raptispan
10/05/2017, 12:24
Καλησπέρα στο forum. Τον τελευταίο καιρό τρώγομαι να γίνω μηχανόβιος και το αντικείμενο του πόθου είναι το tracer 700. Θα μου πείς βέβαια, τώρα το θυμήθηκες 30 χρονών??? Όμως το ζήτημα μηχανή δεν είναι καινούργιο μέσα μου, απλά νόμιζα οτι το είχα ξεχάσει. Ας πάρω τα πράγματα όμως από την αρχή (ξέρω ξέρω ήδη λέτε ωχχ)!
Την πρώτη μου επαφή με δίτροχο την είχα στα δεκατρία με ένα Chally του παππού στο χωριό. Από την πρώτη στιγμή με μάγεψε η εμφάνισή του (με τελάρο πλαστικό πίσω) και η δύναμή του (35-40 χλμ τελική καθώς ήταν αρκετά ταλαιπωρημένο). Χριστούγεννα-Πάσχα-Καλοκαίρι στο χωριό να βολτάρω όλη μέρα με τους φίλους στα βουνά και στα λαγκάδια, αφού ο δημόσιος δρόμος ήταν το φόβητρό μας ελέω αστυνομίας. Driftάραμε πάνω στα χόρτα, μαθαίναμε να κάνουμε σούζες, έπεσα καμιά 20αριά φορές και όλα ήταν τέλεια. Η ιστοριά αυτή συνεχίστηκε για 2 χρόνια μέχρι που...........
Στα 15 πλέον εγώ, τελειώνει το σχολείο, μαζεύω πράγματα και ετοιμάζομαι να φύγω την επόμενη για χωριό. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, στέλναμε μνμ με τον κολλητό από το χωριό για του θα πάμε βόλτα αύριο. 8 η ώρα το πρωί εγώ όρθιος κι έτοιμος να φύγω, πάω ξυπνάω την μάνα μου. Σήκω της λέω στις 9 φεύγει το τρένο, να με πάς στο σταθμό. Φτάνω στο χωριό ανυπόμονος να δώ το αντικείμενο του πόθου, ανοίγω την πόρτα της αποθήκης και πουθενά το εργαλείο. Ανεβαίνω τρέχοντας στο σπίτι να χαιρετήσω τους παππούδες και έξω από την πόρτα βλέπω ένα γυαλιστερό glx 50 με καλάθι άσπρο μπροστά. Ρε λέω μήπως??? Και όντως ο παππούς ήταν λεβεντιά. Το συναίσθημα που ένιωσα δύσκολα περιγράφεται... Όταν το οδήγησα πρώτη φορά ήταν λές κι οδηγούσα ΤΟ μηχανάκι. Μέσα σε μια μέρα έγινα ο βασιλιάς των 15χρονων του χωριού ( τα 18χρονα είχαν 100-125). Για τον επόμενο μήνα τρέχαμε στα βουνά και στα λαγκάδια, εγώ πάρκαρα γεμάτος καμάρι το εργαλείο μπροστά στο ξωκλήσι που αράζαμε και βέβαια ήμουν ο πιο γρήγορος στις ηλικίες u16. Όπως συμβαίνει πάντα όμως, είναι εύκολο να φτάσεις στην κορυφή, δύσκολο να κρατηθείς. Στα μέσα καλοκαιριού ένα γειτονόπουλο που μύριζε λαδίλα από πάνω ως κάτω, έδωσε το χρέπι jog και εμφανίστηκε με ολοκαίνουργιο crypton 105cc. Μέσα σε μια στιγμή αποκαθηλώθηκα, δεν ήξερα που να κρυφτώ, πηγαίναμε βόλτα και με πέρναγε από πάνω.... Πίκρα....
Το επόμενο καλοκαίρι με δίπλωμα πλέον ( ο γείτονας ακόμα παράνομος λόγω κυβικών:D:D:D:D). Ο καιρός κύλησε όμορφα με πολλές βόλτες. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν το σόκ μου την πρώτη φορά που κανονίσαμε να πάμε για μπάνιο(30 χλμ σύνολο). Τόσα χρόνια είχα μάθει να οδηγώ σε χωράφια και βουνά χωρίς κανόνες και μια φρίκη την έπαθα μέχρι να προσαρμοστώ.....
Τα χρόνια πέρασαν και μετά τα 18 στράφηκα κυρίως στα αυτοκίνητα. Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Αθήνα, πήρα ένα παπί 125 για να μετακινούμε για ένα χρόνο περίπου που πήρα αυτοκίνητο.
Αργότερα που γύρισα στην πόλη μου και μέχρι σήμερα έχω ένα scooter 150cc, το οποίο πλέον νιώθω οτι δεν μου φτάνει. Είναι κάτι μέρες που με πιάνει να πάρω την μηχανή και να φύγω. Την περασμένη Κυριακή έκανα με το scooter 300χλμ σε ορεινό επαρχιακό δίκτυο και το καταευχαριστήθηκα.
Το ζήτημα είναι αν είμαι έτοιμος να ανέβω σε τόσα κυβικά χωρίς κάτι ενδιάμεσο??? Οι απαιτήσεις μου είναι η καθημερινή ευχρηστία στην πόλη και ταξιδάκια με την συμβία. Με 2-3 άτομα που το συζήτησα με αποτρέπουν να πάω κατευθείαν σε αυτά τα κυβικά. Εμπειρία από μεγάλες μηχανές έχω ελάχιστη. Έχω κάνει σύνολο καμια 500αρια χλμ με cbr 600rr ξαδέρφου (πολύ χαλαρά, δεν έχω πιέσει καθόλου να δω αν μπορώ να τ κουμαντάρω) και περίπου 100 χλμ με gladius, το οποίο μου φάνηκε εξαιρετικά φιλικό.
Την πρώτη μου επαφή με δίτροχο την είχα στα δεκατρία με ένα Chally του παππού στο χωριό. Από την πρώτη στιγμή με μάγεψε η εμφάνισή του (με τελάρο πλαστικό πίσω) και η δύναμή του (35-40 χλμ τελική καθώς ήταν αρκετά ταλαιπωρημένο). Χριστούγεννα-Πάσχα-Καλοκαίρι στο χωριό να βολτάρω όλη μέρα με τους φίλους στα βουνά και στα λαγκάδια, αφού ο δημόσιος δρόμος ήταν το φόβητρό μας ελέω αστυνομίας. Driftάραμε πάνω στα χόρτα, μαθαίναμε να κάνουμε σούζες, έπεσα καμιά 20αριά φορές και όλα ήταν τέλεια. Η ιστοριά αυτή συνεχίστηκε για 2 χρόνια μέχρι που...........
Στα 15 πλέον εγώ, τελειώνει το σχολείο, μαζεύω πράγματα και ετοιμάζομαι να φύγω την επόμενη για χωριό. Όλο το βράδυ δεν κοιμήθηκα, στέλναμε μνμ με τον κολλητό από το χωριό για του θα πάμε βόλτα αύριο. 8 η ώρα το πρωί εγώ όρθιος κι έτοιμος να φύγω, πάω ξυπνάω την μάνα μου. Σήκω της λέω στις 9 φεύγει το τρένο, να με πάς στο σταθμό. Φτάνω στο χωριό ανυπόμονος να δώ το αντικείμενο του πόθου, ανοίγω την πόρτα της αποθήκης και πουθενά το εργαλείο. Ανεβαίνω τρέχοντας στο σπίτι να χαιρετήσω τους παππούδες και έξω από την πόρτα βλέπω ένα γυαλιστερό glx 50 με καλάθι άσπρο μπροστά. Ρε λέω μήπως??? Και όντως ο παππούς ήταν λεβεντιά. Το συναίσθημα που ένιωσα δύσκολα περιγράφεται... Όταν το οδήγησα πρώτη φορά ήταν λές κι οδηγούσα ΤΟ μηχανάκι. Μέσα σε μια μέρα έγινα ο βασιλιάς των 15χρονων του χωριού ( τα 18χρονα είχαν 100-125). Για τον επόμενο μήνα τρέχαμε στα βουνά και στα λαγκάδια, εγώ πάρκαρα γεμάτος καμάρι το εργαλείο μπροστά στο ξωκλήσι που αράζαμε και βέβαια ήμουν ο πιο γρήγορος στις ηλικίες u16. Όπως συμβαίνει πάντα όμως, είναι εύκολο να φτάσεις στην κορυφή, δύσκολο να κρατηθείς. Στα μέσα καλοκαιριού ένα γειτονόπουλο που μύριζε λαδίλα από πάνω ως κάτω, έδωσε το χρέπι jog και εμφανίστηκε με ολοκαίνουργιο crypton 105cc. Μέσα σε μια στιγμή αποκαθηλώθηκα, δεν ήξερα που να κρυφτώ, πηγαίναμε βόλτα και με πέρναγε από πάνω.... Πίκρα....
Το επόμενο καλοκαίρι με δίπλωμα πλέον ( ο γείτονας ακόμα παράνομος λόγω κυβικών:D:D:D:D). Ο καιρός κύλησε όμορφα με πολλές βόλτες. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν το σόκ μου την πρώτη φορά που κανονίσαμε να πάμε για μπάνιο(30 χλμ σύνολο). Τόσα χρόνια είχα μάθει να οδηγώ σε χωράφια και βουνά χωρίς κανόνες και μια φρίκη την έπαθα μέχρι να προσαρμοστώ.....
Τα χρόνια πέρασαν και μετά τα 18 στράφηκα κυρίως στα αυτοκίνητα. Όταν ξεκίνησα τις σπουδές μου στην Αθήνα, πήρα ένα παπί 125 για να μετακινούμε για ένα χρόνο περίπου που πήρα αυτοκίνητο.
Αργότερα που γύρισα στην πόλη μου και μέχρι σήμερα έχω ένα scooter 150cc, το οποίο πλέον νιώθω οτι δεν μου φτάνει. Είναι κάτι μέρες που με πιάνει να πάρω την μηχανή και να φύγω. Την περασμένη Κυριακή έκανα με το scooter 300χλμ σε ορεινό επαρχιακό δίκτυο και το καταευχαριστήθηκα.
Το ζήτημα είναι αν είμαι έτοιμος να ανέβω σε τόσα κυβικά χωρίς κάτι ενδιάμεσο??? Οι απαιτήσεις μου είναι η καθημερινή ευχρηστία στην πόλη και ταξιδάκια με την συμβία. Με 2-3 άτομα που το συζήτησα με αποτρέπουν να πάω κατευθείαν σε αυτά τα κυβικά. Εμπειρία από μεγάλες μηχανές έχω ελάχιστη. Έχω κάνει σύνολο καμια 500αρια χλμ με cbr 600rr ξαδέρφου (πολύ χαλαρά, δεν έχω πιέσει καθόλου να δω αν μπορώ να τ κουμαντάρω) και περίπου 100 χλμ με gladius, το οποίο μου φάνηκε εξαιρετικά φιλικό.