Περι φιλιας το αναγνωσμα . . .

[tifoefs]

Όταν εγγίζει το χνούδι της ημέρας το πουλί


Η σκόνη πέφτει και στην θέση της πηδά γυμνός ο ήμερος


Δεν αναλίσκονται τα πρωινά τεχνάσματα της επιούσης


Φωνάζουν αύριο αύριο και μετατρέπουν την ιδική τους ευστοχιά


Σε θαλπωρή μαστών που δεν ξεχνά ποτέ ο ούριος άνεμος


Την στρογγυλάδα τους και τους αναπαλμούς που προκαλούνε οι θωπείες


Κ' έτσι η αύριο γίνεται σήμερα


Και πέφτουν μονομιάς τα στόρια της επαύλεως


Πέφτουν οι πέπλοι και αποκαλύπτεται ο θύσανος


Της κεντρικής επιθυμίας


Ενώ στη μέση της πλατείας


Χειρονομούν ομάδες ανθρώπων σιωπηλά


Και σφίγγουν μέσ' στα χέρια τους τα γάντια.






Ανδρέας Εμπειρίκος, ''Η φιλία'', Ενδοχώρα, Αθήνα, εκδ. 'Aγρα, 1991, σ. 65.

[Multi-Duc]

τσοντα!!!


:beer: :beer:

[matmat]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Multi-Duc
τσοντα!!!


:beer: :beer:



Εγγονόπουλος Nίκος

Ο Εραστής

Mιλούσε μιαν άλλη γλώσσα, την ιδιάζουσα διάλεκτο μιας
λησμονημένης, τώρα πλέον, πόλεως, της οποίας και είτανε,
άλλωστε, ο μόνος νοσταλγός.



:wave2:

[nimbus]

από το πρώτο βλέμμα, καταλαβαίνει κανείς, αν υπάρχει επικοινωνία...
Έπειτα έρχεται η ρημάδα η κουβέντα και μας απογειώνει. Η φωνή ξετυλίγεται και βαθαίνει την σκέψη. Στην σκέψη μου βρίσκεστε από την στιγμή που σας γνώρισα. Ήρθατε στην ζωή μου και συναρμολογήσατε τις στιγμές μου. Όμορφα όταν μοιράζομαι τις στιγμές μου μαζί σας. Όμορφα όταν μιλάμε με τα μάτια, με τα λόγια, με τα αναπάντεχα γέλια μας, την σιωπή μας, τα ταξίδια μας. Όμορφα όταν μιλούν τα όνειρά μας. Ακόμα κι όταν χανόμαστε για λίγο, η σκέψη καραδοκεί, να ανταμώσει κάτι από τα περασμένα. Κάτι από αυτά που θα έρθουν. Κάτι από αυτά που ονειρευόμαστε …Θυμάστε??? Σας θυμάμαι…και χαμογελώ νοερά.
Χάρτινα φεγγάρια είστε, που παραφυλάτε στο νου μου. Χαίρομαι που υπάρχετε. Μου δίνετε δύναμη. Χαρά. Τυχερός όποιος σας ξέρει. Κι εγώ, ακόμα πιο τυχερή, γιατί σας αγαπάω…ακόμα κι όταν με εκνευρίζεται. Να είστε πάντα ο εαυτός σας, γιατί κάνετε τον κόσμο πιο όμορφο!


στους φίλους μου

:wave2: