Ace cafe London - Ελληνας Ιδιοκτητης!

[SpeakeasyBlues]

Καφές ελληνικός για μηχανόβιους - Espresso

http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=1&artid=1226529


204240

[SpeakeasyBlues]

Espresso Home Page
Κυριακή 18/7/10

Καφές ελληνικός για μηχανόβιους
18.7.2010

Λένε πως η τύχη βοηθά τους τολμηρούς. Αυτούς που παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια βρίσκουν τη δύναμη να κάνουν το μεγάλο βήμα, να εμπιστευτούν το ένστικτό τους και να τολμήσουν εκεί όπου οι άλλοι κάνουν πίσω. Στην περίπτωση του Γιώργου Τσουχνικά το σοφό λαϊκό ρητό επιβεβαιώθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η ιστορία της ζωής του μοιάζει βγαλμένη σαν από παραμύθι… Πρωταγωνιστής, ένα παιδί που μεγάλωσε στις αλάνες της Δραπετσώνας, ταξίδεψε, ρίσκαρε και κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα της ζωής όντας σήμερα ένας από τους πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες της Βρετανίας και ιδιοκτήτης του πιο ιστορικού καφέ μοτοσικλετιστών στον κόσμο, του θρυλικού «Ace Cafe».

Ολα ξεκίνησαν κάπως έτσι…

Στην εφηβεία του, άφησε πίσω την Ελλάδα και γνώρισε τις πέντε ηπείρους «οργώνοντας» τις θάλασσες με κρουαζιερόπλοια, στα οποία εργάστηκε ακόμη και ως… καθαριστής κουζίνας.

Λίγα χρόνια αργότερα, ακολούθησε την πορεία που χάραξε η καρδιά του και για χάρη της γυναίκας της ζωής του έριξε άγκυρα στη Μεγάλη Βρετανία. Ηταν μια απόφαση που θα άλλαζε τη ζωή του για πάντα!

Εκεί δημιούργησε τη δική του οικογένεια και για περισσότερο από μία δεκαετία διέπρεψε ως μάνατζερ στις μεγαλύτερες παμπ της Αγγλίας αλλά και σε γνωστές αλυσίδες εστιατορίων.

Δεν δίστασε να ρισκάρει ανοίγοντας τη δική του αλυσίδα ιταλικών εστιατορίων, καθώς και μία συμβουλευτική εταιρεία που στήριζε νέες επιχειρήσεις, ενώ με όπλο την επαγγελματική πείρα του διετέλεσε επί οκτώ χρόνια διευθύνων σύμβουλος στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Βόρειας Αγγλίας αλλά και πρόεδρος για μία διετία.

Σήμερα, σχεδόν τριάντα χρόνια μετά τα πρώτα του βήματα στο μεγάλο νησί, ο Γιώργος Τσουχνικάς δεν είναι μόνον ένας απόλυτα επιτυχημέένος επιχειρηματίας αλλά και ιδιοκτήτης του «Ace Cafe», του διασημότερου καφέ μοτοσικλετιστών στον πλανήτη!

Ο ίδιος μιλώντας αποκλειστικά στην «Espresso της Κυριακής» ανοίγει τις πόρτες της περίφημης «Μέκκας των μοτοσικλετιστών», αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας του και τα φιλόδοξα σχέδια για επέκταση του «Ace Cafe» στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ δηλώνει περήφανα πως… «τόπος σαν την Ελλάδα και άνθρωποι σαν τους Ελληνες δεν υπάρχουν πουθενά».

Ο 52χρονος Ελληνας επιχειρηματίας, ο οποίος γεννήθηκε στην Καλλιθέα και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στις γειτονιές της Δραπετσώνας, σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί πως κάποια στιγμή θα κατακτούσε το Λονδίνο και θα γινόταν ο ιδιοκτήτης ενός θρυλικού καφέ, που αποτελεί… ιερό τόπο προσκυνήματος για κάθε συνειδητοποιημένο μηχανόβιο που σέβεται τον εαυτό του.


Η θριαμβευτική επιστροφή του «Ace Cafe»!

Πώς όμως βρέθηκε στην Αγγλία και πότε ξεκίνησε το χτίσιμο της αυτοκρατορίας του; Ο ίδιος μας λέει πως «δούλευα σε κρουαζιερόπλοια από δεκαπέντε χρόνων! Στην αρχή, καθάριζα κουζίνες, ενώ στα τεράστια υπερωκεάνια του Chandri ανέλαβα τη θέση του αρχιζαχαροπλάστη. Στάθηκα πολύ τυχερός, γιατί στο τελευταίο ταξίδι μου γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου, τη Σούζαν, που είναι από την Αγγλία. Ετσι, τον Αύγουστο του 1980, αφού τελείωσα τη θητεία μου ως πεζοναύτης, την επισκέφθηκα για να γνωρίσω την οικογένειά της. Είχα προγραμματίσει να μείνω για δύο εβδομάδες και τελικά… είμαι ακόμη εδώ! Εναν χρόνο αργότερα, παντρευτήκαμε! Η πρώτη δουλειά μου στην Αγγλία ήταν ως μάνατζερ σε αλυσίδα εστιατορίων. Οφείλω να ομολογήσω πως το γεγονός ότι ήμουν Ελληνας με βοήθησε αρκετά, καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που με στήριξαν. Ετσι, με τον καιρό, ανέβηκα ψηλά και απέκτησα μεγάλη πείρα στον χώρο της μαζικής εστίασης. Υπήρξε περίοδος που ήμουν υπεύθυνος για εκατοντάδες μαγαζιά! Τελικά, το 1992 εγώ και η σύζυγός μου αποφασίσαμε να αποκτήσουμε τη δική μας επιχείρηση και μέσα στα επόμενα δεκαπέντε χρόνια αναπτύξαμε μια ιδιόκτητη αλυσίδα ιταλικών εστιατορίων αλλά και μια συμβουλευτική εταιρεία που στήριζε νέες επιχειρήσεις όπως μπαρ, εστιατόρια, κλαμπ και ξενοδοχεία».

Η απόλυτη επαγγελματική καταξίωση και η μεγάλη αλλαγή στη ζωή του Ελληνα επιχειρηματία θα έρθει το 1995, όταν του ζητήθηκε να εξετάσει τις προοπτικές επαναλειτουργίας ενός παλιού λονδρέζικου καφέ που παρέμενε κλειστό για είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια και στεγαζόταν στον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο του Βόρειου Λονδίνου, σε απόσταση αναπνοής από το γήπεδο «Wembley».

Την ιδέα και το όνειρο για την επιστροφή του ξακουστού «Ace Cafe», που στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 γνώρισε ημέρες δόξας και συνέδεσε το όνομά του με τους rockers, τις βρετανικές μηχανές, τις κόντρες και την αυθεντική rock and roll μουσική, είχε ο Mark Willsmore, ένας έφιππος αστυνομικός και αθεράπευτος λάτρης των δύο τροχών.

Ετσι, έπειτα από αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Mark, οι δύο άνδρες συνεταιρίστηκαν και ο Γιώργος Τσουχνικάς δημιούργησε την εταιρεία Ace Cafe London Limited, με αποτέλεσμα μέσα σε έναν χρόνο να πάρει στην ιδιοκτησία του το ιστορικό κτίριο που στέγαζε το καφέ από το 1938, όταν και ξεκίνησε για πρώτη φορά τη λειτουργία του!

Ο ίδιος μας εκμυστηρεύεται ότι «ο Mark γνώριζε καλά πως οι rockers και όλοι οι μοτοσικλετιστές ήταν πολύ ενωμένοι και είχαν μεγάλη δύναμη και ισχύ! Από αυτόν πήρα τη γνώση και σε συνδυασμό με την επαγγελματική μου πείρα αναπτύξαμε μια άριστη συνεργασία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Προσωπικά, έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα τι σήμαινε η επαναλειτουργία του “Ace Cafe” για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Τελικά, τον Αύγουστο του 2001 οι πόρτες του “Ace Cafe” άνοιξαν και πάλι! Μέσα στις πρώτες εβδομάδες μας επισκέφθηκαν χιλιάδες άνθρωποι! Μάλιστα, ο Mark είχε την ιδέα να φτιάξουμε μια λέσχη φίλων, αλλά δεν πίστευα ότι θα υπήρχε κόσμος που θα έδινε πενήντα ευρώ για να πάρει ένα αυτοκόλλητο και να λέει πως είναι μέλος του “Ace”. Ομως, η ιδέα είχε τεράστια ανταπόκριση και σήμερα τα μέλη μας είναι χιλιάδες! Να σκεφθείς πως ορισμένοι άνθρωποι που θέλουν να μας ευχαριστήσουν επειδή ανοίξαμε ξανά το ιστορικό “Ace” μας στέλνουν δώρα και επιταγές, ενώ κάποιοι άλλοι μας έχουν αφήσει χρήματα ακόμη και στις διαθήκες τους! Μπορεί να φανεί μακάβριο, αλλά ορισμένοι μας λένε πως, όταν φύγουν από τη ζωή, θέλουν να σκορπιστούν οι στάχτες τους στο… παρκινγκ του μαγαζιού! Είναι άνθρωποι που αγαπούν το “Ace” γιατί εδώ μεγάλωσαν και ερωτεύθηκαν, ενώ συνεχίζουν να έρχονται με τις γυναίκες, τα παιδιά τους και φυσικά με τις μηχανές τους».

[SpeakeasyBlues]

Σήμερα, σχεδόν δέκα χρόνια μετά τη θριαμβευτική επιστροφή του «Ace Cafe», που εξακολουθεί να διατηρεί αναλλοίωτο το αυθεντικό στιλ και τη φιλοσοφία των παλιών ημερών, χιλιάδες άνθρωποι από όλον τον κόσμο ταξιδεύουν στο Λονδίνο για να ζήσουν από κοντά τον μύθο και να απολαύσουν μια παγωμένη μπίρα ή μια ζεστή κούπα καφέ συντροφιά με τους rock and roll ήχους του juke box και τα άγρια μαρσαρίσματα καλοφτιαγμένων δικύλινδρων.

Ο Γιώργος Τσουχνικάς μας αποκαλύπτει πως «υπάρχουν εβδομάδες που έχουμε περίπου 12.000 - 15.000 πελάτες και αυτό είναι εκπληκτικό! Κάθε χρόνο, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι περνάνε από το μαγαζί και τα events μας, ενώ σερβίρουμε φαγητό σε περίπου 200.000 ανθρώπους και πουλάμε πάνω από έξι τόνους λουκάνικα! Παράλληλα, κάθε μήνα έχουμε περισσότερους από πέντε εκατομμύρια επισκέπτες στην επίσημη ιστοσελίδα μας (ace-cafe-london.com), ενώ δεχόμαστε χιλιάδες παραγγελίες για τα είδη μας από όλον τον πλανήτη»!


Rock and roll βραδιές και κατάληψη στο Brighton!

Σχεδόν καθημερινά, στο «Ace Café» διοργανώνονται θεματικά events και rock and roll βραδιές που συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου. Στο τεράστιο πάρκινγκ του οι πελάτες χαζεύουν άλλοτε κλασικές μοτοσικλέτες που καμαρώνουν περήφανα ταξιδεύοντας το μυαλό σε περασμένες δεκαετίες, άλλοτε τα τελευταία μοντέλα γρήγορων street που διασχίζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τη North Circular Road, ενώ δεν λείπουν και οι ημέρες που είναι αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.

Ωστόσο, το event που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας μοτοσικλετιστών είναι το Ace Cafe Reunion, που διοργανώνεται στο Brighton κάθε δεύτερη εβδομάδα του Σεπτέμβρη.

Στη διοργάνωση, που έχει χαρακτηριστεί μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις μοτοσικλετιστών στην Αγγλία, λαμβάνουν μέρος άνθρωποι από όλον τον κόσμο, που συγκεντρώνονται έξω από το καφέ και καταλήγουν με τις μηχανές τους στο φημισμένο βρετανικό θέρετρο.

O ίδιος μας λέει πως «κάθε χρόνο, νοικιάζουμε τέσσερα χιλιόμετρα στην παραλία του Brighton και γιορτάζουμε για το “Ace Cafe” και το πάθος μας για τις μηχανές. Φαντάσου 150.000 άτομα μέσα σε μία ημέρα να βρίσκονται στο ίδιο σημείο! Πρόκειται για τεράστιο αριθμό που ισοδυναμεί με τρία γεμάτα γήπεδα ποδοσφαίρου. Η προετοιμασία διαρκεί έναν ολόκληρο χρόνο, ενώ για την ασφάλεια του κόσμου βοηθούν όλοι οι τοπικοί φορείς της πόλης. Την ίδια ημέρα, πραγματοποιούμε αγιασμό έξω από το μαγαζί και ρίχνουμε λάδι στα θεμέλιά του. Ομως, δεν πρόκειται για κανονικό λάδι αλλά για… χρησιμοποιημένο που παίρνουμε από τις μοτοσικλέτες»!

Μπορεί αρχικά να μην είχε αντιληφθεί το μέγεθος της αξίας τού να είσαι μέλος του καφέ, ωστόσο σήμερα ο Ελληνας επιχειρηματίας ομολογεί πως «νιώθω πολύ τυχερός και ενθουσιασμένος που είμαι μέρος του “Ace”! Λαμβάνω τεράστια ικανοποίηση που διοικώ αυτήν την επιχείρηση. Είναι μεγάλη ευθύνη να προστατεύεις και να αναπτύσσεις προσεκτικά μια εταιρεία με τόσο μεγάλη ιστορία. Το “Ace” ήταν εδώ πριν από μας και γι’ αυτό πρέπει να εξασφαλίσω πως θα είναι εδώ και μετά από μας. Το χρωστάμε στο Cafe, στους πελάτες μας και στους φίλους μας ανά τον κόσμο».


Το μυστικό της επιτυχίας

Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του «Ace Cafe», για να λειτουργήσει σωστά μια τόσο μεγάλη επιχείρηση χρειάζεται να έχεις στο πλευρό σου τους κατάλληλους συνεργάτες. Ο ίδιος μας λέει πως «έχω μια δυνατή ομάδα με μάνατζερ και υπευθύνους για όλους τους επιχειρησιακούς κλάδους. Δίνω στους συνεργάτες μου χώρο και ελευθερία για να κάνουν τη δουλειά τους. Συνεργάζομαι στενά μαζί τους και αυτοί μανατζάρουν τη δουλειά. Η οικονομική κρίση των δύο τελευταίων ετών είναι πολύ δύσκολη για όλες τις επιχειρήσεις. Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με προσοχή. Πιστεύω πως η υπάρχουσα οικονομική κατάσταση προσφέρει ευκαιρίες. Πρέπει όμως όλοι να διαφοροποιηθούμε και να προσαρμοστούμε στις ανάγκες του μέλλοντος».

Αναφορικά με τα σχέδια για επέκταση των επιχειρήσεών του εκτός Αγγλίας ο Γιώργος Τσουχνικάς αναφέρει: «Το να επεκταθούμε στις ΗΠΑ ήταν κάτι που είχα ως στόχο εδώ και καιρό. Σύντομα, σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε τεράστια μαγαζιά σε κάποιες από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής. Εκεί οι φίλοι της μοτοσικλέτας αλλά και του αυτοκινήτου θα μπορούν να βρουν τα πάντα! Ηδη στη Γερμανία υπάρχουν καταστήματα με είδη του “Ace”, ενώ στην Ιαπωνία λειτουργούν περισσότερα από τριακόσια πενήντα μαγαζιά που πουλάνε διάφορα είδη μας. Μάλιστα, πριν από μερικά χρόνια δημιούργησα τη Stonebridge Motor Company, μία εταιρεία που φτιάχνει μοτοσικλέτες. Η πρώτη ήταν μία βρετανικού τύπου custom built cafe racer με το όνομα Little Miss Dynamite. Ηταν χειροποίητη και βγήκε σε εκατό κομμάτια! Πολύ δυνατή και όμορφη, αλλά και πολύ… ακριβή! Τώρα, έχουμε ολοκληρώσει μια νέα cafe racer, που μοιάζει με την Triumph Thruxton. Είναι το ίδιο γρήγορη και εντυπωσιακή, αλλά με πιο προσιτή τιμή».


Πόλος έλξης για διάσημους

Το «Ace Cafe» δεν είναι τόπος συνάντησης μόνο των σκληροπυρηνικών μοτοσικλετιστών αλλά και πολλών αστέρων του κινηματογράφου και της μουσικής. Εκεί απολαμβάνει τον καφέ του και ο βραβευμένος με έξι βραβεία Grammy Billy Joel, γνωστός οπαδός των μηχανών τύπου cafe racer, ενώ θαμώνας είναι και ο διάσημος Βρετανός πιλότος της φόρμουλα 1 Damon Hill (παγκόσμιος πρωταθλητής 1996), ο οποίος συχνά ροκάρει στη σκηνή του «Ace» με τη rock and roll μπάντα του! Το διάσημο καφέ έχουν επισκεφθεί πολλές φορές και ο George Clooney, ο ελληνικής καταγωγής Billy Zane, ο ηθοποιός David Denman, η Βρετανίδα σεξοβόμβα Jodie Marsh, οι Spice Girls, αλλά και ο Σκωτσέζος Ewan Mc Gregor, ο οποίος είναι θαμώνας του μαγαζιού αλλά και φανατικός μηχανόβιος! Τακτικός επισκέπτης είναι και ο ηθοποιός Charlie Boorman, ο οποίος το 2006 είχε συμμετάσχει στο Dakar Rally. Οσο για τα συγκροτήματα που έχουν ταρακουνήσει με τους ήχους τους το «Ace Cafe», η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη και περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα ονόματα της rock and roll και rockabilly σκηνής, τους θρυλικούς Beatles που αυτοσχεδίαζαν με τα όργανά τους δίπλα από το juke box αλλά ακόμα και τις Γιαπωνέζες 5,6,7,8s γνωστές από την εμφάνισή τους στην ταινία «Kill Bill».


Μπορεί ο Γιώργος Τσουχνικάς να είναι ένας πολυάσχολος επιχειρηματίας, ωστόσο φροντίζει πάντα να ξεκλέβει χρόνο για να επισκέπτεται την Ελλάδα με τη σύζυγό του Σούζαν και τους δύο γιους του Αδάμ και Τζέισον. Ο ίδιος μας λέει: «Αγαπώ την Ελλάδα, τον ήλιο, τη θάλασσα, το φαγητό, τους ανθρώπους, την κουλτούρα. Οι δύο αδελφές μου και η μητέρα μου ζουν εκεί. Τα τελευταία τριάντα χρόνια πηγαίνω στη Ρόδο, όπου έχω ένα σπίτι έξω από την πόλη. Οι δύο γιοι μου λατρεύουν την Ελλάδα και έχουν αποφασίσει να μετακομίσουν εκεί για πάντα. Ο Αδάμ είναι bar manager και παίκτης ράγκμπι στον Κολοσσό της Ρόδου, ενώ ο Τζέισον, που είναι ο μικρός, εργάζεται ως σεφ στο ξενοδοχείο “Sheraton” στη Ρόδο».

Οπως μας εκμυστηρεύεται, κάθε φορά που συναντάει Ελληνες μέσα στο «Ace Cafe», εκείνοι δυσκολεύονται να πιστέψουν πως ο ιδιοκτήτης είναι ένας «δικός τους» άνθρωπος. Ο ίδιος μας λέει πως «είναι πολύ ωραίο όταν ακούω να μιλάνε ελληνικά μέσα στο μαγαζί. Τους απαντάω και τους καλωσορίζω στη γλώσσα μας και δεν πιστεύουν στααφτιά τους. Τα συναισθήματα είναι πολύ δυνατά και αμέσως τηλεφωνούν σε φίλους τους που γνωρίζουν την ιστορία του μαγαζιού για να τους το πουν. Στο “Ace Cafe” κάνεις παντοτινούς φίλους»!


«Ace Cafe» story… ασπρόμαυρες αναμνήσεις!

Λονδίνο, μέσα δεκαετίας του ’50. Η North Circular Road σείεται από ορδές μοτοσικλετιστών που κατευθύνονται προς το Stonebridge Park. Είναι ντυμένοι με μαύρα, δερμάτινα μπουφάν, μπότες, τζιν και λευκά κασκόλ τυλιγμένα γύρω από τα πρόσωπά τους. Λατρεύουν την ταχύτητα και αναζητούν γερές δόσεις rock and roll. Η μουσική τους, απαγορευμένη. Η φήμη τους, συνδεδεμένη με φασαρίες. Η εμφάνισή τους, απαγορευτική για είσοδο σε οποιοδήποτε μαγαζί της εποχής. Μακριά από το κέντρο της πόλης, παρκάρουν ευλαβικά τις μηχανές τους έξω από ένα στέκι φορτηγατζήδων και ταξιδιωτών. Λίγες ώρες αργότερα, το μαγαζί «λικνίζεται» σε ξέφρενους χορούς και αγριεμένα μαρσαρίσματα.

Το «Ace Cafe» έχει κατακλυστεί από τα γνωστά από τον βρετανικό Τύπο black leather boys. Ενα νέο στέκι έχει γεννηθεί. Εδώ το rock and roll δεν είναι απαγορευμένο και οι ενδυματολογικοί κώδικες καταργούνται.

Σύντομα το cafe μετατρέπεται σε καταφύγιο και ορμητήριο για εκατοντάδες μοτοσικλετιστές που αγαπούν τις βρετανικές μηχανές και το rock and roll. Πρόκειται για τους Rockers, οι οποίοι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 ερχόντουσαν συχνά σε συγκρούσεις με τους Mods, που προτιμούσαν τις βέσπες, το πιο κυριλέ ντύσιμο και θεωρούσαν τη μουσική του ’50 ξεπερασμένη.

Μία από τις πιο σκληρές «μάχες» ανάμεσα στους δύο «κόσμους» θα δοθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στο Brighton, όπου πλέον διοργανώνεται το Ace Cafe Reunion. Κάθε χρόνο, δεκάδες χιλιάδες μοτοσικλετιστές κάθε ηλικίας, στιλ και άποψης καταφθάνουν στο Λονδίνο από όλες τις χώρες του κόσμου, συγκεντρώνονται στο «Ace Cafe» και με προορισμό το Brighton πραγματοποιούν την ίδια ακριβώς πορεία με αυτήν που είχαν ακολουθήσει οι Rockers.

Τις προσπάθειες για επαναλειτουργία του Cafe που είχε διακόψει τη λειτουργία του το 1969 ξεκίνησε ο Mark Wilsmore το 1994. Ο Γιώργος Τσουχνικάς πίστεψε και μοιράστηκε το ίδιο όνειρο, που τελικά το 2001 οδήγησε στη μεγαλειώδη επιστροφή της «Μέκκας των μοτοσικλετιστών».

Το «Ace Cafe» ήταν και παραμένει σημείο αναφοράς στον δίτροχο κόσμο των απανταχού μοτοσικλετιστών και αποτελεί ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο ζωντανό μουσείο, γεμάτο με ασπρόμαυρες αναμνήσεις, μπολιασμένες με άγρια γκάζια, δυνατό rock and roll και βαριά μυρωδιά βαλβολίνης!


ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΞΙΩΤΗΣ
Φωτ.: Ace Cafe Archives

[SpeakeasyBlues]

"...Την ίδια ημέρα, πραγματοποιούμε αγιασμό έξω από το μαγαζί και ρίχνουμε λάδι στα θεμέλιά του. Ομως, δεν πρόκειται για κανονικό λάδι αλλά για… χρησιμοποιημένο που παίρνουμε από τις μοτοσικλέτες»!.."


Αντε και ενα πινακα τυπου "Μυστικος Δειπνος" :D

[daz]

Ωραίος, δεν το ήξερα. Τελικά είμαστε μουρλοφάρα! :ninja:

[Sephiroth5]

Βρε σουπερμαν,
καθε φορα τα κειμενα σου ειναι τεραστια.

Γραφε μια περίληψη στο τελος κ για εμας που μας κουραζει να διαβαζουμε στην οθονη του PC.
:confused:

[sotos 8]

Μπραβο SpeakeasyBlues εκτος απο αποθηκες που κρυβουν απιστευτα μηχανακια , και ενα θεμα που μου εφτιαξε την νυχτα +1000

[SpeakeasyBlues]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Sephiroth5
Βρε σουπερμαν,
καθε φορα τα κειμενα σου ειναι τεραστια.

Γραφε μια περίληψη στο τελος κ για εμας που μας κουραζει να διαβαζουμε στην οθονη του PC.
:confused:

Αφου σου βαζω και το λινκ, τι αλλο, διαλεγεις.
Αυτο το "βαζε μια περιληψη στο τελος" με μπερδευει, εισαι σιγουρος οτι θες περιληψεις? :sick: