Ηλιοβασιλέματα στη Βαλτική - 2015 [Αρχείο]

costas106

09/08/2016, 13:28

Η άδεια κανονισμένη από καιρό για τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτέμβρη.
Ο προορισμός μας οι χώρες της Βαλτικής θάλασσας και η Αγία Πετρούπολη ή αλλιώς Leningrad στη Ρωσία.

Το πλάνο περιελάμβανε διάσχιση της Βουλγαρίας και Ρουμανίας, είσοδος στην Ουκρανία , έξοδος στην Πολωνία απ’ όπου βγαίνουμε Λιθουανία και στη συνέχεια πορεία βόρεια έως την Πετρούπολη.
Επιστροφή παραλιακά μέσω των χωρών της Βαλτικής και επίσκεψη σε πόλεις που θέλαμε να δούμε, όπως Κρακοβία, Βουδαπέστη και Βελιγράδι.

Η προετοιμασία κράτησε ένα εξάμηνο, μαζεύοντας πληροφορίες αριστερά και δεξιά μέσω forums, ελληνικών και ξένων, καθώς κι από έντυπους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Είχαμε δύο έγνοιες στο κεφάλι μας, τη βίζα για Ρωσία και την κατάσταση στην Ουκρανία, καθώς εκείνη την περίοδο ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Ρωσία.

363881

costas106

09/08/2016, 13:32

Η διαδικασία έκδοσης βίζας για τη Ρωσία είναι λίγο ιδιαίτερη καθώς εκτός των άλλων χρειάζεται, διαβατήριο- παράβολα κλπ,
βεβαιώσεις από τα ξενοδοχεία που θα μείνουμε τις οποίες δίνουμε για να βγει η βίζα.
Βεβαίως εμείς δεν είχαμε κλείσει καμία διανυκτέρευση, γενικά το αποφεύγω, κι έτσι τη λύση την έδωσε το internet, με κάποια sites,
με έδρα το εξωτερικό, τα οποία έναντι χρημάτων (20€ ανά άτομο) σου κάνουν εικονική κράτηση σε ξενοδοχεία και σου στέλνουν τα απαραίτητα έγγραφα.

Πέσαμε και στα Capital Controls, οπότε η λύση της πληρωμής τους δόθηκε από φίλους στη Γερμανία.
Έτσι μέσω Γερμανίας, αποκτήσαμε τα απαραίτητα δικαιολογητικά, προκειμένου να απευθυνθούμε σε πρακτορείο που αναλαμβάνει τη διαμεσολάβηση για έκδοση βίζας.

Απευθυνθήκαμε στο πρακτορείο λόγω έλλειψης δικού μας ελεύθερου χρόνου καθώς και σφιχτού χρονοδιαγράμματος, ήταν ήδη Ιούλης.
Μετά από δέκα ημέρες είχαμε τις βίζες στα χέρια μας και το μόνο ερωτηματικό παρέμενε η κατάσταση στην Ουκρανία.
Ξεκινάμε και βλέπουμε…

costas106

09/08/2016, 13:33

Για να ανηφορίσουμε έως τη Θεσσαλονίκη, προτιμήσαμε την ευκολία και ταχύτητα της Εθνικής Οδού.
Αυτό βέβαια είναι σχετικό, καθώς με τόσους σταθμούς διοδίων, οι συχνές στάσεις έχουν σαν αποτέλεσμα τη μειωμένη μέση ταχύτητα.

Αυτό δε θα το συναντήσουμε πουθενά στην υπόλοιπη διαδρομή μας , σε σχεδόν 8500 χιλιόμετρα.

363882

costas106

09/08/2016, 13:35

Πρωινό ξύπνημα και με ψιλόβροχο κάνουμε τη διαδρομή ως το συνοριακό σταθμό του Προμαχώνα.
Από εκεί κινούμαστε βόρεια, έχοντας παρέα μας μια φθινοπωρινή, βροχερή ημέρα.
Φτάνουμε στην Βορειοδυτική Βουλγαρία και στην πόλη της Vraca, όπου και διανυκτερεύουμε. Η κοπέλα στη reception μιλά ελληνικά.
Έχει λίγα χρόνια που επέστεψε στην πατρίδα της μετά από χρόνια δουλειάς στην Ελλάδα.

Εναλλακτική διαδρομή που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος, είναι η είσοδος από Προμαχώνα ή Εξοχή και κατευθυνόμενος ανατολικά να κινηθεί στη Ροδόπη (Dospat, Devin)
και στη συνέχεια βόρεια προς Φιλιππούπολη – Shipka Pass.
Δεν το προτιμήσαμε καθώς σκοπός μας ήταν η όσο γρηγορότερη διάσχιση Βουλγαρίας και Ρουμανίας.

Ο καιρός δε μας βοηθά να περπατήσουμε όσο θα θέλαμε στην πόλη.
Κι εδώ παρούσες οι εργατικές πολυκατοικίες, αριθμημένες μάλιστα, ή αλλιώς «μπλόκια». Κάνουμε μια σύντομη βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο,
στον οποίο δεν κυκλοφορεί κανείς λόγω της βροχής. Τα μαύρα σύννεφα μας προβληματίζουν για τον αυριανό καιρό.

363883

costas106

09/08/2016, 13:41

Κάπου εδώ διαπιστώνουμε πως ο φορτιστής του gps που έχουμε μαζί μας δε δουλεύει.

Σάββατο απόγευμα βρισκόμαστε να ψάχνουμε παρέα με ντόπιο ταρίφα, σωσία του Σάββα Κωφίδη,
και εντέλει να βρίσκουμε στο «mall», ναι είχε κι από τέτοιο η Vraca.

Μη φαντάζεστε τίποτα γκλαμουριές και αλουμίνια, εδώ τα πράγματα είναι λιτά, εδώ είναι Βαλκάνια…

363884

costas106

09/08/2016, 13:43

Την επομένη ανηφορίζουμε προς τα σύνορα Βουλγαρίας – Ρουμανίας. Ο καιρός έχει αρχίσει να ανοίγει.
Το φυσικό σύνορο ανάμεσα στις δύο χώρες είναι ο ποταμός Δούναβης.
Έχουμε δύο επιλογές για να περάσουμε στη Ρουμανία: πέρασμα με καράβι από το Oryahovo ή διάσχιση της καινούριας γέφυρας στο Vidin.
Διαλέγουμε την κουρτίνα δύο, καθώς δε θέλουμε να χάσουμε ώρα σε αναμονή βαποριών.
Η καλωδιωτή γέφυρα που ενώνει τις πολεις Vidin (BG) και Calafat (RO), εγκαινιάστηκε το 2013 και έχει πάρει την ονομασία
«Γέφυρα της Νέας Ευρώπης».
Διόδια για τις μοτοσυκλέτες δεν υπάρχουν.

363885

costas106

09/08/2016, 13:45

Ο καιρός βαρύς, κλασσικός φθινοπωρινός βαλκάνιος, μας συνοδεύει μέχρι και τα πρώτα χιλιόμετρα που κάνουμε στην Ρουμανία.
Κινούμαστε βόρεια, με σκοπό να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο μακριά, προς το Βορρά.
Διανυκτέρευση δεν έχουμε κλείσει, οπότε μιας κι ο καιρός αρχίζει να ανοίγει, αποφασίζουμε να προχωρήσουμε όσο αντέχουμε.

Μιας και ο δρόμος μας περνά κοντά από το Transfagarasan, αποφασίζουμε να το κάνουμε, ακολουθώντας τη διαδρομή από Νότο προς Βορρά.

363886

costas106

09/08/2016, 13:46

Δεν έχουμε λάβει υπόψη μας πως είναι Κυριακή και οι Ρουμάνοι συνηθίζουν τα Σαββατοκύριακα
να βγαίνουν εκδρομή σε τέτοια μέρη.
Το πλήθος των αυτοκινήτων δε μας επιτρέπει να ευχαριστηθούμε τη διαδρομή.

363887

costas106

09/08/2016, 13:49

Αφήνοντας πίσω μας μια διαδρομή ανάβασης γεμάτη πράσινο και νερό, φτάνοντας προς την κορυφή ο καιρός γίνεται πιο μουντός,
η υγρασία πιο αισθητή και εκεί που νομίζεις ότι έχεις φτάσεις στο τέλος διανύουμε ένα τούνελ στο τέρμα του οποίου καταλήγουμε
στην άλλη πλευρά του βουνού στη λίμνη Balea.
Το τούνελ το χειμώνα είναι κλειστό λόγω του χιονιά.

363890

costas106

09/08/2016, 13:50

Στη λίμνη Balea πετυχαίνουμε γαμήλια φωτογράφιση, με τη νύφη να σέρνει το νυφικό μέσα στις λάσπες
για να βγάλει τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Αφού χαζέψουμε τα μαγαζάκια που έχουν στηθεί και πουλούν σουβενίρ και ντόπιες λιχουδιές, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε .

363891

costas106

09/08/2016, 13:52

Μιας και έχουμε καθυστερήσει, αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε στο Sibiu.
Η πόλη αυτή είναι από τις πιο όμορφες της Ρουμανίας, με πολύ όμορφο ιστορικό κέντρο.
Έχει υπάρξει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2007. Είναι ακόμα γνωστή για τη διοργάνωση των Romaniacs.
Βρίσκουμε δωμάτιο κοντά στο κέντρο. Στο ξενοδοχείο υπάρχει παραδοσιακό ρουμάνικο γλέντι.
Ακούμε λίγο Λευτέρη Πανταζή και βγαίνουμε βόλτα στην όμορφη μεσαιωνική πόλη.

363892

costas106

09/08/2016, 13:54

Η επόμενη ημέρα περιλαμβάνει είσοδο στην Ουκρανία και κατεύθυνση βόρεια.
Έχουμε βάλει σαν στόχο για διανυκτέρευση, την πόλη Lviv, 670 χιλιόμετρα μακριά. Τα κάρα που συναντούμε σε όλη τη διαδρομή, κουβαλούν οικογένειες.
Τα πιτσιρίκια στη θέα της μηχανής χαιρετούν χαρούμενα κι εμείς ανταποδίδουμε.

Αναρωτιόμαστε τι κατάσταση θα συναντήσουμε στην Ουκρανία μιας και στο ανατολικό κομμάτι της χώρας υπάρχουν πολεμικές εχθροπραξίες με τη Ρωσία.
Μήπως η ρώσικη βίζα στα διαβατήρια μας δημιουργήσει πρόβλημα?

Αποφασίζουμε να μπούμε στην Ουκρανία από Ουγγαρία, το γιατί ακόμα το ψάχνω…

363893

costas106

09/08/2016, 14:02

Η παρουσία του στρατού είναι μεγάλη στο φυλάκιο της Ουκρανίας.
Καθυστερούμε αρκετά καθώς ο έλεγχος που γίνεται από τους στρατιώτες είναι αρκετά σχολαστικός σε σημείο υπερβολής.
Ψαχουλεύουν τα μπαγκάζια και πειράζουν τη μηχανή. Κολλάνε με ένα σακουλάκι φάρμακα, παυσίπονα και αντιεμετικά,
αλλά μας διώχνουν μιας και η ουρά των αυτοκινήτων πίσω μας, αρχίζει και μεγαλώνει.
Η πρώτη εντύπωση από τη χώρα δεν είναι και η καλύτερη, κρίνοντας από τη συμπεριφορά των ανθρώπων που συναντάμε.

363897

costas106

09/08/2016, 14:04

Στο πρώτο βενζινάδικο συναντάμε Ούγγρο, ο οποίος γεμίζει βενζίνη καθώς στην Ουκρανία είναι αρκετά πιο φθηνή, περίπου 0,90€ / λίτρο.
Ακολουθούμε μια αδιάφορη διαδρομή έως την πόλη του Μουκάτσεβο, η οποία στη συνέχεια γίνεται άκρως ενδιαφέρουσα
καθώς κινείται στο πλάι του ποταμού Latorica.
Πλέον κινούμαστε στους πρόποδες των ουκρανικών Καρπάθιων ορέων, τα οποία αποτελούν το 11% της συνολικής επιφάνειας των Καρπάθιων.
Η μεγαλύτερη έκταση, το 53 % του συνόλου, ανήκει στη Ρουμανία, απ’ όπου περάσαμε την προηγούμενη ημέρα.

363898

costas106

09/08/2016, 14:07

Ο δρόμος κρατάει καλά, οπότε ο ρυθμός ανεβαίνει.
Μαζί αυξάνονται και οι προσπεράσεις, έχω μείνει να παίζω με ντόπιο με αμάξι με φιμέ τζάμια.
Ο ρυθμός του σε κάποια στιγμή αρχίζει και με προβληματίζει, μιας και υπάρχουν άγαρμπες κινήσεις από μέρους του, με ψιλοάτσαλες προσπεράσεις.
Λίγο ότι είμαστε σε άγνωστη χώρα, λίγο ότι είμαστε μόνο μια μηχανή, αποφασίζω να μείνω πίσω του, έχοντας κι ένα αμάξι στο ενδιάμεσο.
Μετά από περίπου 5 χιλιόμετρα στη μέση του δρόμου υπάρχει φυλάκιο με οπλισμένους στρατιώτες, όπου κάθε αμάξι σταματά και δείχνει χαρτιά.
Σταματά κι ο ντόπιος, κάτι λέει στο φαντάρο, ανοίγει η πόρτα του συνοδηγού και κατεβαίνει τροχαίος με καπέλο τηγάνι και μπόλικες σαρδέλες στο μανίκι…
Μας βάζουν δεξιά και ζητάν χαρτιά τα δίνω και με παίρνουν σε ένα κτήριο που βρισκόταν πιο δίπλα.
Μπαίνουμε σε μια αίθουσα που κρίνοντας από το μέγεθος του τραπεζιού που υπήρχε εκεί, ίσως επί Σοβιετικής Ένωσης να φιλοξενούσε ομιλίες επιφανών αξιωματούχων.
Πάμε στο παρασύνθημα τώρα, πως θα συνεννοηθούμε?
Αγγλικά δε μίλαγαν, ούτε εγώ Ουκρανικά, οπότε νοηματική, ζωγραφική κι Άγιος ο Θεός.
Βγάζει ο Ουκρανός ένα χαρτί και τραβάει κάτι γραμμές σαν λωρίδες κυκλοφορίας και κάτι κουτάκια σαν αμάξια και στο πλάι ένα βελάκι, δλδ προσπέραση σε διπλή γραμμή και δίπλα 350€.
Βγάζουν και μου δείχνουν βιντεάκι που έχουν τραβήξει.
Κάπου εκεί αρχίζει το παζάρι. Λέξεις όπως οφιτσιάλε – ανοφιτσιάλε (επίσημα – ανεπίσημα) υπάρχουν σε κάθε πρόταση που εκστομίζεται.
Εν τέλει, μετά από δεκαπέντε λεπτά σκληρών διαπραγματεύσεων, καταλήγουμε σε ανοφιτσιάλε 50€…
Δίνουμε τα χέρια σαν γνωστοί από τα παλιά και αναχωρούμε για Λβοφ.
Το βιντεάκι ξέχασα να το ζητήσω.

363899

costas106

09/08/2016, 14:10

Συνεχίζουμε την υπόλοιπη διαδρομή στον Ε471 έως το Λβοφ.
Φτάνοντας έξω από την πόλη, το σκοτάδι έχει πέσει κι εμείς το μόνο που θέλουμε είναι ένα μπάνιο και ένα πιάτο φαί, άντε και καμιά μπύρα…
Τα νέον φώτα ενός ξενοδοχείου φαντάζουν σαν όαση στα μάτια μας, πάμε προς τα εκεί.
Πολύ χλίδα, ρωτάμε για δωμάτιο…34 € με πρωινό και πάρκινγκ.
Oκ, που αφήνω τη μηχανή ρωτάω την ρεσεψιονίστ, βρες τα παιδιά έξω μου απαντά.
Αρχίζω να ψάχνω μες στα σκοτάδια και μου την πέφτουν τα παιδιά που είπε η άλλη με κάτι σβέρκους - αεροδρόμιο.

-Motora safe parking?
-Da.

Μου δείχνει το φυλάκιο τους κι ένα σκούτερ που ήταν δίπλα, κάτι λέει στα ουκρανικά το οποίο το εκλαμβάνω σαν «Άστο εκεί».

-Here safe?

Η θέα της πιστόλας που είχε κάτω από το μπουφάν του έκανε όποια άλλη απάντηση περιττή.

Πίνουμε δυό μπύρες χαζεύοντας μια παρέα από πενηντάρες Ουκρανές να τραγουδάνε Καραόκε και την πέφτουμε για ύπνο.

Αύριο το πρόγραμμα έχει Πολωνία.

costas106

09/08/2016, 14:15

Κινούμαστε Βορειοδυτικά και περνάμε τα σύνορα Ουκρανίας – Πολωνίας.
Η διαδρομή αδιάφορη, με πολλές νταλίκες διεθνών μεταφορών. Το ρυθμό μας μειώνει και η ύπαρξη συνεχόμενων χωριών – οικισμών.
Υπάρχουν στιγμές που το ένα χωριό με το επόμενο απέχουν μόλις ένα χιλιόμετρο.
Οι ντόπιοι ακολουθούν τα όρια ταχύτητας κατά γράμμα. Υποψιαζόμαστε πως κάτι ξέρουν και ακολουθούμε το ρυθμό τους.
Οδηγούν άτσαλα και δε μας κάνουν να νιώσουμε άνετα στους πολωνικούς δρόμους.
Είναι με διαφορά οι χειρότεροι οδηγοί που συναντάμε σ’ όλο το ταξίδι.

Αρχίζει να βρέχει και κάπως έτσι φτάνουμε στο Μπιαλιστόκ, όπου θα διανυκετρεύσουμε.
Το μέρος όπου θα κοιμηθουμε σήμερα είναι κάπως ιδιαίτερο, μιας και πρόκειται για ξενώνα μιας ορθόδοξης εκκλησίας.
Είναι το πιο φθηνό κατάλυμα που βρίσκουμε στην πόλη αυτή.

Οι Πολωνοί είναι βαθιά θρησκευόμενος λαός, με το 87,5% του πληθυσμού να είναι καθολικοί Χριστιανοί και μόλις το 0,7% να είναι ορθόδοξοι,
μην ξεχνάμε πως κι τελευταίος Πάπας ήταν Πολωνός.
Στο Bialystok εντύπωση μας κάνουν οι αρκετές ορθόδοξες εκκλησίες.
Διαβάζοντας εκ των υστέρων στο διαδίκτυο, διαπιστώνουμε πως η πόλη έχει τους περισσότερους ορθόδοξους Χριστιανούς στη χώρα.

costas106

09/08/2016, 14:19

Την επομένη γεμίζουμε στομάχια στο πλούσιο πρωινό του ξενώνα και φεύγουμε από την πόλη του Μπιαλιστόκ.
Κινούμαστε Βορειοδυτικά, με κατεύθυνση τα σύνορα Πολωνίας και Λιθουανίας.

Ο δρόμος περνά μέσα από πυκνά δάση σημύδας και ευκαλύπτου. Τα χωριά που συναντάμε είναι πολύ μικρά και οι κάτοικοι,
κρίνοντας από τα τρακτέρ που υπάρχουν, ασχολούνται με αγροτικές εργασίες.
Οδηγούμε για χιλιόμετρα μέσα σε δάσος, χωρίς να συναντήσουμε αμάξι.

363902

costas106

09/08/2016, 14:20

Με την Πολωνία αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς για το ταξίδι της επιστροφής,
έτσι κι αλλιώς υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα μέρη και διαδρομές και θέλουμε να τα δούμε από κοντά.

Στην ουσία το ταξίδι τώρα ξεκινά, μιας και η διαδρομή που ακολουθήσαμε μέχρι στιγμής ήταν περισσότερο
διαδικαστικού χαρακτήρα και σκοπό είχε να μας φέρει εδώ που βρισκόμαστε τώρα.

363903

costas106

09/08/2016, 14:32

Ας δούμε μερικά πράγματα για τη Βαλτική θάλασσα καθώς και για τις χώρες που βρέχονται από αυτήν. (Wikipedia)

363904

“Η Βαλτική Θάλασσα που χαρακτηρίζεται και Μεσόγειος της Βόρειας Ευρώπης,
εκτείνεται μεταξύ των βορείων γεωγραφικών πλατών 53° - 66° και ανατολικών μεσημβρινών 20° - 26°.
Περικλείεται από την Σκανδιναβική Χερσόνησο, τις ηπειρωτικές χώρες της Βόρειας, Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης και τα Δανικά νησιά.
Είναι ο αρχαίος "Σαρματικός ωκεανός" του Μαρκιανού του Ηρακλειώτη. Συνδέεται δια των πορθμών Κάτεγατ και Σκάγερακ με την Βόρεια Θάλασσα
και τον Ατλαντικό ωκεανό.
Η Βαλτική θάλασσα συνδέεται με την Λευκή Θάλασσα από το Κανάλι της Λευκής Θάλασσας και κατευθείαν στην Βόρεια Θάλασσα από το Κανάλι του Κιέλου.

Περιλαμβάνει τον Βοθνιακό κόλπο, τον Φινλανδικό κόλπο, τον κόλπο της Ρίγας και τον κόλπο του Γκντανσκ.
Η Βαλτική θάλασσα ακτογραφεί τα παράλια εννέα χωρών.”

"Βαλτικά κράτη ή Βαλτικές χώρες είναι μια περιληπτική ονομασία που περιγράφει τρία μικρά κράτη της ανατολικής Βαλτικής Θάλασσας,
τις Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.
Μολονότι διαφορετικής εθνικής καταγωγής (οι Εσθονοί είναι Φίνοι, ενώ οι Λετονοί και Λιθουανοί είναι Βάλτες),
αυτοί οι τρεις λαοί έχουν κοινή ιστορική διαδρομή:
Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα και τα πρώτα χρόνια της Σύγχρονης Εποχής, αποτελούν μήλον της έριδος ανάμεσα σε
Τεύτονες (Γερμανούς), Σουηδούς, Πολωνούς και Μοσχοβίτες.

Το 18ο αιώνα προσαρτώνται στη Ρωσική Αυτοκρατορία, η οποία εισάγει πρώτη τον όρο «Χώρες της Εγγύoς Βαλτικής» (Прибалтийские страны).
Ανεξαρτητοποιούνται το 1918 με τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και για πρώτη φορά τα τρία κράτη αποκτούν τη σημερινή μορφή τους.
Το 1939 δέχονται επίθεση από το σοβιετικό στρατό σε εφαρμογή του Συμφώνου Μολότοβ - Ρίμπεντροπ.
Ακολουθεί το 1941 η Βέρμαχτ, την οποία μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αντιμετωπίζει ως απελευθερωτή από τους σοβιετικούς - η υποστήριξη στους ναζί
και η εθελοντική κατάταξη πολλών στα SS αποτελεί ένα ιστορικό στίγμα που ακόμα κατατρέχει τη φήμη τους.
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1945) κατακυρώνονται στη Σοβιετική Ένωση ως Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.
Το 1991 αποκτούν ξανά την πλήρη ανεξαρτησία τους. Το 2004 εντάσσονται στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση."

Ένας ενδιαφέρων Διαδραστικός χάρτης της περιοχής της Βαλτικής Θάλασσας:
http://maps.grida.no/baltic

costas106

09/08/2016, 15:12

Η Λιθουανία είναι η πρώτη από τις χώρες τις Βαλτικής που επισκεπτόμαστε.
Σύνορα δεν υπάρχουν, τουλάχιστον έτσι όπως τα έχουμε συνηθίσει έως τώρα.
Μόνο ένα παλιό εγκαταλελειμμένο κτήριο μαρτυρά πως κάποτε εδώ υπήρχε κάποιου είδους συνοριακός σταθμός.

Η Λιθουανία υπήρξε η πρώτη Σοβιετική Δημοκρατία που διακήρυξε την ανεξαρτησία της, το Μάρτιο του 1990.
Η οικονομία της χώρας βασίζεται κυρίως στη γεωργία. καθώς και στην κτηνοτροφία.

Αυτό που μας κάνει εντύπωση, θα το συναντήσουμε σε Λετονία και Εσθονία επίσης, είναι πως η χώρα αποτελεί ένα απέραντο εργοτάξιο.
Δρόμοι ξηλώνονται και πέφτει νέα άσφαλτος, γεφύρια χτίζονται. Παντού ταμπέλες που αναφέρονται στη συγχρηματοδότηση των έργων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα κονδύλια είναι φρέσκα κι από ότι φαίνεται παχυλά.
Μην ξεχνάμε πως είναι νέες οικονομίες, που μπορούν να απορροφήσουν πολλά προϊόντα από την Ευρωπαϊκή Ένωση,
καθώς η οικονομική κατάσταση των κατοίκων τους «βελτιώνεται».

363905

costas106

09/08/2016, 15:16

Τριάντα χιλιόμετρα πριν βρεθούμε στην πρωτεύουσα της χώρας, το Vilnius, σταματάμε στην πόλη Trakai.
Περιβάλλεται από περισσότερες από διακόσιες μικρές λίμνες στις οποίες βρίσκονται είκοσι ένα μικρά νησάκια.
Σε ένα από αυτά βρίσκεται κι ο λόγος της στάσης μας.

363907

Το κάστρο Trakai (Trakai Castle), χτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα και είναι το μοναδικό πάνω σε νησί στην Ανατολική Ευρώπη.
Το κάστρο βρίσκεται στη λίμνη Galve, η οποία είναι η βαθύτερη από το σύμπλεγμα λιμνών της περιοχής.
Η κατασκευή του ξεκίνησε από τον πρίγκιπα Kestutis και ολοκληρώθηκε από τον γιό του Vytautas, ο οποίος πέθανε στο κάστρο το 1430.

363908

Πίνουμε την φραπεδάρα μας και συνεχίζουμε...

363909

costas106

09/08/2016, 15:20

Συνεχίζουμε έως το Vilnius, όπου θα διανυκτερεύσουμε σήμερα.
Με πληθυσμό 550 χιλιάδες κατοίκους, το Vilnius έχει τη μεγαλύτερη παλαιά πόλη στην Ανατολική Ευρώπη.

363910

Σύμφωνα με το θρύλο, ο Δούκας της Λιθουανίας Gediminas,το 1320 ονειρεύτηκε ένα λύκο ο οποίος ούρλιαζε στην κορυφή ενός λόφου.
Η ερμηνεία που δόθηκε στο όνειρο ανέφερε πώς ο λύκος αντιπροσωπεύει ένα κάστρο και μια πόλη που θα δημιουργηθεί από τον Δούκα σε αυτό το μέρος.
Αυτή η πόλη θα είναι η πρωτεύουσα της Λιθουανίας και η κατοικία των ηγεμόνων της.

363912

Η τοποθεσία προσφέρει πρακτικά πλεονεκτήματα καθώς βρίσκεται εντός της λιθουανικής ενδοχώρας στη συμβολή δύο ποταμών,
περιβάλλεται από δάση και υγροτόπους τα οποία καταστούν δύσκολη τη διείσδυση των εχθρών.
Παρόλα αυτά το δουκάτο είχε δεχθεί αρκετές εισβολές από τους Τεύτονες Ιππότες. Το κάστρο του Βίλνιους προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης.

363911

costas106

09/08/2016, 15:24

Παντού συναντούμε νέους ανθρώπους, οι οποίοι κάνουν βόλτες ή απλά ξαπλώνουν στο γρασίδι σε κάποιο από τα πολλά πάρκα που έχει η πόλη.
Σε έναν οδηγό διαβάζουμε πως πολλοί νέοι φεύγουν στη Δυτική Ευρώπη ακολουθώντας τις φιλοδοξίες και τα όνειρά τους.
Οι Λιθουανοί χαρακτηρίζονται ως οι πλέον εξωστρεφείς εκ των γειτόνων τους, Εσθονών και Λετονών.

363913

costas106

09/08/2016, 15:28

Την επόμενη ημέρα σκοπεύουμε να φτάσουμε όσο πιο κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία.
Διανυκτέρευση δεν έχουμε κλείσει κάπου, ως συνήθως, οπότε έχουμε το ελεύθερο να επιλέξουμε τη διαδρομή που θέλουμε...
Αφήνουμε πίσω μας την πρωτεύουσα της Λιθουανίας, η οποία μας χαρίζει τις καλύτερες εντυπώσεις,
και κινούμαστε βορειοδυτικά προς τα σύνορα με τη γειτονική Λετονία.
Ο καιρός είναι πολύ καλός κι έτσι αποφασίζουμε να μπούμε στη Ρωσία μέσω Εσθονίας.

363914

costas106

09/08/2016, 15:29

Η Λετονία, όπως και η Λιθουανία νωρίτερα, θυμίζει απέραντο εργοτάξιο.
Μας καθυστερούν αρκετά τα έργα, καθώς σε αρκετά σημεία η κίνηση γίνεται σε ένα ρεύμα κυκλοφορίας.
Αναγκαζόμαστε να περιμένουμε αρκετά συχνά, κάτι που γίνεται κουραστικό κι αρχίζει να μας εκνευρίζει.
Αυτές οι στάσεις μας δίνουν τη δυνατότητα να χαζέψουμε τη φύση. Πυκνά δάση από σημύδες και πεύκα εκτείνονται όσο φτάνει το μάτι μας.
Παρατηρούμε τους εργάτες ντυμένους με στολές εργασίας στα χρώματα της σημαίας της πατρίδας τους.
Μας χαιρετούν χαμογελαστοί και κάνας δύο μας ρωτούν από πού είμαστε.

363915

costas106

09/08/2016, 15:30

Περνούμε την πόλη του Νταουγκαβπίλς, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά την πρωτεύουσα της χώρας Ρίγα,
η οποία είναι μια βιομηχανική πόλη, κρίνοντας από το πλήθος των εργοστασίων που συναντούμε.
Σταματάμε σε σούπερ μάρκετ για προμήθεια εφοδίων για την προετοιμασία του μεσημεριανού μας.
Συνεχίζουμε βόρεια, με κατεύθυνση τα «σύνορα» με Εσθονία. Περνάμε λιβάδια που οι αγελάδες λιάζονται κάτω από το δυνατό ήλιο.
Μαζεμένες μπάλες τριφύλλι περιμένουν τους αγρότες να τις μαζέψουν.
Ο χειμώνας εδώ επάνω είναι σκληρός και βαρύς, οπότε οι ντόπιοι προνοούν για τις ανάγκες των ζώων τους.

363916

costas106

09/08/2016, 15:37

Πλέον βρισκόμαστε στην Εσθονία.
Αποφασίζουμε να μείνουμε κάπου κοντά στα σύνορα με τη Ρωσία, μιας και το αυριανό πρόγραμμα έχει ξύπνημα πολύ νωρίς.

363917

Βρίσκουμε ένα κάμπινγκ έξω από την πόλη του Voru και μέσα στο δάσος.
Τακτοποιούμαστε και βγαίνουμε μια βόλτα με τα πόδια. Είναι τέλος Αυγούστου και χωρίς μπουφάν δεν την παλεύουμε.
Συναντούμε ηλικιωμένους να περπατούν με κοντομάνικο.
Αισθανόμαστε λίγο φλώροι κι έτσι αποφασίζουμε να πνίξουμε την ντροπή μας με μπύρα.
Καταδρομική βόλτα λοιπόν στο σουπερ μάρκετ όπου φορτώνουμε κάτι 8άρες Saku και πατατάκια κι αράζουμε στην καλύβα μας.
Το πρόβλημα για κάποιον που πηγαίνει να αγοράσει μπύρες σε αυτές τις χώρες, είναι πως δεν ξέρει ποια να πρωτοδιαλέξει.
Οι άνθρωποι εδώ πάνω πίνουν και πολύ μάλιστα…

363918

costas106

09/08/2016, 15:39

Οι μπύρες κατεβαίνουν σαν νερό.
Πέφτουμε για ύπνο κι ονειρευόμαστε ρώσικες αρκούδες και σφυροδρέπανα.
Αύριο μπαίνουμε στη Ρωσία.

Καληνύχτα...

363919

costas106

12/08/2016, 22:25

Το ξύπνημα πολύ πρωινό και βάρβαρο. Ξέρουμε όμως πως έτσι πρέπει να γίνει, γιατί δε γνωρίζουμε τι θα συναντήσουμε στα σύνορα.
Κάνουμε τα τελευταία χιλιόμετρα στην Εσθονία, περνώντας το συνοριακό φυλάκιό της και στηνόμαστε στην ουρά του ρώσικου φυλακίου.
Είμαστε το μοναδικό μηχανάκι κι έτσι όλα τα βλέμματα πέφτουν πάνω μας.
Παρατηρώ τα αμάξια που περιμένουν στην ουρά. Τα περισσότερα έχουν εσθονικές πινακίδες και όσα έχουν ρώσικες πινακίδες είναι τζιπ με φιμέ τζάμια.

Πιάνουμε την κουβέντα με νοήματα και σπαστά αγγλικά με τον διπλανό μας. Μας βοηθά να συμπληρώσουμε τα χαρτιά που χρειάζονται για να μπούμε στη χώρα.
Οι συνοριοφύλακες είναι όλοι νέοι και οι υψηλόβαθμοι γνωρίζουν αγγλικά.

Η διαδικασία στα σύνορα απαιτεί υπομονή και για εμάς κρατά γύρω στις 3 ώρες, λιγότερο απ’ ότι αρχικά υπολογίζαμε.

364079

costas106

12/08/2016, 22:30

Κινούμαστε στον Ε77 μέχρι την πόλη του Πσκοφ.
Στη συνέχεια ακολουθούμε τον Ε95 με κατεύθυνση την πόλη της Αγίας Πετρούπολης.
Ατελείωτες ευθείες κάνουν τη διαδρομή μονότονη.

Στο πλάι του δρόμου ντόπιοι έχουν στήσει αυτοσχέδιους πάγκους και πουλούν φρούτα καθώς και μέλι.

364080

costas106

12/08/2016, 22:39

Σταματάμε για βενζίνη έξω από την Αγία Πετρούπολη. Εκεί μας πιάνει μια βροχή που δε λέει να σταματήσει.
Αποφασίζουμε να φύγουμε για να βρούμε το ξενοδοχείο, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από το κέντρο της πόλης και είναι το μόνο που έχουμε βρει με πάρκινγκ.
Η βροχή δυσκολεύει την κατάσταση αλλά το χειρότερο είναι η απίστευτη κίνηση που επικρατεί σε όλη την πόλη.
Εντύπωση μας προκαλούν τα πολλά ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στην πόλη.

Βρίσκουμε το ξενοδοχείο μετά από καμιά ώρα κι αφού έχουμε γυρίσει σχεδόν όλη την πόλη, βλέπετε το gps δεν έβρισκε τη διεύθυνση.

364081

costas106

12/08/2016, 22:50

Η Πετρούπολη ή Πόλη του Αγίου Πέτρου (ρωσικά: Санкт-Петербу́рг, μτγρ.: Σανκτ-Πετερμπούργκ, προφέρεται: [sankt pʲɪtʲɪrˈburk])
είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ρωσίας.
Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ρωσία και πολύ κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία, στο σημείο που ο ποταμός Νέβας εκβάλλει στη Βαλτική Θάλασσα.
Είναι κτισμένη επάνω σε σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία χωρίζονται από φυσικά και τεχνητά κανάλια και συγκοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες.
Το όνομα της πόλης παρακολουθεί τις κατά καιρούς πολιτικές εξελίξεις. Ιδρύθηκε ως Πετερμπούργκ (Πετρούπολη),
όμως το 1914 μετονομάστηκε σε Πετρογκράντ, διότι το Πετερμπούργκ θύμιζε γερμανικά και οι Γερμανοί ήταν τότε αντίπαλοι των Ρώσων στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά το θάνατο του Βλαντίμιρ Λένιν και έως το 1991 ονομαζόταν Λένινγκραντ (Ленингра́д, στις δυτικές γλώσσες ακουγόταν προπαροξύτονο).
Μολονότι η πόλη έπαψε να ονομάζεται Λένινγκραντ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το όνομα αυτό διατηρήθηκε στην ονομασία του Όμπλαστ Λενινγκράντ,
της ομοσπονδιακής ενότητας που περιβάλλει την πόλη. Η πόλη επί το πλείστον αποκαλείται λανθασμένα "Αγία Πετρούπολη" στα ελληνικά,
γιατί η συγκεκριμένη ονομασία παραπέμπει στο νόημα Άγια Πόλη του Πέτρου (στην πραγματικότητα είναι Πόλη του Άγιου Πέτρου).
Πολύ ελάχιστα χρησιμοποιείται η σωστή ονομασία "Αγιοπετρούπολη", ενώ αρκετά ευρύτερα αυτής η απλή ονομασία "Πετρούπολη".

364085

costas106

12/08/2016, 22:52

Η UNESCO έχει ανακηρύξει ολόκληρο το κέντρο και πολλά προάστιά της ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Ολόκληρη η πόλη αποκαλείται και «πρωτεύουσα του Βορρά» όντας μια τεράστια ανοιχτή έκθεση μνημειακής, διακοσμητικής και χρηστικής αρχιτεκτονικής,
γεμάτη μεγαλοπρεπή και μη κτήρια με εξαιρετικές λεπτομέρειες, κήπους και πάρκα, πλατιές λεωφόρους, σκαλιστές γέφυρες, αγάλματα και μνημεία.
Για το λόγο αυτό, συχνά αποκαλείται ανοιχτό μουσείο του μπαρόκ και του νεοκλασικισμού.

Ακόμα πιο ξεχωριστή κάνουν την πόλη ο Νέβας και τα πολυάριθμα κανάλια που τη διαρρέουν, δίνοντάς της το προσωνύμιο «Βενετία του Βορρά»
ή «Πόλη των 300 γεφυρών» (αν και στην πραγματικότητα έχει πάνω από οκτακόσιες).
Χαρακτηριστικό της πόλης είναι οι «λευκές νύχτες» του Ιουνίου. Ο ουρανός φαίνεται να μη σκοτεινιάζει ποτέ τις νύχτες εκείνες - φαινόμενο που
οφείλεται στη θέση της Αγίας Πετρούπολης κοντά στον Αρκτικό Κύκλο (60° Β, σχεδόν στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τις σκανδιναβικές πρωτεύουσες).

Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Λένινγκραντ πολιορκήθηκε και σφυροκοπήθηκε αλύπητα από τους Γερμανούς.
Η πολιορκία ξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου 1941 και η πόλη κινδύνευσε να πέσει στα χέρια των ναζιστικών στρατευμάτων.
Με υπομονή και εφευρετικότητα, η πόλη αντιστάθηκε ηρωικά.
Στις 18 Ιανουαρίου του 1943, ο Κόκκινος Στρατός έσπασε για πρώτη φορά τον κλοιό και ένα χρόνο αργότερα κατάφερε την οριστική επικράτηση.
Με την πρώτη απογραφή αποκαλύφθηκε το ανθρώπινο κόστος της αντίστασης: τουλάχιστον 800.000 κάτοικοι (κατ' άλλους 1.000.000)
έχασαν τη ζωή τους από πείνα ή στις μάχες.
Μετά τη λήξη του πολέμου, άρχισε η ανοικοδόμηση. Το Λένινγκραντ και τα περισσότερα προάστιά του ξανακτίστηκαν ή αποκαταστάθηκαν
με βάση τα αρχικά σχέδια, για αυτό και σήμερα η πόλη διατηρεί το χαρακτήρα της, παρά τα όσα έχουν συμβεί από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα. (Wikipedia)

costas106

12/08/2016, 22:53

Οι επόμενες τρεις μέρες περνούν χαζεύοντας τα αξιοθέατα και όλη την πόλη, η οποία είναι βγαλμένη από παραμύθι.
Κυριολεκτικά όλη η πόλη είναι ένα μεγάλο μουσείο. Τα κτήρια οι δρόμοι, τα μουσεία, οι εκκλησίες.
Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ρώσοι είναι ένας λαός που αγαπά τις τέχνες.

364086

costas106

12/08/2016, 22:58

Βγαίνουμε έξω από το τουριστικό κέντρο και βλέπουμε μια άλλη εικόνα, μία εικόνα μειονοτήτων και φτώχειας,
μακριά από τη χλιδή και τα ακριβά αυτοκίνητα που κυκλοφορούν στις περιοχές του κέντρου.
Παρατηρούμε τις μεγάλες αντιθέσεις αυτής της πόλης, από τη μία τους πλούσιους Ρώσους με τα χρυσά κοσμήματα κι
από την άλλη την φτώχεια και την ανέχεια. Η οικονομική πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια έχει συγκεντρώσει
τον πλούτο σε μια μικρή ευνοούμενη ομάδα ανθρώπων.

364088

costas106

12/08/2016, 22:59

Διαβάζουμε σε έρευνα πως το πως το 56% των πολιτών της σημερινής Ρωσίας εξακολουθεί να λυπάται για την απώλεια της ΕΣΣΔ
και σε ποσοστό 67% να υποστηρίζει πως η ύπαρξη της Σοβιετικής Ένωσης «συνέβαλε στην οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη των λαών».
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα…

Τα χαρακτηριστικά των κατοίκων αυτής της πόλης διαφέρουν μεταξύ τους καθώς εδώ καταλήγουν άνθρωποι από όλη τη Ρωσία.
Η Αγία Πετρούπολη γνωρίζει εδώ και χρόνια μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, κάτι που έχει προσελκύσει αρκετούς πολίτες από όλες τις περιοχές της χώρας.
Διαβάζουμε πως οι ρατσιστικές επιθέσεις έχουν αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια, ειδικά απέναντι σε Καυκάσιους και Τατάρους.

Χαζεύουμε τις λιμουζίνες που κουβαλούν νεόνυμφους και παρακολουθούμε τα ζευγάρια να βγάζουν γαμήλιες φωτογραφίες.
Είναι πολύ συνηθισμένο εδώ, τα ζευγάρια να νοικιάζουν λιμουζίνες και να φωτογραφίζονται σε χαρακτηριστικά σημεία της πόλης.
Γενικά οι Ρώσοι είναι των άκρων και αντιγράφουν κομμάτια του δυτικού «πολιτισμού».

Περνάμε τρεις ημέρες στην πιο όμορφη πόλη του ταξιδιού.
Ελπίζουμε κάποτε ο δρόμος μας να μας ξαναοδηγήσει εδώ.

364089

costas106

12/08/2016, 23:01

Φεύγοντας από την Αγία Πετρούπολη δυτικά με πρώτη στάση τα σύνορα στην πόλη Νάρβα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Εσθονίας,
μετά από το Ταλίν και το Ταρτού.
Η πόλη έχει πάρει το όνομά της από τον ποταμό Νάρβα ο οποίος από την λίμνη Πέιπους καταλήγει στη Βαλτική.
Απέναντι από τον ποταμό Νάρβα είναι το ρωσικό φρούριο του Ιβάνγκοροντ.
Στην περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης η Νάρβα και το Ιβάνγκοροντ ήταν αδελφοποιημένες πόλεις, παρόλο που ανήκαν σε διαφορετικές ομόσπονδες δημοκρατίες.

364090

costas106

12/08/2016, 23:02

Περνώντας στην Εσθονία ο έλεγχος από τη συνοριοφύλακα είναι εξονυχιστικός.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι ο έλεγχος του αριθμού πλαισίου της μηχανής, κάτι που είχε γίνει κι όταν είχαμε
βγει από την Εσθονία κι είχαμε μπει Ρωσία. Παρατηρούμε ότι ο έλεγχος αυτός γίνεται σε όλα τα αμάξια με μη εσθονικές πινακίδες.

Πλέον βρισκόμαστε σε εσθονικό έδαφος και κινούμαστε στον Ε20, με κατεύθυνση την πρωτεύουσα της Εσθονίας, το Ταλίν.
Ακριβώς δίπλα στον δρόμο βρίσκονται εγκατεστημένες αμέτρητες ανεμογεννήτριες. Μας κάνει μεγάλη εντύπωση, καθώς στην Ελλάδα
έχουμε συνηθίσει να τις βλέπουμε σε κορυφές υψωμάτων κι εδώ βρίσκονται σκορπισμένες σε πεδιάδες καθώς το μέγιστο
υψόμετρο στην Εσθονία είναι τα 318 μέτρα.

364091

costas106

12/08/2016, 23:06

Περίπου εβδομήντα χιλιόμετρα πριν το Ταλίν βγαίνουμε από τον κεντρικό δρόμο.
Σκοπός της παράκαμψής μας είναι η επίσκεψη σε μια εγκαταλελειμμένη βάση υποβρυχίων, η οποία λειτουργούσε επί Σοβιετικής Ένωσης.
Η βάση βρίσκεται δίπλα στο χωριό Hara και χτίστηκε το 1950, επί ΕΣΣΔ, με σκοπό να εξυπηρετήσει τα σοβιετικά υποβρύχια που κινούνταν στη Βαλτική θάλασσα.

364092

Η βάση κρίθηκε ιδιαίτερα σημαντική για τις δραστηριότητες του Ψυχρού Πολέμου .
Η λειτουργία της κράτησε περισσότερο από τρεις δεκαετίες , αλλά όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και η Εσθονία απέκτησε και πάλι την ανεξαρτησία της ,
οι Ρώσοι έφυγαν. Επειδή η βάση ήταν ένα στρατιωτικό μυστικό , δεν την άφησαν πίσω έτσι απλά, όπως και πολλά άλλα μέρη, αλλά φρόντισαν
να καταστρέψουν τις περισσότερες εγκαταστάσεις.
Σήμερα η βάση έχει αφεθεί στο έλεός της και σιγά σιγά αρχίζει να αποτελεί κομμάτι της φύσης, μιας και παρατηρούμε ντόπιους να κολυμπούν
και να ψαρεύουν εκεί όπου κάποτε υπήρχαν υποβρύχια…

364093

costas106

12/08/2016, 23:08

Περπατάμε και φανταζόμαστε πόσο διαφορετικό ήταν το μέρος πριν μερικές δεκαετίες,
πίνουμε έναν καφέ και συνεχίζουμε προς την πρωτεύουσα της χώρας.

364094

364096

364097

costas106

12/08/2016, 23:12

Ο δρόμος μας περνά μέσα από πυκνά δάση, μην ξεχνάμε πως το ένα τέταρτο του εδάφους της Εσθονίας καλύπτεται από δάση, κυρίως κωνοφόρων.
Τα σπίτια στην επαρχία είναι σχεδόν όλα ξύλινα και το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι οι επικλινείς στέγες τους,
που αποτρέπουν τη συγκράτηση όγκου χιονιού κατά το βαρύ χειμώνα.

Το Ταλίν, όπως και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις που συναντούμε εδώ επάνω, στα περίχωρα – προάστιά του έχει πολλές μεγάλες πολυκατοικίες,
απομεινάρια της ΕΣΣΔ, οι οποίες χτίστηκαν ως κατοικίες των εργατών που έφτασαν από την επαρχία τις μεγαλουπόλεις.

364098

costas106

12/08/2016, 23:14

Το Ταλίν με πληθυσμό περίπου 410.000 κατοίκους αποτελεί την πρωτεύουσα της Εσθονίας.
Βρίσκεται απέναντι από το Ελσίνκι, πρωτεύουσα της Φινλανδίας, και αποτελεί μεγάλο εμπορικό λιμάνι,
όντας σε στρατηγικό σημείο ανάμεσα σε Ρωσία και Σκανδιναβία.

Φτάνοντας στην πόλη βρρίσκουμε εύκολα το διαμέρισμα στο οποίο θα μέναμε, λίγο έξω από το κέντρο της νέας πόλης και πολύ κοντά στην παλιά πόλη.
Όπως και σε άλλες πόλεις της πρώην ΕΣΣΔ, έτσι και εδώ διαπιστώνουμε ότι ο αθλητισμός αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής τους
και της καθημερινότητάς τους. Στη διαδρομή μας για την παλιά πόλη συναντάμε αθλητικές εγκαταστάσεις γεμάτες με νέους ανθρώπους, καθώς και
πάρκα γεμάτα με παιδιά και γονείς.
Ξεκινάμε με μία βόλτα στην παλαιά πόλη, η οποία είναι χτισμένη μέσα στο κάστρο.
Η θέα της πόλης από το κάστρο μας αποζημιώνει για της λιθόστρωτη ανηφόρα που χρειάστηκε να ανέβουμε. Η νέα πόλη και εδώ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει
από τις άλλες πόλεις που επισκεφτήκαμε.

364099

Η επόμενη ημέρα έχει πρωινό ξύπνημα και διαδρομή προς την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της πρώην ΕΣΣΔ και νυν πρωτεύουσα της Λετονίας, τη Ρίγα.

costas106

13/08/2016, 10:58

Ο καιρός είναι μουντός και τα μαύρα σύννεφα μας κάνουν επιφυλακτικούς για το τι θα συναντήσουμε στη διαδρομή
για την πρωτεύουσα της Λετονίας, τη Ρίγα. Σήμερα σκοπεύουμε να επισκεφθούμε το μεγαλύτερο νησί της Εσθονίας
και δεύτερο μεγαλύτερο της Βαλτικής, το Saarema. Φεύγουμε από το Ταλίν φορώντας τα αδιάβροχα,
κάτι που αποδεικνύεται σωστή απόφαση, καθώς λίγο έξω από την πόλη ξεσπά καταιγίδα. Κοιτώντας τον καιρό την προηγούμενη ημέρα,
έδινε τοπικές βροχές, αλλά δεν πίστευα ότι θα έριχνε τόσο πολύ νερό.
Τουλάχιστον τα αδιάβροχα φαίνεται να κάνουν, για ακόμα μια φορά, σωστά τη δουλειά τους.

364104

costas106

13/08/2016, 10:59

Ακολουθούμε τον επαρχιακό 9 και στη συνέχεια τον 10, μέχρι τη Lihula, όπου πρέπει να αποφασίσουμε αν θα πάμε στο νησί
ή θα συνεχίσουμε για Λετονία. Ο καιρός δε φαίνεται να ανοίγει, παρά μόνο η βροχή έχει δυναμώσει. Σταματάμε σε μια στάση
λεωφορείου και χωνόμαστε κάτω από το σκέπαστρο, για να δούμε τι θα κάνουμε. Αποφασίζουμε να μην περάσουμε στο νησί,
καθώς η βροχή δε θα βοηθούσε ώστε να δούμε τα πράγματα που θέλαμε.
Ξέρουμε πως δε θα ξαναβρεθούμε εδώ και μπορώ να πω πως τώρα μετανιώνω για εκείνη την απόφαση…

364105

costas106

13/08/2016, 11:02

Κινούμαστε έως την πόλη του Parnu, απ’ όπου ακολουθούμε τον Ε67 για περίπου 25 χιλιόμετρα.
Κάπου εκεί στρίβουμε και ακολουθούμε τον επαρχιακό που κινείται στο πλάι της Βαλτικής.
Ο δρόμος περνά μέσα από παραλιακά χωριά και είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε τόσο κοντά στη θάλασσα.
Αποφασίζουμε να σταματήσουμε και να περπατήσουμε στην απέραντη παραλία. Τη βροχή και τα μαύρα σύννεφα συνοδεύει πλέον ένας δυνατός αέρας,
κάτι που κάνει το όλο σκηνικό κάπως ιδιαίτερο.

364106

Περπατάμε προς την ακρογιαλιά και χαζεύουμε την θάλασσα που έχει βγει στην παραλία από τον δυνατό αέρα.
Παραδίπλα υπάρχει ένα παρατηρητήριο, όπου ανεβαίνουμε για να δούμε από ψηλά την θέα. Ο αέρας φυσά δαιμονισμένα.
Εντύπωση μας κάνουν οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, οι οποίες είναι απόλυτα εναρμονισμένες με το φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν λιτές ξύλινες ταμπέλες που πληροφορούν τους επισκέπτες για τη χλωρίδα και πανίδα της περιοχής.

364107

costas106

13/08/2016, 11:09

Συνεχίζουμε και σε λίγη ώρα περνάμε από την Εσθονία στη Λετονία. Σύνορα δεν υπάρχουν.
Στην πλευρά της Λετονίας και σχεδόν επάνω στα φανταστικά σύνορα υπάρχει σπίτι όπου κάποιος κόβει ξύλα
και τα παιδιά παίζουν χαρούμενα με μια κούνια στην αυλή. Από το ξύλινο σπίτι βγαίνει καπνός, πιθανόν από κάποια σόμπα
που καλείται να το ζεστάνει.

Η δυνατή βροχή έχει δώσει τη θέση της σ’ ένα ψιλόβροχο.

364108

Σταματάμε σε σούπερ μάρκετ όπου αγοράζουμε προμήθειες για το μεσημεριανό μας.
Αυτό γινόταν καθημερινά και βοήθησε στο να κρατηθούν τα έξοδα της διατροφής σε χαμηλά επίπεδα.
Το μεσημέρι φτάνουμε στη Ρίγα.

costas106

13/08/2016, 11:12

Η Ρίγα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Λετονίας. Με περίπου 700 χιλιάδες κατοίκους,
είναι η μεγαλύτερη πόλη των κρατών της Βαλτικής και το μέρος στο οποίο κατοικεί το ένα τρίτο του πληθυσμού της Λετονίας.
Η πόλη είναι ένα σημαντικό λιμάνι και καίριο βιομηχανικό, εμπορικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της Βαλτικής Θάλασσας.
Βρίσκεται στον Κόλπο της Ρίγας και ειδικότερα στις εκβολές του ποταμού Νταουγκάβα.
Η πόλη βρίσκεται 1 με 10 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια επίπεδη και αμμώδη πεδιάδα.

Το ιστορικό κέντρο της πόλης το 1997 αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Ρίγα (1941), αλλά τρία χρόνια αργότερα την πόλη παίρνουν υπό την κατοχή τους οι Ρώσοι,
που παρέμειναν μέχρι την οριστική ανεξαρτητοποίηση της Λετονίας το 1991.

364109

costas106

13/08/2016, 11:15

Παρατηρούμε τον κόσμο να περπατά στα σοκάκια της παλιάς πόλης και να ξαπλώνει στο γρασίδι σε κάποιο από τα πολλά πάρκα της πόλης.
Ο ποταμός Νταουγκάβα εκβάλει στον κόλπο της Ρίγα και αποτελεί πόλο έλξης καθώς εκεί πλέουν αρκετά πλοιάρια αλλά χρησιμοποιείται επίσης και για θαλάσσια σπορ. Άσχημη εντύπωση μας κάνει η μεγάλη ουρά αναμονής έξω από αμερικάνικο ταχυφαγείο, έχουν επιστρατευθεί μέχρι και σεκιουριτάδες για τη διασφάλιση της τάξης.
Ο δυτικός πολιτισμός, με όλα τα παρακλάδια του, αρχίζει και κάνει κι εδώ την εμφάνισή του…

364110

Στο ξενοδοχείο συναντάμε τρείς Γερμανούς με μοτοσυκλέτες και πιάνουμε κουβέντα.
Βρίσκονται στο κομμάτι της επιστροφής στην πατρίδα τους, αύριο περνάνε στην Πολωνία μέσω Λιθουανίας και Καλίνιγκραντ.
Εμείς δεν έχουμε βίζα για το Καλίνιγκραντ , οπότε η αυριανή μας διανυκτέρευση θα είναι στη κάπου στη Λιθουανία.

costas106

13/08/2016, 11:18

Το πρωί συναντάμε τους Γερμανούς στο πάρκινγκ, όπου και αποχαιρετιόμαστε.
Ακολουθούμε τον παραλιακό δρόμο ο οποίος κινείται δυτικά του κόλπου της Ρίγας. Δεξιά μας έχουμε τη Βαλτική,
την οποία όμως δε βλέπουμε μιας και μας χωρίζει πυκνό δάσος. Το ψιλόβροχο έχει ξεκινήσει από την ώρα που φύγαμε από τη Ρίγα
και δεν έχει σταματήσει λεπτό. Βγαίνουμε από τον επαρχιακό και κινούμαστε σε ένα χωματόδρομο, θέλοντας να φτάσουμε στην θάλασσα.
Περνάμε μέσα από το δάσος και σταματάμε δίπλα σε κάποια ξύλινα σπίτια που βρίσκονται εκεί. Αφήνουμε τη μηχανή και περπατάμε προς την παραλία.
Το ψιλόβροχο και τα μαύρα σύννεφα προσθέτουν επιπλέον ομορφιά στο όλο σκηνικό.
Η αμμουδιά φτάνει έως εκεί που μπορεί να δει το μάτι μας. Στον ορίζοντα δε διακρίνεται τίποτα, φανταζόμαστε πως κάπου στο βάθος,
βρίσκονται οι ακτές της Σουηδίας.
Παρατηρούμε τα γλαροπούλια να έχουν βρει καταφύγιο στα βράχια της ακροθαλασσιάς.

364112

costas106

13/08/2016, 11:21

Ακολουθούμε τον Ρ124 για κάποια χιλιόμετρα όπου κάνουμε μια παράκαμψη.
Σκοπός της παράκαμψης αυτής, είναι να βρούμε και να δούμε από κοντά ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά του σοβιετικού στρατού.
Εδώ βρίσκεται το διαμέτρου 32 μέτρων ραδιοτηλεσκόπιο (RT-32), το οποίο κατασκεύασαν οι Σοβιετικοί τα τέλη της δεκαετίας του 1960.

364113

Λόγω της θέσης του, στην άκρη δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης και δίπλα στη Βαλτική θάλασσα,
αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα κρυφά όπλα των Σοβιετικών για την κατασκοπεία των δυτικών χωρών.
Στη βάση βρίσκονταν στο παρελθόν άλλα δύο ραδιοτηλεσκόπια, διαμέτρου 16 και 8 μέτρων, τα οποία αποσυναρμολογήθηκαν
από τους Σοβιετικούς όταν αυτοί αποχώρησαν από τη Λετονία. Φρόντισαν βεβαίως να σαμποτάρουν και το μεγαλύτερο, κάτι που εν μέρει το κατάφεραν.
Οι Λετονοί το επανέφεραν εν λειτουργία μετά από προσπάθειες ετών και πλέον χρησιμοποιείται για επιστημονικούς σκοπούς.

364114

costas106

13/08/2016, 11:24

Για τη λειτουργία των ραδιοτηλεσκόπιων εργάζονταν στη βάση σχεδόν 3000 επιστήμονες, τεχνικοί και στρατιώτες.
Για την στέγαση όλων αυτών είχε δημιουργηθεί μια ολόκληρη πόλη που ονομάστηκε Irbene, λόγω του παρακείμενου ποταμού Irbe.

364115

Σήμερα αποτελεί μια πόλη – φάντασμα, με τα μισά κτήρια απ’ όσα είχε τότε, καθώς αρκετά έχουν γκρεμιστεί.
Για να επισκεφθεί κάποιος το ραδιοτηλεσκόπιο περνά μέσα από αυτή την πόλη φάντασμα.

364116

costas106

13/08/2016, 11:27

Κινούμαστε στον Ρ111 και στη συνέχεια στον Α11. Περνάμε τα αόρατα σύνορα Λετονία και Λιθουανίας.
Βγάζουμε φωτογραφία με το μηχανάκι στη Λετονία κι εμάς στη Λιθουανία.

364117

Αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε σε μια παραλιακή πόλη που απέχει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα από τα σύνορα, τη Palanga.
Η πόλη αποτελεί καλοκαιρινό τουριστικό θέρετρο και παρότι αρχές Σεπτέμβρη, αρκετός κόσμος κόβει βόλτες στον κεντρικό πεζόδρομο.
Περπατάμε κι εμείς μαζί τους και καταλήγουμε όπως όλοι στην προβλήτα, όπου βλέπουμε ίσως το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα της ζωής μας.

364118

Οι ηλικιωμένοι κάθονται σε παγκάκια, σα σε θέατρο, παρακολουθώντας αυτή την όμορφη παράσταση της φύσης χωρίς να μιλά κανείς.
Το μόνο που ακούγεται είναι ο αέρας καθώς περνά κάτω από την ξύλινη προβλήτα, η οποία μπαίνει μέσα στη θάλασσα.

364119

Περπατάμε επάνω της και είμαστε πλέον πάνω από τη θάλασσα. Ντόπιοι ψαρεύουν, χωρίς να τους τρομάζει ο δυνατός αέρας.
Ο ήλιος χάνεται στη Βαλτική κι εμείς πάμε να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας.

costas106

14/08/2016, 18:57

Ο καιρός μας κάνει το χατίρι και η ημέρα ξημερώνει με ήλιο, πράγμα λίγο σπάνιο για αυτά τα μέρη.
Φορτώνουμε τη μηχανή και αποχαιρετάμε αυτή την παραλιακή πόλη, που αν και δεν ήταν στις προγραμματισμένες στάσεις,
αποτέλεσε ένα από τα σημεία που θα θυμόμαστε σε αυτό το ταξίδι. Κινούμαστε νοτιοδυτικά προς την πόλη του Κάουνας,
όπου και ακολουθούμε τον Ε67, με κατεύθυνση τα σύνορα Λιθουανίας – Πολωνίας. Σύνορα αυτή τη φορά υπάρχουν και μάλιστα
σπαταλάμε περίπου μιάμιση ώρα να τα περάσουμε.

Σήμερα σκοπεύουμε να οδηγήσουμε στην περιοχή της Μαζουρίας, η οποία βρίσκεται στην Βορειοανατολική Πολωνία.

Η Μαζουρία περιλαμβάνει μια περιοχή στην οποία βρίσκονται περίπου 2000 λίμνες. Πολλές από τις λίμνες ενώνονται μεταξύ τους με κανάλια.
Καταλαμβάνει έκταση περίπου 52.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα της χώρας.

364189

costas106

14/08/2016, 19:00

Στην περιοχή βρίσκονται δύο καταφύγια τα οποία χρησιμοποιούσε ο Χίτλερ.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο κατά την προετοιμασία του ταξιδιού, είχαμε δει ότι το ένα από τα δύο δεν ήταν τόσο τουριστικό
κι έτσι αποφασίσαμε να επισκεφθούμε αυτό.
Το τελευταίο πράγμα που θέλαμε ήταν να συναντήσουμε εκεί κάποιον νοσταλγό του τρελού με το μικρό μουστάκι…

Το Gps μας οδηγεί σε έναν χωματόδρομο μέσα στο δάσος και κάπου εκεί χανόμαστε. Περνάμε το στίγμα που μας δίνει το μηχάνημα,
χωρίς να βρούμε κάτι και συνεχίζουμε στο δάσος. Περνάμε κάτι λασπουριές και φτάνουμε σε σημείο που ο χωματόδρομος
είναι κλεισμένος από κομμένα δέντρα. Κάνουμε αναστροφή και τότε ακούμε έναν ήχο από μηχάνημα, το οποίο εν τέλει είναι ένα τρακτέρ
που σέρνει έξω από το δάσος κομμένα δέντρα. Ρωτάμε τον οδηγό του για το που είναι τα καταφύγια και μας δείχνει πως τα έχουμε περάσει.
Επιστρέφουμε από εκεί που είχαμε προηγουμένως ξαναπεράσει και όντως βρίσκουμε τα καταφύγια. Είναι λογικό που δεν τα είδαμε καθώς η
φύση έχει γίνει ένα με αυτά. Τα καταφύγια είναι τσιμεντένια οικοδομήματα, τα οποία η ίδια η φύση έχει καμουφλάρει.

364190

364191

Στο εσωτερικό τους δεν υπάρχει τίποτα.
Ρίχνουμε μια ματιά και φεύγουμε χωρίς καν να βγάλουμε τα κράνη.

364192

costas106

14/08/2016, 19:01

Κάνουμε περίπου 200 χιλιόμετρα στην περιοχή των λιμνών και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε νότια.
Αποφασίζουμε να σπάσουμε τη διαδρομή προς την Κρακοβία στα δύο, οπότε η ημέρα κλείνει στην πόλη της Lomza, με 780 χιλιόμετρα στην πλάτη.

Την πέφτουμε ξεροί στο δωμάτιο, αφού πρώτα πάρουμε προμήθειες από βενζινάδικο…

364193

costas106

14/08/2016, 19:03

Η διαδρομή προς την Κρακοβία αποδεικνύεται βαρετή κι επικίνδυνη. Όπως και στην αρχή του ταξιδιού, όταν ανεβαίναμε Βόρεια,
έτσι και τώρα δεν αισθανόμαστε άνετα στους πολωνικούς δρόμους.
Αυτή την επικινδυνότητα τη συναντάμε μόνο στους κεντρικούς – εθνικούς δρόμους, καθώς στους επαρχιακούς δεν υπάρχουν πολλά αμάξια.
Γενικά τους Πολωνούς οδηγούς θα τους χαρακτήριζα με διαφορά, ως τους πλέον επικίνδυνους που συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι.

Η Κρακοβία θα μας κρατήσει δύο ημέρες, μιας και θέλουμε να επισκεφθούμε το Άουσβιτς καθώς και τα αλατορυχεία που βρίσκονται σχετικά κοντά στην πόλη.

364194

costas106

14/08/2016, 19:11

«Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς ήταν ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας.
Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 km δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz).
Από το 1979 ανήκει στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

364195

Συνολικά εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς περισσότεροι από 1,3 εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους τουλάχιστον 1,1 εκατομμύρια εξοντώθηκαν.
Περίπου 900.000 πέθαναν μετά την επιλογή που έγινε άμεσα κατά την άφιξή τους.
Άλλοι 200.000 άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες, υποσιτισμό, βαρύτατη κακοποίηση, συνέπειες ιατρικών πειραμάτων ή δολοφονήθηκαν.
Οι συνηθέστεροι τρόποι εκτέλεσης ήταν: Δηλητηρίαση με το αέριο Κυκλώνας Β σε ειδικούς θαλάμους (θάλαμοι αερίων), πυρά πυροβόλου όπλου,
θανατηφόρα ένεση, απαγχονισμός, θάνατος από ασιτία.
Τα περισσότερα θύματα έφθαναν με τραίνο, συχνά μετά από πολυήμερα ταξίδια σε βαγόνια μεταφοράς ζώων.
Το μεγαλύτερο σε διάρκεια καταγεγραμμένο ταξίδι αφορούσε τη μεταφορά αιχμαλώτων από τη Ρόδο και είχε συνολική διάρκεια 17 ημερών.
Αφού έφταναν στον σταθμό της πόλης Άουσβιτς, στρατιώτες των SS τους οδηγούσαν στο στρατόπεδο.
Το 1944 τοποθετήθηκαν ράγες που οδηγούσαν κατευθείαν στο εσωτερικό του στρατοπέδου (βλ. φωτογραφία).
Συχνά οι εκτοπισμένοι μεταφέρονταν κατευθείαν στους θαλάμους αερίων, ενώ άλλες φορές γινόταν προηγουμένως διαλογή από τους
γιατρούς του στρατοπέδου, βάσει της οποίας χωρίζονταν οι αδύναμοι, γέροι και ασθενείς από τους ικανούς για εργασία. Συνήθως ο περιβόητος
Δρ. Γιόζεφ Μένγκελε (Dr. Josef Mengele) ήταν ο υπεύθυνος στις διαλογές αυτές.

364196

Οι κρατούμενοι που επιβίωναν της διαλογής εργάζονταν έπειτα στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις που συνόρευαν με το στρατόπεδο
ή σε παραρτήματα του Στρατοπέδου. Χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή συνθετικής βενζίνης ή συνθετικού ελαστικού
(αποκαλούμενου Buna) για την εταιρεία IG Farben. Άλλες γερμανικές εταιρίες, όπως η Krupp, διατηρούσαν επίσης βιομηχανικές εγκαταστάσεις
κοντά στο στρατόπεδο. Ο τρόπος αυτός της καταναγκαστικής εργασίας αποτελούσε για τα SS μια καλή ευκαιρία να αποκομίσει κέρδη σε βάρος
των φυλακισμένων. Παράλληλα, στρατιώτες της SS, αλλά και υπάλληλοι των γερμανικών επιχειρήσεων, κακομεταχειρίζονταν αυθαίρετα τους
εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους τελικά πέθαιναν εξαντλημένοι από την εργασία.

364197

Ένα μέρος του στρατοπέδου ήταν ξεχωριστό στρατόπεδο γυναικών. Σε άλλο μέρος (με την ονομασία "Kanada") γινόταν η ταξινόμηση
και συλλογή της περιουσίας των δολοφονημένων φυλακισμένων, για να παραδοθεί κατόπιν στην γερμανική κυβέρνηση.
Πολλοί γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες της SS, ωστόσο, έκλεβαν και κατακρατούσαν αντικείμενα από την αποθήκη.

costas106

14/08/2016, 19:15

Οι Σύμμαχοι που πολεμούσαν κατά της Γερμανίας απέκτησαν στις 31 Μαΐου 1944 λεπτομερείς αεροφωτογραφίες όλων των στρατοπέδων του Άουσβιτς.
Το 2003 η Royal Air Force δημοσίευσε για πρώτη φορά αεροφωτογραφίες, όπου φαίνονται ακόμη και οι φωτιές των σωρών πτωμάτων, που καίγονταν
σε ανοικτό χώρο αφού τα κρεματόρια δεν διέθεταν την απαιτούμενη χωρητικότητα για τους χιλιάδες νεκρούς.
Εκτός αυτού, δυο κρατούμενοι που είχαν καταφέρει να δραπετεύσουν (Ρούντολφ Βρμπα και Άλφρεντ Βέτσλερ) σχεδίασαν λεπτομερείς χάρτες με ακριβείς πληροφορίες
για το Άουσβιτς, τα οποία παρέδωσαν στους Συμμάχους το καλοκαίρι του 1944, ενώ ο Βίτολντ Πιλέτσκι (Witold Pilecki), ο οποίος ως μοναδικός άνθρωπος φυλακίστηκε
εθελοντικά στο Άουσβιτς, τους έστελνε τακτικά κρυφές αναφορές από το εσωτερικό του στρατοπέδου.
Αμερικανικά βομβαρδιστικά προκάλεσαν στις 13 Σεπτεμβρίου 1944 φοβερές ζημιές στις κοντινές βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Η ερώτηση, εάν οι συμμαχικές αεροπορικές δυνάμεις θα έπρεπε να είχαν βομβαρδίσει το στρατόπεδο ή έστω τις ράγες που οδηγούσαν εκεί,
συζητείται αμφιλεγόμενα μέχρι σήμερα.

364199

Εν μέρει τα κρεματόρια και οι θάλαμοι αερίων γκρεμίστηκαν ήδη τον Νοέμβριο του 1944. Οι αποτεφρωτήρες αποσυναρμολογήθηκαν και,
βάσει νεότερων μελετών, προορίζονταν να εγκατασταθούν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν-Γκούζεν, το οποίο οι εθνικοσοσιαλιστές
τότε ακόμη πίστευαν ότι δεν θα πέσει στα χέρια των Συμμάχων. Το τελευταίο κρεματόριο του Άουσβιτς το ανατίναξαν λίγο πριν από την απελευθέρωση
του στρατοπέδου, τον Ιανουάριο του 1945, για να κρύψουν τα ίχνη των πράξεων τους από τους Σοβιετικούς.
Μεταξύ της 17 και 23 Ιανουαρίου το στρατόπεδο εκκενώθηκε και περίπου 60.000 κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε πορείες θανάτου προς τη δύση.
Στα στρατόπεδα του Άουσβιτς παρέμειναν συνολικά κοντά στους 7.500 φυλακισμένους, οι οποίοι λόγω ασθένειας και αδυναμίας ήταν αδύνατο
να ακολουθήσουν την πορεία. Περισσότεροι από 300 τουφεκίστηκαν άμεσα, ενώ η προγραμματισμένη εξόντωση των υπόλοιπων αποτράπηκε
μονάχα λόγω της ταχείας προέλασης του ερυθρού στρατού στην ανατολή.
Ως πρώτο των κυρίων στρατοπέδων απελευθερώθηκε το Άουσβιτς Ι Μόνοβιτς το μεσημέρι της 27 Ιανουαρίου 1945, από την 60ή Στρατιά,
επικεφαλής της οποίας ήταν ο συνταγματάρχης Πάβελ Κουρότσκιν. Στις επόμενες μέρες πέθαναν περίπου 200 από τους επιζώντες του Άουσβιτς
από τις συνέπειες της κακομεταχείρισής τους από τους εθνικοσοσιαλιστές, παρόλο που υπήρξε ιατρική βοήθεια από πλευράς των Συμμάχων.» (Wikipedia)

Διαβάζουμε ότι η εταιρεία που σχεδίαζε και έραβε τα ρούχα των SS ήταν η Hugo Boss, η Siemens τοποθέτησε όλο το σύστημα με τα ηλεκτροφόρα
σύρματα και η εταιρεία που ασφάλισε τα κτήρια ήταν η Allianz. Πολλές ήταν οι εταιρείες που επωφελήθηκαν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
και μερικές από αυτές σήμερα είναι παγκόσμιοι κολοσσοί.

364198

Η επίσκεψη στο Άουσβιτς είναι από τις πιο δυνατές και γεμάτες συναισθήματα εμπειρίες που μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του.
Εικόνες που φαίνονται τόσο μακρινές αλλά είναι δυστυχώς τόσο κοντά μας…

costas106

14/08/2016, 19:17

«Το Αλατωρυχείο Βιελίτσκα βρίσκεται στην πόλη της Βιελίτσκα (Wieliczka) της Πολωνίας και σε απόσταση 15 χλμ. νοτιοανατολικά της Κρακοβίας.
Αποτελεί πολιτιστικό μνημείο και έχει περιληφθεί από το 1978 στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Το Αλατωρυχείο της Βιελίτσκα ιδρύθηκε κατά τον 13ο αιώνα και αποτελεί το δεύτερο σε αρχαιότητα αλατωρυχείο της Ευρώπης.
Το 1119, γίνεται για πρώτη φορά αναφορά στο "λευκό χρυσό" της περιοχής. Η εξόρυξη του αλατιού γινόταν συνεχώς από τους μεσαιωνικούς
χρόνους και συγκεκριμένα από το 1290 μέχρι το 1996, οπότε και εξαντλούνται τα αποθέματα αλατιού.

364200

Εκτείνεται σε εννέα υπόγεια επίπεδα και φθάνει σε βάθος τα 327 μέτρα, με περισσότερες από 2.040 αίθουσες και 300 χλμ. στοές,
που είναι λαξεμένες πάνω σε συμπαγείς όγκους αλατιού, καθώς και υπόγειες λίμνες.» (Wikipedia)

364201

costas106

14/08/2016, 19:21

Περνάμε τα σύνορα με το μεγαλύτερο υψόμετρο σε όλο το ταξίδι ,στα 975 μέτρα, και οδηγούμε πλέον στη Σλοβακία.
Ο δρόμος κινείται στους πρόποδες των βουνών και η βλάστηση αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά.
Τα πεύκα δίνουν τη θέση τους σε έλατα και καθώς το υψόμετρο ανεβαίνει τα δέντρα αρχίζουν να ελαττώνονται.
Η θερμοκρασία έχει πέσει κατά πολύ, το χειμώνα εδώ πάνω διαβάζουμε ότι πέφτει έως τους -40 βαθμούς Κελσίου.
Το μέγιστο ύψος της διαδρομής μας είναι 1250 μέτρα και το βρίσκουμε Νοτιοδυτικά της οροσειράς.

364202

Βρισκόμαστε πλέον στον Ε77 και κινούμαστε νότια. Περνάμε μέσα από τον εθνικό δρυμό των Low Tatras, ο οποίος με
συνολική έκταση 728 τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελεί το μεγαλύτερο της Σλοβακίας.
Κατεβαίνοντας από το βουνό ο καιρός έχει βελτιωθεί αρκετά. Ο ήλιος είναι δυνατός κι εμείς σταματάμε σε βενζινάδικο
στη μέση του πουθενά για καφέ. Πιάνουμε την κουβέντα με μια κοπέλα με Gsxr, που είχε βγει μόνη της βόλτα με φουλ
εξοπλισμό. Σλοβάκα που ζει στην Αυστρία.
Διασχίζουμε την Σλοβακία και περνάμε τα σύνορα με την Ουγγαρία.

costas106

14/08/2016, 19:22

Μετά από σχεδόν 100 χιλιόμετρα βρισκόμαστε στη Βουδαπέστη.
Εδώ τρώμε δύο ημέρες, χαζεύοντας την πόλη και τα αξιοθέατά της.

364203

364204

costas106

14/08/2016, 19:29

Πλέον έχουμε μπει σε κλίμα επιστροφής. Τελευταία στάση το πολύπαθο Βελιγράδι στη Σερβία.
Είναι η μεγαλύτερη πόλη της πρώην Γιουγκοσλαβίας και η 4η μεγαλύτερη στα Βαλκάνια μετά την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα και το Βουκουρέστι.

“Το 1999, κατά τον Πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί προκάλεσαν στην πόλη σημαντικές ζημιές.
Μεταξύ των βομβαρδισμένων κτιρίων ήταν εκείνα αρκετών υπουργείων, το κτίριο της Ραδιοτηλεόρασης, όπου σκοτώθηκαν 16 τεχνικοί,
αρκετά νοσοκομεία, το Ξενοδοχείο Γιουγκοσλαβία, το κτίριο της Κεντρικής Επιτροπής, ο Πύργος Αβαλα και η Κινέζικη πρεσβεία.
Πολλά από αυτά τα κτίρια έχουν παραμείνει όπως βομβαρδίσθηκαν για να αποτελούν μνημείο των βομβαρδισμών.”(Wikipedia)

364208

Επιστροφή μέσω Σκοπίων, συνοδεία βροχής.