Κυνηγώντας τον Ήλιο (Νορβηγικά Φιορδ, Nordkapp)

[road spirit]

Κάμπινγκ μπροστά μας! Ξυπνάω, τεντώνομαι πάνω στη μηχανή. Επιτέλους. Και καθώς πάμε προς τη ρεσεψιόν βλέπω το ταμπελάκι που έχει κρεμάσει απ’ έξω «no cabins free”. Θα τα εξαντλήσουμε τα περιθώρια, δεν παίζει να στήσουμε σκηνή. Έχει βραχεί το σύμπαν, πρέπει να στεγνώσουμε κορντούρες . Ο τύπος στη ρεσεψιόν δίνει πληροφορία στον Ηλία ότι λίγο πιο κάτω υπάρχει μια πανσιόν.

Ο Ηλίας χτυπάει τη πόρτα και η συμπαθητική γιαγιά του λέει τα ευχάριστα. Δωμάτιο για 2 οκ. Μηχανάκια από πίσω, ανεβαίνουμε, απλώνουμε τη φυσική μπουγάδα πάνω σε ότι βρίσκουμε. Σε ένα καναπέ, σε δυο καρέκλες, σε κρεμάστρες, στο τραπεζάκι, στο περβάζι του παραθύρου. Μέσα σε 10 λεπτά το πάτωμα του δωματίου θύμιζε μπάνιο. Όλο το βράδυ να μαζεύαμε με σφουγγαρίστρα τα νερά, δε θα τελειώναμε.

Κοιτάζω τις μπότες μου. Οι Sidi στο παρελθόν με έβγαλαν στεγνό μετά από πολλές βροχές, σε πολλές βόλτες και ταξίδια. Αθήνα – Θεσσαλονίκη διαρκώς υπο βροχη και δεν έμπασαν ποτέ σταγόνα. Τι είχε συμβεί τώρα? Από τη χρήση στη πίστα είχαν φαγωθεί αρκετά στο σημείο μπροστά από τη ξύστρα. Εκεί είχαν κάνει μια μικρή τρύπα στο μέγεθος κεφαλιού καρφίτσας. Τόσο μικρή που μόνο αν την έψαχνες θα την έβρισκες αλλά αρκετή για να μη κρατάει έξω το νερό... Τη γάμησα... με βρεγμένα πόδια όλο το υπόλοιπο ταξίδι ?

Τηλέφωνο από τον pap. Έβαλε ντίζα ποδηλάτου, πήρε και καβάτζα, και όσο αντέξει. Του λέμε που είμαστε, παίρνει το συντομότερο δρόμο αποφεύγοντας όλο το κύκλο που κάναμε εμείς για να δούμε το sognefjord και φτάνει.


210770

[Cpt. Haddock]

30 Ιουλίου, Flam - Byrkjelo, χλμ ημέρας : ~ 320

Το βράδυ έβρεξε φυσικα, αλλα όχι πολύ. Η σκηνή άντεξε, βοήθησε και το δέντρο απο πάνω, άλλο εαν είχα το θόρυβο απο τις σταγονες. Μικρές λεπτομέρειες που τις ξεχασα όταν αγουροξυπνημένος αντίκρισα τον γιγαντα να δένει στο μικρό λιμάνι.

Ηξερα οτι το QMII μπαινει σε φιορδ αλλα δεν ηξερα οτι ειναι σ' αυτο, ήμαστε πολύ τυχεροι. Λογικό βέβαια μια και εκεί ξεκινάει ένας τουριστικός σιδηρόδρομος, ο Flamsbana (http://www.flaamsbana.no/eng/Index.html).

(καποια στιγμή...)

Ντυνομαι βιαστικά, κουνώντας βίαια τη σκηνή του Παπ, ο οποίος δυσκολεύεται λιγο απο τη χθεσινη κραιπαλη (λεμε τωρα). Με το που ετοιμαζομαι, τρέχω κατω να βγάλω φωτογραφίες, χωρίς να περιμένω τους άλλους.

Προσπαθω να παω όσο πιο πισω γινεται, η μηχανή έχει καλό ευρυγώνιο, παρ' ολα αυτα ο βάπορας με το ζόρι χωράει.

Η μέρα ξεκινάει ωραία (αν εξαιρέσεις οτι αργούμε...)


210823

[Cpt. Haddock]

:D


210829

[Cpt. Haddock]

Ο καιρός δείχνει να ανοιγει, η διαδρομή που μας περιμένει ειναι απιστευτη, ο βάπορας αδειαζει κόσμο, όλα άσπρα.

Αφου βγαζω πολλές φωτο και μπαινω στο τοπικο σουπερμαρκετ για τις ημερήσιες προμήθειες. Βγαίνοντας, έρχονται και τα παιδια να κανουν τα δικά τους ψώνια. Κάνω νοημα στο Γιαννη οτι έχει περάσει η ώρα, μου λέει οτι όλα ειναι οκ.

Βγαινω εξω να τους περιμένω. Καφες στο χέρι, περισσότερες φωτο, πλοίο, γάτες, ανθρωποι, τρένα. Η ώρα περνάει και αρχίζω να αδημονω.

Βλέπω τον Γιάννη να έρχεται. Το ύφος δεν προμηνύει κατι καλο.

"Εμεινε ο Παπ". "Πως; Απο τί;" "Απο ντίζα"

Παύση. Πολλά περνάνε εκεινη την ώρα στο μυαλό. Βλάβη ειναι, σε όλους θα συνέβαινε, αλλα αυτή ήταν, πως να το πώ, τη βλέπαμε να 'ρχεται. Σκέφτομαι την αναποδιά, την περαιτέρω καθυστέρηση, τον Γιάννη να μη λέει πολλά αλλα να ξέρω οτι μεσα του βράζει, σκέφτομαι τον Παπ, που ξέρω οτι θα νιώθει πολύ άσχημα γιατι κι αυτός το ηξερε οτι μπορεί να συνεβαινε. Ηταν κατι που όλοι φοβομασταν, η ντιζα ηταν απο άλλο μηχανακι. Ανεβα-κατεβα στο στροφιλίκι, συχνές αλλαγες, τα 'φτυσε.

Τι κάνουμε τώρα;

Παω και τον βρισκω. Ειναι μεσα στη μουτζούρα, βριζει, ξερω οτι νιωθει άσχημα. Κοιτάμε μηπως μπορουμε να τη δεσουμε πιο πανω.. Δε γίνεται. Γρηγορες σκέψεις. Ευρεση συνεργείου ή οδική (κι όσο στοιχίσει). Λεω του Γιαννη να αραξει στο παγκακι και πηγαινω με τον Παπ στο νετκαφε. Ψαχνουμε για συνεργειο, αντιπροσωπεία. Κατι βρίσκουμε αλλα μακρυα. Στο χωριό τιποτα, γελάνε με την ερώτηση.

Η ώρα, όπως σε τέτοιες φάσεις, περναει γρήγορα, αλυπητα. Κοντεύει 12. Τί κάνουμε; Μινι συμβούλιο. Είμαστε ήδη πισω κι αν χαθει η σημερινη μερα το όλο εγχείρημα κινδυνεύει.
Δυσκολες στιγμές. Ψυχραιμία, μια λάθος κουβέντα και μπορεί να δώσει τη σπιθα να τιναχτούν όλα. Πρέπει να συνεχίσουμε εμείς, άλλωστε ήταν κατι που το είχαμε πει εξ' αρχης και το είχε πει κι ο Παπ, "μαγκες αν κατι συμβει στο μηχανακι και δεν τη βγαζω, συνεχίζετε, να 'μαστε ξεκάθαροι"

Μεγάλη και τίμια κουβέντα, αλλα εύκολα την ακους στο ήρεμο κατάστρωμα ενος πλοίου στη ζέστη της Αδριατικής. Δυσκολα τη λες, ή την πραγματοποιείς, τόσα μιλια βορειότερα, εκει που δεν ξέρεις πού να κινηθείς.

Τι κάνουμε;

Όλοι το σκεφτόμαστε, αλλα κανενας δεν το λέει. Δινει τη λύση ο Παπ "φυγετε μαγκες, όπως το 'χαμε πει, θα δω τι θα κανω". Αγωνία, στεναχώρια αλλα - το ομολογώ - και ανακουφιση. Δεν μπορούμε να κανουμε κατι εκει και το να χασουμε άλλη μια μερα δε θα μας βοηθησει.

Δε φεύγεις εύκολα, δεν εγκαταλείπεις το σύντροφό σου έτσι. Στον πολιτισμο ειναι, σε ασφαλή και αγγλομαθη χώρα, σε μερη με κόσμο, αλλα και πάλι so far away from home.

Μαζεύουμε, χαιρετιόμαστε. Κοιτάμε τα τηλέφωνά μας, εχει κρατήσει αυτος απο οδικες και αντιπροσωπείες. Του λέμε προς τα πού θα πάμε, πού μπορεί να μας βρει.

Φεύγουμε...

Κάνουμε καλά; Ετσι ειναι οι φίλοι; Η αλληλεγγύη; Η υποστηριξη; Που πάμε;

Δυσκολες στιγμές. Το Flamfjord ανοιγεται μπροστα μας, αλλα η διάθεση δεν ειναι καλή.

"Γιατι ρε μλκ Γιώργο δεν ετοιμαζόσουν λιγο καλυτερα; Γαμώτο!"


210843

[Cpt. Haddock]

Flamfjord και στο βαθος το QM2. Ανεβαινουμε τον στενο και φιδίσιο παλιο δρομο. Αραγμα στην εξέδρα για φωτό. Οπως το είπε ο Γιαννης πριν, η θεα, η φυση, το τοπίο μας χαλαρώνουν.


210844

[Cpt. Haddock]

Μαζεύει ομίχλη, λεμε να φύγουμε. Το ίδιο απότομα τη διωχνει και ξανατρέχουμε για φωτο στην εξέδρα.

Παω προς τη μηχανή. Πούλμαν απο το QM2 έχει φέρει τουρίστες, ηλικίες κρουαζιεροπλοίου, κυρίως άγγλοι.

Μια γριούλα περιεργάζεται τη μηχανή μου. Ακολουθεί απολαυστικός διάλογος (φανταστείτε φωνη, προφορά και στόμφο αγγλίδας γιαγιούλας)

"Excuse me, is this a Triumph?"
"Indeed!" (φοράω την καλύτερη cockney προφορά μου)
"Οh, I didn't know they still make them! My husband and I had one, back in 1948! It was our first motorbike!"
"Oh really?"
"Yes, and then we bought a BSA, then a Norton, then I think another Triumph. I thought they don't make them anymore!"

Η γριούλα έφυγε συγκινημένη. Ηρθε ο Γιαννης, του τα μετέφερα, γελάσαμε. Ωρα να συνεχίζουμε, η μέρα ειναι ακόμα καλή και έχουμε πολλα χιλιόμετρα μπροστα μας και μπολικα φέρυ


210846

[Cpt. Haddock]

Ανεβαίνουμε λιγο και το τοπίο αλλαζει. Τουνδρα, αλπικο, βρυα, λειχηνες. Μα..

Μα εκει λιγο πιο κατω, 20 λεπτα πριν δεν ειμαστε στη θαλασσα; Εκει που ειχε Έλατα; Εδω γιατι εχει παγετώνες, ειμαστε ψηλά;

Τριχες. Απλά είμαστε βόρεια, αυτα που ξέρουμε τα ξεχνάμε. Αλλος κόσμος. Ουτε το ανατολή/δυση εχει νοημα, ο ήλιος (οταν φαινεται) βγαινει απο καπου κοντα στο βορα και ξαναχάνεται καπου κοντα στο βορά κανοντας μια ελλειπτική τροχια.

Πόσες στάσεις πρέπει να κανεις για να θαυμάσεις τέτοιο τοπίο; Πού είμαστε; Πόσες φωτογραφίες να βγάλεις; Υπάρχει μηχανη να αποτυπώσει εστω και λιγο το μεγαλειο;


210847

[Cpt. Haddock]

...


210848

[Cpt. Haddock]

.....


210850

[Cpt. Haddock]

(η φωτό ειναι απο vidcap γι' αυτο και τα περιεργα χρωματα)


210851

[Cpt. Haddock]

Ο δρόμος κατηφόριζε όμορφα με γερό στροφιλίκι. Στένευε σε σημεια τοσο πολύ που δύο μηχανές με βαλίτσες μπορεί να μη χωρούσαν. Κατεβαιναμε ξανα στη θαλασσα. Φτάνουμε παραλία, ταμπέλα "Ferry service closed". Αγχος, αλλα τελικά ήταν άλλο. Μια λάθος στροφή, ξαναγυρνάμε, ενα τουνελ και το φέρυ που θα μας βγάλει στον 55.

Για αυτόν είχε διαβασει ο Γιαννης τα καλύτερα. Στο χάρτη έδειχνε μια γ@μιστερή διαδρομή όλο στροφές, κατα μηκος του Sognefjord.

Ο καιρός καλός, ήλιος, προχωράμε.


210852

[Cpt. Haddock]

Θάλασσα πάλι. Δε με χαλάει. Μου λείπει. Εγω στα νερά μεγάλωσα, σχεδον γεννήθηκα. Πως έμπλεξα με μηχανές και τρέχω στα βουνα, τι δουλειά έχω εκει, καπετάνιος ανθρωπος, "τι δουλειά έχεις εσυ Στρατηγέ, ένας Υδραίος στη Λαρισσα;"


210855

[Cpt. Haddock]

..


210856

[Cpt. Haddock]

:sun:


210857

[Cpt. Haddock]

Τηλέφωνο απο τον Παπ. Τα νέα δεν ειναι και πολύ καλα. Εχει βρει μια οδικη (ενα αγροτικό βασικα) και τον πήγε καπου να βρουν ντιζα.

Εχει μιλήσει με Αθηνα, εξετάζουμε σεναρια να του στείλουν ντιζα με κουριερ. Κοιτάμε επιλογές, που να πάει, βόρεια ή νοτια. Του λέμε ξανα που είμαστε και τί δρομολόγιο έχουμε.

Ο Παναθηναϊκός έχει πατήσει και τα Νορβηγικά εδάφη...


210858

[Cpt. Haddock]

Πλοίαρχος - Μορφή


210859

[Cpt. Haddock]

Δεύτερο φέρυ και μας αδειαζει στον 55. Ξεχνάμε τα προβλήματα, τις αναποδιές, την πρωινη καθυστέρηση. Είμαστε έτοιμοι να τον απολαυσουμε.

Ξεκινάμε.

Ωραίες στροφές, καλή ασφαλτος, αριστερα θαλασσα, δεξια λοφοι. Μπολικοι οικισμοι με όρια.

Χμμμμ.... :look:

Αυτό ειναι το αριστούργημα;

Ο ενθουσιασμός έχει φυγει.

Ακριβώς εκει, ο ουρανός μπροστά μαυρίζει. Μαυρίζει πολύ. Μυρωδια όζοντος και βρεμενου χώματος μας έρχεται με τον αέρα. Πρώτες ψιχάλες, τις αγνοούμε, το σπρέυ ειναι αδιάφορο.

Ο ήλιος χάνεται, η βροχή και ο αέρας δυναμώνουν. Ειναι κοντρα, το λουκάνικο πισω δεν εχει το αδιαβροχο καλυμα, το τανκμπαγκ δεν εχει το αδιαβροχο καλυμα, δε φορεσα το αδιαβροχο πάνω απ' το μπουφάν, ο Γιαννης το ίδιο, έργα στο δρόμο, θαμπώνει η ζελατίνα, χώμα κατω, κάνει κρύο, νιώθω να βρέχομαι εκει που δεν πρέπει, προσαγωγοι και πιο πάνω, στο αδιαβροχο (αλλα παλιο) παντελόνι.

Οι συνθηκες δυσκολεύουν, ξαφνικά όλη η κατάσταση ειναι δυσκολη, ξανανιώθω τα πόδια να πληγιάζουν απο τις ακομα βρεγμενες μπότες, πριν απλα δε μ' ενοιαζε, νιωθω τα γάντια μουσκεμα, τα παπάρια μου μουσκεμα, ξέρω οτι βρέχονται όλα. Κρυώνω.

Στάση νορβηγέζικου κτελ και σταματαμε. Οπως - οπως καλυπτω λουκανικο και τανκμπαγκ με τα καλυματα, ξεροντας το πρόβλημα του να παγιδεψεις υγρασία απο κατω. Τα γάντια βγαινουν μουσκεμα και δεν ξερω πώς θα ξαναμπουν, το μπουφαν ζυγίζει ενα τονο απο το νερο.

Που ειναι ο Παπ;

Μιλάμε, εχει βρει ντιζα ποδηλάτου. Μονο αυτό. Εδώ δεν κρατησε του TZR θα κρατήσει αυτή; Τι θα κάνει; Θελει να μας βρει, του λέμε πώς ειμαστε και λεμε να μιλησουμε αργότερα.

Κρύο.

[Cpt. Haddock]

Στον Παπ μιλησα αποτομα κι αισθανομαι άσχημα. Τον ακουω στο τηλέφωνο, ειναι κι αυτος απελπισμένος, 200 χλμ μακριά μας, κουρασμένος, μονος, στεναχωρημένος για μας και γι' αυτον...

Συνεχίζουμε, η βροχη δε σταματάει. Σας τα είπε ο Γιαννης. Ψαχνουμε αγωνιωδώς κατάλυμα, καμπινγκ ανυπαρκτο το ένα, γεματο (σε καμπινες) το άλλο.

Πανσιον λεει ο Νorgeman, πηγαινουμε στο χωριο, βλεπω ενα σπιτι, όχι στην πρωτη νιότη. Χτυπαω, ερχεται μια φαφουτα νορβηγίδα, πολύ περαν της τέταρτης νιότης. Λειπουν δόντια, το σπιτι μυρίζει περίεργα, Β&Β ειναι, αλλα εμείς πειναμε και κρυώνουμε.

Συνεννοηση, λογική τιμή απλώνουμε το βιος μας κι όσο στεγνώσει. Ο Γιαννης αμιλητος, κοιτάει το χαρτη, κοιτάει το παραθυρο και τις σταγόνες να σκανε στο τζάμι. "Δε βγαίνει, τί θα κάνουμε;" "Δεν ξέρω, θα δουμε, υπομονη"

Ψυχραιμία, να φαμε κατι ζεστό, να ξεκουραστούμε, να στεγνώσουμε και θα δουμε αύριο

Αραζουμε, τηλέφωνο ο Γιώργος, εχει βαλει την ντιζα ποδηλάτου κι εχει ανεβει τη διαδρομη. Ειναι σ' ενα χωριο που περάσαμε πιο πριν. Ειναι πολύ κοντά, λογικά θα έρθει να μας βρει, πρέπει να έρθει τί άλλο να κανει;
Θες η κουραση, θες ο εκνευρισμός, θες το κρυο, του μιλάω άσχημα, αποτομα, σχεδον του λέω να κόψει το λαιμό του. Είναι 30 χλμ απο μας κι εγω του λέω να μεινει αλλου.

Γιώργο, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ρε φιλε... Δεν το 'θελα... :sad:

Ερχεται, τρίτο κρεβατι υπήρχε, η γριά ανεβαζει την τιμή αλλα τελικά μας έρχεται λιγότερο. Είμαστε και οι τρεις σε περίεργο mood, παλι πρεπει να προσέξουμε μη σκάσει η σπιθα.

Κατεβαινω στην κουζινα να βρασω λιγο ρυζι. Το λέω στη γρια, μου δίνει ενα κατσαρολικο κι έρχεται προς το μέρος μου κρατώντας ενα μεγαλο γαλλικο κλειδί.

Misery, Psycho, the shining κι αλλα τετοια θριλερ περνάνε στιγμιαία απ' το μυαλό μου, πρέπει ασυναίσθητα να οπισθοχώρησα λιγο.

Το κλειδί το θέλει για να ανοιξει το ματι της κουζίνας. Η ζωη ειναι πιο πεζή τελικα.

Τρώμε, ανορεχτα, αμίλητοι. Υπνος βαθυς ( = ροχαλητα)

Η μέρα πέρασε, δεν ξέρουμε τί θα κάνουμε αύριο.

Γιάννη, πες ρε συ...

[road spirit]

31 Ιουλίου, Byrkjelo – Trondheim, Χλμ ημέρας : ~ 560

Το βράδυ στην πανσιόν κοιτάζαμε το χάρτη. Είπαμε να καλύψουμε έδαφος και αυτή τη φορά θα ξυπνήσουμε στις 6 το πρωί χωρίς πολλά πολλά. Και θα το επαναλάβουμε για όσες μέρες χρειαστεί. Είναι ο μόνος τρόπος για να παραμείνουμε στο αρχικό πλάνο. Το έγραψα στην αρχή... μου είχε γίνει εμμονή. Απο εδω πάνω δε φεύγω αν δεν δω αυτά που θέλω ...

Οι μπότες δεν είχαν στεγνώσει... ήθελα μόνο να ξυπνήσω και να μην δω βροχή έξω... @@


210881

[road spirit]

6 το πρωί στο πόδι. Ο Γιώργος αποφασίζει να γυρίσει πίσω Ελλάδα. Το χρονικό περιθώριο των ημερών που θα χρειαζόταν για να μπεί σωστή ντίζα (είτε παραγγελία, είτε υποχώρηση στο νότο και μετά ξανά τράβα πάνω) σήμαινε ότι το ταξίδι θα άλλαζε εντελώς. Ξεχνάς στροφιλίκι και ορεινές διαδρομές, ξεχνάς ότι ήθελες να δείς, τραβάς μια ευθεία ελαχιστοποιώντας τις στάσεις και τις αλλαγές ταχυτήτων και πας καρφί για Νορντκαπ.

Και πάλι όμως το ρισκάρεις? Μια δανεική ντίζα από TZR άντεξε 2 βδομάδες στο τρανσαλπ, μια ντίζα ποδηλάτου θα τον άφηνε ξανά πολύ σύντομα και στο Νόρντκαπ η οδική μαααλλον θα αργήσει πολύ να έρθει.

Συνεχίζουμε πλέον οι δυο μας, εγώ και ο Ηλίας, και χωρίς να χαλαρώνουμε πάμε για να βγάλουμε 3 στόχους για τη μέρα. 3 μέρη από το αρχικό σχέδιο που θα θέλαμε να δούμε. Ο καιρός ηρέμησε κατά κάποιο τρόπο. Η θερμοκρασία παρέμενε χαμηλά στους 12-14, αλλά η βροχή είχε αντικατασταθεί από ένα ψιλόβροχο που κατά διαστήματα σταματούσε.


210882

[road spirit]

,


210883

[road spirit]

πορεία στους 60 - 15 - 63. Οι δρόμοι που οδηγούν σε αυτό που οι Νορβηγοί ονομάζουν το βασιλιά των φιόρδ.


210885

[road spirit]

o 63 στο νότιο κομμάτι του, εκεί που διασταυρώνεται με τον 15, θυμίζει πολύ την aurlandvegen απο τη προηγούμενη μέρα. Στη λίμνη Djupvatnet χρονομεταφερθήκαμε απο Αύγουστο μήνα σε Δεκέμβρη ...


210888

[road spirit]

'


210892

[road spirit]

καλοκαιρινές διακοπές στη Djupvatnet


210896

[road spirit]

Είχαμε πάρει και μαγιό μαζί μας, κάπου θα την κάναμε τη βουτιά (λέγαμε πολλές μέρες πριν)


210906

[road spirit]

Όποιον Νορβηγό και αν ρωτήσεις λοιπόν, για το που να πας και τι να δεις στη χώρα του, θα σου απαντήσει απλά : "the Geirangerfjord"

Το μόνο μείον είναι ότι η πραγματική ομορφιά του συγκεκριμένου φιόρδ φαίνεται απο "μέσα", με καράβι και όχι απο πάνω, απο το δρόμο

photo: ρε Ηλία, ήθελα να ήξερα, τι σκεφτόμασταν όταν έβγαινε αυτή η φωτογραφία που κάτι σε gay κάνει, στο gei-ranger. Αλλά επειδή καθαρός ουρανός αστραπές δε φοβάται... (τώρα, που είδαμε καθαρό ουρανό μέχρι εκείνη τη μέρα, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο)


210909

[road spirit]

σαν να βλέπω ένα ωραίο στριφτερό κομμάτι εκεί απέναντι ...


210910

[road spirit]

...ε, και πήγαμε απέναντι :lol:


210912

[road spirit]

η στενωπός του geirangerfjord


210915

[road spirit]

'


210916

[road spirit]

Παραμένουμε στον 63 γιατί παρακάτω έχει πάσο ... και ξέρετε ότι στα πάσα έχουμε λατρεία ...


210918

[road spirit]

,


210919

[road spirit]

μια "ψιλή" συννεφιά την είχε, τυχαίο? δε νομίζω ...


210920

[road spirit]

Tο πάσο είναι το "trollstigen". Σε ελεύθερη μετάφραση "το μονοπάτι των τρολ", και ο οβελίσκος που το σηματοδοτεί


210921

[road spirit]

Από ψηλά όμως δεν μπορέσαμε να το δούμε αφού τα σύννεφα το είχαν καλύψει πλήρως. Αν είχε ανοιχτό καιρό, θα αντικρίζαμε κοιτώντας προς τα κάτω αυτό (φωτό δανεική απο το νετ) :


210923

[road spirit]

Πήραμε την κατηφόρα και μερικές φουρκέτες αργότερα το σύννεφο είναι από πάνω μας αλλά δυστυχώς έχουμε κατέβει αρκετά και στο στενό αυτό δρόμο τα σημεία όπου μπορείς να σταματήσεις για φωτό είναι ελάχιστα.

Ακολουθούν και τα τροχόσπιτα που δε θες να τους δώσεις ευκαιρία να βρεθούν μπροστά όσο φωτογραφίζεις, γιατί για να τα ξαναπεράσεις μετά θέλει υπομονή, υπομονή, υπομονή και πολύ μπινελίκι. Μιλάμε για τρελό γαμοσταυρίδι ... ban the fuckin’ caravans, ψήφο στον Clarkson του top gear


210924

[road spirit]

εμείς πάντως τρολ δεν είδαμε ...


210925

[road spirit]

'


210926

[road spirit]

λες να βρέξει ?


210927

[road spirit]

Το επόμενο σημείο που είχε τραβήξει τη προσοχή μου κατά το planning stage, ήταν o "atlantic ocean road". Θυμάστε αυτή τη διαφήμιση της Άλφα Ρομέο: http://www.youtube.com/watch?v=PceBajCinJ4 ?? To 3o κομμάτι, φαίνεται ενδιαφέρον, φαίνεται να έχει κάτι εντυπωσιακό, ε?

Τραβήξαμε δυτικά και για πρώτη φορά πιάσαμε ατλαντικό, ακτές Νορβηγίας. Είχα και μια αμυδρή ελπίδα ότι εδω ο καιρός θα ήταν λίγο καλύτερος αφού θα αφήναμε πίσω μας τα βουνά, αλλά ο ωκεανός δεν είναι μεσόγειος αδερφέ...

Οκ λοιπόν, ότι δείχνει ωραίο στη TV μπορεί να είναι αποτέλεσμα καλής σκηνοθεσίας και μόνο. Μια μούφα εντελώς ήταν ο atlantic ocean road. Χρόνος χαμένος και καμία σχέση με αυτό που βλέπουμε στη διαφήμιση. Είναι λέει 8 γέφυρες. Θυμάμαι μόνο τις 3. Οι υπόλοιπες 5 ήταν ... γεφυράκια, σαν και αυτά που περνάνε τις ρεματιές στο χωριό.

Μόνο η μεσαία παρουσιάζει αυτή τη κλίση που βλέπουμε στο σποτ, η οποία ωστόσο δεν είναι και κάτι φοβερό τελικά ... και για πολύ λίγο... 100 μέτρα? 2-3 δευτερόλεπτα δόξας? αυτό ήταν...


210931

[road spirit]

Αποφασίζουμε να φτάσουμε μέχρι το Trondheim. Έμεναν περίπου 180 χλμ εύκολου - φαινομενικά στο χάρτη - δρόμου και μετά από επικοινωνία με φίλη εκεί, ξέρουμε ότι έχουμε σπίτι να μείνουμε οπότε δεν υπάρχει άγχος για να βρούμε κάμπινγκ ακόμα και αν χαλάσει ο καιρός.

Το ξύπνημα πολύ νωρίς απέδωσε και η απόσταση που καλύψαμε σήμερα ήταν ικανοποιητική και παραπάνω από το προβλεπόμενο. Είδαμε όσα γουστάραμε και καλύψαμε περίπου μισή χαμένη μέρα.

Captain...

[Cpt. Haddock]

31 Ιουλίου, Byrkjelo – Trondheim, Χλμ ημέρας : ~ 560

Υπνος βαθύς, αλλα και σύντομος. Ειχαμε συζητήσει το προηγούμενο βραδυ διαφορα σενάρια, το αν θα συνεχίζαμε, το αν θα συνεχιζε ο Παπ, τι θα έκανε, που μπορεί να ερχόταν η ντίζα απο Αθήνα, σημεία στάσης, πιθανοι συνδυασμοι.

Το φαγητό και η κουραση μας ηρέμησαν. Ειπαμε να δούμε τα πράγματα το πρωί ψυχραιμότερα. Αυτό που ήταν σίγουρο ήταν το εγερτήριο. 6 το πρωί, ωστε εαν συνεχίσουμε, να καλυψουμε το χαμένο εδαφος.

Ντίζα στη Νορβηγία δύσκολα θα βρίσκαμε, ειδικά όσο πηγαιναμε βόρεια. Εαν του έστελναν απο Αθήνα, θα ήταν στο Τροντχάιμ (η κοντινότερη πόλη), Τρίτη ή Τεταρτη. Εμείς θα είμασταν ήδη 2 με 3 μέρες μπροστά.

Νομιζω οτι ο Παπ ειχε αποφασίσει αποβραδίς να γυρίσει πισω. Δύσκολη απόφαση. Το να φτάσεις ως εκει και να πρέπει να γυρίσεις δεν ειναι κατι που εύκολα το βαζεις κατω. Απο την άλλη, ως την πηγη για το νερό είχε ακόμα 2500 χλμ το λιγότερο. Όσο το Ανκόνα - Δανία.

(πολύ) πρωινο ξύπνημα και το πρωτο πράγμα που έκανα ήταν να κοιτάξω απ' το παράθυρο. Συννεφα, παντού, όσο έβλεπε το μάτι μου. Προς τα εκει απ' οπου ήρθαμε και προς εκει που θα πηγαιναμε.

Βροχή; Κατι έριχνε.

Ξυπνανε και οι υπόλοιποι, ο Γιάννης με ρωτάει για τον καιρό, του λέω. Μαυρίλα. "Τι κάνουμε;" "Συνεχίζουμε, τί άλλο"

Καφές στα γρήγορα με ψωμι και τυρι κρεμα. Πακετάρουμε, τα ρουχα ειναι ακόμα βρεγμένα, οι μπότες του Γιαννη αποικία με νούφαρα, τα γάντια μου βιοτοπος ραμσάρ και τα μπουφάν ακομα ζυγίζουν ενα τονο.

Νιώθω και λιγο περίεργα στα ενδότερα, απο το παντελόνι που πήρε νερό μούλιασαν τα πάντα και η υγρασία είχε ανέβει στη μπλουζα. Ήπια και κρυο - βαπορίσιο καφε....

Κοιτάω στο τανκμπαγκ, υπάρχει πολλη υγρασία. Μα διάολε; Αφου εχω ζελατινα και μετά το καλυψα.

Αλλο μαθημα: Η βροχή δεν πέφτει καθετα, αλλα έρχεται οριζόντια, τρυπώνει παντου, απο το πλάι, απο κάτω. Τι να σου κάνει η αδιαβροχη καπότα; Το σπρέυ χωνόταν μεταξυ τανκμπαγκ και ντεποζίτου....

Αλλο ενα κομματι εξοπλισμού που δε μου στάθηκε οσο ήθελα. Τώρα ξέρεις.... (καρατζαφ....)

[Cpt. Haddock]

Κατεβαινουμε κατω, δε μιλάμε πολύ, ο καθένας σκέφτεται τα δικα του, το τί να πει, πως να φερθει, ενδεχομένως τί να μην πει.

Ο Γιώργος σπάει τη σιωπή "Παιδιά εγώ φεύγω, γυρνάω Ελλαδα"

"Θα τα καταφέρεις ρε;" "Να προσέχεις μαλάκα!"

Νιώθω πολύ άσχημα, του 'χα μιλήσει πολύ αποτομα χθες. Θελω να του πω δυο κουβέντες, δε μου βγαινουν.

Δινουμε χέρια, αγκαλιαζόμαστε, "να προσέχετε μαλάκες, καλό δρομο και καλό νορντκαπ!"

Άρχοντας. Δεν είναι εύκολο να ξέρεις πότε να υποχωρήσεις και να το πράττεις.

Ανεβαίνουμε, στροφη, γκάζι, κορνα, χαιρετισμος, στριβουμε δεξιά προς το βουνο. Η μέρα ξεκινάει, έχουμε πολλά χιλιόμετρα, έχουμε τρεις στόχους να βγάλουμε, να φτάσουμε σχετικά νωρίς στο Τροντχάιμ...

...κι έχουμε αφήσει κι εναν πισω μας.

Γαμώτο.

Δε γινόταν αλλιώς, πρώτος απ' όλους το ξέρει ο ίδιος και ξέρω οτι ο ίδιος στεναχωρέθηκε πιο πολύ για μας.

Γκάζι. Ανηφορικές φουρκέτες μεσα στο σύννεφο, δε βρέχει, προσπαθούμε να ξεχαστούμε. Η διαδρομή, το τοπιο, η προσμονή βοηθάει


211068

[Cpt. Haddock]

Βοηθάει πολύ ομως...


211069

[Cpt. Haddock]

...


211070

[Cpt. Haddock]

Φυγαμε απο το Βyrkjelo και ανεβήκαμε σε κλειστό κομματι, κατεβήκαμε σε παραλιακό, ξανανεβήκαμε, ξανακατεβήκαμε, έχουμε χάσει τη μπαλα απ' το ασανσέρ.

Πώς να βαρεθείς σε τέτοια χώρα και με τέτοια τοπία.

Τούνελ είχαμε καρό να δούμε. Πετύχαμε ενα. Ανηφορικό. Στη έξοδο μας κόπηκε η λαλια απ' το θέαμα. Υψόμετρο, σκάρτα 1000 (αν ήταν), αλλα είπαμε. Πρέπει να σκεφτόμαστε με όρους γεωγραφικου πλάτους, latitude και όχι altitude. Ενας αναγραμματισμος ειναι μονο...


211071

[Cpt. Haddock]

:uplate:


211072

[Cpt. Haddock]

Τραβαμε φωτογραφίες, κοιτάμε το αποτέλεσμα. Ξέρουμε οτι αυτό που θα έχουμε δε θα ειναι με τίποτα κοντά σ' αυτό που είδαμε.

Οι καλύτεροι και πιο ακριβοι φακοι, ειναι αυτοι που έχουμε στο πρόσωπό μας.

ρε μλκ Γιαννη, τελικά ειχες αλλο κοκκινο μπλουζάκι; :look:


211073

[Cpt. Haddock]

.....


211074

[Cpt. Haddock]

Ωρα να κατηφορίζουμε, ο βασιλιάς μας περιμένει.


211075

[Cpt. Haddock]

:look:


211076

[Cpt. Haddock]

Ιδού...

Όντως το ωραιότερο fjord απ' όσα είχαμε δει και απ' οσα ειδαμε. Αλλωστε πρακτικά ειναι το τελευταίο στη σειρά, τα βορειότερα fjord, του Τροντχάιμ, του Ναρβικ, της Αλτα, ειναι μεν μεγάλα, αλλα όχι τόσο εντυπωσιακά.

Εδώ είμαστε. Το κλασσικό ασανσέρ μας περιμένει. Θα κατέβουμε μεχρι την "ακροθαλασσιά" και θα ξανανέβουμε στις φουρκέτες δεξιά.

Τι να λέμε...


211081

[Cpt. Haddock]

Εκεί...

Γιατρέ μου, αυτό ειναι το μισητό φιορδ, απ' το οποίο δεν ήθελες να δεις φωτό; Τι να σου κάνω ρε φίλε... Δε γινόταν, λυπάμαι, έπρεπε να το παίξουμε και λιγο χαζοτουρίστες


211082

[Cpt. Haddock]

Εκει στα δεξιά στο βραχο, είχαν βαλει κάγκελα και μπορουσες να πας ως την άκρη

[Cpt. Haddock]

Θα την έσπρωχνε;
Θα την αφηνε;
Ειχε πριονισει το συρμα;
Ειχε ξηλώσει το τζιν της;

Στηθηκα κι εγω περιμένοντας το Πούλιτζερ.


211089

[Cpt. Haddock]

Πανοραμιξ - Ευρυγωνιξ


211090

[Cpt. Haddock]

....


211091

[Cpt. Haddock]

Ηρθε η ώρα να περάσουμε "απ' την άλλη"

560 χλμ, με στάσεις καθε τόσο, σε στροφιλίκι τρελό, με όρια αυστηρα στους οικισμους, εαν εχεις μ.ω.τ. πάνω απο 50 εισαι τυχερός...

Η άλλη πλευρα ειναι ακόμα πιο εντυπωσιακή

"Απο εκει ήρθαμε, ε; " :uplate:


211092

[Cpt. Haddock]

Το στέμα του Βασιλιά


211093

[Cpt. Haddock]

Ξανα...


211094

[Cpt. Haddock]

.....


211095

[Cpt. Haddock]

Πατέρας και κόρη

:D


211096

[Cpt. Haddock]

Πως να καταστρέψετε μια ωραία θέα :lol:


211097

[Cpt. Haddock]

Τα ωραία ήταν ακόμα μπροστά μας.

Ο δρόμος των Τρολ. Ε, δηλαδή τι;

Φιδίσια διαδρομή, σε αλπικο τοπιο, με ομιχλες, συννεφα, λιμνες, ποτάμια, καταρράκτες...

Σιγά τώρα...

Τρολ θα δούμε; :look:


211098

[Cpt. Haddock]

Οχι, δεν ειναι τρολ αυτα...


211099

[Cpt. Haddock]

....


211100

[Cpt. Haddock]

:smokin:


211101

[Cpt. Haddock]

Τα βρεγμένα ρούχα της προηγούμενης μέρας, το κρύο, ο κρυος καφές το πρωί, αποδείχτηκαν θανατηφόρος συνδυασμος...

Στο κιόσκι των τρολ που θα σταματουσαμε για αυτοκόλλητα κλπ, αφησα μπουφαν, γαντια, κρανη στη μηχανη κι εκανα ενα αγωνιώδες σπριντ ως την τουαλέτα...

Μια κοπέλα στην είσοδο ήθελε 10 κορώνες για να μου ανοιξει την πόρτα. :cry:

Το ύφος της απόγνωσης που είχα και το "it's really urgent" που είπα πρέπει να ήταν πολύ πειστικο.

Τις κορώνες τις πήγα μετα...

Συμφιλιώθηκα με τον εσωτερικό μου κόσμο και αρχίσαμε την κατάβαση. Αλλοι ανέβαιναν.


211102

[Cpt. Haddock]

Καταρράκτες.

Σιγά...


211103

[Cpt. Haddock]

Σιγά...


211104

[Cpt. Haddock]

Κατάβαση. Φτάσαμε σε επίπεδα θαλασσας (λες κι είχαμε ανέβει πολύ).

Σειρά είχε ο τελευταίος στόχος της ημέρας, το Atlantic Road.

Σας τα είπε ο Γιάννης. Την πατήσαμε, να 'ναι καλά ο σκηνοθέτης του διαφημιστικου της Αlfa Romeo, ο τυπος μας ψάρωσε.

Εξ' αιτίας του κάναμε κυκλο, πληρώσαμε 2 διόδια σε υποθαλάσσια τούνελ, πήραμε ενα φέρυ και τρέχαμε να προλάβουμε να ειμαστε νωρίς στο Τροντχάιμ.

Τουλάχιστον είδαμε απο κοντά τον Βόρειο Ατλαντικό. Κανενα μπανάκι θα κάναμε; :lol:


211105

[Cpt. Haddock]

Κάποιοι σαλπάρανε για τα ανοιχτα.

Αλλωστε, καλοκαίρι ειναι :rotflmao:


211106

[Cpt. Haddock]

Τουλάχιστον βγάλαμε φωτογραφία το Landmark, να λέμε οτι πήγαμε, οτι περάσαμε.


211107

[Cpt. Haddock]

Το υπόλοιπο ήταν αγώνας δρόμου να μη φτάσουμε πολύ αργά. Μας είχαν προσφέρει φιλοξενία, να μην τους κρατάμε ξυπνιους.

Γιαννη, the floor is yours mate





H Νορβηγία ειναι μια ερωτική χώρα...


211108

[road spirit]

1 Αυγούστου, Trondheim, χλμ ημέρας : 0

To προηγούμενο βράδυ η Eva που μας φιλοξένησε μας είπε πως η διαδρομή για το Bodo βγαίνει σε μια μέρα. Αρχικά το υπολόγιζα για 2, όμως αν εκείνη το κάνει με αυτοκίνητο σε 9 ώρες, τότε δε θα έχουμε πρόβλημα.

Μέχρι το Bodo δεν υπάρχουν πλέον σημαντικά πράγματα στο δρόμο για να μας καθυστερήσουν με φωτο-στάσεις παρά μόνο το πέρασμα του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου. Το κυριότερο, ο Ε6 που θα ακολουθήσουμε είναι ένας κεντρικός δρόμος χωρίς στροφιλίκι. Προβλέπουμε ότι θα είμαστε στο προορισμό μας χωρίς καθυστέρηση, έτσι αποφασίζουμε να ξεκουραστούμε για μια μέρα αφού το είχαμε ανάγκη.

photo: βολτάροντας στο trondheim


211109

[road spirit]

Κυριακή, ποδαράτο στη πόλη και η βροχή που έπεφτε σχεδόν όλη μέρα δε πολυβοήθησε στη βελτίωση της διάθεσης. Δεν έχει περάσει μια μέρα από τότε που πατήσαμε σε νορβηγικό έδαφος, ειτε χωρίς βροχή είτε χωρίς εκείνο το συνεχές και εκνευριστικό σπρέυ από τον ουρανό.


211110

[road spirit]

Συμπαθητική πόλη, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο


211111

[road spirit]

,


211112

[road spirit]

Το επόμενο πρωί σκοπεύουμε να σηκωθούμε νωρίς στις 7. Άνετα φαίνεται να βγαίνει το Bodo αλλά ας έχουμε μια καβάτζα για τον καιρό. Δεν ξέρεις, μπορεί να αποφασίσει να μας πετάξει όσο νερό κουβαλάει στα φιορδ της μέσης χώρας, έτσι για να σπάσει πλάκα μαζί μας ...


211113

[road spirit]

2 Αυγούστου, Trondheim - Bødo, χλμ ημέρας : ~ 720

Το πρωί δεν έβρεχε και ανοίξαμε γκάζι, κυνήγι και πάλι για να προλάβουμε τη βροχή, κάπου θα σκάσει, δεν μπορεί.

Στο δρόμο συναντάμε πολλούς Νορβηγούς με μηχανές να κατευθύνονται νότια, όλοι τους με ολόσωμες αδιάβροχες φόρμες. Χμμμ, εν καλό αυτό, εν καλό... Γιατί όλοι πάνε νότια και εμείς βόρεια? Γιατί μέχρι εδώ δεν έχουμε συναντήσει άλλες μοτό προς τα πάνω?

Μου θύμιζε σκηνές από ταινίες καταστροφής όπου όλοι εγκαταλείπουν τη πόλη αλλά ο die hard-δε μασάω-σας σκίσω όλους-πρέπει να σώσω το πλανήτη-ήρωας της ταινίας πάει κόντρα στο ρεύμα. Οκ αλλά εμείς τι ακριβώς πάμε να σώσουμε?

Φωτό: σαν κάτι να αλλάζει από δω και μπρος


211114

[road spirit]

Σε μια στάση σε βενζινάδικο έπιασα για λίγο τη κουβέντα με έναν Νορβηγό από μια παρέα 5-6 χαρλεάδων που πήγαιναν νότια. Φορούσε και αυτός την ολόσωμη αδιάβροχη. Του λέω ότι πάμε nordkapp. Μου απαντά με ένα ύφος όλο νόημα «... hmm, it’s quite rainy you know...» κουνώντας το κεφάλι του σαν να ήθελε να πεί «ε ρε έχετε να φάτε ...» .

Τι να φάμε ρε, βροχή? Μόλις φάγαμε το 14ο χοτντογκ του ταξιδιού, πήραμε superpowers (ένα λουκάνικο τη μέρα powered by Statoil τη βροχή τη κάνει πέρα).


211115

[road spirit]

H άφιξη στα όρια του Βόρειου Αρκτικού Κύκλου είναι κάπως ... Μόλις λίγα χιλιομετρα πριν, το μέρος μεταμορφώνεται δραματικά. Από εκεί που οδηγάς ανάμεσα σε πλαγιές πλούσιες σε κωνοφόρα, ξαφνικά μπαίνεις σε μια περιοχή όπου τα δέντρα είναι καμμένα από το κρύο και η γη αναδύει μιαν άλλη μυρωδιά.

Θα περίμενα σταδιακά, σιγά σιγά να μειώνεται η βλάστηση, όμως η αλλαγή είναι εκπληκτικά απότομη στο βαθμό που η εικόνα είναι post apocalyptic, λες και έχει σκάσει ατομική βόμβα που τα έχει κάνει όλα ίσιωμα και έχει διώξει τους πάντες.


211116

[road spirit]

σιγά μην το αφήναμε αμαρκάριστο, αυτοκόλλητο moto.gr


211119

[road spirit]

,


211120

[road spirit]

Περπατάω στο παρακείμενο ύψωμα και κάτι ο συμβολισμός του 66ου παράλληλου, κάτι το έντονο κρύο, κάτι η θύμιση ότι δεν ξέρω τι μέρα είναι και δεν έχω καμία αίσθηση του χρόνου, όλα αυτά με κάνουν να συνειδητοποιώ για πρώτη φορά στο ταξίδι ότι είμαι μακριά από το σπίτι μου.


211121

[road spirit]

'


211122

[road spirit]

-



212134

[road spirit]

καλά πάμε?


211124

[road spirit]

,


211126

[road spirit]

Φτάσαμε στο Βodo αργά και καταλήξαμε σε κάμπινγκ κατά τις 10. Έκανε τόσο πολύ κρύο που δεν το σκεφτήκαμε να στήσουμε σκηνές. Φορούσα ισοθερμικό, από πάνω φανελάκι και μπλούζα χειμερινή και δε μπορούσα να σταθώ έξω χωρίς τρέμουλο. Υπήρχε καλυβάκι διαθέσιμο και το τσιμπήσαμε ασυζητητί. Έβγαλα τη ρακή που κρατούσα μαζί μου, τσουγκρίσαμε, ήπιαμε να ζεσταθούμε, να «γιορτάσουμε» το πέρασμα το βόρειου αρκτικού κύκλου.

Με δυο στρατιωτικά ξυπνήματα καταφέραμε να επανέλθουμε σχεδόν στο αρχικό πρόγραμμα. Η διάθεση πλέον έχει αρχίσει να ανεβαίνει ξανά.


211127

[Cpt. Haddock]

1 Αυγούστου, Trondheim, χλμ ημέρας : 0

Ζητω η νορβηγική φιλοξενια. Ενιωσα τα κόκκαλά μου να ξαναμπαίνουν λιγο στη θεση τους, να 'ναι καλά τα παιδια.

Γιαννη, χρωστάμε :beer:

Κυριακή γιορτή και σχόλη, ξεκίνησε - ως συνηθως - με ήλιο, ο οποίος κρυφτηκε μετα απο λιγο. Βαλαμε αδιαβροχα και κατεβήκαμε (δικάβαλο :p ) για να βολταρουμε. Ψιλοέβρεχε, ουτε κοσμος πολυς υπηρχε, ουτε φως καλο για φωτογραφία.

Ειπαμε, η Νορβηγια ειναι μια ερωτική χώρα.


211155

[Cpt. Haddock]

Παραθαλάσσια

(τουμπανο το συγκεκριμένο)


211156

[Cpt. Haddock]

:wacko:


211157

[Cpt. Haddock]

....


211158

[Cpt. Haddock]

........


211159

[Cpt. Haddock]

:evil:


211160

[Cpt. Haddock]

:beer:


211161

[Cpt. Haddock]

2 Αυγούστου, Trondheim - Bødo, χλμ ημέρας : ~ 720

Πολλά τα χιλιόμετρα σήμερα, αλλα θα έβγαιναν ευκολα πιστεύαμε. Ο Ε6 ειναι μεν επαρχιακός (μια λωρίδα), αλλα με ανοιχτές καμπές και λιγη κίνηση. Γενικά, όσο ανεβαιναμε, τοσο λιγόστευε η κίνηση σε μια - ετσι κι αλλιως αραιοκατοικημένη χώρα.

Πρωινο ξυπνημα, πακετάρισμα και οδηγίες για ενα μαγαζι στο οποίο θα έπαιρνα άλλη σκηνη. Το μαγζι ήταν κατι μεταξυ λιντλ/πρακτικερ/καρφουρ. Ειχε ενα μοντέλο σκηνης στο μεγεθος και στις προδιαγραφές που ηθελα. 50 ευρω (τα κερατιάτικα της άλλης σκηνης). Σκεφτηκα να πεταξω την παλια, αλλα ποτέ δεν ξερεις.

Μας κόστισε ενα μισάωρο όλο αυτό, στο μεταξυ ο ήλιος που έλαμπε το πρωί, ειχε φυγει.

Γκαααζ'


Η Νορβηγία εκτός απο ερωτική χώρα, ειναι και χώρα του Σατανά :mad:


211162

[Cpt. Haddock]

Μηχανές συναντούσαμε πολλές στο δρόμο. Κατέβαιναν, εμεις ανεβαιναμε. Δεν ξέρω ποιος ζήλευε ποιον, εμείς αυτους επειδή είχαν πάει, ή αυτοι εμάς επειδή πηγαιναμε;

Στο συκγκεκριμενο κομματι και με ουρανο βαρυ, με μπολικο κρύο, κατέβαιναν όλοι με φουλ αδιαβροχα, ολοσωμα (και το 'χα σκεφτεί ο μλκας....)

Μας βλεπαν να ανεβαινουμε και κουνούσαν το κεφάλι. Τελικα εκεινη τη μερα δεν έβρεξε παντως.

Μηχανές όλων των ειδων, πολύ bmw, πολύ goldwing, πολύ harley.

Πετύχαμε και αυτό :eyepop:


211163