Η Ιερή Πίπα των Ινδιάνων και ο Συμβολισμός της

[notakos600]

308652

Για τους Ινδιάνους η πίπα είναι η ενσάρκωση, καθώς επίσης και το κύριο εργαλείο μιας ιερής διδασκαλίας.

Βρισκόμαστε στο 500 μ.Χ., και ο Γκρίζος Λύκος (Gray Wolf) βρίσκεται στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Μπέαρ Μπουτ κοντά στην πόλη Ράπιντ, στη Νότια Ντακότα. Είναι ένα κρύο ανοιξιάτικο πρωινό και αντικρίζει την ανατολή, κρατώντας την ιερή του πίπα. Καθώς ο Ήλιος απλώνει στους μακρινούς λόφους τα ρόδινα χρώματά του, τα ηλικιωμένα του χέρια τοποθετούν την τελευταία ελάχιστη ποσότητα καπνού στην πίπα. Αφού την ανάψει και πάρει την πρώτη ρουφηξιά, φυσά τον ιερό καπνό στον ουρανό –προς τον Δημιουργό– και μετά στέλνει μια ρουφηξιά στη Μάνα-Γη. Κατόπιν φυσά τον καπνό προς τις τέσσερις κατευθύνσεις. Την κρατά έτσι ώστε να δείχνει προς τον ουρανό και ικετεύοντας τον Παππού και τη Γιαγιά Αετό στέλνει τις προσευχές του προς το Μεγάλο Πνεύμα! Ύστερα καπνίζει αργά, δίνοντας ευχαριστίες και ζητώντας βοήθεια και θεραπεία για τον εαυτό του, τη φυλή του και τη γη.
Υπάρχουν αποδείξεις ότι η τελετουργική χρήση της ιερής πίπας χρονολογείται πριν από 600 με 1500 χρόνια. Αλλά μπορεί να είναι και πολύ παλαιότερη. Στην Αμερική, οι πρόγονοι του καλλιεργημένου καπνού υπήρξαν πάνω από 8.000 χρόνια. Πρωταρχικά, η χρήση του καπνού θα μπορούσε να γίνεται για τελετουργικούς σκοπούς, ενώ το ίδιο το φυτό ήταν σε κάποιο βαθμό καθαγιασμένο.1 Αφού οι πρώτες πίπες χρονολογούνται πριν από 3000 με 4000 έτη,2 είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι το μυσταγωγικό κάπνισμα της πίπας δεν ξεκίνησε από νωρίς.

Στους πρώτους καιρούς ο καπνός ήταν πικρός, για αυτό και αναμιγνυόταν με άλλα υλικά, όπως αποξηραμένη φλούδα ιτιάς, η ψίχα από τη φλούδα των δέντρων Cornaceae, τα φύλλα των δέντρων Anacardiaceae, ή της φασκομηλιάς και του γλυκόχορτου. Αυτό το μείγμα ονομάζεται κινικίνικ στη γλώσσα Αλγκόνκουϊναν και μπορεί να αναμειχθεί με καπνό ή να καπνιστεί χωριστά από όσους έχουν πίπες που δε χρησιμοποιούν καπνό.
Από τους αρχαίους χρόνους οι περισσότερες ιερές πίπες των αυτοχθόνων Αμερικανών έχουν φτιαχτεί από την κοκκινόπετρα που βρίσκεται στο Εθνικό Μνημείο Πέτρας της Πίπας στη νοτιοδυτική Μινεζότα. Η συγκεκριμένη πέτρα ονομάζεται κάτλιναϊτ, από τον Τζορτζ Κέιτλιν (George Catlin), αναζητητή, συγγραφέα και καλλιτέχνη, ο οποίος ζωγράφιζε τους αυτόχθονες, τη γη τους, τα ιερά τους αντικείμενα και ήταν ο πρώτος λευκός που αντίκρισε το λατομείο. Η πρώτη εξόρυξη έγινε πιθανά γύρω στο 1600 με 1650.

Οι περισσότερες φυλές χρησιμοποιούν την ιερή πίπα σε τελετουργίες όπως η αναζήτηση του οράματος, η θεραπεία μέσω του ιδρώτα και ο τελετουργικός χορός. Οι Ινδιάνοι των Πεδιάδων χρησιμοποιούν την πίπα στις περισσότερες θρησκευτικές τους τελετές. Ιστορικά χρησιμοποιήθηκε για προσευχή, σε συμφωνίες και συνθήκες, για το καλωσόρισμα επισκεπτών, ή για να εξασφαλίζει τη σίγουρη μετακίνηση μεταξύ των φυλών. Επίσης, χρησιμοποιείτο ως επισφράγιση της αλήθειας σε ό,τι λεγόταν σε συναντήσεις ή εμπορικές συναλλαγές.

[notakos600]

Η Ιερότητα της Πίπας

Η ιερή πίπα είναι ένα τελετουργικό εργαλείο το οποίο σχηματίζει μια γέφυρα μεταξύ γης και ουρανού, ορατού και αοράτου, φυσικού και πνευματικού. Η ιεροτελεστία βοηθά ώστε να συνδεθούν οι άνθρωποι με το Μεγάλο Πνεύμα αλλά και με την ιερότητα της Φύσης. Αγκυροβολώντας στη γη, η πίπα γίνεται κέντρο εστίασης και συγκέντρωσης, ένας βωμός που ταξιδεύει, όπου ταξιδεύει ο κάτοχός της.

Πρόκειται για ένα ιερό σκεύος πλούσιο σε συμβολισμό. Το δοχείο αντιπροσωπεύει τις θηλυκές όψεις του Μεγάλου Πνεύματος, τη Μητέρα-Γη, ενώ το στέλεχος αντιπροσωπεύει τις αρσενικές, τον Πατέρα-Ουρανό. Το εκδηλωμένο πνεύμα που αέναα αλλάζει γίνεται ορατό ως φύση στη Μητέρα-Γη. Το απόλυτο, αμετάβλητο, ανεκδήλωτο αόρατο πνεύμα είναι ο Πατέρας-Ουρανός. Το κοίλο είναι η Γη και το στέλεχος, καθετί που αναπτύσσεται πάνω στη Γη. Το κοίλο από κοκκινόπετρα είναι κόκκινο, συμβολίζοντας το χρώμα της Γης και το χρώμα του αίματος, το αίμα του βούβαλου, το αίμα που χύθηκε στην Πέτρα της Πίπας, και όλο το αίμα που χύθηκε από την ανθρωπότητα διαμέσου των αιώνων. Τούτο είναι το χρώμα των ερυθρόδερμων ανθρώπων.

Συχνά, ως εξάρτημα της πίπας απαντάται το δέρμα ενός ζώου, ίσως του λύκου, της αρκούδας, του ελαφιού, αλλά ειδικά του βούβαλου, το οποίο παρείχε αφθονία στους Αυτόχθονες. Άλλα συμβολικά εξαρτήματα είναι τα φτερά του γερακιού ή συχνότερα του αετού, ο οποίος πετά ψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο πουλί. Υπάρχουν μερικές φορές τέσσερις ρίγες στο στέλεχος της πίπας, είτε ζωγραφισμένες είτε καμωμένες με χάνδρες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τον ιερό αριθμό τέσσερα, ειδικά τις τέσσερις κατευθύνσεις. Εάν είναι κίτρινη, κόκκινη, μαύρη και λευκή, μπορεί να αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις φυλές.

Η τελετουργία της πίπας απεικονίζει όλη τη γήινη πραγματικότητα. Το κοίλο δοχείο αντιπροσωπεύει τον ορυκτό κόσμο. Το μακρύ στέλεχος και ο καπνός ή το μείγμα καπνίσματος αντιπροσωπεύει τον φυτικό κόσμο. Το δέρμα με τη σειρά του συμβολίζει τον ζωικό κόσμο, και τα φτερά τις φτερωτές υπάρξεις του αέρα. Το δοχείο για το θυμίαμα της φασκομηλιάς είναι συνήθως ένα κογχύλι που αντιπροσωπεύει το βασίλειο της θάλασσας. Όταν καπνίζεται η ιερή πίπα, αντιπροσωπεύονται και τα τέσσερα στοιχεία: το κοίλο δοχείο (γη), ο καιγόμενος καπνός (φωτιά), το σάλιο (νερό), και η αναπνοή (αέρας). Το κάπνισμα της πίπας δημιουργεί μια ιερή αλχημεία, καθώς τα φυσικά αντικείμενα, οι ουσίες και η τελετή είναι καταλυτικά στοιχεία μιας πνευματικής μεταστοιχείωσης.

[notakos600]

Κάπνισμα

Η πίπα είναι απλά ένα κομμάτι πέτρας και ξύλου, έως ότου «αφυπνιστεί» από κάποιον μάγο-γιατρό-θεραπευτή. Όταν αφυπνίζω πίπες για τους ανθρώπους, το στέλεχος και το κοίλο πάλλονται στο χέρι μου, καθώς τα περνάω πάνω από το θυμίαμα φασκομηλιάς κατά τη διάρκεια της ιεροτελεστίας της ευλογίας. Η πίπα πραγματικά αφυπνίζεται και γίνεται ένα είδος ζωντανής ύπαρξης. Όταν καθαγιάζεται και δίδεται σε αυτόν που την φέρει, γίνεται ιερή πίπα.

Πριν το κάπνισμα όλοι οι κάτοχοι της ιερής πίπας εξαγνίζονται. Αντίστοιχα το κοίλο, το στέλεχος και όλα τα αντικείμενα που θα αγγίξουν την πίπα θυμιατίζονται με θυμίαμα φασκόμηλου. Κατόπιν, κρατώντας χωριστά το στέλεχος από το δοχείο, ψηλά πάνω από το κεφάλι, οι τελετουργοί ζητούν την άδεια να ενωθούν με το Μεγάλο Πνεύμα και τους αρχαίους, με τα πνεύματα του τόπου όπου επιθυμούν να καπνίσουν. Αφού ενωθούν, κοίλο και στέλεχος, η ιερή πίπα γίνεται εργαλείο για τη συγκέντρωση της Πνευματική Ενέργειας. Υπηρετεί σαν κανάλι ή «αγωγός» προς τον Δημιουργό.

Όταν γεμίζεται η πίπα, ο καπνός προσφέρεται στο πάνω, στο κάτω και τις τέσσερις κατευθύνσεις. Ο τελετουργός ζητά την επιστροφή των πνευματικών φυλάκων των τεσσάρων κατευθύνσεων. Σε μία από τις παραδόσεις φύλακες είναι ο αητός της ανατολής για καθαρό όραμα και φώτιση, το κογιότ του νότου για ζέστη, ανάπτυξη, εμπιστοσύνη, αγάπη και αθωότητα, η αρκούδα της δύσης για ενδοσκόπηση, ανανέωση και δύναμη και ο βούβαλος του βορρά για καθαρμό, εξαγνισμό και σοφία.

Επιπλέον καπνός προσφέρεται στις τέσσερις κατευθύνσεις, που αντιπροσωπεύουν τις τέσσερεις εποχές, τα τέσσερα ζωικά βασίλεια τους τέσσερις αντιπροσώπους του φυτικού βασιλείου, τις τέσσερις φυλές και αρκετές ποιοτικές αξίες, όπως η αγάπη, η ειρήνη, η χαρά και η εμπιστοσύνη. Μπορεί επίσης ο τελετουργός να ζητήσει την επιστροφή των πέτρινων ανθρώπων, των ανθρώπων των άστρων –αντιπροσώπους ολόκληρου του κόσμου- στην ιερή πίπα. Τότε η πίπα γίνεται ολότητα για να προσφερθεί προς τον Δημιουργό.

Όταν ανάβεται η πίπα, ο ιερός καπνός, ως ορατό, σημάδι στέλνει τις προσευχές και τις σκέψεις μας στον Δημιουργό, πάνω στα φτερά των αετών. Αν η ιεροτελεστία γίνει ομαδικά, τότε η πίπα περνά δεξιόστροφα σε κάθε μέλος, μεταφέροντας το κέντρο μαζί της, επειδή η πίπα είναι πάντα το κέντρο του κόσμου.

Ρουφώντας τον ιερό καπνό, ο τελετουργός αντιλαμβάνεται ότι η μοιρασιά της αναπνοής είναι μοιρασιά της ζωής. Το κάπνισμα της πίπας αντιπροσωπεύει και αποδοχή και υπερβατικότητα, παράδοση με κάποιο τρόπο στη Μητέρα-Γη, η οποία διδάσκει αποδοχή της αλλαγής στη φύση, όπως επίσης αρμονία και θρέψη. Όταν ο καπνός εκπνέεται, αντιπροσωπεύει αυτό που είναι να απελευθερωθεί και να κάνει την υπέρβαση. Ο καπνός που ανεβαίνει προς τον Πατέρα-Ουρανό εξυπηρετεί ως ορατή υπενθύμιση απελευθέρωσης από προσκολλήσεις, επιζήμιες σχέσεις και συνήθειες, και αυτοκαταστροφικές επιθυμίες.

Μέσω της εισπνοής και εκπνοής ο τελετουργός βιώνει την αμπώτιδα και την πλημμυρίδα της ζωής και ανοίγει την καρδιά του προς τη Θεϊκή Παρουσία, στους άλλους, τη φύση και τον κόσμο ολόκληρο.

Η ιεροτελεστία ολοκληρώνεται με την ανύψωση της πίπας προς τους ουρανούς και ευχαριστία προς τον Δημιουργό για το προνόμιο του καπνίσματος. Ακολουθεί ιερό τραγούδι, στη διάρκεια του οποίου το κοίλο και το στέλεχος αποχωρίζονται, τυλίγονται χωριστά και τοποθετούνται στο σάκο της πίπας.

Η ιερή πίπα είναι εξέχον τελετουργικό εργαλείο στην παράδοση των αυτόχθονων Ινδιάνων. Εκείνοι που κατέχουν εσωτερικά το δικαίωμα να τη φέρουν και να τη μεταβιβάζουν σε νέες γενιές μάγων-θεραπευτών, τη χρησιμοποιούν ως μέσο για την επαφή τους με το Πνεύμα, για να ανακαλύψουν τη θέση τους στον ιστό της δημιουργίας και να εργαστούν θεραπευτικά για τη Μητέρα-Γη και την ανθρώπινη ύπαρξη, επεκτείνοντας στο μέλλον την ελπίδα του ανθρώπου για τα παιδιά του και τον πλανήτη.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Hartley Burr Alexander, Το Στεφάνι του Κόσμου (Λίνκολν, Νεμπ: Τύπος του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα, 1967), σελ. 4.
2. Jordan Paper, Προσφέροντας Καπνό: Η Ιερή Πίπα και η Θρησκεία των Αμερικανών Αυτόχθονων (Μόσχα, Αϊντάχο: Πανεπιστήμιο του Αϊντάχο, 1988), σελ. 6.
3. Robert A. Murray, Η Πέτρα της Πίπας: Μια Ιστορία (Πέτρα της Πίπας, Μιν.: Σύλλογος του Ινδιανικού Ιερού Τόπου της Πέτρας της Πίπας, 1965), σελ. 11.
4. George Catlin, Γράμματα και Σημειώσεις πάνω στους Ινδιάνους του Βορρά (Νέα Υόρκη: Βιβλία Γκράμεοι, 1975), σελ. 326.
5. John G. Neihart, Το Μαύρο Ελάφι Μιλά (Νέα Υόρκη: Τύπος της Πλατείας Ουάσιγκτον, 1972), σελ. 3.
6. John Redtail Freesoul, Αναπνοή του Αόρατου: ο Δρόμος της Πίπας (Ουότον, Ι 11: Quest Books, 1986), σελ. 12.
7. Robert A. Murray, Πίπες των Πεδιάδων (Πέτρα της Πίπας, Μιν.: Σύλλογος του Ινδιάνικου Ιερού Τόπου της Πέτρας της Πίπας, 1968), σελ. 16, 170.
8. Evelyn Eaton, Η Χιονισμένη Γη Έρχεται Κυλώντας αθόρυβα , (Independence, Καλιφ: Ίδρυμα Draco, 1974), σελ. 99.
9. Joseph Epes Brown, Η Πνευματική Κληρονομία του Ινδιάνου (Νέα Υόρκη: Crossroads, 1982), σελ. 45.

[Allst@rf]

Πολυ ωραιο ευχαριστουμε.
Αν και ενδιαφερομαι πολυ για τον πολιτισμο των αυτοχθονων αμερικανων ,δεν ειχα ιδεα για ποιο λογο το καπνισμα της πιπας ηταν τοσο σημαντικο για αυτούς.

Ακομα και ο τολκιν εχει δωσει εμφαση στο καπνισμα της πιπας στα βιβλία του.

Εσυ καπνιζεις καπνο απο πιπα, γιαυτο και το αρθρο;

[notakos600]

Εσυ καπνιζεις καπνο απο πιπα, γιαυτο και το αρθρο;

Μεταξύ άλλων ναι, αν και πιο σημαντική για μένα είναι η μελέτη των αυτοχθόνων φυλών της Αμερικής, η κουλτούρα τους και ο σεβασμός τους για καθετί ζωντανό που υπήρχε γύρω τους.

[Allst@rf]

Μεταξύ άλλων ναι, αν και πιο σημαντική για μένα είναι η μελέτη των αυτοχθόνων φυλών της Αμερικής, η κουλτούρα τους και ο σεβασμός τους για καθετί ζωντανό που υπήρχε γύρω τους.

Πραγματικα πολυ αξιοθαυμαστος και σεβαστος λαός ...:wave2:

[notakos600]

Ο πρόλογος από το βιβλίο ''Η Νύχτα των Ινδιάνων'':

''Όταν ο τελευταίος ερυθρόδερμος θα έχει εξαφανιστεί από την επιφάνεια αυτής της γης και η ανάμνηση των δικών μου θα έχει γίνει μύθος ανάμεσα στους λευκούς ανθρώπους, αυτές οι όχθες θα μυρμηγκιάζουν από τους αόρατους νεκρούς της φυλής μου και, όταν τα παιδιά των παιδιών σας θα νομίζουν πως είναι μόνα μέσα στους κάμπους, μέσα στα μαγαζιά, μέσα στα εργαστήρια, στους δρόμους ή στη σιωπή αδιαπέραστων δασών, δεν θα είναι όπως νομίζουν. Σ' όλη τη γη δεν θα υπάρχει μέρος όπου να μπορούν να βρουν τη μοναξιά. Τη νύχτα, όταν στα χωριά μας και στις πόλεις μας θ' απλώνεται σιωπή και σεις θα τις νομίζετε έρημες, οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι από πλήθη νεκρών που θα επιστρέφουν στα ωραία μέρη που κατείχαν άλλοτε και ακόμα συνεχίζουν ν' αγαπούν. Ο λευκός άνθρωπος ποτέ δεν θα είναι μόνος.
Ας είναι δίκαιος λοιπόν ο λευκός άνθρωπος και ας μεταχειριστεί το λαό μου με προσοχή γιατί οι νεκροί δεν έχουν απογυμνωθεί από την εξουσία τους. Οι νεκροί είπα; Δεν υπάρχει θάνατος. Μόνο αλλάζει ο κόσμος."
Sealth, κοινώς Seattle - Σηάτλ, είναι το πραγματικό όνομα του αρχηγού των Duwamishs. Γεννήθηκε το 1788 από μητέρα Duwamish και πατέρα Suqwamish και πέθανε το 1866. Παιδί ακόμα έζησε την άφιξη των πρώτων λευκών εξερευνητών υπό την αρχηγία του λοχαγού George Vancouver το 1792. Ο λόγος του που δημοσιεύεται εδώ είναι ονομαστός. Είναι εκείνος που απηύθυνε ο Sealth στον κυβερνήτη Isaac Stevens κατά το διάστημα του συμβουλίου που κατέληξε στη συνθήκη του Point Elliott στο Όρεγκον το 1855. Μια απάντηση υποδειγματική για την απλότητα, την αξιοπρέπεια και την ορθοφροσύνη της σ' αυτούς τους λευκούς που του ζητούσαν να τους "πουλήσει" τη γη του και να εγκαταστήσουν τούς αυτόχθονες σε καταυλισμούς.
Ο πιονιέρος Henry Smith ήταν παρών στο συμβούλιο και κράτησε σημειώσεις από τη μετάφραση της απάντησης του Αρχηγού Σηάτλ στο ιδίωμα chinook.
Το προφητικό και επίκαιρο κείμενο πού ακολουθεί αποτελεί αυτήν την από πρώτο χέρι καταγραφή και μεταφράζεται εδώ πιστά και χωρίς συντομεύσεις. Για ένα διάστημα θέλησαν να του δώσουν μια οικολογική ερμηνεία σύμφωνη με τις τάσεις της εποχής μας. Σήμερα μπορεί να διαβαστεί και με μια άλλη διάστασή του: το ζήτημα είναι πράγματι ή θέση του ανθρώπου μέσα στη φύση, αλλά πιο βαθιά είναι η αλληλεξάρτηση κάθε πλάσματος και κάθε πράγματος και η σχέση τους με την ιερότητα που εκκαλούν. Ένας λόγος για το μυστήριο της ζωής και του θανάτου, για τον κύκλο της αέναης επανέναρξης.
Το κείμενο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο The Washington Historical Quarterly, τόμος XXII, αρ. 4, Οκτώβριος 1931.''

308653

[notakos600]

308656



Ένας γέρος ινδιάνος Cherokee διδάσκει τον εγγονό του και τον μυεί στα θέματα της ζωής :
”Μια μάχη μαίνεται μέσα μου”, λέει στο αγόρι.
”Είναι μια σκληρή μάχη ανάμεσα σε δύο λύκους. Ένας είναι κακός – είναι κακία, μοχθηρία, μνησικακία, ζήλια, λύπη, τύψεις, λαγνεία, λύπηση, πικρία, δουλικότητα, ψέμα, ψεύτικη υπερηφάνεια, υπεροψία και εγωισμός.”
”Ο άλλος είναι καλός – είναι ευτυχία, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, ηρεμία, ταπεινοφροσύνη, φιλία, καλή θέληση, συμπάθεια, συμπόνια, ευσπλαχνία, γενναιοδωρία, αλήθεια, κατανόηση και πίστη. Η ίδια μάχη μαίνεται και μέσα σε εσένα - και μέσα σε όλους τους άλλους ανθρώπους”.
Το αγόρι σκέφτηκε για λίγη ώρα και μετά ρώτησε τον παππού του :
”Ποιος λύκος θα νικήσει τελικά;”
”Αυτός που τρέφεις...”, απάντησε ο γέρος.

[notakos600]

Η γενοκτονία των Ινδιάνων, ένα ξεχασμένο Ολοκαύτωμα

Ο όρος γενοκτονία, καθιερώθηκε επίσημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να περιγράψει εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική και επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο γεωγραφικό τόπο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται είτε με διαδοχικούς ομαδικούς φόνους, είτε μέσω άλλων μεθόδων που συμβάλουν στην μαζική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γενοκτονίες που συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων (http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD) από τους Γερμανούς Ναζί, το Holodomor της Ουκρανίας (http://en.wikipedia.org/wiki/Holodomor), τις θηριωδίες των αποικιοκρατικών καθεστώτων στην Ασία και την Αφρική, καθώς και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τον Οθωμανικό στρατό.
Η μεγαλύτερη όμως γενοκτονία που συνέβη ποτέ στην πλανήτη, αλλά και ταυτόχρονα η λιγότερο συζητημένη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής Ηπείρου (http://www.aigenom.com/). Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, πάνω από 80.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στην Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις… 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (http://www.visualstatistics.net/east-west/genocide/genocide.htm) (Genocide of Native Americans). Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, (1992, σ. 74-75, s.151), κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Όπως όλα δείχνουν, οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα προνόμια που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη.

Πηγή: http://toixo-toixo.blogspot.gr/2011/04/blog-post_29.html

[virus]

παρα πολυ ωραιο, ευχαριστουμε :beer:

[OldMan]

Κάποτε, για να σε πούνε "Ινδιάνο" αρκούσε μια βελέντζα στη σέλα και ξήλωμα μάσκας/φαναριών ...:(

[matmat]

...μητέρα Duwamish και πατέρα Suqwamish...
με τέτοιες καταβολές ειναι δυνατόν να μην τους Katagamish οι άλλοι μετά ; :p

[DrBig]

Εγω νομιζω οτι καπνιζαν πιπα για να βαζουν μεσα χορτο.

[nikos_abel]

Παναή, για πολλούς λόγους :beer:

[taisteal]

:a024::a024::a024:


;)

[blackbusa]

Για τους Ινδιάνους η πίπα είναι η ενσάρκωση, καθώς επίσης και το κύριο εργαλείο μιας ιερής διδασκαλίας.


και για τους Ελληνες...βεβαια αυτοι το εξελιξαν σε πιπα κωλο και ακομα @@ εμαθαν...

[SHOOTER045]

ΜΕΓΑΑΑΑΛΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ Η ΠΙΠΑ...

[MG-KTiNoS]

ΜΕΓΑΑΑΑΛΗ ΙΕΡΟΤΕΛΕΣΤΙΑ Η ΠΙΠΑ...

πολύ αργήσαμε....

να επιδιθούμε στο ευγενές άθλημα του σπαμ

308740308740

[SHOOTER045]

Πλησιαζει παρασκευη γι αυτο
7 μερες στερηση
Λιγο το χεις?

[MG-KTiNoS]

Λοιπόν ο Λιακό... κάτι ξέρει!

http://www.anexigita.com/2012/02/h-cherokee.html

[AUFGEBRACHT]

Λοιπόν ο Λιακό... κάτι ξέρει!

http://www.anexigita.com/2012/02/h-cherokee.html

:bawl:

Όλα τα λεφτά οι ελληνικές λέξεις που μοιάζουν με των Cherokee, ιδιαίτερα ο δάκος (μεγάλη πληγή για τα ελαιόδεντρα των Τσερόκι)...

Highlight το σχόλιο του καμμένου Ελληναρά: "βαθειες ειναι οι ριζες του ελληνικου...αρχοντικου στοιχειου...οι μογγολοι καιοι...αλλοι που θελουν να επικρατησουν...δεν θα σβησουν...την αιωνια θεικη σφραγιδα"... :moutza: