npat
18/05/2011, 00:16
Σκηνή 1η:
Καλοκαίρι, ζέστη τρελή. Σε κάποια τροπική παραλία ο τζίτζικας με γυαλιά ηλίου, βερμούδα, χαβανέζικο πουκάμισο, αραχτός στην σεζ-λονγκ με ένα μπανάνα-ντάκιρι στο χέρι και πληθωρικές γκόμενες με μπικίνια να χαριεντίζονται γύρω του. Λίγο παραδίπλα μια ορχήστρα παίζει ρέγκε και δυο μάγειροι του ετοιμάζουν αστακούς και άλλα θαλασσινά για μεσημεριανό.
Στο βάθος, μακριά από την θάλασσα, μια μίζερη μορφή σέρνεται αγκομαχώντας. Ο μέρμηγκας, ντυμένος με καταϊδρωμένη στολή εργασίας κουβαλάει και στοιβάζει τεράστια κιβώτια σε κάτι αποθήκες. Το λιοπύρι τον καίει, έχει γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα, ακροβατεί στα όρια της θερμοπληξίας και της υπερκόπωσης, αλλά εκεί! Αγόγγυστα και χωρίς να χάσει το κέφι του συνεχίζει τη δουλειά του για ώρες και ώρες, σιγοσφυρίζοντας ένα εργατικό μπλούζ και σκεφτόμενος "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" ή κάτι τέτοιο.
Ντιζόλβ...
Σκηνή 2η:
Χειμώνας. Όλη η πλάση κάτασπρη. Πολικές θερμοκρασίες, δυο μέτρα χιόνι και ο αέρας να λυσσομανά. Στο βάθος φως απ' το παράθυρο ενός μικρού σπιτιού και παχύς καπνός απ' την καμινάδα. Μέσα ατμόσφαιρα ειδυλλιακής θαλπωρής. Μικροαστική ονείρωξη. Ο μέρμηγκας με παντούφλες και μπουρνούζι να κάθεται σε μια αναπαυτική πολυθρόνα καπνίζοντας την πίπα του και διαβάζοντας τους "Αγώνες του Έθνους". Παραδίπλα η γυναίκα του πλέκει μάλλινα πουλόβερ και τα παιδιά παίζουν ντόμινο στο πάτωμα μπροστά απ' το τζάκι.
Φασαρία ακούγεται απέξω και ένα χτύπημα στην πόρτα.
- Μέρμηγκα άνοιξε.
- Άσε γυναίκα... ο τζίτζικας θα 'ναι. Πάλι δανεικά θα θέλει.
Σηκώνεται αργά και σέρνοντας τις παντούφλες πάει προς την πόρτα και την ανοίγει αναστενάζοντας.
Απ έξω ο τζίτζικας.... Χαμογελαστός, φορώντας σούπερ-ακριβή λευκή γούνα και στο κεφάλι γούνινο καπέλο. Απ' τον λαιμό του κρέμονται ολόχρυσες χοντρές αλυσίδες με μενταγιόν στο σχήμα του δολαρίου και τα χέρια του είναι τίγκα στις χρυσές καδένες. Διαμαντένιο δαχτυλίδι στο μικρό δαχτυλάκι, μπότες από φυσικό δέρμα κροκόδειλου, στο ένα χέρι ένα τεράστιο ποτήρι ουίσκι και στο άλλο ένα γιγαντιαίο πούρο. Πίσω του, μια κολοσσιαία μαύρη λιμουζίνα. Απ' την μισάνοιχτη πόρτα ακούγεται πουτανιάρικη hip-hop και πολλά γυναικεία γέλια.
- Μέρμηγκα, μαλάκα, φύγαμε! Πάμε το κάψουμε! Τα γκομενάκια περιμένουν στο αμάξι. Έχει και για σένα. Τι? Πάλι μιζεριάζεις? Έλα σου λέω... φύγαμε! Μας περιμένουν!
Ο μέρμηγκας κοιτάζει προσεκτικά, σκανάροντας απ' την κορυφή ως τα νύχια, τον τζίτζικα και την λιμουζίνα πίσω του. Γυρίζει και κοιτάζει την μικροαστική σκηνή μέσα στο σπίτι. Μετά πάλι τον τζίτζικα... Ανασηκώνοντας του ωμούς, περνάει το κατώφλι φωνάζοντας:
- Γυναίκα! Eγώ πάω με τον τζίτζικα. Θα αργήσω, μην περιμένεις.... Ααα! Και αν περάσει ο μαλάκας ο Αίσωπος, πες του σε παρακαλώ να πάει να γαμηθεί!
:lol:
Καλοκαίρι, ζέστη τρελή. Σε κάποια τροπική παραλία ο τζίτζικας με γυαλιά ηλίου, βερμούδα, χαβανέζικο πουκάμισο, αραχτός στην σεζ-λονγκ με ένα μπανάνα-ντάκιρι στο χέρι και πληθωρικές γκόμενες με μπικίνια να χαριεντίζονται γύρω του. Λίγο παραδίπλα μια ορχήστρα παίζει ρέγκε και δυο μάγειροι του ετοιμάζουν αστακούς και άλλα θαλασσινά για μεσημεριανό.
Στο βάθος, μακριά από την θάλασσα, μια μίζερη μορφή σέρνεται αγκομαχώντας. Ο μέρμηγκας, ντυμένος με καταϊδρωμένη στολή εργασίας κουβαλάει και στοιβάζει τεράστια κιβώτια σε κάτι αποθήκες. Το λιοπύρι τον καίει, έχει γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα, ακροβατεί στα όρια της θερμοπληξίας και της υπερκόπωσης, αλλά εκεί! Αγόγγυστα και χωρίς να χάσει το κέφι του συνεχίζει τη δουλειά του για ώρες και ώρες, σιγοσφυρίζοντας ένα εργατικό μπλούζ και σκεφτόμενος "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά" ή κάτι τέτοιο.
Ντιζόλβ...
Σκηνή 2η:
Χειμώνας. Όλη η πλάση κάτασπρη. Πολικές θερμοκρασίες, δυο μέτρα χιόνι και ο αέρας να λυσσομανά. Στο βάθος φως απ' το παράθυρο ενός μικρού σπιτιού και παχύς καπνός απ' την καμινάδα. Μέσα ατμόσφαιρα ειδυλλιακής θαλπωρής. Μικροαστική ονείρωξη. Ο μέρμηγκας με παντούφλες και μπουρνούζι να κάθεται σε μια αναπαυτική πολυθρόνα καπνίζοντας την πίπα του και διαβάζοντας τους "Αγώνες του Έθνους". Παραδίπλα η γυναίκα του πλέκει μάλλινα πουλόβερ και τα παιδιά παίζουν ντόμινο στο πάτωμα μπροστά απ' το τζάκι.
Φασαρία ακούγεται απέξω και ένα χτύπημα στην πόρτα.
- Μέρμηγκα άνοιξε.
- Άσε γυναίκα... ο τζίτζικας θα 'ναι. Πάλι δανεικά θα θέλει.
Σηκώνεται αργά και σέρνοντας τις παντούφλες πάει προς την πόρτα και την ανοίγει αναστενάζοντας.
Απ έξω ο τζίτζικας.... Χαμογελαστός, φορώντας σούπερ-ακριβή λευκή γούνα και στο κεφάλι γούνινο καπέλο. Απ' τον λαιμό του κρέμονται ολόχρυσες χοντρές αλυσίδες με μενταγιόν στο σχήμα του δολαρίου και τα χέρια του είναι τίγκα στις χρυσές καδένες. Διαμαντένιο δαχτυλίδι στο μικρό δαχτυλάκι, μπότες από φυσικό δέρμα κροκόδειλου, στο ένα χέρι ένα τεράστιο ποτήρι ουίσκι και στο άλλο ένα γιγαντιαίο πούρο. Πίσω του, μια κολοσσιαία μαύρη λιμουζίνα. Απ' την μισάνοιχτη πόρτα ακούγεται πουτανιάρικη hip-hop και πολλά γυναικεία γέλια.
- Μέρμηγκα, μαλάκα, φύγαμε! Πάμε το κάψουμε! Τα γκομενάκια περιμένουν στο αμάξι. Έχει και για σένα. Τι? Πάλι μιζεριάζεις? Έλα σου λέω... φύγαμε! Μας περιμένουν!
Ο μέρμηγκας κοιτάζει προσεκτικά, σκανάροντας απ' την κορυφή ως τα νύχια, τον τζίτζικα και την λιμουζίνα πίσω του. Γυρίζει και κοιτάζει την μικροαστική σκηνή μέσα στο σπίτι. Μετά πάλι τον τζίτζικα... Ανασηκώνοντας του ωμούς, περνάει το κατώφλι φωνάζοντας:
- Γυναίκα! Eγώ πάω με τον τζίτζικα. Θα αργήσω, μην περιμένεις.... Ααα! Και αν περάσει ο μαλάκας ο Αίσωπος, πες του σε παρακαλώ να πάει να γαμηθεί!
:lol: