Στην Ουγγαρία με το Er6-n

[Tsber]

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Ακολουθεί μία μικρή περιγραφή του ταξιδιού μου στην Ουγγαρία

Καθώς όλοι οι μοτοσικλετιστές φίλοι μου εργάζονταν πλέον στο εξωτερικό, αρχές Μαΐου είχα ήδη πάρει την απόφαση να ξεκινήσω μόνος για Βελιγράδι και να κανονίσω κάτι για Ουγγαρία με τα φιλαράκια που έχω εκεί.

Μόλις εντόπισα λοιπόν ένα μεγάλο άνοιγμα στον καιρό στην περιοχή που σκόπευα να ταξιδέψω τα μπαγκάζια ετοιμάστηκαν, η μοτοσυκλέτα ελέγχθηκε, λαδώθηκε, τεντώθηκε και ξημερώματα Παρασκευής κίνησα προς Βουλγαρία.

Ο συγχρονισμός ήταν κρίσιμος καθώς όσο ήμουν ακόμα εντός Ελλάδος τα τελευταία μαύρα σύννεφα κάλυπταν ακόμη τον ουρανό, χωρίς ευτυχώς να αδειάζουν το φορτίο τους, και η μουντίλα μαζί με την έλλειψη συνοδοιπόρου με έκαναν να νιώθω λίγο παράξενα.

Με το που πέρασα τα σύνορα όμως ο καιρός καθάρισε και η διάθεσή μου ανέβηκε κατακόρυφα καθώς η προοπτική του ταξιδιού και της αντάμωσης με παλιούς φίλους στο Βελιγράδι ήταν πραγματικά ό, τι καλύτερο!

Η κούκλα φορτωμένη στα σύνορα :)
408779

Ήταν η τέταρτη φορά που περνούσα τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα με μηχανή και η τρίτη που διέσχιζα τη χώρα με άλλο προορισμό.

Προτιμώ αυτή τη διαδρομή σε σχέση με τα Σκόπια γιατί είναι πιο ενδιαφέρουσα και όχι ώρες συνεχόμενου, βαρετού αυτοκινητοδρόμου. Επιπλέον μετά τα Κούλατα ο δρόμος δύο λωρίδων είναι πλέον καλός, με λίγη κίνηση και αρκετή ορατότητα για ασφαλή προσπεράσματα.

Το έξτρα βάρος των αποσκευών σε συνδυασμό με μερικά κλικ σκληρότερη απόσβεση στο αμορτισέρ κάνουν το Er σταθερό σαν βράχο παντού, το μοτεράκι του δουλεύει τέλεια σε αυτές τις συνθήκες και το ταξίδι κυλά απολαυστικά μέχρι το πανέμορφο φαράγγι της Κρέσνας. Λίγο πριν και για μικρή απόσταση εκτελούνται έργα και εκεί προσπερνώ δύο ομάδες Ελλήνων και καθώς χαιρετιόμαστε κοιτούν με απορία τι μηχανάκι οδηγώ

Η διαδρομή μέσα στο φαράγγι είναι καταπληκτική και αξίζει και ως μικρή εκδρομή στη Βουλγαρία από μόνη της. Άγρια φύση, το ποτάμι στα δεξιά και ο δρόμος στριφτερός και καλός εκτός από μια μικρή, εγκάρσια λωρίδα χωματόδρομου προς το τέλος του φαραγγιού που δεν ξέρω γιατί δεν την φτιάχνουν τόσα χρόνια :lol:

408780

[Tsber]

Συνεχίζοντας προς Σόφια συναντώ μερικά νέα, σύντομα κομμάτια αυτοκινητοδρόμου και αποφασίζω να παρακάμψω την πρωτεύουσα αυτή τη φορά, κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ, και κατά τύχη βλέπω με την άκρη του ματιού μου μια πινακίδα που γράφει Καλοτίνα. Την ακολουθώ και σύντομα είμαι στον δρόμο προς τα σύνορα με τη Σερβία.

Όταν διασχίζετε χώρες είναι μια καλή τακτική να έχετε στο μυαλό το τοπωνύμιο του συνοριακού περάσματος και όχι τόσο του προορισμού. Η απόσταση είναι μικρή και σε χρόνο dt έχω περάσει στη νότια Σερβία χωρίς κανένα πρόβλημα με αστυνομία ή μυστήριους τελωνειακούς. Η θερμοκρασία είναι ιδανική για οδήγηση με πλήρη εξοπλισμό, η μέρα εξαιρετική και έτσι διασχίζω με χαρά αυτό το όμορφο κομμάτι της πρώην Γιουγκοσλαβίας με στόχο την πόλη του Νις όπου και σχεδιάζω να κάνω μία μεγάλη στάση για φαγητό.

Κινούμαι με 90-120 χλμ/ώρα σε καλό επαρχιακό δρόμο και διασχίζω όμορφα τοπία με ποτάμια και μικρά χωριά. Όλοι με χαιρετούν και μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι σε αυτό το κομμάτι δεν έχω συναντήσει ποτέ άλλους μοτοσικλετιστές, προφανώς γιατί προτιμούν την πιο ασφαλή λύση του αυτοκινητοδρόμου. Μετά από αρκετά χιλιόμετρα συναντώ στα αριστερά μου τον ποταμό Νίσαβα και ξέρω πως σε λίγο θα μπω στο επιβλητικό, ομώνυμο φαράγγι∙ κάνω μια σύντομη στάση σε μια μικρή ευθεία για να βεβαιωθώ ότι έχω ελεύθερο πεδίο, πίνω λίγο νεράκι, καθαρίζω τη ζελατίνα μου και ορμάω!

Είναι άλλη μια απολαυστική διαδρομή με μικρά τούνελ και τον δρόμο να έχει σκαλιστεί στην κυριολεξία μέσα στους θεόρατους κάθετους βράχους με τον Νίσαβα πάντα σε απόσταση αναπνοής.

Εδώ μια φωτό από παλιότερο πέρασμα για να πάρετε μια ιδέα :D

408781

Στο μικρό κομμάτι που απομένει μετά το φαράγγι εκτελούνται έργα κατά διαστήματα και έτσι κόβω ρυθμό φτάνοντας στο Νις ήρεμος και πεινασμένος. Μετά από μια ημίωρη στάση και ένα μεγάλο κομμάτι πίτσα (αμάν πια με αυτή τη συνήθεια σε όλα τα Βαλκάνια να βάζουν κέτσαπ από πάνω) μου μένουν πλέον μόνο 240 χιλιόμετρα καλού αυτοκινητοδρόμου κι έτσι φουλάρω για να φτάσω άνετα στο Βελιγράδι με μ.ο.τ. 140χλμ/ώρα.

Στα διόδια παίρνω αρχικά ένα εισιτήριο και πρέπει να πληρώσω στο τέλος της διαδρομής, όμως ο αυτοκινητόδρομος είναι φυσικά ευπρόσδεκτος στο τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού και έτσι φτάνω στο Βελιγράδι νωρίς το απόγευμα μετά από 712χλμ διαδρομής.


Στο Βελιγράδι είχα μείνει μερικούς μήνες δοκιμαστικά ως φοιτητής της Φιλοσοφικής πριν φύγω τελικά για σπουδές σε Αγγλία και Αμερική και ήμουν τυχερός γιατί μετά από μερικούς μήνες άρχισαν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ και θα έπρεπε να φύγω έτσι κι αλλιώς. Οπότε δε νιώθω ακριβώς τουρίστας και έχω από τότε πολύ καλούς φίλους οι οποίο μου παραχώρησαν και χώρο για να μείνω, μέχρι και πάρκινγκ για τη μηχανή μου βρήκαν!

Είναι μια ζωντανή και όμορφη πόλη με πολύ ωραίο κόσμο και έντονη νυχτερινή ζωή. Το καλύτερο ίσως αξιοθέατο είναι το πάρκο και το κάστρο Καλεμέγκνταν που δεσπόζει πάνω από την ένωση των ποταμών Δούναβη και Σάβα και αρχίζει ακριβώς εκεί που τελειώνει ο μεγάλος εμπορικός δρόμος Κνεζ Μιχαήλοβα (Πρίγκηπος Μιχαήλ). Το πάρκο είναι τεράστιο και πανέμορφο, έχει ζωολογικό κήπο και προσφέρει άπλετη και υπέροχη θέα προς τους ποταμούς και τις περιοχές Ζέμουν και Νέο Βελιγράδι απέναντι :cool:

408782

408783

408784

408785

Περιμετρικά του φρουρίου υπάρχουν διάσπαρτα κανόνια και στην κορυφή του ένα πολεμικό μουσείο που αξίζει να επισκεφθείτε, όπου υπάρχουν και τα απομεινάρια του διάσημου Στελθ (το πλακάτ «συγγνώμη, δεν ξέραμε ότι ήταν αόρατο» έχει γράψει ιστορία) μαζί με τη στολή του πιλότου ο οποίος επέζησε και συναντήθηκε μάλιστα με αυτόν που τον κατέρριψε :eyepop:

408786

408787

Ένα άλλο σημαντικό μνημείο είναι ο ναός του Αγίου Σάββα, ο μεγαλύτερος ναός της Ορθοδοξίας και ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του κόσμου:

408788

Είναι και μια μικρή έκπληξη καθώς το εσωτερικό σε αντίθεση με το εξωτερικό του ναού είναι μισοτελειωμένο, γυμνό και άδειο, αλλά η εντυπωσιακή κατακόμβη στο κάτω μέρος αποζημιώνει απόλυτα!

408789

408790

[Tsber]

Ιδανικό αξιοθέατο για μοτοσικλετιστές είναι η περιοχή Άβαλα με τον πανύψηλο πύργο παρατήρησης και το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Είναι πολύ κοντά, σχεδόν προάστιο του Βελιγραδίου, και η διαδρομή είναι καταπληκτική οδηγικά, ειδικά το κομμάτι που σκαρφαλώνει τον λόφο προς τον πύργο. Στενό στροφιλίκι σε καταπράσινο περιβάλλον με τα κλαδιά των δέντρων να αλληλεπικαλύπτονται δημιουργώντας μια καταπράσινη σήραγγα, με τις ακτίνες του ήλιου να προσπαθούν να βρουν πέρασμα ανάμεσά τους! Επιπλέον είναι και μονόδρομος :cool:

408791

408792

408793

408794

[Tsber]

Ο πύργος είναι ο ψηλότερος των Βαλκανίων (200+ μέτρα) με πανοραμικό μπαρ και παρατηρητήριο και θέα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι:

408795

408796

408797

Η κουκίδα δίπλα στη σκιά είναι η μηχανή :lol: - φαίνονται και κάποια μέρη του δρόμου μέσα στο πυκνό δάσος

408798

Ο αυθεντικός πύργος είχε κτιστεί τη δεκαετία του ’60 όμως καταστράφηκε από ειδική βόμβα το 1999, και όπως μου είπε ο φίλος μου ο Ίγκορ που με συνόδευε ξαναχτίστηκε με χρήματα που μαζεύτηκαν από ειδικό έρανο από τους πολίτες του Βελιγραδίου ακριβώς όπως ήταν αρχικά...

[Tsber]

Ακριβώς δίπλα και σε έναν μικρότερο λόφο βρίσκεται το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, σε κλασικό σοσιαλιστικό στυλ με τεράστια γρανιτένια αγάλματα, που προσεγγίζεται μέσω ενός επιβλητικού ανηφορικού διαδρόμου και σε όλη την περιοχή υπάρχουν διάσπαρτοι χώροι αναψυχής μέσα στο πυκνό δάσος

408799

408800

[Tsber]

Επόμενος προορισμός μετά το Βελιγράδι μου όμως είναι η Ουγγαρία και η πανέμορφη Βουδαπέστη, και αφού δίνω μερικές γενικές οδηγίες συνεπιβάτη στον Ίγκορ, του παρουσιάζω τον χώρο αποσκευών του: Μισό tank bag και οι δύο από τις τέσσερις θήκες του! Τελικά βολεύει τα πράγματά του και ξεκινάμε για Βουδαπέστη Κυριακή πρωί.

Η απόσταση είναι 400χλμ και τα περισσότερα αυτοκινητόδρομος και το Erάκι δείχνει εντελώς ανεπηρέαστο από το έξτρα βάρος. Λίγες μοίρες παραπάνω περιστροφή του γκαζιού και λίγα χιλιοστά παραπάνω φρένο και κανένα πρόβλημα! Διασχίζουμε τις απέραντες πεδιάδες της βόρειας Σερβίας σταθερά με 140χλμ/ώρα και χαιρετιόμαστε διαρκώς με άλλους μοτοσικλετιστές :)

Κάποια στιγμή περνάω και χαιρετάω έναν τύπο με Triumph και μόλις φτάνουμε στα σύνορα σταματάει δίπλα μου στην ουρά με τα αυτοκίνητα. Συζητάμε καθώς σπρώχνουμε τις μηχανές λίγο-λίγο προς τα γκισέ και ανακαλύπτω ότι κάνει τον γύρο του κόσμου και ότι έχει σπάσει διάφορα ρεκόρ με το ταξίδι του!

Είναι ο Rhys Lawrey, είναι φοβερός τυπάκος και αυτό είναι το επίσημο site του:
http://www.2moroRider.com

408801

Το πιο τρελό ήταν όταν τον ρώτησα πώς τα πήγε το Triumph και μου είπε ότι δεν είχε ούτε καν ένα κλατάρισμα μετά από 80.000+χλμ, και το χαρτί που μου έδωσε ήταν από ένα ξενοδοχείο στο Περού!

Χαιρετιστήκαμε και συνεχίσαμε προς την πρωτεύουσα με το τοπίο να γεμίζει πλέον φάρμες και άλογα ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο δρόμος είναι τέλειος και τα πάντα πεντακάθαρα και προσεγμένα, ακόμα και σε πάρκινγκ στη μέση του πουθενά.

408802

Μόλις μπαίνουμε στην πόλη ακολουθώ τις πινακίδες προς το κέντρο και ζητώ από έναν ταξιτζή να μπει μπροστά ώστε να τον ακολουθήσουμε προς το ξενοδοχείο που είχα ήδη κλείσει από πριν, αλλά τελικά το βρίσκουμε μόνοι μας ακολουθώντας τις απλές οδηγίες του. Το ξενοδοχείο είναι δίπλα στα αξιοθέατα, και γλιτώνω και τα 10 έξτρα ευρώ για το κλειστό πάρκινγκ λόγω μηχανής!

[Tsber]

Η Βουδαπέστη είναι πραγματικά εκθαμβωτική με τα κύρια αξιοθέατα διάσπαρτα στις δύο πλευρές του Δούναβη και με τη μοτοσυκλέτα οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Όπως και στη Σερβία το κίτρινο ανάβει ανάποδα πριν το πράσινο και το μόνο που χρειάζεται προσοχή είναι το σταμάτημα στις διαβάσεις και οι γραμμές του τραμ.

408809

408810

408811

408812

Υπάρχουν αρκετά αγάλματα σε πιθανά και απίθανα σημεία στην Προμενάντ του Δούναβη:

408813

Περνώντας την πανέμορφη Αλυσιδωτή Γέφυρα ανηφορίζουμε προς τον υπέροχο ναό του απόστολου Ματθία, τον Πύργο της Βούδας και τον Προμαχώνα τον Ψαράδων με την απίστευτη θέα προς την Πέστη:

408814

408815

408816

408817

408818

[Tsber]

Στην αντίπερα όχθη το επιβλητικό κτίριο του Κοινοβουλίου:

408819

408820

Κι έπειτα ψηλά στη Σιταντέλα του λόφου Γκέλερτ, για το απόλυτο πανόραμα προς όλες τις πλευρές της πόλης:

408821

408822

408823

Επιβάλλεται και η νυχτερινή βόλτα καθώς τα μνημεία είναι υπέροχα φωτισμένα:

408824

408825

408826

Πολύ όμορφο και ατμοσφαιρικό επίσης το κάστρο Vajdahunyad το βράδυ και η τεχνητή λίμνη γύρω του που μετατρέπεται σε απέραντο υπαίθριο παγοδρόμιο τον χειμώνα:

408827

Και οπωσδήποτε δείπνο με χοιρινό Μαγκαλίτσα, τα πιο νόστιμα μαλλιαρά γουρουνάκια του κόσμου :lol:

408828

[Tsber]

Μετά από δύο μέρες και την εμπειρία της Βουδαπέστης ξεκινάμε πρωί-πρωί προς τον επόμενο προορισμό μας, το παραδουνάβιο χωριό Βίσεγκραντ και την περιοχή Danube Bend, το σημείο δηλαδή που ο Δούναβης κάνει μια μεγάλη καμπή στην πορεία του και επιβραδύνει, η οποία είναι ιδανική για επίσκεψη με μοτοσυκλέτα!

408829

408831

Μόλις βγήκαμε από την πόλη με τον μεγάλο ποταμό στα δεξιά μας η κίνηση λιγόστεψε, το πράσινο φούντωσε και η παραποτάμια διαδρομή έδειξε στον Ίγκορ τι εστί ταξίδι με μηχανή και εκτός αυτοκινητοδρόμου, όπως του είχα υποσχεθεί!

Ο κινητήρας του Er γουργουρίζει χαλαρά και εμείς απολαμβάνουμε την καλοκαιρινή μέρα και τον δρόμο με τον καλύτερο τρόπο. Σύντομα φτάνουμε στο Βίσεγκραντ με τα ποταμάκια και τα γεφυράκια του και στρίβουμε αριστερά προς τον πύργο Fellegvár, που σημαίνει πύργος στα σύννεφα, καθώς βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του παλαιότερου φρουρίου.

408830

Ο δρόμος είναι απίθανος, στενός, στριφτερός και πνιγμένος στο πράσινο και η πανοραμική θέα της Καμπής στη μέση της ανάβασης κόβει την ανάσα! Στάση στο προαύλιο του πύργου και ρωτάω χαμογελώντας τον Ίγκορ:

Do you see what I mean now ;)

408832

Ευχαριστούμε Ουγγαρία!
408833

[Tsber]

Στον γυρισμό πλέον προς Βελιγράδι πετυχαίνω μια αγέλη χαρλεάδες, ευρωπαίους Hell’s Angels και καλά, με το ζόρι με χαιρετάνε και ξανασυναντιόμαστε σε ένα σταθμό ανεφοδιασμού. Οι Νορβηγοί ήταν πολύ εντάξει τύποι, οι υπόλοιποι μαλλί – γυαλί και Sons of Anarchy, πολύ ποζεριά βρε παιδί μου.

408834

Βάζουν μπρος, μαρσάρουν κανένα πεντάλεπτο, φεύγουν και τους ξανασυναντώ σε 20 λεπτά λίγο πριν τα σύνορα… Έχουν πιάσει όλο το πλάτος του αυτοκινητόδρομου (ΚΑΙ τη βοηθητική), πάνε με 120 και δεν αφήνουν κανέναν να περάσει! Έτσι είστε λέω, σιγά μην περιμένω στα σύνορα να περάσετε όλοι εσείς! Δίνω μια γκαζιά, λέω στον Ίγκορ να κάνει πως χαιρετάει και αρχίζω το σλάλομ ανάμεσά τους. Δεν τους χάλασε καθόλου και ο καημένος ο υπάλληλος στα σύνορα βλέποντας ένα Er επικεφαλής και καμιά τριανταριά χαρλεάδες να ακολουθούν, παίρνοντας τα διαβατήρια μας ρωτάει λιγάκι τρομαγμένος:

ΑΡ ΓΙΟΥ ΕΙNΤΖΕΛΣ ΦΡΟΜ ΧΕΛ???

We are not from hell but we are not exactly angels either του λέω, προσπαθώντας να μην πεθάνω στα γέλια…

Το ίδιο απόγευμα είμαστε πίσω στο καλοκαιρινό Βελιγράδι και ήδη σχεδιάζω την επιστροφή πίνοντας μπύρες με τους παλιούς μου φίλους. Και την επομένη επισκέπτομαι την οικογένεια του Νέναντ που είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης και φίλος του οποίου τα χαρακτικά κοσμούν τα βιβλία μου.

Πριν 20 χρόνια η οικογένειά του με φιλοξενούσε στο ατελιέ του απ΄όπου έβλεπα τον Δούναβη και του είχα πει πως θα ήθελα να ξαπλώσω σε μία αργοκίνητη φορτηγίδα και να ξυπνήσω στη Βιέννη!

Και στο τέταρτό μου βιβλίο υπάρχει ένα σχετικό ποίημα με το οποίο θα ήθελα να κλείσω αυτό το ταξιδιωτικό:

Waterways (Belgrade’s barges)

Deceitfully slow and deceitfully shallow.
Time creeps and ripples around our keel
as our quiet bodies glide hypnotically.

Always heavily loaded, our water line unclear…
Our courses given, our routes predetermined,
silent, bare, lucent.

Come aboard and lie down on our bow;
Fall asleep in Belgrade, wake up in Vienna...