Γρήγορη περίληψη για όποιον βαριέται να διαβάζει:
Γύρος Σκανδιναβίας και Βαλτικής, με αφετηρία και τέλος το Λονδίνο
~11.000 χλμ
20 ημέρες
ένα Vstrom 650
μια σκηνή
1600 ευρώ
(στους πορτοκαλί κύκλους οι διανυκτερεύσεις, αριθμημένες εν σειρά)
Γρήγορη περίληψη για όποιον βαριέται να διαβάζει:
Γύρος Σκανδιναβίας και Βαλτικής, με αφετηρία και τέλος το Λονδίνο
~11.000 χλμ
20 ημέρες
ένα Vstrom 650
μια σκηνή
1600 ευρώ
(στους πορτοκαλί κύκλους οι διανυκτερεύσεις, αριθμημένες εν σειρά)
Και τώρα η ιστορία:
Αυτό το καλοκαίρι παντρευόταν ένας φίλος στην Αμερική. Είχα πει λοιπόν ότι αφού θα το κάνω το ταξίδι ως εκεί, να περάσω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Έτσι κι αλλιώς η Αμερική είναι τεράστια και έχει απίστευτα τοπία που ουδέποτε αξιώθηκα να επισκεφθώ. Πέρασα ώρες ωρών στο Internet διαβάζοντας για τους εθνικούς δρυμούς της Αμερικής (και ειδικότερα της Καλιφόρνια, μιας και από κει θα ξεκινούσε και θα τελείωνε το ταξίδι). Redwood, Yellowstone, Sequoia, Rockies, Black Rock Desert... τόσοι προορισμοί, τόσο λίγος χρόνος! Αρχικά ήλπιζα πως θα μπορούσα να νοικιάσω κάποια μοτοσυκλέτα στο San Francisco και από κει να οδηγήσω, ίσως και μέχρι τη περιοχή Yukon, στον Καναδά. Αλλά οι τιμές ήταν απαγορευτικές, όσο φθηνό και αν είναι το δολάριο αυτή την εποχή. Οι ενοικιαστές μοτοσυκλετών με απογοήτευσαν με τιμές τριπλάσιες από αυτές για ένα αυτοκίνητο και παντελή έλλειψη ελαστικότητας στις τιμές τους - ζητούσα μηχανάκι για 20 ημέρες και μου έλεγαν ΟΚ, πολλαπλασίασε το ημερήσιο κόστος επί 20! (Το κέρδος τους είναι τόσο μεγάλο που ένας ιδιοκτήτης τέτοιας επιχείρησης μου είπε πως δεν θα είχε μηχανάκι του τύπου που έψαχνα εκείνη τη περίοδο, αλλά αν του υποσχόμουν πως θα τη νοίκιαζα για 20 ημέρες, θα αγόραζε μια καινούρια BMW 1200 GS.)
Οπότε το σχέδιο είχε γυρίσει αναγκαστικά σε ποδαράτη βόλτα για 1-2 εβδομάδες στη δυτική Αμερική, προοπτική που δε με πείραζε ιδιαίτερα - το μόνος άγχος μου ήταν πώς θα τα κατάφερνα με το βάρος του σακιδίου όλη την ώρα (μιας και φυσικά μιλάμε για camping, άρα κουβάλημα σκηνής και παρελκόμενων).
Αλλά όπως λέει κάποιος που θα γνωρίσετε παρακάτω σ'αυτή την ιστορία, όλα έρχονται στον καιρό τους. Ή όπως λέει η παλαιότερη Ελληνική φρουρά "κάθε εμπόδιο για καλό".
Τις τελευταίες ημέρες πριν το ταξίδι φιλοξενούσα δυο κοπέλες απ'τον Καναδά (μέσω couchsurfing.com) και δεν είχα ποτέ την ησυχία να κάτσω να ετοιμάσω τα πράγματά μου - έτσι, ενώ πετούσα για San Francisco τη Παρασκευή το μεσημέρι, έκατσα να κάνω μια αρχική συγκέντρωση πραγμάτων τη Πέμπτη το βράδυ. Τότε παρατήρησα και κάτι ενδιαφέρον. Είχα βάλει τους γονείς μου να μου στείλουν ένα παλιό διαβατήριο που είχε μέσα του μια αμερικάνικη βίζα, αλλά δεν ήταν αυτή που νόμιζα... Νόμιζα, μέσα στο μουσακά που κουβαλάω για μυαλό, πως κάποτε είχα εκδόσει τουριστική βίζα (που διαρκεί για 10 χρόνια), μετά τη φοιτητική (που διαρκούσε μόνο όσο χρειαζόταν για τις σχετικές σπουδές, που ήταν ούτε 2 χρόνια). Συνεπώς είχα στα χέρια μου μια βίζα που είχε λήξει εδώ και 4 χρόνια.
Αυτό το συνειδητοποίησα τα μεσάνυχτα της Πέμπτης. Πετούσα σε 14 ώρες. Μετά το αρχικό "μα πώς...!" συνειδητοποίησα ότι δε γινόταν τίποτα και απλά έπεσα για ύπνο μέσα στην απογοήτευση. Την επόμενη μέρα πήρα τηλέφωνο την αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο, τους εξήγησα την κατάσταση και, καταννοώντας τη δύσκολη κατάστασή μου, με ενημέρωσαν πως το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού για συνέντευξη για βίζα ήταν μετά από 40 ημέρες.
Αφού ενημέρωσα τους φίλους μου ότι καλά θα έκαναν να μη με περιμένουν, βυθίστηκα στην απελπισία συνειδητοποιώντας πως η άδειά μου για όλη τη χρονιά είχε ήδη ξεκινήσει και εγώ καθόμουν στο Λονδίνο μη έχοντας τι να κάνω και πού να πάω. Κόλαση!
Εδώ φάνηκαν χρήσιμα τα όνειρα. Επειδή κάποτε κάναμε όνειρα με τον zikpaul για ένα ταξίδι στη Σκανδιναβία. Θα ξεκινούσαμε, λέει, από Ελλάδα, θα διασχίζαμε τα Βαλκάνια, θα φτάναμε στη Βαλτική, θα περνούσαμε από Αγ.Πετρούπολη, θα ανηφορίζαμε όλη τη Φινλανδία, θα μπαίναμε Νορβηγία τραβώντας βόρεια μέχρι το Nordkapp και μετά θα περνούσαμε με πλοίο από τη Δανία στην Αγγλία, όπου οι δρόμοι μας θα χώριζαν (εγώ θα έμενα και ο zikpaul θα επέστρεφε Ελλάδα πατ-κιουτ μέσω αυτοκινητόδρομων + ferry Ιταλία-Ελλάδα).
Γιατί όχι λοιπόν... το μηχανάκι το είχα εδώ, ευτυχώς είχα αλλάξει πρόσφατα λάδια και φρένα, άρα... φύγαμε! Μέχρι το απόγευμα της Παρασκευής είχα πάρει την απόφαση. Έκανα ένα έλεγχο στις προμήθειες, τις σχετικές λίστες, λίγο Internetικό διάβασμα σε forums τύπου Horizons Unlimited και έπεσα για ύπνο με μια γλυκιά προσδοκία.
Στις 9 το πρωί Σαββάτου ήμουν σε ένα κατάστημα με είδη μοτοσυκλέτας. Ως τις 10 είχα διαλέξει ένα δερμάτινο παντελόνι (δεν είχα τίποτα κατάλληλο για το ταξίδι) και ένα ολόσωμο αδιάβροχο (1 κομμάτι), το οποίο είναι πιθανώς η καλύτερη αγορά που έχω κάνει ποτέ μου. Αλλά κριτική του εξοπλισμού αργότερα.
Μπήκα στο Λονδίνο και έκανα σοβαρά ψώνια. Σοβαρότατα ποσά επενδύθηκαν σε χάρτες (τόσες χώρες!) και εξοπλισμό camping, μιας και δεν είχα τίποτα εδώ (υπολόγιζα πως θ'αγόραζα τα πάντα στην Αμερική λόγω φθηνού δολαρίου κτλ).
Μέχρι το απόγευμα είχα τα πάντα, και μέχρι το βράδυ τα είχα ελέγξει/τακτοποιήσει/πακετάρει. Έβαλα το ξυπνητήρι για τις 5 (είχα ήδη σπαταλήσει 2 ημέρες απ'τις διακοπές μου διάολε!) και ξεράθηκα.
Ημέρα 1η
London (GB) - Soltau (DE)
900 km
Εγερτήριο στις 5:30 (τελικά δεν είμαι ΤΟΣΟ μάχιμος :-), ντουζ, καλό πρωινό, άδειασμα ψυγείου, πέταγμα σκουπιδιών, αποσύνδεση όλων των συσκευών, φόρτωμα του Vstrom (σα μουλάρι - οι αποσκευές είναι τίγκα!) και στις 07:45 είμαι στο δρόμο! Κυριακή πρωί, το Λονδίνο είναι πολύ ήρεμο, έχει μια γλυκιά δροσούλα και λιακάδα, ο τέλειος καιρός. Φτάνω στο λιμάνι του Dover μετά από μιάμιση ώρα και στις 10:20 είμαι στο ferry και κατευθύνομαι προς Calais, Γαλλία.
Εκτός από τις διάφορες σκέψεις που με προβληματίζουν (πρώτη φορά φεύγω μόνος μου για ταξίδι), έχω και ένα φοβερό πόνο στη δεξιά ωμοπλάτη από το πρώτο μισάωρο πάνω στο μηχανάκι. Δεν είχα βγει καλά καλά απ'το Λονδίνο και σκεφτόμουν το πόσα παυσίπονα έχω πάρει μαζί μου... μάλλον κάποιοι μύες που είχαν να χρησιμοποιηθούν αρκετό καιρό (αφού είχα να οδηγήσω μοτοσυκλέτα σχεδόν 6 μήνες) ξύπνησαν λίγο απότομα. "Θα περάσει" σκέφτηκα, και δεν έδωσα σημασία.
Μετά από μιάμιση ώρα οι ρόδες του Vstrom πατούσαν ηπειρωτική Ευρώπη. Πέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα Γαλλία, Βέλγιο και Ολλανδία και προς το βραδάκι ήμουν στη Γερμανία, όπου με τη βοήθεια ντόπιων βρήκα ένα καλά κρυμένο camping (Haddorfen Seen). Είχε πια αρχίσει να σκοτεινιάζει, και το ψιλόβροχο είχε αρχίσει... ιδανικές συνθήκες για να στήσω για πρώτη φορά τη σκηνή μου!
Δυστυχώς αυτή η σκηνή ήταν τελείως διαφορετική από τις σκηνές που έχω στήσει - ως αποτέλεσμα μετά από 20 λεπτά ήμουν ακόμα στα γόνατα, είχα καταφέρει να σκίσω το εξωτερικό πανί σε ένα σημείο και σκηνή δεν είχα στημένη. Ευτυχώς ένας μουστακαλής Ολλανδός με είδε και με λυπήθηκε και ήρθε να βοηθήσει. Προκύπτει πως είχε μια παρόμοια σκηνή και έτσι ήξερε ακριβώς το στήσιμο... μιλούσαμε σε σπασμένα Γερμανικά και μου είπε "αν περίμενες βοήθεια απ'τους Γερμανούς..." κουνώντας το κεφάλι με νόημα. Να'ναι καλά, τον ευχαρίστησα ολόψυχα, έκανα μια μικρή βόλτα γύρω απ'το camping να ηρεμήσω λίγο, θαύμασα μια καταπληκτική ανατολή φεγγαριού μέσα απ'τα σύννεφα και έπεσα για ύπνο.
Ημέρα 2η
Soltau (DE) - Copenhagen (DK)
610 km
Ξύπνησα στις 05:30 χωρίς ξυπνητήρι, με φοβερή ανυπομονησία να σηκωθώ να φύγω! Μου πήρε περίπου μία ώρα να μαζέψω τα πάντα (και η σκηνή έγινε μέσα στη λάσπη απ'τη βροχή...), ούτε έφαγα ούτε τίποτα, καβάλησα το μηχανάκι και δρόμο!
Τα χιλιόμετρα ήταν εξουθενωτικά. Βροχή, κρύο, αέρας, κίνηση, έργα... ως τις 08:00 είχα επείγουσα ανάγκη τροφής και τουαλέτας. Ευτυχώς (μια λέξη που θα χρησιμοποιήσω αρκετά μου φαίνεται) σταμάτησα σε ένα ΣΕΑ (ή το αντίστοιχο εστιατόριο + βενζινάδικο + parking τελοσπάντων) το οποίο είχε τις θεϊκότερες τουαλέτες που θα μπορούσε να φανταστεί ταξιδιώτης: με είσοδο, αυτοκαθαριζόμενες, με χώρο να βγάλεις/κρεμάσεις ρούχα (άντε να βγάζεις ολόσωμο αδιάβροχο ΚΑΙ δερμάτινο παντελόνι σε στενή πενταβρώμικη τρύπα χωρίς πουθενά ν'ακουμπήσεις - απαπαπα)... ένα ποίημα! Ζέστανα και τα χέρια μου στο φυσηχτερό στεγνωτήριο χεριών της τουαλέτας (πώς λέγονται αυτά τα πράγματα, έφαγα και κάτι, και με αναπτερωμένο ηθικό έφυγα.
Μέχρι 70χλμ πριν το Kiel (σύνορα Γερμανίας/Δανίας) έβρεχε καταρρακτωδώς. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστώ να κάνω στάση για στέγνωμα, επειδή και τα γάντια μου είχαν μουλιάσει και οι Dainese D-Dry μπότες μου είχαν γίνει κάτι παραπάνω από D-Wet... τις γύρισα ανάποδα και έτρεξε νερό, τόσο καλά! Οπότε άπλωσα για καμμιά ώρα μπουγάδα σε ένα parking (είχε φοβερό ήλιο) για να στεγνώσει στοιχειωδώς ό,τι γινόταν, άλλαξα κάλτσες (που ξαναμούλιασαν φυσικά αμέσως) και επιτέλους μπήκα στη Δανία!
Ένας απ'τους στόχους μου ήταν να δω κάποια Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς UNESCO (http://whc.unesco.org/en/about/)
Ένα από αυτά που φαινόταν ενδιαφέρον ήταν οι πέτρες στο Jelling (http://en.wikipedia.org/wiki/Jelling_stones). Μνημεία μιας παγανιστικής κουλτούρας του 10ου αιώνα; Ακούγεται φοβερό, έτσι; Δυστυχώς δε μου έκαναν και τόση εντύπωση... ιδού το νεκροταφείο στο οποίο βρίσκονται οι πέτρες:
Ιδού η μία πέτρα.
Ο ναός του Jelling.
Ήταν πια περασμένο μεσημέρι και έτσι έκατσα να φάω κάτι. Αν με ρωτούσε κανείς αν θα έτρωγα ποτέ ντολμαδάκια γιαλαντζί κάτω απ'τη φανταστική σκιά ενός τεράστιου δέντρου στο νεκροταφείο του Jelling της Δανίας, μάλλον θα απαντούσα αρνητικά. Ποίημα τα ντολμαδάκια! Η μόνη μου ενόχληση είναι τα βρεγμένα πόδια (δε στεγνώνουν γρήγορα οι μπότες).
Κατόπιν οδήγησα νοιτοανατολικά προς Κοπεγχάγη, όπου περίμενα πώς και πώς το πέρασμα απ'τις τεράστιες γέφυρες που συνδέουν τα νησιά της Δανίας. Πέρασα από το Nyborg προς Korsoer... ίσως ο καιρός, ίσως η ώρα, ενώ περίμενα εκείνη τη στιγμή που θα έβλεπα κάτι εντυπωσιακό... δεν ήρθε ποτέ. Ιδού οι γέφυρες από ψηλά: http://www.wikimapia.org/#lat=55.314...7&z=13&l=0&m=a
Διανυκτέρευσα σε ένα camping καμμιά 30αριά χιλιόμετρα νότια της Κοπεγχάγης, έκανα τη βόλτα μου στην ακροθαλασσιά, μπάνιο και έπεσα για ύπνο.
Ημέρα 3η
Copenhagen (DK) - Horten (N)
640 km
Σήμερα ξύπνησα αργά (μετά τις 9) και μέχρι να μαζέψω, φάω πρωινό κτλ πήγε 11. Αφήνοντας πίσω μου τη Δανία πέρασα τη γέφυρα Oresund (http://en.wikipedia.org/wiki/Oresund_Bridge) που συνδέει την Κοπεγχάγη (Δανία) με το Malmo (Σουηδία). Και αυτή δυστυχώς δεν ήταν όσο εντυπωσιακή περίμενα - αργότερα μου είπαν ότι φαίνεται πιο εντυπωσιακή όταν τη περνάς από τη Σουηδία προς τη Δανία.
Έπιασα το βαρετό δρόμο προς Βορρά μέσω Goeteborg προς Νορβηγία και Όσλο... στη διαδρομή έκανα μια στάση σε ένα LIDL όπου έκανα φοβερά ψώνια: πλαστικές σαγιονάρες, βερμούδα και λίγα φρούτα. Εξαιρετικά χρήσιμα όλα, άσε που δεν είχα στο Λονδίνο ούτε σαγιονάρες ούτε κοντό παντελόνι, και στα camping είναι και τα δύο είδη πρώτης ανάγκης.
280χλμ πριν το Όσλο έκανα μια στάση για φαγητό και ξεκούραση. Ήταν ένας σταθμός ξεκούρασης ποίημα, μακρυά από τον αυτοκινητόδρομο (άρα με ησυχία), με πάγκους/τραπέζια, φοβερό γρασίδι, σκιά... απόλαυσα τους γίγαντες "Παλίρροια" με το πολύσπορο ψωμάκι που είχα αγοράσει χθες απ'το βενζινάδικο κοντά στο camping και έριξα και μια 5λεπτη ξάπλα. Το γρασίδι ήταν ακαταμάχητο!
Ανοίγοντας πια το χάρτη της Νορβηγίας, παρατήρησα πως δεν υπάρχει λόγος να οδηγήσει κανείς μέχρι το βαρετό Όσλο για να περάσει προς δυτική ακτή - υπάρχει ένα ωραιότατο ferry που συνδέει Horten - Moss και σώζει αρκετά χιλιόμετρα. Ιδού η θέα απ'το κατάστρωμα του ferry, στις 20:30 (μιλάμε για φως!)
Οπότε αξιοποίησα το ferry και βρέθηκα στο camping του Horten, όπου και διανυκτέρευσα. Μαγείρεψα για πρώτη φορά με γκαζάκι και μίνι κατσαρολάκι και το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα άλλο. Έστειλα μήνυμα στον zikpaul λέγοντας "άμα δεν έχεις ανακατέψει το ρύζι σου με πασαλάκι... δε ξέρεις να ζεις!" - υπερβολή χάριν γέλιου, μιας και ΔΕ χρησιμοποίησα πασαλάκι αλλά την ανάποδη του πηρουνιού μου.
Έχω φοβερή διάθεση. Οι πιθανοί λόγοι, πολλοί: Τα αστεία SMS που ανταλλάσουμε στις στάσεις μου με τον zikpaul,το ότι μπήκα επιτέλους στη Νορβηγία, το ότι δε σκοτεινιάζει, το ότι μαγείρεψα "στην εξοχή", το ότι ο καιρός είναι ιδανικός (λιακάδα, 20+ βαθμοί)... Έπεσα για ύπνο με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη.
Ημέρα 4η:
Horten - Sauda
490 km
Εγερτήριο κατά τις 8, ωραιότατο πρωινό στο προθάλαμο της σκηνής (κουβαλάω Muesli και συμπυκνωμένο γάλα σε μικρές κονσέρβες το οποίο αραιώνω με νερό), διάβασμα (ξεκίνησα το Deep Survival (http://www.deepsurvival.com/) του Laurence Gonzales - το οποίο πέρα από φανφάρα & machismo έχει ενδιαφέρον). Κατά τις 10 είπα να αρχίσω να μαζεύω, έκανα το σχετικό ντουζάκι και μετά από καμμιά ώρα έφευγα απ'το camping. Μετά από λίγο έκανα μια στάση για αντηλιακό και για να κοιτάξω το χάρτη. "Πού θα πάμε σήμερα;" γράφω στο ημερολόγιο καταστρώματος και τώρα που το ξανασκέφτομαι, όντας καθισμένος μπροστά σε έναν υπολογιστή και γνωρίζοντας ακριβώς που θα βρίσκομαι και τι θα κάνω για τουλάχιστον ολόκληρη την εβδομάδα που έρχεται, αυτή η ανεμελιά μου φαίνεται τόσο γλυκιά... Άνοιξα το χάρτη και προσπάθησα να ζυγίσω τις επιλογές μου:
Ήθελα να περάσω στη δυτική ακτή όσο το δυνατό γρηγορότερα και εκεί να αρχίσω να οδηγώ αργά και απολαυστικά, μιας και περίμενα πως τα τοπία θα είναι πανέμορφα. Αντί να πάρω τον απόλυτα γρηγορότερο δρόμο (που θα σήμαινε πως θα επέστρεφα προς Όσλο και μετά θα έπαιρνα τον Ε134 δυτικά προς Haugesund), είπα να οδηγήσω λίγο στο βουνό και έτσι τράβηξα λίγο νότια προς Larvik και πήρα τον 36 ΒΔ προς Seljord. Ήμουν πια στην αγκαλιά του δάσους!
Μικρή δόση Ε134, αμέσως έξοδος στο Brunkeberg νότια (ο χάρτης έδειχνε σημεία με ωραία θέα) για τον 41 προς Eidstod, αμέσως στροφή Δ στον 38 μέσω Vradal, μέχρι να ξανασυναντήσω τον Ε134. Εδώ, σε ένα αρκετά ψηλό σημείο, στάση για μεσημεριανή ξεκούραση & ανεφοδιασμό (γίγαντες "Παλίρροια" νομίζω, με μαύρο ψωμάκι).
Ο δρόμος έχει στενέψει και παρατηρώ μεγάλα trailers (campers, τροχόσπιτα, όπως τα λένε τελοσπάντων) να αγκομαχούν με τις ανηφοροκατηφόρες και τις κλειστές ορεινές στροφές. Η θέα στη λίμνη της περιοχής:
Πιάνοντας ξανά τον Ε134 στο Amot (ο οποίος σε πολλά σκέλη δε μοιάζει καθόλου με "Ε" και τείνει να κατσικοδρομεύσει, με σπασμένη άσφαλτο, στενά σημεία που δε χωράει λεωφορείο + ΙΧ και άλλα τέτοια όμορφα), τράβηξα πλέον δυτικά. Βάζω βενζίνη πολύ συχνά (κάθε 250χλμ) επειδή δεν έχει και τόσο πολλά βενζινάδικα και θέλω όπως και να το κάνουμε να έχω το κεφάλι μου ήσυχο. Τα τοπία που διασχίζει ο Ε134 έχουν τη δική τους μαγεία και για πρώτη φορά βλέπω πολύ χιόνι και αρχίζω να καταλαβαίνω πού είμαι.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση