panagiotis dim
17/05/2011, 08:47
λοιπόν ..καλημέρα σε όλες
Ημουν τότες γύρω στα 19 ...υπηρετούσα, αλλα το μηχανάκι μου το είχα αφήσει στην μάννα μου .
Είχε ομως ένα ωραίο χόντα ( δεν έχει σημασία ουτε τα κυβικά ουτε το μοντέλο ουτε αν είχε καινούργια λάστιχα...) ένας συνάδελφος και μάλιστα το πρόσεχε σαν τα αυτίά του.!!!!
Ητανε ανοιξη και μυρίζανε τα γιασεμιά και με είχε πιάσει μια τέτοια νοσταλγία να καβαλήσω ,... και το είπα στην γκόμενα οτι ήθελα να καβαλήσω και μου είπε και αυτή οτι θέλει και το πήρα το θάρρος και το είπα στον σύνάδελφο οτι θέλω να καβαλήσω .
Τελικά μου την έδωσε την χοντα και ήμουνα μέσα στο καμάρι .Αμέσως την πήγα για πλύσιμο . επιτόπου της αλαξα τα λάδια ..ουτε δικιά μου να ήτανε τόσο πολύ την είχα αγαπήσει .( μέχρι και αποσμητικό της έβαλα ..) Της λάδωσα την αλυσίδα και την ετοίμασα για ενα ταξίδι στον Γαλατά ( πόρο)
Τέτοιο ταξίδι ,τέτοια στροφή ,τέτοια αγκαλιά πως να την ξεχάσεις ?/ που μυρίζανε ολα ( σιγά μην φοράγαμε κράνος τότες ).
Καπου εκεί στην π.επίδαυρο δεν αντεξα αλλο είπα να σταματήσω .( τσιγάρα δενκαπνίζαμε τότες)
Εχεις ποτές μείνει να κοιτάς μηχανάκι και όχι το γκομενάκι ??καπως ψιλοκουρασμένος να κοιτάς τα λάστιχα ,να κοιτάς το τιμόνι κλπ??
Να συνεχίσεις καινούργιος παλι μεχρι το τελικό σημείο που περίμενε παρέα με αστακούς ....???
πολλούς αστακούς θυμάμαι λές και τρώγανε κουτσομούρα ..σε μια ψαροταβέρνα δίπλα στο κύμμα ( 1982??) μας βρήκε το βράδυ να εχουμε πιεί και πολλές μπύρες τόσες που τα ματια είχανε βαρύνει ..Οχι.... να γυρίσουμε πίσω μέσα στο σκοτάδι γιατί αυριο επρεπε να ημουν μέσα..
.......
Γυρισαμε με τα μάτια να κλείνουνε ,την διαδρομή να μην την θυμάμαι απο νύστα και να φτάνω αθήνα γύρω στα ξημερώματα ..
Σκέφτομαι τι στο κέρατο με βάζει και σκεφτομαι αυτήν την διαδρομή εκείνη την μέρα ,αφού μέχρι σήμερα την έχω ξεσκίσει σε βόλτα ..
τι με βάζει και σκέφτομαι εκείνη την χοντα αφού δικιά μου δεν ήτανε ??
γιατί μένει μέσα μας μιά ξεχωριστή μέρα??
μύριζε αλλιώς τότες??? ημαστε μικροί και ολα ηταν καινούργια ?/ ποιός ξέρει !!
μήπως δεν είχα δοκιμάσει ιταλικό ακόμα??
ρε ..λές??
:dizzy: :dizzy: :sad:
Ημουν τότες γύρω στα 19 ...υπηρετούσα, αλλα το μηχανάκι μου το είχα αφήσει στην μάννα μου .
Είχε ομως ένα ωραίο χόντα ( δεν έχει σημασία ουτε τα κυβικά ουτε το μοντέλο ουτε αν είχε καινούργια λάστιχα...) ένας συνάδελφος και μάλιστα το πρόσεχε σαν τα αυτίά του.!!!!
Ητανε ανοιξη και μυρίζανε τα γιασεμιά και με είχε πιάσει μια τέτοια νοσταλγία να καβαλήσω ,... και το είπα στην γκόμενα οτι ήθελα να καβαλήσω και μου είπε και αυτή οτι θέλει και το πήρα το θάρρος και το είπα στον σύνάδελφο οτι θέλω να καβαλήσω .
Τελικά μου την έδωσε την χοντα και ήμουνα μέσα στο καμάρι .Αμέσως την πήγα για πλύσιμο . επιτόπου της αλαξα τα λάδια ..ουτε δικιά μου να ήτανε τόσο πολύ την είχα αγαπήσει .( μέχρι και αποσμητικό της έβαλα ..) Της λάδωσα την αλυσίδα και την ετοίμασα για ενα ταξίδι στον Γαλατά ( πόρο)
Τέτοιο ταξίδι ,τέτοια στροφή ,τέτοια αγκαλιά πως να την ξεχάσεις ?/ που μυρίζανε ολα ( σιγά μην φοράγαμε κράνος τότες ).
Καπου εκεί στην π.επίδαυρο δεν αντεξα αλλο είπα να σταματήσω .( τσιγάρα δενκαπνίζαμε τότες)
Εχεις ποτές μείνει να κοιτάς μηχανάκι και όχι το γκομενάκι ??καπως ψιλοκουρασμένος να κοιτάς τα λάστιχα ,να κοιτάς το τιμόνι κλπ??
Να συνεχίσεις καινούργιος παλι μεχρι το τελικό σημείο που περίμενε παρέα με αστακούς ....???
πολλούς αστακούς θυμάμαι λές και τρώγανε κουτσομούρα ..σε μια ψαροταβέρνα δίπλα στο κύμμα ( 1982??) μας βρήκε το βράδυ να εχουμε πιεί και πολλές μπύρες τόσες που τα ματια είχανε βαρύνει ..Οχι.... να γυρίσουμε πίσω μέσα στο σκοτάδι γιατί αυριο επρεπε να ημουν μέσα..
.......
Γυρισαμε με τα μάτια να κλείνουνε ,την διαδρομή να μην την θυμάμαι απο νύστα και να φτάνω αθήνα γύρω στα ξημερώματα ..
Σκέφτομαι τι στο κέρατο με βάζει και σκεφτομαι αυτήν την διαδρομή εκείνη την μέρα ,αφού μέχρι σήμερα την έχω ξεσκίσει σε βόλτα ..
τι με βάζει και σκέφτομαι εκείνη την χοντα αφού δικιά μου δεν ήτανε ??
γιατί μένει μέσα μας μιά ξεχωριστή μέρα??
μύριζε αλλιώς τότες??? ημαστε μικροί και ολα ηταν καινούργια ?/ ποιός ξέρει !!
μήπως δεν είχα δοκιμάσει ιταλικό ακόμα??
ρε ..λές??
:dizzy: :dizzy: :sad: