Πρώτο ταξίδι, έτυχε ναύλος για Κριμαία

[George20vt]

...άλλες που παλεύουν για τα προς το ζείν...


207354

[George20vt]

…και ότι άλλο χωράει ο νούς.


207355

[George20vt]

Από τη Γιάλτα ξεκινά και μια γραμμή τρόλεϋ από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, κάπου 80 χιλιόμετρα, μέχρι τη Σεβαστούπολη. Μακάρι να είχα το χρόνο να κάνω ένα κομμάτι έτσι...


207356

[George20vt]

Στο λιμάνι της Γιάλτας θα δείς ό,τι χωράει ο νούς.

Από τους γραφικούς θαμώνες...


207357

[George20vt]

...μέχρι τριήρεις - bar restaurants.


207358

[George20vt]

Αυτός ο merry go round τόπος δε με γέμισε, δε μου κέντρισε το ενδιαφέρον για να μείνω. Αισθανόμουν ότι τα είδα όλα σε λίγες μόνο ώρες.

Ρίχνω μια ματιά στο χάρτη και σχεδιάζω την επόμενη διαδρομή. Αφήνω τα παράλια και παίρνω τα βουνά. Από Γιάλτα κατευθύνομαι βόρεια, διασχίζω τον εθνικό δρυμό Krymsky (http://www.discover-ua.info/cities-and-regions/autonomous-republic-of-crimea/Nature-Preserves-of-Crimea.html), από εκεί Bakhchisaray και κατόπιν Συμφερόπολη.

Μια πανέμορφη διαδρομή που έμελε να μου αλλάξει τη ροή του ταξιδιού...

(η διαδρομή εδώ (http://maps.google.com/maps/ms?doflg=ptk&ie=UTF8&msa=0&msid=117933829991016098916.00048e7a5f0392c82dd7a&ll=44.705754,33.973846&spn=0.696891,1.234589&t=h&z=10) )


207360

[George20vt]

Όσο ανηφορίζει ο δρόμος στην απόκρημνη πλαγιά, τόσο πιο εντυπωσιακή γίνεται η θέα (http://reserve.andrewkarpov.com/index12.shtml) προς τη Μαύρη Θάλασσα.

Από υψόμετρο 0, μετά από μια διαδρομή με συνεχείς στροφές και φουρκέτες βρίσκεσαι στα 1.200 μέτρα.


207361

[George20vt]

Κάπου εκεί, μετά την ανάβαση, ξεκινά ένα απίστευτο οροπέδιο και η πατρίδα των Τατάρων της Κριμαίας (http://en.wikipedia.org/wiki/Crimean_Tatars)


207362

[George20vt]

Σε ένα από τα ψηλότερα σημεία υπάρχει ένα παρατηρητήριο με όμορφη θέα...


207363

[George20vt]

...όπου μπορεί να δει κανείς στα κάγκελα διάφορα αφιερώματα.


207364

[George20vt]

Στον πανέμορφο αυτό τόπο σταμάτησα να ξεμουδιάσω, να ξεκουραστώ. Κατέβηκα από τη μηχανή και περπάτησα λιγάκι. Αν κάπνιζα, θα ήταν το καλύτερο τσιγάρο του ταξιδιού. Όμως, έμελε να είναι η στάση που μου άλλαξε το ταξίδι και εν μέρει εμένα ως άνθρωπο… Σ’αυτό θα επιστρέψουμε σε λίγο, από τη Συμφερόπολη.

«Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά» έγραψα στην αρχή αυτού του κειμένου, όπερ εγένετο.


207365

[George20vt]

Εικόνες από το οροπέδιο στο Krymsky reserve


207368

[George20vt]

Γιγάντιες εγκαταστάσεις ( ραντάρ ίσως; ) στην κορυφή Ay Petri


207369

[George20vt]

Ο δρόμος άρχισε πλέον να κατηφορίζει. Δάση από οξιές έκαναν τη μέρα νύχτα και η ανυπόφορη ζέστη της παραλίας έδωσε τη θέση της σε μια απίστευτη δροσιά.

Διαδρομή δίπλα σε τρεχούμενα νερά και σε παρθένα δάση. Επόμενος προορισμός με ενδεχόμενη διανυκτέρευση το Bakhchisaray (http://en.wikipedia.org/wiki/Bakhchisaray).


207370

[George20vt]

Διασχίζω διάφορα χωριά στη διαδρομή...


207371

[George20vt]

...το καθένα με το σύμβολό του στην είσοδο.


207372

[George20vt]

Τα χιλιόμετρα δε βγαίνουν εύκολα σε τέτοιο δίκτυο και έφτασα στο Bakhchisaray σχεδόν βράδυ.

Ψάχνοντας για δωμάτιο, έμεινα μ@λ@κ@ς με τις μπάμπουσκες που μου παρουσίαζαν τις αποθήκες τους για δωμάτια υπερλούξ! Ξενέρωσα βλέποντας να με τραβολογούν δεξιά αριστερά από στάβλο σε αποθήκη βλέποντας στο πρόσωπό μου το χαζό τουρίστα που θα του τα αρπάξουν και αποφάσισα να συνεχίσω για Συμφερόπολη.


207373

[George20vt]

Είχε πλέον νυχτώσει για τα καλά. Βάζω στο GPS τη διεύθυνση ενός ξενοδοχείου που πρότεινε το βιβλίο της Lonely Planet και βάζω ρότα για την πρωτεύουσα της Κριμαίας. Κίνηση στο δρόμο και πολλά νερά από μπόρα που προηγήθηκε.

Με τα πολλά, βρίσκω το ξενοδοχείο και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Ήταν ήδη περασμένες 22.00, στην πόλη δεν κυκλοφορούσε σχεδόν ψυχή, η μέρα ήταν πολύ κουραστική και το θέμα του δωματίου είχε αρχίσει να με αγχώνει.


207374

[George20vt]

Το ξενοδοχείο είχε φυλασσόμενο parking. Παρκάρω λίγο πριν για να ξεφορτώσω τα μπαγκάζια πριν βάλω τη μηχανή μέσα στο parking.

Κατεβάζω τα απαραίτητα και κάνω μια μηχανική κίνηση να πιάσω το τσαντάκι μέσης που φορούσα, όπου είχα όλα μου τα χρήματα, διαβατήριο, άδεια κυκλοφορίας μηχανής, γυαλιά, 2α κλειδιά… πουθενά το τσαντάκι!

Μετά τα απανωτά εγκεφαλικά, προσπαθώ να συνέλθω και να σκεφτώ τι έχει συμβεί... :bigcry:

[George20vt]

Στη Γιάλτα, είχα παρκάρει τη μηχανή κάπου κεντρικά για να περπατήσω στην πόλη. Για να μην αφήσω τίποτα ιδιαίτερης αξίας πάνω στη μηχανή όσο θα περπατούσα, μάζεψα όλα μου τα μοιρασμένα σε διάφορα σημεία έως τότε χρήματα σε ένα σημείο.

Διαβατήριο, άδεια, χρήματα & κάρτες στο τσαντάκι μέσης και ταυτότητα, δίπλωμα, ασφάλεια, φωτοαντίγραφα κλπ στο bagster που κουβαλούσα στην πλάτη με τη φωτογραφική μου μηχανή. Το μόνο που διακινδύνευα έτσι ήταν να μου κλέψουν κάποιον σάκο με ρούχα από την παρκαρισμένη μηχανή.

Τη μηχανή φυσικά δεν την πείραξε κανείς, αλλά εκεί που στάθηκα για ξεκούραση και περπάτημα στο οροπέδιο όταν κατευθυνόμουν προς το Bakhchisaray ξεκούμπωσα το τσαντάκι μου από τη μέση για να κάνω μια κατάθεση σωματικών υγρών στη φύση.

Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι μετά κάτι δεν κούμπωσε σωστά και το τσαντάκι κάπου στο δρόμο έφυγε… :mad:

[George20vt]

Πού βρίσκομαι λοιπόν;

Κάπου στην Κριμαία, σε μια εργατούπολη που ερημώνει τα βράδυα, χωρίς δεκάρα τσακιστή, χωρίς διαβατήριο, χωρίς άδεια μηχανής και με συσσωρευμένη όλη την κούραση του ταξιδιού.

Το χειρότερο βέβαια είναι πως βρίσκομαι σε μια χώρα όπου δε μιλούν λέξη Αγγλικά, δε μιλώ λέξη Ρωσικά, οι αρχές με έχουν ταλαιπωρήσει ήδη αρκετά με τα γραφειοκρατικά (βλ. λιμάνι Σεβαστούπολης) και το πλησιέστερο προξενείο απέχει πάνω από 500 χλμ...

[George20vt]

Σε εκείνο το σημείο ομολογώ πως έσπασα… κάθισα στο έδαφος, κρατούσα το κεφάλι μου συνειδητοποιώντας τη θέση μου εκείνη τη στιγμή και αναρωτιόμουν εάν θα αποφορτιζόμουν αν έβαζα τα κλάματα.

Πέρασαν από μπροστά μου οι εικόνες όλων των φίλων που μου έλεγαν «είσαι τρελός που πας εκεί», πόσο μάλλον που πήγα μόνος. Δεν το μετάνιωσα λεπτό που ξεκίνησα αυτό το ταξίδι, ούτε καν εκείνη τη δύσκολη στιγμή. Ήταν ώρα για ψύχραιμη σκέψη και σχέδιο διαφυγής από μια τέτοια κατάσταση.

Τηλεφώνησα στη γυναίκα μου όταν ηρέμησα λιγάκι και αφού της εξήγησα πρώτα ότι είμαι καλά στην υγεία μου, της είπα τι ακριβώς μου συνέβη. Η αγωνία της όσο καιρό έλειπα είχε χτυπήσει ήδη κόκκινο και το τηλεφώνημα αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Ήταν Κυριακή βράδυ και ό,τι και να κάναμε, μέχρι την επομένη το πρωί δε μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα από Ελλάδα... :(

[George20vt]

Μπαίνω στο ξενοδοχείο ελπίζοντας σε κάποια βοήθεια. Για καλή μου τύχη, η receptionist ήξερε μερικές λέξεις Αγγλικά. Με λίγα Αγγλικά και πολλή νοηματική, της έδωσα να καταλάβει τι είχε συμβεί.

Την παρακάλεσα να μου δώσει ένα δωμάτιο και θα της άφηνα ενέχυρο ταυτότητα, δίπλωμα, φωτογραφική μηχανή… οτιδήποτε για να μου δώσει μια τρύπα να χωθώ. Όλα αυτά μέχρι να ξημερώσει η επόμενη μέρα και να πάρω με κάποιο τρόπο χρήματα από Ελλάδα.

Παρά την καλή της θέληση, χωρίς διαβατήριο δεν υπήρχε περίπτωση να με βάλουν στο ξενοδοχείο. Μιας και όλα κυλούν by the book, μου προτείνει να καλέσουμε την αστυνομία. Έρχονται μετά από κανά 40λεπτο 2 τύποι που επίσης δε μιλούσαν γρί Αγγλικά. Τους εξηγεί την ιστορία μου και αρχίζουν τις ερωτήσεις με τη receptionist σε ρόλο μεταφράστριας της νοηματικής.

Φάγαμε κάποια ώρα εκεί και στο τέλος μου κάνουν νόημα να αφήσω τα πράγματα και να τους ακολουθήσω στο τμήμα. Αυτή τους δείχνει την ταυτότητά μου και τους ρωτάει κάτι στα Ρώσικα και αυτοί της γνέφουν καταφατικά. Υποθέτω ότι ζήτησε την άδεια να με δεχτεί με την ταυτότητα, να μείνω κάπου το βράδυ.

Μπροστά λοιπόν το περιπολικό και από πίσω εγώ με τη μηχανή. Φτάνουμε στο αστυνομικό τμήμα όπου αρχίζουμε 2ο γύρο ερωτήσεων στη νοηματική. Γίναμε το θέαμα όλου του κτιρίου μιας και μαζεύτηκαν κάμποσοι μπας και καταλάβει κανείς καμιά λέξη Αγγλικά να συνεννοηθούμε.

Συνεννόηση φυστίκι στο τέλος, κρατάν κάποια αντίγραφα από ό,τι είχα μαζί μου και μετά από πολλή κουβέντα μεταξύ τους μου ψελλίζουν με υπερηφάνεια για το κατόρθωμά τους: «Tomorrow morning 9 hour here translator. Now go hotel sleep».

Μη έχοντας άλλη λύση, γύρισα στο ξενοδοχείο με το δείκτη της βενζίνης να φλερτάρει με την κόκκινη ένδειξη. Εξηγώ στη receptionist όσο μπορούσα τι συνέβη στην αστυνομία και αυτή με καθησυχάζει λέγοντάς μου πως όλα θα τακτοποιηθούν στην επόμενη μέρα. Μου έδωσε ένα δωμάτιο να τακτοποιηθώ και με ρώτησε εάν έχω καθόλου χρήματα. Όταν κατάλαβε ότι δεν έχω ούτε κέρμα, μου έδωσε 50 γρίβνιες (κάπου 5 ευρώ) από το πορτοφόλι της λέγοντας «take, (for) water tomorrow».

[George20vt]

Κοιμήθηκα μερικές ώρες και το επόμενο πρωί πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα, όπως μου είχαν υποδείξει. «Tomorrow morning 9 hour here translator»…

Μπαίνω μέσα, σημασία κανείς. Ούτε καν κάποιος να ρωτήσει τι γυρεύει αυτός ο εξωγήινος με το κράνος εδώ πέρα. Μπαίνεις και βγαίνεις χωρίς κανένα στην είσοδο να σε ρωτά ποιος είσαι και τι θές, μια κατάσταση μπάχαλο.

Περίμενα αρκετή ώρα και στο τέλος βλέποντας ότι δε βγαίνει άκρη βρήκα το τηλέφωνο του συναδέλφου που ήξερε λίγα Ρώσικα. Του τηλεφωνώ, του εξηγώ τι συνέβη και του λέω να εξηγήσει σε κάποιον από το τμήμα ότι περιμένω μεταφραστή, όπως μου είπαν. Εκεί έρχεται λοιπόν η αποκάλυψη ότι φυσικά και δεν υπάρχει μεταφραστής και πως θα πρέπει εγώ να βρώ έναν και να ξαναπάω! :eyepop:

Τηλέφωνο λοιπόν στο προξενείο της Οδησσού, στη δικαιοδοσία του οποίου ανήκει η Συμφερόπολη. Να είναι καλά οι άνθρωποι που προθυμοποιήθηκαν αμέσως να βοηθήσουν και έρθουν σε επαφή με την Ελληνική κοινότητα της πόλης για βοήθεια. Τελικά, μετά από κάποιες ώρες, βρέθηκε μια κοπέλα, Ουκρανικής καθαρά καταγωγής, η οποία είχε τελειώσει το τμήμα Ελληνικών σπουδών του τοπικού πανεπιστημίου και ως εκ τούτου είχε μάθει να μιλάει κάποια Ελληνικά.

Η κοπέλα άφησε τη δουλειά της για να έρθει να βοηθήσει ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ και να μπορέσω να πάρω το πολυπόθητο χαρτί δήλωσης απώλειας από την αστυνομία, κάτι που μας πήρε τελικά σχεδόν 48 ώρες! Αν δεν ήταν εκείνη, μάλλον θα είχα στοιχειώσει στους τοίχους και τα δωμάτια του αστυνομικού τμήματος...

[George20vt]

Επόμενη κίνηση ήταν να μπορέσω να πάρω τα χρήματα που μου έστειλαν από Ελλάδα με western union. Χρήματα όμως χωρίς διαβατήριο ΔΕΝ μου έδιναν και διαβατήριο χωρίς χρήματα ΔΕΝ μπορούσα να βγάλω, μιας και δεν είχα σταγόνα βενζίνης για να φτάσω Οδησσό (2 γεμίσματα δρόμος).

Εκεί βοήθησε ξανά η Γιούλια (η μεταφράστρια). Αλλάξαμε το όνομα του παραλήπτη και βάλαμε το δικό της, να τα πάρει δηλαδή αυτή για λογαριασμό μου. Για μια αλλαγή που υπό άλλες συνθήκες θα γινόταν την ίδια στιγμή σε πραγματικό χρόνο με online σύστημα, τελικά μας πήρε περίπου 4-5 ώρες με πολλή πίεση τόσο από Ελλάδα όσο και από εμάς στη Συμφερόπολη και ενημέρωση μέσω ανταλλαγής fax!

Για να μην το κουράζω άλλο το θέμα με τις περιγραφές αυτής της περιπέτειας, φαντάζομαι πως είναι ηλίου φαεινότερο ότι το ταξίδι είχε ήδη πάει κατά διαόλου. Στόχος πλέον ήταν ο επαναπατρισμός με κάθε δυνατό τρόπο. Τα χρήματα που έλαβα ήταν τα απολύτως απαραίτητα για να μπορέσω να επιστρέψω από τη συντομότερη οδό και η ψυχολογία μου φαντάζομαι κατανοητή από όποιον έκανε τον κόπο να διαβάσει όλες αυτές τις αράδες παραπάνω...!

[George20vt]

Κυριακή βράδυ έφτασα στη Συμφερόπολη χωρίς χαρτιά, Τετάρτη πρωί αναχώρησα από την πόλη για Οδησσό με το χαρτί της αστυνομίας (απαραίτητο για την έκδοση προσωρινού διαβατηρίου από το προξενείο) και μερικά δολάρια στην τσέπη για βενζίνη και τα άμεσα έξοδα. Τακτοποίησα τα χρήματα σε ασφαλές σημείο και ξεκίνησα.

Έπρεπε να φτάσω Οδησσό πριν τις 16.30 που έκλεινε το προξενείο!


207375

[George20vt]

Η διαδρομή από Συμφερόπολη για Οδησσό εδώ (http://maps.google.com/maps/ms?doflg=ptk&ie=UTF8&msa=0&msid=117933829991016098916.00048e7ad22e02c3126b5&ll=45.97032,32.41451&spn=2.726016,4.938354&t=h&z=8)

Οδηγώντας συνειδητοποιώ ότι το πίσω λάστιχο έχει καθίσει επικίνδυνα. Πρόχειρος έλεγχος, κανένα καρφί. Ευτυχώς που το 4ο-5ο βενζινάδικο που σταμάτησα έτυχε να έχει αέρα, γεγονός σπάνιο για τα πρατήρια καυσίμων στην περιοχή. Φουσκώνω το λάστιχο και συνεχίζω.

Επόμενη πόλη στο χάρτη το Krasnoperekopsk.


207377

[damien]

:eek: :eek: :eek: :eek:

(πρεπει να αποκρυψω αυτα τα τελευταια απο την κυρα μου γιατι με βλεπω να γραφω στο επομενο ταξιδιωτικο

μου για το Λιανοκλαδι και αυτο με ΚΤΕΛ):a13:

:a20: :a20: :a20: :a20: :a20:

[NikosR]

Τι έγινε ρε παιδί μου και θα μας φάει η αγωνία με το θρίλερ? Πάλι το στικάκι στο γραφείο ξέχασες ή είπες να δουλέψεις και λίγο? :rotflmao:

[George20vt]

Ο κεντρικός σταθμός λεωφορείων του Krasnoperekopsk. Προσέξτε τις δεξαμενές αερίου στην οροφή των οχημάτων.

Το σύνολο σχεδόν του στόλου των παλιών οχημάτων είναι υγραεριοκίνητα, από τα ΙΧ μέχρι τα λεωφορεία. Κάπου στα 0,70 ευρώ η 95άρα αμόλυβδη, στα 0,35 περίπου το LPG.


207379

[George20vt]

Μετά το έντονο ανάγλυφο της Κριμαίας, το τοπίο αλλάζει εντελώς με απέραντες απόλυτα επίπεδες εκτάσεις. Η Ουκρανία υπήρξε ο σιτοβολώνας της Ευρώπης επί Σοβιετικής Ένωσης και εκτός από σιτηρά αφθονούν και καλλιέργειες από ηλιοτρόπια.

Μία θεωρία θέλει άλλωστε τα χρώματα της Ουκρανικής σημαίας (μπλέ – κίτρινο) να συμβολίζουν τον ορίζοντα της Ουκρανικής γής, με το κίτρινο από τα ηλιοτρόπια να ενώνενται με το μπλέ του ουρανού.


207380

[George20vt]

Πολλά αρδευτικά κανάλια κάθε λίγο να φροντίζουν για το πότισμα της γής...


207381

[George20vt]

...και πάρα πολλοί αγρότες να πουλάν την πραμάτεια τους στην άκρη του δρόμου.

Πατάτες, ντομάτες, μελιτζάνες, κρεμμύδια… τα πάντα από την παραγωγή στην κατανάλωση.


207382

[George20vt]

Την τιμητική της βέβαια στην περιοχή έχουν καρπούζια και πεπόνια.

Ιδού ένα σύνηθες θέαμα για του λόγου το αληθές...


207383

[George20vt]

Το οδικό δίκτυο, όσο αξιοπρεπές είναι στην τουριστική Κριμαία, τόσο αρχίζει και αλλάζει όσο προχωρά κανείς προς τα βορειοδυτικά. Οι υποδομές είναι οι ίδιες βέβαια, αλλά η συντήρηση ανύπαρκτη εδώ που δε φτάνουν και τόσοι τουρίστες.

Η άσφαλτος στις κεντρικές αρτηρίες πολύ ταλαιπωρημένη από τα φορτηγά, απαιτεί κάποια παραπάνω προσοχή και ταλαιπωρεί ιδιαίτερα λάστιχα & αναρτήσεις.


207384

[George20vt]

Λίγο μετά το Krasnoperekopsk φτάνω στα διοικητικά όρια της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας, κάτι που φροντίζουν να γίνει αντιληπτό διάφορες τεράστιες πινακίδες. Πάνω στο όριο, φυλάκιο με δυνατότητα ελέγχου, πιθανόν δειγματοληπτικού ή κατά περίπτωση.

Μπάρες δεν υπήρχαν, εμένα δε με σταμάτησε κανείς, αλλά από το αντίθετο ρεύμα υπήρχαν σταματημένα οχήματα και αστυνομικοί. Στη «συμπαθή» αυτή κατηγορία θα επανέλθω σε λίγο...


207386

[George20vt]

Ατέλειωτες ευθείες...


207387

[George20vt]

Σειρά στο χάρτη είχε το Kherson (http://en.wikipedia.org/wiki/Kherson). Τα χιλιόμετρα όμως δε βγαίνουν εύκολα και ο χρόνος για να προλάβω το προξενείο πιέζει. Περνάω περιμετρικά της πόλης και συνεχίζω για Nikolayev.


207388

[George20vt]

Τα μπλόκα στο δρόμο άφθονα, κάθε τρείς και λίγο. Στήνονται για λίγο σε κάποιο σημείο, σταματούν στην τύχη όποιον βρεθεί μπροστά τους, κάποιους τους διώχνουν μετά τον έλεγχο, κάποιους άλλους τους «γράφουν».

Φυσικά, δε θα μπορούσα να είμαι η εξαίρεση στον κανόνα αυτό…


207389

[George20vt]

Σήμα λοιπόν για να σταματήσω ενώ βρισκόμουν σε πολύ καλό κομμάτι δρόμου, με νησίδα και 3 λωρίδες ανά ρεύμα. Εγώ πριν λίγο είχα βγεί με φλάς από τη μεσαία στη δεξιά με max 70-80.

Ποια ήταν η παράβαση; Ότι όταν άλλαξα λωρίδα πάτησα κομμάτι με συνεχή διαγράμμιση, που μετά από 20 μέτρα άλλαζε σε διακεκομμένο. «This, faoul. You, pay penalty». :eek:


207390

[George20vt]

Εκεί με έσωσε το χαρτί της αστυνομίας… τους το έδειξα, ότι έχασα τα πάντα. και κλάφτηκα ότι δεν έχω μία. Όταν μου έκαναν νόημα πώς βάζω βενζίνη, τους είπα ότι γέμισα πριν τα χάσω.

Ευτυχώς που οι γνώσεις τους για αυτονομίες μοτοσυκλετών είναι όσες και οι δικές μου για το χόκεϋ επί πάγου…

- Go, go…
- Ντασβιντάνια


207391

[George20vt]

Οι δρόμοι αρχίζουν πλέον να βελτιώνονται αισθητά και πλησιάζω την πόλη με τη μεγάλη ναυπηγική παράδοση, το Nikolayev (http://en.wikipedia.org/wiki/Nikolayev_(Ukraine)).

Προξενείο όμως δεν προλαβαίνω με τίποτα, οπότε πιάνω το τηλέφωνο να τους ζητήσω οδηγίες. «Μην αγχώνεσαι», ήταν η πρώτη κουβέντα που μου είπαν. «Όταν φτάσεις Οδησσό, πήγαινε στο προξενείο και πάρε μας τηλέφωνο, όποια ώρα και να είναι. Όλα θα τακτοποιηθούν».


207392

[George20vt]

Αυτές οι κουβέντες ήχησαν πολύ καθησυχαστικά στα αυτιά μου και συνέχισα με σαφώς λιγότερο άγχος.

Εικόνες από Nikolayev


207394

[George20vt]

...ξανά Nikolayev

[George20vt]

Πριν το Nikolayev, πάνω από τον ποταμό Δνείπερο.


207395

[George20vt]

Μετά από κάποια ώρα άρχισα να βλέπω τα πρώτα σπίτια της Οδησσού (http://el.wikipedia.org/wiki/Οδησσός).

Η ατμόσφαιρα πλέον αλλάζει, το Σοβιετικό κλίμα των πόλεων που είχα μέχρι στιγμής δεί, δίνει τη θέση του σε ένα πολύ πιο Ευρωπαϊκό.


207396

[George20vt]

...to be continued :D

[Sapadak]

Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
...to be continued :D

:evil:

[J.T.R]

Γιωργο τι να πω...Γκαντεμια ρε γαμωτο

[jimmis5]

Κοιτα που θα μας κανει να τρωμε τα νυχια μας, Τα ταξιδιωτικα εχουνε περασει σε αλλο επιπεδο λεμε Γιωργο ωραιος αντε και περιμενουμε:beer: :beer:

[man iii]

τι ωραίος ρε παιδιά . μιλάμε το παλικάρι πρέπει να είναι εγγονός του Δρακουμέλ (Μητσοτάκη ) και να μην το ξέρει !!! :confused: στη Ρωσσία χωρίς χαρτιά, χωρίς λεφτα, χωρίς γλώσσα και μόνος του ???

χίλια μπράβο για τα κουράγια σου ................ αναμένουμε !!! :a55: :wave2:

[harris_x]

Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
...to be continued :D
Μας έχεις λιώσει... :mad: :evil:
































αλλα θα περιμένουμε
:winka:

[George20vt]

Η διεύθυνση του προξενείου ήταν ήδη στο gps και χωρίς στάση συνεχίζω. Το πίσω λάστιχο ήταν ξανά χωρίς αέρα αλλά δεν είχα ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση να ψάχνω ξανά για αέρα.

Μετά από λίγα χιλιόμετρα, φτάνω μπροστά στο Ελληνικό προξενείο της Οδησσού.


207401

[George20vt]

Το κτίριο του προξενείου


207402

[George20vt]

Σταματάω πρόχειρα και βγαίνει ο αστυνομικός φρουρός. Είχε πέσει σήμα ότι περίμεναν κάποιον Έλληνα με μοτοσυκλέτα και μου έκανε νόημα να παρκάρω τη μηχανή ακριβώς μπροστά στην είσοδο, μπροστά από το φυλάκιό τους.


207403

[George20vt]

Εκεί παίρνω τηλέφωνο ένα από τα παιδιά του προξενείου που μου είχε δώσει το κινητό του και ενημερώνω για το που ακριβώς βρίσκομαι. Σε λίγα λεπτά, ακούω σε μια γνώριμη γλώσσα… «είσαι ο Γιώργος;»

Για να μην το κουράζω με περιγραφές συναισθημάτων εκείνη τη στιγμή, τα παιδιά από το προξενείο με μάζεψαν και με πήγαν σε κοντινό μαγαζί όπου ένας τους κερνούσε με αφορμή τη γιορτή του. Ήταν 27 Ιουλίου και οι Παντελήδες είχαν την τιμητική τους...!


207404

[George20vt]

Η εναλλαγή ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Από το απόλυτο στρές, στην απόλυτη χαλάρωση. Ένιωσα πραγματικά σα στο σπίτι μου, σα να ήμαστε μια παρέα που γνωρίζεται χρόνια.

Παντελής, Γιώργος & Βαγγέλης ο σταθερός πυρήνας, σύν κάποιοι άλλοι που ήρθαν για λίγο ή έφυγαν νωρίς. Τους εξιστορούσα την εξέλιξη έως τότε του ταξιδιού και τα ποτήρια γέμιζαν αυτομάτως. Άντε στην υγειά μας λοιπόν… Οι μπύρες έδωσαν τη θέση τους σε βότκα και μετά από λίγο είχαμε γίνει όλοι κουδούνια.


207405

[George20vt]

Άλλες φωτογραφίες από τη μπυρο(βοτκο)κατάνυξη μην περιμένετε... :uplate:

Αρκετή ώρα μετά, είχα την εξής εύλογη απορία...

- «Πως θα βρώ τώρα ξενοδοχείο χωρίς διαβατήριο ρε παλληκάρια;»
- «Ρε τι ξενοδοχείο, έλα να κοιμηθείς σπίτι μου» ήταν η απάντηση που πήρα από το Βαγγέλη.

Αν σας πω ότι δε με συγκίνησε, θα είναι ψέμα.

Στην Οδησσό έμεινα 3 μέρες – 2 νύχτες, όσο χρειάστηκε μέχρι να τακτοποιηθεί το θέμα των χαρτιών μου. Έκδοση προσωρινού διαβατηρίου για επαναπατρισμό και σφράγισμα μιας φωτοτυπίας – fax από το υπουργείο συγκοινωνιών στην Ελλάδα για την άδεια κυκλοφορίας της μηχανής.

Η μηχανή αυτές τις μέρες ξεκουραζόταν μπροστά στο προξενείο με τρύπιο πίσω λάστιχο. Όσο και να ρωτήσαμε, δε βρήκαμε βουλκανιζατέρ που να μπορεί να βγάλει τροχό και λάστιχο για κανονικό μπάλωμα οπότε αναγκαστικά κορδόνι. Είχα ήδη κάνει 1-2 μόνος μου στην πορεία έως τότε, μου χτύπησαν άλλο ένα στην Οδησσό. Μέχρι να φύγω από τη χώρα, το λάστιχο έμελλε να γίνει σπορτέξ από τα πολλά κορδόνια…


207406

[George20vt]

Για την Οδησσό, ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Όσες μέρες έμεινα, την περπάτησα όσο περισσότερο μπορούσα. Παρίσι της ανατολής χαρακτηριζόταν παλιότερα και σίγουρα όχι άδικα.

Η αρχιτεκτονική της μοιάζει πάρα πολύ με το κέντρο της Γαλλικής πρωτεύουσας και για όποιον έρχεται από ανατολικά ο Ευρωπαϊκός αέρας εδώ είναι διάχυτος. Στα πρόσωπα του κόσμου, στις εθνικότητες των τουριστών, στις γνωστές ταμπέλες των καταστημάτων.


207407

[George20vt]

Είδα αρκετά αξιοθέατα της πόλης, όπως τις σκάλες του «Ποτέμκιν»...


207408

[George20vt]

Το παρακείμενο μίνι-τελεφερίκ για όσους βαριούνται το περπάτημα...


207409

[George20vt]

Την όπερα...


207410

[George20vt]

...και άλλα άπειρα


207411

[George20vt]

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο μουσείο της Φιλικής Εταιρείας που στεγάζεται στο οίκημα όπου και ιδρύθηκε.


207412

[George20vt]

Το οίκημα βρίσκεται κοντά στην "πλατεία Ελλάδας"


207413

[George20vt]

Η είσοδος...


207414

[George20vt]

Η είσοδος (ii)


207415

[George20vt]

Ο επισκέπτης μπορεί να δεί μέσα χειρόγραφα των Φιλικών να φυλάσσονται σε ειδικές προθήκες.


207417

[George20vt]

χειρόγραφα (ii)


207418

[George20vt]

χειρόγραφα (iii)


207419

[George20vt]

χειρόγραφα (iv)


207420

[George20vt]

Έπιπλα εποχής & αναπαράσταση τυπικού Ελληνικού σπιτιού της Οδησσού του (προ)περασμένου αιώνα, με αντικείμενα δωρισμένα από Έλληνες της κοινότητας...


207421

[George20vt]

... η οποία πλέον έχει εκλείψει. Οι όποιοι εναπομείναντες της σημερινής γενιάς δε μιλούν καθόλου πια τη γλώσσα.

Οι σημερινοί Έλληνες της Οδησσού είναι εργαζόμενοι τεχνικών εταιρειών που έχουν αναλάβει διάφορα έργα στην περιοχή. Η πιο ενεργή και πολυάριθμη κοινότητα ομογενών της Ουκρανίας βρίσκεται σήμερα ανατολικά, στη Μαριούπολη, κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία.

Μια ακόμη άποψη του Μουσείου


207422

[George20vt]

Στην είσοδο του μουσείου, υπήρχαν ομοιώματα των Φιλικών.

Με δεδομένη τη σοβαρή δουλειά που έχει γίνει στο εν λόγω μουσείο, μου φάνηκε "κάπως" η προχειρότητα των ομοιωμάτων που είχαν φιλοτεχνηθεί μόνο από τη μέση και πάνω...

Δε μπόρεσα να μη θυμηθώ τη δουλειά του αείμνηστου Παύλου Βρέλλη (http://www.vrellis.gr/gp/cv.html)...

Μετά την επιστροφή μου στην Ελλάδα έμαθα ότι κατά τραγική σύμπτωση, η επίσκεψή μου στο μουσείο των Φιλικών στην Οδησσό και ο συνειρμός μου για τη δουλειά του μεγάλου μας γλύπτη, σχεδόν συνέπεσαν με τη μέρα που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι... (http://www.epiruspost.gr/reportaz/koinonia/5726-lr----.html) :(


207423

[George20vt]

Απ'όλα είχε το μενού της επίσκεψης στην Οδησσό...

Βόλτα στη "νέα αγορά"...


207424

[George20vt]

Όπου στεγάζεται και η αντίστοιχη δική τους «Βαρβάκειος»


207425

[George20vt]

Η κρεαταγορά...


207426

[George20vt]

Η ψαραγορά...


207427

[George20vt]

...και η αγορά τυροκομικών.


207428

[George20vt]

Παρούσα και εδώ η Ελλάδα, δια των προϊόντων της αυτή τη φορά...


207429

[George20vt]

...ναι, ναι, καλά είδατε :D


207430

[George20vt]

Η οδός Deribasovskaya, εδώ χτυπά η καρδιά της πόλης...


207431

[George20vt]

Γραφικά εστιατόρια και καφέ παντού στο κέντρο


207432

[George20vt]

...υπαίθριοι πωλητές παντού τριγύρω


207433

[George20vt]

Μια πανέμορφη πόλη που όσο την περπατάς τόσο την εκτιμάς.


207434

[George20vt]

Κάποια στιγμή τα χαρτιά μου ήταν έτοιμα και μπορούσα να πάρω το δρόμο του γυρισμού.

Αναμεικτα συναισθήματα και αναμνηστική φωτογραφία με τα παιδιά στο προξενείο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκαναν για να με βοηθήσουν :beer:


207436

[George20vt]

Τα μεγαλεπήβολα σχέδιά μου για Καρπάθια αναβλήθηκαν για κάποια από τις επόμενες φορές και προσπάθησα να υπολογίσω τη συντομότερη διαδρομή για να επιστρέψω σπίτι. Τα χρήματα που είχα μαζί μου ήταν τα απολύτως απαραίτητα για καύσιμα και 1-2 διανυκτερεύσεις και είχα σχεδόν εξαντλήσει ήδη τις διαθέσιμες μέρες.

Η διαδρομή θα ήταν Οδησσός, Ισμαήλ, Γκαλάτι, Ρούσε, Σόφια Προμαχώνας, Αθήνα.


Κλίκ me (http://maps.google.com/maps?f=d&source=s_d&saddr=Odessa,+Odessa+Oblast,+Ukraine&daddr=T1604+to:E+87%2FE87%2FM15+to:Braila,+Romania&hl=el&geocode=FWsGxQIdFfTUASlDTIYLijHGQDFsF_KM4o-fEg%3BFaGVvwIdyG7RAQ%3BFdiRwAId3ofKAQ%3BFcrAsgId4JiqASlBlMbFKta2QDGefHW_6T6OaA&mra=ls&sll=45.868705,29.347645&sspn=1.770932,5.388794&ie=UTF8&t=h&z=8)


207438

[transalpblack]

Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
Κάποια στιγμή τα χαρτιά μου ήταν έτοιμα και μπορούσα να πάρω το δρόμο του γυρισμού.

Αναμεικτα συναισθήματα και αναμνηστική φωτογραφία με τα παιδιά στο προξενείο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για ό,τι έκαναν για να με βοηθήσουν :beer:

Να ναι παντα καλα τα παιδια και ελπιζω να διαβασουν και αυτοι την ιστορια με τον τροπο που την παρουσιαζεις.

[George20vt]

Ξεκινάω από Οδησσό με κατεύθυνση Ισμαήλ.

Ο Μ15 όμως είχε κλείσει στην Palanca λόγω ζημιών από πλημμύρες οπότε πηγαίνω αναγκαστικά από το δύσκολο παραλιακό δευτερεύον δίκτυο, μέσω Zatoka.


207439

[George20vt]

Οι δρόμοι σε τραγική κατάσταση, αλλού κατεστραμμένοι από βαριά οχήματα και ζέστη, αλλού με πέτρες και άμμο στα καλά καθούμενα χωρίς καμία προειδοποίηση. Από τις φερτές ύλες δεξιά & αριστερά σημείων του δρόμου, κατάλαβα ότι όταν τα ποτάμια της περιοχής φουσκώνουν, τα πάντα πλημμυρίζουν και αποκαθίστανται στοιχειωδώς.

Αυτά είναι κάποια νορμάλ σημεία, στα δύσκολα δεν κρατούσα τη φωτογραφική αλλά το τιμόνι…


207440

[George20vt]

Στα ψηλότερα σημεία της διαδρομής, η οδήγηση ήταν απροβλημάτιστη και ενδιαφέρουσα με όμορφες εικόνες.


207441

[George20vt]

Σιδηροδρομική διάβαση στο Ισμαήλ.


207442

[George20vt]

Πλησιάζοντας το δέλτα του Δούναβη, το τοπίο γινόταν εντυπωσιακό...


207443

[George20vt]

...όπως και η εκατόμβη των εντόμων σε ζελατίνα και ανεμοθώρακα.


207444

[George20vt]

Με τα πολλά, φτάνω στα σύνορα Ουκρανίας – Μολδαβίας μετά από περίπου 5 ώρες non stop οδήγησης από Οδησσό, κατά τις 9 το βράδυ. Είχα την αγωνία του τι θα συναντήσω μπροστά μου για 2 λόγους:
- πρώτον λόγω των ιδιαιτέρων εγγράφων που είχα μαζί μου αντί για κανονικό διαβατήριο (το προσωρινό είναι ένα χαρτί Α4 με μια φωτογραφία και 2 σφραγίδες που ισχύει μόνο για επαναπατρισμό), και:
- δεύτερον λόγω της κακής εμπειρίας από το τελωνείο εισόδου στη χώρα, στη Σεβαστούπολη, κάμποσες μέρες πρίν.

Οι φόβοι μου τελικά δε διαψεύστηκαν. Για να μην κουράζω με τις λεπτομέρειες που με ξετίναξαν, να αναφέρω απλά ότι έφυγα από εκεί στις 2 τα χαράματα, μετά από 5 ώρες, δίνοντας 20 δολάρια σ’αυτόν που με ξεψάχνιζε.

Οι αφορμές ήταν οι εξής 2:

1. Η άδεια (η θεωρημένη φωτοτυπία της μάλλον) έγραφε αριθμό κυκλοφορίας xxx-0614 ενώ η πινακίδα έγραφε xxx-614. Ναι, σωστά καταλάβατε, έλειπε το μηδενικό.
2. Ο αριθμός πλαισίου της μηχανής είχε ένα ψηφίο που στη φωτοτυπία φαινόταν σαν 8 ενώ στο πλαίσιο σαν Β, νύχτα και με φακό!

«This, very big problem. You stay here, I call police»

Δεν πα να φωνάξεις και την Τιμοτσένκο, σκέφτηκα, και την έπεσα σε ένα παγκάκι...

[George20vt]

Βλέποντάς με ατάραχο και υπομονετικό, μετά από κάμποση ώρα έσκασε το πρώτο παραμύθι… «very big problem, bad papers. You pay protocol, 80 dollars».

80 dollars your arse, πήγα να του πω, αλλά κρατήθηκα. Του εξήγησα πως έχω πάνω μου μόνο 25$ για να φτάσω Ρουμανία, όπου και θα μου έστελναν χρήματα από Ελλάδα, Ευρωπαϊκή ένωση γαρ.,.. «this, very big problem, no money. You wait»

Το είχα μάθει πια το παραμύθι… you wait μέχρι να σου σπάσει το νευρικό σύστημα και να βρείς λεφτά. Τελικά βαρέθηκε αυτός πριν από εμένα και μετά από ώρα με πλησιάζει και μου λέει «you give 20$ and go after 10 minutes».

Δεν είχα πλέον άλλη επιλογή, είχε πάει 2 το πρωί και δεν είχα πού την κεφαλή κλίναι. Του έσκασα το 20δόλαρο και με παρέδωσε στον Μολδαβό φρουρό. Τότε συνειδητοποίησα ότι εάν έχουμε τα ίδια και με αυτούς, θα μας φάνε οι λύκοι.

Για να περάσεις οδικώς από την Ουκρανία στη Ρουμανία, πρέπει να περάσεις μια μύτη Μολδαβικού εδάφους. Οι Μολδαβοί το μόνο πέραν του διαβατηρίου που μου ζήτησαν ήταν η πράσινη κάρτα της ασφάλειας. Ίσως και να με λυπήθηκαν που έβλεπαν να με τραβομαδάνε τόσες ώρες, την ίδια στιγμή που τα οχήματα με Ουκρανικές πινακίδες περνούσαν αέρα πατέρα (το φυλάκιό τους είναι σχεδόν κοινό με το Ουκρανικό).

Μετά από λίγο, πάτησα επιτέλους το πόδι μου στη Ρουμανία. Δίνω προσωρινό διαβατήριο, το κοιτάζει ο φρουρός και μου ζητά ταυτότητα. Του τη δείχνω, χαμογελά και μου λέει “Welcome to Romania”. Ο πρώτος φιλικός φρουρός μετά το συνοριακό φυλάκιο των Κήπων του Έβρου...

[George20vt]

Περίπου 1 ώρα μετά είμαι στην Braila και ψάχνω για ξενοδοχείο. Ήταν περασμένες 3 και μπήκα στο πρώτο που βρήκα. Πηγαίνω στον receptionist και τον ρωτώ «Do you speak any English?»

Με κοιτάζει περίεργα ο τύπος και μου απαντά με φυσικότητα «Of course I do, how can I help you?» Σταυροκοπήθηκα που μπορούσα επιτέλους να συνεννοηθώ με ξενοδόχο μετά από τόσες μέρες, κατάλαβε όταν του είπα από πού έρχομαι την βαθειά ανάσα που πήρα και με τακτοποίησε σε ένα δωμάτιο.

Με τη Ρουμανία έχω ανοικτούς λογαριασμούς, έχω δώσει υπόσχεση επιστροφής με την πρώτη ευκαιρία και αφορμή. Είδα ελάχιστα πράγματα αλλά μου άνοιξαν τη διάθεση να την επισκευθώ στο μέλλον


207445

[blackbusa]

Αρχικά δημιουργήθηκε από George20vt
Περίπου 1 ώρα μετά είμαι στην Braila και ψάχνω για ξενοδοχείο. Ήταν περασμένες 3 και μπήκα στο πρώτο που βρήκα. Πηγαίνω στον receptionist και τον ρωτώ «Do you speak any English?»

Με κοιτάζει περίεργα ο τύπος και μου απαντά με φυσικότητα «Of course I do, how can I help you?» Σταυροκοπήθηκα \

και αρχισες να του μιλας Ρωσσικα???

:rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao: :rotflmao:

[George20vt]

Το οδηγικό μενού της επόμενης μέρας είχε διάσχιση Ρουμανίας & Βουλγαρίας. Ξεκινώ από Braila με κατεύθυνση Βουκουρέστι, από εκεί Giurgiu, Βουλγαρικά σύνορα, Russe.

Κλίκ για διαδρομή ημέρας (http://maps.google.com/maps/ms?msa=0&msid=117933829991016098916.00048e7f62ab2673c29ea&hl=el&doflg=ptk&ie=UTF8&ll=43.494345,25.498555&spn=3.689874,10.777588&z=7)


207446

[George20vt]

Ρουμανικές πεδιάδες...


207447