PDA

View Full Version : Το γρηγορότερο μηχανάκι στον κόσμο.



npat
08/05/2012, 23:57
Θα σας πω πως έγινε και οδήγησα το γρηγορότερο μηχανάκι στον κόσμο.

Ήμανε 18 στα 19. Είχα φύγει εδώ και ένα χρόνο περίπου από το πατρικό μου και είχα κατέβει στην Αθήνα για σπουδές---αυτό τουλάχιστον ήταν το σχέδιο, γιατί η πρακτική εφαρμογή του έβρισκε κάποια εμπόδια: Είχα πατήσει στην σχολή συνολικά όχι παραπάνω από δέκα φορές και απ’ αυτές μία ήταν για την εγγραφή, τέσσερις στην αρχή που δεν ήξερα κανέναν και οι άλλες πέντε για να παίξω τάβλι στο κυλικείο. Δηλαδή, εντάξει, εγώ για να παρακολουθήσω μάθημα πήγαινα, αλλά αυτό το κυλικείο αποδεικνύονταν, πάντα, εμπόδιο αξεπέραστο. Την μια θα έβρισκα το Θανάση να παίζει τάβλι μόνος του (ε, να μην του κάνω παρέα?), την άλλη θα περνούσε ο Βλάσης και θα μας ξεσήκωνε να πάμε για τσίπουρα, την τρίτη θα είχε γαμώ τις μέρες και θα λιαζόμασταν στα παγκάκια για τρεις ώρες, με τον φραπέ στο χέρι, μέχρι να ζαβλακωθούμε τελείως... και πάει λέγοντας. Τελικά συνειδητοποίησα το μάταιο της υπόθεσης και το έκοψα εντελώς: Μέχρι να αποκτήσω την ικανή αυτοπειθαρχία δεν ξαναπάτησα στη σχολή (δυο-τρία χρόνια χρειάστηκα, περίπου).

...

npat
08/05/2012, 23:58
...

Αυτή η πρωτότυπη στρατηγική μου έδωσε αρκετό χρόνο για σημαντικά πράγματα: Ξενύχτια μέχρι πρωίας, ύπνο μέχρι το απόγευμα, κοπροσκύλιαμα τα απογεύματα όπου είχε φτηνό φραπέ και τα βράδια όπου είχε φτηνή μπύρα, άπειρο διάβασμα (οτιδήποτε, φτάνει να μην είχε καμιά σχέση με τα μαθήματα της σχολής) α, και φυσικά, βόλτες με το μηχανάκι. Στην αρχή είχα ένα παπί μισιακό με τον αδελφό μου. Μετά αγοράσαμε μια βέσπα μαζί με τον συγκάτοικο. Απ΄ τις παλιές, φυσικά, τις δίχρονες, με τον συμπλέκτη και τις ταχύτητες στο χέρι. Η βέσπα αυτή, ρε παιδιά, ήταν σε τέτοια κατάσταση που μόνο μεταφορικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “μεταφορικό μέσο”. Είμαι σίγουρος ότι απ’ το σύνολο των χιλιομέτρων που έκανε όσο ήταν στην κατοχή μας, τα περισσότερα τα έκανε σπρώχνοντας, τα υπόλοιπα γλιστρώντας στην άσφαλτο μετά από χύμες και κάτι λίγα (για στρογγυλοποίηση) πατώντας κανονικά στις δύο ρόδες με ‘μας επάνω. Σήμερα το “έπεσα” αποτελεί γεγονός. Τότε το “δεν έπεσα” ήταν είδηση. Μια φορά με βροχή, στην διαδρομή απ’ την πλατεία Πλαστήρα μέχρι το Σκοπευτήριο, είχα πέσει τέσσερις φορές (και αυτό γιατί τα τελευταία πεντακόσια μέτρα τα έκανα σπρώχνοντας---αλλιώς θα ‘χα πέσει περισσότερες). Άλλες εμπειρίες από μηχανάκια δεν είχα (αν εξαιρέσεις καμιά βόλτα με κανά δανεικό χάρχαλο, στη χάση και στη φέξη) οπότε όλα αυτά μου φαινόταν απολύτως φυσιολογικά.

Σε αυτό το γενικό κλίμα, λοιπόν, είναι βράδυ και την έχουμε αράξει έξω απ’ το Καλλιμάρμαρο με μπύρες απ’ το περίπτερο. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί κατάφερα να φτάσω μέχρι εκεί χωρίς να πέσω ούτε μια φορά και χωρίς να χρειαστεί να σπρώξω ούτε μέτρο. Άνοιξη καιρός, βραδιά υπέροχη με λίγη δροσούλα, ησυχία, κίνηση στο δρόμο σπασμένη. Είναι μια από αυτές τις στιγμές που (ειδικά όταν είσαι 19 χρονών) αισθάνεσαι ότι τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να πάει στραβά. Η παλιοπαρέα λέει μαλακίες και χασκογελάει αλλά εγώ έχω καρφωθεί στο μηχανάκι του Μπάμπη που είναι αραγμένο δίπλα μας. Ο Μπάμπης ήταν ο μεγαλύτερος της παρέας. Τριτοετής στην αρχιτεκτονική, Καρδιτσιώτης, κοντοχωριανός του συγκάτοικου, τύπος αφασία. Το μηχανάκι ήταν ένα DT 200 άσπρο-κόκκινο. Αλητεία σκέτη. Μην φανταστείτε φάσεις εντούρο, βουνά και άλλα τέτοια βουκολικά. Το μηχανάκι, δεν είχε πατήσει ρόδα στο χώμα (και πιθανότατα μπροστινή ούτε στην άσφαλτο). Στα μάτια μου, εκείνη την εποχή, φάνταζε θεριό ανήμερο. Υπό νορμάλ συνθήκες δεν θα σκεφτόμουν να το ζητήσω για βόλτα, αλλά εκείνη την μέρα ήμουν “κάπως”, λίγο περισσότερο απ’ ότι συνήθως, και χωρίς να το πολυσκεφτώ, πετάω ένα: “Ρε Μπάμπη να το πάρω μια γύρα? Εδώ μέχρι τη γωνία, να δω πως πάει?”. Περίμενα να βάλει τα γέλια αλλά---δεν ξέρω πως την είδε τόσο λάρτζ εκείνο το βράδυ---τον άκουσα να λέει (λιγάκι διστακτικά, είναι αλήθεια) “Καλά, πάρτο αλλά πρόσεχε. Πάνω είναι τα κλειδιά.”

Αυτό ήταν. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς. Δεν ξέρω τι λέει ο κόσμος όλος. Αυτό το συγκεκριμένο DT ήταν και είναι---στο μυαλό και στην καρδιά μου---το γρηγορότερο μηχανάκι που έχει φτιαχτεί και που θα φτιαχτεί ποτέ. Πιο πάνω δεν πάει. Τίποτα δεν το πλησιάζει καν. Τι εξακοσάρια, τι χιλιάρια, τι Χαγιαμπούσες με τούρμπα... δευτεράντζες όλα. Τώρα, μετά από είκοσι χρόνια, κοιτάω τα σπεκς στο ίντερνετ: 32 άλογα? Μονάχα? Μα είναι μαλάκες? Είναι περίεργα τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, αλλά όσο θυμάμαι εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ, τόσο έντονα και καθαρά θυμάμαι λίγα πράγματα. Βγαίνω στην άδεια Β. Όλγας και του σκάω μία γερή μέχρι τα φανάρια της Αμαλίας---ξέρετε, εκεί, στην ανοιχτή καμπή που κάνει ο δρόμος και περνάει μπροστά από το Ζάππειο, εκεί που πάντα έχει λίγο περισσότερη δροσιά από τα δέντρα τριγύρω. Καμιά τρακοσαριά μέτρα είναι όλο κι όλο, άντε τετρακόσια. Όπως θυμάμαι, όμως, αυτή την πρωτόγνωρη αίσθηση του “Παναγιά μου πως πάει έτσι αυτό!”, αυτή τη μυρωδιά απ’ το διχρονόλαδο και το χαρακτηριστικό κουδούνισμα του κινητήρα, έτσι δεν θυμάμαι καμιά άλλη μοτοσυκλετιστική εμπειρία ολόκληρης της ζωής μου. Δέκα δευτερόλεπτα ήταν? Δεκαπέντε? Δεν έχει καμία σημασία. Αυτά βαραίνουν περισσότερο από ώρες ολόκληρες σε μαγευτικά τοπία με υπερτούμπανα-τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, με τον αέρα να ανεμίζει το κοντομάνικο, τα μάτια να γεμίζουν δάκρυα και τα φώτα της λεωφόρου να φλουτάρουν ελαφρά. Δεκαεννιά χρονών, με το κεφάλι άδειο, όλα γραμμένα κανονικά, χωρίς καμιά έγνοια, με τον κόσμο όλον δικό μου. Αυτές οι λίγες στιγμές που το σύνολο της ύπαρξης αποκρυσταλλώνεται μοναδικά και φευγαλέα σε μια αίσθηση. Ακόμα και τώρα, όποτε περνάω από εκεί νύχτα, με άδειο δρόμο, ρίχνω μια γκαζιά προσπαθώντας να ξαναπιάσω αυτήν τη αίσθηση. Μπα... μάταιο εντελώς. Τέτοιο μηχανάκι δεν υπάρχει άλλο στον κόσμο.

Απ’ την άλλη, βέβαια, μόνο μια φορά είμαστε δεκαεννιά χρονών...

Ηθικό δίδαγμα δεν έχει. Άντε καληνύχτα!

Shiatman
09/05/2012, 00:04
:a46::winka:

chr1s_86
09/05/2012, 00:12
:beer::beer::beer:

RaGe_Raptor
09/05/2012, 00:12
όντως ρε φίλε ότι και να οδηγήσεις μετά εκείνη η αίσθηση σού μένει...η παρθενική βόλτα με το "θεριό"...οποίο κι αν είναι αυτό για τον καθ'ένα...

Allst@rf
09/05/2012, 00:24
πολύ ωραίο...μου έφτιαξες τη βραδιά...

LOUKILOUK
09/05/2012, 00:24
Έεεεεεετσι....

Και εγώ έτσι άκριβώς νόμιζα για TDR250 & CRM250...
Γύρισα από την γύρα χεσμένος (...όχι μονο από χαρά...) άσπρος σαν το πανί, με τα χέρια να ξύνουν τις πατούσες μου...:bawl:
:beer::wave2:

υ.γ. Μετά από λίγο καιρό όμως έπεσε στα χέρια μου το VMAX1200...

fournas
09/05/2012, 01:09
πολύ ωραίο...μου έφτιαξες τη βραδιά...


+990

:a18: :a23: :beer:

taisteal
09/05/2012, 01:33
:sun::beer::beer:τι μου θυμισες...ενα ΜΒΧ κτηνος τοτε :)

dim_rac
09/05/2012, 04:34
εισωραιος!!:beer::beer::beer:

spyrakos35
09/05/2012, 04:48
:a10:

nikos_abel
09/05/2012, 07:25
Χωρίς π@t@νες δε μου αρέσουν οι ιστορίες ...





:lol::beer:

Shaolin Monk
09/05/2012, 08:04
Ακριβως ετσι ενιωσα οταν πηρα για βολτα ΚΜΧ φιλου. Μεχρι τοτε ειχα ενα Sachs 50 και το εντουρακι ενιωθα πως γδερνει με τα τακουνια του την ασφαλτο. Το αγορασα και εκανα τις καλυτερες μου βολτες με δαυτο. Το εχω ακομη και περιμενει με υπομονη στην αποθηκη, μια αναπαλαιωση που του αξιζει.

spyro
09/05/2012, 08:35
:beer:

Da.Vintage
09/05/2012, 08:44
Γι' αυτό η παρθενιά ... είναι μίας χρήσης... γιατί αν ήταν για πολλές δε θα ήταν ξεχωριστή...!

DimChios
09/05/2012, 09:09
...μου ετρεχαν τα σαλια στα 16 μου με δαυτο! Μια φορα μου το δωσε ενας φιλος και κοντεψα να φαω τα μουτρα μου απο τη λυσσα!
Για μενα κατι αντιστοιχο υπήρξε το TDR250!!!!

Ωραιος Νικο!

:beer::beer::beer:

harris_x
09/05/2012, 09:14
:beer: :beer: :beer: :beer: :beer:

blackhornet78
09/05/2012, 09:16
ΩΡΑΙΟΣ!

:beer::beer:

το δικο μου ¨θεριο¨ ενα kawasaki GPZ 400, κοκκινο της φωτιας, μετα κλωτσουσα το παπακι:lol:

Gallos
09/05/2012, 09:20
Δηλαδή, εντάξει, εγώ για να παρακολουθήσω μάθημα πήγαινα, αλλά αυτό το κυλικείο αποδεικνύονταν, πάντα, εμπόδιο αξεπέραστο.

Ω ναι..πόσο σε νιώθουμε(μόνο πληθυντικός πάει εδώ)

Κατά τα άλλα, είσαι τυχερός...Ξέρεις πολύ καλά τι δώρο μπορείς να κάνεις μια μέρα στον εαυτό σου...

:beer::beer::beer::beer:

TROOPER
09/05/2012, 09:38
:beer::beer::beer::beer: αλανι!!!

GIXXERAKIAS
09/05/2012, 09:52
Γι' αυτό η παρθενιά ... είναι μίας χρήσης... γιατί αν ήταν για πολλές δε θα ήταν ξεχωριστή...!;)

Την ίδια ακριβώς αίσθηση είχα και γώ αλλά τότε ήταν όντως από τα πιό γρήγορα δίχρονα SS της εποχής.ΚR1S 250 και τα βρακιά χεσμέν@ με μοναδικη εμπειρία παπιά στα 72cc υπερκυβισμένα.....φίλος από την παρέα το είχε πρωτοπάρει και μας πήγαινε βόλτες μέχρι που του το ζήτησα μια βραδιά και γώ (όπως όλοι οι άλλοι) και ως δια μαγείας μου το έδωσε.Ακόμα θυμάμαι το σόκ της επιτάχυνσης στα στενά του άλσους στο Αιγάλεω.(αφού μου είχε σβήσει καμμιά 6αριά φορές μέχρι να καταφέρω να το συμπλεκτάρω σωστά να ξεκινήσει)

Ωραίες εποχές γενικά με παρέες που με λίγα περνούσαμε σαν άρχοντες και είμασταν ενωμένοι σε όλα.;)

sapila racing
09/05/2012, 09:57
Νίκο :beer:

Το απόλαυσα και μου 'ρθαν αναμνήσεις.

menos
09/05/2012, 12:17
Παρόμοια εφηβική ιστορία αλλά με ΚΜΧ 200... τι μου θύμισες ρε ήρωα!!:beer:

devil's animal
09/05/2012, 14:34
αυτα σου μενουν ρπμ...
ωραιος Νικολα...
:a18:

ERRIKA
09/05/2012, 14:56
:beer:

RaGe_Raptor
09/05/2012, 15:27
VFR400R NC24 το '93....ακόμη ανατριχιάζω όταν το σκέφτομαι.......V4 Force έγραφε στα fairing του.............

zizou
09/05/2012, 18:56
1986 18 κ κατι ετυχε να οδηγησω ενα YAMAHA RD 350,εναν απο τους διχρονους πυραυλους της εποχης!!:eyepop:
Μετα δεν ξαναοδηγησα ποτε διχρονο.

:beer:

Cpt. Haddock
09/05/2012, 23:48
[...]Απ’ την άλλη, βέβαια, μόνο μια φορά είμαστε δεκαεννιά χρονών...

Αυτο

:beer::beer::beer:

blackbusa
10/05/2012, 01:27
α ρε Νικολα...:beer:

Gi_4ce
10/05/2012, 03:24
Γι' αυτό η παρθενιά ... είναι μίας χρήσης... γιατί αν ήταν για πολλές δε θα ήταν ξεχωριστή...!

Like γαμω την τρελλα μου...

npat, οπως τα ειπες... VT 250 εγω...

MILTOS1976
10/05/2012, 18:57
τι ειπες τωρα.ειχα και εγω ενα τετοιο σε μπλε.το ιδιο ακριβως συναισθημα στα 17....
ανεπαναληπτο

tifoso4ever
10/05/2012, 20:04
Είναι περίεργα τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, αλλά όσο θυμάμαι εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ, τόσο έντονα και καθαρά θυμάμαι λίγα πράγματα. Βγαίνω στην άδεια Β. Όλγας και του σκάω μία γερή μέχρι τα φανάρια της Αμαλίας---ξέρετε, εκεί, στην ανοιχτή καμπή που κάνει ο δρόμος και περνάει μπροστά από το Ζάππειο, εκεί που πάντα έχει λίγο περισσότερη δροσιά από τα δέντρα τριγύρω. Καμιά τρακοσαριά μέτρα είναι όλο κι όλο, άντε τετρακόσια. Όπως θυμάμαι, όμως, αυτή την πρωτόγνωρη αίσθηση του “Παναγιά μου πως πάει έτσι αυτό!”, αυτή τη μυρωδιά απ’ το διχρονόλαδο και το χαρακτηριστικό κουδούνισμα του κινητήρα, έτσι δεν θυμάμαι καμιά άλλη μοτοσυκλετιστική εμπειρία ολόκληρης της ζωής μου. Δέκα δευτερόλεπτα ήταν? Δεκαπέντε? Δεν έχει καμία σημασία. Αυτά βαραίνουν περισσότερο από ώρες ολόκληρες σε μαγευτικά τοπία με υπερτούμπανα-τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα, με τον αέρα να ανεμίζει το κοντομάνικο, τα μάτια να γεμίζουν δάκρυα και τα φώτα της λεωφόρου να φλουτάρουν ελαφρά. Δεκαεννιά χρονών, με το κεφάλι άδειο, όλα γραμμένα κανονικά, χωρίς καμιά έγνοια, με τον κόσμο όλον δικό μου. Αυτές οι λίγες στιγμές που το σύνολο της ύπαρξης αποκρυσταλλώνεται μοναδικά και φευγαλέα σε μια αίσθηση. Ακόμα και τώρα, όποτε περνάω από εκεί νύχτα, με άδειο δρόμο, ρίχνω μια γκαζιά προσπαθώντας να ξαναπιάσω αυτήν τη αίσθηση. Μπα... μάταιο εντελώς. Τέτοιο μηχανάκι δεν υπάρχει άλλο στον κόσμο.

Απ’ την άλλη, βέβαια, μόνο μια φορά είμαστε δεκαεννιά χρονών...

ΤΑ ΕΙΠΕΣ ΟΛΑ...
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΕΓΩ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑ ΙΤ 250 ΄82 ΠΟΥ ΚΑΒΑΛΗΣΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ 19... ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΑ... :beer: :beer::beer::beer::beer::beer::beer::beer::beer:

thodwras
12/05/2012, 09:45
ακριβως ετσι.. να'σαι καλα

koma72
12/07/2012, 13:20
μιας και αναφερατε αυτο το πολυ ομορφο θεμα θα πω μια εμπειρια και εγω..πριν αποχτησω την δικη μου μοτο,19 χρονων ζαχαρωνα ολα τα αλλα εργαλεια που κυκλοφορουσαν. Καποια στιγμη βρισκόμουν σε ενα βενζινάδικο που το ειχε ενας φιλος μεγαλύτερος μου,ο οποίος έκανε μια γύρα σχεδόν ολα τα εργαλεία που του πήγαιναν εκει(βλέπετε επαρχία όλοι γνωστοί κ.λ.π). Κάποια στιγμή ακουσα ενα κρρρ κρρρρ σαν κάτι ντενεκεδάκια να χτυπάνε γυρίζω και βλέπω ενα κατάμαυρο 350RD LC το οποίο λόγω της κακομεταχείρησης ήταν βαμμένο με πινέλο με μαυρη μπογιά και με εν μικρότερο πινελλάκι είχε μια κίτρινη ρίγα,τίγκα στην σκονη(σαν τα αλυσοπριονα εκει που καθεται το λαδι). ετσι οπως το εβλεπα το περασα για κανονικο ερείπιο και ζητησα απο τον φιλο μου να με παει μια βολτα. Αυτος δεχτηκε ανεβηκα επανω και ξεκινησαμε...στην αρχη που ξεκινησε αυτο ξεροβηχε το ερμο σαν να πνιγοταν,πραγμα που με εκανε να πιστεψω οτι μπορει και να μας μεινει στον δρομο....Ομως οταν αρχισε να περναει καποιες στροφες η αισθηση που εζησα τοτε ηταν ο μεγαλυτερος τρομος της ζωης μου,θυμαμαι οτι στις αλλαγες ταχυτητων νομιζα οτι θα ξεκολουσα τον οδηγο απο το τραβηγμα(ημουν διπλασιος σε υψος απο αυτον) και οτι θα ερθουμε καπακι...σκετος εφιαλτης!!!!!! Μετα απο αυτην την καταραμενη επιταχυνση και αφου γυρισαμε πισω με τα ματια τιγκα στα δακρυα κατεβηκα τρεμαμενος και κοιτούσα το μαυρο σκονισμενο πραγμα να δουλευει ρελαντι τα ντενεκεδακια να βαρανε ξεψυχισμενα θαρεις και μας κοροιδευε....... Τι πυραυλος ηταν αυτος θεε μου, και σε συνδυασμο με αυτον τον ηχο του διχρονου σου κοβει τα ποδια.... αυτα τα δυο λεπτα δηλαδη 2-3 χιλιομετρα ηταν τα πιο τρομακτικα μεχρι τωρα... και ναι αυτη η αισθηση παει δεν εχει ξαναυπαρξει απο τοτε.

freco
12/07/2012, 14:03
Με γύρισες πίσω 23 χρόνια. :beer:
Χίος, καλοκαίρι με το υπερ-εργαλείο φίλου, TDR250. 6000+ στροφές στο στροφόμετρο κι εγώ στα ουράνια.
Δεν με έφτανε τίποτα. Δεν με άγγιζε τίποτα. Δεν με ένοιαζε τίποτα. Ήμουνα 20 χρονών και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ.

ΥΓ. Το TDR αργότερα έγινε δικό μου για τα επόμενα 9 υπέροχα μοτοσυκλετιστικά χρόνια.

MG-KTiNoS
12/07/2012, 14:15
:sun::beer::beer:τι μου θυμισες...ενα ΜΒΧ κτηνος τοτε :)

α να χαθείς ρε ....

:lol:

DimChios
12/07/2012, 14:45
Με γύρισες πίσω 23 χρόνια. :beer:
Χίος, καλοκαίρι με το υπερ-εργαλείο φίλου, TDR250. 6000+ στροφές στο στροφόμετρο κι εγώ στα ουράνια.
Δεν με έφτανε τίποτα.



Μπας και τον ελεγαν Δημητρη και τον δικο σου?

http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=128234&page=2&p=2185286&viewfull=1#post2185286

:lol:

freco
12/07/2012, 15:35
Μπας και τον ελεγαν Δημητρη και τον δικο σου?
:lol:

Να σου πω την αλήθεια, δεν θυμάμαι πλέον το όνομα. Έχω την εντύπωση πως Δημήτρης ήταν κι αυτός.
Έφυγα την επόμενη χρονιά από τη Χίο και ήρθα Αθήνα. Μετά χαθήκαμε. Ήταν ο dj στο Venetico (Βροντάδο) αν το θυμάσαι.

DimChios
12/07/2012, 15:57
Ήταν ο dj στο Venetico (Βροντάδο) αν το θυμάσαι.

:bawl:

:beer::beer::beer::beer:

freco
12/07/2012, 16:22
:bawl:

:beer::beer::beer::beer:

Πες μου ότι μιλάμε για το ίδιο μηχανάκι... :bawl:

:beer::beer::beer::beer: