Μακρύ ΣΚ; Μακρύς δρόμος...

[cpt.Harlock]

Τρίτη βράδυ:

-Έλα ρε, τι κάνετε; Λοιπόν, την Πέμπτη είναι αργία, την Παρασκευή με στέλνουν αναγκαστικά off - έχω λένε πολλές υπερωρίες, οπότε λέω μήπως σας επισκεφτώ... Ξέρω τόσα χρόνια λέω θα έρθω, λέω μήπως το κάνω επιτέλους. Βολεύει;
- Α! Κι εγώ έχω όλη την εβδομάδα άδεια ρε αξά, βολεύει!
- Καλά, δεν ξέρω σίγουρα, θα σου πω αύριο...

Τετάρτη βράδυ:
- Έλα ρε, δεν ξέρω ακόμα τελικά... Έχει και σκατά καιρό, βρέχει...
- Έλα ρε, εμείς εδώ έχουμε λιακάδα! Αύριο θα κάνουμε BBQ στον κήπο! Άντε έλα, θα σε περιμένουμε!
- Καλά, κάτσε να δω πως θα ξημερώσει...

Πέμπτη:

Ξυπνάω πρωί, ανοίγω παντζούρια. Μαυρίλα έξω, σύννεφα. Έχοντας μπουχτίσει με τη δουλειά και την καθημερινότητα περίμενα πως και πως την ευκαιρία από κανένα "long weekend" να ξεσκάσω. Αλλά ο κωλόκαιρος... Όποτε είμαι κλεισμένος στο γραφείο, έξω λιακάδα και χαρά θεού, όποτε έχω λίγο χρόνο ξεπετάγεται ο Μέρφυς από το πουθενά. Μαδαφάκα...

Η ώρα περνάει. Είμαι ακόμα στο κρεβάτι και κοιτάζω έξω από το παράθυρο απογοητευμένος. Σαν απόγευμα φθινοπώρου... Δεν είναι γραφτό σκέφτομαι.

[cpt.Harlock]

Έχει πάει ήδη 10 και είμαι στο κρεβάτι ήδη 2μιση ώρες κοιτάζοντας έξω απογοητευμένος. Δεν έχω σηκωθεί ούτε για κατούρημα, δεν έχω σηκωθεί να κάνω ένα καφέ. Μου έχει κακοφανεί με τον καιρό... Σα να μου έχουν βάλει τούβλα στο στήθος.
Είναι φορές που αισθάνεσαι πως η καθημερινότητα σε πνίγει. Αισθάνεσαι να έχεις αλυσίδες στα πόδια και να έχεις κουραστεί να τις σέρνεις. Κι εκεί που λες "να! έρχεται μια ευκαιρία να γουστάρω" βρίσκεσαι τέλη Μαΐου με καιρό... Οκτώβρη.
Το βάρος έχει ανέβει μέχρι το λαιμό πια, και η ώρα έχει πάει 10:15.

"Να πας να γ@μ..θ..ς!". Γράφω μήνυμα:
-Έλα ρε, ξεκινάω. Να πάτε να κάνετε ότι είναι να κάνετε, μη με υπολογίζετε, μη με περιμένετε. Θα έρθω χωρίς να βγω εθνική. Θα πάω μόνο από επαρχιακό δίκτυο. Όταν φτάσω, έφτασα. Θα σου γράψω όταν πλησιάζω. Στείλε μου μόνο μια διεύθυνση κάποια στιγμή...

15 λεπτά μετά ήμουν στον δρόμο...

Με το που έστειλα το μήνυμα, πετάχτηκα από το κρεβάτι και έβαλα ένα σορτσάκι που ήταν πεταμένο στο πάτωμα. Κατέβηκα στο υπόγειο και πήρα τα σαμάρια. Τα γέμισα βιαστικά με 3-4 κοντομάνικα, 1 τζιν, μια βερμούδα, ένα μπουκάλι νερό... Ότι πέρασε από το μυαλό μου ως χρήσιμο. Οδοντόβουρτσα; Τσεκ. Οδοντόκρεμα. Φορτιστής. Τα αδιάβροχα φυσικά! Φόρτωσέ τα στο μοτόρι. Γρήγορα πάλι πάνω στο σπίτι. Βάζω το παντελόνι και το μπουφάν της μηχανής, τις μπότες, τα γάντια... Βάζω κράνος κατεβαίνοντας τις σκάλες στο υπόγειο γκαράζ και κοντεύω να φάω τα μούτρα μου. Είμαι καβάλα, μπροστά στην γκαραζόπορτα που σηκώνεται αργά αργά αφού έχω μόλις τραβήξει το αλυσιδάκι. Μόλις η πόρτα κάνει το χαρακτηριστικό "γκτουπ!" και έχει σταματήσει οριζοντίως, ρίχνω άλλη μια ματιά στον ουρανό που είναι κατάμαυρος... Ρίχνω μια φευγάτη χριστοπαναγία και βρουμ...

Φέτος είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που νιώθω να με έχει ψυχοπλακώσει ο καιρός. Και δεν είναι πως δεν έχω ζήσει μακριά από τις λιακάδες του νότου, κάθε άλλο... Απλά φέτος για πρώτη φορά αισθάνομαι αυτό το πράγμα. Έχει πάει Μάης και σχεδόν όλες από τις ελάχιστες ελεύθερες μέρες ή ώρες που θα μπορούσα να χαρώ λίγο ουρανό, έχει κακοκαιρία. Όσο είμαι κλεισμένος μέσα στο γραφείο, δεν έχω παράπονο: Ωραίος είναι ο καιρός. Το πρόβλημα ξεκινά μόλις βγω από το ασανσέρ... Και αυτό συμβαίνει με μια απίστευτη - σχεδόν μεταφυσική - συνέπεια φέτος...

Αλλά αυτά δεν έχουν σημασία τώρα. Είμαι στον δρόμο ήδη. Στο gps έβαλα τελικά να με πάει προς Μόναχο, χωρίς εθνική και σε mode "scenic". "Scenic; Τι διάολο, καλό ακούγεται. Άσε το εκεί και προχώρα!"

[cpt.Harlock]

Ακολούθαγα το gps χωρίς να ξέρω βασικά που βρίσκομαι. Πέρναγα μέσα από χωριά και επαρχιακούς δρόμους. Ο ήλιος δεν μου έκανε τη χάρη να βγει, και η θερμοκρασία ήταν απλά ανεκτή για κάποιον που ταξιδεύει χωρίς την επένδυση στη στολή και μόνο με κοντομάνικο... Το ότι πηγαίνω από χωριό σε χωριό από ημιδασικούς δρόμους μου δίνει έξτρα αίσθηση δροσιάς...

"Μόνο μη βρέξεις..." πιάνω τον εαυτό μου να μουρμουρίζει μέσα στο κράνος. Είναι άλλο να κάνεις διαδρομή και να σε πιάνει κάποια στιγμή βροχή, και άλλο να ξεκινάς και να σε κάνει αμέσως λούτσα. Στην δεύτερη περίπτωση τα χιλιόμετρα αρχίζουν να "μακραίνουν" και κάθε τι μοιάζει ταλαιπωρία.

<spoiler>
Τελικά, ΔΕΝ έβρεξε :D
</spoiler>

Συνέχιζα έτσι, ακολουθώντας τυφλά το gps. Στον δρόμο μου εμφανίζονται παροδικά και άλλοι μηχανάκηδες.
383127

Τους ακολουθώ για λίγο, αλλά μετά από λίγο εξαφανίζονται μπαίνοντας σε πιο κεντρικές οδικές αρτηρίες. "Δεν εμπνέει και ο καιρός για φύση και εξοχή" σκέφτομαι... Γκαζώνουν με τα χιλιάρια τους προς εθνική και εγώ συνεχίζω να ακολουθώ τον σταθερά ανηφορικό δρόμο που έχει διαλέξει το gps, χωρίς να έχω ιδέα προς τα που πάω. Στρίβω απλά όπου μου πει.

[cpt.Harlock]

Ακολουθώντας το gps, προλαβαίνω σιγά σιγά κάτι που από πίσω μοιάζει γνώριμο...
383130

Το πρόλαβα και ήταν ένα χιλιάρι Versys - το μεγάλο αδερφάκι :) Πήγα από δίπλα σε ένα φανάρι περνώντας από ένα χωριό και χαιρέτησα. Αυτό ήταν όλο, καθώς αμέσως μετά έστριψε σε πιο κεντρικό δρόμο για να συνεχίσει το ταξίδι του...
Ο δικός μου δρόμος συνέχιζε ανηφορικά και η θερμοκρασία είχε πέσει τόσο ώστε να το... ψιλοδαγκώνω. Παράλληλα όμως κάποια ανοίγματα εμφανίζονται ανάμεσα στα σύννεφα και παίρνω θάρρος! Το μόνο που ξέρω είναι πως προχωράω σε όλο και μικρότερους δρόμους. Κάποια στιγμή απλά παρατηρώ πως οι πινακίδες έχουν αλλάξει γλώσσα: Έχω μπει Τσεχία...
383129

Τα χωριά μικρά, και τα μεγαλύτερα κομμάτια του δρόμου επαρχιακό δίκτυο...
383131

[cpt.Harlock]

...και οι δρόμοι όλο και μίκραιναν...
383132

...και μίκραιναν... και μίκραιναν...
383133

[cpt.Harlock]

Αν και πλέον το ένιωθα το κρύο, τουλάχιστον έβλεπα όλο και τακτικότερα ήλιο! Αυτό, σε συνδυασμό με τα με τα όμορφα τοπία που διέσχιζα μου έφτιαχνε τη διάθεση. Τελικά σταμάτησα και έβαλα ένα μακρυμάνικο φούτερ μέσα από το μπουφάν και ίσιωσα!
Συνέχισα στο ίδιο μοτίβο, πηγαίνοντας παράλληλα με τα γερμανικά σύνορα, μέχρι που έφτασα στο ύψος ανάμεσα σε Νυρεμβέργη και Μόναχο, στο ύψος της πόλης του Regensburg https://en.wikipedia.org/wiki/Regensburg

Εκεί το πήρα προς Γερμανία, αφού θα έπρεπε από την Τσεχία, να φτάσω στην Δυτική της άκρη, και το κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης...

to be continued...

[cpt.Harlock]

Προχωρούσα στα ενδότερα της Γερμανίας και ο καιρός έφτιαχνε. Όταν πέρασα την νοητή γραμμή Μονάχου - Νυρεμβέργης, η θερμοκρασία ανέβηκε αρκετά. Οι μέρες όμως γίνονται αρκετά μεγάλες το καλοκαίρι όσο ανεβαίνεις βόρεια, κι έτσι μπορούσα τουλάχιστον να απολαύσω ένα γλυκό σούρουπο στον δρόμο. Το τοπίο είχε γίνει ημιαστικό, άρα και σχετικά αδιάφορο γενικά. Κατά διαστήματα έβγαινα σε μικρά δασάκια, όμως η ώρα είχε περάσει αρκετά, και έπρεπε να βιαστώ...

Σταμάτησα για βενζίνη 2ο ή 3ο γέμισμα, και άλλαξα τις ρυθμίσεις στο gps: Εθνική, να φτάσω επιτέλους! Δεν έχω ιδέα πόσα χιλιόμετρα είχα κάνει και δεν με απασχολούσε. Όλη η διαδρομή άξιζε και με το παραπάνω. Όμως οι αντοχές μου άρχιζαν να εξαντλούνται, κι έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση... Εθνική λοιπόν, και όπου φύγει φύγει! Εξάλλου το τοπίο πλέων δεν έλεγε και πολλά σε σχέση με το περιβάλλον που βρισκόμουν πριν λίγες ώρες, οπότε δεν είχα καθόλου το αίσθημα πως κάτι χάνω... Αν ήμουν με παρέα, θα ήθελα ίσως να εξερευνήσω τις μπυραρίες που πέρναγα, αλλά ήμουν μόνος. Ως εκ τούτου, στάσεις είχα κάνει μόνο για βενζίνη και κατούρημα, που συνδύαζα με την αναπλήρωση υγρών από το μπουκάλι νερό που είχα μαζί... Οπότε εθνική, πήγα πατητός, μέχρι που άρχισα να μπαίνω Στουτγκάρδη.

Μικρό τιπ: Για εσάς που διασχίζετε τη Γερμανία από autobahn, το κατούρημα στα βενζινάδικα κοστίζει, ενώ οι τουαλέτες στους σταθμούς ανάπαυσης στην εθνική είναι δωρεάν και αρκετά αξιοπρεπείς... Αν πηγαίνετε από επαρχία, ε... τότε υπάρχει και η μητέρα φύση. Επίσης, σε μεγάλες διαδρομές με ειδικά όταν έχει ζέστη, η αφυδάτωση είναι συνεχής και ως εκ τούτου, η ενυδάτωση πρέπει να είναι προσεγμένη. Το νεράκι πάντα δουλεύει καλά, αλλά ακόμα καλύτερα δουλεύουν τα ισοτονικά ποτά που μπορείτε να βρείτε και στα βενζινάδικα.

Μπαίνοντας στην Στουτγκάρδη έμεινα με το στόμα ανοιχτό: Εντυπωσιακά κτίρια της Mercedes-Benz ακριβώς στην είσοδο της πόλης σε προετοιμάζουν για το τι θα ακολουθήσει. Μοντέρνα αρχιτεκτονική, γιγαντιαία κτίρια, μεγάλοι δρόμοι, ότι θα περίμενε κανείς από μια μεγάλη πόλη της ανεπτυγμένης δύσης.... Πέρασα ξώφαλτσα μέσα από την πόλη, καθώς έπρεπε να κατευθυνθώ προς Reutlingen, όπου είχα δώσει ραντεβού. Μπαίνοντας στην Στουτγκάρδη, άφησα αριστερά μου το μεγαλύτερο μέρος του συγκροτήματος της Μερσέντες και στα δεξιά μου ένα μεγάλο στάδιο. Κατευθύνθηκα στις άκρες της πόλης, όπου ανέβηκα έναν μικρό και γραφικό-κυριλε λόφο με σχετικά μικρούς δρόμους γεμάτο κυριλέ καφέ και μαγαζιά που προσπαθούσαν να το παίξουν "ψαγμενιά". Τουλάχιστον αυτή ήταν η εντύπωση που σχημάτισα τσεκάροντας με την άκρη του ματιού μου, χωρίς να κάνω καμία στάση. Σίγουρα στο μέλλον πάντως θα ήθελα να την εξερευνήσω την πόλη...

Ξαναβγήκα από την πόλη, σε περιφερειακό υψηλής ταχύτητας, εθνική πατητός, μπαίνω Reutlingen, πάω στη διεύθυνση που μου είχε έρθει στο κινητό εν τω μεταξύ, και βλέπω ένα βενζινάδικο. Υποθέτω πως μάλλον είμαι κάπου λάθος, και παίρνω τηλέφωνο: "Στείλε μου το στίγμα σου με το κινητό και έρχομαι να σε βρω"

...

"Είναι μονόδρομος από εδώ και πέρα, και δεν ήξερε πως να σε φέρει μάλλον" μου λέει ο Γ, ενώ ανακαλύπτω πως το BBQ είχε σχολάσει προ πολλού... Όταν κατέβηκα επιτέλους από τη μηχανή, 2 πράγματα μου έκαναν εντύπωση: Το πόσο πόναγε ο κώλος μου και το πόσα λιωμένα έντομα είχα πάνω μου παντού. Είχα ήδη καθαρίσει το κράνος 2 φορές βάζοντας βενζίνα, αλλά τα υπόλοιπα πράγματα ήταν κρυμμένα πίσω από ένα στρώμα σιχαμερού πρασινοκόκκινου ζουμιού... Ειδικά όταν έκανα τον πρώτο ανεφοδιασμό μετά το δάσος στην Τσεχία, μετά βίας έβλεπα από τον χαμό πτωμάτων στη ζελατίνα....
"Οπότε τώρα τι;" - "Τώρα μαζεύουμε και πάμε σπίτι, καμιά 15αριά χλμ από εδώ".

Και ξεκινάει το μάζεμα... Ξεκινάει το μάζεμα ενός BBQ φανατικών vegan... Κατεβάζω παράλληλα μια μπύρα παγωμένη και αν και δεν είχα φάει τίποτα όλη μέρα, δεν είχα πιει καν καφέ, μπορώ να πω πως πήρα αρκετά τα πάνω μου. Ανακαλώντας το χρονικό σημείο εκείνο τώρα στο μυαλό μου, έχω ένα μεγάλο κενό: Πίνω την μπύρα και μετά είμαστε Metzingen, και προσπαθώ να βολέψω τη μηχανή κάτω από το σπίτι...

[cpt.Harlock]

Το σπίτι είναι στον πρώτο όροφο κτιρίου ακριβώς πάνω στην πλατεία. Ως εκ τούτου άφησα τη μηχανή από πίσω γιατί δε θα τη γλίτωνα την κλήση, και ανεβάζουμε τα πράγματα πάνω. Βγαίνουμε στο μπαλκόνι, και από κάτω κόσμος πίνει την μπύρα του στα τραπεζάκια της πλατείας, ενώ στο διπλανό ντουρουμάδικο τα μαζεύουν...

"Ωραία, δεν ξέρω για εσάς, αλλά πρέπει να φάω!" λέω στα παιδιά ενώ ανοίγαμε ακόμα μια μπύρα... Η νύχτα έχει πέσει και είναι γλυκιά και ζεστή... Είμαστε στο μπαλκόνι, πίνουμε μπύρες και έχω αυτή την ευχάριστη κούραση που σε ζαλίζει κάπως, αλλά την χαίρεσαι....

"Τέτοια ώρα, μόνο ο ινδός..."
"Ινδικό λοιπόν;"
"Όχι, είναι ινδός, αλλά έχει από όλα! Μέχρι και σνίτσελ και γύρω, και πίτσα, και ασιατικό.... Τυπικό "βρώμικο" που το απολαμβάνεις με τύψεις, το απολαμβάνεις όμως.... Θα πάρω κι εγώ μια πίτσα!" λέει ο Γ.
"Οκ, πίτσα κι εγώ!"
"Πες τι υλικά θες, και μπες για μπάνιο, μέχρι να έρθει. Θα έρθουν και κάτι φίλες της Ε..."

Η παρέα μεγάλωσε όταν απότομα μόλις βγήκα από το μπάνιο: Ήταν εκεί οι φίλες της Ε, αλλά και ένας ντελιβεράς με τα κουτιά της κολάσεως ανά χείρας - κόντεψα να λιποθυμήσω στο θέαμα: είχα λυσσάξει από πείνα... Συστήθηκα βιαστικά με τα κορίτσια, άρπαξα μια μπύρα από το ψυγείο και παραδόθηκα στην πίτσα... Τυρί με λίγο τυρί από πάνω, τυρί μέσα στο ζυμάρι, α, είχε και λίγο έξτρα τυρί ακόμα... Τυπική πίτσα βρώμικου - αλλά καλού βρώμικου. Απολαυστική.... Κάπου στο βάθος ανατολίτικα αρώματα μου έρχονταν σε κάθε μπουκιά και προσπαθούσα να φανταστώ πως θα είναι η κουζίνα ενός μικρού φαγάδικου που κάνει από φαλάφελ, γύρω, ντόνερ, πίτσα, μακαρονάδες, σαλάτες, ινδικό, ασιάτικο... Μπαχάρια παντού φαντάζομαι, ενώ γέμιζα το στομάχι μου με άλλο ένα κομμάτι...

[cpt.Harlock]

Η πίτσα τελείωσε και η μπύρα τελείωσε, και η κουβέντα και η παρέα συνέχισαν με μερικές μπύρες ακόμα μέχρι τα χαράματα...

Kαθόμουν στο πάτωμα του μπαλκονιού σταυροπόδι, και απολάμβανα τη φάση.... Και έφυγαν οι κοπελιές, και ήρθε η ώρα του ύπνου... Θα κράσαρα στο playroom του μικρού. Έτσι μου είπαν, κι έτσι έκανα. Ενώ συνήθως χρειάζομαι καμιά ώρα στο κρεβάτι με βιβλίο για να καταφέρω να κοιμηθώ, 2 λεπτά αργότερα ήμουν σε απόλυτο black out....

"Ντιν ντιν ντιν ντον, ντον ντιν ντιν κλογκ!" άκουγα, αλλά δεν ήξερα που ήμουν, τι άκουγα, από που το άκουγα... Ήξερα μόνο πως ήθελα απεγνωσμένα να κοιμηθώ και άκουγα αυτό το πράγμα...

"Γαμώ την Κατιμέ γαμώ... Τι διάολο, ποιος είναι με το σαντούρι..." μουρμουρίζω μέσα στα δόντια μου και παλεύω να αλλάξω πλευρό...

"Ντιν ντιν ντιν ντον, ντον ντιν ντιν κλογκ!".... "Ντιν ντιν ντιν ντον, ντον ντιν ντιν κλογκ!".... Με πόνεσαν τα μάτια όταν άνοιξαν και είδα τον μικρό δίπλα μου να έχει ξυπνήσει και με την πιπίλα να παίζει μεταλλόφωνο! :D Με πήραν τα γέλια με το σκηνικό και την απίστευτη φάτσα του μικρού με ύφος "τρέχει κάτι;"

Σηκώθηκα, ήταν 7 παρά και σκέφτηκα "Δύσκολο πράμα η γονεϊκή τέχνη..." Πήγα και κατεδαφίστηκα στον καναπέ δίπλα στον Γ.

"Θες καφέ" - "Όχι ακόμα..." - "Καλά, ας περιμένουμε να σηκωθεί και η Ε να προσέχει τον μικρό και πάμε να κάνουμε μια βόλτα και πίνουμε έξω."

Είχε πια ήδη ζέστη όταν πάψαμε να είμαστε ζόμπυ επί του καναπέος (...δε θέλω σχόλια...) και σηκωθήκαμε να πάμε στο κοντινό Reutlingen ξανά, μέρα πλέον, για καφέ... Βγήκα ξανά στο μπαλκόνι και τεντώθηκα με το σώβρακο because I can, και έξω είχε ήδη αρχίσει να πιάνει ζέστη... Καλοκαιρινή λιακάδα και αυτό έκανε τις μπαταρίες μου να μου δώσουν ξαφνικά ένα μπουστ για να βγω και να βολτάρω! Απόλαυσα για μερικά δευτερόλεπτα την πλατεία από ψηλά και φύγαμε με βερμούδα-σαγιονάρα και τα σχετικά...
383150

[cpt.Harlock]

Πήγαμε και βολτάραμε για λίγο στο Reutlingen. To Reutlingen είναι μια εργατούπολη-δορυφόρος της Στουτγκάρδης. Τίποτα το φοβερά ενδιαφέρον να δει κανείς, αλλά why not? Εξάλλου είχε ζέστη και αυτό απαιτούσε ΠΑΓΩΜΕΝΟ καφέ. Δηλαδή κάπου που θα έχει Έλληνες τριγύρω και το Reutlingen έχει αρκετούς μετανάστες παλαιάς κοπής, που έφυγαν χρόνια πριν μας χτυπήσει η τελευταία κρίση, για τις φάμπρικες τις νότιας Γερμανίας...

Αφού απολαύσαμε ένα εξαιρετικό φρέντο σε μια από τις καφετέριες - στέκι Ελλήνων της περιοχής, βολτάραμε μέσα στην πόλη....
383152

(Ακολουθεί εξαιρετική φωτογραφία, με σπέσιαλ εφέ προσφορά Σάμσουνγκ)
383153

[cpt.Harlock]

Ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης είναι ο στενότερος δρόμος στον κόσμο. Ο στενότερος δρόμος που είναι επισήμως δρόμος... Απολαύστε:
383154

Κι όμως, χώρεσα και πέρασα. Με πλάγια βήματα βέβαια, αλλά κατάφερα και βγήκα από την άλλη. Ένιωσα λίγο αίλουρος, ξεδίπλωσα από την άλλη πλευρά του "δρόμου" και συνεχίσαμε τη βόλτα.

"Ok people, nothing to see here, move along please" που λέει και ο Barbrady...

Πεταχτήκαμε και σε ένα κοντινό μοτομάγαζο να πάρω ένα λάδι για την αλυσίδα γιατί φυσικά ξέχασα να πάρω μαζί και είχα κάνει πάνω από 1000 χλμ την προηγούμενη μέρα. Πήγαμε πίσω σπίτι, αράξαμε λίγο, και όταν ξύπνησε ο μικρός από τη σιέστα του (έπρεπε να έρθω μέσα με το ξυλόφωνο να δεις εσύ....) ετοιμαστήκαμε να πάμε για φαγητό: Το μενού έλεγε υπαίθριο φαλάφελ, σε πάρκο. Ω ναι, καλή ιδέα... Η θερμοκρασία ήταν σχεδόν στους 30, οπότε το φαλάφελ με τη μπύρα που θα το συνόδευε μέσα στα δέντρα φάνταζε κάτι το μαγικό....

383155

Οι μπύρες συνέχισαν μέχρι το απογευματάκι, οπότε και επιστρέψαμε σπίτι για άραγμα. Το χτεσινοβράδυνο ξενύχτι και το πρωινό ξύπνημα από τον μικρό δεν μας είχε αφήσει να ξεκουραστούμε και ήμασταν σε κατάσταση καρανταγκλάν.

Σπίτι, μπύρα παγωμένη και κέικ σοκολάτα - έτσι γιατί είμεθα αλήται...

Τηλέφωνο με τον Σ τον οποίο έχω να δω 20 χρόνια σχεδόν, από παιδιά, και μένει στο Tuebingen, λίγα χλμ μακριά, για να κανονίσουμε να βρεθούμε. Την επόμενη θα πήγαιναν σε ένα Medieval fest οικογενειακώς, καθώς η γυναίκα του είναι φανατική της φάσης... Οπότε, ή θα τα λέγαμε εκεί, ή θα βρισκόμασταν μετά... Το φεστ όμως ήταν πάνω από 100 χλμ μακριά, είχαμε και τον μικρό στην παρέα πλέον και ήθελε σκέψη και συζήτηση... Αν ήμουν μόνος με τη μηχανή, δε θα το συζήταγα...

...to be continued...

[cpt.Harlock]

Τελικά μετά από τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αποφασίσαμε πως δεν θα πηγαίναμε στο medieval fest, και πως θα συναντιώμασταν μόλις ξεμπέρδευαν με αυτό. Έτσι περάσαμε το υπόλοιπο της ημέρας στο Metzingen. Το Μέτσινγκεν https://en.wikipedia.org/wiki/Metzingen είναι μια μικρή πόλη-δορυφόρος της Στουτγκάρδης, όπως και το Reutlingen που προανέφερα. Είναι όμως ΕΝΤΕΛΩΣ διαφορετικές. Το Μέτσινγκεν είναι όλο ένα μια τεράστια πολυτελής αγορά.

Όλα άρχισαν κάπως έτσι:

To 1924, ιδρύεται στο Μέτσινγκεν η Hugo Boss. Μια εταιρία που τότε, δεν έφτιαχνε τα ακριβά στιλάτα και πολυτελή ρούχα που ξέρουμε σήμερα, αλλά στολές εργασίας. Ειδικότερα, μεγάλο σουξέ είχαν οι στολές που σχεδίαζε και κατασκεύαζε για το Ναζιστικό κόμμα, κάτι που συνέχισε να κάνει και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Οι στολές εργασίας των ΕΣ-ΕΣ, έγιναν ξακουστές για για τόσο για την κομψότητα όσο και την άνεση τους κατά την ώρα της εργασίας... Και αν τα ΕΣ-ΕΣ δεν δούλευαν σκληρά κατά τη δεκατία του 40, τότε ποιος; Ως εκ τούτου, απέκτησαν φήμη και χρήμα για επενδύσεις, αφού πληρώνονταν από το Γερμανικό δημόσιο αφειδώς, όπως και πολλές άλλες μεγάλες επιχειρήσης που τα είχαν καλά τότε με το καθεστώς. Το χρήμα έρεε και ήταν καιρός για επενδύσεις, και έτσι πάει ο γαμπρός του Hugo και του λέει:
"Ρε, δεν κάνουμε ένα Outlet να μπορεί να αγοράζει ο λαουτζίκος που θέλει να το παίζει κλαρινογαμπρός όλα τα στραβοραμμένα/ξηλωμένα/αποτυχημένα που κατά καιρούς βγάζουν οι δουλάρες; Γιατί να τα πετάμε;"
Έτσι και έγινε... Και επειδή οι δουλάρες συνέχιζαν να κάνουν λάθη όσες βουρδουλιές και αν έτρωγαν, αλλά και επειδή οι κλαρινογαμπροί.... εεεε... "γάμπριζαν" και ως εκ τούτου πολλαπλασιάζονταν, οι δουλειές πήγαιναν πρίμα! Και το είδαν αυτό και οι άλλοι μεγαλορουχάδες του πλανήτη και ήθελαν να κάνουν κι αυτοί το ίδιο, καθώς στο Metzingen πήγαιναν μαζικά αγοραστές από όοοοοοοοολη την Ευρώπη, για να κλαρινογαμπρίσουν. Ο έξυπνος ο Hugoς ο Boss όμως, είχε αγοράσει ήδη τα πάντα και τους έλεγε:
"Που να τρέχεις και να μπλέκεις; Θα στο φτιάξω εγώ, σε δική μου γη, θα στο στήσω και θα κάνουμε το Μέτσινγκεν ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο". Με το αζημίωτο φυσικά....
Έτσι και έγινε, και σήμερα όλα τα μεγάλα ονόματα της κοπτοραπτικής έχουν γιγαντιαία κτήρια εκεί όπου στεγάζουν τα καταστήματα τους. Είναι παράξενο να βλέπεις ένα κατά τα άλλα μικρό χωριό να είναι γεμάτο με ντιζαινάτα καταστήματα, και οι ουρές των αυτοκινήτων με πινακίδες από όλη την Ευρώπη, να έχουν μήκος χιλιομέτρων... Και αυτό το είδα με τα ίδια μου τα μάτια, αλλά και πάλι δεν το πίστευα...
383281


383282


383283

[cpt.Harlock]

383284


383285

Κοστούμια, γόβες, αξεσουάρ, αθλητικά, Nike, Burberry, Nautica, Boss, Gucci, τσάντες, ρολόγια, κουβαρίστρες, βελονάκια..... you get the deal, δεν συνεχίζω...

Πραγματικά αισθάνεσαι πως πρόκειται για μια ψεύτικη μικρή πόλη, που υπάρχει για να υπάρχουν τα καταστήματα. Όλα κινούνται γύρω από αυτά. Η ζωή, η καθημερινότητα, ο προσωπικός χρόνος, ρυθμίζονται ανάλογα με την κίνηση, το ωράριο και τη λειτουργία των καταστημάτων. Για να καταλάβετε τι εννοώ, φανταστείτε σε μια πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων, να θες να πας σπίτι σου και να έχει ουρά χιλιομέτρων στην είσοδο από την εθνική, επειδή έχει 3ήμερο με προσφορές... Φερστάντεν;

Αυτό είναι το Μέτσιγκεν λοιπόν...

Εμείς όμως θα βρισκόμασταν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στο Tübingen, για να συναντήσουμε τον Σ και την οικογένεια του, μετά το μεσαιωνικό φεστ!

Το Tübingen, μαζί με το Rutlingen και το Metzingen κάνουν ένα πολύ παράξενο συνδυασμό: είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, δίπλα στη Στουτγκάρδη, αλλά δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. Το Reutlingen εργατούπολη, το Metzingen εμπορική πόλη, το Tübingen "ψαγμενιά", φοιτητούπολη, με ξακουστό πανεπιστήμιο και πανεπιστημιακές κλινικές. Είναι και η παλαιότερη πόλη της περιοχής... Η παλιά πόλη, γραφική όσο δεν πάει, με σοκάκια, κτήρια εποχής, πλακόστρωτα, καφέ, μπαράκια, μαγαζάκια, θυμίζει ίσως Πράγα, αλλά χωρίς να είναι τουριστική...

Βολτάραμε στο Tübingen, απολαύσαμε και το παγωτό μας...

Tübingen λοιπόν...

383286

[cpt.Harlock]

383287

383288


383289

[cpt.Harlock]

Γύρω από κεντρικό μουσείο της πόλης, έχουν απλώσει άμμο και υπάρχει επιγραφή: "Επιτρέπεται το παιχνίδι". Φυσικά πιτσιρίκα το εκμεταλλεύονται όσο δεν πάει. Φαντάζομαι κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα, να ξεσηκώνει θύελλες στα παράθυρα από γνωστούς πολιτευόμενους τηλεπλασιέ που να τσιρίζουν για άπλυτους χίπηδες και εκπροσώπους εμπορικών συλλόγων να καταγγέλλουν γενικώς και αορίστως αρμοδίους που "επιβαρύνουν κι άλλο την ήδη πληγωμένη και αιμορραγούσα αγορά" με τους καναπεδάτους τηλε-αναλυτές να κουνάνε το κεφάλι συμφωνώντας...

383290

Γενικά, μου κάνει εντύπωση το πόσο πιο ανθρωποκεντρικά είναι κάποια πράγματα. Ειδικά σε ότι έχει να κάνει με τα παιδιά. Δε θα βρεις παιδιά στην καφετέρια να παίζουν με το τάμπλετ όσο ο μπαμπάς και η μαμά ρουφάνε φρέντο. Θα βρεις όμως πολλά πάρκα και παιδικές χαρές και δραστηριότητες που τα παιδιά διασκεδάζουν ΕΝΕΡΓΑ και ο γονιός είναι εκεί δίπλα διαβάζοντας το βιβλίο του ή παίζοντας και αυτός μαζί.... Φυσικά όχι όλοι και παντού, αλλά η σύγκριση με την εικόνα στην Ελλάδα είναι αποκαρδιωτική...

383291

Το βραδάκι βρεθήκαμε με τον Σ. Είχαμε δώσει ραντεβού σε ένα κεντρικό πάρκο, στη λίμνη. Φυσικά, στη λίμνη φτάσαμε από ακριβώς αντίθετες πλευρές, και κάποιος έπρεπε να κάνει τον κύκλο - ο Μέρφυ είναι ανίκητος. Αφού τα είπαμε λίγο και γνώρισα και τη γυναίκα του και την μικρή, αποφασίσαμε να κάτσουμε σε ένα ονομαστό ζυθοποιείο που ήταν εκεί δίπλα, με ταράτσα/μπαλκόνι στις όχθες του ποταμού, ώστε να να πιούμε και να τσιμπήσουμε το κατιτίς μας...

Το μενού είχε σπέτσλε και μπύρες... Είχε και κουβεντούλα, είχε και χαβαλέ, είχε και μια γλυκιά ζέστη που τα έκανε όλα τόσο ωραία και χαλαρωτικά...

[cpt.Harlock]

Η ώρα πέρασε, και αφού αλληλουποσχεθήκαμε με τον Σ πως η επόμενη φορά δεν θα είναι όταν βγούμε στη σύνταξη, χωρίσαμε και επιστροφή στο Μέτσινγκεν. Η βραδιά ήταν γλυκιά και κάναμε μια "αναγκαστική" για καύσιμα δικά μας και του μοτοσακού: Βενζίνη και μπύρες, καθώς το επόμενο πρωί θα έπρεπε να την κοπανίσω...

Μπύρες και μπαλκόνι... αλλά για το γαμώτο της υπόθεσης ξαναπαραγγείλαμε πίτσες από τον γνωστό Ινδό... Τυρίλα ατελείωτη και κουβεντούλα μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα. Στο ντουρουμάδικο από κάτω, το γλένταγαν κατά το κλείσιμο και ο ένας από τα παιδιά του καταστήματος είχε γίνει λιάρδα και έδινε σόου. Οι άλλοι είχαν πεθάνει στα γέλια και προσπαθούσαν να τον συμμαζέψουν, κι εμείς από το μπαλκόνι κάναμε χάζι και μπουρου μπούρου.... Σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να μην το ξημερώσω, καθώς ήθελα να ξεκινήσω σχετικά νωρίς. Είχα πλάνο: να πάω μέχρι Würzburg https://en.wikipedia.org/wiki/W%C3%BCrzburg από επαρχιακούς δρόμους πριν ξεκινήσει η επίσημη επιστροφή. Ήταν ήδη αργά, χαιρέτησα λοιπόν και πήγα να ξαπλώσω, διαβάζοντας το βιβλίο μου στο τάμπλετ μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, ξύπνησα όταν το τάμπλετ μου έφυγε από τα χέρια και μου έσκασε στο κούτελο. Νο πρόμπλεμ, το πέταξα απλά στην άκρη και ψόφησα μέχρι το πρωί...

[cpt.Harlock]

Ξύπνησα με μια αίσθηση υπερβολικής ζεστασιάς στο πρόσωπο. Ξαπλώνοντας δεν είχα κλείσι το πατζούρι στο παράθυρο για να ξυπνήσω με φυσικό τρόπο. Δεν ήθελα να μεσημεριάσω, αλλά δεν μου πήγαινε να βάλω και ξυπνητήρι... Ήταν μόνο 8 το πρωί, αλλά ο ήλιος ήταν ήδη κάτι παραπάνω από λαμπερός. Η πρόβλεψη για την μέρα ήταν... ΖΕΣΤΗ!

Πήγα στο σαλόνι όπου ο Γ είχε ήδη σηκωθεί με τον μικρό. Λίγο αργότερα ήρθε και η Ε και ετοίμασε ένα σπιτικό φρέντο all the money.... Ρούφηξα με μανία μέχρι και την τελευταία σταγόνα και άρχισα να ετοιμάζω τα πράγματα στα σαμάρια. Προσεχτικά πακέταρα και ένα δώρο που μου έκανε ο μικρός: ένα μεταλλικό μοντέλο βέσπας, ή "βρουμ βρουμ" όπως έλεγε τα δίκυκλα, στα οποία έδειχνα ήδη προτίμηση. Κατέβηκα με τον Γ να βοηθήσει να βάλουμε τα σαμάρια και αφού χαιρετηθήκαμε, ξεκίνησα...

Την φύση της περιοχής την είχα ψιλοτσεκάρει σε ένα ολιγόωρο κενό των ημερών όπου είχα πεταχτεί στα τριγύρω βουνά, για να γευτώ τις Schwaebische Alb https://en.wikipedia.org/wiki/Swabian_Jura - τις άλπεις τις περιοχής. Η βόλτα ήτω καταδρομική και ούτε φωτό δεν έβγαλα. Η μεγάλη διαφορά με τις πιο βόρειες περιοχές ήταν η ποικιλία των δέντρων. Στον βορρά, τα δάση έχουν πολύ λιγότερα είδη δέντρων, ενώ στον νότο, έχει περισσότερα, έχει θάμνους και γενικά περισσότερη ποικιλία... Τώρα, στην διαδρομή προς το Wurzburg διέσχιζα τα καλύτερα! Πυκνά δάση με στροφιλίκια, σε πολλά σημεία η διαφορά θερμοκρασίας στο δάσος ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή με τη θερμοκρασία εκτός. Πράγμα που έκανε το ταξίδι ακόμα καλύτερο, γιατί είχε 30+ βαθμούς! Εγώ όμως κρυμμένος μέσα στα δάση της διαδρομής, γούσταρα όσο δεν πήγαινε!

Το ντεπόζιτο ήταν γεμάτο, οι μπαταρίες του αναβάτη γεμάτες και αυτές, κι έτσι πήγαινα ασταμάτητα. Σε ένα ξέφωτο, βγαίνοντας από ένα χωριό στα δάση πάνω σε έναν λόφο, έκανα μια στάση για νερό...

383293

Δυστυχώς σταφύλια δεν είχε να την κάνω ταράτσα...

Συνέχισα λοιπόν και σύντομα ήμουν πάλι μέσα σε δάση. Συναντήσεις καθ' οδόν κάμποσες...
383294

[cpt.Harlock]

και δάση...
383295

και ξέφωτα...
383296

Το στομάχι είχε κάψει ήδη και τα σπέτσλε και την πίτσα του Ινδού από το προηγούμενο βράδυ, ενώ με τόση ζέστη, δεν είχε μείνει σταγόνα μπύρας μέσα μου. Αισθανόμουν να μένω από δυνάμεις, οπότε όταν είδα τις ακόλουθες ομπρελίτσες και καρεκλίτσες, έκανα ένα τεστ στο abs...
383297

[cpt.Harlock]

Στο διπλανό τραπέζι, κάθονταν πατέρας και γιος, συνταξιδευτές με τις μηχανές τους... Χαιρετηθήκαμε διακριτικά με ένα νεύμα και ένα χαμόγελο. Ζήτησα μια παγωμένη μπύρα αμέσως πριν δω μενού και ξεφόρτωσα τα πράγματα στο τραπέζι. Στο ίδιο τραπέζι (ήταν μακριοί πάγκοι) κάθονταν ένα ζευγάρι ποδηλάτες που βόλταραν τα βουνά. Παράτησα τα πράγματα βιαστικά και έτρεξα στην τουαλέτα και μπήκα κάτω από τη βρύση...

Όταν δροσίστηκα για τα καλά, πήγα στο τραπέζι μου, και σχεδόν αμέσως ήρθε και η μπύρα. Πίνοντας την πρώτη γουλιά, σκεφτόμουν τον πατέρα και τον γιο με τις μηχανές δίπλα μου. Ήταν αραγμένοι και έπιναν μπύρα κουβεντιάζοντας. Ο πατέρας τυπάς, μαλλιάς με τισερτ "Tool" κι ο γιος ωραίος τυπάς φαινόταν. Ηλικίες υπολόγιζα γύρω στα 50 και 20... "Τι αναμνήσεις θα έχετε και οι 2 σας κάποτε ρε κερατάδες...." είπα από μέσα μου, όχι με ζήλια, αλλά με ένα γιγαντιαίο RESPECT... Σε κάποια στιγμή, γύρισαν προς το μέρος μου και έγνεψαν με τα ποτήρια τους "Γεια μας" - ανταπέδωσα και σταμάτησα τις σκέψεις μου για να αφοσιωθώ σε κάτι πολύ σημαντικό: Την ανάγνωση του μενού. Πείναγα, αλλά ήξερα καλά πως δεν έπρεπε να φάω. Η κουζίνα παραδοσιακή γερμανική, δηλαδή ψητά κρέατα, λίπη κτλ, οπότε τα προσπέρασα όλα ψάχνοντας κάτι... κάτι.... κάτι πιο "σνακ". Βρήκα κάτι που έγραφε για ψωμί - αλλαντικά - και αυγό. "Αυτό" λέω και αγκάλιασα ξανά την ποτήρα με τη μπύρα μου...
383298

"Εγώ σάντουιτς νόμιζα πως θα ήταν κύριε Σόιμπλε"....

[cpt.Harlock]

Έφαγα τσάκα τσάκα και ετοιμάστηκα να συνεχίσω. Είχα κάνει πολλά χιλιόμετρα, αλλά "φιδίσια", είχα αρκετό δρόμο ακόμα μέχρι τον προορισμό μου. Συνέχισα το ταξίδι στο ίδιο μοτίβο, μέχρι που έφτασα στο Würzburg. Μπήκα στο κέντρο, έκανα 1-2 γυροβολιές στην πόλη.

383299

383300

383301

[cpt.Harlock]

...Εδώ εργάζονται τα τζιμάνια της Garmin, που φτιάχνουν τα GPS apps μας για να κάνουμε ταξιδάρες :D
383302


Αφού είχα σκάσει από ζέστη και με είχε πιάσει ντάγκλα θανατερή, χρειαζόμουν μια λύση: Σκεφτόμουν μια βαθιά δροσιά και έναν παγωμένο καφέ... Ένα φρέντο ή ένα φραπεδάκι έστω ρε γμτ... Αλλά στα τουριστικά καφέ του κέντρου δεν ψηνόμουν να κάτσω. Σταμάτησα και ρώτησα μια παρέα που προτείνουν να πιω κανένα καφέ. Μου πρότειναν να κατέβω στο ποτάμι, μου βρήκαν και μου έδειξαν το σημείο στο GPS όπου έχει μια μεγάλη βεράντα με καφέ και πιτσαρία στην όχθη. Το βρήκα εύκολα. Για κρύο καφέ ούτε λόγος φυσικά, είχαν όμως καφέ με παγωτό... Ας είναι όμως... Γαλακτομπούρεκο αντί για καφέ.

Το κατέβασα παρ' όλα αυτά με βουλιμία, ζήτησα και λίγο νερό και ίσιωσα... Πλήρωσα, και επέστρεψα στη μηχανή αφού περπάτησα λίγο κατά μήκος της όχθης. Σκεφτόμουν πως με το που θα ανέβαινα στη μηχανή, θα ξεκινούσε επίσημα η βαρετή και αναπόφευκτα βιαστική επιστροφή... Περπάτησα λίγο χαζεύοντας τον κόσμο να σουλατσάρει στην πασαρέλα του ποταμού, έφτασα στη μηχανή.

Έκατσα πάνω στη μηχανή, και αμέσως έβαλα το GPS με προορισμό το σπίτι. Αλλαγή προφίλ διαδρομής: Επιλεγμένο προφίλ - "Γρήγορο"...

Έπιασα να φορέσω το κράνος και συνειδητοποίησα πως χαμογελούσα φαρδιά-πλατιά. Ήμουν σίγουρος πως το χαμόγελο αυτό θα κράταγε για μέρες μετά την επιστροφή. Δεν έκανα λάθος καθόλου. Έβαλα το κράνος και ξεκίνησα.

Εθνική οδός - τίποτα αξιοσημείωτο, πέρα του ότι μου έσπασε ένας ιμάντας από τα σαμάρια και τον άκουσα να σέρνεται στον τροχό...

Σπίτι έφτασα αργά το βράδυ πριν την πρώτη μέρα πίσω στη δουλειά. Στο γραφείο με ρώταγαν όταν επέστρεψα πως ήταν το "long weekend" μου. "Καλά!" απαντούσα χωρίς πολλά πολλά, φορώντας ακόμα εκείνο το πλατύ χαμόγελο...

The end.

[Eversman]

Όμορφο, αρκετά διαφορετικό και με μία έντονη αίσθηση "εντοπιότητας" το ταξιδιωτικό σου!

Πάντα όρθιος και ευχαριστούμε που το μοιράστηκες :beer:

[ionized]

ο τολμων νικα και τον μερφυ το ηθικο διδαγμα της ιστοριας!μπραβο φιλε μου,ενα τετοιο σκ αξιζει περισοτερο και απο 15 μερες σε μια ξαπλωστρα σε νησι για μενα :beer:

[airmav]

καπετανιε μου....respect...εισαι τοσο μακρυα αλλα συναμα και τοσο κοντα μας...ησουν απολαυση....τουλαχιστο για μενα που ειμαι εδω στην αθηνα κ το να φτασω εκει πανω μου φαινεται βουνο ( κυριως οικονομικα). να ξερεις οτι στο γραπτο σου αντιληφθηκα πολλες απο τις αισθησεις και τα συναισθηματα σου σε αυτην την εκδρομουλα....κ ας βρεχει εξω... το γραφειο μου εχει λιακαδα...να σαι καλα και να κανεις παντα τετοιες εκδρομουλες (ή και μεγαλυτερες) και οπως λεει κ ενας αοιδος.....με τον καιρο να ναι κοντρα..

[christoi]

Να, κάτι τέτοια με κάνουν να σκέφτομαι πως το σπασμένο πόδι δεν αξίζει να δώσω την μηχανή.
ΑΛΛΑ, που βρίσκεσαι και έχεις τέτοιους δρόμους;

[cpt.Harlock]

Να, κάτι τέτοια με κάνουν να σκέφτομαι πως το σπασμένο πόδι δεν αξίζει να δώσω την μηχανή.
ΑΛΛΑ, που βρίσκεσαι και έχεις τέτοιους δρόμους;

Σαξονία βρίσκομαι, το έχω ξανα-αναφέρει αν θυμάμαι καλά. Όποιος περνάει γύρω από Βερολίνο/Πράγα, ας σφυρίξει κι αν βολέψει χτυπάμε καμιά μπύρα!
Καλή ανάρρωση, και ΟΧΙ, δεν ξεφορτώνεσαι τη μηχανή επειδή έσπασε το πόδι!!! :) :) :beer:

[dukeandthecity]

:beer::beer:

versys???

[andreastwin]

αυτες ειναι αποφασεις, στο αψε-σβισε.:beer:

[MikeG]

Βουρ για τα επόμενα!!

:beer: :beer:

p.s Μένεις σε τόσο καλό σημείο έχοντας την Ευρώπη στο πιάτο. Κάθε ΣΚ βόλτα !

[cpt.Harlock]

:beer::beer:

versys???

Ναι, 650

[cpt.Harlock]

Βουρ για τα επόμενα!!

:beer: :beer:

p.s Μένεις σε τόσο καλό σημείο έχοντας την Ευρώπη στο πιάτο. Κάθε ΣΚ βόλτα !

Προσπαθώ, αλλά όχι πάντα τόσο εύκολο...