Γιατι το επιλεγουμε;

[TROOPER]

ΑΝ και ΟΠΟΙΟΣ θελει ας πει την προσωπικη του αποψη.

Γιατι επιλεγουμε να καβαλαμε; Τι ειναι αυτο που μας ωθει στο να βρισκομαστε πανω σε μια μοτοσυκλετα;

[Manalishi]

Πολύ γρήγορη απάντηση, ίσως επανέλθω αργότερα...

Ξεκίνησα απο ανάγκη μείωσης χρόνου και χρημάτων ( με αυτή τη σειρά προτεραιότητας)
Πέρασα απο την φάση της "ελευθερίας" όταν καβαλάω, παίρνοντας τις μικρές καθημερινές δόσεις παρανομίας (κόκκινα, μονόδρομοι, υπερβολική ταχύτητα) νομίζοντας οτι "κάτι κάνω". Πιστεύω οτι έτσι νιώθουμε οι περισσότεροι, λίγο "μάγκες και παράνομοι και κατά του συστήματος", γαλουχημένοι ίσως απο τα καταναλωτικά πρότυπα της τηλεόρασης.

Κατέληξα σε μία μέση όδο, και οικονομία χρόνου και χρήματος και ανεμελιά, ελευθερία κίνησης σε ένα χαοτικό δίκτυο, δρόμων και πόλεων και ανθρώπων και χωριών και βουνών και τόπων....κάνοντας το πιό χαώδες ...

...Αποστολή γλήγορης απάντησης..

[o teos]

Απλα λυτά και εύκολα......το καλυτερο ανχολιτικο,η μεγαλυτερη ελευθερια που μπορεις να νιωσεις ,η αδρεναλινη που ανεβενει ωρες ωρες και νιωθεις ζωντανος μεσα στη ζωη-ζομπι που κάνουμε οι περισσότεροι και τελος γιατι δεν μπορω αλλιως...δεν γίνεται..αρρωσταίνω νιωθω οτι καταπιέζομαι και πνίγομαι αν δεν βγω εστω μια μερα την εβδομαδα..πες το ψυχαναγκασμό πες το οπως θες ειναι η δόση ζωης που δινει.:beer:.και φυσικα η ευκολια με το μικρο στις μετακινήσεις που έρχεται σε δετερη μοιρα...:p

[AristidisZ]

Δεν το επιλέγουμε

Γεννιόμαστε με αυτό :wave2:

[karellen]

Πολλοί μικροπαράγοντες που αθροιζόμενοι σού δίνουν αυτό το συναίσθημα: Το νοιώσιμο του αέρα που σε φυσάει-Η περίεργη αίσθηση όταν γέρνεις στη στροφή-Η αδρεναλίνη στην επιτάχυνση.

Εδιτ: + ότι είπε ο Αριστείδης από πάνω.

[teogtp]

Για τους ρομαντικούς, η επαφή με τα στοιχεία της φύσης,οι μυρωδιές, ο αέρας γύρω σου, η αίσθηση ότι πετάς.
Για τους ρεαλιστές η ευκολία στην μετακίνηση.

[nikos/72]

Γιατί μόλις καβαλάω και ξεκινάω, από τα πρώτα κιόλας μέτρα που θα διανύσω, χαμογελάω σαν μικρό παιδί! Μετά βέβαια, όταν ανεβαίνουν οι ρυθμοί, το χαμόγελο χάνεται, νοιώθω ζωντανός και συγκεντρωμένος στην οδήγηση απολαμβάνω την γρήγορη βόλτα μου. Ντάξει, γρήγορο δε με λες αλλά για μένα αρκεί... :p Κι όταν σταματήσω και κατέβω, δεν σκεφτομαι τίποτα άλλο παρά την επόμενη βόλτα με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Τόσο απλά! :)

[ggs]

ψυχολογικοι και ψυχιατρικοι κυριως λογοι...:p

[SHOOTER045]

Εργασία και αγάπη
Κοντά 20 χρόνια

[ΠΑΠΑΣΟΥΖΑΣ]

Αλητεια...

[Panos76]

Πέραν της χαμηλής πτήσης του Λουκιανού και οι παρακάτω στίχοι μπορούν να αποτυπώσουν αιτίες

Πέτσινο γαλάζιο μπουφάν,
τετρακύλινδρη μηχανή,
παίζει ο βοριάς μέσα στα σγουρά μαλλιά,
μέσ' στον ίλιγγο βρίσκεις χαρά.
....

Τρέχεις, τρέχεις σαν αστραπή
δε πατάνε οι ρόδες στη γη
και στον ώμο σου κρεμασμένο πάντα εκεί
το τρανζίστορ με ροκ μουσική

...

Πέτσινο γαλάζιο μπουφάν,
τετρακύλινδρη μηχανή,
σαν κλοιός σε σφίγγει αφόρητα η ζωή
να σε νιώσει κανείς δε μπορεί

.

[sniper]

Γιατί δεν μπορούμε να πετάμε.

[Red Rider]

Για το ξεκαύλωμα....
Όλα τα υπόλοιπα ήρθαν στην πορεία.

[Cpt. Haddock]

Γιατι τοσους μηνες το χιεμωνα με τα κρυα και με το αυτοκινητο ειχα πονους στη μεση, με το που ηρθε η ανοιξη και διτροχισα, εφυγαν και οι πονοι

[Stavrakos]

Οταν σου κανει το κλικ απο παιδακι η μηχανη που θα δεις στον δρομο να περναει απο διπλα σου και το χαμογελο σου απο τον ηχο της μεγαλωνει,ξερεις οτι με την πρωτη ευκαιρια θα μπεις στον διτροχο κοσμο αργα η γρηγορα,ειναι σαν μια ασθενεια που εμφανιζει συμπτοματα και εισαι σιγουρος οτι θα εκδηλωθει

[Nostradamus]

Δεν εχω ιδεα γιατι και δεν μπορω να το εξηγησω. Απλα οσο με θυμαμαι παντα μου αρεσαν τα διτροχα. Ολα ομως. και με εκαναν χαρουμενο.

[RaGe_Raptor]

αγχολυτικό.

η επικινδυνότητα είναι αυτή που σε κάνει να συγκεντρώνεσαι 100% στο πως καβαλάς και αφήνεις πίσω τα πάντα.

spirited riding φάση. ή πίστα.

[anavatis19]

Δεν το επιλέγουμε

Γεννιόμαστε με αυτό :wave2:

μεχρι τα 28 μου ηταν παντελως αδιαφορες...ακομα και στα 26 που εβγαλα το διπλωμα και καβαλησα μεγαλη μηχανη και εμαθα επισης αδιαφορες...στα 29 μου μια μερα λεω θελω μηχανη..χωρις λογο και αιτια...δεν ξερω αν ισχυει αυτο που λες λοιπον. παρολα αυτα τη γουσταρω φουλ και ανυπομονω να καβαλησω με παρεα να παμε βολτες οι εκδρομες και να μαλακιστουμε οπως ολοι μας στο δρομο να το παιξουμε παρανομοι κτλ. τωρα αν υποσυνειδητα το ειχα παντα μεσα μου δεν ξερω. με τα αυτοκινητα ειχα και εχω τρελα ακομα...τι να πω δεν ξερω

[Sapadak]

........ Ολα ομως. και με εκαναν χαρουμενο.

Το αυτό

[el_hymador]

Αν ζούσα σε βουνό με μονοπάτια δίπλα από ρυάκια και λιμνούλες όπου θα λούζονταν ξώβυζες Νύμφες θα πήγαινα με τα πόδια ή με άλογο. Ζω σε πόλη και δεν μπορώ να σκεφτώ πιο πρακτικό και διασκεδαστικό μέσο μετακίνησης.

[vaska]

Δεν το επιλέγουμε

Γεννιόμαστε με αυτό :wave2:

Ακριβώς όπως το λέει ο κύριος. Δεν θυμάμαι ποτέ τον εαυτόν μου ν θέλει να καβαλήσει κάτι άλλο. Βέβαια πέρασα και από την φάση του αυτοκινήτου, του γρήγορου του τούμπανου αλλά ευτυχώς ήταν περαστικό και ήταν παράλληλο με τη μηχανή. Δεν θυμάμαι καμία εποχή στην ζωή μου από τότε που πήρα το πρώτο μου μηχανάκι να μην καβαλάω ή να μένω χωρίς.

[Δεινόσαυρος]

Ομολογώ οτι το έχω σκεφτεί αρκετά!
Πρώτα-πρώτα δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με αίσθηση ελευθερίας. Απεναντίας η μοτο σε δεσμεύει με έναν σωρό τρόπους. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις την προσοχή και την εγρήγορσή σου. Δεν μπορεις να τρώς το σαντουιτάκι σου όσο οδηγείς, ούτε να κουβαλάς το μισό σπίτι σε ανέσεις, ούτε προστατεύεσαι από τα στοιχεία, άσε που άμα θες να την παρκάρεις κάπου πρέπει να κουβαλάς μπόλικα κιλά σιδερικού. Δεν μπορείς να χαμηλώσεις το κάθισμα και να πάρεις έναν υπνάκο κλεφτά στη σκιά κάποιου δέντρου, δεν το ένα, δεν το άλλο. Ταλαιπωρία σκέτη. Το αμάξι παρέχει πολλαπλάσιο βαθμό ελευθερίας.

Αυτό που ειπώθηκε για «χαρά», ΟΚ, μάλιστα. Αλλά πάλι δεν λέει σε ΤΙ οφείλεται αυτή η χαρα.

Γνώμη μου είναι οτι η μοτο μας φέρνει σε μια κατάσταση κάπως «ζεν» οπού κατανοουμε διάφορους νόμους της φύσης που δεν είχαμε αντιληφθεί προηγουμένως. Νόμους ισοροπίας, νόμους περιστροφικής αδράνειας, κλπ, όχι με τον θεωρητικό τρόπο που θα τους διαβάζαμε σε ένα βιβλία, αλλά αληθινά, με σώμα μας και τις αισθήσεις μας. Αυτή, νομίζω, η αποκάλυψη ενός "νέου θαυμαστού κόσμου", μιας πραγματικότητας που δεν είχαμε προηγουμένως αντιληφθει, προκαλεί την χαρά που νοιώθουμε. Και η υπενθύμησή της, κάθε φορά που ίσως έχουμε καταποντιστεί από την καθημερινότητα, είναι ο λόγος που πάντα ξαναγεννιέται το χαμόγελο, άσχετα αν καβαλάς για μυριοστή φορα.

Την πιο σωστή κουβέντα νομίζω οτι είπε ο sniper - "γιατί δεν μπορούμε να πετάμε". Η πτήση είναι η άλλη δραστηριότητα που αποκαλύπτει άμεσα επίσης έναν διαφορετικό φυσικό κόσμο, και δίνει εκείνο το χαμόγελο, τολμώ να πώ, πιο πλατύ κι από την μηχανή.

Όσο για αυτήν την «ελευθερία» που λέμε, ίσως να ισχύει αυτό που λέγαν οι παλιοί μυστικιστές, οτι μόνο μέσα στην αυστηρή δέσμευση βρίσκεται η αληθινή ελευθερία.

[teogtp]

Ομολογώ οτι το έχω σκεφτεί αρκετά!
Πρώτα-πρώτα δεν νομίζω οτι έχει να κάνει με αίσθηση ελευθερίας. Απεναντίας η μοτο σε δεσμεύει με έναν σωρό τρόπους. Δεν μπορείς να χαλαρώσεις την προσοχή και την εγρήγορσή σου. Δεν μπορεις να τρώς το σαντουιτάκι σου όσο οδηγείς, ούτε να κουβαλάς το μισό σπίτι σε ανέσεις, ούτε προστατεύεσαι από τα στοιχεία, άσε που άμα θες να την παρκάρεις κάπου πρέπει να κουβαλάς μπόλικα κιλά σιδερικού. Δεν μπορείς να χαμηλώσεις το κάθισμα και να πάρεις έναν υπνάκο κλεφτά στη σκιά κάποιου δέντρου, δεν το ένα, δεν το άλλο. Ταλαιπωρία σκέτη. Το αμάξι παρέχει πολλαπλάσιο βαθμό ελευθερίας.

Αυτό που ειπώθηκε για «χαρά», ΟΚ, μάλιστα. Αλλά πάλι δεν λέει σε ΤΙ οφείλεται αυτή η χαρα.

Γνώμη μου είναι οτι η μοτο μας φέρνει σε μια κατάσταση κάπως «ζεν» οπού κατανοουμε διάφορους νόμους της φύσης που δεν είχαμε αντιληφθεί προηγουμένως. Νόμους ισοροπίας, νόμους περιστροφικής αδράνειας, κλπ, όχι με τον θεωρητικό τρόπο που θα τους διαβάζαμε σε ένα βιβλία, αλλά αληθινά, με σώμα μας και τις αισθήσης μας. Αυτή, νομίζω, η αποκάλυψη ενός "νέου θαυμαστού κόσμου", μιας πραγματικότητας που δεν είχαμε προηγουμένως αντιληφθει, προκαλεί την χαρά που νοιώθουμε. Και η υπενθύμησή της, κάθε φορά που ίσως έχουμε καταποντιστεί από την καθημερινότητα, είναι ο λόγος που πάντα ξαναγεννιέται το χαμόγελο, άσχετα αν καβαλάς για μυριοστή φορα.

Την πιο σωστή κουβέντα νομίζω οτι είπε ο sniper - "γιατί δεν μπορούμε να πετάμε". Η πτήση είναι η άλλη δραστηριότητα που αποκαλύπτει άμεσα επίσης έναν διαφορετικό φυσικό κόσμο, και δίνει εκείνο το χαμόγελο, τολμώ να πώ, πιο πλατύ κι από την μηχανή.

Όσο για αυτήν την «ελευθερία» που λέμε, ίσως να ισχύει αυτό που λέγαν οι παλιοί μυστικιστές, οτι μόνο μέσα στην αυστηρή δέσμευση βρίσκεται η αληθινή ελευθερία.

Άλλος pipe μας βρήκε. .....


:p
:beer:

[Δεινόσαυρος]

Άλλος pipe μας βρήκε. .....


:p
:beer:

Καλά, είμαι σίγουρος οτι στα ως άνω υπάρχουν και εξαιρέσεις!

382720


:p :p :p
:beer: :beer: :beer:

[Δεινόσαυρος]

Μπάη δη γουέη, για τον κίνδυνο, καταλαβαίνω πώς το λέτε, αλλά αν ήταν ΜΟΝΟ ο κίνδυνος θα είχαμε για χόμπυ τουρισμό στην Συρία.
Υπάρχει και κάποια άλλη αμοιβή, σίγουρα.

[thunder ace]

Γιατι ....................................................................ετσι μας αρεσει.
Γιατι ....................................................................ετσι μας γουσταρει.
Γιατι.....................................................................μπορουμε.

[BLiTzER]

Ξεκίνησε κυρίως λόγω πρακτικότητας, με μια δόση αντιδραστικότητας, αλλά πλέον καβαλάω αποκλειστικά για την απόλαυση της οδήγησης.

[teogtp]

Μπάη δη γουέη, για τον κίνδυνο, καταλαβαίνω πώς το λέτε, αλλά αν ήταν ΜΟΝΟ ο κίνδυνος θα είχαμε για χόμπυ τουρισμό στην Συρία.
Υπάρχει και κάποια άλλη αμοιβή, σίγουρα.

Δεν έχεις φάει από καντίνα εθνικής μου φαίνεται. .....

[DrEvil]

Γιατι ....................................................................ετσι μας αρεσει.
Γιατι ....................................................................ετσι μας γουσταρει.
Γιατι.....................................................................μπορουμε.

Αυτο.
Και γιατι δεν ακουω την συνοδηγο (μπονους)

[RaGe_Raptor]

Μπάη δη γουέη, για τον κίνδυνο, καταλαβαίνω πώς το λέτε, αλλά αν ήταν ΜΟΝΟ ο κίνδυνος θα είχαμε για χόμπυ τουρισμό στην Συρία.
Υπάρχει και κάποια άλλη αμοιβή, σίγουρα.

επειδή εγώ ανέφερα τον κίνδυνο και την συγκέντρωση που αυτός προκαλεί .είναι καθαρά η προσωπική μου αιτιολόγηση ,αυτό που με κάνει να θέλω να καβαλάω. υπάρχουν χίλιοι-δυο άλλοι λόγοι για τους οποίους κάποιος θέλει να καβαλάει. είμαστε όλοι διαφορετικοί.

[Billymuse]

Για όλα τα παραπανω, σχεδόν όλα συνέβαλαν απο λίγο για να γίνει το μυαλό ενα με την μηχανή.Ανχολυτικό όμως το άτιμο και ειναι ακριβώς το ανάποδο οτι δεν σε βάζει στη διαδικασία να σκέφτεσαι τα προβλήματα σου και να πηγαίνει το όχημα μονο του όπως βλέπεις πολλους οδηγούς με κουτιά που κοιτάνε στο κενό...

[lykourgi]

Γιατι ....................................................................ετσι μας αρεσει.
Γιατι ....................................................................ετσι μας γουσταρει.
Γιατι.....................................................................μπορουμε.
Είναι τόσο απλό. :a10:

[lykourgi]

Καλά, είμαι σίγουρος οτι στα ως άνω υπάρχουν και εξαιρέσεις!

382720
Ή κάτι δεν πάει καλά με την φωτογραφία ή έβγαλε χέρι το φανάρι και της χούφτωσε το βυ...... στήθος.

[Ζεύκας]

Από την εφηβεία μου άρεσαν τα αμάξια, ειδικά τα γρήγορα.
Όταν έγινα 18 έβγαλα δίπλωμα και 2 ώρες αφού το πήρα στα χέρια μου παραλίγο να με
μπουζουριάσουν γιατί έκανα παντιλίκια στη μαρίνα με τη γριά κορόλα του πατέρα μου.

Περνούσε ο καιρός οδηγούσα αμάξια έκανα τις μαλακίες μου αλλά πάντα ένιωθα κάπως
εγκλωβισμένος, σαν να μην το ευχαριστιόμουν.

Τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής είπα να μαζέψω κανά λεφτουδάκι να πάρω ένα δίτροχο
για να πηγαινοέρχομαι στη σχολή και αργότερα να μαζέψω λεφτά να πάρω κανά gti hatchback.

Όταν αγόρασα τη βέσπα (παρασκευή 25/11/2005) έκανα χεσμένος το αργυρούπολη - κέντρο αθήνας,
τη κλείδωσα, όλο το σουκου δεν την κυκλοφόρησα από το φόβο μου ενώ παράλληλα ένιωθα και
πικραμένος γιατί μετάνιωσα που αγόρασα μηχανάκι.

Ήρθε Δευτέρα, πείσμωσα και είπα "ας δώσω μια δεύτερη ευκαιρία μπας και....." και εκεί που ανέβηκα
τη Καβάλας στο κόμβο πάνω από το Κηφισό με μια ριπή του ανέμου να με τραντάζει και το κρύο να
με δαγκώνει (βλέπετε το πρώτο μου κράνος ήταν τζετ και το μπουφάν κοντό 4 εποχών) εγώ
ενθουσιάστηκα. Ξετρελάθηκα για την ακρίβεια!

Την επόμενη μέρα με θυμάμαι πάλι στη Καβάλας στο ύψος της Βιαμάξ να κάνω σφήνα με τη βέσπα
ανάμεσα σε αμάξι και νταλίκα και να έχω πωρωθεί με το κατορθωμά μου λες και τερμάτισα το
ρομάνιακς ένα πράγμα.

Ε, κάπως έτσι μπήκε το νερό στο αυλάκι του μοτοσυκλετισμού, η βέσπα αποδείχτηκε λίγη και σύντομα
ήρθε ένα σούπερσπορτ, οι πίστες, οι πολεμικές στα βουνά κτλ κτλ.

Οπότε δεν έχω λογική εξήγηση γιατί επέλεξα να ακολουθήσω αυτό το δρόμο, απλά ένιωσα το
καρδιοχτύπι στα στήθια μου.


ΥΓ. Τώρα για το κουλάδι που λέει πιο πάνω ότι οδηγάει μοτοσυκλέτα γιατί δεν μπορεί να πετάξει,
ε ας καβαλήσει πρώτα κανά μηχανάκι της προκοπής και ίσως αλλάξει γνώμη.

[azar41]

Σίγουρα δεν το επέλεξα,απλά η πρώτη φορά ήταν μαγική και η μαγεία ξαναρχίζει κάθε φορά που ανεβαίνω!
Συνεπώς μιλάμε για εθισμό,είμαι εξαρτημένος,δεν εχω μείνει ποτέ χωρίς μοτοσυκλέτα,άσε η στεναχώρια όταν χαλάει κάτι.
Παλιότερα σε κάποιο Motosport είχα διαβάσει την άποψη ενος γιατρού όπου έλεγε οτι οι οδηγοί μοτοσυκλέτας αναπτύσουν πιο οξυμένες αισθήσεις,μάλλον υσχύει σε ενα βαθμό.

[AristidisZ]

Νομίζω το είχα γράψει, ως μωρό ο μόνος τρόπος για να με ταϊσει η γιαγιά μου ήταν να με ανεβάσει σε μηχανάκι :bawl:

Ε τα υπόλοιπα ήρθαν μόνα τους καμιά δεκαπενταριά χρόνια μετά και έκτοτε, όπως είπε και ο βάσκας, δεν έχω μείνει μέρα χωρίς δίτροχο...

[Grafton 505]

Φυσική επιλογή. Όπως το περπάτημα μετά το μπουσούλισμα.

[SHOOTER045]

Φυσική επιλογή. Όπως το περπάτημα μετά το μπουσούλισμα.

Το χω
Το χω....
382723




Edit
Όλως τυχαίως σήμερα παρηγγειλα να μου το φτιάξουν σε μπλουζάκι

[Dalt0n]

Απο μικρά παιδιά όλοι οι φίλοι μου και γνωστοί είχαν τρέλα με μηχανάκια..απ το γυμνάσιο ξεκίνησαν να έχουν παπάκια.εγώ μόνο κουτιά κοιτούσα και σε μηχανάκι σπάνια ανέβαινα συνοδηγός.παντελος αδιάφορος..έτυχε οδήγησα παπι για λίγα μέτρα στο σχολείο..αδιαφορία τελείως..Πριν 3 χρόνια έψαχνα δουλειά.βρήκα ντελιβερι με έμαθε ένας φίλος να οδηγαω.δούλευα κνν 3μηνο και είχα μια κοπέλα(καλοκαίρι ήταν) λέω θα πάρω μηχανή να πηγαινοέρχομαι.και πήρα ενα cbr400 .δν ήξερα καν τι κάνει ο διακόπτης on/off..γτ ρν βαράει η μιζα με 1η και τον πλαγιοστατη κατεβασμένο και θυμάμαι όταν το πήρα ξεκινάω και νόμιζα ότι είναι όλες κάτω������������
Τέλος πάντων απο τότε κόλλησα δουλεύω 20 μέρες το μήνα.τις άλλες 10 κανονίζω βόλτες με φίλους και αν δν καβαλάω για μέρες αρρωσταίνω..οι φίλοι μ ακόμα απορούν πως καβαλάω 1000 και αυτοί έχουν ακόμα παπάκια..εγώ που 1 μήνα πριν πάρω μηχανή μου λέγανε για συμπλέκτη σε μηχανή και νόμιζα με κοροϊδεύουν..νόμιζα η αριστερή μανετα ειναι το πίσω φρένο

[teo_g7]

Αυτό
382726

[TROOPER]

Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.

Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
:)

[Red Rider]

Το κοστερ είναι ψευδαίσθηση,μπαίνεις και σε πάει,ετσι απλά.
Η οδήγηση είναι ένα συνονθύλευμα χειρισμών,που με τον κατάλληλο συνδυασμό είτε σε στέλνουν στα ουράνια,είτε στο χωμα.
Είναι τεντωμένο σχοινί, και μόνη ασφάλεια ενα κράνος και 2 τεραγωνικα δέρμα.
Είναι μια πρόκληση να δαμασεις κάτι και παράλληλα να το ευχαριστηθείς,γεμίζοντας το κορμί σου αδρεναλίνη.

[anavatis19]

Απο μικρά παιδιά όλοι οι φίλοι μου και γνωστοί είχαν τρέλα με μηχανάκια..απ το γυμνάσιο ξεκίνησαν να έχουν παπάκια.εγώ μόνο κουτιά κοιτούσα και σε μηχανάκι σπάνια ανέβαινα συνοδηγός.παντελος αδιάφορος..έτυχε οδήγησα παπι για λίγα μέτρα στο σχολείο..αδιαφορία τελείως..Πριν 3 χρόνια έψαχνα δουλειά.βρήκα ντελιβερι με έμαθε ένας φίλος να οδηγαω.δούλευα κνν 3μηνο και είχα μια κοπέλα(καλοκαίρι ήταν) λέω θα πάρω μηχανή να πηγαινοέρχομαι.και πήρα ενα cbr400 .δν ήξερα καν τι κάνει ο διακόπτης on/off..γτ ρν βαράει η μιζα με 1η και τον πλαγιοστατη κατεβασμένο και θυμάμαι όταν το πήρα ξεκινάω και νόμιζα ότι είναι όλες κάτω������������
Τέλος πάντων απο τότε κόλλησα δουλεύω 20 μέρες το μήνα.τις άλλες 10 κανονίζω βόλτες με φίλους και αν δν καβαλάω για μέρες αρρωσταίνω..οι φίλοι μ ακόμα απορούν πως καβαλάω 1000 και αυτοί έχουν ακόμα παπάκια..εγώ που 1 μήνα πριν πάρω μηχανή μου λέγανε για συμπλέκτη σε μηχανή και νόμιζα με κοροϊδεύουν..νόμιζα η αριστερή μανετα ειναι το πίσω φρένο

καπως ετσι κ εγω! εντελως ανιδεος..ξαφνικα track day και να ξυνω μασπιεδες και να με λενε τρελο και οτι μπαινω πλεον σε επικινδυνα νερα καποιος απο εδω μεσα στο φορουμ! φαντασου δηλαδη..και ολα αυτα μεσα σε 1 χρονο που εχω την πρωτη μου μηχανη ever! ουτε καν παπι η σκουτερ πριν

[o teos]

Και όπως είπε ο γιατρός που ξέρει τι λέει...
382730


Δε θέλει παραπάνω ψάξιμο....θα χαθεί η μαγεία....;)

[ggs]

Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.

Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
:)

Τώρα, το ερώτημα ωραίο για μπύρες, αλλά δεν έχει απάντηση. Ή,μάλλον,έχει πολλές και αντίθετες.
Γιατί υπάρχουν πολλοί και αντίθετοι άνθρωποι που καβαλάνε μηχανή.
Κανείς σίγουρα δεν θα σου πει "για να γράφω πλάνα στην GoPro" ή "για να πουλήσω μούρη στο καφέ" ή "για να γλιτώσω κάνα φράγκο σε βενζίνες".

Θα δοθούν ρομαντικές απαντήσεις όπως "ελευθερία","αδρεναλίνη","ταχύτητα","δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μοτό" κλπ.
Και για κάποιους θα ισχύει.

Τώρα ,αν θέλουμε να το παίξουμε λίγο ψυχολόγοι,θα μπορούσαμε να πούμε ότι η μηχανή είναι ένα μέσο που σε βγάζει από το ..comfort zone.
Είναι αντισυμβατική, επικίνδυνη,άβολη,θέλει τον οδηγό πάντα σε εγρήγορση.Γενικα,σου παρέχει απλόχερα ανασφάλεια αλλά και προσωπική ευθύνη της ζωής σου με αντάλλαγμα την άμεση επαφή με την φύση και την ικανοποίηση ότι ο άνθρωπος τιθασεύσει την μηχανή.

Όλα αυτά λείπουν από τον σύγχρονο ανθρωπο.

Οπότε,είναι μάλλον η ψευδαίσθηση μας ότι δεν έχουμε γίνει τελείως ρομπότ..

[Nik0s_Dk]

Στη μηχανή βρήκα ένα χώρο να τα βρίσκω με τον εαυτό μου, να βάζω το μυαλο μου σε τάξη, να χάνομαι στις σκέψεις μου οταν νιώθω οτι θελω να το κανω.. Είναι γκόμενά που δε με ζαλίζει με πολλά και ξέρω πως να τη φροντίζω.. Οτι σε κάνει να χαμογελάς, γίνεται επιλογή σου.. Δεν εχει σημασία αν παω με 30 ή με 300, αν είμαι σε πίστα ή στα στενά της Αθήνας.. Η μηχανή για μένα ήταν ανάγκη εσωτερική και πλέον ένα κομμάτι του εαυτου μου.. Οχι αναπόσπαστο, αλλα σημαντικό.

[Δεινόσαυρος]

Γενικα,σου παρέχει απλόχερα ανασφάλεια αλλά και προσωπική ευθύνη της ζωής σου με αντάλλαγμα την άμεση επαφή με την φύση και την ικανοποίηση ότι ο άνθρωπος τιθασεύσει την μηχανή.

Όλα αυτά λείπουν από τον σύγχρονο ανθρωπο.
Ναι για!
Λίγο τόχεις;
Και γιατί «ψευδαίσθηση»;

Πάντως, χώρια το obvious οτι είμαστε όλοι διαφορετικοί, νομίζω οτι κάτι κοινό υπάρχει, κάτι που θα έχει και ο πιο έμπειρος και ικανός αγωνιζόμενος αλλά και ο πιο άσχετος αλλά ενθουσιώδης νουμπάς.



====


Και αν μου συγχωρεθεί λίγο «ποίηση» ακόμα:
Με την μοτοσυκλέτα το αόρατο γίνεται χειροπιαστό. Ανακαλύπτεις πώς σε ξεγέλαγαν τα μάτια σου. Πχ, αν δεις σε μια φωτό μηχανή να πλαγιάζει, ιδίως αν δεν ξέρεις, λες - μα δεν μπορεί, θα πέσει! Όταν το κάνεις, όμως, σου αποκαλύπτεται μια δυναμική ισοροπία που δεν είχες αντιληφθεί προηγουμένως. Με το ίδιο σκεπτικό, το αδύνατο γίνεται ξαφνικά εφικτό, μπαίνεις στο «κόλπο», μπαίνεις μέσα στον μαγικό κλοιό - μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι, νέες, μέχρι τώρα άγνωστες δυνάμεις και ροές. Ε, είναι να μην μαγευτείς κι εσύ;

Απο κει και πέρα, μιας και έμαθες να ζωγραφίζεις (τα βασικά) δική σου υπόθεση κατά πόσο θέλεις να γινείς Πικάσο. Δεν είναι ούτε τα ταλέντα ούτε οι ευκαρίες ίδιες. Μερικοί είμαστε πανευτυχείς απλά να μουτζουρώνουμε λίγες κόλλες.

[Λευκάδιος]

'For those who understand, no explanation is needed. For those who do not understand, no explanation is possible.'
:wave2:

[pektis]

Δεν υπαρχει το ''γιατι το επιλεγουμε''...
Απλα, δεν μπορουμε χωρις αυτο...Ειναι κατι που μας κανει να χαιρομαστε και να ειμαστε καλα...ειναι η αισθηση της ελευθεριας...
Ειναι ''η εξοδος διαφυγης'' απο τα καθημερινα μας προβληματα...

[antsoar]

Γιατί δεν μπορούμε να πετάμε.

Ποιος το λέει; :D

382735

[teogtp]

Ποιος το λέει; :D

382735

Και γκοοοοοοοολλλλλλλλ! !!!!!!!!
:D

[o teos]

Ας σοβαρευτουμε και λιγο.....ελα....ελααα..πειτεεε το......

.
.
.
.μη ντρεπεστε μια παρεα ειμαστε.....
.

..
..
.
.
.
Ολοι πηραμε μηχανακια για τα γκομενακια να ουμμμ!!:smokin:
Αλητης μηχανοβιος ροδα τσαντα και κοπανα και πουλ μουρ, πρα πρα ,παντηλικια εξω απο το καφεκλαμπ και παει λεγοντας:a01::tooth:

[antsoar]

Αν ελεγα οτι καποιος πλησιασε την λογικη του προβληματισμου μου θα ελεγα οτι ειναι μαλλον ο Δεινοσαυρος.

Προφανως και μπορουμε, προφανως και μας αρεσει αλλα τι ειναι αυτο που μας δινει αυτη την ευχαριστηση; Καποιος ειπε ο κινδυνος. Ποιος κινδυνος; Και γιατι μας αρεσει να κινδυνευουμε; Πολυ περισσοτερο οταν βλεπουμε γυρω μας και τα κακα αποτελεσματα του κινδυνου! Καποιος ισως ελεγε οτι ειναι θεμα αδρεναλινης. Αν ηταν αδρεναλινη μπαιναμε σε ενα ρολερ κοστερ, μας εφτανε την αδρεναλινη στο ταβανι και στο τελος πηγαιναμε σπιτι μας. Αλλα οχι. Εκει. Εμεις επιμενουμε να καβαλαμε!!! Ποιο ενστικτο μας ικανοποιουμε; Τι ειδους ευχη και καταρα μας κατατρεχει; Και απο που προεκυψε;
Καλοδεχουμενες οι απαντησεις ολων αλλα μαλλον δεν εγινε κατανοητη η ερωτηση αρχικα.
:)

Να σου πω, όταν είδα το θέμα στην αρχή είπα τον πιάσαν μοναξιές τον trooper εκεί στην αραπιά και ξεκίνησε τα μελιστάλακτα. Αλλά αυτό που λες δίνει ένα διαφορετικό ενδιαφέρον στην κουβέντα.

Κατ' αρχήν υπάρχει η δουλειά του συμπαθούς κηρίου με το δύσκολο όνομα, Michael Csikszentmihalyi σχετικά με την κατάσταση Flow. Υποθέτω πως λόγο της επαφής σου με τον αθλητισμό το γνωρίζεις ήδη.
Για όποιον δεν γνωρίζει, όταν κάποιος μπαίνει σε κατάσταση Flow ουσιαστικά γίνετε ένα με το αντικείμενο που ασχολείται. Η αίσθηση του χρόνου, καθώς και η αίσθηση του εαυτού χάνονται, και το άτομο λαμβάνει μια τεράστια ικανοποίηση από την χρήση μιας δεξιότητας, Skill.
Για να συμβεί αυτό υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Κατ' αρχήν η ίδια η δραστηριότητα, στην προκειμένη η οδήγηση μοτοσυκλέτας. Έπειτα πρέπει να υπάρχει πρόκληση. Δεν μπαίνεις σε Flow κάνοντας χαλαρή βόλτα, αλλά ούτε και όταν πιέζεις σε σημείο που να φοβάσαι και να αγχώνεσαι. Αυτό που σε βάζει σε Flow είναι η αίσθηση του ελέγχου σε μια δραστηριότητα που προκαλεί τις ικανότητές σου.

Η οδήγηση μοτοσυκλέτας έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια να μπει κάποιος σε κατάσταση Flow. Αλλά αυτό πάλι εξηγεί ένα μέρος τους θέματος γιατί δεν μπαίνουν όλοι οι οδηγοί μοτοσυκλέτας σε αυτήν την κατάσταση. Και ακόμη και αυτοί που μπαίνουν σε Flow δεν τους συμβαίνει σε κάθε τους βόλτα.

Μου άρεσε αυτό που έγραψε ο φίλος πιο πάνω για την κίνηση σε 3 άξονες. Δεν το έχω ψάξει, δείχνει ενδιαφέρον.

Υπάρχει και η θεωρία του Selingman περί ευτυχίας, αλλά θα μπω αργότερα να έχω χρόνο.

[ionized]

πιστευω οτι αυτη με επελεξε,ξεκινησε απο αγαπη και εγινε και εργαλειο δουλειας

[Apache]

Yπάρχει και μιά άλλη οπτική, τις μηχανές τις καβαλάμε γιατί είμαστε άνθρωποι, οι άνθρωποι κάποτε κινδύνευαν καθημερινά να εξασφαλίσουν την τροφή τους, πάλευαν για την στέγη τους, πάλευαν για το "ζευγάρωμα" τους, πάλευαν καθημερινά για να κρατηθούν στην ζωή και πάντα εκτεθειμένοι στην φύση, όλα αυτά είναι γραμμένα στο DNA μας.
"Εχετε αναρωτηθεί γιατί μας αρέσει το δάσος; η φύση; τα ποτάμια; ή νοιώθουμε αποστροφή και φόβο στην θέα ενός πχ φιδιού;και ας είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε φίδι ζωντανά;
γιατί είναι γραμμένο στο DNA μας.
Προσωπικά δεν βλέπω καμμία άλλη καθημερινή δραστηριότητα που να προσομοιάζει αυτόν τον αρχέγονο τρόπο ζωής παρά μόνο αυτή της μοτοσυκλέτας.
Από την έκθεση στα στοιχειά της φύσης μέχρι την καθημερινή πάλη στον δρόμο, την μοτ/τα την πάς, δεν σε πάει, γίνεται προέκταση του σωματός σου,όπως τα προϊστορικά όπλα.
Η αδρεναλίνη γίνεται καθημερινό συστατικό σου, έτσι φτιάχτηκε ο άνθρωπος.
Σε κάποια επίσκεψη μου στο παρελθόν σε συνάδελφο μοτ/στη γιατρό ενδοκρινολόγο, μου είχε πεί ,ότι εμείς (οι μοτ/στες) εκκρίνουμε και 3 φορές περισσότερες ορμόνες από έναν κανονικό άνθρωπο και πολλές φορές και κοκτέϊλ ορμονών, γιαυτό και μυρίζουμε διαφορετικά από τους κανονικούς ανθρώπους, γιαυτό μας γουστάρουν περισσότερο οι γυναίκες.:D

[afortistos]

Το ήθελα από μικρός. με τα ΒΜΧ στη πλατεία.Κανείς στη παρέα με μηχανή.Συνηδειτή απόφαση και κατάφερα στα 30 μου και πήρα κούτα το 125αρι μου. Στη αρχή χαρούμενος και με λιγότερο άγχος για κίνηση και παρκάρισμα.και πολύ ενθουσιασμένος μιας και πηγαιναμε με τη γυναίκα βόλτες παρέα.αυτή με το σκουτερακι της και γω με το δικό μου. Τόσα χρόνια μετά σκέφτομαι αν αξίζει κάθε μέρα ο κίνδυνος στη ζούγκλα της αθήνας. κι όμως κάθε μέρα σηκώνομαι καβαλάω και η μέρα ξεκινάει. χωρίς αγχος, με το πρωινό άερα στο λιμάνι να χτυπάει το πρόσωπο, και ένα μυαλό καθαρό.και με τον αρχικό ενθουσιασμό.
Επίσης μου αρέσει και το περπάτημα στη βροχή.Κάποιοι άλλοι δε βγαίνουν ούτε με συννεφιά. ίσως τελικά έχω και μια τάση μαζοχισμού. ειλικρινα δε ξέρω γιατι το επέλεξα αλλά ξέρω πλέον συνηδειτά και με το χέρι στη καρδιά ότι δε θα διάλεγα κάτι διαφορετικό.

[Δεινόσαυρος]

Ωραίο θέμα άνοιξες φίλε Trooper! Μού 'ρθε και κάτι ακόμα, πέρα από όλα τα όμορφα που ήδη έχουν ειπωθεί, με αφορμή αυτό που είπε ο Απάτσι.

Η μηχανή είναι το σύγχρονο άλογο!
Η σύζηγός μου, πού αγωνιζόταν σε showjumping όταν ήταν πιτσιρίκα (αν και δεν οδηγεί μοτό) καμμιά φορά όταν παρακολουθεί κάτι που να έχει σχέση με μηχανές λέει - α, αυτό έχει φοβερά παράλληλα με την ιππασία! (Παρ' όλα αυτά δεν κατάφερα να την πείσω να πάρει δική της μηχανή)

[BLiTzER]

α, αυτό έχει φοβερά παράλληλα με την ιππασία!

Ισχύει. Όταν πρωτοκαβάλησα άλογο, οι εκπαιδευτές δεν πίστευαν σε καμία περίπτωση ότι ήταν η πρώτη μου φορά, αλλά μου φαίνονταν όλα πολύ απλά. Εκτός από το trot.

Επίσης ισχύει αυτό για τη γοητεία του ρίσκου, αλλά είναι "grey area" και επιπλέον δε νομίζω ότι εξηγείται με λέξεις, οπότε δεν το ανέφερα ποτέ. Ίσως είναι και ο κυριότερος λόγος.

[RaGe_Raptor]

Ισχύει. Όταν πρωτοκαβάλησα άλογο, οι εκπαιδευτές δεν πίστευαν σε καμία περίπτωση ότι ήταν η πρώτη μου φορά, αλλά μου φαίνονταν όλα πολύ απλά. Εκτός από το trot.

Επίσης ισχύει αυτό για τη γοητεία του ρίσκου, αλλά είναι "grey area" και επιπλέον δε νομίζω ότι εξηγείται με λέξεις, οπότε δεν το ανέφερα ποτέ. Ίσως είναι και ο κυριότερος λόγος.

Η "γοητεία του ρίσκου" από μόνη της δε λέει τίποτα. Η επικινδυνότητα είναι ο "καταλύτης" αυτό που σε κάνει να επικεντρώνεσαι στη στιγμή και μόνο στη στιγμή. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο στο μυαλό,μόνο εσύ και η μοτοσυκλέτα.

Έχει άμεση σχέση με αυτό που ανέφερε κι ο Antsoar "κατάσταση flow" ή αλλιώς "being in the zone".

[BLiTzER]

Yep, αυτό ακριβώς, αλλά χωρίς τους επιστημονικούς όρους. :p Το παρατηρώ συνεχώς ότι όταν οδηγώ πιο σβέλτα, κάνω πιο ριψοκίνδυνα πράγματα, ακόμα και με το αυτοκίνητο, ο εγκέφαλός μου είναι 100% εκεί. Μπορεί να μου μιλάς ακριβώς δίπλα μου και να απαντάω σαν κοιμισμένος, αν απαντάω καθόλου. Έχει συμβεί άπειρες φορές. Ενώ όταν οδηγώ χαλαρά, η προσοχή μου είναι αλλού, δεν είμαι ιδιαίτερα εκεί. Ή μπορώ να κάνω άνετα ταυτόχρονα κι άλλα πράγματα, αφού δεν απασχολείται καθόλου ο εγκέφαλός μου με την οδήγηση. Άλλο μεγάλο θέμα αυτό, βέβαια...

[Δεινόσαυρος]

Και εγώ συμφωνώ για την τεράστια σημασία ρίσκου/being in the zone, κλπ, στην αντίληψή μας για την «ζωντάνια» μας, μόνο που δεν το βλέπω σαν κάτι αποκλειστικό στις μοτο.

Ισχύει εξ ίσου, πχ, για τον σχοινοβάτη, τον ελεύθερο αναρηχητή, τον ελεύθερο δύτη, τον μαχητή, τον ραλλίστα, τον κασκαντερ - γενικά οπουδήποτε υπάρχει το στοιχείο του άμεσου κίνδυνου.

[yes-u]

Ωραίο θέμα άνοιξες φίλε Trooper! Μού 'ρθε και κάτι ακόμα, πέρα από όλα τα όμορφα που ήδη έχουν ειπωθεί, με αφορμή αυτό που είπε ο Απάτσι.

Η μηχανή είναι το σύγχρονο άλογο!
Η σύζηγός μου, πού αγωνιζόταν σε showjumping όταν ήταν πιτσιρίκα (αν και δεν οδηγεί μοτό) καμμιά φορά όταν παρακολουθεί κάτι που να έχει σχέση με μηχανές λέει - α, αυτό έχει φοβερά παράλληλα με την ιππασία! (Παρ' όλα αυτά δεν κατάφερα να την πείσω να πάρει δική της μηχανή)

Αυτό ακριβώς! Τώρα, αν ζει και κανάς μαθουσάλας από τα σόγια μας, θα ήταν ενδιαφέρον να τον ρωτήσουμε γιατί του άρεσε να είναι καβάλα στο αλογογαϊδουρομούλαρό του...

[harris_x]

Γιατι επιλεγουμε να καβαλαμε; Γιατί έτσι γουστάρουμε :smokin:

[amyroukai]

Γιατί να καβαλήσεις μηχανή;
Δεν υπάρχει μονοσήμαντη ή “καθολικής αλήθειας” απάντηση. Ο κάθε ένας ονειρεύεται κάτι άλλο με την μηχανή του.

Γιατί ήθελα από πάντα. Όταν την πήρα βέβαια, σε μεγάλη ηλικία, αφού γρήγορα πέρασε η καινουργίλα του μέσου που είχε γκάζι περισσότερο από κάθε καθημερινό αυτοκίνητο και μερικά σούπερκαρ, κατάλαβα αρκετά πράγματα που είναι περιοριστικά, ακριβώς όπως ήδη γράφτηκε. Στην αρχή δεν με πείραζε, πλέον τα σκέφτομαι, τουλάχιστον τον καιρό. Επίσης είναι τραγικά ακριβό μέσο μετακίνησης, οπότε όποιος την πήρε για οικονομία την πάτησε. Το αυτοκίνητό μου ήταν πιο οικονομικό σε βενζίνη, πολύ φτηνότερη και αραιότερη συντήρηση, πιο φτηνά και κάπου 3 φορές πιο “ανθεκτικά” λάστιχα και αναρτήσεις, πιο φτηνά και μακροβιότερα τακάκια.

Από εκεί και πέρα και μένοντας στο “τι παίρνω” και μόνον, μία απάντηση νομίζω μου δόθηκε στο άσχετο, σε μιά συζήτηση με τον Antsoar στο Χάνι Ρέρεση. Μου είπε τότε ότι θα ήθελε να κάνει την ίδια διαδρομή με αυτοκίνητο. Του είπα χωρίς σκέψη ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσει ίδια ΜΩΤ και να καλύψει την απόσταση με την ίδια άνεση, θα κάνει την οικογένεια “φραπέ” πετώντας την δεξιά-αριστερά στις στροφές. Η μοτοσικλέτα όντως μου έδωσε την ευκαιρία να δω πολλές περιοχές της χώρας με τρόπο ξεκούραστο και από τον πιο στριφτερό δρόμο, παρά το οξύμωρο του ότι είναι άβολο μέσον μετακίνησης. Με το αυτοκίνητο δεν θα ξεκινούσα και δεν ξεκινούσα όσο είχα μόνο αυτό, παρά το ότι ήταν εποχές παχέων αγελάδων, για να κάνω τις ίδιες διαδρομές. Το ότι κινούμαι και ουσιαστικά φορτίζομαι μόνο στον “κάθετο άξονα”, άρα πέραν της επιτάχυνσης και επιβράδυνσης που είναι παρούσες σε κάθε κινούμενο όχημα το σώμα καταλαβαίνει μόνο “βαρύτητα” και όχι πλευρικές, με ηρεμεί και με διευκολύνει. Τα εισαγωγικά σαφές γιατί. Η μοτοσικλέτα λοιπόν μου έδωσε κατά βάση τρόπο να ταξιδέψω και να δω αυτά που δεν θα ξεκινούσα να δω αλλιώς λόγω ιδιοσυγκρασίας.

Μου έλυσε τα χέρια στα καθημερινά μου. ΟΚ, μου έσπασε και ένα χέρι, αλλά τι να κάνεις, συμβαίνουν αυτά (όχι, δεν το αποδέχομαι ως φυσιολογικό αλλά το να προσποιείσαι ότι δεν θα συμβεί ΚΑΙ κάτι τέτοιο περίπου οδυνηρό είναι ανοησία).

Μου έμαθε πράγματα για αυτήν. Μερικά μηχανολογικά, μερικά ηλεκτρολογικά, μερικά φαναρτζίδικα. Δεν ασχολήθηκα ποτέ με μαστόρεμα αυτοκινήτου. Μου έδειξε μερικά πράγματα για εμένα. Με έκανε πιο υπομονετικό, μου άλλαξε συμπεριφορά σε κάποια ερεθίσματα. Με έμαθε να αποδέχομαι την ήττα μου με γέλιο, όταν δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για κάτι.

Μου έμαθε πράγματα για τον κόσμο. Μέσω της μοτοσικλέτας εκτέθηκα σε ομάδες πληθυσμού που δεν θα είχα γνωρίσει αλλιώς. Δεν έγινα σοφότερος αρκετά γρήγορα. Το “τεκμήριο της αθωότητας” των νομικών δεν ισχύει εκεί έξω. Έμαθα ότι η κακία και το κόμπλεξ που δέρνει τον κόσμο δεν έχει τέλος και λογική, ότι το καρφί που ξεχωρίζει το βαράει το σφυρί, ότι το να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, το ότι με στραβό αν κοιμηθείς ως το πρωί θ’ αλληθωρίσεις και άλλες λαϊκές σοφίες δεν είναι απλά σχήματα λόγου. Ότι ο χρήστης της άκλιτης λέξης “φίλος” λέει απλά μιά λέξη που κάλλιστα μπορεί να αντικατέστησε τη λέξη μαλάκα στην αυτή ροή του λόγου και δεν έχει σχέση με τον φίλο σου από παιδιά, αυτόν που κλίνεται. Ότι μπορεί να ξέρεις κάποιον χρόνια και ξεράδια να ξέρεις. Ότι μπορεί το μόνο που έχεις κοινό με την παρέα είναι ο τύπος του οχήματος. Βέβαια γνώρισα και εξαιρετικούς ανθρώπους και πήρα πράγματα, να είναι καλά όλοι τους. Και παίρνω ακόμα, παρατηρώντας και συζητώντας, άλλο αν καταφέρνω να τα φέρω “στα γράδα μου”. Συνεχίζω να μην γίνομαι σοφότερος αρκετά γρήγορα. Δεν πειράζει.

Με έφερε στο ζεν μερικές φορές, χαμένο μέσα σε ένα συννεφάκι που τώρα διάβασα ότι έχει και όνομα, Flow. Go with it.

Το ότι δεν αναγκάζομαι ΕΓΩ να μιλάω ταξιδεύοντας, δεν αναγκάζομαι να ακούω κάποιον ή κάτι, με βυθίζει πιο βαθιά στις σκέψεις μου. Επεξεργάζομαι πράγματα όσο είμαι καβάλα, ελλείψει άλλων ερεθισμάτων που μου διασπούν την προσοχή, το ωραίο μου ανοιχτό think tank. Το ότι δεν έχω καταγραφικό να κρατάω μερικές σκέψεις εκείνη την ώρα που τις κάνω, πρέπει να το λύσω κάπως. Το ραδιόφωνο σπάνια πλέον λειτουργεί και στο αυτοκίνητο, ξέμαθα.

Πήγε τα όριά μου πιο μακριά. Ημέρες με είκοσι ώρες στην γύρα. Χιόνι, βροχή, καύσωνα, χωρίς την κάβα ενός πλήκτρου για αλλαγή του αέρα γύρω μου ή την δυνατότητα “να ρίξω το κάθισμα να πάρω έναν υπνάκο”. Πείνα, δίψα, εξάντληση μέχρι του σημείου να έχω κοιμηθεί για δευτερόλεπτα ή να νιώθω ότι θα λιποθυμήσω και να “χάνω” κομμάτια διαδρομής από την μνήμη μου. Καβάλησα με φόβο και πόνο μετά από πεσίματα και ατυχήματα. Ο φόβος με έχει κάνει αισθητά πιο αργό σαν οδηγό αλλά κάνω αντίσταση στο ένστικτο. Δεν πιάνει πάντα. Πονάω ακόμα μερικές φορές.

Νομίζω πως δεν θα μου έκανε για ένα και μοναδικό μέσο μετακίνησης, αν έπρεπε να έχω μόνο ένα και μοναδικό.

Αλλά είναι το μοναδικό μέσον με το οποίο φαντάζομαι να φεύγω μακριά. Και έστω το ότι μου παρέχει ακόμα αυτό, το όνειρο, είναι σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο. Γιατί ονειρευόμουν πριν την πάρω και ονειρεύομαι ακόμα.


Για το όνειρο λοιπόν. Για αυτό.

[buckley]

Μόνο μετά τις 3-4 το πρωί γράφονται αυτά , ωραίος ...

[billy84]

Εκτός απο το μεγαλύτερο ποσοστό που καβαλαει για διάφορους λόγους όπως οικονομία,ευκολία,φθηνά γκάζια κλπ θεωρώ πως αυτοί που αγαπάνε πραγματικά το αθλημα δε μπορούν να δώσουν απάντηση γιατι πολυ απλα δε γνωρίζουν το γιατί ,αν γνώριζαν απλα δε θα το αγαπούσαν.Είναι κάτι που πηγάζει απο μέσα τους πιστευω.Για αυτο και βλέπεις πολλούς να κόβουν μόλις κάνουν οικογένεια ή μόλις πάθουν κάποιο σοβαρό τροχαίο.Αυτοι που το έχουν μέσα τους δεν το κόβουν ποτέ,μπορει λόγω υποχρεώσεων να το ελαττωσουν αλλα μέχρι εκει.

[kordix]

Ωραία ερώτηση και σαν απάντηση μου ήρθε μία ατάκα που διάβασα παλιότερα σε ενα βιβλίο του Άγγελου Σινάνη.

Έλεγε λοιπόν "είμαι από αυτούς που αναπνέουν μόνο από τα 40 km/h και πάνω, οδηγώντας μοτοσυκλέτα". Έχω την εντύπωση πως και γω είμαι αυτής της κατηγορίας αναβάτης.