View Full Version : BIG IN JAPAN ΜΕΡΟΣ Ι (Ανατολική Ευρώπη + Ευρωπαϊκή Ρωσία)
Ξεκινώντας με μνήμες και μια αφιέρωση ..
Ο παππούς μου ήταν ναυτικός. Ναυτικός και μάλιστα παλαιάς κοπής, δηλαδή 3 πακέτα τσιγάρα άσσο ιντερνάσιοναλ ημερησίως, δυό μπουκιές φαγητό και όλος ο μισθός στην Ελλάδα για να ζήσει η φαμίλια και να σπουδάσουν τα παιδιά.
Πολλά χρόνια μετά και αφού - κατόπιν εντολής γιατρού - είχε κόψει το κάπνισμα και αρκετά χρόνια πριν το αρχίσω εγώ (είναι το λεγόμενο χάσμα γενεών αυτό) μεταξύ των άλλων προσωπικών του αντικειμένων που μοίραζε στα εγγόνια του, μου έδωσε μία ταμπακιέρα με έναν ασορτί αναπτήρα. Επάνω στην ταμπακιέρα ήταν ανάγλυφα το νησιωτικό σύμπλεγμα που απαρτίζει την Ιαπωνία, το όρος Φούτζι και η χερσόνησος της Κορέας. Από παλιά είχα ένα κόλλημα με την Ιαπωνία. Δεν έχω μνήμες πως το απέκτησα, οπότε υποθέτω πως το απέκτησα σε μικρή ηλικία. Το σίγουρο πάντως ήταν πως μου άρεσαν οι σαμουράι και τα κάστρα τους, οι παγόδες, η εικόνα της χώρας την εποχή των ανθισμένων κερασιών, λάτρευα τα φυτά και τα δέντρα μπονζάι, τους περίτεχνα κλαδεμένους και διαμορφωμένους κήπους τους με τις λίμνες και τα γεφυράκια. Επιπλέον στην περίοδο της φεουδαρχικής Ιαπωνίας πάντα μου προξενούσε εντύπωση το ντύσιμο των ανθρώπων ανάλογα με την κοινωνική τους τάξη, ενώ μου προκαλούσε την περιέργεια η όλη μυστικοπάθεια σχετικά με τον τρόπο ζωής των σαμουράι αλλά και των νίντζα, τουλάχιστον έτσι όπως τους είχα γνωρίσει από τον κινηματογράφο.
Όταν λοιπόν έπιασα στα χέρια μου την ταμπακιέρα, έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Πως κάποια στιγμή θα πάω στην Ιαπωνία και πως κάποια στιγμή θα ανέβω στην κορυφή του Φούτζι.
Και πήγα και ανέβηκα….
375020
Παππούκο αυτό είναι το ταξίδι μας...
Το παρόν ταξιδιωτικό θα χωριστεί σε τρία μέρη.
1) Ανατολική Ευρώπη + Ευρωπαϊκή Ρωσία
2) Ασιατική Ρωσία, Μογγολία + Ν. Κορέα (με το πόδι).
3) Ιαπωνία και τα ρέστα
Κάθε μέρα θα ανεβάζω και ένα μέρος, οπότε στο τριήμερο θα έχει ολοκληρωθεί το ταξιδιωτικό. Είναι υπερβολικά μεγάλο οπότε ζητάω την κατανόησή σας … (κοινώς μην πυροβολείτε τον πιανίστα). Βάση όμως αυτού του διαχωρισμού πιστεύω πως ο καθένας μπορεί να επιλέξει τι θα διαβάσει, συνεπώς το σύνολο σπάει σε τρία μίνι ταξιδιωτικά τα οποία είναι σε κανονικό μέγεθος, εύπεπτα και χωρίς έξτρα χρεώσεις.
375021
Βάζουμε πρώτη και ξεκινάμε...
Το να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις ένα τόσο μακρινό ταξίδι πέρα από πολύ καλό σέρβις στο μηχανάκι και ανάλογη επιλογή εξοπλισμού, απαιτεί και εξίσου προσεκτικό σχεδιασμό. Φυσικά εκτός από το σέρβις στο οποίο αρίστευσα στα υπόλοιπα τα έκανα μαντάρα. Βέβαια δεν είναι αποκλειστικά δική μου ευθύνη, διότι ο καιρός φέτος μου έπαιξε πάρα πολύ άσχημο παιχνίδι, αλλά τέλος πάντων. Όταν έχεις να διασχίσεις ολόκληρη την Ρωσία, κάπου 10.000 χλμ χοντρά χοντρά, έχεις 2 θέματα που πρέπει να επιλύσεις. Πρώτα πρέπει να επιλέξεις το σημείο εισόδου σου και δεύτερον να διαχειριστείς σωστά τον χρόνο σου γιατί η χώρα χορηγεί μόνο 30 ημέρες βίζα με δύο εισόδους και την μία την αναλώνεις με το που μπαίνεις σε αυτήν. (Από ότι διάβασα όμως σε άλλο ταξιδιωτικό απλά την βγάζεις από την Θεσσαλονίκη και έχεις όσες εισόδους θέλεις). Η πρώτη σκέψη ήταν να μπω από Λευκορωσία. Το γνωστό πρόβλημα όμως με την βίζα (δεν υπάρχει προξενείο εδώ και οι βίζες εξυπηρετούνται από το προξενείο της χώρας στην Σόφια) με απέτρεψε. Μετά είχα τις επιλογές της Τουρκίας, των Βαλτικών χωρών και της Ουκρανίας. Οι Βαλτικές χώρες με ανέβαζαν πολύ ψηλά οπότε τις απέρριψα πρώτες. Η Τουρκία (η σταθερότητά της αυτή την εποχή είναι ακλόνητη σαν κρέμα καραμελέ, λόγο των γνωστών σε όλους μας πολιτικοστρατιωτικών καταστάσεων) δεν ήθελα να αποτελεί επιλογή παρά μόνο σαν λύση έσχατης ανάγκης. Άσε που την έχω βαρεθεί κιόλας. Συνεπώς η διάσχιση της Ουκρανίας ήταν η προσφορότερη λύση και τελικά αυτή που ακολούθησα. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί, μα δεν γίνεται πόλεμος εκεί; Γίνεται αλλά στα νοτιοανατολικά σύνορα, και επειδή το εμπόριο και το χρήμα υπερισχύουν όλων, υπήρχαν δύο περάσματα ανοιχτά (που γνώριζα εγώ) στα βορειοανατολικά σύνορα για να εξυπηρετούνται οι πολίτες και τα φορτηγά και έτσι εγώ επέλεξα το ένα εξ αυτών.
375022
Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε γρήγορη διάσχιση της Ρωσίας κι άφιξη στο Βλαδιβοστόκ τουλάχιστον 10 ημέρες πριν λήξει η βίζα. Έπειτα ανάλογα με το πως θα πήγαινε, είτε επιστροφή οδικώς, είτε το μηχανάκι σε πλοίο από Ιαπωνία για Ελλάδα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα παλτά της DBS (κορεάτες) που παρέχουν το πλοίο που σε περνάει από Ρωσία στην Ιαπωνία είχαν το πρόγραμμα του 2015 αναρτημένο στο διαδίκτυο. Σαν προνοητικός άνθρωπος τους έστειλα mail ζητώντας πληροφορίες σχετικά με την ημέρα αναχώρησης, την τιμή κ.λπ αλλά δεν έλαβα ποτέ απάντηση. Επανέλαβα το mail αλλά στου κουφού την πόρτα...
Επειδή όμως ήταν αδύνατο να μην υπάρχει πλοίο αποφάσισα να έχω το χρονικό περιθώριο μπροστά μου αν κάτι πάει στραβά, είτε να περιμένω στο Βλαδιβοστόκ, είτε να επιστρέψω και να χωθώ στο Καζακστάν και να ξανακάνω αίτηση εκεί για ρωσική βίζα. Την βίζα του Καζακστάν την έβγαλα για την περίπτωση της οδικής επιστροφής. Εκεί πήρα και άλλο ένα ρίσκο σχετικά με την βίζα της Μογγολίας, αλλά τελικά όπως θα δούμε στην συνέχεια όλα πήγαν κατ ευχήν.
Έχοντας λοιπόν οριοθετήσει τον βασικό άξονα της διαδρομής αλλά και πιστεύοντας πως έχω προετοιμαστεί στο έπακρο (ναι αμέ, πως το θες) ξεκίνησα στις 12 Αυγούστου 2016 για Θεσσαλονίκη. Η διαδρομή γνωστή, χωρίς κίνηση, με έναν τεμπέλικο ήλιο, χωρίς όμως, ευτυχώς, την αντίστοιχη ζέστη.
375023
Σε έξι ώρες ήμουν σε ένα σαλονικιό φιλαράκι για την πρώτη διανυκτέρευση ενός πραγματικά μεγάλου ταξιδιού. Διαπίστωσα πως τα διόδια έχουν φτάσει τα 12 (ζωή να χουν) αλλά επίσης και τα 20,90 €. Φυσικά αυτό δεν μου άρεσε καθόλου, ειδικά όταν το κομμάτι των Τεμπών δεν έχει παραδοθεί ακόμα στην κυκλοφορία.
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Την επόμενη ημέρα ξεκίνησα νωρίς με σκοπό να περάσω την Βουλγαρία μονορούφι. Ο καιρός ήραν συννεφιασμένος με ελάχιστο κρύο. Αρκετά καλές συνθήκες για οδήγηση. Πέρασα τον Προμαχώνα και μπήκα Βουλγαρία. Έχοντάς χρήματα από προηγούμενες διελεύσεις μου στην χώρα δεν άλλαξα νόμισμα, έβαλα βενζίνη και συνέχισα. Μέχρι το Μπλαγκόεβγκραντ υπήρχε κίνηση στον δρόμο και πορεία σε μία λωρίδα ανά κατεύθυνση. Αργότερα στην Ντούμπνιτσα βγήκα σε αυτοκινητόδρομο για την Σόφια.
375024
Όμορφη διαδρομή στα 800 με 900 μέτρα υψόμετρο, ελαφριά συννεφιά, δέντρα και χωράφια γέμιζαν τις εικόνες μου. Μετά την πρωτεύουσα ο δρόμος χαλάει, ακολουθούν έργα, μετά πάλι αυτοκινητόδρομος και σιγά σιγά έχω βρεθεί κοντά στο Pleven. Το Pleven μία τυπική μετά σοβιετικού τύπου βιομηχανική πόλη και όχι κάτι το ιδιαίτερο.
375025
Ή πόλη όμως αποτελεί εφαλτήριο για την έναρξη ατελείωτων καλλιεργειών με παράλληλη πτώση του υψομέτρου και σταθεροποίησή του στα 200 μέτρα. Ο δρόμος στο μεγαλύτερο μέρος του καλύπτεται εκατέρωθεν από δέντρα και αυτό κάνει την διαδρομή αν όχι ομορφότερη, τουλάχιστον πιο πράσινη. Ακολουθώ παράλληλη πορεία με τα σύνορα και το τοπίο παραμένει έτσι μέχρι το Ruse. Εκεί βρίσκεται και το πέρασμα για την Ρουμανία. Μία γέφυρα κατασκευασμένη το 1954 συνδέει τις δύο όχθες του ποταμού Δούναβη και ενώνει τις δύο χώρες. Το πέρασμα είχε περίπου 500 μέτρα ουρά. Προχώρησα εκτός σειράς στην κλασσική ελληνική λογική του «αν μου φωνάξουν σταματάω» και αφού έφτασα στην άκρη με βλέπει ένας τελώνης και μου κάνει νόημα να πλησιάσω προς το μέρος του. Με ανάμικτα συναισθήματα πλησίασα. Φτάνοντας με βλέπει και μου κάνει νόημα πέρνα. Πέρασα χωρίς να πληρώσω (2€ η διέλευση για τα αυτοκίνητα).
375026
ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Το Γκιουργκίου είναι η πόλη στην αντίπερα όχθη του Δούναβη. Μία βρώμικη, θα έλεγα πόλη, και ένα ανιαρό τοπίο με καλλιέργειες και πεδιάδες μέχρι το Βουκουρέστι. Στις οδικές αρτηρίες που βρίθουν από λακκούβες και μπαλώματα μαζί με τα αδέσποτα σκυλιά δυστυχώς ακμάζει και η πορνεία. Και προηγούμενες φορές που είχα ταξιδέψει στην Ρουμανία είχα παρατηρήσει το ίδιο φαινόμενο. Νεαρά κορίτσια προκλητικά ντυμένα στην άκρη του δρόμου στην μέση του πουθενά να περιμένουν τον πελάτη. Όσοι έχουν ταξιδέψει στην χώρα θα το έχουν προσέξει και αυτοί φαντάζομαι. Κρίμα...
Το Βουκουρέστι είναι μία πρωτεύουσα που αξίζει να δεις και να περπατήσεις το κέντρο της. Όμορφα κτίρια, προσεγμένα πεζοδρόμια με δενδροφυτεύσεις, παρτέρια και άπλετο χώρο για τους πεζούς. Φλαμουριές και διάσπαρτα πάρκα, σιντριβάνια, πολύχρωμες κατασκευές με παγκάκια δίνουν έναν καθαρά ευρωπαϊκό αέρα στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας αλλά μέχρι εκεί. Ξεμακραίνοντας από το κέντρο η εικόνα αλλάζει δραματικά και το σοβιετικού τύπου παρελθόν της χώρας αποκαλύπτεται μονομιάς. Η καθαριότητα και η προσοχή έχουν πάει περίπατο και το μόνο που απομένει είναι η μυρωδιά της υγρασίας που αγκαλιάζει τους τοίχους των παλαιών πολυκατοικιών και υποδομών.
375027
375028
Μετά το Βουκουρέστι και μέχρι το Πλοέστι οι εικόνες καλυτερεύουν κάπως. Από το Πλοέστι και σχεδόν μέχρι το Brasov η διαδρομή αρχίζει να ανεβαίνει κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Ο δρόμος αρχικά διασχίζει ένα φαράγγι και ανηφορίζοντας φτάνει μέχρι το Comarnic όπου και αποκτά ξεχωριστή ομορφιά. Το υψόμετρο ανεβαίνει μέχρι τα 1100 μέτρα και πάνω στις δασωμένες πλαγιές κάνουν την εμφάνισή τους οξιές και σημύδες. Η περιοχή που απαρτίζεται από τα : Comarnic, Sinaia, Busteni και ουσιαστικά μέχρι και το Brasov αποτελεί μια άκρως τουριστική γωνιά της Ρουμανίας για αυτό και η 23 χιλιόμετρα ουρά από αυτοκίνητα, εφ ενός ζυγού.
375032
375033
Ύστερα η διαδρομή αρχίζει να χαμηλώνει απότομα. Μερικές μαζεμένες φουρκέτες αρκούν για να κατέβω στα 600 μέτρα και ύστερα από περίπου 30 χλμ να φτάσω στο Brasov. Δίπλα στο Brasov βρίσκεται το Bran.
Οι Ρουμάνοι στην προσπάθεια να εκμεταλλευτούν τουριστικά την κληρονομιά που φέρει το όνομα Δράκουλας έχουν ορίσει δύο σημεία στην χώρα τους που υπήρχε το κάστρο του. Στο ένα (βόρεια) είχα πάει, συνεπώς κολληματικά σκεφτόμενος ήθελα να κλείσω και αυτή την εκκρεμότητα.
Έφτασα νωρίς το πρωί στο κάστρο. Η διαδρομή μέσα από χωράφια με φόντο τα βουνά δεν ήταν κακή. Κακός ήταν ο δρόμος μέχρι εκεί με πολλές λακκούβες αλλά και κίνηση. Φτάνοντας και πηγαίνοντας να βγάλω εισιτήριο πέφτω πάνω σε μία ουρά 100 άτομα και βάλε. Ψυχραιμία λέω, κάτσε να δεις πως τσουλάει, μπορεί σε κάνα εικοσάλεπτο να έχεις μπει. Κάθισα ένα τέταρτο, ή ουρά προχωρούσε με ρυθμούς σαλιγκαριού συνεπώς αποφάσισα να φύγω γιατί δεν είχα όρεξη να περιμένω τόσο πολύ.
375034
375035
Επόμενος σταθμός το Onesti.
Στην διαδρομή μέχρι εκεί υπάρχουν δύο πολύ όμορφα περάσματα μέσα από βουνά με αναφορικές και κατηφορικές φουρκέτες ενώ τα δέντρα σκιάζουν σε κάποια σημεία τον δρόμο φτιάχνοντας ένα είδος τούνελ. Στο Οnesti ο δρόμος εισέρχεται σε μία μακρά πεδιάδα ή οποία φτάνει σχεδόν μέχρι τα σύνορά με την Μολδαβία. Συνέχισα προς το Bacau. Μέχρι εκεί ο δρόμος ήταν άθλιος με πολλά μπαλώματα σε εκνευριστικό σημείο ενώ και η κίνηση ήταν πάρα πολύ αυξημένη. Η κίνηση δικαιολογείται γιατί είναι καλοκαίρι και περίοδος αδειών, αλλά το οδικό δίκτυο είναι πραγματικά απάλευτο. Ύστερα προσέγγισα και άλλο τα σύνορα μέσα από τα Roman, Sabaoani, Targu Frumos, και Ιάσιο. Ο δρόμος δεν έχει καμία σχέση με ότι προηγούμενο έχω συναντήσει μέχρι τώρα. Η ποιότητά του ήταν ανεκτή και η κίνηση επίσης αρκετά μειωμένη. Είναι σχετικά μονότονος και διασχίζει πεδιάδες, μπορείς όμως να τον διασχίσεις σύντομα. Αυτή την εποχή του χρόνου τα ηλιοτρόπια δίνουν ένα έντονο κιτρινοπράσινο χρώμα στο περιβάλλον εμπλουτίζοντας έτσι κάπως το οπτικό σου πεδίο.
375036
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός πως όπου υπήρχε πράσινο δηλαδή δίπλα σε ποτάμια, σε λίμνες, σε ξέφωτα, ακόμα και μέσα στο δάσος οι αθεόφοβοι οι Ρουμάνοι είχαν βγει με ψησταριές και η τσίκνα γέμιζε την ατμόσφαιρα τόσο πολύ που θύμιζε Πάσχα. Δεν γνωρίζω αν αυτό ήταν λόγο Κυριακής ή διακοπών αυτό που ξέρω όμως είναι πως οι μυρωδιές μου έσπαγαν κυριολεκτικά την μύτη.
375037
Επόμενος σταθμός Μολδαβία. Από το Ιάσιο πέρασα στο στο Sculeni. Δυστυχώς για κάποιο ανεξήγητο λόγο η διαδικασία εισόδου στην χώρα ήταν απίστευτα αργή, από την Ρουμάνικη πλευρά και χωρίς να υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα μπροστά μου έφαγα 1,5 ώρες παρά το γεγονός πως στο 20σάλεπτο επάνω εμφανίστηκε ένας τελώνης και με προώθησε στην γραμμή των φορτηγών κερδίζοντάς μου κάποιο χρόνο. Ο έλεγχος στα χαρτιά και στις αποσκευές ήταν ελάχιστος αλλά η διαδικασία αργή. Μυστήριο ...
ΜΟΛΔΑΒΙΑ
Αν πίστευα πως το οδικό δίκτυο στην Ρουμανία είναι χάλια είναι επειδή δεν είχα επισκεφτεί ποτέ την Μολδαβία. Το οδικό της δίκτυο είναι ταυτόσημο με αυτό τις Αρμενίας δηλαδή το κομπρεσέρ πάει σύννεφο και οι αναρτήσεις την ακούνε στέρεο. Τραγική άσφαλτος, γεμάτη μπαλώματα και σαμαράκια. Αραιά και που 200 μέτρα καινούργια άσφαλτος και μετά επιστροφή στην τραμπάλα. Φοβερό σπάσιμο νεύρων, αναρτήσεων αλλά και μέσης και ενδεχομένως αριστερού καθρέφτη αφού κάποια γνώριμα σημάδια έκαναν την εμφάνισή τους στο εσωτερικό της επιφάνειας του γυαλιού.
Η είσοδος στην χώρα με έφερε σε ένα χωριό του οποίου ο κεντρικός δρόμος ήταν γεμάτος χήνες. Γενικότερα το ζωντανό αυτό παίζει σε όλόκληρη την χώρα. Είδα και τσοπάνους χηνών !!! Κρατούσαν ένα μακρύ καλάμι που στην άκρη του είχε δεμένο ένα κομμάτι ύφασμα ή κάποιο πλαστικό. Δεν γνωρίζω περαιτέρω για το πως λειτουργούσε αυτό αλλά την δουλειά του την έκανε.
375038
Ακολούθησα την διαδρομή Sculeni, Falesti, Balti, Riscani, Edinet, Donduseni, Mohyllr Podils Kyj (Μοχύλιφ Ποντιλσκιι όνομα, ε ; )
Από το λίγο που περιπλανήθηκα στην χώρα αυτό που μου έμεινε ήταν η αίσθηση πως ταξίδευα πίσω στον χρόνο, σαν να έμπαινα σε μια εποχή 40 χρόνια πριν. Η κίνηση ήταν ελάχιστη (αντιπαραβάλλοντας τις προηγούμενες χώρες), κυκλοφορούσαν απαρχαιωμένα Dacia και κάρα με άλογα. Οι γυναίκες κάθονταν έξω από τα σπίτια και κουβέντιαζαν στον απογευματινό ήλιο, τα πιτσιρίκια έπαιζαν χωρίς κινητά και γενικότερα επικρατούσε μια ηρεμία. Σαν να κυλούσε ο χρόνος πιο αργά και πιο ήρεμα, πιο στρωτά. Αυτό το στοιχείο από μόνο του με κάνει να θέλω να επισκεφτώ στο μέλλον την χώρα για περαιτέρω εξερεύνηση με χόβερκραφτ όμως γιατί μιλάμε για το βασίλειο του τραμπολίνο.
375039
375040
Κατά μήκος του δρόμου αλλά και στα σπίτια συνάντησα πολλά πηγάδια ντυμένα με ξύλινες περίτεχνες κατασκευές. Κάποια από αυτά είναι ακόμα λειτουργικά, είναι προσιτά σε όλους και έχουν κουβά και σκοινί. Σε μερικά στον πάτο του πηγαδιού υπάρχει και νερό. Γενικά τα υδάτινα αποθέματα της χώρας δεν είναι υψηλά και δεν επαρκούν για την πλήρη ύδρευση και άρδευσή της. Αυτός είναι και ό λόγος που τα πηγάδια έχουν τόσο περίοπτη θέση. Ορθόδοξου τύπου εκκλησίες, σταυροί και εικόνες αγίων κοσμούν τους κεντρικούς δρόμους σχεδόν κάθε χωριού.
Εκατέρωθεν του κεντρικού δρόμου υπάρχουν αρκετά μέτρα πράσινου σε χαμηλότερο όμως ύψος. Ακολουθούν ξύλινοι φράκτες και πίσω τους βρίσκονται τα σπίτια. Αυτή την τεχνοτροπία την συνάντησα σε όλες τις χώρες που διέσχισα αλλά και στην Ουκρανία και Ρωσία.
375041
375042
Καλλιέργειες υπάρχουν πολλές με κυριότερες τα ηλιοτρόπια και τα καλαμπόκια. Ο δρόμος πλαισιώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του από ψηλά με πυκνό φύλλωμα δέντρα. Είναι δε τόσο πυκνά σε ορισμένα σημεία που λειτουργούν σαν αδιαπέραστο τοίχος για το περίεργο βλέμμα μου. Μικρές τεχνητές λίμνες και αντίστοιχου βεληνεκούς ποτάμια συμπληρώνουν μία όμορφη και γαλήνια διαδρομή.
Κακοφωνία σε αυτό το καλοχρωματισμένο κάδρο αποτελούν φυσικά τα σαμαράκια - μπαλώματα. Άσφαλτος έχει να πέσει από το ποτέ. Μάλιστα σε ορισμένα σημεία σε εγκοπές και ρωγμές της ασφάλτου έχει φυτρώσει γρασίδι ...
375043
375044
Όπως σε κάθε πρώην Σοβιετική ή Σοβιετικού τύπου δημοκρατία, πλέον δεν λείπουν τα ακριβά αυτοκίνητα. Στην Μολδαβία, τουλάχιστον στην επαρχία που κινήθηκα, ο αριθμός τους δεν είναι μεγάλος. Αυτό όμως που είναι ανεξήγητο, είναι το πλήθος των βενζινάδικων που υπάρχουν σε αυτή την χώρα. Ο αριθμός τους δεν δικαιολογείται ούτε από τον αριθμό των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων, ούτε από την ποιότητα της ασφάλτου, αλλά ούτε και από το πλήθος των διερχόμενων φορτηγών ή των γηγενών αγροτικών μηχανημάτων. Κατά τα άλλα οι πόλεις είναι κλασσικές πρώην κομμουνιστικές κατασκευές και αυτό τα μαρτυράει από μόνο του όλα.
Σε όλη την διαδρομή είδα μόνο δύο μηχανές, σε αντίθεση με την Ρουμανία η οποία έβριθε κυριολεκτικά από μηχανάκια και αναβάτες. Μετά το Donduseni και λίγο πριν νυχτώσει, μαύρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό και μετά από την πάροδο λίγων λεπτών άρχισαν να πέφτουν και οι πρώτες ψιχάλες. Ευτυχώς όμως ίσα που είχα προλάβει να φτάσω στα σύνορα οπότε και χώθηκα κατευθείαν κάτω από το κεντρικό υπόστεγο και γλύτωσα την πρώτη σοβαρή βροχή του ταξιδιού μου και αυτό ήταν μία ψυχολογική νίκη όπως και να το αξιολογήσεις..
375045
Φυσικά (δεν) μπορείτε να φανταστείτε πόσο νερό έφαγα στην συνέχεια ...
Ομοίως υπήρξε μία καθυστέρηση στην διεκπεραίωση της διαδικασίας του ελέγχου των εγγράφων μου σε σημείο που άρχισα να πιστεύω πως γενικά το σύστημα που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή είναι το γνωστό σύστημα «τα ζώα μου αργά, αλλά η μπύρα κρύα», συνεπώς στερούμενος άλλων δυνατοτήτων αντίδρασης αποφάσισα και εγώ να κατεβάζω τις στροφές μου στα σύνορα. Όταν αποφάσισαν να τελειώσουν με τα χαρτιά μου είχε πιάσει τέτοια βροχή που δεν έβλεπες στα 2 μέτρα.
Οι δε ψιχάλες ήταν τόσο μεγάλες που όταν έπεφταν επάνω στο σκέπαστρο, έκαναν τόσο θόρυβο που νόμιζες πως κάποιος του πέταγε χαλίκια. Γίνεται νομίζω εύκολα αντιληπτό πως ένας σώφρων άνθρωπος δεν βγαίνει με το μηχανάκι έξω σε τέτοιο καιρό. Αυτό λοιπόν έκανα και εγώ. Εκεί που τους έκανα νοήματα τι γίνεται με τα χαρτιά και που είναι τα χαρτιά και γιατί αργούμε, τώρα μου έλεγαν φύγε και τους κούναγα τα χέρι αρνητικά συμπληρώνοντας φωνητικά «δεν υπάρχει περίπτωση». Πλάκα στην πλάκα πέρασε ένα γεμάτο εικοσάλεπτο μέχρι να σταματήσει η βροχή. Είχα όμως βάλει τα αδιάβροχά για τον φόβο ενδεχόμενης επανάληψης της νεροποντής αλλά και γιατί, βράδυ πλέον, η θερμοκρασία σίγουρα θα έπεφτε μερικούς βαθμούς.
Έτοιμος λοιπόν ξεκίνησα για τα σύνορα της Ουκρανίας τα οποία δεν απείχαν παραπάνω από 100 μέτρα.
ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Η αντίθετη διαδικασία ήταν αυτή που συνάντησα στην Ουκρανική πλευρά. Λίγες ερωτήσεις σχετικά με τις βίζες στο διαβατήριο, ένα επιπόλαιο ψάξιμο στις αποσκευές και μέσα σε 15 λεπτά είχα καθαρίσει. Έμπαινα Ουκρανία. Η υπάλληλος του τελωνείου με ρώτησε αν θα πάω στο Τσερνομπίλ. Σκέφτηκα πως όταν θα φτάσω Ιαπωνία θα περάσω από την Φουκουσίμα, που είναι πιο φρέσκο το περιστατικό, οπότε επειδή κιόλας δεν θέλω να πιάνω λάμπα και να ανάβει, της απάντησα όχι αλλά την ρώτησα γιατί με ρωτάει συγκεκριμένα αυτό. Μου απάντησε πως σήμερα πέρασαν και άλλοι Έλληνες με μηχανές και της είπαν πως κατευθυνόντουσαν εκεί. Στο δικό μου πρόγραμμα δεν υπήρχε ούτε χρόνος ούτε όμως και πρόθεση να επισκεφτώ το Τσερνομπίλ γιατί πολύ απλά ήταν πολύ εκτός της πορείας μου.
Με έπιασε όμως το παράπονο γιατί έχω κάνει τόσες χιλιάδες χλμ στο εξωτερικό και δεν έχω πετύχει έναν Έλληνα με μηχανή να ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα. Άσε που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όποτε με ρωτάνε αν είμαι από την Γερμανία και πιστέψτε με, όσο πιο απομακρυσμένο είναι το μέρος τόσο πιο μεγάλη είναι η βεβαιότητα του εκεί ντόπιου πως είμαι από την Γερμανία. Έκανα μαλακία όμως, δεν το είχα σκεφτεί από πριν να του πω ναι, ναι Γερμανός και μετά να αρχίσω να κάνω καφρίλες (να σπάσω κανα τζάμι, να βουτήξω τίποτα καλαμπόκια, να κλέψω κανα ψωμί και τέτοια). Αλλά τώρα που το έχω σκεφτεί θα τους φτιάξω στο επόμενο ταξίδι όλους τους Γερμανόφιλους...
Η κατεύθυνση που ακολούθησα ήταν για Σμερίνκα και Βινιτσκά. Το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά εδώ και αρκετή ώρα και εγώ έμεινα χαμένος μέσα στις σκέψεις μου να μονολογώ πόσο τραγικό προγραμματισμό χρειάζεται κανείς για να μπει σε μία ξένη χώρα, πρώτη φορά, βράδυ και να μην βλέπει τίποτα. Έλα μου ντε; Πόσο; Παρόλα αυτά η είσοδος στην χώρα ήταν καθαρά βγαλμένη από ταινία τρόμου. Πεντακάθαρα όμως. Από την βροχή, η οποία είχε σταματήσει, και είχε περιοριστεί σε μικρές χαλαρές επανεμφανίσεις, είχε σηκωθεί ομίχλη στον δρόμο σε ύψος μέχρι περίπου τα 2 μέτρα.
Τα φώτα της μηχανής έπεφταν πάνω της και εξοστρακιζόντουσαν στα δέντρα που πλαισίωναν ασφυκτικά τον δρόμο. Αυτό, προφανώς εξαιτίας κάποιων κανόνων φυσικής που μου διαφεύγουν, δημιουργούσε σκιές ακανόνιστου σχήματος σε τυχαία σημεία του δρόμου. Το επίσης άθλιο σε ρυθμό τραμπάλας οδόστρωμα σου θύμιζε κίνηση και ήχο άμαξας που πάει καρφί για το κάστρο του δράκουλα. Το σχεδόν τρομακτικό αυτό σκηνικό υποστηριζόταν από την παντελή έλλειψη κατοικημένων περιοχών και φωτισμού για πάρα πολλά χιλιόμετρα. Εντωμεταξύ ο δρόμος είχε τεράστιες ανηφόρες και κατηφόρες σε σημείο που έβλεπες τα φώτα στην κορυφή του δρόμου, όταν εσύ ήσουν στο χαμηλό του σημείο, και νόμιζες πως ήταν κάποιο ελικόπτερο. Τόσο μεγάλη ήταν η υψομετρική διαφορά. Μετά από 125 περίπου χλμ έφτασα στην Βινιτσκά και το πρώτο σημείο διανυκτέρευσής μου στην χώρα.
375046
Μεγαλεία έτσι !!!
375047
Έχοντας στο μυαλό μου το νησί ξεκίνησα για το Sumy στα ανατολικά σύνορα της χώρας. Ήθελα να διανυκτερεύσω κοντά στα ρωσικά σύνορα και το πρωί να μπω στην χώρα το ταχύτερο δυνατόν. Η κατάσταση του οδικού δικτύου μετά την Βινιτσκά βελτιώθηκε και 200 χλμ πριν από το Κίεβο είχε ανέλθει σε εξαιρετικό επίπεδο. Έκανα σκέψεις πως επιτέλους θα σταματήσω την τραμπάλα, θα ξεκουραστεί και το μηχανάκι αλλά η ευφορία δεν κράτησε πολύ. Η διαδρομή συνοδευόμενη στο μεγαλύτερο μέρος της από δέντρα ήταν αρκετά όμορφη, ταυτόχρονα όμως και ανιαρή.
375048
375049
Την βαρεμάρα την έσπασε ένα μπλόκο της τροχαίας που με σταμάτησε με την δικαιολογία πως υπέπεσα σε μία παράβαση. Την κατάλαβα κατευθείαν πως η δουλειά πάει για μεροκάματο οπότε και περίμενα να μου ράψουν το κοστούμι. Ο παλιός τσος μου γράφει σε ένα χαρτί 50€ αλλιώς μου έλεγε πρωτοκόλ, πρωτοκόλ, ο νέος τσος που μίλαγε και λίγα αγγλικά να προσπαθεί να μου εξηγήσει που έκανα την παράβαση και μόλις κατάλαβα ότι δεν θα ξεμπλέξω εύκολα τους άρχισα στο παζάρι. Με τα πολλά τα βρήκαμε στα 20€. Έκανα τεράστια μαλακία που είχα δώσει την προηγούμενη ημέρα τα τρία τελευταία μου πεντάευρα στο ξενοδοχείο. Πιστεύω πως με την λιγούρα που είχανε θα είχα καθαρίσει με 10€.
Είναι από τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να θυμώσεις. Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι οικτρή ενώ ταυτόχρονα οι νεόπλουτοι προκαλούν με τα πανάκριβα αυτοκίνητα και την πολυτελή ζωή τους ..
375050
Μετά το ξύρισμα συνέχισα χωρίς άλλα παρατράγουδα για το Κίεβο. Η «εθνική» διέσχιζε την πόλη από άκρη σε άκρη. Πάρκα, φαρδιά πεζοδρόμια, πλατιές λεωφόροι και κατασκευαστικά μεγαθήρια για κατοικίες, από μια άλλη εποχή όμως. Δίπλα και ανάμεσα στο Κίεβο της Σοβιετικής εποχής ξεφυτρώνει και αναπτύσσεται το Κίεβο της καπιταλιστικής εποχής και της ελεύθερης αγοράς. Οι κατασκευές, είτε πρόκειται για κατοικίες, είτε πρόκειται για εμπορικά κτήρια και γραφεία συνεχίζουν να είναι ογκώδη με γερές δόσεις γκλαμουριάς και τζαμιού όμως πλέον.
375053
Στην πρωτεύουσα αλλά και στο σύνολο της χώρας παίζει πολύ τζιπούρα. Όχι κούρσα μερσεντές αλλά SUV, σημάδι πως ο πλούτος της μετασοβιετικής εποχής έφτασε στην χώρα λίγα χρόνια μετά την αλλαγή της χιλιετίας, την περίοδο που τα τζιπ άρχισαν να γκρεμίζουν τα μερσεντές από τις προτιμήσεις των νεόπλουτων αγοραστών. Παράλληλα με τα επιβλητικά τζιπούρια στους Ουκρανικούς δρόμους κυκλοφορούν και πολλά Χόντα και Χιουντάι.
375054
375055
Δυστυχώς 100 χλμ περίπου μετά το Κίεβο ο δρόμος έγινε πάλι χάρβαλο. Για κάποια μικρά διαστήματα έφτιαχνε αλλά στο 80% της διάρκειάς του ήταν γεμάτος μπαλώματα και ταλαιπώρια. Σήμερα διαπίστωσα πως από το ταρακούνημα, μετά τον αριστερό καθρέφτη έχει ραγίσει και η ζελατίνα, φυσικά από την αριστερή πλευρά και αυτή. Ανήσυχος πως κάτι συμβαίνει στα καλάμια έσκυψα και τα εξέτασα εξονυχιστικά αλλά δεν είδα ούτε την παραμικρή σταγόνα λάδι στα μέταλλα και ησύχασα. Οδικά η διαδρομή και το τοπίο συνέχισαν αμφότερα στο ίδιο μοτίβο. Ο δε δρόμος άθλιος η δε διαδρομή πλαισιωμένη με δέντρα, ενώ λίμνες, ποτάμια και μικρά χωριουδάκια παρεμβάλλονται ανάμεσα στα χωράφια.
Τα ηλιοτρόπια και τα καλαμπόκια κυριαρχούν ως μορφή καλλιέργειας με τα πρώτα να κατέχουν την μερίδα του λέοντος στο σύνολο της καλλιεργήσιμης γης. Η χώρα στερείται ορεινών όγκων και έτσι οι καλλιέργειες φαντάζουν ατελείωτες στο μάτι. Το gps έδειχνε σαν να είχε κολλήσει ανάμεσα στα 100 με 250 μέτρα. Μια γρήγορη ματιά όμως στον ορίζοντα δυστυχώς το επιβεβαίωνε αφού δεν υπήρχε ούτε ένας σκούρος όγκος έστω στο βάθος να σπάει λίγο την ατελείωτη ευθεία. Δεν είναι τυχαίο που η Ουκρανία στο παρελθόν χαρακτηριζόταν ως ο σιτοβολώνας της Ευρώπης.
375056
375057
375058
Λίγο πριν νυχτώσει έφτασα στο Sumy. Βρήκα σουίτα (μεγαλεία !!!) σε ένα συγκρότημα κατοικιών με 14€.
375059
Γενικά η χώρα δεν είναι ακριβή, τουναντίον. Με την βενζίνη στα 21,5 Γκρίβνα (1 €= 27,5 Γκρίβνα), για να διασχίσω την χώρα ξόδεψα 55€ με δύο διανυκτερεύσεις με πρωινό και περίπου 40 λίτρα καύσιμου. Εντύπωση μου προκάλεσαν «τα σαν χρυσά» δόντια που φοράει μεγάλος αριθμός ατόμων στην χώρα. Ρώτησα και μου είπαν πως είναι ο πιο φτηνός τρόπος για να φτιάξουν τα δόντια τους. Πάντως το υλικό μοιάζει αλλά δεν είναι χρυσός. Η οικονομική στενότητα είναι κάτι που δεν κρύβεται ούτε από το κράτος αλλά κυρίως ούτε από τους κατοίκους του.
Οι δομές της χώρας είναι παρωχημένες και ανεπαρκείς ενώ η έλλειψη συντήρησής τους, τις κάνει όλο και πιο δύσχρηστες. Πέρα από την ανάπτυξη και την «δυτική» νοοτροπία της πρωτεύουσας, η υπόλοιπη χώρα δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις εξελίξεις. Στην επαρχία κυκλοφορεί μεγάλος αριθμός παλαιών αυτοκινήτων ενώ δεν λείπουν και τα κάρα που τα σέρνουν άλογα. Επιπλέον τα φορτηγά, τα λεωφορεία και τα τραμ είναι αρχαιολογίες που η θέση τους είναι σε μουσείο και όχι στον δρόμο. Η πλειονότητα του κόσμου δεν είναι κάτοχος τροχοφόρου για αυτό και βλέπεις πολύ κόσμο με την τσάντα του στο χέρι, ειδικά στα χωριά, στις στάσεις να περιμένει το μέσο που θα τον μεταφέρει. Ειδικά τα πρωινά το φαινόμενο είναι εντονότερο.
375060
Ένα από τα πολλά απαρχαιωμένα οχήματα που συνάντησα κατα την διαδρομή μου.
375061
Από την χώρα μου έμεινε ότι μου μένει από κάθε πρώην Σοβιετική Δημοκρατία. Η ψαλίδα και το κενό. Αν δημιουργηθεί μεσαία τάξη και ο πλούτος ακτινωτά διαμοιρασθεί από την πρωτεύουσα στις επαρχίες, τότε υπάρχει ελπίδα να αναπτυχθεί ομαλά η χώρα και κυρίως να ευημερήσουν οι κάτοικοί της. Αν όχι, τότε οποιαδήποτε ανάπτυξη θα γίνει στα πρότυπα του «μοντέλου Βραζιλία» και δεν νομίζω πως χρειάζεται να προσθέσω κάτι περαιτέρω επ αυτού.
Κάνοντας έναν πρόχειρο, ενδεχομένως και επιπόλαιο ως προς το συμπέρασμα, απολογισμό θα έλεγα πως από τις Βουλγαρία, Ρουμανία, Μολδαβία και Ουκρανία στην καλύτερη θέση φαινομενικά βρίσκεται η Ρουμανία και στην χειρότερη η Μολδαβία. Η Ρουμανία παρουσιάζει μία ανάπτυξη η οποία βασίζεται όμως στα δάνεια. Οι τραπεζικές διαφημίσεις στην χώρα το μαρτυρούν αυτό. Φοβάμαι πως η Ρουμανία βαδίζει ακριβώς στα χνάρια της χώρας μας όσον αφορά τον τραπεζικό τομέα, αλλά αυτή είναι μεγάλη συζήτηση που δεν έχει θέση εδώ.
Προχωράμε ακάθεκτοι για το Ρωσία.
ΡΩΣΙΑ
Το πρωί χορτασμένος από ύπνο έφυγα σχετικά νωρίς για τα σύνορα. Έφτασα σύντομα αλλά η πρώτη εικόνα για την Ρωσία ήταν αρνητική. Εκτός του ότι δεν μίλαγε κανείς αγγλικά ή γερμανικά (δεν είναι απαίτηση αυτό, απλά είναι μία διευκόλυνση για τους ταξιδιώτες) η διαδικασία εισόδου στην χώρα απαιτεί την συμπλήρωση μιας σειράς εγγράφων κάποια εκ των οποίων είναι 100% στα ρώσικα. Στην πύλη συμπληρώνεις ένα χαρτί μικρό σε μέγεθος σημειωματάριου τσέπης. Αυτό το κρατάς και το αφήνεις πάλι στα σύνορα όταν εξέρχεσαι της χώρας είτε προσωρινά είτε οριστικά. Είναι η κάρτα μετανάστευσης ή το «migration card» και ακολουθούν άλλα τρία έντυπα για το τελωνείο. Με δύο αμάξια μπροστά μου από Ουκρανία, για να περάσω μέσα στην Ρωσία έφαγα περίπου μιάμιση ώρα. Δεν το λες και πρόοδο αυτό ..
Κατευθύνθηκα προς το Κούρσκ με το μυαλό στο γκάζι.
375062
375063
Βρήκα τράπεζα και έκανα συνάλλαγμα. Αναλογία 1€ = 71,5 ρούβλια. Εκεί έξω από την τράπεζα έφαγα και την ψυχρολουσία μου. Είχα ένα φόβο πως τα καλάμια κάποια στιγμή θα την άκουγαν γιατί η ποιότητα του οδικού δικτύου ήταν πραγματικά πιο κάτω από το χάλια και το άθλιο. Ειλικρινά σε πολλά σημεία παρά το γεγονός πως υπήρχε άσφαλτος, δεν έβλεπα την διαφορά από το να οδηγείς σε χώμα τουλάχιστον όσον αφορά τους κραδασμούς. Κοιτώντας λοιπόν τα καλάμια μετά από περίπου 2.000 χλμ «ξύλο» διαπίστωσα πως αμφότερες οι τσιμούχες είχαν σκάσει και το λαδάκι έτρεχε αμέριμνο στα καλάμια και στις δαγκάνες. Κάθισα λίγο για να ζυγίσω το γεγονός, καθάρισα προσεκτικά το λάδι από τα μεταλλικά μέρη του μπροστινού συστήματος και ύστερα από μία σύντομη επικοινωνία με τον μηχανικό μου στην Ελλάδα, αποφάσισα να συνεχίσω έτσι, αλλά με προσοχή και συχνό καθάρισμα για να μην πάει το λάδι στην δισκόπλακα ή ακόμα χειρότερα στο λάστιχο.
Από το Κουρσκ συνέχισα για Βορονέζ
375064
375065
Επαίροντας τις εξαιρετικές διαφημίσεις που συνάντησα στην διαδρομή σκεφτόμουνα πως η περεστρόικα είναι αναμφισβήτητα εδώ.
375066 (Φαγώθηκε η μάνα μου να σπουδάσω γαμώ την κηδεία μου ... ηλεκτρολόγος ρε μάνα, φόρμα, μουτζούρα και γιαπί)
Η διαδρομή κύλησε γρήγορα μέσα από ένα πρωτόγνωρο περιβάλλον
375067
και λίγο πριν νυχτώσει κατέληξα σε ένα άθλιο χόστελ (γκοστίνιτσα) στην Ταμπόφ (Tambov).
375068
Εκεί 2 παλικαράκια με μεταφραστή φωνής προσφέρθηκαν και μου βρήκαν συνεργείο Suzuki (δεν το χρησιμοποίησα) ενώ πήγαμε και σουαρέ σε ένα εστιατόριο και φάγαμε. Το φαγητό στην Ρωσία, όπως διαπίστωσα και αργότερα, είναι πάμφθηνο. Μία μερίδα φαγητό (κοτόπουλο με πουρέ) + μία μίνι σαλάτα + 1 νερό μικρό είχαν συνολικό κόστος 245 ρούβλια, δηλαδή περίπου 3,40€. Κάναμε λίγο παρέα και μου εξήγησαν λίγα πράγματα για την χώρα. Το χόστελ δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση αλλά και η ίδια η πόλη δεν πήγαινε πίσω. Παρά το γεγονός πως το χόστελ χωροταξικά βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, μπροστά από την είσοδό του υπήρχε ένας τεράστιος χώρος στάθμευσης διάσπαρτος με λακκούβες, χώμα και νερά από την απογευματινή βροχή.
Αργότερα διαπίστωσα πως σχεδόν στο σύνολο των πόλεων που διέσχισα ή διανυκτέρευσα έχουν χάρβαλο αρκετούς δρόμους εντός του αστικού ιστού ενώ υπάρχουν και γειτονιές τελείως υποβαθμισμένες. Η ανάπτυξη έρχεται με αργά βήματα για την Ρωσία, αλλά έρχεται.
Συνέχισα πιο ανατολικά προς την Πένζα προσπαθώντας να προσαρμοσθώ στις αλλαγές της ώρας. Ο αέρας και το κρύο των προηγούμενων ημερών είχε παραχωρήσει την θέση του σε μια ελαφριά πρωινή ζέστη. Η διαδρομή περιελάμβανε πέρασμα από Gorodishche – Πένζα -Κουτσνέτσκ – Τολιάτι και πάνω από την Σαμάρα - Oktyabrsky με τελικό προορισμό την Ούφα (Ufa).
375069
375070
375071
Η Ούφα είναι μία όμορφη πόλη με αρκετά σύγχρονα κτίρια. Μέρος της πόλης είναι χτισμένο πάνω σε δύο αντικριστούς λόφους (όπως η Ερμούπολη για όσους έχουν επισκεφτεί την Σύρο) και αυτό της δίνει μία παραπάνω ομορφιά. Την διασχίζει ο ποταμός Belava και κομμάτια από τις όχθες του έχουν διαμορφωθεί σαν παραλίες όπου οι πολίτες απολαμβάνουν το μπάνιο τους. Είχα μια φαγούρα να κάνω μπάνιο σε ένα ποτάμι ή λίμνη αλλά πάντα την τελευταία στιγμή κολλάω με το χρώμα του νερού.
Στην Ρωσία ή μάλλον και στην Ρωσία των χρώμα των υδάτινων πόρων ξεκινάει από το βαθύ πράσινο και φτάνει ως το καφέ με μηδενική ορατότητα. Επειδή λοιπόν θα αισθανόμουνα πιο άνετα αν έβλεπα που θα βουτούσα δεν το τόλμησα σε όλη την χώρα. H Ούφα (χτισμένη στις παρυφές του κατώτερου σημείου της οροσειράς των Ουραλίων) σηματοδοτεί το τέλος της Ευρωπαϊκής ηπείρου.
375072
375073
Μετά από την Ούφα και αφού κανείς διασχίσει την οροσειρά στο νοτιότερο σημείο της εισέρχεται ουσιαστικά στο Ασιατικό κομμάτι της χώρας της οποίας οι πόλεις, ο πολιτισμός και γενικότερα η οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία κινείται επάνω και εκατέρωθεν δύο οδικών αξόνων οι οποίοι περίπου στο ύψος του Καζακστάν ενοποιούνται και με απαρχή την πόλη του Ομσκ καταλήγουν στο Βλαδιβοστόκ όπου και σηματοδοτείται το τέλος της πραγματικά αχανούς αυτής χώρας.
Μέχρι την Ούφα η κίνηση στους δρόμους ήταν απλά απίστευτη. Το οδικό δίκτυο της χώρας απαρτίζεται από μία λωρίδα ανά κατεύθυνση
375075
ενώ δυστυχώς περνάει μέσα από πόλεις και χωριά.
375076
Οι παρακαμπτήριοι δρόμοι πριν από τις πόλεις είναι ελάχιστοι όπως και οι διπλές λωρίδες ανά κατεύθυνση. Διπλή λωρίδα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συναντήσεις σε ανηφορικά κομμάτια τα οποία όμως σπανίζουν σε αυτή την σχεδόν επίπεδη χώρα. Πριν από τις κεντρικές πόλεις σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει αυτοκινητόδρομος με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, όπως στην Ούφα (85χλμ πριν και 10 μετά από την πόλη) ή το Τσελιαμπίνσκ (55 χλμ πριν από την πόλη) αλλά αυτή η πρακτική δυστυχώς δεν αποτελεί τον κανόνα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ που διανυκτέρευσα στο «Bike Post - Wildrider» ο ιδιοκτήτης μου είπε για κάποιον άλλον Έλληνα από την Καλαμάτα ο οποίος είχε περάσει το 2013 με κατεύθυνση το Βλαδιβοστόκ. Ωραία του λέω οπότε σε τρία χρόνια από τώρα το 2019 θα περάσει και ο τρίτος.
375077
Έπειτα ξεκίνησα μια κουβέντα για τις κάμερες των δρόμων. Τεράστια προσοχή χρήζουν οι κάμερες και τα μπλόκα. Οι κάμερες εκτός πόλεων, κάποιοι μηχανόβιοι που συνάντησα μου είπαν πως δεν λειτουργούν. Ο «Wildrider» μου είπε πως οι κάμερες στους δρόμους φωτογραφίζουν μόνο τις πινακίδες μπροστά οπότε δεν έχω πρόβλημα. Ειδικά εγώ που είμαι ξένος δεν έχω να φοβάμαι τίποτα γιατί δεν πρόκειται να με βρουν ποτέ. Οι κάμερες είναι τοποθετημένες πάνω σε στύλους, σε ειδικές κατασκευές που έχουν το σχήμα Π, επάνω στην οροφή αυτοκινήτων, μέσα σε κουβούκλια, ενώ είδα και αρκετές κυριολεκτικά στην μέση του πουθενά μόνες τους στημένες με μία μεγάλη μπαταρία για να παίρνουν ενέργεια. Είναι εκνευριστικά πολλές και μαζί με τα μπλόκα σου δίνουν την αίσθηση πως συνέχεια είσαι υπό παρακολούθηση.
375078
375079
Ειδικά τα μπλόκα είναι πραγματικά πολλά και ο τρόπος κάλυψης απόκρυψης των περιπολικών αγγίζει τα όρια της κωμωδίας. Κρυμμένα περιπολικά και οι τσέοι σαν καλικάτζαροι στριμωγμένοι πίσω από δέντρα, στάσεις λεωφορείων και οχήματα για να υπηρετήσουν έναν λογικοφανή αλλά ατελέσφορο κώδικα οδικής κυκλοφορίας που λίγο πολύ σου λέει πως πρέπει να κάνεις 10.000 χλμ σε μία λωρίδα με όριο τα 90 χλμ και ας έχεις τρία φορτηγά μπροστά σου να σε πηγαίνουν καροτσάκι.
Μέχρι τα Ουράλια μέτραγα περίπου 10 με 15 μπλόκα κάθε μέρα. Κατευθείαν όμως έμαθα πώς να τα χειρίζομαι. Έτσι λίγο κρύψιμο πίσω από φορτηγά ή αυτοκίνητα, μείωση ταχύτητας πριν την είσοδο σε αστικές περιοχές είχαν ως αποτέλεσμα το σταμάτημά μου μόνο μία φορά και αυτό επειδή δεν είχα αναμμένα τα φώτα πορείας. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα υπάρχουν σταθερά σημεία τροχαίου ελέγχου, κυρίως όμως για τα φορτηγά, οπότε εκεί η αστυνομική παρουσία είναι συνεχής. Σταμάτησα από περιέργεια σε ένα τέτοιο ότι δήθεν δεν έχω ανοιχτήρι για μία κονσέρβα που είχα αγοράσει για να δω αν θα μου πει τίποτα για έλεγχο αλλά δεν μου πολυέδωσε σημασία και ούτε ανοιχτήρι (δεν πειράζει όμως είχα). Έτσι έφυγα. Να κάνω μία παρένθεση εδώ και να πω πως οι κονσέρβες ψαριού στην Ρωσία τα σπάνε !!!
Το όριο στους δρόμους εκτός πόλεις ορίζεται στα 90 χλμ/ώρα + 20 χλμ ανοχής δηλαδή ουσιαστικά στα 110 χλμ. Η ποιότητα του οδοστρώματος είναι ο μεγάλος άγνωστος και ασταθής παράγοντας. Υπάρχει σε εξέλιξη ένα τεράστιο πρόγραμμα ασφαλτόστρωσης, ανακατασκευής και διαπλάτυνσης του οδικού δικτύου μέχρι τα Ουράλια όρη. Μετά τα Ουράλια οι εργασίες περιορίζονται στην ασφαλτόστρωση και ανακατασκευή του δικτύου.
375080
375081
Γίνονται έργα κυριολεκτικά παντού και έτσι τα σημεία με κακό οδόστρωμα δεν είναι πολλά. Υπάρχουν όμως πλείστα σημεία όπου κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών ο καινούργιος δρόμος παρουσιάζει σημάδια καθίζησης ή ρηγματώσεις, ενώ και αρκετά χιλιόμετρα είναι στρωμένα με χαλίκι ή σκέτο χώμα ή είναι απλώς αφημένα για να στρωθούν με άσφαλτο. Το γεγονός πως υπάρχει μόνο μία λωρίδα ανά κατεύθυνση δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα κίνησης.
Ούτως ή άλλως την καλοκαιρινή περίοδο υπάρχουν αυξημένες μετακινήσεις επιβατικών αυτοκινήτων λόγω των καλοκαιρινών διακοπών. Εξίσου όμως και η ύπαρξη των φορτηγών είναι μεγάλη ανεξαρτήτως εποχής. Επειδή όμως ο δρόμος είναι μονός όταν κολλήσουν τρία τέσσερα φορτηγά το ένα πίσω από το άλλο, τελειώνει η ιστορία. Δημιουργείται απίστευτη ουρά, ένα κομβόι που κινείται σαν το φίδι ανάμεσα από χωράφια σπαρμένα με ηλιοτρόπια.
Δυστυχώς ακριβώς το ίδιο «σκηνικό» λαμβάνει χώρα και στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, συνεπώς η προσπάθεια για προσπέραση είναι σχεδόν αδύνατη για τα αυτοκίνητα, ευτυχώς όχι όμως και για τις μηχανές. Επιπρόσθετα τα έργα από μόνα τους επιβαρύνουν την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση. Οι συνεχείς ασφαλτοστρώσεις κλείνουν το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και διοχετεύουν όλη την κίνηση στο αντίθετο. Αυτό μεταφράζεται σε δίλεπτα έως πεντάλεπτα φανάρια αναμονής για την μία λωρίδα με αντίστοιχη χρονική παραμονή και για την άλλη.
375082
Το πρόβλημα εντείνεται γιατί εκεί που έχεις περάσει τον κύριο όγκο της κίνησης με συνεχείς προσπεράσεις στο αντίθετο ρεύμα και είσαι έτοιμος να διανύσεις μερικά χιλιόμετρα αμέριμνος, ξαφνικά ένα φανάρι και είσαι πάλι εντός πυκνής κίνησης. Από το Sumy μέχρι και την Σαμάρα έπηξα κυριολεκτικά στην κίνηση.
Η εξυπηρέτηση της κίνησης τουλάχιστον μέχρι τα Ουράλια γίνεται ασθμαίνοντας και μετ΄ εμποδίων. Για εμάς που οδηγούμε μηχανή τα πράγματα είναι σαφώς πιο εύκολα αλλά θέλει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ γιατί οι ρώσοι οδηγοί δεν απαρτίζουν την αφρόκρεμα της προσοχής και της σύνεσης. Ευτυχώς η κατάσταση αρχίζει και εξομαλύνεται μετά την Ούφα ενώ στο Κουργκάν η κίνηση έχει σπάσει τελείως. Μια επανεμφάνισή της έγινε στην λίμνη Βαϊκάλη, στο κομμάτι που ο δρόμος περνάει δίπλα και ανάμεσα στα τουριστικά χωριά και μετά ξανασυνάντησα κίνηση μετά το Χαμπαρόβσκ αλλά και στις δύο περιπτώσεις δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που βίωσα στο Ευρωπαϊκό κομμάτι της χώρας.
Η διαδρομή μέχρι την Πένζα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Μετά από την Πένζα κάνουν την εμφάνισή τους κάποια δασάκια και μερικοί, ελάχιστοι όμως, λόφοι. Το τοπίο σημαδεύεται από ατελείωτες καλλιεργήσιμες εκτάσεις ηλιοτρόπιων και καλαμποκιού. Λόγω ψύχους οι ήλιοι είναι μικροί σαν πιατάκια γλυκού, καμία σχέση με αυτούς του Ιράν που θύμιζαν τάσια αυτοκινήτου.
375086
375087
Το υψόμετρο κυμαινόταν μεταξύ 100 και 250 μέτρων. Ούτε μία κορυφή στον ορίζοντα, τίποτα. Καλλιέργειες, καλλιέργειες και πάλι καλλιέργειες με μερικά ποτάμια και λίμνες να προσπαθούν να προσδώσουν μία διαφορετικότητα σε ένα ομοιόμορφο και επαναλαμβανόμενο τοπίο. Δεν έχω ξανασυναντήσει τόσο μεγάλα χωράφια στην ζωή μου. Οδηγούσα για 2, 3, 4 συνεχόμενα χιλιόμετρα παράλληλα με χωράφια των οποίων το βάθος μπορεί να έφτανε και τα 500 μέτρα. Στις άκρες του μία συστάδα δένδρων αποτελούσε το όριο, μόνο και μόνο για να ξεκινήσει κάποιο άλλο «χωράφι μεγαθήριο».
Εντωμεταξύ σε αρκετές περιοχές το χώμα ήταν μαύρο σαν τον Μάικλ Τζόρνταν σημάδι πως έχει τύρφη και άρα είναι πέραν του δέοντος εύφορο.
375085
Από περιέργεια σταμάτησα κανα δυό φορές να το περιεργαστώ και όντως η πυκνή του μυρωδιά φανέρωνε την παρουσία θρεπτικών συστατικών εντός του. Χαρακτηριστική είναι και η έλλειψη πέτρας στα χωράφια. Από τις εμπειρίες μου στην Ελλάδα δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο εύφορα και χωρίς πέτρες ήταν τα εδάφη στην Ρωσία. Το εύφορο όμως αυτό έδαφος με μια γερή βροχόπτωση μετατρέπεται αυτόματα σε βούρκο και το πόδι βουλιάζει μέσα του μέχρι τον αστράγαλο για πλάκα. Για αυτό θέλει προσοχή αν σταματήσεις πάνω του (βυθίζεται το σταντ) και συνίσταται η αποφυγή διάσχισής του αν αυτό είναι βρεγμένο.
Το οδικό δίκτυο (στο μεγαλύτερο μέρος του) είναι υπερυψωμένο σε σχέση με τον γύρω χώρο είτε αυτός είναι στην εξοχή, είτε περνάει από χωριά. Μόνο μέσα στις πόλεις βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τα κτίσματα. Στις άκρες κάθε λωρίδας υπάρχει περιθώριο πλάτους από 1 έως 3 μέτρα. Η χρησιμότητά του βρίσκεται στο να σταθμεύουν προσωρινά τα οχήματα (με ποικίλους τρόπους).
375089
Μετά το πέρας του περιθωρίου το χώμα αρχίζει και αποκτά καθοδική κλίση και συνεχίζει μέχρι την βάση πάνω στην οποία βρίσκεται ο υπερυψωμένος δρόμος.
Φανταστείτε το σαν μια πυραμίδα που την έχουν κόψει στην μέση και έχουν αφαιρέσει το κομμάτι της κορυφής. Το περιθώριο απαρτίζεται συνήθως από πατημένο χώμα ενώ σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δείτε και στρωμένο χοντρό χαλίκι.
375088
Εκατέρωθεν του δρόμου ανά τακτά διαστήματα υπάρχουν κάθετοι δρόμοι ασφαλτοστρωμένοι για μερικά μέτρα. Αυτοί παίζουν τον ρόλο του πάρκινγκ. Συνήθως δεν οδηγούν πουθενά ή συνεχίζουν σαν χωματόδρομοι στην μέση του πουθενά. Σε αυτά τα σημεία είδα πολλά αυτοκίνητα να έχουν σταματήσει είτε για επιδιόρθωση, είτε για να φάνε οι επιβάτες τους. Αυτά τα σημεία χρησιμοποίησα και εγώ για να αλλάξω δύο φορές λάδια και φίλτρο λαδιού στο μηχανάκι μου.
375090
Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο αριθμός των οχημάτων (αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία) τα οποία είδα να επισκευάζονται στις άκρες του δρόμου. Είδα από αλλαγή ελαστικών, που ήταν και το πιο σύνηθες, μέχρι και κατέβασμα κινητήρα!!! Δεν γνωρίζω αν υπάρχει έλλειψη ανταλλακτικών ή είναι στην φιλοσοφία του λαού να αφήνουν τα οχήματα χωρίς σέρβις μέχρι αυτά να χαλάσουν και τότε να ασχοληθούν να τα φτιάξουν. Ο εξαιρετικά όμως μεγάλος αριθμός των "υπαίθριων επισκευών" δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης ή υποστήριξης πως πρόκειται για κάποιο τυχαίο γεγονός.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι πως το κράτος από ότι φαίνεται επικροτεί αυτή την πρακτική αφού έχει διάσπαρτους κατά μήκος του εθνικού του δικτύου υπαίθριους χώρους επισκευής οχημάτων. Πινακίδες με σήμα την ράμπα σε προειδοποιούν για την επικείμενη ύπαρξη του χώρου, ενώ στον ίδιο τον χώρο υπάρχει πραγματικά μεγάλη ράμπα (σιδερένια ή τσιμεντένια) για να ανεβαίνουν όλων των ειδών και μεγέθους οχήματα. Το πλήθος αυτών των «υπαίθριων χώρων συνεργείου» αυξάνεται στο ασιατικό κομμάτι της χώρας και κορυφώνεται στις περιοχές πάνω από τα κινέζικα σύνορα στην νότια Σιβηρία όπου και αποτελεί το πιο απομονωμένο κομμάτι της Ρωσίας.
Μία εξήγηση που σκέφτηκα είναι πως εξαιτίας των τεράστιων αποστάσεων και της έλλειψης πόλεων είναι λογικό τα οχήματα να χρήζουν κάποιας συντήρησης ή επισκευής για αυτό και υπάρχουν αυτοί οι χώροι, αυτό όμως είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Όπως και να έχει πάντως, οι επισκευές στην άκρη του δρόμου είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένο θέαμα στο σύνολο της χώρας.
375091
375092
375093
Εδώ κλείνει το πρώτο μέρος. Επειδή όπως προανέφερα το ταξιδιωτικό είναι μεγάλο, σταματάω εδώ και καπάκια ανοίγω καινούργιο θέμα ως BIG IN JAPAN II (αφιερωμένο στους ξενύχτηδες και στους ηλεκτρολόγους).
Σχόλια και κουβεντούλα εδώ (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=151525&p=2832039#post2832039)
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.