Αμφίσημος
28/06/2010, 08:03
Αν και γραφικός προσθέτω κι εγώ τη μακακία μου σχέση με την προστασία αν και στην περίπτωση μου η μοτοσυκλέτα ήταν στατική!
Που λέτε βάζω το tenerάκι μου μέσα σε ένα κηπάκι στην είσοδο (με το κώλο για να βγαίνω αρχηγόπουλο το πρωί κι ας ταλαιπωριέμαι να το σταθμεύσω τα βράδυα). Τσίμα-Τσίμα λέμε μια 8m2 χώμα και θάμνοι όπου στο κέντρο (εκεί που ανοίγει η πόρτα) έχω στρώσει 5-6 πλάκες για να το στήνω κομπλέ στο διπλό.
Με τα πολλά σήμερα ζεσταίνοντας το μοτέρ λέω ας το βγάλω στο δρόμο να τελειώνω με τα ανοιγοκλεισίματα κι ας περιμένω τη θερμοκρασία ανάβοντας την τσιγαρίθρα μου...
Εδω να σημειώσω πως 99% ανεβαίνω στο μηχανάκι πάντα με κράνος και φεύγω στο επιτόπου.
Ανεβαίνω που λέτε στο διπλό (με το τσιγάρο σβυστό στην άκρη του στόματος) και κάνω τη κίνηση μπροστά να το ρίξω. Όντως πέφτει αλλά για κακή μου τύχη σπάει η πλάκα (είναι μαρμαράκι παλιακό 1cm πάχος) και το μηχανάκι πέφτει αριστερά και χωρίς να έχω την δυνατότητα ελιγμού (είπαμε τσίμα-τσίμα χωράει το μηχανάκι και αριστερά-δεξιά θαμνοειδή) πέφτω και σκάω με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου στον τοίχο. (ήτανε καλό μπαμ-ισάξιο του τύπου λιποθυμάω και σκάω κάτω με τα κιλά μου)
Όλα γύρω σου γυρίζουν κτλ. Σηκώνω το μηχανάκι (αγρατζούνιστο μιας και έπεσε στους θάμνους που απορρόφησαν την όποια ενέργεια) και σηκώνομαι και γώ ευτυχώς σώας τα φρένας αλλά με ένα γερό πονοκέφαλο και ένα μικρό καρούμπαλο (ο πάγος άργησε).
Είπα την προπαίδεια μια να δω αν λειτουργώ στα βασικά, έκανα και κάποιες ασκήσεις συντονισμού ολα οκ. Ελπίζω δηλαδή.
Το δίδαγμα που πήρα εδώ είναι πως απο την στιγμή κυριολεκτικά την στιγμή που θα ανεβαίνω στο μηχανάκι θα φοράω το ρημάδι μιας μαλακίες δεν θα πάψουν ποτέ να γίνονται.
Μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός αλλά δίπλα στο σημείο που βάρεσα ήταν η βρύση...
Πήρα τέτοια τρομάρα που και σβυστό να είναι εγώ θα το φοράω το μαμημένο...
(είναι σαν να αυνανίζεσαι με προφυλακτικό, έχει τα θετικά του...)
;)
Που λέτε βάζω το tenerάκι μου μέσα σε ένα κηπάκι στην είσοδο (με το κώλο για να βγαίνω αρχηγόπουλο το πρωί κι ας ταλαιπωριέμαι να το σταθμεύσω τα βράδυα). Τσίμα-Τσίμα λέμε μια 8m2 χώμα και θάμνοι όπου στο κέντρο (εκεί που ανοίγει η πόρτα) έχω στρώσει 5-6 πλάκες για να το στήνω κομπλέ στο διπλό.
Με τα πολλά σήμερα ζεσταίνοντας το μοτέρ λέω ας το βγάλω στο δρόμο να τελειώνω με τα ανοιγοκλεισίματα κι ας περιμένω τη θερμοκρασία ανάβοντας την τσιγαρίθρα μου...
Εδω να σημειώσω πως 99% ανεβαίνω στο μηχανάκι πάντα με κράνος και φεύγω στο επιτόπου.
Ανεβαίνω που λέτε στο διπλό (με το τσιγάρο σβυστό στην άκρη του στόματος) και κάνω τη κίνηση μπροστά να το ρίξω. Όντως πέφτει αλλά για κακή μου τύχη σπάει η πλάκα (είναι μαρμαράκι παλιακό 1cm πάχος) και το μηχανάκι πέφτει αριστερά και χωρίς να έχω την δυνατότητα ελιγμού (είπαμε τσίμα-τσίμα χωράει το μηχανάκι και αριστερά-δεξιά θαμνοειδή) πέφτω και σκάω με το πίσω μέρος του κεφαλιού μου στον τοίχο. (ήτανε καλό μπαμ-ισάξιο του τύπου λιποθυμάω και σκάω κάτω με τα κιλά μου)
Όλα γύρω σου γυρίζουν κτλ. Σηκώνω το μηχανάκι (αγρατζούνιστο μιας και έπεσε στους θάμνους που απορρόφησαν την όποια ενέργεια) και σηκώνομαι και γώ ευτυχώς σώας τα φρένας αλλά με ένα γερό πονοκέφαλο και ένα μικρό καρούμπαλο (ο πάγος άργησε).
Είπα την προπαίδεια μια να δω αν λειτουργώ στα βασικά, έκανα και κάποιες ασκήσεις συντονισμού ολα οκ. Ελπίζω δηλαδή.
Το δίδαγμα που πήρα εδώ είναι πως απο την στιγμή κυριολεκτικά την στιγμή που θα ανεβαίνω στο μηχανάκι θα φοράω το ρημάδι μιας μαλακίες δεν θα πάψουν ποτέ να γίνονται.
Μπορεί να ακούγομαι υπερβολικός αλλά δίπλα στο σημείο που βάρεσα ήταν η βρύση...
Πήρα τέτοια τρομάρα που και σβυστό να είναι εγώ θα το φοράω το μαμημένο...
(είναι σαν να αυνανίζεσαι με προφυλακτικό, έχει τα θετικά του...)
;)