free rider
21/06/2005, 12:32
Ντριν ντρινννν
Έλα ρε τι γίνεται? Πότε θα ξεκινήσουμε?
Απόγευμα Πέμπτης κατά τις επτά η παρέα αναχώρησε για Ορεστιάδα .
Ένα bmw Dakar του κ.saramariti με τον Τάκη συνοδηγό, το R1 με εμένα τον Free και το Aprilia Atlantis με τον φίλο Majet οι εκπρόσωποι της... ανύπαρκτης λέσχης –παρέας ,,και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανένας...Sara Mara έρχονται Ορεστιάδα...
(Η Sara Mara πήρε το όνομα της από τις πολύ διαφορετικές μηχανές που μαζεύονται ...όταν μαζεύεται...μπάτε σκύλοι αλέστε...)
Οι πρώτες κινήσεις ήταν να φορτώσω τον Majet με τα μπαγκάζια σκηνές και όλα τα ωραία που χρειάζονταν καθώς ...ωραίο το r1 αλλά δεν έχει χώρο για τέτοια.. πήρα μόνο το tank bag.
Ήταν τα πρώτα χιλιόμετρα που έκανα με το μηχανάκι και εντυπωσιάστηκα για την διαφορά που έχει από το thundercat.
Τόσο μάλιστα ώστε στην γνωστή Υλίκη έδωσα και το Tankbag στο Majet που το Aprilia έμελλε να είναι το απόλυτο μεταφορικό μέσο για το υπόλοιπο ταξίδι.
Το μόνο πρόβλημα είναι το θέμα της βενζίνης.. ρουφάει και στο 90 ψαχνόμουνα για να κάνω ανεφοδιασμό. Έλα ντε που το βενζινάδικο στο ρεύμα προς την Λαμία ήταν κλειστό για επισκευές.. σταμάτημα της παρέας για να βρω έναν τρόπο να κάνω αναστροφή και να γεμίσω με πολύτιμη βενζίνη. Πήρα τον παράδρομο βρήκα ένα υπόγειο γεφυράκι που μάλλον πρόβατα περνούσαν από κάτω από την εθνική και επιτέλους ανεφοδιασμός.
Το βραδάκι μας βρήκε στο Καραβόμυλο για την καθιερωμένη στάση της μακαρονάδας, πεινασμένους και εμένα να τους τα έχω πρήξει για τον...κανίβαλο που οδηγώ. Ανεφοδιασμός στα στομάχια και στις βενζίνες και βράδυ πια το επόμενο ραντεβού ήταν στα διόδια των Τεμπών. Η κούραση είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και η απόφαση ήταν να στρατοπεδεύσουμε όπως και άλλες φορές στο Πλαταμώνα εκεί δίπλα στην εκκλησία. Φτάνοντας βράδυ παρατήρησα ότι η περιοχή έχει εξελιχτεί πάρα πολύ από την τελευταία φορά που την θυμόμασταν . Καφετέριες παραθαλάσσιες που φυσικά καταπατούν τον...αιγιαλό κατά μήκος όλης της παραλίας.
Ρε Τάκη τι θα κάνουμε να απλώσουμε σκηνές και sleeping bag εδώ θα μας ξυπνήσουν βραδυνιάτικο και θα μας τρέχουν... μπάαα μην μασάς μου είπε και την πέσαμε .Λίγο η κούραση ύπνος με την μια μέχρι που το πρωί....
Μας ξύπνησαν με τα χορτοκοπτικά οι εργάτες του δήμου που τους «έστειλαν» να καθαρίσουν τον περιβάλλοντα χώρο. Ρε τι γέλιο ήταν αυτό ..Τάκηηηη στα είπα..
Πρωινό με μπουγάτσα πλαταμώνα και ξεκίνημα για την Θεσσαλονίκη. Μόνες στάσεις για ανεφοδιασμό αλλά με το που βγήκαμε από Θεσσ άνοιξα λίγο παραπάνω και άφησα τα φιλαράκια λίγο πίσω. Όταν έφτασα στην Εγνατία έπιασα τα στροφιλίκια και ...Γιουυυυπιιιι... Τι ωραία άσφαλτος τι καταπληκτικές στροφές, ο κανίβαλος έμπαινε μόνος του και σε πήγαινε όπου του ζητούσες. Ρε αυτό τα κάνει όλα μόνο του ούτε οδηγό δεν χρειάζεται το μόνο που θέλει είναι να ανοίγεις το γκάζι μετά το πλάγιασμα και να ανεβάσεις σαράντα και πενήντα χιλιόμετρα μέσα στην στροφή, όποιος μου πει για χιλιόμετρα και στροφές με τέτοια μηχανάκια και το παίζει driver θα τα ακούσει ...εδώ αυτό μόνο του στρίβει ..πως λέμε thundercat? Καμία σχέση ...
Μετά την στροφή στο φανάρι που πάει για Αλεξανδρούπολη και Βουλγαρία σταμάτησα για ανεφοδιασμό και για να περιμένω την υπόλοιπη παρέα. Και να τα ωραία που συμβαίνουν όταν ταξιδεύεις, στο καφέ του βενζινάδικου βρήκα έναν φίλο τον Άγγελο με ένα fazer μαζί με τον Χρήστο z750. Επιτέλους στρητάδικη παρέα..χεχε!!!!
Καφεδάκι με τα παιδιά που ανέβαιναν στην πανελλήνια και τηλ στο saramariti . Τι έγινε ρε που είσαστε? Έχουμε σταματήσει εδώ (καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα πριν)για καφέ. Παίδες συνεχίζω και τα λέμε πάνω (άλλο που δεν ήθελα). Ξεκινώντας για τον Αδρα με τον Άγγελο που είναι και σιωπηλός παρατηρητής στο moto.gr σε έδωσα φίλε, ταξιδεύαμε με ικανοποιητικές ταχύτητες και στάση κάπου στη μέση της Εγνατίας γιατί από την μια πιαστήκαμε και από την άλλη τσιγάρο. Χαζεύοντας πέρασε η ώρα περνούσανε μηχανές που ανέβαιναν για πανελλήνια και τελικά μας πέρασαν και ο saramaritis με τον Majet. Η συνέχεια δόθηκε στην διαδρομή που χάρις στο gps του Αγγελου μας έφτασε στις Καστανιές Έβρου πολύ εύκολα. Και ...επιτέλους φτάσαμε σκασμένοι από την ζέστη. Χίλια χιλιόμετρα και μπαίνοντας στην πανελλήνια αρχίσαμε τις γκρίνιες για το εισιτήριο που ήταν 50 ευρώ. Ευτυχώς είχε μπύρες δωρεάν ...και κάπως δροσιστήκαμε. Το σχετικό τηλ στο saramariti ρε καλέ μου που είσαστε? Μπαααα...
Μπήκα και στρατοπέδευσα εκεί που είχε σκιά , όχι μέσα στο κάμπινγκ αλλά πιο έξω λίγο πίσω από την τέντα της λέσχης της Ορεστιάδας. Ξάπλα τέζα άκουγα τα πειράγματα των φίλων...ρε ξύπνα θα σε φάνε τα κουνούπια... Τελικά με τα πολλά έφτασε και η παρέα. Και όπως ήταν φυσικό άρχισε η γκρίνια για την καλή θέση..
Ρε καθίστε εδώ έχει ησυχία δεν τρώμε χώμα ...μπάαα μετά από το σχετικό ψάξιμο βρήκαμε θέση κοντά στην καντίνα το supermarket και όλες τις βασικές υπηρεσίες...
Η πρώτη εντύπωση από το χώρο ήταν ότι ήταν μεγάλος με καλές σκιές και πολλά δέντρα. Οι γύρω δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και είχανε ήδη αρχίσει οι ..καγκουριές από τους θερμόαιμους. Και πώς να σταματήσεις το αίμα που βράζει...οι διοργανωτές το είχαν σκεφτεί. Υδροφόρες του δήμου περνούσαν κατά τακτά χρονικά διαστήματα και κατάβρεχαν όλο το χώρο με αποτέλεσμα να μην σηκώνεται σκόνη και από την άλλη να κόβονται όσο μπορούσαν οι τρελαμένοι πιτσιρικάδες. Εκεί όμως που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα ήταν στα περίφημα σκασίματα ρε κρίμα τα μηχανάκια με νεκρά έξω η εξάτμιση και τέρμα γκάζι με χρήση του kill switch. Ρε τα τα ταλαίπωρα τα Suzuki τι τραβάνε ... άμα τύχεις ε κανένα να αγοράσει στρητάδικο που έχει πάει πανελλήνια να προσέξει λίγο...οχι ότι όλοι κάνανε την ίδια δουλειά αλλά κάτι παλιά ελαιόψυκτα δεινοπάθησαν. Το βράδυ έφτασε με βόλτες και χάζεμα στο χώρο που πραγματικά ήταν πανέμορφος απλωτός με τουαλέτες που είχαν η κάθε μια από έναν άνθρωπο που καθάριζε συνέχεια και για πρώτη φορά σε πανελλήνια είδα να διατηρείται ο χώρος καθαρός .Άξιζε το κόστος της εισόδου για τις υπηρεσίες που πήραμε για τα φαγητά και τα υπόλοιπα δεν μπορώ να πω ότι ήταν σε άσχημη μοίρα αλλά τα πολλά κιόσκια κατά μήκος του ποταμού σου έδιναν την δυνατότητα να διαλέξεις τι θέλεις να φας. Φτηνές τιμές και πολύς κόσμος το βράδυ είχαμε και την τιμή να δούμε τον πολιό της ροκ κ.Πουλικάκο να τραγουδάει επί σκηνής. Όταν ήμουνα δεκαεπτά τον θυμάμαι στο σπόρτινγκ σε συναυλία με το Σιδηρόπουλο στα τελευταία του, να τραγουδάνε το crazy love τώρα πια μεγάλος ο τελευταίος από τους παλιούς να τα δίνει όλα. Ήταν πραγματική συγκίνηση.
συνεχίζεται...
Έλα ρε τι γίνεται? Πότε θα ξεκινήσουμε?
Απόγευμα Πέμπτης κατά τις επτά η παρέα αναχώρησε για Ορεστιάδα .
Ένα bmw Dakar του κ.saramariti με τον Τάκη συνοδηγό, το R1 με εμένα τον Free και το Aprilia Atlantis με τον φίλο Majet οι εκπρόσωποι της... ανύπαρκτης λέσχης –παρέας ,,και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανένας...Sara Mara έρχονται Ορεστιάδα...
(Η Sara Mara πήρε το όνομα της από τις πολύ διαφορετικές μηχανές που μαζεύονται ...όταν μαζεύεται...μπάτε σκύλοι αλέστε...)
Οι πρώτες κινήσεις ήταν να φορτώσω τον Majet με τα μπαγκάζια σκηνές και όλα τα ωραία που χρειάζονταν καθώς ...ωραίο το r1 αλλά δεν έχει χώρο για τέτοια.. πήρα μόνο το tank bag.
Ήταν τα πρώτα χιλιόμετρα που έκανα με το μηχανάκι και εντυπωσιάστηκα για την διαφορά που έχει από το thundercat.
Τόσο μάλιστα ώστε στην γνωστή Υλίκη έδωσα και το Tankbag στο Majet που το Aprilia έμελλε να είναι το απόλυτο μεταφορικό μέσο για το υπόλοιπο ταξίδι.
Το μόνο πρόβλημα είναι το θέμα της βενζίνης.. ρουφάει και στο 90 ψαχνόμουνα για να κάνω ανεφοδιασμό. Έλα ντε που το βενζινάδικο στο ρεύμα προς την Λαμία ήταν κλειστό για επισκευές.. σταμάτημα της παρέας για να βρω έναν τρόπο να κάνω αναστροφή και να γεμίσω με πολύτιμη βενζίνη. Πήρα τον παράδρομο βρήκα ένα υπόγειο γεφυράκι που μάλλον πρόβατα περνούσαν από κάτω από την εθνική και επιτέλους ανεφοδιασμός.
Το βραδάκι μας βρήκε στο Καραβόμυλο για την καθιερωμένη στάση της μακαρονάδας, πεινασμένους και εμένα να τους τα έχω πρήξει για τον...κανίβαλο που οδηγώ. Ανεφοδιασμός στα στομάχια και στις βενζίνες και βράδυ πια το επόμενο ραντεβού ήταν στα διόδια των Τεμπών. Η κούραση είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και η απόφαση ήταν να στρατοπεδεύσουμε όπως και άλλες φορές στο Πλαταμώνα εκεί δίπλα στην εκκλησία. Φτάνοντας βράδυ παρατήρησα ότι η περιοχή έχει εξελιχτεί πάρα πολύ από την τελευταία φορά που την θυμόμασταν . Καφετέριες παραθαλάσσιες που φυσικά καταπατούν τον...αιγιαλό κατά μήκος όλης της παραλίας.
Ρε Τάκη τι θα κάνουμε να απλώσουμε σκηνές και sleeping bag εδώ θα μας ξυπνήσουν βραδυνιάτικο και θα μας τρέχουν... μπάαα μην μασάς μου είπε και την πέσαμε .Λίγο η κούραση ύπνος με την μια μέχρι που το πρωί....
Μας ξύπνησαν με τα χορτοκοπτικά οι εργάτες του δήμου που τους «έστειλαν» να καθαρίσουν τον περιβάλλοντα χώρο. Ρε τι γέλιο ήταν αυτό ..Τάκηηηη στα είπα..
Πρωινό με μπουγάτσα πλαταμώνα και ξεκίνημα για την Θεσσαλονίκη. Μόνες στάσεις για ανεφοδιασμό αλλά με το που βγήκαμε από Θεσσ άνοιξα λίγο παραπάνω και άφησα τα φιλαράκια λίγο πίσω. Όταν έφτασα στην Εγνατία έπιασα τα στροφιλίκια και ...Γιουυυυπιιιι... Τι ωραία άσφαλτος τι καταπληκτικές στροφές, ο κανίβαλος έμπαινε μόνος του και σε πήγαινε όπου του ζητούσες. Ρε αυτό τα κάνει όλα μόνο του ούτε οδηγό δεν χρειάζεται το μόνο που θέλει είναι να ανοίγεις το γκάζι μετά το πλάγιασμα και να ανεβάσεις σαράντα και πενήντα χιλιόμετρα μέσα στην στροφή, όποιος μου πει για χιλιόμετρα και στροφές με τέτοια μηχανάκια και το παίζει driver θα τα ακούσει ...εδώ αυτό μόνο του στρίβει ..πως λέμε thundercat? Καμία σχέση ...
Μετά την στροφή στο φανάρι που πάει για Αλεξανδρούπολη και Βουλγαρία σταμάτησα για ανεφοδιασμό και για να περιμένω την υπόλοιπη παρέα. Και να τα ωραία που συμβαίνουν όταν ταξιδεύεις, στο καφέ του βενζινάδικου βρήκα έναν φίλο τον Άγγελο με ένα fazer μαζί με τον Χρήστο z750. Επιτέλους στρητάδικη παρέα..χεχε!!!!
Καφεδάκι με τα παιδιά που ανέβαιναν στην πανελλήνια και τηλ στο saramariti . Τι έγινε ρε που είσαστε? Έχουμε σταματήσει εδώ (καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα πριν)για καφέ. Παίδες συνεχίζω και τα λέμε πάνω (άλλο που δεν ήθελα). Ξεκινώντας για τον Αδρα με τον Άγγελο που είναι και σιωπηλός παρατηρητής στο moto.gr σε έδωσα φίλε, ταξιδεύαμε με ικανοποιητικές ταχύτητες και στάση κάπου στη μέση της Εγνατίας γιατί από την μια πιαστήκαμε και από την άλλη τσιγάρο. Χαζεύοντας πέρασε η ώρα περνούσανε μηχανές που ανέβαιναν για πανελλήνια και τελικά μας πέρασαν και ο saramaritis με τον Majet. Η συνέχεια δόθηκε στην διαδρομή που χάρις στο gps του Αγγελου μας έφτασε στις Καστανιές Έβρου πολύ εύκολα. Και ...επιτέλους φτάσαμε σκασμένοι από την ζέστη. Χίλια χιλιόμετρα και μπαίνοντας στην πανελλήνια αρχίσαμε τις γκρίνιες για το εισιτήριο που ήταν 50 ευρώ. Ευτυχώς είχε μπύρες δωρεάν ...και κάπως δροσιστήκαμε. Το σχετικό τηλ στο saramariti ρε καλέ μου που είσαστε? Μπαααα...
Μπήκα και στρατοπέδευσα εκεί που είχε σκιά , όχι μέσα στο κάμπινγκ αλλά πιο έξω λίγο πίσω από την τέντα της λέσχης της Ορεστιάδας. Ξάπλα τέζα άκουγα τα πειράγματα των φίλων...ρε ξύπνα θα σε φάνε τα κουνούπια... Τελικά με τα πολλά έφτασε και η παρέα. Και όπως ήταν φυσικό άρχισε η γκρίνια για την καλή θέση..
Ρε καθίστε εδώ έχει ησυχία δεν τρώμε χώμα ...μπάαα μετά από το σχετικό ψάξιμο βρήκαμε θέση κοντά στην καντίνα το supermarket και όλες τις βασικές υπηρεσίες...
Η πρώτη εντύπωση από το χώρο ήταν ότι ήταν μεγάλος με καλές σκιές και πολλά δέντρα. Οι γύρω δρόμοι ήταν χωματόδρομοι και είχανε ήδη αρχίσει οι ..καγκουριές από τους θερμόαιμους. Και πώς να σταματήσεις το αίμα που βράζει...οι διοργανωτές το είχαν σκεφτεί. Υδροφόρες του δήμου περνούσαν κατά τακτά χρονικά διαστήματα και κατάβρεχαν όλο το χώρο με αποτέλεσμα να μην σηκώνεται σκόνη και από την άλλη να κόβονται όσο μπορούσαν οι τρελαμένοι πιτσιρικάδες. Εκεί όμως που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα ήταν στα περίφημα σκασίματα ρε κρίμα τα μηχανάκια με νεκρά έξω η εξάτμιση και τέρμα γκάζι με χρήση του kill switch. Ρε τα τα ταλαίπωρα τα Suzuki τι τραβάνε ... άμα τύχεις ε κανένα να αγοράσει στρητάδικο που έχει πάει πανελλήνια να προσέξει λίγο...οχι ότι όλοι κάνανε την ίδια δουλειά αλλά κάτι παλιά ελαιόψυκτα δεινοπάθησαν. Το βράδυ έφτασε με βόλτες και χάζεμα στο χώρο που πραγματικά ήταν πανέμορφος απλωτός με τουαλέτες που είχαν η κάθε μια από έναν άνθρωπο που καθάριζε συνέχεια και για πρώτη φορά σε πανελλήνια είδα να διατηρείται ο χώρος καθαρός .Άξιζε το κόστος της εισόδου για τις υπηρεσίες που πήραμε για τα φαγητά και τα υπόλοιπα δεν μπορώ να πω ότι ήταν σε άσχημη μοίρα αλλά τα πολλά κιόσκια κατά μήκος του ποταμού σου έδιναν την δυνατότητα να διαλέξεις τι θέλεις να φας. Φτηνές τιμές και πολύς κόσμος το βράδυ είχαμε και την τιμή να δούμε τον πολιό της ροκ κ.Πουλικάκο να τραγουδάει επί σκηνής. Όταν ήμουνα δεκαεπτά τον θυμάμαι στο σπόρτινγκ σε συναυλία με το Σιδηρόπουλο στα τελευταία του, να τραγουδάνε το crazy love τώρα πια μεγάλος ο τελευταίος από τους παλιούς να τα δίνει όλα. Ήταν πραγματική συγκίνηση.
συνεχίζεται...