"1000 λεξεις"

[life_dab]

Αν και διαβαζω που και που το "σκεψεις και προβληματισμοι" δεν εχω γραψει ποτε. Εχω λοιπον μια ιδεα που ειμαι σιγουρος οτι θα σας αρεσει. Πως γινεται μια εικονα να αξιζει χιλιες λεξεις. Πως γινεται ολες αυτες οι λεξεις να ερχονται στο μυαλο μας βλεποντας μια εικονα....Μπορουμε αραγε με "1000 λεξεις" να δωσουμε μια εικονα????Κανω την αρχη και περαθετω μια εικονα απο τις διακοπες μου στο Πηλιο το καλικαιρι που περασε. Διακοπες που μοιραστικα με την Μαρθα...

[life_dab]

Γιατί συνήθως όλα ξεκινάνε σε μια αγκαλιά….Και καταλήγουν εκεί….που ένας γλυκός ύπνος τελειώνει , με ένα δροσερό αεράκι που αν και αδύναμο είναι πιο δυνατό από το φως που πέφτει. Λίγος καπνός και μερικές κουβέντες. Γλυκός καφές και μια πρόσκληση , για φυγή. Δυο χεριά μαζί και γρήγορα βήματα.

Γιατί συνήθως όλα ξεκινάνε στην θάλασσα… Και όλα καταλήγουν εκεί…όπως η βρεγμένη άμμος ακριβώς πίσω της , λίγο πριν την στεγνή ,την καυτή από τον ήλιο και την ζεστή του άμμο. Άμμος που γίνεται στήριγμα για παρωχημένες βολικές κατασκευές , που η ύπαρξη τους αφήνει αδιάφορους αυτούς που τρέχουν επάνω της και καίγονται από την ζεστή του ,και μυρίζουν το άρωμα της υπεροχής αυτής θάλασσας και την αναζητούν ,αλλά αρκούνται στο να την βλέπουν……για λίγο.

Γιατί συνήθως όλα ξεκινάνε από τα ματιά…. Και όλα καταλήγουν εκεί…. Όπως το ανακλώμενο φως που προσπίπτει στην γαλάζια ίριδα και κουβαλάει μονό το πράσινο μιας αντρικής φύσης , ίριδα που και αυτή με την σειρά της μονό το γαλάζιο μπορεί να δεχτεί και να ανοίξει την κόρη της ώστε να επαναπροσδιορίσει τον χώρο , τον τόπο και την στιγμή.

Γιατί συνήθως όλα ξεκινάνε με ένα φιλί…Και όλα καταλήγουν εκεί…όπως η ανάσα τους , ο εγκέφαλος αδύναμος να ακολουθήσει την καρδιά και τους χτύπους της ζητάει οξυγόνο . Μάταια. Ο χώρος γίνεται χρόνος και η στιγμή απλά μια λέξη τόσο πεζή που πέφτει και σπάει , τους ξυπνά.

Γιατί συνήθως όλα τελειώνουν σε μια αγκαλιά….και ξεκινάνε εκεί…. Ναι , εκεί κοντά που μυρίζει η αρμυρά και η ζεστή άμμος περιμένει υπομονετικά να αγκαλιαστεί με την βρεγμένη , στο φευγιό τους . Το μωβ φως αναγκάζει τις κόρες να αγκαλιάσουν τις ίριδες .Ο χρόνος γίνεται χώρος και η στιγμή υποδηλώνει αξίες και ιδανικά. Δυο χείλη ορίζουν αναπνοές και παλμούς….


Νικηφόρος