nimbus
01/10/2005, 13:15
ένας υποτιθέμενος πελάτης, μερικούς μήνες πριν, άρχισε να μου λέει την ιστορία της ζωής του…είχα καιρό να μιλήσω με άνθρωπο τόσο φεύγα…και πρώην τοξικομανή. Ενώ έφτιαχνα το χρηματοδοτικό, τον κοιτάζω και του λέω…ξέρετε, δεν είμαι ο ψυχολόγος σας…γιατί μου τα λέτε όλα αυτά? Το μυαλό μου, ταξίδεψε πίσω για λίγο… όταν λόγω εργασιών, κάποτε στο πανεπιστήμιο, έπρεπε να καταγράφω συμπεριφορές, ατόμων που έπασχαν από την νόσο της σχιζοφρένειας…η αρχή ήταν το δύσκολο…μου έφυγε τότε όλος ο τσαμπουκάς θυμάμαι…δεν ήθελα να τους δείξω ότι δεν ήταν αποδεκτοί…από εμένα τουλάχιστον…στην αρχή, ήμουν διστακτική…μετά, όταν άρχισα να είμαι ο εαυτός μου, κατάφεραν κι αυτοί οι άνθρωποι να με θεωρούν φίλη τους και να ξεδιπλώνουν τον εαυτό τους…Αυτός ο οποίος πάσχει από σχιζοφρένεια, δεν το θέλει και δεν το ξέρει… το υποπτεύεται…και το παλεύει μέσα του…Αυτός που πίνει ναρκωτικά, το έχει επιλέξει. Το γουστάρει…παρόλο που από ένα σημείο και μετά εξαρτιέται από αυτά, συνειδητά το κάνει…Σε αυτόν, δεν έχω να πώ τίποτα…παρά μόνο, ότι όλα είναι στο μυαλό μας!
Ο άλλος ο δόλιος όμως, που άδικα δεν είναι κοινωνικά αποδεκτός, τι του λές?
Σε αυτόν τίποτα…Λές όμως σε όλους τους ανίδεους, τους δήθεν ψυχικά υγιείς, να πάψουν να κολλάνε ταμπέλες σε αυτούς που χρειάζονται την βοήθειά μας…βοήθεια, δεν είναι να μοιράσει κανείς τον οίκτο του…Βοηθάς τον άλλον, όταν ΔΕΝ υποτιμάς την νοημοσύνη του…όταν του χαρίζεις ένα χαμόγελο…όταν μιλάς μαζί του και τον ενθαρρύνεις… την κουβέντα σου…την έχει ανάγκη περισσότερο από τον οποιοδήποτε…
Όταν τελείωσα το χρηματοδοτικό, του αποκρίθηκα…ξέχνα τα όλα και…θα τον βρείς τον δρόμο σου…δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα…και να μην πίνεις αυτά που σου λένε οι γιατροί…δεν τα έχεις ανάγκη τα χάπια…ανάγκη έχεις να ζήσεις…Να γυρνάς την πλάτη σε αυτούς, που δεν πιστεύουν σε εσένα…ο καλύτερος ψυχολόγος, είναι ο εαυτός σου…σε αυτόν να δώσεις απολογία…σε κανέναν άλλον…
Η αμηχανία μου εξαφανίστηκε…με καλημέρισε κι έφυγε…θυμάμαι...
Θεοδώρα
Ο άλλος ο δόλιος όμως, που άδικα δεν είναι κοινωνικά αποδεκτός, τι του λές?
Σε αυτόν τίποτα…Λές όμως σε όλους τους ανίδεους, τους δήθεν ψυχικά υγιείς, να πάψουν να κολλάνε ταμπέλες σε αυτούς που χρειάζονται την βοήθειά μας…βοήθεια, δεν είναι να μοιράσει κανείς τον οίκτο του…Βοηθάς τον άλλον, όταν ΔΕΝ υποτιμάς την νοημοσύνη του…όταν του χαρίζεις ένα χαμόγελο…όταν μιλάς μαζί του και τον ενθαρρύνεις… την κουβέντα σου…την έχει ανάγκη περισσότερο από τον οποιοδήποτε…
Όταν τελείωσα το χρηματοδοτικό, του αποκρίθηκα…ξέχνα τα όλα και…θα τον βρείς τον δρόμο σου…δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα…και να μην πίνεις αυτά που σου λένε οι γιατροί…δεν τα έχεις ανάγκη τα χάπια…ανάγκη έχεις να ζήσεις…Να γυρνάς την πλάτη σε αυτούς, που δεν πιστεύουν σε εσένα…ο καλύτερος ψυχολόγος, είναι ο εαυτός σου…σε αυτόν να δώσεις απολογία…σε κανέναν άλλον…
Η αμηχανία μου εξαφανίστηκε…με καλημέρισε κι έφυγε…θυμάμαι...
Θεοδώρα