Τούρκοι διεκδικούν στην Κρήτη περιουσίες των παππούδων τους

[MikeG]

Εμφανίστηκαν με δικηγόρους και ψάχνουν τα συμβόλαια της πώλησης ή μεταβίβασης, ακόμη και πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών του 1923

Του Αλ. Α. Ανδρικάκη

Τις περιουσίες που άφησαν οι πρόγονοί τους, με την ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε τη μικρασιατική καταστροφή, αλλά ακόμη νωρίτερα, όταν αναχωρούσαν από την Κρήτη, με την απελευθέρωση του νησιού από τον τουρκικό ζυγό, αναζητούν και διεκδικούν στο νησί Τούρκοι πολίτες! Τους τελευταίους μήνες στο Ηράκλειο, τα Χανιά και το Ρέθυμνο, αλλά και σε άλλες περιοχές εμφανίστηκαν νομικοί, κυρίως, εκπρόσωποί τους διερευνώντας τη δυνατότητα να καταγράψουν, καταρχήν, τα περιουσιακά στοιχεία που είχαν οι Τουρκοκρήτες παππούδες τους, μέσω των συμβολαίων που υπήρχαν στα κρατικά αρχεία της τουρκικής διοίκησης, μέχρι το 1898.

Σε μερικές περιπτώσεις φαίνεται ότι η αναζήτηση αυτή δεν γίνεται στα «τυφλά», αλλά αφού έχει προηγηθεί έρευνα σε αντίστοιχα τουρκικά αρχεία, ή ακόμη και στα αρχεία του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών. Εντυπωσιακό είναι το στοιχείο ότι οι απόγονοι εκείνων που αναχώρησαν από την Κρήτη πριν από ένα και πλέον αιώνα, ή με την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη μικρασιατική καταστροφή, γνωρίζουν ακριβώς πού πρέπει να αναζητήσουν τα ίχνη των πατρογονικών περιουσιών, γεγονός που σημαίνει ότι η έρευνά τους δεν ξεκινά μόλις τώρα, ούτε ότι αυτή γίνεται απλώς για ιστορικούς λόγους. Είναι καλά εφοδιασμένοι με στοιχεία κι αναζητούν τα αρχεία του τότε μεταφραστικού γραφείου, στο οποίο υπήρχαν όλα τα τούρκικα αρχεία και οι νομικές πράξεις που γίνονταν από τους Οθωμανούς.

Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες οι έρευνες αφορούν ακόμη και σε χώρους στους οποίους σήμερα λειτουργούν δημόσια κτίρια!

Εκπρόσωποι Τούρκων «διεκδικητών» έχουν ξεκαθαρίσει, πάντως, ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν το ιδιοκτησιακό των περιουσιακών εκείνων στοιχείων που θα εκτιμήσουν ότι νόμιμα μεταβιβάστηκαν στους επόμενους ιδιοκτήτες τους. Αλλά σίγουρα αυτό θα συμβεί με όσα εκείνοι, μέσω των νομικών τους συμβούλων, Τούρκων και Ελλήνων, θεωρήσουν ότι δεν μεταβιβάστηκαν νόμιμα.

Η έρευνα έχει ξεκινήσει σε όλα, σχεδόν, τα τοπικά αρχεία της Κρήτης, στα οποία εκείνοι πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρξει το παραμικρό στοιχείο που μπορεί να τους οδηγήσει σε θεμελίωση ιδιοκτησιακού δικαιώματος, το οποίο προτίθενται να διεκδικήσουν ακόμη και σε διεθνή δικαστήρια!

Το ανησυχητικό ή ακόμη και ύποπτο στην περίπτωση αυτή είναι το γεγονός ότι δεν πρόκειται απλώς για κάποιους απογόνους Τουρκοκρητών, αλλά για ανθρώπους που φαίνεται να ξέρουν καλά τι αναζητούν και, ενδεχομένως, τι μπορεί να προκαλέσουν με τέτοιες αξιώσεις…

Στην επίσημη απογραφή που είχε γίνει το 1881 οι Οθωμανοί της Κρήτης ήταν 72.353, απ’ τους οποίους οι περίπου 33.000 ζούσαν στο Ηράκλειο, οι 18.000 στο σημερινό νομό Χανίων, οι 13.000 στο Ρέθυμνο και 8.000 στο νομό Λασιθίου. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, η αυτόνομη Κρητική Πολιτεία έκανε τη δική της απογραφή, στα 1900. Οι Τουρκοκρήτες ήταν περίπου 39.000, καθώς έφυγαν κατά χιλιάδες για την Τουρκία ή ακόμη και για την Αμερική. Στην απογραφή του 1911 βρέθηκαν λιγότεροι από 28.000. Ο πληθυσμός τους είχε μειωθεί ακόμη περισσότερο γύρω στα 1922, και με τη συνθήκη της Λοζάνης και την ανταλλαγή των χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών, τον Ιανουάριο του 1923, έφυγαν και οι τελευταίοι.



http://www.patris.gr/articles/181785/117225



Αν κάποιος νομικός ξέρει, ας απαντήσει κατά πόσο μπορεί να ευσταθεί κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που με την ανταλλαγή πλυθησμών (νόμιμα) όλοι υπέγραφαν χαρτί το οποίο δήλωνε ότι απαρνιώντουσαν τις μέχρι τότε περιουσίες τους. Αντίστοιχα θα μπορούσαν διάφοροι άλλοι, να διεκδικούν περιουσίες απέναντι?

Σας παρακαλώ όχι φανατισμός και όχι ακραίες κουβεντες.

[Gandalf dr685sm]

Νομίζω οτι γράφει κάπου μέσα στην είδηση οτι όσοι υπέγραψαν και έφυγαν νόμιμα , δεν έχουν βάση διεκδίκησης...


Εκπρόσωποι Τούρκων «διεκδικητών» έχουν ξεκαθαρίσει, πάντως, ότι δεν πρόκειται να αμφισβητήσουν το ιδιοκτησιακό των περιουσιακών εκείνων στοιχείων που θα εκτιμήσουν ότι νόμιμα μεταβιβάστηκαν στους επόμενους ιδιοκτήτες τους. Αλλά σίγουρα αυτό θα συμβεί με όσα εκείνοι, μέσω των νομικών τους συμβούλων, Τούρκων και Ελλήνων, θεωρήσουν ότι δεν μεταβιβάστηκαν νόμιμα.


Αντίθετα οι οικειοποιήσεις που έγιναν σε Ίμβρο , Κωνσταντινούπολη , Κύπρο , Ιωνία δεν έχουν γίνει με καμία υπογραφή ή αποδοχή άρνησης περιουσίας. Δεν νομίζω οτι υπάρχει καν σύγκριση.

Στην μια περίπτωση κάποιοι έφυγαν μόνοι τους.. στην δεύτερη έγινε κανονικός διωγμός και ξεριζωμός.

Γνώμη μου.

Gandalf

[ermiss]

Πρέπει να είχε ξαναγίνει απο Τούρκους για ιδιοκτησίες στον Β.Α Έβρο πριν καμιά 30ετία, αλλά δεν δέχτηκαν καν την προσφυγή τους τα διεθνής δικαστήρια.

Είχα ακούσει παλιά την ιστορία αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν πριν ή μετά το 74 και τον Αττίλα στην Κύπρο, νομίζω όμως ότι ήταν σαν απάντηση των πρώτων διεκδικήσεων των Ελληνοκυπρίων για περιουσίες στα κατεχόμενα. Δεν μπορώ να θυμηθώ παραπάνω λεπτομέρειες και δεν ξέρω αν ισχύει 100%.



Πάντως και τα δύο (εκτός της Κύπρου) πρέπει να κλειδώνουν με την συμφωνία της Λωζάνης το 1923

[ermiss]

Οκ το βρήκα, μάλλον τα κλειδώνει η συνθήκη της Λωζάνης

Συνθήκη Λωζάνης 1923 (http://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9B%CF%89%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%C F%82:_%CE%A3%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AF_%CE%B1%CE%BD%CF%84%C E%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE% BA%CF%8E%CE%BD_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CF%80%CE%B B%CE%B7%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD)

Άρθρον 9.

Η ακίνητος αγροτική ή αστική περιουσία, η ανήκουσα εις τους μετανάστας, εις τας εν τω άρθρω 9 αναφερομένας κοινότητας, ως και η παρά των μεταναστών ή των κοινοτήτων εγκαταλειπομένη κινητή περιουσία, θέλουσιν εκκαθαρισθή συμφώνως προς τας κατωτέρω διατάξεις υπό των μικτών επιτροπών των προβλεπομένων εν άρθρω 11.

Αι περιουσίαι, αι κείμεναι εις τα εδάφη τα υπαγόμενα εις την υποχρεωτικήν ανταλλαγήν, ανήκουσαι δε εις εκκλησιαστικά ή εις ευαγή καθιδρύματα κοινοτήτων εγκατεστημένων εις έδαφος μη υπαγόμενον εις την ανταλλαγήν, ανήκουσαι δε εις εκκλησιαστικά ή εις ευαγή καθιδρύματα κοινοτήτων εγατεστημένων εις έδαφος μη υπαγόμενον εις την ανταλλαγήν, θέλουσιν ομοίως εκκαθαρισθή υπό τους αυτούς όρους.

Άρθρον 10.

Η εκκαθάρισις της κινητής και ακινήτου περιουσίας της ανηκούσης εις πρόσωπα εγκαταλείψαντα ήδη τα εδάφη των Υψηλών Συμβαλλομένων Μερών, θεωρούμενα δε δυνάμει του άρθρου 3 της παρούσης Συμβάσεως ως υπαγόμενα εις την ανταλλαγήν των πληθυσμών, θέλει συντελεσθή συμφώνως προς το άρθρον 9 και ανεξαρτήτως παντός μέτρου οιουδήποτε χαρακτήρας, όπερ, συμφώνως προς τους νόμους ή άλλα διοικητικά μέτρα πάσης φύσεως, θεσπισθέντα από της 18ης Οκτωβρίου 1912 εν Ελλάδι ή εν Τουρκία ή καθ' οιονδήποτε άλλον τρόπον, έσχεν ως αποτέλεσμα οιονδήποτε περιορισμόν του δικαιώματος της ιδιοκτησίας επί της περιουσίας ταύτης, οίον κατάσχεσις, αναγκαστική πώλησις και άλλα. Εν περιπτώσει καθ' ην εις τας εν τω παρόντι ή εν τω άρθρω αναφερομένας περιουσίας είχεν επιβληθή μέτρον τοιαύτης φύσεως, η αξία τούτων θέλει καθορισθή υπό της εν τω άρθρω 9 προβλεπομένης Επιτροπής, ως εάν δεν είχον εφαρμοσθή τα εν λόγω μέτρα.

Όσον αφορά τας απαλλοτριωθείσας περιουσίας, η Μικτή Επιτροπή θέλει προβή εις νέαν εκτίμησιν των από της 18 Οκτωβρίου 1912 απαλλοτριωθεισών τούτων περιουσιών, αίτινες ανήκον εις πρόσωπα υποκείμενα εις την ανταλλαγήν των δύο χωρών και αίτινες κείνται εις τα υποκείμενα εις ανταλλαγήν εδάφη. Η Επιτροπή θα καθορίση υπέρ των ιδιοκτητών αντιστάθμισμα προς επανόρθωσιν της ζημίας, ην θέλει βεβαιώσει. Το ποσόν του αντισταθμίσματος τούτου θέλει αχθή εις πίστωσιν των ιδιοκτητών τούτων και εις χρέωσιν της Κυβερνήσεως επί του εδάφους της οποίας ευρίσκονται τα απαλλοτριωθέντα ακίνητα. Εις ην περίπτωσιν τα εν τοις άρθροις 8 και 9 αναφερόμενα πρόσωπα δεν ήθελον εισπράξει το εισόδημα των περιουσιών της καρπώσεως, των οποίων είχον κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπον στερηθή, η ανταπόδοσις της αξίας των εισοδημάτων θέλει τοις εξασφαλισθή επί τη βάσει της μέσης προπολεμικής αποδόσεως, καθ' όν τρόπον θέλει ορίσει η Μικτή Επιτροπή.

Η εν τω άρθρω 11 προβλεπομένη Μικτή Επιτροπή κατά την εκκαθάρισιν των εν Ελλάδι περιουσιών των Βακουφιών και των εκείθεν απορρεόντων δικαιωμάτων και συμφερόντων ως και των αναλόγων ιδρυμάτων των ανηκόντων εις Έλληνας εν Τουρκία θέλει εμπνευσθή εκ των καθιερωθεισών αρχών εις τας προηγούμενας Συνθήκας, όπως εξασφάλιση πλήρως τα δικαιώματα και συμφέροντα των ιδρυμάτων τούτων και των ιδιωτών των εχόντων σχετικά συμφέροντα.

Η εν τω άρθρω 11 προβλεπομένη Μικτή Επιτροπή θέλει εφαρμόσει τας διατάξεις ταύτας.

Άρθρον 11.

Εντός προθεσμίας ενός μηνός από της ενάρξεως της ισχύος της παρούσης Συμβάσεως, θέλει ιδρυθή Μικτή Επιτροπή εδρεύουσα εν Τουρκία ή εν Ελλάδι και συνισταμένη εκ τεσσάρων μελών δι' έκαστον των Υψηλών Συμβαλλομένων Μερών, και εκ τριών μελών εκλεγομένων υπό του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών μεταξύ των υπηκόων των Δυνάμεων των μη μετασχουσών εις τον πόλεμον του 1914-1918. Η προεδρεία της Επιτροπής θέλει ασκηθή διαδοχικώς υφ' ενός εκ των ουδετέρων τριών τούτων μελών.

Η Μικτή Επιτροπή θα έχη το δικαίωμα να συνιστά, εις ους ήθελεν εγκρίνει τόπους, Υποεπιτροπάς εργαζομένας υπό τας διαταγάς της. Εκάστη τούτων θ' αποτελήται εξ ενός Τούρκου, ενός Έλληνος ως μελών και ενός Προέδρου ουδετέρου, υποδειχθησομένου υπό της Μικτής Επιτροπής. Η Μικτή Επιτροπή θα καθορίση την εις τας Υποεπιτροπάς ανατεθησομένην εξουσίαν.

[Gandalf dr685sm]

ωραίος ο ermiss...

Μάθαμε και κάτι παραπάνω σήμερα που μου διέφευγε...

:beer:


Gandalf

[Cpt. Haddock]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Gandalf dr685sm
[....]Στην μια περίπτωση κάποιοι έφυγαν μόνοι τους.. στην δεύτερη έγινε κανονικός διωγμός και ξεριζωμός.[...]
Gandalf

Ότι συνέβη με τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία :look:

[Gandalf dr685sm]

Ότι συνέβη με τους Τσάμηδες στη Θεσπρωτία

Πιάνεις μεγάλο θέμα...


Ιστορικά οι Τσάμηδες εμφανίζονται κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας σε ορισμένα μέρη της Ηπείρου, ως Τουρκαλβανοί αποκαλούμενοι αργότερα Τουρκοτσάμηδες ή Αλβανοτσάμηδες, ήταν δε όλοι Μουσουλμάνοι.

Τσαμουριά ονομάζονταν η περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα ο νομός Θεσπρωτίας συν κάποια τμήματα του νομού Πρεβέζης (περιοχή Πάργας) ίσως και λίγο από τα δυτικά όρια του Ν. Ιωαννίνων. Οι λεγόμενοι Τσάμηδες, ήταν οι λεγόμενοι ώς Τουρκαλβανοί του Αλή Πασά. Επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ο Τουρκαλβανός Αλή Πασάς – είχε γεννηθεί στο Τεπελένι της Αλβανίας-, που ήταν εξαιρετικά φιλόδοξος και ήθελε να γίνει Σουλτάνος στη θέση του...σουλτάνου, οργάνωσε τη φρουρά και το στρατό του με μουσουλμανικό πληθυσμό που ήρθε στα μέρη εκείνα από την Αλβανία. Και τους παραχώρησε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, βοσκοτόπια κλπ, πολλές φορές διά αρπαγής απο τοπικούς κατοίκους.

Κατά μια εκδοχή, το όνομά τους οι Τσάμηδες το πήραν από το ποταμό Καλαμά ή Θύαμη που εκβάλλει κοντά στην Ηγουμενίτσα. Κατ’ αυτήν: «Τσάμηδες καλούνται οι περί του Θύαμιν οικούντες, Θυάμηδες και κατ’ επέκτασιν Τσάμηδες». Γι αυτό και Τσαμουριά ονομαζόταν περιοχή της Θεσπρωτίας όπως της Παραμυθιάς, Φιλιατών, Πάργας και Μαργαριτίου.

Με την απελευθέρωση της Ηπείρου το 1912, μέρος αυτού του πληθυσμού των Τσάμηδων έφυγε και επέστρεψε στην Αλβανία.

Το 1923, που έγινε η ανταλλαγή Μουσουλμάνων με Έλληνες Μικρασιάτες, οι Τσάμηδες αριθμούσαν περί τις 17 με 22 χιλιάδες. Λέγεται, ότι τότε ο μεγάλος Έλλην πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος θέλησε να ανταλλάξει και τους Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας με Έλληνες Χριστιανούς της Μικράς Ασίας. Όμως οι Τσάμηδες, από μόνοι τους ή κατόπιν Ιταλικής παρέμβασης, για να υπάρχουν στο Ελληνικό έδαφος αυτοί, ως αντίβαρο προς τους Έλληνες της Βορείου Ηπείρου, υπέβαλαν υπόμνημα προς τον Βενιζέλο λέγοντες: «Εμείς είμαστε Μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, ομιλούμε την Αλβανική γλώσσα, αλλά αισθανόμεθα Έλληνες και επιθυμούμε να παραμείνουμε στην Ελλάδα και να μη ανταλλαγούμε». Ο Βενιζέλος σεβάστηκε την επιθυμία τους και έτσι οι Τσάμηδες παρέμειναν στη Θεσπρωτία.

Θεωρείται βέβαιο ότι οι Τσάμηδες ήταν μάλλον Αλβανοί-Μουσουλμάνοι, παρά Τούρκοι-Μουσουλμάνοι. Κατά την περίοδο 1923-1940 καταγράφονται πολλές προσπάθειες των Ελληνικών Κυβερνήσεων να εντάξουν τους Τσάμηδες στην Ελληνική κοινωνία, ώστε να αποτελέσουν κομμάτι του Ελληνικού Κράτους. Οι Τσάμηδες, όμως παρέμειναν προσηλωμένοι σε αντιλήψεις «ανωτερότητας» έναντι την Χριστιανών που κάποτε δυνάστευαν, δεν δέχονταν να εργασθούν ως αγρότες, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσαν τα μουσουλμανικά ήθη και έθιμα. Όταν το 1939 η Ιταλία κατέλαβε την Αλβανία, κορυφώθηκε η αλυτρωτική προπαγάνδα των Τσάμηδων, πολλοί από τους οποίους περνούσαν τα σύνορα προς την Αλβανία, όπου οργανώνονταν με όπλα για να καταλάβουν Ελληνικά εδάφη.

Κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής της Ηπείρου, οι Τσάμηδες όχι μόνον συνεργάστηκαν με τις κατοχικές δυνάμεις, αλλά σχημάτισαν και Στρατιωτικές Μονάδες (Τάγματα) και πολεμούσαν μαζί με τους κατακτητές τις ελληνικές Αντάρτικες Ομάδες, διαπράττοντας και εγκλήματα κατά του ντόπιου ελληνικού πληθυσμού. Οι βαρβαρότητες των Τσάμηδων, που υποκινούνταν από τις Αρχές Κατοχής κατά των Ελλήνων, ήταν εγκλήματα πολέμου. Ανακήρυξαν αυτόνομη τη Θεσπρωτία, κατέλυσαν τις Ελληνικές Αρχές και εδήωναν, λεηλατούσαν και εξόντωναν το ντόπιο πληθυσμό.

Από τα κορυφαία αποτρόπαια εγκλήματά τους, ήταν η μαζική σφαγή των 49 ατόμων στην Παραμυθιά της Θεσπρωτίας. Η εκτέλεση βεβαίως έγινε από Γερμανούς στρατιώτες, αλλά ύστερα από κατάδοση των Τσάμηδων.

Εναντίον των κατακτητών και των Τσάμηδων αντιστάθηκαν οι Αντάρτες του ΕΔΕΣ υπό τον Ναπ. Ζέρβα. Οι Αντάρτες του ΕΛΑΣ ανέχονταν τη δράση τους και σε μερικές περιπτώσεις συνεργάστηκαν με τους κομμουνιστές Τσάμηδες. Σήμερα βέβαια κανείς δε δέχεται τις διεκδικήσεις των Τσάμηδων.

Κατά την αποχώρηση των κατακτητών, μετά από τετραετή κατοχή, ο Ζέρβας διεμήνυσε στους Τσάμηδες ότι: «Όσοι έχουν συνεργασθεί με τους κατακτητές και έχουν διαπράξει εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων, θα δικαστούν από έκτακτα Στρατοδικεία, τα οποία θα συγκροτηθούν επιτόπου και θα δικάσουν τους πραγματικούς εγκληματίες πολέμου Τσάμηδες». Εκείνοι φοβήθηκαν τυχόν αντίποινα και απεχώρησαν μόνοι τους στην Αλβανία. Έτσι μαζί με τους ενόχους έφυγαν και οι μη ένοχοι.

Ο Εμβέρ Χότζα, με την πρόθεση να λήξει το θέμα και να μη δημιουργούνται τριβές από τις αλυτρωτικές βλέψεις τους, έσπευσε να τους εντάξει στην Αλβανία, παρέχοντας σε αυτούς μαζικώς την Αλβανική υπηκοότητα το 1953, κλείνοντας έτσι το όλο θέμα για πολλά χρόνια.

Μετά την πτώση, όμως, του καθεστώτος του Χότζα στην Αλβανία και την εγκαθίδρυση δυτικού τύπου κοινοβουλευτισμού, έχει υποκινηθεί και αφυπνισθεί παράλληλα προς το θέμα του Κοσσυφοπεδίου και το θέμα των Τσάμηδων, με απώτερο σκοπό την δημιουργία, από τη μη ύπαρξη Αλβανικής Κρατικής Οντότητας μέχρι το 1913, στη δημιουργία της λεγόμενης Μεγάλης Αλβανίας.

Όσον αφορά στο θέμα των αποζημιώσεων των Τσάμηδων στην Ελλάδα, υπενθυμίζεται ότι μετά το πέρας του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, έγιναν πολλές μετακινήσεις λαών, όπως Γερμανών, Πολωνών, Ούγγρων, Ουκρανών κλπ, χωρίς κανείς απ’ αυτούς να ζητήσει αποζημίωση περιουσίας. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η περίπτωση των Σουδιτών (Γερμανών) από την τότε Τσεχοσλοβακία και νυν Τσεχία, όπου 2-3 εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν και πήγαν στη Γερμανία, αλλά δεν είδαμε καμία διαμαρτυρία προς απόκτηση των περιουσιών τους από την Τσεχία.

[Cpt. Haddock]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Gandalf dr685sm
Πιάνεις μεγάλο θέμα...

Ναι, απλα το ανέφερα, ας μην επεκταθούμε εδώ :wave2:

[MikeG]

Στη παρούσα συζήτηση δεν έχουν σχέση οι Τσάμηδες και τα σχετικά τους με το τίτλο.
Οπότε ας παραμείνουμε στο αρχικό θέμα.

[Gandalf dr685sm]

συγνώμη παιδιά... το κείμενο το παρέθεσα με το σκεπτικό της διεκδίκησης περιουσιών απο τρίτους όπως και οι Τούρκοι στην Κρήτη με αβάσιμα σκεπτικά ηθικά και νομικά.

Απο εκεί και πέρα νομίζω οτι η απάντηση του ermiss είναι η καλύτερη στο θέμα Κρήτης.

Gandalf

[liakaros]

Αφηστε τους μωρε να ερθουνε...αφηστε τους :smokin: :smokin:

[SVX]

οποτε ο Λιακο εχει βαση ...



ΟΠΩΣ ακριβως τα ελεγε.... κατεβηκαμε οι Ελληνες απο τον Σειριο και διωξαμε τους γηγεννεις πληθυσμους.... η Ελλαδα λοιπον ειναι ψευδοκρατος....

























ΡΕ τι ΑΛΛΟ .....!!!???!!:a02: :a31: :a02: :a016: :a66: :a37:

[LAKEgogo]

Το κλειδί είναι τόσο απλό στην κατανόηση αλλά πολύ δύσκολο στην εφαρμογή.

"Αγαπάτε αλλήλους"

Και προτείνω την φιλοσοφική και πρακτική προσέγγιση του κλειδιού γιατί η (τάχα)
"Χριστιανική" και κυρίως εκκλησιαστική στις μέρες μας είναι υποκριτική και στενοκέφαλη
στην πλειοψηφεία των φορέων της.