Από μόνο του, το να έχεις μοτοσυκλέτα, δεν λέει τίποτα. Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί για κάποιους να είναι μια επιλογή λιγότερο σημαντική από το PC τους ή το πλυντήριό τους. Τους βλέπουμε όλοι καθημερινά στους δρόμους, να κυκλοφορούν αμέριμνοι, άσχετοι με το κυκλοφοριακό περιβάλλον, πολλές φορές και επικίνδυνοι για τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Κι εδώ, δηλώνοντας πρώτα ξεκάθαρα πως η επιλογή του καθενός είναι απολύτως σεβαστή, και πως με τίποτα δεν θα έπρεπε να είμαστε όλοι ίδιοι, έρχεται η στιγμή που παίρνουμε αποστάσεις και λέμε, ναι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν αρκεί να καβαλάς μοτοσυκλέτα για να είσαι μοτοσυκλετιστής, όπως και δεν είναι προϋπόθεση να έχεις μοτοσυκλέτα για να είσαι κοινωνός της ουσίας του μοτοσυκλετισμού.

Ο κόσμος της μοτοσυκλέτας είναι ένα πεδίο ανεξάντλητων δυνατοτήτων για όσους αγαπούν τη μαγεία της κίνησης στο χώρο και το χρόνο, για όσους θέλουν να γίνουν κάτοχοι της γνώσης της τεχνολογίας, για όσους ηδονίζονται απολαμβάνοντας την οδήγηση. Η μοτοσυκλέτα είναι μια εμπειρία τόσο πολυδιάστατη, που ποτέ δεν πρόκειται να εξαντληθεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν, που ποτέ δεν πρόκειται να σε αφήσει χωρίς πράγματα να κάνεις και χωρίς καινούργια πράγματα να μάθεις. Η ικανοποίηση που μπορεί να προσφέρει γίνεται μέγιστη όταν σκεφτείς πως για να τη ζήσεις πλήρως χρειάζεται να εξασκήσεις το πνεύμα και το σώμα σου, εξελίσσοντας όλες τις ικανότητές σου συνεχώς στη διάρκεια του χρόνου, χωρίς αυτό να έχει τέλος.

Έτσι, φτάνουμε να δούμε τον μοτοσυκλετιστή ως μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, ένα ανήσυχο πνεύμα που αναζητεί την ουσία των πραγμάτων και ρισκάρει ακόμα και τη σωματική του ακεραιότητα, συνειδητά και με επίγνωση του κινδύνου, για να το πετύχει. Έχουμε επιλέξει μια δραστηριότητα που εν γνώσει μας δεν συνάδει με τις συνήθεις κοινωνικές πρακτικές της δικτατορίας του μέσου όρου, που θέλει τα πάντα ελεγχόμενα, χωρίς ρίσκο, χωρίς ανταμοιβή. Απ’ την άλλη, η περιθωριοποίηση των μοτοσυκλετιστών στα πρώτα χρόνια της άνθησης της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, χρησίμευσε στη δημιουργία ενός μύθου και πολλών κλισέ, που για κάποια χρόνια λειτούργησαν κάνοντας τον καθένα μας να αισθάνεται διαφορετικός. Όχι πια. Η μοτοσυκλέτα είναι πια τόσο διαδεδομένη, που χρειάζεται ένας επαναπροσδιορισμός, μια νέα ταυτότητα, αν θέλουμε να φτιάξουμε το νέο μύθο της εποχής μας και να είμαστε περήφανοι για τις επιλογές μας. Κι αυτό, μπορεί να είναι τόσο αφοπλιστικά απλό, αλλά και τόσο δύσκολο να γίνει. Χρειάζεται μόνο να δούμε το αντικείμενο “μοτοσυκλέτα” σε όλες του τις διαστάσεις, και τον εαυτό μας σε όλες τις δυνατές κατευθύνσεις ανάπτυξής του.

Και τελικά, ο μοτοσυκλετιστής ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Τί εννοώ; Αν στη ζωή σου είσαι αδιάφορος και τεμπέλης, τα ίδια ακριβώς θα κάνεις και στη σχέση σου με τη μοτοσυκλέτα. Όπως ο καθένας μας συμπεριφέρεται ανάλογα με την παιδεία και το χαρακτήρα του, έτσι κι ο καθένας μας οδηγεί τη μοτοσυκλέτα του, έτσι χτίζει (ή γκρεμίζει) και τη σχέση του με τη μοτοσυκλέτα. Εδώ, έχουμε ένα μοναδικό χαρακτηριστικό. Η μοτοσυκλέτα είναι μοναχική απόλαυση, αλλά ο μοτοσυκλετιστής έχει τη δυνατότητα να είναι εξαιρετικά κοινωνικός, ενωμένος με τους άλλους μέσω της κοινής απόλαυσης και του κοινού για όλους κινδύνου. Κι αν έχουμε μάθει κάτι όλα αυτά τα χρόνια, είναι πως για να προσφέρεις έναν καλύτερο εαυτό σου στο κοινωνικό σύνολο, πρέπει να βελτιωθείς ατομικά ως άνθρωπος. Η μοτοσυκλέτα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμη δρόμος για να το πετύχεις.

Κι εμείς εδώ στο ΜΟΤΟ, τί θέλουμε να κάνουμε; Άντε, να οδηγούμε τα μηχανάκια, να γράφουμε και κανένα τεστ, να του ρίχνετε εσείς μια ματιά και μετά να κοιμόμαστε όλοι ευχαριστημένοι; Αυτό είναι μόνο η επιφάνεια των πραγμάτων. Από πίσω κρύβεται μια κρυφή φιλοδοξία, κι έχει να κάνει με αυτό που θα μείνει μετά από κάθε τεύχος, μετά από κάθε χρόνο έκδοσης του ΜΟΤΟ. Ο στόχος μας είναι να συμβάλλουμε, στο μέτρο φυσικά των δικών μας ικανοτήτων, δίνοντας τα ερεθίσματα και τη γνώση, στο να γίνουμε όλοι μας λίγο καλύτεροι άνθρωποι, στο να γίνει η επόμενη γενιά μοτοσυκλετιστών καλύτερη από μας.
Θέλουμε να βλέπουμε τους μοτοσυκλετιστές ως ανήσυχα πνεύματα, ως δημιουργικούς πολίτες αυτής της χώρας που κάνουν συνεχώς ερωτήσεις προσπαθώντας να βρουν απαντήσεις. Θέλουμε να νιώθουμε τους αναγνώστες μας τολμηρούς, εφευρετικούς, υπεύθυνους, ευαίσθητους και ικανούς. Έχουμε απαιτήσεις από τους αναγνώστες μας. Θέλουμε μαζί τους να ξεφύγουμε από τη διάχυτη δυσπιστία και απόρριψη για τα πάντα που υπάρχει δυστυχώς στην Ελλάδα, θέλουμε να ξεφύγουμε από το “όλοι τα παίρνουν και όλοι μάς λένε ψέματα” που μας έχουν διδάξει οι πολιτικοί αυτής της χώρας, κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της δράσης, της εμπειρίας και της γνώσης. Κι όταν έχουμε φτιάξει τον δικό μας μοτοσυκλετιστικό μικρόκοσμο δύο κλικ καλύτερο, θα ανακαλύψουμε πως αυτόματα έχουμε προσφέρει αντίστοιχη βελτίωση και στην υπόλοιπη κοινωνία γύρω μας.

Και μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται για καμιά απόκρυφη γνώση που μόνο ελάχιστοι μυημένοι μπορούν να προσεγγίσουν. Χρειάζεται όμως αφοσίωση και προσπάθεια, κόπος και χρόνος, κόντρα σε μια “άποψη” των τελευταίων χρόνων που θέλει τους ανθρώπους παθητικούς δέκτες με μηδενική δράση, που όλα θα τους έρχονται εύκολα στη ζωή τους, χωρίς καμία προσπάθεια εκ μέρους τους. Μοιάζει σαν μια συνωμοσία γονέων, που λένε στα παιδιά τους “κοίτα εκεί τώρα που θα πας στην πρώτη σου δουλειά, μην σε κουράζουν, και να σε πληρώνουν τρελά λεφτά”, χωρίς να λένε στο καμάρι τους πως ακόμα δεν ξέρει από πού κλάνει το μπαρμπούνι, χωρίς να του λένε πως πρέπει να κοπιάσει για να καταφέρει κάτι. Η γνώση δεν αποκτάται χωρίς κόπο: Αν δεν διαβάσεις ένα βιβλίο, ποτέ δεν θα μάθεις τί λέει μέσα.

Για να το κάνουμε ακόμα πιο πρακτικό, θα σας πω για κάποιον που κάπως το παλεύει τόσα χρόνια που τον ξέρω. Μικρός, πριν πάρει μηχανάκι, ξόδευε όλο του το χαρτζιλίκι σε περιοδικά, ελληνικά όταν υπήρχαν αλλά και ξένο Τύπο, κι όχι μόνο γραμμένα σε γλώσσες που ήξερε να διαβάζει. Έμαθε βασικά γαλλικά, ιταλικά και γερμανικά για να μπορεί να καταλαβαίνει τί λένε, πέρναγε ώρες ατελείωτες ξεψαχνίζοντας τις φωτογραφίες, και φύλαγε προσεκτικά όλα τα τεύχη στη βιβλιοθήκη του. Αργότερα, με τα πρώτα του μηχανάκια, άρχισε να ψάχνει τις βίδες, προσπαθώντας να τα συντηρήσει και… να τα βελτιώσει. Πήγε σε ένα συνεργείο και προσφέρθηκε να δουλέψει αμισθί, μετά το σχολείο, για να μάθει ό,τι μπορεί κι από ’κεί. Έραβε τις επιγονατίδες από το skateboard σε παντελόνια ΜΧ, αποφόρια αγωνιζομένων, όπως και οι αρχαίες μπότες που πήγε για σόλιασμα στο Μοναστηράκι, κι άντεχε τις κοροϊδίες των φίλων που του έλεγαν “τί τα φοράς καλοκαιριάτικα το κράνος και τα γάντια”.
Αργότερα, άρχισε να ανακαλύπτει τη μαγεία του ταξιδιού με δικάβαλα παπιά ή αυτόματα με 40 τελική, δεν είχε σημασία το μέσο, αλλά η διαδρομή. Βγαίνοντας βόλτες παρέα με πολύ καλύτερούς του, μπήκε και στο εξαιρετικά ενδιαφέρον πεδίο της βελτίωσης στην οδήγηση, άρχισε σιγά-σιγά να καταλαβαίνει τί σημαίνει “ελευθερώνομαι από το δρόμο και βάζω φαντασία στην κίνησή μου”. Από τότε, κι είναι πολλά χρόνια που τον παρακολουθώ στενά, έχει ζήσει μια πλούσια μοτοσυκλετιστική ζωή, εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατί βλέπει πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα έχει κάτι να μάθει.

Τίποτα δεν γίνεται αυτόματα, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και την προσωπική του εξέλιξη. Μην παραπονιέσαι πως πήγες ο μηχανάκι στο συνεργείο για service κι ούτε λάδια δεν του άλλαξαν. Εντάξει, δεν έχεις ρυθμίσει βαλβίδες ποτέ, αλλά για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Βρες εργαλεία, βρες το manual, μάθε να το διαβάζεις, τα λέει όλα αναλυτικότατα, κάτσε με την ησυχία σου και τους φίλους σου ένα Σάββατο πρωί και συντήρησε τη μοτοσυκλέτα σου. Γιατί να μη νιώσεις ποτέ την ικανοποίηση αυτή; Κι άκου από πόσες άλλες μεριές μπορείς να προσεγγίσεις το θέμα μοτοσυκλέτα: Μάθε την ιστορία μοτοσυκλετών και αναβατών και αγώνων, γιατί αν δεν ξέρουμε πού ήμασταν, πώς θα εκτιμήσουμε πού βρισκόμαστε; Κάνε κτήμα σου την τεχνολογία, για να ξέρεις τα πάντα για τη λειτουργία της μοτοσυκλέτας σου και να μπορείς να εκτιμήσεις τα αίτια της συμπεριφοράς και της απόδοσής της. Ανάλυσε την οδήγησή σου, για να έρχεται σε αρμονική συνεργασία το σώμα σου με τα σίδερα, και να απελευθερώσεις την κίνησή σου στο χώρο. Άρχισε με την τεχνική της συντήρησης και του κατσαβιδιάσματος, με ζεν ή όπως αλλιώς διαλέξεις, για να την κάνεις ακόμα καλύτερη. Ταξίδεψε, γέμισε εικόνες, μυρωδιές, γνώρισε ανθρώπους, κατασκήνωσε σε μέρη που θα νιώθεις ότι φτιάχτηκαν μόνο για σένα. Ευαισθητοποιήσου για το περιβάλλον γύρω σου, που τόσο πιο άμεσα το νιώθεις με τη μοτοσυκλέτα, και μην αφήσεις άλλα ίχνη πίσω σου πέρα από τις ροδιές σου. Τρέξε σε αγώνες, για να μετρήσεις τις δυνάμεις σου απέναντι στη μοτοσυκλέτα σου, τη διαδρομή και τους συναθλητές σου. Άσε τους άλλους να βρουν το δικό τους δρόμο, να ζήσουν τις δικές τους εμπειρίες με τη μοτοσυκλέτα, αλλά μοιράσου μαζί τους τις γνώσεις σου, όλα σου τα μικρά και μεγάλα μυστικά, για να αδειάσεις το κεφάλι σου και να κάνεις μια νέα αρχή, γεμίζοντας το κεφάλι σου με νέα γνώση και τη ζωή σου με φρέσκια δράση.

Και θυμήσου, η μοτοσυκλέτα είναι σαν τον άνθρωπο, χρειάζεται να έχει ανοιχτό το γκάζι για να μην πέσει. Κινούμαι, άρα υπάρχω.

Βασίλης Καραχάλιος