View Full Version : BIG IN JAPAN ΜΕΡΟΣ ΙΙ (Ασιατική Ρωσία, Μογγολία + Ν. Κορέα (με το πόδι).
Μετά την Ούφα ακολούθησα πορεία προς Uk (άλλο ένα απίθανο όνομα πόλης), Sim (της cosmote φαντάζομαι), Yuruzan, Τσελιάμπινσκ, Κουργκάν.
375094
Εκεί έφτασα μέχρι την είσοδο για Καζακστάν (κατά λάθος φυσικά). Ξαφνικά άρχισε να με τρώει το διαβατήριο στην τσέπη μου να μπω στην χώρα μιας και είχα βίζα αλλά σκέφτηκα την Μογγολία και γύρισα πίσω.
375095
Περιπλανήθηκα λίγο στα ατελείωτα έλη και καλλιέργειες που έχει η περιοχή και μετά κινήθηκα για Ομσκ.
375096
Από εκεί συνέχισα για Kuybyshev, Νοβοσιμπίρσκ, Κεμέροβο, Achinsk, Κρασνογιάρσκ, Kansk και Tinskoy. Κάπου εκεί γεωγραφικά αρχίζει η κάθοδος προς τον Νότο και προς Tayshet, Tuluv, Cheremkhovo, Ανγκάρσκ, Ιρκούτσκ και λίμνη Βαϊκάλη. Συνεχίζοντας και κάνοντας περίπου από το 1/5 με 1/6 της περιμέτρου της λίμνης έφτασα στο Ουλάν Ουντέ 240 χλμ περίπου από τα σύνορα με την Μογγολία.
Η εικόνα της χώρας αλλάζει δραστικά μετά το πέρασμα του Ουραλίων. Το περιβάλλον γίνεται πιο τραχύ με λιγότερες ανθρώπινες επεμβάσεις. Ο αστικός ιστός αρχίζει να αραιώνει και δειλά δειλά κάνουν την εμφάνισή τους κάποια δάση και κάποιοι λόφοι. Οι συνεχείς καλλιέργειες αρχίζουν να παραχωρούν την θέση τους σε πιο δασωμένες εικόνες, ενώ παράλληλα αλλάζει και το είδος τους από καλαμπόκι και ήλιους σε σιτηρά. Τα πρώτα δάση αρχικά αποτελούνται από κωνοφόρα, με διάφορα είδη πεύκης, και σημύδες.
375099
375100
Πλησιάζοντας προς το Τσελιαμπίνσκ παρατήρησα πως οι σημύδες πλήθαιναν. Όταν όμως έφτασα στο Βλαδιβοστόκ συνειδητοποίησα πως αυτά τα δύο είδη (πεύκα και σημύδες) σε διαφορετικές πυκνότητες και σχηματισμούς κυριαρχούν στην χώρα. Το θετικό ήταν πως η διαδρομή είχε επιτέλους αποκτήσει κάποιο χρώμα. Οδήγησα ανάμεσα σε δασωμένους λόφους και ειδυλλιακά ποταμάκια με κόσμο να κάνει μπάνιο, κατασκήνωση ή να ψαρεύει απολαμβάνοντας ταυτόχρονα το παχύ καταπράσινο γρασίδι. Επιπρόσθετα ένα μεγαλειώδες ηλιοβασίλεμα και ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι αποτέλεσαν τις πρώτες πραγματικά όμορφες εικόνες που βλέπω στην ρωσική εξοχή.
375101
375102
Μέχρι το Τσελιαμπίνσκ ο καιρός είναι υπέροχος. Η θερμοκρασία είναι περίπου 20 βαθμούς και ένας ήλιος με σύννεφα ρυθμίζει τις κατάλληλες συνθήκες για μακρά οδήγηση. Από τις 20/08/2016 όμως δεν ξέρω τι έγινε και γαμήθηκε το σύμπαν. Ο καιρός άλλαξε άρδην. Φόρεσα φούτερ πάνω από το κοντομάνικο, άλλαξα τα γάντια σε πιο χειμερινά, έβαλα μακρύ κολάν μέσα από το παντελόνι αλλά με πήρε και με σήκωσε. Από εκείνη την ημέρα η θερμοκρασία έπαιζε κατά την διάρκεια της ημέρας από τους 6 έως 12 βαθμούς παρά τον ήλιο. Τα βράδια άγγιζε το μηδέν και όσο προχωρούσα ανατολικά έπεφτε και κάτω από αυτό. Πολλές φορές από τον φόβο πως έχει πάγο στα σκιερά κομμάτια του δρόμου περίμενα να πάει η ώρα 09:00 τοπική για να ξεκινήσω. Και όλα αυτά Αύγουστο μήνα.
Κάπου εκεί μου χάλασε και το φερμουάρ του μπουφάν μου και μπορούσα να το κλείσω μόνο με τα κουμπιά. Ήταν καθαρά κοινωνική αλητεία αυτό που έγινε και το καταγγέλλω δημόσια, όπως και αυτό που μου συνέβη, όπου κάθε μέρα διαπίστωνα πως όλο και κάποιο κομμάτι του εξοπλισμού μου χαιρετούσε. Η αρχή έγινε στην Ρουμανία με την βάση για το gps που έσπασε, ακολούθησε η ηρωική ζελατίνα (δεν υπάρχει περίπτωση να την πετάξω ποτέ),
375103
η ζελατίνα του τανκμπαγκ που σκίστηκε, τα κομμένα γάντια μου που διαλύθηκαν, το φερμουάρ του αδιάβροχου, το ίδιο το αδιάβροχο που τρύπησε και ο κατάλογος έχει λίγο ακόμα.
Ολόκληρη η περιοχή που ξεκινάει από το Ομσκ και περιλαμβάνει το Νοβοσιμπίρσκ, το Κεμέροβο και φτάνει μέχρι το Κρασνογιάρσκ και οι βόρειες εκτάσεις αυτής της «ευθείας» αποτελούνται από έλη. Μία περιοχή με συνολική έκταση σαν την σημερινή Πολωνία γεμάτη έλη!!! Η χώρα είναι ασύλληπτα τεράστια… Με έκταση 17.075.200 χλμ2, σχεδόν διπλάσια από τον επόμενο Καναδά, και με 145.000.000 κατοίκους καταλαμβάνει το 1/8 των κατοικήσιμων εδαφών του πλανήτη. Η απόσταση από τα ανατολικά στα δυτικά σύνορα είναι περίπου 10.000 χλμ ενώ υπάρχουν 9 διαφορετικές χρονικές ζώνες στην χώρα. Φυσικά όλα αυτά καλό είναι να μην τα σκέφτεσαι όταν ταξιδεύεις γιατί θα «γονατίσεις»…
Μετά το Ομσκ οι καλλιέργειες ελαχιστοποιούνται και περιορίζονται κυρίως κοντά στα αστικά κέντρα. Γύρω μου υπάρχει ένας απίθανος αριθμός από λίμνες, λιμνούλες, ποτάμια και ρυάκια.
375104
Επίπεδες εκτάσεις με το υψόμετρο να μην μπορεί να ξεπεράσει τα 200 μέτρα αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης περιοχής. Που και που μέσα από τα νερά ξεπηδούν πάπιες πολλών ειδών και χρωμάτων αλλά και πουλιά τύπου ερωδιού με μακρύ λαιμό και ακόμα πιο μακρύ ράμφος. Φυσικά κοράκια και καρακάξες δίνουν και αυτά το στίγμα τους.
Η βλάστηση αποτελείται από δάση σημύδας, πεύκων, αλλά και μικρούς πληθυσμούς από ιτιές και φτελιές. Υπάρχουν πάρα πολλά λιβάδια ανάμεσα στα δάση, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα λιβάδια είναι απλά χόρτα που σκεπάζουν τις μικρού βάθους λίμνες. Εκατέρωθεν της πορείας υπάρχουν αμέτρητες λιμνούλες που γειτνιάζουν με τα πρανή της βάσης του υπερυψωμένου δρόμου. Οι περισσότερες από τις λιμνούλες είναι σκεπασμένες από μια πράσινη κρούστα, δείγμα τις ακινησίας των υδάτων. Εξυπακούεται πως τα κουνούπια δίπλα στο νερό είναι εκατομμύρια, και για αυτό τον λόγο η οποιαδήποτε στάση δεν μπορούσε να υπερβεί τα 3 λεπτά σε χρονική διάρκεια. Η εικόνα είναι διαφορετική από ότι έχω δει μέχρι τώρα. Θα την χαρακτήριζα περισσότερο διαφορετική , παρά όμορφη.
375105
375106
Μέχρι και το Κεμέροβο, το πουλί που επικρατούσε στους ρωσικούς αιθέρες ήταν το κοράκι. Μεγάλο, κατάμαυρο και σε απίστευτα μεγάλους αριθμούς. Αξίζει να πω εδώ πως παράλληλα με το κοράκι σε όλο μου το ταξίδι (Αν. Ευρώπη, Ρωσία, Μογγολία) είχε και καρακάξες. Αν εξαιρέσεις την Ιαπωνία, που είδα μόνο κοράκια, ομολογώ πως δεν γνώριζα πως η καρακάξα θα είχε τόσο μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση. Από το Κεμέροβο και ύστερα αρχίζουν να εμφανίζονται και γεράκια καθώς και αετοί σε υπολογίσιμους αριθμούς. Είχα την πεποίθηση πως θα συναντούσαν και είδη όρνεων αλλά τα συγκεκριμένα πουλιά χρειάζονται υψόμετρο και βουνά για αναπαραγωγή και διαβίωση και εδώ οι συνθήκες δεν ήταν πρόσφορες, και έτσι δεν είδα ούτε ένα.
Αυτό που συνείσφερε το Κεμέροβο στο ταξίδι μου είναι πως οριοθέτησε την έναρξη μιας ευχάριστης διαφορετικότητας όσον αφορά την φύση τριγύρω μου. Σηματοδοτεί την διείσδυση στις πιο απομονωμένες περιοχές της χώρας. Έτσι τα δάση αρχίζουν να είναι συνεχόμενα ενώ δειλά δειλά κάποιες ανηφορικές διαδρομές κάνουν την εμφάνισή τους. ΟΙ καλλιέργειες περιορίζονται κοντά στην ανθρώπινη παρουσία, ενώ οι κάμερες και τα μπλόκα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
375107
375108
Γενικότερα η ανθρώπινη παρουσία σε όλες τις εκφάνσεις της υποχωρεί και η φύση έρχεται για να καλύψει το κενό της. Σημάδι αυτής της υποχώρησης είναι και η μείωση των πρατηρίων καυσίμων. Λίγο μετά τα Ουράλια και μέχρι το Κουργκάν τα βενζινάδικα είναι πολλά στον αριθμό και σε μικρές αποστάσεις μεταξύ τους. Μετά το Κουργκάν ο αριθμός τους μειώνεται και συνακόλουθα αυξάνεται η απόσταση μεταξύ τους αλλά όχι σε ανησυχητικό σημείο. Προσοχή χρειάζεται μετά την Τσιτά (Τστά στα Ρώσικα).Το επόμενο βενζινάδικο είναι στην πόλη Τσερνοσέφσκ. Από εκεί και μέχρι την επόμενη «μεγάλη πόλη» την Μογκατσά είναι περίπου 300 χλμ. Υπάρχει ένα ενδιάμεσο βενζινάδικο (νομίζω περίπου 70χλμ από το Τσερνοσέφσκ) και υπάρχει και ένα στην Μογκατσά αλλά πρέπει να κάνεις 11 χλμ παράκαμψη από τον κύριο δρόμο και να πας στην πόλη. Από το σημείο της παράκαμψης υπάρχει ένα βενζινάδικο περίπου 30 χλμ πιο κάτω. Από το Τσερνοσέφσκ και μέχρι και 200 χλμ περίπου από το Khabarovsk (Χαμπαρόβσκ) τα βενζινάδικα απέχουν μεταξύ τους μέχρι και 100 χλμ.
Μετά το Χαμπαρόβσκ και μέχρι το Βλαδιβοστόκ δεν υπάρχει πρόβλημα ανεφοδιασμού εκτός από ένα κομμάτι 120 χιλιομέτρων κοντά στο Βλαδιβοστόκ.
Το περίεργο με τα βενζινάδικα στην Ρωσία είναι πως όλα έχουν σεκιουριτά, ενώ αυτά που δεν έχουν, έχουν ένα κλειστό δωμάτιο που βρίσκεται το ταμείο και η πρόσβαση από τον εξωτερικό χώρο είναι ανέφικτη. Η επικοινωνία γίνεται μέσα από συρτάρι ή πορτάκι στο οποίο βάζεις τα χρήματα ή την κάρτα. Αφού το ταμείο παραλάβει το χρήμα μετά ξεκλειδώνει την αντλία και βάζεις βενζίνη. Το προσωπικό δεν μιλάει αγγλικά ούτε σε επίπεδο yes, no οπότε τους κάνεις νόημα πως θέλεις να γράψεις κάτι, σου δίνουν στυλό και χαρτί και γράφεις αριθμό αντλίας, οκτάνια που θες και ποσό. Π.χ 2 (αριθμός αντλίας) , 95 (οκτάνια) , 1000 (ρούβλια) και η συναλλαγή πραγματοποιείται. Σε περίπτωση που έχετε πληρώσει περισσότερα λίτρα από όσα βάλετε το ταμείο επιστρέφει την διαφορά στο ακέραιο. Τα οκτάνια στην χώρα είναι 80, 92, 95, 98.
375109
Την βενζίνη 92 και 95 οκτανίων θα την βρείτε στο 95 % των πρατηρίων. Στην απομονωμένη περιοχή που περιέγραψα παίζουν πολύ τα 92 οκτάνια οπότε αναγκαστικά θα βάλεις στο ντεπόζιτό σου. Εγώ έβαλα δύο φορές αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα κάποια διαφορά στην απόδοση του κινητήρα.
Πολλά βενζινάδικα έχουν και μικρά μαγαζιά που μπορείς να αγοράσεις από λάδια κινητήρα και εργαλεία μέχρι νερό και φαγητό.
375110
Τα λάδια είναι πάμφθηνα, αγόρασα eneos με Sae 10-40 προς 4,70 € το λίτρο !!! Το ευχάριστο με την χώρα είναι πως και η βενζίνη είναι πάμφθηνη. Στην είσοδο της χώρας την βρήκα προς 34 ρούβλια το λίτρο και στις περιοχές πάνω από την Κίνα έφτασα να την πληρώσω μέχρι και 42,5 ρούβλια το λίτρο, (μιλάω για την 95άρα).Με την αλλαγή όμως 1 € = 71,5 ρούβλια αυτό συνεπάγεται τιμή περίπου από 0,48 €/λίτρο έως και 0,60€/λίτρο. Τσάμπα δηλαδή σε σχέση με τις τιμές που πληρώνουμε στην Ελλάδα αν και έχω την εντύπωση πως μερικές αντλίες «τσιμπούσαν».
Το τέλος της ελώδους περιοχής συνέπεσε με την άφιξη στο Κρασνογιάρσκ . Η διαδρομή απέφερε αμέτρητα μυγάκια και άλλα ατυχή ζωύφια στην μάσκα της μηχανής αλλά και περάσματα από μερικά ερειπωμένα αλλά γραφικά χωριά μέσα σε μια ολοζώντανη φύση.
375111
375112
375113
Το Κρασνογιάρσκ είναι μία όμορφη πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Γενισέι. Υπάρχει ένα πανέμορφο πάρκο δίπλα στην όχθη του και πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης. Σύγχρονα και παλαιά κτίρια συμπληρώνουν την εικόνα άλλης μιας ρωσικής πόλης που κάνει και αυτή την προσπάθειά της για μία δυτικού τύπου ανάπτυξη.
375114
375115
Πλησίαζα προς το Ιρκούτσκ και την λίμνη Βαϊκάλη. Η διαδρομή είναι αρκετά όμορφη και περνάει μέσα από δάση, γραφικά χωριουδάκια και σοβιετικού τύπου πόλεις. Δυστυχώς τα σύννεφα και το καθημερινό πλέον ψιλόβροχο δεν με άφηναν να απολαύσω την οδήγηση. Επιπρόσθετα τα έργα οδοποιίας δεν κινούνται με τους ρυθμούς που κινούνται αυτά στην Ευρωπαϊκή Ρωσία. Υπάρχουν μεγάλα κομμάτια σκαμμένα που περιμένουν να στρωθούν και να ασφαλτωθούν με μήκος έως και 10 χλμ. Βάλτε τώρα λακκούβες, φορτηγά και βροχή και θα καταλάβετε πως το μόνο που προσφέρουν είναι καθυστέρηση και ταλαιπωρία.
375116
Μέχρι το Ιρκούτσκ δεν συνάντησα στην διαδρομή ούτε μία φουρκέτα και αυτό φανερώνει το πόσο επίπεδη είναι η χώρα. Στον δρόμο, όταν δεν έχει κίνηση μπορεί κάποιος άνετα να κινηθεί με ταχύτητα 130 χλμ αρκεί να το επιτρέπει το οδόστρωμα. Μετά το Ιρκούτσκ και πηγαίνοντας προς το Ουλάν Ουντέ η γεωγραφία της περιοχής αλλάζει και μάλιστα δραστικά. Βγαίνοντας από την πόλη του Ιρκούτσκ ο δρόμος χρήζει προσοχής γιατί έχει στροφές. Ξεκινάει μία ανάβαση σε δασωμένο βουνό από τα 450 μέτρα και φτάνει μέχρι τα 900 μέτρα περίπου.
375117
Η διαδρομή ανεβαίνει και κατηφορίζει ανάμεσα σε αυτά τα ύψη αρκετές φορές μέσα σε δάσος ώσπου ξαφνικά μετά από μια στροφή και περίπου στα 530 μέτρα υψόμετρο εμφανίζεται η λίμνη Βαϊκάλη.
375118
375119
Και μαζί με αυτήν το ηρωικό παπί με Κορεάτη αναβάτη αγνώστων λοιπών στοιχείων και προορισμού. Του υπέβαλλα τα σέβη μου με χαιρετισμό και αυτό το λέω χωρίς καμία διάθεση ειρωνείας ή αστεϊσμού.
375120
Η λίμνη επιβλητική και τεράστια δεσπόζει με τον όγκο της στο γύρω τοπίο. Είναι γνωστή και ως «το μπλε μάτι της Σιβηρίας» και καταλαμβάνει αρκετές πρωτιές όσον αφορά τα χαρακτηριστικά της. Καταρχήν είναι η μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο. Περιέχει το 1/5 του γλυκού νερού παγκοσμίως, ενώ είναι και η παλαιότερη λίμνη στον κόσμο (ηλικία μόλις 25 εκατ. χρόνων). Με 1680 μέτρα βάθος κατέχει την πρωτιά ως η βαθύτερη λίμνη στον κόσμο.
Η έκτασή της είναι περίπου μιάμιση φορά η Πελοπόννησος. Αριθμητικά το μήκος της φτάνει τα 650 χλμ και το μέγιστο πλάτος της τα 80. Πέρα από τον πρωτόγνωρο αριθμό χλωρίδας και πανίδας που διαβιεί εντός της λίμνης και πέριξ αυτής (περίπου 2500 είδη) σήμα κατατεθέν της είναι η φώκια της Βαϊκάλης. Πρόκειται για την μοναδική φώκια που ζει σε γλυκό νερό και οι ντόπιοι την ονομάζουν «νέρπα». Και τα απίθανα δεν σταματούν εδώ. Εξαιτίας μικροοργανισμών που υπάρχουν μέσα στο νερό και καταβροχθίζουν τα φύκια, η διαύγεια του νερού μπορεί να φτάσει και τα 40 μέτρα, γεγονός απίστευτο για λίμνη γλυκού νερού. Κατά την διάρκεια του χειμώνα ολόκληρη η λίμνη καλύπτεται από στρώμα πάγου που μπορεί να φτάσει και τα 5 μέτρα πάχος. Την άνοιξη (Απρίλιος) ο πάγος αρχίζει να λιώνει και να σπάει με εκκωφαντικό θόρυβο και αυτό αποτελεί άλλο ένα από τα περίεργα της λίμνης. Τέλος στο εσωτερικό της υπάρχουν 22 νησιά.
Εξυπακούεται πως αποτελεί αγαπημένο προορισμό για τους Ρώσους πολίτες όλες τις εποχές του χρόνου, δεχόμενη περίπου 300.000 τουρίστες σε ετήσια βάση.
375121
375122
Όλα αυτά είναι καλά, αν ο καιρός είναι καλός. Δυστυχώς η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει και έτσι δεν μπόρεσα να κάνω αρκετές στάσεις. Ο δρόμος εξέρχεται του βουνού και για αρκετά χιλιόμετρα συμβαδίζει με το επίπεδο της λίμνης διερχόμενος από παραλίμνια τουριστικά χωριά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μία πρόσκαιρη αύξηση της κίνησης. Μετά από περίπου 20 χλμ ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει πάλι και συνεχίζει μέσα από δάση, πολύ πράσινο και περνάει αμέτρητα ποτάμια τα οποία τροφοδοτούν με το νερό των γύρω βουνών την λίμνη, (το σύνολό τους αγγίζει τα 300 περίπου). Οδηγώντας, στα δεξιά βρίσκονται τα βουνά των οποίων οι κορυφές στεφανώνουν την λίμνη και αριστερά βρίσκονται οι σιδηροδρομικές γραμμές και δίπλα τους το νερό.
375123
Τα τοπία είναι όμορφα και το χρώμα της επιφάνειας της λίμνης αλλάζει ανάλογα με την απόσταση και το φως. Από μακριά είναι γκρι αλλά όσο πλησιάζεις η εικόνα είναι πιο ήπια και το νερό είναι πιο διάφανο. Ειδικά στις όχθες της η ορατότητα φτάνει μερικά μέτρα μέσα στο νερό. Η μεγάλη επιφάνεια της λίμνης επιτρέπει τον κυματισμό όταν φυσάει και αυτό είναι ομολογουμένως περίεργο θέαμα. Στις ακτές της υπάρχουν αμμουδιές με κορμούς δέντρων που έχει ξεβράσει το κύμα και αρκετοί ψαράδες που παλεύουν με τα καλάμια τους. Το νερό είναι γλυκό 100% χωρίς καμία διαφοροποίηση στην γεύση, από αυτό των εγχώριων λιμνών.
375124
375125
Πλησιάζοντας προς την Ουλάν Ουντέ και ουσιαστικά λίγα χλμ μετά το Babushkin ο δρόμος εξέρχεται και των τελευταίων βουνών και εισέρχεται σε μία μεγάλη πεδιάδα η οποία όμως περικλείεται από βουνά. Έπειτα πηγαίνει παράλληλα με τον ποταμό Selenge μέχρι την Ουλάν Ουντέ χαρίζοντας πραγματικά όμορφες εικόνες. Έχω την εντύπωση πως το νερό τελικά αποτελεί τον καταλύτη για την ομορφιά ενός τοπίου. Η βροχή έχει σταματήσει ευτυχώς περίπου 150 χλμ από την πόλη. Στην πεδιάδα όμως ο άνεμος μου την φύλαγε…
Για περίπου 30 χλμ με χτυπούσε πλάγια δυσκολεύοντας την οδήγηση αλλά και παγώνοντάς μου την όλη την δεξιά πλευρά. Η εξέλιξη αυτή με ανησύχησε (και δικαίως) διότι χρονικά ήμουν στο τρίτο δεκαήμερο του Αυγούστου και δεν είχα μπει στο πιο παγωμένο κομμάτι της χώρας (στην νότια Σιβηρία). Λίγο πριν την Ουλάν Ουντέ ο άνεμος σταμάτησε και τα φώτα της πόλης με «ζέσταναν» διώχνοντας παράλληλα τις ανησυχίες και τις σκέψεις για τον κακό καιρό. Διανυκτέρευσα εκεί και το πρωί ύστερα από μια σύντομη περιπλάνηση και ένα ατυχές περιστατικό, κινήθηκα για Μογγολία.
Την βίζα για την Μογγολία δεν κατάφερα να την αποκτήσω στην Ελλάδα. Όσοι ταξιδεύουν αεροπορικώς εκδίδουν την βίζα επιτόπου στο αεροδρόμιο, για τους εποχούμενους όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Απέκτησα όμως την βίζα στο Ιρκούτσκ εντός τριών ωρών. Η διεύθυνση του προξενείου, για όποιον ενδιαφέρεται, είναι Lapina Ulitsa 11, Irkoutsk και οι ώρες λειτουργίας 09:30 -12:00 Δευτ., Τριτ., Πεμ., Παρ. Εκεί μία υπάλληλος που μιλούσε αγγλικά μου έδωσε μία φόρμα να συμπληρώσω με τα στοιχεία μου, άφησα μία φωτογραφία τύπου διαβατηρίου και διαβατήριο και πήγα να πληρώσω το αντίτιμο της έκδοσης σε μία τράπεζα περίπου 250 μέτρα από το προξενείο. Μου είπε να επιστρέψω στο προξενείο μετά από τρεις ώρες, και προσκομίζοντας την απόδειξη της τράπεζας θα έπαιρνα την βίζα η οποία θα ήταν έτοιμη. Το κόστος έκδοσης είναι 50 $ σε ρούβλια (για τράνζιτ βίζα διάρκειας 10 ημερών) +200 ρούβλια προμήθεια της τράπεζας. Έκανα μία βόλτα στην πόλη και σε λιγότερο από τρεις ώρες είχα βίζα και διαβατήριο στα χέρια μου.
375126
375127
375128
Η Ουλάν Ουντέ είναι μια αρκετά όμορφη πόλη και σίγουρα πιο θελκτική από τις άλλες ρώσικες. Τα παλιά ξύλινα σπίτια που τα συναντάς σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας είναι πιο προσεγμένα και καλοδιατηρημένα και οι δρόμοι σχετικά πιο καθαροί και με λιγότερες λακκούβες. Η είναι πόλη χτισμένη πάνω σε λόφους και διασχίζεται από τον ποταμό Uda.
375129
375130
Το χαρακτηριστικό είναι πως ο πληθυσμός της είναι σε ποσοστό άνω του 80% σχιζομάτηδες. Όχι κινέζικα ή κορεάτικα χαρακτηριστικά αλλά Μογγολικά. Μετά το Κρασνογιάρσκ άρχισαν να πληθαίνουν οι σχιζομάτηδες και όσο πλησίαζα στο Βλαδιβοστόκ ο αριθμός τους αύξανε με γεωμετρική πρόοδο.
Το ίδιο και τα δεξιοτίμονα οχήματα. Παρατήρησα πως όλα τα Ευρωπαϊκά και Αμερικάνικα μοντέλα είναι αριστεροτίμονα. Στην Ευρωπαϊκή Ρωσία τα πιο πολλά Ιαπωνικά μοντέλα έχουν το τιμόνι αριστερά. Βαθμιαία όμως και πηγαίνοντας ανατολικά το ισοζύγιο αριστεροτίμονων προς δεξιοτίμονα ανατρέπεται με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Βλαδιβοστόκ όπου όλα τα Ιαπωνικά μοντέλα έχουν το τιμόνι δεξιά. Οι μάρκες των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν στην χώρα αντιστοιχούν σε όλους τους μεγάλους παραγωγούς αυτοκινήτων παγκοσμίως (με εξαίρεση τα αμερικάνικα που κυκλοφορούν λίγα). Ιαπωνικά, Ευρωπαϊκά, Κορεάτικα αυτοκίνητα και φορτηγά διασχίζουν τους ρωσικούς δρόμους με τα Ιαπωνικά να έχουν ελαφριά υπεροχή σε αριθμό. Σημαντικό μερίδιο κατέχει και η γνωστή σε όλους μας ΛΑΝΤΑ με πολλά μοντέλα για όλα τα πορτοφόλια. Δεν υπάρχουν πολλές λιμουζίνες αλλά η χώρα πνίγεται στο Toyota Landcruiser. (Τσάμπα πράμα 81.000€ το κομμάτι) Πνίγεται όμως.. Γεγονός επίσης είναι πως είδα πάρα πολλά αυτοκίνητα με κεραίες σιμπί κάτι που έχει λογική αν αναλογιστείς το μέγεθος των αποστάσεων.
Σημαντικότατο μερίδιο στις μεταφορές, πέρα από τα φορτηγά, έχει και ο σιδηρόδρομος και δεν αναφέρομαι στον Υπερσιβηρικό. Το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας είναι αρκετά αναπτυγμένο. Οι σταθμοί, όχι οι κεντρικοί, έχουν 4 έως 8 γραμμές. Καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού μου είδα πάρα πολλά τρένα προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι γραμμές σε όποιο σημείο και αν τις είδα ήταν τουλάχιστον διπλές και οι αμαξοστοιχίες είχαν συνήθως τρεις μηχανές και περίπου 60 βαγόνια να σέρνουν. Στην πλειοψηφία τα βαγόνια ήταν ανοικτά για μεταφορά χύδην φορτίου (μεταλλεύματα και άνθρακα) ενώ σε λίγες περιπτώσεις είδα και αμαξοστοιχίες να μεταφέρουν εμπορευματοκιβώτια (container) και δεξαμενές. Το ξεχωριστό ήταν η πυκνότητα των δρομολογίων, τόσο μεγάλη που δεν είχα ξανασυναντήσει σε καμία άλλη χώρα.
375132
375133
375134
Το πρωί στο χόστελ και αφού έβγαλα φωτογραφίες με ένα ολόκληρο πούλμαν κινέζους που μάλλον με έβλεπαν σαν εξωγήινο δοκίμασα να ξεκινήσω για Ουλάν Μπαατάρ., Κράτησα το συμπλέκτη, γύρισα το κλειδί και πάτησα το κουμπί της μίζας. Σιωπή.. Επανέλαβα πολλές φορές αλλά τίποτα. Όχι τώρα που πάω Μογγολία γαμώ την κηδεία μου σκέφτηκα. Ξεφόρτωσα τα συμπράγκαλα, είδα τις ασφάλειες κάτω από την σέλα, τον ρελέ, όλα καλά. Άρχισα να απελπίζομαι αλλά για καλή μου τύχη ανοίγοντας το βάιμπερ μου ήρθε μήνυμα από τον Φώτη που είχε βραδινή βάρδια στην Ελλάδα εκείνη την στιγμή (04:00 τα ξημερώματα).
Ο Φώτης κάτοχος και αυτός Vstrom με πιο καθαρό μυαλό και σαφώς μεγαλύτερη μηχανική εμπειρία από εμένα βρήκε το πρόβλημα και έδωσε την λύση. Το κουμπί της μίζας πιάνει βρωμιά, τρώγεται ο χαλκός και η μηχανή δεν παίρνει μπροστά. Έβαλα μπροστά το μηχανάκι με βραχυκύκλωμα και έπειτα μέχρι την Μογγολία η ιστορία πήγε με κατηφόρες, σπρώξιμο και βραχυκυκλώματα. Έτσι τσουλούσε η διαδρομή μέχρι που βρήκα σε ένα βενζινάδικο WD-40, πλάκωσα τον διακόπτη και ηρέμησα για λίγες ημέρες.
Η διαφορά της ώρας είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Συνηθίζεται, αλλά θέλει ξυπνητήρι και πρόγραμμα για να μην χάνεις πολύτιμες ώρες ηλιοφάνειας (ηλιοφάνεια – λέμε και καμια μαλακία να περάσει η ώρα). Ξεκίνησα από την Ελλάδα με τον ήλιο να δύει στις 20:00 και κατέληξα στο Βλαδιβοστόκ με τον ήλιο να δύει στις 13:30 (ώρα Ελλάδας). Η Ελλάδα με την Μόσχα μοιράζονται την ίδια χρονική ζώνη αλλά κινούμενος ανατολικά η ώρα αλλάζει με αποτέλεσμα η Ούφα να είναι 2 ώρες μπροστά, το Ομσκ 3, το Νοβοσιμπίρσκ 4, το Ιρκούτσκ 5, Η Ουλάν Ουντέ 6 και το ΒΛ 7 ώρες μπροστά.
Η διαδρομή προς τα σύνορα είναι πραγματικά μαγευτική. Ο δρόμος που οδηγεί προς την Μογγολία είναι πιο στενός από τους κύριους δρόμους της Ρωσίας με αρκετά τραντάγματα, λακκούβες και ρηγματωμένη άσφαλτο. Χρειάζεται μία μικρή προσοχή στην ταχύτητα και στις στροφές. Η πορεία ξεκινάει εντός μίας πεδιάδας που περικλείεται από βουνά.
375135
Βαθμιαία η πεδιάδα στενεύει, ο δρόμος αρχίζει να ανηφορίζει και μπαίνει μέσα σε μικρούς λόφους. Φιδογυρίζει για αρκετά χιλιόμετρα μέσα τους και μετά ξαναβγαίνει σε πεδιάδα. Άλογα και αγελάδες βόσκουν αμέριμνα, ενώ η παρουσία αετών και γερακιών είναι αισθητή και επιβλητικότατη.
375136
375137
Η πανίδα συμπληρώνεται από ένα είδος μαρμότας (σαν σκίουρος έμοιαζε) που η παρουσία του σε μεγάλους αριθμούς γέμιζε τις ατελείωτες πεδιάδες της Ρωσίας αλλά και της Μογγολίας. Στην μέση της διαδρομής για την πόλη Μάππ (στα σύνορα με την Μογγολία) βρίσκεται η πόλη Gusinoozyorsk. Χτισμένη δίπλα, στην παραλίγο ομώνυμη λίμνη Gusinoye, αποτελεί το τελευταίο μεγάλο αστικό και πρώην βιομηχανικό κέντρο της Ρωσίας προς αυτή την κατεύθυνση. Αποτελεί παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής νοοτροπίας αλλά και προσπάθειας επικοισμού της χώρας. Δίπλα σε ένα ορυχείο άνθρακα, το 1950 περίπου, οικοδομήθηκε μία ολόκληρη πόλη. Κατασκευάστηκαν υποδομές, σπίτια, σχολεία αλλά με την εξάντληση των αποθεμάτων του άνθρακα η πόλη άρχισε να παρακμάζει.
Η θέα της λίμνης με την πόλη από τους γύρω λόφους είναι ευχάριστη, οπότε μία ολιγόλεπτη στάση ήταν απαραίτητη.
375138
375139
Η πορεία συνεχίζεται μέσα από ένα πευκοδάσος και μετά πάλι μέσα από λόφους και κάπως έτσι πάει μέχρι τα σύνορα.
375140
Στο τέρμα της διαδρομής και στην πόλη Μαππ υπάρχει βενζινάδικο οπότε μπορείς να φουλάρεις. Η βενζίνη στην Μογγολία είναι λίγο πιο ακριβή με 0,71 €/ λίτρο η 95άρα και 0,62 €/ λίτρο η 92άρα. Στην χώρα παίζει πολύ η 92άρα. Στον δρόμο για Ουλάν Μπαατάρ 95άρα θα βρείτε σίγουρα στην πόλη Darkhan. Εγώ πάντως που έβαλα 92άρα τρεις φορές δεν είχα κάποιο πρόβλημα.
375141
Έφτασα στα σύνορα 08:10 ώρα Ελλάδας και μπήκα στην χώρα στις 11:00. Εννοείται πως 2 ώρες και 15 λεπτά τα έφαγα στα Ρωσικά σύνορα. Αρχικά περίμενα 1 ώρα και ένα τέταρτο να ανοίξει η πύλη για να μπω στον χώρο του τελωνείου. Ύστερα ένα μαλακισμένο (με στρατιωτική περιβολή) μου είπε περίμενε εδώ και με έβγαλε εκτός γραμμής να περιμένω δίπλα σε ένα κτίριο. Κάθε 5 λεπτά το ρώταγα τι γίνεται (στην νοηματική πάντα) και αυτό μου απαντούσε περίμενε. Εντωμεταξύ κατάλαβα πως το παραπλήσιο κτίριο έπαιζε κάποιο ρόλο γιατί έβλεπα όλο τον κόσμο να βγαίνει από τα οχήματα και τρέχοντας να πηγαίνει σε αυτό. Ρωτάω κάποιον τι γίνεται εκεί και μου απαντάει custom, two floor. Κατευθείαν αρπάζω όλα μου τα έγγραφα και ξεκινάω για τον 2ο όροφο. Το μαλακισμένο με βλέπει, έρχεται και πάει να μου πει κάτι, του κάνω νόημα πρόσεχε το μηχανάκι, τον χτυπάω και φιλικά στον ώμο και τρέχω για το γραφείο.
Στον δεύτερο όροφο υπάρχει γραφείο τελωνείου όπου σου σφραγίζουν το «customs declaration» και κρατάνε την «migration card». Μετά από 5 λεπτά ανεβαίνει και το μαλακισμένο και κάτι λέει στην υπάλληλο που σφραγίζει τα έγγραφα. Ανάμεσα στα ρώσικα τον άκουσα να λέει Γκρέτσια, μοτοτσίκλετ και λέω την γάμησα τώρα θα μείνω εδώ μέχρι το βράδυ, αλλά ευτυχώς δεν συνέβη τίποτα. Τέλειωσα και κατέβηκα στο μηχανάκι. Καπάκια πας σε άλλο φυλάκιο όπου ελέγχουν το διαβατήριο και βάζουν την σφραγίδα εξόδου από την χώρα. Εκεί η υπάλληλος έφαγε κόλλημα με τις βίζες από Ιράν και Πακιστάν και τις σφραγίδες από Τουρκία, Ουκρανία και με κράτησε σχεδόν ένα τέταρτο να με ρωτάει τι πήγες να κάνεις εκεί, τη δουλειά κάνεις, πόσα χλμ έχεις διανύσει, πως σε λένε, τι ηλικία έχεις κ.λπ
Μέσα στην ημέρα (Σάββατο) θα πάμε Μογγολία και Βλαδιβοστόκ. Την Κυριακή ευελπιστώ να φτάσουμε Ιαπωνία..
Σχόλια και κουβεντούλα εδώ (http://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=151525&p=2832039#post2832039)
Την τουρμπίνα βάζω μπρος ...
ΜΟΓΓΟΛΙΑ
Αφού επιτέλους τα κατάφερα και πέρασα στην Μογγολία, διαπίστωσα πως εκεί η διαδικασία εισόδου στην χώρα είναι πολύ απλούστερη. Πληρώνεις 100 ρούβλια στην είσοδο και σου δίνουν ένα χαρτί το οποίο συμπληρώνεις. Περνάς διαδοχικά ελέγχους και παίρνεις σφραγίδες στο χαρτί. Στην μέση της διαδικασίας μπαίνεις στο κεντρικό κτίριο όπου σου σφραγίζουν το διαβατήριο και στο τέλος πριν βγεις από το τελωνείο, αφήνεις το χαρτί στην έξοδο και αυτό είναι, είσαι στην Μογγολία.
Η είσοδος στην χώρα ήταν ακριβώς όπως την περίμενα. Η Altanbulag είναι μία υποβαθμισμένη «πόλη» στα σύνορα με παλιά βρώμικα κτίρια και αγελάδες να περιφέρονται ανάμεσά τους κτίρια και φυσικά στον δρόμο.
375154
Κινούμενος νότια ακολούθησα διαδρομή κατευθείαν για την πρωτεύουσα και πέρασα από Kyakhta, Darkhan και Bayangol. Μετά από 350 χλμ είχα φτάσει στην Ουλάν Μπαατάρ.
Ο δρόμος είναι στρωμένος με άσφαλτο αλλά με πάρα πολλά μπαλώματα και είναι αρκετά στενός. Θέλει τεράστια προσοχή στην οδήγηση και ειδικά στις διπλές προσπεράσεις. Κάποια στιγμή και περίπου 50 χλμ αφού είχα μπει στην χώρα, σε μία από τις πολλές ευθείες είδα 2 αυτοκίνητα να ξεκινούν διπλή προσπέραση. Δεν έδωσα σημασία γιατί στην Ρωσία έκαναν το ίδιο πράγμα αλλά φρόντιζαν να μαζευτούν αν έβλεπαν πως υπάρχει όχημα στην άλλη πλευρά του δρόμου. Εδώ όμως είναι Μογγολία και τα αυτοκίνητα συνέχισαν ακάθεκτα. Καθυστερημένα άρχισα να μειώνω ταχύτητα αλλά ήταν αργά. Το ένα αμάξι είχε προσπεράσει, το άλλο όμως πέρασε με χίλια δίπλα μου, σχεδόν με ακούμπησε, και εγώ ήμουνα με την μισή ρόδα στην άσφαλτο και την άλλη μισή εκτός. Παγωμένος συνέχισα για περίπου μισό χιλιόμετρο με το δάχτυλο κολλημένο στην κόρνα να φωνάζω μέσα από το κράνος «Είσαι μαλάκας;;;;»
Γενικά η οδήγηση χρήζει προσοχής γιατί πέρα από τους κάκιστους οδηγούς εντός και εκτός πόλεων, σε ένα πρωινό είδα δύο τρακαρίσματα στην Ουλάν Μπαατάρ, υπάρχει πάντα ένα πλήθος αλόγων και αγελάδων που τακτικά διασχίζουν τους δρόμους. Το εκπληκτικό είναι πως μερικές αγελάδες όταν σε βλέπουν να περνάς, σταματούν, περιμένουν να περάσεις και μετά διασχίζουν τον δρόμο.
Η υπέροχη διαδρομή πολύ γρήγορα με έκανε να ξεχάσω το περιστατικό και σύντομα «βούτηξα» μέσα στο τοπίο.
375155
375156
375157
Η Μογγολία είναι ένα απέραντο βοσκοτόπι σε υψόμετρο όμως. Λανθασμένα πολύς κόσμος έχει την εντύπωση πως η χώρα είναι μια ατελείωτη επίπεδη στέπα. Την ίδια εντύπωση είχα και εγώ μέχρι που διάβασα πως το χαμηλότερο σημείο της χώρας είναι στα 540 μέτρα !!! Η ίδια η πρωτεύουσα είναι χτισμένη στα 1350 μέτρα και ολόκληρη την χώρα την διασχίζουν τρεις οροσειρές με υψηλότερη κορυφή το όρος Κουιτέν στα 4.374 μέτρα. Γύρω σου υπάρχουν κοπάδια από αγελάδες και άλογα κυρίως. Σε μικρότερους αριθμούς υπάρχουν και πρόβατα ενώ ακόμα λιγότερα είναι τα κατσίκια . Η φάση με αυτά είναι πως φέρουν ένα απίθανο φουντωτό τρίχωμα σε σημείο πως νομίζεις πως είναι λούτρινα. Φυσικά οι καμήλες δεν θα μπορούσαν να λείπουν.
Η διαδρομή περνάει μέσα από κοιλάδες, ανεβαίνει βουνά, διασχίζει ποτάμια, περνάει δίπλα από λίμνες μέσα σε μια πράσινη πανδαισία χαμηλής βλάστησης. Σε πολλά σημεία τα «γκερ» (οι κυκλικές σκηνές των Μογγόλων) με το άσπρο τους χρώμα σπάνε το πράσινο του τοπίου και σου υπενθυμίζουν γιατί η φυλή αυτή ήταν νομαδική.
Οι αετοί και τα γεράκια αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του τοπίου και σε καθηλώνουν με την μεγαλοπρέπειά τους. Η βόσκηση των κοπαδιών γίνεται ελεύθερα ενώ οι βοσκοί χρησιμοποιούν άλογα για να κατευθύνουν τα ζώα. ΟΙ καλλιέργειες είναι ελάχιστες και αυτές που είδα είναι περιφραγμένες για ευνόητους λόγους.
Παραθέτω αρκετές φωτογραφίες αφού μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις (και ευτυχώς εδώ από πίσω δεν κρύβεται ο Αλέξης)
375172
375173
375174
Αν περάσει ένα τέτοιο κοπάδι να περάσει από την Πάρνηθα δεν θα αφήσει κολυμπιθρόξυλο !!!
Μέσα από μία χορταστική διαδρομή έφτασα στην Ουλάν Μπαατάρ (η κυριολεξία είναι «Κόκκινος Ήρωας»). Η πρωτεύουσα είναι μία αναπτυσσόμενη σύγχρονη πόλη. Το κομμάτι αυτό είναι καθαρό. Η ανάπτυξη όμως γίνεται σταδιακά και έτσι υπάρχουν και γειτονιές με χαμόσπιτα και σκουπίδια κοντά στο κέντρο της πόλης. Αυτό είναι το τίμημα της «δυτικού τύπου» ανάπτυξης όλων των πρώην «κόκκινων» Δημοκρατιών. Η Μογγολία με έκταση περίπου 1.500.000 χλμ2 (19η στον κόσμο) αλλά πληθυσμό μόλις 3.000.000 έχει ΑΕΠ περίπου 15 δις $.λίγο παραπάνω δηλαδή από ότι μας στοίχισαν οι Ολυμπιακοί. Συνεπώς η ανάπτυξη αργεί πολύ να έρθει. Αυτός είναι και ο λόγος που η πλειοψηφία των δρόμων είναι χωμάτινοι, γιατί δεν υπάρχει χρήμα να πέσει άσφαλτος (ευτυχώς δηλαδή).
Η θερμοκρασία και εδώ ήταν ο μεγάλος άγνωστος. Ήθελα να ήξερα ποιος μαλάκας έγραφε στο booking ,3 μέρες πριν φτάσω στην χώρα, πως στο ξενοδοχείο που έμεινε δεν λειτουργούσε το κλιματιστικό και έκανε πολύ ζέστη, και ζήτησε ανεμιστήρα από την ρεσεψιόν κ.λπ. γιατί εγώ μπήκα στην πρωτεύουσα με 5ο C και το κρύο έπεφτε βαρύ… Εκεί που έλεγα πως θα ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μου, πήρα τα (να μην πω τι πήρα)…
Το πρωί άφησα το μηχανάκι για ξεκούραση και βγήκα να περπατήσω στην πόλη. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να δεις όπως το μουσείο εθνικής ιστορίας, ένα μικρότερο μουσείο που εκτίθενται σκελετοί δεινοσαύρων και διάφορα άλλα απολιθώματα, μία περιοχή (Gandan Monastery District) γεμάτη βουδιστικούς ναούς και ένα τεράστιο άγαλμα του Βούδα και πολλά άλλα.
Παραθέτω άλλο ένα μαραθώνιο φωτογραφιών.
375177
375178
έπλεξαν όπως και να το δεις ...
375179
375186
375187
Όλα τα λεφτά !!! (νομίζω ότι ήθελε να γράψει hooligan αλλά κάπου τα μπέρδεψε)
375188
375189
Η αυθεντική πανοπλία στρατηγού του Τζένγκις Χαν (έτσι λένε τουλάχιστον)
375190
375191
375192
375193
375194
Μογγόλος Πάδρε μετα του ομολόγου του ..
375195
Το τεράστιο άγαλμα του Βούδα
375196
375197
Περίπου 50 χλμ έξω από την πόλη στην όχθη του ποταμού Τούουλ δεσπόζει το έφιππο άγαλμα του Τζένγκις Χαν, το μεγαλύτερο στο είδος του σε ολόκληρο τον κόσμο. Για όσους θέλουν να αφιερώσουν χρόνο στην χώρα, 200 χλμ νότια από την πρωτεύουσα ξεκινάει η έρημος Γκόμπι και αυτό το μέρος είναι ένα ταξίδι από μόνο του.
Στο μουσείο Εθνικής ιστορίας αναφέρεται και την χαρακτηριστική συμβολή του βαρώνου Ούγκερν (Robert Nickolaus Maximillian von Ungern-Sternberg) ο οποίος κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης πήρε τον στρατό του (γιατί οι επαναστάτες θα του έπαιρναν το κεφάλι) και μετέβη στην Μογγολία όπου και βοήθησε τους Μογγόλους να νικήσουν τους Κινέζους στην αποφασιστική μάχη της Ουργκά (σημερινή πρωτεύουσα). Η wikipedia τον χαρακτηρίζει τυχοδιώκτη, η Αγγλική έκδοση «τρελό βαρώνο» οπότε αξίζει λίγη εντρύφηση στην ταραχώδη ιστορία της ζωής του αλλά και της συνολικότερης περιόδου.
Η πληροφορίας της ημέρας από το μουσείο ήταν πως το 32% του πληθυσμού της χώρας ζει σε αστικά κέντρα και κυρίως στην πρωτεύουσα, άρα υπάρχουν περίπου 2.000.000 νομάδες στην ύπαιθρο και στα χωριά.
375199
Φυσιογνωμικά σαν λαός είναι μετρίου αναστήματος ενώ σαν χαρακτήρες είναι αρκετά φιλικοί. Αν ρωτήσεις κάποιον στον δρόμο (στην πρωτεύουσα) αυτός ευχάριστα θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει, αλλά αν είναι στο τιμόνι μπορεί και να προσπαθήσει να σε πατήσει. Βιασύνη, απροσεξία και επιθετική οδήγηση, συνθέτουν το σκηνικό εντός και εκτός πρωτεύουσας για αυτό είτε εποχούμενοι, είτε πεζοί μετακινούμαστε με προσοχή.
Το εκτεταμένο οδικό δίκτυο της χώρας διασχίζεται από ιαπωνικά δεξιοτίμονα αυτοκίνητα και πλην κάποιων σημείων δεν είναι ασφαλτοστρωμένο και λόγω έλλειψης πόρων δεν προβλέπεται να ασφαλτοστρωθεί σύντομα. (και πάλι ευτυχώς). Προσοχή θέλει και στις εισόδους και εξόδους από την χώρα διότι δεν προορίζονται όλες για οχήματα. Κάποιες είναι μόνο για πεζούς, ενώ κάποιες (όπως η Ereen στα ΒΑ της χώρας) εξυπηρετούν αποκλειστικά φορτηγά για εισαγωγή καυσίμων.
Πέρασα τρεις μέρες στην Μογγολία για να γεμίσω μπαταρίες και να ξεκουραστώ. Άλλωστε το πρόβλημα με την εκκίνηση της μηχανής, τα καλάμια που έχαναν λάδια αλλά και το κρύο (8οC στις 10:30 το πρωί) με απέτρεψαν από οποιαδήποτε άλλη περιπλάνηση.
375200
Μογγολία σου λέει ο άλλος, ήλιος και ζέστη .. Τον ήπιαμε κλαρίνο ... Το να βλέπεις την ανάσα σου, Αύγουστο μήνα, και να περιμένεις πότε θα ανέβει λίγο ο ήλιος στον ουρανό για να ζεστάνει το περιβάλλον γύρω σου είναι αρκετά αποκαρδιωτικό από μόνο του.
Πήρα τον δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας την ίδια διαδρομή. Μέσα σε 25 λεπτά ξεμπέρδεψα με το τελωνείο στην Μογγολία αλλά για την Ρωσία χρειάστηκα μιάμιση ώρα και αυτό από κέντα γιατί προσπέρασα δέκα αυτοκίνητα στην σειρά, αλλιώς θα έχανα άλλη μία ώρα.
ΠΑΑΑΑΛΙ ΡΩΣΙΑ ..
Στα σύνορα επέλεξα μία διαδρομή ανατολικά από αυτήν που βγάζει στην Ουλάν Ουντέ. Η διαδρομή αυτή σε βγάζει στον κεντρικό δρόμο για Τσιτά και έτσι θα γλύτωνα περίπου 200 χλμ. Μετά από λίγα χιλιόμετρα πέφτω πάνω σε ένα πορθμείο. Ένας ποταμός, όχι μεγάλος, και δύο μαούνες μία σε κάθε όχθη, μαρτυρούσαν την διαδικασία.
375201
375202
Έφτασα 15:27 τοπική ώρα. Μαζί με εμένα περίμεναν και αρκετά αυτοκίνητα οπότε και ρωτάω έναν οδηγό πότε θα φύγουμε. Μου γράφει στο κινητό του 16:00. Ωραία λέω πλησιάζει η ώρα. Τρώω κάτι, η ώρα περνάει, έχει έναν απίστευτο ήλιο και έχω ψιλογλαρώσει. Κοιτάζω την στολή μου, ίσως να ήταν ότι πιο βρώμικο κυκλοφορούσε στην Επαρχία. Δεν γαμιέται λέω, σκετάκι την πέφτω για λίγο σε παραπλήσιο γρασιδόχωμα και με το τανκμπαγκ σαν μαξιλάρι ψιλοκοιμάμαι .
Ξαφνικά συνειδητοποιώ πως έχει πάει 16:45 και εγώ είμαι ακόμα εκεί. Περίπου 100 μέτρα από εκεί που ήμασταν σταθμευμένοι είχε μία μάντρα από λαμαρίνα. Ακούγονταν διάφοροι θόρυβοι αλλά και κάποιοι οδηγοί μπαινόβγαιναν εκεί, οπότε θα έχει κάποια σχέση με τις βάρκες σκέφτηκα. Δυστυχώς όταν έφτασα εκεί διαπίστωσα πως είχε και παραείχει. Ένας τύπος ξαπλωμένος να κάνει ηλεκτροκόλληση στα ίσαλα μιας βάρκας με έκανε και κατάλαβα κατευθείαν το σενάριο. Στην νοηματική ρωτάω πότε θα είναι έτοιμη η βάρκα και ένα σήκωμα των ώμων ήταν η απάντηση.
Έφυγα σχεδόν τρέχοντας βρίζοντας και παραμιλώντας πως δεν είναι δυνατόν γαμώ την κηδεία μου, όποτε φεύγω από την Ελλάδα να μην μπορώ να μπω ούτε σε μία γαμώβαρκα για να περάσω ένα γαμοπόταμο. Δεν είναι δυνατόν γαμώ την κηδεία μου…
Περισσότερο νευριασμένος, παρά απογοητευμένος επέστρεψα στον κεντρικό δρόμο για Ουλάν Ουντέ. Λίγο μετά την πόλη και πηγαίνοντας προς την Τσιτά, ο δρόμος ακολουθεί κοινή πορεία με τον ποταμό Selenge. Νερό, πρασινάδα και οδήγηση σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με το νερό αλλά και στενός δρόμος με κίνηση.
375203
Η ιστορία αυτή κράτησε περίπου 20 χλμ. Μετά ο δρόμος άνοιξε αλλά έπεσε πάνω σε έργα, δηλαδή άλλα 20 χλμ χωματόδρομου (που έστρωναν) με λακκούβες και χαλίκι. Έπεσε η ταχύτητα και μαζί της έπεσε και η νύχτα και η θερμοκρασία, αλλά δυστυχώς απότομα. Από καθαρή τύχη γλύτωσα ένα μεγαλειώδες τουμπίδι σε απάτητο χαλίκι και μετά από περίπου μισή ώρα ξαναβγήκα σε άσφαλτο.
375204
Οι δυσάρεστες όμως εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εδώ. Τα φώτα της μηχανής άρχισαν να μου κάνουν νερά, να τρεμοπαίζουν και στιγμιαία έσβησαν κιόλας. Δεύτερο τουμπίδι που γλύτωσα σε μία μέρα .Ωραία λέω.
Σταμάτησα, έβγαλα έναν πάρα πολύ καλό φακό που έχω τον στερέωσα με ταινία χαρτοκιβωτίου (απαραίτητη σε κάθε ταξίδι) από φόβο μην σβήσουν πάλι τα φώτα και συνέχισα.
Μείωσα και άλλο την ταχύτητα στα 50 περίπου χλμ και προς μεγάλη μου απογοήτευση την άσφαλτο ακολουθούσε άλλος χωματόδρομος και μετά πάλι άσφαλτος και μετά πάλι χωματόδρομος και έτσι πήγαινε το έργο. Τα φώτα δεν ξαναπαρουσίασαν πρόβλημα οπότε δειλά δειλά αύξησα την ταχύτητα αλλά το κρύο συνέχιζε και ήταν απάλευτο. Έμπαινα στο πιο απομονωμένο οδικό κομμάτι της χώρας (νότια Σιβηρία) με την Τσιτά να απέχει 350 χλμ. Χωρίς πολύ σκέψη και κοκαλωμένος από το κρύο, βρήκα ένα κλειστό βενζινάδικο, έστησα σκηνή και καληνύχτα.
375205
Το πρωί ξύπνησα παγοκολόνα, όχι πως κατάφερα και να κοιμηθώ συνεχόμενα. Το ρολόι έδειχνε 10:00 τοπική και έβλεπες την ανάσα σου όταν ανάπνεες. Το θερμόμετρο έδειχνε 5ο C και 1000 μέτρα υψόμετρο, όλα καλά και όλα ωραία στο τρίτο δεκαήμερο του Αυγούστου, ένα αρκουδοτόμαρο γιατί δεν πήρα να φορέσω;
Συνέχισα για Chernyshevsk (Τσερνισέβσκ), Mogocha (Μογκατσά), Αmazar, Skovorodino, Magdagachi, Tu, Belogorsk. Σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής τα βενζινάδικα, τα μοτέλ (gostinitsa), τα «καφέ», οι πόλεις και τα χωριά (τα περισσότερα εκτός δρόμου), είναι περιορισμένα και σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η κίνηση είναι ελάχιστη ενώ κάμερες και μπλόκα ανύπαρκτα. Ο δρόμος κινείται ανάμεσα στα 500 με 1000 μέτρα ανάμεσα από βουνά. Γύρω μου υπάρχει μία θάλασσα από δέντρα ... Μία καταπράσινη διαδρομή. Η άγρια ζωή είναι στα φόρτε της εδώ με πάμπολλα γεράκια να διασχίζουν τον ουρανό ενώ όταν νυχτώνει σίγουρα θα δείτε και ζαρκάδια να προσπαθούν να διασχίσουν τον δρόμο για αυτό χρειάζεται και προσοχή. Ενώ η ποιότητα της ασφάλτου είναι σχετικά καλή, μεγάλα κομμάτια του οδοστρώματος έχουν υποστεί καθίζηση και αυτό δυσκολεύει την οδήγηση κάπως. Η θερμοκρασία κυμαίνεται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα (τριγύρω από τους 10ο C) και αυτό όταν έχει ήλιο. Πραγματικά ήλιος με δόντια!! Όταν πέφτει το σκοτάδι καλό είναι να μην το πολυκουράζεις γιατί παγώνεις πάνω στην σέλα.
375207
375208
Λόγω νύχτας και κρύου βρήκα, όπως την προηγούμενη ημέρα, ένα βενζινάδικο και πήγα να στήσω σκηνή. Βρίσκω ένα εξαιρετικό γρασιδάκι πίσω από το κτίριο του βενζινάδικου και αρχίζω να ξεπακετάρω. Ξαφνικά και όπως γυρνούσα γύρω από το μηχανάκι βγάζοντας πράγματα πιάνω με την άκρη του ματιού μου κάτι σαν φράχτη πάνω σε λοφάκι ούτε στα 10 μέτρα από εμένα. Πλησιάζω πιο κοντά και βλέπω ένα υπέροχο νεκροταφείο με κάργα μνήματα και ψόφιους. Σκέφτομαι πως αν ήμουν κηδειάς δεν θα είχα πρόβλημα αλλά το να ξαπλώσω στην μέση του πουθενά, στο πήχτρα σκοτάδι, εκεί που είναι ξαπλωμένοι και άλλοι, κάτω όμως από το έδαφος είναι κάτι το οποίο με κάνει να νιώθω άβολα. Δηλαδή για να είμαι ειλικρινής υπερβολικά πολύ άβολα.
375209
Σε χρόνο dt ξαναμάζεψα τα πράγματα και έφυγα σφαίρα από τον χώρο. Ενώ ξεπάγιαζα στην σέλα για καλή μου τύχη 40 χλμ πιο πέρα βρήκα ένα μοτέλ και την έπεσα.
Στο Belogorsk ο δρόμος έχει αφήσει τα βουνά και έχει κατέβει σε πεδιάδες. Το κρύο επιτέλους έχει αρχίσει να υποχωρεί και τα πρώτα σημάδια αστικού ιστού κάνουν την επανεφάνισή τους. Παρόλα αυτά όμως το τοπίο παραμένει άγριο. Συνεχίζω για Romny, Zavitinsk, Birobidzhan και Khabarovsk. Tα τελευταία 700 χλμ ανέγγιχτης φύσης και σχετικής απομόνωσης. Το τοπίο διαφοροποιείται μόνο ως προς την εναλλαγή δασών, λιβαδιών και καλλιεργούμενων εκτάσεων χωρίς να προσδίδει κάτι το διαφορετικό στο κουρασμένο από την μονοτονία βλέμμα μου.
Όταν έφτασα στο Khabarovsk ήξερα πως έμεναν άλλα 800 χλμ για το Βλαδιβοστόκ και το τέλος της Ασίας,. Επιτέλους σκέφτηκα και ξεκίνησα να διασχίζω την πόλη. Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη της ευρύτερης περιοχής την οποία διασχίζει ο τεράστιος ποταμός Αμούρ, ο οποίος αφού συνταξιδέψει με τα σύνορα Ρωσίας και Κίνας συνεχίζει μέχρι το Χαρμπίν στην ΒΑ Κίνα. Το Khabarovsk μου φάνηκε σαν άλλη μία σκονισμένη τεράστια βιομηχανική πόλη. Ο δρόμος περνάει υποχρεωτικά μέσα από ολόκληρη την πόλη προσθέτοντας καθυστέρηση και αρκετό καυσαέριο στην ήδη σκοτεινιασμένη ημέρα.
375210
375211
Μετά την έξοδο συνειδητοποιώ πως η κίνηση έχει αυξηθεί αισθητά. Ένας δυνατός πλάγιος άνεμος αρχίζει το σφυροκόπημα και το μηχανάκι πάει βάρκα γυαλό για καμιά 50αριά χιλιόμετρα. Είμαι όμως δίπλα στον στόχο και βλέπω μέσα στο μυαλό μου τα χλμ να μετράνε αντίστροφα για το ρημάδι το ΒΛ. Ξαφνικά ο άνεμος σταματάει και αναθάρρησα. Επιτέλους σκέφτηκα, θα ταξιδέψω λίγο ανθρώπινα γιατί από τις 20/08/16 με πάει κρύο 6ο με 12ο C και βροχή.
Ναι αμέ, πως το θες; Πιάνει μια βροχή και με πάει τρένο μέχρι το ΒΛ. Εφτακόσια χιλιόμετρα συνεχής, ασταμάτητη, ξεφτιλισμένη βροχή. Μου έφυγε η ούγια. Ούτε εγώ θυμάμαι πόσα μπινελίκια έριξα τις επόμενες δέκα ώρες μέχρι να φτάσω στο ΒΛ. Το 2010 είχα φάει από τα σύνορα της Αυστρίας (Brenner) μέχρι την Μπολώνια, 400 χλμ βροχή και το έπαιζα και ξύπνιος σε κάτι συζητήσεις …. Τώρα όμως … Ο γαμάω δε κάλυτερ.
Πνίγηκα. Εναγωνίως έψαχνα την κιβωτό του Νώε αλλά μάταια. Δεν έχω ξαναβραχεί έτσι. Μούσκεψαν τα πάντα, τα πάντα όλα όμως, ακόμα και τα πράγματα μέσα στην βαλίτσα ήταν όλα νοτισμένα. Ευτυχώς είχα προνοήσει και όλα τα έγγραφα τα είχα αποθηκεύσει αεροστεγώς μέσα σε σακούλες. Ευτυχώς… Κάποια στιγμή θυμήθηκα τον Χαζίμ, ένα καθιστό βουνό από το Κιργιστάν που είχα συναντήσει το προηγούμενο βράδυ σε ένα μοτέλ και μου έλεγε πως μένει στο Βλαδιβιστόκ και πως τέτοια εποχή του χρόνου το ΒΛ έχει απίστευτη ηλιοφάνεια. Είναι προφανές πως ζούσε σε άλλη διάσταση…
Με πεσμένα αυτιά και αρκετά εξαντλημένος, αφού πέρασα και ένα υπό κατασκευή δρόμο και έμοιαζα σαν να έκανα εντουράδα όλο τον Πάρνωνα έφτασα νύχτα με βροχή στο ΒΛ, τελείως διαφορετικά από ότι φανταζόμουνα.
375213
375214
Βρήκα wifi σε ένα βενζινάδικο και έκλεισα δωμάτιο στο Sakura Hostel. Κομβικό σημείο το χόστελ γιατί εκεί γνώρισα τον Όλεγκ. Μια σαμαροπαϊδα από το Μουρμάνσκ που είχε έρθει στο ΒΛ για καγιάκ. Ο ρόλος του είχε τεράστια σημασία για τον εκτελωνισμό της μηχανής. Στην πόλη κάθισα δύο βράδια. Για την ιστορία Βλαδιβοστόκ σημαίνει «Κυρίαρχος της Ανατολής» αν και λόγο νερού θα έλεγα πως «Κυρίαρχος της βροχής» του πάει καλύτερα. Σημειωτέων πως η βροχή, σύμφωνα με τα δελτία καιρού, συνέχισε επιπλέον τρεις μέρες αφότου έφυγα και ήταν απελπιστικά συνεχής…
Μάταια προσπάθησα να στεγνώσω τα ρούχα μου. Τρεις μέρες είχε τέτοια υγρασία και έριχνε τόσο νερό που πέρα από μπλουζάκια και εσώρουχα τίποτα άλλο δεν μπορούσε να στεγνώσει. Από την υγρασία οι μπότες μύριζαν λες και είχε πεθάνει κανα γατί εκεί μέσα ενώ η στολή άστο… Ευτυχώς βρήκα μία κολώνια τύπου Μυρτώ και τα πλάκωσα οπότε μετά μύριζα σαν το μικρό σπίτι στο λιβάδι. Οριστική «κάθαρση» επήλθε στην ιαπωνία.
Το θετικό ήταν πως ο Όλεγκ μιλούσε αγγλικά και δέχθηκε να με βοηθήσει με τις διαδικασίες έκδοσης εισιτηρίου και εκτελωνισμού. Εσκεμμένα πριν έγραψα το όνομα του χόστελ γιατί είναι στο κέντρο της πόλης και με το πόδι το λιμάνι απέχει περίπου 12 λεπτά. Κάτω από το κτήριο του λιμανιού υπάρχει και ο σιδηροδρομικός σταθμός που ξεκινάει και ο υπερσιβηρικός. Δίπλα στις ράγες υπάρχει σαν έκθεμα μία από τις πρώτες ατμομηχανές που χρησιμοποιήθηκαν.
375216
375217
375218
Μέσα στο λιμάνι
375219
το γραφείο που μας ενδιαφέρει είναι αυτό της DBS και βρίσκεται στα αριστερά της εισόδου όπως μπαίνεις.
375220
Η υπάλληλος που μιλάει αγγλικά (και κορεάτικα για όποιον ενδιαφέρεται) είναι η Όλγα και αυτή είναι ο σωστός άνθρωπος για να συνεννοηθείς. Το γραφείο της βρίσκεται πίσω από τον γκισέ. Όταν πήγα με τον Όλεγκ ο κουμανταδόρος του γραφείου μου είπε πως με 150 $ μου κανονίζει τον εκτελωνισμό της μήχανης. Του είπα ξέχασέ το και έβαλα τον Όλεγκ να ρωτήσει την διαδικασία. Η διαδικασία είναι περίπλοκη αλλά συλλήβδην έχει ως εξής: Πας στο τελωνείο σε ένα λόφο περίπου 3 χλμ από το λιμάνι, εμείς πήραμε λεωφορείο. Στο ισόγειο του κτιρίου στα γραφείο 816 προσκομίζεις φωτοαντίγραφα από τα έγγραφά σου μαζί με τα πρωτότυπα. Συμπληρώνεις μία αίτηση στα ρώσικα (υπόδειγμα μας είχε δώσει ο κουμανταδόρος στο γραφείο της DBS) και περιμένεις γιατί ή ώρα έχει πάει 12:00 και έχουν μέχρι της 13:00 διάλλειμα για φαγητό σε όλη την χώρα. Αφού το τελωνείο σου σφραγίσει το «customs declaration» επιστρέφεις στο λιμάνι και μπορείς να πας την μηχανή στον χώρο φόρτωσης εντός του λιμανιού. Άπαξ και το μηχανάκι περάσει την πύλη του λιμανιού μετά το ξαναβλέπεις μέσα στο πλοίο (αν σε αφήσουν) αλλιώς στην Ιαπωνία. Το μηχανάκι πάντως πρέπει να μπει μέσα στο λιμάνι μία μέρα πριν από την αναχώρηση και σε ώρες γραφείου. Έπειτα υπάλληλος του λιμανιού το βάζει μέσα στο πλοίο. Επιστρέφοντας στην εταιρία σου τυπώνουν άλλα τρία έγγραφα και κατεβαίνεις απέναντι από τις γραμμές του τρένου, στο ύψος της θάλασσας στο γραφείο 121.
375221
Εκ νέου σφραγίδες και μετά σε άλλο γραφείο όπου πληρώνεις 1.500 ρούβλια για το φορτίο. Με την απόδειξη πληρωμής, τα χαρτιά από το τελωνείο και τα σφραγισμένα από το γραφείο 121 ξαναπάς στα γραφεία της εταιρίας όπου πληρώνεις 600 $ για μηχανάκι > 600 cc, 153 $ για τον αναβάτη (όλα σε ρούβλια) + 760 ρούβλια δημοτικό φόρο την ημέρα της αναχώρησης. (Περίπου 780 $ όλα μαζί). Σας φαίνεται ακριβό; Έχει και ΕΝΦΙΑ στην Ιαπωνία για επιδόρπιο ..
Μετά από όλη αυτή την διαδικασία είσαι έτοιμος για αναχώρηση…
Το ΒΛ δεν έχει πολλά πράγματα να δεις. Μία πλατεία (ανεξαρτησίας), ένα υποβρύχιο τύπου S-56 που έδρασε στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και που τώρα το έχουν μετατρέψει σε μουσείο και λίγα ακόμα. Είναι όμορφη πόλη όμως με πολλά καινούργια κτίρια και υψομετρικές διαφορές. Δύο τεράστιες γέφυρες δεσπόζουν στο οπτικό σου πεδίο. Η μία ενώνει το νησί Ρούσκι με την χερσόνησο ενώ η άλλη αποτελεί συντόμευση από την ενδοχώρα για να βρεθεί κανείς κατευθείαν μέσα στην πόλη (δρόμος Α-370). Η αύρα αυτής της πόλης είναι διαφορετική από την υπόλοιπη Ρωσία, κάτι που την κάνει να ξεχωρίζει ευχάριστα.
375224
375225
Διαβάζοντας λίγα πράγματα για την ιστορία της έμαθα πως μέχρι το 1992 η πόλη ήταν κλειστή για τους ξένους. Η εξήγηση που σκέφτηκα ήταν πως εκεί, χρόνια τώρα, ελλιμενίζεται ο ρωσικός στόλος του Ειρηνικού ωκεανού και της Ιαπωνικής θάλασσας.
375232
Το 1959 ο Χρουστσόφ (1953-1964) επιστρέφοντας από ένα ταξίδι του στις Η.Π.Α. αδελφοποίησε την πόλη με τον Σαν Φρανσίσκο. Εξαιτίας ενός Ασιατικού συνεδρίου που διεξήχθη στην πόλη λίγο μετά την έλευση του 2000 ολόκληρο το ΒΛ δέχθηκε πολεοδομικές επεμβάσεις και άφθονο χρήμα προκειμένου, επιτυχημένα, να μεταμορφωθεί σε δυτικού τύπου πόλη.
Το πλοίο φεύγει κάθε Τετάρτη στις 14:00 (τοπική) και αφού κάνει μια 6άωρη στάση στο λιμάνι Donghae στην Ν.Κορέα (την Πέμπτη), συνεχίζει για Ιαπωνία και Sakaiminato όπου και φτάνει την Παρασκευή στις 09:00 (ώρα Ιαπωνίας). Έτσι λέει το πρόγραμμα γιατί φυσικά στην πραγματικότητα άλλα πράγματα συνέβησαν..
375233
Λόγω Όλεγκ πιάσαμε κολλητιλίκια με την Όλγα και μας είπε πως το πλοίο την Τετάρτη θα αργήσει να σαλπάρει και πως αντί για ώρα προσέλευσης 12:00 (ζητάνε να είσαι δύο ώρες πριν την αναχώρηση στο λιμάνι) να πάω στις 19:00 γιατί το πλοίο θα έφευγε στις 21:00. Τρίχες κατσαρές, ξεκινήσαμε Τετάρτη 22:30 με βροχή και με έναν τυφώνα να έρχεται από την Ιαπωνία προς το ΒΛ. Ευχαρίστησα θερμά τον Όλεγκ γιατί εκτός από παρέα, μου έλυσε πολλές απορίες σχετικά με την χώρα και τον λαό, χώρια που με γλύτωσε και 150$ και πήγα στο λιμάνι περιμένοντας την ώρα της αναχώρησης. Εκεί ένα συνοθύλλευμα από πολίτες, στρατιώτες, ελάχιστους Ευρωπαίους και πολλούς Κορεάτες βοήθησε να περάσει ο χρόνος μου ευχάριστα είτε κουβεντιάζοντας είτε απλά παρατηρώντας τις αντιδράσεις και το φέρσιμό τους.
375234
375235
κράνος ρεεεεεεεεεεεεεεε
Το πλοίο «Eastern Dream» έχει κοινόχρηστα ντουζ και τουαλέτες, καμπίνες με 2 ή 6 ή 8 κουκέτες και καμπίνες με τατάμι (κοινώς στρωματσάδα). Υπάρχει μίνι κατάστημα εντός που πουλάει μεταξύ άλλων ζαχαρώδη και νουντλς σε τιμές φαρμακείου φυσικά. Υπάρχουν και δύο ψύκτες με ζεστό και κρύο νερό που είναι εξαιρετικά χρήσιμοι. Πρωινό 5.000 γουάν ή 5 $ και μεσημεριανό ή βραδινό από 10.000 γουάν ή 10$. Πρίζες δεν υπάρχουν μέσα στο πλοίο εκτός από μερικές καμπίνες και ζητάνε 1$/συσκευή για να την φορτίσουν. Επίσης ζητάνε και 3$/πετσέτα για όποιον θέλει να κάνει μπάνιο. Στο αποκορύφωμα της γελοιότητας και της ξεφτίλας το πλήρωμα γυρνάει στις τουαλέτες και βγάζει από τις πρίζες όποιες συσκευές βρει. Προσοχή στα πράγματά σας γιατί το πλήρωμα είναι και ελαφροχέρικο. Σε μία αλλαγή καμπίνας μου έφαγαν, πετσέτες και μπλουζάκια. Μην περιμένετε να βρείτε το δίκιο σας, γιατί οι υπάλληλοι είναι όλο υπόκλιση και «θα το τακτοποιήσουμε» αλλά φυσικά τίποτα δεν συμβαίνει, ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να σε ειδοποιήσουν πως δεν βρέθηκε τίποτα. (πως να βρεθεί αφού αυτοί τα πήραν)
375236
375237
Η καθυστέρηση του απόπλου φυσικά είχε συνέπειες. Αντί να φτάσουμε στην Ν.Κορέα Πέμπτη πρωί, φτάσαμε Πέμπτη βράδυ και για δικούς τους ακατανόητους λόγους, το πλοίο διανυκτέρευσε αρόδο στην Donghae και προσέγγισε την αποβάθρα την Παρασκευή το πρωί. Αυτό φυσικά καθυστέρησε την άφιξη στην Ιαπωνία μία ολόκληρη ημέρα. Είπα και εγώ, θα μπω σε πλοίο εκτός Ελλάδας και δεν θα γαμηθεί το σύμπαν; Είχε και θάλασσα μέχρι την Ν.Κορέα αλλά είμαι από τους τυχερούς που δεν τους ενοχλεί. Απεναντίας αυτό το ταρακούνημα με διασκεδάζει.
375238
Μετά την Κορέα η θάλασσα μαλάκωσε και έκανε την εμφάνισή του ένας μεγάλος στόλος από ψαροκάικα που θύμιζαν πιο πολύ ρινγκ του ΜΜΑ ή εικόνα από το Silent hill I (για τους πιο παλιούς).
375239
Αρνητικό γεγονός είναι πως κανένας από τα μέλη του πληρώματος δεν είπε, ανακοίνωσε, πληροφόρησε, γνωστοποίησε πως θα υπάρξει καθυστέρηση. Αφού συνειδητοποίησα τι είχε γίνει έφυγα σφαίρα και βρήκα τον αντιπρόσωπο του γραφείου της DBS (πάντα ταξιδεύει ένας) και τον ρώτησα αν δουλεύουν τα τελωνεία στην Ιαπωνία το Σάββατο. Μόλις άρχισε να μου τα μασάει έβγαλα το ημερολόγιό μου και του είπα πως είμαι δημοσιογράφος (παραμύθι) και πως με το που πατήσω το πόδι μου στην Ιαπωνία θα τα βγάλω όλα στο ίντερνετ και στις εφημερίδες. Δεν ξέρω αν το κόλπο έπιασε αλλά με την αποβίβαση στο Σακαϊμινάτο ο υπεύθυνος της εταιρίας μου είπε πως έχουν όλα κανονιστεί και πως θα περιμένει τελωνειακός υπάλληλος για να διεκπεραιώσει τα έγγραφα της μηχανής. Τελικά τα τελωνεία όντως δεν δουλεύουν στην Ιαπωνία το Σαββατοκύριακο (τουλάχιστον για τον εκτελωνισμό της μηχανής) οπότε ο DBSάς σίγουρα έκανε κάποιο διακανονισμό.
Πάρτε και μερικές εικόνες εντός του πλοίου.
375241
375242
Όποιος επιθυμεί να μεταβεί στην χώρα με το πλοίο καλό θα είναι να κάνει κάποιο κουμάντο με προμήθειες που θα πάρει από την Ρωσία και θα χρησιμοποιήσει κατα την διάρκεια του ταξιδιού. Επειδή όμως και η Ιαπωνία είναι πανάκριβη χώρα καλό θα είναι το πλάνο να περιλαμβάνει και αυτήν.
Ν. ΚΟΡΕΑ
Η Donghae είναι μία πόλη λιμάνι προσεγμένη και καθαρή. Συμπληρώνεις εντός πλοίου δύο χαρτιά για να αποβιβαστείς (άνευ μηχανής) και μετά από σύντομες τελωνειακές διαπιστώσεις μπαίνεις στην χώρα για κανα πεντάωρο. Αναλογία: 1€ = 1250 Γουάν. Άλλαξα 20 ευρώ και βγήκα μία βόλτα στην πόλη. Ακολούθησε και ένα ζευγάρι Ιταλών (Ματέο και Βαλεντίνα - και αυτοί με μηχανές) που γνώρισα μέσα στο πλοίο. Τα μηχανάκια μας ήταν και τα μόνα που μετέφερε το πλοίο. Το κομμάτι της πόλης που βρίσκεται πέριξ του λιμανιού χαρακτηρίζεται από χαμηλά μικρά σπίτια με κήπο (πιπεριές, κολοκύθια, κρεμμύδια, σκόρδα) και μικρά εμπορικά καταστήματα και εστιατόρια. Εντύπωση μου έκανε πως κάθε σπίτι είχε και έναν κήπο με καλλιέργειες. Στα δε εμπορικά πουλιόταν σε αφθονία αποξηραμένο ψάρι (συσκευασμένο ή χύμα), ενώ οι τιμές για τα φρούτα ήταν απλησίαστες (4,5€ το κιλό τα νεκταρίνια).
375243
375244
375245
Έκανα το λάθος και πείστηκα από τους Ιταλούς να κάτσουμε να φάμε σε ένα παραδοσιακό κορεάτικο εστιατόριο. Τι το θελα; Δεν γνώριζα πως η κουζίνα τους είναι τόσο καυτερή. Μετά τις πρώτες μπουκιές ΠΗ-ΔΗ-ΞΑ . :cry::cry::cry::cry::cry::cry::cry: Δεν έχω ξαναφάει (και ούτε θέλω) κάτι τόσο καυτερό. Μέχρι και το νερό τους έκαιγε. Πήρα φωτιά και ακόμα τρέχω…
Κοιτάξτε πόσο αθώα φαίνονται τα πιάτα…
375246
Τα παράτησα και βγήκα έξω σε έναν παρακείμενο φούρνο με σκοπό να αγοράσω κάτι γλυκό για να ισιώσω. Πήρα κάτι σαν τσουρέκι με σοκολάτα αλλά στην πρώτη δαγκωνιά έφαγα και την δεύτερη κρυάδα. Η σοκολάτα στην Ν.Κορέα, όπως και στην Ρωσία, όπως και στην Ιαπωνία τις περισσότερες φορές δεν είναι σοκολάτα αλλά ένα είδος πάστας από φασόλια… δεν νομίζω ότι χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός. Έφτυνα και έβριζα, έβριζα και έφτυνα και ξαφνικά έπιασε και βροχή… Ήμαρτον ...
Εντός της πόλεως υπάρχει ένα σπήλαιο περίπου 4 χλμ από το λιμάνι. Μπήκα σε ένα ταξί και πήγα. Το σπήλαιο ήταν μεγάλο με συνολική διαδρομή περίπου 700 μέτρα όχι όμως κάτι το εντυπωσιακό, κρίνοντας από αυτά που έχουμε στην Ελλάδα. Το αξιοσημείωτο ήταν τα χαμηλά και στενά περάσματά του και η τοποθεσία του, ακριβώς εντός του κέντρου της πόλης κάτω από ένα, άριστα διαμορφωμένο σε πάρκο, λόφο.
375247
375248
Παρά την επαρκέστατη σήμανση, φωτισμό, σκάλες, προστατευτικά σε όλη την διαδρομή πιστεύω πως στην Ελλάδα ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν θα έδιναν σε κυκλοφορία αρκετά τμήματα του σπηλαίου αυτού. Η διαμόρφωση του λόφου πάνω από το σπήλαιο ήταν απλά μαγεία. Πανύψηλα δέντρα, προσεγμένα, πεντακάθαροι χώροι και ένα πάρκο διαμορφωμένο λες και έχει βγει από τα παραμύθια.
375249
375250
Γενικά το σύνολο της πόλης ήταν καθαρό και προσεγμένο. Μετά από περίπου 5 ώρες περιπλάνησης επέστρεψα στο πλοίο. Η Ν. Κορέα είναι ακριβότερη από την Ελλάδα σε φαγητό και σουπερ μάρκετ αλλά σαφώς φθηνότερη από την Ιαπωνία.
Συνοψίζοντας για την Ρωσία.
Η Ρωσία επεκτείνει το οπτικό σου πεδίο. Αυτή η απεραντοσύνη που διακατέχει όλη την χώρα, βάζει την οπτική σου κίνηση σε άλλη, πιο μακρινή διάσταση. Στον αντίποδα, δυστυχώς, μία ομοιομορφία καλύπτει την χώρα από άκρη σε άκρη. Η ίδια τεχνοτροπία που συνάντησα στα χωριάτικα σπίτια στην είσοδο της Ρωσίας με ακολούθησε και ύστερα από 10.000 χλμ μέχρι την έξοδό μου από αυτή.
Νομίζω πως αυτό που με επηρέασε αρνητικά στην χώρα ήταν η ατελείωτη ομοιομορφία της. Ατελείωτες πεδινές εκτάσεις, ύστερα ατελείωτα έλη, μετά ατελείωτα βουνά ύψους αυστηρά από 500 έως 1000 μέτρα. Τα δέντρα , με κυρίαρχους τις σημύδες και υποείδη της πεύκης, είναι σε πυκνή βλάστηση με σχετικά χαμηλό ύψος και λεπτό κορμό. Μπορεί οι διαστάσεις αυτές να είναι το κλειδί για την επιβίωσή τους στις δριμύτατες καιρικές συνθήκες αλλά στο μάτι αυτό δεν είναι ωραίο. Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας λέει πως τα δέντρα φύονται το ένα κοντά στο άλλο για να αντιμετωπίσουν το δριμύ ψύχος, όπως και τα ζώα που συσπειρώνονται σε μία μεγάλη «μπάλα» όταν κάνει κρύο. Το σύνολο του φυσικού τοπίου ήταν απελπιστικά ομοιόμορφο και νομίζω πως αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που δεν μου άρεσε. Δεν υπήρξε ένα μεγάλο βουνό, μία κορυφή, μία μεγάλη υψομετρική διαφορά να σπάσει την μονοτονία.
Ομορφιές υπάρχουν πλείστες στην χώρα. Στο διαδίκτυο είχα δει καταρράκτες, λίμνες, ποτάμια και πολλά άλλα σημεία απείρου κάλλους. Με δεδομένη όμως την απεραντοσύνη της χώρας, το σφιχτό χρονικό μου πρόγραμμα, αλλά και την Ιαπωνία, δεν είχα περιθώριο για παρακάμψεις. Ίσως έχω δει πολλά ντοκυμαντέρ για την Σιβηρία αλλά και για την χλωρίδα και πανίδα της χώρας και είχα εξοφλήσει σε υπερθετικό βαθμό το θέαμα που θα έβλεπα. Σε γενικές γραμμές πάντως η φύση και τα τοπία δεν με άγγιξαν όπως περίμενα.
Άλλη μία κατατοπιστικότατη διαφήμιση (τοπικής εμβέλειας όμως)
375251
για το wifi εννοώ μην παρεξηγηθούμε κιόλας ...
Μπορεί στην γενικότερη εικόνα να έπαιξαν ρόλο και οι πόλεις τους. Πέρα από το ΒΛ, το Κρασνογιάρσκ, και την Ουλάν Ουντέ, το υπόλοιπο αστικό τοπίο μου φάνηκε καταθλιπτικό και εδώ ο μουντός, βροχερός καιρός σίγουρα έπαιξε ρόλο. Ήταν σαν οι πόλεις, μικρές και μεγάλες, και τα χωριά να αποπνέουν μία στεναχώρια, μία θλίψη, λες και ο μανδύας του κομμουνιστικού καθεστώτος τα σκεπάζει ακόμα. Οι ρωσικές πόλεις έχουν την δικιά τους αρχιτεκτονική, τον δικό τους χαρακτήρα αλλά δεν έχουν τον «αέρα» που έχουν οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές. Ίσως στην Μόσχα ή στην Αγία Πετρούπολη να είναι διαφορετικά, δεν γνωρίζω.
Ενδεικτική πινακίδα αποστάσεων.
375252
Πραγματικά ένιωσα πανέμορφα όταν την είδα. (το εννοώ, δεν κάνω πλάκα)
Σαν λαός οι Ρώσοι είναι πολύ φιλικός, ειδικότερα στις νεαρές ηλικίες. Παρά το γεγονός ότι ελάχιστοι μιλάνε αγγλικά (συνήθως οι πιο μορφωμένοι και μικρότερης ηλικίας), σχεδόν όλοι θέλουν να σε εξυπηρετήσουν και να σε βοηθήσουν. Οι δομές είναι αυτές που είναι εχθρικές προς τον ξένο και όχι ο κόσμος. Σε πολλές περιπτώσεις άτομα που έβλεπα για πρώτη φορά με βοήθησαν να βρω το χόστελ, καλώντας στο τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη, ζητώντας οδηγίες, διευκρινίσεις, πηγαίνοντας με κυριολεκτικά μέχρι την πόρτα του καταλύματος. Σε μία περίπτωση στο Ανγκάρσκ (30χλμ από το Ιρκούτσκ) συνάντησα τον Αλεξάντρ ο οποίος όχι μόνο με πήγε στο χόστελ, αλλά με το ζόρι με πήγε στο πάρκινγκ που δούλευε ο πατέρας του και άφησα το μηχανάκι να διανυκτερεύσει εκεί, χωρίς χρέωση φυσικά. Γενικά οι άνθρωποι εξωτερικά μπορεί να φαίνονται «σκληροί» αλλά ουσιαστικά είναι ζεστοί και φιλικοί ακόμα και αν δεν μιλάνε την γλώσσα. Φυσικά υπήρξαν και κάποιες περιπτώσεις που ζήτησα κάποια πληροφορία για να εισπράξω ένα ξερό «νιετ» γενικά και αόριστα αλλά αυτό έτυχε σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας στην επαρχία.
Παραδοσιακά ρώσικα σπίτια στην ύπαιθρο προετοιμάζονται για τον χειμώνα.
375253
375254
Η ρωσική οικονομία αναπτύσσεται. Συγκρίνοντας την Ρωσία με άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και πρώην κομμουνιστικά κράτη όπως η Ουκρανία, η Μολδαβία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία είναι ξεκάθαρο πως η Ρωσία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα από αυτές. Η μεσαία τάξη αναπτύσσεται αργά αλλά σταθερά και αυτό αποδεικνύεται από τα χιλιάδες καινούργια αυτοκίνητα μεσαίου κυβισμού που κυκλοφορούν στους δρόμους. Οι πόλεις της χώρας αναπτύσσονται και αυτές αργά αλλά σταθερά.
Είναι οξύμωρο να βλέπεις πλάι στην αστραφτερή πλατεία με το επιβλητικό δημαρχείο, ξεχαρβαλωμένους δρόμους γεμάτους με λακκούβες ή χωματόδρομους μέσα στην πόλη, αλλά αυτό απεικονίζει τον τρόπο και τον ρυθμό που συντελούνται οι αλλαγές στην χώρα. Μεγάλη ώθηση στην εσωτερική οικονομία δίνουν και τα «αέναα» έργα ασφαλτόστρωσης και κατασκευής υποδομών. Σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του οδικού δικτύου δέχεται τέτοια καταπόνηση τον χειμώνα, που το καλοκαίρι θέλει στήσιμο ξανά από την αρχή. Για παράδειγμα στο Ιρκούτσκ, στις 28/10/2016 είχε -14ο C και αυτή είναι η συνηθισμένη για την εποχή θερμοκρασία.
Λόγω του εμπάργκο της χώρας όμως, έχω την εντύπωση πως τα δημόσια έργα και δη τα οδικά, χρησιμοποιούνται με σκοπό να κινηθεί η οικονομία και να προστεθούν μονάδες στο ΑΕΠ της, τεχνική η οποία εφαρμόζεται από πλήθος χωρών παγκοσμίως. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να αναπτυχθεί μία οικονομία σε μία χώρα η οποία έχει 9 διαφορετικές χρονικές ζώνες και τον χειμώνα το ήμισυ της επικράτειας πέφτει κάτω από τους 0ο C. Ίσως για αυτό η κυβέρνηση αφήνει τον απλό κόσμο να πουλάει στις άκρες του δρόμου προϊόντα που ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή. Έτσι θα δείτε να πουλάνε μέλι πριν και μετά τα Ουράλια (δοκίμασα μου φάνηκε πολύ γλυκό και ρευστό), φρούτα, λαχανικά, μανιτάρια, βολβούς μέχρι και γούνινα παπούτσια και καπέλα κοντά στο Αμπακάν.
375255
375256
Οι τιμές της βενζίνης είναι απίστευτα χαμηλές (0,48€ - 0,60€/λίτρο) ενώ οι τιμές στα χόστελ κυμαίνονται από 4€ - 10€ η βραδιά. Ακριβότερα είναι τα μοτέλ (γκοστίνιτσα) με 11€ - 23€ /βραδιά ενώ τα ξενοδοχεία είναι απλά απλησίαστα (ξεκινούν από 35€/βραδιά). Τα μοτέλ δεν τα συνιστώ γιατί είναι απλά άθλια, δεν παύουν όμως να αποτελούν μία λύση λύση ανάγκης με το πλεονέκτημα ότι έχουν φτηνό και καλό φαγητό και βρίσκονται ακριβώς πάνω στο δρομολόγιό σου.
Από ότι φαίνεται στα μοτέλ οι τιμές είναι φιξ. 800 ρούβλια για κρεβάτι σε δωμάτιο με άλλο άτομο, 1200 ρούβλια για κρεβάτι μόνος σου και 1600 ρούβλια για δωμάτιο που έχει δική του τουαλέτα και ντουζ. Τώρα μην περιμένετε να συναντήσετε τις Βερσαλλίες στα μοτέλ. Τα περισσότερα είναι βρώμικα σε επίπεδο τρώγλης με πλήθος από κουνούπια σκοτωμένα στους τοίχους και υποδομές που καταρρέουν αλλά υπάρχουν και εξαιρέσεις. Η επιλογή τους είναι καθαρά θέμα τύχης αφού το ρητό απέξω κούκλα από μέσα πανούκλα βρίσκει εδώ την εφαρμογή του 100%.
375257
Το καλό
375258
Και το άθλιο
Οι τιμές του φαγητού σε όλη την χώρα είναι αστείες. Με 2,5€ έως 3,5€ τρως μία μερίδα φαγητού, μία μικρή σαλάτα, ψωμί και νερό. Στην αρχή προσπάθησα να διαλέγω από τον κατάλογο αλλά επειδή πετύχαινα όλο σούπες (κυριολεκτικά), ακολούθησα το σύστημα «κοίτα τι τρώει αυτός, φέρε μου ένα ίδιο» και εξομαλύνθηκε κάπως η κατάσταση. Φαγητό μπορείς να βρεις κατά μήκος του δρόμου σε καταστήματα που γράφουν «ΚΑΦΕ» - ναι όπως το γράφουμε και εμείς και αυτό, πιστέψτε με, λύνει τα χέρια (ή μάλλον γεμίζει το στομάχι σου) όταν θέλεις να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις.
375259
Αρνητικό είναι πως τα βενζινάδικα σε ποσοστό άνω του 90% δεν διαθέτουν wi-fi. Υπενθυμίζω πως μετά το Κουργκάν τα βενζινάδικα λιγοστεύουν, αλλά όχι σε σημείο που να δημιουργείται πρόβλημα. Μία εξαιρετικά λύση για ίντερνετ είναι η ρωσική κάρτα sim. Με 600 ρούβλια αγοράζεις κάρτα με 3 γίγα ίντερνετ και 3G δίκτυο για ένα μήνα. Οπότε την κουμπώνεις στο τηλέφωνο ή στο pocket wi-fi και έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο. Μπορεί στις ερημιές να μην έχεις δίκτυο, κοντά όμως στα αστικά κέντρα –μικρά και μεγάλα- υπάρχει σύνδεση.
Ο καιρός αποτελεί έναν συνεχή γρίφο για την χώρα. Περίπου στο δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου έβρεχε κατά διαστήματα σε μία περιοχή μήκους 1200χλμ λίγο μετά την Ούφα μέχρι το Όμσκ, ενώ η ιστορία με το Βλαδιβοστόκ είναι γνωστή (αυτό συνέβη τέλος Αυγούστου). Ουσιαστικά όσο κινείσαι ανατολικά η θερμοκρασία πέφτει, με αποκορύφωμα τις περιοχές βόρεια της Μογγολίας και Κίνας όπου τα πρωινά έβλεπα σχηματισμένο πάγο πάνω στην σέλα της μηχανής.
375260
Από το Ομσκ μέχρι το Βλαδιβοστόκ η θερμοκρασία είχε κολλήσει στην δεύτερη μπάρα και δεν έλεγε να ανέβει (όσοι έχουν v-strom καταλαβαίνουν τι εννοώ). Η οδήγηση δε, σε αυτά τα κομμάτια της χώρας πριν από τις 09:00 ήταν σχεδόν αδύνατη λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών. Το να βλέπεις στις 20 Αυγούστου την ανάσα σου δεν είναι και το ιδανικότερα θέαμα, ειδικά για κάποιον που δεν είναι μαθημένος σε αυτό.
Σαν χώρα η Ρωσία φαίνεται δυνατή και σίγουρα είναι αυτάρκης, ενώ είναι εμφανέστατο πως ο λαός έχει περάσει κακουχίες και τις έχει ενσωματώσει στην καθημερινότητά του. Έχει την φάση του να βλέπεις το LANDCRUISER (κόστος αγοράς 81.000€) να παρκάρει έξω από το άθλιο γκοστίνιτσα και να βγαίνει ο οδηγός (σαγιονάρα + σταυρό καδένα) συνοδευόμενος από την φαμίλια του και να κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο με σένα χύμα στα στρώματα, την στιγμή που εγώ έβαζα υπνόσακο πάνω από το κρεβάτι για να μην έρχομαι σε επαφή με την βρωμιά.
Με κάποια άτομα που συζήτησα πιο σοβαρά, μου έπλεξαν το εγκώμιο του Πούτιν αλλά ταυτόχρονα μου είπαν πως όλος ο λαός γνωρίζει πως οι μέρες της ευμάρειας κάποια στιγμή θα τελειώσουν και αυτό είναι κάτι που το έχουν δεχτεί. Ο Ρώσος που προανέφερα μου είπε πως με την είσοδο του καπιταλισμού του δόθηκε η ευκαιρία να ξεκινήσει την δική του επιχείρηση η οποία μετουσιώθηκε σε εργοστάσιο παρασκευής λαμαρίνας και μεταφράστηκε σε πακτωλό χρημάτων. Όμως το γεγονός πως οι γονείς του τον μεγάλωσαν σε ένα πενιχρό διαμέρισμα, χωρίς ανέσεις με λιγοστό φαγητό και γενικότερες στερήσεις είναι εικόνες που έχουν ριζώσει μέσα του και ξέρει καλά πως είναι πολύ πιθανόν να τις ξαναζήσει. Όταν τον ρώτησα για το εμπάργκο μου είπε πως σίγουρα έχει επηρεάσει πολύ την ρωσική οικονομία αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι γιατί τόσα χρόνια είχαν μάθει να εισάγουν αγαθά που μπορούσαν και οι ίδιοι να παράξουν οπότε τώρα είναι ευκαιρία να το κάνουν και να απεξαρτηθούν ακόμα περισσότερο από τις χώρες του εξωτερικού. Η ωμή αποδοχή της πραγματικότητας σε τέτοιο βαθμό είναι κατά την γνώμη μου και η κρυφή δύναμη της χώρας.
Βέβαια η επάρκεια της χώρας σε ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακας), τροφή (ατελείωτες εκτάσεις με καλλιέργειες) και σε κάποια άλλα είδη για την ικανοποίηση του λαού της όπως αυτοκίνητα, φορτηγά, αεροσκάφη, σπίτια κάνουν την χώρα αυτόνομη, όχι όμως και υπερδύναμη, κατά την γνώμη μου. Λείπει η οικονομική ευμάρεια από την πλειονότητα των κατοίκων της, ενώ οι υποδομές τώρα αρχίζουν να αναπτύσσονται. Χρειάζονται αρκετά χρόνια ομαλής, συνολικής και συνεχούς ανάπτυξης για να εισέλθει η χώρα σε τροχιά ανέλιξης σε υπερδύναμη. Πάντως οι 1643 ενεργές πυρηνικές κεφαλές (σε σύνολο 7.290) που έχει, αρκούν από μόνες τους να κάνουν άνετα ένα γαλαξία μπουρδέλο.
Κουράγιο φτάνουμε Ιαπωνία ...
375261
Σε λίγες ώρες ανοίγω το τρίτο και τελευταίο μέρος του οδοιπορικού μου BIG IN JAPAN III
Ευχαριστώ όλους και όλες για καλά σας λόγια και τα vroom. Ειλικρινά δεν την περίμενα τέτοια υποδοχή/αποδοχή. Ευχαριστώ και πάλι
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.