PacMan
24/08/2015, 16:37
Ηρθε ο 15αυγουστος και οι πολυπόθητες διακοπές. Μετά από πολύ οργάνωση στο θέμα, αποφασίσαμε με τη σύζηγο, το μέρος των διακοπών και όλα τα σχετικά. Αναχώρηση για δευτέρα πρωί 17/7 με προορισμό την παραλία χιλιαδούς στην Εύβοια.
Ξημερώματα δευτέρας φορτώνουμε το ΧΧ μου(με όλα τα σχετικά είδη καμπινγκ) δες εδω φόρτωμα παλιότερο(http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=44294).Πίνουμε τον φραπέ της εκκίνησης και ετοιμάζουμε τις τελευταίες πινελιές.
Τότε αποφάσισα να "πεταχτώ" μέχρι την τράπεζα για μια ανάληψη από το ΑΤΜ,για τα έξοδα των διακοπών. Πού να ταλαιπωρήσω την γυναίκα μου και εμένα με φουλ εξάρτηση και το φορτωμένο ΧΧ μέσα στην κίνηση, λέω ας πάω με το παπί.
50 μέτρα πρίν την τράπεζα παραμόνευε το ατύχημα......οδηγός σταματημένος, διπλοπαρκαρισμένος σε λεωφόρο που απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση(υπάρχει και σήμα)ξαφνικά ανοίγει την πόρτα και πρίν προλάβω να αντιδράσω έγινε το κακό. Βρέθηκα χύμα στον δρόμο, σκισμένη δερμάτινη φόρμα στο υψος του ώμου, γδαρμένη ζελατίνα κράνους, σπασμένο κινητό....και εγώ να έχω τρομερούς πόνους στην ωμοπλάτη και στο στήθος.
Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε από το μυαλό το τί μπορεί να πάθει κανείς, στο δευτερόλεπτο.
Είναι να οργώνουμε όλη την ελλάδα με τις μοτό μας, να πηγαίνοθμε σε απίστευτα μέρη, να κάνουμε ότι μας κατέβει στυο κεφάλι, αλλά πάντα να γυρίζουμε στο σπίτι, Και να "πεταγόμαστε" 400 μέτρα από την πόρτα μας,(ευτυχώς με πλήρη εξοπλισμό) καί να μην γυρίζουμε.
ήρθέ λοιπόν σχεδόν αμέσως η ΔΙΑΣ, και δυο μηχανές του ΕΚΑΒ,και ελάχιστα αργότερα η τροχαία και το ασθενοφόρο.Αφού μου πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες βρουμ για το νοσοκομείο.
εκεί με περάσανε 1000 κυματα(ακτινογραφίες, υπέρηχους, αξονικό, χειρουργικό, ορθοπεδικό κτλ)
ηρθε η ώρα να μου ανακοινώσουν ότι όλα είναι εντάξει εκτός από εξάρθρωση ομωπλάτης και αρκετές γρατζουνιές. Αφού μου βάλαμε τον ώμο στην θέση του(πολύ πόνος και δεν το συνηστώ) με ρώτησαν αν έχω κάποιο μαζί μου.(δεν το συζητώ τι έγινε όταν πήραν οι γιατροί την γυναίκα μου τηλέφωνο).Τελικά την σκαπούλαρα με παυσίπονες ενέσεις, και με μερικές φυσικοθεραπείες.
Αλλά διακοπές ΤΕΛΟΣ για φέτος.
Τέλος πάντων αυτό που θέλω να επισημάνω σε όλους μας, είναι να είμαστε πάντα "αστακοί" ακόμα και αν είναι να πάμε στο παραπέρα περίπτερο για τσιγάρα. Οι κίνδυνοι είναι ΠΑΝΤΟΥ.
ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ(το λέμε και το εννοούμε). Οσο για τις διακοπές θα υπάρξουν κι άλλες.........
Ξημερώματα δευτέρας φορτώνουμε το ΧΧ μου(με όλα τα σχετικά είδη καμπινγκ) δες εδω φόρτωμα παλιότερο(http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=44294).Πίνουμε τον φραπέ της εκκίνησης και ετοιμάζουμε τις τελευταίες πινελιές.
Τότε αποφάσισα να "πεταχτώ" μέχρι την τράπεζα για μια ανάληψη από το ΑΤΜ,για τα έξοδα των διακοπών. Πού να ταλαιπωρήσω την γυναίκα μου και εμένα με φουλ εξάρτηση και το φορτωμένο ΧΧ μέσα στην κίνηση, λέω ας πάω με το παπί.
50 μέτρα πρίν την τράπεζα παραμόνευε το ατύχημα......οδηγός σταματημένος, διπλοπαρκαρισμένος σε λεωφόρο που απαγορεύεται η στάση και η στάθμευση(υπάρχει και σήμα)ξαφνικά ανοίγει την πόρτα και πρίν προλάβω να αντιδράσω έγινε το κακό. Βρέθηκα χύμα στον δρόμο, σκισμένη δερμάτινη φόρμα στο υψος του ώμου, γδαρμένη ζελατίνα κράνους, σπασμένο κινητό....και εγώ να έχω τρομερούς πόνους στην ωμοπλάτη και στο στήθος.
Εκείνη τη στιγμή μου πέρασε από το μυαλό το τί μπορεί να πάθει κανείς, στο δευτερόλεπτο.
Είναι να οργώνουμε όλη την ελλάδα με τις μοτό μας, να πηγαίνοθμε σε απίστευτα μέρη, να κάνουμε ότι μας κατέβει στυο κεφάλι, αλλά πάντα να γυρίζουμε στο σπίτι, Και να "πεταγόμαστε" 400 μέτρα από την πόρτα μας,(ευτυχώς με πλήρη εξοπλισμό) καί να μην γυρίζουμε.
ήρθέ λοιπόν σχεδόν αμέσως η ΔΙΑΣ, και δυο μηχανές του ΕΚΑΒ,και ελάχιστα αργότερα η τροχαία και το ασθενοφόρο.Αφού μου πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες βρουμ για το νοσοκομείο.
εκεί με περάσανε 1000 κυματα(ακτινογραφίες, υπέρηχους, αξονικό, χειρουργικό, ορθοπεδικό κτλ)
ηρθε η ώρα να μου ανακοινώσουν ότι όλα είναι εντάξει εκτός από εξάρθρωση ομωπλάτης και αρκετές γρατζουνιές. Αφού μου βάλαμε τον ώμο στην θέση του(πολύ πόνος και δεν το συνηστώ) με ρώτησαν αν έχω κάποιο μαζί μου.(δεν το συζητώ τι έγινε όταν πήραν οι γιατροί την γυναίκα μου τηλέφωνο).Τελικά την σκαπούλαρα με παυσίπονες ενέσεις, και με μερικές φυσικοθεραπείες.
Αλλά διακοπές ΤΕΛΟΣ για φέτος.
Τέλος πάντων αυτό που θέλω να επισημάνω σε όλους μας, είναι να είμαστε πάντα "αστακοί" ακόμα και αν είναι να πάμε στο παραπέρα περίπτερο για τσιγάρα. Οι κίνδυνοι είναι ΠΑΝΤΟΥ.
ΠΑΝΤΑ ΟΡΘΙΟΙ(το λέμε και το εννοούμε). Οσο για τις διακοπές θα υπάρξουν κι άλλες.........