Καλη επιτυχια στον zubitos......

[STOYBI]

Παλιο μελος και του ΜΟΤΟ,GR o Αποστολης αποφασισε να μαζεψει εμπειριες και εκτος ελλαδας.....http://www.newsnowgr.com/article/931744/o-ileios-anavatis-apostolos-zisis-tha-trexei-sto-22o-Erzberg-Rodeo-enduro---tha-dosei-maxi-anamesa-se-1800-anavates.html

Καλη επιτυχια λοιπον γιατι οτι θα περασει καλα ειναι σιγουρο.....!!!!!

:beer::beer::beer::beer::beer::beer: :D

[amyroukai]

Καλή επιτυχία λοιπόν :)

[devil's animal]

:beer::beer::beer:

[sapila racing]

καλή επιτυχία!!! :beer:

[foogr01]

:beer:

[ggs]

Να το διασκεδάσει όσο πάει!!! :beer::beer::beer:

[DAYMAN]

καλη επιτυχια :beer:

[byron]

Μπράβο του. :beer:

[est]

Ωραία εμπειρία θα είναι αυτή!!
Να περάσει καλά και να το ευχαριστηθεί!!!
:beer:

[akis_trevor]

:beer:

[taisteal]

Καλη επιτυχια

:beer::beer:

[sniper]

Τις ευχές όλων μας για καλη επιτυχία κι ενα καλο αποτέλεσμα! :beer:

[sugariasgeorge]

καλή επιτυχία!!!:beer:

[Billymuse]

Με το καλο να έχει μια καλη διάκριση :beer:

[Anritsu]

Δικός μας ? Καλή επιτυχία και από μένα.

[spyro]

:beer:

[VANDA]

:beer:

[xaotikos]

Καλή επιτυχία, να το διασκεδάσει!!
Σχετικό άσχετο, νομίζω θα συμμετέχει και ένας με αυτό359455
180kg 180αλόγατα

[leo1964]

Πάντα τέτοια,καλή του επιτυχία

[MikeG]

Καλή επιτυχία Αποστόλη!!

:beer: :beer:

[Tycho Moon]

Kαλή επιτυχία και καλή επιστροφή! :beer:

[Nostradamus]

:beer::beer::beer:

[zubitos]

Σας ευχαριστώ όλους, να είστε καλά, μόλις επιστρέψω θα έχει αναλυτικό ταξιδιωτικό.

[nikostz9]

κανενα νεο εχουμε??

[zubitos]

Επέστρεψα λοιπόν μετά απο μια εβδομάδα στο Eisenerz της Αυστρίας όπου και έγινε το 22 ERZBERG RODEO με ανάμικτα συναισθήματα και θα προσπαθήσω παρακάτω να αναλύσω γιατί.

Θα γράψω κάποια πράγματα για το event ώστε να είναι οδηγός για άλλους που πιθανόν θα θέλουν να πάνε κάποια στιγμή, άλλα και για κάποιους που θέλουν νοητά να μπουν στο κλίμα.

Η δική μου ιστορία με το ERZBERG έχει ώς εξής:

Απο το 2009 όπου και στήθηκα πρώτη φορά στο motors tv τότε για να παρακολουθήσω τον τελικό του ERZBERG (με την συμμετοχή των δύο δικών μας πιστολιών Μανωλίδη και Θεριού) με στοίχειωσε αυτή η διοργάνωση.
Είχαν προηγηθεί βέβαια κάτι dvd που εάν θυμάμαι καλά έδιναν με το περιοδικό 2τροχοι και την διοργάνωση του 2006 όπου και ο μύθος στο μυαλό μου είχε χτιστεί.
Τόσο μαζεμένος (χωροταξικά) αγώνας με τέτοια δυσκολία και αυτόν τον τρόπο διεξαγωγής (50άδες να φεύγουν ανα λεπτό)και τόσο εύκολα παρακολουθήσιμος από την τηλεόραση δεν υπήρχε άλλος.
Για αυτό και το Erzberg ''έπιασε''....... γιατί και ο θεατής μπορεί να κάτσει απλά σε ένα σημείο και να δεί μπροστά του να γίνονται αυτά που δεν θα δεί σε 50 άλλες διοργανώσεις εάν πάει.
.......Γιατί ο τηλεθεατής μπορεί να δεί όλο το θέαμα σε 4 ώρες από 20 κάμερες και ένα ελικόπτερο με αρχή και τέλος.
........Γιατί ο απλός ερασιτέχνης εντουράς μπορεί να συμμετέχει με τους καλύτερους και ακόμα και μία πτώση του να αποτελεί hightlight της διοργάνωσης για χρόνια.
Ετσι λοιπόν και εγώ στο μυαλό μου είχα την εκκίνηση σε ένα τελικό ERZBERG πολύ ψηλά στην προσωπική μου λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνεις στον μάταιο τούτο κόσμο.
όταν το 2010 επέστρεψε ο Μπούδρος από το ERZBERG και βγήκαμε για ένα καφέ λέγοντας λεπτομέρειες απο την συμμετοχή του, εμένα είχε κλειδώσει στο μυαλό μου.ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΟ ERZBERG.
Μα φέτος, μα του χρόνου, μα σε 3 χρόνια, όμως θα πάω.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και για να γίνει εφικτό ένα τέτοιο ταξίδι θα πρέπει να βρείς και 2-3 άλλους ώστε να σπάσουν τα έξοδα.
Οι ''άλλοι'' δεν βρισκόντουσαν κάθε χρόνο και εγώ κάθε Μάιο στηνόμουν στην τηλεόραση να βλέπω το ERZBERG και κάθε χρόνο έλεγα ''του χρόνου θα είμαι εκεί''.
Το ''του χρόνου'' έγινε 5 χρόνια μετά όπου 3 φίλοι αρχικά και ένας τέταρτος (η καλύτερα μια τέταρτη) στην συνέχεια αποφασίσαμε ότι φέτος θα είναι η χρονιά όπου θα πάμε.
Στις 29 Οκτωβρίου λοιπόν 09:00 η ώρα το πρωί που άνοιγαν οι εγγραφές, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το registration αφού πρίν 2-3 χρόνια οι 1800 συμμετοχές είχαν κλείσει σε μόλις 22 λεπτά.
09:04 είμαστε και οι τέσσερις δηλωμένοι.
Η συνέχεια θα ήταν μετά από κάποιους μήνες να κλείσουμε ένα αυτοκινούμενο και με τα έξοδα σπασμένα στα 4 το κοστολόγιο θα έβγαινε 600€-800€ το άτομο μαζί με την συμμετοχή.
Στο διάστημα αυτό της αναμονής μεταξύ σοβαρού και αστείου καταφέρνω να πάρω μια τετραψήφια χορηγία για τον αγώνα από έναν άνθρωπο εντελώς άσχετο με τον χώρο του enduro.
Όλα πήγαιναν ιδανικά, θα πραγματοποιούσα κάτι που ήταν πολύ ψηλά στην προσωπική μου λίστα, όπως είπαμε παραπάνω και δεν θα χάλαγα ούτε φράγκο.
Τον Μάρτιο άρχισαν τα όργανα.....ένας από τους τέσσερις ανακοίνωσε ότι δεν μπορεί να έρθει και μέσα στον επόμενο μήνα έγινε ντόμινο ακυρώσεων με αποτέλεσμα να μείνω μόνο εγώ ακόμα ψημένος.
Υπο νορμάλ συνθήκες θα είχα ακυρώσει και εγώ αλλά.........η χορηγία υπήρχε, η γυναίκα το είχε πάρει απόφαση (έχω και 2 παιδιά)οπότε ή θα γινόταν φέτος ή ποτέ το πιθανότερων.
Άρχισα να ψάχνω εναλλακτικές στα μέσα του Απρίλη όμως τα πράγματα ήταν δύσκολα.
Για αυτοκινούμενο δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα (ακόμα και με την χορηγία) οπότε άρχισα να ψάχνω δωμάτιο με σκοπό να πάω οδικώς από Σκόπια ή με καράβι από Ιταλία.
Ο καιρός όμως είχε περάσει και το κοντινότερο δωμάτιο διαθέσιμο το 3ήμερο του event ήταν στα 45χιλ. μακριά.
Πράγμα που σήμαινε ότι θα έπρεπε κάθε μέρα, να κάνω 45χιλ με το αμάξι και το τρέιλερ για να προσεγγίσω το event, να ντύνομαι, να καβαλάω το μηχανάκι, να κάνω οτι κάνω και μετά, ξανά ξεντύσιμο και 45χιλ. πίσω.
Έστειλα ένα mail στην διοργάνωση για να ρωτήσω κατά πόσον είναι αυτό εφικτό, δεδομένου ότι κάθε μέρα θα έμπαινε και θα έβγαινε από το event περίπου 20.000 κόσμος.
Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη.....μείνε στο camp γιατί δεν θα μπορείς από την κίνηση να προσεγγίσεις τα riders padocks.
Οπότε μην ξέροντας και τι ακριβώς παίζει....αποφάσισα να πάω χύμα......με αυτοκίνητο, τρέιλερ και σκηνή.

Μετά από λίγο καιρό βρίσκω αυτοκινούμενο ιδανικό για την περίσταση από φίλο εντουρά, που πρός τιμήν του, μου το παραχωρούσε χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρυσμα αφού η συγκεκριμένη ημερομηνία (26-29/5) ήταν κενή για αυτόν.
Η χαρά όμως και εκεί κράτησε λίγο, αφού λίγες ημέρες αργότερα ανακοινώθηκε ότι ο αγώνας πανελληνίου εντούρο στο Ξυλόκαστρο μετατέθηκε για την συγκεκριμένη ημερομηνία και το αυτοκινούμενο εκτελούσε χρέη φορτηγού για γνωστή ομάδα του Πανελληνίου.
Οπότε είχαμε ξαναγυρίσει στο αρχικό σχέδιο......τρέιλερ, opel corsa της συζύγου (αφού το τρέιλερ ήταν δηλωμένο με αυτό το αμάξι) και σκηνή.



ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ....

[zubitos]

Οι ημέρες περνούσαν, σιγά σιγά μάζευα τα πράγματα της λίστας που είχα φτιάξει και την Τρίτη 24/5 08:00 το πρωί ξεκίναγα μαζί με ένα ξαδερφάκι για το ταξίδι των 3.400χιλ με ενδιάμεσο σταθμό και διανυκτέρευση στο Βελιγράδι.
Όταν ξεκινάς ένα τέτοιο ταξίδι μετά από 9 συνεχόμενους μήνες δουλειάς τα χιλιόμετρα περνάνε γρήγορα και ευχάριστα.
Κερασάκι στην τούρτα η τηλεφωνική μου επικοινωνία με τηλεοπτικό σταθμό εθνικής εμβέλειας από τον δρόμο (στο ύψος του Βόλου) πράγμα που προέκυψε από τις προσπάθειες φίλου εντουρά με τα κατάλληλα κονέ(Αντρέα ευχαριστώ...είχε την πλάκα του).
Αφού πλήρωσα 50€ για την πράσινη κάρτα στα Σκόπια (μιας και η διάνοια ο ασφαλιστής μου φρόντισε να εξαιρέσει τα Σκόπια από την πράσινη κάρτα που μου είχε βγάλει) συνεχίσαμε και γύρω στις 10 το βράδυ φτάσαμε στο ξενοδοχειό μας στο Βελιγράδι.
Αφού βολέψαμε αυτοκίνητο και τρέιλερ στο κλειστό πάρκινγκ του ξενοδοχείου, κάναμε μια βόλτα στο Βελιγράδι για φαγητό........και για τσεκάρισμα των ντόπιων κορασίδων για τις οποίες είχα ακούσει τα καλύτερα και πλέον μπορώ να το επιβεβαιώσω.
Το επόμενο πρωί φάγαμε πρωινό σαν τα βόδια και συνεχίσαμε με τελικό προορισμό το Erzberg.
Η διαδρομή όσο ανεβαίνουμε ομορφαίνει και μπαίνοντας στις Άλπεις πραγματικά δεν ξέρουμε πού να πρώτο κοιτάξουμε.
Γύρω στις 6 το απόγευμα κατηφορίζουμε σε μια υπέροχη διαδρομή και μπροστά μας ξεπροβάλει το νταμάρι του Erzberg.
Η αναμονή τόσον χρόνων κάνει το δέος μου μεγαλύτερο από το ήδη πολύ μεγάλο μέγεθος του βουνού.
Ακολουθούμε τα σήματα για το ERZBERG RODEO και ανηφορίζουμε.
Στην είσοδο δείχνουμε τα χαρτιά που μας έχουν αποσταλεί με mail, μας κολλάνε αυτοκόλλητο για parking στο όχημα, μας δίνουν τα βραχιολάκια μας και συνεχίζουμε για τον χώρο του camping.
Κόσμος πάει και έρχεται, αυτοκινούμενα, μηχανάκια ανεβοκατεβαίνουν τον χωμάτινο κεντρικό δρόμο και φτάνουμε στο επάνω άπλωμα κατασκηνωτών.
Ο security μας ρωτάει τι χώρο θα χρειαστούμε και εμείς του λέμε...αυτοκίνητο, τρέιλερ και μια τέντα 3x3.
Μετά από λίγο έρχεται ένας άλλος τύπος με ένα SUV και μας λέει να τον ακολουθήσουμε αφού έχει ακριβώς τον χώρο που χρειαζόμαστε.
Όταν μας έλεγε ακριβώς τον χώρο......σοβαρολογούσε αφού η τέντα, το αυτοκίνητο και το τρέιλερ μπήκαν ακριβώς στον χώρο που υπήρχε ελεύθερος.
Στήνουμε τέντα, απλώνουμε μουσαμά γύρω γύρω για το κρύο και μέσα στήνουμε 2 σκηνές και όλα τα σύνεργα κάμπινγκ που έχουμε μαζί.
Στην συνέχεια πάω και παίρνω τα νούμερα συμμετοχής που με καμάρι κολλάω επάνω στο μηχανάκι.
Κάτω από το μπροστινό number plate μπαίνει η καρτούλα όπου σε σκανάρουν κατά την διάρκεια του προλόγου αλλά και του τελικού.
Από την στιγμή που θα κολλήσεις τα νούμερα συμμετοχής μπορείς ελεύθερα να κινηθείς μέσα στον χώρο του event με το μηχανάκι σου αρκεί να φοράς κράνος και να τηρείς τα όρια ταχύτητας.Σε διαφορετική περίπτωση και εάν σε δώσει κάποιος της οργάνωσης, αποβάλλεσαι από τις συμμετοχές.
Ο καιρός είναι σύμμαχος αφού η θερμοκρασία στις 21:00 που τελειώσαμε δείχνει 21 βαθμούς.
Η βραδιά είναι γλυκιά και η κούραση μεγάλη έτσι πέσαμε στις σκηνές, βάλαμε τσίτα μουσική στο mp3 για να καταφέρουμε να κοιμηθούμε......ο λόγος που βάλαμε τσίτα μουσική........όποιος έχει βρεθεί σε πανελλήνια θα καταλάβει.
Έξω οι Ούνοι δίνουν ρεσιτάλ, με κροτίδες, burn out, καμένα ελαστικά, μουσικές πυροτεχνήματα και κομματιασμένους απο τις μπύρες Αυστριακούς και Γερμανούς να τραγουδάνε και να κάνουν κάθε λογής καφριλίκη.

[zubitos]

Κουτσά στραβά κοιμηθήκαμε και το επόμενο πρωί γύρω στις 07:00 που έχουν ησυχάσει τα πάντα ξυπνάω και φτιάχνω ένα καφέ με ένα υπέροχο ήλιο να ξεπροβάλει.
Λίγο πριν ξεκινήσουν τα προκριματικά του ROCKET RIDE ο κόσμος που προσπαθεί να προσεγγίσει το event έχει κάνει ουρές χιλιομέτρων στην είσοδο.
Θα πρότεινα σε όποιον έχει σκοπό να το επιχειρήσει στο μέλλον την Τετάρτη να βρίσκεται ήδη εκεί, αφού ο περισσότερος κόσμος πάει την Πέμπτη.
Στην συνέχεια κατηφορίζουμε στις 4 πλαγιές του ROCKET RIDE το οποίο το βρήκα αρκετά συμπαθητικό και κατα την διάρκεια των προκριματικών αλλά και το βράδυ που έγιναν τα τελικά με τους 32 τελευταίους να τρέχουν σε 6άδες με εκκίνηση motocross.
Ενδιάμεσα στις 15:00 το πρόγραμμα είχε βόλτα στην διαδρομή του προλόγου ώστε οι συμμετέχοντες να δουν την διαδρομή που θα αγωνιστούν τις 2 επόμενες ημέρες.
Έτσι και εγώ ντύνομαι και 14:45 είμαι μπροστά στην περίφημη πρώτη στροφή του προλόγου και περιμένω τους οδηγούς να δώσουν το σύνθημα για να ξεκινήσουμε.
Βέβαια να σας εξηγήσω ότι από αυτή την βόλτα μόνο συμπεράσματα δεν μπορείς να βγάλεις για την διαδρομή, αφού η βόλτα γίνεται με όλους τους συμμετέχοντες μαζί.
Δηλαδή μπαίνεις σε μια διαδρομή 15χιλ μαζί με 1800 άτομα με ότι αυτό συνεπάγεται σε σκόνη και κίνηση.
Πριν ξεκινήσουμε πιάνω κουβέντα με κάτι Αμερικάνους με BETA που τους έκανε εντύπωση το GREECE που έγραφε το νούμερο συμμετοχής μου. Με ρώτησαν εάν το enduro είναι ελεύθερο στην Ελλάδα ή έχει περιορισμούς όπως στις περισσότερες χώρες τις Ευρώπης.
Εγώ τους εξήγησα ότι στην Ελλάδα είναι ο παράδεισος του enduro αφού μπορείς να κάνεις ελεύθερα όπου θέλεις και μου είπαν πως το ίδιο ισχύει και στην ARIZONA από όπου κατάγονται και πώς και σε αυτούς φαίνονται περίεργοι οι περιορισμοί της Ευρώπης.
Στην κουβέντα επάνω τους ρώτησα πως και έχουν τόσο μικρά νούμερα συμμετοχής (ο ένας είχε το 20 και ο άλλος το 25)και πως πρέπει να είναι πιστόλια και μου το κρύβουν....αυτοί μου είπαν ότι απλά έτυχε.
Αργά το βράδυ τους είδα και τους 2 στο πρόγραμμα που μας είχε δοθεί στην είσοδο με όλους τους συμμετέχοντες.
Ο ένας ήταν ο KYLE REDMONT (5ός στο ERZBERG το 2008, 4ός στο KING OF THE MOTOS το 2014 και 7ός στο AMA ENDUROCROSS SERIES το 2015)και ο άλλος ο MAX GERSTON (3ος στο KINGOF THE MOTOS πέρυσι και 2 φορές endurocross junior champion).......απλά έτυχε ρε κωλόπαιδα.
Έτσι μετά από λίγο σε ένα συννεφο σκόνης αν και ξεκίνησα από τους πρώτους, κάναμε και την βόλτα μας στον πρόλογο.
Δεν έκανα όμως την ανηφόρα αφού υπήρχαν την ώρα που πέρασα τουλάχιστον 20 πτώματα σε αυτή και καμιά 60αριά που περίμεναν να ανέβουν, έτσι η οργάνωση την παρέκαμψε ώστε να περάσουν 1800 μηχανάκια.
Το τερέν στον πρόλογο ήταν ξερό με πολλά περισσότερα κλειστά κομμάτια από άλλες χρονιές και πολύ χύμα πέτρα ριγμένη μέσα σε αυτά.
Το τερέν αυτό μπορώ να πω ότι μου αρέσει, οπότε είμαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα.....που να ήξερα.
Αφού γύρισα, είχα αχρηστέψει την στολή από την σκόνη....μπήκε στον κλίβανο, έκανα και εγώ ενα μπανάκι και το βράδυ μετά τους τελικούς του ROCKET RIDE μας βρήκε στην κεντρική σάλα να πίνουμε μπύρες με κάτι Αυστριακούς οι οποίοι είχαν ψοφήσει στο γέλιο με το άκουσμα ότι πήγαμε οδικώς με ένα OPEL CORSA.
Είχε γίνει το ανέκδοτο της βραδιάς και μέχρι αργά την νύχτα έλεγαν......OPEL CORSA και γέλαγαν μόνοι τους.

[zubitos]

Το επόμενο πρωί αφού έφαγα ένα καλό πρωινό, πήγα και είδα κάποια περάσματα του προλόγου, ετοίμασα το μηχανάκι μου, καβάλησα λίγο για να ζεσταθώ και την ώρα που έγραφε το πρόγραμμα μου (14:30) είχα πάρει σειρά μπροστά από την αψίδα της GENERALLI.
Οφείλω να εξηγήσω εδώ ότι έχω μελετήσει τόσο πολύ από on board video τον πρόλογο αλλά και τον τελικό στο ERZBERG όσο πιθανόν κανένας άλλος στον κόσμο(ίσως να τα έχω δει και όλα).
Αν με βάλεις στην arena και μου πεις κάνε την διαδρομή του τελικού του 2014 ή του 2015 δεν χρειάζομαι ούτε σήμανση....τόσο καλά τα γνωρίζω. Το ίδιο ισχύει και για τον πρόλογο, έχω δει τα πάντα.....και τώρα ήμουν και εγώ στην ίδια θέση με αυτούς που έχω φάει ξενύχτια να βλέπω τα video τους.

Έτσι λοιπόν ανεβαίνω στην ράμπα με πολύ καλή ψυχολογία και ξέροντας ακριβώς τι πρέπει να κάνω.....το φανάρι ανάβει πράσινο και φεύγω.
Πρώτη στροφή αριστερά....μια στροφή που την έχω δει χιλιάδες φορές και πάντα σκεφτόμουνα....εγώ θα την έπαιρνα έτσι.....εγώ θα την έπαιρνα αλλιώς....... και τώρα που την παίρνω πραγματικά τρώω το πρώτο γλίστρημα στα φρένα.
Δεν τρέχει και τίποτα συνεχίζω.....σκοπός μου είναι να οδηγήσω γρήγορα χωρίς πολλά λάθη, χωρίς πτώση κυρίως και να μετρήσω πόσο μπορώ να πιέσω σε αυτό το πρώτο πέρασμα ξέροντας ότι θα υπάρχει και δεύτερη προσπάθεια.
Μπαίνω στο πρώτο στενό κομμάτι.....δεν πάω κομμάτια αλλά δεν πάω και αργά....περίπου στον ρυθμό που περίμενα.
Φτάνω στην ανηφόρα (που με είχε αγχώσει λίγο το γεγονός ότι δεν την πέρασα χθες)με 2 πτώματα σε αυτή και τον κριτή με την κίτρινη σημαία ανεβασμένη.....κατεβάζω μια ταχύτητα για σιγουριά και ανεβαίνω εύκολα έχοντας πιάσει και τον μπροστινό μου σχεδόν.
Εκεί αρχίζουν τα ζόρια για μένα.....ο μπροστινός ανοίγει στις ευθείες και εγώ ακολουθώ σε ένα σύννεφο σκόνης.....δεν βλέπω καλά με αποτέλεσμα να πηγαίνω πολύ επιφυλακτικά σε ευθείες που θα έπρεπε να πηγαίνω τέρμα γκάζι.
Αυτό συνεχίζεται για αρκετή ώρα και αρχίζω να εκνευρίζομαι γνωρίζοντας ότι εάν συνεχίσω έτσι δεν έχω καμιά ελπίδα.
Χάνω χρόνο σε εύκολα κομμάτια.....στην ευθεία....αλλά πραγματικά με τρομάζει το γεγονός να έχω κλειδωμένο το γκάζι όταν δεν βλέπω πάνω από 15-20 μέτρα.
Ο μπροστινός μου που τον είχα πιάσει στο δίλεπτο, τώρα μένει άνετα μπροστά μου και δεν μπορώ να τον πιάσω....στα στενά τον μαζεύω λίγο αλλά όχι τόσο ώστε να τον περάσω πριν τις επόμενες ευθείες.....οπότε το σκηνικό με την σκόνη συνεχίζεται.Μετά από λίγο με περνάει και ο από πίσω και η σκόνη γίνεται χειρότερη......σε κάποια σημεία σταματάω εντελώς αφού δεν βλέπω που πάει η διαδρομή, σε κάποιες ευθείες πάω τόσο επιφυλακτικά περιμένοντας την στροφή που δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό μου.
Μετά περνάω κάποιον, με περνάει κάποιος άλλος, ξαναπερνάω κάποιον και γενικά παλεύω με την σκόνη σε όλη την διαδρομή.....αποκορύφωμα σε μια δεξιά στροφή προς το τέλος φεύγει η σκόνη από μπροστά μου και στα 20 μέτρα έχω ένα ανάχωμα με κορδέλα......μόνο εγώ ξέρω πόσο φοβήθηκα στα κλάσματα δευτερολέπτου που το πρωτοείδα.
Μετά από λίγο φτάνω στον τερματισμό εντελώς εκνευρισμένος αφού τίποτα δεν είχε πάει όπως θα ήθελα ή όπως θα περίμενα.......έχω κάνει ένα τραγικό πρώτο πέρασμα και το ξέρω.

https://www.youtube.com/watch?v=n5VcJk54WUI


Προσπαθώ να ξεαγχώσω τον εαυτό μου σκεπτόμενος ότι χωρίς την σκόνη με το ίδιο οδήγημα θα μπορέσω αύριο να κατεβάσω 30-40 δευτερόλεπτα και πως δεν έχει σημασία η θέση μου σήμερα, όσο η διαφορά μου από τον 500στό.
Αν αυτή η διαφορά είναι 40-45 δευτερόλεπτα έχω ελπίδες αύριο.

[zubitos]

Τα άσχημα νέα τα μαθαίνω το βράδυ από τον αδερφό μου......825 θέση.....αλλά το χειρότερο 1 λεπτό διαφορά από τον 500στό.
Όλο το βράδυ σκέφτομαι ότι 1 λεπτό δεν το έχω....30-40 δευτερόλεπτα μπορώ....όχι όμως 1 λεπτό......και εάν θα παραμείνει 1 αφού αύριο αναμένεται να κατέβουν και άλλο οι χρόνοι.
Αρχίζει να περνάει από το μυαλό μου ότι δεν θα περάσω και μελετάω ξανά και ξανά το video από το πρώτο πέρασμα για να μάθω τις στροφές απέξω σε περίπτωση που θα έχει πάλι σκόνη.
Έρχεται και ο γείτονας ο Αυστριακός και βλέπουμε μαζί το video.Με ρωτάει τι θέση έφερα και του λέω το ντροπιαστικό 825.....μου λέει ότι δεν οδηγώ άσχημα αλλά έπεσα σε λάθος χρονιά......έχει ανέβει ο ανταγωνισμός μου λέει.......εγώ 3 χρόνια τώρα είμαι στην 200άδα και σήμερα ήμουν 480. Παρόλα αυτά του λέω είσαι μέσα.....όχι μου λέει, εγώ τρέχω μόνο τον πρόλογο....δεν τρέχω στο HARE SCRAMBLE, δεν είμαι τρελός.
Πλακίτσα λέω μας κάνει αυτός.......καλά του λέω είσαι 3 χρόνια στην 200άδα και δεν έχεις τρέξει ποτέ το scramble???.....όχι μου λέει 7 χρόνια που έχω περάσει στους 500 δεν έχω τρέξει ποτέ....γιατί να πάω να σκοτωθώ!!!
Σαν απατεωνίσκος Έλληνας μου μπαίνουν ιδέες να του πώ να πάρει τα νούμερα του τελικού και να μου τα δώσει να τρέξω εγώ ώστε να ολοκληρωθεί το όνειρο, μιας και δεν με ξαναβλέπω να έρχομαι.....αλλά ξέρω ότι τσεκάρουν και πλαίσιο εκτός από νούμερα.....και να του ζητήσω και το μηχανάκι του για τον τελικό πάει πολύ.
Το ίδιο απόγευμα (της Παρασκευής) πιάνει και μια δυνατή νεροποντή κατά τις 17:30 και το τσαρδί μας μπάζει νερά για τα καλά.....η λούμπα σχεδόν έχει ακουμπήσει τις σκηνές όταν ξαφνικά σταματάει.
Φθηνά την γλιτώσαμε προς το παρόν αλλά το βράδυ αναμένεται δύσκολο.......πάμε με ένα κουβά καμιά 10ριά φορές μέχρι την άκρη του υψώματος μας, όπου έχει χοντρά χαλίκια και στρώνουμε το δάπεδο της τέντας με γαρμπίλι για να μην λιμνάζει.
Η ώρα έχει πάει 19:00 και αφού έχει κόψει η βροχή....βάζουμε αδιάβροχα καβαλάμε 2κάβαλο στο μηχανάκι και κατεβαίνουμε στο σημείο συνάντησης για την παρέλαση στο EISENERZ.
Για όσους δεν γνωρίζουν, την Παρασκευή το απόγευμα μετά τον πρώτο πρόλογο, όλοι οι συμμετέχοντες στο event, όλα τα οχήματα της διοργάνωσης και άλλα 300-400 μηχανάκια συνοδών και κατασκηνωτών....παρελάσουν στο χωριό ακριβώς στους πρόποδες του event.
Αυτό που ζήσαμε την επόμενη ώρα, δεν περιγράφεται με λόγια........2.500 χιλιάδες περίπου οχήματα εκτός δρόμου......από ιδιοκατασκευές τρίκυκλα μέχρι φορτηγά του DAKAR....να μαρσάρουν και να κάνουν burn out στα στενά του χωριού.....και περίπου 10.000 κόσμος από τις γύρω περιοχές να τους αποθεώνουν κατά μήκος της διαδρομής.
Διαγωνισμός μεταμφίεσης από τους συμμετέχοντες στην παρέλαση και ένα αποτέλεσμα που εκτός από την απόλυτη καφρίλα.....είχε και πολύ γέλιο.
Τι να πρωτοθυμηθώ.....τον τύπο με το μοτοποδήλατο (αυτό με τα πετάλια) να κάνει drop στα παρτέρια και να σκάει πάνω στις ζαρντινιέρες με κολλημένο γκάζι....φορώντας μπουρνούζι.
Το ξύλινο κάρο που τράβαγαν 2 μηχανές με μάνικα και οι τύποι επάνω να τρομπάρουν μπύρα.......τον γορίλα να κάνει σούζα και να προσγειώνεται επάνω στον Dark Vader..........ton Βatman με στριγκάκι να λιώνει το λάστιχο μπροστά στους μπάτσους.....το 50άρι με το side car να ισορροπούν για 50 μέτρα με το καλάθι στον αέρα, μέχρι να σαβουριάσουν και να το πάρουν σε τεύχη....και πολλά άλλα.
Μετά απο κανα δίωρο επιστρέφουμε στις σκηνές όπου το χώμα έχει ρουφήξει το νερό και είμαστε πάλι στεγνοί.
Το βράδυ συνεχίζει με ψιλόβροχο.....το γαρμπίλι αποδεικνύεται σωτήριο.....και αφού έχουμε διασφαλίσει ότι δεν θα πνιγούμε, την πέφτουμε στις σκηνές, mp3 τσίτα, (αφού είναι Παρασκευή και οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου είναι αισθητά περισσότεροι και οι καφρίλες έχουν ξαναρχίσει) και ύπνο.
Σκέφτομαι ότι εάν έχει σταματήσει η βροχή το πρωί, θα πάω νωρίς να μπω στον πρόλογο για να μην ξαναβρώ σκόνη.

[zubitos]

Έτσι και γίνεται.....η μέρα είναι ηλιόλουστη, τρώω το πρωινό μου, πίνω ένα καφέ και αφού αφήνω και καμιά ώρα να περάσει από το ξεκίνημα του προλόγου (για να γίνουν τα λούκια και να μην έχει λάσπες) αποφασίζω να πάρω την θέση μου στην εκκίνηση.
Την ίδια ιδέα με εμένα βέβαια είχαν και αρκετοί άλλοι, αφού γίνεται ενας ψιλοχαμός εκείνη την ώρα παρότι είναι ακόμα η ώρα εννιάμησι-δέκα παρά.
Κυρίως οι οδηγοί γύρω μου έχουν μικρά νούμερα (έως 200) και είναι και αρκετά γυμνασμένοι και ντερέκια.
Σκέφτομαι ότι έχω έρθει να μπώ με τους πυραύλους....αλλά δεν τρέχει τίποτα, αφού αυτοί σίγουρα δεν πρόκειται να με καθυστερήσουν.
Το ζητούμενο όπως είπαμε παραπάνω είναι να ρίξουμε τα 40 δευτ. περίπου που χάσαμε στις ευθείες χθές από την σκόνη και από εκεί και πέρα ότι άλλο μπορούμε αφού και τα 60 που έλειπαν χθές....σήμερα μπορεί να μην φθάνουν.
Φτάνει η σειρά μου σιγά σιγά.....και η ψυχολογία μου είναι μακράν χειρότερη από την χθεσινή, αφού βαθιά μέσα μου το θεωρώ πλέον ακατόρθωτο.
Όντως το τερέν είναι ίσως στην ιδανική κατάσταση της ημέρας.....και βούρ ξεκινάω.
Στο πρώτο κομμάτι είμαι πιο γρήγορος το νιώθω.....αλλά όχι όσο το ζητούμενο.......σε ένα ευθειάκι μου κάνει ένα τίναγμα το τιμόνι απο πέτρα και ψιλοχέζομαι.... θεωρώ ότι εάν έφευγα εκεί θα με έπαιρναν με φορείο.....φτάνω στην ανηφόρα όπου χτυπάω μια πέτρα με τον πίσω τροχό χαμηλά και χάνω την φόρα μου.....με περνάει και ένας στην ανηφόρα.....ζορίζομαι και να ανέβω και η ψυχολογία πάει πάλι στα τάρταρα.
Βγαίνω στις ευθείες....η ορατότητα δεν έχει καμία σχέση με την χθεσινή και εκεί καταλαβαίνω ότι κερδίζω πλέον δευτερόλεπτα.
Πιέζω όσο μπορώ και παρόλα αυτά πιο κάτω με περνάει και άλλος (δεύτερη μαχαιριά).
Μην ασχολείσαι λέω στον εαυτό μου....αυτοί παραείναι γρήγοροι....και συνεχίζω σε καλύτερο ρυθμό από χθες σίγουρα.
Σε κάποιο σημείο ψιλά και σε αριστερή φουρκέτα, αποφασίζω να πάρω το πρώτο μπέρμ για την στροφή (ωραίο, φρέσκο και μεγάλο)....το παίρνω και με βγάζει σε κάτι λάστιχα από φορτηγά με 40 πόντους κενό ενδιάμεσα για να περάσεις.
όταν τα είδα κατάλαβα ότι έχω κάνει λαλακίαα.....προσπαθώ να δώσω μια γκαζιά μπας και περάσει......αλλά το κενό παραείναι μικρό για την εξάτμιση μου.......με αποτέλεσμα να σκαλώσει το μηχανάκι.
Αφού ρίχνω της απαραίτητες κατάρες, τραβάω το μηχανάκι προς τα πίσω και πάω κανονικά πλέον από την στροφή.....2-3 μέτρα δεξιότερα.
Ανοίγοντας το γκάζι μετά την στροφή, ήδη σκέφτομαι ότι έχασα γύρω στα 15 δεύτερα.......ότι κέρδισα μέχρι τώρα...μόλις το έχασα και αρκετά ξενερωμένος φτάνω μέχρι τον τερματισμό.
Δεν ξέρω πόσο έχω κατεβάσει....ξέρω όμως ότι δεν έχω περάσει.

https://www.youtube.com/watch?v=X_8DUzi9bmM

[zubitos]

Δεν κατεβαίνω από το μηχανάκι και συνεχίζω προς τα πίσω......στην διαδρομή για πίσω πέρναγες από διάφορα σημεία του τελικού της Κυριακής και εγώ πλέον κάνω σκέψεις ότι δεν θα καταφέρω να οδηγήσω σε αυτά τα δάση που βλέπω.
Παρόλα αυτά ξέρω ότι το κάτω κομμάτι του λατομείου, (αυτό της εκκίνησης και τα τέσσερα κάτω διαζώματα με τις ανηφόρες του ROCKET RIDE) είναι ανοιχτά για προπόνηση, οπότε πάω κατευθείαν εκεί όπου λιώνω ένα τρίωρο να δοκιμάζω ανηφόρια και κατηφόρια, αφού κατά 99,9% δεν θα μπορέσω να τα ξανακάνω.
Στο 3ώρο αυτό δεν κόλλησα ποτέ σε ανηφόρι......θεωρώ ότι εάν πήγαινες με ανοιχτό το γκάζι δεν είχες θέμα.....κάποια ήθελαν τέρμα πρώτη, ακόμα και με το 300άρι αλλά ανέβαιναν μια χαρά.

https://www.youtube.com/watch?v=r7FbWxDBIZc


Η τρομάρα η πραγματική ήταν τα κατηφόρια.....υπήρχαν σημαία που το λούκι στην είσοδο της κατηφόρας είχε γίνει τόσο μεγάλο....που δεν χώραγαν τα πόδια σου μαζί με το μηχανάκι.
Έπρεπε να σηκώσεις τα πόδια ψιλά για να περάσουν....να σπρώξεις το μηχανάκι στο γκρεμό με τα χέρια (και τα πόδια στον αέρα) και αφού περάσουν τα πόδια σου πάνω από το νεροφάγωμα, να πηδήξεις γρήγορα στα μασπιέ, ώστε να προλάβεις να φρενάρεις πριν να γίνει η ταχύτητά σου τέτοια που πλέον δεν θα μαζεύεται.
Σε ένα από αυτά τα κατηφόρια κατάλαβα ότι οι πτώσεις στο ERZBERG πονάνε........ελάχιστα τσίμπημα παραπάνω στο μπροστινό φρένο......η κλίση τέτοια που δεν κατάλαβα καν ότι η πίσω ρόδα έχει αρχίσει ήδη το endo.......εγώ με τα μούτρα πάνω απ το μηχανάκι.....και μετά το μηχανάκι πάνω απο εμένα.....γδαρμένο χέρι, στουμπιγμένος ώμος και παρολίγον κλείδωμα του ποδιού απο το μηχανάκι.

https://www.youtube.com/watch?v=WLcUKEtCGq0&feature=youtu.be

Αφού χόρτασα ανηφοροκατηφόρι, γύρισα στην σκηνή....άλλαξα και πλέον ήμουν τουρίστας.
Στα αποτελέσματα είδα ότι είχα κατεβάσει σε σχέση με το πρώτο πέρασμα 39 δευτερόλεπτα.(ακριβώς τα 40 που υπολόγιζα) και ήμουν στην 702 θέση.
Αν πρόσθετα και τα 15 περίπου που έχασα στα λάστιχα θα είχα φτάσει τα 54 κάτω σε σχέση με το πρώτο πέρασμα.
Έπεισα τον εαυτό μου ότι τουλάχιστον το πάλεψα....παρότι και τα 60 σήμερα δεν θα έφταναν αφού η 500άδα είχε πάει άλλα 20 δευτερόλεπτα κάτω.

ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ....

[STOYBI]

:beer::beer:

[foogr01]

Έχω μείνει κολλημένος και περιμένω τη συνέχεια :a014:


Να είσαι καλά zubitos :beer:

[sniper]

:beer:

[vaska]

:beer:

βαριόμαστε να γράψουμε ε?? Για πάμε, έχουμε κολλήσει και περιμένουμε.

[sapila racing]

Μας εχεις βαλει στην μπρίζα! Εγώ ελπίζω οτι τελικά με καποιο τρόπο το έτρεξες!

Οπως και να χει μπράβο! :beer: :beer:

[MG-KTiNoS]

:beer:

[sugariasgeorge]

:a014:

:beer::beer:

[Dimos35]

Sabskr ... Subscr ... sascrib ...
Δηλώνω ενδιαφέρον για το θέμα.
Ρε φίλε μπράβο είδα και τα βιντεάκια, Ειδικά στο πρώτο στο 09:37 απόλαυσα πόσο πολύ ευγενικά αναλύεις τα δεδομένα από τη σκόνη του μπροστινού και τις δυσκολίες της διαδρομής. :bawl:
Και τις στιγμές που λυσάει το μηχανάκι είναι απόλαυση. :beer:

[lykourgi]

Περιμένω τη συνέχεια με ενδιαφέρον.

Και μάλλον δεν είμαι ο μόνος.

:vroum:

[bulmont]

Περιμένω τη συνέχεια με ενδιαφέρον.

Και μάλλον δεν είμαι ο μόνος.

:vroum:




Aκριβώς. Είμαστε πολλοί που περιμένουμε....................



:a014::a014:

[devil's animal]

:beer::beer:

[MESOLOGI]

με το στόμα ανοιχτό σε περιμένουμε και μας έχουν μαζέψει και οι μύγες από τα σάλια!!!!!