικές εικόνες.
Θετικές εικόνες για τους νέους που έχει δίπλα του (μιας και μιλάμε και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις για γονείς), για την ασφαλή οδήγηση, για την άφιξη με ασφάλεια στον προορισμό του, κι ένα σωρό άλλα.
Το έναυσμα της σκέψης αυτής μου ήρθε από μία έκθεση του Μοτοθέσις, για την θετική προβολή όσον αφορά τη χρήση κράνους κατά την οδήγηση και τα οφέλη που αυτή προσφέρει, αντί των αλλεπάλληλων εικόνων τροχαίων και θανάτων.
Είμαι της άποψης ότι όλοι πρέπει να συνεισφέρουμε στην βελτίωση της κοινωνίας μας, ένα λιθαράκι την φορά.
Πώς, λοιπόν, πιστεύετε ότι θα μπορούσαμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους οδηγούς από επικίνδυνες οδηγητικές συμπεριφορές, χωρίς να γινόμαστε τραμπούκοι και περνώντας θετικά μηνύματα;