Ποιοι είσαστε εσείς

[matmat]

Ποιοι είσαστε εσείς

Σιδηρόπουλος Παύλος




E A

Ποιοι είσαστε εσείς που τα λόγια μας

B

τα κάνετε μπροσούρες

A

ωτοβλεψίες μουρμούρες

B

μ’ ένα καλάμι στα μπαλκόνια

A

γι άνοιξης λέτε χελιδόνια



Ποιοι είσαστε εσείς ] 2x

που τα λόγια μας

στις φυλακές σας με αμπάρες

πόπολο αναρχάρες μάρες

μετράτε πάγκα τις χιλιάδες

κι άξαφνα ζείτε σαν αγάδες



Ποιοι είσαστε εσείς ] 2x

που τα λόγια μας

κάνετε σύνθημα για βία

τρελή μυθολογία

κράτος εν κράτει αστυνομία

πρόσεχε φίλε τη γωνία

ποιοι είσαστε εσείς



Βία στη βία

βία μη βία

η αμοιβή - χα - βία στη βία

βία μη βία

βία στη βία

μη μπερδευτείς



B A E

Κι εμείς μπανιστιρτζήδες της ζωής ] 6x

Ποιοι είσαστε εσείς

[matmat]

Ο κόσμος τους

Σιδηρόπουλος Παύλος




Δένω τα μάτια και τα χέρια

να μη βλέπω άλλο πια

τα σκληρά τους μαχαίρια

τη μικρή τους καρδιά



Και κοιμούνται και ξυπνάνε

μας χτυπάνε όπου βρουν

μηχανές που περπατάνε

που δεν ξέρουν να ζουν



Κλείνω στόμα και μύτη

του βαρέθηκα πια

να με λένε αλήτη

και γελώντας, μαλλιά



Τώρα μόνος σαν τσακάλι

στα βουνά τριγυρνώ

για το κλούβιο τους κεφάλι

ούτε που θα νοιαστώ

[matmat]

Υποκριθείτε

Σιδηρόπουλος Παύλος




Υποκριθείτε σε κείνον που τιμά

σε κείνους που γεμίζουν τα κενά

Του σατανά

στην ύπαρξή σας



Υποκριθείτε στο φονιά που δεν μπορεί

να αντέξει την επόμενη στιγμή

και κρίνει αλλιώς από την κρίση

τη δική σας



Σ’ αυτόν που κυνηγά

το θάνατο χωρίς ιδανικά

γιατί μονάχα κυνηγώντας τον αισθάνεται πως ζει

και νιώθει ακόμη



Υποκριθείτε στους αντάρτες στα βουνά

που οι νόμοι σας δεν τους ανήκουν πια

και το πεδίο των μαχών τους

έγινε η πόλη



Στους αθώους που σκοτώνουνε από πάθος

οι ιδέες ξαφνικά γίνονται αλήθεια

κι αν οι ιδέες μετατραπούν έγινε λάθος

υποκριθείτε στους αθώους από πάθος

όχι άλλα είδωλα, στα επικίνδυνα, παιχνίδια

[nimbus]

Μπάμπης ο Φλου

Σιδηρόπουλος Παύλος

Μια ιστορία θα σας πω για το Μπάμπη το Μπάμπη τον φλου

που του 'λεγες βρε Μπάμπη τι τρέχει εδώ

σου 'λεγε φλου, φίλε μου όλα είναι φλου



Πάντα πιωμένος κι άνεργος

ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο φλου

Μουρμούραγε μόνος και διαρκώς

σου 'λεγε φλου φίλε μου όλα είναι φλου



D+ Am

Πείραζε όποιον του ‘ρχότανε

D+ Am

χωρίς να το σκεφτεί

D+ Am

κι άμα ψιλοβαριότανε

G + E/Ab Am

άραζε όπου 'βρισκε να λιαστεί



Πείραζε τις μελαχρινές

ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο φλου

Τσιμπολογούσε τις ξανθιές

ήταν ωραίος ο Μπάμπης ο φλου



Κι όταν τον μπουζουριάζανε

ψόφιος κοριός ο Μπάμπης ο φλου

κι αν τον πολυρωτάγανε

σου 'λεγε φλου, φίλε μου όλα είναι φλου



Πείραζε όποιον του 'ρχοτανε...

[nimbus]

Στην Κ

Σιδηρόπουλος Παύλος

Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου

A C# 7 F#m7 Bm7 F#m7

και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις

A A9 Em7 G D A Bm F#m7 F#m7

Κι εκείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου

Bm7 D F#m Em#9 F#m7

θα 'ναι αργά μεσάνυχτα και θα 'χεις κουραστεί



Όταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου

και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις

Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου

τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής



Lead



C#m A Bm D C#m

C#m A Bm D C#m

C#m A Bm D C#m

C#m A

G G

F#m F#m

G G

F#m F#m



Πες μας τι θα γίνει, αν κάποτε θ' αγγίξεις το κορμί σου

και το 'βρεις τσακισμένο απ' τις πληγές

Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν' ακούσουν τη φωνή σου

κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές

[matmat]

Τι να σου πω (Σιδηρόπουλος)


Τι να σου πώ , τι να σου πώ
Αφού σου τα' παν άλλοι
Σου άφησαν πόδια και ουρά
Σου πήραν το κεφάλι

Τι να σου πώ , τι να σου πώ
Αφού σου τα' παν άλλοι
Σου άφησαν πόδια και ουρά
Σου πήραν το κεφάλι

Μην με ρωτάς πως και γιατί
Θα στα θυμίσω όλα
Εσύ ήσουν πάντα ο δικαστής
Το θύμα η καρμανιόλα

[nimbus]

Εν κατακλείδι

Σιδηρόπουλος Παύλος

αι τώρα φίλοι μου είν' αργά

C G

Μια καληνύχτα στη μαμά

C Bm

Και λίγη στάχτη στα μαλλιά

D C D

Καιρός να πούμε αντίο



Σκέπασαν όλους τους νεκρούς

Με αρρωστιάρικους ψαλμούς

Κλόουν με σοβαρούς σκοπούς

γυμνοί μέσα στο κρύο



G Bm

Κατά τ' άλλα εσείς

C G

Που είσαστε υγιείς

C Bm

Και αξιοπρεπείς

D C D

βοηθήστε μας και λίγο



Δώστε μας πνοή

Στέγη και τροφή

μια ιδέα στεγανή

Που να μην μπάζει κρύο



Πουλάμε σώμα και ψυχή

Δώστε μας λίγη προσοχή

Στα υπόγεια μαύροι ποντικοί

λουφάζουνε δύο-δύο



Παίρνουνε σβάρνα τους γιατρούς

αδύνατοι μπροστά στους δυνατούς

Και συναντάνε ξέμπαρκους Θεούς

που χάσανε το πλοίο



Κατά τ' άλλα εσείς

Που είσαστε υγιείς

και αξιοπρεπείς

Βοηθείστε μας και λίγο



Δώστε μας πνοή

στέγη και τροφή

μια ιδέα στεγανή

που να μη μπάζει κρύο

[matmat]

Όλοι δηλώνετε ιδιότητα

Νικόλας Άσιμος


Όλοι δηλώνετε ιδιότητα,
καταναλώνετε ποσότητα,
και μου στερείτε τον ήλιο.
Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα
κι αν είμαι μια μηδαμηνότητα,
φτιάχνω δικό μου βασίλειο.

Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα,
τραγούδια μεξικάνικα,
θα σου ‘φτιαχνα πολλά.
Και ξεπερνώ τη Λολομπρίτζιτα,
σαν το ‘ριξα στη βίζιτα,
αντικανονικά.

Δεν χαμπαριάζετε ρε μόμολα,
όταν σας έδινα τα πόμολα,
να διαλύστε τον τοίχο.
Κολλήσατε στο μποτιλιάρισμα
κι ας σας το ‘χα κάνει χάρισμα,
να ξεπεράστε τον φρίκο.

Κι αν η ζωή σου θέλει βλήματα,
τελειώσανε τα θύματα
και πάλι απ’ την αρχή.
Θε να σε φτιάξω εγώ αθάνατη,
παράτα τη και γάμα τη,
τη σχετική ζωή.

Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε,
σιγά το χάρτη τρισκατάρατε
και μια πορδή μου θα φτάσει.
Και σαν ο πεντεφρής σου σε πονεί,
Θε να του βάλω λουκουμόσκονη,
να λουκουμιάσει η πλάση.

Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα,
σε γράψαν στα κατάστιχα,
των τεντυμποϊστών.
Κι εγώ έχω γίνει γομολάστιχα,
που σβήνει τα τετράστιχα,
ανθρώπων και θεσμών.

[matmat]

Το μπλουζ σαν μπλουζ



Νικόλας Άσιμος


Μπαλωματής δεν ήμουνα, μήτε και πολιτζμάνος
κωδωνοκρούστης θα 'πρεπε, ντε και καλά ρουφιάνος.
Να βαρώ τα σήμαντρα διά τους ευσεβείς
παίρνοντας κι επίδομα ως κουδουνιστής.
Θεέ μου πολυέλεε
- μου τα 'κανες κουδούνια.

Θα το 'θελες μαμάκα μου, να είχα πάει στρατιώτης,
να είχα τα πτυχία μου, να γίνω κι εργοδότης.
Να 'χα και μια σύζυγο, μία με σουτιέν,
να 'χα κι αυτοκίνητο μία citroen.
Δουλειά δεν είχες, διάλοε,
- γαμούσες τους γονέους.

Αγία Κατανάλωση, μην πας να με κουφάνεις,
η φρίκη είναι όμορφη, κι εμένα δε με πιάνεις.
Τα δεκαεξάχρονα κι αν εξευμενείς,
Με τρυπάρες και υγρά, θα στη φέρουνε.
Αλλού τα κακαρίσματα,
- κι αλλού γεννάν οι κότες.

Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα.
Συντρόφια σου σας έζησα, και μέρα με τη μέρα,
από φακές και τραχανά, πιάνο με ουρά
τα μυαλά του Datura να 'χες μασκαρά.
Δάσκαλε που δίδασκες,
- και λόγο δεν εκράτεις.

Αλήτη μ' ανεβάζανε, φρικιό με κατεβάζαν,
στις γειτονιές που έζησες καθημερνά σε κράζαν.
Κι ήσαστε κυβέρνηση, κι ήμουν ο ληστής,
για την κοινωνία σας, είμαι εμπρηστής.
Κι ας τραγουδώ εμπρηστικά,
- κι ας μένω στα τραγούδια

[nimbus]

Ο μάγος

Μάλαμας Σωκράτης

Μουσική/Στίχοι: Μάλαμας Σωκράτης

Άρπαξε την πόλη αέρας, χαρτιά σακούλες σαν πουλιά στον ουρανό

Am Dm

έμεινε με το βλέμμα του αδειανό

C G Am

φωνάζει η θύελλα σαν να ναι αρχαίο τέρας



G Dm

Πάει καιρός που νοιώθει ότι ξεχνάει

Am

μιαν άλλη πόλη μια πατρίδα κάπου αλλού

G Dm

ένας παλιάτσος απ’ την πόρτα του περνάει

C Dm C G

γελάει και τον πειράζει στα ίδια του αραδιάζει



A# Am A# Am

Ήρθαμε από μακριά και πάω στοίχημα

A# Am Dm

πως δεν θυμάμαι από όσο ξέρω τίποτα

A# Dm

ο μάγος που έφτιαξε τα σκηνικά είσαι εσύ

C G Am

και μένουν όρθια από τα κόλπα σου τα ανείπωτα



Am

Πέρασαν χρόνια κι άδειασε η αυλή του

Dm

δεν τον πειράζει πια ο γελωτοποιός

ούτε και ο ίδιος πια θυμάται τη ζωή του

Am

ούτε τον νοιάζει πλέον ο καιρός

[matmat]

Σύγνεφο με παντελόνια

"Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!...
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.

Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε
θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα 'μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια


ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

[matmat]

Να!


Δήμος Μούτσης


Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά,
«Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά.
«Να, να , να!...»
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Είναι τα οράματα που λείπουν
«διότι», «δεν» και τα λοιπά,
ειν’ ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά,
μα που μας κάνει ξαφνικά,
για ό,τι υπάρχει ένα γύρω να μη δίνουμε μια
και «Να, να , να!...»

Για τα παιδία που περιμένουν κι ελπίζουν
νύχτα μέρα με παυσίπονα και ηρεμιστικά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Για τους φαντάρους που ονειρεύονται τις νύχτες
κι έναν ύπνο ανεξύπνητο κοιμούνται στη σκοπιά,
μήπως έχουμε κάτι να πούμε? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»

Κάθε φορά που η ζωή μας ακριβαίνει.
Τι περίεργη λιτότης! Δύο μέτρα, δύο σταθμά.
«Η Ελλάδα μας πληγώνει»*. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»
Εμένα πάντως η Ελλάδα με μουντζώνει,
όμως εσένα πονηρούλη σε πληρώνει τελικά,
μου αγοράζεις ένα ύφος ακριβά ή φτηνά
και «Να, να , να!...»

Αυτοκράτορας σκοτώνει τη μαμά του – λέει –
διαγράφονται οι λέξεις Άγιος – Μέγας και τα λοιπά.
Ιστορίες θα λέμε τώρα? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»
Τετρακόσια χρόνια φάγαμε τους Τούρκους.
Συνηθίσαμε και τρώμε και τους Έλληνες μετά.
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»

Όλα αλλάζουν, ξαναλλάζουν κι αλαλάζουν.
Ένας κόσμος σαν κοπάδι αλαφιασμένο τριγυρνά.
Οι κερκίδες τι σημαίνουν? Ε, καλά.
Εμείς «Να, να , να!...»
«Το μυαλό μου είναι σε φάση να σαλτάρει».
Τουτ’ η φράση μου’ χει μείνει από τα Νέα Ελληνικά.
«Πολυτέλειες» θα μου πείτε. Ε, καλά!
Εμείς «Να, να , να!...»

Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων.
Ο απέναντι με ακούει, με κυττάζει και μετά
«Πόση αλήθεια κρύβει τουτ’ η ιστορία μου απαντά».
Κι εκεί τελείως ξαφνικά,
Μου θυμίζει κάτι λόγια - κάτι λόγια γνωστά –
ωραία κι αληθινά.
«Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας.
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά»**.
Άλλα για τέτοια θα λέμε τώρα? Ε, όχι δα!
Εμείς «Να, να , να!...»

[matmat]

Αρκούδες

Στίχοι: Μιχάλης Μαρματάκης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ερμηνευτές: Γιώργος Νταλάρας


Ο ουρανός βρέχει αρκούδες που κάνουν τούμπες
και κατεβαίνουν σαν πεταλούδες
ο κόσμος τρέχει ξετρελαμένος απ' την τρομάρα
τρέμουνε όλοι και ξεφωνίζουν απ' τη λαχτάρα

Μα οι αρκούδες που κατεβαίνουν
που κατεβαίνουν σαν πεταλούδες
στη γη καθίζουν
χαμογελάνε και τρώνε φλούδες

Και συ που τρως το φαγητό σου αποχαυνωμένος
και συ που αγγίζεις γλυκά σημεία μεθυσμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο ξεσπαθωμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο με δράκου μένος

Ήρθαν οι βάρβαροι απ' την Ασία
που περιμένεις κι αν μείνεις μέσα δεν προλαβαίνεις
και θα τη χάσεις μια και για πάντα
την ευκαιρία να πολεμήσεις με τα θηρία

Γιατί οι αρκούδες μόλις μασήσουν όλες τις φλούδες
θα ξαναφύγουν πάλι όπως ήρθαν σαν πεταλούδες
κι εσύ θλιμμένος σ' ένα κρεβάτι ασβεστωμένος
θα καυγαδίζεις μικροκαυγάδες με δράκου μένος