... Δεν ειναι για 'σενα..

[matmat]

...Αυτό το τραγούδι δεν είναι για ‘σενα
Είναι για κάποιον που μπορει να το δεί
Είναι τραγούδι που μιλάει για τα κρίνα
Ειναι τραγούδι που λεει για ζωή


Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
Είναι γραμμενο για ένα ξωτικό
Μια νηρηίδα του απέραντου δάσους
Είναι σειρήνας κραυγή...




:smokin: :hypnotize

Εχει και συνέχεια ... ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ 'ΣΕΝΑ !!!

[matmat]

Καλά ταξίδια
...

:wave2:

[nimbus]

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

Διάφανα Κρίνα

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

μιλάει για ένα μικρό ξωτικό

μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα

σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό



Interlude1



Verse2:

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

μιλάει γι' αυτούς που μένουν πάντα παιδιά

για ανθρώπους που τα' χουνε χαμένα

και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά



Interlude2



Verse3:

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

μιλάει για φίλους μου παιδικούς

που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες

σα μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς



Interlude3



Verse4:

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

μιλάει για ένα μικρό ξωτικό

μιλάει γι ένα τραίνο με χαλασμένα φρένα

σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό



Chorus:

Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

μιλάει για θυσίες και σταυρούς

κατάλαβες πράγματα που σου' ναι ξένα

αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

και για κανέναν

[nimbus]

Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ανεστόπουλος Θάνος


Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη

C Em F

των άρρωστων, δυσάρεστων και μάταιων δεσμών

παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη

των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών



Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις

των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών

κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις

των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων

κι αυτό που μένει!



C G

Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός

Am Em

σαν ψυχροί θεατές να θρηνούμε το χθες

F Em

κάποιος που υπομένει κι άλλος που περιμένει

G

για να σώσει ένα αστέρι στον ουρανό που πεθαίνει

ένας γέρος που μένει μοναχός να προσμένει

σ' ένα θάνατο αργό, να φανεί δυνατός

ένας ένας που φεύγει, τι 'ναι αυτό που απομένει;

ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός

[Dodok edessa]

:a23: διαφανα κρίνα :a23: :a18:

[Innersense]

Μια και το έφερε η συζήτηση και τα live των Κρίνων έχουν αραιώσει ανυσηχητικά, έχετε υπόψιν σας ότι ο Θάνος θα είναι Στον Αέρα στην Πετρούπολη αυτό το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου με την κιθάρα του να τραγουδίσει αγαπημένα τραγούδια με την μαγική φωνή του.

Ώρα έναρξης 23:00, Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ

Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι, κάπου θα κρύβονται στη γη...

[matmat]

Μόνο για κείνη μη μου λες


Πυξ Λαξ,
Θεοδοσία Τσάτσου


Αν έρθεις απ'το σπίτι τα χαράματα
θα έχω το κλειδί πανω στην πόρτα
Αν θέλεις θα γκρεμισουμε τα φραγματα
δυο ταχυδρόμοι που ξεχάστηκαν στη βόλτα

Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνη μη μου λες
Μόνο για κείνη μη μου λες
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Την έχω κλείσει μες στο χθές
Μόνο για κείνη μη μου λες

Αν έρθεις απ' το σπίτι τα χαράματα
να πεις τις πιο καλές σου ιστορίες
αυτές που ζωντανεύουνε τ'αγάλματα
και κατεβάζουν τα ρολά στις απορίες

Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Πες μου, πες μου αν θέλεις
τι φοβάσαι στις γιορτές
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες
Μόνο για κείνον μη μου λες

[matmat]

Πού να 'σαι τώρα

Θεοδοσία Τσάτσου


Που να 'σαι τώρα που γυρνάς, ποιο κύμα σε παίρνει
Ποιο όνειρο τσαλαπατάς και ποιός σ' ανασταίνει
Ποιός δρόμος σε κρατάει μακριά από το ταξίδι
Ποιός έρωτας σε λαχταράει, ντυμένος σα φίδι
Τα λόγια ανάβουνε ξανά τις σκόρπιες σου στάχτες
Ποια ψεύτικα μοιραία θα και ποιες αυταπάτες
Ποια ευτυχία ξεδιψάει μες στα δακρυά σου
Ποια παγωνιά τωρά ξυπνάει μες απ' την φωτιά σου
Ποια παγωνιά τώρα ξυπνάει...

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα ονειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω (2)

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς...
Που να 'σαι τώρα που...

Περνάνε όλα βιαστικά και με παρασέρνουν
Βασανισμένη μου καρδιά μακριά μου σε παίρνει
Συνήθιζα να προσπερνάω, μα τώρα θυμάμαι
Τα πιό μικρά σου μυστικά και να που φοβάμαι
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω, να μάθω να σ' αναζητάω και να μη σε φτάνω
Να μάθω τώρα να γελάω, να μάθω να χάνω, να μάθω να σ' αναζητάω και να μη σε φτάνω, να μάθω να σ' αναζητάω...

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς
γύρισε πίσω
Δε θέλω στα ονειρά μου μοναχά
πια να σε βρίσκω (2)

Που να 'σαι τώρα που γυρνάς...
Γύρισε πίσω...

[nimbus]

Διάφανα Κρίνα

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα

Κινήσανε πριν χρόνια σαν τα τρένα

Α

που ολόφωτα διασχίζαν...

Τρελά πουλιά...

συντρόφευαν...



Riff 1 ] 2x



Μεθύσανε σε μπαρ...

μ' αγγέλους...

και μοιάζαμε...

που φτιάχναν...



Riff 1 ] 2x



Στο δρόμο...

νεκρές ψυχές...

σκιάχτρα...

τρελούς που...



Riff 1 ] 2x



Cmaj7/G (332000)

B7?/F# (221200)

Am

B7?/F# (221200)



Cmaj7/G

Τις νύχτες κάτω από τ' άστρα

B7?/F#

που σπινθηρίζαν

Am

μέσα στη ρόδινη σιωπή

B7?/F#

του γαλαξία



Θυμόντουσαν...

και μια σκυφτή...



Cmaj7/G

τη μοίρα τους

B7?/F#

που τους κοίταζε

Ε

σαν ξένους



e|----------------------------

B|----------------------------

G|----------------------------

D|----------------------------

A|--7--7-7-5-7-5--------5---5-

E|--------------7---7-7---7---



E B Α

Κι ακούγανε...

Τις ρίζες...



Riff 2 ] 2x



Ε Β Α

[nimbus]

Θέμεθλο

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ιωαννίδης Λίνος

Εδιάβαινα την έρημη τη νυχτωμένη πόλη

Em

τους σιδερένιους δίαυλους

A

των σκουπιδιών τους ύπνους

Bm

Μες στις στοές

G

αγόγγυτες χορδές φωνές ριγούσαν

Em

μες στις χολέτρες ψίθυροι

A

κούρνιαζαν και σιγούσαν



Ίλιγγος των υπόκοσμων

παλμός και προσωδίες

αρρωστημένο δύστυχο φτερούγισμα του σκότους

Αισθάνθηκα τους παγερούς υπόγειους σωλήνες

στα σπλάχνα μου να τρίζουνε φριχτά

και να δονούνται



Μ 'έναν αχνό ανασασμό κι ένα λιτό μανδύα

στης τρέλας μου τη μοναξιά

στου πόνου μου τη ψύχρα

στα πλανεμένα μου μυαλά

και στης ψυχής τη νύστα

βυθίστηκα στ 'ατάραχα νερά των υδρατμών μου

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus
Θέμεθλο

Διάφανα Κρίνα



...Μες στις στοές
αγόγγυτες χορδές φωνές ριγούσαν
μες στις χολέτρες ψίθυροι

κούρνιαζαν και σιγούσαν...





:smokin: :beer: :smokin:

[nimbus]

Για όλα αυτά που δε θα δω

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ροδοστόγλου Παντελής

Κάποιος έτρεχε στο πλήθος

Em

κάποιος άλλος όχι εγώ

Am

εγώ τάιζα τους λύκους

G

και κοιμόμουν στο βουνό



Dm

Κάποιος μου 'κλεψε τα χρόνια

Am

και μου πήρε τη ψυχή

G

εγώ άκουγα τ' αηδόνια

κι έπινα γλυκό κρασί



C Em Am G

Dm Am G G



Κάποιος ζούσε τη ζωή μου

μες το σπίτι μου είχε μπει

τον κοιτούσα απ 'το φεγγίτη

που 'στρωνε να κοιμηθεί



Κάποιος έκλαιγε με τύψεις

για όσα πρόδωσα εγώ

για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει

για όλα αυτά που δε θα δω



Κάποιος φεύγει μ 'ένα πλοίο

κάποιος που δεν είμαι 'γω

στη προβλήτα μες το κρύο

λυπημένα τον κοιτώ



Κάποιος έκλαιγε με τύψεις

για όσα πρόδωσα εγώ

για όλα αυτά που 'χα αγαπήσει

για όλα αυτά που δε θα δω



C Em Am G

για όλα αυτά που δε θα δω ] 2x

Dm Am G

[nimbus]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Innersense
Μια και το έφερε η συζήτηση και τα live των Κρίνων έχουν αραιώσει ανυσηχητικά, έχετε υπόψιν σας ότι ο Θάνος θα είναι Στον Αέρα στην Πετρούπολη αυτό το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου με την κιθάρα του να τραγουδίσει αγαπημένα τραγούδια με την μαγική φωνή του.

Ώρα έναρξης 23:00, Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ

Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι, κάπου θα κρύβονται στη γη...


που είναι αυτό???:confused: θα πάω...:D έχω χρόνια να τους δώ...:sun:

[nimbus]

τα διάφανα κρίνα, κατάφεραν να κρατηθούν μακρυα από την εμπορικότητα που "πνίγει" την εποχή μας.
Δεν γράφουν στίχους:nono: τα διάφανα κρίνα...:)
Μα ποίηση:winka:
Κάθε λέξη τους, αποτελεί ένα υπέροχο ταξίδι συναισθημάτων...
Νοιώθω τυχερή που μπορώ και "κολυμπάω" ανάμεσα στις μελωδίες ... μαγεία που αγκαλιάζει ένα μικρό κοινό και το ταξιδεύει σε μια ανύποπτη προσπάθεια...

τα διάφανα κρίνα, αντιπροσωπεύουν την ποίηση...την κάνουν φυλαχτό, να μας προσέχει:wave2:


και τούτη, είναι η γιορτή, ενός ατέκμαρτου πνανήτη:winka:



Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι

κάπου θα κρύβονται στην γη

κάποτε ήσαν άνθρωποι

A# (riff 3)

ήσανε φίλοι και γνωστοί.

D (riff 4) A# (riff 3)

Σε μια ανυπόφορη γιορτή

G (riff 5)

κάτω από δυνατή βροχή.

[matmat]

Μπλε χειμώνας

Διάφανα Κρίνα


Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη
Μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας

Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα
ν' ακούω μονάχα να μου λένε πόνα, πόνα, πόνα, πόνα

Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ
του έρωτα εποχές μάγισσες, ψεύτρες
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες

Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο
Δεν θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι
Ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι

Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια..

[matmat]

Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα

Διάφανα Κρίνα


Η γυναίκα που διάβαζε ποιήματα
στεκότανε κοντά στη φωτιά
και δυο μαύρα πουλιά της φέρναν μηνύματα
από μια αγάπη παλιά: " ποτέ πια " !

Η γυναίκα που μιλούσε στα κύματα
χόρευε σε μια ακρογιαλιά
ένα βαλς μανιασμένο με λυτά τα μαλλιά
και προχώρησε στα βαθιά.

Η γυναίκα που έσκαβε μνήματα
και δεν είχε μιλιά
κοιτούσε τον θάνατο σαν μια αγάπη παλιά
και ψιθύριζε με μάτια σβηστά.

Για όλα αυτά που ζήσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.
Tις ώρες που δακρύσαμε, μόνοι με τους μόνους
μοιράζοντας τους πόνους.

[matmat]

Μικρές αλήθειες

Διάφανα Κρίνα


Να ξημερώνει μέσα σου η ζωή μου
να 'χουν τα μάτια σου αλάτι απ' τα παλιά
να ξεφυσάει μέσα μου η πνοή σου
να 'χουν τα χέρια μου γεμίσει με πουλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή μου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά

Δε θα δειπνήσω πια με τη φωνή σου
δε θα ζητήσω βάλσαμο απ΄ τα παλιά
θα μπω σ' ένα πλοίο και θα ρωτήσω
στον άλλο κόσμο αν μοιράζουνε φιλιά

Αλίμονο δε βρέχει στην αυλή σου
δεν έχει ο ήλιος σου τη θέρμη απ΄ τα παλιά
ας ήτανε να πλάγιαζα μαζί σου
να 'τανε η πρώτη και μαζί στερνή φορά

Γιατί να χάνομαι για πάντα στη φωνή σου
να κλείνουν οι πληγές μου μόνο με φιλιά
έχει γεμίσει το μπουκάλι μου μ' αλήθειες
μα η καρδιά σου είναι ένα ψέμα απ΄ το βορρά

Ας ειν΄ τα χέρια σου, τα μάτια και η πνοή σου
Να μ΄ αγκαλιάζουν αιώνια ψεύτικα
Να με κοιτάζουνε φευγαλέα ερωτικά
Να ξεφυσάει η πνοή σου απ΄ το βορρά

[matmat]

Τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο

Διάφανα Κρίνα


Παραδομένος σε μια μοίρα σκοτεινή
έτσι αφημένος σ' ένα απόκοσμο παζάρι
να υποφέρω από μια δύναμη κρυφή
με τα κουρέλια μου να ντύνω το φεγγάρι

Γελώντας λούζομαι σε βιβλικές βροχές
κι αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι
γιατί ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
που με τυλίγουν σαν ομίχλη όταν κοιμάσαι

Την ερημιά μου τη στοιχειώνουνε φωνές
πονάει η μνήμη μου κι σκούζει σαν θηρίο
και έτσι για πάντα θα γεμίζω μ' ενοχές
για τα γλυκά απελπισμένα σου αντίο

Και εγώ που πάντα ήθελα μέσα σου να ζήσω
σφαδάζω κάτω από έναν ξένο αστερισμό
ήρθα εδώ για να υποφέρω, ν' αγαπήσω
και να χαθώ.

[matmat]

Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου


Διάφανα Κρίνα


Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα
κι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός
Πάει καιρός που έχω φύγει από τη Θήβα
και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός

Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
Εξουθενωμένος από τα έργα και τις μέρες σου
Θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου

Παραχωρώ τ' άθλιο κορμί,τις πληγές μου
να εξασκηθούν οι μανιακοί και οι αρχάριοι
Θεέ μου, πώς ξεράθηκαν έτσι οι πηγές μου
που ξεδιψούσαν ναυαγοί λεγεωνάριοι

Και θα πληρώνω σαν αντίτιμο στο χρόνο
τη μοναξιά για όλα τα χάδια που ζητούσα
Για την αγάπη που με βύθισε στο πόνο
κι έτσι σακάτεψα εσένα που αγαπούσα

Άραγε θα θυμάται κάποιος τ' όνομά μας
Της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια
Τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας
Άραγε υπήρξαμε ποτέ στα όνειρα μας;

[matmat]

Τελευταία μέρα


Διάφανα Κρίνα


Άνοιξαν διάπλατα μαύροι ουρανοί
άσχημα νέα για τον ποιητή
μείναμε μόνοι σ 'αυτήν την πόλη
σ 'αυτήν την πόλη που δεν νυχτώνει
τέρμα τα όνειρα που 'χαν ζωή
νέκρωσε η άφθαρτη γόνιμη γη.

Άμα περνιόμαστε για ζωντανοί
είμαστε από καιρό τώρα νεκροί.

Σβήσαν τα οράματα γίναν καπνός
χθες αυτοκτόνησε και ο θεός.

Σκάψτε την τρύπα μου για να χωθώ
από του ήλιου το φως να κρυφτώ.

Τέρμα τα όνειρα που 'χαν ζωή
νέκρωσε η άφθαρτη γόνιμη γη

[matmat]

Καημός της φυσαρμόνικας


Μαρία Δημητριάδη


Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Έρχεσαι πάντα το βράδυ μελαγχολικά
σαν το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη στέπα ερημική
προσμένει τον καημό σου και σε καρτερεί.

Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις,
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα φάντασμα ωχρό,
της προσμονής μου μαυροπούλι ερημικό.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
...

Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις,
έτσι απρόσμενα αγαπάς, μισείς, ξεχνάς, πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη στέπα ερημική
προσμένει τον καημό σου, πάντα καρτερεί.

Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.

[matmat]

Άγριο μέλι

Διάφανα Κρίνα


Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ
δίκαιος φθόνος σ 'άδικο της ζωής νόμο

Ν 'αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν 'αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι
που γεμίζεις μ 'ανάσες καθώς ξεψυχά
το καλύτερο νιότης αν θες μας το βράδυ

Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
και να φτύνω σιωπές σ 'άλλες δυό μου ζωές
που δε τρέχουν τα σύννεφα και πως ν 'ανασάνω
με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.

Να φωλιάζω κρυφά στις ρυτίδες της νιότης
και να ψέλνω αργά το τραγούδι της μάνας
που δεν τρέμουν τα χέρια σου εγώ είμαι ο πότης
είμαι μέτρο, ρυθμός, η ωδή και ο Πάνας

Δεν αντέχουν τα πόδια μου να τρέξουν κοντά σου
σαν κισσός να τυλίξω το κορμί σου που θέλει
που δε θέλει όμως φίδι να γίνει, φαντάσου
να σταλάξει αρμύρα από άγριο μέλι

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από nimbus

Δεν γράφουν στίχους:nono: τα διάφανα κρίνα...:)
Μα ποίηση:winka:
Κάθε λέξη τους, αποτελεί ένα υπέροχο ταξίδι συναισθημάτων...

τα διάφανα κρίνα, αντιπροσωπεύουν την ποίηση...την κάνουν φυλαχτό, να μας προσέχει:wave2:


και τούτη, είναι η γιορτή, ενός ατέκμαρτου πνανήτη:winka:



Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι

κάπου θα κρύβονται στην γη

κάποτε ήσαν άνθρωποι

A# (riff 3)

ήσανε φίλοι και γνωστοί.

D (riff 4) A# (riff 3)

Σε μια ανυπόφορη γιορτή

G (riff 5)

κάτω από δυνατή βροχή.




Γιορτή

Διάφανα Κρίνα


Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι
Κάπου θα κρύβονται στη γη
Κάποτε ήσαν άνθρωποι
Ήσανε φίλοι και γνωστοί

Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω απο δυνατή βροχή

Σε είδα σε ναυάγια
εκεί που λιώναν μόνοι
σαράντα άντρες ναυτικοί
δεμένοι στο τιμόνι

Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω από δυνατή βροχή

Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη
τώρα μπορώ να θυμηθώ
πού σε είχα ξαναδεί

Σε είδα σ'άθλιους καιρούς
να μας σκορπάει το χιόνι
να μπουσουλάμε απ'το ποτό
και μόνο να νυχτώνει

Σε μια ανυπόφορη γιορτή
κάτω από δυνατή βροχή

Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη
τώρα μπορώ να θυμηθώ
πού σε είχα ξαναδεί

Πήρες μα κι έδωσες πνοή
στην πιο θολή μου μνήμη
τώρα μπορώ να αφεθώ
στης μοναξιάς τη δίνη

Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι
Κάπου θα κρύβονται στη γη
Κάποτε ήσαν άνθρωποι
ήσανε φίλοι και γνωστοί




:wave2:

[matmat]

Κάτι σαράβαλες καρδιές

Διάφανα Κρίνα


Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
Στο φως κουρνιάζεις και βουρκώνεις δίχως λόγο
Και γυροφέρνεις τους εφιάλτες σου βουβή
Με την καρδιά σου να χτυπάει απτο φόβο.

Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
Κι αναστενάζεις καθώς λάμπει ο Αποσπερίτης
Ένας λυγμός είναι αγάπη μου η ζωή
Κάποιου που κλαίει στα βουνά της Αφροδίτης.

Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
Κάτι απ'την κόλαση σου ανήκει της καρδιάς μου
Κάτι απ'τα βράδια που πεθαίναμε μαζί
Και σκότωνα κορυδαλούς
Να μην ακούω τη φωνή μου

Ήταν τα χρόνια μας πληγές
Σε κουρασμένες φτέρνες
Φωνές που αντήχησαν νεκρές
μέσα σε άδειες στέρνες
Δίχως να τους αποκριθεί
Η ηχώ έστω μιας απάτης
Κάτι σαράβαλες καρδιές
Στο τσίρκο της αγάπης..

Κάτι σαράβαλες καρδιές
Στο τσίρκο της αγάπης..

[matmat]

Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός


Διάφανα Κρίνα


Οι έρημες πόλεις, τα φώτα που σβήνουν
σαν γέροι που κλείσαν τα μάτια και πίνουν
και συ να γερνάς μεσ' στης λήθης το ψέμα
κουφάρι απόγνωσης στου ήλιου το γέρμα.

Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός.

Τα μάτια της λάμπουν σαν έναστρη νύχτα
τα χέρια της σκάβουν τον τύμβο της ήττας
κι εσύ να ζητάς, να βρεις ένα τέρμα
σαν χάδι χαμένο, στης θλίψης το δέρμα.

Κλόουν την Τετάρτη, την Κυριακή νεκρός
στης λύπης το κατάρτι, σε σταύρωσε ο θεός
δίχως νερό κι αγάπη σ 'άφησε εδώ
σα νόθο γιο της λάσπης που κοιτάει τον ουρανό.