Titivismata Vs Covid In Europe Central Court

[NIKANTHI]

Το ταξιδιωτικό αυτό είναι πολύ διαφορετικό από όλα τα προηγούμενα γιατί γράφετε εν ώρα εργασίας, μιας και είμαι ένας μαραζωμένος διανομέας χωρίς διανομές. Στο σπίτι με το παιδί είναι αδύνατο να γράψω στον υπολογιστή, αφου κρέμεται από τα χέρια μου σαν το Ταρζάν. Άρα δεν θα έχει πολλές φανφάρες.

Επίσης τα τελευταία χρόνια έχω μια μικρή αποστροφή από της φωτογραφίες, οπότε δεν θα έχει ούτε μία….

Από τότε που έκοψα το τσιγάρο δεν έχω υπομονή να βγάζω φωτογραφίες. Έτσι τραβούσα βίντεο και κάνοντας screenshot, θα βγουν κάποιες…

Το θέμα του τσιγάρου ήταν ένα μεγάλο μου άγχος για το ταξίδι, Εφόσον τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια οι στάσης κάπου στην μέση του δρόμου η για να ξαποστάσεις, η για να θαυμάζεις κάποιο αξιοθέατο συνοδεύονται πάντα, με τσιγάρο και το έχεις κόψει … Φοβόμουν γιατί μηχανή ταξίδι και τσιγάρο ήταν αλληλένδετα και δεν ήξερα αν θα ανταπεξέλθω, η ακόμα και αν θα γουστάρω….


Αυτά ειναι τα πριν του ταξιδιωτικού πάμε τώρα στα πριν, του ταξιδιού


Από το 2017 που πήγα στης γαλλικές Άλπεις με την γυναίκα μου, μεσολαβήσαν πολλά. Γίναμε γονείς και την μέρα που μάθαμε ότι η οικογένεια μας θα αυξηθεί, εγώ μόλις είχα βγει από το χειρουργείο με κάταγμα ισχίου σε εργατικό ατύχημα.

Με το που έγινα καλά επακολούθησαν τα λοκνταουν και φυσικά, η έλλειψη της ψυχολογίας.

Όλο αυτό οδήγησε σε μια τρίχρονη χειμερία νάρκη για το φειζερ, μέχρι που ήρθε ο προηγούμενος Σεπτέμβρης…




Άνθη θα το φτιάξω φτάνει τόσο

Ε ναι καιρός ήταν

Βαρέθηκα να το έχω, να μην το οδηγώ και μόνο να το πληρώνω

Ε Ναι

Αν δεν το φτιάξω και δεν πάω πουθενά, σκέφτομαι να το δωσω

Όχι τόσα ταξίδια έχεις κάνει δεν δίνεται αυτό το μηχανάκι και σάμπως, τι θα αγοράσεις με αυτά τα λεφτά. Άντε πες ότι αγοράζεις κάτι και τι έγινε, θα έχεις εμπειρίες που θα σε δένουν με αυτό

Ναι



Η αλήθεια είναι ότι είμαι συνεστιματιας και δένομαι με τα οχήματα μου αλλιώς, θα είχε πάρει από καιρό τον πουλο

Πάω στο γκαράζ το μόνιμο μου έξοδο δηλαδή και του λέω



Ελα να το βάλουμε μπρος

Σώπα ρε, Ποιος φούρνος γκρεμίστηκε



Φυσικά μπαταρία δεν είχε το μηχανάκι, συνδέουμε τον εκκινητη και πήρε… Απίστευτο


Παω περνώ πινακίδες, κάνω ασφάλεια. Φωνάζω τον ηλεκτρολόγο για να μου περάσει μπαταρία


Δεν ανεβάζει την σωστή τάση, κάτω από δεκατρία πιάνει. Να δες το


Πάω κάνω μια βόλτα μέχρι την Περαία γύρω στα 25 χιλιόμετρα μακριά. Ε το λυπήθηκα και έδωσα ραντεβού με τον μηχανικό μου για σέρβις

Το ακούει ο Μάκης, αφού του εξήγησα το ιστορικό του



Δεν δουλεύει ο ένας κύλινδρος

Σοβαρά δεν ακούω κάτι…Αλλά σάμπως, θυμόμουν και πως δούλευε

Ναι θα το κάνουμε σέρβις και θα δούμε



Άλλαξε όλα τα υγρά και ότι ήταν φθαρμένο από την ακινησία. Με τηλεφωνεί και μου λέει


Ακόμα δουλεύει με τρεις κύλινδρος να το ανοίξω. Λογικά αν καθαρίσουμε τα καρμπυρατέρ θα στρώση

Ε ναι οκ



Και όντως αυτό ήταν, ευτυχώς. Επειδή το μηχανάκι το είχα στον πλαγιοστατη από την πλευρά που έγερνε, είχε μαζέψει λάσπη το καρμπυρατέρ και δυσλειτουργούσε.

Έκανα κάποιες βόλτες, πιο πολύ για να μην τα τινάξει η μπαταρία. Σε κάποια φάση πάω στο γκαράζ βάζω μπρος και βλέπω, κάτω από τον κινητήρα να στάζει ποτάμι υγρό… Ωχ λάδι είναι


Πάω σπίτι, περνώ πανιά για να σκουπίσω τα λάδια και τηλεφωνώ τον μηχανικό



Λάδια τι λες ρε Νικόλα

Ναι ποτάμι, με έπιασε πανικός

Καλά φερτό από εδώ, με την οδική


Πάω με ένα τσουβάλι πανιά να καθαρίσω φτάνω στο γκαράζ, δεν είχε τίποτα… Ρε σύ παραίσθησης έχω. Μα τα είδα θα τρελαθούμε


Ρε άνθη δεν είχε τίποτα


Ματιαγμενος είσαι


Όχι ρε τα είδα


Χμ βενζίνη θα ήταν….


Μπράβο ρε άνθη … Αν δεν είχα και σένα, σε ψυχιατρείο θα κατέληγα


Πίος την χάρη μου


Μάκη βενζίνη ήταν


Ε πιο λογικό αυτό από ότι λάδι ( πηραγμενος είναι )



Απλά επειδή είχε ήδη καυσαέρια το γκαράζ από το δούλεμα του κινητήρα, δεν με έκοψε πάνω στο πανικό μου


Λογικό ( Φρούτα υπάρχουν πολλά, άλλα σαν αυτόν κανένας ) . Φερτό με τη οδική


Το πάω μετά από κάποιες ώρες

Μάκη τι έγινε

Δεν έχει τίποτα

Τι Ρε λες να έχω πρόβλημα, αφού το είδα. Άνθη τι λες δεν σε άκουσα

ΕΧΕΙΣ

Μάκη συγνώμη με διέκοψε η Ανθή

Την άκουσα

Μάκη είδα την βενζίνη, θα τρελαθούμε δηλαδή

Μπορεί κανένα σκουπιδακι να έκατσε πάνω στον αισθητήρα και να έκανε υπερχείλιση

Α …

Ευτυχώς γλίτωσα, ρε τι μηχαναρα έχω. Καμάρι μου εσύ, από ατσάλι σκέτο είσαι φτιαγμένο.

[NIKANTHI]

Μετα ήρθε το δεύτερο λοκνταουν, το φειζερ κυκλοφορούσε ελάχιστα μέχρι που που πήγα να το βάλω μπρος, και δεν πήρε. Τι έλεγα ατσάλι, Άκυρο

Άντε πάλι τα γνωστά ηλεκτρολογικά προβλήματα, Θα σκάσω

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια μόνο πληρώνω και δεν οδηγώ, ένιωθα ότι ερχόμουν σε οριστική ρήξη με το μηχανάκι… Βρε έχει χάρη που είμαι συνεστιματιας αλλιώς, στον Θερμαϊκό

Ευτυχώς που με τα χρόνια είχα βρει καλό και αξιόπιστο ηλεκτρολόγο


Θάνο το μηχανάκι δεν παίρνει μπρος. Το στροφόμετρο τρελαίνεται, ανάβουν τα φωτάκια στο ταμπλό και μετά και τα δικά μου.



Τελικά ήταν κάποια καμένα καλώδια και άλλα διάφορα. Ουφ ευτυχώς…

Μέχρι να πάω ταξίδι μετά από τέσσερις μήνες, δεν ξανά πήγα σε μηχανικό. Το μηχανάκι δούλευε άριστα, άσε μην το πάω και συμβεί το οτιδήποτε.



Που θα πάω τώρα και πως θα πάω με τον κοβιτ. Εγώ εμβόλιο δεν έχω κάνει και θα πρέπει, να κάνω συνεχεία τέστ όταν θα περνάω τα σύνορα. Άρα θα πρέπει να πάω όπου πάω, το πολύ μέχρι 48 ώρες από την ώρα που θα κάνω το τέστ

Και PCR να κάνω μέχρι να εκδοθεί το αποτέλεσμα την επόμενη μέρα, το πλεονέκτημα τον 72 ωρών που μου έδωσε, ουσιαστικά χάνατε

Άρα τι κάνουμε.

Φυσικά το άγχος μου ήταν αν βγω θετικός στο εξωτερικό, οπότε καταλαβαίνετε καταστροφή. Καραντίνα ξενοδοχεία απομόνωσης, το φειζερ κάπου στο άγνωστο

Αλλά και κατά την αναχώρηση μου αν βγω θετικός το μόνο αξιοθέατο που θα δω στα διακοπές μου, θα είναι από το μπαλκόνι του σπιτιού μου

Είχα κανονίσει δύο άδειες από την δουλειά. Την πρώτη να την περνούσαμε οικογενειακός και την δεύτερη, μοναχικά με μόνη μου συντροφιά την μηχανή μου. Αλλά βλέποντας τα κρούσματα μέσα στον Ιούλιο να ανεβαίνουν, η γυναίκα μου με πρότεινε να πάω αρχικά μόνος και μετά όλη μαζί

Γιατί αν δεν πας λόγο του κοβιτ, θα φρικάρεις και ποιός σε ακούει μετά

Γιουπι

Αρα σε λίγο ταξιδεύω, λάστιχα να βάλω και έφυγα

Αφού είχα θεωρητικά λίγες μέρες άδεια, κόλλησα και ένα ρεπό σαν προαναχώρηση. Ενώ με το που φόρτωσα τα πράγματα στο μηχανάκι, πήγα για το τεστ



Μιλάμε για τρελό άγχος όχι αστεία, ούτε για δίπλωμα να έδινα .Ευτυχώς τα αποτελέσματα βγήκαν σε μια ώρα και ήμουν….



Θετικός… Ωχ τι πουτσα φάγαμε

Αχ Παναγία μου, τώρα. Όλα ετοιμασίες προγράμματα άδειες όλα πάνε. Και που θα πάμε τώρα…Στο μπαλκόνι θα πάμε..

Άντε ρε πλάκα κάνω, υγιέστατος είμαι. Λάμπω από υγεία και με πιστοποίηση

Όταν πήρα το αποτέλεσμα μου το δώσανε σε ένα απλό χαρτί, ούτε barcode ούτε τίποτα

Τι είναι αυτό, πολύ απλό το βλέπω

Αυτά εκδίδουμε για ταξίδια στο εξωτερικό, μην προβληματίζεσαι

Φοβάμαι μην έχω πρόβλημα

Όχι

Πω πω όλο θέματα ήμαστε

Το άλλο θέμα είναι ότι ανέβηκε η δουλειά και πως θα γράψουμε τώρα….

Ε ρε όλο προβλήματα με αυτό το ταξίδι και ακόμα, δεν έχω κάνει ούτε ένα screen shot για να δώσω και καμιά φωτογραφία… Tragic

Κάτσε να δούμε λοιπόν τι μπορούμε ακόμα να γράψουμε για να κερδίσουμε χρόνο μιας και δεν, υπάρχουν φωτογραφίες

Α ναι θυμήθηκα



Ειχα κανονίσει δύο άδειες από την δουλειά….

Ρε αυτά τα έχεις γράψει …

Α ναι δεν το πρόσεξα


Για το ταξίδι είχα αγοράσει ένα power bank 20000 βολτ για καβαντζα. Όπως και ένα εκκινητη μπαταρίας για ψυχολογικούς λόγους, μην έχω πιθανών πάλι τα ίδια με τα ηλεκτρολογικά του φειζερ. Όταν το αγόρασα ο υπάλληλος με είπε ότι λειτουργεί και σαν φακός αλλά και για να φορτίζεις το κινητό.

Μπόμπα και πόσες φορές το φορτίζει

Αμέτρητες καμία εκατό

Ναι επιτέλους δεν θα έχω θέματα με το κινητό…Αμήν. Θυμάστε τα παλιά τι… δεν τα θυμάστε Λοιπόν ακούστε να δείτε… Α τα θυμάστε

Οπότε power Bank εκκινητης, κινητό με μεγάλη μπαταρία και σύστημα να φορτίζω το τηλέφωνο από το μηχανάκι… Ε του πουστη

Πάω να δοκιμάσω το κινητό αν φορτίζει από το μηχανάκι … μπα. Ωχ κακός οιωνός. Φυσικά ούτε λόγος να το φτιάξω πειράζοντας τα τέλεια μου ηλεκτρολογικά, τζιτζιρι μιτζιρι… Εχω και τα άλλα gadgets, δεν μασάω

Πηγα το φειζερ στο γκαράζ και μετά προσπάθησα να αναπαυτώ, μιας που κατά τις τέσσερις τα ξημερώματα θα ξεκινούσα το ταξίδι. Ώστε να έχω περιθώρια 36 ωρών μέχρι να περάσω τα σύνορα του τελευταίου μου προορισμού γιατί μετά, θα μου λήξει το τέστ… Ανετα ήμουν, αλλά ήθελα να γλιτώσω και την πρωινή ζέστη. Αλλά και την πιθανή καθυστέρηση στα σύνορα

Πήρα και της κονσέρβες μου ως προμήθειες για φαγητό, όχι πολλά πράγματα. Ούτω σι άλλος δεν είχα πολλές μέρες περιθώριο, αλλά και να έτρωγα και από έξω.

Γενικά να γράψω ότι στης διακοπές μου μόνος με το μηχανάκι, κάνω ότι δεν κάνω στην καθημερινότητα .Ας πούμε ότι κονσέρβες είχα να φάω από της τελευταίες μου διακοπές με το φειζερ πρίν τέσσερα χρόνια, χωρίς υπερβολές. Η διακοπές μου δηλαδή, προσπαθώ να μου είναι αξιομνημόνευτες και ως προς την ρουτίνα της καθημερινότητας





Φεύγω…

[NIKANTHI]

Α πρώτου να φύγω να πω ότι άλλαξα γνώμη με τα screenshot και της φωτογραφίες. Είναι μπελάς και με τον άγγελο τον γιο, είναι αδύνατο. Δύο φορές προσπάθησα να τον κοιμίσω για να το προσπαθήσω το πράγμα και τελικά, με έβαλε για Ύπνο αυτός. Με πείρε αγκαλίτσα από το πόδι



Έλα μπαμπά πάμε νάνι



Οπότε καταλαβαίνετε δεν γίνεται. Κάτι άλλο σκέφτηκα, μια πρωτοποριακή σκέψη και ίσως και πρωτοποριακή βλακεία

Φεύγω ρε οριστικά



15-07-2021



Ξύπνησα τα χαράματα κατά τις τρεις και μετά από καμιά ώρα είχα πάει στο γκαράζ, πήρα το φειζερ και ήμουν στον δρόμο.

Έκανα μια στάση λίγο πρώτου βγω από την Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα για οξω

Λίγο πριν το χάραμα έφτασα στα σύνορα συνειδητοποιώντας, ότι μέχρι τώρα στο ταξίδι μου είχα κάνει πιο πολλά χιλιόμετρα με το φειζερ, από ότι στα τελευταία τέσσερα χρόνια

Φτάνω στον έλεγχο μου ελέγχουν τα χαρτιά, το κοβιτ passport και βγαίνω από την χώρα

Πάω να φύγω δεν βρίσκω το κινητό. Ωχ τι έγινε εδώ ψάχνω ψάχνω τίποτα, αγχώθηκα. Αφού έβαλα τον αστυνομικό να με πάρει τηλέφωνο για να το βρω … Αχ δεν ξεκινήσαμε καλά. Τελικά ήταν κάπου χωμένο στο tangbag

Αφου έκανα στάση στο βενζινάδικο για φτηνά καύσιμα, έπιασα συζήτηση με ένα ζευγάρι ξένων που είχαμε κοινό προορισμό

Έλα μαζί μας ακόλουθα το αυτοκίνητο

Σώθηκες



Η ταχύτητες μου είναι αυτοκτονιακες που μόνο, τα ποδήλατα μπορώ να ακολουθήσω. Και μόνο, αν δεν έχουν κέφια και δεν έχει μεγάλη κατηφόρα.

Συνέχισα το δρόμο μου μέχρι που διέσχισα μια μεγάλη ημικυκλική γέφυρα, όπου ήταν σταματημένες εκατοντάδες νταλίκες. Αλλά χωρίς να έχω πρόβλημα, έφτασα στο φυλάκιο τον συνόρων

Έδωσα τα απαραίτητα έγγραφα χωρίς να με ζητήσουν το κοβιτ sertifukate ( Εγραψα πάλι ε… Ναι αλλά πώς το έγραψες) και έφτασα στον τελικό προορισμό μου… Γιοπι ωραία είναι δεν νομίζετε


Ε Νικανθη

Παρακαλώ αγαπητέ μου αναγνώστη

Ρε μας δουλεύεις. Φωτογραφίες δεν βάζεις. Μας έχεις γράψει ένα τεράστιο κείμενο εξιστορώντας, όλα τα εσώψυχά σου και δεν μας είπες ούτε που πάς, ούτε που βρίσκεσαι


Και ο γιατρός μου τα ίδια λέει, γνωρίζεστε. Α μωρε υπερβολές. Μην προτρέχετε όλα θα γίνουν

Μιλάω με την άνθη στο τηλέφωνο

Έλα έφτασα

Έφτασες

Ναι άντε συνεχίζω

Ε μετά από έφτασα ξενοδοχείο και καλός σας βράδυ.

Ρε που είσαι διακοπές

Α είμαι στ

Μπαμπά μπαμπά

Τι είναι αγάπη μου χρυσή

Ξεκινάει ο Σασμοςςςςς

Κιόλας

Μπαμπά τελιωσεςςςςς με τον υπολογιστήηηηη, ξεκιναειιιι

Χεστους…

Συνεχίζεται, παλικάρια συνεχίζεται. Για πες για πες, τι έχασα ..

[NIKANTHI]

Ρουμανία είμαι ρε Ρουμανία. Αμάν ποια με πρήξατε

Γενικά δεν ήμουν και στα καλύτερα μου. Μια η ζέστη από την άλλη η κούραση και φυσικά, ότι είχα να οδηγήσω το φειζερ ουσιαστικά τέσσερα χρόνια.

Αλλά και ταξιδιωτικά δεν την παλεβα, μιλάμε για τραγική κατάσταση. Δεν είχε κάποιο μέρος, κάπου να κάτσω στην άκρη του δρόμου. Μια προεξοχή ένα άνοιγμα οτιδήποτε, να πάρω μια ανάσα. Καλά για πάρκινγκ δεν το συζητώ. Δεν μπορούσα να πιω νερό η να ουρήσω κάπου χωρίς να χρειαστεί να μπω μέσα σε χωράφια και να κινδυνεύω, να με πατήσουν η να πέσει το φειζερ από της ανωμαλίες του εδάφους. Εκνευριζόμουν.

Όλος ο δρόμος ήταν δύο λωρίδες ανά ρεύμα και τίποτα άλλο. Αν είχες αμάξι και είχες πρόβλημα τι θα έκανες, η αν νύσταζες...Θα κοιμόσουν στο τιμόνι, αυτό θα έκανες.

Έριχνα τρέλα Βρισίδια. Εντωμεταξύ όσα ταξιδιωτικά διάβαζα η από το Facebook όλοι λέγαν τα καλύτερα για την Ρουμανία, πανέμορφα τοπία και διάφορα Δεν μου άρεσε καθόλου, τουλάχιστον προς το παρών

Έκατσα στο όρθιο σε ένα βενζινάδικο πίνοντας ένα καφέ από αυτόματο μηχάνημά, χωρίς να βρω κάπου να κάτσω

Φτάνω Horezu μια πόλη κάπου στο πουθενά και προσπερνάω βενζινάδικο με τραπεζάκια, αναστροφή με την μια και επιτέλους έκατσα

Είχα ψοφήσει από την πείνα και δεν είχα βρει κάπου να φάω, τα τυροπιτάκια της γυναίκας μου από την Θεσσαλονίκη…Απίστευτο. .

Είχε φτάσει απόγευμα και αφού έκατσα κανένα μισάωρο, ξεκίνησα για να προσεγγίσω την Transalpina. Ειχα δεί κάτι ξενοδοχεία στο booking κοντά στο πέρασμα, ιδανικά για την αυριανή μου εξόρμηση

Ούτε κινητό δεν βάζω ούτε τίποτα, το έχω ρε. Κάνω καμιά τριάντα χιλιόμετρα για να δω λέω, που βρισκόμαστε. Κοιτάω, ωρε μαλακά πίσω γύρισα, πάλι τα ίδιο σκατα… Μιλάμε μόνο που δεν έκλαψα στο δρόμο. Τελικά μάλλον δεν είναι για μένα αυτά τα ταξίδια, αναλογιζόμουν . Το πήρα άσκημα δεν ξέρω, βάλε και όλη την ταλαιπωρία της ημέρας. Και είπα από εδώ και πέρα, ούτε για την χεστρα χωρίς gps

Ξαναγυρναω πίσω, βρίζοντας και φτάνω και πάλι στο βενζινάδικο που είχα αράξει. Όταν το είχα πρωτοδεί είχα ξεχάσει ότι είχα κάνει αναστροφή για να το προσεγγίσω και μετά το διάλειμμα μου, έφυγα και πάλι κατά μπροστά… Α για αυτό,

Ετσι όπως τα κάναμε κάτσε να βρούμε εδώ ξενοδοχείο. Μπαίνω στο booking και βλέπω ένα με 25 ευρώ με ωραίο προαύλιο χώρο, με δέντρα γκαζόν και διάφορα. Πάω με το gps βλέπω το κήπο και μπαίνω στο κατάλυμα. Εμφανίζεται μια μεσήλικη Ρουμάνα

Ναι έκανα μια κράτηση

Όχι με λέει

Λέω το όνομα του ξενοδοχείου

Α το απέναντι είναι

Πουστηδες. Απέναντι είχε ένα άθλιο κτήριο και είχε ως θέα στο ίντερνετ, το κτήριο που βρισκόμουν τώρα…Λαμόγια

Και εμείς έχουμε δωμάτια

Α ναι… Δεν με έκοψε

25 ευρώ

Γιουπι καπαρώθηκε

Το είδα, γαμάτο ήταν και μπαλκόνι μπροστά στο κήπο με τραπεζάκι. Είμαι και μερακλής πως να το κάνουμε.

Βολέψαμε το φειζερ στην είσοδο του ξενώνα και έκανα μια γύρα στην κωμόπολη. Οκ δεν είχε και κάτι ιδιαίτερο, αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχε ένα μαγαζί με τεράστιο εξωτερικό χώρο με διάσπαρτα τραπέζια. Είχε μια μεγάλη τηλεόραση που μετέδιδε ποδόσφαιρο και αρκετούς ντόπιους, που έπιναν μπύρες. Ε δεν τρελάθηκα κιόλας…

Ούτε και εμείς με το ταξιδιωτικό, καλά τι ταξιδιωτικό είναι αυτό

Άντε μωρέ



Οπότε πήγα στο δωμάτιο άραξα στο μπαλκόνι έφαγα τα τυροπιτάκια τις γυναίκας μου, χτύπησα και ένα καραβίσιο καφεδάκι. Οκ δεν έκατσα και πολύ λόγο κούρασης, αλλά και ότι δεν κάπνιζα.

Μετά από λίγο ξάπλωσα για να ολοκληρωθεί αυτή η πρώτη, ταξιδιωτική μερα

[NIKANTHI]

Ξύπνησα νωρίς κατέβηκα να τοποθετήσω τα πράγματα και η ξενοδόχος, με κέρασε καφεδάκι Πλήρωσα έβαλα μπρος το φειζερ, ζορίστηκε μαζί του και εγώ. Μπουκωμένο ακουγόταν από την υγρασία λογικά, κοίταξε να δεις που δεν θα την βγάλει το φειζερ. Ευτυχώς που είχα μαζί μου τον εκκινητη για ψυχολογική υποστήριξη αλλιώς, θα ήμουν για κρέμασμα. Διασχίζω και πάλι το απογοητευτικό τοπίο με κατεύθυνση προς Transalpina. Χαλιά δεν είχε τίποτα ούτε καν κάποιο μέρος για να κατουρησεις, αν πρόκυπτε ανάγκη . Άθλια διαδρομή δεν μπορούσα να το χωνέψω μάλλον είχα πολύ αυξημένες προσδοκίες, τι να πω

Μέχρι που ευτυχώς άρχισα να ανηφορίζω το πάσο που οπός το περίμενα, ήταν παγκόσμιου βεληνεκούς. Καθώς ανέβαινα στροφή στη στροφή από την αντανάκλαση το φωτός η ακόμα και από την μορφολογία του εδάφους, βρισκόμουν μέσα σε μια κατακιτρινη ζωγραφιά. Πρωί ήταν ψυχή δεν είχε και ουσιαστικά, ήμουν μόνος στο βουνό. Έφτασα κορυφή μάλλον δηλαδή γιατί ταμπέλα δεν είδα. Υπέθεσα ότι είμαι κορυφή γιατί είχε πολλά κιόσκια αριστερά του δρόμου, που τα πιο πολλά ήταν κλειστά. Μετά από όσο θυμάμαι και από της φωτογραφίες που τραβηξα…. Χαχα καλό ε. Υπήρχε μια τεράστια ευθεία που οδηγούσε σε ένα ορεινό αυτοκινητόδρομο με κάποιο χωριό να κρέμεται αριστερά του βουνού… Περίεργα πράγματα τι να πω,ρε λες να μην πήγα. Αγχώθηκα

Αυτή τη στιγμή που γράφω το ταξιδιωτικό σταματάω το γράψιμο και ψάχνω στο ίντερνετ, τι στο καλό έγινε…. Ωχ λες

Νίκο παραγγελία

Τώρα βρικε

Τι

Τίποτα boss τίποτα



Γύρισα από την παραγγελία αλλά δεν έχω τα κουράγιο να το δω. Χεστο είναι και χειμώνας, για εκεί επάνω δεν με παίρνει. Καλύτερα σε άγνοια παρά χειμωνιάτικα στην Transalpina

Κατέβηκα το βουνό μέσα σε ένα πράσινο τοπίο και σε μια στάση με το φειζερ, έβγαλα την μοναδική φωτογραφία με την dslr. Από εκεί και πέρα ούτε που ξανά ασχολήθηκα μαζί της, την πέταξα στην μπαγαζιερα μέχρι να την κουβαλήσω στην Θεσσαλονίκη. Χίλια ευρώ μηχανή πέρα δώθε χωρίς να βγάζω φωτογραφίες… Ρε τελικά μήπως είμαι όντως πειραγμένος, μάλλον πρέπει να το πιστέψω

Πολλές φορές τον δρόμο μου με διέκοπταν αγγελαδες κοιτώντας με το γνωστό απορημένο τούς βλέμμα, γιατί δεν φωτογραφίζω με την dslr… Από τότε που έκοψα το τσιγάρο και σε άλλα δύο roadtrip που έκανα, νιώθω ένα απίστευτο στρεσάρισμα για το κύλισμα του χρόνου. Να πάω να δω να προλάβω, μην χάσω χρόνο και δεν τα καταφέρω. Γιατί μετά ισως και δίκαιος, θα κατηγορώ τον εαυτό μου που δεν βίωσα ότι ήθελα να βιώσω . Λες και κάποιος με κυνηγάει με μαστίγιο να έχω την μέγιστη παραγωγικότητα εμπειριών στης διακοπές μου, αλλιώς στα λιοντάρια. Και παλιότερα το είχα αυτό βλέπε Νορβηγία αλλά πλέον, έχει πολλαπλασιαστεί σε απίστευτο βαθμό. Παλιότερα έκανα τουλάχιστον πολλά διαλείμματα, πλέον όμως όχι. Η λαχτάρα μου να ταξιδέψω μετατρέπεται σε εθισμό

[NIKANTHI]

Στο δρόμο ανεβαίνοντας το βουνό είχα δεί πολλά βενζινάδικο που με έκαναν θετική εντύπωση. Να και κάτι αξιέπαινο σε αυτή την χώρα γιατί από χώρους ανάπαυσης των οδηγών, άστο

Συνέχισα να προσεγγίζω το Transfagarasan και στην αρχή ο δρόμος ήταν χωματόδρομος, ωχ την κάτσαμε. Εγώ στην άσφαλτο οδηγώ με το ζόρι για χώματα, δεν είμαστε.

Συνάντησα πολλά κάρα στο δρόμο περνώντας εικόνες, από την ορεινή ρουμανική βιοπάλη. Πέρασα από γέφυρες που τεμάχισαν λίμνες και έφτασα σε κάποια φράγματα, νομίζοντάς ότι είναι το διάσημο. Αλλά όχι

Είχα μισό ντεπόζιτο και έλεγα άντε κάπου να βάλω βενζίνη να μην έχω άγχος. Ναι καλά δεν είχε ούτε ένα, στην Transalpina είχε δεκάδες βενζινάδικα και στο Transfagarasan, ούτε ένα…Γιατί κύριε Τσαουσέσκου

Ανεβενα το βουνό μέσα σε ένα ψιλόβροχο ανάμεσα από ένα πέπλο ομίχλης και ψοφοκρυο. Αντί όμως να απολαμβάνω εβριζα για τα βενζινάδικα και έβγαζα φρίκη, γιατί το μηχανάκι δεν το άκουγα καλά. Είχε αρκετή κίνηση και με τα συμπλεκταρισματα, ζοριζόταν να ανέβει και δεν δούλευε σωστά. Ωχ δεν με βλέπω καλά

Ευτυχώς με τα πολλά έφτασα κορυφή. Πάρκαρα ακριβώς μπροστά από δύο διαδοχικά τούνελ, ενώ το φειζερ ακουγόταν σκατα. Είχε υγρασία ομίχλη καταχνιά, κατέβαινω το κοιτάω σαν τρακτέρ ακουγόταν… Αστο λέω και έφυγα για να μην το σβήσω.

Από όσα είδα εκεί πάνω στα ψηλά, εξελισσόταν πανήγυρι κανονικό. Είχε καμία πενηνταριά κιόσκια και ήταν γεμάτο υπαίθριες ψησταριές, με λουκάνικα και ντόπια κρεατικά. Ούτε στο πανηγύρι του Αγίου Μαμά στην Χαλκιδική να είχα πάει. Φυσικά από κόσμο γινόταν χαμός λεωφορεία με γκρουπ, οικογένειες με παιδιά μηχανές… Και ένα ετοιμοθάνατο φειζερ.

Την λίμνη δεν την είδα υπέθεσα ότι θα ήταν κάπου εκεί τριγύρω από της καντίνες, βυθισμένη στην ομίχλη. Ακόμα ένας λόγος που έφυγα ήταν και αυτός

Κοιτάζοντας το χάρτη για το ταξιδιωτικό είδα ότι ίσως η λίμνη είναι αλλού από εκεί που έφτασα, λες . Αλλά φυσικά δεν το έψαξα για του γνωστούς λόγους. Εσείς βλέποντας της φωτογραφίες τι λέτε…

Διέσχισα τα τούνελ φεύγοντας από εκεί πάνω γιατί έβλεπα σε λίγο να χιονίζει και περνώντας από την άλλη πλευρά του βουνού, ήρθε ξαφνικά το καλοκαίρι

Κάνω μια στάση με αναμμένο τον κινητήρα να θαυμάσω το τοπίο και είμαι έτοιμος, να κάνω αναστροφή για πίσω στα τούνελ. Μιας και σαν να άνοιξε ο καιρός αλλά θυμήθηκα, ότι δεν έχω πολλή βενζίνη. Ξενέρωσα αλλά δεν το ρίσκαρα, χεστο

Έκανα κάμποσα χιλιόμετρα αλλά ντιπ βενζινάδικο, ήμουν κάτω από το 25%

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι

Βενζινάδικο Vs φωτογραφίες 0-0

Συνεχίζω όταν βλέπω μποτιλιάρισμα και πως κοιτάω, είχε κάτι αρκούδες στην άκρη του δρόμου… Ωχ θα μείνουμε με το φειζερ και θα μας φάνε ζωντανούς

Πιο κάτω είδα και άλλες, οικογένεια ολόκληρη με τα μικρά τους και πως παρατήρησα, είχαν κρεμασμένες κουδουνες από το λαιμό. Εξημερωμένες ήταν ε ναι, σαν τουριστική ατραξιόν. Η τουλάχιστον, έτσι ήθελα να πιστεύω



Έφτασα στο γνωστό φράγμα όπου έκανα δύο ερωτήσεις, χωρίς να κατέβω από το μηχανάκι

Αν από εκεί στα δεξιά οδηγεί κάπου ο δρόμος πάνω από το φράγμα, η είναι αδιέξοδο

Αδιέξοδο

Και που στο πουτσο έχει βενζινάδικο

20 χιλιόμετρα

Δηλαδή έλεος

Μέχρι που έφτασα σε ένα ελεεινό βενζινάδικο του 40 και αν .. Πάει και αυτό

[NIKANTHI]

Μιλάμε με έφυγε ένα τρελό βάρος. Εφόσον έκανα τα κύρια περάσματα του ταξιδιού και να με άφηνε το φειζερ, in my balls. Φυσικά είχα και άλλα να κάνω αλλά δεν θα πέθαινα κιόλας. Ουτο σι άλλος το γενικότερο τοπίο μέχρι εκεί που έφτασα, ήταν άθλιο

Θα γυρνούσα στο παιδί και μια χαρά … Αλλά ήθελα να ταξιδέψω και ούτε, να σουτάρω το φειζερ στον Θερμαϊκό

Ανέβηκα σε κάποια φάση ένα λόφο όπου είχε ένα μνημείο σαν το άνθρωπο του da Vinci και σε όλο το δρόμο, είχε καμία 500 αγελάδες που ανηφόριζαν ατάραχες το δικό τους Γολγοθά. Μιλάμε κομφούζιο αμάξια αγελάδες μποτιλιάρισμα, αλλά δεν κόρναρε κάνεις

Μέχρι που σούρουπο πια έφτασα στο κάστρο του Δράκουλα. Ω γαμάτο είναι. Έστεκε επιβλητικό μέσα σε ένα τεράστιο κήπο και αυτό, εδραίε ψηλά σε ένα λόφο.

Είχε και ένα δρακουλιστικο πανό που έλεγε, μόνο για εμβολιασμένους από το άλλο αίμα δεν θέλουμε.

Ακριβώς απέναντι από κάτι παραδοσιακά souvenir shops, χτύπησα ένα δρακουλιστικο αυτοκόλλητο αλλά δεν είχε χώρο που να το κολλήσω στο μηχανάκι. Τελικά το έβαλα στην εσωτερική πλευρά της ζελατίνας πίσω από το καντράν και που ουσιαστικά, δεν το βαράει ο Ήλιος ούτε που φαίνεται στο φως της μέρας. Το πιο to the point sticker ever. Αυτά τα αυτοκόλλητα έχουν σώσει την ύπαρξη του φειζερ, αμέτρητες φορές.

Ήθελα να αγοράσω ένα αναμνηστικό μπρελόκ με το κάστρο, η τον ιδιοκτήτη… Κοιτάω δεν βρήκα

Ρωτάω

Α δεν έχουμε μόνο Μερσεντές Honda BMW, αν σε αρέσει κατι

What τι πεζή εδώ… Ρε απέναντι από το κάστρο είμαι δεν θέλω Μερσεντές, το Κάστρο θέλω

Δεν έχουμε, Μερσεντές μόνο

Άντε να βρούμε κατάλυμα τώρα. Κοιτάω booking στο Μπραν που ήμουν όλα ήταν φωτιά, εκατό ευρώ και …

Άρχισα οδηγώντας και ρωτώντας να ψάχνω, Τζιφός. Όλα ήταν σε αναπαλαιωμένα κτίρια γοτθικού στυλ (Έγραψα πάλι, για να μην με έχετε για ντουβαρισιο .)



Πήγα σε ένα που είχε μια εσοχή μπαίνοντας από την είσοδο και κατέληγε, σε ένα τεράστιο κήπο γεμάτο παιχνίδια για τους λιλιπούτειους ενοίκους του…. Εκεί σκέφτηκα το παιδί μου με Θλίψη

Είμαστε γεμάτοι, δύσκολο να βρεις

Και άλλοι σφαλιάρα

Όλα ήταν και πανάκριβα και πλήρες και σε κάποια άλλα, ούτε και ο Δράκουλας δεν θα έμενε.

Εντωμεταξύ νύχτωνε ενώ το φειζερ δεν δούλευε καλά. Μπούκωνε στα χαμηλά και αναγκάστηκα, συμπλεκταριζα στα ψηλά. Φυσικά επ ‘ουδενί, δεν ήθελα να ανάψω φώτα

Μέσο ίντερνετ βρισκω ένα ανθρώπινο κατάλυμα και σε ανθρώπινη τιμή. Το gps με ανεβάζει σε ένα λόφο από τοπικούς δρόμους όπου το ξενοδοχείο, ήταν στα δεξιά πάνω σε ένα απότομο ύψωμα.

Δεν είχε ούτε αμάξια ούτε τίποτα, κλειστό θα ηταν. Το σκέφτομαι… Θα ανέβω, ανεβαίνω και με σβήνει το μηχανάκι. Καλά να πάθεις παλιό βλαξ. Δοκιμάζω να πάρει μπρος, τίποτα. Τελικά με πολύ δυσκολία το γλίστρησα στην κατηφόρα

Βρίσκω άλλο πάω

Ναι για μια κράτηση ήρθα

Μα είμαστε πλήρες λάθος θα κάνεις

Εσείς δεν είσαστε η …

Όχι εκεί πάνω είναι, βλέπεις το χωματόδρομο. Στην κορυφή είναι, εκεί που είναι και το Έβερεστ

Μπα

Εκεί ουτε με ορειβατικό εξοπλισμό δεν ανέβαινε το μηχανάκι.

Νύχτα πια στην τελευταία μου προσπάθεια, πάω σε ένα αρχοντικό όπου ήταν κάτι δεκάχρονα παιδιά

Περνούν τηλέφωνο του γονείς

90

Αντε γεια

Κάπου εκεί θυμηθικα ότι είχα και σκηνή… Το είχα ξεχάσει τελείως. Ψάχνω κάμπινγκ στο Google, έχει. Καλά ήταν σε ένα κολοστενο ότι να ναι. Δέκα φορές το προσπέρασα και έκανα αναστροφή για να το βρω… Αλλά το βρικα

Φώτα δεν είχε δυνατά, ήταν δρακουλιστικο. Και μέσα στα σκοτάδια έστησα την σκηνή μετά από 4 χρόνια. Την τελευταία φορά που την έστησα ήταν στην Ιταλία στην λίμνη Garda. Αυτό είναι το καλό με το ταξίδι με μηχανή, έχουνε και άλλες αξιομνημόνευτες προεκτάσεις…Έφαγα της κονσέρβες μου ,άλλο κάτι αλληλένδετο με τον μοτοσυκλετιστικο μου βίο.

Σε κάποια φάση πήγα τουαλέτα και χάθηκα στο κάμπινγκ, δεν έβρισκα την σκηνή. Εμ δεν έβαλα GPS καλά να πάθω. Ώρες ώρες απορώ πώς ταξιδεύω

Μίλησα με την Άνθη

Ανθή πήγα τουαλέτα και χάθηκα στο κάμπινγκ

GPS να βάζεις

Άνθη δεν το ακούω καλα το μηχανάκι, τουλάχιστον έκανα τα περάσματα που ήθελα

Έλα μην στεναχωριέσαι από αύριο θα δουλεύει καλύτερα. Ξεκουράσου τώρα

Μέσα σε δευτερόλεπτα, φυτεύτηκα.

Καλός σας βράδυ

Επ μισό λεπτό ξυπνά, ξυπνά ρε

Τι έγινε ρε παιδιά αύριο θα πληρώσω. Καλά που βρίσκομαι…

Κόψε της βλακείες και βάλε καμία φωτογραφία γιατί ξέρουμε πού μένεις

Άντε και τρόμαξα. Το υπόσχομαι μέχρι να τελειώσει η μέρα θα έχω βάλει φωτογραφίες… Αμάν

[NIKANTHI]

17-07-2021



Ξύπνησα με καφέ στα γρήγορα μιας και δεν καπνίζω. Μάζεψα τα πράγματά σε καλό χρόνο, ούτε τρεις ώρες. Αρε πλάκα κάνω τρείς ώρες έκανα στην Νορβηγία, εδώ σε ένα μισάωρο ήμουν έτοιμος. Τρελή βελτίωση παρότι απροπόνητος ε. Και με κομμένη ανάσα έβαλα μπρος το μηχανάκι, πήρε ρε το εργαλείο το πολύτιμο. Μόλις γυρίσουμε Θεσσαλονίκη σε κοσμηματοπωλείο μέσα θα σε βάλω, στην πιο περίοπτη θέση. Αυτά που λέγαμε για το Θερμαϊκό θυμάσαι, ξέχασε τα

Το άφηνα να ζεσταίνετε αρκετά, τοποθετούσα ταυτόχρονα κάποια τελευταία πράγματα στο μηχανάκι και μετέπειτα ξεκινούσα

Πλήρωσα το κάμπινγκ και ο ιδιοκτήτης μόλις έμαθε ότι θα τον πλήρωνα σε ευρώ, έλαμψε σαν άγιος και εφάρμοσε της δικές του ισοτιμίες. Με εμένα να βγάζω δόντια

Σήμερα ήθελα να φτάσω στο διάσημο φαράγγι, προς Μολδαβία δηλαδή πλευρά. Η διαδρομή χαλιά ήταν και πάλι. Σε κάποια φάση ομόρφυνε δεν μπορώ να πω μιας και ο δρόμος, τεμάχισε κάποιες έκτασης με πανέμορφα λουλούδια.

Μέχρι που έγινε το απίστευτο, βρήκα βενζινάδικο με τραπεζάκια. Μιλάμε τέτοια χαρά ούτε στην Transalpina δεν έκανα . Ξεκουράστηκα λίγο χαζεύοντας τους άλλους επερχόμενους μηχανόβιους, μέχρι που ξεκίνησα ξανά

Φτάνω στο Cheile Bicazului και κατεβαίνω ένα ελικοειδή δρόμο ανάμεσα σε βράχια, πλημμυρισμένο από δεντρα. Ω ωραία είναι. Πέρασα κάτι παραδοσιακά κιόσκια και όλο κατηφόριζα. Αναρωτιόμουν και άλλο πιο κάτω, και όντως ο δρόμος κατρακυλούσε όλο πιο κάτω. Ουαου

Έφτασα στο τέρμα και εκεί είχε στημένο πανηγύρι τον σουβενίρ. Άντε να πάρω μπρελόκ

Μόνο Μερσεντές έχουμε

Έλεος δηλαδή έλεος

Και γενικά όλα τα τζιτζιρι μιτζιρι που πουλούσαν ήταν γενικού περιεχομένου. Δεν ήταν κάτι που έδειχνε Ρουμανία πιο πολύ παιχνίδια Λουκά Παρκ θύμιζαν, παρά σουβενίρ.

Με πιάνει συζήτηση ένας υπάλληλος που του έκαναν εντύπωση τα αυτοκόλλητα και Ιδιαίτερος, ένα

Πηγές Ισλανδία με την μηχανή

Όχι όχι είναι πολύ ακριβά θέλει ίσως και 3000 ευρώ να πας με μοτοσυκλέτα, με αεροπλάνο πήγα

Και πως είναι ε… Στο μόνο αυτοκόλλητο που δεν πήγα με μηχανή σε αυτό κόλλησε

Αχ Ισλανδία όταν την σκέφτομαι φτερουγίζει η καρδιά μου

Πάρτε και μια φωτογραφία


434511

Να μην λέτε. Όπως το υποσχέθηκα

[NIKANTHI]

Βγήκα από το φαράγγι, έχοντας οπτική επαφή με τον Δούναβη είτε μέσα από γέφυρες, είτε πάνω από τα βουνά.

Μέχρι που έφτασα στο Transraraul. Όλα τελικά είναι τρανς στην Ρουμανία. Τρανς από εδώ τρανς από εκεί και εντέλει, όλοι η Ρουμανία είναι ένα τεράστιο τρανς…ιτ . Αφού για να ξεκουραστείς κάπου στην άκρη του δρόμου, χλωμό

Το πέρασμα όμως αυτό ήταν η ευχάριστη έκπληξη της Τρανσυλβανίας… Δηλαδή έλεος



Ειχε δύο διαδρομές από όσο κατάλαβα… Από την μια ήταν για τα βαριά οχήματα και από την άλλη, για τα ελαφριά που πάνε πιο αργά από τα βαριά. Για μένα δηλαδή και χώθηκα στο δάσος, μέσα από ένα στενό σκιαρο και φιδίσιο δρόμο. Μέχρι που έφτανες σε μια διασταύρωση και συνεχίζεις λίγο ακόμα πιο πάνω σε ένα μεγάλο υπαίθριο πάρκινγκ

Εκεί είχε αρκετούς πεζοπόρους όλον τον ηλικιών. Πολλά γκρουπ υπερήλικόν θα έλεγα που κάναν της αναβάσεις τους. Σε ένα βουνό που είχε σχήμα σαν όρθιο κολοκυθάκι ( Ποιητικότατος )

Συνέχισα, μετά ο δρόμος μετατράπηκε σε έναν ορεινό αυτοκινητόδρομο. Περίπου στην ίδια φιλοσοφία ήταν και το Tihuta pass που διέσχισα ενώ σιγά σιγά σουρούπωνε

Κομμάτια ήμουν ήθελα να πάω και πιο βόρεια στο DN18 αλλά επειδή δεν ήμουν σίγουρος τι θα συναντήσω, το άφησα

Φτάνω σε μια πόλη Dej δεν έλεγε πολλά. Τα κτήρια από όσο είδα ήταν βιομηχανικού στυλ, χωρίς μπαλκόνια και εγώ δεν ήθελα με τίποτα να κλειστώ μέσα σε πέντε τείχους

Είχα δει στο Google ότι έχει κάμπινγκ δίπλα στο ποτάμι, ματώνοντας το βρίσκω και κατευθείαν μια ικανοποίηση με πλημμυρίζει. Μπαίνω μέσα ερημιά μόνο κάτι κότες να τριγυρίζουν.

Φωνάζω εμφανίζεται μια κυρία

Κλειστά είμαστε

Σκατα. Τζάμπα χάρηκα.

Πουθενά αλλού κανένα κάμπινγκ

Α μου λέει στα μισά αγγλικά και στα μισά ρουμανικά, έχει εκεί ένα κάμπινγκ

Σιγά μην καταλάβω τώρα εγώ. Την δεινό το κινητό για να μου το στιγματίσει στον χάρτη… Μπας και το βρω

Ξεκίνησα μες στον ενθουσιασμό. Πόσο μου αρέσουν αυτά τα τυχαία συμβάντα που δίνουν μια αναπάντεχη τροπή στο ταξίδι.

Στο δρόμο είχα αποφασίσει να την κάνω από την Ρουμανία. Δεν μπορούσα άλλο μου είχαν γυρίσει τα μυαλά. Χαρακτηριστικά να πω ότι σε κάποια φάση ήμουν έτοιμος να εκραγώ από την ανάγκη μου για τσισα και δεν μπορούσα να βρω άνοιγμα η κάτι, που δεν θα ήταν επικίνδυνο… Δηλαδή έλεος

Φτάνω εκεί που μου είχε σημειώσει το κάμπινγκ στο GPS, τίποτα. Βλέπω μια παρέα από πιτσιρίκια με ποδήλατα

Κάμπινγκ κάμπινγκ λέω

Δεν καταλαβαίναν

Κάμπινγκ Κάμπινγκ

Α έλα έλα

Οκ έρχομαι μόνο μην τρέχετε

What



Με πάνε στην άκρη του χωριού και με χώνουν σε ένα στενο που κατέληγε σε αδιέξοδο. Ωχ θα μου την πέσουν τώρα τίποτα μπαμπάδες και την κάτσαμε. Πλησιάζουμε το τέλος του αδιεξόδου και τίποτα … Ωχ έμπλεξα. Τότε σταματάνε μια απότομα και με λένε

Ψηλά τα χέρια

Τι

Τα λεφτά που είναι



Όχι όχι, πλάκα κάνω

Στο κάμπινγκ με πήγαν. Εκεί που ήταν σιγά μην το έβρισκα και ήταν πανέμορφα. Μικρό οικογενειακό θα έλεγα είχε αρκετά τροχόσπιτα με την μοναδική σκηνή, να είναι η δικιά μου.

Ειχε ένα κιόσκι όπου άπλωσα τα πράγματά μου μέχρι να στήσω σκηνή και εκεί ξαφνικά, έχασα το κλειδί από το μηχανάκι Μιλάμε τρελό βρισίδι. Για να μην ζορίζω την κλειδαριά το κλειδί το είχα χωρίς μπρελόκ και άντε βρες το τώρα. Έψαξα παντού αλλά το κλειδί έμεινε για πάντα εκεί. Ευτυχώς είχα αλλά δύο μαζί μου.

Μεσα σε όλα τα Βρισίδια την κόπωση και τα νεύρα μου, έρχεται μήνυμα στο κινητό να πάω αν γίνεται μια μέρα νωρίτερα στην δουλειά. Σφαχτήκαμε το ένα έφερε το άλλο και παραιτήθηκα. Μιλάμε ήμουν έτοιμος να αναταραχθώ σαν ατομική βόμβα.

Μιλάω με την γυναίκα μουστο τηλέφωνο

Μάλωσα ανθη

Έλα δεν πειράζει

Σκέφτομαι να συνεχίσω το ταξίδι δεν θα γυρίσω στην βδομάδα

Φυσικά τόσα χρόνια έχεις να ταξιδέψεις με το φειζερ. Γουσταρε το

Οκ δεν είχα μείνει τελείως από δουλειά. Ήμουν και σε μια online εφαρμογή εστίασης οπότε δεν είχα και κάποιο ιδιαίτερο άγχος επιβίωσης. Ευτυχώς.

Αλλα τα Βρισίδια συνεχίστηκαν για μήνες μετα

Το γεγονός πάντως επισκίασε σχεδόν τα πάντα που εξελίχθηκαν την υπόλοιπη νύχτα… Το μόνο γεγονός που έλαμψε σαν υπέρλαμπρο αστέρι εκείνο το βράδυ ήταν, που ο Γιάννης έγινε πρωταθλητής του NBA. Και είδα τα τελευταία δευτερόλεπτα εκείνου του αγώνα

Καλό σας βράδυ λοιπόν, όσο για μένα βρίζω… Άσε που ξημέρωσε κιόλας

[NIKANTHI]

18-07-2021



Αχ αυτά τα τιτιβισματα η μοίρα τους είναι. Έξι ταξίδια έχω γράψει στα δύο παραιτήθηκα πρώτου να ξεκινήσω και σε αυτό, κατά την διάρκεια. Σε δύο το μηχανάκι τα τίναξε και έκανα βόλτα με την οδική και σε ένα, χάλασε αλλά με έφτασε σπίτι…Ωχ για να δούμε θα πάρει μπρος.

Πήρε ρε το καμάρι μου, πήρε. Με την Τεταρτη Πέμπτη αλλά πήρε. Εντωμεταξύ για να μην κάνω τον κακό χαμό με το μαρσάρισμα στα άγρια χαράματα τσούλησα το μηχανάκι μέχρι την έξοδο, ως ένδειξη σεβασμού προς τούς άλλους ενοίκους.

Πόση ώρα ήμουν πάνω από το μηχανάκι ρεγουλάροντας το γκάζι μην και τυχόν με σβήσει και η κυρία του κάμπινγκ, είχε σκάσει από το άγχος της μην την πιστολίασω …. Εγώ ρε ο πιο φερέγγυος ever.

Πόσα χρωστάω

Πέντε ευρώ

Χρυσοπλήρωσα και πάλι



Το δρομολόγιο μου από οπτικής πλευράς ήταν και πάλι, πάμε να φύγουμε από εδώ. Ενώ ήμουν σε ένα τεράστιο αυτοκινητόδρομο ο ήλιος αντανακλούσε στο κινητό, δεν είδα το GPS και έχασα την εξοδο. Βάλε αλλά 40 χιλιόμετρα πάνε έλα βρίζοντας

Έφευγα από την χώρα αλλά ήθελα να το κάνω με στυλ. Είχα δει στο ίντερνετ ότι η παραδουνάβια διαδρομή DN 57 ήταν εξαιρετική. Σε κάποια φάση και ένας μηχανόβιους που πέτυχα στο δρόμο πήγανε εκεί…

Είναι σπέσιαλ.

Ε και πήγα με τα δάκρυα της συγκίνησης να τρέχουν από τα μπατζακια μου, τι να σου πω. Διέσχισα κάποιες παραθαλάσσιες πόλεις και προσέγγισα το Δούναβη, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Πέρασα κάποια απερχόμενα τουριστικά θέρετρα με τους λίγους τουρίστες να απολαμβάνουν το μπάνιο τους σε πισίνες έχοντας θέα το ποτάμι. Υποανάπτυκτα πράγματα, εξίσου οπός και η διαδρομή Το μόνο που με έφτιαξε ήταν ένας βράχος μέσα στην θάλασσα με ένα σταυρό επάνω

Βρήκα ένα κιόσκι που είχε πηγή με τρεχούμενο νερό και ξεκουράστηκα λιγο.

Όσο τεντώνομαι να πω ότι είχα πάλι θέματα με την φόρτιση του κινητού… καταραμένα τιτιβισματα. Το power bank εύλογος τελείωσε και έβαλα το εκκινητη να φορτίσει το power bank με αποτέλεσμα ο εκκινητης να τα τιναξει και το power Bank να γεμίσει ελάχιστα… Φατην στο κολο

Τι με έλεγε ο έμπορος εκατό φορτίσεις, άκυρο. Πάλι θέματα θα έχω πάλι τα ίδια… Τόσα χρόνια τα ίδια. ΕΛΕΟΣ ποια.

Ανέβηκα κάτι λόφους με θαμνώδη βλάστηση και σκεφτόμουν ότι αυτά τα σύνορα πρέπει να είναι πολύ ερημικά. Μέχρι που έφτασα στο τελώνιο.

Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σκάσει από το άγχος μου αφού δεν είχα ραπίντ τεστ. Αν με ελέγξουν λογικά θα πρέπει να γυρίσω πίσω και τρέχα γυρεύει μετά. Ωχ Παναγία μου τι άγχος είναι αυτό.

Φτάνω στο φύλακα δείχνω διαβατήριο άδεια κυκλοφορίας, τα κοιτάει

Ελλάδα με λέει

Ελλάδα Ελλάδα

Περνά

Σερβία, ρε αδέρφια είμαστε…. Κάπως έτσι μπαίνω σε ένα καινούργιο κράτος χωρίς το παραμικρό πλάνο πρόγραμμα και προορισμό με μόνο μου εφόδιο, την θέληση να ταξιδέψω… Και της χρεωστικές μου κάρτες. Άσε που μου τελειώνουν και οι κονσέρβες, πως θα την βγάλω.

Το ταξίδι συνεχίζεται…

Ευχαριστώ για την ανάγνωση

Σας άρεσε…

Πήγα Ρουμανία η δεν πήγα, μυθοπλασία η πραγματικότητα. Τι λέτε…

[NIKANTHI]

Πήγα ρε


https://youtu.be/rnRSKshUQlM



Αμέσως να με κακολογήσετέ

Κάπως έτσι λέω να γράψω το ταξιδιωτικό, περιγραφικά μαζί με βίντεο. Έτσι μόνο με τα βίντεο μπορείς να βιωσεις το ταξίδι χωρίς να το διαβάσεις, αλλά και τούμπλαλιν…

Επηρεάστηκα από το γύρω του κόσμου που έκαναν οι δύο ηθοποιοί με της BMW χρόνια πριν. (Και αυτό εν ώρα εργασίας το διάβασα) Που είχαν τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ αλλα και βιβλίο. Έχοντας μαζί τους μεγάλες ομοιότητες οπός το ότι, πληρωνόμαστε και οι δύο εν ώρα συγγράφεις. Αλλά και μια τεράστια διαφορά, ότι αυτόν το διάβασαν ενώ το δικό μου … κλαφτα. Αφού σκέφτηκα να βάλω έξτρα μπας και σας γλυκάνω να το διαβάσετε. Ξέρετε κληρώσεις για ταξίδια μοτοσυκλετιστικο εξοπλισμό, ότι χωράει η τσέπη μου.

Μπαίνω Σερβία και βλέπω μετά από λίγη ώρα ότι το GPS σταμάτησε να με καθοδηγεί. Κοιτάω μου είχαν εξαντληθεί οι μονάδες. Ωχ στην Σερβία δεν έχω περιαγωγη, τώρα

Φτάνω σε μια πόλη ρωτάω κάτι περαστικούς

Ζάγκρεμπ από εδώ

What

Zagreb Zagreb

???

A Belgrad,

Ok μπερδεύτηκα αφού δεν έχω GPS, μην το κάνουμε και θέμα

Με λένε πάνε δεξιά μετά αριστερά και ο θεός βοηθός. Σταματώ σε ένα βενζινάδικο που έχει ευτυχώς WiFi και περνώ με viper την άνθη τηλέφωνο.

Ελα δεν έχω περιαγωγη, βάλε με μονάδες γιατί δεν θα μπορώ ούτε ξενοδοχείο να κλείσω ούτε τίποτα.

Οκ… με βάζει ένα εικοσάρικο

Μιας που αναφέρθηκε να γράψω ότι για GPS χρησιμοποίησα το Google maps. Με τον Τοm είχε επέλθει οριστική ρίξη στης σχέσεις μας, δεν τον άντεχα άλλο

Ξεκινώ για Βελιγράδι, άντε για να μην λέτε ότι δεν ξέρω που πάω και που βρίσκομαι. Με τον καιρό στα αριστερά μου έτσι όπως οδηγούσα να είναι αγριεμένος.Μαυρηλα αστραπές βροντές, ωχ. Κάθε φορά που ο δρόμος απομακρυνόταν από την καταιγίδα ανακουφίζουν. Όταν πλησίαζε , ζοριζόμουν. ( Μην το εκλάβετε όλο αυτό σαν σεξουαλικό υπονοούμενο, δεν είναι)

Φτάνω στην Παντσεβα νύχτα. Έβρεχε κοιτάω για ξενοδοχείο δεν έχω ίντερνετ, ωχ. Ρωτάω κάτι νεαρούς, εδώ με λένε έχει ενα Χοστελ αλλά χωρίς πάρκινγκ για το μηχανάκι. Αποκλείεται. Τους ρωτάω για πάρκινγκ δεν βγάλαμε συνεννόησή και φεύγω. Η βροχή έπεφτε σαν στραγάλια από τον ουρανό, να γινετε κόλαση. Εγώ οδηγούσα και υπό βροχή και με φώτα, ότι χειρότερο δηλαδή για τα ηλεκτρονικά του φειζερ αλλά και την ψυχολογία μου.

Βρίσκω ένα τεράστιο πάρκινγκ από ένα εμπορικό. Σκέφτομαι να την πέσω εκεί για το βράδυ αλλά κατά της δέκα κλείνει. Βρίσκω WiFi και περνώ την γυναίκα μου

Ρε άνθη δεν έχω μονάδες

Σε έβαλα

Βάλε ξανά μου της έφαγε

Μου βάζει αλλά 25 πάλι τίποτα. Ξανά τηλεφωνώ

Δεν έχω

Μπες στης ρυθμίσεις μπας και κόλλησε

Μπήκα δεν άλλαξε κατι

Μιλάμε δεν ήμουν καλά, από της ελάχιστες φορές που έχω βρεθεί σε ταξιδιωτικό αδιέξοδο. Φεύγω μπας και βρω κάτι ενώ έξω να πέφτουν κομήτες. Να πηγαίνω από κεντρικούς λεωφόρους μπας και εντοπίσω κάποιο κατάλυμα, τίποτα. Ερημιά δεν κυκλοφορούσε ψυχή, να οδηγώ σε μια νεκρή πόλη και να μην βρίσκω κάποιον να ρωτήσω. Τελικά εντοπίζω ένα εν λειτουργία βενζινάδικο και δεν είχε πουθενά να κάτσω. Αράζω ανάμεσα από την είσοδο και της αντλίες ενώ η βροχή, να πέφτει στην πέργκολα από επάνω μου σαν πολυβόλο. Με WiFi και πάλι μιλάω με άνθη

Δεν είναι καλά, είμαι παγιδευμένος στο βενζινάδικο και δεν ξέρω που θα βρω ξενοδοχείο. Βλέπω μια πινακίδα από Macdonald πάω εκεί να φορτίσω το κινητό, η μπαταρία είναι κάτω από 20% . Και θα μιλήσουμε από το ίντερνετ εκεί.

Φτάνω κατά της δέκα. Παραγγέλνω τον αγλέορα και ξανά διαδίκτυονομαι. Βρήκα τελικά ένα ξενοδοχείο σχετικά κοντά και ηρέμησα. Κατέβασα την διαδρομή εκτός σύνδεσης για να το βρω και άραξα. Χαζεύοντας την σέρβες που καθόταν στα παρακείμενα τραπέζια. Πραγματικά άπαικτες

Για να φτάσω στο ξενοδοχείο κλασικά μάτωσα αλλά το βρήκα. Είχε και πάρκινγκ και το δωμάτιο ήταν σούπερ. Σε στυλ σοφίτας.


Φόρτισα όλα τα ηλεκτρονικά μου και κάνοντας ταξιδιωτικό προγραμματισμό , αποκοιμήθηκα

[NIKANTHI]

19-07-2019



Κοιμήθηκα καλά αλλά ξύπνησα με άσκημα μαντάτα. Η ηλεκτρικές μου συσκευές δεν φόρτισαν ούτε κατά το μισό. Θέλουν πολλές ώρες για να φουλάρουν κάτι που εγώ στης διακοπές μου δεν της διαθέτω. Σκατα.

Εχθές όταν έκανα τσεκ ιν μου είπαν ότι καλύτερα να μην πάρω δωμάτιο με πρωινό μιας και με συμφέρει, να φάω εκτός including. θα μου βγει πιο φτηνά. Βρε δεν με ξέρετε καλά, με κάποιο τρόπο θα εξισορροπήσουμε. Έτσι έφαγα ότι πιο elegant ( Λόρδος ε )

Σερβιρηστικα έξω σε ένα πανέμορφο χορό στεγασμένο ολόγυρα με τζαμαρίες, με κυριλέ σαλόνι και τεράστιες τηλεοράσεις. Όπως τεράστιο ήταν και το club σάντουιτς που εκτέλεσα.

Παν να κάνω check out και ανακαλύπτω ότι έχασα την κάρτα -κλειδί του δωματίου. Βγάζω όλα μου τα χαρτιά και ψάχνω βρίζοντας, τίποτα. Ψάχνω τίς τσέπες βρίζοντας, Τίποτα. Η κοπέλα στην ρεσεψιόν με κοιτούσε αποκριμένα με ύφος αγελάδας… Χωρίς ποτέ να καταλάβω αν αυτό το ύφος προοριζόταν για μένα… Ξανά ψάχνω τίποτα, ωχ λες να φάμε καμία χρέωση… Και τελικά ένας σερβιτόρος μου το έφερε από το τραπέζι ( UFO Λόρδος )

Κατέβασα την διαδρομή μου εκτός σύνδεσης για να μην έχω θέματα και ξεκίνησα. Ευκαιρία είναι τώρα που είμαι στην εθνική να ξεμπουκώσω λίγο το φειζερ. Ανοίγω την έκτη, 130…150… 160 ζοριζόταν. Ο Χριστός και η Παναγία ρε 1000 έχω, πριν 25 χρόνια που είχα ένα Cbr 400 άνοιγε καλύτερα… Ρε τι μπούκωμα έχω κάνει το μηχανάκι, για τα MOTO GP είμαι. Από εδώ και μπρος σε όλο το ταξίδι όπου ευκαιρούσα, έκανα συνέχεια ρεπριζ. Κατέβασα Τρίτη και το τερμάτισα στης στροφές για να πετάξει όλα τα ντουμάνια.

Ο καιρός είναι μουντός τα χιλιόμετρα μέχρι την Σλοβενία διαδικαστικά, άρα σκεφτόμουν διαφορά για να σκοτώσω το χρόνο μου. Θυμήθηκα τον Ρουμάνο μικροπωλητή που κόλλησε με το αυτοκόλλητο με την Ισλανδία. Ρε λες μέχρι να φτάσω να θυμηθούμε κάποια γενικού περιεχομένου πληροφορίες για το ταξίδι αυτό. Ε δεν είναι και κακή ιδέα, ας αναπολήσουμε λοιπόν…



Το πιο όμορφο μέρος στην γη και η καλύτερες διακοπές που έκανα ποτέ, αναλογικά με της μέρες που έκατσα και τα λεφτά που ξόδεψα.

Για εφτά διανυκτερεύσεις 1000 ευρώ, φτηνότερα και από την Χαλκιδική.

300 ευρώ εισιτήριο με wissair. 400 ευρώ αμάξι με all inclusive ασφάλεια, εκτός από πόρτες σε περίπτωση που ο άνεμος της ξεχαρβαλώσει. Ουρανό σε περίπτωση τούμπας και λάστιχα.Τα υπόλοιπα 300 βενζίνη και διατροφή.

Α βενζίνη άναψε το φωτάκι στο φειζερ μισό να φουλάρω …

Χεστο το φειζερ πες μας για την Ισλανδία

Α γκαυλιαριδες σαν να είδα κάποιο ξαφνικό ενδιαφέρον για το ταξιδιωτικό.

Το αμαξι το νοίκιασα από την blue rentals company την μοναδική εταιρία που δεχόταν και χωρίς πιστωτική κάρτα ( Το 2019 ).Άρα θα μπορούσα να το νοικιάσω και πιο φτηνά αν είχα πιστωτική κάρτα.

Σκατό επάγγελμα κάνουμε ενώ έχουμε αξιόλογα εισοδήματα δεν έχουμε εκκαθαριστικά.

Όπως θα φανταστήκατε κοιμόμουν στο αυτοκίνητο, όπου έβρισκα και ότι ώρα ήθελα. Πάντα μέρα ήταν και δεν είχα την παραμικρή ταξιδιωτική πίεση μην νυχτώσει και δεν προλάβω να δω, αυτά που όφειλα να δω. Ασχετα βέβαια που και εκεί το πήγα γαμιωντας.

Κονσέρβες δεν ειχα μαζί μου λόγο όγκου, αλλά πήρα δύο κιλά ξηρούς καρπούς και καμιά εικοσαριά μπάρες δημητριακών.

Καλά ρε μαλακά πηγές Ισλανδία και έτρωγες ξηρούς καρπούς, φάε κάτι από εκεί και αυτό εμπειρία είναι. Για εκατό ευρώ διαφορά όλα αυτά. Με λέγαν από την δουλειά και εγώ τους απαντούσα

Μεγαλύτερη εμπειρία για μένα είναι να την περνάω σπαρτιατικά παρά να τρώω τοπικές λιχουδιές. Δεν το κάνω για οικονομία κατά ένα ποσοστό αλλά γιατί την βρίσκω, μιας και είναι κάτι που δεν επρόκειτο να ξανά ζήσω σε οικογενειακές διακοπές και εξορμήσεις.

Είναι βέβαια και οικονομικό το θεμα γιατί αυτά τα έξτρα λεφτά προτιμώ να τα φάω κάπου οικογενειακός, παρά μόνος μου. Ασε που με πιάνει και μελαγχολία όταν είμαι σαν τον μαγκούφη μόνος μου σε εστιατόρια και όχι με τους ανθρώπους που αγαπώ.

Το ταξίδι για μένα είναι ανάγκη, και τα λεφτά που θα ξοδευτούν αναγκαία. Αναγκαίο δεν είναι να τρώω έξω και να σπαταλώ χρήματα που δεν είναι απαραίτητα για την ταξιδιωτική επιβίωσή μου.

Αλλά και επίσης…

Δεν θέλω το φαγητό αλλά και η πείνα να καθοδηγεί της διακοπές μου. Αν πεινάω θα πρέπει να φάω ανεξάρτητα από το ταξιδιωτικό προγραμματισμό μου. Αν έχω όμως φαγητό εγώ ορίζω τα ταξιδιωτικά μου προγράμματα και όχι, η βιολογικές μου επιθυμίες.

Στην δουλειά δεν με καταλαβαίναν, εσείς;;

Οκ δεν υπήρχε ποτέ πιθανότητα να πάω εκεί με το φειζερ, αφενός είναι πανάκριβα τα εισιτήρια, αφετέρου το μηχανάκι είναι παλιό. Φαντάζεσαι να έκλεινα εισιτήρια και να μην έφτανα ποτέ στο λιμάνι… Αυτοκτονία. Παρότι που χωρίς υπερβολές, το μοναδικό μηχανάκι που είδα στην Ισλανδία ήταν ένα φειζερ 1000.

Κατά την προσωπική μου γνώμη μηχανή και Ισλανδία δεν συμβαδίζουν γιατί έχει πολύ περπάτημα. Για μένα πεζοπορία και μηχανή δεν συνυπάρχουν, εκτός αν είσαι athletic beast

Ένα βίντεο για μην με ματιάσετε…


https://www.youtube.com/watch?v=6k1gSoNPNqM&t=17s

[NIKANTHI]

Περισσότερα κουτσομπολιά για Ισλανδία αργότερα μιας και έφτασα σύνορα.

Έφτασα Σλοβενία με μηδενικό έλεγχο και πάλι, προσπέρασα την πινακίδα για την λίμνη Bled χωρίς να στρίψω κατά εκεί και συνέχισα περιφερειακά. Βασικά ήθελα να κάνω κάποια πάσα σήμερα και να γυρίσω το σούρουπο στην λίμνη. Φυσικά αυτό που σκόπευα να κάνω δεν είχε καμία λογική, δεν γινόταν ούτε ο Valentino να μουν, αλλά τέλος πάντων.

Ξεκίνησα για τα Βουνά και έφτασα στα σύνορα Αυστρίας, άλλο πάλι και τούτο.

Πέρασα τα σύνορα ούτε καν βγήκαν έξω οι φυλακές να με ελέγξουν. Ευτυχώς γιατί ήμουν μια πιθανή μολυσματική βόμβα .

Φτάνω σε τούνελ… Εισιτήριο. Τι πουστηδες είναι αυτή οι Αυστριακοί, για όλα πληρώνεις. Κοίταξε να δεις που θα πληρώσω και βιγνετα… Όχι ευτυχώς.

Πως γίνεται παντός, δίπλα είσαι και με το που περνάς τα σύνορα αλλάζει και το τοπίο. Καλά στην Αυστρία είναι όλα προσεγμένα σε ακρίβεια χιλιοστού.

Μέσα από επαρχιακούς δρόμους φτάνω σε ένα χωριουδάκι που είχε motorcycle friendly guest house. Όπου είχαν μοτοσυκλετιστικο τσιμπούσι

Ρωτάω κάμπινγκ, ψάχνουν να βρουν αυστριακό που να μιλάει αγγλικά, ευτυχώς υπήρχε ενας. Με καθοδηγεί μέσο του GPS και ξεκινάω, μέχρι που έφτασα και ήταν υπέροχο.

Ειχε και δύο λίμνες ολόγυρα του που του έδιναν άλλοι ομορφιά. Χαμός, γινόταν χαμός από κόσμο. Είχε και πολλά Κουτσούβελα που διασκέδαζαν στης παιδικές χαρές του κάμπινγκ… και με έφεραν λίγη μελαγχολία.

Παω στην ρεσεψιόν και περίμενα κανένα δεκάλεπτο να εμφανιστεί. Έρχεται πανικόβλητη, την λέω ότι θέλω να διανυκτερεύσω και εξαφανίζετε και πάλι…Τρέλα.

Τελικά βρεθήκαμε, εμβολιασμός με λέει

Όχι ( Ωχ ρε λες να φάμε άκυρο στο κάμπινγκ, τόσα σύνορα πέρασα ) Έχω τεστ να δες…

Το κοιτάει όχι με πολύ προσοχή ευτυχώς και με δέχτηκαν…

Συμπέρασμα

Κάμπινγκ Vs τρία σύνορα = 1 – 0

Πάω στηνω την σκηνή και χαζεύω μια οικογένεια να παίζει μπάντμιντον με τα παιδιά τους. Αχ μακάρι να μεταφέρουμε τέτοια φιλοσοφία και στο δικό μας παιδί.

Είπα σήμερα να φάω στο εστιατόριο του κάμπινγκ. Μιας και Βαρέθηκα της κονσέρβες, άσε που μου τελείωναν κιόλας. Αφού πλέον το ταξίδι μου απέκτησε αναπάντεχες διαστάσεις.

Πίτσα λοιπόν, έδωσα και το κινητό για φόρτιση… Ναι πάλι τα ίδια. Έλεος

Έφαγα άραξα λίγο και μετέπειτα πήγα για ξεκούραση… Φυσικά αφού πρώτα έκανα το πλάνο της επόμενης μέρας… Πως αλλιώς, διαβάζοντας ταξιδιωτικές πληροφορίες από μοτοσικλετιστές που πήγαν σε εκείνα τα μέρη.

Καλό σας βράδυ

[NIKANTHI]

20-07-2021


Ξύπνησα, στοπ. Μάζεψα, στοπ. Φόρτωσα…Σ…..Τ…..Ο…..Π.( Αργααααα).


Ξεκινάω νωρίς το πρωί και φυσικά, για το μόνο λόγο που με ενόχλησαν οι συνοριακοί δημόσιοι υπάλληλοι ήταν για να πληρώσω στο τούνελ, και ξαναπέρασα στην Σλοβενία

Συμπέρασμα

Ευρώπουλα Vs Κοβιτ = 2-0

Για να προσεγγίσω αυτήν την φορά την λίμνη Bled έκανα διαφορετική διαδρομή από εχθές για να μην βλέπω τα ίδια τοπία. Αυτος είναι ίσως ο μοναδικός ταξιδιωτικός κανόνας που εφαρμόζω στα ταξίδια μου. Πότε από την ίδια διαδρομή ανεξάρτητων χιλιομέτρων.

Μέχρι που έφτασα, Α είναι πολύ ωραία. Και η λίμνη με το εκκλησάκι της αλλά και το χωριό που είναι αντικριστά της. Είχε τεράστιο περιμετρικό πάρκο με προσεγμένα και όχι γεμάτα με grafity παγκάκια.. Ποδηλατοδρόμους αλλα και πεζόδρομους, για οικογένειες με καρότσι. Κουρεμένο γκαζόν με φυτεμένα λουλούδια διάσπαρτα του πάρκου, δίνοντας χρώμα και άποψη στο τοπίο Τι να λέμε τώρα, Ελβετία στην πιο εκλεπτυσμένη της μορφή.

Με το που βλέπω όλο το σκηνικό λέω θα κάνω πικνίκ. Πάω αγοράζω σαλάμια κασέρια και πάω σε ένα από αυτά τα ωραία παγκάκια να φάω. Μου την είπε μια γιαγιά, εδώ δεν παρκάρεις.

Φεύγω ψάχνοντας παρκάρισμα, αλλά πουθενά. Αποχαιρετώ το χωριό και να μην βρίσκω τίποτα, έλεος. Εμ τα κυριλέ μέρη τα έχουν αυτά

Άρχισα να απομακρύνομαι για τα καλά, ωχ θα φύγουμε από την λίμνη και θα μας μείνουν τα κασέρια. Μέχρι που βρήκα ένα παγκάκι έχοντας θέα το νησάκι μεσα από φυλλωσιές τον δέντρων, αραξα και τα τσάκισα.

Στα δέκα μέτρα από εκεί που ήμουν είχε σκάλες που κατεβαίνει στην λίμνη, αλλά δεν πήγα… Δεν ξέρω γιατί. Χεστο ποιος περπατάει μέχρι εκεί ( 10 μέτρα ) και έφυγα. Άβυσσος η ψυχή μου, τι να πεις …

Οδηγώ μέσα στα δέντρα και φτάνω σε ένα σούπερ κυριλέ κάμπινγκ φάτσα στο νησάκι. Αν εχθές δεν έκανα ότι νάνε, εδώ θα διανυκτέρευα. Δεν πειράζει αφού πήγα Αυστρία… Κάτι που δεν ήταν στο ταξιδιωτικό μου προγραμματισμό μιας και πήγα πέρσι… Ουπς με ξέφυγε.

Πέρσι έκτακτος μιας και έμπλεξα από της νομοθεσίες περί κοβιτ, ακυρώθηκε πτήση μου και κατέληξα τέσσερις μέρες Αυστρία.

Νοίκιασα αμάξι και έκανα πάνω από 2000 ορεινά χιλιόμετρα για να ταξιδέψω σε όσα μέρη δεν είχα επισκεφθεί τα περασμένα χρόνια. Κατά τα άλλα υπνο στο αμάξι, ξηρούς καρπούς αλλά και σαντοιτσακια από τα βενζινάδικα, ακριβώς τα ίδια.


https://www.youtube.com/watch?v=VjTmN4VXKzs

[NIKANTHI]

Φυσικά στην Αυστρία πληρώνεις τα πάντα και αν δεν πληρώσεις, είσαι σε άλλο κράτος.

Φτάνω στο Vrsic pass… Τι έγινε δεν θα πληρώσω. Ρε δεν είσαι στην Αυστρία είσαι σε άλλο κράτος. Αμάν ξεχάστηκα Σλοβενία είμαι

Ωραίο πέρασμα δεν μπορώ να πω, μέσα στα δέντρα ήμουν συνέχεια. Αλλά μόνο αυτό, οχι τρελά πράγματα. Έφτασα κορυφή ανέβηκα σε κάτι βράχια να βιντεοσκοπήσω το τοπίο και κατηφόρισα από την άλλη πλευρά.

Σειρά είχε από εκεί που ήμουν να πάω στο Mangart αλπικό δρόμο. Προσεγγίζοντας τον, φτάνω σε διόδια…. Και εσείς ρε. Γιατί πέφτετε στα μάτια μου έτσι

Money

Δέκα ευρώ

Πάλι καλά

Μονο που στο τελευταίο χιλιόμετρο πρέπει να περπατήσεις γιατί είναι χαλασμένος ο δρόμος από κατολισθήσεις


Ξεκινάω περνάω ενα φυσικό τούνελ και ακόμα ένα το οποίο είχε στα εσωτερικά του πετρώματα, τρύπα και με το που έβγαινες, ήταν σαν να έχεις οδηγήσει το τούνελ μέσα από τα μάτια του Βουνού.

Συνεχίζω να ανηφορίζω τον ελικοειδή δρόμο δίπλα στον γκρεμό μέχρι που φτάνω σε μπάρα, δρόμος τέλος. Κανω κανένα δεκάλεπτο να παρκάρω σε ένα αυτοσχέδιο πάρκινγκ, που ηταν μέσα στο χαλίκι και στην άμμο και ήταν ασταθείς για το μηχανάκι. Εκεί είδα πατέντες να προσαρμόζουν σε μηχανές κόντρα πλακέ στον πλαγιοστατη, για να είναι ασφαλές.

Περπατάω καμία διακόσια μέτρα είδη είχα κουραστεί. Με μπουφάν και παντελόνι μηχανής που να περπατήσεις. Αυτό που έλεγα για την Ισλανδία θυμάστε… Η μάλλον ασχοληθήκατε να το διαβάσατε, σιγά μην το διαβάσατε. Λοιπόν οποίος απαντήσει τι έγραψα για την Ισλανδία, δώρο τα εισιτήρια..

Είχε βέβαια κάποιους τολμηρούς που τα παρατούσαν όλα πάνω στο μηχανάκι και έφευγαν, αλλά εγώ είμαι επιφυλακτικός σε τέτοιες αποφάσεις.

Ένα βίντεο με Ισλανδία μιας που αναφέρθηκε


https://youtu.be/qMSUtP5aMiw

[NIKANTHI]

Και συνεχίζουμε το περπάτημα….

Τότε βλέπω να επιστρέφουν κάποιοί μηχανόβιοι

Παλικάρια ο δρόμος πώς είναι

Μια χαρά είναι απλά θέλει λίγο προσοχή.

Αναστροφή με την μια και πίσω στο μηχανάκι. Βάζω μπρος και οδηγώ στο πιο όμορφο τοπίο τον Άλπεων από όλα τα ταξίδια μου. Εκ πρώτης άποψης δεν είχε την εκπληκτική θέα, αλλά η κορυφή του βουνού ήταν breathtaking…. Πως βλέπεις κάτι φωτογραφίες ( Μην κράζετε τώρα για το ταξιδιωτικό, βελτιώθηκε ) Που είναι το φεγγάρι ζουμαρισμένο πάνω από κάποιο κρατήρα…. Κάπως έτσι, μόνο που το φεγγάρι και ο κρατήρας ήταν το ίδιο βουνό. Fantastic

Είχε και άλλους παράνομους μοτοσικλετιστές με τα οχήματά τους αλλά και κάποιους, δύσμοιρους με τα πόδια. Δηλαδή να περπατήσεις τζάμπα κανένα δίωρο και να μην βγάλεις φωτογραφίες την μοτοσυκλέτα σου σε αυτό το πανέμορφο τοπίο… tragic at least

Το απροσπέλαστο πρόβλημα που είχε η διαδρομή ήταν τελικά, ότι σε ένα δύο σημεία είχε λίγο χαλικάκι στον δρόμο. Μάλλον επειδή είχε κόμιστρο για να πας, το χαλικάκι τους χαλούσε την χρεώση. Η ίσως επειδή ήταν στενό το πέρασμα ποιος τους ξέρει…

Ο δρόμος Έκανε την γύρα του κρατήρα όταν βλέπω, πολλούς μηχανόβιους να ανεβαίνουν ενα ύψωμα και ακολούθησα.

Περπατάω κανένα πεντάλεπτο και όταν φτάνω στον γκρεμό, μένω πραγματικά σύξυλος με οτι αντίκρυζαν τα μάτια μου. Ανάμεσα από τα πελώρια βράχια του βουνού ξεπρόβαλε μια κοιλάδα και κοιτώντας βαθιά μέσα στον ορίζοντα, έβλεπες τρείς λίμνες να διαδέχονται η μία την άλλη σε μια απίστευτη συμμετρία. Out of this world indeed…

Πάμε να φύγουμε γιατί τα έχασα τελείως

Ξαναγύρισα όλο τον δρόμο πίσω μιας και κατέληγε σε αδιέξοδο, πέρασα την μπάρα της εισόδου και χάθηκα πάλι στο δάσος.

Κατηφόρισα υψομετρικά και διέσχισα το Pramollo pass. Βασικά αυτό το πέρασμα ανήκει και στην Αυστρία που ονομάζεται διαφορετικά αλλά και στην Ιταλία. Τώρα μπήκα Αυστρία, δεν μπήκα Αυστρία… Όσα ξέρετε ξέρω.

Στο πέρασμα αυτό διέσχισα κάποιες λίμνες, Ρε λες να είναι αυτές που είχα δεί από ψηλά στο Mangart βουνό. Μάλλον αυτές ήταν… Μάλλον

Θυμάστε που έγραψα ότι το πρόγραμμα μου το δρομολογούσαν κατά μία έννοια, κάποια ταξιδιωτικά απομνημονεύματα μοτοσικλετιστών. Ε το δικό μου δεν είναι για τέτοια. Και αν τολμήσετε να σας καθοδηγήσει, ξανασκεφτείτε το

Κατηφορίζω ένα βουνό που είχε αλλεπάλληλα τούνελ. Κατεβασιά, φουρκέτα και τούνελ ξανά και ξανά. Γαμάτο είναι γουσαρω ρε, τότε τρώω φλασια… Θυμάμαι ότι είναι ενα διάσημο ιταλικό πάσο αυτό που κατρακυλούσα, ναι αυτό είναι. Ατιμουλικο περάσματακι τι νόμιζες ότι θα μου ξέφευγες, σε μένα ρε. Όνομα και τέτοια φυσικά δεν ήξερα, αλλά ούτε που με ένοιαζε κιόλας.

Γράφοντας το ταξιδιωτικό νόμιζα ότι αυτό το πάσο είναι το Pramollo που περιέγραψαν πριν, αλλά προς έκπληξη μου δεν είναι… Το πάσο αυτό είναι το San Bold pass…. Σε μένα ρε…. ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ, ΠΑΡΆ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΈΣ.

Συνέχισα μέσα από το Tre Croci pass, το πέρασμα τον τριών σταυρών που ήταν μέσα στα δέντρα. και κατέληξα στην Cortina d Ambezzo.

Απόγευμα ποια βρίσκω κάμπινγκ και αφού κάνω check in τους λέω.

Να σας αφήσω το power bank να το φορτίσετε γιατί έχω πρόβλημα, και να το πάρω το πρωί

Φυσικά και στήσε όπου βρεις

Πάω μέσα και γινόταν η κόλαση των θαμώνων, μπορεί να είχε και χίλιες σκηνές μέσα. Τώρα που να βρεις μέρος και όχι μόνο, αλλά μέρος με θέα. Τι ήρθα εδώ για να βλέπω τα απλωμένα σώβρακά των απέναντι

Μετά από πολλές αναστροφές και αφού πήγα να πατήσω καμία δεκαριά, βρήκα ρε και ήταν εκπληκτικό.

Ακριβώς μπροστά μου απλωνόταν ο κάμπος και στο τελείωμα του ορθωνόταν τα πελώρια πέτρινα τείχη από της Δολομίτες

Έστησα την σκηνή έφαγα της κονσέρβες μου και μίλησα με την άνθη

Άνθη γουστάρω, κλείνω τρύπες και ξοφλώ ανειλημμένες ταξιδιωτικές υποχρεώσεις.

Μπράβο όργωσε τα όλα

Καλό σας βράδυ

Εκεί μπορεί να μην έχω μπαταρία ούτε για να κλάσω εδώ όμως είμαι τίγκα…


https://youtu.be/s0aILk9-LBY


Οπότε πάρτε ένα βιντοοοο όπως λέει και το γιός

[NIKANTHI]

21-07-2021




Ξύπνησα το πρωί και αφού μάζεψα όλα τα υπάρχοντα μου ξεκίνησα για να την κάνω. Αλλά δεν μπορούσα να βρω την έξοδο του κάμπινγκ, ρε βάλτε πινακίδες. Μετά από τρεις ώρες έφτασα στην πύλη, έλα υπερβάλλω δύο το πολύ.



Και πήγα να πληρώσω και να πάρω το power bank. Πάω να ξεκινήσω ανακουφισμένος ότι σήμερα δεν θα έχω τέτοιες έννοιες, το συνδέω στο κινητό, βλέπω την φόρτιση στο 25%. Όχι ρε γαμωτο. Με ξέσκισε. Μάλλον το έβγαλε από την πρίζα η έκλισε την γενική παροχή ρεύματος…. Σκατα. Γιατί δεν μου το είπε, η στην τελική να πλήρωνα. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι τόσο πενιχρό για κάποιους άλλους, μπορεί να σου γαμηση όλο τον ταξιδιωτικό προγραμματισμό. Μπαταρία είχα σε όλα μου τα gadgets από λίγο και ξεκίνησα, βρίζοντας. Αφου από τα Βρισίδια αυτά ξέχασα τα άλλα τα Βρισίδια που έριχνα για την δουλειά αλλά για λίγο, δυστυχώς.



Η μπαταρίες μου ήταν χάλια, ίσως και στο 50%. Η μόνη παρηγοριά ήταν ότι στο περίπου ήξερα πώς πήγαινα. Προσπάθησα να ξεχάσω που χάθηκα μέσα στο κάμπινγκ και γέμισα αυτοπεποίθηση…. Πάμε ρε θα τα καταφέρω και ο θεός βοηθός.

Με τo κινητό έβγαζα την γενική διαδρομή μετά κατευθυνόμουν με της πινακίδες και στα δύσκολα, ενεργοποιούσα το GPS.

Σταματώ σε βενζινάδικο και είχε δύο τιμές. Φτηνή σε μια αντλία αν έβαζες μόνος σου και 0,20 λεπτά ακριβότερα σε αντικρυστή αντλία αν σε βάζανε αυτή. Και αν δεν το προσεχές και σταματούσες στην λάθος αντλία την έτρωγες, και δεν την χόρταινες.

Πουστηδες εκμεταλλευτές σας συχαθικα. Εσάς και τους Αυστριακούς πραγματικά δεν θέλω να σας ξαναδώ, αλλά αναγκαστικά σας ανέχομαι. Και από τρόπους συμπεριφοράς άστο. Σε δαγκώνουν με λυσσά το πορτοφόλι σου σε περιφρονούν και από πανω.

Ξεκινάω και βλέπω παγκόσμιος γνωστή πινακίδα, λες να πάω από εκεί. Συνεχίζω και όλο την πινακίδα ακολουθώ, έλα φτιάξε με. Ήταν το Bormio λες να πάω Stelvio, γουστάρω ρε. Οδηγούσα οδηγούσα εκεί πήγαινα, το θέμα όμως ήταν άλλο. Από ποια πλευρά το ανέβαινα, την καλή με της κλειστές φουρκέτες η την πίσω. Την πίσω την είχα χαρεί δύο φορές την μπροστά μια…. Πονηρούληδες αμέσως εκεί το μυαλό σας.

Ανηφόριζα τώρα το Stelvio και δεν μπορούσα να καταλάβω από που το ανεβαίνω. Μπουρδουκλώθηκα τελείως δεν είχα και μπαταρία στο κινητό, εσείς τι λέτε. Μετά από κανένα δεκάλεπτο στο βουνό το κατάλαβα, Η ΜΠΡΟΣΤΆ ΕΊΝΑΙ ΡΕ, ΓΟΥΣΤΆΡΩ ΡΕ.

Είχε κίνηση, αρκετά αμάξια άπειρα ποδήλατα και εγώ από πίσω. Δέκα Περίπου στροφές από την κορυφή το βεντηλατερ μούγκριζε σαν αγελάδα, άντε λίγο ακόμα να φτάσω. Κατέβασμα ταχύτητας συμπλεκταρισμα στης τέσσερις χιλιάδες στροφές με πρώτη και στροφή κατά επανω, μέχρι που λίγο πριν την κορυφή σταμάτησα γιατί δεν πήγαινε άλλο.

Το βεντηλατερ ούρλιαζε το φωτάκι της θερμοκρασίας είχε ανάψει και από το ψυγείο έσταζαν υγρά. Ωχ.

Περιμένω και προσεύχομαι, τίποτα ακόμα στάζει, Ωχ. Με κοιτούσαν με ενδιαφέρον θα έλεγα κάποιοι μοτοσικλετιστές

Ι will wait,

Ε Νίκο

Problems problems with temperature

Εγώ έχω πρόβλημα και με ανεβαίνει η θερμοκρασία Νίκο, που σε πληρώνω και τα ξινής.

Α boss εσύ είσαι αφαιρέθηκα…

Λοιπόν ο συνάδελφος σου που τα ξύνετε ομαδικά αλλάζει καθήκοντα και μένεις από σήμερα μόνος σου

Σκατα στα μούτρα σου. Αύξηση θα πάρουμε

Τι

Ναι boss έχεις δίκιο, κατανοώ απόλυτα.



Όλο προβλήματα γάμοτο, θα γράψω ρε…

[intruder]

Είσαι τρέλα ρε!!!!!Μου έλειψαν οι διηγήσεις σου!!!!!αναμένω

[NIKANTHI]

Μετά από λίγο σταμάτησε το βεντηλατερ και κλείνω το διακόπτη. Περιμένω λίγο και βαράω μίζα, τίποτα. Ξανά βαράω, τίποτα…Αλλη μια φορά και πήρε ρε το καμάρι μου, σαν ετοιμοθάνατο αλλά πήρε.

Ουφ πάμε κορυφή για διάλειμμα, φτάνω και γινόταν πανικός. Μοτοσικλετιστές ποδηλάτες αλλά και εργαζόμενοι, Ψήναν λουκάνικα και διάφορα ενώ οι βαρελίσιες μπύρες εξατμιζόταν στο δευτερόλεπτο.

Δεν πεινούσα άσε που αν έτρωγα θα ήμουν για ύπνο, οπότε αγόρασα ένα νερό

2,50 ευρώ

Ρίχνω ένα φακελάκι καφέ. Το κουνάω και με το που το ανοίγω αναταράχθηκε σαν ηφαίστειο … Όχι ρε γαμωτο ανθρακούχο πείρα, αν δεν ρωτάς αυτά παθαίνεις.

Πάω να αγοράσω μπρελόκ και μέσα στα πολλά που είδα, με πιάνει γέλιο

Γιατί γελάς με λέει η πωλήτρια

Ακριβώς το ίδιο σχέδιο αλλά με άλλη φωτογραφία το αγόρασα πέρσι από το Gross

Δεν το λέω ρε


https://www.youtube.com/watch?v=ESnGO-UNMT4

Σας τα ζάλισα, ε σάμπως το διαβάζεται.

Αφήνουμε Αυστρία και γυρνάμε Ιταλία και οδηγούμε Ελβετία…ότι να ναι. Επίτηδες κατάστρωσα αυτό το σχέδιο να πάω Ελβετία γιατί ήξερα ότι στα σύνορα δεν θα έχει ούτε κουνούπι. Για να μην λετε ότι είμαι χωρίς πλάνο.



Κατηφορίζω στο Ofen pass βλέποντας μια τεράστια κοιλάδα με την άσφαλτο να την τεμαχίζει σαν το φιδακι… Εκείνο το επιτραπέζιο παιχνίδι που παίζαμε μικροί.

Με του που φτάνω σε πολιτισμό σταματάω σε ένα χωριουδάκι, μπαίνω σε ένα παντοπωλείο και αγοράζω βιγνετα. Με κοιτούσαν λίγο περίεργα, αφού σκέφτηκα μην έκανα χαζομάρα.

Έργα πολλά στο δρόμο με φανάρι κανονικά. Όπου σταματούσες συναντούσες ότι πιο διαστημικό μπορείς να φανταστείς από μοτοσυκλέτα…. Είχε όμως και κάτι μηχανάκια τον σπηλαίων, άριστα όμως διατηρημένα.

Έπιασα τα πολυαγαπημένα λιβάδια της Ελβετίας που είναι σαν παραμύθι, η μάλλον τα παραμύθια είναι σαν την Ελβετία. Μια αψεγάδιαστη ζωγραφιά από τα πορτραίτα του Bob Ross

Μετέπειτα ανηφόρισα το Albula pass. Εκεί έφαγα μια φλασια γιατί θεώρησα ότι το είχα ξανά κάνει. Μου θύμησε το πάσο που είχαμε κάνει με την άνθη πριν τέσσερα χρόνια λίγο προτού φτασουμε στο Airolo. Με βασάνιζε αυτή η σκέψη όταν το ανηφόριζα γιατί και στα δύο ουσιαστικά, τα διέσχιζες κάθετα μέσα απο μεγάλες ευθείες και μετά από πολλά μέτρα έστριβες για επάνω.

Αλλά γράφοντας το ταξιδιωτικό ηρέμησα, καμία σχέση…. Εκείνο ήταν το Nuffenen pass

Φτάνω στην κορυφή είχε λίμνη, ξεκουράστηκα κανένα δίλεπτο μέχρι να φάω μια μπάρα δημητριακών και συνέχισα.

Μεσα από λίμνες φράγματα και το Julier pass έφτασα απόγευμα στο Saint Moritz. Το περίεργο ήταν και πρην τέσσερα χρόνια είχα κάνει ακριβώς την ίδια διαδρομή για να προσεγγίσω το θέρετρο στην τελευταία μέρα τον διακοπών μου. Από τότε δεν πήγα πουθενά μόνος με το φειζερ ούτε καν πενήντα χιλιόμετρα έξω από την Θεσσαλονίκη και σήμερα πάλι εδώ… Απίστευτο

Το πιο καλό όταν ξαναεπησκεφτεσαι ένα μέρος είναι ότι ξέρεις πού πας. Έτσι και εγώ πήγα συστημένος στο κάμπινγκ. Ότι έπρεπε για σήμερα δηλαδή μιας και δεν είχα μπαταρία στο κινητό.

Στο Σαιντ Μόριτζ έχει δύο κάμπινγκ το ένα αντικρυστά από το άλλο. Το ένα ήταν πλήρες το άλλο ευτυχώς όχι. Κάποιος εκείνη την ώρα έβγαινε από το κάμπινγκ και με λέει οριακά προλαβαίνεις, κλείνει.

Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πάω στο χώρο αναψυχής του κάμπινγκ για να φορτίσω τα αφόρτιστα. Ήταν κλειστά, Ωχ

Παω μέσα και βρίσκω το καλύτερο μέρος ακριβώς μπροστά στην λίμνη. Παρατάω την σκηνή και το σάκο με τα μπαγάζια κάτω και βλέπω ακριβώς από δυπλα μου ένα τροχόσπιτο.

Να ρωτήσω, σας πειράζει να στήσω τη σκηνή εδώ δίπλα σας

Όχι και το ρωτάς

Συγνώμη μήπως, Θα μπορούσα να σας δώσω τα ηλεκτρονικά μου να τα φορτίσετε

Φυσικά.

Χίλια ευχαριστώ. Αφήνω τα πράγματα εδώ και πάω να δω το μέρος. Χίλια ευχαριστώ….

Απλα να ξέρεις ότι το ίντερνετ δεν πιάνει από το κάμπινγκ μέχρι εδώ. Στα δέκα μέτρα πίσω αν πας πιάνει κανονικα

Εδώ έχει όμως θεα

Αυτος ήταν οικογενειακά με δύο παιδιά. Καλά τα μπαρμπαδελια του με κοιτούσαν σαν διαστημάνθρωπο δεν το συζητώ. Και όταν τους είπα ότι είμαι από Ελλάδα, χάζεψαν.

Δεν είναι κουραστικό να ταξιδεύεις με μηχανή με ρώτησαν

Φυσικά αλλά είναι περιπετεια

Πραγματικά ανακουφισμένος πάω να δω το Σαιντ Μόριτζ. Πέρασα τους κυκλικούς κόμβους που πριν τέσσερα χρόνια δεν αποπειράθηκα να διασχίσω και μπήκα μέσα στο θέρετρο. Ερημιά παντού. Τριγυρίζω να βρω που είναι ο κεντρικός πεζόδρομος , τίποτα.

Βρίσκω κάτι γεροντάκια, α με λένε δεν έχει πεζόδρομο. Εδώ και εκεί έχει κάποια μαγαζιά διάσπαρτα για να φας.

What

Τι ξενερωμα είναι αυτό , δεν μπορούσα να το χωνέψω. Ρε στο Άγιο Αθανάσιο έχει πεζόδρομο και δεν έχει, στο Σάιντ Μόριτζ

[NIKANTHI]

Τώρα τι να κάνω, να γυρίσω στο κάμπινγκ. Όχι πάω καμία γύρα να δω το μέρος. Όπου βρίσκω ανηφόρα πάω όταν μετά από λίγη ώρα βλέπω ένα μαγευτικό πάρκο με απαράμιλλη θεα.

Σταματάω και κάθομαι σε ένα παγκάκι έχοντας δεξιά μου τα ελβετικά αρχοντικά χτισμένα στην πλαγιά του λόφου.και ευθεία την λιμνη. Τότε σκέφτομαι ότι έχω και κονσέρβες πίσω στην μπαγαζιερα, πω πω βίωνα μια πραγματική ευτυχία.

Άραξα έφαγα στο πιο ωραίο σημείο, σε μια από της πιο ακριβές τοποθεσίες του πλανήτη με το δικό μου τρόπο.

Ακριβώς από πίσω μου ήταν μια υπερπολυτελείς τρίωρη πολυκατοικία όλοι τζαμαρία και ινοχ πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Και τι έγινε εκείνη την στιγμή τρώγαμε όλοι μας το βραδυνό μας, κάτω από την ίδια θέα.

Επιασα συζήτηση με κάτι περαστικός για το πόσο ωραία είναι η Ελβετία και νύχτα ποια γύρισα στο κάμπινγκ.

Κάτω από το σεληνόφως έστησα την σκηνή και μέσα σε δευτερόλεπτα αποκοιμήθηκα.

[NIKANTHI]

22-07-2021



Ξύπνησα πριν το χάραμα,τώρα τι κάνουμε. Θα περιμένω να ξυπνήσουν οι γείτονές μου και μετά θα ζητήσω τα ηλεκτρονικά μου. Δεν έχω και ίντερνετ ρε γαμωτο, θα μπω πόσο να χρεωθώ.

Ανοίγω δεδομένα μου έρχεται μήνυμα από Wind

Ακριβές χρεώσεις, μπλα μπλα… Θέλετε να συνεχίσετε

Θέλω, για λίγο να περάσει η ώρα.

Δεν περνάνε τριάντα δευτερόλεπτα, χωρίς να κάνω τίποτα, έρχεται μήνυμα

Έχετε καταναλώσει το 80% τον μονάδων σας θέλετε να συνεχίσετε

Θέλω τι βλακείες λέει αυτό θα κόλλησε, αν είναι δυνατόν

Περνάν πέντε δευτερόλεπτα μήνυμα

Μονάδες τέλος…. Πενήντα ευρώ τέλος… Φατην τέλος… Το πενηντάρικο εξαφανίστηκε ποίο γρήγορα και από το καζίνο…

Εκείνη την ώρα έκανε ενημέρωση μια εφαρμογή και τέλος…. Πενήντα ευρώ τέλος.

Τωρα να πάω στα δέκα μέτρα που πιάνει WiFi η να κάτσω εδώ, τέλος. Πω πω χοντρή σφαλιάρα.

Σηκώθηκα και πήγα για περπάτημα. Το μέρος είναι μαγικό, δύο λίμνες που χωρίζονται από μια στενή λωρίδας γης. Άρχισε σιγά σιγά να ξημερώνει και το μέρος να αποκτά ζωή, με το ήλιο να δίνει λάμψη στα αντικρυστά βουνά. Κόσμος άρχισε να κάνει τζόκινγκ άλλοι ετοίμαζαν τα ανεμόπτερα τους για να δαμάσουν τους ουρανούς.

Κάποιοι με είπαν ότι μπορώ να πάω μέχρι το Saint Moritz με τα πόδια, μακριά ήταν. Ήπια τον βαπορίσιο καφέ μου σε ένα παγκάκι και πήγα να μαζέψω την σκηνή.

Ξύπνησε ο ευεργέτης μου και με πρότεινε να μου κεράσει καφέ

Όχι όχι χίλια ευχαριστώ

Πήρα τα gadgets μου και αφου ξύπνησαν ολοι έβαλα μπρος και ξεκίνησα.

Πέρασα από την πύλη δεν με έλεγξε κάνεις. Κοντοστέκομε το σκέφτομαι άντε λέω να πάω να πληρώσω, Τριάντα ευρώ. Στην αρχή ένιωσα περήφανος ότι έκανα το σωστό. Ότι δεν μαγάρισα την αύρα του ταξιδιού, όπως τότε στην Νορβηγία και μπράβο. Τότε άρχισε να μου φεύγει και να νιώθω βλαξ… Μια το πενηντάρικο από το ίντερνετ μια το τριαντάρι τώρα μου γύρισε η βίδα και από εδώ και πέρα, θα βγάλω το λαμόγιο που κρύβω μέσα μου.

Ήμουν κομμάτια άραξα σε μια στάση λεωφορείου να ξεκουραστώ λιγάκι γιατί έχανα, της λειτουργίες του εγκεφάλου μου. Όταν είμαι κομμάτια ένας διαπεραστικός πόνος με χτυπάει στο κεφάλι, τόσο έντονος που με κάνει να ουρλιάζω. Στην Νορβηγία πρωτοεμφανίστηκε αυτό το ταξιδιωτικό σύμπτωμα, λέγοντας με ότι game over, ξεκουράσου.

Έλα ρε μια χαρά είμαι πάω Oberalp pass και θα στρώσω. Έκανα ακριβώς την διαδρομή που έκανα τότε με την Ανθή, αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση. Φτάνω στην γέφυρα από το Gotthard pass και τρώω φλασια. Θυμήθηκα ότι αυτό το πέρασμα μέσα από το τούνελ δεν είναι το πάσο… Αλλά κάποιο άλλο που δεν το είχα κάνει τότε. Μιλάμε όταν το είχα διαπιστώσει μόνο που δεν έκλαψα, τώρα όμως θα το κάνω.

Ρωτάω… αυτό είναι το πάσο.

Όχι αποκλείεται.

[NIKANTHI]

Βλέπω κάτι σαν αγροτικούς δρόμους κάτω από την γέφυρα και στρίβω κατά εκεί. Μπερδεύτηκα αλλά το πάλευα, μέχρι που φτάνω σε μια λίμνη που είχε ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και ένα επιβλητικό άγαλμα με δύο αετούς πάνω σε ένα βράχο.

Τότε ρωτάω ένα μηχανόβιο ζευγάρι

Για το Gotthard από εδώ

Όχι πάνω από την γέφυρα

Δεν είναι στην γέφυρα μήπως από εδώ δεξιά

Όχι από εκεί είναι το παλιό Gotthard τι να πας να κάνεις εκεί. Άσε που δεν είναι καλή η άσφαλτος

( Τι είναι τούτι ρε. Χαζαθυκαν τελείως Ήρθαν μέχρι εδώ και δεν θα κάνουν το πέρασμα ) Α ωραία θα πάω

( Τι είναι τούτος ρε. Χαζαθυκε τελείως. Που πάει να μπλέξει ) Καλό δρόμο και πρόσεχε.

Ξεκινώ μέσα στην χαρά και κατηφορίζω ένα λιθόστρωτα μικρό δρομάκι με αλλεπάλληλες κλειστές στροφές μέσα σε ένα φαράγγι. Από επάνω να βλέπω την εθνική και από κάποιες πλαγιές του βουνού, να χύνονται καταρράκτες. Ελλάδα ρε, σε ελβετική έκδοση.

Σκατα και αποσκατα. Τώρα ανακάλυψα ότι μετά που έκανα το πάσο Della Novena είναι το Nuffenen pass, αλλά με άλλη ονομασία. Αυτό που είχα κάνει με την Ανθή τότε και νόμιζα ότι το έκανα εχθές κάνοντας Albula pass. Ε το έκανα σημερα. Εχθές χάρηκα που νόμιζα ότι το πέρασμα δεν το έχω ξανακάνει και σήμερα βρίζω. Σκατα.

Η μπερδεύτηκα με της μέρες τα τοπία και τα βιώματα μου και γενικά έχασα την μπάλα, αλλά και το γήπεδο. Βουνά είναι ρε παιδιά και μοιάζουν. Τουλάχιστον έμαθα σήμερα ότι είναι το ψηλότερο πασο στην Ελβετία, κάτι είναι και αυτό

Συνεχίζω το γράψιμο και ο θεός βοηθός. ( Οκ είμαι και στην δουλειά οπότε την κατανόηση σας )



Ε Τόλκιν παραγγελία

Ναι Boss που πάει στο Zermatt

Όχι Τσιμισκή



Αχ τη τραβάω, αχ



Παω τώρα σε ένα μέρος που δεν είχα ξαναπάει, γκαραντί. Και όχι μόνο αλλά θα εξιλεωθώ απέναντι σας. Έκπληξη λοιπόν…

Έλα στο Zermatt πας

Μα καλά πως …

Πολλά έργα στο δρόμο, παρά πολλά. Πολλές φορές χωρίς εμφανείς αιτία κλείναν το δρόμο και και έδιναν κίνηση στο ένα ρεύμα. Απο πίσω εκατοντάδες αμάξια περίμεναν για ώρες υπομονετικά μέχρι να σταματήσουν στο επόμενο οδόφραγμα ξανά. Εκεί κατάλαβα ότι με παλιό αμάξι σαν το δικό μου (Atos ) πολύ δύσκολα να ταξιδέψεις στην Ευρώπη. Θα τα τινάξει από την θερμοκρασία. Ασε και με το παιδί είναι δύσκολα να περιμένει στάσιμο τόση ώρα. Άρα η το αμάξι η το παιδί θα τα τινάξει… Για να δούμε πώς θα το καταπολεμήσουμε και αυτό στα χρόνια που θα έρθουν…

Σε ένα από αυτά τα μπλόκα μιλάω με έναν μηχανόβιο

Που πας τον ρωτάω

Zermatt

Έχει κάμπινγκ εκεί ξέρεις

Όχι έχει στο Visp, εκεί θα μείνω και εγώ. Ουτο σι άλλος απαγορεύεται να μπει μοτοσυκλέτα στο Zermatt, οπότε στο Visp θα μείνω για να έχω κοντά και τα πράγματα μου.

Α ναι δεν πάει εκεί μοτοσυκλέτα

Όχι μόνο τρένο και οι ντόπιοι που έχουν ειδικές πινακίδες, αν σε πιάσουν σε ξύρισαν.

Βασικά είχα άλλο σχέδιο, να έκανα μια γρήγορη διέλευση από το Zermatt και να ξανά έφευγα στα βουνά. Μόνο για να έβλεπα το Matterhorn.

Μεσα από ένα φαράγγι έχοντας δεξιά μου το ποτάμι φτάνω στο Visp. Βρίσκω το σταθμό το τρένων και συνεχίζω οδικός για το Zermatt. Πάω αρκετά μέτρα και αρχιναω να παρατηρώ ότι όλα τα αυτοκίνητα έχουν ιδιαίτερες πινακίδες που ξεχωρίζουν από μακριά. Ωχ. Λες να την φάω….

Πλευρίζω ένα αμάξι…

Επιτρέπεται

ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ OH MY GOD ΑΠΑΓΟΡΕΎΕΤΑΙ ARE YOY CRAZY

[NIKANTHI]

Σαν να την άκουσα λίγο και γύρισα πίσω…

Πάω στα τρένα κόβω εισιτήριο, ρωτοντας κάθε πόση ώρα έχει τρένο, αλλά και πότε είναι το τελευταίο δρομολόγιο και επιβιβάζομαι.

Ρε συ μακριά είναι, μιλάμε θα έκανα χοντρή μαλάκια.

Συνάντησα εκεί δύο μεσήλικες κυρίες που θα μέναν εκεί και το πρωί θα κάναν πεζοπορία στο βουνό… Κοιτούσαμε μέσα στον θαυμασμό μπας και δούμε το Matterhorn μέσα από το τρένο αλλά μάταια. Μέχρι που έφτασα.

Απίστευτο σκηνικό να περπατάς σε ένα μέρος χωρίς αυτοκίνητα, και την βαβούρα της τεχνολογίας.

Τρελάθηκα εντυπωσιάστηκα δεν το περίμενα. Είναι απίστευτα ωραία… Υπήρχε μια απίστευτη ισορροπία στο συνδυασμό της μοντέρνας με της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Το σύγχρονο το συναντούσες στα εμπορικά μαγαζιά και τα αγαθά που πουλούσαν. Ενώ το παλαιωμένο το έβλεπες στα καφέ τα εστιατόρια αλλά φυσικά και στα κτήρια που απάρτιζαν αυτό το θέρετρο.

Περπάτησα το κεντρικό πεζόδρομο και από τον ενθουσιασμό μου είχα ξεχάσει τελείως το Matterhorn.

Είχε κόσμο αλλά περπατούσες άνετα. Στα καφέ όμως γινόταν πανικός. Τα τραπέζια το ένα δίπλα στο άλλο και ο κόσμος να κρέμεται από της καρέκλες… Τι έγινε εδώ δεν έχει covit .

Ρώτησα κάποιους περαστικούς από πού μπορώ να δω το βουνό…. Εδώ στα διακόσια μέτρα.

Φτάνω σε ένα άνοιγμα όπου είχε κάποια παγκάκια και δύο γλυπτά. Ένα τεράστιο παπούτσι… Ίσως κάποιο ομοίωμα από τα παπούτσια του πρώτου ορειβάτη που κατέκτησε το βουνό. Και ένα άλλο σαν μια τεράστια σάλπιγγα.

Τότε το βλέπω… Δέος πραγματικά. Το βουνό είναι τόσο επιβλητικό που πραγματικά σε καθηλώνει. Και η κορυφή του κοφτερή σαν λεπιδη. Η κορυφή μου φάνταζε σαν τα πρώτα πετρώματα που είχαν οι παλαιολιθική άνθρωποι. Που τα κάναν κοφτερά και λεία από την μια μεριά για να σκοτώνουν τα θηράματα τους… Έτσι ήταν και η κορυφή, κοφτερή και λεία από την μια της πλευρά…

Μου έρχεται εκεί ιδέα αλλά πρώτα, φεύγω να δω όλο το χωριό από άκρη σε άκρη. Τα σπίτια μου κάναν ιδιαίτερη εντύπωση, ηταν όλα ξύλινα και στηριζόταν σε πέτρινες πλάκες. Και με την σειρά τους οι πλάκες στηριζόταν πάνω σε κορμούς δέντρων και μετά στο έδαφος.

Επίσης ξαφνιάστηκα περνώντας μπροστά από ένα μαγαζί όταν, ένας μηχανισμός από το πεζοδρόμιο ανυψώθηκε για να σηκωθεί η μπαλέτα με τα εμπορεύματα και να εξοπλιστεί η επιχείρηση… Τι να λέμε. Και εγώ κουβαλάω σαν το γάιδαρο στην Θεσσαλονίκη.

Πήγα στα Macdonald πήρα δύο μενού, δώδεκα ευρώ το ένα και έτρεξα πάλι πίσω στο πολυαγαπημένο μου παγκάκι με την καλύτερη θέα σε όλο το Zermatt. Να γουστάρω ρε…

Φεύγοντας έκανα κάμποσες γύρες, να περάσει η ώρα για να δω το μέρος φωτισμένο. Στα εστιατόρια γινόταν ΧΑΜΌΣ, τροχονόμο ήθελε για να περάσεις ανάμεσα από τα τραπέζια… Where is covit miss Switzerland.

Σε μια patisserie μπορεί να περίμεναν και πενήντα άτομα ουρά για να φάνε παγωτό. Να μια ωραία επιχειρηματική κίνηση για όποιον ενδιαφέρεται…Και σύμβουλος επιχειρήσεων, τι άλλο να κάνω ποια εδώ μέσα.

Ακουσα λίγο ζωντανή μουσική από ένα ξενοδοχείο για να σκοτώσω λίγο την ώρα, μέχρι που νύχτωσε. Οκ δεν ήταν και κάτι, φωτισμένο το Zermatt αλλά έπρεπε να το δω.

Ήμουν πραγματικά χίλια κομμάτια, πήρα το τρένο και πήγα στο κάμπινγκ. Ευτυχώς που ήταν ακριβώς δίπλα στο σταθμό τον τρένον.

Έστησα και φυτευτικα…


https://youtu.be/Zl0fBYd5iws

[NIKANTHI]

23-07+2021



Ξύπνησα μάζεψα πιστόλισα και έφυγα. Αμαρτία εξομολογούμενη, ξέρετε. Είπα από εδώ και μπρος θα γίνω λαμόγιο, και το έκανα. Αν το διαβάζεται βρίστε με ελεύθερα, το αξίζω.

Αντε για να αλλάξουμε το κλίμα πάμε Grand Saint Bernard pass. Στην αρχή ο δρόμος ήταν φαρδύς σαν να πήγαινες από ορεινό αυτοκινητόδρομο, έχοντας ανοιχτή θέα προς όλες της κατεύθυνσης. Κάνω στάση σε μια καντίνα να αγοράσω λούτρινα για το γιο και συνεχίζω να ανηφορίζω. Ο δρόμος μετά στένεψε αρκετά και όλο ανέβαινε με κλειστές στροφές σε άδενδρες πλαγιές, μέχρι που φτάνω κορυφή στην πιο απίστευτη λίμνη.

Ε σας επρηξα το ξέρω. Μα εγώ φταίω που παντού έχει βουνά και λίμνες, Άλπεις είμαι. Τι να γράψω για παγετώνες και παγόβουνα…. Χμ καλή ιδέα.


https://youtu.be/gRAeC21TN4A

Κατηφορίζω και τρώω ένα τρελό σκάλωμα. Εγώ θέλω να πάω Γαλλία αλλά μέσα από τα βουνά. Παντού βλέπω πινακίδες για Αόστα και βγάζω σπυριά. Θυμάμαι ότι είχα περάσει την προηγούμενη φορά από εκεί και πλήρωσα το τούνελ και δεν είδα το βουνό. Αλλά η σύμανση στο δρόμο έλεγε μόνο για Γαλλία μέσω Αόστας και για εναλλακτική κατεύθυνση μόνο Ιταλία… Τώρα που πάω εγώ. Μιλαμε θα έσκαγα.

Βρίσκω ένα Γάλλο μηχανόβιο και τον ρωτάω. Κατάλαβε αμέσως τι του έλεγα. Ψάχνει…

Α με λέει εσύ θες να πας από το Petit San Bernard pass.

ΝΑΙ…

Προς Ιταλία θα πας και από εκεί θα βρεις Γαλλία. Ναι είναι λίγο μπέρδεμα. Οκ;

ΝΑΙ… και ξεκίνησα. Καλά μιλάμε το είχα ξεχάσει τελείως αυτό το πάσο.

Οδηγώ προς Ιταλία και σκέφτομαι ότι σε συνδυασμό με τα προηγούμενα μου ταξίδια, πλέον ουσιαστικά σκαναρω της Άλπεις οδηγώντας της από όλες της πιθανές κατεύθυνσης. Το προσπαθώ τουλάχιστον… Ο στόχος τελικά του φετινού ταξιδιού, αυτός έμελε να είναι…

[NIKANTHI]

Πάμε για Petit San Bernard… φύγαμε λέμε. Όλο αυτό το μπέρδεμα ανακάτεψε ακόμα περισσότερο, τα είδη μπουρδουκλωμένα ταξιδιωτικα μου πλάνα, αλλά πήγα

Είχα μια εσωτερική διαμάχη όσο το ανέβαινα, τι μου άρεσε πιο πολύ. Το Grand, το μεγάλο αφροδες που γεμίζει το μάτι σου… Χμ ωραίο ακούγεται. Η το Petit, το μικρό σφικτό και πιο εκλεπτυσμένο… Χμ δεν λες και όχι.

Από όσο θυμάμαι μάλλον το Petit να ήταν πιο ωραίο, ίσως και επειδή το έκανα δεύτερο και είχα πιο νωπές μνήμες. Εσάς τα γούστα σας ποια είναι, Grand η Petit

Στην κορυφή είχε λίμνη… Δεν το περιμένατε ε. Αλλά και ένα ιδιαίτερο στενόμακρο κτίριο. Όπως και ένα άγαλμα πάνω σε ένα πελώριο βράχο με έναν σταυροφόρο άγγελο.

Συνεχίζω και Σταματάω σε ένα πάρκο βλέποντας κατι πελώριες βουνοκορφές απέναντι μου. Ρωτάω ένα ορειβατικό σύλλογο με παιδία που κάναν διάλειμμα

Συγνώμη αυτό είναι το Mont Blanc

Όχι αυτό είναι το Baree De Ecrins. Το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Γαλλίας

Πουστικο κολοβουνι. Όλο με ξεφεύγεις αλλά θα σε πετύχω, που θα μου πας.

Το. Mont Blanc που είναι εδώ κοντά…

Όχι από την άλλη πλευρά.

Πουστικο

Πριν τέσσερα χρόνια ήθελα να πάω αλλά επειδή ήταν ψηλά στην Γαλλία και θα έπρεπε, να γυρίσω μέσω Ελβετίας στην Ιταλία για να πάρω την Ανθή από το αεροδρόμιο, το άφησα. Τότε ήθελα μαζί με την Ανθή ταυτόχρονα, να πάμε στην Ελβετία σαν ερωτευμένα πιτσουνακια. Και όχι πρώτα εγώ και μετά αυτή Τι ρομαντικά. Άσχετα που πάω συνέχεια και παντού μόνος, είμαι τόσο ρομαντικός. Tι δεν είμαι.

Τωρα έφυγα άλλου για αλλού και πάλι μου ξέφυγε το πουστροβουνο. Να τανε και κανένα μικρό να πάει στο διάολο. Θα πάω ρε, θα το βρω είναι πλέον προσωπικός ταξιδιωτικός στόχος. Τώρα από εκεί που ήμουν να πάω για Chamonix ήταν μεγάλο τράβηγμα οπότε I will be back.

Όσο έβριζα και συνομιλούσα με τους ορειβάτες παρατήρησα μια ιδιαίτερη μεταλλική κατασκευή με ράγες, που ξεκινούσε από χαμηλά και ανηφόριζε τον λόφο. Σε ένα βαγόνι πάνω στης ράγες επιβιβάζονταν τα παιδιά και φυσικά, τρελαινόντουσαν από την χαρά τους.

Από εκεί και μπρος άφησα τα βουνά και έπιασα την εθνική, γιατί ήθελα να κινηθώ και σε διαφορετικά γεωγραφικά πλάτη από εκεί που βρισκόμουν.

Πότε ο δρόμος ρολαρε, πότε κολλούσε σε μποτιλιάρισμα. Τόσο που το GPS με έστριβε μέσα από τοπικούς δρόμους για να γλυτώσω την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Απόγευμα ενώ ήμουν κομμάτια πάω σε ένα βενζινάδικο που είχε από πίσω του, τεράστιο χώρο με παγκάκια δέντρα και μέρος πάρκινγκ για τροχόσπιτα. Πάω τέρμα πίσω και βλέπω ένα υπερπολυτελές τροχόσπιτο τανκ. Αυτά που κάνουν όσο μια πολυκατοικία. Τους λέω

Σας πειράζει να στήσω εδώ σκηνή για να έχω προστασία.

Δεν κατάλαβαν. Τελικά με τα πολλά είπαν ναι

Κάθομαι κοιτάζω ακριβώς απέναντι στον κάμπο είχε ένα τεράστιο εργοστάσιο με τέσσερα φουγάρα. Με χάλασε. Δηλαδή να κάτσω εκεί και να φάω όλα τα ντουμάνια για να γλιτώσω κάποια ευρώ, ε όχι.

Σκέφτομαι αυτούς με την πολυκατοικία τροχόσπιτο, δηλαδή έλεος . Και έφυγα παρότι ήμουν κομμάτια.

Το booking μου έδειχνε ότι εκεί στα δύο χιλιόμετρα είχε καταλύματα αλλά μόλις έβαζες το GPS, σε έβγαζε τριάντα χιλιόμετρα πορείας. Γιατί δεν υπήρχε έξοδος από την εθνική και γυρνούσες πίσω.

Τα χιλιόμετρα δεν έβγαιναν γιατί είχε απίστευτο μποτιλιάρισμα, έπρεπε κάπου να διανυκτερεύσω. Περνώ την επόμενη έξοδο και βλέπω ένα Ibis hotel. 120 ευρώ.

Είχε νυχτώσει για τα καλά όταν βλέπω Ότι εκεί κοντά έχει κάμπινγκ. Για να το βρω το GPS με έλεγε πάνε αριστερά και εγώ πήγαινα δεξιά. Στους κυκλικούς κόμβους έχανα το προσανατολισμό μου και πήγαινα άλλου για αλλού.

Το μυαλό μου από την εξάντληση ήταν νεκρό και δεν με υπηρετούσε άλλο. Όχι δεν είναι το φυσιολογικό μου αυτό, αμάν… Η μήπως είναι

Αφού το βρήκα πάω τέρμα πίσω και στήνω. Αυτό το κάμπινγκ είχε μικρούς διαδρόμους σχηματισμένους, από δύο τοιχία με λουλούδια και έστηνες εκεί ανάμεσα.

Είχε και ένα γήπεδο μπάσκετ. Πάω στο κυλικείο να αγοράσω κάτι να φάω, έκλεινε. Τελικά αγόρασα κάτι μπακέτες για να της φάω με κάτι τελευταίες κονσέρβες. Αχ αν τελειώσουν μετά τι

Και ξεκουράστηκα

[NIKANTHI]

24-07-2021



Ξύπνησα, και σαν μεγαλύτερος πιστολέρο από τον Λούκυ Λουκ… εξαφαστικα. Ούτε η Ντολυ δεν με είδε.

Πολλά διαδικαστικά χιλιόμετρα σήμερα με αρκετές στάσεις σε βενζινάδικα γιατί δεν την πάλευα. Σε ένα πάω να κατεβάσω το πόδι, μπλέκει το παντελόνι στο μασπιε και πάω να πέσω. Μιλάμε με όλη μου την δύναμη πατάω μπροστινό φρένο και να σφίγγω το τιμόνι, τελικά τα κατάφερα.

Καλά σε αυτά τα βενζινάδικα συναντάς όλες της φυλες του κόσμου και κάθε καρυδιάς καρύδι. Αν θες να κάνεις κάποια δημοσκόπηση, σε αυτά τα βενζινάδικα πρέπει να πας.

Σε ένα άλλο την έπεσα σε ένα παγκάκι και κοιμήθηκα λιγάκι γιατί ήμουν έτοιμος για τον φουντο.

Μετά από λίγο έπιασα επαρχιακούς δρόμους όταν ξαφνικά περνάω μέσα από ένα φαράγγι και ένα σπήλαιο.. Το προσπερνάω αλλά το μετάνιωσα και ξανά γύρισα. Ζάντα ακόμα από τον ύπνο είπα να ρωτήσω

Είναι ωραίο

Ναι

Έχει πολύ περπάτημα

Όχι

Άντε να πάω γιατί θα το μετανιώσω.

Το Grotte Des Grandes Canalettes, είχε διαφορετικές αίθουσες με σταλακτίτες σταλαγμίτες και φυσικά μια υπόγεια λίμνη. Τι μόνο επίγειες να βλέπω. Ήταν εκδρομές πολλά παιδιά του δημοτικού από σχολεία, ενώ σε μια υπόγεια τεράστια αίθουσα μπορούσες να παρακολουθήσεις εκεί το μάθημα σου.

Κανω το Col de Jou, οκ δεν τρελάθηκα και από την χαρά μου, ηταν μέσα σε πανύψηλα δέντρα. Τάξτε μου δεν είχε λίμνη στην κορυφή ούτε στο Col De Puymorens που έκανα μετα. Βασικά στο δεύτερο το τερμάτισα έφτασα σε ένα πάρκινγκ από χωμα, το διέσχισα και κατέληξα σε ένα κακοτράχαλο χωματόδρομο. Οδήγησα κάποια μέτρα και θυμήθηκα τα λάστιχα και που βρίσκομαι… Γύρισα πίσω. Άσε δεν ήμαστε για τέτοια. Εγώ με το φειζερ δεν πάω χώμα ούτε στον Χορτιάτη, τι κάνω εκεί…

Ξεκινάω πάλι και μπαίνω Ανδόρα. Καλά για ραπίντ τεστ ούτε λόγος, αφού πλέων και εγώ ένιωθα νόμιμος, φαντάσου. Ταχυκαρδίες και άγχη last year

Ανηφόρισα έναν τεράστιο ελικοειδή δρόμο. Με το δρόμο που ανεβαίνει στην Αράχωβα από τους Δελφούς θα τον παρομοίαζα. Είχε κάτι πολύ περίεργα κτήρια που έμοιαζαν με τεράστια κοντέινερ πλοίον. Ενώ τα βενζινάδικα ήταν μέσα στα κτήρια αυτά για προστασία από τον χειμώνα, μάλλον. Ενώ σφράγιζαν κιόλας σαν κλειστό γκαράζ.

Αφού έφτασα στο peak αυτού του δρόμου κατηφόρισα και έφτασα σε πολιτισμό. Περίεργα κτήρια σε καφέ και μαύρο μουντό χρώμα. Μεγάλοι δρόμοι με φαρδιά πεζόδρομια. Ερημιά παντού κρανίου τόπος. Δεν μου άρεσε και έφυγα.

[NIKANTHI]

Δεδομένα δεν είχα γιατί την έψαξα την δουλειά με της χρεώσεις, αμα πάθεις έτσι είναι. Το καλό με την Ανδόρα είναι ότι έχει μια διαδρομή για να την διάσχισης από την μια άκρη στην άλλη. Ένα κεντρικό δρόμο δηλαδή με κάποια παρακλάδια.

Φτάνω στα άλλα σύνορα του κρατιδίου Η συνοριακή φυλακές κάναν κόσκινο τα αυτοκίνητα για αφορολόγητα προϊόντα. Επιλεκτικά πάντα, αλλά τους ξέσκιζαν. Για Κοβιτ ούτε λόγος, τα λαθραία πρωτεύουν.

Και μπήκα Ισπανία, δώσε λεμε. Ιστορική στιγμή. Οδηγώ καμία δεκα χιλιόμετρα και μετά ανοίγω τα δεδομένα. Για απόσταση ασφαλείας.

Βλέπω για ξενοδοχείο πανάκριβα, ενώ τα ξενοδοχεία στην Ανδόρα κόστιζαν όσο τα κάμπινγκ στην Ισπανία. Αναστροφή και πίσω λοιπόν. Τα σύνορα εκεί που τα έτρεμα τα περνούσα πλέον για χαβαλε. Κατέβασα τον χάρτη της Ανδόρας για να έχω GPS χωρίς σύνδεση και έκλισα ένα ξενοδοχείο κοντά στα σύνορα με πάρκινγκ.

Μετά σκέφτομαι ότι το μέρος είναι γεμάτο ξενοδοχεία, δεν πάω μια γύρα να δω το μέρος και αν βρω καλύτερο κατάλυμα μένω εκεί. Ουτο σι άλλος δωρεάν ακύρωση έβαλα στην κράτηση μου. Όχι ότι θα είχα ιδιαίτερο θέμα να τους πιστολιασω και ανεφ δωρεάν κράτησης, μιας που δεν έχω περασμένη κάρτα στο booking .Αλλά το επίπεδο μου δεν το επιτρέπει. Για ένα κούτελο ζούμε

Βλέπω ένα ορεινό πάσο εκεί κοντά που ήμουν και παω. Περνάω μπροστά από ένα πανέμορφο ορεινό σαλέ μέσα στο δάσος, συνεχίζω προς τα επάνω αλλά μετά από λίγα μέτρα γίνεται χωματόδρομος. Ρωτάω μια ομάδα που διοργάνωναν εξορμήσεις στην φύση.

Με τίποτα δεν πας ο δρόμος είναι χάλια.

Αυτή εντωμεταξύ είχαν ένα 4χ4 τανκ. Με Ρόδες μέχρι το κεφάλι μου… λες να παω.

Και γύρισα. Φτάνω στο σαλέ και ρωτάω

Δωμάτια

Τριάντα με πρωινό

Πάρκινγκ για μοτοσυκλέτα

Έχουμε ένα κλειστό γκαράζ

Μπαλκόνι

Ναι

Υπηρεσίες μασάς με εκτόνωση

Όχι

Ε φεύγω τοτε

Άντε κομμάτια να γίνει θα μείνω. Παρκάρω το μηχανάκι και ανεβενω. Φορτίζω τα ηλεκτρονικά μου και πάω στην ρεσεψιόν. Ζητάω ένα ποτήρι με πάγο και πάω στην μπαλκοναρα μου να πιο βαπορίσιο καφέ. Χαλιά έγινε αλλά αρκεί η προσπάθεια.

Βαρέθηκα μετά από λίγο παρότι είχα το καλύτερο μπαλκόνι του σαλέ και κατέβηκα να φάω βραδινό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.

Ήταν μια τεράστια ξύλινη αίθουσα με περιμετρικές τζαμαρίες . Με βάζουν σε ένα τραπέζι μπροστά στην είσοδο και χαζεύω την open kitchen. Ήταν ένας τεράστιος πάγκος εργασίας και είχε θολωτό φούρνο με ξύλα. Ψήναν τα τοπικά κότσι και άλλα κρεατικά. Όπως ξεροψηναν και το ψωμί… Μιαμ Μιαμ. Έρχεται ο σερβιτόρος

Σήμερα έχουμε εκλεκτο μενού. Πρώτο πιάτο σαλάτα δεύτερο κότσι με πατάτες και μετά εκλεκτό γλυκό

Μακαρόνια έχετε.

What

Μακαρόνια με κιμά

Έχουμε… Μα έχουμε τόσο ωραίο μενού

Όχι μακαρόνια θέλω με σαλάτα και ψωμί, γίνεται

Φυσικά



Μόνο εγώ σε όλο το εστιατόριο δεν έφαγα μενού. Μακαρόνια θέλω ρε. Είχε πολλά τουριστικά γρουπ μεγάλης ηλικίας για αυτό και το μενού.

Μετά από εύλογη ώρα έρχεται η σαλάτα το ψωμί και περιμένω. Περιμένω… περιμένω. Άφαντη η μακαρονάδα. Για να περάσει η ώρα ανοίγω την online πλατφόρμα φαγητού που εργάζομαι, να δω αν με πιάνει το δικό τους GPS τόσο μακριά, έπιανε. Δεν είχα και μπαταρία να μπω στο ίντερνετ, πεινάω ρε

Μετα από κανένα μισάωρο ακούω φωνές,

Ε Νίκο τι θα γίνει θα με φας η μόνο θα με κοιτάς

Με κοροϊδεύει και η σάλτσα

Και τότε τι έγινε

Ήρθε η μακαρονάδα;;

Βαράει παραγγελία στο κινητό. Να πάω από Ανδόρα παραγγελία στην Θεσσαλονίκη... Λες να προλάβω μέχρι να έρθει η μακαρονάδα, οριακά είμαι.

Έρχεται ο σερβιτόρος τον κοιτάω, ο σερβιτόρος κοιτάει την σαλάτα και η σαλάτα εμένα ..

Τα μακαρόνια που είναι

Αφού δεν έφαγες την σαλάτα

Βρε στην Ελλάδα έτσι τρώμε, όλα μαζί

Μετά από λίγο που ήρθε η μακαρονάδα η σαλάτα ούτε που πρόλαβε να με κοιτάξει. Με κέρασαν κάτι σαν τοπικό λικέρ για επιδόρπιο και σε δευτερόλεπτα νάνι.

[NIKANTHI]

25+07-2021



Ξυπνάω μαζεύω τα πράγματα και πάω για πρωινό. Αφού ντερλίκωσα πήγα στο μηχανάκι, δύσκολα πείρε. Ευτυχώς ήμουν σε κατηφόρα και δεν αγχώθηκα. Και το ξενοδοχείο έκανε Adventure εξωτμησεις αλλά εγώ ήθελα να οδηγήσω.

Ανηφορίζω το Port De Cabus, ξετρελαμένος. Πολύ μου άρεσε μιας και είχε θέα σε ανοικτό ορίζοντα. Αποό δεξιά παράλληλα με το βουνό πήγαινε ο δρόμος και στα αριστερά, το χάος. Αλλα αυτό που επισκίασε πραγματικά όλες της εντυπώσεις ήταν τα Ανδαλουσίανα άλογα. Αριστοκρατικά και απίστευτα μυώδες.

Είχε έναν αγώνα τρεξίματος ανάβασης βουνού. Πώς έτρεχαν έτσι στα βουνά, ουσιαστικά ανεβαίναν ανάποδα της πίστες του σκι. Κατηφόριζαν και πάλι επάνω…

Μετά δυστυχώς η άσφαλτος τελείωνε…

Από εδώ που πάει

Γαλλία αλλά από χώμα

Χμ ενδιαφέρον πληροφορία, θυμηθείτε την για μετά…

Γυρνάω πίσω, περνάω τα σύνορα με άνεση λες και πάω για φραπέ στην παραλία… Γαλλία πάλι

Κάνω το El Canto πάσο, το κάνω είπαμε. Ρε ΚΑΝΤΩ, χαλαρα ρε παιδιά θα το κάνω

Από εκεί κανω το Port De La Bonaigua όπου είχε και εκεί άλογα αλλά καμία σχέση με τα Ανδαλουσίανα.

Ανηφορισα αρκετο υψόμετρο και φτάνω στο Col Du Portillon. Ακριβώς μπροστά από την πινακίδα είναι σταματημένο ένα Α8 Audi και λέω κοίταξε να δεις που θα μου πει ότι το πάσο είναι κλειστό

Mr with the motorcycle

Yes

The road is closed

Αχ αυτό το στόμα μου, αχ.

Ένας μηχανόβιους πέρασε για το βουνό εγώ γύρισα πίσω .. Χεστο. Έκανα το Col de mente ωραίο ήταν αυτό με πολλές κλειστές στροφές. Αλλά επειδή η θέα ήταν από το αντίθετο ρεύμα, κάνω ένα τσουπ και πάω να βγάλω βίντεο. Μετά από δύο λεπτά έρχεται ένας μηχανόβιους σε μένα

Dangerous dangerous

Σιγά ρε μην σκίσεις κανένα καλσόν. Ο Γάλλος στο Col De Mente έκλασε μέντες

Έκανα το Col De Ares και από εκεί το Col De Peyresourde ένας φαρδύς δρόμος που τον διέσχισα μέσα σε ένα απαλό στρώμα ομίχλης. Απόγευμα βρίσκω ευτυχώς κάμπινγκ και πάω. Στήνω την σκηνή και τρώω την τελευταία μου κονσέρβα, μιλάμε μαχαίρια.

Άνθη γυρνάω

Ηρέμησε αγάπη μου φάε και κάτι άλλο

Το κυλικείο ήταν κλειστό και την έβγαλα μόνο με αυτή, βασικά νόμιζα ότι έχω και άλλη μία.

Στράβωνα γιατί πλέον η πείνα θα καθυστερούσε το ταξίδι μου, ακόμα και τα ψώνια στο σούπερ σαν καθυστέρηση το εκλάμβανα. Αρρώστια.

Προσπάθησα να οργανώσω τα ταξιδιωτικά μου πλάνα σημειώνοντας με άλλο σύμβολο τα πάσα που έκανα με αυτά που έχω κανει. Γενικά να πω ότι είχα σχεδόν απογοητευτεί, μιας και τα Πυρηναία σε σχέση με της Άλπεις ήταν Β κατηγορία. Μη πω και Γ…

Καλο σας βράδυ


https://www.youtube.com/watch?v=cnrdupF-1x4

Υστερόγραφο

Το ταξιδιωτικό έχει πολύ βουνό και η περιγραφές μου είναι πανομοιότυπες και φοβάμαι μην χάσω το αναγνωστικό μου κοινό… Χαχαχα τα πιστεύω κιόλας.

Νίκο μην έχεις αυταπάτες

Τι εννοείς

Ρε ποιος το διαβάζει αυτό…

[NIKANTHI]

26-07-2021



Ξύπνησα και αφού μάζεψα τα πράγματά είδα ψηλά στα βουνά, ομίχλη. Ωχ σήμερα που έχω να κάνω το champion’s leag το Πυρηναίων, αν βρίσκομαι μεσα στην αντάρα… Τι θα δω

Προβληματισμένος με τον καιρό ανέβηκα στο μηχανάκι και έτσι απλα, έφυγα από το κάμπινγκ. Ούτε που σκέφτηκα να πληρώσω, αφού άρχισα να νιώθω τύψεις.

Νίκο ε Νίκο

Ναι Λούκυ μεγάλε δάσκαλε

Το κεφάλι ψηλά ρε και η τσέπη γεμάτη

Ναι δάσκαλε



Ανεβαίνω Τα βουνά μέσα στην καταχνιά. Αρχικά στο Col De Aspin και είναι και ωραίο ρε γάμοτο. Δεν πειράζει και λίγο μαχιμοτιτα δεν βλάπτει. Στο Col De Tourmalet, ευτυχώς πέτυχα ένα άνοιγμα στον καιρό και είδα ένα μικρό τμήμα του. Από όσα είδα είναι ένα πέρασμα απίστευτης ομορφιάς. Τόσο που όταν ξανα χαθυκα μέσα στα σύννεφα, έριχνα πάλι ΤΗΣ ΚΑΤΆΡΕΣ.

Τώρα τι πρόλαβα να δω από το βουνό

Αρχικά ανέβηκα πάνω από κάτι ξενοδοχειακές μονάδες κινούμενος στα αριστερά του βουνού ενώ στο βάθος, οι ηλιακτιδες ζωγράφιζαν με απίστευτους χρωματισμούς μέσα από τα σύννεφα την κοιλάδα. Με θέα και τους πυλώνες υψηλής τάσεις και τα λιφτ έκανα κάτι φουρκέτες και παρακαλούσα, να μην με πνίξουν πάλι τα σύννεφα. Μέχρι που μετά από λίγο game over. Clouds only i am sorry.

Έφτασα στην κορυφή που με περίμεναν αρκετά ποδήλατα μαζί με έναν αγαλματένιο ποδηλάτη

Κατηφορίζω σε μια πόλη και ανεβαίνοντας το Col De Soulor ήλπιζα ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα…ΟΧΙ ΣΚΑΤΑ ΕΊΝΑΙ. Κάνω το Col De Abisgue, και ήμουν μέσα στα νεύρα. Αυτό είχε φυσικά τούνελ και μου θύμησε, το Route Gentelly την διαδρομή του Τζέιμς Μποντ με την διάσχιση του δρόμου μέσα από τον βράχο με τους απίστευτουθόλους...Τότε στην Γαλλία.

Ε Νίκο και εδώ Γαλλία είναι

Βασικά όλα τα περάσματα που έκανα στα Πυρηναία στην Γαλλία υπάγονται.

Ορατοτις μηδέν και ακόμα χειρότερα.

Κατεβαίνω στην πόλη και κάθομαι σε ένα πεζουλακι μπροστά από ένα κέντρο εξυπηρέτησης τουρισμού, να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω.

Κάθομαι χαζεύω ακριβώς απέναντι τρείς ξένους να πέσουν Πινκ Πόνγκ. Ποιος Έλληνας θα έπαιζε έτσι στα ξεκάρφωτα στης διακοπές του Πινγκ πονγκ. Και να ήθελε και να έβρισκε τραπέζι και να έβρισκε διχτακη, επάνω του θα είχε καμία δεκαριά καφέδες και μια ντουζίνα μπύρες.

Μιλαω με την Ανθή



Γαμιεται ο καιρός. Δεν βλέπω τίποτα.

Έλα ίσως αύριο να είναι καλύτερα

Μπορεί να κρατήσει και ένα μήνα έτσι. Καλά αν ερχόμουν καρφί εδώ στα Πυρηναία και δεν έβλεπα τίποτα θα είχα αφρίσει Γιατί είναι στου διαόλου το κέρατο για αυτό. Ευτυχώς που ήρθα τουριστικά

Να προσέχεις σε αγαπάμε



Σαν να καθάρισε κάπως ο καιρός ξεκινήσα και εγώ. Κάνω κάποια μέτρα όταν κοκαλώνω το μηχανάκι. Αναστροφή και ξανά πίσω, μπας και δω το πάσο. Οκ σίγουρα καλύτερα από πρίν,. Ο δρόμος με οδηγούσε στο χείλος του γκρεμού, αχ φοβάμαι καλύτερα ήταν πρίν. Και ξαναγύρισα στην ασφάλεια του κέντρου τουρισμού…. Πλάκα κάνω αμάν.

Μη καλό μου συννεφάκι φύγε από εδώ, όχι όχι έτσι πάνε στο απέναντι βουνό. Μην έρχεσαι μη….Α ήρθες. ΓΑΜΙΕΣΑΙ. Αλήθεια λέω έτσι μουρμούριζα στο βουνό

Από εκεί έκανα το Col De Marie- Blangue, ένα σχετικά επίπεδο πάσο μέσα σε πανέμορφα βοσκοτόπια. Όταν σταματάω μια το μηχανάκι μιας και ακριβώς μπροστά μου, μια ομάδα ανεμόπτεριστων μαθαίναν να πετάνε ακριβώς πάνω από το δρόμο… Αν περνούσε καμία νταλίκα θα τους βλέπαμε στης ειδήσεις.

Έκανα κάποια χιλιόμετρα δίπλα στην κοίτη του ποταμού, διέσχισα κάποια φράγματα όταν έφτασα Col De La Portalet ένα από τα πιο ωραία πάσα της Ευρώπης… Και με ήλιο λέμε. Στην κορυφή έφτασα σε ένα διαμορφωμένο παρκινγκ και όλος ο τόπος είχε ολόγυρα σου, μια απαράμιλλη απεραντοσύνη. Λες και ήσουν σε κάποια άλλη ήπειρο, λες και ήσουν στην Ισλανδία.


https://youtu.be/LJ6ESGk_qEs

Ε τι, τζάμπα να πάει η παρομοίωση…

Ήταν πραγματικά, απίστευτο το συναίσθημα εκεί πάνω. Η αντανακλάσεις του ήλιου έβαφαν και χρυσαφένια τα αντικρυστά βουνά, και ταξίδευαν ακόμα περισσότερο τον νου… Χαζεψα. Ναι ρε επιτέλους χάζεψα, για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι.

Τι, εκ γεννησιμιού μου είμαι χαζεμένος, σιγά

[NIKANTHI]

Από εκεί ξανά έκανα για τρίτη φορά το Col De Abisgue. Πουστροβουνι σε έχω, θα σε δω…και σε είδα με την τρίτη. Ούτε παιδί να προσπαθούσα να πιάσω. Πουστροβουνι.

Τι λέτε αν ακόμα έχω ενδοιασμούς ότι είμαι εκ γεννησιμιού μου χαζεμένος… λες

Από εκεί κανω ξανά το άλλο πουστροβουνι Col de Tourmalet, αλλά αυτό μου την κάρφωσε ασκημα, ομίχλη. Ε τι να κάνουμε, τουλάχιστον το προσπάθησα. Το είχα πάρει τόσο πατριωτικά που σκεφτόμουν να κοιμηθώ στο πάρκινγκ μαζί με τα τροχόσπιτα πάνω στο πάσο. Μπας και αύριο το δω…

Αλλά κατεβαίνοντας διαπίστωσα ότι δεν είχε πάρκινγκ με τροχόσπιτα, λάθος θυμόμουν. Τα ξενοδοχεία ήταν φωτιά και είχε και πολλή υγρασία εκεί πάνω. Σκέφτομαι αμέσως το μηχανάκι και έφυγα, τι να κάνουμε.

Μετά από λίγη που εποιασα επίπεδη γη βλέπω τρία κάμπινγκ. Πάω στο ένα βλέπω την πινακίδα που έλεγε προς το κάμπινγκ δεξιά, αλλά δεν έβρισκα το δρόμο για το κάμπινγκ. Ψάχνω πουθενά ο δρόμος, μόνο η πινακίδα… Με ελικόπτερο μόνο πας. Χειροτερεύω επικίνδυνα, πρέπει να ξεκουραστώ. Βρίσκω άλλο μαζί με τον δρόμο, σε έχω λέμε.

Ήταν το πιο ωραίο κάμπινγκ που πήγα, μικρό οικογενειακό. Μέσα στο γρασίδι με διάσπαρτα δέντρα εδώ και εκεί, μια ζωγραφιά.

Δεν είχε κόσμο μόνο έναν Γάλλο, που ήταν μοναχικός και αυτός. Τι αν τα βρήκαμε, ναι περίπου. Stay tuned.

Τον ρωτάω μήπως έχεις μπριζα για να φορτώσω, τα τέτοια μου

Όχι δεν έχω μπριζα έχει όμως ο ιδιοκτήτης. Πάνε εκεί και θα σε βολέψει

Πάω γυρνάω κλειστά είναι… Του τα λέω

Α ξέρω που μένει, πάνε δεν τον ενοχλείς. Χαρά του να σε βυσματώσει.

Ντρέπομαι

Καλά θα πάω εγώ, μιας και είμαι τακτικός του, πελάτης

?? Ωχ

Πάει έρχεται… Σε περιμένει

Βρε τόσο ενδιαφέρον, λες.

Πάω και εμφανίζεται ένας τύπος 210 ύψος και 150 κιλά

Τι να σου βυζματωσω…

Πλάκα κάνω ρε. Μια κοπελίτσα ήταν δεκαπέντε χρονών που με κοιτούσε με υποψίες. Πιστολέρο υποψίες.

Μου λέει ότι μπορώ να τα φορτίσω στην κουζίνα και εγώ την πληρώνω για να μην με φοβάται. 8 ευρώ.

Λούκι τι λέει εκτεθήκαμε

Οριακά όχι. Μπράβο το χειριστικές αψογά

Πάω τρώω τα σαλάμια μου και απορούσα με τον Γάλλο. Ήταν μόνος είχε στήσει την σκηνή του και είχε και καρέκλα. Εγώ θα κοιμόμουν στο αμάξι και φυσικά όχι σε κάμπινγκ…

Τώρα ποιος είναι ο πειραγμένος, πείτε μου εσείς

Στην Ισλανδία να πάω σε κάμπινγκ, ο θεός να φυλάξει. Τι το έχουμε το κουτί, έτσι δεν το λένε οι μηχανόβιοι.

Αντε και ένα βιντοοοο


https://youtu.be/unZ6-LgoIes

Μετά στήνω την σκηνή και πριν νυχτώσει κοιμήθηκα

[NIKANTHI]

27-07-2021


Ξυπνάω και με το που πάω στο φειζερ για να ετοιμάζομαι σιγά σιγά, βλέπω την σέλα να στάζει από την υγρασία. Άνετα αν μάζευες το νερό έβραζες μια κούπα ρύζι.

Ξέχασα να αναφέρω τα μέτρα προστασίας για το φειζερ. Πάνω από την κλειδαριά έβαζα ως πρώτη δικλίδα ασφαλείας, τα γάντια. Από πάνω την δεύτερη επένδυση του μπουφάν από πάνω καμία δύο τρείς μπλούζες. Από πάνω τα αδιάβροχα και από επάνω το αδιάβροχο σακίδιο που κουβαλούσα τα πράγματα… και πάλι πείρε πολλή δύσκολα ..

Το άφηνα να δουλεύει κανένα δεκάλεπτο δένοντας καλύτερα τα πράγματα μου και μετά ξεκινούσα

Σήμερα ήταν χαρά Θεού και οπός καταλαβαίνεται ξεκινήσατε για την τελική μου αναμέτρηση με το βουνό… Πουστροβουνι που μου κρύβεις τα καλλή σου σαν καμία θεούσα, σήμερα όμως στο κάρφωσα.

Με την Τρίτη πιάνει, στάνταρ….

Πάντως αξίζει να το παλέψετε όπως εγώ με τα καιρικά φαινόμενα γιατί είναι πραγματικά μακριά αυτά τα περάσματα. Δεν είναι Άλπεις είναι Ισπανία… Δεν είναι Νορβηγία που πας και για τον στόχο, είναι βουνά που θες και να τα δεις, όχι μόνο να τα οδηγήσεις.

Από εκεί φτάνω μπροστά στο Vol de Abisgue και με πιάνουν τα γέλια, ε όχι. Φτάνει τόσο.

Εκεί και πάλι μπερδεύτηκα άσκημα. Είχα σημειώσει πια πάσα έκανα με άλλο σύμβολο και πια πάσα είχα σαν στόχο με άλλο. Αλλά μπερδεύτηκα και δεν θυμόμουν πιο σύμβολο αντιστοιχεί σε τι. Είμαι γεννημένος ταξιδευτής

Έβλεπα τα βίντεο που είχα τραβήξει και κατατοπιζόμουν, αλλά για να πάω στα περάσματα που δεν είχα πάει, έπρεπε να ξανακάνω πάλι αυτά που ολοκλήρωσα… Μπλέξιμο

Ο μοτοσικλετιστής που με τα γραπτά του με πρότεινε διαδρομές, είχε αναφέρει και για ένα δρόμο τεράστιας ποδηλατικής αξίας… Και πήγα. Το κακό βέβαια με αυτούς τους ιδιαίτερους προορισμούς είναι ότι σε βγαίνει η ψυχή για να τους βρεις.

Εποιασα κάτι καρόδρομους λες και πηγενα στου Κίτσου το μαντρί, πέρασα ένα αντλιοστάσιο νερού και χάθηκα μέσα στα χωράφια. Τελικά λάθος διασταύρωση πήρα άντε πάλι πίσω… Απορούσα ώρες ώρες που πάω μέχρι που το βρήκα. Cirgue De Troumouse καλό ήταν αλλά με πάρα πολύ κλειστές και συνεχόμενες στροφές. Ότι πρέπει για τα ποδήλατα και ότι χειρότερο για το φειζερ. Φτάνω στο τέρμα και τρώω ενα ξενερωμα, από άλλο πλανήτη. Καταλήγει σε αδιέξοδο… Μα είναι ξεκάθαρο αυτό είναι Cirgue δεν είναι Col, τι δεν καταλαβαίνεις. ΦΑΤΗΝ ΣΤΟ ΚΟΛΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ …

Είχε ένα ωραίο βουνό, ένα εστιατόριο χοστελ και αρκετές περιπατητικές διαδρομές. Έκατσα λίγο και γύρισα πίσω. .
Είχα διαφορά πλάνα για το πος θα εξελιχθούν η διακοπές μου. Σκεφτόμουν πάρα πολλή να πάω μέχρι Πορτογαλία παραλιακά από τον ατλαντικό και να γυρίσω από την Μεσόγειο. Φοβόμουν όμως γιατί θα διέσχιζα σύνορα που δεν θα ήταν απομονωμένα στης βουνοκορφές αλλά πολυσύχναστα. Η Πορτογαλία ήταν κόκκινη από Κοβιτ και μπορεί να είχα προβλήματα τόσο κατά την είσοδο αλλά και στην έξοδο της. Πολλά πάρα πολλά διαδικαστικά χιλιόμετρα που μέχρι τώρα σχεδόν έχω αποφύγει. Πολλές μέρες ακόμα μακριά από την οικογένεια πολλά λεφτα και μια περιουσία για διόδια.

Την Ισπανία δεν θα την έβλεπα καθόλου παρά μόνο μια δίοδο θα έκανα και είναι ένα πολυήμερο ταξίδι από μόνη της. Πορτογαλία θα μπορούσαμε να πάμε οικογενειακός, μιας που δεν έχει βουνά και προσφέρεται για οικογενειακές διακοπές…. Και από εδώ και πέρα έως το δυτικότερο άκρο της Ευρώπης δεν έχει ουσιαστικά βουνά ... Το μόνο που με εξίταρε ήταν ότι στην Ισπανία είναι ο ψηλότερος δρόμος στην Ευρώπη, αλλά μόλις έμαθα ότι έχει χαλίκι απογοητευτικά και το ματαίωσα. Ονομάζεται Veleta και είναι στην Sierra Nevada…Για να μην λέτε ότι δεν είμαι για ταξιδιοτικες πληροφορίες. Και ο δεύτερος εκεί είναι… Το έχω λέμε ρε. Ενώ ο τρίτος με δεκαπέντε μόλις μέτρα διαφορά είναι ο Otzal Glacier Road και είναι στην Αυστρία. Εγκυκλοπαίδεια ολάκεροί είμαι.

Και είναι αυτό…


https://youtu.be/RCkZMK3iVv8

Και εγώ τώρα έμαθα ότι έκανα το τρίτο ψηλότερο δρόμο της Ευρώπης. Χάρηκα, ωραία μπράβο. Ετεροχρονισμένη εγκυκλοπαίδεια ειμαι ρε....

[NIKANTHI]

Άντε και κάποια κουτσομπολιά γιατί αξίζουν

Πάω κόβω εισητιρια για τον δρόμο και με λένε ότι αν θέλω να πάω με το τελεφερίκ, είναι λίγο πιο ακριβά

Α έχει και τελεφερίκ, είναι ανοιχτό η σαν δωματιάκια.

Κλειστά είναι ..

Ευτυχώς. Γιατί φοβάμαι. Μια φορά ανέβηκα σε καρέκλα στο Σέλι και πηδώντας πήγα να σκοτωθώ και να γκρεμίσω όλο το λιφτ

Ανεβενω τώρα το Glacier road και μετά από λίγο φτάνω στο λιφτ. Δεν είχε ψυχή παρά μόνο κάτι εργάτες που έκαναν κάτι έργα οδοποιίας. Δίνω το εισιτήριο και μπενω μονος μέσα στην γόνδολα. Είχε αρκετά κατακόρυφη ανύψωση και έκανε και τα απότομα του. Δεν ήξερα από ποια πλευρά να κάτσω, κοιτάζοντας το βουνό η από την αντίθετη το χάος και όλη την Αυστρία στα πόδια μου. Μετά από λίγο με σκέπασαν τα σύννεφα και φτάνω στο πρώτο πιτ στοπ.

Αλλάζω γόνδολα και ανεβενω ακόμα πιο επάνω στα Ιμαλάια

Κατεβαίνω και χιόνιζε, μιλάμε δεν μπορούσα να το πιστέψω. Έκατσα κανένα εικοσάλεπτο και δεν ήθελα να φύγω, αλλά με έδιωξαν γιατί έκλειναν και ήταν ακόμη μεσημέρι. Μεγάλη τύχη είχα.

Κατέβηκα τέρμα κάτω και δεν έβρισκα το αμαξι, ωχ μου το έκλεψαν. Ένα αμάξι είχε όλο και όλο το λιφτ πάει και αυτό… Αγχώθηκα αλλά μετά κατάλαβα ότι έβγαινες σε άλλο υψομετρικό επίπεδο και το βρήκα. Χαζεψα μια λίμνη προερχόμενη από το λιώσιμο του παγετώνα, έπλεαν και κάποια μικρά παγόβουνα μέσα… θυμίζοντας μου


https://youtu.be/4lbhQvlVLpI

[NIKANTHI]

Και ξεκινάω για πέρα, παω από εδώ πάω από εκεί χάθηκα δεν έβρισκα το δρόμο. Μια χάνω το αμάξι μια το δρόμο να δω τι άλλο θα χάσω στο τέλος.

Ρωτάω έναν εργάτη

Α δεν έχει δρόμο γυρνάς πίσω

Για αυτό ήταν ανθρώπινοι η τιμή του εισιτηρίου, για τα αυστριακά δεδομένα. Γιατί ο δρόμος δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα, μόλις όμως τελειώσει προβλέπεται το μεγαλύτερο κολοποιασιμο σε όλη την χώρα. Και ίσως να αξίζει

Αφήνουμε το τότε, το αδιέξοδο δρόμο της Αυστρίας και πιάνουμε το τότε , το αδιέξοδο δρόμο της Γαλλίας… Γιατί στο τώρα πάω παραγγελία Αριστοτέλους… Παρέδωσα συνεχίζουμε, τι έχει και άλλη… Σκατα, πος θα γράψω

Ξεκινάω πίσω από τα χωραφοδρομα μπας και βγω στον πολιτισμό. Με το που βρίσκω βενζινάδικο κάνω επείγοντος στάση για φαγητό και ανάσες, γιατί ήμουν έτοιμος να τα τιναξω…

Πλέον η ξεκούραση μου μετατρέπεται σε ανάσες, γιατί αν ξεκουράζομαι χάνω χρόνο

Κάνω το Port De La Bonaigua το μόνο μου πέρασμα που υπαγόταν στην Ισπανία. Εκεί τα σύνορα είναι σαν να αλλάζεις δήμο στην πόλη σου.

Σκέφτομαι να μείνω σήμερα στην Ανδόρα που είναι και οικονομικά. Ευκαιρία λοιπόν να τεντωθεί λίγο το κορμί μου σε κανένα ξενοδοχεία, γιατί διαλυόταν

Είχα πολλά χιλιόμετρα να διανύσω πάνω από εκατό. Τότε βλέπω πινακίδα για Ανδόρα εξήντα χιλιόμετρα, από την έξοδο αριστερά. Λες να έχει και άλλο δρόμο… Κοιτάζω το GPS με ανεβαζε από έναν δρόμο που κατέληγε στο πάσο που είχα κάνει στην Ανδόρα. Με τα άλογα και τους δρομείς. Ναι αλλά αυτό κατέληγε σε χωματόδρομο. Έλα μπορεί να είναι λίγο, για να έχει πινακίδες. Αλλιώς σιγά μην είχε σύμανση. Μιλαμε για πινακίδα χώρας, με κύρος και αξιοπιστία.

Και πάω… Το GPS βέβαια δεν με έστελνε από εκεί αλλά εγώ ακάθεκτος… Η Πινακίδα πρωτεύει το GPS ακολουθεί, έλεγα

Κάποια στιγμή βλέπω εντουραδες να έρχονται από την απέναντι πλευρά λασπωμένους, κακός οιωνός.

Ο δρόμος στενεύει πολλή και χώνεται μέσα σε ένα φαράγγι με θαμνώδη βλάστηση, ωχ. Συνεχίζω ούτε σήμα δεν είχα εκεί ούτε τίποτα, αν τα τιναζε το φειζερ εκεί ούτε με δορυφόρο δεν θα με έβρισκαν. Φυσικά ήμουν μόνος, ψυχή πουθενά.

Ο δρόμος χώνεται σε κάτι δέντρα λες και πήγαινα εκδρομή στο Σέιχ Σου και ξαφνικά, χώμα. Σκατα στα μούτρα σας.

Τώρα να πάω, πόσα χιλιόμετρα να είναι καμιά δέκα η να γυρίσω πίσω. Τότε έρχεται ένα αμάξι με έναν Ισπανό και την έγκυο γυναίκα του

Ανδόρα από εδώ, τους ρωτάω

Ναι έτσι λέει το GPS

Είναι πολύ μακριά ξέρετε

Όχι έφτασες σχεδόν και εμείς εκεί πάμε

Ε πάμε τότε παρέα….

Τους ακολουθώ μέσα από χώμα και να περνάω συνέχεια πάνω από ρίζες δέντρων. Πέτρες χαλίκια κούτσουρα κλαδιά και εγώ στα σύνορα της Ανδόρας, πηγενοντας με το φειζερ σαν λαθρομετανάστης. Εμ αν δεν είσαι εμβολιασμένος αυτά παθαίνεις. Ζοριζόμουν παρά πολύ και το φειζερ παραπάνω… Είχε κατά μπουκώσει και συμπλεκταροντας το παλεβα να οδηγήσω…

Ξαφνικά Ο δρόμος φτάνει σε ένα άνοιγμα που έχει έναν ξενώνα. Κάτι ζώα βόσκουν πιο εκεί και κάτι τσομπάνηδες.

Κατεβενουν από το αμάξι που ακολουθούσα…

Φτάσαμε λέει…

Τι φτάσατε λέω

Φτάσαμε ήρθαμε. Είδες που σε είπαμε, κοντά ήταν

Εδώ φτάσατε όχι στην Ανδόρα

Όχι Ανδόρα μακριά

OH MY GOD OH MY GOD. WHY

[NIKANTHI]

Ρωτάω τον τσομπανη

Ανδόρα;;

Πέντε χιλιόμετρα

Μηχανή πάει

Έτσι και έτσι

Ο δρόμος είναι όπως μέχρι εδώ

Χειρότερος

Fack

Χεστο θα γυρίσω. Κάνω αναστροφή το μηχανάκι και αρχινάει να μπερδεύει και πάει να σβήσει. Ωχ μη καλό μου. Μαρσάρω και φεύγω γαμιωντας… Οκ στης δυνατότητες μου. Πετώντας το πήγαινα πάνω από της ρίζες τον δέντρων και όπου χαμήλωνα ταχύτητα, συνεχώς συμπλεκταριζα μην μου σβήσει. Φεύγω από τα χώματα ανακουφισμένος αλλά είχα να διανύσω ακόμα όλο το καρόδρομο μέσα στον φαράγγι. Έλα λίγο , έλα καλό μου… Και τα καταφέραμε

Όπου φύγει φύγει να ξεμπουκώσω το φειζερ, διαλείμματα και ανάσες last year

Δεν δούλευε καλά είχε πολλή ψηλά ρελαντί, στης τέσσερις χιλιάδες στροφές. Γιατί καλό μου.

Έβριζα τον εαυτό μου πόσο μαλακας είμαι. Αυτά δεν τα κάνω στην Θεσσαλονίκη και τα κάνω στην Ανδόρα, δηλαδή έλεος. Ούτε κατέχω την οδήγηση και ούτε έχω το μηχανάκι… Έδωσα υπόσχεση στο εαυτό μου ότι δεν θα θα ξαναπάω σε χωματόδρομο με το φειζερ, αν την βγάλει σήμερα. Φτιάξε καλό μου γιατί έχεις υψηλές στροφές…

Και μετά από πόσα χιλιόμετρα ανακάλυψα ότι είχα ανοικτό το τσοκ…

Η λέξη κομμάτια είναι λίγο για το πως ήμουν. Διαλυμένος πραγματικά. Φτάνω στα σύνορα με Ανδόρα και προσπερνάω από δίπλα τα αμάξια να φτάσω πρώτος στον έλεγχο. Με βλέπει ο συνοριοφύλακας και με κάνει νόημα να σταματήσω

Που πας έτσι κάτσε να σε ελέγξουμε. Κατέβασε τα πράγματα κάτω

Μου γύρισαν τα μάτια, θα τον έτρωγα σαν τον Χόπκινς

Τι θες να με ελέγξεις, και τι να κατεβάσω όλα τα πράγματα. Να δες εδώ… Και του έδειχνα κάτι ψωμιά. Δες εδώ… κάλτσες με μυρουδιά Τσερνομπίλ. Τι νομίζεις ότι θα βρεις

Σκάει μύτη ο υπεύθυνος του και να προσπαθεί να με ηρέμηση, και να κράζει τον υφιστάμενο του.

Μα χώθηκε στην σειρά αυτός να λέει

Όχι να κάτσω πίσω από πενήντα αμάξια

Καλά ηρέμησε, έλεγε ο προϊστάμενος… Φύγε φύγε

Και πέρασα, με τσαμπουκα

Είχα κλήση ξενοδοχείο από πρίν και πήγα συστημένος στην Andorra La Vella, την πρωτεύουσα αυτού του μικρού κρατιδίου.

Φτάνω στην πόλη άντε βρες το ξενοδοχείο τώρα. Βόγκηξα, αλλά τίποτα. Ρωτάω μια παρέα σε μια συνοικιακή καφετέρια, είναι στο πίσω τετράγωνο

Ρωτάω στο πίσω τετράγωνο είναι εδώ στα δέκα μέτρα. Ρωτάω στα δέκα μέτρα, εδώ είναι… Μα που είναι δεν το βλέπω. Τελικά με πήραν από το χέρι. Ήταν μέσα σε μια αδιέξοδη εμπορική στοά γεμάτη καφετέριες και εστιατόρια, στο κεντρικό πεζόδρομο της πρωτεύουσας, ευκολακι

Τρελάθηκα μέσα στην χλιδα είμαι, θα γουστάρω ρε. Χαλάλι το ψαξιμο

Παν κάνω τσεκ ιν παρκάρω το μηχανάκι στο υπόγειο γκαράζ και πάω στο δωμάτιο. Φυσικά και ήταν σούπερ αντάξιο των προσδοκιών του ξενοδοχείου. Αλλάζω και βγαίνω βόλτα

Μου άρεσε ήταν μια υπερσύγχρονη πρωτεύουσα. Περπάτησα τον πεζόδρομο όλα έλαμπαν από καθαριότητα, είχε καφετέριες και μπαράκια με διάσπαρτα έξω τα τραπέζια τους. Ρωτάω μέχρι τη ώρα σερβίρετε έως τις έντεκα και ήταν κοντά δέκα. Καλά κάνω μια γύρα και θα φάω. Περπάτησα λίγο δεξιά αριστερά και πάω να φάω.

Α δεν σερβίρουμε άλλο γιατί κλείνουμε στις έντεκα

Μα είναι δέκα και μισή

Δυστυχώς, λυπάμαι

Και έφαγα πάλι Mac Donald’s. Πήγα στην κεντρική πλατεία μπροστά από το δημαρχείο. Έκατσα σε ένα πεζουλακι και χάζευα τους περαστικούς καθώς έτρωγα. Από πίσω μου ακριβώς είχε με τεράστια φωτεινά Led γραμμένα Ανδόρα με ακανόνιστα γράμματα, αλλάζοντας χρωματισμούς και δίνοντας άλλο ύφος στην πλατεία.

Μετά από τα τριγλυκερίδια έκανα και άλλη βόλτα, χαζεύοντας κτήρια και βιτρίνες. Είχε πολλή φτηνούς φωτογραφικούς φακούς και αξεσουάρ μοτοσυκλέτας. Κολαστηκα λίγο για να πω την αλήθεια, μα για τους φακούς θέλει και ερώτημα… Τέτοιος φωτογράφος

Με εντυπωσίασαν τα φανάρια που ότι έδειχνε ο σηματοδότης έδειχνε και στο πεζοδρόμιο

Το ωραίο είναι ότι μετά από αρκετούς μήνες είδα το επεισόδιο του Ευτύχη για την Ανδόρα στην τηλεόραση. Του που είσαι που εισαι, όπως λέει και ο γιός και δεν είδα τίποτα από όσα έδειξε αυτός… Απορώ τι βλέπω όταν ταξιδεύω.

Μίλησα με την Ανθή στο ίντερνετ

Άνθη γυρνάω σιγά σιγά

Δεν θα πας Πορτογαλία,

Όχι μακριά είναι

Με εκπλήσσεις, Μήπως είσαι άρρωστος. Πότε θα έρθεις

Άγνωστο έχω ακόμα κάποιους ανοιχτούς λογαριασμούς με ένα Πουστροβουνι

Μια χαρά είσαι, τσάμπα ανησύχησα

Γύρισα στο ξενοδοχείο και game over για σήμερα

[NIKANTHI]

28-07-2021


Πηγα να φάω πρωινό σε μια αίθουσα στον ημιώροφο κάπως κλειστοφοβική. Φυσικά ήπια δέκα καφέδες και πλακώθηκα στα γλυκά. Είχα σιχαθεί σαλάμια κασέρια και μου έλειπαν η κονσέρβες.

Ξεκινάω ανηφορίζω και πάλι το κρατίδιο, κάνοντας την ίδια διαδρομή όταν είχα πρωτοέρθει στην Ανδόρα.

Είχα κάνει οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα και είχα συμπληρώσει 700 γραμμάρια λάδι. Είχα αλλά 300 αλλά φοβόμουν μην μπλέξω και πήγα σε ένα μαγαζί, του είδους. Αυτό το μαγαζί που κολάζει τον καθένα μας. Ακόμα και αυτόν που έχει εξοπλισμό ακόμα και πριν από το Big Bank

Αγοράζω το λάδι και άντε λέω να αγοράσω και ένα κράνος αλλά και γάντια σουβενίρ, από αυτή την ιδιαίτερη χώρα

Αυτό το κράνος το είχα πάρει την ίδια μέρα που αγόρασα το φειζερ το 2010. Αγοράζω το μηχανάκι τότε και με το που το οδηγάω, βλέπω ότι έχει πατημένο καρφί. Από τον προηγούμενο πουστη.

Αλλάζω λάστιχα την ίδια μέρα και με το που το οδηγάω το μηχανάκι, τραβάει σαν τρελό από αριστερά. Πάω συνεργείο ρουλεμάν τιμονιού.

Γιατί

Πολλές σουζες

Α τον πουστη.

Μετα είδα και ότι έκαιγε λάδια και άλλα, για αυτό και ο χαρακτηρισμός

Τέλος πάντων από το συνεργείο εκείνη την μερα αγόρασα και το κράνος. Κάνοντας πραγματικότητα το μεγαλύτερο όνειρο τον παιδικών μου χρόνων. Να πάρω 1000αρα μηχανή

Τα πρώτα τέσσερα χρόνια για κράνος και μηχανάκι ήταν πολύ ισχνά. Ελάχιστα χιλιόμετρα παραδομένες πινακίδες το μηχανάκι μέσα στην σκόνη και το κράνος στο κουτί. Μέχρι που άλλαξε κάτι μέσα μου και έκανα 50000 χιλιόμετρα σε ταξιδιωτικά εδώ μέσα και άλλα 20000 σε διάφορα.

Συγκινήθηκα λίγο για το κράνος, είμαι ευαίσθητη ψυχή. Άμα δεν ήμουν τέρμα θεού μπορεί να το έπαιρνα, αλλά το έβαλα στο κουτί του καινούργιου και το αποχαιρέτισα.

[NIKANTHI]

Πήρα κράνος εντουρο που το είχα γκαυλα, αλλα και σαν υποσημείωση να μην ξανά μπω χώμα με το φειζερ

Πέρασα σύνορα έκανα το Col De Puymorens δίχως να είμαι σίγουρος αν το είχα ξανά κάνει, δυστυχώς ναι.

Έκανα πιο τακτικά κάποιες στάσεις για ανάσες γιατί έσβηνα και στο κεφάλι μου, ο διαπεραστικός πόνος με προειδοποιούσε ότι είσαι επικίνδυνα πλέον…

Άλλαξα πλέον ταξιδιωτικό καθοδηγητή μετά από το σκαμπίλι που έφαγα, όχι ότι έφταιγε το παλικάρι. Google σταθερή αξία, και δεν με απογοήτευσε

Sammet Du Ventoux. Να το κάνετε οποιαδήποτε αν σας φέρει ο δρόμος. Ούτε που το είχα ακούσει, ούτε εσείς φαντάζομαι αφού αποκλείεται να διαβάζετε αυτό που γράφω.

Με ακούει κανεις. Με διαβάζει κανείς. ΚΑΝΕΙΣ.



Στην αρχή ήταν ένα πέρασμα σαν όλα τα άλλα, μέχρι που μετά από αρκετές φουρκέτες, σκάει η βόμβα. Ένα κάτασπρο πέπλο είχε απλωθεί στο βουνό από τα κάτασπρα πετρώματα του. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο.

Επάνω ψηλά μέσα στο κάτασπρο φόντο δέσποζε ένας φάρος στους ίδιους χρωματισμούς.

Φτάνω εκεί και μπερδεύτηκα για να πάω στην κορυφή,και παραλίγο να κατέβω όλο το βουνό πίσω … Ήταν σαν τ Edelweisspitze και το Grobclokner που έκανες παράκαμψη για να ανέβεις. Το βρήκα ανέβηκα και θαύμασα όλη την θέα από εκεί ψηλά. Στον ενθουσιασμό μου πήγα να ανεβάσω το φειζερ σε ένα πλακόστρωτο δρομάκι που έκανε συνέχεια φαρδιά σκαλοπάτια. Θυμήθηκα την υπόσχεση μου και το παράτησα, και επειδή δεν μπορούσα να κάνω αναστροφή το κατέβηκα πάλι με μπροστινό φρένο και όπισθεν.

Βρίσκω κάμπινγκ κατεβαίνω και πάλι από τον ίδιο δρόμο και βλέπω ότι απομακρύνομαι από τον προορισμό μου, αντί να πλησιάζω. Άρα έχει και άλλο δρόμο, ξανά πίσω και πάμε για νέες ταξιδιωτικές εμπειρίες.

Κατέβηκα από την άλλη πλευρά του βουνού και σχετικά γρήγορα το βρίσκω. Ευτυχώς γιατί ήμουν τεντωμένος και σε λίγο πιθανών οριζοντιωμένος.

Κάνω σβούρες μέσα στο κάμπινγκ για να βρω το λημέρι μου σαν εκπαιδευόμενος πιστολέρο, όταν πέφτω σε μπλόκο.

Που πας με λέει

Ψάχνω την ρεσεψιόν

Εγώ είμαι

Ώραια χώρο θέλω

Γιατί δεν ήρθες κατευθείαν σε μένα

(Λούκυ επιφοίτησε με) Σε έψαχνα

Εδώ είμαι εγώ

Και που ξέρω πού είσαι, τώρα ήρθα έχεις χορό … Νευρίασα εδώ, ε Λούκυ το έχω

Έχεις δίκιο. Έχει εδώ αν θες

Ωραίο να σε πληρώσω για να μην σε ψάχνω αύριο

Ναι φυσικά… Σκάει χαμόγελο

We are the champions, we are the champions… Επιτύχομε Λούκυ

Μπράβο τέκνων μου Νικανθη, πας πλέον για τις τελικές εξετάσεις. Μην με απογοήτευσης… Final Exam’s λοιπόν

Αφού ρώτησα τον ντροπιασμένο μονομάχο που να στήσω και που να φάω, έτρεξα για το χωριό γιατί έκλειναν σε λίγο

Έκανα πολλές γύρες μέχρι να βρω την πιτσαρία τούς. Δέκα άτομα ρώτησα, αλλά την βρικα και ευχαριστήθηκα

Μέχρι όμως να συνεννοηθούμε τι πίτσα να πάρω, μιας και ο κατάλογος ήταν μόνο στα γαλλικά, αγανάκτησα

Σκαναρε το

Σώπα ρε τι τεχνολογία είναι αυτη

Γύρισα στο κάμπινγκ παρκαρα έξω από την είσοδο αλλά μέσα στο οπτικό μου πεδίο, γιατί μόνο εκεί είχε άνοιγμα στον δρόμο. Έστησα την σκηνή σε ένα πολλή επικλινές έδαφος και κοιμήθηκα

[NIKANTHI]

29-07-2022

Μπαμπά μπαμπά

Τι είναι αγάπη μου χρυσή

Δεν έβαλες το βιντεοοοο με το βρουμ βρουμ. Το μαυροοοοο. Κατάλαβεςςς;ς

Ωχ ναι


https://youtu.be/9DfsICVT6Ko


Ξύπνησα και αφού έκανα της πρωινές μου αθλοπαιδιές μαζεύοντας τα πράγματα, ξεκίνησα.

Col De Macuegne, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα για αυτό το πάσο οπότε πάμε με εγκυκλοπαιδικές γνώσεις. Πριν δέκα εκατομμύρια χρόνια όταν η τεκτονική πλάκα… Έλα πλάκα κάνω.

Συνέχισα μέσα από μια παραλίμνια διαδρομή, περνώντας παραδοσιακά κτισμένες γέφυρες.

Διέσχισα ένα πανέμορφο φαράγγι ενώ ο δρόμος με οδήγησε μέσα από απίστευτα φυσικά τούνελ. Τότε σταματάω στην μέση του δρόμου όταν ένας σχηματισμός βράχου μου κίνησε το ενδιαφέρον. Όχι με κίνησε αλλά με παραξένεψε καλύτερα, μην παρεξηγηθουμε κιόλας.

Ήταν σαν το τέτοιο του άντρα σε φουλ έκδοση

Μπαμπά Λίλι είχε

Ναι αγάπη μου Λίλι

Το βουνό είχε Λίλι

Ναι το Λίλι του Mont Blank αλλά θα του πω εγώ του Πουστροβουνι. Που ολο μου ξεφεύγει

Νικο βουνό είμαι και δεν πάω πουθενά

Σιγά σιγά ανηφορίζω με τον δρόμο να έχει ομαλές ανυψώσεις μέσα σε ένα καταπράσινο φόντο. Γλυκά σαν να ήθελες να κοιμήσεις το μωρό. Βρίσκω μια πηγή με γάργαρο νερό να ξεδιψάσω λίγο και συνεχίζω

Ήμουν στο Dell Agnello pass άλλοι μια έκπληξη εξ ουρανού. Άγνωστο αλλά καλύτερο από τα περισσότερα, τον διάσημον. Φτάνω κορυφή ευτυχισμένος. Εκεί βέβαια είχε κάτι μηχαναρες αλλά εγώ είχα μάτια μόνο για το φειζερ. Μπορεί να μου βγάζει ώρες ώρες την πίστη αλλά με πάει ολοένα και πιο μακριά. Χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα ακόμα και από αυτά τα δίκυκλα διαστημόπλοια.

Στην κορυφή ήταν τα σύνορα με Ιταλία, άντε τώρα να σε ελέγξουν εκεί πάνω. Μπορεί να είμαι ότι να ναι από οργάνωση και σχεδιασμό αλλά έχω και εγώ κάποιο σχέδιο. Τουλάχιστον το προσπαθώ

Κατηφορίζω το βουνό για Ιταλία, εδώ δεν είναι γλυκό και ομαλό οπός το γαλλικό του πέρασμα αλλά σφικτό και δαιδαλώδες. Σαν να κατηφορίζεις το Stelvio από την δύσκολη πλευρά.

Όσο κατέβαινα σκεπτόμενος τι πέρασα στο original Stelvio έλεγα ευτυχώς που το κατηφορίζω και δεν το ανηφορίζω.

Φτάνω στο τέρμα του περάσματος, οδηγώ κάποια χιλιόμετρα και τρώω φλασια. Ρε τι κάνω εγώ εδώ στην Ιταλία, στο Πουστροβουνι θέλω να πάω.

Μπαμπά βλέπεις το Λίλι από το βουνό

Το βλέπω, το βλέπω… Αχ το βλέπω. Το πουστροβουνι βλέπω

Επανέρχομαι…

Που πας ρε Νικόλα ξέφυγες λίγο. Και εσείς με κράζετε. Οι μοναδικοί μου αναγνωστέες

Εντάξει είπαμε έχω σχέδιο αλλά μπερδεύτηκα λιγάκι. Οκ ρε παιδιά συμβενουν αυτά.

Άντε τώρα πίσω ΟΛΟ το βουνό. Ανέβηκα το Stelvio έφτασα κορυφή, μπήκα Γαλλία. Και όλο πίσω … αλλά άξιζε. Ούτος σι άλλος είμαι προπονημενος να τα κάνω δύο και τρεις φορές, σιγά

Και ξανά έφτασα στην πηγή με το γάργαρο νερό… Ναι πάλι εδώ μέχρι που συνέχισα από τον ίδιο δρόμο για ακόμα πιο πίσω . Αξίζει όμως είναι απίστευτο πέρασμα. Να το κάνετε αν σας βολεύει…

[NIKANTHI]

Κομμάτια πραγματικά βρίσκω ένα κιόσκι και λέω να ξεκουραστώ λιγάκι. Είχε όμως κάτι κολομηγες που δεν με άφησαν σε ησυχία, και έφυγα

Ο δρόμος με οδήγησε σε μια ακόμα έκπληξη… Col D Izoard με εμένα να με πιάνει νευρικό γέλιο μην πιστεύοντας την όλη εξέλιξη του ταξιδιού. Μια εργασιακή διαφωνία μου χάρισε ίσως το πιο όμορφο και σίγουρα πιο αναπάντεχο ταξίδι. KEEP WALKING ΡΕ όπως λέει και η τηλεόραση.

Col D Izoard λοιπόν όπως πριν τέσσερα χρόνια στην τότε, ουσιαστικά πρώτη μέρα τον αλπικών μου διακοπών.

Το βουνό το θυμόμουν τέλειος διαφορετικό. Μιλάμε σε βαθμό που σκεφτόμουν μπας και έχει πολλές και διαφορετικές προσβάσεις στην κορυφή. Οκ αυτό δεν γίνεται γιατί θα είχε άλλη ονομασία το πέρασμα. Ίσως να ήταν γιατί ήταν διαφορετική ώρα και να επικρατούσαν άλλες κλιματολογικές συνθήκες. Η ότι πάω για Αλτσχάιμερ

Φτάνω κορυφή ενώ φυσούσε δυνατά. Πάω σε ένα κιόσκι για να δω για μπρελόκ και με το που περνάω από μια ψάθινη ομπρέλα, αυτή εκσφενδονίζετε στο βουνό με ταχύτητα που θα ζήλευε και το φειζερ.

Δεν θυμόμουν από παλιά να έχει κιόσκι και δεν βρήκα την πομονα που σκόπευα να διανυκτερεύσω τότε… Δεν ξέρω τι να πω

Είχα σημειώσει στο Google τα ψηλότερα Πασσά της Γαλλίας και ότι με βόλευε το έκανα…

Col De Granon ωραίο ήταν με εντυπωσιακή θέα στα απέναντι βουνά. Δύσκολο ανέβασμα και αυτό σε πολύ στενό δρομάκι τοσο, που εγώ μαζί με αμάξι δύσκολα χωρούσαμε. Όχι ότι ήταν και κάποιος άλλος εκεί επάνω, ευτυχώς.

Φτάνω κορυφή περνάω απέναντι για να κατέβω το βουνό και ξαφνικά στοπ. Που είναι ο δρόμος ρε .. Μια τεράστια αλάνα είχε που χανόταν στον ορίζοντα, δρόμος όμως πουθενά.Ούτε καν υπόνοια δρόμου, γιατί κύριε Μακρόν. Εδώ το λέει ξεκάθαρα Col ούτε Circuit ούτε τρέχα γύρευε, γιατί

Πουστηδες άντε πάλι πίσω. Κοιτούσα μπας και μου ξέφυγε ο δρόμος αλλά τίποτα. Αν πάτε κατά εκεί και βρείτε δρόμο, πείτε το να το ξέρω ..

Ενώ έβριζα μέχρι και τον Ναπολέων ξαφνικά ηρέμησα. Το GPS με πήγαινε ευθεία αλλά στα δεξιά μου ήταν το Col De Caliber, ε να μην πάω. Η θεραπεία μου ήταν…

Νέα Ζηλανδία ρε… Όπως είχα γράψει και πριν τέσσερα χρόνια. Τι και αν το έχω σκαρφαλώσει τρεις φορές δεν χάνει την πρωταρχική του αίγλη. Όπως ακριβώς, εμένα με το στόμα ανοιχτό τότε έτσι ακριβώς νιώθω και σήμερα.

Φυσικά και δεν έκοψα μέσα από το τούνελ, ανέβηκα τέρμα πάνω στο βουνό για να ολοκληρωθεί σωστά η αντιβίωση μου

Και χάζεψα τον κόσμο από ψηλά…

Νίκο τη γνώμη έχεις για τους Γάλλους τώρα

Αδέρφια. Ελλάδα Γαλλία. Συμμαχία

Η θεραπεία εξετελεσθη

Κατέβηκα το βουνό και πηγα στο ίδιο σούπερ μάρκετ που είχα πάει και πριν τέσσερα χρόνια, αλλά δεν αγόρασα τίποτα μιας και γινόταν χαμός από κόσμο

Κοίταξα για κάμπινγκ και φεύγοντας από την κωμόπολη θυμήθηκα ότι έχει και εδώ κάμπινγκ που δεν το έχει το Google, και πήγα. Μιλάμε την περιοχή την παίζω στα δάχτυλα μου.

Κάνω τσεκ ιν δίνω τα ηλεκτρονικά μου για φόρτιση, και πάω να πιάσω την θέση δεκαεννιά. Δεν την έβρισκα, ε τι άλλο δεν θα βρω ποια στης διακοπές μου. Έλεος. Έστησα αλλού και μετέπειτα ανακάλυψα ότι η δεκαεννιά θέση ήταν μια ημικυκλική θέση πάνω σε στροφή τού δρόμου, όπου έπαιζαν ποδόσφαιρο κάτι παιδιά. Καλά είμαι και εδώ.

Νωρίς ήταν άντε να πάω βόλτα. Από το προηγούμενο ταξίδι είχα δεί στην έξοδο του χωριού είχε ένα πάσο αλλά είχα αμφιβολίες αν το είχα βρει… Ναι και αυτό.

Col De Telegraph έφτασα στην πινακίδα αλλά είδα ότι αύριο θα πάω από εκεί και αρκέστηκα μόνο στην πινακίδα

Έκατσα σε ένα σημείο με απίστευτο φόντο τα βουνά και είπα να αραξω, τότε άρχισε να βρέχει. Τώρα βρήκε, και έφυγα.

Πάω στην κωμόπολη, απόγευμα κατά τις οκτώ και όλα έκλειναν. Βρίσκω τελικά take away pizza και ντερλίκωσα… Και αυτή εννιά έκλειναν. Ζωαρα κανείς στης Άλπεις. Όλοι ροχαλιζουν από της δέκα

Ε πήγα και εγώ με την σειρά μου για την δικιά μου ζωαρα…

[NIKANTHI]

30-07-2021



Αφού τα πήρα όλα, έφυγα. Έκανα το Col De Telegraph που χρωστούσα από εχθές, με γλυτσα στο οδόστρωμα από την πρωινή βροχή. Με το που γλύκαινε λίγο ο καιρός φτάνω αντικριστά με τρείς βουνοκορφές , αιχμηρές μητέρες σκοτεινές και κολλητές. Λες και ήμουν μπροστά από την τρίαινα του διαβόλου, και με μαγνητίζε να την ακολουθήσω. Απίστευτο συνθέσιμα.

Ανέβηκα το Col De La Croix De Fair από εκεί συνέχισα στο Col Du Granon και από εκεί ήθελα να πάω στο Col Du Madeleine. Εστριψα αρχικά σωστά κατά εκεί αλλά νόμιζα ότι έκανα λάθος, έκανα αναστροφή συνέχισα το Granon και αφού έκανα τριάντα χιλιόμετρα και κατέβηκα ένα ότι να ναι βουνό, το συνειδητοποίησα. Άντε πίσω

Αυτά είναι σίγουρα κωμικοτραγικά σκηνικά εκ των υστέρων, αλλά όταν ταξιδεύεις είναι πραγματικά μαχαίρια στο κορμί και την ψυχολογία σου.

Τοπία είχαν πανομοιότυπα, σε πρασινωπές αποχρώσεις, χωρίς ιδιαίτερα δέντρα μόνο χορτάρι

Επ κυρία Madeleine σε τσακωσα και εσένα. Σε αυτό το πάσο η κορυφή ήταν σε ευθεία δρόμου. Πάνω στο λόφο είχε αναψυκτήριο αλλά εγώ έκατσα σε ένα πεζουλακι, ήπια τον καραβίσιο καφέ μου και χαζεύα το μηχανάκι.

Τοτε βλέπω δύο γερμανικά Duster να παρκάρουν και να είναι ολόκληρα καλυμμένα, με εργοστασιακή κουκούλα. Προφανώς για να μην τα γρατζουνίσουν από πετραδάκια και βουνίσια ζωύφια, φορούσαν την κουκούλα and the problems solved

Πήρα ανάσες κανένα δεκάλεπτο και ξεκίνησα πάλι, έως να τα τιναξω από εξάντληση και να αράξω, σε μια στάση κάπου στο πουθενά.

Όταν ξαφνικά έφτασα, τι ξαφνικό σας ήρθε δεν το περιμένατε.

Που ήρθες ρε Νικόλα

Στο Chamonix

Τι είναι εκεί

Το Πουστροβουνι. Τι νόμιζες ότι θα μου γλυτώσεις, επιτέλους σε είδα.

Νίκο, ούτε μέχρι τα παπάρια μου δεν είδες. Με γλύτωσε η ομίχλη

[NIKANTHI]

Πάω να βρω μέρος να παρκάρω και τελικά το αφήνω στο τέλος ενός μικρού στενού που κατέληγε στον πεζόδρομο. Ένα μέτρο και έφτασα, σούπερ.

Βγήκα στο πεζόδρομο και άρχισα να τον κατηφορίζω. Κόσμος, αρκετός, μαγαζιά επί τον πλείστων με ορειβατικά είδη. Καφετέριες εστιατόρια, όλα γεμάτα. Είχε και ζεστή και είχα βγάλει σπυριά με το μπουφάν της μηχανής. Λέω να πάρω ένα παγωτό, τριάντα άτομα ουρά. Παντού τα ίδια, χεστο. Πέντε ευρώ η μικρή μπάλα… Χρυσές δουλειές κάνουν τα παγωτατζιδικα στην Ευρώπη.

Εβλεπα παντού ένα πελοριο πέτρινο σύνοικο τείχος ολόγυρα μου και Ρωτάω κάτι ορειβάτες

Το Mont Blanc πιο βουνό από όλα είναι..

Όλα είναι… Δεν φαίνεται η κορυφή έχει ομίχλη ίσως αύριο το δεις αν πας με το τελεφερίκ

Μιλάμε για έναν απίστευτης έκτασης ορεινό όγκο. Μου φάνηκε λες και βρίσκομαι στο Incepsion, του Leonardo. Στην πρώτη σκηνή του έργου που ο κόσμος σηκώνεται σούζα, έτσι ένιωθα και εγώ, ότι το βουνό σηκώθηκε σούζα και πήγαινε να με πλακώσει

Κατά τα άλλα δεν με άρεσε και ιδιαίτερα. Ήταν πολύ υποδεέστερο και από το St Moritz όπως και φυσικά από το Zermatt. Με την σύγκριση να είναι αναπόφευκτη.

Πάμε να φύγουμε γιατί έχω σχέδια για απόψε και απαιτούν χρόνο

Πέρασα τα σύνορα για Ελβετία και μετά από αρκετά χιλιόμετρα έφτασα στο πολυαγαπημένο μου Lauterbrunnen. Αρε αν έχεις ξαναπάει, φτάνεις συστημένος.

Βάζω στόχο τον καταρράκτη και εκεί που σκάει είναι το κάμπινγκ, αλλά έχω χρόνο ακόμα. Όταν είχα έρθει με την Ανθή πριν τέσσερα χρόνια είχα φάει τόσο σκάλωμα με το που τον αντίκρισα, που δεν συνέχισα τον δρόμο όπου είχε και άλλους. Μεγα λάθος για αυτό ξαναήρθα. Τότε είχα πει και γράψει στο ταξιδιωτικό ότι δεν πρόκειται να τον ξανά ανταμώσω στην ζωή μου, Μεγα λάθος ΔΎΟ. Πάμε να δούμε το μέρος από εδώ και παραπέρα. Οδηγώ σε ένα πολύ μικρό σχεδόν περιπατητικό δρομάκι. Αριστερά μου αργά και μεθοδικά χύνονται άλλοι τρεις καταρράκτες. Μέσα σε ένα σύννεφο ομίχλης συνεχίζω να οδηγώ μέχρι που σταματάω να βιώσω σε όλο του το εύρος το παραμύθι που με κυκλωνε. Γιατί αυτό το μέρος θαρρώ οτι δεν υπάγεται στην γη

Άρχισε να βρέχε δυνατά, και πάω στο κάμπινγκ, φτερωτά. Ούτε μόνιμος κάτοικος να ήμουν. Περνάω την πύλη, τσουλάω μια κλειστή αριστερή κατηφόρα και φτάνω σε ένα τεράστιο αυλιο χώρο, που από επάνω είχε τέντα. Παρκάρω το μηχανάκι δίπλα από κάτι BMW και δεν βρέχεται, άρα λιγότερο άγχος για την βροχή και την υγρασία, τελειότητα.

Και αρχινάω να ανιχνεύω το μέρος για καβατζες , ξέρετε. Ανοίγω μια πόρτα και έλαμψε το πρωσωπο μου. Είχε τραπέζια καναπέδες μέχρι και μια αιώρα είχε όπου έπαιζαν επάνω της παιδιά.

Ρωτάω, Μέχρι τη ώρα παραμένει ανοιχτή, ξέρετέ

Α δεν κλείνει καθόλου

Δώσε λεμε, όλα προγραμματίζονται στην εντέλεια. Ελέγξα για μπριζες, έχει. Μπαίνω WiFi κλειδωμένο, ρωτάω αν ξέρουν το κωδικό.

Όταν κάναμε τσεκ ιν μας το πέρασαν, δεν το θυμάμαι…

Σκατα, πως θα επικοινωνήσω με την Ανθή, αλλά και να οργανώσω τα πλάνα μου για αύριο.

Ρωτάω άλλους δεν το ήξεραν

Ε τι να κάνουμε, δεν πειράζει. Τότε σκάει μύτη ένας Ελβετός που τον είχα ρωτήσει πιο πριν

Είπα στον γιό μου για σένα και το θυμάται. Να δώσε το κινητό να στο περάσει

Αχ όνειρο ζω μην με ξυπνάτε…

Βγαίνω έξω έριχνε καρέκλες αλλά εγώ ήμουν στα στεγνά. Πάω στο φειζερ να το κουκουλοσω και χαζεύω της BMW. Εντάξει εγώ μπορεί να μην έχω adventure μηχανή, αλλά έχω το κράνος… Κάτι είναι και αυτό.

Αυτή είχαν αραβικές πινακίδες και τούς ρώτησα

Από Σαουδική Αραβία ερχόμαστε

Πόσο καιρό κάνατε

Τρείς μήνες και καταλήγουμε στην Γερμανία

Εκεί πόσο κάνει η Adventure

Πρην τέσσερα χρόνια με τριπλέτα και full extra 16000 αλλά τώρα εχουν ανεβεί και πλησιάζουν τις ευρωπαϊκές τιμές

Κάνω έρευνα φαγητού, όλα κόστιζαν όσο το φειζερ. Γκουρμέ εστιατόρια και όλη τρώγαμε μέσα. Βρίσκω μια πίτσα και ρωτάω αν μπορώ να την φάω έξω στα υπαίθρια τραπεζάκια

Δεν είναι του εστιατορίου αλλά φυσικά

20 ευρώ μια πίτσα μεσαία και με ελάχιστα υλικά. Πουστηδες αλλά θα σας το καρφώσω αλλιώς. Αφού την έτρωγα σαν σπουργίτι μπας και χορτάσω

Αλλά να τρως και να έχεις τον διάσημο καταρράκτη φάτσα μπροστά σου φωτισμένο, βλέποντας την αέρινη ροή του μέσα στο σκοτάδι…χαλάλι η πείνα ρε

Έφαγα πήγα στο σαλέ και αφού φόρτισα τα πάντα και διαδικτυοθυκα, ξεράθηκα στον ύπνο πάνω στον καναπέ.


https://youtu.be/ratzXchYEaE

[NIKANTHI]

31- 07-2021



Ξύπνησα και με ελαφριά πηδηματάκια εξαφανίστηκα. Φεύγω από το κάμπινγκ και πάω στο πάρκο κάτω από το καταρράκτη να πιω το καφέ της επιτυχίας

Ε Νίκο, Νίκο μην με αγνοείς, μιλά μου σε παρακαλώ, έλα…

Τι θες ρε Λούκυ

Είσαι επίτιμο μέλος μας ρε,σε λατρεύουμε

Αρε μικρούλη πόσα έχεις να μάθεις ακόμα

Από εκεί ψάχνοντας, στο ίντερνετ βρήκα ότι το μέρος είχε και άλλα να προσφέρει.

Πάω στο πάρκινγκ και το σκέφτομαι δέκα φορές να αφήσω το μηχανάκι δίπλα από ένα Βαν με πολωνούς. Κοιμόντουσαν μέσα και φοβήθηκα μην μου το φορτώσουν, αλλά το άφησα. Ελβετία είσαι Νίκο χαλάρωσε και ξεκινάω το περπάτημα.

Μετά από κάποια μέτρα στέκομαι κάμποση ώρα σε ένα καφέ να ανοίξουν για εισιτήριο. Περνάει κανένα μισάωρο ατάραχος εγώ, αλλά μόλις είδα μια κυρία να με προσπερνά, κατάλαβα ότι εκεί δεν είναι η είσοδος. Tragic.

Ειμαι στο Trummelbach κόβω εισητηριο και πάω. Μου λένε αρχικά ότι εδώ στα δεξιά σου στρίβοντας στο βουνό έχει δύο καταρράκτες, δεστους και μετά έλα να σε ανεβάσουμε επάνω με το ασανσέρ.

Αφού πείρα το οφθαλμολουτρο μου, μπήκα σε ένα ασανσέρ λες και έμπαινα σε ανθρακωρυχείο και ανυψώθηκα μέσα στα βράχια.

Το ταξιδιωτικό εγχειρίδιο έλεγε ότι είναι ένα μέρος όπου έβλεπες επτά υπόγειους καταρράκτες και κάποιους επίγειους, για να δούμε.

Φτάνω μέσα στο βουνό σε ένα τούνελ και το ανηφορίζω. Δεξιά ή αριστερά ανάλογα πως με καθοδηγούσε το γλιστερό πέτρινο δάπεδο, έκανε κοιλότητες το βουνό και έβλεπες το καταρράκτη. Σαν από διάφορα παράθυρα να τον έκανες μπανιστήρι. Ποίηση οι περιγραφές μου.

Άρα για μένα ένας είναι ο καταρράκτης και ανάλογα το πως κυλά, φτιάξανε το τούνελ για να τον βλέπεις από διάφορετικες οπτικές γωνίες

Ώραια ηταν, κάποια σημεία που περπατούσες έξω από το τούνελ και έβλεπες όλη την πεδιάδα από ψηλά μου άρεσαν περισσότερο.

Πρώτη φορά είδα υπόγειο καταρράκτη αναλογίστηκα, αλλά είχα ξεχάσει τελείως αυτόν στην Ισλανδία. Εκείνος είναι πολλάκις καλύτερος, δεν το συζητώ.

Να πω για εκείνον τώρα, η όλα μαζί για την Ισλανδία πιο μετα…. Εσείς τι λέτε.

Χεστο μετά στην επιστροφή, που δεν θα έχω να γράφω… τελειώνει ρε το ταξιδιωτικό μαζί με την σύμβαση εργασίας μου.

Βίντεο όμως να βάλω… Το περιμένετε ε, αλλα δεν θα βαλω


Φτάνω στους Πολωνούς ευτυχώς το φειζερ είναι εκεί. Συζητήσαμε λίγο και με προτείναν ένα μέρος να πάω. Αυτές τις ταξιδιωτικές πληροφορίες που περνώ από τον δρόμο της ασπάζομαι σαν εικονίσματα.

Θεωρώ ότι το ταξίδι είναι ζωντανό και με καλεί να το ακολουθήσω. .. Και όπου είναι εφικτό πορεύομαι μαζί του.

Φευγω και μετά από αρκετά χιλιόμετρα βλέπω στο βάθος του δρόμου έναν άλλο καταρράκτη. Προσπαθώ να τον προσεγγίσω. Ζορίζομαι λίγο αλλά πάω.

Φευγωντας κάτι μου φαίνεται περίεργο, και πως παρατηρώ. Για να φτάσω στο καταρράκτη και το κάμπινγκ που ήταν εκεί, διέσχιζα κάθετα τον αερολιμένα ενός τοπικού αεροδρομίου. Και όταν δεν είχε αεροπλάνα το περνούσες και πήγαινες για πικ νικ. Σκέφτηκα μια να απογειωθώ με το φειζερ, αλλά φοβήθηκα μην με σταυρώσουν και το άφησα.

Φτάνω στο μέρος που με προτείναν οι Πολωνοί και πάω. Περιμένει κόσμος ουρά και εγώ δεν ήξερα την τύφλα μου το τι θα αντικρύσω. Αυτές οι ότι να ναι καταστάσεις πόσο με εξιτάρουν, μάλλον γιατί είμαι και εγώ μια από δαύτες.

Πάω στην κοπέλα που κόβει τα εισιτήρια και την ρωτάω

Συγνώμη τι ακριβώς είναι αυτό το μέρος

Τι

Με πρότειναν να έρθω αλλά δεν ξέρω τι θα δω

Τι… Να έχει εκεί ενημερωτικά φυλλάδια

Όχι δεν θέλω να τα δω, θα χαλάσω την έκπληξη. Απλά πείτε μου τι θα συναντήσω στο περίπου, για να μην το χάσω…

Τι

[NIKANTHI]

Και ξεκινώ το περπάτημα χωρίς να ξερω την τύφλα μου τη θα συναντήσω. Στην αρχή περπατούσα σύριζα στην μια πλαγιά του βουνού μέσα σε μια χαράδρα, όπου την διέσχιζε ένα ποτάμι. Σαν να κρεμόμουν από το βουνό πάνω σε σκαλωσιές που είχαν τοποθέτηση για να έχουν πρόσβαση η τουρίστες.

Στρίβω από το ποτάμι και φτάνω σε ένα καταρράκτη, και από εκεί χώθηκα μέσα στο βουνό.

Περπατάω και εισχωρώ σε ένα φαράγγι που όλο συγκλίνει και με κουκουλώνει μέχρι που ο ήλιος να χάνατε μέσα στα πετρώματα του. Παρά μόνο κάποιες ηλιαχτίδες με έλουζαν θυμίζοντας μου την ύπαρξη τους

Μου θύμησε από ντοκυμαντέρ το φαράγγι της αντιλόπης που είναι στην Αμερική η της πέτρας που είναι στην Ιορδανία… Νοερά λοιπόν σαν να πήγα και εκεί…

Φεύγοντας αν δεν ήθελες να περπατήσεις την ανηφόρα πίσω έπαιρνες τρένο, μέσα στην τιμή του εισιτηρίου. Όπως κ έκανα, και από βαρεμάρα αλλά και για κάτι διαφορετικό.

Βέβαια με καθυστέρησε λίγο γιατί αρχικά με απομάκρυνε δύο στάσεις από το μηχανάκι και μετά έκανε αναστροφή για πίσω.

Αξίζει πάντως αν είστε κατά εκεί…Στο φαράγγι Aare

Με το που έφτασα στο μηχανάκι άρχισα είδη να χαμόγελο και να ευχαριστώ τους πολωνούς, γιατί με έστειλαν συν της άλλης στους πρόποδες του Grimsel Pass.

Δώσε ρε, ταξιδιάρα κάνω που με πάει πολλές φορές μόνη της… φειζερ σε αγαπώ, μόνο να παίρνεις μπρος. Είδες ρε Νίκο που ακολούθησες τους Πολωνούς, αλλιώς εδώ δεν θα ερχόσουν

Ανέβηκα το βουνό και διέσχισα ένα προς ένα τα τρία φράγματα προς την κορυφή. Έφτασα στο ξενοδοχείο θυμούμενος την Ανθή να ουρλιάζει από τον φόβο της … Που πας από εδώ, χαζεψες

Και ανέβηκα τέρμα πάνω στην λίμνη που δεν φαινόταν από την υγρασία, ευτυχώς που την είδα την προηγούμενη φορά. Έχει λίμνη ναι, έχω φωτογραφίες και είμαι σίγουρος, αμάν

Εκεί είδα μια κοπελίτσα με αυτοκίνητο να παλεύει να κρατήσει το καπέλο της από τον αέρα για να βγάλει σελφι. Εμ το instegtam έχει και αυτό της θυσίες του.

Μετά Furka pass, οκ τι να λέμε καλύτερα να παραιτούμαι κάθε μέρα. Τρίτη φορά και αυτό. Πέρασα από το ξενοδοχείο και θυμήθηκα τα λόγια της ταμίας που έκοβε εισιτήρια για τον αντικρυστο παγετώνα

Την επόμενη φορά που θα έρθεις δεν θα υπάρχει τίποτα…

Αλλά δεν πήγα να κοιτάξω, στεναχώρια θα έβγαζα.

Στην κορυφή αν ήθελα θα μπορούσα να πάω και σε άλλα γνώριμα περάσματα αλλά εγώ προτίμησα να επισκεφτώ άγνωστα.

Στο δρόμο μου επάνω πέτυχα ένα γκρουπ αντρών να πέσουν γκολφ στης Άλπεις. Από βουνοκορφή σε βουνοκορφή πηγαίναν το μπαλάκι, καλή φάση.

Πέρασα το τούνελ του διαβόλου και σταμάτησα να βάλω βενζίνη, όταν από δίπλα μου έρχονται κάτι μοτοσακι του 40. Όχι αντίκες ,αλλά σαν να τα αγόρασαν από τον Ταμτάκο. Κάκια είπα το ξέρω, γι’αυτό έχασα το καινούριο μου γαντι. Ξέχασα να το φορέσω έτσι κομμάτια που ήμουν και πάει ..

Ήμουν ο πιο διαλυμένος μοτοσικλετιστής στης Άλπεις. Δεν ξέρω πως σας φαίνεται το πρόγραμμα μου και οι μέρες του ταξιδιού εκ πρώτης άποψης. Αλλά σκεφτείτε ότι η ταχύτητες μου ήταν τραγικές, ενώ στης κατηφόρες με περνούσαν πάλι όλα τα ποδήλατα. Ένα ποδήλατο πέρασα σε κατηφόρα σε όλο το ταξίδι και με το που τον πλευρισα , είδα ότι έτρωγε κολατσιό. Αυτά τα γράφω για να δείτε πόσο κομμάτια ήμουν.

Έκανα μια στάση να φάω κάτι που είχα μαζί μου και συνέχισα. Έτσι όπως το πηγενα από την κούραση σε λίγο θα με περνούσαν και οι δρόμεις

Ο καιρός άρχισε να χαλάει, κλασικά ομίχλη και το ετοίμαζε για βροχή. Έτσι έμελλε να ανέβω το Klausen pass. Ωραίο μάχιμο και η ομίχλη το ανέδειξε ακόμα περισσότερο. Λίγα πράγματα είδα, αλλά ευτυχώς αντικρυσα τον καταρράκτη

Καταρράκτης day today … και αύριο

[NIKANTHI]

Έψαξα και βρήκα ένα κάμπινγκ πέντε αστέρων στην Ελβετία, άντε να πάω και εκεί. Σάμπως θα πληρώσω.

Μπαίνω από την πύλη με εντόπισαν αμέσως, δεν πειράζει το παράσημο το είχα είδη κατακτήσει. Η κοπέλες εκεί με ποδήλατο κυκλοφορούσαν. Τριάντα ευρώ.

Το μέρος που με έδωσαν δεν ήταν σταθερο για το φειζερ και με έδωσαν μια ξύλινη ταυλα, για σταθεροποίηση. Αλλά μετά από πολλές προσπάθειες το άφησα στην άσφαλτο και ας ήταν πιο μακριά από εμένα.

Έκανα βόλτα και εντυπωσιάστηκα, είχε κάτι σπιτάκια βγαλμένα από τον άρχοντα των δαχτυλιδιών και τα Hobbit. Ξύλινα σε σχημα βαρελιών, βαγόνια τρένων. Είχε βέβαια και κανονικά αλλά εγώ αυτά ερωτεύτηκα.

Επίσης τρελάθηκα με της σκηνές εκ Λαπωνίας που ήταν στημένες, θυμούμενος την τεράστια σκηνή που είχα πάει και με κέρασαν καφέ και σάντουιτς.

Εστησα την σκηνή, πήγα στο μάρκετ και αγόρασα ένα παγωτό να φάω. Σαλάμια κασέρια ούτε να τα πλησιάσω δεν ήθελα με το που τα έβλεπα, θα ξερνούσα.

Από το μάρκετ βγήκα από την άλλη έξοδο και μεταφέρθηκα σε μια πισίνα, τεράστιων διαστάσεων. Μέχρι και νεροτσουλήθρες στυλ waterland είχε, πέντε αστέρων είπαμε.

Ζήτησα να κάτσω σε ένα τραπέζι και ξεκουραστικά… Έκλειναν όμως και αυτή.

Πήγα στη σκηνή και ξέρετε, η μάλλον δεν ξέρετε…

Αφού ροχάλιζα ξύπνησα μούσκεμα. Το βράδυ έριξε όλο το Lauterbrunnen πάνω μου και πλημύρισα. Σηκώνομαι παίρνω όλα τα ρούχα, τον υπνόσακο και τρέχω πανικόβλητος στο υπόστεγο του καφε. Ευτυχώς τα πρόλαβα.

Παω να μπω στο καφέ ήταν κλειστά. Την γάμησα. Κάθομαι σε μια καρέκλα κουκουλώνομαι με τον υπνοσακο και έτρεμα σαν το ψάρι. Κοιμήθηκα λίγο έτσι μέχρι που ξύπνησα και πήγα κομμάτια πραγματικά να κοιμηθώ στην πλημμυρισμένη σκηνή

Κοιμήθηκα όμως βασικά, λιποθύμησα.Τώρα τι και πώς δεν θυμάμαι… What happens in the tent, stays in the tent

[NIKANTHI]

01-08-2021



Τωρα αυτό τι θεωρηται ελβετικό η σκοτσέζικο ντούς… Αχ με ξέφυγε, αλλά μιας και το έφερε η κουβέντα…. Σκοτία λοιπόν

Πέρσι στο ταξίδι που κατέληξε στην Αυστρία ξεκίνησε από την Σκοτία. Βασικά η Αυστρία ήταν έκπληξη αλλά ας τα πούμε από την αρχή.

Και πέρσι τα ίδια, Κοβιτ ανχος τέστ και όνειρα που δεν ήξερα αν θα υλοποιηθούν.

Τα κρούσματα ήταν λίγα αλλά ανεβαίναν και δεν ήξερα τι να κάνω, να παω η όχι. Όλη μέρα στης ειδήσεις και στο ίντερνετ, να αντλώ ενημέρωση. Τελικά έκλεισα και ο θεός βοηθός.

Βρήκα και αμάξι χωρίς πιστωτική κάρτα και πάμε καλά, μέχρι που με έρχεται μήνυμα ότι η Ryanair ακυρώνει την μια από της τέσσερις πτήσεις του ταξιδιού.

Και όταν πήγαινα και όταν επέστρεφα έκανα ανταπόκριση μέσω Βιέννης και μου ακύρωσαν, στην επιστροφή την πτήση από Εδιμβούργο για Βιέννη. Έκπληξη

Το ταξίδι μου είχε συνολική διάρκεια οκτώ μέρες, όσο στην Ισλανδία. Και έλεγα επτά μέρες Σκοτία και μια διανυκτέρευση αεροδρόμιο Βιέννη. Αλλά η ακύρωση το μετέτρεψε σε τέσσερις μέρες Σκοτία τέσσερις Αυστρία. Τι να κάνουμε

Ευτυχώς που είμαι χύμα τύπος και δεν είχα κλεισμένα ξενοδοχεία και διάφορα. Ευτυχώς, αλλιώς άντε βγάλε άκρη.

Όλο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ξεπατωθώ και εκεί στην οδήγηση. Έκανα όλο τον γύρο της Σκοτίας σε 72 ώρες και δέκα ώρες αφιέρωσα στο Εδιμβούργο.

Οδήγησα όλη την Route 500 και ένα κάρο χιλιόμετρα μέχρι ένα φτάσω εκεί. Βάλε και τα έξτρα,2000 χιλιόμετρα σε 72 ώρες.

Μόνο η πρώτη διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο μέχρι να πάρω το αμάξι το επόμενο πρωί. Ξηροί καρποί, μπάρες δημητριακών και πολύ βενζίνη.

Εκεί δεν ήταν Ισλανδία, εκεί νύχτωνε. Οπότε υπήρχε και πίεση…

Για να καταλάβετε το μέγεθος της πώρωσης. Όταν ήμουν κομμάτια πραγματικά και το κεφάλι μου βαρούσε κόφτες από τον πόνο για να κλείσω λίγο τα μάτια μου. Αναγκαστικά την έπεφτα κάπου στην μέση του πουθενά και ξηπνουσα μέσα στο ανχος, μην κοιμήθηκα παραπάνω καμία ωρα και δεν προλάβω…

Στην αρχή δεν τρελάθηκα, μετά σαν να με άρεσε και την έβαζα στους τοπ προορισμούς μαζί με την Ισλανδία. Αλλά μόλις πήγα Αυστρία παγιώθηκε η άποψη μου.

Κατώτερη από Άλπεις, φυσικά και Ισλανδία. Έμοιαζε με Νορβηγία αλλά σε άλλους χρωματισμούς.

Έλεγα την γυναίκα μου

Άνθη, ωραία είναι. Για να καταλάβεις μοιάζει με Ισλανδία και Νορβηγία, κατάλαβες

Ναι

Ίσως περισσότερο με Νορβηγία

Ναι

Εντωμεταξύ σε αυτά τα μέρη μόνος μου πήγα .. Και όμως με αγαπά η ζουζούνα μου.

Ισως και επειδή έχω γυρίσει όλα τα φιόρδ της Ευρώπης για αυτό δεν τρελάθηκα, ίσως. Αλλά σαν της Άλπεις δεν έχει πουθενά. Θεωρώ ότι είναι το πιο όμορφο κράτος στον κόσμο, αλλά θέλει μήνες για να το γυρίσεις. Έπειτα έρχεται η Ισλανδία, αλλά για φυσιολογικό ταξίδι έως δεκαπέντε μέρες, μπαίνει στην κορυφή. Για μένα πάντα . Το Εδιμβούργο όμως είναι απίστευτο. Ίσως και με άρεσε όσο και όλη η Σκοτία…


https://youtu.be/G2ZEff6k4Gc

[NIKANTHI]

Οδήγηση στην Σκοτία, δύσκολα και μπορεί να εξελιχθεί σε επικίνδυνη. Στην αρχή μετά το αρχικό σοκ ας πούμε ότι συνηθίζεις. Στους κυκλικούς κόμβους είναι δύσκολο να συνηθίσεις, πόσο μάλλον που δεν ξέρεις πού πας και κοιτάς συνέχεια μια τον δρόμο μια το GPS, για να προσανατολιστείς. Όταν δε είσαι και μέσα σε πόλη, με κίνηση είναι πιθανότατο το λάθος. Μια φορά σε ένα κόμβο έστριψα ευρωπαϊκά και παραλίγο. Ευτυχώς που οδηγούν με τριάντα, αλλιώς

Το πιο επικίνδυνα που βίωσα όμως ήταν άλλο. Οδηγούσα στα αριστερά σε ένα επαρχιακό δρόμο, όταν βλέπω ένα αξιοθέατο στα δεξιά μου. Στο ρεύμα δηλαδή που έρχονται προς τα επάνω μου οι οδηγοί. Στρίβω βλέπω το μέρος και πάω να φύγω από την αλάνα που λειτουργούσε σαν πάρκινγκ. Ξεχνιέμαι και πάω στην άκρη του πάρκινγκ για να βγω κοφτά στην λωρίδα μου, όπως στην Ελλάδα. Πάω να ελέγξω το ρεύμα του δρόμου για να φύγω. Αλλά έτσι δεν είχα ορατότητα και πέρασε ξυστά ένα αυτοκίνητο από δίπλα μου. Παραλίγο μετωπική. Έπρεπε να πάω από την άλλη άκρη του πάρκινγκ για να βγω στον δρόμο στρίβοντας ανοιχτά, ανάποδα δηλαδή. Τα πάντα πρέπει να τα κάνεις ανάποδα ακόμα και τα πιο υποτυπώδη. Θέλει μεγάλη προσοχή.

Εγω εκανα αυτο

434662

Ενω επρεπε να κανω αυτο

434663

Δεν μπήκα σε κανένα κάστρο, όχι ότι είχα χρόνο. Τα περισσότερα ήταν κλειστά όπως του Εδιμβούργου για το κοβιτ. Και σε άλλα πήγαινες μόνο με προκαθορισμένο ραντεβού, μέσο ίντερνετ.

Ωραία τα κάστρα εξωτερικά αλλά εντάξει μετά από ένα σημείο υπάρχει κορεσμός. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν οι τεράστιες αμμώδεις παραλίες με την ολόλευκη άμμο. Περπατουσες περπατουσες και δεν έφτανες στην θάλασσα

Πιο πολύ σε φιόρδ οδήγησα έκανα όμως και δύο ορεινά περάσματα που αξίζουν προσοχής….

Αμαν είμαι στην δουλειά και δεν έχω εύκαιρα τα βίντεο για να πω και κάτι παραπάνω, Ουπς. Άρα την υπομονή σας για Πίο μετα

Μπαμπά δεν θυμάσαι τίποτα

Ναι αγάπη μου την τύφλα μου δεν θυμάμαι

Και θα κάνουμε βιντοοοο

Ναι αγάπη μου Βιντοοοο

Ναιιιιιι

Κατά τα άλλα οδήγηση μέχρι να σβήσει ο ήλιος, κυριολεκτικά. Αυτά τα ταξίδια με αυτοκίνητο μου ταιριάζουν, γιατί κοιμάσαι και τρως όπου θες με σχετική ασφάλεια. Αλλά είναι κάπως μονόχνοτα γιατί δεν μιλάς με άνθρωπο και δεν γράφεις καλά ταξιδιοτικα…. Βέβαια το καλύτερο σε αυτά τα ταξίδια είναι ότι δεν πλημυρίζεις μέσα στην σκηνή…

[NIKANTHI]

Ξυπνάω μούσκεμα, μέσα στην σκηνή είχε άνετα μια κατσαρόλα νερό. Ο υπνόσακος μούσκεμα ευτυχώς είχα αφήσει τα υπόλοιπα πράγματα μου στην καρέκλα κάτω από το υπόστεγο. Πάω και το φειζερ στο υπόστεγο και προσπαθώ να ανασυνταχθώ λιγάκι.

Με κοιτούσαν οι Ελβετοί με απορία και εγώ τους έγνεφα με νόημα. Μετά από αρκετοί ώρα πήγα να μαζέψω την σκηνή και τον υπνόσακο. Ουτο σι άλλος ήταν μούσκεμα, ποιος ο λόγος για βιασύνη. Από εδώ και μπρος ξενοδοχείο… Από όλο αυτό το συμβάν έβγαλα το συμπέρασμα, ότι δεν το έχω με το τέντωμα της σκηνής. Και άμα βρέξει την γάμησα. Άρα θα περνώ και ένα χοντρό νάυλον μαζί μου, θα το ρίχνω πάνω από την σκηνή, and the problems solved

Βάζω μπρος και φεύγω, Αρε μηχαναρα που έχω.Μηχαναρα είχα κορμί δεν είχα. Παρέπαια και μετά από λίγα χιλιόμετρα που βρήκα βενζινάδικο, ξεράθηκα πάνω σε μια καρέκλα.

Είσαι καλά

Τι

Είσαι καλά

Ναι απλά κουρασμένος είμαι

Ένας μηχανόβιος ανησύχησε για μένα, αφού κοιμόμουν με το κεφάλι κάτω, σαν πτώμα… Πως να μην ανησυχήσει

Ο καιρός ήταν σκατα, έβρεχε είχε ομίχλη και παγωνιά. Πολλές φορές άνοιγα το κράνος να βραχώ λίγο για να ξυπνήσω

Ευτυχώς έφτασα βέβαια μέχρι να το βρω μάτωσα. Περνώ πόζα για το μηχανάκι και ξεκινώ το περπάτημα. Στους καταρράκτες του Ρήνου.

Περπατώ και ακούω ελληνικα… Αρε πατρίδα παντού βρίσκεσαι

Τι λέει πατριώτες τουρίστες

Να εγώ εδω μένω και ξεναγώ τα δύο φιλαράκια μου

Κάπου έχει νομίζω ένα σημείο που βλέπεις τους καταρράκτες από πολλή χαμηλά, νιώθοντας την αστείρευτη πίεση του νερού.

Α δεν ξέρω ..

Ρε Άγγελε που το είδαμε στην τηλεόραση αυτό

Στο που είσαι που είσαι μπαμπά

Σίγουρα

Ναιιιιιιι

Περπάτησα το όμορφο μέρος βλέποντας τους καταρράκτες που χυνόταν στο ποτάμι. Ένα κάστρο χτισμένο σε ένα βραχο, δέσποζε σε όλο το σκηνικό. Πιο μακριά είχε καφετέριες και εστιατόρια που ήταν κλειστά.

Ρώτησα κάποιους διερχόμενους, δεν ήξεραν. Κοιτάω το Google είχε και άλλα σημείο καταχωρημένο ως viewpoint και ξεκίνησα για εκεί.

Πηγαίνοντας να πάρω το μηχανάκι πος κοιτάω κάτω, τα παπούτσια μου βγάζαν σαπουνάδα. Ε τι άλλο παρανορμαλ θα μου συμβεί σε αυτό το ταξίδι…

Το μέρος που θα πήγαινα ήταν στην απέναντι πλευρά από το ποτάμι και αναγκάστηκα να κάνω τον γύρο όλης της γης για να φτάσω…

Έφτασα ρε και με το που κόβω Εισιτήριο ξέρω ότι έφτασα στο σωστό μέρος. Εισιτήρια άσκοπα δεν κόβεις στην Ελβετία.

Μπαίνω σε ένα κάστρο και βλέπω μέσα από τα πολυβολεία τους καταρράκτες από την απέναντι πλευρά. Κατεβενω επίπεδο από κάτι σκαλοπάτια και φτάνω σε μια εξέδρα ακριβώς μπροστά εκεί που σκάει ο καταρράκτης. Μιλάμε με έπιασε δέος και ανατριχίλα. Είσαι δίπλα του σχεδόν τον αγγίζεις και αυτός είναι έτοιμος να σε κατασπαράξει και να σε διαμέλιση. Αλλά ταυτόχρονα νιώθεις και την ασφάλεια, μπορώντας να απολαύσεις και να θαυμάσεις την δύναμη της φύσης.

Έχω πάει στους πιο πολύκροτους καταρράκτες της Ευρώπης όπως στην Ισλανδία. Στην Ισλανδία τους βλέπεις από απόσταση και πανοραμικα ενώ στον Ρήνο είσαι τόσο κοντά που πραγματικά το τι νιώθεις, υποσκελίζει ότι είχες βιώσει στο παρελθόν

Να σας ρωτήσω κάτι, το έχω πραγματικά απορία

Θεωρείται ότι, Οπότε θυμάμαι χαίρομαι;;;;


https://youtu.be/uuZhZkJspdc

Τι είπατε δεν σας άκουσα

[NIKANTHI]

Αφού αγόρασα μπρελόκ και κάποια άλλα σουβενίρ ξεκίνησα. Ο καιρός ήταν χάλια, όπως και εγώ. Έριχνε στραγάλια και συν της άλλης, είχα μηδενική ορατότητα στο κινητό. Για να το προστατέψω έβαλα μια ζελατίνα από πάνω, αυτή θάμπωσε και δεν διάκρινα τίποτα.

Πάω σε ένα βενζινάδικο να πάρω ανάσες και φευγωντας δεν μπορούσα να βρω το δρόμο για την εθνική. Το μυαλό μου πάλι δεν με συντρόφευε.

Είχα ανχος γιατί θα έμπαινα Γερμανία και η Γερμανοί είναι αν μη τη άλλο σχολαστική σε θέματα όπως ο κοβιτ.

Φτάνω στα σύνορα, τίποτα. Συνέχισα και βγήκε ήλιος. Σήμερα ήθελα να κάνω ένα τελευταίο πέρασμα πριν γυρίσω αύριο καρφωτά για Θεσσαλονίκη.

Τον Μελανά Δρυμό….The black forest, Ο Β500 Road. Είναι πασίγνωστος παγκόσμιος και ίσως ο πιο διάσημος δρόμος της Γερμανίας. Όλα τα εκδρομικά site στο διαδίκτυο τον έχουν ως μια από της καλύτερες διαδρομές στην Ευρώπη. Από όσους γράφουν μόνο αυτός με είχε απομείνει και έπρεπε να τον οδηγήσω…

Ωραίος…,Αλλα. Πολλή γρήγορος σαν να οδηγάς σε πιστα φόρμουλα ενα...Αλλα. Ασφαλτος αψεγάδιαστη…Αλλά. Είναι όλος μέσα σε ένα δάσος και μόνο δέντρα βλέπεις. Ούτε ένα άνοιγμα ούτε ένα σημείο με θέα, τίποτα. Μόνο δρόμος βουνό και δέντρα, τίποτα άλλο.

Αφού δεν εβγαλα ούτε ένα βίντεο, από το μέρος. Τι να βγάλω δάσος και δέντρα, σιγά τετοια είδα χιλιάδες…

Ξαναπήγα Γαλλία από άλλη είσοδο μιας και είχα κλείσει διανυκτέρευση στο Colmar. Που χαρακτηρίζεται ως η πιο όμορφη μεσαιωνική κωμόπολη της Ευρώπης. Τελευταίο μου τουριστικό βράδυ, ας το απολαύσουμε λοιπόν.

Βρίσκω ξενοδοχείο στο ίντερνετ αλλά επειδή φοβάμαι να κάνω προπληρωμές τους παίρνω τηλέφωνο.

Ναι είδα ότι έχετε δωμάτιο στο booking, επειδή δεν έχω κάρτα μπορώ να το κλείσω τηλεφωνικά

No English only France

Άντε βγάλε συνεννόηση τώρα.

Παίρνω άλλο… τα ίδια. Τελικά με πολύ υπομονή βρήκα ένα Ibis κοντά στο κέντρο.

Με πολλή αγανάκτηση και περισσότερα βρισίδια το βρήκα. Πάω στην ρεσεψιόν.

Ναι έκλεισα δωμάτιο, τηλεφωνικά

Α δεν γνωρίζω κάτι

Πριν δέκα λεπτά μίλησα με μια κοπέλα

Μα εγώ είμαι συνέχεια στην ρεσεψιόν. Ξέρεις πως την λένε

Άρχισα να τρέμω από τα νεύρα μου.

Όχι. Να δείτε εδώ που τηλεφώνησα και την διάρκεια κλήσης

Οκ… Φυσικά, να σε πάμε στο δωμάτιο

Μάλλον είχαν εκπτώσεις μέσο ίντερνετ και θέλαν να πάρουν περισσότερα λεφτά. Βάζω το μηχανάκι στο υπόγειο γκαράζ και πάω στο δωμάτιο. Που ήταν σαν κουκέτα πλοίου… Αφού πάνω από το κρεβάτι μου είχε σφηνομενο και ένα ακόμα κρεβάτι. Ενώ η τουαλέτα ήταν σαν φέρετρο.

Αλλάζω και ξεκινώ για εξερεύνηση. Ρωτάω κάτι περαστικούς προς τα πού θα κινηθώ για το κέντρο μου λένε δεξιά. Κοιτάζω το χάρτη είναι αριστερά, ωραίος.

Προσεγγίζω το κέντρο και αρχικά κατηφορίζω πλακόστρωτα σοκάκια ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής. Περνάω από κάτι πλατείες που κάνουν την εμφάνιση τους δειλά δειλά τα πρώτα εστιατόρια και καφέ. Ο κόσμος πληθαίνει ενώ εμφανίζονται τα πρώτα κανάλια με νερό. Όλα προσεγμένα και διατηρημένα στην εντέλεια. Ήταν απόγευμα και έκανα έρευνα που μπορούσα πιο μετά να φάω. Τα περισσότερα εστιατόρια δούλευαν με προκρατήσεις και ήταν άδεια.

Να κάτσω

Όχι δυστυχώς

Συνέχισα και τότε έφτασα στην μικρή Βενετία της Γαλλίας. Αντίκρυσα Κανάλια στολισμένα με ημικυκλικά παρτέρια γεμάτα λουλούδια όλον τον χρωμάτων. Γόνδολες με γονδολιέρηδές φοροντας παραδοσιακές στολές έπλεαν γεμάτοι τουρίστες, ενώ κάποιοι άλλη περίμεναν υπομονετικά τους δικούς τους καλεσμένους. Τα τριγύρω κτήρια γεμάτα από ζωγραφιές με απεικονίσεις πουλιών λουλουδιών, ενώ μια ρομαντική μουσική να πλανιεται στον ορίζοντα από πλανόδιους μουσικούς. Ζωγράφοι να κάνουν πορτρέτα, Πάπιες να κολυμπούν ανέμελες στα ήρεμα νερά και ο κόσμος να κάθεται στα γραφικά καφέ, αυτού του πλωτού μεσαιωνικού χωριού. Πανέμορφα… Φυσικά πανέμορφα και στο καλόπιαναν.

Έκανα και άλλη γύρα ψάχνοντας εστιατόριο αλλά φυσικά να είναι και κάπως γραφικά. Όλα ρεζερβέ και μισογεμάτα. Βρήκα ένα που είχε πινακίδα δεν κάνουμε προκρατήσεις και ήταν γεμάτο με δέκα άτομα όρθια σε σειρά αναμονής. Τώρα ποιοι δούλευαν επιχειρηματικά πιο σωστά δεν ξέρω, εσείς τι λέτε.

Δεύτερο επιχειρηματικό τιπς… Αν ανοίξετε εστιατόριο εκει, καλύτερα χωρίς προκρατήσεις. Αλλά με λιγότερα λεφτά, παγωτατζιδικο. Μιλάμε πολλή Χρήμα..

IBAN

GBWT DEGF 3245 4684 4378 35

Για περισσότερες πληροφορίες μόνο με dollar’s, το τζάμπα πέθανε…

[NIKANTHI]

Περιμένω στην ουρά και μόλις άδειασε τραπέζι που με χωράει… Έκατσα. Μιλάμε τα τραπέζια κολιττα, ο ένας πάνω στον άλλον, μια οχλαγωγία μια βοη. Η σερβιτόροι να κάνουν επιδείξεις ενόργανης γυμναστικής για να χωρέσουν ανάμεσα από τα τραπέζια και μόλις έφευγε ένας, άμεση αντικατάσταση. Που να πας τουαλέτα εκεί, στα μάζεψαν όλα και ο λογαριασμός στην κάρτα…Την άλλη φορά μόνο με Pampers.

Ένιωθα ότι ήμουν σε κριτικό γάμο, μόνο η λύρα έλειπε. Αχ και ο Πέτρος του Σασμου, τι κρίμα. Χάθηκε τόσο άδικα από μια παρεξήγηση. Γιατί δώσανε ψεύτικο άλλοθι, θεέ μου γιατί. Αχ καπετάνισσά αχ, είσαι για πολλά σκαμπίλια.

Ξέφυγε το πράγμα, καλά επανέρχομαι. Κυρία Παγώνη εδώ δεν έχει κοβιτ. Έχει Dollar’s, Πίος τον γαμαει τον κοβιτ…,(Αν το διάβαζεται και σας στεναχωρούν αυτά γιατί αφορούν θέματα υγείας, σας ζητώ συγγνώμη. Αλλά αυτά έβλεπα αυτά βίωνα αυτά σκεφτόμουν και αυτά γράφω. Λάθος, σωστά αυτά που βίωσα εκφράζω σε αυτό το ταξιδιωτικό. Συνεστηματα, αλλά και σκέψεις… ορθές η λανθασμένες, αλλά δικές μου.

Και πάλι σας ζητώ συγγνώμη αν σας στεναχωρώ)

Παραγγέλνω στην τύχη, είχε μενού και στα αγγλικά αλλά δεν κατάλαβα πάλι τίποτα. Έρχεται το φαγητό, δεν κατάλαβα τι ήταν, αλλά ευτυχώς ήταν νόστιμο.

Ο σερβιτόρος επέβλεπε σαν γύπας. Μόλις σήκωσα το χέρι για να πληρώσω, σε πέντε δευτερόλεπτα πλήρωσα. Κάποιοι τουρίστες χειροκροτούσαν χαρούμενη που έφευγα και μόλις σήκωσα το ποδάρι, το τραπέζι καλύφθηκε. Είναι πολλά τα dollar’s και ο μόνος μας εχθρός, ο χρόνος. Αφού οι ανταγωνιστές μας είναι προκρατημενοι και άδειοι…

Ξαναπάω στης γόνδολες, χτυπάω ένα παγωτό και περιφέρομαι ακόμα πιο μακριά στο κανάλι. Από εδώ και πέρα ο κόσμος είναι πιο περιορισμένος όπως και τα μαγαζιά. Είχε βέβαια αλλά πιο ήσυχα, πιο ρομαντικά. Αν πάτε με παρέα εκεί να απολαύσετε την μικρή Βενετία και αν, περάσετε καλά…

ΙΒΑΝ

GGET WYGK 4765 9758 2534 36

Περίμενα να νυχτώσει να δω το μέρος φωτισμένο, όχι και τρέλα πραγματα. Χαμηλός φωτισμός λες και ζουσες σε περασμένους αιώνες. Και πήγα στο ξενοδοχείο


Καλό σας βράδυ…



https://www.youtube.com/watch?v=vkKB6UbZlX8

[NIKANTHI]

02-08-2022



Ξύπνησα και ετοιμάστηκα ψυχολογικά για την μεγάλη επιστροφή. Μετά από πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και αφού μου το έχουν φορέσει πολλές φορές με τα διόδια, θεωρώ ότι έμαθα. Ο πιο φτηνός τρόπος για να διασχίσεις κάθετα την Ευρώπη είναι μέσω Ελβετίας. Πληρώνεις 40 ευρώ για ένα χρόνο, μπαίνεις βόρεια του Μιλάνου και βγαίνεις κεντρική Γαλλία. Έχεις και φτηνότερα καύσιμα σε σχέση με τους πουστηδες Ιταλούς. Φθηνότερα από αυτά που βάζεις μόνος σου, γιατί σε αυτά που στο βάζουν… Άστο.

Άρα από εκεί οδευω για τα σύνορα με Ελβετία και καλό μου ταξίδι. Καλά γινόταν κοσμοπλημμύρα, στην εθνικοί οδό. Χιλιάδες αυτοκίνητα μποτιλιάρισμενα όχι από τον έλεγχο για κοβιτ αλλά από τον όγκο τούς. Που να τους ελενξεις αυτούς, και πέρασα αέρα στην χώρα.

Διασχίζοντας περιφερειακά την Ελβετία καταλάβενεις ότι δεν είναι όλη αγροσπιτα λιβάδια και αγελάδες, αλλά κονονικη χώρα με της μεγαλουπόλεις της με ότι συνεπάγεται. Όλο τον πολυβοω τρόπο ζωής . Όλοι στην Ελβετία δεν ζούν μέσα στα παραμύθια αλλά σε κανονικές πόλης που δουλεύουν και μοχθούν στην καθημερινή τους βιοπάλη για να επιβιώσουν.

Αγναντεψα αμφιθεατρικά της λίμνες της Ελβετίας, και θυμήθηκα την λίμνη της Αυστρίας. Όχι αυτήν στο κάμπινγκ που έμεινα, την Zell Am See από το περσινό μου ταξίδι.

Μην στεναχωριέστε δεν πρόκειται να μακρηγορήσω πολλη, απλά θα πάμε μέχρι το 2015 έξι χρονακια πίσω. Επί Τσίπρα τότε με το δημοψήφισμα, θυμάστε. Τότε εγώ είχα επιστρέφει από Νορβηγία και η Ανθή είχε έρθει με το αεροπλάνο Μόναχο. Τοτε η πρώτη μας από κοινού εκδρομή ήταν αρχικά στην λίμνη και μετά στο Globcnoker. Φτάνουμε λίμνη και δεν μπορέσαμε να την προσεγγίσουμε γιατί είχε ποδηλατικό αγώνα. Άρα πήγα πέρσι μόνος μου για την ρεβάνς, έστω και μόνος.

Φτάνω στην λίμνη και να μην μπορώ να την προσεγγίσω γιατί όλη ήταν κλεισμένη από της παραλίμνιες έπαυλης και της αυλές τους. Έκανα πόσα χιλιόμετρα για να βρω ένα ελάχιστο άνοιγμα να την δω, που τελικά την είδα. Έλεος. Οκ θα μπορούσα να πάω από το παραλίμνιο πεζόδρομο που φαντάζομαι ότι έχει αλλά επειδή ήμουν με αυτοκίνητο, άντε βρες και πάρκαρε τώρα.

Η Ανθή τότε τα είχε τινάξει Μοναχο Globcnoker και πάλι πίσω, αρα αρκεστήκαμε σε πιο κοντινές εξωτμησεις. Οπότε το περσινό μου ταξίδι είχε σαν στόχο να καλύψει αυτό το γεωγραφικό κενό από την Βιέννη μέχρι την Ιταλία που είχα αμελήσει. 2000 χιλιόμετρα σε τέσσερις μέρες.

Ένα άλλο ξενερωμα που είχα φάει τότε είχαν που πήγα σε ένα διάσημο Panoramic Strase. Πληρωσα εικοσάρικο ανέβηκα επάνω και δεν είδα τίποτα από την ομίχλη. Αλλά τουλάχιστον το έκανα παρότι δεν το είδα…

Άς αφήσουμε τον Panoramic Strase που δεν το είδαμε και σε ας πάμε στης Panoramic λίμνες της Ελβετίας που της βλέπουμε.

Κούραση μεγάλη και στάσεις για αναπνοές απαραίτητες. Μπήκα Ιταλία Αερααααααα όπως το 1940. Είδα στον δρόμο ένα φορτηγό να έχει χτυπήσει στο προστατευτικό τείχος που έχουν για την ηχορύπανση και να έχει λιώσει πραγματικά. Ενώ όλος ο τόπος να μυρίζει καμένο πλαστικό και μέταλο.

Σε ένα σταου ( μποτιλιάρισμα) πέρασα ανάμεσα από τα αμάξια και μια τύπισσα μέσα από ένα Βαν με κόλλησε ένα αυτοκόλλητο στον καθρέφτη από το μηχανάκι. Φυσικά και το κράτησα, ως αξία ανεκτίμητη.

Αύριο είχε καράβι από Βενετία Ηγουμενίτσα και το σκεφτόμουν, αλλά φοβόμουν το ραπίντ τέστ αν βγεί θετικο. Μετά καραντίνα και ο θεός μαζί μας. Άστο θα γυρίσω οδικός.

Βρίσκω στο ίντερνετ φτηνά δωμάτια για Βενετία, γουστάρω ρε. Από την μικρή Βενετία στην κανονική.

[NIKANTHI]

Φτάνω στα προάστια και προσεγγίζω το κέντρο. Περνάω από μια πολλή στενή λωρίδα γης ανάμεσα στην θάλασσα και πλησιάζω. Το κινητό με καθοδηγούσε και εγώ από πίσω του. Όταν με λέει να πάω από ένα δρόμο που δεν υπάρχει. Προσπαθώ να το βρω με οδήγησε μέσα από κάτι γκαράζ αυτοκινήτων που κατέληγαν σε αδιέξοδο. Ξανά προσπαθώ με στέλνει πάλι πίσω από την στενή λωρίδα γης να κάνω αναστροφή και με ξανά στέλνει στην μάντρα.

Ρωτάω

Α δεν έχει δρόμο με καραβάκι πας

Τι σίγουρα

Ναι εκεί μένω

Σκατα την φάγαμε. Τι μαθαίνει κανείς στα γεράματα. Είσαι σίγουρος

Ναι...Εχει εδώ ένα ελεύθερο πάρκινγκ για το μηχανάκι… Κοιτάω μια αλάνα με πέντε μηχανές. Η το πολυόροφα πίσω σου

Είσαι σίγουρος ότι δεν έχει δρόμο…

Δηλαδή θα έπρεπε να πάω στο πάρκινγκ από εκεί να περπατήσω μια ώρα για το ξενοδοχείο και αύριο να ξαναγυρίσω στο πάρκινγκ και να πάω οδικός Θεσσαλονίκη. Μεγάλο τράβηγμα ρε νικο το σκέφτομαι , θα πάω. Φτάνω στο πάρκινγκ 30 ευρώ, χαλάλι. Και να μην ανοίγει η μπάρα για να εισέλθω. Δοκιμάζω, τίποτα κακός οιωνός. Κοιτάζω το πάρκινγκ ούτε φύλακας ούτε τίποτα, δεν το έλεγες και ασφαλές για να αφήσω τα πράγματα. Χεστο πάμε να φύγουμε…

Αποπροσανατολίζομαι έτσι όπως ήμουν ζαλισμενος και πάω ανάποδα σε μονόδρομο, ενώ από την στροφή έμπαινε αμάξι… Παραλίγο ευτυχώς που πάω σαν κότα.

Πάμε να οδηγήσουμε μέχρι όσο πάει και Βενετία, θα έρθω οικογενειακός.

Ο καιρός άρχισε να σφίγγει, έβγαλε δυνατό αέρα και μαύρισε ο τόπος. Στο βάθος έπεφταν αστραπές βροντές και όλο με πλησίαζαν. Ενώ τα σύννεφα στον ουρανό σχημάτιζαν ομόκεντρους κύκλους. Όπως βλέπεις στη τηλεόραση, φοβήθηκα. Τυφώνας ερχόταν κατά επάνω μου. Αρχινάω να γκαζώνω το φειζερ μέχρι το πλησιέστερο βενζινάδικο, να βρω ασφάλεια. Κοιτούσα τον ουρανό και όλο πλησίαζε το χάος, όλο πιο γρήγορα και εγώ. Ενώ οι ριπές του ανέμου, με τράνταζαν, ευχόμουν πραγματικά η πορεία του δρόμου μην με οδήγηση προς το μάτι αυτού του ιπτάμενος τέρατος… Συγκλονιστική εμπειρία.

Βρίσκω βενζινάδικο, καβατζονω το φειζερ και περιμένω. Πολλοί και με αυτοκίνητα είχαν σταθμεύσει βλέποντας τον καιρό. Μπαίνω ίντερνετ, όλα ήταν κόκκινα. Κίνδυνος ακραία καιρικά φαινόμενα προσοχή…

Μιλαω με την Ανθή


Έπεσα σε τυφώνα, μην φοβάσαι εδώ θα μείνω.

Τι… Πρόσεχε… Ναι κάτσε εκεί…

Της έστειλα φωτογραφίες, χάζεψε.


https://youtu.be/_nWbHbxmiBI

Τελικά με προσπέρασε, ευτυχώς. Αλλά μιλάμε για εμπειρία ζωής

Πήγα πήρα κάτι πίτσες της κακιάς ωρας και απλώνοντας τα πόδια μου σε μια καρέκλα, σε μια άλλη αποκοιμήθηκα. Ουτο σι άλλος Τιτιβίσματα χωρις υπνο σε βενζινάδικο δεν νοούνται

[NIKANTHI]

03-08-2021



Κοιμόμουν μια ώρα, ξηπνουσα μισή ώρα. Ξανά κοιμόμουν, ξανά ξηπνουσα… Ταλαιπωρία.

Αφού άρχισε να ξημερώνει, ξεκίνησα. Στάσεις όταν άρχισα να σβήνω και οδήγηση για όσο πιο μακριά γίνεται…

Νίκο ξέρουμε ότι είσαι κομμάτια, μας τα έπρηξες.

Και τι να κάνω ρε παιδιά έχω αστείρευτη θέληση να ταξιδέψω…

Ε πες μας τότε για την αστηρευτη σου θέληση να ταξιδέψεις στην Σκοτία

Πιο το γύρω της Σκοτίας σε 60 ώρες, σιγουριά…

Ε πιο ενδιαφέρον θα είναι από αυτό

Οκ λοιπόν, ας ξεκινήσουμε, αφού το ζητά ο οργανισμός σας

[NIKANTHI]

25-08-2020



Φεύγω με μεσημεριανή πτήση μέσο Βιέννης, πάω στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης ερημιά. Στο αεροπλάνο είμαι μόνος σε όλη την σειρά καθυσματον, μιας και το αεροπλάνο ζήτημα να είχε 20% πληρότητα.

Φτάνω Βιέννη λες και έχει πέσει πυρηνική βόμβα, τίποτα. Είχα πολλές ώρες αναμονής μέχρι να πετάξω για Εδιμβούργο, άντε να δούμε πως θα σκοτώσουμε τον χρόνο μας. Αυτό είναι άλλωστε και το μεγαλύτερο τίμημα για της φτηνές πτήσεις του εξωτερικού. Αν θες να φτάσεις γρήγορα πλήρωσε δίπλα λεφτά, αν θες να πας οικονομικά, περίμενε εφτά ώρες στο αεροδρόμιο.

Άκουσα λίγο τον ΠΑΟΚ που επεζε ευροπαικο παιχνίδι, πέρασε η ώρα. Επιβιβάζομαι το αεροπλάνο είχε περισσότερους επιβάτες αλλά και πάλι θεωρούταν άδειο.

Τοτε τα υγειονομικά πρωτοκολλά δεν σε υποχρέωναν για ραπίντ τέστ στην είσοδο της χώρας. Αλλά δειγματοληπτικά εξέταζαν κάποιους στο αεροδρόμιο και ανάλογος έπρατταν. Έπρεπε επίσης να δηλώσεις όλες της διανυκτερεύσεις σου, για να σε βρουν. Εγώ δεν είχα φυσικά διανυκτέρευσης κλεισμένες εκτός από την πρώτη σε ξενοδοχείο του αεροδρομίου, και έγραψα στο κουτουρου…

Προσγειωνόμαστε και σαν το λωποδύτη περιμένω να αδειάσει το αεροπλάνο και να βγω τελευταίος…. Ε θα ελενξουν θα χορτάσουν και θα περάσω κύριος, έλεγα…

Μπαίνω στην φυσούνα ακολουθώ το διάδρομο και φτάνω σε μια τεράστια ουρά από ταξιδιώτες. Με ταινίες κάναν τους κλασικούς διαδρόμους για να τους κατευθύνουν, και εσύ περίμενες από πίσω.

Φτάνω μπροστά σε ένα κουβούκλιο λες και έβγαζα εισιτήρια στο σταθμό τον τρένον.

Με ρωτάει μια κοπέλα τι θέλω εκεί…

Διακοπές road trip

Που θα μείνεις

Κάμπινγκ

Που

Highland’s

Με ρωτούσε και άλλα περίεργα αλλά δεν κατάλαβα, έχουν και αυτή την προφορά

What… Road trip Highland’s

Ok Go…

Παει και αυτό…

Ζορίζομαι λίγο αλλά βρίσκω το ξενοδοχείο και πάω ρεσεψιόν

Ναι έχω κάνει κράτηση

Ναι σε περιμέναμε. Αύριο το πρωινό σερβίρεται από της εφτά, αλλά δυστυχώς δεν έχει μπουφέ λόγο κοβιτ .Πάρε και την κάρτα για το κλειδί. Δυστυχώς αν πεινάς μόνο για καμία πίτσα, αν θες

Όχι Να σε πληρώσω

Tomorrow, no stress mate. No stress no hard feelings

Πάω δωμάτιο, είναι σπέσιαλ. Χτυπάω και τους ξηρούς καρπούς και καληνύχτα. Αλλά λόγω της υπερέντασης δεν κοιμήθηκα πολύ καλά.

[NIKANTHI]

26-08-2020



Ξύπνησα, πήρα το κονσερβοποιημένο αλακαρτ πρωινό και έκατσα να το απολαύσω.

Πλήρωσα και ξεκίνησα με τα πόδια για το αυτοκίνητο. Ήταν η πιο απομακρυσμένη και δυσκολοβρετη εταιρεία από όλες. Ούτε πινακίδες δεν είχε ούτε τίποτα, αλλά την βρήκα.

Είναι μια κυρία, περίμενε λέει να τα πούμε έξω…

Πάμε στο αμάξι. Τα κλειδιά είναι αυτά, το συμβόλαιο. Με κάρτα θα πληρώσεις.

Ναι

Βγάζει το POS πληρώνω και την εγγύησή, μιας και δεν έχω πιστωτική κάρτα. Το αμάξι έχει αυτά τα χτυπήματα αλλά αφού έχεις all inclusive ασφάλεια, δεν σε νοιάζει. Απορίες

Όχι

Περίμενε να τα απολυμάνω όλα μπροστά σου και έφυγες ..

Έφυγα αλλά όταν έκατσα ανάποδα χέστηκα…

Περίεργος όμως δεν με ξένισε καθόλου. Βάζω πρώτη και έφυγα χωρίς να έχω καμία δυσκολία στο χειροκίνητο σασμάν

Δυσκολία έχω με τον χρόνο.

60 00 00

59 59 59

59 59 58

Ωχ δεν θα προλάβουμε… Μαλακισμενη Ryanair δεν θα μου χαλάσεις το ταξίδι, θα προλάβω…

Φυσικά μπορούσατε να μεταβώ καρφωτά στην Route 500 , αλλά εγώ ήθελα να πάω από την πιο όμορφη διαδρομή. Την πιο στενή και μακρινη , αλλά και χρονοβόρα. Εδώ ο κόσμος καίγεται, ξέρετε…

Πήγα προς Γλασκώβη και από εκεί μέσω του Fort William πήγα στην λίμνη του Lock Ness, ρομάντζαδα ρε.

Δεν θυμάμαι τίποτα ευτυχώς που υπάρχει το χρονολόγιο του Google maps.

Το Fort William πολύ κοσμοπολίτικο με ακριβές έπαυλης να κρέμονται πάνω στην κοίτη του ποταμού. Όπως φυσικά και η λίμνη του Lock Ness. Αρε και να είχα ένα Ness τώρα αλλά που, μόνο καραβίσιο. Ούτε Ness ούτε το τέρας, πάμε να φύγουμε.

Είδα κάτι περίεργα φωτάκια στο ταμπλό του αυτοκινήτου, Αγχώθηκα. Μη χαλάσει το αμάξι και τρέχουμε. Τους περνώ τηλέφωνο… Με βγαίνει ηχογραφημένο μήνυμα, περιμένω πέντε λεπτά. Όταν

Yes

Hi problems with the car

Oh i am sorry. One moment

Το ένα λεπτό έγινε πέντε και το έκλισα. Αφού με γράφουν αυτή και εγώ μπορώ.

Χάζεψα μια γέφυρα νομίζοντας ότι είμαι στην Νεράιδα της Κοζάνης, πραγματικά ίδια

Μέσα σε βροχή και μια απαλή ομίχλη τεμαχίζω συντροφιά με το δρόμο, διαγώνια ένα άδενδρο βουνό και να λέω, αμάξι έχω ρε βρε δεν πάει και να χιονίσει

Ανηφορίζω και περνάω από το Urguhart Castle. Περνάω από τα ταμεία μπροστά και παρκάρω στο βάθος της αλάνας. Με φωνάζει ο φύλακας να πάω προς αυτόν, κλείσαμε.

Εχει κάποιο μέρος που μπορώ να δω το κάστρο.

Έχει κλείσει, αύριο.

Βρε από εδώ να το δω, τώρα

Α… εκεί που είσαι, τριάντα μέτρα δεξιά.

Οκ

Ε… Δεξιά όχι αριστερά. Σκόρδο όχι κρεμμύδι

Οκ… Καμία φορά μπερδεύομαι, εσείς

Το είδα, ωραίο ήταν. Όπως φανταζόσουν ότι θα είναι. Πάνω στο ποτάμι, με τον πυργίσκο του και τα καταπράσινα βουνά να απλώνονται τριγύρω

Clock is ticking…πάμε να φύγουμε. Προσπερνάω το Ινβερνές και ξεκινάω ουσιαστικά την διάσημη διαδρομή Route 500. Η λεγόμενη Route 66 της Ευρώπης. Στην αρχή δεν τρελάθηκα, γιατί δεν ήταν παραλιακή διαδρομή, αλλά πιο χωμένη στην ενδοχώρα.

Βλέπω στο δρόμο κάστρο και πάω. Στρίβω δεξιά σε ένα τοπικού χαρακτήρα δρομάκι μέσα στο δάσος, με της φυλλωσιές να σκεπάζουν τον ουρανό. Περνάω την πύλη και φτάνω Στο Dunrobin Castle & Gardens. Μα που βρίσκομαι στης Βερσαλλίες τέτοιας αρχιτεκτονικής ήταν κυριλέ, οχι για όποιον και όποιον από βασιλιά και πάνω. Ενώ και οι κήποι ήταν Βερσαλλίες νοοτροπίας, τι μισές δουλειές θα κάνουμε. Σχημάτιζαν διαδρόμους σαν μικρούς λαβύρινθους για να τους πορευτείς.

Φεύγω συνεχίζω βόρεια και αρχινάει να νυχτώνει. Σκατα μα είναι εννιά και, ήλπιζα ότι θα νυχτώνει πιο αργα. Σκατα.

Οκ το να οδηγήσω νύχτα, είναι μεγάλη βλακεία γιατί δεν θα δω τίποτα. Κάτσε να βρούμε θάλασσα να κοιμηθώ…

Μπουρδουκλώθηκα πάλι, το κινητό με έλεγε δεξιά εγώ πήγαινα αριστερά… Μπερδεύομαι καμία φορά, εσείς. Χάθηκα σε ένα χωριό μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Βρίσκω ένα αδιέξοδο δρομάκι να αράξω, δεν με άρεσε… Δεν είχε θάλασσα.

Πάω αλλού, κατηφορίζω τέρμα κάτω ένα δρόμο και φτάνω θάλασσα. Περιφέρομαι λίγο να βρω καβαντζα και μόλις την βρήκα, άραξα…

Έφαγα κάτι λίγο και ακούγοντας σκωτσέζικους σταθμούς στο ράδιο, κοιμήθηκα…

434718

[NIKANTHI]

27-08-2020



Ξυπνάω πέντε το πρωί, πόση ώρα έχω…

42 25 34

42 25 33

Καλά είναι ξεκουράστηκα, πάμε να φύγουμε…

Οδηγάω προς το John O Groat’s. Το τοπίο έχει αλλάξει αισθητά. Δεν έχει υψίπεδα είναι μια απέραντη έκταση παράλληλη με τον ορίζοντα, ενώ ο δρόμος την ακόλουθη πιστά…. Μου θυμίζει έντονα τα τελευταία χιλιόμετρα για το Nordkapp με μόνη διαφορά, τους χρωματισμούς του εδάφους.

Μέχρι που έφτασα παρκάρω στο πάρκινγκ, μόνος. Είχε διάφορα μαγαζιά με σουβενίρ και μπιραρίες φυσικά ήταν κλειστά. Ήταν δεν ήταν έξι και μισή το πρωί…

Πάω στης πολύχρωμες αποθήκες και βγάζω σελφι στο μνημείο αλλά και στην πινακίδα που σηματοδοτεί το τέλος του νησιού.

Πάω στο πάρκινγκ και βάζω προορισμό για John O Groat’s, με βγάζει ότι έφτασες. Τι έπαθες αυτό κόλλησε, ξαναβάζω τα ίδια. Και πως κοιτάω εγώ νόμιζα ότι στον χάρτη ήμουν στο Isle Of Skye σε όλη μου την διαδρομή, Και νομίζοντας ότι είμαι εκεί έβαζα να με πάει στο John O Groat’s…. Τι να λέμε τώρα, εσάς σας συμβενουν αυτά.

Έφυγα από εκεί και πήγα ακόμα πιο στην άκρη του νησιού σε ένα φάρο. Φτάνω από ένα αγροτικό δρόμο, με ανηφόρες και στροφές χωρίς την παραμικρή ορατότητα. Οδηγώντας ανάποδα, άλλαζα ταχύτητες με το αριστερό και κρατούσα το κινητό με το δεξί μαζί με το τιμόνι… Μιλάμε οδηγούσα πιο άνετα και από Σκωτσέζος, αλλά στην οδική συμπεριφορά… Άστο.

Επίσης ένα ενδιαφέρον ταξιδιοτικο tips είναι ότι στους απομακρυσμένους δρόμους της Σκωτίας χωράει μόνο ένα αμάξι, τίποτα άλλο. Ούτε μηχανή ούτε ποδήλατο μόνο ένα αμάξι τίποτα άλλο. Βέβαια ανά ταχτικά διαστήματα ο δρόμος κάνει ένα πλάτωμα, ο ένας να σταματήσει και ο άλλος να προχωρήσει.

Και όταν ανταμώνουν αντικρυστά δύο αμάξια ο πιο γενναίος περνάει και ο πιο δειλός σταματάει. Της δύο πρώτες μέρες εγώ ήμουν ο δειλός, τη Τρίτη τους πετούσα μέσα στα χωράφια. CHICKEN παίζαμε και όποιος βγει νικητής…

Περπάτησα λίγο στον Duncansby Head Lighthouse που ήταν γεμάτος γλαροπούλια. Ενώ έφτασα σε ένα σημείο που έβλεπες όλη την ακτογραμμή της Σκωτίας. Σαν να ήμουν στους Cliff’s Of Moyer’s, όχι της Ιρλανδίας αλλά της Σκωτίας.

Καθώς γυρνάω πίσω από τους αγροτοδρομους να πω ότι σκεφτόμουν έντονα να πάω Ιρλανδία με την αλλαγή του εισιτηρίου και να γυρίσω από εκεί Θεσσαλονίκη. Να μην πάω Αυστρία δηλαδή. Αλλά δεν βρήκα εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτου με χρεωστική κάρτα και δεν το ρίσκαρα, να πάω στα τυφλά στο νησί. Τζάμπα έξοδα θα έκανα και Αυστρία, κάτι θα βρω να κάνω

Φεύγω και πιάνω τέρμα παραλιακό δρόμο. Με πολλή κλειστές διαδρομές και αν ερχόταν αμάξι ο ένας, στην θάλασσα. Ο δρόμος βέβαια παρεκληνε και προς την ενδοχώρα μέχρι να ξαναβρώ κύμα

Είδα της απίστευτης ομορφιάς άσπρες παραλίες. Είχα δει και στην Νορβηγία κάποιες αλλά εδώ ήταν παντού.

Κάποια στιγμή φτάνω σε μια λιμνοθάλασσα που την διασχίζει μια πολύ στενή λωρίδα γης. Ήμουν στο Tongue viewpoint. Είχε βότσαλα στην άκρη του δρόμου και αν ήθελες έκανες το κλασικό Πυργάκη, για να σου φέρει καλή τύχη. Βέβαια τα βότσαλα επεκτεινόταν σε όλη την παραλία, μιας και το νερό λόγο της άμπωτης είχαν τραβηχτεί βαθιά μέσα στον ορίζοντα.

Ήταν ενας πατέρας εκεί και έπαιζε με τους δύο γιους του και σκέφτηκα ότι κάποτε, αυτά τα ταξίδια θα τα κάνουμε όλη μαζί οικογενειακός. Βέβαια όχι σε τέτοιους ρυθμούς, γιατί αυτούς τους ρυθμούς ούτε εγώ δεν μπορώ να τους ακολουθήσω. Αλλά η θέληση μου να δω με παρακινεί

Χρόνος

30 28 34

30 28 33

Ωχ πολύ κάτσαμε πάμε να φύγουμε… Το είδαμε, τρέχουμε τώρα.

Βλέπω στα δεξιά μου την SMOO cave και πάω. Φυσικά χωρίς να ξέρω το παραμικρό. Παρκάρω και κατεβαίνω καμία εκατό σκαλιά μέχρι την θάλασσα. Είχε μια τεράστια είσοδο λες και κατοικούσε μέσα Κύκλωπας, πραγματικά εντυπωσιακή.

Πάω κατά εκεί και με λένε ότι είναι κλειστεί λόγω Κοβιτ. Κρίμα..Και μόλις έμαθα ότι πας με καραβάκι και έχει υπόγειους καταρράκτες, έριχνα τα Βρισίδια. Τώρα άντε καλο μου σκαλοπάτι τώρα.

Εκεί φεύγοντας από το πάρκινγκ πήγα να τρακάρω μετωπικά, με το ερχόμενο όχημα που έγραψα πιο πρην… Θέλει μεγάλη προσοχή η οδήγηση στο ενωμένο βασίλειο.

Εχτές με γραφαν στα τέτοια τους στο τηλέφωνο για την πιθανή βλάβη του αυτοκινήτου, σήμερα που δεν θα έμενε ρόδα, να τους δω.

Πάω σε ένα άλλο καταρράκτη που βρικα στην άκρη του δρόμου, παρκάρω.

Πόση ώρα περπάτημα

Μια ώρα πάνε έλα

Πόσο χρόνο έχω

28 36 56

28 36 55

Χεστο, έχω δει πόλους….

Έφαγα άκυρο από δύο καταρράκτες, αλλά μετά από τέσσερις μέρες πήγα σε έναν καλύτερο. Στην Αυστρία στον ψηλότερο καταρράκτη της Ευρώπης, ας πούμε για αυτόν

Passport

Ti

Passport

What

Border’s Slovenia. Passport

A… έφτασα σύνορα ρε παιδιά, πο πο ξεχάστηκα. Για κοβιτ δεν με ελέγξαν παντός.

Οδηγάω Σλοβενία σκέφτομαι Σκωτία και θυμάμαι Αυστρία. Μεγάλες ευθείες πως να περάσει ο χρόνος και… Συνεχίζουμε

Πιο ότι να ναι ταξιδιοτικο αποκλείεται να έχετε διαβάσει… Και γραμμένο εν ώρα εργασιας .

[NIKANTHI]

Παραγγελία Νίκο

Τώρα αμάν έρχομαι

Καταρράκτες Krimmler λοιπόν ασε την παραγγελία να περιμείνει

Και ένα κουίζ για να σπάσει η μονοτονία

Πας σε καταρράκτη και παρκάρεις μόνο με εισιτήριο και τον βλέπεις μόνο με εισιτήριο… Που είσαι

ΑΥΣΤΡΊΑ

Ναι πως το βρήκατε…

Κόβω τα εισιτήρια ευτυχώς ήταν φτηνά, δέκα ευρώ συνολικά… ύποπτο.

Και κατηφορίζω ένα δρόμο μέσα στο δάσος. Μετά από αρκετά εσακια έφτασα. Βλέπεις το όγκο του νερού και την πίεση που πέφτει από ψηλά αλλά δεν βλέπεις το ύψος του. Αν ήθελες περπατούσες καμία ώρα η έπαιρνες ασανσέρ, φυσικά με εισιτήριο. Τρία εισιτήρια για έναν καταρράκτη. Αυστρία ρε…

Δεν πειράζει ερχόμενος προς την πηγή του, τον είδα και από πιο μακριά θαυμάζοντας ένα μέρος από το ύψος του

Ταξιδιωτικό τιπς

Αν έρχεστε και βρείτε το παρκινκ για τους καταρράκτες στα αριστερά σας, συνεχίζουμε ευθεία. Μετά από λίγο θα πέσετε σε έναν ανηφορικό βουνίσιο δρόμο με κλειστή στροφή αριστερά. Ανεβενωντας περνώντας ένα τούνελ θα δείτε μπροστά σας όλο τον καταρράκτη.

Αν φτάσατε στο καταρράκτη και έχετε το πάρκινγκ στα δεξιά σας και δεν περάσατε από τον κατηφορικό δρόμο για εσάς, που σας είπα…. Αναστροφή και πίσω.

IBAN

HFHY KVRH 5478 6468 65

Έλα για μια τετραμελής οικογένεια ένα κατοστάρικο σας γλυτώνω μέσα στο νερό. Εγώ με ένα πενηντάρικο είμαι ικανοποιημένος

Ρε τι κάνουν αυτοί χάζεψαν, γιατί πάνε ανάποδα. Α Σκωτία είμαι τώρα, μπερδεύτηκα Σόρρυ

Οδηγώ και φτάνω στο ASSYNT viewpoint. Έχε χάρη που είδα κόσμο και αμάξια στο λόφο επάνω, αλλιώς χαμπάρι δεν θα το έπαιρνα.

Ένα σημείο που έβλεπες πανοραμικά όλοι την καταπράσινη κοιλάδα της Σκοτίας τυλιγμένη μέσα στα βουνά και τα φιόρδ της…

Ταξιδιωτικό τιπς

Αν είμαστε σε ξένο μέρος, όπου βλέπεις κόσμο και αμάξια σταματάμε

Δωρεάν αυτό ρε, για να μην λέτε

Απόγευμα φτάνω στο ARTVRECK castle, αλλά ένα ερείπιο ήταν που απλά, έστεκε όρθιο

Συνεχίζω και φτάνω στους πρόποδες του Applecross που θυμίζει κάτι από ελληνικό ψαροχώρι. Με το μόνο κακο, ότι ήταν γεμάτο Άγγλους τουρίστες. Είχε και κάμπινγκ εκεί, καταλαβαίνεται.

Ήταν ένας μικρός δρόμος που από την μια είχε τα εστιατόρια και της μπυραρίες και από την πλευρά της θάλασσας τα τραπέζια με τους Άγγλους. Γραφικά μπορώ να πω ότι ήταν…

Οδηγώ όλο το δρόμο μέχρι πέρα που καταλήγει σε ένα αδιέξοδο κάμπινγκ. Γυρνάω πίσω, παρκάρω και πάω να φάω επιτέλους fish and chips. Πάω σε καντίνα take away

25 Pounds only fish

Χόρτασα είδη…

[NIKANTHI]

Έχουν χαζεψει αυτή και μετά λένε ότι η Ελλάδα είναι ακριβή

Άσε που είχε και ένα εκατομμύριο μύγες για συνοδευτικό με τα fish. Ευχαριστώ χόρτασα

Κάθομαι λίγο στο μέρος δίπλα σε μια ελληνικής καταγωγής βαρκούλα και έφυγα για τα βουνά…

Ανέβηκα το APPLECROSS ότι πιο όμορφο και πιο μάχιμο έκανα στην Σκωτία, να το κάνετε οπωσδήποτε αν βρεθείτε εκεί.

Νύχτωνε και σνεβενα ένα πολύ στενό και ανηφορικό δρόμο με συνεχόμενες κλειστές στροφές. Παντού είχε πινακίδες

Danger strong wind. Dangerous Road. Careful. Do not cross at night.Danger

Και σχεδόν ήταν νύχτα. Στην αρχή μου φάνηκαν υπερβολικά όλα αυτά, αλλά βλέποντας συνέχεια της πινακίδες, την άκουσα λιγάκι

Το αμάξι κουνούσε από τους πλευρικούς ανέμους και εγώ στη κοσμαρα μου. Οδηγούσα και τραβούσα και βίντεο με το χέρι, ε πως θα το αποθανατίσω

Φτάνω Κορυφή λεπτά προτού να με κάλυψη το σκοτάδι. Είχε και βαρεου τύπου οχήματα παρκαρισμένα, τροχόσπιτα τζιπ mini van. Άρα τα πράγματα είναι σοβαρά, άσχετα που εγώ τα πείρα αψήφιστα. Παρκάρω δίπλα από ένα τροχόσπιτο και ένα αμάξι για να με κόβει τον αέρα, πάλι κουνούσε απίστευτο.

Με λέγαν στην Ισλανδία για επικίνδυνος ανέμους και τους βρήκα εδώ…

Έκανα λίγο βόλτα χαζεύοντας το αποκοσμου τοπίο και αφού έφαγα ότι είχα μαζί μου… αποκοιμήθηκα

434720

[NIKANTHI]

28-08-2020



Παγωσα

Τον δάγκωσα

Αμάν τι κρύο είναι αυτό

Τι ώρα είναι πέντε παρά

Γουστάρω πάμε να φύγουμε, να προλάβω

20 02 04

20 02 03

Πάμε πάμε…

Καφέ στα γρήγορα και ξεκινάω μέσα στην νύχτα να κατέβω το πιο επικίνδυνο δρόμο της Σκωτίας. Και βάση πινακίδων αλλά και βιωματικά μιλώντας.

Στην αρχή δεν έβλεπα τίποτα, αλλά άρχισε να ξημερώνει σιγά σιγά και άρχισα να αγναντεύω, όχι μόνο να οδηγώ. Με το κινητό στο χέρι, εννοείτε

Μου θύμισε το Gavia που είναι ίσως το πιο μάχιμο από όλα τα διάσημα πάσα τον Άλπεων…. Αλλά σε σκωτσέζικη έκδοση

Φτάνω στο επίπεδο της θάλασσας όταν βλέπω ένα κοπάδι από ελάφια να με ακόλουθη, μέχρι να εξαφανιστεί μέσα στο δάσος

Κάπου πάλι μπερδεύτηκα, αλλού με έλεγε να πάω το κινητό σου πηγενα. Το μόνιμο πρόβλημα με το δεξιά αριστερά, ξέρετε… Όταν στην αναμπουμπούλα και τα Βρισίδια προσγειώνομε μπροστά στο EILIAN DONAN CASTLE, Άγγελε Πίος ήρθε εδώ

Ο που είσαι που είσαι μπαμπά

Αυτό μου άρεσε πιο πολύ από όλα τα κάστρα. Ήταν Highlander κάστρο αφού νόμιζες ότι θα έβγαινε ο Sean Connery να διδάξει τα μιστυκα αλλά και την δύναμη του ξίφους στον εκπαιδευόμενο Highlander.

Ήταν πάνω σε ένα βράχο μέσα στην θάλασσα που πήγαινες από ένα λιθόστρωτο δρομάκι. Εγώ δεν πήγα, άστο έχουμε πρόγραμμα. Αφού το είδα σιγά, ούτω σι άλλος είναι κλειστό.

Συνεχίζω να προσεγγίζω το ISLE OF SKYE, και σταματάω σε ένα καταρράκτη που χύνετε από τα βράχια της Σκωτίας κατευθείαν στον Ατλαντικό ωκεανό. Αλλά λόγο εποχής δεν είχε πολλή πίεση το νερό. Από την απέναντι μεριά του καταρράκτη, τα βράχια ήταν πολύ πιο εντυπωσιακά, πιο δραματικά και μου άρεσαν περισσότερο σαν συνολικό τοπίο.

Είχε κάποια γκρουπ κινεζών τουριστών που βγάζαν φωτογραφίες μια μαρμάρινη πλάκα με κάτι ζωώδη αποτυπώματα.

Τι είναι αυτό ρώτησα…

Αυτά είναι απολιθώματα δεινοσαύρων

Σώπα ρε, Α για αυτό έχει φωτογραφία δεινοσαύρων από πάνω... Δεν με έκοψε.

[NIKANTHI]

Ξεκιναω μέσα στην βροχή και μπαίνω στο διάσημο νησάκι που χαρακτηρίζεται ος το Πιο όμορφο μέρος της Σκωτίας. Θαυμάζω από μακριά το THE OLD MAN OF STORR. Ένα σύμπλεγμα δυο βραχον, που βρίσκονται κάπου στην Σκωτσέζικη απεραντοσύνη. Για να πας εκεί θέλει καμία τρεις ώρες περπάτημα, πάνε έλα οπότε ούτε που το σκέφτηκα.

Τοτε ένας απίστευτος ήλιος με περιλούζει καθρεφτίζοντας και φωτίζοντας τα πάντα, με μια χρυσαφένια πινελιά. Παραμυθένιο σκηνικό πραγματικά. Σταματάω να τραβήξω , με πάει πίσω λίγο το αυτοκίνητο και με κορνάρει ένα λεωφορείο που πήγα να το σουτάρω. Ανώμαλη προσγείωση από το παραμύθι στην πραγματικότητα.

Φτάνω στο DUNVEGAN CASTLE ρωτάω, μόνο με προκρατήσεις.

Όχι, αν υπάρχει κάποιο σημείο που μπορώ να το δω

Με στέλνει μέσα από κάτι αγροτοδρομους δίπλα στην θάλασσα και το είδα

Αυτό ήταν king’s Arthur castle Εβλεπα τον Richard Gere να κάθεται στο πυργισκο του και να χαζεύει το τοπίο. Ξύνοντας το κεφάλι του μετά από το κέρατο που του κάρφωσε ο Λάνσελοτ.

Θέλαν δηλαδή να κόψω Εισιτήριο για νσε δω το κάστρο του κερατά… βλακείες

Κομματιασμένος ξαπλώνω στην άκρη του δρόμου να κλείσω τα μάτια μου και πετάγομαι από τον ύπνο μου λες και είχα ξεχάσει το λάδι στην φωτια.

Ωχ πόση ώρα κοιμήθηκα, κοντά δύο ώρες. Σκατα… όχι ρε πουστη μου. Πάμε …

Αφήνω τα φιόρδ και πιάνω την ενδοχώρα για να πάω στο πιο διάσημο ορεινό δρόμο της Σκωτίας. THE OLD MILITARY ROAD. Έβρεχε είχε και ομίχλη, εγώ φυσικά χαμογελούσα που ήμουν στα στεγνά. Δεν το είδα και πολύ καλά αλλά ήταν ένας φαρδύς δρόμος που ανηφόριζε σε μια αχανείς έκταση. Καμία σχέση με το APPLECROSS που ήταν παρασάγγας καλύτερο.

Από εκεί πάω στο BRAEMAR CASTLE. Πηδάω ένα τειχακη και περπατάω στους κήπους του για να το δω Πιο κοντά. Σαν να είδα φώτα, ίσως να κατοικείτε.

Αυτό μου θύμησε το κάστρο του DOCTOR WHO. Μια σειρά επιστημονικής φαντασίας πριν εξήντα χρόνια που βλέπαμε στην ΕΡΤ. Όπως καταλαβαίνετε είχε πολλή ντενεκέ. Και το κάστρο ντενεκεδισιο ήταν….

Πάμε να φύγουμε πριν μας πάρουν για ανθρώπινο δείγμα οι εξωγήινη. Και τι δείγμα, κελεπουρισιο…

Φτάνω στο CLAMIS CASTLE αυτό ηταν BUCKINGHAM PALACE, το πιο ακριβό. Δεν μπόρεσαν να μπω είχε κάγκελα, όταν έρχεται ένας φύλακας προς το μέρος μου

Passport

What

Passport

Σκοτία είμαι όχι Αγγλία, η το κάστρο υπάγεται στην Αγγλία

Όχι Σερβία είσαι passport

Jetlag έχω πάθει

ΕΜΕΊΣ ΝΑ ΔΕΙΣ.

Αλλά για Κοβιτ δεν με ζήτησαν, ευτυχώς.

[NIKANTHI]

Νύχτωσε και εγώ οδηγούσα και έβριζα γιατί δεν έβλεπα τα τοπία που προσπερνούσα. Έψαχνα να βρω καβαντζα για να ξεκουραστώ και δεν έβρισκα. Τελικά σε ένα πάρκινγκ της κακιάς ώρας την έπεσα. Ήμουν τόσο χάλια που όταν περνούσα αμάξι από το δρόμο κουνιόμουν

Κοιμήθηκα κανά δίωρο και ξυπνώντας αποφάσισα να φύγω για Εδιμβούργο. Το σκεφτόμουν να πάω η να συνεχίσω το ταξίδι, αλλά τελικά πήγα…

Κατά τα ξημερώματα βρήκα ένα πάρκινγκ ενός εμπορικού κέντρου και την έπεσα. Ενώ με το πρώτο χάραγμα….

434721

Μπήκα Βελιγράδι

Είχα κλείσει ξενοδοχείο πάνω στο πεζόδρομο του Βελιγραδίου αλλά το κινητό με οδήγησε στο πάρκινγκ του. Για να το βρω μάτωσα. Εμπενα στο πεζόδρομο όλη με έβριζαν, ρωτούσα για την είσοδο δεν την έβρισκα. Ξανά έκανα κύκλους τιποτα, με έβριζαν έβριζα και εγώ. Έλεος πια, μέχρι που το βρήκα.

Ταξιδιωτικό τιπς

Αν βάζετε να σας οδηγήσει το κινητό στο ξενοδοχείο με τους χάρτες του βοοκινγκ , καλύτερα ψάξτε το στο ίντερνετ και από εκεί μπορεί να το βρείτε ευκολότερα…γιατί το στίγμα καμία φορά το βγάζει όπου να ναι.

Πάω κάνω τσεκιν

Να ξέρετε ότι έχει και υπόγειο πάρκινγκ από την πίσω πλευρά του ξενοδοχείου

Το ξέρω τρεις φορές πέρασα από εκεί…

Αφού παρκαρα πάω στο δωμάτιο και ήταν σούπερ. Άνοιγα το παράθυρο και έβλεπα της καφετέριες και τα εστιατόρια κάτω από τα πόδια μου

Παμε βόλτα να δούμε το Βελιγράδι και να πάρουμε γενικός, ΜΆΤΙ

Μιας που περιγραφικά είμαι και στο Εδιμβούργο και στο Βελιγράδι ας κάνουμε και την κριτική επιτροπή στα καλλιστεία….

3 θέση Ισλανδία …Εκεί έχει άλλες ομορφιές.

2 θέση Σκοτία

And the winner is… Σερβία

Η γυναίκες είναι απίστευτες.

Περπάτησα αρκετά όπως φυσικά και στο Εδιμβούργο. Παρότι είχα ξαναέρθει Βελιγράδι ένα χειμώνα πριν χρόνια και πάλι εντυπωσιάστηκα. Το καλοκαίρι είναι τέλειος διαφορετικά για οποιαδήποτε πόλη.

Παντού έβλεπα fast food και με έπιανε το στομάχι μου. Ήθελα απεγνωσμένα να φάω μακαρόνια, και ρώτησα ένα συνάδελφο πακετα

Εκεί θα πας

Ευχαριστώ πολλή

Είδα και της εταιρείας delivery efood και wolt που στην μια εκ των δύο δουλεύω και εγώ… Μέλος πολυεθνικής εταιρείας ο δικός σου… Τι να λέμε.

Πάω παραγγέλνω

Bolognese with salad all together bring to my. Ok i will wait…. All together

Αν είσαι παθών έτσι είναι…

Όσο I wait ανοίγω και πάλι την εφαρμογή εργασίας μου στο κινητό και η παραγγελίες να πέφτουν βροχή… Στην Θεσσαλονίκη να μουν λιγότερες θα έπαιρνα. Τα χουν χάση τέλειος, λες να διάβασαν το ταξιδιωτικό μου

Τι να κάνω τώρα, κάτσε να δω το βίντεο από τις περσινές μου διακοπές στην Σκοτία


https://youtu.be/7yVQLKSLgto

Όχι αυτό, άλλο. Αυτό ούτε εγώ δεν το έχω δεί…Αλήθεια λεω, δείτε το εσείς και αν έχω καλές κριτικές, ίσως…. Το δω

Είναι λίγο βαρετό, καλύτερα μην το δείτε εκτός…

ΑΝ σκοπεύετε να ταξιδέψετε στην Σκωτία, τότε αφιερώστε μια ώρα και δείτε το. Έχει κομμάτια από όλη την Σκοτία και αν σας αρέσει πάτε, αλλιώς τραβάτε για αλλού.

Επίσης είναι καλό για αϋπνίες δέκα λεπτά και φυτευτικες….

Έφαγα τα μακαρόνια και αφού περπάτησα λίγο ακόμα, γύρισα στο ξενοδοχείο και αντιος….

[NIKANTHI]

4-08-2021



Ξυπνάω πάω περνώ το πρωινό σε μια κυριλέ αλλά μουντή αίθουσα. Έφαγα μόνο γλυκά γιατί δεν κατέβαινε τίποτα άλλο και αφού ήπιά δέκα καφέδες, ξεκίνησα.

Το κινητό με βγάζει από ένα δρόμο που ήταν κλειστός λόγω έργον, ενώ όλες η εναλλακτικές μου διαδρομές ήταν μονόδρομοι. Άρχισα πάλι τα βρισίδια μέχρι που με άφησαν να περάσω από το πεζοδρόμιο.

Βγήκα στο κεντρικό και άρχισα πλέων τα τελευταία διαδικαστικά χιλιόμετρα μέχρι Θεσσαλονίκη…

Πιστεύω ξέρετε πόσο βαριέμαι να οδηγώ αλλά και να περιγράφω αυτά τα χιλιόμετρα… Οπότε ας αναπολήσουμε λίγο…

Ισλανδία τι λέτε… Αυτα που θα περιγράψω για την Ισλανδία ( Και Σκοτία )όταν ταξίδευα δεν είχα σκοπό να τα γράψω και δεν κρατούσα αρχείο, για να θυμάμαι…λεπτομέρειες. Βέβαια τότε που να φανταστώ ότι θα έφτανα στο σήμερα, σε τέτοια εργασιακή παράνοια. Άρα το ταξιδιωτικό από εδώ και εμπρός μπορεί να είναι λίγο μπερδεμένο…. ΚΑΙ ΆΛΛΟ. ΝΑΙ ΚΑΛΆ ΔΙΑΒΆΣΑΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ…

Πάμε λοιπόν

[NIKANTHI]

Τι μέρες και τι ώρες εκεί δεν έχει τίποτα, μόνο ταξίδι. Ούτε ρολόγια δεν έχουν ουσία,ούτε GPS. Κουράζεσαι κοιμάσαι. Ξεκουράζεσαι ταξιδεύεις. GPS δεν χρειάζεσαι όλα είναι περιμετρικά του νησιού το μόνο που χρειάζεσαι είναι να υπολογίσεις την ημέρα αναχώρησης σου για να μην, δεν προλάβεις να τα δεις…ΟΛΑ. Εκεί τα βλέπεις πραγματικά όλα, ίσως ότι καλύτερο έχει να σου προσφέρει ο πλανήτης…

Ας ξεκινήσουμε…

Το σκεφτόμουν και το έψαχνα ανελλιπώς για να ταξιδέψω εκεί… Τα εισιτήρια ήταν φτηνά κοντά 300 ευρώ αλλά είχα θέμα με την ενοικίαση αυτοκινήτου γιατί δεν είχα πιστοτικη κάρτα.

Τελικά βρήκα την BLUE rentals company και άρχισα το online tsat.

Μπορώ να νοικιάσω χωρίς πιστωτική κάρτα

Ναι με μια μικρή εγγύηση

Ναι αλλά εδώ στο online σύστημα σας με ζητάει να βάλω πιστωτική κάρτα για εγγύηση. Δεν έχω πιστωτική. Βάζω χρεωστική και δεν την δέχεται, τι να κάνω.

Ναι έχετε δίκιο. Λοιπόν κρατάω τα στοιχεία σας και σας περιμένουμε με το καλό να έρθετε

Τίποτα άλλο

Όχι καλή σας μέρα

Χάρηκα φυσικά αλλά Αγχώθηκα κιόλας. Γιατί αν γινόταν στραβή τι θα έκανα… Οπότε αγόρασα ένα ορειβατικό σάκο πήρα και την σκηνή μαζί μου και ετοιμάστηκα είτε για οτοστόπ είτε για να κάνω μια πεζοπορική διαδρομή έξι ημερών, μέσα στα σπλάχνα της Ισλανδίας. Που θεωρείται μια από της είκοσι καλύτερες του κόσμου… The LAUGAVEGUR για όποιον ενδιαφέρεται.

Ένα άλλο που θεώρησα πιθανό σενάριο ήταν να μου καρφώσουν τίποτα περίεργο ως οφειλή για το αυτοκίνητο. Δεν είχα σκοπό να πληρώσω και ας με βαζαν μέσα. Έψαξα ότι η Ισλανδία έχει της Πιο όμορφες φυλακές του κόσμου, κάτι σαν country club. Οπότε θα εκτία την οφειλή μου και καλο μου επαναπατρισμό, σε άγνωστο όμως χρόνο

Ήταν η πρώτη φορά που νοίκιαζα αυτοκίνητο και είχα άγχος.

Τότε ήμουν άνεργος περνώντας ταμείο ανεργίας μετά από το σπάσιμο στο ισχίο και είχα να οδηγήσω μηχανή, δεκαεπτά μήνες.

Φτάνει η μέρα της αναχώρησης με πάνε στο αεροδρόμιο και μέσα σε αρκετή συγκίνηση μιας που πρώτη φορά αποχωριζόμουν το μωρό, τους αποχαιρέτισα .

Φτάνω Βιέννη απόγευμα και πετάω την άλλη μέρα το πρωί για Ρέικιαβικ, Tragic.

Που να κοιμηθείς και πως να περάσει η ώρα, εφιάλτης. Είπαμε αυτό είναι το τίμημα των φτηνών πτήσεων. Το τίμημα καμία φορά είναι και άλλο, όπως ότι έφαγα ένα χρεωμα εξήντα ευρω επειδή δεν είχα κάνει online check in στην πτήση μου. Για το καλό του ταξιδιού και καλή αναμονή μου τώρα.

434731

Έφτασε η ώρα επιβιβάστηκα και αναχώρησα για Ρέικιαβικ. Από δίπλα μου ήταν κάποιες Ισλανδές που μασουλούσαν καπνό. Ειδικός καπνός για ακαπνες καταστάσεις, από όσο με είπαν. Εγώ από την άλλη είχα ένα χρόνο που έκοψα το τσιγάρο και δεν ήξερα αν θα γουστάρω. Μιας και ήταν η πρώτες μου διακοπές smoke free.

Ήμουν παράθυρο και μόλις μπήκαμε Ισλανδία πάγωσα όταν αντίκρισα τα καταγάλανο του ωκεανού να συναντά το μαύρο ηφαιστειογενές έδαφος της Ισλανδίας. Πραγματικά απίστευτες χρωματικές αντιθέσεις. Ότι έβλεπες από ψηλά αποτελούνταν από ηφαιστειακή τέφρα και πάγο. Πραγματικά ένα ταξίδι στα Highland’s της Ισλανδίας είναι ο απόλυτος ταξιδιωτικός προορισμός. Πέταξα πάνω από την BLUE LAGOON περνώντας την μάτι γιατί δεν σκόπευα να την επισκεφτώ.

Φτάνω αεροδρόμιο και αφού παρέλαβα αποσκευές βγήκα έξω να πάρω το λεωφορείο, έως την εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων. Αυτό ήταν μια δωρεάν υπηρεσία ως ένδειξη καλωσορίσματος εκ μέρους της Ισλανδίας… Για όλα τα άλλα σε ξέσκιζαν.

Φυσούσε μανιωδώς τόσο που με το ζόρι περπατούσες μπροστά, ωραίο καλωσόρισμα. Έρχεται το λεωφορείο και σε πέντε λεπτά φτάνω στην τελευταία στάση. Μπαίνω στα γραφεία, δεν είχε ούτε καρέκλες ούτε τίποτα, όλοι όρθιοι…

Πάω στο ταμείο…

Ναι για σας έχω κάνει μια τηλεφωνική κράτηση για αυτοκίνητό

Ναι σας περιμέναμε. Εδώ βλέπω ότι έχετε την ενδιάμεσης κατηγορίας μικτή ασφάλεια. Μήπως θέλετε την Full Edision αν ναι, δεν θα σας κρατήσουμε εγγύηση για το αμάξι

Θέλω, περιλαμβάνει τα πάντα

Τα πάντα εκτός από τα λάστιχα του αυτοκινήτου, το σασί. Τον ουρανό και της πόρτες, στο άνοιγμα τους αν ξηλωθούν από το αέρα. Φυσάει πολύ και θέλει προσοχή και θεωρούμε ότι είναι συνειδητό λάθος, όπως και όλα τα παραπάνω οπότε χρεώνονται… Ενδιαφέρεστε ακόμα

Ναι θα ήθελα…

Υπογράφω το συμβόλαιο, μου φέρνουν το αμάξι και καλό δρόμο…

Ανθή έχω το αμάξι

Μπράβο άντε όλα καλά πήγαν είδες…

[NIKANTHI]

Στην αρχή ο δρόμος ήταν ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος και εγώ σκεφτόμουν, που θα πήγαινα εδώ με τα πόδια.

Ο δρόμος με οδήγησε στα προάστια του Ρέικιαβικ, για να το δω και να αγοράσω προμήθειες. Μπλέχτηκα μέσα στα στενά προσκρούω σε κάτι σαμαρακια με το σασί του αυτοκινήτου. Τρελάθηκα με έπιασε άγχος, μην με σκίσουν. Όπου φύγει φύγει. Χεστο το Ρέικιαβικ θα το δω στο που είσαι που είσαι. Χέσε και την Ισλανδία πάμε πίσω στο αεροδρόμιο. Έλα πλάκα κάνω αλλά ένα δίωρο ήμουν φρικαρισμένος και δεν μπορούσα να ηρεμήσω.

Στην αρχή δεν τρελάθηκα με την διαδρομή στο λεγόμενο Golden circle, μετά κάπως βελτιώθηκε. Αλλά γυρνώντας όλη την Ισλανδία μπορώ να πω ότι είναι η χειρότερη διαδρομή από πλευρά φυσικού κάλους που έχει να σε επιδείξει αυτή η χώρα.

Είδα κάποια σπίτια θαμμένα ουσιαστικά κάτω από το γρασίδι και κατεβαίνοντας μια απότομη ελικοειδής κατηφόρα έφτασα στο KERID KRATER. Παρκάρω βλέπω μόνο με εισιτήριο, τι έγινε Αυστρία γίναμε και εδώ. Αν είναι να πληρώνω παντού την γαμησαμε, συλλογιζόμουν. Αλλά τελικά ήταν το μόνο εισιτήριο για πάρκινγκ που πλήρωσα σε όλη την Ισλανδία.

Παω στο κρατήρα, περπατάω μια μικρή ανηφόρα και φτάνω αμέσως στην κορυφή. Μιας και το πάρκινγκ ήταν στην κορυφή του τέως ηφαιστείου και το έβλεπες, αμφιθεατρικά με το που έφτανες. Δίχως να στάξεις στάλα ιδρώτα. Χαλάλι το πάρκινγκ ρε αφού δεν περπατήσαμε. Βέβαια αν ήθελες το κατηφορίζεις αλλά όχι. Και από εδώ μια χαρά είναι…

434732

Από εκεί πάω στο διάσημο Geyser. Παρκάρω και αρχινάω να προσεγγίζω το γεωλογικό πάρκο. Ηταν ένας Λοφίσκος με ελαφριά ανηφορική κλήση και ξεκινάω να ανεβαίνω. Γινόταν χαμός από κόσμο και οι περισσότεροι ήταν Ασιάτες.

Φτάνω στο τέρμα πάνω viewpoint και ρωτάω μια Κινέζα

Τι περιμένουμε εδώ

Εδώ είναι το μικρουλι αλλά σηκώνεται μπαμ μπαμ.

Μμμ

Πιο κάτω είναι το μεγάλο αλλά μέχρι να σηκωθεί σου σπάει τα νεύρα. Αλλά άμα το δεις χαμογελάς μέχρι τα αυτιά.

Μμμ

Υπάρχει και ένα ακόμα και είναι ΤΕΡΆΣΤΙΟ, Θαύμα της φύσης. Αλλά σηκώνεται κάθε πενήντα χρόνια. Μια φορά στην ζωή σου θα το χαρείς… κρίμα.

Μμμ

Εκείνη την ώρα το μικρουλι εκτονώνεται, χαρά η κινέζα.

Να το το καλό μου. Γλυκούλη δεν είναι

Μμμ

Πάω στο κάτω και περιμένουμε καμία εκατό άτομα να καυλωσει το Geyser. Μιλάμε με φωτογραφικό εξοπλισμό που άνετα αγόραζες σπίτι.

Έβγαζα αβερτα σελφι αλλά σιγά μην το πετύχω… Τότε εκτονώνεται, πουστικο δεν σε πρόλαβα.

Πότε με το καλό θα του ξανά έρθει, ρωτάω

Ποιός ξέρει, ανάλογα τα κέφια του. Μπορεί δέκα λεπτά μπορεί έξι, άγνωστο.

Μμμ

Εκτονώνεται πάλι, χαμός από τον κόσμο… πάλι δεν πρόλαβα, Σκατα στα μούτρα σού.

434733

Εκεί με ήρθε η ιδέα να τραβάω βίντεο και να το κάνω Screenshot. Κάπως έτσι πέθανε ένας φωτογράφος…

Αρχικά σκεφτόμουν να κοιμηθώ εκεί με θέα το γκαυλιαρη, αλλά επειδή το πάρκινγκ δεν είχε ορατότητα στο επίμαχο σημείο, έφυγα

Next stop GULLFOSS. Παρκάρω στο άδειο πάρκινγκ περασμένα μεσάνυχτα τοπικής ώρας. Βέβαια ήταν μέρα αλλά σαν αργά απόγευμα για τα δικά μας δεδομένα. Είχε ελάχιστο κόσμο και αρχινάω να οδεύω για τον καταρράκτη. Περπατούσα σε ένα βουνίσιο δρομάκι έχοντας την κοίτη του ποταμού στα δεξιά μου μέχρι που φτάνω στο υψομετρικό κόψιμο του ποταμιού που δημιουργεί τον καταρράκτη.

Ωραίο ήταν αλλά πολύ κατώτερο σε σχέση με αυτά που θα δω μετά. Είπαμε το Golden circle είναι ότι χειρότερο σε σχέση πάντα με το τι έχει να σου προσφέρει συνολικά αυτή η χώρα. Αλλά επειδή είναι κοντά στο Ρέικιαβικ είναι εύκολα να διοργανωθεί από τοπικές ταξιδιωτικές εταιρίες, οπότε είναι πολυδιαφημισμένο και φυσικά πανάκριβο να το υλοποιήσεις

Έφτασα φυσικά στο τέρμα του μονοπατιού, στο γυρισμό ανέβηκα κάτι σκάλες όπου έβλεπες πιο πανοραμικά τον καταρράκτη και γύρισα στο αμάξι.

Το κόλλησα όσο μπορούσα στην άκρη του πάρκινγκ για να έχω θέα και προσπάθησα να κοιμηθώ

434734

Μίλησα με την Ανθή και με έπιασε μια μελαγχολία μιας που με έλειπαν και έκλισα τα μάτια μου …

Πάγωσα, τι καλοκαίρι είναι αυτό ρε παιδιά. Πάμε να φύγουμε. Οδηγάω και βλέπω ένδειξη στο αμάξι, προσοχή παγος. Πλάκα με κάνεις, χαλασμένο θα είναι…

434735

[NIKANTHI]

Αφήνω τα βουνά και πιάνω το παραλιακό κομμάτι της Ισλανδίας.

Φτάνω στο SELJALANDSFOSS ερημιά και πάλι, περνώ τρίποδα DSLR και στήνομαι. Μετά τα παρατάω στο αμάξι περνώ τα μπατόν και πάω στο καταρράκτη. Οργανωμένος ε, και που είστε ακόμα. Αυτός είναι καλύτερος από τον πρωινό πάμε και πιο κοντά. Περπατάω σε κάτι ολισθηρές από την υγρασία πέτρες και παραλίγο να εκτιναχθώ σαν το Geyser. Φοβόμουν γιατί είχα σχετικά νωπό το πόδι μου από το ατύχημα και μια πτώση, μπορεί να ήταν οδυνηρή. Συνεχίζω πιο προσεκτικά και φτάνω πίσω από το καταρράκτη. Δώσε λέμε…

434738

Τρελάθηκα αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει…

Πάω στο αμάξι φοράω παπούτσια Θαλάσσης για να μην γλυστραω, φοράω αδιάβροχα και πάω με τα πόδια στο GLJUFRABUI

Μπαίνω μέσα στο ποτάμι και περπατάω πάνω στης γλιστερές πέτρες προσπαθώντας να κρατήσω ισορροπία. Ένα βήμα την φορά, άντε ακόμα ένα. Φυσικά είχα βάλει το κινητό σε αδιάβροχη θήκη και με το selfstick βιντεοσκοπουσα κιόλας. Έλα ακόμα ένα βήμα.

Πλέον δεν πατούσα πάνω στης πέτρες αλλά έβαζα όλο το πόδι μου μέσα στο νερό για καλύτερη ισορροπία. Το νερό μου έφτανε μέχρι το γόνατο είχα γίνει μούσκεμα από την κορυφή ως τα νύχια μέχρι που μπαίνω μέσα στην σχισμή του βουνού. Εκεί έχει ένα άνοιγμα, πάω να πάρω μια ανάσα και…

Εφτασαααα

Δωσεεεεεε

Τι είναι αυτό ρεεεεε

Τρελαααα

Ναιιιιιι

Ενας καταρράκτης να πέφτει μέσα σε μια σπηλιά από ένα άνοιγμα ψηλά στον ουρανό και το φως, να κάνει απίστευτες αντανακλάσεις στον χώρο. Τι να λέμε τώρα.

434739

Από τα καλύτερα που έχω δει ποτέ στην ζωή μου. Άντε πώς φεύγουμε τώρα… Παιδιά τελείωσε το γύρισμα ελάτε μαζέψτε με… Παιδιά…. Παιδιά.

Φεύγοντας είδα κάποιους άλλους καταρράκτες, τι να κλασουν και αυτή. Στο αμάξι πέτυχα ένα μεσήλικά ζευγάρι και τους είπα να δουν το μυστικό καταρράκτη

Thanks Where are you from

Greece

Oh far away

And you

Vietnam

What…


Τους φαινόταν πιο απίστευτο ο ερχομός μου από την Ελλάδα από ότι αυτωνών…. Γενικά είχα πολλά τέτοια περίεργα.

[NIKANTHI]

Άλλαξα και καλό μου δρόμο…. Είχα πάρει και σεντόνια να ρίχνω στα καθίσματα μην τα λερωσω και μου την καρφοσουν. Αλλά και σακούλες σκουπιδιών να διαχωρίζω τα πράγματα και να μην λεκιάσω την ταπετσαρία του πορτμπαγκάζ. Πόσο πιο οργανωμένος πια. Έχε χάρη που ήμουν ψαρωμένος ως το κόκαλο, αλλιώς…

Φτάνω στο SKOGAFOSS που ήταν ο πιο όμορφος από όλους. Φυσικά ο υπόγειος καταρράκτης ήταν εκτός συναγωνισμού. Εδώ γινόταν χαμός από κόσμο και από πρακτορεία αλλά και από μεμονωμένους τουρίστες. Αφού η ώρα ήταν πλέον φυσιολογική για να ταξιδέψεις, ο κόσμος ταξίδευε. Για την ώρα στο ρολόι αναφέρομαι, γιατί μάλλον η καλύτερη ώρα να ταξιδέψεις είναι όταν όλοι κοιμούνται. Εγώ από την άλλη ταξίδευα μέχρι να νυστάξω και μόλις ξυπνούσα, ταξίδευα. Ένας ακόμα λόγος που ήταν η καλύτερες διακοπές της ζωής μου…

434759

Ο καταρράκτης από μόνος του ήταν ποίημα αλλά καθώς τον πλησιάζεις έβλεπες από την πίεση του νερού να σχηματίζονται οι ίριδες του ουράνιου τόξου… Cardpostal και λίγα λέω.

Στα δεξιά του καταρράκτη είχε κάτι σκάλες που ανεβαίναν στο λόφο. Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και πως της κοστολογώ μια δυακοσαρα είναι μέσα στο νερό. Θα πάω αλλιώς θα το μετανιώσω

Ανεβαίνω αλλά δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο μόνο κατι πρόβατα είχε που με κορόιδευαν. Άνθρακας ο χρυσός και από άνθρακα η Ισλανδία άλλο τίποτα. Αν πάτε μην ανεβαίνετέ καλύτερα…

Είχα πεθάνει από την δίψα. Δεν είχα κάνει προμήθειες από το Ρέικιαβικ και είχα πει το νερό νεράκι. Αναγκαστικά βουτούσα στους καταρράκτες και γέμιζα τρία μπουκαλάκια που είχα μαζί μου. Κασκαντέρ κανονικός. Αν πάτε οπωσδήποτε προμήθειες από το Ρέικιαβικ. Δεν είναι μόνο θέμα οικονομίας αλλά επειδή είναι συνέχεια μέρα χάνεις την αίσθηση του χρόνου και πας, αν βρεις κάπου για ψώνια αλλά είναι κλειστά

Οδηγώ και κάνω μια παράκαμψη σε ένα ορεινό δρόμο που είχε πινακίδες ότι τον διέρχεσαι με δική σου ευθύνη. Αυτό σημαίνει ότι αν πάθει κάτι το αμάξι εκεί το πληρώνεις. Καθώς στο συμβόλαιο που υπέγραψες σου λέει ρητά οτι απαγορεύεται να πας στην ενδοχώρα με το αυτοκίνητο η όπου απαγορεύεται.

Εγω ήμουν παράνομος από οποία πλευρά και το έβλεπες όταν, ο δρόμος γίνεται ένας ελαφρύς χωματόδρομος…. Τι μαλακίες κάνω. Τι μαλακίες κάνω… Έλεγα αλλά πήγαινα.

Φτάνω στο πάρκινγκ και έχει κάτι οχήματα τανκ. Λες και θα τα οδηγούσες στην σελήνη. Δεν είχε όμως άλλο δρόμο, από εκεί και μπρος μόνο με τα πόδια. Μάλλον ερχόντουσαν με αυτά τα οχήματα μέχρι εδώ για να πουλήσουν πρόλογο στους τουρίστες και να τούς ξεσκίσουν μετά.

Παίρνω τα μπαστούνια μου και ξεκινάω να περπατάω σε ένα χωμάτινο μονοπάτι που με οδηγεί στον παγετώνα SOLHEIMAJOKULL.. Τρελάθηκα γιατί είδα για πρώτη φορά στην ζωή μου παγόβουνα, έστω και τοσοδούλικα. Το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό μου όνειρο μόλις πραγματοποιήθηκε. Φυσικά έχω να δω πολλά παγόβουνα ακόμα.

434760

Είχε κάποιους οδηγούς που εκπαίδευαν μικρά γκρουπ τουριστών για πεζοπορία στο πάγο. Πώς να φοράνε τα καρφιά και με τι μέτρα προφύλαξης θα πρέπει να πορευτούν στο παγετώνα. Ήταν ακόμα ένας οδηγός με ένα μόνο εκπαιδευόμενο. Και όταν έφυγα έσκασε μύτη γκρουπ με διακόσιους τουρίστες. Τι είναι το μάρκετινγκ, ο ένας επαγγελματίας με έναν και ο άλλος, με διακοσίους.

Μέσα στο γκρουπ με τους Ασιάτες είχε κάτι γιαγιάδες με το μπαστούνακι τους και μια άλλη με το πι, που σιγά σιγά πηγαίναν και αυτές στον παγετώνα. Συγκινήθηκα μπορώ να πω… Με την θέληση που έχουν κάποιοι άνθρωποι να ταξιδέψουν ανεξαρτήτως ηλικίας και θέματα υγείας που πιθανόν να έχουν.

Φεύγω και προσεκτικά αφήνω πίσω μου την απαγορευμένη ζώνη που βρισκόμουν και πιάνω πάλι τον περιφερειακό. Τότε βλέπω πινακίδα, έξοδος για Καυτατζόγλειο δεξιά. Όχι ρε αυτόν τον περιφερειακό τον άλλον.

Φτανω στο αεροπλάνο και το σκέφτομαι, δεν είχα νερό και διψούσα. Ρωτάω κάποιους που έρχονται

Πολύ μακριά είναι περπατήσαμε δύο ώρες και γυρίσαμε πίσω

Κατάλαβα με πείσατε, χεστο. Αεροπλάνο έχει και φεύγοντας από Θεσσαλονίκη για Περαία πάνω σε ένα βενζινάδικο. Είναι και καλύτερο…

Ο δρόμος με οδηγεί σε μια παραλία με κάτι διάσπαρτες βραχονησίδες στην θάλασσα, ενώ ακριβώς απέναντι υπάρχει ένας τεράστιος βράχος στην αμμουδιά και στο βάθος, βλέπω την REYNISFJARA Beach. Την ψηφισμένη ως την πιο ιδιαίτερη παραλία όλου του κόσμου. Αλλά το ενδιαφέρον μου κίνησε κάποια αμάξια που ανεβαίναν το βουνό

Που πάνε αυτά ρωτάω

Πάνε στο DURHOLAEY

Πασιφανές… Τι ρωτάω και εγώ

Το αμάξι πάει εκεί

Αν δεν έχεις 4χ4 απαγορεύεται και αν χαλάσει… Μπουντρούμι.

Σκατα

Αλλά πας και με τα πόδια, έχει μονοπάτι. Το βλέπεις εκείνο που ανεβαίνει στον ουρανό.

Σκατα από την μια το Prison NO break και από την άλλη το stairway to heaven. Δεν είχα και νερό θα τα τίναζα μια και έξω. Τελικά πήγα με τα πόδια…

Είχε ζέστη είχα ψοφήσει στο περπάτημα, είχα να πιω νερό ουσιαστικά δύο μέρες και σνεβενα στο άγνωστο. Βέβαια μπορούσα να δω που πάω αλλά θα χαλούσα την έκπληξη. Ευτυχώς έφτασα, η καντίνα που είναι…

[NIKANTHI]

Επιχειρηματικό τιπς

Ανοίξτε καντίνα στην Ισλανδία

Πάω στο αμάξι έτοιμος να πεθανο από την δίψα και φτάνω στην REYNISFJARA. Στο πάρκινγκ έβλεπες ότι μπορούσες να φανταστείς από αυτοκίνητα.Από τζιπ για την σελήνη μέχρι εναλλακτικά τροχόσπιτα. Αυτά ήταν σαν αγροτικά τζιπ αλλά η καρότσα τους ήταν τροχόσπιτο. Μάλλον για δύο άτομα.

Μπαίνω σε ένα εστιατόριο που είχε, αγοράσω νερό και βλέπω στην έξοδο κανάτα με νερό για τους επισκέπτες… την τσάκισα. Αχ τι ανακούφιση είναι αυτή. Έλα την βγάλαμε και σήμερα.

Κατεβενω κάτι σκάλες στα δεξιά και βγαίνω στην παραλία… Τρέλα. Πάνω σε μια τεράστια αμμουδιά από την μια πλευρά στο βάθος του ορίζοντα αχνοφαινόταν η πέτρινη αψίδα που πήγα πριν. Ενώ από τα αριστερά σου ένας αιχμηρός σχηματισμός βράχων ανάβλυζε από την θάλασσα. Λες και αντίκριζες τον θρόνο του διαβόλου. Φυσικά πίσω σου τα θεόρατα βράχια ανηφόριζαν ψηλά προς τον ουρανό. Σχηματισμένα από λάβα είχαν αυτόι την ιδιετερη καμπυλότητα. Τόσο χαρακτηριστική για την παραλία αυτή. Παράδεισος… Αλλά παράδεισος χωρίς καφέ γίνεται..

Χτυπάω τον καραβίσιο μου και δεν χορτανα το μέρος. Κόσμος φυσικά πολλής. Πήγα σε μια τεράστια σπηλιά όλη σμιλευμένη με αυτό το καμπυλωτό πέτρωμα. Και πως πάω προς την θάλασσα βλέπω ένα τέτοιο πέτρωμα στην αμμουδιά. Τρελάθηκα, φυσικά το τσάκωσα και το γύρισα Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς που δεν με ξέσκισαν στο αεροδρόμιο . Απαγορεύεται λίγο από όσο ξέρω…

434762

Την εντύπωση από το πλήθος με εκλεψαν δυα μεσήλικες Κινέζες ντυμένες με παραδοσιακές κόκκινες στολές από τη κορυφή εως τα νύχια, δημιουργώντας μια τεράστια αντίθεση στο ολο σκηνικό.

Αφού επισκέφτηκα την πολυαγαπημένη μου κανάτα με νερό, έφυγα.

Πάνω στο δρόμο μου φτάνω σε ένα περίεργο μέρος, που ήταν γεμάτο από αυτά τα πυργακια που φτιάχνεις με πέτρες. Αλλά ήταν χιλιάδες από μικρά έως και τεράστια που ξεπερνούσαν το ύψος μου, και ζύγιζαν τόνους ολόκληρους. Λογικά ανθρώπινο κατασκεύασμα ήταν, αλλά ίσως τα πρώτα να ήταν δημιούργημα της φύσης και να ακολουθήσαν του ανθρώπου… Ποιός ξέρει ..

Πάω προς το φαράγγι FJAORANGLJUFUR. Μπαίνω σε ένα χωραφοδρόμο που είχε διάσπαρτα σπίτια με τεράστιους κήπους στα αριστερά. Μέχρι που σταματάω σε μια μεταλλική πόρτα που ανάγραφε μόνο ποδάρια… Αλλιώς φορά τσίγκινο και έλα.

Περνώ τα μπαστούνια μου και καλο δρόμο. Μετά από κανένα δεκάλεπτο με πλευρίζει ένα τζιπ…

You go to the canyon

Yes but my car, isn’t 4x4 so I walk

Came

What

Yes came

[NIKANTHI]

Πήγα, και ότο στοπ ο δικός σου…. Βέβαια ήμουν στην κατά ομολογία πιο ασφαλής χώρα στον κόσμο, αλλά το ευχαριστήθηκα. Μιας και ήταν η πρώτη μου φορά…

Ήταν δύο νεαρά ζευγάρια και το 4χ4 τούς έβγαινε λιγότερα και από συμβατικό αυτοκίνητο. Φτάνω στο φαράγγι προεδρικά σαν το Πούτιν, και ξεκινάω το περπάτημα.

Στα δεξιά του πάρκινγκ σχετικά αμέσως, έφτανες σε μια εξέδρα και έβλεπες κατεβαίνοντάς μια σκάλα το καταπράσινο φαράγγι, φάτσα κάρτα.

Περπατούσες και σε άλλα παρακλάδια της εξέδρας και άλλαζες οπτικές βλέποντας, πότε έναν καταρράκτη να χύνεται στο πουθενά, πότε το όλο τοπίο διαφορετικά. Είχε και ένα μονοπάτι που σε κατέβαζε πιο χαμηλά στο βουνό. Ξεκίνησα να περπατάω όταν είδα και εκεί κάποια αμάξια παρκαρισμένα και υπέθεσα, ότι έχει και άλλο δρόμο για να φτάσεις. Και όλη αυτή που ήρθαν από εκεί στοχεύουν να έρθουν προς τα εμένα… Άρα γιατί να πάω.

Γύρισα περπατώντας στο αμάξι και συνέχισα το ταξίδι…

Κομματιασμένος αργά τα μεσάνυχτα, κάτω από το γνώριμο σούρουπο του ουρανού. Φτάνω σε μια πινακίδα προς έναν παγετώνα. Κόβω μέσα σε ένα χωματόδρομο και μόλις νιώθω ότι αγριεύει κάπως το τερέν, σταματάω. Ρίχνω έναν ύπνο στο αμάξι να ξεκουραστώ λίγο γιατί σε λίγες ώρες με περιμένει περπάτημα. Σε δευτερόλεπτα κοιμήθηκα και σε λίγες ώρες ξύπνησα παγωμένος…

Περνώ τα μπαστούνια μου και μόνος σε μια αχανής έκταση, περπατάω προς την ενδοχώρα της Ισλανδίας. Χωρίς να ξέρω τι θα βρω στο διάβα μου, σε ένα μέρος που δεν το έχουν οι χάρτες του Google, με μόνο μου οδηγό μια πινακίδα που έλεγε… Προσοχή κίνδυνος κατολισθήσεων. Το βρήκα τελικά το μέρος είναι το SVINAFELLSJOKULL UTSYNISSTAOUR. Απορώ πώς μου διέφυγε από πριν… Αν δεις τον χάρτη είναι αρκετά βαθιά στον πυρήνα της Ισλανδίας. Πάμε προσεκτικά και με σύνεση, πάντα.

Μπαίνω στον παγετώνα και μέσα απο ένα πατημένο μονοπάτι ανηφορίζω. Προσεκτικά με τα μπαστούνια προσπαθώ να μην σπάσω τα παΐδια μου η άλλοτε, μπουσουλούσα για καλύτερη ισορροπία. Έλα λίγο ακόμα, να και εδώ έχει ένα εμπόδια, θα το περάσω και αυτό. Έλα Νίκο μπορείς…

Μέχρι που έφτασα στον παγετώνα. Σε μια αχανείς έκταση από πάγο που το λιώσιμο τους, είχε δημιουργήσει μια παγωμένη λίμνη. Είχε και κάποια παγόβουνα που έπλεαν… Αυτά τα χαρακτήριζες πιο εύκολα παγόβουνα, όχι σαν τα χθεσινά. Και ανά δευτερόλεπτα μέσα στην απόλυτη ησυχία, ακουγόταν το ράγισμα τον πάγων.

Κρακ… Εκκωφαντικά με αντίλαλο. Κρακ, ξανά. Και ξανα,και ξανά…. Η καταστροφή του πλανήτη σε όλο της το μεγαλείο. Συγκλονιστική στιγμή για μένα τόσο, που επισκίασε μετέπειτα πολλές επόμενες…

434763

Αν το ψάξετε το μέρος στο ίντερνετ θα διαπιστώσετε ότι ο παγετώνας εκεί μοιάζει απίστευτα με το Περιττό Μορένο τον διάσημο παγετώνα της Αργεντινής. Βέβαια καλύτερες πληροφορίες θα αντλήσετε από το δικό μου βιντοοο, να τα λέμε και αυτά έτσι.

[NIKANTHI]

Αποχωρώ από εκεί και μετά από καμιά ώρα φτάνω στο αυτοκίνητο. Next stop SKAFTAFELL NATIONAL PARK. Πάλι είμαι μόνος. Περνώ το οριοθετημένο μονοπάτι που μέσα από το δάσος με οδηγεί στο SVARTIFOSS. Τίποτα το ιδιαίτερο, σιγά. Είδα άπειρους πολύ καλύτερους καταρράκτες στο νησί. Και ερχόμενος από το πάρκο μέχρι εδώ, είχε έναν πιο εντυπωσιακό. Μουφα ταξιδιοτικη προβολή…

Με πλησιάζει ένας νεαρός και με ρωτάει

Σε πειράζει να πετάξω το drome

Όχι γιατί

Σε κάποιους ενοχλεί

Με τι είστε

Με ποδήλατο κάναμε το γύρο της Ευρώπης πετάξαμε μέχρι εδώ από Νορβηγία και μετά Αμερική. Από τον Καναδά μέχρι Αργεντινή.

Whow. Πόσα χρόνια

Τέσσερα

Τι να λέμε τωρα.

Η γονείς τι λένε

Ανησυχούν αλλά μας στηρίζουν

Και τώρα που το σκέφτομαι σαν μπαμπάς πλέον, αν ο γιός μου με έλεγε κάτι τέτοιο θα ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος. Για την μαμά του δεν ξέρω.

Έκανα την κυκλική διαδρομή του πάρκου και ανηφόρισα ένα λόφο με ένα απίστευτο τοπίο να απλώνεται κάτω από τα πόδια μου.

Ότι άξιζε από το πάρκο ήταν αυτή η θεα .Ξανά πέτυχα το ζευγάρι αυτή χαθήκαν μέσα στο βουνό και εγώ από το μονοπάτι κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο.

[NIKANTHI]

Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνω στο FJALLSARLON παγετώνα, τον μεγαλύτερο της Ευρώπης. Παρκάρω και ξεκινάω με τον γνώριμο εξοπλισμό. Άφησα όμως την DSLR στο αυτοκίνητο για ασφάλεια.

Περπατάω στα χώματα σε μια απέραντη έκταση και σιγά σιγά αρχινάει να αχνοφαινετσι ο παγετώνας. Κάποτε αυτή η έκταση που είναι μόνο άμμος και πέτρα ήταν καλυμμένη με πάγο. Κρίμα.

Φτάνω στο παγετώνα και από μπροστά έχει δημιουργηθεί λίμνη με τα υπολείμματα τον πάγων. Τρώω κολιμα να πάω πάνω στον παγετώνα να δω , το βάθος και τον όγκο του. Να θαυμάσω όσο περισσότερο μπορώ από το μεγαλείο του

Από τα δεξία είχε κάτι χώματα που θα με οδηγούσαν στο στόχο και αρχινάω την πεζοπορία. Που κατέληξε σε μπουσούλισμα και ακροβατικές επιδεξιότητες μπας και φτάσω. Από την μια ήταν τα χώματα από την άλλη ο παγετώνας και ακριβώς στο χείλος τους ήταν μια χαράδρα τουλάχιστον Είκοσι μέτρον που σε παρέσυρε κάτω από τον πάγο. Το χώμα ήτα μαλακό και ενώ Κόλο Κόλο μετακινιόμουν, αλλά ταυτόχρονα βυθίζουν στην άβυσσο. Μια δεξιά μια κατω. Μια δεξιά μια κατω προς το άπατο του μεγαλύτερου παγετώνα της Ευρώπης. Έλα ρε πουστη πέντε μέτρα έμειναν… Προσπαθούσα να πιαστώ από πέτρες ήταν σαν άμμος και συνθλίβονταν . Κάρφωνα τα μπαστούνια αλλά γλιστρούσαν και δεν μπορούσα να τα βασιστώ, μισό λάθος και αντίο. Φοβήθηκα Άστο θα σκωτοθουμε… Δεν το έχω.

434764

Εκεί που ήμουν απογοητευμένος και μόλις δύο μέτρα πτώσεις, από το να γίνω σαν απολιθωμένο μαμούθ. Βλέπω τους ποδηλάτες να κατεβενουν από το παγετώνα.

Τι κάνετε εσείς εδώ τους λέω…

Από εκεί που βρεθήκαμε στο βουνό, το πήραμε με τα πόδια και μέσα από το παγετώνα φτάσαμε εδώ

Πως ήταν

Εξωπραγματικό τοπίο….

Ερε πουστη μου γιατί να είμαι τόσο κουράδα σε αυτά.

Προσεκτικά γυρνάω στην ασφάλεια και μου καρφώθηκε άλλη ιδέα.

[NIKANTHI]

Εκεί που ήταν τα χώματα σε κάποια σημεία είχε αναχώματα και πλησιάζεις στα τέσσερα μέτρα τον παγετώνα. Θα πάω μέσα από την λίμνη…

Βουταω το μπαστούνι ήταν βαθύ, ψάχνω άλλο σημείο το ίδιο. Μπαίνω προσεκτικά στην παγωμένη λίμνη το νερό να με φτάνει σχεδόν μέχρι τα ισχία. Να κάνω ένα βήμα και η ορμή του νερού να με παλαντζάρει, σχεδόν στο να χάσω την ισορροπία μου. Αν δεν πνιγώ θα χαλάσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου, άρα καλύτερα να πνιγώ. Ρε πουστη δίπλα είναι, δύο βήματα και εφτασα, βαθαίνει και άλλο όμως… χεστο. Πάω από αλλού, βουταω τα ίδια. Πάλι αδιέξοδο. Κάποιοι τουρίστες με κοιτάν με απορία, γιατί λέτε. Ξανά μπαίνω πάλι δεν τα κατάφερα… Κρίμα. Αλλά το πάλεψα όσο με έπαιρνε ίσως και ακόμα παραπάνω

Γυρνώντας στο αμάξι δεν μπορούσα να πιστέψω τι μαλακίες έκανα. Αλλά γουσταρα κιόλας με την τόλμη μου. Αλλά ταυτόχρονα στεναχωριόμουν ότι δεν το είχα, με τέτοιου είδους περιπλανήσεις.

Πάω στο πάρκινγκ δεν έβρισκα το αμαξι, από την έπαρση τον γεγονότων πήγα σε άλλο πάρκινγκ και γενικά έχασα την μπάλα. Αφού πήγα να ρωτήσω, που αλλού έχει πάρκινγκ. Άντλησα θάρρος και πάω σε ένα γραφείο για ενημέρωση τουριστών, μπας και μου το βρούν. Και στην είσοδο του οικήματος το είδα. Παλιοαμαξο σε μένα ρε

Κάνω να πάρω τα κλειδιά και πως κοιτάω ήταν σε τσέπη του παντελονιού, χιλιοστά από το να βραχούν. Η ακόμα και να τα χάσω. Αφού την γλιτώσαμε μια χαρά, αχ η θεότητα του ταξιδιού με βοήθησε.

Στο δρόμο μου βλέπω και άλλο παγετώνα, τον προσεγγίζω λέγοντας τέρμα ποια οι μαλακίες.

Φυσούσε ανελέητα και μια νύφη πάλευέ εκεί, για γαμήλιες φωτογραφίες. Αχ τι τραβάνε και αυτές οι νύφες.

Μέχρι που έφτασα στο JOKULSARLON στην διάσημη λίμνη με τα παγόβουνα. Παρκάρω και βλέπω πινακίδες ότι απαγορεύεται η διανυκτέρευση, κρίμα. Φυσικά γινόταν πανικός από κόσμο.

Και τότε είδα τα πιο επιβλητικά παγόβουνα του ταξιδιού. Έχοντας κάποια ένα βαθύ γαλανωπό χρώμα κάποια ήταν ολόλευκα, ενώ άλλα ήταν σχεδόν διάφανα. Έτοιμα προφανώς να λιώσουν. Είχε και κάποιες παπιες που κολυμπούσαν, λίγο καλύτερα από εμένα πριν.

Η αμμουδιά ήταν γεμάτη από διάσπαρτα κομμάτια πάγου και ένα από αυτά, το χρισημοποιησα σαν τραπεζάκι. Βγάζοντας την καλύτερη ταξιδιοτικη φωτογραφία της ζωής μου. Μια φωτογραφία που θεωρώ ότι με εκφράζει όσο καμία άλλη

434765

Ο μεγαλύτερος στόχος του ταξιδιού ήταν να φτάσω εδώ, στην λίμνη. Μιας που το μεγαλύτερο μου ταξιδιοτικο όνειρο ήταν να δω παγόβουνα.

Εκεί κατάλαβα τι δύναμη έχει το να ταξιδεύεις. Το πρωί όπου πήγα στο παγετώνα μόνος, ακούγοντας τα εκκωφαντικά ράγισμα τον πάγων. Μετέπειτα που πήγα να σκοτωθώ στον άλλον παγετώνα. Όλα αυτά επισκίασαν το μεγαλύτερο ταξιδιωτικό μου όνειρο, που σχεδόν το εξαφάνισαν. Κάνοντας το σαν μια στιγμή του ταξιδιού σαν όλες της άλλες. Ζωντανό πράγμα ένα ταξίδι και ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις, το που θα σε γοητεύσει και θα σε στιγματίσει

[NIKANTHI]

Περνώ τηλέφωνο την εταιρεία ενοικίασης του αυτοκινήτου

Ναι γειά σας θέλω να ρωτήσω αν γίνεται το αμάξι να το κρατήσω μια μέρα παραπάνω και αντί για την πόλη να το φέρω στο αεροδρόμιο.

Για να δω, ναι δεν έχουμε κάποια κράτηση

Ωραία και πρέπει να το φέρω πλυμένο

Όχι δεν χρειάζεται θα το καθαρίσουμε εμείς

Τελειότητα


Πάει το Ρέικιαβικ απεβίωσε, δεν θα πάω. Θα αφήσω τον παράδεισο για το Ρέικιαβικ, αποκλείεται



Φεύγω πάω για ψώνια από το μάρκετ. Ναι αυτό το θέμα δεν το αναλύσαμε καθόλου. Αγόραζα νερό και γιαούρτι που το έτρωγα με τους ξηρούς καρπούς Τότε την είχα δει αθλητής και έκανα υγιεινή διατροφή. Πάντως το τοπικό ισλανδικό γιαούρτι είναι εξαιρετικό, πρέπει να τα δοκιμάσετε.

Μεσάνυχτα στο ρολόι αλλά με φως στον ουρανό φτάνω στο HOFN εκεί που πήγε και ο

Ο που είσαι που είσαι μπαμπά.

Άραξα δεν είχε τίποτα, ένα μικρό ψαροχώρι ήταν με το λιμάνι και τις βαρκούλες του. Γραφικό μπορώ να πω, έμοιαζε με Ελλάδα.Έφαγα το γιαούρτι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ αλλά δεν με έπιανε ύπνος, και έφυγα.

Ξεκίνησα να οδηγώ προς ένα αμφιλεγόμενο μέρος ως προς της κριτικές του. Άλλοι λέγαν ότι ήταν απάτη και άλλοι ότι είναι το ομορφότερο μέρος στην Ισλανδία. Ιδιωτικό μέρος με είσοδο για να εισέλθεις και όχι μόνο, αλλά με ιδιαίτερες χρεώσεις. Αλλιώς πλήρωνες την διανυκτέρευση στην φύση. Αλλιώς την επίσκεψη για κάποιες ώρες, ενώ αν πήγαινες το πρωί ήταν δωρεάν.

Φτάνω στο STOKKSNESS και σταματάω μπρος στην μπάρα. Μπαίνω μέσα σε ένα εστιατόριο μπαράκι που έχει, τέσσερις πέντε ντόπιους. Στα αριστερά κολλητά στον τοίχο ήταν το μπαρ ενω διάσπαρτα στο χώρο ήταν τα τραπέζια και τα καναπεδάκια. Είχε νησιώτικο διάκοσμο που απόπνεε σε ένα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον, όχι το ψυχρό και το απαθές που πιθανόν θα πίστευες ότι θα συναντήσεις σε αυτήν την απομακρυσμένη γωνία του πλανήτη.

Παω σε ένα μουσατο ασπροτριχι κύριο πίσω από το μπαρ. Καπετάνιο κανονικό

Για την παραλία ήρθα αξίζει η τσάμπα θα πάω

Χασκογελαει… Είναι το πιο όμορφο μέρος της γης, ειδικά σήμερα.

Οκ ένα εισιτήριο

Αν κοιμηθείς εκεί κάνει τόσο, αλλιώς αν κάτσεις μέχρι τρεις ώρες, πιο φτηνά.

Την μέρα είναι δωρεάν

Ναι

Καλά θα πάω για επίσκεψη και σε τρείς ώρες που θα ξημερώσει, θα κοιμηθώ άρα, μόνο την επίσκεψη θα χρεωθώ.

Γελάει, ναι έχεις δίκιο. Αλλά μην στήσεις σκηνή.

Μην ανησυχείς.

Ανοίγει η πύλη και κατηφορίζω ένα δρόμο που με οδηγεί στο παράδεισο, ίσως και στην κόλαση δεν ξέρω, πώς να το περιγράψω.

Παρκάρω και αρχινάω να τα χάνω. Βλέπω κάτι απόκοσμα βουνά να απλώνονται στο βάθος του ορίζοντα. Με μητέρες κορυφές έτοιμες να λαβώσουν τον ουρανό. Μια λιμνοθάλασσα γαλήνια ήρεμη να καθρεφτίζει τα βουνά ζωγραφίζοντας μια ονειρεμένη αντανάκλαση. Όλα αυτά κάτω από ένα μωβ ουράνιο χρώμα.

Φυσικά είμαι πάλι μόνος. Περνώ DSLR τρίποδα για να βγάλω καλή φωτογραφία, σκατα τα έκανα. Περπατούσα γύρω γύρω από τον εαυτό μην πιστεύοντας που βρίσκομαι και μόλις κοιτούσα την παραλία…

Αχ θεέ μου σε ευχαριστώ

Τριγυρνούσα σαν τον γιο μου μην ξέροντας, πιο παιχνίδι τα Χριστούγεννα να πρωτοανοιξει και μόλις κοιτούσα την παραλία

Αχ θεέ μου σε ευχαριστώ

Αποσβολωμένος κοιτούσα και όλο αναφωνούσα

Αχ θεέ μου σε ευχαριστώ

[NIKANTHI]

Σκεφτόμουν ποια παραλία ήταν η καλύτερη που έχω δεί αυτή, η την Νορβηγίας στα νησιά SENJA. Δεν μπόρεσα να επιλέξω. Εκείνη θα την χαρακτήριζα ως κάποιο μέρος του παραδείσου ενώ αυτή, να ανήκε στα τάρταρα της κόλασης. Εκείνη είχε καταπράσινα νερά ενώ αυτή μαύρα. Σε εκείνη τα βουνά αστράφταν ενώ σε αυτή ήταν σκοτεινά. Εκεί στάζαν καταρράκτες από της παρυφές των βουνών εδώ είχε μόνο αιχμηρές σκιές….

Ισλανδία

434775

Νορβηγία

434773

Κόλαση

434772


Παράδεισος

434774


Κομματιασμένος μαζεύω τα πράγματα και πάω να κοιμηθώ στο αυτοκίνητο. Σκεπτόμενος ότι σε αυτές της διακοπές όχι μόνο πάω, αλλά διανυκτερεύω κιόλας στα πιο όμορφα μέρη της Ισλανδίας. Ένας ακόμη λόγος που ήταν οι καλύτερες διακοπές της ζωης μου. Αναπολώντας μπορώ να πω ότι αυτή ήταν η καλύτερη ταξιδιωτική μέρα ever.

Ξυπναω μετά από τρεις ώρες μέρα ποια, το τοπίο ήταν πιο ήρεμο. Η κόλαση εκεί μόνο το βράδυ εμφανίζεται, την ημέρα είναι απλά κάποιο μέρος. Για αυτό και οι διφορούμενες κριτικές….

Μπήκα στο αμάξι πέρασα την μπάρα και έφυγα

[NIKANTHI]

Από την καλύτερη μέρα σήμερα πέρασα, στην πιο ότι να ναι μέρα. Μάλλον η γκλάβα μου δεν άντεξε της συνεχόμενες συγκινήσεις και άρχισε να σχηματίζει κενά αέρος. Τότε γουσταρα αλλά τώρα βρίζω, πάμε λοιπόν

Ο δρόμος με οδήγησε σε μια πόλη DJUPIVOGUR Όπου είχε κάτι αγαλματένια αυγά. EGGIN… έβγαλα σελφι,

434776

Και έφυγα.

Μετά αφού διέσχισα μια ακόμη δραματική παραλια, με ένα πέτρινο πύργο να αναβλύζει μέσα από την αμμουδιά, άρχισα τα ότι να ναι.

Αφήνω τον κεντρικό δρόμο και πιάνω τους τοπικούς παράδρομος. Ανηφορίζω σε μια απότομη περιστροφική διαδρομή και φτάνω στο NYKURHYLSFOSS καταρράκτη. Οκ τίποτα ιδιαίτερο. Σκέφτομαι να κατέβω στον κεντρικό αλλά τρώω κόλλημα να δω, που οδηγεί αυτός ο βουνίσιος παράδρομος και πάω.

Φτάνω σε ένα κάμπινγκ όπου μετά από εκεί ξεκινούσαν η χωματόδρομοι. Παρκάρω περνώ τα μπαστούνια και αρχινάω να ανεβενω το βουνό μέσα από τα πουρνάρια. Δεν ξέρω γιατί, έτσι γκαυλωσα. Χωρίς λόγο, απλά επειδή γκαυλωσα.

Τα πουρνάρια ήταν και ασταθή, βουλιάζει όλο το ποδάρι μου μέσα. Οπότε κάρφωνα τα μπαστούνια να δω την στερεότητα τους και μετά, πατούσα πάνω. Βέβαια αρκετές φορές γύρισε ο αστράγαλος μου αλλά ευτυχώς, ελαφριά. Γιατί αν ήταν βαριά, ακόμα εκεί θα ήμουν. Σαν τον αχυράνθρωπο του μάγου του Οζ θα με έβρισκαν

Χωρίς ίχνος ζωής πουθενά ανεβαίνω ένα βουνό στην άγνωστη Ισλανδία, αυτά δεν τα κάνω στο Σέιχ Σου και τα κάνω εκεί. Τότε θυμηθικα το έργο με τον Walter Mitty όπου ο Ben Stiller περπατάει στα Ιμαλάια και τον παρατάνε οι οδηγοί του και αναφωνήζει … I Am Alone. Καμία σχέση αλλά επειδή το έργο γυρίστηκε στην Ισλανδία, κολαει. Εκπληκτική ταινία που με είχε στιγματίσει μιας και αναφέρεται σε όλους τους ονειροπαρμένος τουρίστες, σαν και εμένα…

Περπατάω καμία ώρα όταν στα αριστερά μου, συναντώ ένα φράκτη να πηγαίνει παράλληλα με την διαδρομή μου για την κορυφή. Ξαφνικά βλέπω ο αχυροδρομος μου να τερματίζει και να καταλήγει σε γκρεμό. Φτάνω στο τέρμα όταν κοιτάζω στον φράκτη μια πόρτα, την πηδάω και πάω παράλληλα με το γκρεμό προς το άγνωστο. Ανεβενω, ανεβενω μέχρι που φτάνω στο τέρμα τον δυνατοτήτων μου. Μετά έμπαινα πολύ βαθιά μέσα στο βουνό Κοιτάζω μια απίστευτη θέα και εστιάζω βαθιά στο βάθος που αχνοφαινετσι το αυτοκίνητο…. Καλό κουράγιο μου τώρα. Οποίος δεν έχει μυαλό τι έχει… έλα σε μια ωρίτσα έφτασα. Τελικά αν δεν καπνίζεις, όλο μαλακίες κάνεις.

Γουσταρα όμως γιατί προσπαθούσα να κάνω εναλλακτικές διακοπές και φυσικά, ότι το πρώτο βουνό που ανέβηκα μέσα από την Wilderness στην ζωή μου, ήταν στην Ισλανδία. Επομένως στόχος κέδρινος λόφος Θεσσαλονίκης

Φτάνω Κομματιασμένος στο αμάξι τρώω μια μπάρα ενέργειας και καλό μου δρόμο. Συνεχίζω και πάλι παρεκκλίνω του κεντρικού παραλιακού δρόμου και φτάνω σστο FOLALDAFOSS καταρράκτη. Φυσικά μπαστούνι και περπάτημα να τον δω από κοντά. Χαλαρά πράγματα.

Στο ρολόι νύχτωνε και πάω να βάλω βενζίνη σε μια πόλη EGLISSTAOIR. Προπληρωνω στην αντλία παραπάνω από όσα χωρούσε το αυτοκίνητο και ρωτάω ένα υπάλληλο, αν χάνω αυτά τα λεφτά.

Όχι. Περάστε μέσα να σας δώσουμε μια προπληρωμένη κάρτα με το ποσό που σας οφείλουμε και μπορείτε, να το εξαργυρώσετε σε οποιοδήποτε βενζινάδικο μας στην Ισλανδία.

Μπράβο αντιμετώπιση συνήθως σε αυτές της περίπτωσης σε ξυρίζουν. Μπαίνω μέσα και ήταν ένα βενζινάδικο βγαλμένο λες, από την Αμερική την δεκαετία τον sixties. Αφού όλο νόμιζα ότι θα ξεπροβάλει ο Michael j Fox με το πέτσινο μπουφάν, από το επιστροφή στο μέλλον. Κόκκινα καναπεδάκια με ανάλογα φωτιστικά να κρέμονται πάνω από τα τραπέζια. Λαχανη μπαρ. Βαμμένο σε τριχρομια άσπρου ροζ και λαχανη ενώ πόστερ εποχής να διακοσμούν τους τείχους.

434777

Doctor what year we have

2019

Fuck…

Περνώ την κάρτα και κοιτάω τι μπορούσα να φάω. Είχε της κλασικές ετοιματζιδικες βλακείες, όταν είδα κάτι καζάνια να στέκονται στον πάγκο

Τι έχει εκεί ρωτάω

Παραδοσιακή σουπα

Τέλεια φέρε μου ένα πιάτο

Τρώω και ήταν ένα βάλσαμο για το κορμί μου. Πεντανόστιμη ταυτόχρονα, ζέστανε και τα σωθικά μου από το ψοφοκρυο που είχε έξω…

Μιλάω με την Ανθή

Γουστάρω άνθη και δες τι τρώω… φωτό

Μπράβο να τρως αγάπη μου, στούμπωσες με τόσο Ξηροκάμπι

Αχ ευχαριστιέμαι δες, πείρα και άλλη… φωτό

434778

Μπράβο και να κοιμάσαι ναι, σε περιμένουμε στο σπίτι. Σε περιμένουμε

Ναι ναι… δες πήρα και άλλη… φωτό

Ε γαμηθυκες πόσες θα φας…

Πάω να πληρώσω της έξτρα δύο.

Α δεν πληρώνεται, έχει απεριόριστη κατανάλωση

Σώπα ρε σύνολικο κόστος πέντε ευρώ. Γενικά από όσο θυμάμαι, το κόστος ζωής δεν ήταν ακριβό. Σίγουρα στα τουριστικά σε ξέσκιζαν αλλά για απλά πράγματα όπως, σούπερ η φαγητό σε βενζινάδικο όπως εδώ η τιμές ήταν ίσως, φτηνότερες και από Ελλάδα. Για κάποια αγαθά και υπηρεσίες.

[NIKANTHI]

Αφού ντερλίκωσα ξεκινάω για το SEYDISFJORDUR και ανηφορίζω ένα ορεινό δρόμο. Ξαφνικά ενώ ελισσόμουν στης κλειστές στροφές, μου εμφανίζει ένδειξη το αμάξι για πάγο στο δρόμο. Πάλι θα κόλλησε, βλακείες. Δεν περνάνε τριάντα δευτερόλεπτα και πέφτω σε χιονοθύελλα, ο Χριστός και η Παναγία. Συγκλονίστηκα και δεν μπορούσα να το χωνέψω. Ανοίγω υαλοκαθαριστήρες και σαν χεσμενος προσπαθώ να ανέβω στην κορυφή του βουνού. Φτάνω, κάνω κάποια μέτρα και σταματάω. Εδώ δεν χιόνιζε αλλά όλα ήταν κατάλευκα ενώ ο δρόμος, μια μαύρη πίσσα.

434779

Κάθομαι λίγο και αποφασίζω να γυρίσω προσεκτικά πίσω. Κάνω αναστροφή και κατεβαίνω με πέντε χιλιόμετρα το βουνό, μην έχω τίποτα ιστορίες. Αλλά σίγουρα θα έχω να διηγούμαι ιστορίες, για αυτό άλλωστε δεν ταξιδεύουμε.

434780

Φτάνω στην πόλη και στάθμευση απέναντι από μια παιδική χαρά όπου έπαιζαν κάποια παιδιά. Ήταν φουσκωτή και χοροπηδούσαν αυτά και αναπηδούσαν ολόκληρα.

Αλλά φοβήθηκα να την πέσω εκεί, για ξεκούραση μην τυχόν και με θεωρήσουν για κανένα ανώμαλο. Όχι αυτό που είμαι, το άλλο με την διεστραμμένη έννοια. Έτσι μετά από λίγο έψαξα άλλο μέρος για να κοιμηθώ λίγες ώρες.

Ξύπνησα και ξανά ανηφορισα προς τα επάνω. Μιλάμε άλλος πλανήτης σε σχέση με εχθές ούτε χιόνια ούτε παγωνιές, χαρά Θεού.

Αυτή η βουνίσια διαδρομή προς το SEYDISFJORDUR είναι κατηφόρα που ο Walter στην ομώνυμη ταινία, παίρνει το skate δένει της πέτρες στα χέρια και κατηφορίζει την πλαγιά. Σε ένα πλάνο περνάει μπροστά από ένα καταρακτη, ε σταθμευσα και εγώ μπροστά στο GUFU waterfall και έβαλα το soundtrack του έργου.

Space oddity – David Bowie

Αυτός κατέβαινε το βουνό εγώ όμως το ανεβενα αλλά τι σημασία έχει. Συγκινητική στιγμή μίας και αυτό το έργο, με είχε συνεπάρει.

Το τραγούδι είναι αυτό ..


https://youtu.be/rnRSKshUQlM

Έκπληξη. Κοίτα να δεις από πού ξεκίνησε αυτό το ταξιδιωτικό και που ολοκληρώνεται. Εύχομαι έστω και ένας, να το διάβασε.

[NIKANTHI]

Μπαίνω SEYDISFGORDUR α είναι πολύ ωραία. Φτάνω στο πεζόδρομο της πόλης που το δάπεδο το έχουν λωρίδες λωρίδες, με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

434781

Στο τελείωμα του κατέληγε σε μια εκκλησία που όταν μπήκα μεσα έπεσαν μελωδίες στο πιάνο. Έκατσα λίγο αλλά τελείωναν την λειτουργία και συνέχισα το οδοιπορικό μου. Ήταν αργία σήμερα για την Ισλανδία.

Στο πεζόδρομο τα κτίσματα ήταν ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής λες και βγήκαν από κάποιο παραμύθι του Σέρλοκ Χολμς, στο Λονδίνο του δέκατου έβδομου αιώνα

434782

Σερλοκ η σύνδεσμος του ΠΑΟΚ, τι λετε.

ΠΑΟΚ τουμπαλιμπρε και φυσικά…

434783

Παντού Ελλάδα ρε …

Προτού να φτάσεις στον πεζόδρομο είχε ένα πολύ ωραίο πάρκο που έκατσα λιγάκι να πιώ καφέ, γιατί σκουντουφλούσα ακόμη από τον ύπνο. Πίσω μου άκουγα βοή νερού και πήγα για εξερεύνηση. Χώθηκα λίγο μεσα στο δάσος και έφτασα μπροστά σε δύο δίδυμους καταρακτες, α πολύ ωραία.

434784

Αυτό εντωμεταξύ το μέρος δεν το έχει το Google, γιατί κύριε δήμαρχε.

Ωραία όλα πεντακάθαρα και το ουράνιο τόξο ευφαντάστω δεν μπορώ να πω. Αλλά γιατί κύριε δήμαρχε

Έχεις δίκιο συγνώμη.

Με πλησιάζει μια κοπελίτσα και με ρωτάει

Από εδώ πάνω ανεβαίνεις για να δεις τους καταρράκτες πανοραμικά

Κοιτάω…. Δεν το βλέπω για δρόμο αυτό, μόνο τα κατσίκια σκαρφαλώνουν από εκεί …

Κοιτάζω μια το καταρακτη γυρνάω προς την κοπέλα, είχε ανεβη πάνω.

Χριστός και η Παναγία, γιατί να είμαι τόσο κουράδα σε αυτά. Φεύγοντας πλεύρισα όμως με το γνωστή τακτική, Κόλο Κόλο ένα ρυάκι για να γεμίσω νερό. Οχι παίζουμε.

Ξαναπήγα στον πεζόδρομο για χαζή προσπέρασαν την εκκλησία και είδα ένα χωματόδρομο να χάνεται στον ορίζοντα.

Γιατί κύριε δήμαρχε δεν βάλατε άσφαλτο

Α αυτό είναι δικαιοδοσία της περιφέρειας…

Και εδώ γραφειοκρατία ρε

Ειδα ένα 4χ4 να έρχεται από τα χώματα προς το μέρος μου και εκεί κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να νοικιάσεις τζιπ στην Ισλανδία. Δεν είναι ματαιοδοξία και πρεστίζ αλλά απαραίτητο για να πας σε μέρη που αλλιώτικα δεν σου επιτρέπεται.

[NIKANTHI]

Τα σούπερ θα άνοιγαν για λίγες ώρες πιο μετά, οπότε ευτυχώς που βούτηξα για νερό. Προσοχή στης προμήθειες γιατί μπορεί να μπλέξεις.

Φεύγω και κατευθύνομαι για το BORGARFJAROARTHOFN. Ο δρόμος πλέον δεν είναι καλός, ανηφόρα και κατά διαστήματα χώματα, πέτρες και πολλά έργα οδοποιίας.

Εγώ πήγαινα με τριάντα φοβούμενος για το αμάξι και έβριζα, γιατί έτσι έχανα ταξιδιωτικό χρόνο.

Αν σας παίρνει οπωσδήποτε 4χ4, χάνεται ναι μεν σε χρήμα αλλά κερδίζετε σε προσβάσεις και σε ταξιδιωτικές μέρες που χρειάζεστε για να γυρίσετε το νησί. Αν θες δέκα μέρες με 4χ4 με συμβατικό θες δεκαπέντε και πάλι, δεν θα τα δεις όλα.

Φτάνω τέρμα πάνω στο βουνό, πάω σε κάτι σαν αποθήκες που είχαν εκεί και αγναντεύω, την απίστευτη θέα προς τον ωκεανό. Τρέλα. Είχε τρομερή ζέστη και αντήλια, οπότε άραξα μέσα στο αμάξι να απολαύσω το γιαούρτι μου.

434790

Συνεχίζω το δρόμο ευθεία και πως γυρνάω κατά λάθος το κεφάλι μου προς τα πίσω, μένω σύξυλος. Βλέπω ακριβώς μπροστά μου μια λίμνη και στο βάθος χαμηλά στον ορίζοντα, αντικρύζω την θέα του ωκεανού που αγνάντευα από πρίν. Στο ίδιο οπτικό μου πεδίο έβλεπα σε υψομετρικές ανισορροπίες, μια λίμνη και τον ωκεανό. Όπως το φημισμένο μέρος στα Νησιά Φερόε, τόσο ίδιο αλλά και πόσο διαφορετικο.

Μετά από λίγο στρίβω δεξιά στην πορεία του δρόμου, μόνο χώμα γεμάτο με αυλακώσεις από τα βαριά οχήματα οδοποιίας της Ισλανδίας.

434791

Την γαμησαμε, πάμε σιγάααααα σιγάααααα. Μέσα σε μια εξάντληση από της αργές ταχύτητες αλλά και το αγχος μην καταστρέψω το αμάξι, έφτασα.

Προσπερνάω ένα μικρό γραφικό λιμανάκι και φτάνω στο βάθος σε κάτι καταπράσινα βράχια. Που είναι αποικίες των PUFFIN. Αυτά τα τρισχαριτωμένα μικρά πουλάκια που μοιάζουν με πιγκουίνους.

434792

Περπατάω σε κάτι ξύλινες εξέδρες για να τα προσεγγίσω και να είναι παντού, ολόγυρα μου. Δέκα από εδώ, σαράντα από την άλλη, είκοσι πιο κάτω. Είχε ένα ξύλινο δωμάτιακι όπου έμπαινες και τα είχες θέα, 360 μοιρών.

Μπαίνω μέσα και είχε παντού παραθυράκια όπου τα άνοιγες και τα φωτογράφιζες, πιο ευθύβολα. Μέσα ήταν ένα ζευγάρι κινεζών με κάτι φακούς τηλεσκόπια και τα φωτογράφιζαν, καταριπας και ανελέητα. Σε βαθμό τέτοιο που θα έμοιαζε ο Ράμπο, γατάκι σομον μπροστά τους.

Δεν άντεξα πολύ και ξανά βγήκα έξω. Όπου είχε ένα κουτί και έλεγε, αφήστε αν θέλετε κάποια ISK για να συνδράμετε στην μελέτη και παρατήρησης τους.

Μετα από κανένα δεκάλεπτο τα πουλάκια εξαφανίστηκαν. Η φωτογράφοι τα ξεκλήρισαν, πόσο να επιζήσουν. Όχι απλά πηγαν για ύπνο. Θέλει προσοχή τι ώρα θα πάτε να τα δείτε, γιατί μπορεί να φάτε μάταιοι κούραση και ταλαιπωρία. Την ταλαιπωρία που πιθανώς να φάτε εσείς ματεα αν δεν προσέξετε, την τρώω εγώ τώρα κάνοντας ξανά, τον ίδιο δρόμο…. ΌΛΟ ΠΙΣΩ. Με τριαντα, όσο πάω στα πάσα τον Άλπειων με το φειζερ δηλαδή. Άρα τζάμπα παραπονιέμαι. Μιας που το έφερε η κουβέντα, πριν τριάντα χρόνια κάπου στην. Βέροια… Έλα πλάκα κάνω.

Οδηγώ όταν φτάνω στον RJUKANDAFOSS έναν θεόρατο διχσλωτο καταρακτη. Παρκάρω και πάω να τον δω από κοντά. Ήταν τόσο ψιλός που το κινητό μόνο στο όρθιο μπορούσε να τον χωρέσει. Ξεκινούσε από μια πηγή στην κορυφή του βουνού και μετέπειτα διαρπαζόταν σε δύο κομμάτια, μέχρι να ξανά σμίξει ξανά πιο κάτω. Αυτός ήταν ο πιο ωραίος ως έκπληξη, καταρράκτης του ταξιδιού.

Νύχτωνε στο ρολόι, ο ήλιος ήταν χαμηλά στα δεξιά μου και δεν είχε ίχνος σύννεφου στον ουρανό. Χαμογελούσα γιατί αν η ροή της διαδρομής μου με το επέτρεπε, θα έβλεπα τον ήλιο του μεσονυκτίου. Αυτό που είχα δεί κατά το ήμισυ στο πλοίο πηγαίνοντας στα νησιά λοφοτεν, θα το έβλεπα εδώ ολοκληρωμένο.

Αχ μακαρι να μην με στρίψει από την άλλη, αχ έλα μην με πας αλλού.

Τοτε με στρίβει δεξιά για τον καταρράκτη DETTIFOSS και να έχω τον ήλιο ακριβώς, ευθεία. Εγώ να είμαι ο sniper και ο ήλιος το θύμα. Να τον έχω κεντράρει στην διόπτρα και να τον σημαδεύω στο δόξα πατρί. Τι να λέμε τώρα, συγκλονιστική στιγμή.

434787

Αλλά για μια στιγμή, που στον πουτσο πάω.

Τι σκατόδρόμος είναι αυτός μέσα στην ερημια, α ωραία έγινε και χωματόδρομος τώρα.

434788

Ρε πλάκα μας κάνετε, κάντε κανένα δρόμο.

Είδα ένα κοπάδι από ισλανδικά άλογα να καλπάζουν μέσα στην απεραντοσύνη του τοπίου. Είδα τον ήλιο του μεσονυχτίου να βυθίζετε και να αναβλύζει μπροστά στα μάτια μου. Και είδα μια πινακίδα να γράφει. Αν συνεχίσεις και χαλάσει το αμάξι, η τρύπα σου θα γίνει μεγαλύτερη του καταρράκτη.

434789

[NIKANTHI]

Σκάει μύτη και άλλος ταλαίπωρος και πιάνω το τσατ

Τι κάνουμε ρε σειρά

Έλα ντε, σκέφτομαι να πάω

Ούτε καν, ρε μήπως έχει άλλο δρόμο

Όχι αυτός είναι


Σκέφτομαι ότι δεν γίνεται αυτός ο καταρράκτης να μην έχει πρόσβαση από άλλο δρόμο, λεωφορεία πως πάνε. Βάζω στο Google το όνομα και να με οδηγήσει εκεί, ρε έχει και άλλο δρόμο. Πουστικο σε μένα ρε, τον Σέρλοκ των απανταχού τουριστών.

Αφού γύρισα πίσω στον κεντρικό, μέσα από ένα δρόμο που θύμιζε αουτομπαν, έφτασα στο πάρκινγκ του DETTIFOSS. Την έπεσα και εγω να κοιμηθώ κανένα τρίωρο και άσε, τον καταρράκτη να περιμένει.

[NIKANTHI]

Ξυπνάω και είμαι πάλι μόνος στο πάρκο. Αφού ήπιά καφέ σε πέντε δευτερόλεπτα, αν δεν καπνίζεις. Πήγα στον Daddy να δω τουλάχιστον αυτός, τι σόι καπνό φουμάρει. Παρότι ήταν ξημερώματα είχε μια αφόρητη ζέστη, αφού ίδρωνα και ζοριζόμουν.

Μπαίνω και περπατάω στην ξύλινη εξέδρα όταν τον βλέπω. Μιλάμε για πολύ νερό. Αφού παρότι ήμουν σε απόσταση με πιτσιλούσαν τα σταγονίδια του νερού του. Τότε πετάω μία την μπλούζα και χτυπάω ένα ντουζακι, να στανιαρω λιγάκι.

434793

Έχω μια που έβγαλα και το βρακί, να την ανεβάσω…

Αχ αναζωογονήθηκα, και λίγο ανάμεσα από τα πόδια, έτσι αχ ναι. Αλλά για μισό λεπτό, το πρωινό μου που είναι. Reception reception…

Κατά τα άλλα μου θύμησε τους καταρράκτες του Νιαγάρα όπως τους ξέρω από ντοκιμαντέρ. Με αυτή την κοντινή και σε 45 μοιρών γωνία που τον έβλεπα.

Πάμε να φύγουμε, βιάζομαι. Η χωματόδρομοι με έβγαλαν εκτός προγράμματος. Πάμε πάμε…

Φευγωντας πήρα λίγο μάτι τον SELFOSS καταρακτη που στεκόταν ακριβώς στην μέση ενός φαραγγιού, σαν να με επέβλεπε πάνω από τον θρόνο του.

434794

Μετέπειτα φτάνω σε ένα περίεργο μέρος το HVERIR. Ήταν κάτι πίδακες από λάσπη και θειάφι η οποίοι, ανάβλυζαν από το έδαφος. Εκπνέοντας μια αηδιαστική μυρουδιά. Κάτι σαν της κάλτσες μου δηλαδή, αλλά σε αξιοθέατο. Ήταν σαν ζωντανά, είχαν ακανόνιστη συμπεριφορά και βγάζαν καπνούς μαζί με την μπόχα. Ιδιαίτερο μέρος περίεργο, out of this world.

Ανεβενω ένα ελικοειδή δρόμο όταν φτάνω σε μια λίμνη, με βαθύ τιρκουάζ νερό. Ήμουν στην BLUE LAKE, αυτό είναι όνομα ρε παιδιά, όχι σαν τα άλλα. Σταματάω, ήταν απίστευτη. Σε υπνώτιζε πραγματικά να βουτήξεις, αλλά ένα βιομηχανικό κτίσμα στην άκρη της σε επανάφερε στην πραγματικότητα. Για τους πιο μοσχαρίσιους τύπους είχε και πινακίδες, NOT FOR SWIMMING.

Γενικά ήμουν κομμάτια και οδηγούσα περισσότερο ενστικτωδώς, παρά συνειδήτα. Όταν περνάω μπροστά από τα MYVATH NATIONAL BATHS. Πάμε να δούμε το μέρος να αγοράσω και κανένα νερό για καφέ. γιατί δεν την παλεύω.

Είχε πολλή κόσμο και οι περισσότεροι ήταν με τουριστικά λεωφορεία. Περίμεναν ουρά στην είσοδο να δηλώσουν αν επιθυμούσαν να κάνουν μπάνιο. Μιας και αυτή ήταν μια έξτρα υπηρεσία, από το πακέτο διακοπών που είχαν πληρώσει.

Ρωτάω στην είσοδο αν μπορώ να περάσω να δω το μέρος, χωρίς να κάνω μπάνιο.

Φυσικά αν θέλετε μπορείτε να πιείτε και καφέ.

Τζαμί. Μπαίνω μέσα είχε ευρύχωρο σαλόνι με τραπεζάκια στα αριστερά, ευθεία ήταν το μπαρ. Και στα δεξιά είχε κάποια ελάχιστα τραπέζια ενώ μετέπειτα, έβγαινες έξω στα λουτρά.

Κατευθείαν μπανίζω πρίζα, και βάζω την μπαταρία από την DSLR να φορτίσει. Στο αμάξι δεν είχα αυτή την δυνατότητα. Πάω να πάρω καφέ και βλέπω ότι έξω από το μπαρ είχε κανάτες θερμό, με καφέ. Οπού με τρία ευρώ είχες απεριόριστη κατανάλωση.

Είμαι στο παράδεισο και δεν το ξέρω, ρε λες να τα τίναξα και να μην το έχω πάρει χαμπάρι. Αγχώθηκα, Νίκο τραγουδά το Bridge of death τον Manowar. Τραγουδάω, οκ ζωντανός είναι… Αληθινο περιστατικο αν και στο χαβαλέ

Βγαίνω έξω στα λουτρά και εντυπωσιάστηκα. Ήταν μια τεράστια πισίνα η οποία ήταν χωρισμένη με διαδρόμους σε υποενότητες. Φυσικά στολισμένη με γεφυρουλες για να την παρουσιάζουν στους επισκέπτες, όσο πιο όμορφα μπορούν.

Α μισό να πιω ένα καφεδάκι

434795

Μετά αρχινάω την έρευνα για το πιο όμορφο μαγιό. Ε ναι, ολόκληρο ταξιδιωτικό γράφουμε, αν μας ρωτήσουν. Να μην εκφέρουμε γνώμη.

Καφεδάκι οπωσδήποτε

Εκεί στα δεξιά πάνω στην εξέδρα που πλατσουρίζουν είναι τα τρία επικρατέστερα. Πώς γίνεται τα πιο ωραία πάντα να είναι, παρέα.

Καφεδάκι και τα αποτελέσματα.

Το καλύτερο μαγιό είναι… Το κόκκινο και κάθεται φυσικά, στην μέση από τα τρία. Άλλο ένας άλυτος γρίφος της ανθρωπότητας. Τα καλύτερα είναι πάντα στο κέντρο.

Καφεδάκι μιας που σχόλασα, από την εφορευτική επιτροπή.

[NIKANTHI]

Έπιασα συζήτηση με ένα ζευγάρι γερμανών που μου ζητήσαν το τραπέζι που καθόμουν για να κάτσουν και αυτοι, μιας και ήταν όλα γεμάτα. Τότε δεν είχε κοβιτ. Τώρα ποιος θα τολμούσε, για κάτι τέτοιο…

Πόσα πληρώσατε για το ταξίδι

7000 και για τους δυο για δεκαπέντε μέρες. Όλο τον γύρο του νησιού

Στην Ελλάδα πιο ακριβά είναι

Έχετε γεμάτο πρόγραμμα, στης εκδρομές σας

Οκτώ καθαρές ώρες την μέρα ταξιδεύουμε. Απλά επειδή έχουμε ένα οδηγό, κάθε τέσσερις ώρες κάνουμε δίωρες στάσεις.

Και μετά τι κάνετε, όταν τελειώσει το τουρ.

Φαγητό και ξεκούραση στο ξενοδοχείο.

Δεν βαριέστε, γιατί είναι ακόμα μέρα. Δηλαδή νιώθετε κουρασμένοι και το σημαντικότερο, πλήρης από όσα είδατε σε αυτή την μέρα.

Φυσικά.

Σίγουρα όμως για αυτό πεζη ρόλο και η κουλτούρα σας σαν λαός. Δηλαδή εγώ όταν ταξιδεύω στης Άλπεις μόλις νυχτώνει, με πιάνει μελαγχολία. Γιατί από τις εννέα όλη ροχαλιζουν. Ενώ στην Ελλάδα είτε σε νησιά πας είτε στα βουνά εννιά η ώρα πίνουν καφέ.

Γενικά όλη η μεσογειακοί λαοί είναι πιο νυχτόβιοι από εμάς του κεντρικό ευρωπαίους, αλλά και εμείς βρίσκουμε τρόπους διασκέδασης.

Μισό να βάλω ένα καφεδάκι και να σας πω

Πιάσαμε ωραία συζήτηση για κάμποση ώρα, μέχρι που συνέχισε ο καθένας τον δρόμο του.

Εκεί με είπαν ότι μπορώ να πάω στην blue lagoon και ως επισκέπτης και την έβαλα στο ταξιδιωτικό μου προγραμματισμό

Τι και αν ήπια μια ντουζίνα καφέδες, πάλι ένιωσα να λιποθυμάω. Με υπερπροσπάθεια φτάνω σε ένα άνοιγμα του δρόμου και έπεσα σε κώμα. Τουλάχιστον για ένα τετράωρο.

Που είμαι που βρίσκομαι .. τι ώρα είναι, το κεφάλι μου είναι καζάνι. Κάτσε να πιω ένα καφέ να συνέλθω.

Με υποτονικές ανθρώπινες λειτουργίες έφτασα στην GRJOTAGJA CAVE. Μια διάσημη σπηλιά από το Game of thrones. Κάναν κάποιοι σεξ εκεί και πήρε τα πάνω της η σπηλιά, αλλά και ο πρωταγωνιστής.

Γινόταν χαμός από κόσμο για να δουν την ερωτική φωλίτσα, όχι την σπηλιά. Περίμενα και εγώ στην ουρά πίσω από καμιά πενήντα άτομα, μέχρι που μπήκα.

434796

Έβγαλα μια σελφι και έφυγα. Ωραίο μέρος ήταν πλημμυρισμένο με κάτασπρο νερό, κρίμα που έγινε διάσημο για τους λάθος λόγους.

[NIKANTHI]

Τώρα όμως θα πάω σε ένα μέρος που έγινε γνωστό, για όλους τους σωστούς λόγους. Μόλις έφτασα, παρκάρω και πάω με τα πόδια στο GODAFOSS. Στα αριστερά είχε ένα τεράστιο καφέ – εστιατόριο – σουβενίρ – πολυχώρο και στα δεξιά πήγαινες στον καταρράκτη. Τον βλέπω, ναι ρε μάγκα. Γουστάρω ρε. Ήταν και τεράστιων διαστάσεων ύψους και όγκου, αλλά ήταν και ημικυκλικός. Σαν να είσαι στην σκηνή του Λυκαβηττού και ο καταρράκτης, να είναι οι κερκίδες.

434799

Είχε ένα νοερό μονοπάτι από πέτρες για να τον προσεγγίσεις. Ο κόσμος περίμενε υπομονετικά στην ουρά να βγει πρώτος, να φωτογραφηθεί και να παραδώσει την σειρά του στον επόμενο. Μετέπειτα αν ήθελες καθόσουν πιο παράμερα να μην ενοχλείς, αλλά να απολαμβάνεις ταυτόχρονα καί τον καταρράκτη.

Περιμένω υπομονετικά κανένα μισάωρο όταν φτάνω πρώτος. Πάω να βγάλω φωτογραφίες και τότε από το πουθενά, τρεις μαντράχαλοί μπαίνουν μπροστά μου. Κάτι κορίτσια από πίσω μου χασκογελανε και πάω κοντά να ζητήσω τον λόγο. Και ακούω ελληνικά… ΈΛΕΟΣ. Μα πόσο πιο Έλληνες πια.

Τι έγινε ρε πατρίδα πως από εδώ

Να εδώ μαζί με τα φιλαράκια ήρθαμε διακοπές στο νησί. Εσύ από Ελλάδα

Ναι Θεσσαλονίκη, εσείς

Σικάγο

Εκεί ο RoboCop δεν είναι

Όχι από το Ντιτρόιτ

Πιάσαμε συζήτηση με συμπεράσματα ότι από Αμερική, είναι πιο κοντά και πιο φτηνά να πας στην Ισλανδία. Ότι η Αμερική είναι απίστευτη χώρα για τουρισμό αν κινηθείς προς Utah και Grand Canyon. Αλλά και γενικότερες συζητήσεις. Όπως ότι οι γυναίκες στην Αμερική είναι σε άλλο επίπεδο. Σε λένε έλα το απόγευμα αν θες, γιατί το πρωί και το βράδυ έχω άλλους.

Εγώ φεύγοντας έβγαλα κάποια ταξιδιωτικά πορίσματα. Από εδώ και εμπρός καλύτερα να μην πηγαίνω πουθενά όλο τον χρόνο, αλλά όταν πηγαίνω, να είναι όνειρο ζωής ο προορισμός. Έτσι ώστε να έχει λόγο υπάρξεις ο χρόνος και το χρήμα που θα στερώ από την οικογένεια μου. Τα τελευταία τρία χρόνια δεν πήγα ούτε είκοσι χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου, χωρίς την οικογένεια μου. Αν πήγαινα εκατό φορές μέχρι εκεί, βάλε και τέσσερα πεντε τριήμερα, ίσως και καμιά βδομάδα… Τότε πολύ απλά, ο χρόνος και το χρήμα που με αναλογεί μακριά από την οικογένεια μου … Θα είχε καταναλωθεί.

Τώρα που τελείωσα θεωρώ με την Ευρώπη, τώρα ξεκινάν τα δύσκολα. Γιατί η Ανθή φοβάται για μένα, μόνο για αυτό το λόγο…

Φτανω σε μια εκκλησία περίεργης αρχιτεκτονικής BLONDUOS.

434800

Μπας και σε φωτίσει ο Θεός

Τι ρε άνθη

Άντε που μου θες Ασία, Σιβηρία και Μογγολία. Να με πεθάνεις θες. Χωρίζουμε αν είναι να ησυχάσω

Καλά καλά άσε με τώρα γράφω … Θα μου κάνεις μια μακαρονάδα για το βράδι.

Και εκεί ένα βράδυ οδηγούσα που δεν νύχτωνε ποτέ. Τι και αν ήταν μεσάνυχτα ο ήλιος μεσουρανεί στον ουρανο, και σαν το πιο φωτεινό αστέρι να με καθοδηγεί. Ερημιά Μόνος εγώ και ο δρόμος μέσα σε ένα πορτοκαλί ουρανό, να με οδηγεί. Μόνο κάτι άλογα να με ακολουθούν και κάποια άλλα να με προσπερνούν. Η άσφαλτος και αυτή τελειώνει, μόνο το χώμα πλέον σαν πυξίδα με οριοθετεί και στον προορισμό με φέρει.

[NIKANTHI]

Παρκάρω και περπατάω σε ένα διαμορφωμένο πάρκο το οποίο είναι πάνω σε ένα ύψωμα τριάντα μέτρων και από κάτω μου, είναι μια τεράστια μαύρη αμμουδιά και ο ωκεανός. Ο ουρανός είναι πορτοκαλί ο ήλιος του μεσονύκτιου να ακτινοβολεί. Μόνο αμμουδιά έβλεπες να χάνετε και να εξαφανίζεται ακόμα πιο μακριά από όσο χωράει το μάτι σου. Άκουγα τον παφλασμό τον κυμάτων και αγνάντευα τον ήλιο πώς γυάλιζε και αστράφτε αυτό το απίστευτο τόπο.

Μετά από κανένα πεντάλεπτο περπάτημα έφτασα στο περίφημο βραχώδες άγαλμα, ένα καλλιτέχνημα από την μαγεία της φύσης. HVITSERKUR. Ρε σαν γάιδαρος που βόσκει είναι αυτό. Να ένας ωραίος τρόπος να ξενερώσεις ένα κουλτουριάρικο κείμενο.

Έβλεπα αφ’ υψηλού τους ταξιδιώτες να φαίνονται σαν μυρμήγκια μπροστά του και καταλάβαινα το όγκο και το ύψος του. Ρε είναι τεράστιο. Περιτριγυρισμένο εκτός από τους φωτογράφους αλλά και από ένα σμήνος πουλιών που το γυροφερνε.

Ειχε ένα απότομο περιστροφικό βουνίσιο μονοπάτι που το κατέβαινες και έφτανες κοντά του. Ήταν σαν τις τσουλήθρες στην Waterland που κάθε δέκα μέτρα σε έστριβε 180 μοίρες και όλο σε κατέβαζε προς τα κάτω.

Το κοιτάζω δεν είχε προστατευτικό σκοινί, η οτιδήποτε. Το σκέφτομαι. Βλέπω μια κοπέλα κατάκοπη να το ανεβαίνει

Τι λέει κοπέλα αξίζει το περπάτημα.

Όχι τζάμπα μου βγήκε η γλώσσα. Αν είσαι επαγγελματίας φωτογράφος αξίζει αλλιώς όχι.

Ε τότε θα πάω…Αν δεν πάω εγώ ποιος

Σκέφτομαι τρόπο πρόσβασης και να κατέβω με την τεχνική κολο κολο αλλά φοβάμαι, μην δεν μπορέσω να ανέβω και με μαζέψουν με ελικόπτερο.

Αρχινάω να κάνω διατάσεις και να προετοιμάζομαι για την κατάβαση με την αλάνθαστη, τεχνική. Τότε βλέπω έναν επίδοξο για καταρριχηση, κάτσε να δω αυτός πως θα κατέβει. Πολύ χύμα τον βλέπω ούτε μπαστούνια έχει ούτε τίποτα για να δω, το έχει. Κατεβαίνει με φορά και φτάνοντας στο γκρεμό κουνάει μια περιστροφικά τα χέρια του για να διατηρήσει ισορροπία και σταματάει. Στο επόμενο σλάλομ το ίδιο. Σε τριάντα δευτερόλεπτα κατέβηκε. Σοκαρίστηκα, ρε γιατί να είμαι τόσο κουράδα σε αυτά. Άστο και από εδώ καλά το βλέπω, ξεφτίλα θα γίνω. Με το κολο κολο εγώ θα γίνω εξώφυλλο και όχι ο γάιδαρος, χεστο.

434801

Ειχε κάτι τραπεζάκια για πικνίκ όπου, ήπια λίγο καφε. Μετά γύρισα στο αυτοκίνητο, για να κοιμηθώ κανένα τρίωρο.

[NIKANTHI]

Ξύπνησα και έφυγα φτερωτά μιας και η τελευταία ημερολογιακή μου μέρα στο νησί, είχε ξεκινήσει. Αύριο παραδίδω το πρωί το αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο και το απόγευμα, γειά σας.

Αρχικά ο δρόμος της επιστροφής με οδήγησε μπροστά από το KOLOGlGUFUR CANYON, όπου είδα ένα καταρακτη περνώντας μια μικρή γεύση από το δυσπρόσιτο φαράγγι

Και μετά που λέτε να έφτασα, σε άλλους καταρράκτες. Στο HRAUNFOSSAR ένα σύμπλεγμα από καταρακτες, που βρίσκονται μέσα σε ένα εθνικό πάρκο.

Ωραίο μέρος, αποτελούνταν από πολλούς σχετικά κοντούς καταρράκτες, που ήταν απλωμένοι σε μια καταπράσινη κοιλάδα

434802

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι πάλι χάθηκα και δεν μπορούσα να βρω το αυτοκίνητο. Ήμουν κομμάτια. Αυτο το Roadtrip τον επτά εικοσιτετράωρων στην Ισλανδία, με είχε τεντώσει. Σίγουρα έφταιγε ότι τότε δεν δούλευα να έχω κάποια σκληραγώγηση από την εργασία μου και έπεσα κατευθείαν, στα βαθιά.

Γενικά οι διαδρομές μετά από την λίμνη με τα παγόβουνα δεν ήταν και σαγηνευτικές, οπότε και αυτό με κούρασε ψυχολογικά. Άλλο να είσαι συνέχεια στο, Ωχ Παναγία μου τι βλέπω και άλλο στο χαλαρό.

Ίσως τελικά σαν φυσικά τοπία και όχι σαν συγκεκριμένους προορισμούς οι Άλπεις να είναι πιο όμορφες. Αλλά αν κοστολογήσεις και τους προορισμούς όπως, τα παγόβουνα τα ηφαίστεια. Τους παγετώνες τους καταρράκτες και της απόκοσμες παραλίες. Η Ισλανδία είναι σίγουρο το πιο όμορφο μέρος που έχω επισκεφτεί. Μετά ακολουθούν οι Άλπεις η Νορβηγία και η Σκωτία, αυτά τα λέω ως κάτοικος Ελλάδας. Αν είχα ακριβώς τα ίδια βιώματα και ήμουν κάτοικος εξωτερικού η κατάταξη μου θα ήταν ακριβώς η ίδια. Αλλά στην πρώτη θέση θα ήταν η Ελλάδα και θα ακολουθούσαν οι υπόλοιποι. Φυσικά για τα νησιά την νυχτερινή ζωή τον ήλιο την θάλασσα αλλά και για την Στερεά Ελλάδα, θα μας έβαζα πρώτους. Να πω και ένα ακόμα επιχείρημα. Αυτό το ταξιδιωτικό αναφέρεται σε ένα τεράστιο μέρος της Ευρώπης που υλοποιήθηκε σε τρία χρόνια και ολοκληρώθηκε σε τριανταπέντε μέρες. Σε ανάλογες μέρες στην Ελλάδα δεν θα έβλεπες ούτε καν, το Αιγαίο με τα νησιά του. Ακόμα και σε καθαρό χρόνο να το βάλεις, μην υπολογίζοντας δηλαδή τον χρόνο που θα καταναλώσεις στα καράβια. Τριανταπέντε μέρες δεν σε φτάνουν, αφού τα νησιά είναι περισσότερα πώς να σε φτάσουν…. Βέβαια δεν σε φτάνουν τρία βουνά λεφτά για να γυρίσεις όλη την Ελλάδα, να το πούμε και αυτό.

Ουφ μετά από όλα αυτά για επιδόρπιο τι σας έχω, τον OXARARFOSS καταρακτη. Μήπως σας τα έχω ανατινάξει με τους καταρράκτες η τα κουβαλάτε ακόμα. Ε τι να πω στην Ισλανδία είμαι αν ήμουν Άλπεις θα σας έλεγα για βουνα πάσα και μυστικές λίμνες, τι να κάνουμε με τώρα … Η μήπως να κάνουμε. Λες χμ, πειρασμός. Ε θα αμαρτίσω λοιπόν….

Γυρνώντας από Σκωτία στην Αυστρία λοιπόν, αφού φυσικά έκοψα πρωτα, τι λέτε εσείς….

ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ

ΝΑΙ ΤΟ ΒΡΗΚΑΤΕ ΜΠΡΆΒΟ

Ανεβενω το GERLOS PASS και βλέπω ξαφνικά πολλά αμάξια σταματημένα στο πουθενά, χωρίς προφανή λόγο. Σταματάω, και βλέπω κάποιους να ανεβαίνουν ένα ύψωμα, μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Θα πάω και εγώ.

Ξεκινάω και αναρωτιέμαι, τι στο καλό κάνω πάλι. Αφού ανέβηκα κάμποσο την πράσινη πλαγιά, ρώτησα

Τι έχει εκεί επάνω

Α μια λίμνη

Σώπα ρε

Και έφτασα, πραγματικά απίστευτο σκηνικό. Αφού έκατσα λίγο και με έπιασε μια καταιγίδα, κατηφόρισα προς το αμάξι. Μετά από λίγο έφτασα σε μια ακόμη λίμνη, πραγματικό τουριστικό θέρετρο αυτή. Αλλά λόγω του κατακλυσμού, ήπια ένα γρήγορο καφέ μέσα στο αμάξι και συνέχισα το ταξίδι μου.

Άντε γρήγορα έκανα για να μην λετε, επανέρχομαι λοιπόν στον OXARARFOSS.

[NIKANTHI]

Αφού πάρκαρα και άρχισα να προσεγγίζω το καταρράκτη, τρώω φλασια. Ρε λες και ανεβαίνω στα κάστρα τις Θεσσαλονίκης είναι εδώ.

434803

Από τον Αγιο Δημήτριο το νοσοκομείο μέσω της Έλλης Ζωγράφου και όλο ευθεία μέσα από το πάρκο. Αν είναι δυνατόν, ρε πλάκα με κάνετε.

Φτάνω σε δύο καταρράκτες, ο μεγαλύτερος κάτι έλεγε. Αλλά ο μικρός, ήταν σαν να είχε σπάσει σωλήνας νερού από το Άγιο Δημήτριο το νοσοκομείο και πλημύριζε την Εθνικής Αμύνης. Χαλιά πραγματικά χαλιά. Από κόσμο γινόταν χαμός, καθόταν σε κάτι παζουλακια χαζεύαν το σπασμένο σωλήνα βγάζοντας σελφι.

434804

Και θεωρούσαν ότι είδαν την Ισλανδία, τίποτα δεν είδαν, πρόλογο έφαγαν. Προερχόμενο από τα τοπικά ταξιδιωτικά πρακτορεία που φυσικά, τα χρυσοπλήρωσαν για να τους δείξουν τον σωλήνα. Αλλά για να είμαι δίκαιος να πω ότι το μέρος εκεί είναι τεράστιο και προσφέρει αμέτρητες δραστηριότητες, από πεζοπορίες έως ότι μπορεί να φανταστείς. Αλλά για ότι είδα αυτά έχω να πω

Γενικά ότι μα ότι, είναι κοντά στο Ρέικιαβικ αποτελεί τα πιο ανιαρά αξιοθέατα που έχει να σου υποδείξει η Ισλανδία. Εξαίροντας το Geyser που είναι από μόνος του, ένα θαύμα της φύσης.

Αυτή φυσικά δεν παύει να είναι η προσωπική μου γνώμη.

Μετά από εκεί πήγα από όσο θυμάμαι, μπροστά από μια γέφυρα όπου από κάτω τής, είναι θαμμένο το όπλο που ο Μαθιός σκότωσε τον Στεφανή. Κρίμα κρίμα …

Μπαμπά τι λεςςςς

Ξέφυγα λιγάκι οκ. Εκεί από κάτω ενώνονται οι τεκτονικές πλάκες της Ευρώπης και της Αμερικής, Τώρα τις είδα δεν της είδα, δεν ξέρω…

[NIKANTHI]

Μετέπειτα τελευταίος προορισμούς του ταξιδιού, BLUE LAGOON.

Παρκάρω στο τεράστιο με πολλές υποενότητες πάρκινγκ, βγάζω φωτογραφία το αμάξι μην και το χάσω και πως το βρίσκουμε μετά. Είχε και άλλα άσπρα εκεί και δεν με έπαιρνε, για ηρωισμούς.

Είχε αρκετές λίμνες με ιαματικό νερό προτού να εισέλθεις στο κτήριο. Εκεί φυσικά απαγορευόταν να εισέλθεις.

Διέσχισα κάτι μονοπάτια ανάμεσα σε πέτρες και άσπρα βότσαλα που με οδήγησαν στην είσοδο του επιβλητικού κτηρίου.

Ανοίγω η αυτόματη γυάλινη πόρτα και μένω σύξυλος. Μιλάμε για ένα τεράστιο ενιαίο χώρο που μπορεί να είχε και δέκα μέτρα ύψος. Αριστερά ήταν η υποδοχή ευθεία ακριβώς η γκαρνταρόμπα με τα μπουρνούζια και της πετσέτες. Και στο βάθος το παραλληλόγραμμο μπαρ.

Ένα καφέ θα ήθελα

Φυσικά

Μήπως έχετε από κανάτα που το ξαναγεμίζεις.

Όχι δυστυχώς

Σιγά μην είχατε

Βγαίνω στο εξωτερικό καφέ, απογοητευτικά. Πολύ μικρός χώρος με τραπεζάκια και καρέκλες από το ΙΚΕΑ. Χλιδα μέσα ότι να ναι από έξω. Τώρα θα μου πεις τι σε χαλάει το ΙΚΕΑ, με χαλάει γιατί είμαι σε ένα από τα σύγχρονα θαύματα του κόσμου. Που στον πιάνουν κανονικά για να τα επισκεφτείς, άρα εφόσον μου το ακουμπάνε έχω και απαιτήσεις.

434805

Είχε μια τεράστια αίθουσα με συνεδριακές προδιαγραφές. Μεγάλα στρογγυλά τραπέζια με ολόλευκα τραπεζομάντηλα και τις ίδιες καρέκλες.

434806

Έλεος. Ρε πενήντα ευρώ την μερίδα χρεώνεται σεβαστείτε τα λεφτά που μας αρπάζεται.

Ναι εκνευρίστηκα γιατί τον καφέ μου τον έβαλαν σε χάρτινο ποτήρι και τους τα χώνω, θεωρώ όχι άδικος. Συγχίστηκα θα πω και άλλα. Οκ για την πισίνα και της γενικότερες εγκαταστάσεις δεν μπορώ να πω κουβέντα, ήταν υπερσύγχρονα όλα. Είχε μπαρ όπου έπαιρνες ποτό ενώ κολυμπούσες το οποίο, ήταν ένα παραλληλόγραμμο κουτί μέσα από την πισίνα. Δηλαδή σαν να παραλάμβανες το ποτό σου μέσα από μια εκατό ιντσών επίπεδη τηλεόραση. The RING το έργο το θυμάστε, ε κάτι τέτοιο.

Κατά τα άλλα είχε γεφυρουλες, τούνελ που τα διέσχιζες με μακροβουτια και αρκετούς ναυαγοσώστες. Αλλά όλο το μέρος ήταν σε μια βιομηχανική περιοχή της Ισλανδίας και έβλεπες στο βάθος, φουγάρα από εργοστάσια και πυλώνες υψηλής τάσεις. Ενώ στα άλλα λουτρά που πήγα έβλεπες βουνά θάλασσα και απεραντοσύνη, εκείνα μου άρεσαν περισσότερο. Άσε που με είχαν βάλει καφέ σε γυάλινη κούπα όχι σαν αυτούς τους γύφτους. Ρε ξεπάγωσα βάλτε καμία θερμάστρα, γύφτοι ε γύφτοι.

[NIKANTHI]

Φεύγω και πάω προς το αεροδρόμιο να αφήσω το αμάξι μιας και σε λίγες ώρες πετάω. Δέκα χιλιόμετρα να ήθελα και να νιώθω ότι η δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν. Με απίστευτη πίεση να προσπαθώ να οδηγήσω και να νιώθω ότι το αμάξι με φεύγει στα αριστερά. Βρίσκω μια παράκαμψη και κοιμήθηκα κανένα δίωρο, δέκα χιλιόμετρα μόλις από το αεροδρόμιο.

Παω παραδίδω το αμάξι

Μισό λεπτό να το ελέγξουμε

Πάνε να το δουν όλα άψογα, ευτυχώς. Γλίτωσα το μπουντρούμι. Περιμένοντας είδα ένα τζιπ να παραδίδεται και ήταν όλο μέσα στης λάσπες.

Πήγατε στα Highland’s. Τους ρωτάω

Όχι απλά πέσαμε σε λάσπες

Σας πιστέψαμε… Αλλά ούτε αυτούς τους είπαν τίποτα. Άρα είναι κάπως ελαστική για όποιον ενδιαφέρεται. Βέβαια αν χαλάσει το αμάξι, σε ξεπάτωσαν.

Πάω στο αεροδρόμιο μετά από αρκετές ώρες αναμονής περνάω τον έλεγχο τον διαβατήριο και μπαίνω πια στα…. Σκόπια.

Ουφ ευτυχώς που δεν με ζήτησαν Κοβιτ, ρε πουθενά δεν με ζήτησαν το πήρατε χαμπάρι. Οδηγώ και σκέφτομαι αν στην Ελλάδα με ζητήσουν, για να δούμε.

Εκείνη την μέρα είχε 42 βαθμούς και το πόδι μου κοντά στην γάμπα είχε κυριολεκτικά βγάλει έγκαυμα. Από την ζεστή αλλά και από την θερμοκρασία του κινητήρα. Απίστευτο ζόρι λίγα χιλιόμετρα από το να φτάσω σπίτι.

Τιν κεντρική αρτηρία διέλευσης τον Σκοπίων την έχουν φτιάξει απίστευτα, ας είναι καλά τα καζίνο στα ελληνικά σύνορα. Μέχρι που κατά φωνη έφτασα.

Διαβατήριο

Ορίστε

Κοβιτ τεστ

Α δεν έχω έληξε

Ε δεν περνάτε, πρέπει να κάνετε τεστ

Καλά επιστρέφω…

Συγνώμη αλλά προσπαθούσα να μην γελάσω. Πέρασα πενήντα σύνορα και δεν με ζήτησαν τίποτα, ενώ στην Ελλάδα το απαίτησαν. Συγνώμη για την γνώμη μου αλλά είτε μας προσέχουν, είτε μας δουλεύουν.



https://youtu.be/bVG0hZBcq2w


Final score

Central Europe Vs Greece 0 – 2 in Europe Central Corts

One goal in first minutes for Greece, in the border before living the country

One goal in last minutes for Greece, in the border before entering the country.



Thanks for watching…



Επίλογος



......... Φειζερ. Ισλανδία. Σκοτία.

Ημέρες. 20 .... 7 .... 7

Χιλ... 10850. 1700. 3500

Ευρώ. 2200. 1000. 1300

Εμπειρίες Ανεκτίμητες

Συνολικά έχασα πάνω απο 20 κιλα βάρους




Ε Νίκο

Τι έγινε ρε Boss παραγγελία έχει…

Όχι τώρα που τελείωσες τι θα κάνεις..

Boss από Ευρώπη τελείωσα, έχω να δω που θα πάω μετά…

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία, θεωρώ ότι διαγράφεις την Ασία

Λογικά, ίσως όμως πάω υπερατλαντική εκδρομή, το μέλλον θα δείξει boss

Το μηχανάκι

Δεν ξέρω δεν μπορώ να το πουλήσω. Όσο μπορώ να το συντηρώ θα το κρατήσω. Το σημαντικότερο που με προσφέρει αυτήν την στιγμή το φειζερ, είναι η αίσθηση ελευθέριας. Ανα πάσα ώρα το φορτώνω και φεύγω. Είναι έτοιμο και απλά, με περιμένει

Και αξίζει να το συντηρείς για μια θεωρητική αίσθηση ελευθερίας

Ίσως όχι. Αλλά επίσης θέλω να περάσω στον γιό μου την μοτοσυκλετιστικη φιλοσοφία. Όχι στην θεωρία και αόριστα αλλά στην πραγματικότητα και συγκεκριμένα. Έχοντας μηχανή όχι λέγοντας ότι κάποτε είχα, Γιατί αν με ρωτήσει κάποτε τα ευρώ που πείρες άξιζαν περισσότερο από όλα αυτά που μου διαβάζεις για το μηχανάκι… Τι να του πω. Για αυτό για όσο μπορώ το κρατάω και το πληρώνω…

Παραγγελία έπεσε Νίκο

Έφυγα λέμε, ρε μακριά είναι αυτή. Ταξίδι ολόκληρο …



Τέλος

[arisrodolivos]

Ωραιος...απολαυση εισαι να σαι παντα καλα να ταξιδευεις και να τα περιγραφεις
οπως τα περιγραφεις...Παρεμπιπτοντως εσενα πρεπει να σε ειδα τον περασμενο ιουλιο
εξω απο γνωστο μοτολαστιχαδικο επι της Εγνατιας.Παντα καλα

[NIKANTHI]

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Ναι πιθανών εκεί έβαλα λάστιχα τα Michelin Road 5 και δεν μου τετραγωνισαν καθόλου

[zoslen]

Ρε φίλε, πραγματικά σε ευχαριστώ... Γράφεις ευχάριστα, απολαυστικά, δεν κουράζεις καθόλου... Ακόμη και τα ορθογραφικά λάθη ήταν σαν μια ευχάριστη νότα ιδιαιτερότητας... Και πραγματικά εμπνέεις... Με έκανες να θέλω να σηκωθώ να φύγω εδώ και τώρα...
Να σαι καλά και να τα μοιράζεσαι τα ταξιδιωτικά σου, σε τέτοιους καιρούς μας κάνουν καλό...

[NIKANTHI]

Ευχαριστώ ευχαριστώ και πρώτα ο Θεός καλούς δρόμους

[GrDreamer]

Νίκο απολαυστικό το δύο σε ένα ταξιδιωτικό σου!!! όπως και τα υπόλοιπα που έχεις γράψει!!!

20/7/2022 που είσουν λίμνη bled είμουν και εγώ με έναν φίλο.

[NIKANTHI]

Ευχαριστώ ευχαριστώ

Ώραια η λίμνη αφού είπα με την πρώτη ευκαιρία να την ξανά επισκεφτώ οικογενειακός...

[katsar]

Περίμενα να τελειώσεις,θα το διαβάσω τώρα,μπράβο φίλε,πάντα τέτοια όμορφα σου εύχομαι,έτσι και Manowar :smokin:

[NIKANTHI]

Καλό κουράγιο

Αλλά αφού είσαι Manowar πιστεύω σε εσένα

[doctoras]

:beer:
και στα επόμενα!

[NIKANTHI]

:beer:
και στα επόμενα!

Ευχαριστώ ευχαριστώ

[di koukos]

Μπραβο συντροχε ωραια ταξιδιωτικα και με πλοκη αντε και στα επομενα :beer::beer: