INDIA 2 ...the sequel

[Uriah Heep]

INDIA 2
Ταξιδιωτικές ιστορίες σε stand up συσκευασία.
Δεν περιέχουν γλουτένη.

Nοέμβριος 2014. Δελχί, περιοχή Paharganj 7 το πρωί. Το auto rickshaw σταματά στη στενή Arakhasan road. Δεν βλέπω πουθενά το guesthouse που έχω κλείσει και ο οδηγός, με καθαρόαιμο πεντιγκρί Ινδού απατεώνα, μου ζητάει το τηλέφωνο της ρεσεψιόν. Του το λέω. Καλεί. Μιλώντας σε ακατάλυπτα hindi μετά από 10 δεύτερα το γυρνάει στ' αγγλικά λέγοντάς μου: Speak with the receptionist. Big problem my friend..."
Αρπάζω το τηλέφωνο και με σπαραγμό ψυχής με πληροφορεί ο ρεσεψιονίστ ότι το guesthouse έπαθε από χθες black out στον πίνακα των ηλεκτρικών και δεν θα λειτουργήσει μέχρι ν' αποκατασταθεί η βλάβη. Με διαβεβαιώνει ότι δεν θα γίνει καμία χρέωση στην πιστωτική μου κάρτα και με τρεμάμενη φωνή ανθρώπινου ράκους μου ζητάει συγγνώμη και μου το κλείνει.
Ο Ινδός, σε φάση βωβού εσωτερικού σπαραγμού, παίρνει το τηλέφωνο και με ύφος υπερβολικής κατανόησης με καθησυχάζει, λέγοντάς μου να μην στενοχωριέμαι και ότι θα προσπαθήσει να μου "κλείσει" ένα καλό δωμάτιο σε άλλο ξενοδοχείο, χωρίς επί πλέον χρέωση για την διαδρομή.
Δεν πέρασε μία ώρα που πάτησα στην Ινδία κι αρχίσαν τα όργανα... Το σενάριο παλιό και βαθέως μεταχειρισμένο. "Φόρτωσα"...
"Πάνε με στο guesthouse μου αμέσως μη σου γα... ?" αντιστέκομαι με ηρωισμό.
"Είναι κλειστό το ξενοδοχείο σου μάι φρεντ" γρυλίζει ο Ινδός με έκδηλο πλέον το ξάφνιασμα στα ποντικίσια μάτια του.
"Δεν σε πληρώνω, κολ δε πολίς νάου" του φωνάζω διαβασμένος καλά, αφού γνώριζα ακόμα και το σημείο όπου υπήρχε Τουριστική Αστυνομία στην περιοχή.
Σπάζοντας όλα τα ρεκόρ θράσους, επιμένει να με πάει σε άλλο ξενοδοχείο και να μου χαρίσει τα κόμιστρα της διαδρομής.
Η φάση έχει λαστιχάρει και κατεβαίνω απ' το auto rickshaw με τσαμπουκαλεμένες κινήσεις Τεξανού Ranger. Φοράω γρήγορa το σακίδιό μου κοιτώντας γύρο τον χαμό που γινόταν. Μηχανάκια, αυτοκίνητα, rickshaw και πεζοί σε μια κυκλοφοριακή πρωινιάτικη παρτούζα. Βγάζω τον Lonely Planet ψάχνοντας τον χάρτη. Πριν προλάβω να τον ανοίξω, βλέπω τον Ινδό να κατεβαίνει απ' το auto rickshaw και με βραχνή φωνή να μου λέει να τον ακολουθήσω...
Μπαίνουμε σ' ένα στενό αδιέξοδο, όπου στο βάθος φαίνονταν η επιγραφή του guesthouse που είχα κλείσει. Η απόσταση των 50 μέτρων ήταν γεμάτη από άστεγους που κοιμόταν πάνω στον τσιμεντένιο δρόμο, τυλιγμένοι σε κουρέλια. Στα τελευταία μέτρα κάποιος μου τραβάει το χέρι, ζητώντας χρήματα τρίβοντας τα δόντια του με μια οδοντόβουρτσα ενώ ένας τελευταίος καθιστός δίπλα στο πλατύσκαλο της ρεσεψιόν, κάρφωνε στο πόδι του μία σύριγγα.
Σοκαρισμένος μπαίνω στον χώρο της ρεσεψιόν. Πίσω μου ο οδηγός του auto rickshaw. Με σβέρκο αυτοπροτεινόμενο για καρπαζιά μου ζητά το διπλό ποσό απ' αυτό που είχαμε συμφωνήσει. Εδώ έτσι δουλεύει το νταλαβέρι. Του δίνω τα μισά, του γυρίζω την πλάτη και απευθύνομαι στον ρεσεψιονίστ που βουτούσε ένα κομμάτι τσαπάτι σ' ένα χάρτινο κουπάκι με φακόριζο.
Ρωτάω για την κράτησή μου. Ψάχνει μασουλώντας αργά, βρίσκει το όνομά μου και μόλις καταπίνει την μπουκιά του, κάνει νόημα σ΄έναν μικρόσωμο 10χρονο πιτσιρικά με φάτσα που "έφερνε" σε gremlin, να μου δείξει το δωμάτιο.
Ο οδηγός του auto rickshaw βυθισμένος σε νέφη απογοήτευσης, μου ζητάει ακόμα 100 ρουπίες. Τον αγνοώ κι ανεβαίνω τις σκάλες. Το δωμάτιο είναι ελεεινό. Σπασμένα υδραυλικά να στάζουν από παντού, παλιό κλιματιστικό με θόρυβο ιδανικό για να αποσπάσεις ομολογίες από κρατούμενους του Γκουαντάναμο και τοίχοι που είχαν να βαφούν από την κυβερνητική θητεία της Ιντιρα Γκάντι...
Βολεύω τα πράγματά μου, φτιάχνω έναν καραβίσιο καφέ κι ανοίγω το παράθυρο να δω τη θέα...
Ρουφάω μια γουλιά με βουλιμία, για να στανιάρω. Κατά τις 9 θα πρέπει να αντιμετωπίσω την ενταύθα ληστοκουστωδία εμπόρων μεταχειρισμένων μηχανών της συνοικίας Karol Bagh, προκειμένου ν' αγοράσω μια αξιόπιστη μοτοσυκλέτα για να συνεχίσω το ταξίδι μου. Με τη σκέψη ότι μπροστά στο εν λόγω αντιπαθές επαγγελματικό σερσελέμι, η τρόικα δεν μετράει ούτε για τσικό, πίνω μονορούφι το υπόλοιπο του καφέ και κατεβαίνω στο δρόμο. Έξω από την είσοδο ένας κουρελής ρητιδιασμένος μεσήλιξ με εμπιστευτική φωνή με ρωτάει αν θέλω χασίς...
Τον προσπερνάω...
Ακούω πίσω μου..."γκουντ σταφ, γκουντ πράις μάι φρεντ"...
Βγαίνω από το αδιέξοδο του guesthouse στην Arakhasan road...
Προσανατολίζομαι με τον χάρτη του Lonely Planet, τραβιέμαι τρία βήματα πίσω για ν' αποφύγω ένα δευτερεύον ανθρωποειδές μ' ένα σαράβαλο Bajaj που έρχεται ολοταχώς κατά πάνω μου και αποφεύγω την κουλουριασμένη κουράδα μιας ιερής αγελάδας, ξαπλωμένης στο μισό οδόστρωμα...
Είμαι στην Ινδία, στα γράδα μου... Ντοπαρισμένος από το σουρεάλ σκηνικό, "το κόβω" αποφασιστικά για την συνοικία Karol Bagh, με τα πόδια...
Το ταξίδι αρχίζει...
...ή μάλλον συνεχίζεται!

[stynikop]

Ανοιξα ορεξη. :a014:

Περιμενω ον δη ετζ οφ μαη σητ!

[stavrouliasp]

Έπιασα και εγώ μια θεσούλα!

[virus]

κλασσικα πραματα. εδω ειμεθα :beer:

[Nostradamus]

καιρος ηταν...

Παμε Βασιλη..

[daz]

:)..

[camen]

Θεση κ για μενα παρακαλω:a014:

[Ζεύκας]

ελα ακομα το δευτερο ποστ??

[azar41]

Απ τα πιο αγαπημένα κλικ στο Μοτο gr:)

[Bob_o_mastoras]

Ντωσε!!! :a014::a014:

[Pan (dvs)]

ελα ακομα το δευτερο ποστ??

Εμαθε καινουργια κολπα στις Ινδιες.

Θα μας τσιγαρισει σιγαααααα-σιγα.

[bulmont]

:a014::a014:

[notakos600]

Κάντε έναν κώλο πιο πέρα να κάτσω και να απολαύσω. :a014::beer:

[amyroukai]

σαμπσκράιμπντ που λένε και οι νεοέλληνες.

[renos.xart]

Άντε ρε!!! Μας έφαγε η αγωνία.

[PetranGR]

Θέση και για εμένα...αγχώθηκα μόνο που το διάβασα!

[Uriah Heep]

Θα μας τσιγαρισει σιγαααααα-σιγα.

Ντόμπρα και σταράτα. Δεν το 'χω κάνει ποτέ! Πραγματικά το σιχαίνομαι όταν το κάνουν άλλοι...
Σκέφτηκα να δημοσιεύω σε stand up συσκευασίες, ιστοριούλες απ' το ταξίδι -σε δόσεις- όποτε έχω κέφια για γράψιμο.
"Δυστυχώς" χθες το πρωί που ξεκίνησα, πλάκωσαν κάτι παλιοχαρακτήρες με τσίπουρα και κρασιά και ξεμπερδέψαμε πριν 4 ώρες.
Χαίρομαι πραγματικά που σας αρέσουν.


:a55:

[Lioulios]

Η ιστορια της ευτυχιας μεσα απο ιστοριες καθημερινης τρελας.

Σαν ταινια τα λες και αυτο αρεσει...

[amyroukai]

"Δυστυχώς" χθες το πρωί που ξεκίνησα, πλάκωσαν κάτι παλιοχαρακτήρες με τσίπουρα και κρασιά και ξεμπερδέψαμε πριν 4 ώρες.
Να γιατί Θεσσαλονίκη... :)
Όλο το λέμε και όλο στο σχέδιο είμαστε...

[Pan (dvs)]

Ντόμπρα και σταράτα. Δεν το 'χω κάνει ποτέ! Πραγματικά το σιχαίνομαι όταν το κάνουν άλλοι...
Σκέφτηκα να δημοσιεύω σε stand up συσκευασίες, ιστοριούλες απ' το ταξίδι -σε δόσεις- όποτε έχω κέφια για γράψιμο.
"Δυστυχώς" χθες το πρωί που ξεκίνησα, πλάκωσαν κάτι παλιοχαρακτήρες με τσίπουρα και κρασιά και ξεμπερδέψαμε πριν 4 ώρες.
Χαίρομαι πραγματικά που σας αρέσουν.


:a55:

Δεν το εννοουσα ουτε κατα διανοια,λιγο πλακα εκανα στον συμφορουμιτη Ζεύκα.

Οποτε εσυ εχεις τη διαθεση συνεχιζεις.:beer:

[Uriah Heep]

Δεν το εννοουσα ουτε κατα διανοια...

To ξέρω!:)

[Uriah Heep]

Μετά από 20 λεπτά περπάτημα το στομάχι μου αρχίζει να παίζει τσέλο το rondo alla turca σε do maggiore... Έχουν περάσει σχεδόν 10 ώρες απ' το δριμείας γεύσης hindu dinner που μου σέρβιρε η βοϊδομάτα τουρκάλα αεροσυνοδός στα 35000 πόδια. Το βλέμμα μου σκανάρει τους υπαίθριους μικροπωλητές και καταλήγει σ' ένα πιτσιρικά που πουλάει κικιρίκια. Σίγουρα πράματα... Ακόμα μισή ώρα περπάτημα, ξεφλουδίζοντας και μασουλώντας τα καχεκτικά φιστίκα και φτάνω σε μια κάθετο της Gurudwara road στο Karol Bagh.
Ωρα 10.10' Βρίσκομαι να διαπραγματεύομαι την τιμή ενός Bajaj Pulsar 200, μ' έναν τουρμπανοφόρο Σιχ που με βλέμμα πιό γαλακτερό κι από νεογέννητη ύαινα, ατενίζει στο πρόσωπό μου ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για το 2015.
Ωρα 10.45'. Παρακάτω στη γωνία, ο μαγαζάτωρ ενθουσιασμένος που ακούει ότι είμαι Έλληνας με κερνάει τσάι. Το εκκλησίασμα το γνωρίζω... Με την double action formula ..."αγαπώ τους Έλληνες (όπως Αμερικανούς, Γάλλους, Άγγλους κλπ) κι έχω και συγγενείς στην Ελλάδα (όπως Αμερική, Γαλλία, Αγγλία κλπ) ", προσπαθεί να μου πασάρει μια 500άρα Bullet σε τιμή που θυμίζει κονδύλιο εξοπλιστικού προγράμματος του Ινδικού Υπουργείου Άμυνας... Όση ώρα επεξεργάζομαι την καλλίπυγο customized Enfield ...ο Ινδός χρήζει εαυτόν υποψήφιο μελλοντικής καλοζωίας. Δεν μ' αφήνει να φύγω άμα δεν του ορκιστώ δια χειραψίας ότι την επόμενη μέρα θα τον ξαναεπισκεφτώ... Συνηθισμένα πράματα...

[Uriah Heep]

Ωρα 17.30'. Έχω οργώσει την περιοχή για κανα 8ωρο, με σύσσωμο το παρασιτικό ντεφιλέ των μαίτρ του κοπανιστού αέρα, του commission και του ξεδιάντροπου φτηνού κυνισμού. Ενοχλητικοί κράχτες, αυτή η ενδημική ποικιλία που φύεται κι ευδοκιμεί σε όλους τους εμπορικούς δρόμους της Ινδίας, με ψήνουν κάθε 50 μέτρα να επισκεφτώ το μαγαζί κάποιου συνεταίρου ή αδελφού...
Είμαι χαλαρός και μ' αντιμετωπίζουν σαν παιδί της διαφήμισης του Τζάμπο. Προσπαθώ να βγάλω άκρη με τις φουσκωμένες τιμές, τη νομιμότητα κάποιων φωτοτυπημένων αδειών, τις χρονολογίες των μοντέλων...
Οι μοτοσυκλέτες που ερέθισαν τους αμφιβληστροειδείς μου πολλές! Αυτές που ερέθισαν συναισθηματικώς το πορτοφόλι μου λίγες.
Επιστρέφω σκεφτικός στο guesthouse ενώ σκοτεινιάζει και πίνω έναν καραβίσιο. Ξανακατεβαίνω στο δρόμο, αγοράζω 6 μπανάνες από ένα καρότσι και τις τρώω σ' ένα internet cafe, τσεκάροντας τις τιμές της πιάτσας από ιδιώτες, με τις αντίστοιχες μηχανές που είδα το πρωί. Αύριο πρέπει επιστρέψω διαβασμένος, αμείληκτος, αλύγιστος, ανηλεής στο παζάρι με απάθεια που θα 'κανε τον Τζών Ντίλιγκερ να φαντάζει κανισάκι του καναπέως, να τελειώνω με το σιμψιλέ των τσαμπάζηδων του Karol Bagh, την αγορά μηχανής και τη χαρτούρα της μεταβίβασης...

[Uriah Heep]

Από ένα ημιυπαίθριο μικροσκοπικό μαγαζάκι αγοράζω ένα σακουλάκι κάσιους, μερικά παστέλια κι ένα 2λιτρο Bisleri (μάρκα νερού) για το πρωινό. Η εφιαλτική κίνηση, η ανυπόφορη καπνίλα από τα σκουπίδια που καίγονται πάνω στο δρόμο, οι επίμονοι ζητιάνοι και η κούραση είναι μερικοί λόγοι για να επιστρέφω ξανά στο δωμάτιό μου.
Ωρα 23.00'. Ξαπλωμένος στο σκληρό κρεβάτι κάνοντας ζάπινγκ στα 300 κανάλια της τηλεόρασης, σταματώ σε μια σουρεαλιστική εκπομπή και βυθίζομαι σ΄ένα βαθύ ύπνο...

[Uriah Heep]

Ωρα 7. Πίνω τον καραβίσιο καφέ μου, ροκανίζοντας ένα παστέλι.
Ωρα 8.30'. Τριγυρνάω στους δρόμους του Karol Bagh αλλά τα μαγαζιά είναι όλα κλειστά. Ένας γυρολόγος κράχτης που με θυμόταν από χθες, με πλησιάζει λέγοντάς μου ότι στα μαγαζιά των ...συνεταίρων του που θα ανοίξουν σε μισή ώρα θα δοθεί το τέλος κάθε αγωνιώδους εκκρεμότητάς μου σε θέματα μοτοσυκλέτας, δερμάτινων ρούχων, ξενοδοχείων, μεταξωτών, αγαλματιδίων Βούδα, Γκαναπάτι, Σίβα, χασίς κλπ
Ωρα 8.50'. Καμιά εκατοστή μέτρα στο βάθος του δρόμου, βλέπω μια ασημένια Enfield μ' ένα ξανθό νεαρό βγαλμένο από την ταινία blue lagoon, να συνομιλεί με έντονο ύφος μ' έναν καταστηματάρχη που άνοιγε εκείνη τη στιγμή. Κατεθύνομαι προς το μέρος του με τον Ινδό να με μαρκάρει στο μισό μέτρο. Ο νεαρός βάζει το κράνος και ξεκινάει προς το μέρος μου. Του κάνω νόημα και σταματάει. Τον ρωτάω από που αγόρασε την μοτοσυκλέτα και σε τι τιμή, ξαποστέλνοντας τον Ινδό με κάτι φλαμανδικά, για να μ' αφήσει ήσυχο.
Ο πιτσιρικάς, ένας ευγενέστατος Αυστριακός , είχε αγοράσει 1100 ευρώ τη μηχανή και είχε συμφωνήσει -γραπτώς- να του την αγοράσουν στην περίπτωση που την πουλούσε ατρακάριστη 650 ευρώ. Όμως μετά από 4 μήνες και 6500 χλμ της είχε προκαλέσει ένα μικρό βαθούλωμα στο ντεπόζιτο, έκανε κι ένα μικρό θόρυβο στην "αλλαγή" μεταξύ πρώτης-δευτέρας κι ο Ινδός ήθελε να του τη φάει τζάμπα...
Ωρα 9.00'. Έχω βγάλει τα 650 ευρώ τσαλακωμένα αλά χωριάτα από την κωλότσεπη και κατευθυνόμαστε στην Τraffic Police που κυαλάρισα ερχόμενος το πρωί, για να τσεκάρω την αυθεντικότητα της άδειας κυκλοφορίας και άλλες λεπτομέρειες που θα αναλύσω σε άλλη δισιπλίνα.
Ωρα 16.30'. Έχουμε τελειώσει με τα "no objection certificate format", "authorization", insurance, pollution certificate και λοιπά κλασμένα μαρούλια. Έχει βοηθήσει κι ένας ασπόνδυλος Ινδός, που μπαινοβγαίνει στα γραφεία από χαραμάδες και χειρίζεται τις σφραγίδες των εγγράφων με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις... Με το κάτι τις φυσικά...

[Uriah Heep]

Ωρα 16.45' Κάνω αλλαγή λαδιών κι έναν κλασσικό έλεγχο στη μηχανή. Τα λάστιχα ήταν καλά και το "blue lagoon boy" με διαβεβαίωσε ότι είχε βάλει καινούργιες σαμπρέλες.
Δεν μπαίνω στη διαδικασία της νευρωτικής προετοιμασίας της μοτοσυκλέτας. Ότι είναι να συμβεί, θα συμβεί... Και θα το αντιμετωπίσω όταν και αν συμβεί.
Ωρα 16.00'. Γυρνάω τη μίζα και τα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν... Κατηφορίζω χαλαρά την Gupta road με προορισμό την περιοχή Paharganj, που βρίσκεται το guesthouse.
Ωρα 16.20' Παρκάρω μπροστά στη τζαμαρία την ασημένια Royal Enfield 350 Bullet κι ανεβαίνω στο δωμάτιο για έναν καραβίσιο.
Ανοίγω τον Lonely Planet. Τα πλάνα μου είναι για τον κόλπο της Βεγγάλης, ανατολικά προς Καλκούτα μεριά. Όμως σε περίπτωση που ακόμα ο καιρός επιτρέπει να πάω βόρεια προς Himachal Pradesh, αύριο πρωί ξεκινάω προς Haryana...
Kατεβαίνω στο δρόμο, αγοράζω μια μεγάλη σακούλα κικιρίκια και κατευθύνομαι προς το ιντερνετ καφέ να δω τον καιρό στη Dharamsala, Manali κλπ
Tελικά για έναν ταξιδευτή ελευθέρας βοσκής ...αυτός που αποφασίζει είναι ο Accuweather...

[Uriah Heep]

Συνεχίζεται...

[teo yzf r6]

:)>>>>>

[PetranGR]

αναμένουμε νεοτέρας...αλλά απορώ πως την βγάζεις με φυστίκια;

[Uriah Heep]

αναμένουμε νεοτέρας...αλλά απορώ πως την βγάζεις με φυστίκια;

Το 2013 έτρωγα επί 28 μέρες μόνο κάσιους και μπανάνες. Νοιώθεις πανάλαφρος, ακούραστος, γυαλίζει το μάτι για χιλιόμετρα και δεν ρισκάρεις να πάθεις καμιά εμπύρετο δυσεντερία, να σΕ κλαίνε οι ρέγγες.
Τα τελευταία 10 χρόνια ακολουθώ αυτή τη δίαιτα στα ταξίδια. Ξηρούς καρπούς, ταχίνι, παστέλια κι όπου βρώ αράβικες πίτες και ελιές.
Σ' αυτό το ταξίδι υπάρχει μια μεγάλη ανατροπή!
Stay tuned!

:beer:

[Nordic]

Πήρα κι εγώ λίγα.... :a014: (κικιρίκια τα λένε ; )... αλλά δεν ανοίγω το σακουλάκι ακόμα.
Περιμένω το επόμενο επεισόδιο... :winka:

[RaGe_Raptor]

πάντως αν έβρισκες εκδότη εγώ θα αγόραζα τα συγγράμματά σου.........:beer:

[Cpt. Haddock]

:a014:

[sapila racing]

:beer:

[zannisvel]

Περιμένω ανυπόμονα για τη συνέχεια!!!!
:a014:

[mankam]

:a014:

[George_M.]

εγω κικιρικια δεν θελω...βαζω 2 τσιπουρακια απο του αδερφου κ συνοδεια τριματων σαλαμουρας κ καψαλιστου ψωμιου με λαδι απολαμβανω by the Greek way τα γραφτα ετουτου του ξεχωριστου καρνταση...

παμε Bill...:beer:

[MikeG]

Σταφίδες και ρακή και αναμένω.

[kyo]

:a014:

[Shiatman]

:a014:

[taisteal]

:a014::a014::a014:

[macedonas]

:beer: μια κι'απο μένα και ένα ΜΕΓΑΛΟ ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις ιστορίες-σκέψεις σου μαζί μας.

[DAYMAN]

:a014::beer: αναμονη

[arisrodolivos]

εισαι μορφη προχωρα....:a012::a012::a012::a012::a012:

[Bowleno]

Κάντε χώρο και για μένα :a014:

Υ.Γ. Βασίλη, (uriah) αυτός ο....καραβίσιος:a55: .....ΠΩΣ φτιάχνεται;

[Uriah Heep]

Υ.Γ. Βασίλη, (uriah) αυτός ο....καραβίσιος:a55: .....ΠΩΣ φτιάχνεται;

Είναι λίγο πολύπλοκο ...αλλά με τον καιρό τα κατάφερα!

Σ' ένα ποτήρι βάζεις μέχρι τη μέση νερό. Ρίχνεις μέσα 1 φακελάκι νεσκαφέ κι ένα φακελάκι ζάχαρη. Τα ανακατεύεις με οτιδήποτε και είναι έτοιμος ο καραβίσιος.

Σημείωση1 Αντί ποτηρίου μπορείς να χρησιμοποιήσεις άδειο πλαστικό μπουκαλάκι, το οποίο προσφέρεται και για φραπεδιέρα.
Σημείωση2 Μπορείς να κάνεις και διαφορετικούς συνδυασμούς δηλ. 2 καφέ-1 ζάχαρη, 2 καφέ-2 ζάχαρη και ούτω καθεξής...

:a55:

[alex14]

Βασιλη... :beer:

Σε διαβαζω και μου ερχονται στο μυαλο οι δικες μου (οχι μοτοσυκλετιστικες) ιστοριες στο Mumbai, Kandla, GOA

:beer:

[Bowleno]

Είναι λίγο πολύπλοκο ...αλλά με τον καιρό τα κατάφερα!

Σ' ένα ποτήρι βάζεις μέχρι τη μέση νερό. Ρίχνεις μέσα 1 φακελάκι νεσκαφέ κι ένα φακελάκι ζάχαρη. Τα ανακατεύεις με οτιδήποτε και είναι έτοιμος ο καραβίσιος.

Σημείωση1 Αντί ποτηρίου μπορείς να χρησιμοποιήσεις άδειο πλαστικό μπουκαλάκι, το οποίο προσφέρεται και για φραπεδιέρα.
Σημείωση2 Μπορείς να κάνεις και διαφορετικούς συνδυασμούς δηλ. 2 καφέ-1 ζάχαρη, 2 καφέ-2 ζάχαρη και ούτω καθεξής...

:a55:

:lol::lol:

Άρα, με τον όρο "καραβίσιος" εννοούμε τον χύμα και όπως νάναι προχειροφτιαγμένο καφέ!
Η πλάκα είναι ότι εκεί είχε πάει το μυαλό μου, ψαράς καθώς είμαι, έτσι τον φτιάχνουμε στην βάρκα όταν φεύγουμε αξημέρωτα......

thanks, man

[devil's animal]

keep posting karntasi...
:beer::beer::beer:

[Λευκάδιος]

:beer::beer:

[Uriah Heep]

keep posting karntasi...
:beer::beer::beer:

Γράφω...
Εντός της ημέρας θα ανεβάσω το 3ο επεισόδιο με τίτλο:"σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε"...

stay tuned

[Bob_o_mastoras]

:a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014:

:D

[Bowleno]

:a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014::a014:

:D

X2 :D:beer:

[devil's animal]

Γράφω...
Εντός της ημέρας θα ανεβάσω το 3ο επεισόδιο με τίτλο:"σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε"...

stay tuned


ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
:bawl::bawl::bawl:
προσεξε μονο για να μην σε συρουν στα δικαστηρια για κλοπη πνευματικων δικαιωματων, μπορεις να το τροποποιησεις λιγο σε "πλυνε τα λαστιχα και περασε"...:p:D

[Uriah Heep]

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ
:bawl::bawl::bawl:
προσεξε μονο για να μην σε συρουν στα δικαστηρια για κλοπη πνευματικων δικαιωματων, μπορεις να το τροποποιησεις λιγο σε "πλυνε τα λαστιχα και περασε"...:p:D

No problem...
Το αναφέρω ως "Παντελίδειον στιχούργημα".

[Uriah Heep]

Package no3

7 το πρωί. Καραβίσιος, παστέλι, ανοιγμένος Lonely Planet στην επαρχία Haryana. Προορισμός το Chandigarh (κοινή πρωτεύουσα του Punjab και Haryana), γύρω στα 275 χλμ. και βλέπουμε...
7.30' είμαι στο δρόμο. Η κίνηση είναι εφιαλτική και με ακραίο κυκλοφοριακό αυτισμό. Στόχος να βγώ απ' το Δελχί και να πιάσω την θρυλική Grand Trunk road, έναν από τους αρχαιότερους δρόμους που συνέδεε το Μπαγκλαντές με το Πακιστάν. Δεν χρησιμοποιώ gps από την εποχή του ..."στρατηγού ανέμου" και σε κάθε φανάρι φωνάζω σε αυτοκίνητα και μηχανάκια ..."Chandigarh!" και "Grand Trunk!" Ακολουθώ το νεύμα κι όπου βγεί...
Χάνομαι σε πλατείες... Ξαναμπαίνω μαγικά στο παιχνίδι! Με μισοάδειο σακίδιο στην πλάτη, πάνω στην χαμηλή κι ελαφριά Bullet, χωρίς βαλίτσες και με θόρυβο να προκαλεί έξαρση στα κράσπεδα, αντέχω στις σφήνες και τα κλεισίματα των Ινδών, που οδηγούν σαν ημιπαράφρονες καμικάζι καθέτου εφορμήσεως.

[Uriah Heep]

Κατά τις 9 παρά, βγαίνω στον αυτοκινητόδρομο, με τον τσαμπουκά περντέ πιλάφ! Βρίσκομαι μόνος, σε αμηχανία μπροστά στο άγνωστο, που δεν καταδέχεται υπερφίαλες κομπορρημοσύνες και ντελίβερι ταξιδιωτικών ριπόρτς μοτοσυκλετιστικού body building.
Ανοίγω το γκάζι, συγκεντρώνομαι στην οδήγηση κι αρχίζω να νοιώθω το ταξίδι με όλους τους πόρους του κορμιού μου...
...όταν ένα σαράβαλο φουργκόν -καμιά 50αριά χλμ πριν τη Chandigarh- με κλείνει ξαφνικά από τα δεξιά, αγγίζω τη μανέτα του φρένου κόβοντας ελαφρά προς τ' αριστερά, πατάω μια φρέσκια σβουνιά και γλιστρώντας βγαίνω στο χωμάτινο έρεισμα του δρόμου. Σ' εκείνο το σημείο το έδαφος είναι αμμώδες και κατηφορικό. Πέφτω στ' αριστερά με μικρή ταχύτητα. Με την κλήση του εδάφους προς τα χωράφια και τη βοήθεια των προστατευτικών σιδεριών, η μηχανή τουμπάρει, σπάνε τα καθρεφτάκια και στραβώνει η μανέτα του συμπλέκτη.

[Uriah Heep]

Ξαφνιασμένος και σε φάση ψαϊκολότζικαλ κολάψους, βρίσκομαι ο μισός κάτω από τη μηχανή. Τραβιέμαι απότομα γιατί βλέπω από το καπάκι του ντεπόζιτου να τρέχει η βενζίνη κρουνηδόν. Σηκώνω τη μηχανή και τη στηρίζω στον πλαγιοστάτη. Δεν έχει σταματήσει κανένας οδηγός... Ευτυχώς δεν χρειάζεται.
Με τρεμάμενο χέρι πατάω το κουμπί της μίζας. 3-4 μιζιές και τελικά παίρνει μπροστά. Βάζω και μια ταχύτητα. Όλα καλά και με τον συμπλέκτη. Σβήνω. Αυτή η ελευθεριάζουσα αντίληψη των Ινδών, για την χρήση των λωρίδων κυκλοφορίας και την προτεραιότητα, έχει πλέον ξεφύγει από τη σφαίρα του φολκλόρ κι αρχίζει ν' αγγίζει τις παρυφές της εγκληματικής πράξης με ενδεχόμενο δόλο.

[Uriah Heep]

Ξέρω ότι κάνω το καλύτερο δυνατό. Ξέρω ότι δεν έφταιγε το κλείσιμο του Ινδού, αλλά η γκαντεμιά να πατήσω πάνω στον ελιγμό, την φρέσκια ήδη πατημένη σβουνιά. Ξέρω απ' το προηγούμενο ταξίδι μου στην Ινδία, όλες τις ...στάσεις του οδηγικού σεξ στην κυκλοφοριακή παρτούζα. Ξέρω ότι πρέπει να κρατήσω ζεστά τα ταξιδιωτικά ρεφλέξ και να ολοκληρώσω αυτό που άρχισα...
Τα πράγματα είναι απλά. Οι δρόμοι της Haryana, Punjab, Himachal Pradesh και Uttar Pradesh είναι μπροστά μου...
"Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασες" είπα μέσα μου ...κατά το Παντελίδειον στιχούργημα, τινάζοντας τις σκόνες και τα χώματα απ' τα μπατζάκια του παντελονιού κορντούρα και πατάω τη μίζα...
Είμαι πάλι στον Grand Trunk road. Εκεί που η οδήγηση δεν φοράει ζώνη αγνότητος...

[Uriah Heep]

Θέλω διακαώς έναν καραβίσιο να στανιάρω από το σοκ αλλά δεν είμαι σε καλό σημείο.
2-3 χιλιόμετρα παρακάτω σταματάω σ' ένα από τα κλασικά ημιυπαίθρια εστιατόρια του δρόμου.
Μπουρμπουριστά καζάνια, τηγάνια να τσιρτσιρίζουν με διάφορες κροκέτες, τεράστια τηγάνια με noodle, αχνιστά φακόρυζα, σάλτσες και μυρωδιές από μπαχάρια να σΕ φεύγει ο τάκος...
Καμιά 15αριά φορτηγατζήδες περιμένουν να σερβιριστούν σ' έναν μεγάλο πάγκο. Μπαίνω στη σειρά. Το ταξίδι είναι μια ψευδαίσθηση. Οι τοπικές γεύσεις, μια γοητευτική πλάνη... Κι ο πραγματικός ταξιδευτής είναι πάντα έτοιμος να αυτοπλανηθεί... Έδειξα -με κανιβαλίζουσα διάθεση- στον Ινδό μάγειρα μια στίβα με λαχανοκροκέτες κι ένα δίσκο με το κλασικό thali, σε μια συμβολική κίνηση προς τους επουράνιους εισαγγελείς Βράχμα, Βισνού και Σίβα ότι εάν δεν έχω την εύνοιά τους, είμαι αποφασισμένος να "την κάνω" χορτάτος...

[Uriah Heep]

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία ρέουσας ταξιδιωτικής περιπλάνησης. Eικόνες που αποτελούν μαγιά για ατέρμονες ταξιδιωτικές, φιλοσοφικές και υπαρξιακές συζητήσεις. Εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο όμως, να μεταφέρει κανείς το κλίμα και την ατμόσφαιρα. Όπως το 2013 με το Νεπάλ και την Ν. Ινδία, έτσι και σ' αυτό το ταξίδι διαπιστώνεις το "αμετάδοτον" της εμπειρίας.
Στάση, διανυκτέρευση στο Chandigarh. Την επομένη, ενώ βρίσκομαι δίπλα στο Himachal Pradesh, βλέπω τον καιρό να μου δείχνει ότι προλαβαίνω να πάω πρώτα στο πνευματικό κέντρο των Σιχ, το Amritsar. Γύρω στα 230 χλμ. Έμεινα 2 βράδια.
Ανοίξτε και κανα χάρτη στο ιντερνέτ... Μη τα κάνω όλα εγώ...
Από το Amritsar μέσω Pathankot συνεχίζω για Dharamsala. Έχω κλείσει guesthouse για 2 βραδιές 9 χλμ μακριά στο MacLeod Ganj -στη Μικρή Lhasa- ένα μικρό χωριουδάκι στα 2100 μέτρα υψόμετρο, με Θιβετιανό πληθυσμό. Εκεί βρίσκεται και η κατοικία του Δαλάι Λάμα.

[Uriah Heep]

Από εκεί οδηγώντας στους στενούς δρόμους των Himalayas συνεχίζω να διανυκτερεύω σε μικρά χωριουδάκια μέχρι το Μanali.
Στο old Manali, που αποπνέει μια ρομαντίλα χίπικης αξέχαστης εποχής, τα πάντα είναι κλειστά από το τέλος Οκτωβρίου γιατί αγριεύει ο καιρός και βρίσκω ένα guesthouse σ' ένα ήσυχο μέρος πίσω από το main bazaar.
Όλες αυτές τις μέρες οι θερμοκρασίες στα Himalayas παίζανε μεταξύ 14 max και 5 min. Στο Manali ήδη είχε πέσει κάτω από τους 7 max με 0 το βράδυ. Σημειωτέον ότι κανένα guesthouse δεν έχει θέρμανση.
Η εξαιρετική παρέα με έναν Τούρκο πιανίστα jazz και δυό ανατομικές βόμβες Καναδικής προέλευσης, ήταν η αιτία να παραμένω επ' αόριστον στο Μanali. Τις Καναδέζες τις είχα συναντήσει στο Macleod Ganj, όπου έκαναν yoga και μαθήματα θιβετιανής κουζίνας δίπλα στο guesthouse που έμενα. Ταξίδευαν με λεωφορεία και τρένα. Ο Τούρκος ήταν επαγγελματίας μουσικός κι έτυχε να έχει συνεργαστεί με τον Bulent Ortacgil και την Jehan Barbur των οποίων είμαι σκληρός φαν.

[Uriah Heep]

Μέχρι που ένα πρωί -γύρω στις 11- ενώ είχαμε ραντεβού σ' ένα τσαγάδικο, άρχισε ξαφνικά να χιονίζει. Το accuweather το 'λεγε, εγώ δεν το άκουγα... Όταν μιλάμε για νιφάδες, εννοούμε τούλια ολόκληρα από μπομπονιέρες. Σε μισή ώρα ασπρίζουν τα πάντα. Περιμένω 20 λεπτά στο καφέ κι ακόμα δεν έχει έρθει κανείς. Τα ραντεβού με τα ζωντανά θαυμαστικά είναι πάντα λάρτζ. Ο Τούρκος είχε πάει να παζαρέψει ένα σιτάρ σ΄ένα σπίτι ενός Ινδού. Βλέπω να το στρώνει γερά και τρέχω σαν τρελλός στο guesthouse. Ο δρόμος γλιστράει, με πούδρα κοντά στους 5 πόντους και κάνει και ψοφόκρυο! Βάζω διπλά σλιπάκια, διπλά t shirts, ψιλή μπιτζάμα από το bazaar (έχω ξεχάσει στην ελλάδα τα ισοθερμικά), μπλουτζίν κι από πάνω το Spidi.
Διπλά πουλόβερ και το δερμάτινο Dainese. Δεν έχω αδιάβροχα γιατί δεν προβλέπονταν πουθενά βροχή στα μέρη που επισκεπτόμουν. Ψάχνω να πληρώσω τον ιδιοκτήτη του guesthouse, ένα μούτρο που όταν μου έδειξε το δωμάτιο, μου άφησε στο τραπέζι έναν μπάφο κι ένα μικροσκοπικό κουτάκι με σαφράν για καλά ντουζένια και δυνατό σεξ όπως μΕ είπε... "Δείγμα δωρεάν..."
Σκουπίζω τη μηχανή και κατεβαίνω άρον-άρον προς το main bazaar όπου βρίσκονταν ο σταθμός των λεωφορείων, ταξί κλπ. Παίρνω από πίσω ένα πούλμαν που μόλις ξεκινούσε και πατάω στις ροδιές του. Τα πάντα έχουν ασπρίσει και με τα βίας ο δρόμος κρατιέται με ανακατεμένο λασπωμένο χιόνι που αν δεν φρενάρεις, σε κρατάει ακόμα στο δρόμο.
Πέρασε ένα εφιαλτικό δίωρο, με τις τρελές στάσεις εξ αιτίας ντελαπαρισμένων αυτοκινήτων, για να κατέβω περίπου στα 1000 μέτρα υψόμετρο στο Mandi, όπου οι δρόμοι ήταν τελείως στεγνοί. Σταματάω ταλαιπωρημένος και με ψυχολογία ποδήρη για ένα τσάι και συνεχίζω για Panchkula, να στεγνώσω και να διανυκτερεύσω.
Τις τελευταίες μέρες έφαγα πολύ κρύο και το μόνο πράγμα που είχα στο μυαλό μου ήταν να κατευθυνθώ προς νότο για να ζεσταθώ...
Το βράδυ τηλεφωνώ για να βρω την παρέα. Ο ξενοδόχος τους με πληροφόρησε ότι οι Καναδέζες έφυγαν με βραδυνό λεωφορείο για Δελχί κι ο Τούρκος ήταν άφαντος.
Τρώω μια ζεστή θιβετιανή σούπα και vegetarian momos, βάλσαμο τη γαστέρα, σ' ένα μικροσκοπικό Tibetan restaurant. Μπύρα ούτε για δείγμα. Λες και ζούμε στη ποτοαπαγόρευση...
Το κρύο είναι αφόρητο στο απερίγραπτο δωμάτιο. Πληρώνω περίπου 6 ευρώ για να μου δώσει ο ξενοδόχος μια ηλεκτρική σόμπα... Όσο το ενοίκιο του δωματίου. Ευτυχώς μου βόλεψε τη μηχανή σε μια αυλή στο απέναντι κτίριο.
Aνοίγω τον Lonely Planet. Έπρεπε να βρω κάποιον προορισμό για να συνεχίσω το ταξίδι μου. Με ανοιχτό το φως και το βιβλίο στο στήθος μΕ κολλάει το υπνόσημο στη γκλάβα...
...zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

[Uriah Heep]

Συνεχίζεται...

[amyroukai]

έχω λιώσει με τις καναδικές βόμβες :bawl:

:beer: αφού δεν βρήκες εκεί.

αναμένουμε...

[aristidis540]

:a23::a23::a23: :a014::a014:

[Λευκάδιος]

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία ρέουσας ταξιδιωτικής περιπλάνησης. Eικόνες που αποτελούν μαγιά για ατέρμονες ταξιδιωτικές, φιλοσοφικές και υπαρξιακές συζητήσεις. Εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο όμως, να μεταφέρει κανείς το κλίμα και την ατμόσφαιρα. Όπως το 2013 με το Νεπάλ και την Ν. Ινδία, έτσι και σ' αυτό το ταξίδι διαπιστώνεις το "αμετάδοτον" της εμπειρίας.
Μην μου αγχωνεσαι,οι εικόνες και η γραφή σου είναι υπεραρκετά για να πάρουμε μυρωδιά :)



, μου άφησε στο τραπέζι έναν μπάφο κι ένα μικροσκοπικό κουτάκι με σαφράν για καλά ντουζένια και δυνατό σεξ όπως μΕ είπε... "Δείγμα δωρεάν..."


Το βράδυ τηλεφωνώ για να βρω την παρέα. Ο ξενοδόχος τους με πληροφόρησε ότι οι Καναδέζες έφυγαν ..


Aνοίγω τον Lonely Planet. Έπρεπε να βρω κάποιον προορισμό για να συνεχίσω το ταξίδι μου.Εμ βέβαια,δεν θα είχες που να 'τον βολέψεις' αν δεν εφευγες.Μόνο μαιμουδες είχε πια :lol:

Αναμένω τα επόμενα :beer:

[motomaniac]

Kυρ Engineer θα ρθω μια μερα Σαλλλονικη μονο για να πιουμε καφε να σε γνωρισω.

[Bob_o_mastoras]

Απιστευτα μερη!! Μακαρι καποια στιγμη να μπορεσω να τα δω απο κοντα.
:beer:

[PetranGR]

Keep it up :D

[Uriah Heep]

6.30' το πρωί. Ξυπνάω σ' ένα παγωμένο δωμάτιο, με τη σόμπα κλειστή. Παίζω τους διακόπτες και διαπιστώνω ότι δεν έχει ρεύμα. Ντύνομαι γρήγορα για να κατέβω στη ρεσεψιόν και βγαίνοντας απ' το δωμάτιο, διαπιστώνω ότι ο εξωτερικός γενικός διακόπτης του δωματίου είναι κατεβασμένος. Αυτός ο άθλιος ο ξενοδόχος, μόλις είδε ότι κοιμήθηκα έκλεισε τον διακόπτη για να κάνει οικονομία στο ρεύμα, που είχα πληρώσει με το παραπάνω! Το πρόβλημα ήταν ότι τα ρούχα μου ήταν ακόμη υγρά...
Κατεβαίνω στη ρεσεψιόν-στάνη, όπου μια κόλαση από έρποντα σεμεδάκια με Ινδουιστικές θεότητες και πίνακες με τοπία και θαλασσογραφίες απελπιστικής κοινοτυπίας, έδιναν έναν τόνο εξωτικής μελαγχολίας στην κίτς διακόσμηση του χώρου. Δεν υπάρχει ψυχή και αρχίζω να φωνάζω "mister mister" χτυπώντας και το χέρι μου στον γκισέ. Ομολογώ ...λίγο δυνατά. Βγαίνει έξω τσαμπουκαλεμένη, μια υστερική λεβεντοκατίνα και μου λέει τσιριχτά τι θέλω πρωινιάτικα. Της λέω τι συμβαίνει με το ρεύμα και να μου δώσει πίσω τα 6 ευρώ που πλήρωσα μπροστάντζα για την ηλεκτρική σόμπα μαζί με το νοίκι του δωματίου. Το βοδίσιο πρόσωπό της συσπάται και τραντάζεται καθώς καγχάζει με ένα γέλιο παροξυσμικό σαν λόξιγγας και φωνάζει τον άντρα της.
Αυτός εμφανίζεται σαν δαρμένο ημίαιμο και αφού του επαναλαμβάνω το κουπλέ, μου το παίζει λυπημένος γι' αυτό που συνέβη αλλά χωρίς καμία ευθύνη για το ποιός μπορεί να έκλεισε κατά λάθος τον εξωτερικό διακόπτη. Ισιώνει νευρικά τη λιγδιασμένη φράντζα του και μου ξεκαθαρίζει ότι δεν τίθεται θέμα επιστροφής του 6ευρου γιατί μπορεί να έκλεισε ο διακόπτης σήμερα νωρίς το πρωί.
Του ζητάω ένα σεσουάρ για να στεγνώσω το δερμάτινο τζάκετ, που πήρε υγρασία από τις ραφές και μ' ένα double action μογγολικό χαμόγελο λύπης-κατανόησης μου λέει ότι ...δεν χρησιμοποιούν σεσουάρ.

[Uriah Heep]

Εγώ έχω "φορτώσει", χωρίς καφέ, νηστικός και τουρτουρίζοντας με το υγρό δερμάτινο μπουφάν πάνω από ένα t-shirt και με μιά απότομη κίνηση εκνευρισμού σηκώνω το φερμουάρ προς τα πάνω, ρωτώντας του πως θα ταξιδέψω πρωινιάτικα σ' αυτή την κατάσταση. Το φερμουάρ καβαλάει τα δόντια της δεξιάς σειράς και παραδίδει το πνεύμα.
Αυτό μου έλειπε τώρα! Μετά από 11 χρόνια, βρήκε την κατάλληλη στιγμή να χαλάσει. Δεν βρίσκω κανένα νόημα να συνεχίσω τα μπινελίκια γιατί το πρόβλημά μου χοντραίνει και δεν με συμφέρει να τα σπάσω τελείως με το ζεύγος. Ζητάω από τη συμπρωταγωνίστρια της φαρσοκωμωδίας που εκτυλίσεται στη ρεσεψιόν, μια κλωστή και μια μεγάλη βελόνα για να ράψω το τζάκετ στη μέση, ώστε να παραμείνει κλειστό στο ταξίδι.
Μ' ένα ειρωνικό βλέμμα και παίζοντας αυτάρεσκα με μια αρμαθιά κλειδιών των δωματίων, απομακρύνεται σ' έναν διάδρομο γεμάτο γλάστρες με φυτά, σαν πειραματικό εργαστήριο Γεωπονίας και επιστρέφει σε τρία λεπτά λέγοντάς μου ότι δεν της τα γύρισαν κάτι Ιταλοί και του κώλου τα εννήμαρ...
Πέφτει σιωπή ...ν' ακούς ποντίκι να κλάνει στη κουζίνα!
Φωνάζει ξαφνικά κάτι στα hindi κι εμφανίζεται μια μικροκαμωμένη κοπελίτσα, σαν να βγήκε από κουτί δημητριακών! Mιλάνε μεταξύ τους και μου πετάει το δράκο ότι με 20 δολάρια θα μπορούσε να μου αντικαταστήσει το φερμουάρ μ' ένα καινούργιο, μέχρι το μεσημέρι. Ο ξενοδόχος εξαφανίζεται και κοιτάζω μιά το τραγελαφικό βλέμμα παρθένας στο πρόσωπο της συζύγου του και μιά το πρόσωπο της νεοαφειχθήσας ενζενί της ληστρικής συμμορίας ξενοδόχων.
Δεν πέσανε σε καλή μέρα για να ...βγούν στις αγορές!

[Uriah Heep]

O ήλιος αρχίζει ν' ανεβαίνει. Η μέρα είναι ιδανική για ταξίδι με μηχανή.
Πατάω τη μίζα... Ακούω το γουργουρητό του κινητήρα. Η διάθεσή μου φτιάχνει...
Βολεύω το σακίδιό μου στην πλάτη, βάζω ταχύτητα κι ανοίγω το γκάζι καταφεύγοντας και πάλι στο ήσυχο άσυλο της μοναχικής περιπλάνησης...
Agra, Lucknow, Varanasi, Kanpur. Εννέα υπέροχες μέρες, με καταπληκτικό καιρό στο Uttar Pradesh.
Μπαίνοντας στην Agra, βλέπω έναν ακάλυπτο χώρο μπροστά από ένα ξενοδοχείο στην παλιά πόλη, σταματάω και ρωτάω την τιμή. Μου δείχνουν ένα δωμάτιο που μυρίζει καινουργίλα (το πρώτο στο ισόγειο), βολεύω και την μοτοσυκλέτα στον ακάλυπτο και σε 3 λεπτά μπαίνω με το σακίδιό μου χαρούμενος ως εις ανθοκήπιον παιδικής χαράς. Τα λίγα οικοδομικά υλικά, στόκοι, μπογιές και συρόμενη σκαλωσιά στον διάδρομο δεν με χάλασαν, μπροστά στον ενθουσιασμό μου για το ολοκαίνουργο δωμάτιο και την οικονομική τιμή.
Κι όμως, ήτανε γραμμένο να το ζήσω κι αυτό. Ολόκληρο το ξενοδοχείο ήταν υπό ανακαίνηση. Παντού υπήρχαν συνεργεία που δούλευαν μέχρι της 10.30' το βράδυ με σφυριά, φωνές και κομπρεσέρ... Απλά ετοίμασαν το πρώτο δωμάτιο του διαδρόμου και ήμουν ο μοναδικός πελάτης σ' ένα ξενοδοχείο γιαπί! Έτσι εξηγώ εκ των υστέρων την επιμονή του οσφυοκάμπτη ρεσέψιον μπόι, να μου ζητάει με έγκαυλη ευγενική πίεση τα χρήματα μπροστάντζα...

[Uriah Heep]

Δεν με πείραξε καθόλου! Ολόκληρη τη μέρα περπατούσα...Αλήτεψα στα απίστευτα chowk, σε μαγικές τσαγιερί (γεμάτες πλέον με νεοχίπιδες των "like") κι όταν ένα μεσημέρι ένας Ινδός μάγειρας μου σύστησε το Joney's Place, ένα κουτούκι που το συστήνει κι ο Lonely Planet, βρέθηκα να τρώω 50 μέτρα από την είσοδο του Taj Mahal χωρίς να το βλέπω! Έτσι με την ευκαιρία ...είδα κόσμο και μπήκα.
To Lucknow και η Kampur ήταν απλά στάσεις για διανυκτέρευση για να σπάσουν τα 620 χλμ από την Agra στο Varanasi και τα 830 χιλιόμετρα από το Varanasi στο Δελχί.
Στο Varanasi η ζωντανή ενέργεια και τα θετικά vibes δεν έχουν πλαφόν... Κάθε προσπάθεια να περιγράψει κανείς τα συναισθήματα, την ανεξήγητη ατμόσφαιρα ή την έκσταση των ανθρώπων, είναι καταδικασμένη να προσαράξει στα αβαθή της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Παραλογοτεχνίας εν προκειμένω, θα σημείωνα...
Eπιστρέφω και πάλι στο Δελχί. Έχω 2 μέρες για να πουλήσω τη μηχανή και μετά πετάω για Constantinople . Έχει περάσει ένας μήνας και είμαι χαλαρός κι ευτυχής απ' το ταξίδι, σαν να έχω ολοκληρώσει λυτρωτική ψυχαναλυτική συνεδρία.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μΕ χαλάσει την νιρβάνα το βαθέως μολυσμένο από τον ιό του δολαρίου, ληστρικό σιμσιλέ των εμπόρων του Karol Bagh...
Πολύ ευχαρίστως θα χάριζα την μοτοσυκλέτα σε οποιονδήποτε Έλληνα θα εντάσονταν στη μονοκαλλιέργεια του ιδίου στιλ ταξιδευτή. Αυτή, του αδούλωτου στη νοοτροπία να μεταφέρει -σώνει και καλά- το εν Ελλάδι αποκτηθέν ...περιορισμένων διαστάσεων σύμπλεγμα μπουλονιών και παξιμαδιών, σε μια χώρα σαν την Ινδία ...ακόμα κι όταν είναι αδύνατο ή δεν συμφέρει!
Αλλά αυτό είναι θέμα προς συζήτηση σε επιστημονικές ημερίδες φιλοσοφίας αμπέλου στη γιάφκα Χολομώντος...

[Uriah Heep]

...

[Uriah Heep]

.,.

[Uriah Heep]

Δελχί, 23/12/2014 11.30'. Έχω ξεπουλήσει την Enfield 350 ευρώ. Σκέφτομαι να πάω στο μαγαζί ενός Ινδού που εισάγει marijuana wear από το Νεπάλ και το Αφγανιστάν. Έχω κυαλάρει ένα χίπικο τζάκετ. Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό... Η ποιότητα αυτών των ρούχων είναι εξαιρετική!
Πριν απομακρυνθώ απ' το Karol Bagh, θυμάμαι έναν μυστήριο τύπο που μου ζήτησε όταν ήμουν στην Agra, να του φέρω ένα μπροστινό φτερό από Royal Enfield. "Μη τυχόν και δεν μου το φέρεις..." και κάτι τέτοια μου έγραφε ο εντελώς άγνωστός μου στο fb. "Ρε δε πάμε καλά, πυροβολημένο θα 'ναι το άτομο" έλεγα από μέσα μου...
Αυτόν τον τύπο ή τον στέλνεις στο διάολο ή του το πηγαίνεις (το φτερό)...
Όμως, το ότι ανήκαμε στο ίδιο μοτοσυκλετικό φόρουμ στην Ελλάδα και διαβάζοντας ότι είναι ειδήμων στις μεταμοσχεύσεις ετερόκλητων μηχανικών τμημάτων και στην πλαστική χειρουργική μοτοσυκλετών, αρκούσε για να πάω να ψάξω και να του κάνω την έκπληξη.
Επιστρέφω στις δαιδαλώδεις στοές των μικρομάγαζων vintage ανταλλακτικών...
Με κέφια και ψυχολογία πολλαπλών beaufort έπαιξα ένα διαπραγματευτικό κικ μποξ με τον έμπορα ανταλλακτικών, που κατέληξε σε νοκ άουτ...
Αεροδρόμιο Indira Ghandi, 24/12/14, 04.30' το πρωί. Οι υπάλληλοι ασφάλειας του αεροδρομίου, δεν ξέρουν τι να υποθέσουν όταν βλέπουν στο σακίδιό μου, δεμένο με wrap luggage ένα τεράστιο μεταλλικό φτερό...
Τελικά, άξιζε ο κόπος...
Δεν θα του πλέξω το εγγώμιο, γιατί φοβάμαι ότι στο επόμενο ταξίδι θα μου ζητάει να του κουβαλήσω κανα κινητήρα...

Καλούς δρόμους!

[DrEvil]

Ευχαριστουμε αγαπητε!
Με το καλο και στο επομενο.
:beer:

(βαλε καμμια ακομα φωτο αν δεν βαριεσαι :D)

[Bowleno]

Υπέροχος, απλά, όπως πάντα! :beer:

Νάσαι καλά Βασίλη να μας ταξιδέψεις και πάλι!

[foogr01]

:beer: :beer: :beer:

Να είσαι πάντα καλά !

[PetranGR]

να είσαι πάντα καλά!

[virus]

ο καυστικος βασιλης με τις παρακμιακες φωτος :beer::beer:

παντα καλα παντα ορεξατος:)

[J.T.R]

Βασίλη είσαι απολαυστικός και σαν ταξιδιώτης και σαν άνθρωπος!!!
Τιμή μου που έχουμε σφίξει τα χέρια:)

[Uriah Heep]

Ευχαριστώ όλους τους θαμώνες αυτού του thread για τα όμορφα σχόλια και τα hot κομπλιμάν που μΕ τιμούν ιδιαίτερα!

Καλούς δρόμους σε όλους!

:beer:

[zandesiro]

Ευχαριστώ όλους τους θαμώνες αυτού του thread για τα όμορφα σχόλια και τα hot κομπλιμάν που μΕ τιμούν ιδιαίτερα!

Καλούς δρόμους σε όλους!

:beer:

:beer:Εμεις σε ευχαριστουμε!!:look:

[foogr01]

:beer:Εμεις σε ευχαριστουμε!!:look:

Συμφωνώ και επαυξάνω !

:beer:

[MiltiadisK.D]

Είσαι δύναμη,μπράβο:beer:

[mankam]

Μας ταξίδεψες σε μέρη μακρινά, εξωτικά, άλλοι λαοι με διαφορετική κουλτούρα!
Ωραία περιπέτεια φίλε μου σε ευχαριστούμε που την μοιράστηκες μαζί μας:a20:

[siraxanz]

Ωραίος ο Βασίλης, μ'αρέσει, γιατί δεν χάνεις με τπτ την ψυχραιμία σου, στα επόμενα σου εύχομαι!

[alexxxcbr]

:beer::beer:Nα εισαι καλα και να (μας) ταξιδευεις φιλε.

[Carlos.1on2]

Όσα χρόνια και να περάσουν...σαν να διαβάζεις το πρώτο ταξιδιωτικό του Βασίλη. Αξία ανεκτίμητη.

[tsompanis]

Σήμερα είχα χρόνο και το πήρα πάλι απο την αρχή!
Να είσαι καλά χίπυ να ταξιδεύεις και να φεύγουμε και εμείς μαζί σου!!:beer::beer:

[alexandrosgs]

Ευχαριστουμε πολύ!

[MESOLOGI]

όμορφο!

[Vrasidas]

Ok ... αν δεν γραφτεί σε βιβλίο ... θα είναι αμαρτία. :a46: