View Full Version : Πάααλι Ιράν;
Ωραία αφήγηση, περιμένω την συνέχεια.
:a014:
guzzistas
01/11/2014, 21:28
Πραγματικά ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ φίλε μου... περιμένω με αγωνία την συνέχεια!!!
taisteal
01/11/2014, 21:33
Δεν εχω διαβασει τιποτα ακομη,περιμενω να το τελειωσεις.
:a014:
:beer::beer:
Δεν εχω διαβασει τιποτα ακομη,περιμενω να το τελειωσεις.
:a014:
:beer::beer:
Me too, θα φύγει μονορούφι :a014: :a014: :a014:
συγνώμη για τις αλλεπάληλες καθυστερήσεις, λίγο η δουλειά , λίγο το ίντερνετ που σε αφήνεις όταν το θες.. τεσπα μπαίνω στο κλείσιμο.
Το πρωί σηκώθηκα στις 06:00 τοπική ώρα, φόρτωσα τα πράγματα στο μηχανάκι, πήρα πρωινό, έφαγα μια μεγάλη ποσότητα από ιπποφαές + κράνμπερυ + γκότσιμπέρι (κάνουν τεράστια δουλειά πιστέψτε με) και στις 07:30 δική μας ώρα ξεκίνησα για επιστροφή και όπου φτάσω. Ακολούθησα την διαδρομή προς Sirjan, Shahr-e-Babak, Javazm, Mehriz. Υπήρχαν αρκετά όμορφα κομμάτια με οδήγηση ανάμεσα σε βουναλάκια με μυτερές κορυφές.
326179
Συνέχισα βορειότερα προς Ahar, Mehriz, Yazd. Ευτυχώς έφυγα νωρίς από την ζέστη του νότου και τώρα η κατάσταση ήταν πιο υποφερτή. Σειρά είχε η Naein και το Ardestan. Είχα σταματήσει πια να κοιτάω τα χιλιόμετρα, τις πινακίδες, να υπολογίζω τις αποστάσεις. Έκανα στάση περίπου ανα 200 χλμ και προσπαθούσα να οδηγώ με 140χλ/ώρα. Κοντά στο Ardestan έχασα και τον αριστερό μου καθρέφτη από τους κραδασμούς. Σκέφτηκα ότι το μηχανάκι μου διαλύεται σαν τον «πύραυλο» του Βέγγου στο κυνήγι του δόκτορος Τσι και γέλασα με την ψυχή μου.
326180
Τον καθρέφτη τον επιδιόρθωσα άμεσα, σύμφωνα με το Ελληνικό ISO 9002, γιατί το να οδηγείς σε αυτή την χώρα είναι από μόνο του ένα θέμα, πόσο μάλλον χωρίς να μπορείς να βλέπεις πίσω σου.
326181
Από Ardestan συνέχισα για Badroud. Κάπου εκεί άρχισε να σουρουπώνει. Σταμάτησα για λίγο στην άκρη του δρόμου και χάζευα το ηλιοβασίλεμα πίσω από τις πολλαπλές κορυφές των βουνών στο βάθος του ορίζοντα.
326182
Τότε θυμήθηκα τα δύο στρατιωτικά μπλόκα που με σταμάτησαν στις εξόδους αντίστοιχων πόλεων, που ούτε τα ονόματά τους δεν θυμάμαι. Όταν έβλεπαν την βίζα του Πακιστάν στο διαβατήριο ανέβαζαν τον τόνο της φωνής τους και έβγαζαν μία νευρικότητα. Μετά το Badroud έκανα το πέρασμα στον αυτοκινητόδρομο. Οι εθνικές οδοί στο Ιράν, όπως και στην Τουρκία ξαναφτιάχνονται. Μπορεί η ποιότητα της ασφάλτου και το στρώσιμο να μην είναι τέλεια (στο Ιράν), αλλά σημασία έχει ότι όλο σχεδόν το οδικό τους δίκτυο αναβαθμίζεται.
Όπου και να πήγα στο Ιράν είχαν χαράξει ή έφτιαχναν δρόμους με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση. Επειδή η χώρα είναι πραγματικά απέραντη σε πολλά σημεία το ένα ρεύμα απείχε για πλάκα 50 μέτρα από το άλλο. Οπότε δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκαζόσουν να οδηγείς στο ένα ρεύμα το οποίο εκτελούσε χρέη εθνικής οδού, επειδή στο άλλο έκαναν έργα. Δυστυχώς λόγω έλλειψης πόρων και μηχανημάτων η αναβάθμιση των δρόμων γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς (όπως στην χώρα μας). Έκανα πολλά χιλιόμετρα βλέποντας το αντίθετο ρεύμα στρωμένο με πατημένο χώμα περιμένοντας να στρωθεί με άσφαλτο, αλλά δεν έβλεπα ούτε ένα μηχάνημα στον χώρο που να υποδηλώνει την έναρξη του τελικού σταδίου της κατασκευής. Ευτυχώς κατά την επιστροφή μου το σύνολο των χιλιομέτρων μέχρι τον αυτοκινητόδρομο έγινε σε έτοιμους δρόμους με εξαίρεση ελάχιστα χιλιόμετρα.
Λίγο μετά το πέρασμα στον αυτοκινητόδρομο από το Badroud βλέπω δίπλα μου ένα Honda CBF. Τα πράγματα όμως που είχε φορτωμένα επάνω δεν μου έδιναν την εντύπωση ότι είναι ταξιδιώτης. Και πράγματι. Λίγο πιο κάτω σταματήσαμε και είδα ότι δεν είχε πινακίδα. Ήταν ιρανός και με νοήματα μου έδωσε να καταλάβω ότι αν βάλει πινακίδα θα του κατάσχει την μηχανή η αστυνομία. Το γιατί απαγορεύονται οι μεγάλες μηχανές στην χώρα, ούτε αυτός ήξερε να απαντήσει. Όπου είχα ρωτήσει μου έλεγαν bad ή δεν ήξεραν ή ήξεραν και δεν μου έλεγαν.
Συνέχισα να κατευθύνομαι προς τα σύνορα. Πέρασα από το Kashan, την Qom και έφτασα στην Τεχεράνη. Η διαδρομή Qom – Τεχεράνη ήταν πάλι φωτισμένη. Στάση όμως αυτή την φορά έξω από το τζαμί δεν έκανα. Αυτή ήταν η τέταρτη φορά που περνούσα από την πρωτεύουσα. Έχοντας μάθει πια τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα με τις πινακίδες ήμουν σίγουρος πως δεν θα χρονοτριβούσα καθόλου. Μπήκα φορτσάτος στην πόλη ακολουθώντας τις πινακίδες για Karaj, πέρασα πέντε δαχτυλίδια και από την αραίωση της δόμησης συμπέρανα ότι είχα περάσει το κέντρο της πόλης, βρισκόμουν στην άλλη πλευρά και πολύ κοντά στο να βγω πάλι στον αυτοκινητόδρομο. Μετά φυσικά ήρθε η καταστροφή.
Σε μία έξοδο από ένα δαχτυλίδι βλέπω ότι έχουν κλείσει την λωρίδα για Karaj λόγω έργων και έκαναν εκτροπή της κυκλοφορίας προς άγνωστη κατεύθυνση. Δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό σκέφτηκα, κάποιος μου κάνει πλάκα. Ρώτησα πως θα βγω, μου έδειξαν προς βορά. Το κατάλαβα το έργο, πακέτο πάλι… σταμάταγα, ρώταγα, μου έλεγαν από δω, από κει αλλά άκρη δεν έβγαζα. Μετά από ένα χαμένο μισάωρο άσκοπης οδήγησης βρήκα ένα αυτοκίνητο με έναν Ιρανό που πήγαινε Ταυρίδα και ανέλαβε αυτός να με βγάλει στον αυτοκινητόδρομο. Μπήκε μπροστά και μόλις φτάσαμε στην κλειστή λωρίδα κατάλαβε τι του έλεγα πριν (ότι ο δρόμος είναι κλειστός).
Έκανε κάτι απίθανες παρακάμψεις, αλλάζοντας συχνά πορεία, περάσαμε μέσα από συνοικίες, αλλά τελικά μετά από 15 περίπου λεπτά βγήκαμε στον αυτοκινητόδρομο. Αν έψαχνα μόνος μου να βγω, ακόμα εκεί θα ήμουνα.
Μόλις βγήκα στον αυτοκινητόδρομο έκανα μερικά χιλιόμετρα και σταμάτησα λίγο πριν το Abyek για βενζίνη. Η ώρα είχε πάει περίπου 02:00. Είχα ήδη διανύσει 1400χλμ και είχα μπροστά μου άλλα 850 περίπου. Μέτρησα τα κουράγια μου και αποφάσισα να συνεχίσω. Πέρασα την Qazvin και λίγο πριν το Takestan ένιωθα τα μάτια μου να κλείνουν.
Η ταχύτητα οδήγησής μου είχε εδώ και αρκετές ώρες πέσει, οπότε έψαχνα ένα σημείο να την πέσω έστω και για μια ώρα. Το σημείο αυτό το βρήκα μετά το Takestan. Σε ένα σημείο στάθμευσης με βενζινάδικα και άλλα καταστήματα βρήκα ένα μικρό κήπο με γκαζόν. Εκεί είχε ξαπλώσει άλλο ένα «σκετάκι» πάνω σε μια κουβέρτα. Εδώ είμαστε είπα. Άπλωσα ξερό το στρώμα θαλάσσης έβαλα και το τανκμπαγκ για προσκέφαλο και κατά τις 04:00 καληνύχτα.
Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ πολύ. Στις 05:15 άνοιξα τα μάτια μου και πετάχτηκα σαν ελατήριο. Ένα σύντομο πρωινό, και στον δρόμο πάλι. Τα σύνορα απείχαν περίπου 700 χλμ. Ευτυχώς ήμουν πλέον αρκετά βόρεια και αυτό θα με βοηθούσε να μην λιώσω από τον ήλιο κατευθείαν. Λίγο μετά το Takestan η ομορφιά του τοπίου μου ανέβαζε την καταρρακωμένη μου διάθεση.
326183
326184
326185
326189
Συνέχισα προς Zanjan, Bostan Abad, Ταυρίδα. Ενδιάμεσα έκανα άλλη μια μεγάλη στάση για να ξαναθαυμάσω αυτούς τους απίθανους χρωματικούς σχηματισμούς των βουνών. Στις παρυφές αυτών υπήρχε και ένας μικρός οικισμός με λίγα σπίτια, χτισμένα από λάσπη, σχεδόν κολλητά το ένα με το άλλο. Πανέμορφο μέρος για να ζει κανείς σκέφτηκα.
326190
326191
Στο τέλος του σχηματισμού των «χρωματιστών βουνών» το χρώμα των βράχων έχει αλλάξει σε πορτοκαλί και το ύψος καθώς και ο όγκος των βουνών έχει μειωθεί αισθητά. Πανέμορφες εικόνες που πραγματικά τις χρειαζόμουνα.
326200
326201
326202
Πέρασα Ταυρίδα, Sofian, Marand και τα σύνορα ήταν πλέον μία Αθήνα Πάτρα. Δεν ένιωθα σημάδια κούρασης. Η μία ώρα ύπνο είχε κάνει την δουλειά της. Είχα σκοπό να βγω από την χώρα από το Bazzargan και να κινηθώ προς το Dogubayazit (Τουρκία) που απείχε μόλις 35 χλμ από τα σύνορα. Από την Marand συνέχισα προς Hacilar, Maku. Στο Maku φούλαρα βενζίνη, αν και πιο μετά στο Bazzargan, ακριβώς πάνω στα σύνορα, έχει και βενζίνη και γκάζι.
Στο Bazzargan έφτασα 13:30 τοπική ώρα. Είχα οδηγήσει 30 ώρες σερί και είχα διανύσει 2364,5χλμ. Αυτό είχε γράψει το κοντέρ.
Η επιλογή αυτής της εξόδου δεν αποδείχθηκε σοφή. Ενώ λόγω κολαούζου δεν καθυστέρησα με τα χαρτιά, επειδή αυτό είναι το κύριο πέρασμα οι αμοιβές είναι αυξημένες. Ένιωσα σαν να ζω την μέρα της μαρμότας. Οι τελώνηδες μου κουνούσαν τα χαρτιά μου, και μου ζήταγαν 30€ για να μου τα δώσουν. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είχα μείνει από ψιλά χαρτονομίσματα. Τους έκανα παζάρι αλλά λόγω έλλειψης 10ευρου τους έδωσα ένα εικοσάρικο μόνο και μόνο γιατί δεν είχα καμία όρεξη να συζητάω άλλο μαζί τους. Εντωμεταξύ ο ήλιος ήταν στα φόρτε του και με έλιωνε μέσα στην στολή. Το μόνο που ήθελα ήταν να ξεμπλέξω. Σιχτίρισα τον εαυτό μου που διάλεξα αυτό το πέρασμα αλλά δεν μπορούσα πλέον να κάνω κάτι.
Το κερασάκι στην τούρτα της ειρωνείας ήταν ό,τι ενώ είχα τελειώσει με τα χαρτιά σε λιγότερο από μισή ώρα, έφαγα 40 λεπτά κάτω από τον ήλιο περιμένοντας να ανοίξουν οι Ιρανοί την πύλη για να περάσω στην τουρκική πλευρά και ας είχα τελειώσει με τα διεκπεραιωτικά. Μαζί μου στην ουρά ήταν και ένας τούρκος, σακακωμένος με ένα καγιέν ο οποίος φώναζε, έβριζε, έπαιρνε τηλέφωνα, μίλαγε στους φρουρούς, γκρίνιαζε στους στρατιώτες, στους τελώνηδες και έκανε σαματά για να ανοίξει η πύλη.
Για να είμαι ειλικρινής πιστεύω ότι εξαιτίας του δεν άνοιγαν την πύλη. Για σπάσιμο στον τούρκο που τους είχε ζαλίσει τα ούμπαλα. Στην πλευρά της τουρκίας δεν καθυστέρησα πάνω από 20 λεπτά. Ο τούρκος τελώνης, που μόλις είχε γυρίσει από διακοπές στην Κω, ανέλαβε οικειοθελώς την διεκπεραίωση των εγγράφων μου και αφού, προς έκπληξη των στρατιωτών, δεν έψαξε καθόλου το μηχανάκι με καλωσόρισε στην τουρκία ανοίγοντάς μου την πύλη και μιλώντας μου Ελληνικά. Με αυτά και αυτά βγήκα στον δρόμο για το Dogubayazit στις 14:50. Στα δεξιά μου υψωνόταν το Αραράτ. Είχα ξεχάσει πόσο όμορφο είναι.
326203
Κατά τις 15:30 είχα φτάσει στην πόλη. Πήγα στο ίδιο ξενοδοχείο(όπως πριν 2 χρόνια), πάρκαρα το μηχανάκι στο ίδιο σημείο, και έτρεξα για μπάνιο.
326204
Το νερό όμως ήταν κομμένο και θα ερχόταν το βράδυ. Ε και; τι στην ευχή σκέφτηκα και την έπεσα για ύπνο. Κάθισα δύο μέρες εκεί. Την πρώτη κοιμήθηκα όσο δεν έχω κοιμηθεί ποτέ στην ζωή μου. Τα χιλιόμετρα με είχαν εξαντλήσει και το σώμα μου χρειαζόταν απεγνωσμένα ξεκούραση. Την δεύτερη, έκανα μία βόλτα με τα πόδια σε ολόκληρη την πόλη για να χαζέψω τους κατοίκους της.
326205
326206
Αυτό όμως που διαπίστωσα ήταν η αυξημένη αστυνομική και στρατιωτική παρουσία σε όλη την πόλη και τα περίχωρά της.
Λίγα λόγια για το Ιράν.
Το Ιράν μου φάνηκε ακόμα πιο δυτικό ειδικά ως προς τον τρόπο της κατανάλωσης. Κινητά τηλέφωνα παντού (smartphones + iphones), δυτικό ντύσιμο, καινούργια αυτοκίνητα, διαφημίσεις με γαριδάκια και αναψυκτικά στην τηλεόραση, τηλεοπτικές σειρές δυτικού τύπου, ταχυφαγεία δυτικού τύπου. Μέχρι και καγιέν είδα με ιρανικές πινακίδες στον δρόμο. Σύγχρονες κατασκευές ξεφυτρώνουν παντού ενώ οι νεαρές στις μεγάλες πόλεις δεν είναι και πολύ φαν της σαρίας. Φοράνε μόνο την μπούργκα και το υπόλοιπο σώμα τους είναι ακάλυπτο.
Στον αντίποδα λόγω των γεγονότων σε Πακιστάν, Συρία και Ιράκ τα μέτρα ασφαλείας έχουν δραματικά αυξηθεί. Πάρα πολλά μπλόκα, καχυποψία, έλεγχοι, έλεγχοι, έλεγχοι. Το οξύμωρο είναι πως το Ιράν αυτή την στιγμή είναι το πιο ασφαλές κράτος στην περιοχή και από ότι φαίνεται έχει τον τρόπο του να παραμείνει. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν κάποια στιγμή οι Αμερικάνοι τα ξαναέβρισκαν μαζί του και το έκαναν ξανά «χωροφύλακα» στην μέση Ανατολή όπως επί εποχής Σάχη.
Για όσους ενδιαφέρονται να οδηγήσουν στην χώρα έχω να πω τα εξής: Προσοχή στον δρόμο. Οδηγούν χωρίς οδική παιδεία και τα ατυχήματα είναι πολλά και συχνά.
326207
326208
326209
Μέσα στις μεγάλες πόλεις δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα. Οδηγούν σαν τρελοί. Τόσο απλά. Τα μηχανάκια περνάνε κάργα τα κόκκινα. Τα αυτοκίνητα όχι και τόσο. Όμως τα αυτοκίνητα γεμίζουν κάθε πιθαμή της ασφάλτου. Μην παραξενευτείτε αν νιώσετε κάτι σε απόσταση αναπνοής ενώ είστε στην αριστερή λωρίδα από τα αριστερά σας. Σαν τα γατιά οι ιρανοί οδηγοί όπου βρουν κενό τρυπώνουν. Ξεχάστε τα περί προτεραιότητας και τα ρέστα. Προτεραιότητα έχουν όλοι και όποιος αντέξει.
Τεράστια προσοχή στα «δαχτυλίδια» και τις εισόδους και εξόδους τους. Το ότι κάποιο Ι.Χ. βγαίνει από το δαχτυλίδι και εισέρχεται στον δρόμο ταχείας κυκλοφορίας από δεξιά δεν σημαίνει ότι στα καπάκια δεν θα διασχίσει με μεγάλη ταχύτητα όλες τις λωρίδες για να πάει τέρμα αριστερά. Εκτός των πόλεων τα πράγματα είναι πιο μαζεμένα. Καταρχήν να γνωρίζετε ότι οι πινακίδες με μπλε χρώμα είναι για τον αυτοκινητόδρομο (3+1 λωρίδες ανά κατεύθυνση), ενώ οι πινακίδες με πράσινο χρώμα είναι για τον εθνικό δρόμο (2 λωρίδες ανά κατεύθυνση). Αντίθετα δηλαδή από ότι ισχύει στην χώρα μας και στην Ε.Ε.
Οι αυτοκινητόδρομοι δεν έχουν περίφραξη στις άκρες τους και αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος ανησυχίας για όσους επιλέξουν να οδηγήσουν βράδυ. Είδα πολλά ζώα (σκύλους κυρίως) πατημένα στους αυτοκινητόδρομους. Από τα σύνορα της Τουρκίας μέχρι το Kashan τα φορτηγά αποτελούν περίπου το ¼ των οχημάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους (εκτός πόλεων). Στις υπόλοιπες κεντρικές οδικές αρτηρίες που οι πόλεις και τα χωριά μειώνονται, αποτελούν το 1/3 και το νούμερο αυτό είναι πραγματικό και όχι υπερβολή. Τα φορτηγά αποτελούν την ραχοκοκαλιά των μεταφορών της χώρας. Μεταφέρουν τα πάντα. Από τρόφιμα, πέτρες, καύσιμα, σίδερα μέχρι και φορτηγά.
326210
Με δεδομένη την έλλειψη ανταλλακτικών για τις εναέριες μεταφορές και την ελάχιστη ανάπτυξη του σιδηρόδρομου θα τα βρείτε παντού να κάνουν προσπεράσεις σε ανηφόρες, κατηφόρες, τούνελ, γέφυρες, αντίθετο ρεύμα, πάντα χωρίς φλας. Παρόλα αυτά έχουν έναν απλοϊκό κώδικα οδήγησης τον οποίο τον τηρούν σχετικά. Αν σε δουν πίσω τους στο αριστερό ρεύμα θα κάνουν δεξιά για να τους προσπεράσεις. Αν σε δουν πίσω τους και το φορτηγό είναι στο δεξί ρεύμα και θέλει να προσπεράσει το πιθανότερο(ποσοστό 90%) είναι να κάνει την κίνηση για προσπέραση και όποιον πάρει ο χάρος.
Περίπου κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα αυτοκίνητα. Το βράδυ η οδήγηση είναι δυσκολότερη γιατί όλοι οδηγούν με τους προβολείς ανοιχτούς. Τι και αν σκεπάζεις τον καθρέφτη, τι και αν τους κάνεις νόημα να κλείσουν τα ρημάδια τα προβόλια, δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Οι πινακίδες τους εκτός του ότι δεν έχουν καλή αντανάκλαση στο φως, έχουν και πολύ μικρά γράμματα οπότε την νύχτα πρέπει να φτάσεις αρκετά κοντά για να δεις τι γράφουν. Γενικά μέχρι να καταλάβεις πως παίζεται το έργο πρέπει να είσαι σε συνεχή εγρήγορση, κάτι που από ένα σημείο και μετά σε κουράζει. Το βράδυ πάντως η οδήγηση σε ήσυχα κομμάτια με καθαρό ουρανό είναι ανεπανάληπτη εμπειρία.
Κάτι που μου έκανε εντύπωση ήταν και τα διόδια.
326211
Διόδια υπάρχουν από το Kashan μέχρι και την Ταυρίδα (περίπου 900 χλμ) και είναι, αν μέτρησα σωστά, οκτώ στο σύνολό τους. Τα εκδοτήρια είναι στις εισόδους και τις εξόδους των πόλεων. Αν κάποιος μπει από τον αυτοκινητόδρομο, στα όρια της πόλης πληρώνει στην είσοδο. Αν παραμείνει στον αυτοκινητόδρομο και συνεχίσει φτάνοντας στα όρια της πόλης αλλά στην έξοδό της, δείχνει το χαρτάκι και περνάει χωρίς να ξαναπληρώσει. Δηλαδή κάποιος που κάνει αυτή την απόσταση ουσιαστικά πληρώνει 4 φορές και άλλες 4 φορές δείχνει το χαρτάκι του και περνάει.
Οι τιμές είναι αστείες, κάπου 0,5€ με 1,2€ για τα αυτοκίνητα και 1,5€ με 2€ για τα φορτηγά. Δηλαδή κάτω από 5€ για 900χλμ. Επειδή απαγορεύονται τα μηχανάκια στους αυτοκινητόδρομους δεν υπάρχει αντίτιμο για εμάς και για αυτό δεν πλήρωσα πουθενά. Περνούσα τα διόδια και σκεφτόμουνα που είναι ο μπόμπολας να κάνει την μπίζνα του εδώ και να γεμίσει το Ιράν με τα διόδια-φανάρια όπως έχει κάνει και στην χώρα μας.
Τουρκία
Από το Dogubayazit ξεκίνησα το πρωί. Πέρασα Agri, Horasan, Erzerum. Διάσπαρτες σκηνές από πρόσφυγες ήταν στημένες κατά μήκος της διαδρομής. Σύριοι; Ιρακινοί; Κούρδοι; Ένα ήταν σίγουρο. Ήταν άνθρωποι χωρίς πατρίδα που προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Θύματα ενός παιχνιδιού στο οποίο δεν ζήτησαν να συμμετάσχουν.
326212
Αυτό όμως δεν εξηγούσε την αυξημένη στρατιωτική παρουσία στους δρόμους. Στρατιωτικά μπλόκα, τζανταρμά (στρατοχωροφυλακή), έλεγχοι, στρατιωτικά οχήματα τύπου «αύρα» με 50άρια πυροβόλα μέχρι και 200χλμ μέσα στην ενδοχώρα.
326213
Και λέω δεν εξηγείται γιατί ο τούρκος δεν έχει το μεγάλο πρόβλημα στα βορειοανατολικά του σύνορά. Το πρόβλημα το έχει στα νοτιοανατολικά και ειδικά στα νότια. Το περίεργο είναι ότι στα σύνορα με το Ιράκ και την Συρία, που είναι οι τζιχαντιστές και σφάζουνε τον κόσμο, δεν είδα τέτοια στρατιωτική παρουσία όταν πέρασα ερχόμενος… Πολύ κολλεγιάρης μου φαίνεται ο ερντογάν ...
Συνέχισα προς Erzincan, Σεβάστεια. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το κομμάτι με τα υψίπεδά του.
326214
Κάπου εκεί διέσχισα και το πέρασμα Kizildag στα 2190μ, το οποίο όμως, προς απογοήτευσή μου, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο τουλάχιστον από πλευρά φυσικής ομορφιάς. Ίσως το χειμώνα να είναι πιο εντυπωσιακό, δεν ξέρω.
326215
Ακολούθησα κατεύθυνση προς Άγκυρα. Πέρασα διαδοχικά Yidizeli, Yozgat, Kirikale, μπήκα στον περιφερειακό της Άγκυρας και βγήκα στον Ε90/D200 με κατεύθυνση το Polatli, ενώ ο ήλιος μου έκανε παράξενα παιχνίδια με τα σύννεφα
326216
Διασχίζοντας τον περιφερειακό της Άγκυρας με έκπληξη είδα ότι υπήρχαν συγκροτήματα πολυκατοικιών περιφραγμένα με μάντρα και κάγκελα και είσοδο με φυλάκιο μπάρες και σεκιούριτι. Διάβασα σε ένα από αυτά μια τεράστια περιγραφή «CRYSTAL TOWERS» ενώ σε ένα τοίχο έγραφε Α-4. Προφανώς υπήρχαν άλλα τρία τέτοια συγκροτήματα στον τομέα Α. Καλωσορίσατε στον καπιταλισμό σκέφτηκα και συνέχισα τον δρόμο μου.
Στο Polatli έκανα μία διανυκτέρευση. Δεν είναι καμια ιδιαίτερη πόλη. Έχει ένα τεράστιο στρατόπεδο μέσα στην πόλη αλλά είναι σχετικά ευχάριστη για μία μικρή βόλτα με τα πόδια. Συνέχισα προς Sivrihisar ακολουθώντας τον Ε90. Από εκεί μπήκα στον Ε96/D260 και πέρασα το Bayat και το Αφιόν Καραχισάρ. Μου έμενε μια τελική ευθεία για την θάλασσα περίπου 425χλμ. Πέρασα Usak, Kula(πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος) Salihli και έφτασα στην Σμύρνη.
Επειδή τα πλοία για Χίο έφευγαν 18:00 με 19:00 από το Τσεσμέ είχα φροντίσει να αφήσω κανα τρίωρο για να κάνω μια βόλτα από την Σμύρνη. Η Σμύρνη έχει πληθυσμό περίπου 4.000.000 και πάρα μα πάρα πολύ κίνηση στους δρόμους. Οι υποδομές της είναι καλές. Όμως η πόλη δεν είναι φτιαγμένη για τόσο πολύ κόσμο. Παρά το πλήθος των γεφυρών και των δρόμων, η κίνηση είναι ασφυκτική και το μποτιλιάρισμα συνεχές.
Υπάρχει το σύγχρονο κομμάτι με τα καινούργια κτίρια, τις πολυκατοικίες και τις πολυτελείς κατοικίες, αλλά η ομορφιά για μένα ήταν στους λόφους με τα παλιά σπίτια.
326217
Περιπλανήθηκα λίγο εκεί και προσπάθησα να φανταστώ πως ζούσαν εκεί οι άνθρωποι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Επειδή οι ρίζες μου κρατάνε από Καισάρια και Ικόνιο ένιωσα πολύ άβολα όταν είδα την προτομή του κεμάλ σκαλισμένη σε ένα βράχο μέσα στην πόλη. Άντε και στα βραχώδη όρη σκέφτηκα και αποφάσισα να ολοκληρώσω την βόλτα μου.
326218
Έφυγα για Τσεσμέ και από εκεί πήρα το πλοίο για Χίο. Στις 23:10 πήρα το πλοίο για Πειραιά.
Όταν πάτησα το πόδι μου στην Χίο είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Έχοντας ζήσει αρκετές μέρες από την «άλλη πλευρά» και βιώνοντας τα συνεχή μπλόκα και τους ελέγχους, βλέποντας τις καφετέριες γεμάτες και τον κόσμο ατάραχο σκέφτηκα ότι κοιμόμαστε με τα τσαρούχια (όπως πάντα).
Τώρα το τι θα έπρεπε να γίνει και να μην γίνει είναι άλλη τεράστια κουβέντα, οπότε δεν μπαίνω καν στον κόπο να την ανοίξω. Το κινητό μου είχε κολλήσει σε turkcell σε εκνευριστικό σημείο ενώ οι Σύριοι μετανάστες στο πίσω μέρος του κάστρου ήταν άλλη μια γροθιά στο στομάχι. Όπως και πριν φύγω έτσι και τώρα αγόρασα μερικά τρόφιμα και τους τα έδωσα, το λιγότερο που μπορεί να κάνει κανείς για αυτούς που τους έχουν «κλέψει» την πατρίδα και τα σπίτια τους.
Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής όσο ήμουν στην τουρκία σκεφτόμουνα πόσο άτυχος ήμουν, ότι με έχουν μουντζώσει, ότι ξόδεψα πολύ χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, ότι θα κλείσουν τώρα οι δρόμοι και δεν θα πάω ποτέ στο Νεπάλ και άλλα τέτοια πολλά. Ήμουν ένας μικρός Ξανθόπουλος με κράνος.
Σιγά σιγά όμως θυμήθηκα δύο φίλους, άνεργους, που από την άνοιξη έφυγαν για να βρουν μεροκάματο σε νησιά, ενώ εγώ έκανα σχέδια και έβγαζα διαδρομές για το καλοκαιρινό μου ταξίδι, τους άστεγους στην Αθήνα, την στιγμή που εγώ κοιμάμαι έξω από επιλογή και όχι από ανάγκη, τις αυτοκτονίες από την απελπισία, ενώ εγώ χαιρόμουνα με γεμάτο το στομάχι να σχεδιάζω ταξίδια, και είπα στον εαυτό μου μαζέψου γιατί έχεις ξεφύγει. Έφαγα και την σφαλιάρα με τους μετανάστες που είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Οι φίλοι μου χωρίς δουλειά, αυτοί χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτι και εγώ να γκρινιάζω που δεν είχε πλοίο για το Καράτσι... Ορισμένα πράγματα τα βλέπεις, τα ζεις, τα συγκρίνεις καθημερινά σε στεναχωρούν επιφανειακά αλλά δεν τα συνειδητοποιείς και όταν τα συνειδητοποιείς πραγματικά σε πονάει…
Από την φετινή μου περιπλάνηση κατέληξα ότι να πάει να γαμηθεί και το Νεπάλ και τα βουνά του. Τα ρημάδια εκεί είναι και δεν θα φύγουν, οπότε κάποια στιγμή μπορεί και να τα πατήσω. Το φετινό μου συμπέρασμα είναι ότι εύχομαι στους φίλους μου και σε όλους τους φίλους (και τους δικούς τους φίλους) που διαβάζουν αυτές τις γραμμές να έχουν υγεία και μια δουλειά για μια αξιοπρεπή ζωή.
Ευχαριστώ τα παιδιά του site για την φιλοξενία τους και ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου.
Καλό καλοκαίρι να έχουμε._
taisteal
03/11/2014, 03:15
Πολλα θα ηθελα να γραψω αλλα θα περιοριστω σ'αυτο.
Απο τα ωραιοτερα ταξιδιωτικα που εχω διαβασει,για πολλους λογους,αλλα κυριως ο τροπος που ''βλεπεις''τα μερη που ταξιδευεις.
Να εισαι καλα και να πραγματοποιησεις και τα επομενα σχεδια σου.
Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες
:beer::beer::beer::beer::beer: :wave2:
spyrakos35
03/11/2014, 04:46
Σε όλη την διαδρομή της επιστροφής όσο ήμουν στην τουρκία σκεφτόμουνα πόσο άτυχος ήμουν, ότι με έχουν μουντζώσει, ότι ξόδεψα πολύ χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω, ότι θα κλείσουν τώρα οι δρόμοι και δεν θα πάω ποτέ στο Νεπάλ και άλλα τέτοια πολλά. Ήμουν ένας μικρός Ξανθόπουλος με κράνος.
Σιγά σιγά όμως θυμήθηκα δύο φίλους, άνεργους, που από την άνοιξη έφυγαν για να βρουν μεροκάματο σε νησιά, ενώ εγώ έκανα σχέδια και έβγαζα διαδρομές για το καλοκαιρινό μου ταξίδι, τους άστεγους στην Αθήνα, την στιγμή που εγώ κοιμάμαι έξω από επιλογή και όχι από ανάγκη, τις αυτοκτονίες από την απελπισία, ενώ εγώ χαιρόμουνα με γεμάτο το στομάχι να σχεδιάζω ταξίδια, και είπα στον εαυτό μου μαζέψου γιατί έχεις ξεφύγει. Έφαγα και την σφαλιάρα με τους μετανάστες που είναι σε ακόμα χειρότερη μοίρα. Οι φίλοι μου χωρίς δουλειά, αυτοί χωρίς πατρίδα, χωρίς σπίτι και εγώ να γκρινιάζω που δεν είχε πλοίο για το Καράτσι... Ορισμένα πράγματα τα βλέπεις, τα ζεις, τα συγκρίνεις καθημερινά σε στεναχωρούν επιφανειακά αλλά δεν τα συνειδητοποιείς και όταν τα συνειδητοποιείς πραγματικά σε πονάει…
._
:beer:
filipp0s
03/11/2014, 08:00
Απο τα ωραιοτερα ταξιδιωτικα που εχω διαβασει,για πολλους λογους,αλλα κυριως ο τροπος που ''βλεπεις''τα μερη που ταξιδευεις.
Αυτο ακριβως ηθελα να γραψω κι εγω.
Να σαι καλα, στα επομενα :beer::beer::beer::beer:
Και μόλις διαβάστηκε άλλο ένα ξεχωριστό ταξιδιωτικό ή μήπως ταξιδευτικό;
Να σαι καλά παληκάρι και θα το πετύχεις κάποια στιγμή το καράβι που ζητάς.
Να είσαι καλά να πας παντού! :beer::wave2::D
nicksior
03/11/2014, 09:43
Φίλε wanaka σε ευχαριστώ !
alexxxcbr
03/11/2014, 10:01
Να σαι καλα φιλε.Ευχομαι να μπορεις να ταξιδευεις παντα.:beer:
Μaggellanos
03/11/2014, 10:17
Ομορφο και ιδιαιτερο ταξιδι.Ευχαριστουμε που το μοιραστηκες.:beer:
sapila racing
03/11/2014, 10:19
Ευχαριστούμε που το μοιραστηκες μαζί μας. :beer:
Και ναι, φυσικά έχεις δίκιο στο συμπέρασμα που κατέληξες.
Από την φετινή μου περιπλάνηση κατέληξα ότι να πάει να γαμηθεί και το Νεπάλ και τα βουνά του. Τα ρημάδια εκεί είναι και δεν θα φύγουν, οπότε κάποια στιγμή μπορεί και να τα πατήσω. Το φετινό μου συμπέρασμα είναι ότι εύχομαι στους φίλους μου και σε όλους τους φίλους (και τους δικούς τους φίλους) που διαβάζουν αυτές τις γραμμές να έχουν υγεία και μια δουλειά για μια αξιοπρεπή ζωή.
Ευχαριστώ τα παιδιά του site για την φιλοξενία τους και ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα με την πολυλογία μου.
Καλό καλοκαίρι να έχουμε._
Εμείς ευχαριστούμε για το ωραίο ταξιδιωτικό, άλλη μία φορά. :beer:
Bladerunner
03/11/2014, 11:57
Το συμπέρασμα που κατέληξες είναι αυτό που μας κάνει να χαιρόμαστε με αυτά που έχουμε κι αυτά που μπορούμε να κάνουμε.
Νά 'σαι καλά που μοιράστηκες το ταξίδι σου. :beer:
amyroukai
03/11/2014, 16:00
Να 'σαι καλά και θα έχεις ευκαιρίες.
Μακάρι να βρούμε και οι άλλοι που συνταξιδέψαμε με τα γραπτά σου.
Ευχαριστώ για την "πολυλογία" :)
Bob_o_mastoras
03/11/2014, 16:29
Πολυ ωραιο ταξιδι! Ευχαρισουμε για τον κοπο σου να το μοιραστεις!!
Τα Ιμαλαϊα οχι μονο δε φευγουν αλλα συνεχιζουν να αναπτυσονται σε μεγεθος χρονο με το χρονο! Οποτε μη φοβασαι καθολου! :D
stavrouliasp
03/11/2014, 16:44
Μπράβο ρε φίλε. Μπράβο.
Κρίμα που δε κατάφερες να μπεις Πακιστάν, ελπίζω να την επόμενη φορά να τα καταφέρεις! Μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Μήπως θα μπορούσες να γράψεις κανά δυο λόγια και για τον "σύντροφό" σου σε αυτό το ταξίδι; Για το μηχανάκι δηλαδή.
Απιθανο ταξιδι. Πολλα μπραβο φιλε :beer:
Το συμπέρασμα που κατέληξες είναι αυτό που μας κάνει να χαιρόμαστε με αυτά που έχουμε κι αυτά που μπορούμε να κάνουμε.
Νά 'σαι καλά που μοιράστηκες το ταξίδι σου. :beer:
+1 :beer:
Ευχαριστούμε πολύ που το μοιράστηκες:beer:το παρακολούθησα απ την αρχή αχόρταγα ,με αγωνία και χαμογελο
ο γραπτός σου λ'ογος αληθινός και χωρις προκαταλήψεις ,ανθρώπινος
με το καλο στο επομενο,ευχαριστούμε!
Κρίμα που δε κατάφερες να μπεις Πακιστάν, ελπίζω να την επόμενη φορά να τα καταφέρεις! Μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Μήπως θα μπορούσες να γράψεις κανά δυο λόγια και για τον "σύντροφό" σου σε αυτό το ταξίδι; Για το μηχανάκι δηλαδή.
Εξαιρετική ιδέα δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Παίρνω μερικές μέρες χρόνο και θα το προσπαθήσω. (και ότι βγει):D
Ευχαριστώ όλα τα παιδιά για την ζεστή τους ανταπόκριση. Καλά ταξίδια σε όλους μας !!!
μονορουφι πηγε μολις....
η σκοπια του παρατηρητη που χαζευει τα απλα πραγματα, πως ειναι οι κοκακολες, πως συμπεριφερεται ο ταξιτζης, αν φοραει καπελο σοφερ ο τσος, αν κανουν μπανιο με την μπουργκα ολα αυτα δεν περναν απαρατηρητα.
σευχαριστω και σου ευχομαι νεπαλ :beer:
taisteal
04/11/2014, 01:07
μονορουφι πηγε μολις....
η σκοπια του παρατηρητη που χαζευει τα απλα πραγματα, πως ειναι οι κοκακολες, πως συμπεριφερεται ο ταξιτζης, αν φοραει καπελο σοφερ ο τσος, αν κανουν μπανιο με την μπουργκα ολα αυτα δεν περναν απαρατηρητα.
σευχαριστω και σου ευχομαι νεπαλ :beer:
Και μονος
Και χωρις GPS...
:a23:
Pan (dvs)
04/11/2014, 08:04
Εξαιρετική ιδέα δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Παίρνω μερικές μέρες χρόνο και θα το προσπαθήσω. (και ότι βγει):D
Kαι κανενα κοστολογιο.
Πολλοι νομιζουνε οτι ενα ταξιδι σαν και αυτο ,κοστιζει μια περιουσια.
LOUKILOUK
04/11/2014, 16:57
μπράβο και πάλι μπράβο...:beer::wave2:
Ενα ευχαριστώ που με "ταξιδεψες",που με έβγαλες απο το δωμάτιο μου, με "ίδρωσες", με "ταλαιπώρησες" στην έξοδο απο την πόλη, και με "στεναχώρησες" που δεν είχε πλοίο.
Τα Ιμαλάια είναι εκει και σε περιμένουν !
Αφού το θες θα γίνει.
:beer:
miscelano
04/11/2014, 18:29
κατι τετοια θρεντ υπαρχουν στο μοτο και καραγουσταρω να μπαινω....να σαι καλα ρε φιλε και σου ευχομαι την επομενη φορα να φτασεις....μια του κλεφτη δυο κλπ...
Κρίμα που δε κατάφερες να μπεις Πακιστάν, ελπίζω να την επόμενη φορά να τα καταφέρεις! Μ' αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Μήπως θα μπορούσες να γράψεις κανά δυο λόγια και για τον "σύντροφό" σου σε αυτό το ταξίδι; Για το μηχανάκι δηλαδή.
Δεν είμαι «φαν» του αυτοκινήτου. Δεν είχα ποτέ αυτοκίνητο. Θα οδηγήσω όποτε χρειαστεί, αλλά η συνειδητή επιλογή του μεταφορικού μέσου για μένα είναι η μηχανή. Όταν προ εικοσαετίας απέκτησα το πρώτο μου μηχανάκι (ένα Super Tenere 750) πίστευα ότι σαν αναβάτης έχω ημερομηνία λήξης. Οι εικόνες που είχα αποκομίσει από την χώρα μας για την ηλικία των οδηγών σταματούσαν κάπου γύρω στα πενήντα. Το στερεότυπο αυτό έσπασε, ευτυχώς, το 2000 όταν βγήκα πρώτη φορά εξωτερικό με τον κάπτεν. Στον παγετώνα Grossglockner στην Αυστρία είδα ένα ζευγάρι Φιλανδών γύρω στα εξήντα πάνω σε ένα bmw (νομίζω ήταν 1100). Εκείνη την στιγμή κατάλαβα ότι έχω αρκετό χρόνο για να γυρίσω ακόμα και όλο τον κόσμο αν το θελήσω...
Το δέσιμό μου με το μηχανάκι και την ζωή που συνεπάγεται αυτό ξεκίνησε από την πρώτη μέρα που καβάλησα. Πως νιώθεις όταν μετά από πολλές δοκιμές ρούχων βρίσκεις αυτό που σου ταιριάζει και σου αρέσει; και δεν σε ενοχλεί, και είναι φτιαγμένο για το σώμα σου; Κάπως έτσι ένιωσα και εγώ. Μου πάει πιο πολύ η σέλα παρά το κάθισμα.
Με τα χρόνια έμαθα να είμαι λιτός στην ζωή μου, γιατί και στο μηχανάκι δεν μπορείς να φορτώσεις πολλά πράγματα. Παίρνεις μόνο τα απαραίτητα. Έμαθα να είμαι προσεκτικός και να έχω υπομονή γιατί όλοι (και πρώτος εγώ) θέλουν το βράδυ να γυρίσεις σπίτι. «Ωρίμασα» μέσα από αυτόν τον τρόπο ζωής. Έμαθα να συγκρατώ τις ορμές μου για επίδειξη (με πολύ τύχη το ξεπέρασα αυτό το στάδιο) να σέβομαι τον εαυτό μου και να παρατηρώ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.
Το σώμα μου συνήθισε τις διαφορές θερμοκρασίας και τώρα έχω κάποιες παραπάνω αντοχές στο κρύο. Το κυριότερο όμως ήταν ότι έμαθε να το «χτυπάει» ο αέρας και να συνδέεται έτσι με το περιβάλλον γύρω του. Η αίσθηση αυτή είναι πλέον και το πιο απολαυστικό στοιχείο για μένα. Αυτή η μυρωδιά της ελευθερίας που αποκτάς όταν «αναμειγνύεσαι» με την φύση καθώς οδηγείς. Αυτή η αμεσότητα «επικοινωνίας» που έχεις με το περιβάλλον καθώς αισθάνεσαι το κρύο, την ζέστη, τις μυρωδιές της φύσης, και τις πανοραμικές ευρυγώνιες εικόνες που «τραβούν» τα μάτια σου. Στοιχεία που το μέταλλο και το γυαλί των αυτοκινήτων απλά κρατούν έξω από την πόρτα.
Κάποιες φορές, όταν είμαι σε ταξίδι και κάνω κάποια στάση, πιάνω τον εαυτό μου να σχηματίζει ένα απαλό μειδίαμα όταν τα μάτια μου πέφτουν πάνω στο μηχανάκι. Είναι η επιβεβαίωση ότι μπορώ να πάρω χαρά και να αντλήσω αισιοδοξία από μία απλή κατανάλωση χιλιομέτρων. Είναι πολλές οι στιγμές που πραγματικά χαίρομαι όταν οδηγώ.
Δεν θα μπορούσα να βγω εξωτερικό χωρίς το μηχανάκι μου. Χωρίς το «σύντροφό μου» όπως εύστοχα παρατήρησες φίλε MISKIN. Mόνο που ο σύντροφός μου δεν είναι μόνο το μηχανάκι που αυτή την στιγμή καβαλάω. Είναι και ολόκληρος ο τρόπος ζωής που πηγάζει από αυτό._
Kαι κανενα κοστολογιο.
Πολλοι νομιζουνε οτι ενα ταξιδι σαν και αυτο ,κοστιζει μια περιουσια.
κοστολόγιο, ο μεγάλος άγνωστος ...:cry:
938,8€.
Καταρχήν να έχετε υπόψιν ότι πολλά έξοδα δεν έχουν να κάνουν με το ταξίδι αλλά με την προετοιμασία για αυτό. Μάλιστα όταν κάποιος ταξιδέψει εκτός Ευρώπης θα παρατηρήσει ότι το κόστος βενζίνης και διαμονής σε κάποιες χώρες είναι μηδαμινό.(π.χ Ιράν)
Στο δια ταύτα. Το ταξίδι μου κόστισε 855,5€ + 114$. Αν τα αναγάγουμε σε ευρώ βγαίνει 938,8€. Το ποσό όμως είναι πλασματικό γιατί αναγκάστηκα να περάσω την τουρκία 2 φορές και να πληρώσω καραβιάτικα 2 φορές (από Πειραιά προς Χίο και από Χίο προς τσεσμέ και αντίστροφα). Το μπάτζετ μου ήταν 3.800€. Το αεροπορικό εισιτήριο από Δελχί προς Αθήνα κόστιζε 335€ και το πλοίο που θα έβαζα το μηχανάκι για να το φέρει Πειραιά από 800 έως 1100€. Κατανάλωσα 523,02 λίτρα βενζίνης. Από αυτά έβαλα 17,03 λίτρα στην Ελλάδα (27,58€), 184,19 λίτρα στην τουρκία (περίπου 340€) και 321,8 λίτρα στο Ιράν (80,45€). Το ποσό στην τουρκία κανονικά θα έπρεπε να ήταν το μισό. Την επόμενη φορά, όποτε είναι αυτή, θα την περάσω την τουρκία μονορούφι(τώρα που πήρα το κολάι).
Στο δια ταύτα. Το ταξίδι μου κόστισε 855,5€ + 114$. Αν τα αναγάγουμε σε ευρώ βγαίνει 938,8€. Το ποσό όμως είναι πλασματικό γιατί αναγκάστηκα να περάσω την τουρκία 2 φορές και να πληρώσω καραβιάτικα 2 φορές (από Πειραιά προς Χίο και από Χίο προς τσεσμέ και αντίστροφα). Το συνολικό μπάτζετ μου ήταν 3.800€. Το αεροπορικό εισιτήριο από Δελχί προς Αθήνα κόστιζε 335€ και το πλοίο που θα έβαζα το μηχανάκι για να το φέρει Πειραιά από 800 έως 1100€. Οι Γάλλοι μου είπαν ότι είχαν βρει εταιρία με 500€ από Βομβάη για Μασσαλία αλλά δεν το έχω διασταυρώσει (ακόμα).
Κατανάλωσα 523,02 λίτρα βενζίνης. Η κατανάλωσή μου ανά χιλιόμετρο ήταν 20,53χλμ /λίτρο. Από αυτά έβαλα 17,03 λίτρα στην Ελλάδα (27,58€), 184,19 λίτρα στην τουρκία (περίπου 340€) και 321,8 λίτρα στο Ιράν (80,45€). Το ποσό στην τουρκία κανονικά θα έπρεπε να ήταν το μισό. Την επόμενη φορά, όποτε είναι αυτή, θα την περάσω την τουρκία μονορούφι(τώρα που πήρα το κολάι). Το συνολικό κόστος με σέρβις, βίζες εισιτήρια, τα πάντα όλα, ήταν 2074,20€.
Παραθέτω μέρος των εξόδων. Λάστιχα + δισκόπλακες + τακάκια 550€. Εισιτήρια για Χίο και Πειραιά 52,50€ + 43€. Εισιτήρια για Τσεμέ και από τσεσμέ 40€ + 53€. Σέρβις μηχανής 100€. Βίζα Ιράν 50€ + 53 +36€(ασφάλεια ιντεραμέρικαν). Βίζα Πακιστάν 92€.Βίζα Ινδίας 52€. Φωτογραφίες για βίζα 13€. Χάπια ελονοσίας 40€. Εμβόλιο ηπατίτιδας Α' 26€. Χάπια υψόμετρου 2,70€ . carne de passage 105€.
Το συμπέρασμα είναι ότι μόλις φύγεις από τις ακριβές χώρες "Ελλάδα - τουρκία" οι χώρες που έπονται δεν σου ανεβάζουν το κοστολόγιο. Με την βενζίνη στο Πακιστάν 0,90€/ λίτρο και τα ξενοδοχεία 10 με 33€/διανυκτέρευση, στην Ινδία και Νεπάλ 1€/λίτρο και 10 με 15€ αντίστοιχα για διανυκτέρευση, ουσιαστικά έχεις φάει τον γάιδαρο και σου μένει η ουρά.
Το συνολικό μπάτζετ έγραψα ήταν 3800€. Αν αφαιρέσεις τα λάστιχα + δισκόπλακες + τακάκια 550€ πάμε στα 3.250€ Αν το σπάσεις ανά μέρα (ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να λείψω 31 μέρες) πάει περίπου στα 100€/μέρα. Δεν είναι λίγα αλλά δεν είναι και απαγορευτικά. Δεν θέλω να προσβάλω κάποιους γράφοντάς το αυτό. Προσωπικά έκανα ενάμιση χρόνο για να μαζέψω το ποσό, και αυτό σημαίνει ότι δεν έβγαινα έξω ούτε για καφέ πόσο μάλλον μάλλον για φαγητό ή για ποτό. Αλλά και αυτό είναι μια άλλη ιστορία ...
Δεν είμαι «φαν» του αυτοκινήτου. Δεν είχα ποτέ αυτοκίνητο. Θα οδηγήσω όποτε χρειαστεί, αλλά η συνειδητή επιλογή του μεταφορικού μέσου για μένα είναι η μηχανή. Όταν προ εικοσαετίας απέκτησα το πρώτο μου μηχανάκι (ένα Super Tenere 750) πίστευα ότι σαν αναβάτης έχω ημερομηνία λήξης.....
:hmm: ....... και σε κάποιο άλλο ταξιδιωτικό νομίζω σ' έχω δει με TA 650... έχουμε κοινή διαδρομή στα μηχανάκια(ΤΑ 600, ST 750, DL 650). Μακάρι να είχα και τη δυνατότητα να τα ταξιδεύω όπως εσύ. Μικρός όμως είμαι ακόμα (μόλις 40!) κάπου θα ξεπορτίσω και γω κάποια στιγμή!
billydurex
08/11/2014, 09:14
Συγχαρητήρια για το ταξιδι σου .ευχομαι και νεπαλ και θιβετ και οπου γουσταρεις και never give up
Ταξίδεψα νοερά μαζί σου. Σε συντρόφευα ετεροχρονισμένα και ήμουν δίπλα σου σε κάθε στροφή, σε κάθε σκέψη σου. Μπράβο φίλε για την όμορφη περιγραφή και τις όμορφες εικόνες. Συνέχισε να μας εμπνέεις με τα ταξιδιωτικά σου.
tsompanis
09/11/2014, 19:08
Πολύ ωραία βόλτα πρέπει να ήτανε!
Σε ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου,για το ωραίο ταξίδι που μοιράστηκες μαζί μας.
Χρήσιμες οι πληροφορίες σου για τις χώρες αυτές.
Ελπίζω να μην είναι ένα απο τα τελευταία ταξίδια στην περιοχή.αν και όπως φαίνεται προς τα εκεί πάει....
Εβίβες λοιπόν στα καλύτερα που έρχονται!!!
:beer::beer::beer::beer:
mhtsorodas
12/11/2014, 00:52
Τον ιουνιο ταξιδεψα κι'εγω στο Ιραν μονος.Σημερα ξαναπηγαμε "παρεα" .Να'σαι καλα αδερφε και να ταξιδευεις.
Χαλαλι οι μπυρες που ηπια βραδυατικα...!!!:beer:
Kostas2B
17/11/2014, 20:30
Ο τρόπος που γράφεις και μεταφέρεις ότι είδες και έζησες ειναι καταπληκτικός...Σε ευχαριστώ και εγω με τη σειρά μου και σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις τα ταξιδιωτικά όνειρα σου...
Με τα συμπεράσματα σου στο τέλος δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω 100%!
KotsosDR
19/11/2014, 19:32
:beer::beer::beer: πολυ ομορφη περιγραφη - ταξιδιωτικο !
Χαρά στο κουράγιο σου ρε μάγκα, ελπίζω την επόμενη φορά να είσαι πιο τυχερός και να φτάσεις στον προορισμό σου
Να εισαι σε κατασταση adv παντα και να πραγματοποιησεις το ονειρο σου.Οι περιγραφες σου ταιριαζουν απολυτα σε οσα εχω δει ταξιδευοντας σε χωρες παρομοιες με το Ιραν και Τουρκια.:beer:
Δεινόσαυρος
25/02/2015, 01:22
Φίλε σ' ευχαριστώ πολύ για αυτό το εξαιρετικό νήμα, το διάβασα πρόχειρα βιαστικά, αλλά θα κάτσω να το ξαναδιαβάσω όλο προσεκτικά όσον ούπω!
Μια σκέψη μόνο σχετικά με τα Ιμαλάια: έτσι σκατά που τα έχουν κάνει στο Πακιστάν / Αφγανιστάν, δεν θα ήταν πιο εύκολο να πάς Ινδιά, να αγοράσεις μια μηχανή Enfield Bullet 500αρα, που είναι και θρύλος στη χώρα, να κάνεις την τσάρκα σου (σε φούλ Ινδική ατμόσφαιρα) και να την ξαναπουλήσεις στο τέλος;
φιλε το ταξιδι ηταν ολα τα λεφτα....η εστω τα μισα για εσενα , τα διπλα για ολους τους υπολοιπους απο εμας... δυστυχως τις υπερτατες ακαμπτες δυναμεις δν μπορεις να τις νικησεις...ισως δυσκολα τις αντιμετωπιζεις κιολας... ομως μολις το καταφερεις αυτο, φτιαχνεις αυτο που ο παραλληλισμος λεει...το μέταλλο του ταξιδευτη...αυτο που δειχνει στους υπολοιπους απο τι εισαι φτιαχμενος ...κ σε εσενα προσωπικα ποια ηταν τα ορια σου( τα οποια ξεπερασες) κ ισως σου δειχνει που κυμαινονται τα επομενα ορια σου...για να τα τεσταρεις στο μελλον....στο Νεπαλ ας πουμε...να σαι καλα γερος δυνατος κ να αμφιβαλλεις παντα για το οτιδηποτε ωσπου να το δεις μπροστα σου...και τοτε στην αναμετρηση αυτη ας κερδισει ο αλλος...δεν τρεχει τιποτα...η ιστορια γραφει και εμεις την παρατηρουμε και την διαβαζουμε....
intruder
13/12/2015, 21:14
Διαβαζοντας το ταξιδιωτικο σου ενα χρονο μετα,μου φαινεται προφητικο για τα γεωπολιτικα του δρωμενα......ωραιος ρε φιλε κατατοπιστικοτατος κ μοναχολυκος.Ευχομαι το ονειρο στα ιμαλαια καποτε να το ζησεις ετσι οπως εσυ το ονειρευτηκες....Σε ευχαριστουμε που μας ταξιδεψες στην ανατολη!!!:beer:
MESOLOGI
17/02/2016, 10:59
Στο μυαλό μου υπάρχει η σκέψη για γύρο Τουρκίας το καλοκαίρι (μαζεύω χρήματα κι όλο κάτι τυχαίνει....χμχμχμχμ) κι εσύ έχεις βαρεθεί την Τουρκία ήδη!
Εύγε και πάλι Εύγε!
dimitris777
18/02/2016, 18:59
2 χρονια μετα!!! Ψαχνω απο το καλοκαιρι πληροφοριες για το Ιραν και βλεποντας στο youtube υπαρχουν ελαχιστα ταξιδιωτικα γι΄αυτο το τοσο φιλοξενο κρατος.
Σε ευχαριστω φιλε που βρηκες χρονο και το ζησαμε μαζι σου με ενα μοναδικο τροπο γεματο σημαντικες πληροφοριες μεσα απο τη δικη σου ματια!
Υγεια να εχεις και θα τα καταφερεις με τα υπολοιπα που εχεις στο μυαλο σου και σιγουρα σχεδιαζεις κατι μετα απο 2 χρονια αυτου του ταξιδιωτικου.
Ευχαριστω!
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.