el_hymador
18/06/2014, 15:36
Τα γεγνότα είναι αληθινά. Να σημειώσω πως πριν από 4 μέρες μια συμπαθέστατη δενρογαλιά ξεδίπλωσε το ενά+ μέτρο φιδίσιο (κυριολεκτικά) κορμί της όταν πέρναγα σε απόσταση μισού μέτρου από δίπλα της...
To μεσημέρι αμείλικτο ξέραινε τα πάντα με την κλιβανική πνοή του. Ο χρόνος εμοιαζέ να έχει λιώσει και αυτός και να κυλάει παχύρευστος, αργά, σαν μάγμα. Τίποτα δεν σάλευε στη φύση. Και όμως, ένας μαλάκας (εγώ) έπρεπε να πάει στα μελίσσια... με στολή... κάτω από τον ήλιο. Αισθανόμουν τα μέσα μου να αφυδατώνονται σε χρόνο dt και τα ένοιωθα άνυδρα και ξερά σαν λιαστές ντομάτες. Το νερό που έπινα θαρρώ πως τσιτσίριζε στο λαρύγγι μου όπως μια ζουμερή μπριζόλα που συστήθηκε στη σχάρα. Ούτε οι μέλισσες δεν πέταγαν, δεν ασχολούνταν καθόλου μαζί μου, η ζέστη είχε λυγίσει τα ισχυρά τους ένστικτα... προτιμούσαν να με γράψουν στα παπάρια τους παρά να υπερασπιστούν την αποικία τους με τέτοιες θερμοκρασίες.
Και ξαφνικά, μέσα στην μυστήρια σιωπή, ακούω ξερά χορτάρια και φρύγανα να σπάνε κοντά μου. Κάτι έρπον κατευθύνεται προς το μέρος μου. Σταματάει. Περιμένω. Ξεκινάει ξανά και ισοπεδώνει τα αποξυλωμένα κουφάρια χλωρίδας που θυμίζαν άνοιξη. Αρπάζω μια πέτρα και την ρίχνω προς τη μεριά του "πράγματος". Παύση λίγων δευτερολέπτων, όσο χρειάζεται για να αφήσει η αδρεναλίνη τις νωπές μνήμες απο την συνάντηση με την δενδρογαλιά ενός (και κάτι) μέτρου να επανέλθουν. Ρίγος στην ραχοκοκκαλιά.
Ξαναξεκινά. Πιο τσαμπουκαλεμένα, σαν να έχει νευριάσει, πάντα με κατεύθυνση προς τα εμένα. Βλέπω κορυφές από χορτάρια να υποχωρούν στο πέρασμα του "πράγματος". Ανακόντα. Το ξέρω ότι δε συμπεριλαμβλάνεται στην ερπετοπανίδα της Ελλάδος, αλλά με τόσες πτήσεις προς και από Βραζιλία ελέω Μουντιάλ, παίζει να είχε κρυφτεί ένα στις αποσκευές αεροπλάνου. Είναι μακριά το Ελ. Βενιζέλος αλλά στην τελική μπορεί το κεφάλι του να έχει φτάσει Κόρινθο και η ουρά του να φεύγει τώρα από τα Σπάτα. Υποχώρηση, ενεργοποιήση χαμαιλεόντιας κίνησης οφθαλμών. Το ένα μάτι στην πλευρά του "πράγματος" και το αλλο προς την έξοδο διαφυγής. Ναι μπορώ. Και εσύ θα μπορούσες. Σκατά, η έξοδος μπλοκαρισμένη από τοίχο χορταριών. Μπορεί εκεί να είναι ο φίλος του και να μου την έχουν στήσει κυκλωτικά.
Θα υπερασπιστώ τον χώρο μου! Να μια κλάρα. Και αυτή η βάση από κυψέλη η ασπίδα μου. Όλο το σετάκι μαζί με την στολή πρέπει να ήταν πολύ γελοίο θέαμα αλλά προτιμώ το "φουτουριστικός ιππότης". Έλα ρε γαμημένο, σε περιμένω. Έρχεται. Για πλάκα το είπα. Κάτσε εκεί ρε! Όχι; Ω να σου γαμήσω!!! Άλμα πάνω από τον τοιχο με τα χορτάρια. Success. Αυτό συνεχίζει προς τα εκεί που ήμουν πριν σαλτάρω σαν ακρίδα. Τώρα θα σε κυκλώσω εγώ. Αρχίδι. Πρέπει να δω τι είσαι. Πρωτοσέλιδο στο National Geographic."Kρυπτοζωολογία: Ανακαλύφθηκε Ανακονταλιγάτορας στην Πελοπόννησο!". Και εγώ φώτο με το πόδι πάνω στο νεκρό θεριό.
Πάμε. Κομάντο κινήσεις, tunnel vision, απόλυτη προσήλωση στο στόχο, εγρήγορση. Τα κυνηγετικό DNA του Νεάτερνταλ προ-προ (X150) πάππου μου είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Ωραία είναι, αισθάνομαι κάθε κύτταρο μου ζωντανό και έχει σταματήσει η σκέψη. Μόνο ένστικτο. Animal. Εντελώς. Γαμώ! Καλά πρέπει να πέρναγαν αυτοί. Άσε που μετά στην σπηλιά ροπάλιαζαν όποια θέλανε και της πέταγαν τα μάτια έξω. Όχι σαν σήμερα, ραντεβού και αρχίδιές και "έχω πονοκέφαλο"...ε μα...τι να πεις, σκατά ρε φίλε, πως καταντήσαμε έτσι; Ναι... ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ ΜΑΛΑΚΑ!!! Πλησιάζω από πίσω το "πράγμα". Αυτό συνεχίζει να κινείται προς την αρχική του κατεύθυνση. I'm a Ninja, ούτε που ακούγομαι πλησιάζοντας το... 4μέτρα...3μέτρα...εεεε...(κάπου εδώ πρέπει να ήταν η ουρά του τι στον πούτσο; )...2 μέτρα....1 μέτρο....και....
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ ΧΕΛΩΝΑ!!!!
318713
To μεσημέρι αμείλικτο ξέραινε τα πάντα με την κλιβανική πνοή του. Ο χρόνος εμοιαζέ να έχει λιώσει και αυτός και να κυλάει παχύρευστος, αργά, σαν μάγμα. Τίποτα δεν σάλευε στη φύση. Και όμως, ένας μαλάκας (εγώ) έπρεπε να πάει στα μελίσσια... με στολή... κάτω από τον ήλιο. Αισθανόμουν τα μέσα μου να αφυδατώνονται σε χρόνο dt και τα ένοιωθα άνυδρα και ξερά σαν λιαστές ντομάτες. Το νερό που έπινα θαρρώ πως τσιτσίριζε στο λαρύγγι μου όπως μια ζουμερή μπριζόλα που συστήθηκε στη σχάρα. Ούτε οι μέλισσες δεν πέταγαν, δεν ασχολούνταν καθόλου μαζί μου, η ζέστη είχε λυγίσει τα ισχυρά τους ένστικτα... προτιμούσαν να με γράψουν στα παπάρια τους παρά να υπερασπιστούν την αποικία τους με τέτοιες θερμοκρασίες.
Και ξαφνικά, μέσα στην μυστήρια σιωπή, ακούω ξερά χορτάρια και φρύγανα να σπάνε κοντά μου. Κάτι έρπον κατευθύνεται προς το μέρος μου. Σταματάει. Περιμένω. Ξεκινάει ξανά και ισοπεδώνει τα αποξυλωμένα κουφάρια χλωρίδας που θυμίζαν άνοιξη. Αρπάζω μια πέτρα και την ρίχνω προς τη μεριά του "πράγματος". Παύση λίγων δευτερολέπτων, όσο χρειάζεται για να αφήσει η αδρεναλίνη τις νωπές μνήμες απο την συνάντηση με την δενδρογαλιά ενός (και κάτι) μέτρου να επανέλθουν. Ρίγος στην ραχοκοκκαλιά.
Ξαναξεκινά. Πιο τσαμπουκαλεμένα, σαν να έχει νευριάσει, πάντα με κατεύθυνση προς τα εμένα. Βλέπω κορυφές από χορτάρια να υποχωρούν στο πέρασμα του "πράγματος". Ανακόντα. Το ξέρω ότι δε συμπεριλαμβλάνεται στην ερπετοπανίδα της Ελλάδος, αλλά με τόσες πτήσεις προς και από Βραζιλία ελέω Μουντιάλ, παίζει να είχε κρυφτεί ένα στις αποσκευές αεροπλάνου. Είναι μακριά το Ελ. Βενιζέλος αλλά στην τελική μπορεί το κεφάλι του να έχει φτάσει Κόρινθο και η ουρά του να φεύγει τώρα από τα Σπάτα. Υποχώρηση, ενεργοποιήση χαμαιλεόντιας κίνησης οφθαλμών. Το ένα μάτι στην πλευρά του "πράγματος" και το αλλο προς την έξοδο διαφυγής. Ναι μπορώ. Και εσύ θα μπορούσες. Σκατά, η έξοδος μπλοκαρισμένη από τοίχο χορταριών. Μπορεί εκεί να είναι ο φίλος του και να μου την έχουν στήσει κυκλωτικά.
Θα υπερασπιστώ τον χώρο μου! Να μια κλάρα. Και αυτή η βάση από κυψέλη η ασπίδα μου. Όλο το σετάκι μαζί με την στολή πρέπει να ήταν πολύ γελοίο θέαμα αλλά προτιμώ το "φουτουριστικός ιππότης". Έλα ρε γαμημένο, σε περιμένω. Έρχεται. Για πλάκα το είπα. Κάτσε εκεί ρε! Όχι; Ω να σου γαμήσω!!! Άλμα πάνω από τον τοιχο με τα χορτάρια. Success. Αυτό συνεχίζει προς τα εκεί που ήμουν πριν σαλτάρω σαν ακρίδα. Τώρα θα σε κυκλώσω εγώ. Αρχίδι. Πρέπει να δω τι είσαι. Πρωτοσέλιδο στο National Geographic."Kρυπτοζωολογία: Ανακαλύφθηκε Ανακονταλιγάτορας στην Πελοπόννησο!". Και εγώ φώτο με το πόδι πάνω στο νεκρό θεριό.
Πάμε. Κομάντο κινήσεις, tunnel vision, απόλυτη προσήλωση στο στόχο, εγρήγορση. Τα κυνηγετικό DNA του Νεάτερνταλ προ-προ (X150) πάππου μου είναι εδώ, ενωμένο δυνατό. Ωραία είναι, αισθάνομαι κάθε κύτταρο μου ζωντανό και έχει σταματήσει η σκέψη. Μόνο ένστικτο. Animal. Εντελώς. Γαμώ! Καλά πρέπει να πέρναγαν αυτοί. Άσε που μετά στην σπηλιά ροπάλιαζαν όποια θέλανε και της πέταγαν τα μάτια έξω. Όχι σαν σήμερα, ραντεβού και αρχίδιές και "έχω πονοκέφαλο"...ε μα...τι να πεις, σκατά ρε φίλε, πως καταντήσαμε έτσι; Ναι... ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΟΥ ΜΑΛΑΚΑ!!! Πλησιάζω από πίσω το "πράγμα". Αυτό συνεχίζει να κινείται προς την αρχική του κατεύθυνση. I'm a Ninja, ούτε που ακούγομαι πλησιάζοντας το... 4μέτρα...3μέτρα...εεεε...(κάπου εδώ πρέπει να ήταν η ουρά του τι στον πούτσο; )...2 μέτρα....1 μέτρο....και....
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΣΟΥ ΜΩΡΗ ΧΕΛΩΝΑ!!!!
318713