sapila racing
30/03/2012, 16:17
Υπάρχει μια φήμη οτι αν πλακώσεις την εξάτμιση σε 4χρονο μηχανάκι από μέσα στο λάδι, θα αποφύγεις η τουλάχιστον θα καθυστερήσεις την εμφάνιση σκουριάς. ΄
Η απόδειξη ειναι (και καλά) οτι στα δίχρονα δεν σκουριαζουν οι εξατμίσεις, αφού ως γνωστόν μια εξάτμιση σκουριάζει απο μέσα προς τα έξω κλπ κλπ κι εφ όσον εσωτερικά είναι λαδωμένη δεν σκουριάζει.
Ετσι λοιπόν κι εγω τα παλιά τα χρόνια (πριν το 90) που και που εριχνα με το λαδικό λαδάκι ημισυνθετικό KVAS στις εξατμίσεις του CB250RS από τις πίσω τρύπες για να μην μου χαλάσουν.
Μετα έκανα μια χαλαρή βόλτα χωρίς γκάζια, να παει το λάδι παντού και να μην γίνει και ο χαμός αποτο ντουμάνι.
Μια φορά λοιπόν που ειχα λαδώσει τις εξατμίσεις και εκανα την χαλαρή βόλτα μου στην Θεσσαλονίκη, ανεβαίνοντας την Ανθέων με περνάει ένας μπαρμπας (ετσι μου φαινοταν τοτε) με ενα δικύλινδρο Jawa 350 με τσιτα τα γκαζια και γεμίζει τον τόπο ντουμάνι, κι εμένα μαζί φυσικά.
Εγω ποτέ δεν είχα δίχρονο μηχανάκι, και μου κακοφαινόταν το ντουμάνι στη μάπα, ασε που μου κακοφάνηκε που με περασε το Jawa.
Ετσι κι εγω ανοίγω το γκάζι, και το παω τερμα το μηχανάκι να τονε περάσω που με τσακισε στο ντουμάνι. :lol:
Με το που το ανοίγω τέρμα, σκοτεινιάζει ο τόπος, κρύβεται ο κόσμος μέσα, απόκοσμες κραυγές ακούγονται αλλά εγώ ατάραχος αφού δεν εχω παρει χαμπάρι. Περνάω το Jawa και κοιταω πίσω να δω πόσο μακριά τον άφησα (κλασσική μ@λ@κια αυτη), και τι να δω?
Μεσα σε 300-400 μέτρα εχω κάψει καμμια 200-250cc λάδι, όσο ειχα βάλει δηλαδή, κι εχει βγεί τόσο ντουμάνι που το Jawa πλέον φάνταζε σαν scooter Piaggio ψεκαστό με καταλύτη.
Σταματάω ατάραχος στο φανάρι με τις εξατμίσεις να καπνίζουν ακόμα σαν κάννες όπλου μετα το έγκλημα και να σου κι ο Jawaκιας που σταματάει δίπλα. Κοιταζόμαστε και ρίχνουμε ενα γέλιο κι οι δύο που μου χει μείνει αξέχαστο.
:beer:
Η απόδειξη ειναι (και καλά) οτι στα δίχρονα δεν σκουριαζουν οι εξατμίσεις, αφού ως γνωστόν μια εξάτμιση σκουριάζει απο μέσα προς τα έξω κλπ κλπ κι εφ όσον εσωτερικά είναι λαδωμένη δεν σκουριάζει.
Ετσι λοιπόν κι εγω τα παλιά τα χρόνια (πριν το 90) που και που εριχνα με το λαδικό λαδάκι ημισυνθετικό KVAS στις εξατμίσεις του CB250RS από τις πίσω τρύπες για να μην μου χαλάσουν.
Μετα έκανα μια χαλαρή βόλτα χωρίς γκάζια, να παει το λάδι παντού και να μην γίνει και ο χαμός αποτο ντουμάνι.
Μια φορά λοιπόν που ειχα λαδώσει τις εξατμίσεις και εκανα την χαλαρή βόλτα μου στην Θεσσαλονίκη, ανεβαίνοντας την Ανθέων με περνάει ένας μπαρμπας (ετσι μου φαινοταν τοτε) με ενα δικύλινδρο Jawa 350 με τσιτα τα γκαζια και γεμίζει τον τόπο ντουμάνι, κι εμένα μαζί φυσικά.
Εγω ποτέ δεν είχα δίχρονο μηχανάκι, και μου κακοφαινόταν το ντουμάνι στη μάπα, ασε που μου κακοφάνηκε που με περασε το Jawa.
Ετσι κι εγω ανοίγω το γκάζι, και το παω τερμα το μηχανάκι να τονε περάσω που με τσακισε στο ντουμάνι. :lol:
Με το που το ανοίγω τέρμα, σκοτεινιάζει ο τόπος, κρύβεται ο κόσμος μέσα, απόκοσμες κραυγές ακούγονται αλλά εγώ ατάραχος αφού δεν εχω παρει χαμπάρι. Περνάω το Jawa και κοιταω πίσω να δω πόσο μακριά τον άφησα (κλασσική μ@λ@κια αυτη), και τι να δω?
Μεσα σε 300-400 μέτρα εχω κάψει καμμια 200-250cc λάδι, όσο ειχα βάλει δηλαδή, κι εχει βγεί τόσο ντουμάνι που το Jawa πλέον φάνταζε σαν scooter Piaggio ψεκαστό με καταλύτη.
Σταματάω ατάραχος στο φανάρι με τις εξατμίσεις να καπνίζουν ακόμα σαν κάννες όπλου μετα το έγκλημα και να σου κι ο Jawaκιας που σταματάει δίπλα. Κοιταζόμαστε και ρίχνουμε ενα γέλιο κι οι δύο που μου χει μείνει αξέχαστο.
:beer: