lspiros
27/04/2014, 09:02
Η πόρτα του γκαράζ άνοιξε με θόρυβο και το εσωτερικό φωτiστικε λίγο,όσο χρειαζόταν να φτάσω στον πρώτο διακόπτη.
Μοιάζουν στοιβαγμένα,σαν να είναι παρατημένα του είχε πει...
Πλησίασα και κοιτώντας προσπαθούσα να θυμηθώ τη διαδικασία αναγέννησης τους.Μάταια,δεν μπορούσα να θυμηθώ την κούραση,τα χτυπημένα χέρια,την απογοήτευση,τη χαρά στα μάτια του ιδιοκτήτη στην πρώτη μανιβελιά.
Ήξερα πως αν μου φερναν ένα ιδιο,ποτέ δεν θα κατάφερνα να κάνω την ίδια δουλειά.Όχι γιατί άλλαξαν τα εργαλεία, η έμαθα κάτι περισσότερο ,η ακόμα ξέχασα κάτι.Αλλά γιατί δεν είμαι ο ίδιος πια.Κάθε φορά είμαι ένας άλλος.Καλύτερος,χειρότερος δεν έχει σημασία,ένας άλλος...
Τα προσπέρασα όλα σαν να μην είχαν την ίδια σημασία,και πήγα στο cafe...
Έχω κάνει λάθος.Το φανάρι είναι δυσανάλογο και τα connectors κόκκινα.Θα τα διορθώσω εγώ,μην στεναχωριέσαι,όλα θα τα διορθώσω εγώ...
Κοίταζα το φανάρι και στο χέρι κουνιόταν ενα 17αρι,λες και το κανα για να φοβηθεί.Έλυσα το παξιμάδι και κρεμάστηκε το κουφάρι του απο το καλώδιο.Ένα κλιπς και έκοψα τον ομφάλιο λώρο.
Είχα πληρώσει τον φύλακα για να αποκοιμηθεί πέντε λεπτά.Πέντε λεπτά μου έφταναν.Με είχε προειδοποιήσει,την άλλη φορά θα ζητάς έξι,θα το δεις.Είχα πάρει οτι χρειαζόμουν,εισιτήριο στη μοναξιά...
Βίδωσα τα φώτα πολέμου πάνω στην τιμονόπλακα,άβαφα ακατέργαστα.
Τώρα θα πέρναγα απαρατήρητος όπως τόσα χρόνια.Δεν θα ξανα άναβα φώτα...
Ήθελα να περάσω απο τη γειτονιά απαρατήρητος,μόνο τα σκυλιά θα με καταλάβαιναν...
Τι θέλεις?Θέλω...Θέλω να θέλεις...
315040
πηγή http://spiroslitsas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4056.html
Μοιάζουν στοιβαγμένα,σαν να είναι παρατημένα του είχε πει...
Πλησίασα και κοιτώντας προσπαθούσα να θυμηθώ τη διαδικασία αναγέννησης τους.Μάταια,δεν μπορούσα να θυμηθώ την κούραση,τα χτυπημένα χέρια,την απογοήτευση,τη χαρά στα μάτια του ιδιοκτήτη στην πρώτη μανιβελιά.
Ήξερα πως αν μου φερναν ένα ιδιο,ποτέ δεν θα κατάφερνα να κάνω την ίδια δουλειά.Όχι γιατί άλλαξαν τα εργαλεία, η έμαθα κάτι περισσότερο ,η ακόμα ξέχασα κάτι.Αλλά γιατί δεν είμαι ο ίδιος πια.Κάθε φορά είμαι ένας άλλος.Καλύτερος,χειρότερος δεν έχει σημασία,ένας άλλος...
Τα προσπέρασα όλα σαν να μην είχαν την ίδια σημασία,και πήγα στο cafe...
Έχω κάνει λάθος.Το φανάρι είναι δυσανάλογο και τα connectors κόκκινα.Θα τα διορθώσω εγώ,μην στεναχωριέσαι,όλα θα τα διορθώσω εγώ...
Κοίταζα το φανάρι και στο χέρι κουνιόταν ενα 17αρι,λες και το κανα για να φοβηθεί.Έλυσα το παξιμάδι και κρεμάστηκε το κουφάρι του απο το καλώδιο.Ένα κλιπς και έκοψα τον ομφάλιο λώρο.
Είχα πληρώσει τον φύλακα για να αποκοιμηθεί πέντε λεπτά.Πέντε λεπτά μου έφταναν.Με είχε προειδοποιήσει,την άλλη φορά θα ζητάς έξι,θα το δεις.Είχα πάρει οτι χρειαζόμουν,εισιτήριο στη μοναξιά...
Βίδωσα τα φώτα πολέμου πάνω στην τιμονόπλακα,άβαφα ακατέργαστα.
Τώρα θα πέρναγα απαρατήρητος όπως τόσα χρόνια.Δεν θα ξανα άναβα φώτα...
Ήθελα να περάσω απο τη γειτονιά απαρατήρητος,μόνο τα σκυλιά θα με καταλάβαιναν...
Τι θέλεις?Θέλω...Θέλω να θέλεις...
315040
πηγή http://spiroslitsas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4056.html