Ήταν ο αέρας

[nimbus]

Ήταν ο αέρας

Καλημέρη Λιζέτα
Καλημέρη Λιζέτα



Τι ξέρεις για τον καιρό Γι’ αυτόν τον άνεμο

Bm F#m D Bm

Την κάθε της ματιά Που γυρνάει και σβήνει

Bm F#m D Bm

Τι γνώριζες γι’ αυτήν Για τα χείλη της

Bm F#m D Bm

Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει



Ε C D Bm

Ήτανε αέρας πάντα Σύννεφο σκοτεινό

C Am

Δεν τη βρίσκεις δεν τη φτάνεις

D G

Ψάχνει το χαμό



Ήτανε αέρας πάντα Σύννεφο βιαστικό

Μες σε τρένα, μες σε πλοία

Κλαίει το χωρισμό



Τι γνώριζες γι’ αυτήν Για τη μάνα της

Την κάθε της σιωπή, πριν τραγούδι γίνει

Τι γνώριζες γι’ αυτήν για το γέλιο της

Την κάθε της φωτιά που γυρνάει και δίνει



Ήτανε αέρας πάντα...

[stavrogin]

Φανταζομαι οτι δημοσιευεις τραγουδια που σε συγκηνουν.Εμενα με συγκινει αυτο:

Σε ψαχνω στα Λαμπρα Σφαγεια Των Δρομων.....

[matmat]

Ο Ήλιος Θεός


Ερμηνευτές: Βασίλης Σκουλάς


Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

[matmat]

Στη φωτιά


Κώστας Λειβαδάς


Στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναπαίζονται όλες οι σκηνές
κι όλα αυτά που έπαθα μακριά σου
είναι τώρα πια κλειστές πληγές...

Στο φιλί μιας άνοιξης αιώνιας
η ανάσα σου νικάει όλες τις φωνές
κι όλα τώρα βρίσκουν πάλι νόημα
στου χαμόγελού σου τις κορυφές

Μπαίνω στους διαδρόμους σου υπνωτισμένος,
αναπάντεχα φεγγαοχτυπημένος
έφτασε το βέλος στο κρυφό το μέρος
που γεννάει εραστές...

Σα γιορτή η νύχτα πέφτει στα μαλλιά σου
κλείνω τη χαρά μου μες στην αγκαλιά σου
να 'μαι εθελοντής στα ακριβά δεσμά σου
που δεν έχουν στασιαστές...

Όταν όλοι δείχνουν ζορισμένοι
και τα πάντα φαίνονται βουνό
στη φωτιά που καίει τη ματιά σου
ξαναβρίσκω πάλι ουρανό.

Μπαίνω στους διαδρόμους σου...

[matmat]

Η μικρή χορεύτρια


Χάρης Παπαδόπουλος
Βασίλης Λέκκας


Εχθές στο τσίρκο εχόρεψε κάποια μικρή χορεύτρια,
ωραία, μες στην τζεργκέρζικη, πολεμική στολή της,
κι όλοι με λάγνα, λαμπερά την εκοιτούσαν μάτια,
κι όλοι με κρύφια επιθυμιά ποθούσαν το φιλί της.

Χορεύοντας τραγούδαγε κάποιο γλυκό τραγούδι,
σε ξένη γλώσσα, που έλεγε για μακρινές πατρίδες,
για δέντρα, για ψηλά βουνά, για βρύσες κρουσταλλένιες,
και για Αμαζόνων πόλεμους, για θρύλους, για ηρωίδες.

Και χόρευε με ρυθμικές κι ανάλαφρες κινήσεις,
σαν το λουλούδι ετάνιζε τη λυγερή της μέση,
ορθώνοντας τα δάχτυλα, ύψωνε το κορμί της,
κι ύστερα πάλι ελύγιζε, σα να ΄θελε να πέσει.

Και το τραγούδι ετέλειωσε, κι έπαψε τον χορό της,
όμως κανείς δεν τόλμησε τα χέρια να χτυπήσει,
όλοι άφωνοι κοιτάζανε τα κόκκινά της χείλη,
όπου θριάμβου πρόσκαιρου χαμόγελο είχε ανθίσει.

Μα τη στιγμή που αλάλαξαν απ' τη συγκίνησή τους,
σαν όλους κάποια μυστική φωνή να τους οδήγει,
η όμορφη χορεύτρια, με τα βαμμένα χείλη,
κάνοντας μιαν απότομη στροφή είχε πια φύγει.

[matmat]

Μην uποκρίνεσαι



Νίκος Ζιώγαλας


Ένα ποτό κι άλλο ένα
μια τεκίλα ξανά,
βάλε ένα ούζο σε 'μένα
απόψε θέλω να μου γελάς
ναι θέλω να μου γελάς.

Θέλω, τα πόδια σου κάτω
μεσ' το ρυθμό να χτυπάς,
απόψε τη ψυχή μου στη δίνω
για να σε δω να ξεσπάς
για να σε δω να ξεσπάς.

Πόσο μ'αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
κι αυτή τη στιγμή κάν'τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.

Το ξέρω περνάς δύσκολες ώρες,
απο παντού στριμώχνεσαι,
μοιάζεις σαν θαύμα που τώρα μπροστά μου
μεταμορφώνεσαι, μεταμορφώνεσαι.

Πόσο μ'αρέσει αυτό το γέλιο
πόσο όμορφη γίνεσαι
κι αυτή τη στιγμή κάν'τη δική σου
μην υποκρίνεσαι, μην υποκρίνεσαι.

[nimbus]

28/4/04
12.44 μ.μ.

ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΟΣ, ΔΗΛΑ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ. ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΙΝΑΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΠΑΨΕΣ ΝΑ ΧΡΙΖΕΙΣ, ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΣΟΥ...ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ...
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΣΕ ΣΕΝΑ, ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΘΩ ΣΤΟ ΑΤΟΜΟ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ, ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΑΥΤΟ...ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΜΕ ΞΕΔΙΠΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ...ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΟ ΔΩΣΩ ΠΟΤΕ...ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ. ΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ...ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΑΙΔΕΥΕΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΕΥΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΣΚΕΠΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΔΟΥΝ. ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝ ΜΑΣ ΔΟΥΝ? ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΑΡΑΙΝΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΡΕΙ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΤΟ ΕΚΦΡΑΣΟΥΜΕ...
ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΤΥΡΡΑΝΟΥΝ ΤΟΥΤΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...ΓΕΜΙΣΑΝ ΤΟ ΚΙΤΑΠΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ...ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΒΥΘΟ, ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ...ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ.
ΚΑΝΩ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΩ ΠΑΝΤΑ. ΒΛΕΠΕΙΣ Η ΣΚΕΨΗ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΦΤΕΡΟΥΓΙΖΕΙ...ΟΛΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ. ΕΦΥΓΕΣ, ΠΡΙΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ. ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΙΣ ΘΥΜΗΣΕΣ ΠΟΥ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΣΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΦΗΒΟΙ, ΕΝΗΛΙΚΕΣ...ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ. ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΩ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΜΟΥ...ΣΥΧΝΑ. ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Τ'ΑΠΡΙΛΗ, ΕΙΝΑΙ ΧΛΩΜΟ ΔΙΧΩΣ ΕΣΕΝΑ. ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΜΗΝΑ...ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ.
<ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ ΤΟ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ?> ΕΙΧΕΣ ΠΕΙ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ...ΞΑΔΕΡΦΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ, ΣΕ ΚΟΙΤΑΞΑΜΕ ΜΕ ΑΠΟΡΙΑ, ΘΥΜΑΜΑΙ. ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΕΤΡΕΧΑΝ ΣΑΝ ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ ΣΤΙΣ ΑΚΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ ΓΕΜΑΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΟΙΤΑΞΕΣ ΠΕΡΑ ΕΚΕΙ...ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙΣ. ΚΑΙ ΤΩΡΑ, ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΣ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΕΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ. ΑΦΗΣΕΣ ΤΟ 20 ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΣΟΥ ΣΤΑ ΑΫΛΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΝΑ ΣΕ ΞΕΝΑΓΗΣΟΥΝ ΕΚΕΙ, ΟΠΟΥ Η ΔΥΣΤΗΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΔΑΜΙΝΗ ΚΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΔΕΝ ΠΛΗΓΩΝΕΙ.
ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΠΟΛΥΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ. ΘΑ ΕΠΕΡΝΕΣ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΣΟΥΝΑ, ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑΞΙΔΕΥΕΣ, ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΛΑΤΡΕΥΕΣ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ! ΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΛΑΤΡΕΨΑΝ, ΓΙ ΑΥΤΟ, ΣΕ ΠΕΙΡΑΝ ΜΑΚΡΥΑ...ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ...
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΜΩΜΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ...
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΒΛΕΠΩ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ... ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ...ΣΤΗΝ ΜΑΡΜΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΗ ΣΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙΑ, ΣΥΝΑΝΤΑΩ ΤΙΣ ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΣΕ ΨΑΧΝΟΥΝ...ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΤΙΣ ΒΛΕΠΕΙΣ? ΓΕΜΑΤΗ ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ ΓΝΕΦΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ...ΚΑΙ ΝΑΙ ΜΙΚΡΕ ΜΟΥ ΞΑΔΕΛΦΕ, ΗΜΟΥΝ ΠΕΡΙΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑ ΝΑ ΣΤΟ ΠΩ...ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ...<<ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ...?>> ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑ...ΚΙ ΕΣΥ ΕΦΥΓΕΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ...ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΣΩ, ΑΛΛΑ ΗΣΟΥΝ ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ...ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΩ. ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ ΜΕΣΟΥΡΑΝΟΥΣΕ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΣΟΥ. ΠΙΚΡΟΣ ΚΑΦΕΣ ΠΟΥ ΓΕΥΤΗΚΑΜΕ ΟΛΟΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ. ΞΑΔΕΡΦΙΑ, ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ, ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΣΟΥ, ΗΤΑΝ ΟΛΟ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ. ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΣΕΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΜΕ ΕΝΑ ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΥΦΟΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ...<ΚΑΛΑ ΗΤΑΝ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ ΜΑΓΚΕΣ. ΑΡΚΕΤΑ...ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ! ΕΓΩ ΦΕΥΓΩ ΤΩΡΑ...>
ΜΕ ΤΑ ΞΑΔΕΡΦΙΑ, ΔΕΘΗΚΑΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΚΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ Η ΑΙΤΙΑ, ΟΜΟΡΦΕ ΑΝΘΡΩΠΕ!
ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ, ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΤΕ...ΘΥΜΑΣΑΙ?...ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ.

Υ.Γ. ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ...ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ...
Υ.Γ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΑΣ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΣ...

Η ΞΑΔΕΡΦΗ ΣΟΥ
ΘΕΟΔΩΡΑ


Υ.Γ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΕΣΕΝΑ ΚΑΛΕ ΜΟΥ...ΑΝ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ, ΘΑ ΣΤΟ ΧΑΡΙΖΑ. ΑΝ ΖΟΥΣΕΣ ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΕΣ...Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕ ΓΥΡΕΥΕΙ ΟΛΟΥΘΕ...ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ!

"Ο ΗΛΙΟΣ ΘΕΟΣ"

ΜΟΥΣΙΚΗ:ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΥΔΗΣ
ΦΩΝΗ:ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΛΑΣ
CD:ΑΙΩΛΙΑ


ΣΑΝ ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΦΕΥΓΩ ΠΕΤΑΩ,
ΕΧΩ ΦΙΛΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΘΕΟ
ΜΕ ΤΟΥ ΑΓΕΡΑ ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ΜΕΘΑΩ
ΑΓΚΑΛΙΑΖΩ ΚΑΙ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ

ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ
ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΖΕΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ
ΣΤΑ ΨΗΛΑ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΝΑ ΚΟΙΜΑΜΑΙ
ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΝΑ ΔΙΝΩ ΦΙΛΙΑ.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ ΖΗΤΑΩ
ΕΧΩ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΝΗΤΟΣ
ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΨΗΛΑ ΚΙ ΑΓΑΠΑΩ
ΔΙΧΩΣ ΣΩΜΑ, ΧΡΥΣΟΣ ΑΕΤΟΣ.




Υ.Γ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΔΙΚΟ ΜΟΥ...ΤΟ ΧΑΜΟ ΕΝΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΛΑΒΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΟΛΑ ΟΣΑ ΗΘΕΛΑ...ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΧΩ ΤΥΨΕΙΣ...ΓΙΑΤΙ ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΩ, ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΚΑΛΟΥΠΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...ΟΤΑΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΑ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΑ, Ο ΣΑΚΗΣ, ΗΤΑΝ ΗΔΗ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ. ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙ...ΟΙ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ, ΗΤΑΝ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΩΘΗΚΕ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ, ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...
5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2004, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΠΝΟΗ, ΕΠΑΙΞΕ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ, ΟΤΙ Ο ΞΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΛΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ. ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙ...ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΘΛΙΒΕΙ...

Υ.Γ. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ, ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ...ΝΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΛΕΤΕ...ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΛΕΤΕ...ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΝΕ, ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΙ. ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΣ, ΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ, ΕΙΤΕ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ...Ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΣ...ΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΦΤΑΣΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΩ...ΕΦΥΓΕ!

Υ.Γ. ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΕΔΩ, ΝΑ ΑΠΟΛΟΓΟΥΜΕ ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΞΕΡΕΤΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΚΑΙ ΣΑΣ ΛΕΩ, ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΠΙΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ, ΣΧΕΔΟΝ ΧΡΟΝΟ, ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙ...ΚΑΙ ΟΙ ΤΥΨΕΙΣ ΜΟΥ ΜΑΛΑΚΩΣΑΝ ΛΙΓΑΚΙ...ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΤΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΡΜΑΡΟΛΟΥΣΜΕΝΗ ΤΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑ. ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ?

Υ.Γ. ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΑΔΥΝΑΤΩ ΝΑ ΤΟΝ ΧΩΝΕΨΩ...ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΞΕΡΩ, ΟΤΙ Ο ΣΑΚΗΣ ΕΖΗΣΕ ΚΑΙ ΗΞΕΡΕ, ΟΛΑ ΟΣΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΦΤΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΕΙΣΟΥΜΕ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΓΑ. ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΥΝΑΜΑ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΑΡΧΕΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΓΕΛΑΝΕ...ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ Ο ΣΑΚΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ.

Υ.Γ. ...Ο ΘΕΙΟΣ ΜΟΥ, ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΤΟΥ ΞΑΔΕΡΦΟΥ ΜΟΥ...ΤΟ ΕΚΑΝΑ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ...ΦΟΒΟΜΟΥΝ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ...ΤΗΣ ΕΔΩΣΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΕΚΕΙΝΟΝ. ΩΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΜΙΛΗΣΑΜΕ...ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΟΎΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ... ΚΙ ΑΠΟΚΤΗΣΑ ΜΙΑ ΦΙΛΗ...

Υ.Γ. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΡΕΨΑΝ, ΜΑΓΚΕΣ ΓΕΛΑΤΕ! Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ! ΚΑΙ ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ? ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ...ΜΑΣ ΤΟ ΛΕΕΙ...ΣΥΝΕΧΕΙΑ! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ, ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ...ΒΡΕΙΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΟΝ...ΤΟΤΕ ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ...

[matmat]

Τέτοιες σχέσεις και τέτοιους ανθρώπους δεν τους ξεχνάμαι ΠΟΤΕ!!

να εισαι πάντα εκει και να τον θυμάσε!!!


:wave2: :(

[nimbus]

Το δέντρο και ο άνεμος (L'albero e il vento)

Λουδοβίκος των Ανωγείων & Ottaviano Emilia

Μουσική/Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Io sono un albero

Io sono un albero

Io sono un albero

con lacrime verde



Io sono un albero

che non sogna

Io sono un albero

che viaggia



Hieri notte la lune

si e adormentata

l miei alli ] 2x

nel alba e venuto

un vento

dale montagne



Μα εγώ είμαι ένας άνεμος ] 3x

κι αύριο φεύγω



Angelo di vento

non andar via ] 2x



Μα εγώ είμαι ένας άνεμος ] 3x

ήρθα και φεύγω



Angelo di vento

non andar via

ma se tu lo voi

ti auguro buon viagio



Μετάφραση στα Ιταλικά Rossela Luongo



Απόδοση των στίχων στα ελληνικά



Εγώ είμαι ένα δέντρο

με πράσινα δάκρυα

Είμαι ένα δέντρο

που δεν ονειρεύεται

είμαι ένα δέντρο

που ταξιδεύει



Χθες βράδυ το φεγγάρι

κοιμήθηκε στα κλαδιά μου

και το πρωί ήρθε

ένας άνεμος απ’ τα βουνά



- Μα εγώ είμαι ο άνεμος

και αύριο φεύγω

- Άγγελε των ανέμων μη φεύγεις

Μη φεύγεις

- Μα αφού είμαι άνεμος

Ήρθα και φεύγω

- Άγγελε των ανέμων μη φεύγεις

Μα αν τόσο πολύ το θέλεις

Καλό σου ταξίδι



«Αισθάνομαι όπως ένα δέντρο», είπε η Πατρίσια μια Ιταλίδα κεραμίστρια, ένα βράδυ στο τζάκι, μελαχρινή με πράσινα μάτια, στο αστειευόμενος εγώ και ο φίλος μου ο Αντώνης Ορφανός έκανε αμέσως τη μετάφραση: lo sono un albero con lacrime Verdi. Αυτή ήταν η αφορμή για το τραγούδι. Αργότερα η καλή μου φίλη Rossela έκανε τη μετάφραση στα Ιταλικά. Στο εργαστήριό της, στη μέση του πουθενά στην Μπολόνια. Με πράσινα δάκρυα, είπα

[matmat]

Ωϊμέ


Νικόλας Άσιμος,
Σωτηρία Λεονάρδου


Ωϊμέ, ωϊμέ, πως έγινε;
Ωϊμέ, τίποτα δεν έμεινε
από μένα ζωή
κι έχω πια παραδοθεί.
Πόσο ξένοι γίναμε,
ποιός θα το πίστευε πως όλα τελειώσανε;
Κι ούτε που πονάω πια.

Είναι αυτο-δύναμη και αδυναμία μου
κι έγινε πια ύπαρξη
με την πάροδο του πόνου η ανυπαρξία μου.

Προτιμώ, προτιμώ να μην ξέρω κανέναν.
Κι όσα έζησα, πέρα τα πέταξα!

Είναι αυτο-ύπνωση και αταραξία μου
είναι κι επαγρύπνηση
κι η κοπή μου από το θρόνο, η ελευθερία μου.

Ωϊμέ, ωϊμέ, πως έλιωσα;
Ωϊμέ, τ’ άλογο μου σέλωσα
δεν πατάω στη γη
κι έχω αποξενωθεί.
Τρέχω σαν τον άνεμο,
ποιός θα το πίστευε πως αναβαπτίζονται
στ’ ονειρεματάκι μου.

Είναι στην πέτσα μου και στην φαντασία μου
είναι και επίγνωση
κι είναι το παράλογό μου, κι η ανοησία μου.

Αγαπώ, αγαπώ και γυρνάω σε μένα!
Κι όσα πέταξα τα ξαναμάζεψα.

Είναι αυτο-όραση και αναγκαιότητα
είναι παλιννόστηση
είναι και η λαφυριά μου στην αιωνιότητα.

[matmat]

Σαν αεράκι


Ελευθερία Αρβανιτάκη


Χρυσή μου αγάπη, αν ήξερες
τι μέλι εισαι για μένα …
Τα μπουμπουκάκια τα όμορφα,
τα μοσχομυρισμένα
και τ’ αεράκια που φυσούν
σαν λιποθυμισμένα,
δεν έχουνε το βάλσαμο
που’ χεις εσυ για μένα…

Της λίμνης τα’ αφρολουλουδα
και του γιαλού η γαλήνη,
η σμύρνα, το ροδόσταμο
που αργοσταλαει και σβήνει,
κι οι ροδωνιές, κι η ολόδροση
του κήπου ανθοπλημμυρα,
των δυο χειλιών σου των γλυκών
δεν στάζουνε τα μύρα!…

Πάω στην τρισερημη αμμουδιά,
και- μόνος …. Τι να κάνω ;
Χαράζω κύκλους απαλούς
στο μουσκεμένων άμμο …
Σαν αγεράκι χάνονται στο κύμα,
απάνω - απάνω
και απόμεινα στην ερημιά
μονάχος … Τι να κάμω!

Τώρα , το ετοιμοθάνατο,
βαλσαμωμένο αγέρι,
γλυκά τραγούδια θλιβερά
ν’ αναστενάξει ξέρει….
Αλήθεια ! ξέρει πιο γλυκά
να τραγουδάει από μένα!
Εγώ δεν ξέρω πιο γλυκά,
μα ξέρω πιο θλιμενα …

[matmat]

Ερωτικό κάλεσμα

Μενέλαος Λουντέμης

Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας,
Γιώργος Νταλάρας


Έλα κοντά μου δεν είμαι η φωτιά
τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια
τις πνίγουν οι νεροποντές
τις κυνηγούν οι βοριάδες

Δεν είμαι δεν είμαι η φωτιά

Έλα κοντά μου δεν είμαι ο άνεμος
τους άνεμους τους κόβουν τα βουνά
τους βουβαίνουν τα λιοπύρια
τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί

Δεν είμαι δεν είμαι ο άνεμος

Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατολάτης
ένας αποσταμένος κατακτητής
που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
ν΄ακούσει το τραγούδι των γρύλλων
κι αν θέλεις έλα να τ' ακούσουμε μαζί

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Τέτοιες σχέσεις και τέτοιους ανθρώπους δεν τους ξεχνάμαι ΠΟΤΕ!!

να εισαι πάντα εκει και να τον θυμάσε!!!


:wave2: :(

σε ευχαριστώ:wave2: κι εσύ να σαι καλά:)

[nimbus]

Το ξέρω πως υπάρχεις

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Μουσική/Στίχοι: Λουδοβίκος των Ανωγείων

Το ξέρω πως υπάρχεις και ψάχνω να σε βρω

μα η ζωή που ζούμε είναι μικρή, θαρρώ



Πολλές φορές σε είδα να ’ρχεσαι από μακριά

και πρόσωπο ν' αλλάζεις σαν έφτανες κοντά



Ξοδιάζω τη ζωή μου μες στους συλλογισμούς

μα απ' την καλή μου αγάπη δε δίνω κανενός



Το ξέρω πως υπάρχεις κι ίσως να μη σε βρω

μα πάντα θα σε ψάχνω και θα σου τραγουδώ

[nimbus]

Ταξίδι στη Γη

Στέρεο Νόβα

Μουσική/Στίχοι: Στέρεο Νόβα

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί

σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή

το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά

μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή



Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη



Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό

και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ

στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή

η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί



Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη



Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη

[nimbus]

Ήχοι δύο δρόμων


Στέρεο Νόβα

Μουσική/Στίχοι: Στέρεο Νόβα

Χάθηκες

κι αν έγινες εγώ

πού να σε βρω;

στην πρώτη βροχή σ' αναζητώ



Χάθηκες

κι αν έγινες εγώ

πού να σε βρω;

στην πρώτη βροχή σ' αναζητώ



[Σα να] είσαι εκεί

[nimbus]

Το ταξίδι της φάλαινας

Στέρεο Νόβα



Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα

Κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα

Απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή

Ανασταίνουν και θάβουν, χωρίς καμιά διακοπή

Ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας

Έχουμε χάσει τόσα, που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας

Οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί

κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή

Μέσα από έντυπα μας κάνουν να ζήσουμε μια άλλη ζωή

Μα είναι ζωή αυτή

Όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες

Οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες

Και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες

Έξτρα φόροι, έξτρα ΦΠΑ, έξτρα σκατά

κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν το σταματά

και κανείς δε διακινδυνεύει, η αγάπη μας διαφεύγει

και αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις

χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες



Σαν καταψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα

ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα

Πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως όταν σα μια στύση που πέφτει

Ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση

με κάνουν ν' απορώ που στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα

γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα

σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά από την τηλεόραση

Κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση

κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη

Καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη

Καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους

περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους

Και έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης

κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση

Το δυο χιλιάδες μόνο θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα

πιο γυμνασμένους να κυβερνούν κατώτερα όντα, άτιμα



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

Κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες



Στην πίστα του αεροδρομίου, έχει νυχτώσει

ένα εκατομμύριο αστερία φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει

Ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή την χώρα

κατά βάθος λυπάται, μα δε βλέπει και την ώρα

που η ζωή του θ' αλλάξει, όταν τ' αεροπλάνα πετάνε

η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε

Είναι τρομερό το θέαμα, η αίσθηση αυτή ότι πετάς

Δεν έχω άλλη εκλογή, ένα κίτρινο ταξί περιμένει

Φυσάει, θα χειμωνιάσει, δυο ώρες και ξημερώνει

συννεφιασμένη Κυριακή, πρώτη μέρα του χειμώνα

Σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα

Απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω

ποτέ δεν είχα τίποτα, κι απόψε θέλω να σε φιλήσω

να μείνεις στα μάτια μου, σ' ένα άδειο τοπίο

να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο

κουλουριασμένοι σα μπάλα να εκτοξευθούμε

μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε



Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας, είμαστε τόσο μακριά

σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά

κι ακούω τα πλοία, να διασχίζουν τις θάλασσες

Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...

[matmat]

Ξημερώνει


Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ελευθερία Αρβανιτάκη


Αργά που βράδιασε στις ώρες της σιωπής
εδώ που μείναμε οι δυό μας και κανείς
τους ρόλους παίξαμε μια μοιραίας σκηνής
χλωμοί κι αμίλητοι στο κάδρο της βροχής.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

Η νύχτα πάγωσε,μια ατέλειωτη στιγμή
κοιτάς το πάτωμα κι εγώ την οροφή.
Το δάκρυ έκρυψα, τη σκέψη σου εσύ
αλλού χαθήκαμε κι ας ήμασταν μαζί.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.
Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

Άνοιξε το παράθυρο που ξημερώνει
να φύγει με τον άνεμο η νύχτα που πληγώνει.

[nimbus]

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε.

Λαθρεπιβάτες

Μουσική/Στίχοι: Θαλασσινός Παντελής/Νικολάου Γιάννης

Απόψε λέω να κάνουμε ένα πάρτι

D E A

στην άμμο με ραδιάκι φορητό

Στο λέω πως δε γουστάρω άλλος να ’ρθει

Το πάρτι είναι για δύο, για μάς τους δυο



Απόψε το φεγγάρι θα φοράει

το φως απ’ τη δική σου τη μορφή

Το μόνο που θ’ ακούσεις να μιλάει

θα ’ναι η φωνή του βραδινού εκφωνητή



D E A

Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε

D E A

Να πάμε κατευθείαν για δουλειά

F# Bm

Απόψε στ’ ακρογιάλι θα τη βρούμε

B B7 E

Θα πιούμε όλες τις μπύρες αγκαλιά



Θα φύγουμε απ’ το θόρυβο της πόλης

μια νύχτα που δεν έζησε κανείς

Απόψε θα ζηλέψει ο Κηλαηδόνης

το πάρτι που θα κάνουμε εμείς



Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε...



Απόψε και με λίγη φαντασία

θα μοιάζει με φιλμάκι γαλλικό

Χρειάζεται αυτή η διαδικασία

μήπως μπορέσω και σου πω το σ’ αγαπώ



Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε...

[matmat]

Εισιτήριο στην τσέπη σου



Παντελής Θαλασσινός


Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

[nimbus]

Τραβώ καπνό, φυσώ καπνό

Λιδάκης Μανώλης

Μουσική/Στίχοι: Ξυδάκης Νίκος/Ρασούλης Μανώλης

Τραβώ καπνό, φυσώ καπνό

ζωή είναι και τελειώνει

μα πριν κι εγώ χώμα γινώ

κάτι κρυφό με λιώνει



Αρρώστια είναι ή έρωτας

σταμάτα πια να με ρωτάς

μην περιμένεις να σου πω

στον κόσμο να μιλήσω



Για το στερνό μας μυστικό

μόνο θα τραγουδήσω

μην περιμένεις να σου πω

στον κόσμο να μιλήσω

[matmat]

Βροχοποιός


Ξύλινα Σπαθιά


Αν αυτά τα σύννεφα είναι οι φόβοι
των ανθρώπων που παγώνουνε πάνω
απ'τις σκεπές... Ας ξεπλύνουν οι
πιο άγριες βροχές αυτούς τους
δρόμους κι ας χυθούν στις μυστικές
δεξαμενές, που γεμίζουνε τη
θάλασσα της φρίκης, που βουτάει
αυτός ο δύτης μοναχός...
Πριν τελειώσει η ανάσα του
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός...
Διαμαντένιος ουρανός...

Αν αυτά τα σύννεφα ζυγίζουνε το
βάρος που λυγίζει τις αθρώπινες
καρδιές... Ας γκρεμίσουνε οι πιο
άγριες ματιές αυτά τα σκιάχτρα κι
ας χυθούν στις μυστικές δεξαμενές,
που γεμίζουνε με καύσιμα τα τρένα
που θα πάρει κάποια μέρα μοναχός...
Πριν τελειώσει το τσιγάρο με
κοιτάει προς τα πάνω και θυμάται...

Διαμαντένιος ουρανός!...

[matmat]

Tο όνειρο (Μούτσης)



Νανά Μούσχουρη, Δήμος Μούτσης


Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ
κι εγώ από την άλλη
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη
έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι
κι ύστερα χάθηκα μακριά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα ένα παιδί μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί τα πρώτα παιδικά μου χάδια
κι εκεί- εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάν εντός μου
ο ύπνος με το θάνατο μαζί
τραγούδια του ερωτός μου
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου
σύμβολα σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου
και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
κι από έναν κόσμο σ' άλλονε τελικά εμείς περνάμε λέει ώρα την ώρα
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ'όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη
πες μου τι είν' αυτά που βλέπω εδώ πρόφτασα να πω στον εαυτό μου
μη μιλάς μον' κοίτα και περνά λέει αυτός
και βγήκα από τ' όνειρό μου