View Full Version : ΟΥΚΡΑΝΙΑ 2015
gmeletiadis
06/10/2015, 15:03
Καλησπέρα σε όλους,
Θα προσπαθήσω να κάνω μία σύντομη περιγραφή του ταξιδιού που έκανα με ένα φίλο στην Ουκρανία πριν από μερικές εβδομάδες, δίνοντας όσες περισσότερες πληροφορίες μπορώ για τις συνθήκες, τις διαδρομές, προβλήματα κ.λπ..
Ελπίζω στο τέλος η περιγραφή του ταξιδιού αυτού να είναι χρήσιμη για άλλους ταξιδιώτες που πιθανά να επιθυμούν να ταξιδέψουν στον ίδιο προορισμό ή απλά να περάσουν από εκεί.
gmeletiadis
06/10/2015, 15:44
Δεδομένου ότι τα Βαλκάνια τα έχουμε ταξιδέψει πολλές φορές δεν μας ενδιέφερε να σταματήσουμε κάπου ή να δούμε κάτι στις Σερβία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Βουλγαρία. Ξεκινήσαμε με καράβι από την Χίο την Κυριακή το βράδυ 16/08. Δυο μοτοσυκλετιστές με ένα BMW GS1200 του 2014 και ένα KTM Super Adventure 1290. Τα εισητήρια τα είχε αγοράσει ο φίλος μου. Το πλάνο ήταν να φτάσουμε στις 07.00 το πρωί Πειραιά και από εκεί βουρ για Σερβία με προορισμό την Νις.
Την πρώτη κρυάδα την έφαγα μόλις φτάσαμε στο λιμάνι και περιμέναμε να επιβιβαστούμε. Τα καράβι δεν πήγαινε απευθείας Πειραιά, αλλά μέσω Σάμου. Άρα άφιξη στις 10.30 το πρωί. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση ξεκινάμε στις 11.00! Πως να φτάσεις στην Νις όταν έχουμε απαράβατο όρο ότι δεν οδηγούμε νύχτα; Μιλάμε για 900 χμ και να διασχύσουμε 2 φορές σύνορα.
Δεύτερη κρυάδα επιβιβαζόμαστε και τρώει ο άλλος μία σαβούρα μέσα στο γκαράζ (χωρίς απώλειες). Εκτός του ότι συνήθως δεν μπορώ να συγκρατίσω τα γέλια σε αυτές τις περιπτώσεις (μικρο-πτώσεις) σκεφτόμουνα σε όλο το ταξίδι ότι παίζει να τριτώσει το κακό και αγχωνόμουν.
Όντως το πρωί στις 11.00 είμασταν πάνω στις μηχανές έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Τα κεφάλια κάτω και δρόμο. Πολύ δρόμο. Τίποτα άξιο αναφοράς έως την άφιξη μας στην Νις στις 21.00 το βράδυ (22.00 ώρα Ελλάδος). Η διαδρομή γνωστή. Στην Ελλάδα ο δρόμος ήταν πολύ καλός, ο καιρός επίσης, χωρίς κίνηση, προβλήματα και απρόοπτα. Το ίδιο και στις άλλες 2 χώρες. Κάναμε στάσεις μόνο για καύσιμα, καφέ και σνακ. Επίσης στα σύνορα σε όλες τις χώρες ξεμπερδέψαμε πάρα πολύ γρήγορα.
Η Νις είναι μία πόλη μάλλον αδιάφορη για εμένα. Μείναμε σε πολύ καλό ξενοδοχείο με εξαιρετική τιμή και εξαιρετικό φαγητό. Αν δει κανείς το booking θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν ξενοδοχεία με εξαιρετικά σχόλια και πολύ χαμηλές τιμές.
Την επόμενη μέρα 08.30 το πρωί είμασταν έτοιμοι για αναχώρηση. Προορισμός η πόλη Νιρεγιχάζα. Μία συμπαθητική πόλη κόντα στα σύνορα με την Ουκρανία. Συνολική απόσταση 830 χμ. Ο δρόμος στην Σερβία ήταν πολύ καλός, όπως και ο καιρός. Ιδανική θερμοκρασία 20-25 βαθμοί. Όσο όμως πλησιάζαμε τα Ουγγρικά σύνορα τόσο και σκοτίνιαζε ο ουρανός. Λίγο πριν διασχύσουμε τα σύνορα άρχισαν οι πρώτες ψιχάλες. Από τα σύνορα και μέχρι το προορισμό μας έβρεχε διαρκώς με την ένταση της βροχής να αυξομειώνεται συνεχώς. Στα σύνορα βάλαμε τα αδιάβροχα και προετοιμαστήκαμε γιαυτό που θα ακολουθούσε. Είχαμε δει άλλωστε και την πρόβλεψη καιρού. Ο δρόμος μέχρι τον περιφεριακό της Βουδαπέστης ήταν άψογος, αλλά έβρεχε αρκετά και είχε και πολλή κίνηση. Από τον περιφεριακό της Βουδαπέστης και μέχρι να απομακρυνθούμε αρκετά από αυτήν ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά λόγο έργων που γινόντουσαν, έντονου κυκλοφοριακού και φυσικά βροχής. Χωρίς απρόοπτα όμως γύρω στις 19.00 είμασταν στην είσοδο της Niregyhaza και η βροχή είχε πλέον σταματήσει. Η πόλη αυτή μου άρεσε αρκετά. Πολύ πράσινο, πάρκα, γήπεδα, κόσμος που έτρεχε, αθλούνταν, έκοβε βόλτες κ.λπ. Το ξενοδοχείο και εδώ αρκετά καλό και το δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου επίσης. Ουσιαστικά το ταξίδι μας ξεκινούσε την επόμενη μέρα που μπαίναμε Ουκρανία. Ξεκουραστήκαμε και οργανωθήκαμε για την επόμενη μέρα. Η πρόγνωση για τον καιρό ήταν καλή και δεν αναμένονταν βροχοπτώσεις. Οπότε καθαρίσαμε τα αδιάβροχα και τα αποθηκεύσαμε. Ελέγξαμε τις μοτοσυκλέτες (λάδια, αλυσίδα εγώ κ.λπ.) και είμασταν έτοιμοι για την επόμενη μέρα. Ομολογώ ότι είχα άγχος διότι είχα ακούσει διάφορα περίεργα κυρίως για την συμπεριφορά της αστυνομίας αλλά και των οδηγών, όπως επίσης και για την κατάσταση των δρόμων.
Είχα φροντίσει πριν ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι να έρθω σε επαφή μέσω της Ουκρανής συζύγου ενός Τούρκου φίλου (πιάστο αυγό και κούρεφτο) με έναν Ουκρανό μοτοσυκλετιστή από το Κίεβο, ο οποίος φαινόταν πρόθυμος να μας βοηθήσει σε ότι χρειαστούμε. Του έστειλα ένα email από το βράδυ ενημερώνοντας τον για την πορεία μας και για το πλάνο μας, το οποίο ήταν να μπούμε την επόμενη μέρα (Τετάρτη 19/08) Ουκρανία με πρώτο προορισμό την πόλη Λβιβ. Ο τύπος ήταν πολύ εξυπηρετικός. Μου απαντούσε άμεσα και μου ξεκαθάρισε ότι αν χρειαστούμε ότιδήποτε θα έκανε ότι είναι εφικτό να βοηθήσει. Αυτό με καθυσήχαζε αρκετά. θα πρέπει να αναφέρω ότι είναι η πρώτη φορά που έφυγα ταξίδι με την μηχανή μετά την γέννηση του γιου μου και τα συναισθήματα μου ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με όλες τις προηγούμενες. Την βράδυ που έφευγα από το σπίτι ο μικρός ήταν στην αγκαλιά μου και με παρακαλούσε να μην φύγω. Αν δεν ντρεπόμουνα να κρεμάσω τον συνταξιδιώτη μου, δεν θα έφευγα.
gmeletiadis
08/10/2015, 15:42
Τετάρτη 19/08. Πρωινό και έτοιμοι για αναχώρηση. 350χμ για Λβιβ. Η διαδρομή μέχρι τα Ουγγροουκρανικά σύνορα εξαιρετική. Από επαρχιακούς δρόμους με πολύ πράσινο, ωραία χωριά και εξαιρετικό οδόστρωμα. 2 ραντάρ για ταχύτητα, αλλά για καλή μας τύχη μας έκαναν νόημα τα αυτοκίνητα από την αντίθετη κατεύθυνση. Φτάνουμε στα σύνορα. Στην Ουγγαρία υπήρχε μία περίεργη διαδικασία που δεν έχω ξανασυναντήσει. Δηλώνεις το μέγεθος του ρεζερβουάρ, μέση κατανάλωση και πόσα λίτρα βενζίνης έχει το ρεζερβουάρ! Φαντάζομαι ότι πολύς κόσμος περνούσε από Ουγγαρία για Ουκρανία προκειμένου να βάλει φτηνά καύσιμα, οπότε έχουν μάλλον βάλει κάποια διασικασία ελέγχου;
Στην Ουκρανία οι έλεγχοι στα σύνορα πιο ενδελεχείς και σχολαστικοί. Φυσικά άπαντες ντυμένοι με παραλλαγές. Η αγαπημένη ενδυμασία των Ουκρανών. Περάσαμε χωρίς κάτι άξιο αναφοράς και ξεκινήσαμε για Λβιβ. Χωρίς να το έχω ψάξει μέσω χάρτη, ακολουθήσαμε απλά της οδηγίες του Garmin. Αντί να μας πάει από τον κεντρικό δρόμο που πάει προς Λβιβ μας έβγαλε μέσω επαρχιακού. Δεν πειράζει, χρόνο είχαμε πολύ και είπαμε να το ακολουθήσουμε και όπως μας πάει. Ουσιαστικά κάναμε περίπου 30-40χμ εκτός κεντρικού δρόμου. Ο δρόμος ήταν τραγικός. Σήμανση μηδέν και από λακούβες άλλο τίποτα. To KTM πάντως ήταν απόλαυση. Όλα ίσιωμα. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ότι σε μέσα από κάθε χωριό που περνούσαμε, όσο φτωχό και να έδειχνε υπήρχε τουλάχιστον μία εντυπωσιακή εκκλησία (για τα δεδομένα της κατάστασης που επικρατούσε) και τουλάχιστον 2 γκόμενες επιπέδου Σκλεναρίκοβα. Ουκ ολίγες φορές κινδυνεύσαμε να χάσουμε τον έλεγχο χαζέυοντας τες. Με το που βγήκαμε από τον επαρχιακό και μπήκαμε στην εθνική, η κίνηση ήταν αυξημένη και ήθελε ιδιαίτερη προσοχή, κυρίως στις προσπεράσεις. Κάποια στιγμή μπαίνει μπροστά μας ένα βανάκι τύπου Ford Transit με πράσινο φάρο. Μου θύμισε στρατονομία και μείωνε συνεχώς ταχύτητα. Από πίσω μας είχε κολλήσει ένα περιπολικό. Πηγαίναμε έτσι καμιά 10αριά χιλιόμετρα με μέση ταχύτητα 50χμ/ώρα. Το όριο ήταν 90χμ/ώρα. Λέω δεν είναι δυνατόν, αν το πάμε έτσι θα βραδιάσουμε. Μόλις βρω διακεκομένη θα προσπεράσω πάντα εντός επιτρεπτού ορίου ταχύτητα. Έτσι και κάναμε. Στα καπάκια εξαφανίζεται το βανάκι και μας παίρνει κυνήγι το περιπολικό. Τσιμπήσαμε το τυρί. Σταματάμε στην άκρη και αρχίζει τώρα το παραμύθι. Που πάτε, που θα μείνετε, από που είστε, προσπεράσατε παράνομα. Του δείχνω το όριο ταχύτητας και την διακεκομμένη αλλά εκεί του πούστη. Όχι λέει είχε πιο πριν πινακίδα που απαγόρευε την προσπέραση. Πρόστιμο λέει 220 ευρώ. Αλλιώς λέει αν θέλετε δώστε 160 ευρώ και δεν παίζει πρόστιμο. Του λέω αν είναι έτσι προτιμάμε το πρόστιμο. Τέλος πάντων μετά από πολλά παζάρια και λοιπά δώσαμε ένα πενηντάρικο, όσα δηλαδή είχαμε στο πορτοφόλι, καθώς επειδή το περιμέναμε να συμβεί είχαμε κρύψει τα υπόλοιπα μετρητά, αλλά γενικά θορυβηθήκαμε. Αν είναι έτσι από τα πρώτα χιλιόμετρα δεν πάμε πουθενά. Ή μαλλον θα φτάσουμε στην Οδυσσό άφραγκοι.
Προχωράμε 2-3χμ παρακάτω, σταματάω και παίρνω τηλέφωνο τον Ουκρανό φίλο και του εξηγώ το σκηνικό. Αυτός έξαλλος μου φωνάζει ότι δεν έπρεπε να δώσω τίποτα και την επόμενη φορά που θα με σταματήσουν να τον πάρω τηλέφωνο.
Χωρίς πλάκα μετά από 5χμ μας σταματάνε άλλοι μπάτσοι. Κι αρχίζει πάλι η ίδια ιστορία. Που πάτε, που θα μείνετε, από που είστε για να φτάσουμε στο ότι παρανομήσαμε. Πριν προχωρήσει η συζήτηση σε νούμερα του λέω ότι έχουμε πρόβλημα και πρέπει να πάρουμε ένα τηλέφωνο. Μου λέει τηλέφωνο απαγορεύεται. Δεν γίνεται θα πάρω του λέω και παίρνω και του το κολλάω στο αυτί. Τον πιάνει ο φίλος στην κουβέντα και μετά από 5 λεπτά συζήτησης μου δίνει πίσω το τηλέφωνο. Ο φίλος μου λέει, πάρτε τα διαβατήρια, πείτε ευχαριστώ και φύγετε. Αυτό ήταν.
Συνεχίσαμε την πορεία για το Λβιβ, τηρώντας όσο μπορούσαμε τον κοκ, καθώς δεν γνωρίζαμε τι άλλο θα μπορούσε να προκύψει. Γύρω στις 15.00 είμασταν στον προορισμό μας. Το ξενοδοχείο ήταν στην καρδιά της παλιάς πόλης. Εξαιρετικό θα έλεγα, τόσο από θέμα θέσης, χώρου στάθμευσης, καθαριότητας και άνεσης. Είχαμε αρκετό χρόνο να περπατήσουμε στην παλιά πόλη, να πάμε για καφέ, φαγητό, ποτό κ.λπ. Το Λβιβ κατά την γνώμη μου είναι η πιο Ευρωπαϊκή πόλη της Ουκρανίας. Η παλιά πόλη πάρα πολύ ωραία. Οι γυναίκες τραγικές. Η μία πιο άσχημη από την άλλη (πλάκα κάνω φυσικά). Γενικά είχαμε ένα ευχάριστo βράδυ σε μία πολύ ωραία πόλη.
gmeletiadis
14/10/2015, 15:03
Πέμπτη 20/08. Ξεκικάμε νωρίς από το Λβιβ με προορισμό το Κίεβο. 540 χιλιόμετρα. Ο καιρός άψογος και η διαδρομή επίσης. Αν και στο μεγαλύτερο διάστημα δεν υπήρχε διαχωριστικό ανάμεσα στις 2 κατευθύνσεις, το οδόστρωμα ήταν πολύ καλό, ο δρόμος πολύ φαρδύς με συνέπεια να προσπερνάς εύκολα και με ασφάλεια. Περάσαμε 2-3 μπλόκα της τροχαίας, χωρίς κανείς να μας δώσει σημασία. Κάναμε μία στάση μόνο για ανεφοδιασμό και ένα γρήγορο καφέ, καθώς θέλαμε να φτάσουμε νωρίς στο Κίεβο ούτως ώστε να προλάβουμε να βολτάρουμε στην πόλη. Γύρω στις 14.30 μπάιναμε στο Κίεβο. Ο Ουκρανός φίλος μας περίμενε στην είσοδο της πόλης και μας συνόδευεσε μέχρι και το διαμέρισμα που είχαμε νοικιάσει στο κέντρο. Βρήκαμε ένα άνετο, σούπερ εξοπλισμένο 2άρι στο κέντρο του Κιέβου (δίπλα στο επιβλητικό στάδιο Olympiyskiy) με χώρο στάθμευσης φυσικά. Παρκάραμε, ξεφορτώσαμε και αμέσως βόλτα στο Κίεβο. Λόγω του ότι είχαμε τον Ουκρανό μαζί μας προλάβαμε να προσανατολιστούμε σύντομα και να δούμε πολλά πράγματα σίγουρα πιο γρήγορα από ότι θα το κάναμε μόνοι μας.
Για τις γυναίκες να μην τα ξαναλέμε. Μόνο ένα επιπλέον σχόλιο, είναι και σχετικά εύκολο να πλησιάσεις και πιάσεις κουβέντα μαζί τους.
Για την πόλη θα έλεγα ότι υπάρχουν 2 εικόνες. Η μία είναι αυτή που κουβαλάει από το Σοβιετικό παρελθόν με τα τεράστια μπλοκ, κακοδιατηρημένα, σε αποχρώσεις του γκρι. Πολύ καταθλιπτικά. Και η άλλη το κέντρο της πόλης που είναι ευχάριστο με ωραία κτίρια, εντυπωσιακές εκκλησίες και προς τα ανατολικά προς το ποτάμι πολύ ωραίες βίλες μέσα στο πράσινο με φόντο το ποτάμι. Στο κέντρο υπάρχουν ωραία καφέ, εστιατόρια και μπαρ και σε τίποτα δεν θυμίζει χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Κυκλοφορεί πολύ νέος κόσμος και μάλιστα οι πλειοψηφία τους μιλάει καλά Αγγλικά.
Στο Κίεβο διανυκτερεύσαμε 2 βράδια. Επομένως έπρεπε να αποφασίσουμε τι θα κάναμε την επόμενη μέρα στην πόλη. Είχα κλείσει ένα τουρ στο Τσέρνομπιλ, αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν έπρεπε να πάμε ή να αράζαμε στο Κίεβο όλη μέρα. Ο Ουκρανός φίλος μου είπε ότι άξιζε τον κόπο να πάμε στο Τσέρνομπιλ και έτσι και κάναμε. Αγοράσαμε από το βράδυ προμήθειες νερά, αναψυκτικά και μερικά σνακ, ούτως ώστε την επόμενη μέρα να κάνουμε την εκδρομή στο Τσερνομπιλ.
Παρασκευή 21/08. 08.00 το πρωί έπρεπε να είμαστε στο σημείο σηνάντησης, το οποίο απείχε 10 λεπτά με ταξί από το διαμέρισμα μας. Άρα πρωινό ξύπνημα και πάλι με την διαφορά ότι δεν θα οδηγούσαμε καθόλου. Ταξί αρχικά και εν συνεχεία τουριστικό λεωφορείο. Φύγαμε στην ώρα μας και 09.30 είμασταν στην είσοδο της απαγορευμένης ζώνης.
Η απαγορευμένη ζώνη είναι ακτίνας 30χμ και φυλάσεται αυστηρά. Υπάρχει μία δεύτερη ζώνη ακτίνας 10χμ στην οποία βρίσκονται οι πυρηνικοί αντιδραστήρες (όπου έγινε το ατύχημα) και η πόλη φάντασμα του Pripyat. Γενικά είδαμε ένα εγκαταλελειμένο χωριό στην ζώνη των 30 χμ., την πόλη του Τσέρνομπιλ η οποία πλέον κατοικείται παλί εντός της ζώνης των 30 χμ, το "θρυλικό" σοβιετικό ραντάρ επονομαζόμενο και ως "the eye of Moscow", το πυρηνικό εργοστάσιο από απόσταση 300μ και την πόλη Pripyat. Μπορώ να γράψω πάρα πάρα πολλά πράγματα για την επίσκεψη στην περιοχή του Τσέρνομπιλ και να ανεβάσω πολλές φωτογραφίες (αν ήξερα τον τρόπο). Ήταν ίσως το πιο συγκλονιστικό μέρος που έχω επισκεφθεί. Αλλά δεν ξέρω αν ενδιαφέρει το θέμα γιαυτό θα πω μόνο τα εξής. Φανταστείτε την πόλη στην οποία ζείτε, να σας που ότι πρέπει να εγκαταληφθεί πλήρως εντός 3 ωρών. Κοινώς τα αφήνετε όλα και φεύγετε. Μετά φανταστείτε να επιστρέφετε για μία βόλτα στην πόλη αυτή 30 χρόνια αργότερα. Συγκλονιστικές εικόνες και ακόμα συγκλονιστικότερες είναι οι ιστορίες που μας είπε ο ξεναγός για τους πιλότους των ελικοπτέρων που πετούσαν τσιμέντο πάνω στον αντιδραστήρα για να σταματήσουν την διαρροή, τους πυροσβέστες, το προσωπικό του εργοστασίου κ.λπ. Πέθαναν όλοι πριν κλείσουν τα 40 χρόνια ζωής. Και μόνο γιαυτή την επίσκεψη θεωρώ το ταξίδι στην Ουκρανία ήταν ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει. Όποιος ταξιδέψει στο Κίεβο να κάνει αυτή την εκδρομή οπωσδήποτε.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στο Κίεβο, αφού σαπίσαμε στον ύπνο μιαμιση ώρα στο λεωφορείο. Έτσι φτάσαμε φρέσκοι και ξεκούραστοι για νυχτερινή έξοδο. Η πολή μας άρεσε πολύ και είχαμε πάρει μία ιδέα για το που πρεπει να κινηθούμε από την προηγούμενη μέρα. Οπότε βγήκαμε για μερικά ψώνια δωράκια και σουβενίρ, φαγητό και ποτό.
Και βέβαια ενδιαφέρει η επίσκεψη σας στο Τσέρνομπιλ φίλε μου!
Αλλά ρε παιδιά... θέλουμε και φωτος :a014: :beer::beer:
gmeletiadis
14/10/2015, 16:01
Στείλε οδηγίες πως ανεβάζουμε φωτογραφίες γιατί δεν το έχω.
Επίσης από ότι βλέπω οι περισσότεροι για να μηνπω όλοι σβήνουν τον αριθμό κυκλοφορίας τους.
Ούτε αυτό ξέρω πως να το κάνω!
Στείλε οδηγίες πως ανεβάζουμε φωτογραφίες γιατί δεν το έχω.
Επίσης από ότι βλέπω οι περισσότεροι για να μηνπω όλοι σβήνουν τον αριθμό κυκλοφορίας τους.
Ούτε αυτό ξέρω πως να το κάνω!
http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=62967&highlight=%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%92%CE%91%CE%96%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95+%CE%A6%CE%A9%CE%A4%CE%9F%CE%9 3%CE%A1%CE%91%CE%A6%CE%99%CE%95%CE%A3
Εδώ είσαι φίλε, είναι πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι σου, δώσε φώτο και πάμε..
:a014:
gmeletiadis
29/10/2015, 17:32
343840343840343840
gmeletiadis
29/10/2015, 17:33
Δοκιμή έκανα και κατά λάθος ανέβασα την ίδια φωτογραφία 3 φορές. Που θα πάει, θα το μάθω.
Είναι από το δωμάτιο του ξενοδοχείου στη Nis/Σερβία.
gmeletiadis
29/10/2015, 17:39
343842
Το στάδιο Olympiyskiy του Κιέβου, το ξενοδοχείο μας ήταν ακριβός δίπλα.
gmeletiadis
29/10/2015, 17:46
343845
343846
Φωτογραφίες από το κέντρο του Κιέβου και τις προετοιμασίες του στρατού για τον εορτασμό της ημέρας της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας από την Σοβιετική Ένωση.
gmeletiadis
29/10/2015, 17:50
343847
Πρώτο σημείο ελέγχου πριν την είσοδο μας στην ζώνη των 30χμ του Τσέρνομπυλ. Απαγορεύονται οι φωτογραφίες στο συγκεκριμένο σημείο.
gmeletiadis
29/10/2015, 17:58
Μετά την είσοδο μας στην πρώτη ζώνη, κάναμε μία σταση στο πρώτο χωριό. Το ενδιαφέρον σε αυτό το σημείο ήταν το γεγονός μία γερόντισα ηλικίας κάτι παραπάνω από 90, εξακολουθεί να κατοικεί στο χωριό αυτό και δεν το εγκατέλειψε ποτέ.
343848
343849
gmeletiadis
29/10/2015, 17:58
343850
343851
gmeletiadis
29/10/2015, 18:04
Μνημεία στην μνήμη αυτών που θυσιάστηκαν για να περιορίσουν και να σταματήσουν την διαρροή ραδιενέργειας, κυρίως πυροσβέστες και πιλότοι ελικοπτέρων.
343852
343853
gmeletiadis
29/10/2015, 18:07
Το τελευταίο σημείο ελέγχου πριν την είσοδο στην ζώνη των 10χμ.
343854
gmeletiadis
29/10/2015, 18:43
To Σοβιετικό ραντάρ, κατά τον ξεναγό το μεγαλύτερο στον κόσμο
343856
343857
Η είσοδος για να πλησιάσει κανείς στο ραντάρ
343858
gmeletiadis
29/10/2015, 19:25
Το πυρηνικό εργοστάσιο και ο αντιδραστήρας στον οποίο έγινε το ατύχημα και η διαρροή.
343867
343868
Είχε καλυφθεί με τσιμέντο και μέταλλο προκειμένου να σταματήσει η διαρροή. Με το πέρασμα του χρόνου όμως παρατηρήθηκαν καταστροφές στην κατασκευή με συνέπεια να υπάρχουν και πάλι διαρροές. Για το λόγο αυτό κατασκευάζεται σε απόσταση μερικών 100άδων μέτρων ένας τεράστιος μεταλικός θόλος ο οποίος θα μετακίνηθεί πάνω σε ράγες και θα καλύψει πλήρως το εργοστάσιο, προκειμένου να μην υπάρχουν πλέον διαρροές. Ο θόλος κατασκευάζεται από μία Γαλλική εταιρεία, η οποία έχει δώσει 100 χρόνια εγγύηση. Το εργοστάσιο θα έπρεπε να είχε καλυφθεί πλήρως πριν από μία 5ετια για να μην υπάρχουν διαρροές, όμως αυτό δεν κατέστει δυνατό λόγο οικονομικής αδυναμίας της Ουκρανίας να καλύψει το έργο.
343869
Δωσε πραμα στον λαο!
Μπραβο φιλαρακι!
gmeletiadis
29/10/2015, 21:41
Η συνέχεια αύριο ή το Σαββατοκύριακο με το ποιο ενδιαφέρον κομμάτι της εκδρομής. Την πόλη φάντασμα Pripyat
343884
Μπράβο για το ταξίδι σου αλλά αυτές οι selfie είναι μάστιγα.
gmeletiadis
30/10/2015, 06:21
To πρόβλημα είναι ότι δεν έχω γενικά πολλές φωτογραφίες, προτιμώ να βλέπω από το να τραβάω φωτογραφίες. Οπότε προσπαθώ από αυτές τις λίγες που υπάρχουνπου κάποιες που να δείχνουν περισσότερα. Επίσης σε κάποια σημεία που δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες, έκανα και καλά ότι βλέπω το κινητό μου, ενώ τραβούσα.
Πίστεψε με είναι η πρώτη φορά που τράβηξα selfie στην ζωή μου.
gmeletiadis
30/10/2015, 13:25
Σε πολλά σημεία εντός της ζώνης των 10χμ υπάρχουν αυτές οι πινακίδες που προειδοποιούν για την ύπαρξης ραδιενέργιας. Χρειάζεται προσοχή, διότι είναι πολλές και από ένα σημείο και μετά τις συνηθίζει το μάτι και μπορεί εύκολα κανείς να ξεχαστεί και να πλησιάσει σε σημεία που δεν πρέπει.
343915
gmeletiadis
30/10/2015, 13:34
Πρώτη στάση στο νηπιαγωγείο. Θρίλερ η κατάσταση.
343916
343917
343918
gmeletiadis
30/10/2015, 13:36
343919
343920
343921
gmeletiadis
30/10/2015, 14:07
Στο σημείο αυτό μας άφησε το τουριστικό λεωφορείο και ξεκινήσαμε με τα πόδια την περιπλάνηση στην πόλη Pripyat, συνοδεία ξεναγού. Δεν επιτρέπεται να κινηθούμε πουθενά χωρίς την συνοδεία του ξεναγού.
343922
Η πόλη αυτή κατασκευάστηκε το 1970 αποκλειστικά για τους εργαζόμενους στο πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ. Ήταν μία πόλη πρότυπο για την Σοβιετική Ένωση, με τα κλασικά μπλοκ για την διαμονή των οικογενειών αλλά και πολλούς χώρους αναψυχής όπως, σινεμά, κλειστό κολυμβητήριο, γυμναστήριο, στάδιο, λούνα παρκ κ.α.. Η πόλη είχε σχολεία, ένα ξενοδοχείο κ.λπ. Εντύπωση μου προκάλεσε η ποιότητα κατασκευής των κτιρίων και τα ακριβά υλικά που χρησιμοποίησσαν όπως επενδύσεις από γρανίτη, ξύλινα καθίσματα στις κερκίδες του γηπέδου κ.λπ.
Η πολή εγκαταλείφθηκε εντός 3 ωρών, με συνέπεια οι κάτοικοι της να αφήσουν σχεδόν τα πάντα εκεί. Σήμερα σχεδόν 30 χρόνια μετά, χωρίς την ανθρώπινη παρουσία η φύση έχει οργιάσει. Υπάρχουν δέντρα ακόμα και στις ταράτσες των κτιρίων, ενώ μπορεί εύκολα κανείς να παρατηρήσει ίχνη από άγρια ζώα όπως αρκούδες και λύκους.
gmeletiadis
30/10/2015, 14:14
343923
343924
Αυτό το κτίριο αν θυμάμαι καλά ήταν ο χώρος αναψυχής με κινηματογράφους, θέατρο κ.λπ.
343925
gmeletiadis
30/10/2015, 14:24
Το ξενοδοχείο
343929
Το κέντρο διοίκησης
343930
Το κέντρο ψυχαγωγείας
343931
gmeletiadis
30/10/2015, 14:29
343932
343933
343934
gmeletiadis
30/10/2015, 14:39
Οι κερκίδες του γηπέδου
343935
Η είσοδος του γηπέδου
343936
Κλασικό κτίριο με διαμερίσματα για τους εργαζόμενους
343937
gmeletiadis
30/10/2015, 14:43
Κεντρικός δρόμος
343938
Κλειστό μπάσκετ
343939
Κολυμβητήριο
343940
gmeletiadis
30/10/2015, 14:48
Το ρολόι του κολυμβητηρίου σταματημένο στις 11:55
343941
Το σχολείο
343942
Φωτογραφία από το εσωτερικό του σχολείου
343943
gmeletiadis
30/10/2015, 14:55
Ακολουθούν φωτογραφίες από το εσωτερικό του σχολείου
343944
343945
343946
gmeletiadis
30/10/2015, 14:58
343948
343949
343950
gmeletiadis
30/10/2015, 15:05
Η κουζίνα-μαγειρία του σχολείου
343952
Αίθουσα διδασκαλίας
343953
Νέα δημοκρατία στη Σοβιετική Ένωση;
343954
gmeletiadis
30/10/2015, 15:09
Το σήμα της πόλης του Τσέρνομπιλ, η οποία δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αφού πλέον κατοικείται από εργάτες που δουλεύουν και πάλι για το εργοστάσιο.
343955
Αυτά τα ολίγα λοιπόν από την εκδρομή στο Τσέρνομπιλ.
gmeletiadis
30/10/2015, 15:12
Και 2 φωτό από το κέντρο του Κιέβου, στο οποίο βολτάραμε το απόγευμα.
343957
343958
To πρόβλημα είναι ότι δεν έχω γενικά πολλές φωτογραφίες, προτιμώ να βλέπω από το να τραβάω φωτογραφίες. Οπότε προσπαθώ από αυτές τις λίγες που υπάρχουνπου κάποιες που να δείχνουν περισσότερα. Επίσης σε κάποια σημεία που δεν επιτρέπονταν οι φωτογραφίες, έκανα και καλά ότι βλέπω το κινητό μου, ενώ τραβούσα.
Πίστεψε με είναι η πρώτη φορά που τράβηξα selfie στην ζωή μου.
:beer: :beer: :beer:
πυξιδας990
30/10/2015, 16:20
μια ερωτηση.
απο τη ξεναγηση και ισως απο κουβεντα,τι πιστευουν οι ουκρανοι για τοτε?
φωτο φιλε εξαιρετικες,περιμενουμε τη συνεχεια.
ονειρο ζωης το συγκεκριμενο ταξιδιωτικο..
gior-gos
30/10/2015, 16:52
Δεος και ανατριχιλα οι φωτογραφιες..
Υπαρχει ακομα ραδιενεργεια στην περιοχη; (σε χαμηλα επιπεδα φανταζομαι πλεον) ή εχει μηδενιστει;
Ωραιος!
:beer:
Eversman
30/10/2015, 20:13
Φοβερή εμπειρία! Ευχαριστουμε που την μοιραζεσαι :beer:
spyrakos35
30/10/2015, 20:43
Υπαρχει ακομα ραδιενεργεια στην περιοχη; (σε χαμηλα επιπεδα φανταζομαι πλεον) ή εχει μηδενιστει;
αυτό
δλδ είναι ακίνδυνο να πας??? αν είναι ακίνδυνο γιατί πας μόνο με ξεναγό???
Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε μαζί μας. Κρίμα για εμένα γιατί ήθελα να πάω το 2014 αλλά δεν πήγα λόγω του πολέμου(σιγά τον πόλεμο δλδ). Το Τσέρνομπιλ πρέπει να είναι ωραία εμπειρία, εύχομαι να τα καταφέρω. Πάντα τέτοια παίδες.
Nostradamus
30/10/2015, 22:52
αυτό
δλδ είναι ακίνδυνο να πας??? αν είναι ακίνδυνο γιατί πας μόνο με ξεναγό???
Ειχε παρει το ματι μου εναν ντοκυμαντερ με εναν που γυρναει τον κοσμο και ψαρευει σε διαφορες περιοχες και ειχε παει για ψαρεμα διπλα στο εργοστασιο στην περιοχη.. Αν δεν κανω λαθος ελεγε οτι μπορεις να καθησεις στην περιοχη πολυ κοντα στο τσερνομπιλ συγκεκριμενο χρονο (σε μερες αν δεν κανω λαθος) επειδη ακομη τα ποσοστα ειναι υψηλα για μακρα παραμονη... Και οτι η πανιδα εχει επιστρεψει αλλα με εντονα τα σημαδια και τις επιπτωσεις στα γονιδια των ζωων...
Αψογες οι φωτο και ταξιδι / εμπειρια ζωης.. Να ειστε γεροι να συνεχιζετε...
George_M.
31/10/2015, 05:20
διαφορετικο ταξιδι με εντονες εικονες.ευχαριστουμε φιλε!
gmeletiadis
31/10/2015, 06:05
μια ερωτηση.
απο τη ξεναγηση και ισως απο κουβεντα,τι πιστευουν οι ουκρανοι για τοτε?
φωτο φιλε εξαιρετικες,περιμενουμε τη συνεχεια.
ονειρο ζωης το συγκεκριμενο ταξιδιωτικο..
Από αυτά που μας είπε ο ξεναγός, αλλά και αυτά που παρακολουθήσαμε σε ντοκιμαντέρ στο λεωφορείο, συμπέρανα τα εξής:
- Το ατύχημα έγινε κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα. Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι λειτουργίας του εργοστασίου, δεν κατάλαβαν αρχικά πόσο μεγάλη ζημιά είχε γίνει και τι κινδύνους εγκυμονούσε, με συνέπεια να προσπαθούν να το "καλύψουν" και να το "μαζέψουν" με ιδία μέσα. Δεν ενημέρωσαν την κεντρική διοίκηση. Έβαλαν εργάτες να μπουν μέσα στον χώρο του αντιδραστήρα και να προσπαθήσουν να καλύψουν την διαρροή. Αυτοί όλοι πέθαναν εντός λίγων ημερών και μάλιστα βασανιστικά, με εγκαύματα, εμμετούς, διάρροιες και φριχτούς πόνους.
- Το πρωί άρχισαν να μετράνε τα επίπεδα ραδιενέργειας στο Pripyat και φυσικά είχαν ξεφύγει εκτός ορίων. Προσπαθούσαν με υδροφόρες να καθαρίσουν τους δρόμους και την πολή. Αντί όμως η ραδιενέργεια να μειώνεται, αυξάνονταν. Εκεί άρχισαν σιγά σιγά να συνηδοτοποιούν ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει και ενημέρωσαν την κεντρική διοίκηση και τον Γκορμπατσόφ.
- Από το σημείο αυτό αρχίζει σιγά σιγά ένας πιο σωστός συντονισμός για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά με σχεδόν 24ωρη καθυστέρηση. Αυτές οι 24 ώρες που χάθηκαν είναι πολύ σημαντικές για τους κατοίκους των γύρω περιοχών κυρίως, αλλά και για τον άμεσο περιορισμό της διαρροής, όπως και για τους εργαζόμενους του εργοστασίου.
- Διατάσεται η αμεση εκκένωση των πόλεων στην γύρω περιοχή. Δίνουν στους κατοίκους εντολή σε 3 ώρες να είναι μπροστά στις εισόδους των πολυκατοικιών. Λεωφορεία από παντού καταφθάνουν για την μεταφορά τους.
- Αποφασίζεται να γίνει προσπάθεια πλήρους σφραγίσματος του εργοστασίου με μπάζα, τσιμέντο, μέταλλο. Αυτό γινόταν με βαρέα μηχανήματα και ελικόπτερα. Το πρόβλημα είναι ποιος θα χειριστεί τα μηχανήματα αυτά. Υπάρχουν κάποιοι εθελοντές και κάποιοι που εξαναγκάζονται, αλλά ο μέγιστος χρόνος παραμονής του κάθε ενος περιορίζεται σε ελάχιστα δευτερόλεπτα αν θυμαμαι καλά. Δουλεύουν δηλαδή χιλιάδες άνθρωποι σε πολύ μικρές βάρδιες.
- Όταν ο Γκορμπατσόφ αντιλαμβάνεται το μέγεθος της καταστροφής και τις συνέπειες της για ένα μεγάλο μέρος της γης, ενημερώνει ηγέτες και άλλων χωρών, για το ατύχημα και τις ενέργειες που γίνονται.
- Η κατεύθυνση και η ταχύτητα του ανέμου καθορίζει το προς τα που και τι ποσότητες ραδιενέργειας μεταφέρονται.
- Από αυτό που παρουσιάζεται αρχικά οι άνεμοι ήταν νότιοι και νοτιο ανατολικοί. Δηλαδή επηρεάστηκε τρομακτικά η Λευκορωσία και εν συνεχεία οι χώρες της Βορειοδυτικής ευρώπης (Βαλτική και Σκανδιναβία). Για την Λευκορωσία η ζημιά είναι τεράστια και οι συνέπειες τραγικές.
- Με την αλλαγή της κατεύθυνσης του ανέμου το ραδιενεργό νέφος μεταφέρεται και προς τα νότια φτάνοντας την Τουρκία και την Ελλάδα.
- Μας έδειξαν ένα χάρτη στον οποίο παρουσιαζόταν καθημερινά από την μέρα του ατυχήματος προς τα που κινούνταν το νέφος.
- Επηρεάστηκε σχεδόν όλη η Ευρώπη αλλά και πολλές Ασιατικές περιοχές που τότε ανήκαν στην Σοβιετική Ένωση, αλλά σήμερα αποτελούν ανεξάρτητα κράτη.
- Σε πολλές χώρες δόθηκε εντολή να μην κυκλοφορεί ο κόσμος εκτός σπιτιών αν δεν υπάρχει σοβαρή ανάγκη και κυρίως τα παιδιά να μην βγαίνουν καθόλου.
- Σε γενικές γραμμές αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι ότι μέχρι τότε κανείς δεν είχε συνηδητοποιήσει πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι είναι ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Τα μέτρα ασφαλείας ήταν ελειπέστατα. Δυστυχώς έπρεπε να συμβεί κάτι τόσο τραγικό για να καταλάβουμε τι σημαίνει πυρηνικό εργοστάσιο, ραδιενέργεια κ.λπ.
- Το κακό είναι ότι κάποιοι δεν μαθαίνουν από την ιστορία.
gmeletiadis
31/10/2015, 06:10
Δεος και ανατριχιλα οι φωτογραφιες..
Υπαρχει ακομα ραδιενεργεια στην περιοχη; (σε χαμηλα επιπεδα φανταζομαι πλεον) ή εχει μηδενιστει;
Ωραιος!
:beer:
Ραδιενέργεια υπάρχει ακόμα και δεν πρόκειται να μηδενιστεί. Το επίπεδο ραδιενέργειας διαφέρει από σημείο σε σημείο. Υπάρχουν πινακίδες για το που δεν πρέπει να πλησιάζουμε. Επίσης αυτός είναι από τους βασικούς λόγους που οι ζώνες είναι κλειστές, φυλάσονται και μπορεί να μπει κανείς μόνο με ξεναγό.
Το θέμα είναι να μην εκτεθεί κανείς για πολύ ώρα στην ραδιενέργεια. Με μια επίσκεψη στην περιοχή δεν κινδυνεύει κανείς. Κατά την έξοδο μας τόσο από την πρώτη ζώνη όσο και από την δεύτερη ζώνη περάσαμε από μηχάνημα ελέγχου ραδιενέργειας.
Απλά αναρωτιόμουν αργότερα για τον ξεναγό που πάει εκεί κάθε μέρα.
gmeletiadis
31/10/2015, 06:11
αυτό
δλδ είναι ακίνδυνο να πας??? αν είναι ακίνδυνο γιατί πας μόνο με ξεναγό???
Είναι ακίνδυνο αρκεί να ακολουθείς τις οδηγίες και να μην πλησιάζεις εκεί που δεν πρέπει.
gmeletiadis
31/10/2015, 06:13
Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε μαζί μας. Κρίμα για εμένα γιατί ήθελα να πάω το 2014 αλλά δεν πήγα λόγω του πολέμου(σιγά τον πόλεμο δλδ). Το Τσέρνομπιλ πρέπει να είναι ωραία εμπειρία, εύχομαι να τα καταφέρω. Πάντα τέτοια παίδες.
Αν το θέμα σου είναι ο πόλεμος, μην το σκέφτεσαι καθόλου. Δεν υπάρχει θέμα.
Περισσότερο το πρόβλημα είναι οι μπάτσοι και ο τρόπος που οδηγάνε οι ντόπιοι. Θέλει μεγάλη προσοχή.
gmeletiadis
31/10/2015, 16:29
Πάμε λοιπόν και για την συνέχεια για να κλείσουμε το ταξίδι. Βέβαια το πιο ενδιαφέρον κομμάτι το έχουμε ήδη δει.
Σάββατο 22/08. Μετά από μία και μοναδική μέρα χωρίς οδήγηση, ξεκινήσαμε και πάλι νωρίς με προορισμό την Οδυσσό που είναι ουσιαστικά η τελευταία πόλη που έχει ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο ταξίδι. Περίπου 500χμ από το Κίεβο. Συναντήσαμε πολύ κίνηση στην έξοδο μας από το Κίεβο παρά το γεγονός ότι ξεκινησαμε νωρίς, λόγο Σαββάτου και λόγο έργων. Πολύς κόσμος κατεβαίνει από Κίεβο στην Οδυσσό για Σαββατοκύριακο. Ο δρόμος γενικά δεν ήταν κακός. Σε κάποια σημεία είχε διαχωριστικό, σε κάποια άλλα όχι, γενικά όμως ήθελε προσοχή λόγο κίνησης και απρόβλεπτων μεγάλων λακούβων που υπήρχαν σε κάποια σημεία. Κάναμε μόνο μία στάση για βενζίνη και καφέ. Στο βενζινάδικο συνέβει το εξής περίεργο. Ένας τύπος βάζει καύσιμα στο αυτοκίνητο του και του πέφτει το πορτοφόλι. Αυτό συμβαίνει μπροστά μου και πολύ κοντά μου. Το βλέπει ένας άλλος και πάει και αρπάει το πορτοφόλι από κάτω. Βγάζει ολα τα χρήματα από μέσα, τα τσεπώνει και πετάει πάλι κάτω το πορτοφόλι. Όταν ο άλλος συνηδειτοποιεί ότι του έπεσε το πορτοφόλι, το ψάχνει και το βρίσκει. Πάει να πληρώσει, αλλά δεν υπάρχει μία. Βγαίνει έξω και αρχίζει και ψάχνεται. Αρχικά την πέφτει σε μένα και κάνει να με ψάξει. Του κοπανάω μία με το κράνος (ουσιαστικά τον έσπρωξα, δεν τον χτύπησα) και του έδειξα τις κάμερες. Του είπα αν θέλεις κάτι και να δεις που είναι τα λεφτά σου πήγαινε να δεις τις κάμερες. Με το που του είπα αυτό, ο άλλος που είχε πάρει τα χρήματα στην πλάτη του "θύματος" τα παράτησε πάνω στο αυτοκίνητο προφανώς φοβούμενος ότι θα τον βρουν από τις κάμερες ασφαλείας. Τέλος πάντων, εκτός αυτού δεν υπάρχει κάτι άλλο άξιο αναφοράς στην διαδρομή. Φτάσαμε περίπου στις 13.00 στο ξενοδοχείο μας στην Οδυσσό και φυσικά αφού ξεφορτώσαμε τις μηχανές και αλλάξαμε ρούχα βγήκαμε κατευθείαν βόλτα στην πόλη. Μάλλον η καλύτερη πόλη της Ουκρανίας. Η αύρα της θάλασσας, οι γκόμενες που ήταν θεές και όπως πάντα πολύ εύκολες στο να πιάσεις συζήτηση μαζί τους, η ωραία αγορά, τα μπαρ, τα εστιατόρια, τα φανταστικά κτίρια και ο κόσμος που είχε κατακλήσει την πόλη λόγο ΣΚ, νομίζω ότι έκαναν αυτή την πόλη την πιο ζωντανή από όσες επισκεφθήκαμε. Βολτάραμε πάρα πολύ από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ. Την επόμενη μέρα ξεκινούσε το ταξίδι της επιστροφής και υπήρχε το περίεργο πέρασμα από την Μολδαβία. Παρά το γεγονός ότι η Ουκρανία συνορεύει με την Ρουμανία, δεν υπάρχει συνοριακός σταθμός σε εκείνο το σημείο, λόγο μη ύπαρξης δρόμου. Ο μόνος τρόπος είναι μέσω Μολδαβίας. Είχα ιδιαίτερη ανυσηχία, διότι ήθελα την Τρίτη το αργότερο να είμαι στην Σμύρνη. Στα σύνορα αυτών των περίεργων χωρών υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για καθυστερήσεις και γενικότερα προβλήματα. Πριν από 3 χρόνια πηγαίναμε για Κριμαία και δεν μας επετράπει η είσοδος στην Μολδαβία από την Ρουμανία, επείδη πέσαμε σε έναν περίεργο τελωνειακό που δεν δεχόταν το γεγονός ότι η άδεια κυκλοφορίας μας είχε το ψηφίο μηδέν πριν το τριψήφιο νούμερο, ενώ η πινακίδα μας δεν το είχε! Τώρα είχαμε και οι 2 καινούριες μοτοσυκλέτες και είχαμε φροντίσει να το τακτοποιήσουμε το θέμα κατά την έκδοση των αδειών κυκλοφορίας. Επίσης στην Μολδαβία ήθελα φυσικά να αποφύγουμε μία ημιαυτόνομη περιοχή στην οποία έχουν γίνει αρκετές απαγωγές ξένων. Το βράδυ έφαγα ένα 2ωρο στο δωμάτιο προκειμένου να βρω την καλύτερη δυνατή διαδρομή. Το GPS της Garmin πάντως ενώ σαν συσκευή είναι σούπερ από θέμα αντοχής σε νερό, σκόνη, φωτεινότητα οθόνης, εύκολο μενού και χρήση με γάντια, ο πλοηγός είναι τραγικός. Μεγάλο χάλι. Έπρεπε να το πάω χωριό χωριό για να με πάει από την διαδρομή που ήθελα. Τέλος παντων με το πολλά το ρύθμισα και είμασταν έτοιμοι για την επόμενη μέρα.
Μπράβο πολύ ωραία ιδέα για ταξίδι και αρκετά καλές η πληροφορίες που μας δίνεις. Να είσαι καλά και καλά ταξίδια.
Nikol1979
31/10/2015, 22:21
:a013:
spyrakos35
01/11/2015, 03:48
............ οι γκόμενες που ήταν θεές και όπως πάντα πολύ εύκολες στο να πιάσεις συζήτηση μαζί τους, η ωραία αγορά, τα μπαρ, τα εστιατόρια, τα φανταστικά κτίρια και ο κόσμος που είχε κατακλήσει την πόλη λόγο ΣΚ, νομίζω ότι έκαναν αυτή την πόλη την πιο ζωντανή από όσες επισκεφθήκαμε...........
Μπράβο πολύ ωραία ιδέα για ταξίδι και αρκετά καλές η πληροφορίες που μας δίνεις. Να είσαι καλά και καλά ταξίδια.
αμα δεν πέσουν φωτό, δε μπιστευω τίποτα
:smokin:
Πολύ ωραίο το ταξίδι σου και ευχαριστούμε που το μοιράστηκες :beer:
Οι φωτό και η περιγραφή από την περιοχή του Chernobyl, τόσα χρόνια μετά, πολύ συγκινητικά...
gmeletiadis
01/11/2015, 13:42
αμα δεν πέσουν φωτό, δε μπιστευω τίποτα
:smokin:
Αν είχα τέτοιες φωτογραφίες, αυτό θα ήταν το τελευταίο μου ταξίδι.
gmeletiadis
01/11/2015, 13:45
Οδυσσός, σκάλες Potmenkin
344068
Όπερα
344069
gmeletiadis
01/11/2015, 14:28
Κυριακή 23/08. Ο στόχος ήταν να βγούμε από Ουκρανία, να διασχίσουμε ένα κομμάτι της Μολδαβίας για να μπούμε Ρουμανία, να διασχίσουμε όλη τη Ρουμανία από Βορρά προς Νότο και να μπούμε στην πρώτη Βουλγάρικη πόλη (Σιλίστρα) και να διανυκτερεύσουμε εκεί. Τα χιλιόμετρα μπορεί να μην φαίνονται πολλά (564 στο google maps), όμως ο κάκιστος δρόμος από Οδυσσό προς Μολδαβία, τα σύνορα (Ουκρανία-Μολδαβία, Μολδαβία-Ρουμανία και Ρουμανία-Βουλγαρία), η έλλειψη σήμανσης, το γεγονός ότι θα χρειαζόταν να διασχίσουμε τον Δούναβη με καραβάκι και το γεγονός ότι δεν θέλουμε να ταξιδεύουμε νύχτα σε αυτές τις χώρες έκανε την διαδρομή αρκετά δύσκολη, χρονοβόρα, ίσως και αγχωτική. Το google maps προβλέπει 9 ώρες χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τον χρόνο που χάνεται στα σύνορα.
Ξεκινήσαμε νωρίτερα από κάθε άλλη μέρα. Φουλάραμε καύσιμα και ακολουθούσαμε το gps, αλλά σταματούσαμε συχνά για να ελέγχουμε και τον χάρτι. Ο καιρός βροχερός. Ο δρόμος ότι χειρότερο έχω συναντήσει σε ταξίδι. Κακή σήμανση, κακό οδόστρωμα, επικίνδυνοι οδηγοί, και λακούβες. Άπειρες λακούβες, μεγάλες βαθιές, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Σε πολλά σημεία δεν υπήρχε δρόμος. Χώμα και πέτρες. Πολλά αυτοκίνητα σταματημένα στην άκρη του δρόμου με βλάβη ή σκασμενο λάστιχο. Πιστεύω όμως ότι τα on-off είναι super για τέτοιες διαδρομές. Δεν με προβλημάτισε σε κανένα σημείο. Η συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας άψογη, η ανάρτηση τέλεια και αν την οδηγάς όρθιος θα έλεγα ότι μάλλον το απολαμβάνεις περισσότερο από ότι όταν οδηγάς σε έναν τέλειο αυτοκινητόδρομο. Ο φίλος μου ζοριζόταν πολύ, παρά το γεγονός ότι θεωρώ την μοτοσυκλέτα του άψογη για τέτοια διαδρομή (GS1200). Δεν του αρέσει όμως γενικά το χώμα. Έτσι πολλές φορές σταμάτησα για να τον περιμένω, δεδομένου ότι δεν ήθελα να αυξηθεί πολύ η απόσταση μας για παν ενδεχόμενο. Φτάσαμε με αρκετά χαμηλή μέση ταχύτητα στα Μολδαβικά σύνορα. Ένας πολύ μικρός συνοριακός σταθμός. Είχε ουρά από καμιά 10αριά αυτοκίνητα. Έτσι θεωρόντας την μικρή δεν προσπεράσαμε. Περιμέναμε υπομονετικά την σειρά μας, όμως δεν κινούνταν τίποτα. Εκεί είχαμε την πιο ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού. Μετά από κανένα 10-15λεπτο αναμονής βλέπω από τον καθρέφτη μου μία μεγάλη μοτοσυκλέτα να πλησιάζει. Ο τύπος έρχεται και σταματάει δίπλα μας. Ένα K1200 BMW με Μολδαβικές πινακίδες. Δεν μιλούσε Αγγλικά, αλλά μας έκανε νόημα να μην περιμένουμε στην ουρά και να τον ακολουθήσουμε. Έτσι και κάναμε. Με συνοπτικές διαδικασίες είμασταν στην Μολδαβία. Τον ευχαριστήσαμε, διότι όπως πήγαινε η κατάσταση θα τρώγαμε τουλάχιστον μία ώρα. Εν συνεχεία παίρνει τηλέφωνο την αδερφή του και μου δίνει το τηλέφωνο. Η αδερφή του μιλούσε άπτεστα Ελληνικά, καθώς είχε δουλέψει στην Σαντορίνη και μου είπε ότι και τα 2 της παιδιά εργάζονται και ζουν στην Ελλάδα. Μου είπε ότι ο αδερφός της ήθελε οπωσδήποτε να μας κεράσει μεσημεριανό και ήταν τέτοια η επιμονή που δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να χαίρεται τόσο πολύ που μας είδε στην χώρα του. Ο τύπος είχε εκστασιαστεί. Μιλούσε κάτι λίγα Τούρκικα, οπότε η συνεννόηση έγινε στα Τούρκικα. Πήγαμε στην πρώτη πόλη και φάγαμε μαζί. Εν συνεχεία μας συνόδευσε μέχρι ένα σημείο και μετά φύγαμε για Ρουμανία. Οι δρόμοι στην Μολδαβία ήταν σαφέστατα καλύτεροι από το κομμάτι που είχαμε κάνει από την Οδυσσό μέχρι την είσοδο μας στην Μολδαβία. Από τους οικισμούς που περνούσαμε μας χαιρετούσαν όλοι, μικροί μεγάλοι, άνδρες γυναίκες. Μιλάμε για την φτωχότερη χώρα της Ευρώπης. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το Μολδαβό φίλο και την ευγενική του χειρονομία να κεράσει 2 άγνωστους.
Ιδού ο φίλος
344071
gmeletiadis
01/11/2015, 14:29
Ιδού και η μοτοσυκλέτα του
344072
344073
344074
gmeletiadis
01/11/2015, 14:53
Τα Μολδαβορουμανικα σύνορα τα διασχίσαμε χωρίς κανένα πρόβλημα και σχετικά σύντομα. Ήταν το σημείο όπου πριν από μερικά χρόνια ερχόμενοι από Ρουμανία δεν καταφέραμε να μπούμε στην Μολδαβία για να πάμε Κριμαία. Εν συνεχεία διασχίσαμε την πόλη Γκαλάτι (μέσα στην οποία υπήρχαν 2 μπλόκα της τροχαίας για ταχύτητα) και βγήκαμε στον εθνικό δρόμο. Ο καιρός είχε αλλάξει τελείως. Είχε βγει ο ήλιος και είχε ανέβει η θερμοκρασία. Ο Ρουμάνικος δρόμος είναι στενός, πολύ στενός χωρίς διαχωριστικό, είχε πολύ κίνηση, όμως το οδόστρομα είναι άψογο και η σήμανση επίσης. επιπλέον η συμπεριφορά των οδηγών είναι πολύ βελτιωμένη σε σχέση με την Ουκρανία. Δεν σταματήσαμε πουθενά. Κατεβήκαμε μαλλιά κουβάρια ουσιαστικά μέχρι την Ρουμάνικη πόλη Calarasi. Από εκεί πήραμε ένα μικρό καραβάκι για να διασχίσουμε τα φυσικά σύνορα μεταξύ Ρουμανίας και Βουλγαρίας και να φτάσουμε στην πόλη Silistra. Οριακά λίγο πριν βραδιάσει είμασταν στο ξενοδοχείο. Η πόλη δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο έτσι μείναμε στο ξενοδοχείο, το οποίο ήταν πάνω στο ποτάμι με ωραία θέα και ωραίο εστιατόρειο.
Την επόμενη μέρα Δευτέρα 24/08 συνεχίσαμε με τον ίδιο ρυθμό την Βουλγαρία προς Τουρκία. Ο καιρός ήταν αίθριος, η θερμοκρασία πολύ καλή 20-25 βαθμούς, ο δρόμος πολύ καλός (πολύ μεγάλη βελτίωση σε σχέση με την τελευταία φορά που είχα περάσει από Βουλγαρία). Ο στόχος για σήμερα ήταν να μπούμε Τουρκία και να διανυκτερεύσουμε στο Canakkale (περιοχή της Τροίας). Εκεί είχα ένα επαγγελματικό δείπνο το βράδυ. Συνολικά έπρεπε να κάνουμε 650χμ. Το google maps προβλέπει 8μιση ώρες. Έχουμε όμως επιπλέον τα Βουλγαροτουρκικά σύνορα και φέρυ για να διασχίσουμε τα Δαρδανέλια. Τίποτα το άξιο αναφοράς στην διαδρομή, πέραν του ότι μας σταμάτησαν σε ένα μπλόκο της τροχαίας στην Τουρκία, όπου απλά έλεγξαν τα έγγραφα μας. Θα πρέπει να αναφέρω ότι ήταν πολύ φιλικοί και πολύ ευγενικοί μαζί μας. Πάλι λίγο πριν σκοτεινιάσει είμασταν στο ξενοδοχείο. Είχαμε ένα εξαιρετικό δείπνο με έναν συνεργάτη μου με θέα το στενό των Δαρδανελίων.
Την Τρίτη 25/08 ξεκινήσαμε στις 09.00 από Canakkale και χωρίς κάτι άξιο αναφοράς στις 13.00 ήμασταν στο διαμέρισμα μου στην Σμύρνη. Μία διαδρομή ιδιαίτερα βαρετή και αδιάφορη ειδικά για εμένα που για επαγγελματικούς λόγους την έχω κάνει πάρα πολλές φορές. Θέλει προσοχή όμως λόγο πολλών ελέγχων για ταχύτητα και τα όρια για τις μοτοσυκλέτες στην Τουρκία είναι αστεία. Ο φίλος μου μετά από λίγη ξεκούραση και ένα γρήγορο γεύμα συνέχισε για το λιμάνι του Τσεσμέ (40λεπτά από Σμύρνη) από όπου το απόγευμα θα έπαιρνε το καραβάκι για Χίο.
Το ταξίδι μας για το 2015 έφτανε στο τέλος του. Ακολουθεί πλύσιμο. Πολύ πλύσιμο, μηχανή, ρούχα, οδηγός. Ελπίζω να μην ζητηθούν φωτογραφίες.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που φέτος κατάφερα να μοιραστώ την εμπειρία μου μαζί σας και ευχαριστώ πολύ για τα θερμά σας σχόλια.Πάντα μου άρεσε να διαβάζω τα ταξίδια που παρουσιάζονται εδώ μέσα. Ελπίζω να βρω τον χρόνο να σας παρουσιάσω και άλλα ταξίδια που έκανα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι τόσο έντονες οι αναμνήσεις από όλα τα ταξίδια με την μηχανή που εξακολουθώ και τα θυμάμαι όλα με αρκετές λεπτομέρειες.
Άλλωστε τέτοιου είδους περιγραφές λειτουργούν και για αυτόν που τις γράφει σαν ημερολόγιο.
...Άλλωστε τέτοιου είδους περιγραφές λειτουργούν και για αυτόν που τις γράφει σαν ημερολόγιο.
+1000
Πολύ ενδιαφέρον, να είσαι καλά φίλε πάντα τέτοια..
:beer:
intruder
02/11/2015, 21:41
μπραβο παιδια ενα ξεχωριστο κ πολυ ενδιαφερον ταξιδι απο τα περισσοτερα .κ την λεπτομεερη ιστορια για το πηρθνικο ατυχημα δεν ηξερα εως τη διαβασω εδω.χιλια μπραβο:beer:
μπραβο φιλε, παντα τετοια...ξεχωριστη εμπειρια για εμας που την διαβασαμε....ποσο μαλλον για εσενα...
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.