caesarsk
24/01/2018, 21:29
ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΟΥ
(Ωδή στην μαλακία)
Στα 16 μπορούσα άνετα να κατεβώ με το μηχανάκι από την διάβαση των πεζών για να γλυτώσω το φανάρι στα σίδερα Χαλανδρίου. Φυσικά στα 16 δεν σκεφτόμουν πως η διάβαση ειναι με πλακάκι γυαλιστερό και έτσι με το πάτησα στην κατηφόρα γλύστρισα και άρχισα να κάνω την μπάλα του φλίπερ στους τοίχους της διάβασης. Όταν τελικά σηκώθηκα στην άλλη μεριά κατάλαβα πόσο ωραίο είναι να πέφτεις μέσα σε διάβασεις με γυαλιστερό πλακάκι. Δεν σκίζονται τα ρούχα σου και δεν έχεις γρατζουνιές από την άσφαλτο. Είχα ήδη αποφασίσει πως πρέπει να πειραματιστώ στις τούμπες και πως η μαλακία είναι κάτι που πονάει μεν, είναι διασκεδαστικό δε. Στην ίδια ηλικία έβλεπα τους συνομίληκους να έχουν βγάλει κάλλους στα χεριά από την μαλακία και εγώ ήδη μετράγα σπασμένα κοκκάλα από skateboard και bmx...
Στα 17 η μαλακία μου γυρίσε αλλιώς. Όλοι όσοι έχουν μοτοσυκλέτα ταξιδεύουν και έτσι πρέπει να ταξιδέψω και εγώ. Το πρόβλημα για τους άλλους ήταν πως δεν είχα μοτοσυκλέτα αλλά μηχανάκι. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ σκέφτηκα. Το παπί το 6βολτο, το 50αρι, το κιταρισμένο 72 είναι ότι πρέπει για ταξίδια. Πρώτο δοκιμαστικό ταξίδι στον Πύργο από την Αθήνα. Τι είναι 272 χιλιόμετρα; Ο κώλος μου το ξέρεις μετά από 95 χιλιόμετρα για να φτάσω στην Κόρινθο. 6 ώρες ταξίδι για να φτάσω στον Πύργο, να κοιμηθώ σε sleeping bag στον σταθμό του τρένου και να φύγω την άλλη μέρα πίσω για Αθήνα. Έτσι για την μαλακία αποφάσισα να ταξιδέψω βράδυ για πίσω για να δούμε και την εμπειρία του νυχτερινού ταξιδιού. Το ίδιο καλοκαίρι ταξίδεψε με το ίδιο παπί στην Χαλκιδική, γιατι σαν την Χαλκιδική δεν έχει, δικάβαλος, με κατασκηνωτικό εξοπλισμό στην σχάρα, και έκανα τον γύρο της Σιθωνίας. Η μαλακία μου γιγαντωνόταν και εγώ ήμουν πολύ περήφανος γι αυτο.
Στα 20 ήμουν ήδη ένας επαγγελαματίας μαλάκας. Θυμήθηκα όλα τα άλματα με το BMX, όλα τα κόλπα που έκανα και είπα να τα κάνω με την μοτοσυκλέτα. Είχα μπλέξει και με μια παρέα άλλων επιφανών αυνάνων και είμασταν από βράχο αναρίχησης σε bunjee και από εκει μεθυσμένοι με τα καθαρά στην πίστα. Η Συλλογή μου από Ακτινογραφίες, Αξονικές Τομογραφίες, Εισητήρια επείγοντων περιστατικών (ER πρεπει να είχα γνωρίσει και τον Clooney τότε λογικά), εμπλουτίστηκε με νέα μοναδικά συλλεκτικά κομμάτια. Και αυτό κράτησε μια πενταετία. Μετά είπα πως στα 25 έπρεπε να είμαι σοβαρός και μετρημένος. Και έτσι το γύρισα στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κανονική αυτή την φορά. Πιάσε μια Τουρκία μαστόρα σόλο, δυο Τυνησίες σόλο, ένα Μαρόκο και ένα Λίβανο- Συρία, γιατί η Ιταλία μας είναι βαρετή (εκτός φυσικά της Σικελίας που το σολό ταξίδι είναι μια μοναδική εμπειρία . Κάποιος που ταξίδεψε στην Σικελία σόλο πρέπει να έβγαλε την γνωστή φράση "Αν πετύχει η μαλακία, τύφλα να έχει το γαμήσι").
Στα 28 και ενώ ήμουν ένας σοβαρός μεν αυνάνας δε ενήλικος (λέμε τώρα), ξανατρώω την πετριά με τα χώματα. Είχαμε και τα λέφτα να πετάξουμε σε στραβωμένα τιμόνια, σπασμένες ζάντες, ανοιγμένους κινητήρες, σπασμένες μανέτες, αλλά ως ενήλικας και έμπειρος μαλάκας πια είπα να το δοκιμάσω με τον Ελεφάντα. Δεν κατάλαβα δλδ, είναι πιο μαλάκες οι άλλοι που τρέχουν στο Dakar με τους Ελέφαντες; Δεν είμαι μαλάκας εγώ δηλαδή; Και πάμε μια χωμάτινη βόλτα από την Αθήνα στην Κακκαβιά. Δεν το τραβάμε και μέχρι τους Αγ. Σαράντα; Και δώστου να μας κυνηγάνε τσομπανόσκυλα στις ερημιές, παίρνουμε παράσημα από δαγκώματα, δώσε και Αλβανού λαθρέμπορους να μας παίρνουν στο κατόπι, πάρε και μια δόση βροχής στα υψώματα της Πίνδου μέσα στην νύχτα, χωρίς αδιάβροχα, χωρίς σκήνες...έτσι απλά για την μαλακία...Αλλά ήμουν ήδη πρωταθλητής σε αυτή.
Στα 35 παρόλο που η μούρλα με τους ελέφαντες στα χώματα συνεχιζόταν, παρά τα καθαρά που συνεχίζαμε στην κάθε ευκαιρία, παρά τα περίεργα ταξίδια και όλες τις υπόλοιπες μαλακίες που εμφανίζοταν από το παρελθόν παντρεύτηκα και είπα τώρα όλα τελειώνουν. Το αρχίδι στην γραμματική εμφάνιζεται σε πολλές μορφές. Κλάσεως σημαντικό "Κλάσε μου ένα αρχίδια", βρώσεως σημαντικό "Φάε ένα αρχίδι", αλλά και ως ζεύγος που είναι η περιπτώση μου...Αρχίδια. Η μοναδική αλλάγη που υπήρξε είναι πως οταν έτρωγα τα μούτρα μου επαίρνα την γυναίκα μου τηλέφωνο για να μην ανησυχεί και τα αποτελέσματα ήταν συζήτησεις του τύπου "Εσπασες τίποτα;", "Οχι αγάπη μου", "Καλά γύρνα σπίτι και θα σου σπάσω εγώ". Προστέθηκαν και κάτι off road με τζηπ. Της πήρα και ένα πιεστικό για να πλένει την μηχανή όταν γυρνούσα από τις λάσπες. Τελικά έβαζε εμένα στον κήπο και μου έριχνε με το πιεστικό και με άφηνε εκεί μέχρι να στεγνώσω.
Στα 45 πλέον επιβεβαιώμενος με πτύχια Αυνάνας, και με τα κόκκαλα να μην αντέχουν υπάρχουν δύο ζητήματα. Ένα τι άλλη μαλακία να κάνω; Πράγμα που είμαι σίγουρος οτι θα βρεθεί. Δεύτερο ζήτημα...αυτές τις μαλακίες τις ξέρουν τα παιδιά. Στην καλύτερη περίπτωση έρχεται από πίσω η δεύτερη γενιά. Στην χειρότερη θα λένε μετά από χρόνια "Μην ακούτε τον παππού σας. Έχει κάνει πολλές μαλακίες"...
(Ωδή στην μαλακία)
Στα 16 μπορούσα άνετα να κατεβώ με το μηχανάκι από την διάβαση των πεζών για να γλυτώσω το φανάρι στα σίδερα Χαλανδρίου. Φυσικά στα 16 δεν σκεφτόμουν πως η διάβαση ειναι με πλακάκι γυαλιστερό και έτσι με το πάτησα στην κατηφόρα γλύστρισα και άρχισα να κάνω την μπάλα του φλίπερ στους τοίχους της διάβασης. Όταν τελικά σηκώθηκα στην άλλη μεριά κατάλαβα πόσο ωραίο είναι να πέφτεις μέσα σε διάβασεις με γυαλιστερό πλακάκι. Δεν σκίζονται τα ρούχα σου και δεν έχεις γρατζουνιές από την άσφαλτο. Είχα ήδη αποφασίσει πως πρέπει να πειραματιστώ στις τούμπες και πως η μαλακία είναι κάτι που πονάει μεν, είναι διασκεδαστικό δε. Στην ίδια ηλικία έβλεπα τους συνομίληκους να έχουν βγάλει κάλλους στα χεριά από την μαλακία και εγώ ήδη μετράγα σπασμένα κοκκάλα από skateboard και bmx...
Στα 17 η μαλακία μου γυρίσε αλλιώς. Όλοι όσοι έχουν μοτοσυκλέτα ταξιδεύουν και έτσι πρέπει να ταξιδέψω και εγώ. Το πρόβλημα για τους άλλους ήταν πως δεν είχα μοτοσυκλέτα αλλά μηχανάκι. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ σκέφτηκα. Το παπί το 6βολτο, το 50αρι, το κιταρισμένο 72 είναι ότι πρέπει για ταξίδια. Πρώτο δοκιμαστικό ταξίδι στον Πύργο από την Αθήνα. Τι είναι 272 χιλιόμετρα; Ο κώλος μου το ξέρεις μετά από 95 χιλιόμετρα για να φτάσω στην Κόρινθο. 6 ώρες ταξίδι για να φτάσω στον Πύργο, να κοιμηθώ σε sleeping bag στον σταθμό του τρένου και να φύγω την άλλη μέρα πίσω για Αθήνα. Έτσι για την μαλακία αποφάσισα να ταξιδέψω βράδυ για πίσω για να δούμε και την εμπειρία του νυχτερινού ταξιδιού. Το ίδιο καλοκαίρι ταξίδεψε με το ίδιο παπί στην Χαλκιδική, γιατι σαν την Χαλκιδική δεν έχει, δικάβαλος, με κατασκηνωτικό εξοπλισμό στην σχάρα, και έκανα τον γύρο της Σιθωνίας. Η μαλακία μου γιγαντωνόταν και εγώ ήμουν πολύ περήφανος γι αυτο.
Στα 20 ήμουν ήδη ένας επαγγελαματίας μαλάκας. Θυμήθηκα όλα τα άλματα με το BMX, όλα τα κόλπα που έκανα και είπα να τα κάνω με την μοτοσυκλέτα. Είχα μπλέξει και με μια παρέα άλλων επιφανών αυνάνων και είμασταν από βράχο αναρίχησης σε bunjee και από εκει μεθυσμένοι με τα καθαρά στην πίστα. Η Συλλογή μου από Ακτινογραφίες, Αξονικές Τομογραφίες, Εισητήρια επείγοντων περιστατικών (ER πρεπει να είχα γνωρίσει και τον Clooney τότε λογικά), εμπλουτίστηκε με νέα μοναδικά συλλεκτικά κομμάτια. Και αυτό κράτησε μια πενταετία. Μετά είπα πως στα 25 έπρεπε να είμαι σοβαρός και μετρημένος. Και έτσι το γύρισα στα ταξίδια με μοτοσυκλέτα κανονική αυτή την φορά. Πιάσε μια Τουρκία μαστόρα σόλο, δυο Τυνησίες σόλο, ένα Μαρόκο και ένα Λίβανο- Συρία, γιατί η Ιταλία μας είναι βαρετή (εκτός φυσικά της Σικελίας που το σολό ταξίδι είναι μια μοναδική εμπειρία . Κάποιος που ταξίδεψε στην Σικελία σόλο πρέπει να έβγαλε την γνωστή φράση "Αν πετύχει η μαλακία, τύφλα να έχει το γαμήσι").
Στα 28 και ενώ ήμουν ένας σοβαρός μεν αυνάνας δε ενήλικος (λέμε τώρα), ξανατρώω την πετριά με τα χώματα. Είχαμε και τα λέφτα να πετάξουμε σε στραβωμένα τιμόνια, σπασμένες ζάντες, ανοιγμένους κινητήρες, σπασμένες μανέτες, αλλά ως ενήλικας και έμπειρος μαλάκας πια είπα να το δοκιμάσω με τον Ελεφάντα. Δεν κατάλαβα δλδ, είναι πιο μαλάκες οι άλλοι που τρέχουν στο Dakar με τους Ελέφαντες; Δεν είμαι μαλάκας εγώ δηλαδή; Και πάμε μια χωμάτινη βόλτα από την Αθήνα στην Κακκαβιά. Δεν το τραβάμε και μέχρι τους Αγ. Σαράντα; Και δώστου να μας κυνηγάνε τσομπανόσκυλα στις ερημιές, παίρνουμε παράσημα από δαγκώματα, δώσε και Αλβανού λαθρέμπορους να μας παίρνουν στο κατόπι, πάρε και μια δόση βροχής στα υψώματα της Πίνδου μέσα στην νύχτα, χωρίς αδιάβροχα, χωρίς σκήνες...έτσι απλά για την μαλακία...Αλλά ήμουν ήδη πρωταθλητής σε αυτή.
Στα 35 παρόλο που η μούρλα με τους ελέφαντες στα χώματα συνεχιζόταν, παρά τα καθαρά που συνεχίζαμε στην κάθε ευκαιρία, παρά τα περίεργα ταξίδια και όλες τις υπόλοιπες μαλακίες που εμφανίζοταν από το παρελθόν παντρεύτηκα και είπα τώρα όλα τελειώνουν. Το αρχίδι στην γραμματική εμφάνιζεται σε πολλές μορφές. Κλάσεως σημαντικό "Κλάσε μου ένα αρχίδια", βρώσεως σημαντικό "Φάε ένα αρχίδι", αλλά και ως ζεύγος που είναι η περιπτώση μου...Αρχίδια. Η μοναδική αλλάγη που υπήρξε είναι πως οταν έτρωγα τα μούτρα μου επαίρνα την γυναίκα μου τηλέφωνο για να μην ανησυχεί και τα αποτελέσματα ήταν συζήτησεις του τύπου "Εσπασες τίποτα;", "Οχι αγάπη μου", "Καλά γύρνα σπίτι και θα σου σπάσω εγώ". Προστέθηκαν και κάτι off road με τζηπ. Της πήρα και ένα πιεστικό για να πλένει την μηχανή όταν γυρνούσα από τις λάσπες. Τελικά έβαζε εμένα στον κήπο και μου έριχνε με το πιεστικό και με άφηνε εκεί μέχρι να στεγνώσω.
Στα 45 πλέον επιβεβαιώμενος με πτύχια Αυνάνας, και με τα κόκκαλα να μην αντέχουν υπάρχουν δύο ζητήματα. Ένα τι άλλη μαλακία να κάνω; Πράγμα που είμαι σίγουρος οτι θα βρεθεί. Δεύτερο ζήτημα...αυτές τις μαλακίες τις ξέρουν τα παιδιά. Στην καλύτερη περίπτωση έρχεται από πίσω η δεύτερη γενιά. Στην χειρότερη θα λένε μετά από χρόνια "Μην ακούτε τον παππού σας. Έχει κάνει πολλές μαλακίες"...