Κίπλινγκ και <<άηχος ήχος>>

[matmat]

Αν...

Αν μπορεις να κρατιεσαι νηφαλιος, σαν ολοι τριγυρω
τα ‘χουν χαμενα και φταιχτη σε κραζουν για τουτο…
Αν μπορεις να πιστευεις σε σενα, σαν ολοι για σενα αμφιβαλλουν,
μα και ν’ ανεχεσαι εσυ ν’ αμφιβαλλουν για σενα…
Αν μπορεις να προσμενεις, χωρις ν’ αποκανεις ποτε καρτερωντας…
Κι αν, σα σε μπλεξουνε ψευτες, εσυ σε ψευτιες δεν ξεπεσεις…
Κι αν μισημενος, κρατεις την ψυχή σου κλεισμενη στο μισος,
μα χωρις και να δειχνεις ποτε περισση καλοσυνη
κι ουδε παρά πολύ συνετος στις κουβεντες σου να’ σαι…

Αν μπορεις να ονειρευεσαι, διχως ωστοσο να γινεις
των ονειρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου…

Αν μπόρεις ν΄άνταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ηττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτους ολοιδια…
Αν μπορείς, να υποστείς μιαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστραμμένη απ’ αχρειους, να γινει για βλακες παγιδα…
Κι αν της ζωης σου το εργο, μπορεις να το βλεπεις συντρίμια,
και να σκυβεις ξανα, να το χτιζεις ξανα, με φθαρμένα εργαλεία…

Αν μπορείς να σωριαζεις μια στιβα τα κερδη, το βιος σου,
και σε μια ζαρια να ρισκαρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χανεις, και παλι ν’ αρχιζεις απ’ τ’ αλφα,
διχως ποτε μια κουβεντα να πεις για τα κερδη που πανε…
Αν μπορεις ν’ αναγκασεις τα νευρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλευουν ακομα για σε κι αφου σπασουν, και αφου παραλυσουν,
κι ετσι μπορεις να κρατησεις ακομα, σα μέσα σου πια δεν υπαρχει
τιποτα – ξον απ’ τη θεληση που τους προσταζει: «Βαστατε!»…

Αν, με τα πληθη μιλώντας, φυλαξεις την πασα αρετη σου…
Κι αν, με Ρηγαδες παρεα, δεν χασεις το νου σου…
Κι αν ουτε εχτροι, μα ουτε φιλοι ακριβοι, να σε πληξουν μπορουνε…
Κι αν λογαριαζεις τους παντες, αλλά και κανεναν περισσια…
Κι αν μπορεις να διατρεχεις στο κάθε λεφτο, που αδυσωπητο φευγει,
όλο τον δρόμο που πρεπει να γίνεται μες στους εξηντα τους χτυπους,
- τοτε δική σου θα’ ναι όλη η Γη, κι ότι μέσα της κλείνει,
και – τρανοτερο! – τοτε πια γενηκες Αντρας, παιδι μου!

Ρόντγυαρ Κιπλινγκ

[matmat]

Τι να κάνω για ν’ αποκτήσω την τελειότητα ;

Β : Αναζήτησε τις Ατραπούς. Έχε όμως καθάρια την καρδιά, προτού επιχειρήσεις το ταξίδι σου. Πριν από το πρώτο βήμα, μάθε να ξεχωρίζεις το αληθινό από το ψεύτικο, το πάντοτε εφήμερο από το παντοτινά αιώνιο. Μάθε πάνω από όλα να διαχωρίζεις τη μάθηση της κεφαλής από τη σοφία της ψυχής, τη δοξασία «του ματιού» από εκείνη «της καρδιάς».

Α : Η «Διδασκαλία του ματιού» είναι για τους πολλούς, Η «Διδασκαλία της καρδιάς» μονάχα για τους εκλεκτούς. Οι πρώτοι επαναλαμβάνουν με έπαρση : «Κοίτα, εγώ ξέρω». Οι τελευταίοι, αυτοί που ταπεινά έχουν μαζέψει, με χαμηλή φωνή ομολογούν : «Έτσι άκουσα να λέγεται».

Β : Το Dharma του ματιού είναι η ενσάρκωση του εξωτερικού και του ανύπαρκτου.

Το Dharma της καρδιάς είναι η ενσάρκωση του φωτός, του μόνιμου κι αιώνιου.

Α : Η αμάθεια αξίζει πιο πολύ από τη «μάθηση της κεφαλής», χωρίς τη σοφία της ψυχής να τη φωτίζει και να την καθοδηγεί.

Β : Το νοητικό όμοιο είναι με καθρέφτη. Σκόνη μαζεύοντας, τη σκόνη καθρεφτίζει. Χρειάζεται η γλυκιά αύρα της σοφίας της ψυχής να σκουπίσει τη σκόνη από τις πλάνες μας. Προσπάθησε , ω αρχάριε, να συγχωνέψεις το νοητικό με την ψυχή σου.

Α : Απόφευγε την άγνοια κι απόφευγε το ίδιο και την πλάνη. Απόστρεψε το πρόσωπό σου απ’ την απατηλότητα του κόσμου. Μη δίνεις πίστη στις αισθήσεις σου, είναι ψεύτικες.

Β : Απόφευγε τον έπαινο ! Ο έπαινος στην αυταπάτη οδηγεί του ίδιου του Εγώ ! Το σώμα σου δεν είσαι εσύ ο ίδιος, το Εγώ σου είναι στην πραγματικότητά του χωρίς σώμα, κι ούτε έπαινος ούτε προσβολή τον θίγουν.

Α : Ο αυτοθαυμασμός, ω μαθητή, σαν ένα πύργο μοιάζει υψηλό, που πάνω του ένας ανόητος τρελός είναι ανεβασμένος. Καθισμένος εκεί πάνω στην υψηλή του μοναξιά, από κανένα δεν γίνεται αντιληπτός, εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό.

Β : Να ‘σαι υπομονετικός σαν κάποιος που ούτε την αποτυχία φοβάται ούτε και την επιτυχία χαϊδεύει. Κάρφωσε το βλέμμα της ψυχής σου πάνω στ’ αστέρι που είσαι η αχτίδα του, το φεγγοβόλο αστέρι, που λάμπει μέσα στα βαθιά σκοτάδια της αιώνιας ύπαρξης, μες στις ασύνορες πεδιάδες του αγνώστου.

Α : Να ‘σαι καρτερικός σαν κάποιος που διαρκεί αιώνια. Οι ίσκιοι ζουν κι αφανίζονται Αυτό που μέσα σου θα ζει παντοτινά, αυτό που μέσα σου «γνωρίζει», γιατί είναι η ίδια η «γνώση», δεν ανήκει σ’ αυτή τη φευγαλέα ζωή. Είναι ο άνθρωπος που υπήρξε, που υπάρχει και θα υπάρχει και που γι’ αυτόν ποτέ δεν θα σημάνει η ώρα.

Β : Μα ωστόσο, αν η διδασκαλία της καρδιάς έχει για σένα τα φτερά πολύ ψηλά, αρκέσου στη «Διδασκαλία - Μάτι» του νόμου. Έλπιζε ακόμα. Μάθε πως ούτε μια προσπάθεια, ακόμα και η πιο ελάχιστη, προς την καλή ή την κακή κατεύθυνση, δεν γίνεται ν’ αφανιστεί από τον κόσμο των αιτίων.

Α : Κι αν δεν μπορείς ήλιος να είσαι, γίνου ο ταπεινός πλανήτης. Στ’ αλήθεια, αν εμποδίζεσαι να λάμπεις σαν τον ήλιο του μεσημεριού επάνω στο βουνό το καλυμμένο με το χιόνι της αιώνιας αγνότητας, διάλεξε τότε, ω νεόφυτε, μια διαδρομή πιο ταπεινή.

Β : Δείχνε το δρόμο, έστω και αμυδρά και χαμένος μες στο πλήθος, όπως κάνει το βραδινό άστρο για κείνους που πορεύονται μες το σκοτάδι.

Α : Να είσαι ταπεινός, αν θες να φτάσεις τη σοφία.

Β : Να είσαι πιο ταπεινός ακόμη, αν έχεις αποκτήσει τη Σοφία.

Α : Συγκράτησε το κατώτερο εγώ με το θείο σου Εγώ.

Β : Αληθινά μεγάλος είναι αυτός που την επιθυμία σκοτώνει.

Α : Έχεις λάβει τώρα τη γνώση σε ό,τι έχει σχέση με τις δύο Ατραπούς. Θα ‘ρθει η ώρα που θα χρειαστεί την εκλογή να κάνεις, ω άνθρωπε με την ειλικρινή καρδιά, όταν θα ‘χεις φτάσει στο τέρμα. Το πνεύμα σου είναι φωτεινό, δεν ταράζεται μες στις απατηλές σκέψεις, γιατί όλα τα ‘χεις μάθει. Η Αλήθεια στέκεται μπρος σου ξέσκεπη και σ’ ατενίζει αυστηρά.

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Αν...

Αν μπορεις να κρατιεσαι νηφαλιος, σαν ολοι τριγυρω
τα ‘χουν χαμενα και φταιχτη σε κραζουν για τουτο…
Αν μπορεις να πιστευεις σε σενα, σαν ολοι για σενα αμφιβαλλουν,
μα και ν’ ανεχεσαι εσυ ν’ αμφιβαλλουν για σενα…
Αν μπορεις να προσμενεις, χωρις ν’ αποκανεις ποτε καρτερωντας…
Κι αν, σα σε μπλεξουνε ψευτες, εσυ σε ψευτιες δεν ξεπεσεις…
Κι αν μισημενος, κρατεις την ψυχή σου κλεισμενη στο μισος,
μα χωρις και να δειχνεις ποτε περισση καλοσυνη
κι ουδε παρά πολύ συνετος στις κουβεντες σου να’ σαι…

Αν μπορεις να ονειρευεσαι, διχως ωστοσο να γινεις
των ονειρων σου σκλάβος ποτέ. Κι αν στοχάζεσαι πάντα,
μα χωρίς και να κάνεις τη Σκέψη σκοπό σου…

Αν μπόρεις ν΄άνταμώνεις τον Θρίαμβο κ’ είτε την Ηττα
και να φέρνεσαι πάντα στους δυο κατεργάρους αυτους ολοιδια…
Αν μπορείς, να υποστείς μιαν αλήθεια που λες, να τη βλέπεις,
διαστραμμένη απ’ αχρειους, να γινει για βλακες παγιδα…
Κι αν της ζωης σου το εργο, μπορεις να το βλεπεις συντρίμια,
και να σκυβεις ξανα, να το χτιζεις ξανα, με φθαρμένα εργαλεία…

Αν μπορείς να σωριαζεις μια στιβα τα κερδη, το βιος σου,
και σε μια ζαρια να ρισκαρεις τα πάντα, μια κ’ έξω,
και να χανεις, και παλι ν’ αρχιζεις απ’ τ’ αλφα,
διχως ποτε μια κουβεντα να πεις για τα κερδη που πανε…
Αν μπορεις ν’ αναγκασεις τα νευρα, τους μυς, την καρδιά σου,
να δουλευουν ακομα για σε κι αφου σπασουν, και αφου παραλυσουν,
κι ετσι μπορεις να κρατησεις ακομα, σα μέσα σου πια δεν υπαρχει
τιποτα – ξον απ’ τη θεληση που τους προσταζει: «Βαστατε!»…

Αν, με τα πληθη μιλώντας, φυλαξεις την πασα αρετη σου…
Κι αν, με Ρηγαδες παρεα, δεν χασεις το νου σου…
Κι αν ουτε εχτροι, μα ουτε φιλοι ακριβοι, να σε πληξουν μπορουνε…
Κι αν λογαριαζεις τους παντες, αλλά και κανεναν περισσια…
Κι αν μπορεις να διατρεχεις στο κάθε λεφτο, που αδυσωπητο φευγει,
όλο τον δρόμο που πρεπει να γίνεται μες στους εξηντα τους χτυπους,
- τοτε δική σου θα’ ναι όλη η Γη, κι ότι μέσα της κλείνει,
και – τρανοτερο! – τοτε πια γενηκες Αντρας, παιδι μου!

Ρόντγυαρ Κιπλινγκ

Aν όλα αυτά τα τηρούσα, θα ήμουν κάτι από τον Θεό:winka:
...Τηρώ όμως κάποια από αυτά, για αυτό είμαι μια μικρή Θεούλα:sun:
:wave2:

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Aν όλα αυτά τα τηρούσα, θα ήμουν κάτι από τον Θεό:winka:
...Τηρώ όμως κάποια από αυτά, για αυτό είμαι μια μικρή Θεούλα:sun:
:wave2:

Μακάρι να μπορούσαμε να τα τηρήσουμε όλα αυτά , μέχρι να το καταφέρουμαι θα έρθουμε πολές φορές και θα φύγουμε άλλες τόσες...
Μ'αρέση η αυτογνωσία σου !!!!
:wave2: :beer: :rotflmao:

[Alexander]

Έχω αρχίσει και ανησυχώ...

Εχθές τυχαία κοίταζα κι εγώ αυτό το ποίημα (Αν)...

Λέτε να φταίει ο καιρός; :confused:

Μήπως με παρακολουθείτε; :hypnotize

Μήπως ήρθαν οι εξωγήινοι στη γη; :alien: