Όλη μου τη ζωή...

[matmat]

Εφάπαξ

Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Μουσική: Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Ερμηνευτές: Γιάννης Κότσιρας


Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί το 'θελα μα φοβόμουνα να φύγω.
Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή μα τώρα μ' εκδικείται λίγο-λίγο.

Όλη μου τη ζωή μού 'βγαινε η ψυχή
κάτι να θυμηθώ, κάτι ν' αρχίσω.
Να 'ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,
κάτι να θυμηθώ κάτι ν' αρχίσω.

Μου 'μάθαν να μισώ, ν' αρκούμαι στο μισό
να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.
Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,
σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
αγέννητη η ζωή μ' ακολουθούσε.
Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
μια θάλασσα μικρή μ' ακολουθούσε.

[matmat]

Όλη η ζωή


Μανώλης Λιδάκης


Όλη η ζωή σ’ ένα παράθυρο που χάσκει
κι έξω φυσάει ένας αέρας δυνατός.
Η μοναξιά μου λεν οι φίλοι πως διδάσκει,
μα με τον πόνο του ποιος έγινε σοφός;

Χίλια παράπονα ο άνθρωπος μετράει,
δίχως του έρωτα λυγμός να μετρηθεί.
Δυο τρία όνειρα κι αυτά τα πολεμάει,
αφού σε όνειρο δεν έχει γεννηθεί.

Όλη η ζωή σ’ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να’ χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ’ το ταβάνι
σ’ όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.

[matmat]

Μπόλικη φιλοσοφία

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας


Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά
Βάρυνε η ζωή μας με πολλά
Πράγματα άχρηστα που χρόνια κουβαλάμε

Είχαμε δεν είχαμε δουλειά
κάναμε πολύπλοκα τα απλά.
Ζαλισμένοι στο λαβύρινθο γυρνάμε

Τα μπερδέψαμε και αφού δεν ξεμπερδέψαμε,
μεταφυσική και μπόλικη φιλοσοφία.
Και μιλήσαμε,την αναλύσαμε στο γιατρό
την ταραγμένη μας ισοροπία.

Ψάχνεις νόημα να βρεις,
κι όταν το βρεις απορείς
πόσο γρήγορα ξεβάφει.
Και τι μένει τελικά,
η αλήθεια είναι μια,
πως αλήθεια δεν υπάρχει.

Μην τα παίρνεις όλα σοβαρά.
Κόψε φόρα και καμιά φορά
και άσε απλά το ρεύμα βόλτα να σε πάει.

Άραξε σε ήρεμα νερά,
άδειασε από το νου τα περιττά
Και έτσι νιώσε απλά το χρόνο να κυλάει.

Τα μπερδέψαμε και αφού δεν ξεμπερδέψαμε,
μεταφυσική και μπόλικη φιλοσοφία.
Και μιλήσαμε, την αναλύσαμε στο γιατρό
την ταραγμένη μας ισοροπία.

Ψάχνεις νόημα να βρεις,
κι όταν το βρεις απορείς
πόσο γρήγορα ξεβάφει.
Και τι μένει τελικά,
η αλήθεια είναι μια,
πως αλήθεια δεν υπάρχει.

[matmat]

Κάπου εδώ μένω κι εγώ


Διονύσης Τσακνής


Παίρνω το βλέμμα μου, δυο στάλες αίμα μου
Παίρνω δυο όνειρα κι ένα φτερό
Τώρα αφήνομαι αγέρας γίνομαι
και βγαίνω βόλτα στον ουρανό

Κρατάω απόσταση, κάνω διόρθωση
Σ' όλα τα κείμενα που έχουνε γραφτεί
Από τα χέρια μου και τη μιζέρια μου
διεύθυνση αλλάζω στη στιγμή

Κάπου εδώ μένω και γω
Σ' ένα νησί στον ουρανό
Στο πρώτο σύννεφο τρίτη στροφή
Δρόμος χωρίς επιστροφή

Τα μάτια έκλεισα, μέσα τους έχτισα
Μια εικόνα σου και μια στιγμή
Αυτή που αγάπησα και την προστάτεψα
από τη λήθη και τη σιωπή

Στα δυο κόπηκα και παραδόθηκα
Μεσ' το μεθύσι μου και στο θυμό
Άδειο μπουκάλι μου είσαι το χάλι μου
είσ' ένα μήνυμα σε γιαλό

Κάπου εδώ μένω και γω...

[matmat]

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι


Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Ερμηνευτές: Διονύσης Τσακνής


Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Και συ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρέστο
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρέστo, ξαναπέστο
το τραγουδάκι σου

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου χαρίσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της

Γιατί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε

Σκιάχνω απόψε με κουρέλια και σανίδια
Σαν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτούς που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Γιατί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρέστο
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάστο, ξαναβρέστω, ξαναπέστο
το τραγουδάκι σου

[matmat]

Σύμβασις αορίστου χρόνου



Διονύσης Τσακνής


Η σύμβαση υπογράφτηκε με μάρτυρες πολλούς
κι έχει καθαρά και την υπογραφή μου
δεμένος μέχρι κόκκαλο και όρους πονηρούς
θα έχω μιά ζωή οδηγό κι ερμηνευτή μου

Θυμάμαι ότι υπόγραφα πολύ,πολύ μικρός
με πέννα από φτερό νομίζω και μελάνι
μόνο από ανάγνωση δεν ήξερα ο φτωχός
κι έτσι τον χρόνο κυνηγώ που τρέχει και δεν φτάνει

Όσες φορές χρειάστηκε να την συμβουλευτώ
μονίμως είχα άδικο κι έπρεπε να πληρώνω
κι αν κάποτε αποφάσιζα μονάχος να σκεφτώ
η σύμβαση απαγόρευε να σκέφτομαι και μόνος

Αρπάω κι εγώ τη σύμβαση με χέρι χαλαρό
και ψάχνω νά'βρω κάποιον που να θέλει να την κλέψει
διότι εντός της γράφεται και μάλιστα ρητώς
ο κάτοχος της δεν μπορεί να τηνε καταστρέψει

Αλίμονο ο κακόμοιρος δεν πρόσεξα καλά
αντίγραφα οι μάρτυρες κρατούν και σημειώσεις
κι αν ίσως από αμέλεια χαθεί και τα λοιπά
προβλέπει το συμβόλαιο πολύ βαριές κυρώσεις

[matmat]

Ο γλάρος

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μιχάλης Τρανουδάκης
Ερμηνευτές: Αφροδίτη Μάνου


Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει

Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
Ο Θεός του ’δωσε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια

Αχ αλί κι αλίμονό μας
μες στον κόσμο το δικό μας
Δε μυρίζουνε τα φύκια
δε γυαλίζουν τα χαλίκια

Χίλιοι-δυο παραφυλάνε
σε κοιτάν και δε μιλάνε
Είσαι σήμερα μονάρχης
κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις

[matmat]

Ερωτικό


Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνευτές: Χαρούλα Αλεξίου, Μανώλης Μητσιάς, Νότης Σφακιανάκης


Με μια πιρόγα φεύγεις και γυρίζεις
τις ώρες που αγριεύει η βροχή
στη γη των Βησιγότθων αρμενίζεις
και σε κερδίζουν κήποι κρεμαστοί
μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις

Σκέπασε αρμύρα το γυμνό κορμί σου
σου 'φερα απ' τους Δελφούς γλυκό νερό
στα δύο είπες πως θα κοπεί η ζωή σου
και πριν προλάβω τρις να σ' αρνηθώ
σκούριασε το κλειδί του παραδείσου

Το καραβάνι τρέχει μες στη σκόνη
και την τρελή σου κυνηγάει σκιά
πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι
πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά
αγάπη που σε λέγαν Αντιγόνη

Ποια νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιο γαλαξία να σε βρω
εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι

[matmat]

Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Active Member


Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απο το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στο όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απο τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

[matmat]

Ο θάνατος του ποιητή


Γιώργος Νταλάρας


Γιατί τον σκότωσαν γιατί το γελαστό τον ποιητή
αυγούλα στη Γρανάδα
αυτός εκένταγε φιλιά αυτός ζωγράφιζε πουλιά
και κρίνα στην κοιλάδα

Το σούρουπο οι παναγιές θρηνούν στον ελαιώνα
και του κορμιού του οι πληγές
κατάρες είναι και ντροπές
στον εικοστό αιώνα

Γιατί τον σκότωσαν γιατί το γελαστό τον ποιητή
αυγούλα στη Γρανάδα

Γιατί τον σκότωσαν γιατί το γελαστό τον ποιητή
μες του Βηθνάρ το ρέμα
κι αυτός ακόμα γελαστός παρακαλάει να 'ναι αυτός
το τελευταίο αίμα

Το σούρουπο οι παναγιές θρηνούν στον ελαιώνα
και του κορμιού του οι πληγές
κατάρες είναι και ντροπές
στον εικοστό αιώνα

[matmat]

Δε μετανιώνω (για ό,τι έχω κάνει)


Κώστας Τουρνάς


Τι θα πει απαγορεύεται δεν έμαθα
ένα νόμο ξέρει μόνο η καρδιά μου
πάντα έκανα ότι ήθελα κι ας έπαθα
όσα λάθη έχω κάνει είναι δικά μου

Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω
είναι η ζωή μια πλάνη γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο
και πίστεψα σε σένα κι εσύ ήσουν ψέμα κι εσύ ήσουν ψέμα
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω

Τι θα πει απαγορεύεται δεν έμαθα
ένα μέτρο είχα πάντα στη ζωή μου
ό,τι είμαι ό,τι κάνω κι ό,τι έπαθα
δεν τ' αλλάζω η ζωή είναι δική μου

Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω
είναι η ζωή μια πλάνη γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο
και πίστεψα σε σένα κι εσύ ήσουν ψέμα κι εσύ ήσουν ψέμα
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω

[Runner Ducati]

Αρχικά δημιουργήθηκε από matmat
Δε μετανιώνω (για ό,τι έχω κάνει)


Κώστας Τουρνάς


Τι θα πει απαγορεύεται δεν έμαθα
ένα νόμο ξέρει μόνο η καρδιά μου
πάντα έκανα ότι ήθελα κι ας έπαθα
όσα λάθη έχω κάνει είναι δικά μου

Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω
είναι η ζωή μια πλάνη γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο
και πίστεψα σε σένα κι εσύ ήσουν ψέμα κι εσύ ήσουν ψέμα
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω

Τι θα πει απαγορεύεται δεν έμαθα
ένα μέτρο είχα πάντα στη ζωή μου
ό,τι είμαι ό,τι κάνω κι ό,τι έπαθα
δεν τ' αλλάζω η ζωή είναι δική μου

Για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω
είναι η ζωή μια πλάνη γεμάτη δάκρυ και ψέμα μόνο
και πίστεψα σε σένα κι εσύ ήσουν ψέμα κι εσύ ήσουν ψέμα
για ό,τι έχω κάνει δε μετανιώνω δε μετανιώνω


:beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: :beer: