Βρε λες Vol2 - Μα τι μπορεί να πάει στραβά! A touch Of Europe

[Nik0s_Dk]

Κάθε παραμύθι που σέβεται τον εαυτό του, έχει τον τρόπο να σε κρατάει από την πρώτη στιγμή. Να σκέφτεσαι πως κάτι είναι τόσο προφανές και τελικά μέσα από ανεπανάληπτες ανατροπές να αλλάζει ο ρους της ιστορίας, όπως αλλάζει η φορά του ανέμου στα μελτέμια στο Αιγαίο. Έτσι και αυτή η ιστορία ξεκινάει όπως ένα σωστό παραμύθι. Με ανατροπές..

Εν αρχή, μία μίνι ιστορία για τους 2 πρωταγωνιστές της ιστορίας, τον Νίκο (ο υποφαινόμενος, aka Nikos_Dk) και Νίκος (aka MaG3 ή κατ’αλλους ο αδιάβροχος). Οι δυο φίλοι λοιπόν, έκαναν πέρσι την αρχή με ένα ταξίδι στα Βαλκάνια, ένα ταξίδι που δημιουργήθηκε, σχεδιάσκηκε και εκτελέστηκε σε λιγότερο από 12 ώρες πριν την εκκίνηση του. Φέτος λοιπόν, μετά από σκέψεις μηνών, σχέδια στο στέκι τους ανάμεσα σε Μάμος Και Νύμφη, αποφάνθηκαν εν τέλει πως δεν γίνεται να περάσει το καλοκαίρι αυτό χωρίς κάποιο ταξίδι, κάτι μεγαλύτερο, μια νέα ανάμνηση δική τους, σε κάποιο ή κάποια άγνωστα, νέα μέρη. Αποφάσισαν επίσης να πάνε λίγο πιο προετοιμασμένοι (ας πούμε) από το προηγούμενο ταξίδι, να χουν βρε αδερφέ τουλάχιστον αδιάβροχα (χα-χα-χα).

Ομως τα σχέδια που τελικά γίνονται νωρίς, αποκαλύπτονται σε πολλούς και συζητιούνται πολύ, κάπου στο τέλος κάτι χαλάει...

[Nik0s_Dk]

Pre Part 1
Το ταξίδι χωρίς πλάνο μας άρεσε σαν ιδέα, ωστόσο αποφάσισαμε πως το μόνο που έπρεπε να ορίσουμε ήταν τα ακτοπλοϊκά. Γιατί? Τι γιατί, έτσι! Γιατι ο χάρτης του ταξιδιού βγήκε με 2 μπύρες στο χέρι!

-Nikos (από δω και έπειτα MaG3): Λοιπόν τελειώνω δουλειά 4 (Αυγούστου), φεύγουμα καπάκι Ηγουμενίτσα, πλοίο στη 1 και 9 το πρωί Μπρίντιζι.
-Νίκος (απο δω και έπειτα Nikos_dk): Μέσα μαν, ξέρεις εγώ κάθομαι, Κλείσε εισιτήρια ναμαστε σίγουροι γιατί και οι τιμές βλέπω ανεβαίνουν
-MaG3: Οκ, βάζω και μια ασφάλεια ακύρωση για παν ενδεχόμενο, μηπως και ρε φίλε, η μάνα σου ο πατέρας μου, ξερω γω.
-DK: Οτι θές αγορίνα, Πάνω σου.

Και κάπου μέσα Ιουλίου το ταξίδι είχε αποκτήσει ημερομηνία και ώρα έναρξης...

Ο καιρός περνούσε, και όπως όταν έχεις κάτι να προσμένεις περνάει αργά. Οι προετοιμασίες (όποιες ήταν αυτές, ακόμα το σκέφτομαι δλδ) γινονταν με σκοπό όλα να ναι έτοιμα στην ώρα τους. Ωραια τα φλου, αλλά ας είμαστε ενα κλικ εξοπλισμένοι.

1/8 στο στέκι τους.
-Dk : Μαλάκα, έφτασε η ώρα, φύγαμε..
-MaG3: Ρε σου λέω πρώτη φορά έχω την αγωνία και την προσμονή να περάσει ο χρόνος.

3/8 (μια μέρα πριν) τηλέφωνο
- Dk: Ελα μαν, ολα καλά?
-MaG3: Οχι, ο πατέρας μου. Νοσομείο. Ισως εμφραγμα. Οχι σοβαρά αλλά μάλλον εγχείρηση. Δεν ξέρω. Φεύγω για Αίγιο, για να παμε στο Ριο.

Μπουμ. Pre Part 1 the end.

[Nik0s_Dk]

7/8
Ο Θεος Ασκληπιός έκανε το θαύμα του, ο μπαμπάς τελικά δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω από 2 3 μέρες νοσηλεία, και το ταξίδι μπήκε ξανά σε ράγες. Αλλαγή ημερομηνίας (ακόμα δεν εχω καταλάβει γιατί χάσαμε τα χρήματα απο το α εισιτηριο παρόλο που ειχαμε ασφάλεια, αλλα οκ, δεν θα γίνει ποτέ η απώλεια χρημάτων αιτία να κλάψουμε). Ο επαναπρογραμματισμός του ταξιδιού έγινε ξανά με 2 μπύρες στο χέρι, γιατί ετσι έπρεπε να γίνει. Εκεί, σε αυτό το μαγαζί, έχουμε ταξιδέψει σε ολα τα μέρη της γης, εκεί λοιπόν επισφραγίστηκε η επανέναρξη του ταξιδιού.

MaG3: Ξεμπερδεύω με δουλεια σήμερα, γιατί την Παρασκευή δεν πήγα, ο μπαμπάς οκ, πότε φεύγουμε?

Dk: Αύριο! Χαχαχχαχα! Ας βάλουμε τα πράματα στις βαλίτσες και αντίος.
MaG3: εγινε. 8/8 Γουμενίτσα

Και ο καιρός γαρ εγγύς!

[Nik0s_Dk]

Part 1 Τρίτη 8/8- Τετάρτη 9/8

Θα ήθελα πάρα πολύ να ήταν απλά μια μέρα που το μόνο βαρετό, έντονο ή οπως θέτε πείτε το, να ηταν τα χιλιόμετρα της Εθνικής έως την Ηγουμενίτσα. Ξύπνημα χαλαρά, φόρτωμα, εκρεμότητες τσεκ, φύγαμε.
Τα πρώτα χιλιόμετρα, βασανιστικά. Με νωπό ακόμα το “άκυρο” που φάγαμε κάποιες μέρες πριν χρειάστηκε να βγούμε από Αθήνα και να πούμε, ναι, ξεκίνησε. Ελάχιστη κίνηση, οχι ανυπόφορη ζέστη, βαρετή εθνική. Καφές φαι στο Ριο, ανεφοδιασμός και κατά τις 9 Ηγουμενίτσα.

445586

445587

Γκισές, τσεκ ιν, ταυτότητες, διαβατήρια, κομπλέ.

Υπάλληλος: Να επιβεβαιώσουμε λίγο τις άδειες των μοτο.

Κεραυνός. Μαλάκα άφησα την άδεια στην Αθήνα...... Πλάκα κάνεις.... Οχι ρε φιλε..
Κουλαρε μαν ολα θα γίνουν.

Ξαφνικά ο χρόνος γίνεται μέγγενη, οι σκέψεις προφανώς αρνητικές. Με τα πολλά μου στέλνουν την αδεια φωτο,
Dk : (τηλ) ιφι φυγε σφαιρα το σπιτι. Εχω ξεχασει στο συρτάρι την αδεια. Το και το, φυγε και παρε με οταν πας.
Ιφι- (με ενα κάποιο σοκ στη φωνή). Παω, θα σε παρω..
Τη βρίσκει, την στελνει, την τυπώνω και god bless america.

Ενας αστυνομικός πρότεινε να δηλώσω απώλεια στην Ιταλια. Δεν το κανα ποτέ. Μέχρι να μπουμε στο πλοίο πέρασα φάσεις θυμού, στεναχώρια, ξεσπάσματος, και ο MaG3 προφανώς να θέλει να με κοπανήσει, όχι γιατί ξέχασα την άδεια (μάλλον) αλλά που μαι έτσι αγχωμένος! Μάλιστα η ενταση μου και το άγχος μου, κίνησε την περιέργεια ενός αστυνόμου? Ασφάλεια? Δεν ξέρω που ζήτησε να μου κάνει ψακτική....Σε μένα μόνο. Από οσους περάσαμε εκείνη την ώρα, σε μένα.. Ε ναι.. Θενκ Τουτάτις δεν κουβαλώ περίεργα πάνω μου και τελείωσε νωρίς ολο αυτό. Για να φτάσουμε στην ώρα της Ιώβειας υπομονής. 2 ώρες και 15 λεπτά αναμονή για να επιβιαστούμε στο πλοίο. Μπήκαμε εν τέλει. Μάλιστα.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ: ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΤΕ ΠΟΤΕ ΑΡΙΘΜΗΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΠΛΟΙΟ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ 1000% ΓΕΜΑΤΟ.
Μιλάμε για ένα συναίσθημα εισόδου σε στρατώνα, ή νοσοκομείο σε εφημερία, ή δε ξέρω τι. Αδυνατο να κοιμηθείς. ΑΔΥΝΑΤΟ. Καποια στιγμή ευτυχώς το σώμα κατέρευσε, 2 3 ώρες υπνος. Αυτό ηταν.

[Nik0s_Dk]

9:00
Μπριντιζι. Φτάσαμε. Ευτυχώς η χτεσινή αναμονή για την είσοδο είχε ως δώρο την έξοδο των δικύκλων πρώτω από το πλοίο οπότα και βγήκαμε σε μερικά λεπτά. Το ταξίδι ξεκινάει..

Φύγαμε γρήγορα από το λιμάνι, και γενικότερα την αστική περιοχή, οδηγώντας παράλληλα στον αυτοκινητόδρομο έως ότου οι δρόμοι μας χωρίσαν και βρεθήκαμε στους επαρχιακούς δρόμους της Ιταλίας.
Τα χρώματα θυμίζουν την ελληνική επαρχία, το ξανθοκίτρινο των χωραφιών, το πράσινο των λιγοστών δέντρων, αλλά εδώ η φύση έχει κάνει τα δικά της μαγικά. Οι λόφοι υψώνονται με μια γεωμετρική ατελεια που μοιάζει τόσο δεμένη, σαν πίνακας ζωγραφικής του Φαν Χοχ. Μια ιδιότυπη αλληλουχία γραμμών που κάνει το μυαλό να χάνει την έννοια του βάθους του χώρου και του χρόνου. Κοιτάμε χαζεμένοι το τοπίο, οι ανθρώπινες πινελιές εναρμονίζονται απόλυτα με το τοπίο, τιποτα παράτερο τίποτα περιττό. Δρόμοι καλυμένοι από δέντρα, σαν σε παραμύθι, που στην επόμενη στροφή, μόλις και βγεις από την αγκαλιά των δέντρων θα μεταφερθείς σε κάποιο άλλο σύμπαν.. Κάθε λοφάκι και σπίτι, κάθε μεγάλος λόφος και χωριό ή και πόλεις, να “χύνονται” στις πλαγιές.. Οπτασία. Και αυτό το καλοκαιρινό χρώμα, το αυγουστιάτικο, το χρώμα του θέρους να μας ακολουθεί γεμίζοντας μας με εικόνες.

445588

445589

Πρώτη στάση στη Ματέρα. Είχα διαβάσει πολλά, είχα δει πολλά. Μπαίνοντας στην πόλη, σκάλωμα. Μα δεν εχω δει αυτό. Παρκάρουμε, τρώμε τζελάτο εσπρέσο (οτι πιο κοντα σε κρύο καφέ...) και ξεκινάμε το περπάτημα. Κεντρική πλατεία, φωτό κλπ, και να σου ενα μπαλκόνι. Τώρα ναι. Η Ματέρα μια πόλη χτισμένη στην Πέτρα, απλωνόταν στα πόδια μας. Η βόλτα μέσα στην παλιά πολή απορίφθηκε ελέω ζέστης και χρόνου που χρειαζόμασταν για να φτάσουμε στην πολη που θα κάναμε την πρώτη διανυκτέρευση. Το Καμπομπάσο.

Η διαδρομή συνεχίστηκε στο ίδιο μοτίβο, με τις ιδιες εναλλαγές και τα ίδια χρώματα μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας. Το μόνο ευτράπελο, αν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιο, ήταν το γεγονός οτι ο MaG3 αλλαξε το πιασιμο στα πραγματα του με αποτέλεσμα κάποια στιγμη η μια τσαντα που είχε να κολλησει πανω στην εξάτσιμη να λιωσει και μαζι και το αδιαβροχο που ειχε αγοράσει για αυτο το ταξιδι. Ευτυχως το ειδα νωρίς πηγαίνοντας σχετικά κοντα από πίσω του και δεν υπήρξε μεγαλύτερο πρόβλημα

Το Καμπομπάσο είναι μια μικρή πόλη στο μέγεθος των Ιωαννίνων περίπου, με γραφικά σοκάκια, και γωνιές όπου θα περίμενες να δεις, νοικοκυρές και ποιητές, κουρασμένους γεωργούς και μποέμ ζωγράφους. Κάπως έτσι θα μπορούσα να περιγράψω τα μικρά στενά, με τις απλωμένες μπουγάδες, τα χρωματιστά λουλούδια στα παρτέρια, τις μουσικές και τις φωνές και τα γέλια που ακούγονταν.

445590

445591

[Nik0s_Dk]

Πέμπτη 10/8

Πρωινό ξύπνημα, πρωινός καφές, φραπέ χτυπημένος σε πλαστικό ( ολα καλά στο εξωτερικό αλλά με τετοια ζέστη ζεστο καφέ, ειναι δυνατόν..?) μάζεμα, αναχώρηση. Η οδηγική εμπειρία κινήθηκε στους ίδους ρυθμούς, μακρυά από εθνικές ή αυτοκινητόδρομους. Μόνο επαρχικοί δρόμοι ήταν το πλάνο ώστε η εμπειρία να είναι όσο το δυνατό πιο γεμάτη. Και επειδή όπως έχουμε ξαναπεί η το φλου είναι η ευχαρίστηση μας, αποφασίσαμε να πάρουμε έναν σχετικά άκυρο δρόμο, χωρίς να ξέρουμε τι και πως, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να περάσουμε από ενα χειμερινό θέρετρο στο φυσικο πάρκο Σιρέντε Βελίβο, που κατά τους καλοκαιρινούς μήνες βρισκόταν μέσα σε ένα μαγευτικό τοπίο, ενα οροπέδιο ανάμεσα στα βουνά και φυσικά άλλη μια πόλη πάνω σε έναν λοφο!

445592

Πρώτη στάση της Ημέρας στην πόλη Λ’Ακουίλα. Η πύλη της πόλης θυμίζει άλλες εποχές, σε αντίθεση με την πόλη αυτή που βρισκόταν πολύ στο σήμερα. Ο αντίστοιχος δήμαρχος της πόλης είχε αποφασίσει να σπάσει την πλατεία μπροστά στον ναό τους, και να γίνονται έργα οπότε άποφασίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι και να φύγουμε. Εκεί συναντήσαμε και τους πρώτους σύντροχους που μας χαιρέτησαν ευγενικά καθούμενοι δίπλα στις μοτο τους. Η διαδρομή από το σημείο εκείνο θα μας οδηγούσε προς τον βορρά βάζοντας μας σιγά σιγα στις νότιες περιοχές της Τοσκάνης. Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί, υπήρχε δρόμος.

445593

Επόμενη σταση της ημέρας το Βιτέρμπο. Παρότι είχαμε δει και για αυτό το μέρος κάποια αξιοθέατα κλπ αναλώσαμε αρκετή ώρα σε ένα απιθανα γραφικό καφέ πάνω σε μια παραπλευρη πλατειετσα διπλα στη μεγάλη πλατεία που δέσποζε κάτω από τον ναό της πολης. Οχι ιδιαίτερα γραφική πόλη βέβαια, στα λίγα πράγματα που είδαμε, χωρίς αυτό να είναι ενδεικτικό ή άξιο αναγνώρισης ώς τουριστικός οδηγός!

445594

Δεύτερη στάση της μέρα μια βολτα από την πόλη του Μπανιορέτζιο. Μια παλιά καστροπολιτεία που και δω την είδαμε από μακρυά αφήνοντας την περιηγήση για μελλοντικές επισκέψεις. Θα το έβαζα στα μαστ να ξαναπάω, μαζί με την πόλη της Ματέρας. Απο τα λιγα που είδαμε από την κύρια πόλη και όχι το τουριστικό αξιοθεατο είναι ακόμα μια γραφική πολη της κεντρικής ιταλίας. Με τα χαρακτηριστικά στενά στενάκια, και την μυρωδιά της παλιάς γειτονιάς.
Ανεβαίνοντας απο το Βιτέρμπο προς τα βόρεια πέφτουμε στις πεδιάδες της Τοσκάνης. Ισως ελέω θέρους, τα χρώματα να μην ηταν εντονα, πολύχρωμα ή πολύ διαφορετικά από την νοτιότερη Ιταλία, ωστόσο η περιοχή εξ αρχής φάνηκε πως ήταν ιδιαίτερη, με μυρωδιές διαφορετικές και κτίσματα που παρέπεμπαν σε παλιά αρχοντικά, πιθανόν σημερινα οινοποιεία ή πια εγκαταλελειμμένα.

445595

Τρίτη και τελευταία στάση το Σαντ Αλμπίνο, μια μικρή πολη λιγο έξω απο το Μοντεπουλσιανο. Η πολη προσφερόταν για διαμονή καθότι ήταν αρκετά κοντά στο Μοντεπουλσιάνο που ήταν σχετικά απλησίαστο για διαμονή, αλλα μπορέσαμε να το επισκεφτούμε τουλάχιστον το βράδυ για πιτσα και μια μπυρα. Δυστυχώς (η ευτυχώς δεν ξέρω) το μέρος είχε γιορτή κρασιού ή καποιου ειδους γιορτή για το κρασί και είχε παρα μα πάρα πολύ κόσμο. Στα αρκετα κεκλιμένα σοκάκια του ήταν αρκετά δύσκολο να περάσεις απο τον κόσμο και αυτό μας δυσκόλεψε αρκετά, όσο και τα κομμάτια πίτσα που πήραμε αφού μάλλον μας επιασαν.. το πορτοφόλι σφιχτά.. Επιεικώς πανακριβα. Παρόλα αυτά γυρίσαμε λίγο την πόλη, εσώκλειστη σχεδόν στα τείχη κάποιου καστρου.. Στο κατέβασμα και αφού είχε σπάσει λιγο ο κόσμος είπαμε να πιούμε μια μπύρα, και βρήκα μια Ιταλίδα που είχε μάθει ελληνικά μιας κάποιας ηλικίας και μιλήσαμε αρκετα για το μέρος και την ημέρα. Ο MaG περίμενε την μπύρα, την πήγα κάααααποια στιγμή!

[Nik0s_Dk]

Παρασκευή 11/8

Πρωινό ξύπνημα όπως κάθε μέρα, πρωινό (ειχε στο χοτέλ) φόρτωμα και δρόμο. Σήμερα ο δρόμος είχε μέρη εκλεκτά με αρχή την Σιένα. Ισως η ομορφότερη πολη που έχω βρεθεί. (να σημειωθεί πρώτη μου φορά στην Ιταλία), Γραφική, με (δυστυχώς και παλι) πολυ κόσμο. Με εναν καθεδρικό να δεσπόζει στο κέντρο της πολης σχεδον. Με τον ιππόδρομο που βρίσκεται έως και σήμερα σε λειτουργία και γενικά μια ιδιαζόντως ευχάριστη “μεσαιωνική” ατμόσφαιρα. Ηταν για μένα η πρώτη μεγάλη συγκίνηση του ταξιδιού. Σιγουρα θα την επισκεπτόμουν ξανά να την γυρίσω περισσότερο.

445596

Επόμενη στάση Πίζα. Η Πίζα είναι μια ιστορική πόλη, με πολλούς ζωγράφους, ποιητές και συγγραφείς να έχουν μεγαλουργήσει κατά τη διάρκεια της διαμονής τους στην πόλη αυτή. Παρόλα αυτά παραμένει γνωστή για τον “Πύργο” της. Ο Πύργος Αυτός δεν είναι τίποτα αλλο από το Καμπαναριό του Καθεδρικού που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του, με το Βαπτηστήριο (σε κυκλικο σχήμα κτισμένο) να δεσπόζει πίσω τους. Φυσικά και ΔΕΝ βγάλαμε φωτο κρατώντας τον πύργο η οτι αλλο αλλα γελάσαμε πολύ με το νεαρο ζευγάρι ελληνων που ο ανηρ βασανιζόταν ανειλεως από την γυνή του ώστε να βγει η απόλυτη φωτογραφία για το ινστα στορι.. Τον λυπήθηκα λίγο..

445597

Και λιγο από Tuscane:

445598

445599

Εδω η στάση ήταν αρκετά σύντομη αφού είχαme στόχο να φτάσουμε στην επαρχία του Κούνεο, ώστε απο εκεί να γινει η πρώτη σοβαρή εφόρμιση του ταξιδιού. Για μια φορά αποφασίσαμε να πάρουμε την autostrada για περίπου 3 330 ωρες δρόμος εως το Μπρα που εν τέλει διανυκτερεύεσαμε. 26 ευρώ διόδια, πόνεσε λιγο, αλλα οκ. Εδω κάπου χαθήκαμε με τον ΜαG3 αφού για κάποιο λογο πήραμε διοαφορετικούς δρόμους αλλα και πάλι ο προορισμός ήταν ιδιος, οποτε φτάσαμε με 10 λεπτά διαφορά οπότε ολα καλά! Το Μπρα μια μικρούλα πόλη, μας δυσκόλεψε αρκετά στο φαγητο, και δυστυχως αυτό που πήραμε δεν ήταν το καλύτερο για το στομάχι μου.

[Nik0s_Dk]

Σάββατο 12/8

Το Σάββατο αυτό ηταν ιδιαίτερη μέρα του ταξιδιού για μένα και θα εξηγήσω παρακάτω.
Εκείνη την ημέρα θα περνούσαμε τα ορεινα σύνορα της Γαλλίας με την Ιταλία και στόχος ήταν η COl De la Bonette, η ψηλότερη διαδρομή της Ευρώπης, το πάσο που περνάει τα 2800 μέτρα. Και για μένα ήταν όνειρο, στόχος, η όπως θετε πείτε το. Ηταν μια από τις μεγαλύτερες συγκινήσεις του ταξιδιού σιγουρα αν οχι και ολοκληρης της μοτοσυκλετιστικής μου πορείας.

Φευγοντας το πρωί καναμε μια στάση στο Κούνεο για έναν καφέ και μετα καρφι στα θεόρατα βουνά που ορθώνονταν μπροστά μας. Μαγεία. ΕΙναι κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι μικρός σε αυτό το συμπαν, για μένα ήταν μια από αυτές. Η διαδρομή στην Ιταλική μεριά, σφιχτή, πράσινη, και όσο ανέβαινες τόσο πιο πολύ αγρίευε δίνοντας τη θέση στα αλπίκά τοπία, τις λιμνες και τις θεόρατες Γαλλικές Άλπεις που ορθώνονταν στο βάθος.

445600

Αφού διασχίσαμε τα ορεινα σύνορα των 2 χωρών ξεκινήσαμε την κατάβαση μεχρι το πρώτο Γαλλικό χωριό όπου συμφωνήσαμε με τον MaG3 ότι δεν θα τσακωθούμε ποτέ για κοπέλα αφού εμένα μου άρεσε η ξανθια με το κόκκινο Xr1000 και στον MaG Η μελαχρινή με το μαυρο Xr1000.. Δυστυχως πήγαιναν αντίθετα από μας και έτσι χάθηκε ενας μεγάλος έρωτας. Στα δικά μας πισω λοιπόν, η δρομος για την κορυφή του πάσου ξεκινούσε από κει και μεσα απο μια μαγευτική διαδρομή με νερά, καταρράκτες, φυτά δέντρα λουλουδια και δε ξερω και γω τι μας οδήγησε ξανα ψηλά στο αλπικό τοπίο για να δούμε αυτό.......

445601

445602

Η αλήθεια είναι πως μου λείπουν τα λόγια για να το περιγράψω όπως θα ήθελα ωστόσο νομίζω παίρνετε μία εικόνα από τις φωτο.
445603
Κατηφορίζοντας τον δρόμο εκτός από εκατοντάδες μοτοσυκλετιστές αυτό που μας έκανε εντύπωση ηταν μια κοπέλα με ηλεκτρικό πατίνι. Μπράβο της που έφτασε μεχρι εκει! Από οπου και αν ηταν αυτό! Αφού περάσαμε ενα χωριό στα 200 0 μέτρα μετά από ώρες οδηγικής απόλαυσης φτάσταμε στο Ζοσιέρς όπου και φαγαμε γιατί καλά τα βουνά αλλα νηστικό αρκούδι δε χωρεύει, εν προκειμένω δεν οδηγάει! Τελικός προορισμός της ημέρας, η Γκρενομπλ., με το επιβλητικό φρούριο της Βαστιλης να υψώνεται αγέρωχο πάνω από την πόλη η οποία παρεμπιπτόντως ήταν και η μοναδική που μας δυσκόλεψε με το πάρκινγκ της μηχανής καθότι δεν φαινόταν να υπάρχει πρόβλεψη για μηχανάκια όπως στις υπολοιπες πολεις.

[Nik0s_Dk]

445604

445605

445607

και μια αποψη της Γκρενόμπλ

445608

[Nik0s_Dk]

Κυριακή 13/8
Μετά από μια συντομη περιήγηση στην πόλη On bikes Και μια συντομη επίσκεψη στο φρούριο της βαστίλης πήραμε τον δρόμο της ανηφοριάς προς την πόλη Ανεσί. Η διαδρομή ήταν κάτι που δεν περίμενα. Η Γαλλία ήταν κάτι που δεν περίμενα και από την πρώτη μέρα στη χώρα αυτή μαγεύτηκα από τις μυρωδιές και τα χρώματα. Ενα ταξίδι σου αφήνει αναμνήσεις, όχι όμως πάντα οπτικές. Οι μυρωδιές στην εξοχή της Γαλλίας ήταν κατι που ισως να μη ξεχασω συντομα. Ισως ποτε. Η φυση σε δελέαζε να εχεις τη ζελατινα ανοιχτή και να ρουφάς τις μυρωδιές σαν να εισαι σε ενα αρωματοπωλείο, με τα καλύτερα αρώματα που βγαίνουν απο τη γη.. Αν είναι μια φορά δύσκολο να μεταφέρεις την εικόνα, η μυρωδιά είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Ιδιαίτερα η ομορφη μυρωδιά.

445609
Ο δρόμος για το Ανεσί υπέροχος, μέσα στα χρώματα και τις ευωδίες της φύσης, κάτι που για να μαστε ειλικρινείς δεν το είχαμε στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού, το αντίθετο θα έλεγα..

Μέσα από φιδογυριστούς δρόμους, μια πολύ κλειστή διαδρομή που δεν επέτρεπε στα super cars να προσπεράσουν ένα ποδήλατο που μας έκανε τη ζωή..ποδήλατο, φτάσαμε επιτέλους στο Ανεσί όπου ήρθαμε αντιμέτωποι με μια τρομακτική κίνηση, υψηλές θερμοκρασίες και για πρώτη φορά μια επιθυμία να τελειώνουμε να φτάσουμε γιατί κούρασε.. Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά μέχρι αυτό το σημείο μπλεχτήκαμε σε κίνηση, και επειδή το Ανεσί με τη λίμνη του είναι καλοκαιρινός προορισμός (Βλέπε Οία 15Αυγουστο) παρότι μας κέντρισε το ενδιαφέρον, αφού το περπατήσαμε λίγο, ολη αυτή η βαβούρα μας κούρασε και μας “ανάγκασε” να φάμε και να φύγουμε χωρίς να αφιερώσουμε όσο χρόνο υπολογίζαμε, ίσως και τελικά για καλό.

445610

Επιλέγοντας πάλι τυχαίες διαδρομές, φύγαμε από το Ανεσί με προορισμό το Μπεζανσον. Και κάπου εκεί ήρθαμε επαφή για πρώτη φορά με τα στοιχεία της φύσης. Καθόλη τη διάρκεια της διαδρομής μας ακολουθούσε, σε απόσταση παρατήρησης, μια έντονη καταιγίδα με πολλούς κεραυνούς.

445611

Ξέραμε οτι ερχόταν, και οπως φαινόταν δεν θα μας προλάβαινε άμεσα. Φτάσαμε στο Μπεζανσόν στεγνοί, και αποφασίσαμε να πάμε για φαϊ και να βρούμε εκεί που θα μείνουμε το βράδυ. Και αυτό ήταν η κρίσιμη λάθος απόφαση. Η καταιγίδα που μας ακολουθούσε μας έφτασε, εμείς με το φαί να μην έχει κάτσει ακόμα να ψάχνουμε απεγνωσμένα κατάλυμα, με τις αποτυχίες να έρχονται απανωτές. Αφού φτάνουμε στις μοτοσυκλέτες, η καταιγίδα είναι πάνω μας, 1.5 χιλιοστο νερού στο κεφάλι μας, (είναι πολύ παιδιά..) και μεις να οδηγουμε χωρίς καν να έχουμε προλάβει να βάλουμε αδιάβροχα, οδεύοντας προς ένα hotel που μας είπαν πως ΙΣΩΣ έχει δωμάτιο. Φτάνουμε, κατεβαίνω, αφήνω τον MaG3 να συμαζέψει λίγο τα πράγματα του (σσ εγώ έχω βαλίτσες, Ο MaG3 σαμάρια) και μπαινω μέσα στο λόμπι στάζοντας από παντού. Στη ρεσεψιόν μια νεαρή Γαλλίδα μας κοιτάει λίγο σαστισμένα, (εχοντας δουλέψει ρεσεψιόν κατάλαβα την απόγνωση της γιατί έπρεπε να μαζέψει τόνους νερό μετά). Δωμάτιο λέω, κανένα μου λέει. Τίποτα της λέω.. Οχι μου λέει, αλλα θα δω αν μπορώ να σας βρω κάτι. Ευχαριστώ της λέω και περιμένω. Εν τω μεταξύ μπαίνει και το δευτερο συντριβάνι μέσα (MaG3) Και η λιμνούλα στο λόμπι μεγαλώνει. Μη πολυλογώ, με τα πολλά μας έδωσε ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο, από τα superior (και ακριβά) και της έταξα δείπνο στην αθήνα μόλις έρθει. Και αφού μπήκαμε στο δωμάτιο απλώσαμε ότι είχε βραχεί να στεγνώσει, ήπιαμε μια μπύρα και σβήσαμε..

[Nik0s_Dk]

Δευτέρα 14/8
Την επόμενη τα ρουχα μας από τη χτεσινή βροχή ήταν χάλια, πολλά ρουχα του MaG3 ήταν νωπά, και ήδη είχαμε κάνει υπερβάλλουσα χρήση ρούχων οπότε η απόφαση να κάνουμε μια μπουγάδα ήταν αναπόφευκτη. Φάγαμε τρομερό πρωινό από γαλλική Μπουλανζερί γειτονιάς, με φρέσκο γαλλικό κρουασάν και καφέ και περιμέναμε υπομονετικά να τελειώσει το δημόσιο πλυντήριο.. Βέβαια χάσαμε την ευκαιρία να δούμε την Μπεζανσόν, έμοιαζε όμορφη πόλη, αλλά όπως και πολλά άλλα τα αφήνουμε για επόμενα ταξίδια! Αν είναι δυνατόν να δούμε όλα μαζί.. Και μετά τι θα κάνουμε? Θα πλέκουμε κάλτσες?

Επόμενοι σταθμοί της ημέρας το Κολμάρ και το Ρικβίρ. Φεύγοντας από τη Μπουζανσόν, ανεβαίνοντας βόρεια και προφανώς επιλέγοντας δρόμους σχεδόν στην τύχη (υπήρχε η βασική λειτουργία του gps αλλά Λειτουργούσε βοηθητικά τις περισσότερες φορές ώστε να ξέρουμε προς τα που πάμε..) πέσαμε σε κάτι που δεν υπολογίζαμε, ούτε γνωρίζαμε. Τον δρόμο του κρασιού Στην Αλσατία. Μια μαγευτική διαδρομή μέσα από ατελείωτα στρέμματα αμπελώνων, με μυρωδιά γλυκού κρασιού να μας ακολουθεί έως το παραμυθένιο Κολμάρ, έως το μαγευτικό Ρικβίρ και να μας αποχαιρετά κάπου πριν το Στρασβούργο όπου και ήταν ο τελικός προορισμός της μέρας.

445612

445613

Όσον αφορά το Κολμάρ και το Ρικβίρ, δυο παραμυθένια χωριά, βγαλμένα μέσα από παραμύθια του Αντερσεν, σπίτια πολύχρωμα, λουλούδια στα παράθυρα, η μικρή βενετία της Γαλλίας στο Κολμάρ, τα πανδοχεία αιώνων στο Ρικβίρ. Η βόλτα στα σοκάκια, ή δίπλα στο ποτάμι, ή πάνω από τις γέφυρες είναι μια βολτα σε μιαν άλλη εποχή. Εκτός από τον άπειρο κόσμο, αλλά οκ.. Αυτό που είναι, είναι.

Αφού η βόλτα τελείωσε φτάσαμε αργά το απόγευμα στο Στρασβούργο, μια πανέμορφη πόλη με τον καθεδρικό ναό της να μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Σοκ και δέος.
445614
Μετά από σύντομη βόλτα στην πόλη επιστροφή στο ξενοδοχείο, και ξεκούραση για την επόμενη μέρα όπου αποφασίσαμε να ψάξουμε για αδιάβροχα μετα το ατύχημα του MaG3 Και την βλακεία μου να πάρω λάθος αδιάβροχα μαζί μου.. Αυτό που δεν σκεφτήκαμε? 15 Αυγούστου και οι Γάλλοι έχουν και αυτοί αργία...

[Nik0s_Dk]

Τρίτη 15/8
Όπως και κάθε μέρα καφές και πρωινό ήταν στο πρόγραμμα και αφού επιβεβαιώσαμε ότι τα μαγαζιά ήταν κλειστά αποφασίσαμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη ανεβαίνοντας για Baden Baden, προς την πόλη Οφενμπουργκ όπου και τεράστιο μοτομάγαζο της Γερμανίας ήταν ανοικτό και ναι αυτή η κίνηση αποδείχτηκε σωτήρια για την πορεία του ταξιδιού.

Αφού πήραμε τα αδιάβροχα κινήσαμε για την πόλη του Μπαντεν Μπάντεν με σκοπό να κατέβουμε τον γνωστό δρόμο The B500 Black Forest Highway και να φτάσουμε τα σύνορα με Ελβετία. Το σημερινό ταξίδι θα είχε λίγα σχετικά χιλιόμετρα καθώς μέχρι σήμερα οι οδηγικές ώρες ήταν πάρα πολλές και χρειαζόμασταν μια μέρα πιο ήρεμη.

Το Μπάντεν Μπάντεν σαν πόλη δεν έλεγε πολλά, ή τουλάχιστον το κομμάτι πουθ είδαμε εμείς, και η απόφαση να φύγουμε δεν άργησε να παρθεί. Ξεκινήσαμε λοιπόν για τον Β500 ωστόσο κάπως βρεθήλαμε στο Β426 (δεν ειμαι 100% σιγουρος) και κάναμε αναστροφή ώστε να μπούμε στον σωστό το δρόμο. Θα ήθελα να πω εδώ πως ο δρόμος που πήραμε ξεκίνησε φανταστικά, μεσα από γραφικά χωριά με ποτάμια νερά κλπ και θα ήθελα να δω που θα κατέληγε, ωστόσο είπαμε, τι θα κάνουμε τις επόμενες φορές.

445616
O B500 λοιπόν είναι πανέμορφο πιστάκι μέσα στον Μέλανα Δρυμό, με ανοιχτές γρηγορες στροφές και τρομερή πρόσφυση (και τουλαχιστον μια κάμερα πριν μπεις στο δρυμό....) αλλά όχι κάτι τρομέρα ενδιαφέρον όπως άλλες διαδρομές. Μέσα στο πράσινο, πάνω στο βουνό αλλά μέχρι εκεί. Στο μέσο του δρόμου υπήρχε το τουριστικό κομμάτι διπλά σε μια λίμνη, (μπουκαλάκι νερο 5 ευρώ) ξεπιαστήκαμε λίγο και φύγαμε καθότι πολύς ο κόσμος και πάλι και όχι κάτι τόσο ιδιαίτερο να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο. Οπότε λοιπόν και συνεχίσαμε τον δρόμο μας, που δεν είχε κατι αξιοσημείωτο να δείξει έως και τα σύνορα με την Ελβετία, στο χωριό Lauchringen όπου και ξεκουραστήκαμε.

445615

ΥΓ: Όλες αυτές τις μέρες δε μας απασχόλησε το αν εχω την άδεια της μηχανής μαζί μου, και δω ήταν πρώτη φορά που θα περνούσαμε σύνορα χώρας που δεν είναι στην ΕΕ. Οπότε αφησα τον Νικ στο χοτέλ και πήγα να ρωτήσω αν θα υπήρχε καποιο προβλημα. Το αστείο είναι πως παρότι ρώτησα και τους Γερμανούς Και τους Ελβετούς, στα σύνορα των χωρών δεν υπήρχε έλεγχος. Αρα το ταξίδι, συνεχίζεται κανονικά...

[Nik0s_Dk]

Τετάρτη 16/8

Η είσοδος στην Ελβετια έγινε γρήγορα και ανεμπόδιστα, και η χαρά (μου) ήταν απερίγραπτη. Η Ελβετία στα πρώτα χιλιόμετρα έμοιαζε αρκετά με την Γερμανία, και δεν έδειχνε κάτι εντυπωσιακό ωστόσο όσο προχωρούσμα το τοπίο άλλαζε και όλα έδειχναν πιο.. Ελβετία. Μέχρι την Λουκέρνη, που ήταν ο πρώτος σταθμός το πράσινο ήταν το επίκεντρο και το σιδηροδρομικό δίκτυο με τα τρένα εξίσου εντυπωσιακό.

Φτάνοντας στη Λουκέρνη αφήνουμε τα μηχανάκια για μια μικρή βόλτα, καφέ στο χέρι και αναζήτηση Internet Καθώς το επόμενο κομμάτι της ημέρας είχε πολύ βουνό, και δυστυχώς, πολλή βροχή..

445617

Ετοιμοι για μια ακόμα περιπέτεια φύγαμε από την Λουκέρνη με προορισμό τις Ελβετικές άλπεις για τα περάσματα του San Bernadino και του Albula! Φτάνοντας στην αρχή του δρόμου που οδηγούσε προς το Σαν Μπερναντίνο σταματήσαμε για μερικά λεπτά να επεξεργαστούμε το θέαμα. Από τη μια μαγευτικό, σαγηνευτικό, από την άλλη οι κατάρες του Σάρουμαν που μας ακολουθούσαν στο Καζαμ Ντουμ..We shall pass, αλλά πως θα Pass από κει που πας? Αποφασίσαμε να βάλουμε αδιάβροχα όταν θα δουμε τα πρώτα αυτοκίνητα που έκαναν τον αντίθετο δρόμο με σταγόνες, κάτι που δεν άργησε και πολύ να γίνει. Παρόλα αυτά εν αρχή λίγες ψιχάλες μας συνόδεψαν μέχρι το San Bernadino. Αλλά εκεί μπροστά σε εκείνο το θέαμα ξεχνας βροχές, κούραση, και αφήνεις τις αισθήσεις σου να “γευτούν” “μυρίσουν” “νιώσουν” όλο αυτό που βρίσκεται εκεί.

445619

445618

445620

445621
Μετά τις φωτό και επειδή ο καιρός βάρυνε φύγαμε για το Albula Pass (στην πραγματικότητα ήταν στην πορεία μας, θα το περνούσαμε εν τέλει ούτως ή άλλως εφόσον είχαμε προορισμό την πόλη La Punt-Chamues-ch) και προς τα κει δυστυχώς άρχισε η βροχόπτωση που δεν μας άφησε μέχρι το τέλος της μέρα. Στο Albula pass βγάλαμε μερικες βιαστικές φωτογραφίες και φύγαμε καθώς και η βροχή δυνάμωνε και η θερμοκρασία έπεφτε αισθητά και είχαμε ακόμα πολλά χιλιόμετρα μέχρι να κοιμηθούμε. Οπότε με προσοχή και έπειτα από μερικές ώρες φτάσαμε στο μέρος που θα διανυκτερεύαμε. Με τα πάντα κλειστά αποφασίσαμε πως η καλύτερη λύση για φαγητό ήταν κατι φυστικια με τη συνοδεια ουίσκι και βοτκας που είχαμε προμηθευτεί νωριτερα στο ταξίδι από κάποια Lidl (τα μικρά τα μπουκαλάκια τυπου αεροπλάνου, 1.2 ευρώ αξιζε) οπότε και πέσαμε χαλαροί για ύπνο γιατί την επόμενη ο καιρός θα συνέχιζε τα τερτίπια του.

[Nik0s_Dk]

445622

445623

445624

[Nik0s_Dk]

Πέμπτη 17/8

Ξυπνήσαμε σε ένα περιβάλλον μυσταγωγικό.. Η ομίχλη κάλυπτε τα πάντα, το ποτάμι δίπλα μας ορμητικό και η έντονη μυρωδιά του βρεγμένου πεύκου ήταν το σκηνικό της ημέρας. Μια μέρας που με το πέρας της ουσιαστικά σηματοδοτούσε και την κάθοδο προς το σπίτι.

Καφέ σε πλαστικό μπουκάλι (φραπέ, επαιξε πολύ) και ξεκίνημα τα επόμενα πάσα. Ο καιρός για την ώρα μας έκανε την χάρη και ανεβήκαμε στο Umbrail Pass άνετα. Αλπικά τοπία, λιμνες νερά.. ναι τα ξαναείπαμε, αλλά ξαναήταν εκεί. Συννεφα να σχηματιζουν πίνακες ζωγραφικής στον ουρανό και το χαμόγελο μέσα στα κράνη να μη σβήνει. Συνέχεια στον δρόμο και η δεύτερη μεγαλύτερη στιγμή (για μένα) του ταξιδιού. Το Stelvio. Το απόλυτο ίσως μοτοσυκλετιστικό μαστ, το πάσο που έχει φιλοξενήσει χιλιάδες, εκατομμύρια ίσως μοτοσυκλέτες και μοτοσυκλετιστές. Μετα το Col De la Bonette εδώ ένιωσα ξανα ρίγη συγκίνησης, ευτυχισμένος που κατάφερα να πάρω το δίτροχο μονοπάτι στη ζωή μου και αυτο μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι και γω εκεί. Και σε ολα τα άλλα, αλλα εκεί, στον παγετώνα του στέλβιο, απέναντι από το Furka Pass (δυστυχώς δεν το περάσαμε) αλλά να είμαι εκεί. Και οι συγκινήσεις τη μέρας δεν τελειώνουν εδώ..

445625

Ο καιρός φαινόταν πως θα μας χαλάσει τη χαρά αλλά δεν πτοηθήκαμε λεπτό. Δρόμο για S. Magdalena, στους πρόποδες των Δολομιτών. Ναι, εφτασε η στιγμή που μπροστα στα μηχανές μας, είχαμε φόντο την μεγαλειώδη οροσειρά των Δολομιτών. Δεος. Η βροχή παρόλα αυτά μας κυνηγάει, φευγουμε βιαστικά από την S. Magdalena και πέρνουμε τον δρόμο που μας βγάζει στο εθνικό πάρκο των Δολομιτών και μας οδηγεί προς το Passo Giaou. Το πιο άγριο, απότομο και το τελευταίο για το ταξίδι πάσο. Ανεβαίνοντας νιώθω μια ευφόρία, μια εκσταση, δεν ξέρω, ίσως το γεγονός ότι κατάφερα να είμαι εκεί.. Δεν ξερω. Ξέρω μόνο πως παρά το κρύο, την βροχή και την κούραση έκανα περιπου 10? 15? χιλιόμετρα όρθιος στη μηχανή, τραγουδώντας (το εννοώ, περνουσα από σταματημένα αυτοκίνητα χορεύοντας πάνω στο μηχανάκι και με κοιταζαν χαμένοι). Με τα πολλά φτάσαμε στην κορυφή του πάσου. Ο MaG3 εξαντλημένος από το κρύο και τη βροχή, σταμάτησε να ντυθεί καλύτερα! Πραγματικά μετά από τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα ταξίδι πρώτη φορά του βγήκε τόση κούραση. Εγω προχώρησα λίγο και στάθηκα σε ενα σημείο να χαζεύω αυτο το μαγευτικό δημιούργημα της φύσης καθώς επίσης και να βγάζω φωτο τον MaG3 Που είχε ντυθεί και κατέβαινε προς το μερος μου!

445626

445627

445628

Κατεβήκαμε το βουνό με τη βροχή να μη σταματά, και δυστυχώς το μόνο που υπάρχει από το κομμάτι αυτό, είναι οι αναμνήσεις μας.
Φτάνοντας στο Μπολζάνο μια δυσάρεστη έπληξη με περιμένει. Σταματώντας για ανεφοδιασμό ακούω το μπροστινό φρένο να στριγγλίζει. Τακάκια 0. Κυριολεκτικά τακάκια μηδέν. (να προλάβω να πω εδώ ότι όταν έφυγα απο Αθήνα είχα περίπου 3/4 απο το τακακι) Και δυστυχώς οι Ιταλοί φεύγουν και αυτοί διακοπές τον Αυγουστο. Ούτε στο Μπολζάνο ούτε στο Ούντινε που διανυκτερεύσαμε συνεργείο ανοιχτό. Και τα χιλιόμετρα για το σπίτι είναι πολλά. Υπνος στο ουντινε και περισυλλογή για τη συνέχεια..

[Nik0s_Dk]

Παρασκευή 18/8

Μετά το πρωινό και αφού επιβεβαιώσαμε δια ζώσης οτι τα συνεργεία ήταν κλειστά παρθηκε η απόφαση να πάμε προς Λουμπλιάνα. Πιστευα πως εκεί θα βρούμε. Για να αποφύγουμε δυσάρεστες εκπληξεις πήραμε για δευτερη φορά στο ταξίδι την autostrada, λιγότερο φρενάρισμα και πιο άνετο ταξίδι. Περάσαμε τα σύνορα με Σλοβενία και συνεχίσαμε προς την πρωτεύουσα. Το Gps έλεγε δρόμος με διόδια, μα διόδια δεν είδαμε πουθενά.. Και αυτό καταλάβαμε αργότερα γιατί....

Γραμμή για συνεργείο, όπου όντως είναι ανοιχτό, το χα το προαίσθημα, και αφού ξεπεράστηκαν τα νεύρα του μαν στις απαιτήσεις μας να βαλει τακακια την ίδια μέρα και όχι αύριο, τελικά είχα ξανα λειτουργικό μηχανάκι..

445629

Προορισμός το κέντρο της πόλης, όπου και βρίσκουμε να παρκάρουμε άνετα και νόμιμα.. Και μια που παρκάρουμε μια που ανοίγουν οι ουρανοι.. Ξανά. Είσοδος μπιστρό με τζαζ μουσική. Άραγμα και πλάνο για τη συνέχεια. Και πάνω στη συζήτηση μου σκάει στο κεφάλι. Ρε μαλακα εδω εχουνε βινιέτες. Σοκ. Με τα πολλα μαθαίνουμε οτι δεν ειναι και αξιόπιστο το ηλεκτρονικο σύστημα εποπτείας των βινιετών (αλλά όχι και απολυτο) και πως το κυριο πρόβλημα το ειχαμε αν μας σταματούσε η τροχαία. Η τροχαία δε μας σταμάτησε αλλά τα πρόστιμα για τη βινιέται είναι μεγάλα. Ας ελπίσουμε πως δεν.. Φινγκερς κροσντ.. (Να πω επίσης πως σε καμία χώρα δεν πήραμε κεντρικο δρόμο ή αυτοκινητόδρομο οπότε δεν χρειάστηκε να βγάλουμε βινιέτα σε καμία από αυτές).

Κόβει η βροχή και γραμμή για Κροατία. Δυστυχώς (ξανά) δεν ειδαμε ούτε τη Λιουμπλιάνα, αλλά.. Είπαμε.. Οσο κατεβαίνουμε η ζέστη γίνεται ανυπόφορη. Η υγρασία επίσης. Η Κροατία καίγεται (θερμοκρασιακά) και ο MaG3 κατεβάζει ρολά. Εξαντλειται από το επαρχιακό οδικό δίκτυο της Κροατίας και η στάση είναι απαραίτητη. Ωστόσο και δω ο καιρός μας κυνηγάει κάτι που κάνει την υγρασία να είναι στο θεό. Παρόλα αυτά βγαίνοντας στον (ΤΡΟΜΕΡΟ) παραλιακό δρόμο της Κροατίας, ξεχνάμε τα πάντα και οδηγουμε ίσως μια από τις καλύτερες παραθαλάσσιες διαδρομές που μπορείς να κάνει με όχημα και δη με μηχανή. Πάλι λίγο άτυχοι γιατί μέχρι το Στάριγκραντ που θα μείνουμε ο δρόμος είναι μακρύς και έτσι κάνουμε κομμάτι του παραλιακού δρόμου με το πρώτο σκοτάδι, κάτι που δεν μας αφηνει να απολαύσουμε όλη τη διαδρομή. Δεν πειράζει ομως. Είναι αυτό που είναι.

445630

Παρόλο που έχουμε κλείσει ξενοδοχείο, αυτό είναι overbooked Και βρισκόμαστε ξεκρέμαστοι, ωστοσο με πίεση που ασκούμε στον υπάλληλο μας βρήκε μέρος να μείνουμε και μάλιστα αρκετα φθηνότερο από εκεί. Βραδινη παραλιακή βολτούλα, μπέργκερ, μπυρα. Υπνο!

[Nik0s_Dk]

Σάββατο 19/8

Καπου δω η κουραση κανει αισθητή την παρουσία της και η αποφαση να κάνουμε στρέιτ όσα περισσότερα χιλιόμετρα μπορουμε μόνο με τις απαραιτητες για ανεφοδιασμό στάσεις έχει παρθεί. Ετσι λοιπόν από το Στάριγκραντ, παρακάμπτουμε το Ντουμπρόβνικ (Σάββατο, πρωί, Αυγούστος. Οτι χειρότερο για Ντουμπρόβνικ) και αφού ξεμπλέκουμε από μια ουρά χιλιομέτρων ( πολλών χιλιομέτρων) φτάνουμε Μαυροβούνιο (όπου και πάλι περνώ χωρίς πρόβλημα με την άδεια) και μένουμε στην Πασοκική Πόλη Ιγκάλο όπου η βραδινή ζωή ήταν εφάμιλλη με τη ζωή της 10ετιας του 90 σε κάθε παραλιακό μέρος της ελλάδος. Και αφού κανουμε την βόλτα μας, ξαφνικά πιανει βροχή. Ο MaG3 εχει παρκάρει πολύ μακρυά και προτείνω να τον παω μεχρι το μηχανάκι. Ανεβαίνουμε γρήγορα πάνω και οι 2 μη γινουμε παλι μουσκεμα, απο τη βιασύνη δεν βάζω κράνος ούτε γω εκείνη τη στιγμή (σκεφτηκα θα τον παω 2 λεπτα θα σταματήσω εκει θα το βαλω εκει, το είχα στο πλαινο σαμαρι) μπλοκο τροχαίας. Δεν μας εκαναν σημα (η δεν ειδα σήμα) αλλά ήρθαν ξοπίσω μας. 40 ευρώ έκαστος και πληρωμή επι τόπου.. Ακριβή βγήκε αυτή η βόλτα... Επιστροφή στο ξενοδοχείο. Την επόμενη αν ολα πηγαιναν καλά θα μπαίναμε Ελλάδα

445631

[Nik0s_Dk]

Κυριακή 20/8

Ξυπναμε πολύ πρωι και με την ίδια λογικη της προηγούμενης μέρας φεύγουμε καρφι για Αλβανία με προορισμό την Καστοριά.. Και πάλι κανένα πρόβλημα στα σύνορα και η διαδρομή συνεχίζεται ομορφα. Στην Αλβανία (όπως και στο μαυροβούνιο) δεν υπάρχουν διόδια στις εθνικές και έτσι αποφασίσαμε πως ότι γίνεται απο εθνική, θα το κάνουμε. Μετά τα Τίρανα όμως ο δρόμος προς το Πογραδετς δεν είναι εθνική.. Τουναντίον είναι πανέμορφος επαρχιακός δρόμος, και παρά την επικινδυνότητα από την οδήγηση των ντόπιων, είναι σκέτη απόλαυση. Ειδικά η θέα μόλις κατεβαίνεις προς την Λιμνη Ωχρίδα είναι κάτι που σίγουρα δεν περιμένεις να δεις εκεί. Ο δρόμος παράλληλα με τη λίμνη τρομερός. (ΣΣ, καπου μετα την είσοδο στην Αλβανία αναβόσβηνε στο καντραν το σήμα του abs, με απλα λόγια δεν είχα abs, Δεν εδωσα σημασία, θα το δω ελλάδα είπα, εχω ξαναοδηγησει χωρίς abs, οκ λιγο πιο προσεχτικά). Κάποια στιγμή νιωθω τη μηχανή να κλοτσάει, τι έγινε σκέφτομαι, σαν να κόβει το γκάζι, σαν δεν ξερω.

Σταματάμε για βενζίνη για το gsr. Εγω δεν χρειάζομαι ακόμα αλλά σβήνω τη μηχανη. Βάζει ο Νικ, παμε να ξεκινησουμε, γυρναω κλειδί όλα νεκρα. Μαλακα εμεινα. Σπρώχνουμε τη μηχανη σε σκια, και το μυαλό μου τρέχει πως θα καταφέρουμε να φτάσουμε συνορα να φωνάξω οδική.. (της καταστροφής και γω). Εξηγω στον MaG τι έχει παίξει και αυτός ψύχραιμος και σαν ετοιμος από καιρό, ανοιγει να δούμε την μπαταρία. Και κει εχει γίνει το φιάσκο. Πριν το ταξίδι τοποθέτησα βασή για το κινητό με φόρτιση και τη συνέδεσα απευθείας στην μπαταρία. Και από τους κραδασμούς το ένα καλώδιο έφυγε, λάσκαρε η μπαταρία και είχα ολα τα θεματα συμπεριλαμβανομένου του abs. Μικρο το κακό εν τέλει. Ελλάδα, ήρθαμε. Περναμε σύνορα ανετα και πολύ γρήγορα και σε λίγο είμαστε καστοριά. Επιστρέψαμε. Είναι και το πρώτο βράδυ που βγηκαμε χωρίς όχημα και είπαμε να ξεσκάσουμε πινοντας 2 μπυρες παραπάνω. Το ταξίδι φτάνει στο τέλος του.. Σχεδόν....

445632

[Nik0s_Dk]

Δευτέρα 21/1
Μεσα στα πλάνα που κάναμε ήταν να κανουμε και το πέρασμα του Μπάρου, το ψηλότερο πέρασμα στην ελλάδα. Εξου και η Καστοριά σαν επιλογή διαμονής. Κατέβασμα προς Μετσονο και ανέβασμα προς το πασο. Αμ δε.. Αρχικά κάναμε μια μικρη παράκαμψη να περάσουμε από το Μέτσοβο που δεν είχα πάει ποτέ. Αφού φάγαμε τυρόπιτα με μετσοβόνε φύγαμε και ακολουθήσαμε τυφλά το gps. Μετα από καμια 15αρια χιλιόμετρα, σε 500 μετρα στρίψτε αριστερα. Χωματόδρομος. Απάτητος... Μάλιστα. Συνέχεια στο main road, σε 2 χλμ, στρίψτε αριστερά, αλλος χωματόδρομος.. Μάλιστα.. Συνέχεια ώς το τελος της ασφάλτου, χωματόδρομος.. Καλά πήγε αυτό. Αποφασίσαμε να το γειώσουμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μετά από μια στάση στο Αγρίνιο για μένα, στην Πάτρα για τον Νικ, ξαναβρεθήκαμε κάτω από το πλατάνι της καφετέριας του σταθμού στα Καλάβρυτα. Ωραίες οι Άλπεις οι Γαλλικές, οι Ελβετικές και οι Ιταλικές, αλλα σαν τις Αχαϊκές δεν έχει..

Και κάπου εδώ σε αυτό το σημείο το ταξίδι φτάνει στο τέλος του. Μια περιπέτεια θα έλεγα 13 ημερών, σε μέρη μαγικά, μέρη που μέχρι χτες ήταν απλά ονειρα. Ενα μεγάλο ταξίδι. Ενα ταξίδι που πέρασε από 1002 κύματα, αλλά έγινε. ΤΟ καταφέραμε και αυτό, λιγότερο βρεγμένοι μα με περισσότερες εικόνες από οσες ισως το μυαλο μπορει να συγκρατήσει. Ενα γεματο ταξίδι 2 φίλων που πινουν μπύρες και ονειρεύονται ταξίδια, πίνουν μπύρες και με ενα κορώνα γράμματα φεύγουν το πρωι για το επόμενο.

Και κάτι τελευταίο.. Σε ολο το ταξίδι, και δεν το ανέφερα πουθενά αυτό, ελάχιστοι σύντροχοι δεν μας χαιρέτησαν, δεν χαμογέλασαν και δεν ανταποκρίθηκαν στους δικόυς μας χαιρετισμούς. Και κάθε φορά που ένα χέρι σηκωνόταν, ημουν και λίγο παραπάνω ευτυχισμένος..

Και κάτι τελευταίο τελευταίο. Αν ο MaG3 έχει να παραθέσει κάτι, να προσθέσει ή να αλλάξει, έχει λογαριασμό ! ας κάνει το σχόλιο του και ας ανεβάσει και καμια φωτό! θα ανεβάσω και γω και αλλες!

Καλούς δρόμους φίλοι και φίλες σύντροχοι!
Πάντα όρθιοι, παντα γελαστοί !
Run, live to fly, fly to live, do or die
Run, live to fly, fly to live, Aces high

[Nik0s_Dk]

445633

[Bowleno]

Ωραίοι, Νικόλα, και εις ανώτερα! Το ρούφηξα όλο, σαν να ήμουν εκεί!
Βρουμ σε όλα! :beer:

[o_gavros]

:a25::a25:,
Γιατί τόσες λίγες φωτό ρε;
Είναι τα ?γαμηδια εθιστικα.
Θενξ για το ταξιδεμα. Και εις άλλα με υγεια!

(Γέρου ακους ή σου τη γκαμησω τη μπουφάν; )

[karellen]

Εκδρομάρα μετα όλα της!
Γλαφυρότατη αφήγηση και πανέμορφες φωτογραφίες.

Ρε αΛήτη Νίκο με λαχτάρησες στον πρόλογο μέχρι να ηρεμήσω και να απολαύσω το υπόλοιπο!
:beer::beer:

[zoslen]

Εισαστε φανταστικοι παιδες! Εξοχη αφηγηση, καταπληκτικοι πρωταγωνιστες, φωτογραφιαρες! Παντα τετοια!

(Δακρυσα οταν διαβασα για την Καμπομπασο: την επαιρνα στο μανατζερ 2001...!)

[Dr.Monty]

Τέλεια και η περιγραφή και το ταξίδι! Σαν να ημασταν εκει!

[gior-gos]

Πολύ ωραίο! Και στα επόμενα :beer:

[giorgosb]

Μπράβο παιδιά, πολύ όμορφα! :beer: :beer:

[MG-KTiNoS]

Ευχαριστούμε

Ταξιδάρα
Οι φωτογραφίες χρίζουν αναβάθμισης (όταν θα γεράσεις θα καταλάβεις γιατί)
Δεν ήσουν ο μόνος που σου ε΄παν για όβερ μπουκ κλπ μαλκιες (ότι συμφέρει κάνουν )
Δεν ξέρω γιατί το Μπαντεν Μπάντεν μου έφερε στο μυαλό αυτό
https://youtu.be/S9w57gmAjZY?si=JiIoNgId3L4whGTt&t=81

Τέλους να σου ευχηθώ ότι καλύτερο
;)

[katsar]

Μπράβο παιδιά, αυτές είναι βόλτες, με το καλό στα επόμενα !

[Nik0s_Dk]

Ευχαριστούμε παίδες!

Εγραψα πως θα ανεβάσω και αλλες φώτο αργότερα! Υπαρχει υλικό ωστόσο δεν ανεβαινει απευθείας, θελει να κανεις resize κλπ οπότε χτες το βραδυ δεν ειχα κουραγια. Επιπλεον δεν εχω παρει ακομα τις φωτο απο τον MaG,ουτε εχω περάσει της φωτογραφικής, καθως επισης υπάρχουν650gb βίντεο!!! Θα γίνουν ολα! :beer:

[Tsber]

Μπράβο παιδιά, υπέροχο και χορταστικό ταξίδι σε καταπληκτικά μέρη, όμορφη περιγραφή και φωτογραφίες που μάς πήρανε και εμάς μαζί σας!

Πάντα τέτοια όμορφα χιλιόμετρα να κάνετε και να μοιράζεστε :beer:

[νεοσσός]

Ωραίο ταξίδι, μπράβο!

Τα τακάκια πώς φαγώθηκαν τόσο γρήγορα από τα 3/4 που ήταν όταν ξεκινήσατε;

[Nik0s_Dk]

Ωραίο ταξίδι, μπράβο!

Τα τακάκια πώς φαγώθηκαν τόσο γρήγορα από τα 3/4 που ήταν όταν ξεκινήσατε;

Πιθανολογώ από τον τρόπο φρεναρίσματος, επιπλέον στις περισσότερες ορεινές διαδρομές σε δρόμους που ότι ανεβαίνεις κατεβαίνεις και είναι μορφή φιδιού, γίνεται υπέρ το δέον χρήση φρένου. Το πάθαινα και με το μπλε NC. Είχα αλλάξει σε 45000 5 φορές μπροστινά τακάκια (τελειωμένα), 2 πίσω.. Επίσης θεωρώ οτι με μονή δισκόπλακα μπροστά το φρένο τρώει περισσότερο ζόρι.

[νεοσσός]

Μάλλον έχει να κάνει με το τρόπο οδήγησης. Δεν έχω αλλάξει τακάκια εδώ και 36.000 χιλιόμετρα.

Οπότε για επόμενα ταξίδια, ίσως πρέπει να έχεις ένα σετ μαζί σου, μαζί με τα απαραίτητα εργαλεία και ίσως να κάνεις λίγη προπόνηση πριν για την αλλαγή τους.

Ενδιαφέρον θα είχε να μας πει και ο Βασίλης του '84 κάθε πότε αλλάζει τακάκια.

[Bowleno]

Πιθανολογώ από τον τρόπο φρεναρίσματος, επιπλέον στις περισσότερες ορεινές διαδρομές σε δρόμους που ότι ανεβαίνεις κατεβαίνεις και είναι μορφή φιδιού, γίνεται υπέρ το δέον χρήση φρένου. Το πάθαινα και με το μπλε NC. Είχα αλλάξει σε 45000 5 φορές μπροστινά τακάκια (τελειωμένα), 2 πίσω.. Επίσης θεωρώ οτι με μονή δισκόπλακα μπροστά το φρένο τρώει περισσότερο ζόρι.


Εσύ κουλάδι....


Μάλλον έχει να κάνει με το τρόπο οδήγησης. Δεν έχω αλλάξει τακάκια εδώ και 36.000 χιλιόμετρα.

Οπότε για επόμενα ταξίδια, ίσως πρέπει να έχεις ένα σετ μαζί σου, μαζί με τα απαραίτητα εργαλεία και ίσως να κάνεις λίγη προπόνηση πριν για την αλλαγή τους.

Ενδιαφέρον θα είχε να μας πει και ο Βασίλης του '84 κάθε πότε αλλάζει τακάκια.

Κι εσυ τόσο αργός που το μοτέρ φρενάρει μόνο του.....



:p:p

[Nik0s_Dk]

Μερικές έξτρα φωτό και πάλι λίγες είναι αλλά για την ώρα!

Τα μηχανάκια μας!

445645

445646

445647

445648

[Nik0s_Dk]

Κατάβαση απο Στελβιο
445649
Στέλβιο
445650
Δολομιτες
445651
Κάπου Στην Ελβετία
445652
Passo Giaou
445662

[Nik0s_Dk]

Λουκέρνη
445653
Στρασβούργο
445654
Φουρνος στο Ρικβίρ
445655
Καθεδρικός Στρασβούργου
445656

[Nik0s_Dk]

MaG3 στον δρόμο

445657

445658

Πεδιάδες Ιταλίας
445659

Αγρια άλογα στην Κροατία (1 συγκεκριμένα δω)
445660

[MaG3]

Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα σε αυτό το ταξίδι μας με τον Nik0s_Dk. Κάναμε αρκετά km, φάγαμε νερό (πολύ νερό), κρύο (σε συνδυασμό με το νερό), πίτσα (ως επί το πλείστον), φάγαμε και τουλάχιστον από μια κλήση αλλά δε χορτάσαμε! Δεν νομίζω πως κάτι τέτοιο χορταίνεται και φτάνει ποτέ. Άντε και στα επόμενα και στα δικά σας!
Ανεβάζω και εγώ λίγες φωτό οι οποίες δεν μπορούν να αποτυπώσουν απόλυτα το έβλεπαν τα μάτια μας και τα μηχανάκια μας.

Τοσκάνη
445663
445664

Πέρασμα από Ιταλία - Γαλλία
445665
445666

Col de la bonette
445673

Όταν το gps σου λέει θα πάρεις αυτόν τον δρόμο που σε βγάζει λίγο παρακάτω στον δρόμο που ήσουν...
445670

Colmar
445671

Από Colmar για Ρικβίρ (Ο δρόμος του κρασιού)
445672

[airmav]

μπράβο ρε παιδες , ωραιοι, πολύ ωραιοι θα έλεγα... ωραια βολτα, υπεροχα τοπία , καλο γράψιμο, τι να ζητησει ο άνθρωπος δευτέρα πρωί.
φήμες λένε οτι αν δεν φας βροχή στο ταξίδι, το ταξιδιωτικο δεν το ανεβάζουν οι admin εδω στο moto
να στε καλά και πάντα τέτοια..

[PaNick67]

Τρομερο ταξιδι, απιστευτα τοπια, συναρπαστικο γραψιμο.. Και σε αλλα τετοια σας ευχομαι. :beer:

Η αληθεια ειναι οτι τα μικροαπροοπτα του ταξιδιου ειναι το αλατοπιπερο του. Αν δεν γινεις μουσκεμα μεχρι σωβρακο, τι να το κανεις το ταξιδι; :lol:

[DoctoR_k6]

Πολυ ωραιο ταξιδιωτικο!!! Ομορφες εικονες.
Περασατε τελεια απ οτι φανηκε κ αυτο μετραει!!!
Αυτα θα εχετε να θυμαστε αυριο -μεθαυριο!!

Αντε κ στα επομενα!!!

[Vassilis]

Μπράβο ρε παιδιά, πολύ ωραίοι!

[billy84]

Φανταστικό ταξίδι σε γνώριμα μέρη! Το Stelvio είναι πολυδιαφημισμένο αλλά δεν τρελάθηκα ούτε από ομορφιά ούτε και από οδηγικής άποψης με τόσες φουρκέτες. Σαν επόμενο ταξίδι βάλτε τα Πυρηναία Όρη!:beer:

[Nik0s_Dk]

Μπιλι το αρχικο πλανο ελεγε να φτάσουμε βαρκελωνη μεσω Ανδόρας. Το αφήσαμε με σκοπο να ανέβουμε πιο βορεια (λεμε τώρα) αν και επι του πρακτέου ο καιρός μας απετρεψε να παμε. Θα έρθουν και αλλα όμως ! Και θα παμε! Τα βουνα είναι εκεί και κας περιμένουν!

[mikes]

πολυ ομορφο ταξιδι.. μπραβο παιδες. :beer:

αν δε σας ειναι κοπος ποσταρετε και ενα χαρτη της διαδρομης (συνολικα η ανα ημερα, οπως θετε) να εχουμε καλυτερη αποψη

[Nik0s_Dk]

πολυ ομορφο ταξιδι.. μπραβο παιδες. :beer:

αν δε σας ειναι κοπος ποσταρετε και ενα χαρτη της διαδρομης (συνολικα η ανα ημερα, οπως θετε) να εχουμε καλυτερη αποψη

Ευχαριστούμε Mike. Θα το φτιαξω σύντομα! Και κόστη κλπ! Απλα δεν έχουμε κανει σουμα!!

[motojojo]

Ευχαριστούμε Mike. Θα το φτιαξω σύντομα! Και κόστη κλπ! Απλα δεν έχουμε κανει σουμα!!

Δώσε ιδέες (και φυτιλιές!) στο λαό!

[Nik0s_Dk]

Οι διαδρομές ανά ημέρα (Δεν εχω συμπεριλάβει την διαδρομή Αθήνα Ηγουμενίτσα):

Day 1
https://tinyurl.com/h62yxcsh

Day 2
https://tinyurl.com/2b42mnx3

Day 3
https://tinyurl.com/3p269xrv
https://tinyurl.com/3bmnvp92

Day 4
https://tinyurl.com/5zhjw3ch

Day 5
https://tinyurl.com/yjemt6xk

Day 6
https://tinyurl.com/4xf25ry9

Day 7
https://tinyurl.com/48k3e5ht

Day 8
https://tinyurl.com/yrdz5tyu

Day 9
https://tinyurl.com/5ys3jcj9

Day 10
https://tinyurl.com/3n9vyjwa
https://tinyurl.com/23ymxwd7

Day 11
https://tinyurl.com/4cwkr8n7

Day 12
https://tinyurl.com/rehftsx4

Day 13
https://tinyurl.com/2j3vtbc4


Κόστη για βενζίνες στο NC 377.52
445723 445724

[o teos]

Μπράβο ρε Νικ είστε ωραίοι..πολύ ωραίο ταξιδάκι..ίσως θέλατε μερικές μέρες παραπάνω για να στε πιο χαλαροί...αντε και στα επόμενα :beer:

[McGyver]

Μπράβο σας Νίκο & Νίκο!!!

Άντε και στα επόμενα!!!

:beer:

@Nik0s_Dk, βάλε βρε ένα set τακάκια μαζί με τα αδιάβροχα να μην έχεις έννοια...

[est]

Μπράβο παίδες και στο επόμενο με το καλό!
Όμορφες οι φωτό σας, ωραία και η ιστορία σας!
:beer:

[MaG3]

Ευχαριστούμε Mike. Θα το φτιαξω σύντομα! Και κόστη κλπ! Απλα δεν έχουμε κανει σουμα!!

Τα κόστη:
Βενζίνες: 377 το NC, 645 το GSR :beer:
Διόδια: ~135 Σύνολο
Διαμονές: ~905 Σύνολο (Σχεδόν παντού ψάχναμε την οικομικότερη επιλογή)
Πλοίο για Ιταλία: 160 Σύνολο (+ Αυτά που δεν μας επέστρεψαν άλλα 210 τα πρώτα)

Κλήσεις: 81,60 (ως τώρα... αλλά ας περιμένουμε 1-2 χρόνια)
Extra - απρόοπτα: ~170 (τακάκια, αδιάβροχα και ψιλοπράγματα που μπορεί να χρειάστηκαν)

Καλά ήταν για 6000 km και 2 γεμάτες εβδομάδες σε μη οικονομικές ευρωπαϊκές χώρες!

+ τα service που θέλουν τώρα τα μηχανάκια μας :lol: και το δικό μου τουλάχιστον θέλει αρκετά αλλά χαλάλι του

[George_M.]

σαν πιτα με λιγο απόλα ηταν το ταξιδιωτικο σας λεβεντες Νικολαοι:beer:
επιλεξατε τον αφρο κ καλα κανατε!
το ντουετο δειχνει δυνατο κ δεμενο,μπραβο σας κ στα επομενα!

[Coyote.V]

Η κίνηση να αποφύγετε τον καιρό πολύ σοφή, ειδικά τώρα τελευταία που λέει ότι θα βρέξει και ξαφνικά εμφανίζεται ο Νιαγάρας από πάνω σου!

[gaslion]

Μπράβο σας!