Mad_Dog_Tannen
06/08/2020, 16:04
ΠΑΡΤ ΟΥΑΝ
Για σας. Ως καινούριος εδώ, σκέφτηκα ότι καλύτερο θα ήταν να αρχίσω με την ιστορία για το πως έγινα αναβάτης.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 18, το 2007 περίπου. Πήγα στην τοπική σχολή για να ρωτήσω τα καθέκαστα. Δεν θυμάμαι η κοπέλα που ήταν τότε εκεί να με κατατόπισε καλά. Εγώ εν το μεταξύ να ξερογλείφομαι και ως τυπικός έφηβος να ονειρεύομαι sport μηχανές.
Τέλος πάντων.
περάσαν περίπου 13 χρόνια από τότε. Με την τότε κρίση να θερίζει, ούτε δίπλωμα αυτοκινήτου έβγαλα. Ως ότου πέρσι που αποφάνθηκε ο αδελφός μου ότι πρέπει να βγάλω ένα δίπλωμα γιατί ειναι απαραίτητο για την δουλεία μας (εργολαβίες καθαρισμού) και ότι επιπλέον θα εξυπηρετούσε ένα δίπλωμα μηχανής, μιας και είχαμε ένα σκούτερ kymco people S 200, ενώ η Καβάλα δεν ειναι και πόλη που βολεύει το αμάξι.
Προκύπτει τώρα ένα πρόβλημα. Το Kymco people s 200 ειναι 160cc(όχι 200, τρέχα γύρευε:confused:). Το Α1 δεν κάνει. Άρα πρέπει να πάμε σε Α2(και είπαμε να το ξεζουμίσουμε και να βγάλουμε με συμπλέκτη). Όντας 30 μπορούσα να το βγάλω. Βέβαια, το ότι μπορείς να πηδήξεις από έναν γκρεμό και να σκάσεις κάτω, δεν σημαίνει και ότι πρέπει να το κάνεις. Δεν είχα καμιά απολύτως εμπειρία στην οδήγηση μηχανής και τώρα έπρεπε να μάθω σε τουλάχιστον τρεις! Και αυτό ήταν κάτι αγχωτικό για τους δάσκαλους. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα βγάλουμε όλα με τις ώρες που χρειαζόταν μια μόνο κατηγορία, όποτε φάγαμε ένα κατοστάρικο παραπάνω σε μαθήματα.
Ξεκινήσαμε* με ένα honda PCX 125, έτσι για να πάρουμε το κολάι με το γκάζι(Κάναμε μόνο ένα μάθημα με το PCX). Μέτα ξεκινήσαμε με το CBF125(Το οποίο δεν μου αρέσει οπτικά ενώ ο συμπλέκτης του δεν συγχωρεί λάθη). Κάναμε αρκετά μαθήματα με το CBF για να μάθουμε τι πάει να πει συμπλέκτης. Το αποκορύφωμα ήταν το CB400. Ήταν μηχανή του 94 και ενώ ο συμπλέκτης συγχωρούσε πολλά, η μηχανή ήταν πολύ άβολη, ενώ δεν ειναι για τους ελληνικούς δρόμους. Με πιασμένα χέρια και πιασμένες πλάτες, κατάλαβα ότι οι naked, και κατ'επέκταση οι sport μηχανές, ήταν εκτός. Όχι ότι είχα κάψα για τέτοια μηχανή πλέον, άλλα δεν υπήρχε περίπτωση να πάω σε naked/sport.
*μαζί με την αδελφή μου κάναμε μαθήματα και επίσης δώσαμε και εξέταση.
Τελικά γίνεται η παρωδία εξέτασης και περνάμε. Παρωδία, γιατί με τον ασύρματο και το ακουστικό που μου έβαλαν, και τον γενικό θόρυβο που έκανε η μηχανή, δεν πρέπει να άκουσα ένα 80 τα εκατό από αυτά που μου είπε να κάνω ο εξεταστής. Παρόλα τα λάθη που έκανα με πέρασε αν και υποτίθεται ήταν ο αυστηρότερος. Τεσπα, πάμε παρακάτω.
Το δίπλωμα άργησε πολύ να έρθει μιας και αποφάσισα να το πάρω όταν θα έβγαζα για αμάξι. Τότε με τις απεργίες τον εξεταστών, το να δώσουμε για δίπλωμα αργούσε. Τελικά δώσαμε και...Κόπηκα :uplate: Αλλά εντάξει, το πήρα με την δεύτερη(και 150 ευρώ έξτρα:mad:). Εν το μεταξύ οδηγούσα μηχανάκια. Όχι πολλά πολλά, μη με σταματήσουν κιόλας. Αυτά που οδηγούσα ήταν τρία. Εν αρχή ην το kymco, που δηλαδή περνάει τον περισσότερο καιρό χαλασμένο έξω από το σπίτι μας, μέχρι να το ΞΑΝΑφτιάξουμε, και το παίρνω μέχρι να ΞΑΝΑχαλάσει. Παράλληλα οδηγούσα ένα 50ρακι σαχλοκινεζια, που παρόμοια με το kymco, ειναι μια απύθμενη άβυσσος χρημάτων, αν και πλέον το έχουμε παρατήσει σε μια άκρη. Η αδελφή μου έχοντας απηυδήσει με την σαχλοκινεζια(μιας και την χρησιμοποιούσε για να πηγαινοέρχεται στην δουλειά) πήρε ένα ΖΙΡ 100, και περιστασιακά το παίρνω και αυτό.
Ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω ψάχνω για μηχανή. Η λογική πρόοδος ειναι το να ξεκινάς μικρός με 50ρακια και με τον καιρό πας σε μεγαλύτερο. Τώρα στα τριάντα και σε αρκετά δύσκολους καιρούς, δεν έχω την πολυτέλεια, ούτε του χρόνου, ούτε το να αγοράζω κάθε λίγο μηχανές. Δεν γίνομαι νεότερος, ούτε μπορώ να βάλω πολλά στην άκρη. Δεν ήθελα να γίνω 40 για να πω ότι επιτελούς έχω μηχανή με την οποία να μπορώ να πάω τσάρκα κάπου. Γιαυτό αποφάσισα ότι θα τερμάτιζα το τι μπορώ να πάρω σε Α2.
Λόγο του ότι δεν μπορούσα να πετάω λεφτά για βλάβες, έψαξα εκτενώς για το τι μπορούσα να πάρω σε ADV/Touring που να ειναι σκυλί. Τελικά κατέληξα στην κακάσχημη freewind και στο τίμιο KLE500. Δυστυχώς μπορούσα να πάρω μηχανή μόνο ντούκου(και όπως ανακάλυψα αργότερα για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω, δεν μπορούσα να την πάρω στο όνομα μου), και γενικά, και τα μεν και τα δε ήταν σπάνια κάτω από τα 2 χιλιάρικα. Τελικά ανακάλυψα ότι τα XTZ660 tenere της δεκαετίας του 90' έπεφταν μέσα. Βρήκα ένα για 1400 ευροπουλα από Θεσσαλονίκη. Είχε βαλίτσες, μπάρες, και ουσιαστικά ειναι XT, όποτε είπα safe bet. Χρειάστηκα περίπου 8(Με οτι μου κόστισε ο κοβιντ) μήνες για να μαζέψω τα λεφτά και να την πάρω. Εν τω μεταξύ πήγα, την είδα, την οδήγησα και όλα καλά.
Για σας. Ως καινούριος εδώ, σκέφτηκα ότι καλύτερο θα ήταν να αρχίσω με την ιστορία για το πως έγινα αναβάτης.
Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 18, το 2007 περίπου. Πήγα στην τοπική σχολή για να ρωτήσω τα καθέκαστα. Δεν θυμάμαι η κοπέλα που ήταν τότε εκεί να με κατατόπισε καλά. Εγώ εν το μεταξύ να ξερογλείφομαι και ως τυπικός έφηβος να ονειρεύομαι sport μηχανές.
Τέλος πάντων.
περάσαν περίπου 13 χρόνια από τότε. Με την τότε κρίση να θερίζει, ούτε δίπλωμα αυτοκινήτου έβγαλα. Ως ότου πέρσι που αποφάνθηκε ο αδελφός μου ότι πρέπει να βγάλω ένα δίπλωμα γιατί ειναι απαραίτητο για την δουλεία μας (εργολαβίες καθαρισμού) και ότι επιπλέον θα εξυπηρετούσε ένα δίπλωμα μηχανής, μιας και είχαμε ένα σκούτερ kymco people S 200, ενώ η Καβάλα δεν ειναι και πόλη που βολεύει το αμάξι.
Προκύπτει τώρα ένα πρόβλημα. Το Kymco people s 200 ειναι 160cc(όχι 200, τρέχα γύρευε:confused:). Το Α1 δεν κάνει. Άρα πρέπει να πάμε σε Α2(και είπαμε να το ξεζουμίσουμε και να βγάλουμε με συμπλέκτη). Όντας 30 μπορούσα να το βγάλω. Βέβαια, το ότι μπορείς να πηδήξεις από έναν γκρεμό και να σκάσεις κάτω, δεν σημαίνει και ότι πρέπει να το κάνεις. Δεν είχα καμιά απολύτως εμπειρία στην οδήγηση μηχανής και τώρα έπρεπε να μάθω σε τουλάχιστον τρεις! Και αυτό ήταν κάτι αγχωτικό για τους δάσκαλους. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα βγάλουμε όλα με τις ώρες που χρειαζόταν μια μόνο κατηγορία, όποτε φάγαμε ένα κατοστάρικο παραπάνω σε μαθήματα.
Ξεκινήσαμε* με ένα honda PCX 125, έτσι για να πάρουμε το κολάι με το γκάζι(Κάναμε μόνο ένα μάθημα με το PCX). Μέτα ξεκινήσαμε με το CBF125(Το οποίο δεν μου αρέσει οπτικά ενώ ο συμπλέκτης του δεν συγχωρεί λάθη). Κάναμε αρκετά μαθήματα με το CBF για να μάθουμε τι πάει να πει συμπλέκτης. Το αποκορύφωμα ήταν το CB400. Ήταν μηχανή του 94 και ενώ ο συμπλέκτης συγχωρούσε πολλά, η μηχανή ήταν πολύ άβολη, ενώ δεν ειναι για τους ελληνικούς δρόμους. Με πιασμένα χέρια και πιασμένες πλάτες, κατάλαβα ότι οι naked, και κατ'επέκταση οι sport μηχανές, ήταν εκτός. Όχι ότι είχα κάψα για τέτοια μηχανή πλέον, άλλα δεν υπήρχε περίπτωση να πάω σε naked/sport.
*μαζί με την αδελφή μου κάναμε μαθήματα και επίσης δώσαμε και εξέταση.
Τελικά γίνεται η παρωδία εξέτασης και περνάμε. Παρωδία, γιατί με τον ασύρματο και το ακουστικό που μου έβαλαν, και τον γενικό θόρυβο που έκανε η μηχανή, δεν πρέπει να άκουσα ένα 80 τα εκατό από αυτά που μου είπε να κάνω ο εξεταστής. Παρόλα τα λάθη που έκανα με πέρασε αν και υποτίθεται ήταν ο αυστηρότερος. Τεσπα, πάμε παρακάτω.
Το δίπλωμα άργησε πολύ να έρθει μιας και αποφάσισα να το πάρω όταν θα έβγαζα για αμάξι. Τότε με τις απεργίες τον εξεταστών, το να δώσουμε για δίπλωμα αργούσε. Τελικά δώσαμε και...Κόπηκα :uplate: Αλλά εντάξει, το πήρα με την δεύτερη(και 150 ευρώ έξτρα:mad:). Εν το μεταξύ οδηγούσα μηχανάκια. Όχι πολλά πολλά, μη με σταματήσουν κιόλας. Αυτά που οδηγούσα ήταν τρία. Εν αρχή ην το kymco, που δηλαδή περνάει τον περισσότερο καιρό χαλασμένο έξω από το σπίτι μας, μέχρι να το ΞΑΝΑφτιάξουμε, και το παίρνω μέχρι να ΞΑΝΑχαλάσει. Παράλληλα οδηγούσα ένα 50ρακι σαχλοκινεζια, που παρόμοια με το kymco, ειναι μια απύθμενη άβυσσος χρημάτων, αν και πλέον το έχουμε παρατήσει σε μια άκρη. Η αδελφή μου έχοντας απηυδήσει με την σαχλοκινεζια(μιας και την χρησιμοποιούσε για να πηγαινοέρχεται στην δουλειά) πήρε ένα ΖΙΡ 100, και περιστασιακά το παίρνω και αυτό.
Ενώ συμβαίνουν όλα τα παραπάνω ψάχνω για μηχανή. Η λογική πρόοδος ειναι το να ξεκινάς μικρός με 50ρακια και με τον καιρό πας σε μεγαλύτερο. Τώρα στα τριάντα και σε αρκετά δύσκολους καιρούς, δεν έχω την πολυτέλεια, ούτε του χρόνου, ούτε το να αγοράζω κάθε λίγο μηχανές. Δεν γίνομαι νεότερος, ούτε μπορώ να βάλω πολλά στην άκρη. Δεν ήθελα να γίνω 40 για να πω ότι επιτελούς έχω μηχανή με την οποία να μπορώ να πάω τσάρκα κάπου. Γιαυτό αποφάσισα ότι θα τερμάτιζα το τι μπορώ να πάρω σε Α2.
Λόγο του ότι δεν μπορούσα να πετάω λεφτά για βλάβες, έψαξα εκτενώς για το τι μπορούσα να πάρω σε ADV/Touring που να ειναι σκυλί. Τελικά κατέληξα στην κακάσχημη freewind και στο τίμιο KLE500. Δυστυχώς μπορούσα να πάρω μηχανή μόνο ντούκου(και όπως ανακάλυψα αργότερα για λόγους που δεν θέλω να αναφέρω, δεν μπορούσα να την πάρω στο όνομα μου), και γενικά, και τα μεν και τα δε ήταν σπάνια κάτω από τα 2 χιλιάρικα. Τελικά ανακάλυψα ότι τα XTZ660 tenere της δεκαετίας του 90' έπεφταν μέσα. Βρήκα ένα για 1400 ευροπουλα από Θεσσαλονίκη. Είχε βαλίτσες, μπάρες, και ουσιαστικά ειναι XT, όποτε είπα safe bet. Χρειάστηκα περίπου 8(Με οτι μου κόστισε ο κοβιντ) μήνες για να μαζέψω τα λεφτά και να την πάρω. Εν τω μεταξύ πήγα, την είδα, την οδήγησα και όλα καλά.