View Full Version : Μάνη μάνι 19/6/10
Ή αλλιώς η Μάνη στα γρήγορα. Πολύ γρήγορα όμως, μέσα σε μερικές ώρες.
Βρήκα επιτέλους και εγώ το χρόνο, να γράψω κάτι τις σε τούτο το κομμάτι του φόρουμ. Υπό την σκιά της γραφής του ενός και τις φωτογραφίες ενός άλλου, υπό το πρίσμα της ύστερης απώλειας των λεπτομερειών και χάριν της κοινωνικής συμβατικότητας.
Υ.Γ. Ο τίτλος προέρχεται από ποστ του Ζεύκα σε γνωστό στέκι κοινωνικής δικτύωσης .
«Να οι Μανιάτες!
-Κι’ είναι όπως οι βράχοι τους και σουβλεροί και ολόρθοι,
-και ολόγυμνοι, και απάτητοι και ξεμοναχιασμένοι
-τα Κακοβούνια, ο Ματαπάς, κουρσάροι για κουρσάρους.»
Η ιδέα για βολτούλα με μηχανή στην Μάνη υπήρχε από τότε που βρέθηκα στην Στούπα με αυτοκίνητο. Όταν αποφάσισα να κατέβω Πελοπόννησο ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση να μη πάω μια βόλτα και από ‘κει. Η παρέα τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη αλλά ας είναι καλά ο Ζεύκας που δεν κάνει εύκολα πίσω. Γεια σου ρε Μπάμπη! Δυστυχώς φωτογραφίες δεν υπάρχουν πολλές αφού ο χρόνος ήταν περιορισμένος και διαδρομή απαιτούσε να βγουν 550 χλμ περίπου, τα περισσότερα με έντονο στροφιλίκι.
Η βόλτα ξεκίνησε απ’ τη γέφυρα του Αλφειού μετά τον Πύργο. Οι αποσκευές μας περιορίζονταν σε ένα μικρό tank bag αφού δεν υπήρχε περίπτωση να διανυκτερεύσουμε κάπου.
Μια μεγάλη βόλτα λοιπόν με μηχανή και ελάχιστες φωτογραφίες. Ή ίσως μια ιδέα για τον επόμενο προορισμό όσων θέλουν να επισκεφτούν ένα μέρος με έντονη ιστορία και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Η διαδρομή μέχρι την Καλαμάτα θα αποκτούσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν πηγαίναμε από Πύλο επειδή όμως δεν μπορούσαμε να τα χωρέσουμε όλα σε μία μέρα επιλέξαμε την πιο σύντομη και λιγότερο ενδιαφέρουσα διαδρομή από Κοπανάκι κινούμενοι στα όρια των τριών νομών.
Αυτό που δε μου αρέσει καθόλου όταν πάω κάπου είναι να κάνω δύο φορές την ίδια διαδρομή και αυτή μέχρι Καλαμάτα θα ήταν η μοναδική που θα χρειαζόταν να ξανακάνουμε κατά την επιστροφή.
Το πρόγραμμα το είχαμε κανονίσει με συνοπτικές διαδικασίες με το καλημέρα, στην γέφυρα του Αλφειού. Η διαδρομή θα περιλάμβανε καφεδάκι στην Καλαμάτα, 60 χλμ για να διασχίσουμε κάθετα τον Ταΰγετο μέχρι την Σπάρτη και άλλα τόσα περίπου μέχρι το Γύθειο, όπου θα καθόμαστε για φαγητό. Από ‘κει και πέρα θα κινούμασταν παραλιακά σε όλο το μεσαίο δάκτυλο μέχρι την Καλαμάτα, και από εκεί πάλι πίσω.
Τώρα θα μας συγχωρήσετε για την έλλειψη των φωτογραφιών?
204422
Καλαμάτα για καφεδάκι λοιπόν με θέα το λιμάνι.
204423
Ευκαιρίας δοθείσης, βγάλαμε και δύο φωτογραφίες στα γρήγορα.
204424
Ο Μπάμπης με το 1000άρι του. Πολύ χρυσάφι ρε παιδί μου τούτο το μηχανάκι επάνω του!
204425
Να βρε και μία με το κεφάλι στη θέση του!
204426
Αλλά ας μη χάνουμε χρόνο. Ταΰγετος λοιπόν, το βουνό της Μάνης. Η μεγαλύτερη οροσειρά της Πελοποννήσου. Γνωστή και για την σκιά σε σχήμα πυραμίδας που ρίχνει στον Λακωνικό κάμπο και στον Μεσσηνιακό κόλπο, η ψηλότερη από τις πέντε κορυφές του.
Ο δρόμος όχι και πολύ καλός και σε μερικά σημεία γλίστραγε αρκετά. Όλες οι στροφές χωρίς ορατότητα αλλά η κίνηση μηδαμινή.
Φυσικά και είδαμε καμένα όπως και σε όλα τα βουνά της Πελοποννήσου.
Περάσαμε κάτω απ’ το βουνό
204427
Μέσα απ’ το βουνό.
204429
Αλλά πριν φτάσουμε στη Σπάρτη είχαμε και στενές επαφές τρίτου τύπου με την άσφαλτο.
Το Τενερέ δεν μπορούσε να ανεχτεί τέτοιο δρόμο και θέλησε να εκδικηθεί αφήνοντας το σημάδι του στην άσφαλτο. Άφησε και αυτή όμως, το δικό της σημάδι στο σκληρό πλαστικό που προφυλάσσει το τεπόζιτο. Την συγκατάθεσή μου την έδωσα σε μια κατηφορική φουρκέτα.
Δυστυχώς το οικοπεδάκι ήταν δίχως αξιόλογη θέα. Ευκαιρία για κατούρημα λοιπόν και φύγαμε για Σπάρτη.
Η μόνη αξιόλογη παράκαμψη που άξιζε να γίνει και δεν κάναμε ήταν το πέρασμα από Μιστρά.
204431
Στο Γύθειο δεν αργήσαμε να φτάσουμε. Το χωριό χτισμένο αμφιθεατρικά και με έντονο το νησιωτικό στοιχείο. Οι παραδοσιακές ψαροταβέρνες, ουζερί δίπλα απ’ τη θάλασσα και ψαράδες που ξεμπέρδευαν τα δίχτυα τους συνέθεσαν την πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε.
Επιλέξαμε την κεντρική πλατεία του χωριού για να φάμε.
204432
Για όσους έχουν επισκεφτεί την Στούπα με την διάσημη Καλογριά, (παραλία είναι αυτή ρε) ή την Καρδαμύλη με της «ξανθιές» παραλίες, νομίζω πως το Γύθειο είναι η αμέσως καλύτερη επιλογή για να μείνει κάποιος, αφού σε μικρή απόσταση υπάρχει και μια απ’ τις καλύτερες παραλίες της Μεσογείου. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και σαν ορμητήριο για όσους θέλουν να εξερευνήσουν τη Μάνη με τους πύργους της και τα περίφημα σπήλαια του Δυρού. Τα ωραιότερα σπήλαια της Ευρώπης.
204433
Η μοναδική αποσκευή μας κουβαλάει τη φωτογραφική μηχανή, ένα σετ επισκευής ελαστικού, ένα φαστ, μαντιλάκια για τον καθαρισμό της ζελατίνας του κράνους, ένα μίνι λιπαντικό αλυσίδας, δύο μπουκαλάκια νερό, ενώ πάνω έχει και τη θήκη με τον ξεσκισμένο πια χάρτη της Πελοποννήσου.
204434
Δεν αργήσαμε όμως να βρεθούμε και πάλι στο δρόμο. Ήμασταν πλέων στη Μάνη και καθώς πλησιάζαμε στην Αρεόπολη η γυμνή και βραχώδης γη άρχισε να κάνει την εμφάνισή της. Και ακόμα δεν είχαμε δει τίποτα, το τοπίο δεν είχε δείξει ακόμα όλη την τραχύτητά του!
Αρεόπολη λοιπόν. Από δω ξεκίνησε και το πρώτο κλιμάκιο κηρύσσοντας την επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη οπότε η σημαία τους έγραφε «Νίκη ή θάνατος». Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία, τους το ζητούμενο για τους Μανιάτες ήταν η νίκη.
204435
Προσπερνώντας την Αρεόπολη έχουμε μπει για τα καλά στα στο άγριο τοπίο. Ο δρόμος σχετικά κακός και το τοπίο σεληνιακό.
Η ορεινή διαμόρφωση της περιοχής με τις βραχώδεις ακτές και τα καμουφλαρισμένα με πέτρα σπίτια συνθέτουν ένα τοπίο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Οι πύργοι έχουν κάνει είδη την εμφάνισή τους.
Στη φωτό πύργος στην κορυφή ενός λόφου που χρησιμοποιούνταν για την προστασία κάποιου χωριού.
204436
Τα χωριά της Μάνης διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους. Φωλιασμένα ανάμεσα στους ορεινούς όγκους, λιτά και απολύτως εναρμονισμένα με την ιδιαιτερότητα που τους χάρισε ο βράχος.
Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότεροι απ’ τους παραδοσιακούς οικισμούς της Πελοποννήσου, βρίσκονται εκεί.
204437
Η φυσιογνωμία των χωριών ολοκληρώνεται και από τους πέτρινους πύργους που ξεπηδούν ανάμεσα απ’ τα σπίτια ή στις κορυφές των λόφων. Μετά την τουρκοκρατία εμφανίστηκαν και τα πυργόσπιτα. Όλα αυτά συνέθεταν μια εικόνα που δε λέγεται, δε γράφεται, δε περιγράφεται. Πρέπει να είσαι εκεί για να το δεις.
204438
Οι πύργοι και τα πυργόσπιτα δικαιολογούνται αρχικά απ’ την ανάγκη απόκρουσης των πειρατικών επιθέσεων, αργότερα των τούρκων αλλά και απ’ το σύστημα με τις πατριές και τις μεταξύ τους βεντέτες. Όσο μεγάλος ήταν ο πύργος τόσο πιο ισχυρή ήταν η οικογένεια. Η τελευταία βεντέτα στη Μάνη έληξε με την παρέμβαση του στρατού.
Στη φωτό η Βαθεία απ’ το δρόμο που περνάει κάτω απ’ το χωριό.
204439
Με μερικές απ’ τις 300, αν θυμάμαι καλά, εκκλησίες της περιοχής.
204440
Αρχικά η θέα που αντίκρισα με ξένισε αλλά όσο οι στροφές διαδέχονταν η μία την άλλη, όσο περισσότεροι πύργοι ξεπηδούσαν πάνω απ’ τους λόφους, όσο το μάτι συνήθιζε την παντελή έλλειψη πράσινου και την θέση του έπαιρναν η πέτρα και τα διάσπαρτα γραφικά χωριά τόσο περισσότερο μου άρεσε. Τώρα ήξερα γιατί οι Μανιάτες δεν μοιάζουν με κανέναν. Γιατί ο χαρακτήρας τους διαμορφώθηκε σε έναν τραχύ και αφιλόξενο τόπο. «Κι’ είναι όπως οι βράχοι τους και σουβλεροί και ολόρθοι, -και ολόγυμνοι, και απάτητοι και ξεμοναχιασμένοι». Μόνο αν δεις αυτό τον τόπο με τα μάτια σου μπορείς να νιώσεις και τον στοίχο του Κ. Παλαμά.
Δεν είναι τυχαίο πως 2 απ’ τα 3 χωριά που δεν τα πάτησε ποτέ πόδι Γερμανού, είναι στη Μάνη.
Στη φωτό ένα χωριό που όπως φαίνεται κατοικείται ακόμα.
204441
Η θέα του τουριστικού Γερολιμένα από ψηλά, ένα απ’ τα πιο καινούρια χωριά της περιοχής, μας έκανε να σταματήσουμε για μια φωτογραφία. Οι τουριστικές επεμβάσεις στην περιοχή δεν έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν την εικόνα του τόπου.
204442
Εκεί ο Μπάμπης είχε και τις κατακτήσεις του!
Του έδειξε το σπίτι της από ψηλά..
204443
Σιγουρεύτηκε πως δεν κατάλαβε λάθος και έφυγε αφού πρώτα τον έβαλε να της ορκιστεί σε μια μελλοντική επίσκεψη.
204444
Αν απλά περάσεις από ένα μέρος τόσο διαφορετικό και δεν γνωρίσεις και τους ανθρώπους που ζουν εκεί, το ταξίδι σου είναι μισό. Και φυσικά εμείς δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια. Αξίζει να γυρίσεις τα διάφορα χωριουδάκια, όσα τουλάχιστον κατοικούνται και να μιλήσεις με τους μόνιμους κατοίκους τους.
Σίγουρα οι έχοντες τον Ταΰγετο πατρίδα, θα έχουν να σου πουν τόσα πολλά για τον τόπο τους και την ιστορία του που δύσκολα θα βρεις σε οποιοδήποτε βιβλίο.
Ο δρόμος από δω και πέρα ήταν ακόμα χειρότερος και ο Μπάμπης πίσω μου είχε ελαττώσει ρυθμό. Η διαδρομή για Αρεόπολη απ' την ανατολική μεριά περνούσε πάνω από γκρεμούς κάτω απ’ τους οποίους μπορούσες να διακρίνεις ολόλευκες αμμουδιές. Πάντα με την παρουσία των χαρακτηριστικών πυργόσπιτων και την καταλυτική παρουσία των Ταΰγετου.
Έχοντας κάνει τον κύκλο φτάνουμε Αρεόπολη πάλι και συνεχίσουμε προς Καλαμάτα. Το πρώτο χωριό που συναντάμε μετά την Αρεόπολη, το Λιμένι, κάτι μου λέει αλλά δε μπορώ να θυμηθώ. Ψάχνοντας αργότερα βρίσκω πως ήταν το χωριό του Πέτρου Μαυρομιχάλη. Αν το είχα θυμηθεί δεν νομίζω να αντιστεκόμουν σε μια επίσκεψη στον Πύργο του. Τετραόροφος και αναστηλωμένος όπως διάβασα αργότερα.
Ο φιδωτός δρόμος από Αρεόπολη προς καρδαμύλη είναι λίγο καλύτερος, εκτός από μερικά κομμάτια του που είναι σπασμένα. Σίγουρα όμως το οδόστρωμα το χειμώνα μετά από μια βροχή γίνεται επικίνδυνο. Βενζινάδικα στην περιοχή δεν θα βρείτε εύκολα. Ένα που βρήκαμε έξω απ’ τη Στούπα ήταν ιδιαίτερα ακριβό.
204445
Έχοντας περάσει πια στην έξω Μάνη γίνεται αισθητό πως εδώ τα νερά του Ταϋγέτου ήταν ιδιαίτερα φιλόδωρα με την περιοχή. Το πράσινο σκεπάζει σιγά, σιγά την πέτρα, και τα δέντρα τις πλαγιές του Πενταδάκτυλου. Περνώντας τον Αγ. Νικόλαο, ένα γραφικό ψαροχώρι, το επόμενο χωριό είναι η Στούπα. Το μέρος που ο Καζαντζάκης γνώρισε τον Ζορμπά. Ανεπτυγμένο τουριστικά, διαφέρει σε σχέση με τις υπόλοιπες κατοικημένες περιοχές της Μάνης αλλά συστήνεται ανεπιφύλακτα για απόλυτα ήσυχες διακοπές. Φοβερές παραλίες, καλό φαγητό, όμορφες δασικές διαδρομές στον Ταΰγετο.
Η Στάση για βενζίνη και το απογευματινό μας καφεδάκι ήταν επιβεβλημένα. Γιατί δεν έβγαλα έστω και μια φωτογραφία εδώ δεν κατάλαβα. Ορίστε όμως μια με το σπίτι του Νίκου Καζαντζάκη. Προσέξτε την παραλία στο χάρτη. Η περίφημη Καλογριά.
204446
Το υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι την Καλαμάτα εναλλάσσονταν ανάμεσα σε βουνό απ’ τη μία και θάλασσα απ’ την άλλη. Οι απόκρημνες πλαγιές του Ταϋγέτου απ’ τη μία και κάθετα βράχια απ’ την άλλη που κατέληγαν σε μικρούς κολπίσκους με λευκή άμμο. Όσοι περάσετε απ’ την περιοχή μη ξεχάσετε να κάνετε μια στάση στη Καρδαμύλη.
Μας έμενε τώρα ο δρόμος της επιστροφής.
Όταν περάσαμε την Καλαμάτα ο ήλιος είχε αρχίσει να χάνεται. Οι ρυθμοί ανέβηκαν όσο μου επέτρεπαν τα φώτα μου και τα μυγάκια στη ζελατίνα του κράνους. Κατά τις 23.00 φτάσαμε στο σημείο που είχαμε ξεκινήσει, 14 περίπου ώρες πριν.
Το ραντεβού με το Μπάμπη ανανεώθηκε από μόνο του για την επόμενη φορά που θα βρισκόμασταν στα μέρη μας. Το καλύτερο φυσικά θα ήταν η μέρα να κλείσει με μπυρίτσα στην παραλία της Κουρούτας, αλλά την επόμενη ημέρα είχα να κάνω 600 χλμ για Θεσσαλονίκη και κάποιοι που δεν είχα προλάβει να δω είχαν αρχίσει να γκρινιάζουν.
Τι γοητεία μπορεί να έχει τελικά ένας άγονος, ξερός τόπος? Τι είναι αυτό που κάνει τον επισκέπτη να θέλει να πάει ξανά? Είναι οι άνθρωποι, ο τόπος ή η ιστορία του αυτό που εντυπωσιάζει.
Το σίγουρο είναι πως οι λογαριασμοί μου με τους Μανιάτες δεν έχουν κλείσει ακόμα. Η Βεντέτα μόλις άρχισε.
Η πολυτελής κούρσα σταμάτησε στο καφενείο της Αρεόπολης. Στο πίσω κάθισμά της καθότανε ένας ευτραφής, μελαχροινός, πολύ καλοντυμένος κύριος. Ο οδηγός και ο διερμηνέας του κατέβηκαν κι ο δεύτερος μπήκε στο καφενείο... Ρώτησε:
«— Ρε παιδιά...Έχει κανένας κάνα οικόπεδο εδώ πέρα;».
«— Όλοι έχουμε», του αποκρίνεται ένας Κοιλάκος από τον Πύργο Δηρού με όψη αγρότη ντόπιου.
«— Εσύ έχεις;», ξαναρωτά ο ξένος. «Πόσο πουλιέται το στρέμμα;».
«— Το στρέμμα;... Τέσσερα εκατομμύρια...», λέει έτσι, «για πλάκα» ο Μανιάτης.
«— Εσύ πόσα έχεις;». •
«— Έχω πάνω από δέκα στρέμματα».
«— Που εδώ κοντά;».
«— Κάτω προς την παραλία του Δηρού. Γιατί ρωτάς;».
«— Να, ο κύριος έξω στο αμάξι είναι Λιβανέζος. Και ψάχνει ν' αγοράσει γη. Εγώ είμαι ο διερμηνέας σου».
Βγαίνει ο διερμηνέας από το καφενείο. Πάει στο αφεντικό του και κάτι συζητούν για λίγο. Ξαναγυρίζει ο διερμηνέας στο καφενείο και κρατά ένα μπλοκ:
«—Ο κύριος λέει ότι αν θέλεις τ' αγοράζει τώρα αμέσως. Έχω εδώ ένα τσεκ για σαράντα εκατομμύρια δραχμές. Μόνο να πάμε στο συμβολαιογράφο».
Το κοίταζε ο Μανιάτης σκεφτικός. Άκουσε το ποσόν. Και θυμήθηκε την κόρη του που πέτυχε στο Πανεπιστήμιο με τόσες δυσκολίες και έμενε στην Αθήνα, ήθελε 40.000 δραχμές έξοδα για να ζει φτωχικά... Και που να τα βρει αυτός... «Σκέψου λεφτά πόχει ο κόσμος...», συλλογίστηκε.
«— Λοιπόν εντάξει;».
Η φωνή του ξένου τον ξανάφερε στην πραγματικότητα.
«— Τι εντάξει;».
«— Θα πάμε να κανονίσουμε; Να κάνομε τα συμβόλαια και να πάρεις τα λεφτά;».
«— Ποιος σου είπε, άνθρωπέ μου, ότι πουλάω. Η γη αυτή σάμπως είναι δική μου; Ο πατέρας μου, μου την άφησε. Είναι από το μπάπου του. Και αύριο θάναι των παιδιών μου. Δεν έχω εγώ δικαίωμα να την πουλήσω... Δεν την απόχτησα εγώ... Εγώ είμαι περαστικός, όπως κι άλλοι πριν από μένα. Τι μου ζητάς, λοιπόν».
«— Δηλαδή, δεν τα δίνεις;», ρώτησε ο διερμηνέας.
«— Όχι. Δεν έχεις ακούσει; «Άλλοι τάχαν, άλλοι τάχουν, κι άλλοι πάλι τα παντέχουν».
«— Βρε μυαλά που κουβαλάτε οι Μανιάτες. Σου δίνει σαράντα εκατομμύρια γι' αυτές τις ξερόπετρες και δεν τα δίνεις; Ε ρε να τάχα εγώ!... θάλυνα το πρόβλημα της ζωής μου...»
204447
Αρχικά δημιουργήθηκε από daz
Η πολυτελής κούρσα σταμάτησε στο καφενείο της Αρεόπολης. Στο πίσω κάθισμά της καθότανε ένας ευτραφής, μελαχροινός, πολύ καλοντυμένος κύριος. Ο οδηγός και ο διερμηνέας του κατέβηκαν κι ο δεύτερος μπήκε στο καφενείο... Ρώτησε:
«— Ρε παιδιά...Έχει κανένας κάνα οικόπεδο εδώ πέρα;».
«— Όλοι έχουμε», του αποκρίνεται ένας Κοιλάκος από τον Πύργο Δηρού με όψη αγρότη ντόπιου.
«— Εσύ έχεις;», ξαναρωτά ο ξένος. «Πόσο πουλιέται το στρέμμα;».
«— Το στρέμμα;... Τέσσερα εκατομμύρια...», λέει έτσι, «για πλάκα» ο Μανιάτης.
«— Εσύ πόσα έχεις;». •
«— Έχω πάνω από δέκα στρέμματα».
«— Που εδώ κοντά;».
«— Κάτω προς την παραλία του Δηρού. Γιατί ρωτάς;».
«— Να, ο κύριος έξω στο αμάξι είναι Λιβανέζος. Και ψάχνει ν' αγοράσει γη. Εγώ είμαι ο διερμηνέας σου».
Βγαίνει ο διερμηνέας από το καφενείο. Πάει στο αφεντικό του και κάτι συζητούν για λίγο. Ξαναγυρίζει ο διερμηνέας στο καφενείο και κρατά ένα μπλοκ:
«—Ο κύριος λέει ότι αν θέλεις τ' αγοράζει τώρα αμέσως. Έχω εδώ ένα τσεκ για σαράντα εκατομμύρια δραχμές. Μόνο να πάμε στο συμβολαιογράφο».
Το κοίταζε ο Μανιάτης σκεφτικός. Άκουσε το ποσόν. Και θυμήθηκε την κόρη του που πέτυχε στο Πανεπιστήμιο με τόσες δυσκολίες και έμενε στην Αθήνα, ήθελε 40.000 δραχμές έξοδα για να ζει φτωχικά... Και που να τα βρει αυτός... «Σκέψου λεφτά πόχει ο κόσμος...», συλλογίστηκε.
«— Λοιπόν εντάξει;».
Η φωνή του ξένου τον ξανάφερε στην πραγματικότητα.
«— Τι εντάξει;».
«— Θα πάμε να κανονίσουμε; Να κάνομε τα συμβόλαια και να πάρεις τα λεφτά;».
«— Ποιος σου είπε, άνθρωπέ μου, ότι πουλάω. Η γη αυτή σάμπως είναι δική μου; Ο πατέρας μου, μου την άφησε. Είναι από το μπάπου του. Και αύριο θάναι των παιδιών μου. Δεν έχω εγώ δικαίωμα να την πουλήσω... Δεν την απόχτησα εγώ... Εγώ είμαι περαστικός, όπως κι άλλοι πριν από μένα. Τι μου ζητάς, λοιπόν».
«— Δηλαδή, δεν τα δίνεις;», ρώτησε ο διερμηνέας.
«— Όχι. Δεν έχεις ακούσει; «Άλλοι τάχαν, άλλοι τάχουν, κι άλλοι πάλι τα παντέχουν».
«— Βρε μυαλά που κουβαλάτε οι Μανιάτες. Σου δίνει σαράντα εκατομμύρια γι' αυτές τις ξερόπετρες και δεν τα δίνεις; Ε ρε να τάχα εγώ!... θάλυνα το πρόβλημα της ζωής μου...»
Ρε συ όλο αυτό το κατεβατό για να μας πεις ότι έπεσες? Θα μπορούσες να το πεις πιό απλά "παιδιά είμαι κουλάδι και τη έφαγα τη σαβούρδα".
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Σοβαρολογώντας τώρα, μπράβο ρε μάγκες για τη βολτούλα και για τις ωραίες φωτό. Και εις νεότερες με περισσότερο φωτογραφικό υλικό, αααα και που 'σαι λιβέντη μ' ανεβαίνοντας για Σαλόνικα να περάσεις για καφέ, έτσι?
:wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από vaska
Ρε συ όλο αυτό το κατεβατό για να μας πεις ότι έπεσες? Θα μπορούσες να το πεις πιό απλά "παιδιά είμαι κουλάδι και τη έφαγα τη σαβούρδα".
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Σοβαρολογώντας τώρα, μπράβο ρε μάγκες για τη βολτούλα και για τις ωραίες φωτό. Και εις νεότερες με περισσότερο φωτογραφικό υλικό, αααα και που 'σαι λιβέντη μ' ανεβαίνοντας για Σαλόνικα να περάσεις για καφέ, έτσι?
:wave2:
Αν δεις πύργο στο Ταύγετο δικός μου θα 'ναι. ;) :lol: :lol:
Ελπίζω πως θα καταφέρω να περάσω και νωρίτερα Bill γιατί όταν θα φεύγω εγώ, θα λείπεις και εσύ.
:wave2:
jimtarasxt660x
21/07/2010, 13:45
Μπράβο παίδες....:beer: :beer: :beer:
Daz περαστικά στην καλλονή σου και ποτέ ξανά :wave2:
έπρεπε να βγάλεις τα ερωτικά μου φόρα παρτίδα? :(
jimtarasxt660x
21/07/2010, 14:02
Αρχικά δημιουργήθηκε από Ζεύκας
έπρεπε να βγάλεις τα ερωτικά μου φόρα παρτίδα? :(
Πήγες και εσύ με μονόσελο ρε παιδί μου...θα το φόρτωνες το γκομενάκι άμα είχες την σέλα του συνεπιβάτη
:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:
Πολύ ωραίοι παιδιά, γύρισα από τη δουλειά το διάβασα και ταξίδεψα, πάντα τέτοια :beer:
Ρε Daz, λύσε μου μια απορία γιατί δεν κατάλαβα, τι ακριβώς συνέβη και το αγόρασες το οικοπεδάκι?
Αρχικά δημιουργήθηκε από S.Nikos
Πολύ ωραίοι παιδιά, γύρισα από τη δουλειά το διάβασα και ταξίδεψα, πάντα τέτοια :beer:
Ρε Daz, λύσε μου μια απορία γιατί δεν κατάλαβα, τι ακριβώς συνέβη και το αγόρασες το οικοπεδάκι?
Του είπαν να κάνει επενδύσεις σε γη, σταθερές αξίες και διαχρονικές. Του άρεσε και η τοποθεσία κι έγινε η αγορά.....
:beer:
Ωραία βόλτα, φοβερά μέρη. Το κάναμε το Μάιο αλλά ερχόμενοι από Αθήνα. Το τοπίο σε κάποια σημεία είναι τρομερό.
Στη φωτό αριστερά είναι το Πόρτο Κάγιο και δεξιά το Μαρμάρι.
:sun: :beer:
204469
Καλοταξιδος λοιπον μιας και ειναι και το πρωτο που γραφεις συντομα και στα επομενα και με πιο πολλα κμ και πιο πολλες φωτογραφιες.Καλοριζικο το οικοπεδο ευτυχως δεν επαθες τιποτα και δεν σου χαλασε το ταξιδακι:beer: :beer: :wave2:
Για τη βόλτα στη Μάνη έγραψα γιατί ήταν η πιο πρόσφατη και έγινε με συμφορουμίτη. Στον υπολογιστή μου υπάρχουν δεκάδες φάκελοι με φωτογραφίες από διάφορα μέρη της Ελλάδας και όχι μόνο. Πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βρω το χρόνο, αλλά ευελπιστώ σε καινούρια.
Το οικοπεδάκι ήταν μικρό, ασήμαντο και ανάξιο αναφοράς. Το έγραψα επειδή συνέβη. Ούτε η βόλτα μας κινδύνεψε ούτε ο εγωισμός μου πληγώθηκε. Οι χωμάτινες καταβολές μου δε μου επιτρέπουν να ασχοληθώ περισσότερο. Ας είναι τέτοια τα χειρότερα. :rolleyes:
Ενημερωτικά προς τους Τενερέδες, το πλαϊνό προστατευτικό κοστίζει 25 ευρώ. :smilea:
Τα πόδια του Ταϋγέτου. Φίλε $py. Απ τη φωτογραφία σου φαίνεται πως η Μανιάτικη αρχιτεκτονική είναι γέννημα θρέμμα του τοπίου. :beer:
Ζευκα όταν γυρίσω στη βάση θύμησέ μου να σου στείλω τις φωτό σε πλήρη ανάλυση, γιατί εδώ το νετ μου σέρνεται σηκώνοντας και σκόνη.
Τη φωτό την έβαλα για να ζηλέψουν οι άλλοι. :smokin:
Πολύ όμορφα, περιμένουμε και άλλα από σας.
Τουριστικό Ταϋγέτου και το χωριό της Αλαγονίας, να το βάλετε στην διαδρομή σας την επόμενη φορά με στάση για χαλάρωμα, νεράκι από τις πηγές του Ταϋγέτου και κουβεντούλα με τους ντόπιους!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από daz
Η πολυτελής κούρσα σταμάτησε στο καφενείο της Αρεόπολης. Στο πίσω κάθισμά της καθότανε ένας ευτραφής, μελαχροινός, πολύ καλοντυμένος κύριος. Ο οδηγός και ο διερμηνέας του κατέβηκαν κι ο δεύτερος μπήκε στο καφενείο... Ρώτησε:
- Ρε παιδιά...Έχει κανένας κάνα οικόπεδο εδώ πέρα;».
- Όλοι έχουμε», του αποκρίνεται ένας Κοιλάκος από τον Πύργο Δηρού με όψη αγρότη ντόπιου.
- Εσύ έχεις;», ξαναρωτά ο ξένος. «Πόσο πουλιέται το στρέμμα;».
«— Το στρέμμα;... Τέσσερα εκατομμύρια...», λέει έτσι, «για πλάκα» ο Μανιάτης.
«— Εσύ πόσα έχεις;». •
«— Έχω πάνω από δέκα στρέμματα».
«— Που εδώ κοντά;».
«— Κάτω προς την παραλία του Δηρού. Γιατί ρωτάς;».
«— Να, ο κύριος έξω στο αμάξι είναι Λιβανέζος. Και ψάχνει ν' αγοράσει γη. Εγώ είμαι ο διερμηνέας σου».
......................................
«— Δηλαδή, δεν τα δίνεις;», ρώτησε ο διερμηνέας.
«— Όχι. Δεν έχεις ακούσει; «Άλλοι τάχαν, άλλοι τάχουν, κι άλλοι πάλι τα παντέχουν».
«— Βρε μυαλά που κουβαλάτε οι Μανιάτες. Σου δίνει σαράντα εκατομμύρια γι' αυτές τις ξερόπετρες και δεν τα δίνεις; Ε ρε να τάχα εγώ!... θάλυνα το πρόβλημα της ζωής μου...»
αυτο φίλε μου αν ίσχυε κάποτε, ήταν πολύ παλιά...
η μισή και πλέον μάνη εχει ξεπουληθεί κυρίως σε γερμανούς και οι περίφημοι "τενεκέδες ξεγάνωτοι" περήφανοι Μανιάτες έχουν δώσει μέχρι και των έσω σφιγκτήρα τους στους αγοραστές....
ωραια βόλτα btw... την έκανα περσυ τον Ιούλιο...
:wave2:
XJR_Billy
22/07/2010, 04:42
Ωραία βόλτα παιδιά, πάντα τέτοια όμορφα!!!
:beer: :beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από S.Nikos
Ρε Daz, λύσε μου μια απορία γιατί δεν κατάλαβα, τι ακριβώς συνέβη και το αγόρασες το οικοπεδάκι? [/B]
Για να λέει ''κατηφορική φουρκέτα'' ... από μπροστινό θα πήγε. :p
Απόστολε, ωραία βόλτα αλλά πρέπει να έφαγες πολύ ζέστη. Και δεν είδα να υπάρχει κανένα δέντρο για λίγο σκιά ρε γμτ!!
:beer: :beer:
Γειάσου ρε Τόλη με τα ωραία σου.......:beer: :beer:
:beer: :beer:
ωραια πραγματα !! εμεις τι κανουμε που εχουμε πήξει στην αυθημερόν χαλκιδικη :bawl: :bawl:
:beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από daz
Τη φωτό την έβαλα για να ζηλέψουν οι άλλοι. :smokin:
έτσι είναι, εμείς οι Πυργιώτες τα καλύτερα γκομενάκια βγάζουμε...:smokin:
Αρχικά δημιουργήθηκε από VALES
Για να λέει ''κατηφορική φουρκέτα'' ... από μπροστινό θα πήγε. :p
Απόστολε, ωραία βόλτα αλλά πρέπει να έφαγες πολύ ζέστη. Και δεν είδα να υπάρχει κανένα δέντρο για λίγο σκιά ρε γμτ!!
:beer: :beer:
Είδες για να έχει εμπειρία ο άνθρωπος? Σωστά Bill. Χωμάτινο λαστιχάκι, χάλια δρόμος, είμαι και λίγο μ@λ@κ@ς, έκατσα όμορφα κάτω.
Ευτυχώς ο καιρός ήταν μια χαρά. Δεν είχε πολλή ζέστη ενώ την επόμενη μέρα για Θεσ/κη έφαγα και μια βρόχα. Ήταν τότε που ο καιρός έκανε τους τρέλες του.
Από την επόμενη εβδομάδα θα τα πούμε και από κοντά. :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από PanVas
Πολύ όμορφα, περιμένουμε και άλλα από σας.
Τουριστικό Ταϋγέτου και το χωριό της Αλαγονίας, να το βάλετε στην διαδρομή σας την επόμενη φορά με στάση για χαλάρωμα, νεράκι από τις πηγές του Ταϋγέτου και κουβεντούλα με τους ντόπιους!
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer:
Καταχωρήθηκε. :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από Nostra
αυτο φίλε μου αν ίσχυε κάποτε, ήταν πολύ παλιά...
η μισή και πλέον μάνη εχει ξεπουληθεί κυρίως σε γερμανούς και οι περίφημοι "τενεκέδες ξεγάνωτοι" περήφανοι Μανιάτες έχουν δώσει μέχρι και των έσω σφιγκτήρα τους στους αγοραστές....
ωραια βόλτα btw... την έκανα περσυ τον Ιούλιο...
:wave2:
Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν τσολιάδες, πρόθυμοι να πουλήσουν και τα τσαρούχια τους ακόμα. Τι κι αν περπατήσουν τ' αγγόνια τους στα αγκάθια! :rolleyes:
Uriah Heep
30/07/2010, 18:03
Αρχικά δημιουργήθηκε από daz
Η μόνη αξιόλογη παράκαμψη που άξιζε να γίνει και δεν κάναμε ήταν το πέρασμα από Μιστρά.
Ο Μυστράς έχει mood...δεν χάνεται!
Επίσης δεν χάνεται και η ταβέρνα του Πανάγου Στελάκου δίπλα στις πηγές στο Παρόρι,
.
...δίπλα στο Μιστρά.
Από τους τελευταίους σαμουράι στην παραδοσιακή ποιότητα του εσθίειν. Παραγγέλνουμε κοτόπουλο στα κάρβουνα και πατάτες τηγανητές.
Είμαι σκληρός fun της περιοχής.
Ταξιδεύετε κι ευτυχείτε!
:beer: :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από Uriah Heep
Ο Μυστράς έχει mood...δεν χάνεται!
Επίσης δεν χάνεται και η ταβέρνα του Πανάγου Στελάκου δίπλα στις πηγές στο Παρόρι,
.
...δίπλα στο Μιστρά.
Από τους τελευταίους σαμουράι στην παραδοσιακή ποιότητα του εσθίειν. Παραγγέλνουμε κοτόπουλο στα κάρβουνα και πατάτες τηγανητές.
Είμαι σκληρός fun της περιοχής.
Ταξιδεύετε κι ευτυχείτε!
:beer: :beer: :beer:
Ακόμα δεν κατάλαβα πως το κάναμε αυτό. Δεν πειράζει όμως. Θα περάσω και από κει όταν επισκεφθώ το οικοπέδάκι μου. :lol: :lol:
Ευχαριστούμε Uriah. :beer: :beer:
Αρχικά δημιουργήθηκε από daz
Από δω ξεκίνησε και το πρώτο κλιμάκιο κηρύσσοντας την επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη οπότε η σημαία τους έγραφε «Νίκη ή θάνατος». Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία, τους το ζητούμενο για τους Μανιάτες ήταν η νίκη.
το ασχημο ειναι πως τους εμεινε και μετα τον πολεμο
απο "ψωμι και ελια...." με "Γιωργη" και τωρα με τον αλλο "Γιωργο"....
αλλα ειναι ενας υπεροχος τοπος :wave2:
Αρχικά δημιουργήθηκε από Nostra
αυτο φίλε μου αν ίσχυε κάποτε, ήταν πολύ παλιά...
η μισή και πλέον μάνη εχει ξεπουληθεί κυρίως σε γερμανούς και οι περίφημοι "τενεκέδες ξεγάνωτοι" περήφανοι Μανιάτες έχουν δώσει μέχρι και των έσω σφιγκτήρα τους στους αγοραστές....
ωραια βόλτα btw... την έκανα περσυ τον Ιούλιο...
:wave2:
Παλι καλα...ετσι τουλαχιστο θα διατηρηθει το τοπιο. Φριττω στη σκεψη οτι αυτα τα καταπληκτικα αρχιτεκτονηματα θα ηταν στα χερια ελληνων.
Και ας ειναι καλα οι 'τενερεδες ξεγανωτοι' για τις υπεροχες φωτογραφιες τους! :beer:
Μπράβο κορώνια μου. Ωραίες η φώτο και με καταπληκτικά μέρη. Βάλατε ένα ακόμα λιθαράκι στην επιθυμία μου για να πάω να γνωρίσω το χωριό της γιαγιάς μου και να βρω συγγενείς. Μιλάμε για το χωριό Μουντανίστικα (κάπου είδα έχει και εκδήλωση στις 24/08) καθώς και στην Κοκκάλα. Βέβαια είναι κάπου στο τέρμα του βουνού (μη με ρωτάτε που ακριβώς, κάπου πάνω από τον Γερολιμένα δεν έχω πάει ακόμη). Πάντα τετοια. :wave2:
Sotpag.. Τόσο υπέροχος, όσο και διαφορετικός.
Doc.. Ευχαριστούμε φίλε.
Μορφέα απ’ το χωριό Κοκάλα περάσαμε. Βρίσκεται στην Ανατολική Μάνη.
Να πας.
:beer: :beer: :beer:
205275
astaroth2
31/07/2010, 06:23
Ομορφος τοπος..:)
Οποιος βρεθει κοντα στην Καλαματα (Στο δρομο για Κιτριες) ας αναζητησει την παραλια της Σαντοβας. (η Σανταβας) στο Ακρογιαλι.
Εκει βρισκεται το ρεμα μυλοι, συνεχεια της κοσκάρακας (η Χοιρειος Νάπη απο τα πολλα αγριογουρουνα παλια).
Αυτο ηταν καποτε το συνορο Μεσσηνιας-Λακωνιας.
Να'στε καλα παιδια!!
Πολυ ομορφη βολτα:) :)
vassilis79
02/08/2010, 03:06
Αρχικά δημιουργήθηκε από astaroth2
Ομορφος τοπος..:)
Οποιος βρεθει κοντα στην Καλαματα (Στο δρομο για Κιτριες) ας αναζητησει την παραλια της Σαντοβας. (η Σανταβας) στο Ακρογιαλι.
Εκει βρισκεται το ρεμα μυλοι, συνεχεια της κοσκάρακας (η Χοιρειος Νάπη απο τα πολλα αγριογουρουνα παλια).
Αυτο ηταν καποτε το συνορο Μεσσηνιας-Λακωνιας.
Να'στε καλα παιδια!!
Πολυ ομορφη βολτα:) :)
Μαζι με ολα τα παραπανω υπαρχουν εκει και 5-6 beach bar με δυνατη μουσικη και ολο τον καλο κοσμο της περιοχης ...
Οποιος παει για μπανακι - καφε δεν θα χασει !!!!!!
Καλα μπανια σε ολους.
astaroth2
02/08/2010, 04:18
Αρχικά δημιουργήθηκε από vassilis79
Μαζι με ολα τα παραπανω υπαρχουν εκει και 5-6 beach bar με δυνατη μουσικη και ολο τον καλο κοσμο της περιοχης ...
Οποιος παει για μπανακι - καφε δεν θα χασει !!!!!!
Καλα μπανια σε ολους.
Εχεις δικιο, αυτο ισως να ενδιαφερει πιο πολλους!
χαχαχαχαχα:rotflmao:
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.