Στραβά και αστεία ταξιδιωτικά

[Tsber]

Καλημέρα σε όλους, ένα θέμα για τα ενσταντανέ από τα ταξίδια ή τις βόλτες σας που δεν μοιραστήκατε ποτέ ή δεν χωρούσαν στις περιγραφές σας :)


Θα αρχίσω εγώ με τους Πολωνούς κατάσκοπους!

Είμαι στη δεύτερη ημέρα μίας περιοδείας στα Βαλκάνια και καθώς λαδώνω την αλυσίδα μου λίγο πριν "επιτεθώ" στην υπέροχη Οδό Ηρώων στο Μαυροβούνιο, σταματάνε δίπλα μου δύο GS και ένα Varadero με πολωνικές πινακίδες. Κατεβαίνουν τρία θηρία, χαιρετιόμαστε και ο Varaderoς λαδώνει και αυτός την αλυσίδα ενώ οι άλλοι δυο μάς κοροϊδεύουν, για αυτό άξονας κλπ.

Πολύ ευχάριστοι τύποι, με ρωτάνε για την Ελλάδα, τους λέω κι εγώ τα δικά μου, θα περάσω από το πάρκο Ντουρμίτορ και θα διανυκτερεύσω στο Κότορ και αυτοί θα γυρίσουν όλο τον δρυμό σε μεικτή διαδρομή.

Η μέρα κυλάει όμορφα και την επομένη το πρωί βάζω πλώρη για Κροατία και την κορυφή του Άη Γιώργη στις Δειναρικές Άλπεις και σταματώ στη Μάκαρσκα, ένα παραθαλάσσιο χωριό στους πρόποδες, για να βρω δωμάτιο. Με πλησιάζει ένας παππούλης, "σόμπα, σόμπα" μου λέει, "κολίκο" του λέω, είκοσι ευρώ - μια χαρά, πάμε.

Ξαρματώνω λοιπόν, και πριν προλάβω να βγάλω το δερμάτινο ακούω κάτι γνώριμες φωνές να έρχονται από το σαλονάκι...

Βγαίνω έξω, τι να δω, οι τρεις Πολωνοί με τις μπύρες τους - με βλέπουν και αυτοί και μένουν κάγκελο!


"Ρε παλαβέ, μας ακολουθείς;!"

"Εγώ ρε ή εσείς; Εσείς είστε οι κατάσκοποι!"


Γουατ αρ δε τσανσις λοιπόν και πολύ γέλιο, κι έτσι έμειναν και τα παρατσούκλια, εγώ ο τρελός με το Ε - ΑΡ - ΣΕΣΤ, έτσι το λέγανε, και οι Πολωνοί κατάσκοποι...

Το επόμενο πρωί κανονίσαμε να ανέβουμε στην κορυφή μαζί, αυτοί είχαν ξανανέβει όμως και βάλανε κάμερες πριν ξεκινήσουμε και ευτυχώς τους είπα ότι εγώ θα ανέβω με την ησυχία μου για να βγάλω φωτό και να ευχαριστηθώ τη διαδρομή.

Από την αρχή φαινόταν πολύ έμπειροι ταξιδευτές και μοτοσικλετιστές και στο λίγο που τους ακολούθησα στην αρχή της διαδρομής ήταν πραγματικοί "δολοφόνοι", αντί να βγάζουν σώμα στις φουρκέτες έκαναν counter balancing και πραγματικά δεν έχω ξαναδεί να πηγαίνουν έτσι τέτοιες μοτοσικλέτες :eek:

Όταν έφτασα κι εγώ με το καλό στην κορυφή της απίθανης διαδρομής έπεσε χειροκρότημα :D , και κάπως έτσι βρεθήκαμε με μία ωραία φωτογραφία για να θυμόμαστε και μία ωραία ιστορία για να μοιραζόμαστε :beer:

448981




Για όποιον ενδιαφέρεται, ολόκληρο το ταξίδι εδώ - Μαγικά Βαλκάνια με το Er6-n:

https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=157024

[Tsber]

Μια που δεν βλέπω να γράφει κανείς άλλος, θα βάλω εγώ άλλη μία ιστορία από το ένδοξο παρελθόν :)

Περούτζια...

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο προσόν από το να ταξιδεύει κανείς με σύντροχους με τους οποίους ταιριάζει οδηγικά αλλά και σε θέματα χαρακτήρα και νοοτροπίας.

Αν υποστηρίζουν και την ίδια ομάδα, ακόμα καλύτερα - και εξηγούμαι.

Με τον συνταξιδιώτη Αλέξη διαπιστώσαμε από το πρώτο ταξίδι, πολλά χρόνια πριν, ότι τόσο στον δρόμο όσο και στις συζητήσεις στον ελεύθερο χρόνο μας κατά τη διάρκεια των εξορμήσεών μας συνδυάζαμε όλα τα παραπάνω αρμονικά.

Ειδικά στον δρόμο, και δη στις στριφτερές διαδρομές, ο γρήγορος αλλά όχι μανιασμένος ρυθμός και το διαρκές "σκανάρισμα" των συνθηκών με τη σωστή προσαρμογή μας σε αυτές τις κάνουν ακόμα πιο αξέχαστες και απολαυστικές, ανεξάρτητα από το ποιος από τους δύο είναι μπροστά και ποιος ακολουθεί.

Επιπλέον, όπως οι πιο παρατηρητικοί θα έχουν ήδη καταλάβει, είμαστε και οι δυο Αρειανοί αλλά χωρίς τους φανατισμούς και παλικαρισμούς που συνήθως πάνε πακέτο με τα οπαδικά. Κι έτσι σε κάθε μας ταξίδι θα υπάρχουν στάνταρ κάποιες φωτό με τα κασκόλ ή τα μπλουζάκια της ομάδας μας που δεν ξεχνά ποτέ να πάρει μαζί του ο Αλέξης.

Και τι σχέση έχει η Περούτζια με όλα αυτά θα μου πείτε, και δικαίως, αλλά θα φτάσουμε και εκεί σύντομα - μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Η μόνη παραφωνία στα προαναφερθέντα λοιπόν είναι τα φρένα των μοτοσικλετών μας, και ειδικά των μπροστινών.

Μαλακό και προοδευτικό του Er, άμεσο και απότομο του Fazer (πιστιάρικες δαγκάνες βλέπετε) που επιπλέον πάει πακέτο με ένα αδύναμο πίσω φρένο, με αίσθηση σαν να πατάς σε βρεγμένη σανίδα εγκαταλειμένης σκαλωσιάς :lol:

Φυσικά μετά από τόσα χιλιόμετρα μαζί έμαθα πού και πότε να κρατώ έξτρα απόσταση, μέχρι που σε ένα μεγάλο ταξίδι στον δρόμο προς την Ελβετία περάσαμε έξω από την...Περούτζια!

Και καθώς κυλάμε όμορφα και ωραία στην αμαξιτή οδό, βλέπω ξαφνικά το Fazer να βουτάει και τη μπαγκαζιέρα του να πλησιάζει ανησυχητικά γρήγορα το κράνος μου :eek:

Κάνω αστραπιαία ένα τσικ αριστερά και επιδίδομαι άμεσα σε προπόνηση endo μετ' αποσκευών και γαλλικών μέσα απ' το κράνος!

Διασταύρωση δεν υπάρχει, θα πεταχτεί κανά σκυλί σε λέω δεν πετάχτηκε, αστυνομία αν δει αυτός γκαζώνει αντί να φρενάρει, τι έπαθε και φρέναρε έτσι ξαφνικά σκέφτομαι...

Σβήνω, κατεβαίνω :a52::a52::a52: τι έγινε ρε, γιατί σταμάτησες έτσι;!

Από την άλλη μεριά ενθουσιασμός, Περούτζια, Περούτζια!

Τι Περούτζια ρε :a52::a52::a52: του λέω, στη Φλωρεντία δεν πηγαίνουμε;

Πριν τελειώσω την ερώτηση είχε βγει ήδη το κασκόλ του Άρη και μάλιστα το επετειακό :plaf:

Βλέπετε κάποτε(ς) σε ένα γαλαξία πέρα μακριά ο Άρης είχε αποκλείσει την πανίσχυρη τότε Περούτζια και μάλιστα με 3-0 μέσα στην Ιταλία για το κύπελλο ουέφα...

Οπότε τι πιο φυσικό από το να φρενάρουμε επί τόπου και να σταματήσουμε στην πινακίδα Περούτζια :tooth:

Τελικά φωτογραφία δε βγάλαμε, αλλά έβγαλε (προφανώς) ο Αλέξης αρκετά χρόνια αργότερα όταν ξαναπέρασε από τον τόπο του έπους με την κοπέλα του και φυσικά δεν παρέλειψε να μου τη στείλει:

449432


Και το ταξιδιωτικό στο οποίο δεν χώρεσε η παραπάνω ιστορία:

https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=157147

[Tsber]

Να βάλω και μια συνδυαστική ιστορία βόλτα - ταξίδι, και ολίγον σεντόνι, που μου φαίνεται σα να ‘ταν χθες μα πάνε τόσα χρόνια ως συνήθως...


Πονάει πάντα η πρώτη φορά...

Γύρω στα τριάντα κάτι λοιπόν, κολλητός που με το ζόρι είχε μάθει ποδήλατο αποφάσισε ότι θέλει Moto Guzzi και τη θέλει τώρα.

Καλό παιδί και έξυπνο αλλά αγύριστο κεφάλι, οπότε εγώ τέσταρα και ενέκρινα τη μεταχειρισμένη Breva 750 που διάλεξε μέσα στο καταχείμωνο, περιμένοντας να δώσει τις εξετάσεις του για το δίπλωμα.

Για συμβουλές από εμάς τους εμπειρότερους ή πρακτική εξάσκηση ούτε που να ακούσει, ήρθε και το δίπλωμα με το καλό λοιπόν Φλεβάρη μήνα και αμέσως, πάμε βόλτα!

Τι τον έκανα να πάμε πρώτα σε ένα πάρκινγκ να κάνει λίγη εξάσκηση, είπαμε κεφάλι αγύριστο, τίποτα βόλτα, βόλτα, τελικά με πείσανε κι εμένα με τον Νίκο και το ΚΤΜ του να πάμε… Καθαρά Δευτέρα μεσημέρι λοιπόν, γιατί έκανε και ψόφο, ένα Er6-n, ένα 990 Adventure και μία Breva 750 ξεκινούν για βόλτα στα περίχωρα :D

Θα μπεις μπροστά του λέω για να πηγαίνεις όπως σε βολεύει, μόλις το ακούει με τίποτα αυτός, τελικά τον βάλαμε στη μέση, μπροστά το ΚΤΜ και από πίσω εγώ να επιβλέπω.

Πήραμε τον δρόμο της Χαλκιδικής και στην έξοδο για Θέρμη το ΚΤΜ στρίβει δεξιά- φέρτε στο μυαλό σας μία κλασική έξοδο από αυτοκινητόδρομο σε γέφυρα που περνάει από πάνω του στην άλλη μεριά και κυρίως το πεζουλάκι στο οποίο στηρίζεται η μπαριέρα – έχει σημασία αυτό :cry:

Στρίβουμε στην ανηφορική δεξιά λοιπόν και μέχρι το μέσον της στροφής όλα πάνε καλά, αλλά κάπου εκεί ο Δημήτρης με τη Breva αποφασίζει ότι δεν τον παίρνει, σηκώνει τη μηχανή και πάει ντουγρού για τα σίδερα, για βουτιά πολλών μέτρων και πιθανότατα για τα θυμαράκια, με εμένα ακριβώς από πίσω του να βλέπω το έργο σε HD :eek:

Και τότε γίνεται το απίστευτο, ή μάλλον το αδύνατο, γιατί με τον κύλινδρο που εξέχει από τα πλάγια αυτό απλά δε γίνεται – ανεβαίνει στο ανύπαρκτο σχεδόν κράσπεδο που στηρίζεται η μπαριέρα με τη μπροστινή ρόδα, γυρίζει το μηχανάκι, ανεβαίνει και η πίσω ρόδα, και τελικά γλιτώνει τη βουτιά και τη σύγκρουση και ξανακαταβαίνει σαν κύριος!

Μπροστά ο Νίκος με το ΚΤΜ εντωμεταξύ δεν έχει ιδέα για το δράμα πίσω του, δίνω μια γκαζιά και τον φέρνω πίσω στα φανάρια μέχρι να συνέλθει ο άλλος (κι εγώ :rolleyes: ).

Φτάνουμε με τα πολλά σε μια καφετέρια όπου τους :a52::a52::a52: και τους δυο για σεβαστό χρονικό διάστημα, "έχεις καταλάβει ρε τι έκανες;!" του λέω, ενώ ο άλλος νομίζει ότι τον δουλεύουμε αφού σε τέτοιο κράσπεδο δε χωράει ούτε ποδήλατο...

Όταν τελικά τα πράματα ηρεμούν πάμε να ξεκινήσουμε για να επιστρέψουμε, πατάει τη μίζα στο Guzzi νεκρό!

Πατάει τη μίζα ο άλλος στο ΚΤΜ, τζίφος κι αυτό :moutza:

Βάζω μπρος κανονικά εγώ :eleison: και πηγαίνω μέσα στον ψόφο να φέρω κανένα εργαλείο – ευτυχώς ένα παλικάρι σε ένα βενζινάδικο μού δάνεισε ολόκληρο σετ χωρίς να με γνωρίζει καν.

Κλασικό ΚΤΜ το 990, πρέπει να κατεβάσεις το μισό φέρινγκ για να φτάσεις στη μπαταρία :lol:

Στο Guzzi άγνωστο το πρόβλημα – είχε ρεύμα αλλά δεν ανταποκρινόταν, τελικά η αιτία ήταν ένα καλώδιο που ακουμπούσε στο πλαίσιο και έκανε βραχυκύκλωμα – το θυμήθηκα από ένα Gilera που είχα παλιότερα, και κάπως έτσι έκλεισε αισίως η πρώτη βόλτα του Μήτσου με τη Guzzi του!

Τελικά μετά από δύο σούπες και έναν μπίστο στο ενδιάμεσο ο κολλητός πήρε το κολάι και μετά από μερικούς μήνες νατα νατα - ταξίδι, ταξίδι, ταξίδι :tooth:

Τελικά πήγαμε στο Βελιγράδι Νοέμβρη μήνα και, προς τιμή της, η Breva έβγαλε όλη τη διαδρομή και κυρίως τα 712χλμ μονοκοπανιά της πρώτης μέρας απροβλημάτιστα – φωτό κάπου στη νότια Σερβία:

450112

Περάσαμε τέλεια αλλά στον γυρισμό μάς έπιασε βροχή μπαίνοντας στη Βουλγαρία και αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στη Σόφια, ενώ ο Δημήτρης γνώρισε από πρώτο χέρι όλες τις χαρές της οδήγησης στη βροχή και, κυρίως, του μπουγελώματος που τρώνε οι μηχανές από τα φορτηγά στο αντίθετο ρεύμα :lol:

Μπαίνω λοιπόν σαν να μη συμβαίνει τίποτα στο ξενοδοχείο με το μπλε μου αδιάβροχο να κάνει έντονο κοντράστ με το σκατί της λάσπης, μαλλί Αϊνστάιν από το κράνος και βρεγμένα μποτάκια, άλλα πάντα αγέρωχος, γιατί σαν την αξιοπρέπεια δεν έχει:

“Good afternoon, we have a reservation”

“Isn’t it too cold for motorcycle traveling?” μου κάνει η κοπέλα στη ρεσεψιόν...

“It’s almost too cold, my dear” της λέω, με υφάκι Τζαιημς Μποντ :lol:

Αυτή μένει κάγκελο ενώ την ίδια στιγμή ο άλλος από δίπλα σκάει στα γέλια,

«Τι την είπες ρε!»

Και μόλις τον ακούει η κοπέλα, α Έλληνες είστε, καλωσήρθατε, δουλεύω στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι :tooth:

Μετά από μερικούς ακόμα μήνες η Breva έβγαλε δυστυχώς το κλασικό πρόβλημα των Moto Guzzi, δίσκο – πλατό, και ο Δημήτρης έπιασε δουλειά στο Λονδίνο και από τότε έχουν περάσει κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια που μαζεύει σκόνη στο γκαράζ…

Θέλει όμως να την επισκευάσει και ελπίζω κάποια στιγμή να ξανακινήσουμε παρέα :beer:

[BLiTzER]

Για όσους βαριούνται να το διαβάσουν, αυτή είναι η περίληψη και η τυπική κατάληξη κάθε βόλτας ευρωπαϊκών με γιαπωνέζικα.


Όταν τελικά τα πράματα ηρεμούν πάμε να ξεκινήσουμε για να επιστρέψουμε, πατάει τη μίζα στο Guzzi νεκρό!

Πατάει τη μίζα ο άλλος στο ΚΤΜ, τζίφος κι αυτό :moutza:

Βάζω μπρος κανονικά εγώ :eleison:

[Tsber]

Γινάτι...

Συνήθως και τα στραβά και τα αστεία σε ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα συμβαίνουν εκεί που τα περιμένεις ελάχιστα ή καθόλου, όπως πέρυσι λοιπόν στην Αυστρία, κάπου ψηλά στις χιονισμένες Άλπεις.

Η εμπειρία μου από την περιοχή του Κάουνερταλ γενικότερα ήταν εξαιρετική σε κάθε επίπεδο και η προσοχή που δείχνουν στην ανάδειξη και την διαχείριση του τοπικού παγετωνικού περάσματος μεγάλη, μάλιστα επέμεναν κάθε φορά που ρωτούσα ότι ο δρόμος παραμένει ανοιχτός μέχρι την κορυφή ακόμα και τον χειμώνα!

Ανηφορίζοντας λοιπόν για πρώτη φορά προς τα ψηλά, διαπίστωσα ότι υπήρχαν δύο check points, ένα στο μέσον και ένα λίγο πριν την κορυφή, μέσω των οποίων ρυθμίζουν την κίνηση και καθαρίζουν όποτε χρειαστεί τον δρόμο για την καλύτερη δυνατή εμπειρία ανάβασης :)


Φτάνοντας στο πρώτο σημείο με σταματά ευγενικά ένας σεκιουριτάς με στολή, γιλέκο χαιβιζ και όλα τα σχετικά…


Καλωσορίσατε, παρακαλώ περιμένετε πέντε λεπτά μου λέει στα γερμανικά, φάιβ μίνιτς; του λέω, γες σορι φορ δε ντιλέι μου ξαναλέει στα αγγλικά – νο πρόμπλεμ εγώ.

Στο ενδιάμεσο σταματά πίσω μου μία ομάδα Ολλανδών…

452647

…ξεκαβαλάω και πιάνουμε την κουβέντα, βγάζουμε φωτογραφίες και μετά ξανάρχεται ο φύλαξ με τα χέρια γεμάτα δώρα, πορτοκαλάδες και σοκολάτες για το σόρι φορ δε ντιλέι :eek:

Όπως έρχεται για δεύτερη φορά λοιπόν, δίνει γλυκά σε όλους αλλά εμένα αντί για γλυκό μού λέει νο φότο!

Τον πλευρίζω λοιπόν κι εγώ και του λέω εμένα δεν έχει παγωτό κεράσει; στα αγγλικά, και ξαφνικά ξεχνάει τα αγγλικά που μιλούσαμε προηγουμένως και μιλάει μόνο γερμανικά, επαναλαμβάνοντας το νο φότο στο ενδιάμεσο, ενώ οι Ολλανδοί φωτογραφίζουν κανονικά!

Έτσι είσαι ΡΕ σκέφτομαι, σηκώνω την κάμερα, ΣΜΑΙΛ του κάνω και βγάζω το παρακάτω πορτραίτο :lol:

452648

Θορυβημένος αυτός συνεχίζει τα νο φότο, ρε έτσι είσαι του λέω, πάω στο αυτοκίνητό του και το φωτογραφίζω μαζί με την πινακίδα και την επωνυμία της εταιρείας και νάμπερ του πολιτσάι, γιου μπάι μπάι του κάνω :wave2:

Κάπου εκεί μαζεύτηκε λοιπόν, και γυρίζοντας στη μοτοσικλέτα ρώτησα με αυθεντική απορία τους Ολλανδούς - τι έγινε ρε παιδιά και κόλλησε μόνο με εμένα ο βλάκας;!

Και τότε ο τύπος με το GS μού είπε γελώντας, μάλλον φταίει η πινακίδα σου!

Η αλήθεια είναι ότι εγώ είμαι κάπως αγαθός και ο φίλος μας δεν έμοιαζε ακριβώς με ξάδελφο της πριγκίπισσας Σίσσυς, αλλά πού να πάει κι εμένα το μυαλό μου ότι ήτανε Τούρκος και μόλις είδε το GR στην πινακίδα άρχισε τα γινάτια και τα καραγκιοζιλίκια :tooth:

Για να βεβαιωθώ απολύτως, στο επόμενο check point σταμάτησα επίτηδες και έβγαζα φωτογραφίες δίπλα στον άλλο φύλακα, μόνο σέλφι που δε βγάλαμε, και όλα ήταν καλά όπως και παντού μετά.

Να είστε πάντα προετοιμασμένοι λοιπόν γιατί είναι πραγματικά απίστευτο το πού μπορεί να συναντήσει κανείς το αλατοπίπερο ενός ταξιδιού, μυστήρια σκηνικά και στιγμές ακόμα και στους…παγετώνες, που κάνουν την εμπειρία ακόμα καλύτερη και αξέχαστη :a013:

[SeniorCanardo]

Δεν ξέρεις ποτέ, πως, που και γιατί θα σου τύχει.

Φίλος έφαγε απίστευτη ταλαιπωρία πέρσι στην Κροατία στα σύνορα και στο "έμπα" και στο "έβγα".
Χωρίς "προφανή" λόγο μόλις είδαν ελληνικό διαβατήριο, του ψάξανε τα πάντα όλα, τον είχαν στημένο να περιμένει μία με μιάμιση ώρα χωρίς ενημέρωση, δεν το άφηναν να πάει τουαλέτα κλπ,
Ήταν βέβαια την επόμενη μέρα μετά τα σκηνικά στην Φιλαδέλφεια με τους Κροάτες χούλιγκαν, που έχασε τη ζωή του ο οπαδός της ΑΕΚ.

Ο φίλος άσχετος από μπάλα και χωρίς να έχει διαβάσεις ειδήσεις, κατάλαβε πολύ αργότερα την αιτία της ταλαιπωρίας του.

[Tsber]

Δεν ξέρεις ποτέ, πως, που και γιατί θα σου τύχει.

Φίλος έφαγε απίστευτη ταλαιπωρία πέρσι στην Κροατία στα σύνορα και στο "έμπα" και στο "έβγα".
Χωρίς "προφανή" λόγο μόλις είδαν ελληνικό διαβατήριο, του ψάξανε τα πάντα όλα, τον είχαν στημένο να περιμένει μία με μιάμιση ώρα χωρίς ενημέρωση, δεν το άφηναν να πάει τουαλέτα κλπ,
Ήταν βέβαια την επόμενη μέρα μετά τα σκηνικά στην Φιλαδέλφεια με τους Κροάτες χούλιγκαν, που έχασε τη ζωή του ο οπαδός της ΑΕΚ.

Ο φίλος άσχετος από μπάλα και χωρίς να έχει διαβάσεις ειδήσεις, κατάλαβε πολύ αργότερα την αιτία της ταλαιπωρίας του.

E ναι, ήταν πολύ άτυχος και έπεσε στην περίπτωση, ειδικά όταν δεν έχεις γνώση ότι κάτι τρέχει και σου φέρονται έτσι πρέπει είναι ακόμα πιο άσχημο...

Εγώ είχα μικροθεματάκια στα σύνορα όταν ήμασταν εθνικώς πρωτοσέλιδα στις ξένες εφημερίδες για την κρίση, βλέπανε GR και τη μοτοσικλέτα φορτωμένη και όταν τους έλεγα τουρίστ ρε παιδιά μού ζητούσανε κρατήσεις ξενοδοχείων κλπ :lol:

Οι Κροάτες μία μόνο φορά στράβωσαν αλλά είχαν δίκιο, όταν κατέβαινα από Σλοβακία προς Σερβία και μπήκα - βγήκα στην Κροατία σε χρόνο dt από εναλλακτικό μονοπάτι για να γλιτώσω την κακοκαιρία. Έψαξαν βέβαια στον υπολογιστή τα στοιχεία μου και με άφησαν να πάω στο καλό.

Πάντως για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα έχω συνταξιδέψει τυχαία για αρκετά χιλιόμετρα με Τούρκο μοτοσικλετιστή στα Βαλκάνια και ήταν φιλικότατος και πολύ καλό παλικάρι, είναι και το πού θα πέσεις τελικά!

[harris_x]

Δεν είναι ταξιδιωτικό αλλά δεν είναι και πολύ μακριά…

Τον Απρίλιο του 2013 ήταν η δεύτερη φορά που πήγα στην πίστα στις Σέρρες…

Φορτώσαμε λοιπόν τα μηχανάκια και ξεκινήσαμε για το ταξίδι.

452656

Ο Νίκος είχε ένα παλιό Mazda 626 το οποίο λίγο μετά το 90km άρχισε να βγάζει καπνούς αφού πρώτα μας είχε κάνει εντύπωση μια περίεργη μυρωδιά.

Είχε κάψει φλάντζα.
Ήρθε η οδική βοήθεια, πήρε το αυτοκίνητο...

452657

... και μας άφησε στην άκρη του δρόμου με παρέα το τρέιλερ με τα μηχανάκια :bigcry:

452658

Το καλό ήταν ότι η κοπελιά του Νίκου είχε αυτοκίνητο με κοτσαδόρο, και έτσι συνεχίσαμε το ταξίδι μας…

452659

με ένα Sceicento :lol:

452660

δεν χάσαμε το Track Day…

452661

και μετά το βραδινό, απολαύσαμε και μια μικρή κρέπα… :lol:

452662

[karellen]

:eek:

[George_M.]

:lol: άπαιχτοι!:beer:

[motojojo]

Καλή η κρέπα αλλα σαν τη φωτό με τις μπανάνες....!! :lol:

[Bowleno]

Καλή η κρέπα αλλα σαν τη φωτό με τις μπανάνες....!! :lol:

Όντως, έκλαψα λέμε:bawl:

[Tsber]

Δεν είναι ταξιδιωτικό αλλά δεν είναι και πολύ μακριά…


Είναι του δρόμου η χαρά Χάρη, ειδικά όταν συνοδεύεται από μια κρέπα ΝΑ :lol:

Όσο για το φιατάκι, respect :beer:

[Oneman1987]

Γινάτι...

Συνήθως και τα στραβά και τα αστεία σε ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα συμβαίνουν εκεί που τα περιμένεις ελάχιστα ή καθόλου, όπως πέρυσι λοιπόν στην Αυστρία, κάπου ψηλά στις χιονισμένες Άλπεις.

Η εμπειρία μου από την περιοχή του Κάουνερταλ γενικότερα ήταν εξαιρετική σε κάθε επίπεδο και η προσοχή που δείχνουν στην ανάδειξη και την διαχείριση του τοπικού παγετωνικού περάσματος μεγάλη, μάλιστα επέμεναν κάθε φορά που ρωτούσα ότι ο δρόμος παραμένει ανοιχτός μέχρι την κορυφή ακόμα και τον χειμώνα!

Ανηφορίζοντας λοιπόν για πρώτη φορά προς τα ψηλά, διαπίστωσα ότι υπήρχαν δύο check points, ένα στο μέσον και ένα λίγο πριν την κορυφή, μέσω των οποίων ρυθμίζουν την κίνηση και καθαρίζουν όποτε χρειαστεί τον δρόμο για την καλύτερη δυνατή εμπειρία ανάβασης :)


Φτάνοντας στο πρώτο σημείο με σταματά ευγενικά ένας σεκιουριτάς με στολή, γιλέκο χαιβιζ και όλα τα σχετικά…


Καλωσορίσατε, παρακαλώ περιμένετε πέντε λεπτά μου λέει στα γερμανικά, φάιβ μίνιτς; του λέω, γες σορι φορ δε ντιλέι μου ξαναλέει στα αγγλικά – νο πρόμπλεμ εγώ.

Στο ενδιάμεσο σταματά πίσω μου μία ομάδα Ολλανδών…

452647

…ξεκαβαλάω και πιάνουμε την κουβέντα, βγάζουμε φωτογραφίες και μετά ξανάρχεται ο φύλαξ με τα χέρια γεμάτα δώρα, πορτοκαλάδες και σοκολάτες για το σόρι φορ δε ντιλέι :eek:

Όπως έρχεται για δεύτερη φορά λοιπόν, δίνει γλυκά σε όλους αλλά εμένα αντί για γλυκό μού λέει νο φότο!

Τον πλευρίζω λοιπόν κι εγώ και του λέω εμένα δεν έχει παγωτό κεράσει; στα αγγλικά, και ξαφνικά ξεχνάει τα αγγλικά που μιλούσαμε προηγουμένως και μιλάει μόνο γερμανικά, επαναλαμβάνοντας το νο φότο στο ενδιάμεσο, ενώ οι Ολλανδοί φωτογραφίζουν κανονικά!

Έτσι είσαι ΡΕ σκέφτομαι, σηκώνω την κάμερα, ΣΜΑΙΛ του κάνω και βγάζω το παρακάτω πορτραίτο :lol:

452648

Θορυβημένος αυτός συνεχίζει τα νο φότο, ρε έτσι είσαι του λέω, πάω στο αυτοκίνητό του και το φωτογραφίζω μαζί με την πινακίδα και την επωνυμία της εταιρείας και νάμπερ του πολιτσάι, γιου μπάι μπάι του κάνω :wave2:

Κάπου εκεί μαζεύτηκε λοιπόν, και γυρίζοντας στη μοτοσικλέτα ρώτησα με αυθεντική απορία τους Ολλανδούς - τι έγινε ρε παιδιά και κόλλησε μόνο με εμένα ο βλάκας;!

Και τότε ο τύπος με το GS μού είπε γελώντας, μάλλον φταίει η πινακίδα σου!

Η αλήθεια είναι ότι εγώ είμαι κάπως αγαθός και ο φίλος μας δεν έμοιαζε ακριβώς με ξάδελφο της πριγκίπισσας Σίσσυς, αλλά πού να πάει κι εμένα το μυαλό μου ότι ήτανε Τούρκος και μόλις είδε το GR στην πινακίδα άρχισε τα γινάτια και τα καραγκιοζιλίκια :tooth:

Για να βεβαιωθώ απολύτως, στο επόμενο check point σταμάτησα επίτηδες και έβγαζα φωτογραφίες δίπλα στον άλλο φύλακα, μόνο σέλφι που δε βγάλαμε, και όλα ήταν καλά όπως και παντού μετά.

Να είστε πάντα προετοιμασμένοι λοιπόν γιατί είναι πραγματικά απίστευτο το πού μπορεί να συναντήσει κανείς το αλατοπίπερο ενός ταξιδιού, μυστήρια σκηνικά και στιγμές ακόμα και στους…παγετώνες, που κάνουν την εμπειρία ακόμα καλύτερη και αξέχαστη :a013:

Χαχα με τα πεσκεσια στα χέρια τον πέτυχες :a46:

[Tsber]

Χαχα με τα πεσκεσια στα χέρια τον πέτυχες :a46:

Deep crops never lie - δύο σοκολάτες κι ένας χυμός :tooth:

452691

[Tsber]

An officer and a gentleman...

Σε κάθε ταξίδι έρχεται η στιγμή που θα γίνει κάποια στραβή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Και συνήθως θα έχει ήδη γίνει πριν καν προλάβεις να την αντιληφθείς...

Θα μπεις σε κάποια απαγορευμένη ζώνη χωρίς να το πάρεις χαμπάρι,. θα ανοίξεις το γκάζι για μια προσπέραση με την αστυνομία να σε περιμένει στην άλλη μεριά, θα δεις ξαφνικά τις ενδείξεις του ταχύμετρου να διαφέρουν δραστικά από τα νούμερα στις πινακίδες ή τέλος πάντων κάτι παρόμοιο.

Επιπλέον, στη δική μου περίπτωση γίνεται συνήθως όταν όλα είναι όμορφα και ανθηρά!

Έτσι λοιπόν μία (πολύ) ωραία πρωία στη Βερόνα, μετά από έναν ωραίο ύπνο και ένα ακόμα καλύτερο πρωινό, έχω ντυθεί και στολιστεί και ξεκινώ για Αυστρία με τη φωνή του gps στα αυτιά...

Σταματώ σε ένα φανάρι με δύο λεωφορεία στα αριστερά μου και με το που ανάβει πράσινο ξεκινώ και ακούω τερν λεφτ, βγάζω φλας και με το που αρχίζω να στρίβω βλέπω ότι η λωρίδα όπου είναι τα λεωφορεία είναι πράσινη και ανάμεσα από τα δύο λεωφορεία βλέπω έναν Ιταλό Ζητά να τινάζεται σαν να τον χτύπησε ρεύμα με το που με βλέπει να στρίβω :plaf:

Τι να κάνω, η στραβή ήταν ήδη σε εξέλιξη, αφήνω να στρίψουν τα λεωφορεία, αμέσως αυτός σηκώνει το χέρι να με σταματήσει, σηκώνω κι εγώ το δικό μου και χαιρετάω και πάω καρφί και σταματώ δίπλα του, σβήνω, ανοίγω τη ζελατίνα και φωνάζω: Collega salvami! - συνάδελφε σώσε με!

Κάνει μια γύρα, βλέπει την πινακίδα, εδώ που έστριψες είναι μόνο για λεωφορεία, απαγορεύεται, μου λέει στα αγγλικά - μα επειδή σε είδα έστριψα του λέω, μόνο εσύ μπορείς να με σώσεις!

Τα χαρτιά μού λέει, του δίνω το πακέτο με όλα τα κομφόρ, ανοίγει και το τρίπτυχο και βλέπει στο τρίτο φύλλο την ταυτότητα του υπολοχαγού που έχω εκεί από τότε που απολύθηκα. Είναι και στα αγγλικά και δεν γράφει κάπου έφεδρος αλλά μόνο βαθμό και τα παρελκόμενα...

Με κοιτάζει από πάνω ως κάτω, οφισερ μου λέει, οφισερ του λεω, κομάντο μου λέει, κομάντο του λέω, τρελό :lol:

Ευτυχώς με τη λαιμουριά δεν φαινόντουσαν μαλλιά και κοτσίδες για περαιτέρω εξηγήσεις, λίσεν του λέω και του δείχνω τα ακουστικά, το gps με έχει τρελάνει στο τερν λεφτ και κάνω κύκλους γύρω από εσένα εδώ και μισή ώρα, οπότε τώρα που σε ξαναείδα είπα να σε ρωτήσω :blush:

Πού πηγαίνεις μου κάνει και μου δίνει πίσω τα χαρτιά, στην Αυστρία μέσω Τρεντίνο του λέω, κλείστο αυτό μου λέει, θα σε βγάλω εγώ :eek:

Μπελά δεν είχαμε, έξτρα μπελά βρήκαμε, όχι, όχι, δεν είναι ανάγκη του λεω τζαστ τελ με γουερ του γκοου τίποτα αυτός, θα σε πάω εγω :lol:

Πες μου του λέω και μην ανησυχείς, χθες περπάτησα την πόλη και τη θυμάμαι, πες μου κτήρια και δρόμους και θα το βρω!

Όπως κι έγινε τελικά, μου έδειξε μάλιστα έναν μονόδρομο δίπλα στο ποτάμι κι έτσι γλίτωσα και την κλήση, και την κίνηση του κέντρου της πόλης, και το ταξίδι συνεχίστηκε χωρίς τίποτα άλλο να πάει στραβά!

Βέβαια για να βεβαιωθώ έπρεπε να περιμένω μέχρι τα Χριστούγεννα καθώς οι κλήσεις από Ιταλία κάνουν περίπου έξι μήνες για να έρθουν με το ταχυδρομείο, αλλά τότε μπόρεσα επιτέλους με σιγουριά να πω γκράτσιε ρε Αντρέα, είσαι παλικάρι :beer:

[Tsber]

Καμιά φορά οι δίκυκλες ιστορίες μάς προκύπτουν από το πουθενά ενώ επιδιώκουμε κάτι τελείως, ή ελαφρώς έστω, διαφορετικό…

Έτσι και με εμένα κάποτε στη Νέα Υόρκη, όπου νέος και ωραίος ζούσα τα τελευταία στάδια της φοιτητικής μου ζωής με μια ενέργεια που όταν την αναπολώ σήμερα μου προκαλεί τρόμο :lol:

Φοιτητής και εργάτης τη μέρα, ντόλτσε βίτα και μπον βιβέρ τα βράδια, με τη βοήθεια του ξαδέλφου μου φυσικά. Η οικογένεια του θείου μου ήταν και η αιτία που βρέθηκα στο Αμερική, και τα αυτοκίνητα του ξαδέρφου μου ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα να τον τσιγκλάω διαρκώς!

Ήταν βλέπετε η μοναδική ευκαιρία να βολτάρω ή και να οδηγήσω μία Πόρσε ή μία Φεράρι, οχήματα που έβλεπα μόνο στα περιοδικά και στα…όνειρά μου.

Είχε πάει Οκτώβρης λοιπόν, και ακόμη βόλτα γιοκ, τη μία είχε δουλειές, την άλλη ήταν εκτός πόλης, την άλλη κουρασμένος – έβαλα λοιπόν τα μεγάλα μέσα! Άρχισα να του λέω ότι οι αμερικάνοι είναι άσχετοι και δεν ξέρουν να οδηγούν και έχουν όλοι αυτόματα αυτοκίνητα και ότι δε βγάζει την 930 τούρμπο που είχε γιατί έχει συμπλέκτη και δεν ξέρει να αλλάζει ταχύτητες, επίτηδες φυσικά!

Σε δυο μέρες τον είχα κάνει αυτόν τούρμπο που λέγαμε τότε, και την επόμενη Κυριακή το μεσημέρι πήγαμε επιτέλους στα μυστικά γκαράζ του...

Να τονίσω εδώ ότι και ο ξάδερφος είναι πειραχτήρι από τα λίγα που δεν αφήνει ποτέ ευκαιρία για πλάκες και ότι δεν είχε ιδέα ότι εγώ καβαλούσα μοτοσικλέτες από δεκατριών χρονών και φυσικά ότι είχα το αντίστοιχο δίπλωμα :D

Ανοίγει η γκαραζόπορτα, μέσα η γαλάζια Πόρσε, δώρο γενεθλίων του πατέρα του, και δίπλα της ένα τσίλικο K1, ψιλά στο πορτοφόλι του για αυτόν!

Με το που το βλέπει, να η ευκαιρία σκέφτεται ο ξάδερφος να ρεφάρω για τις ταχύτητες και τους συμπλέκτες:

Το βλέπεις αυτό; μου λέει πονηρά – έχει το όνομα σου γραμμένο πάνω του! και χαμογελάει...


Που να ‘ξερε όμως :evil:


Αμέσως εγώ του λέω: Αλήθεια; ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ για ss, θα το ξεσκίσω!

Κάπου εκεί κόπηκαν τα χαμόγελα αλλά εγώ ακάθεκτος κλείνω το καβαλέτο και τσουλάω το Σουζούκι έξω!


Για να το οδηγήσεις πρέπει να έχεις άδεια μου κάνει, ΕΧΩ του λέω, θες να στη δείξω;

Ξέρεις, άστο καλύτερα γιατί είναι πεσμένη και η μπαταρία – πατάω τη μίζα και…

459875

…παίρνει με την πρώτη!


Τι να πει τώρα, τον έβλεπα που ζοριζότανε αλλά ήμουν κι εγώ καλός τσόγλανος, το τράβηξα μέχρι τέλους, ξαναμπαίνω μέσα, βάζω κάτι γάντια δερμάτινα και παίρνω παραμάσχαλα ένα κράνος!


Κοίταξε Παντελή μου λέει, δε γίνεται να μάθεις να οδηγείς με αυτό το μηχανάκι – τον κόβω εγώ κατευθείαν, να μάθω;! Βλέπεις το στενό του λέω, θα κάνω έναν γύρο το τετράγωνο και μετά θα το περάσω όλο σούζα, ετοίμασε την κάμερα να βγάλεις φωτογραφία!

Έβαλα αργά και βασανιστικά το κράνος, καβάλησα, έριξα δυο – τρεις ξερογκαζιές, αλλά μετά τον λυπήθηκα γιατί είχε γίνει κίτρινος και είχα και την Πόρσε να με κοιτά με τις γουρλοματάρες της – για αυτήν είχαμε έρθει άλλωστε.

Του εξήγησα τα καθέκαστα και αφού γύρισα τον μπλόκο που λένε εκεί, μιας που το βάλαμε μπρος και ζεστάθηκε το Κ1, το πάρκαρα ξανά στη θέση του για να επιστρέψει ξανά και το χρώμα του ξαδέρφου :)



ΥΓ: Στο διπλανό γκαράζ είχε και μια F360 Spider παρέα με μια Harley Road King και είχα την τύχη να τα οδηγήσω και αυτά τον καιρό που ήμουν εκεί, πολύ όμορφες εμπειρίες και ιστορίες για κάποια άλλη όμως φορά ;)

[TheRegulator]

Καλοκαιράκι του 2023.
Δουλεύω σε μια τοξική εταιρία και κατεβαίνω Ελλάδα για διακοπές με το Μ2. Το Μ2 τότε είχε άδεια εξατμιση όποτε σε τσιγκλούσε να κανεις αλητείες.

Αφού έχω περάσει όλη τη μέρα παριστάνοντας ότι έχω team calls φτάνω επιτέλους στην Ανκόνα. Διαμονή στο Europa hotel, τσεκ ιν,ιστορίες, ένα τελευταίο μίτινγκ πριν τις διακοπές και έχει αρχισει να με τρώει ο κωλος μου να πάω στης Ρόζας για παγωτό.
Κατεβαίνω στην παραλιακή, μπαμ μπουμ, ιστορίες. Σε κάποια φάση έχει μια διάβαση πεζών, τσεκάρω πίσω μου δεν έχει τίποτα.

Τραβάω ένα εκπληκτικό launch control, το φτάνω στα 50 και το κοβω. Μα του κάκου. Πίσω απ το φορτηγό είχε καραμπινιέρι..
Αφού παίρνω γραμμή ότι είναι για μένα ανεβαίνω σε ένα στενό και ακούω τα εξ αμάξης…"μετανιωμένος" τους εξηγώ ότι πάω διακοπές και είναι κρίμα να τις χάσω.
Η συζήτηση και ο τονος της φωνής βέβαια άλλαξε ότι με ρώτησαν τι δουλειά κάνω και τους εξήγησα ότι θα ήταν καλό να μου εξηγήσουν τι έκανα λάθος, και πως μπορούν να το αποδείξουν.

Με ρώτησαν αν έχω μετρητά μαζί μου, τους είπα ποσά θέλετε, 59€ αργότερα τελειωσε.

459876

Στην επιστροφή εφαγα μια με το Μ4 της πρώην μετά το φαγητό και ηρέμησα.
459877

Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει τα αίσχη στην γείτονα χώρα όποτε αυτά τα 120 whatever δεν με πείραξαν καθόλου…

[ThatSlowMF]

Σταμάτησα να διαβάζω στο 930 Turbo... καλά όχι... αλλά ναι :a8: :a8: :a8: :a8: :a8: :a8:

Με συμπλέκτη κιόλας :cry: κυριολεκτικά wet dream.

[Tsber]

Σταμάτησα να διαβάζω στο 930 Turbo... καλά όχι... αλλά ναι :a8: :a8: :a8: :a8: :a8: :a8:

Με συμπλέκτη κιόλας :cry: κυριολεκτικά wet dream.

Και με συμπλέκτη και τετρατάχυτη παρακαλώ, γιατί τότε αγόραζαν τέτοια αυτοκίνητα επειδή είχαν turbo lag ;)

Το μοντέλο με το ιντερκούλερ, τα 300 άλογα και το tea tray πίσω!

Γνωστή και ως Widowmaker ή, για εμένα, το αυτοκίνητο γυμναστήριο - τιμόνι τσιμέντο, συμπλέκτης για πόδι Σβαρτζενέγκερ και φρένα που πρέπει να τραβάς το τιμόνι για να τα πατήσεις :lol:

Όταν άρχιζε να τσουλάει όμως ήταν μαγεία, περίμενες δυο - τρία δευτερόλεπτα να "μπει" το τούρμπο και σε κολλούσε στο κάθισμα μέχρι να γεμίσουν οι μακριές σχέσεις του κιβωτίου με την απίστευτα μελωδική κακοφωνία του αερόψυκτου Mezger στα αυτιά και τον τρόμο στο αίμα να μην στρίψεις καμιά μοίρα παραπάνω το τιμόνι και σε "φτύσει" στο χαντάκι ακόμα και στην ευθεία...

Αυτό ήταν όντως το wet dream μου καθώς ο ξάδελφος είναι μεγαλύτερος στην ηλικία και όταν του το δώρισε ο πατέρας του εγώ ήμουν πιτσιρικάς!

Always meet your heroes :beer:



ΥΓ: Τελικά ήξερε να αλλάζει ταχύτητες, αν και άγαρμπα :lol:

[Tsber]

Καλοκαιράκι του 2023...

Θυμήθηκα την ιστορία, την είχες πει το καλοκαίρι στη συνάντηση :beer:

Ρε λες να το γυρίσουμε στις τετράτροχες ιστορίες το θέμα;

Γράψτε και οι υπόλοιποι κανένα στραβό και αστείο ρε παιδιά!

[ThatSlowMF]

Και με συμπλέκτη και τετρατάχυτη παρακαλώ, γιατί τότε αγόραζαν τέτοια αυτοκίνητα επειδή είχαν turbo lag ;)

Το μοντέλο με το ιντερκούλερ, τα 300 άλογα και το tea tray πίσω!

Γνωστή και ως Widowmaker ή, για εμένα, το αυτοκίνητο γυμναστήριο - τιμόνι τσιμέντο, συμπλέκτης για πόδι Σβαρτζενέγκερ και φρένα που πρέπει να τραβάς το τιμόνι για να τα πατήσεις :lol:

Όταν άρχιζε να τσουλάει όμως ήταν μαγεία, περίμενες δυο - τρία δευτερόλεπτα να "μπει" το τούρμπο και σε κολλούσε στο κάθισμα μέχρι να γεμίσουν οι μακριές σχέσεις του κιβωτίου με την απίστευτα μελωδική κακοφωνία του αερόψυκτου Mezger στα αυτιά και τον τρόμο στο αίμα να μην στρίψεις καμιά μοίρα παραπάνω το τιμόνι και σε "φτύσει" στο χαντάκι ακόμα και στην ευθεία...

Αυτό ήταν όντως το wet dream μου καθώς ο ξάδελφος είναι μεγαλύτερος στην ηλικία και όταν του το δώρισε ο πατέρας του εγώ ήμουν πιτσιρικάς!

Always meet your heroes :beer:



ΥΓ: Τελικά ήξερε να αλλάζει ταχύτητες, αν και άγαρμπα :lol:

Δάκρυσα λίγο όσο διάβαζα να ξέρεις :bawl: ... μακάρι να το γνώρισω κάποια στιγμή έστω για βόλτα.


Ωραία λοιπόν, ιστορία, αρκετά πιο κοντινή βέβαια.

Ξεκινάω που λέτε από θεσσαλονίκη με την πρώην (CBR600 F2) για βόλτα στην αγαπημένη μου κοντινή διαδρομή η οποία είναι η ανάβαση της περιστεράς. Συνήθως όταν πάω εκεί πάω για αραγματική στο κιόσκι που είναι μπαίνοντας στο χωριό από την πίσω την μεριά, την ωραία, την στριφτερή, κι ας έχει καμιά φόρα χώματα και πέτρες πεσμένα στην άσφαλτο. Περνάω λοιπόν σιγά σιγά (ή γρήγορα γρήγορα) τις ευθείες της Ραιδεστού και έχω στο μυαλό μου οτί αυτή την φορά θα φύγω από πάνω προς Λιβάδι για Ζαγκλιβέρι και από εκεί κάτω για τις λίμνες.
Όσο εγώ σκεφτόμουν και έκανα σχέδια, η κιουρία ρούφαγε βενζίνη ανενόχλητη μέχρι που άρχισε να σκορτσάρει, πάω και εγώ ο πανέξυπνος να γυρίσω το ρουμπινέτο και προφανώς ήταν ήδη γυρισμένο στην RES (τι πιο σύνηθες), ακολουθεί λοιπόν μια μάχη με τις τελευταίες σταγόνες μέχρι να βρέθει η πρώτη αντλία, η οποία ήξερα που είναι αλλα ήξερα επίσης ότι δεν θα φτάσω ποτέ.
Σβησίματα, κακό, ιστορίες... βέβαια έτσι άρχισα να παρατηρώ πράγματα στα οποία το μυαλό μου δεν πήγε ποτέ όσες φορές είχα κάνει αυτήν την διαδρομή, πχ ανηφόρες κατηφόρες, κλίσεις οδοστρώματος και αυτά τα ωραία. Τέλος πάντων μετά από 4, 5 ώρες (ή και λεπτά) πάλης, και μία στάση για να κουνήσω την γουρούνα να μπει λίγο υγρό στα καρμπυρατέρ καταφέρνω να φτάσω στο βενζινάδικο το οποίο ήταν ελαφρώς ανηφορικό να προσθέσω και με το που μπήκα έσβησε τελείως αλλά με αρκετή φόρα ωστέ να φτάσω 5 μέτρα πριν την αντλία, από την μια χάρηκα, από την άλλη νευρίασα που δεν με έβγαλε ακριβώς μέχρι μπροστά και ο βενζινάς ήρθε κάνοντας καλαμπούρι :tooth: .

Εν τέλη ούτε Ζαγκλιβέρι πήγα, ούτε λίμνες ούτε τίποτα.
Πήγα όμως μέχρι το κλασικό κιόσκι που ξέρω και εμπιστεύομαι και έκανα ένα αγχολυτικό τσιγάρο με θέα. :wlae:

[motojojo]

Εχω κι εγω μια τετρατροχη ιστορια, αρκετά χρόνια πίσω...

Ήταν ενα καλοκαίρι, το '15 ή το '16 δεν θυμαμαι, μετά τα μέσα (και ισως προς τελη) Αυγουστου, επεστρεφα οδικώς πίσω στη Γερμανία. Ειχα σχεδιάσει να σταματήσω Βουδαπέστη, να μεινω δυο μερες να δω την πόλη μιας και δεν είχα ξαναπάει ποτέ. Έφτασα κατα τις μια το βράδυ στο ξενοδοχείο και παρκαρα ακριβώς μπροστά που τυχαία ήταν ελεύθερα και ειχε σημανση για χωρο του ξενοδοχείου. Μαζι μου πήρα μόνο τα απαραίτητα ρουχα για τις 2 μερες και φυσικά το πορτοφόλι. Όλα τα υπολοιπα μέσα στο αμαξι.

Το πρωι (σαββατο) σηκωθηκα, πηρα πρωινό και ξεκίνησα να εξερευνησω την πόλη. Το αμαξι εκει, σε ωραία θέση μπροστα στο ξενοδοχειο χωρις να εμποδίζει κανένα, εφυγα ορεξάτος να δω την πόλη.
Όλα καλά, η πόλη όμορφη, την περπάτησα όσο μπορουσα (και την Βούδα και την Πέστη) και αργά το απογευμα ξεκίνησα να γυρισω σπιτι να ξεκουραστώ και να ετοιμαστω για βραδυνή έξοδο.
Ο δρόμος που ήταν το ξενοδοχείο ήταν ένα στενό ανάμεσα σε 2 πιο μεγάλους δρόμους. Όπως μπηκα από την μια πλευρά αναγνώριζα στο βάθος το ξενοδοχείο, είχα την αίσθηση όμως ότι κάτι λείπει. Κάτι δεν μου κολαγε στο πλάνο. Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά όσο πλησίαζα τόσο καλύτερα φαινόταν ότι αυτό που έλειπε ήταν το αμάξι μου! Κι όντως, έλειπε.

Τα χρειάστηκα λίγο, αμέσως το μυαλό πάει στην κλοπή. Ήθελα να το απορρίψω αυτό το σενάριο γιατί το αμάξι ήταν παλιό και δεν είχε καμία αξία. Οπότε το δευτερο κι επικρατέστερο σενάριο ήταν να το έχει σηκώσει η αστυνομία και πίεζα τον εαυτο μου να δεχτεί αυτο. Σε κάθε περίπτωση όμως, πιο πολύ φοβήθηκα την ταλαιπωρία που θα έτρωγα και όχι την απωλεια του αμαξιου ή το πρόστιμο. Όλα μου τα πραγματα ήταν μεσα σε αυτο, διαβατηριο, κλειδια σπιτιου κλπ. Την επόμενη μερα (κυριακή) ήταν να αναχωρήσω και τη δευτέρα δουλευα.

Μπήκα μεσα στη ρεσεψιον και λεω στην κοπέλα, που ηταν αλλη από αυτή που ειχα κανει το checkin, ότι ειχα αφησει το αυτοκινητο μου απ'έξω και τωρα λειπει. Μου είπε αδιάφορα να περιμένω λιγο να τελειωσει κάτι και θα το κοιτάγαμε. Όντως μετα από 2 λεπτά της εξηγω την κατάσταση και βγαίνουμε έξω. Εκεί βρίσκει έναν τυπο, σαν εργατη και τον ρώταγε, προφανώς για το αυτοκίνητο. Δεν ένοιωθα και τρομερή σιγουρια για το τι γινόταν, μιλουσαν μερικά λεπτα στη γλώσσα τους που δεν καταλάβαινα. Προσπαθησα μερικές φορές να τους διακόψω και να καλέσουμε την αστυνομία αλλα με αγνοουσαν.

Τελικά σταμάτησαν κάποια στιγμή και μου λέει η κοπέλα πάμε μεσα να σου δειξω που έχουν το αμαξι. Μου λέει έκλεισαν το στενό σημερα για ενα food festival που θα λαμβανε χωρα την κυριακη και το μετεφεραν αλλου. Βγάζει έναν χάρτη, από αυτους τους τουριστικους με τα αξιοθέτα και μου λέει να σε αυτόν τον δρόμο ειναι το αυτοκινητο σου. Τρελαμένος από την αγωνία φεύγω τρέχοντας να παω να το βρω.
Ήταν ένας φαρδύς δρόμος με τα αυτοκινητα παρκαρισμένα κάθετα. Έκανα 2-3 φορες το δρομο πάνω κάτω, το αμαξι πουθενα. Για την ακριβεια, εγω δεν το έβλεπα, το είδα όταν άρχισα να τα μετράω ενα-ενα. Το τσεκαρα γυρω-γυρω, ανεπαφο απο ζημιές, κανένα χαρτάκι με "λογαριασμό", ηρέμησα. Αφου δεν μου εκαναν ζημια στη μεταφορά και δεν μου ζήτησαν και λεφτα μια χαρά. Εντυπωσιακό θα έλεγα μιας και στα συνορα οι Ουγγροι μου είχαν δώσει χειρότερη εικόνα.

Κι έτσι την αλλη μέρα έφυγα κύριος, πήγα σε κατι λουτρά για μπανακι και κατα το μεσημερακι ξεκινησα για τα τελευταία 750χλμ μέχρι το σπίτι.

[Tsber]

Ωραία λοιπόν, ιστορία, αρκετά πιο κοντινή βέβαια...


Κλασικά πράματα, you are not alone :lol:

Είχα γράψει και αλλού ότι συνήθως οι μοτό μάς κουβαλάνε παντού ε, ας τις κουβαλήσουμε κι εμείς καμιά φορά - η δικιά σου πάντως σε γλίτωσε από σοβαρή γυμναστική!




Εχω κι εγω μια τετρατροχη ιστορια, αρκετά χρόνια πίσω...


Ανεξαρτήτως οχήματος το συναίσθημα είναι το ίδιο ελεεινό με την υποψία και μόνο κλοπής, ευτυχώς όλα πήγαν καλά :beer:

Ρώτα πάντα στο ξενοδοχείο αν είναι οκ να παρκάρεις στο συγκεκριμένο σημείο για όσο διάστημα μείνεις, επειδή έχουν πολλά στο κεφάλι και αλλάζουν βάρδιες όπως έγραψες είναι πολύ χλωμό να σου το πουν οι ίδιοι.

[ThatSlowMF]

Κλασικά πράματα, you are not alone :lol:

Είχα γράψει και αλλού ότι συνήθως οι μοτό μάς κουβαλάνε παντού ε, ας τις κουβαλήσουμε κι εμείς καμιά φορά - η δικιά σου πάντως σε γλίτωσε από σοβαρή γυμναστική!

Την είχα κάνει την γυμναστική μου μια φορά όταν την έσπρωξα την χοντρή σε όλη την μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι την Μπότσαρη :lol:

[NickBel]

Γράψτε και οι υπόλοιποι κανένα στραβό και αστείο ρε παιδιά!

Παντελή δεν είναι μόνο τι γράφουμε αλλά και πως το γράφουμε εσυ και τι ψωνίσεις το μεσημέρι στο σουπερμάρκετ να γράψεις πάλι ωραίο θα είναι για αυτό μάλλον σου φαίνεται εύκολο.

[Bowleno]

Παντελή δεν είναι μόνο τι γράφουμε αλλά και πως το γράφουμε εσυ και τι ψωνίσεις το μεσημέρι στο σουπερμάρκετ να γράψεις πάλι ωραίο θα είναι για αυτό μάλλον σου φαίνεται εύκολο.

Εκτός από όταν περιγράφει καφέδες, εκεί θες να του ανοίξεις το κεφάλι :cry::lol:







(από την ζήλεια....πάω να κάνω καφέ)

[Tsber]

Παντελή δεν είναι μόνο τι γράφουμε αλλά και πως το γράφουμε εσυ και τι ψωνίσεις το μεσημέρι στο σουπερμάρκετ να γράψεις πάλι ωραίο θα είναι για αυτό μάλλον σου φαίνεται εύκολο.

Υπερβολές είναι αυτά, just do it που έλεγε η διαφήμιση, για τους φίλους μας γράφουμε όχι για εξετάσεις στη Σορβόννη :beer:

[Tsber]

Εκτός από όταν περιγράφει καφέδες, εκεί θες να του ανοίξεις το κεφάλι :cry::lol:







(από την ζήλεια....πάω να κάνω καφέ)

Εμ, από τη ρημάδα την Αμέρικα ξεκίνησε και το κόλλημα με τον καφέ Δημήτρη μου, το χρήμα έχει τη δύναμη να διαφθείρει ακόμα και αν είναι των άλλων κι εσύ είσαι περαστικός :lol:

Τον καλύτερο espresso της ζωής μου τον δοκίμασα μετά από γεύμα σε ένα πανάκριβο εστιατόριο στην Park Avenue και αυτό ήταν, κόλλησα!

Προφανώς αυτά τα πλήρωσαν άλλοι, στα Burger King και στα McDonalds κερνούσα πάντα εγώ πάντως, και με υφάκι :D

[Bowleno]

Εμ, από τη ρημάδα την Αμέρικα ξεκίνησε και το κόλλημα με τον καφέ Δημήτρη μου, το χρήμα έχει τη δύναμη να διαφθείρει ακόμα και αν είναι των άλλων κι εσύ είσαι περαστικός :lol:

Τον καλύτερο espresso της ζωής μου τον δοκίμασα μετά από γεύμα σε ένα πανάκριβο εστιατόριο στην Park Avenue και αυτό ήταν, κόλλησα!

Προφανώς αυτά τα πλήρωσαν άλλοι, στα Burger King και στα McDonalds κερνούσα πάντα εγώ πάντως, και με υφάκι :D


Εγώ τον πρωτοδοκίμασα στο Μιλάνο το (πολύ πλέον) μακρινό 1994, μου φέρνουν εναν μονό, τον κοιτάω καλά καλά και με πιάνει ένα νευρικό γέλιο, ζήτησα να μου φέρουν άλλους...3 διπλούς(!) (που να ήξερα τότε) και με κοιτάγανε καλά καλά οι σερβιτόροι αυτήν την φορά :lol:
Έκανα 3 μέρες να κλείσω μάτι, δεν ξεχνιέται, λέμε! :cry:

[Tsber]

Το μοντέλο με το ιντερκούλερ, τα 300 άλογα και το tea tray πίσω!

Always meet your heroes :beer:


Για τον ThatSlowMF και τον Panos76 - είχα βγάλει τότε φωτοσέτ το Πορσικό από όλες τις γωνίες με εμένα μέσα και χωρίς, έφαγα τον κόσμο και και δεν μπορώ να τις βρω!

Είναι σε κάποιο CD ROM καταχωνιασμένες...

Τελικά βρήκα μία εκτυπωμένη, το Πορσικό είχε και μπροστινό σπόιλερ Ruf μαζί με τα πολύ ταιριαστά ζαντολάστιχα - για εμένα η 930 ήταν και θα είναι η απόλυτη 911 - αυτή η μοναδική σιλουέτα που ρέει προς τα πίσω ώσπου διαγράφεται η υπέροχη η ουρά με την αεροτομή :heartpound:

459890


ΥΓ: Τότε μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν σχετικά προσιτές ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές κι εγώ είχα αγοράσει μία Fuji με αισθητήρα 2Mp που τότε ήταν αδιανόητα υψηλή ανάλυση :lol:

[motojojo]

Υπέροχο όχημα - και υπέροχη σκοτώστρα βεβαίως αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Φωνάζει από μακρυά ότι "δαγκώνει" και δεν αστειεύεται.



Υπάρχει ακόμη;

[ThatSlowMF]

Για τον ThatSlowMF και τον Panos76 - είχα βγάλει τότε φωτοσέτ το Πορσικό από όλες τις γωνίες με εμένα μέσα και χωρίς, έφαγα τον κόσμο και και δεν μπορώ να τις βρω!

Είναι σε κάποιο CD ROM καταχωνιασμένες...

Τελικά βρήκα μία εκτυπωμένη, το Πορσικό είχε και μπροστινό σπόιλερ Ruf μαζί με τα πολύ ταιριαστά ζαντολάστιχα - για εμένα η 930 ήταν και θα είναι η απόλυτη 911 - αυτή η μοναδική σιλουέτα που ρέει προς τα πίσω ώσπου διαγράφεται η υπέροχη η ουρά με την αεροτομή :heartpound:

459890


ΥΓ: Τότε μόλις είχαν αρχίσει να βγαίνουν σχετικά προσιτές ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές κι εγώ είχα αγοράσει μία Fuji με αισθητήρα 2Mp που τότε ήταν αδιανόητα υψηλή ανάλυση :lol:

AΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Είναι που είναι απο μόνη της η 930...
είναι και το χρώμα,
είναι και η ζάντα...
E μου πέταξες και το προφυλακτήρας RUF και με έστειλες αδιάβαστο κανονικά. :beer:

Eπίσης βλέπω καλά; είναι απο τις πρώτες; δηλαδή χωρίς ιντερκουλερ; τις 3,0; :eyepop:
γιατί το φαλαινοπτερύγιο (:D) το βλέπω να ναι το "παλιό" σχέδιο.

P.S. Αν βρέθει και η υπόλοιπη συλλογή θα θελα ένα update. :D

[Tsber]

Υπέροχο όχημα - και υπέροχη σκοτώστρα βεβαίως αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Φωνάζει από μακρυά ότι "δαγκώνει" και δεν αστειεύεται.



Υπάρχει ακόμη;

Με τις τρέλες που έκανε τότε ο ξάδελφος με τα υπόλοιπα οχήματά του όταν πρωτομπήκα ειδικά σαν συνοδηγός ήμουν πολύ φοβισμένος, αλλά με τούτη δω δεν έκανε μαγκιές ούτε αυτός :tooth:

Την τελευταία φορά που τον επισκέφθηκα πριν τέσσερα χρόνια την είχε μόλις πουλήσει, αν και τα χρήματα είναι απλώς ένας αριθμός για αυτόν ήταν σε άψογη κατάσταση και κάποιος την ερωτεύτηκε και του έκανε μια πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί - από τα φοιτητικά μου χρόνια έχει κρατήσει μόνο την 360 Spider η αξία της οποίας αυξάνεται διαρκώς.

Όταν πήγα οδηγούσε ένα Ford Raptor στο οποίο οι αθεόφοβοι αμερικάνοι είχαν βάλει τον κινητήρα από το Ford GT με κοντά 500 άλογα!

Τον πείραζα πάλι, αντί να πάρεις καμιά Bentley, καμιά Aston Martin, καμιά AMG GT έστω ρε παιδάκι μου γυρνάς με το αγροτικό :lol:

[Tsber]

AΑΑΑΑΑΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Είναι που είναι απο μόνη της η 930...
είναι και το χρώμα,
είναι και η ζάντα...
E μου πέταξες και το προφυλακτήρας RUF και με έστειλες αδιάβαστο κανονικά. :beer:

Eπίσης βλέπω καλά; είναι απο τις πρώτες; δηλαδή χωρίς ιντερκουλερ; τις 3,0; :eyepop:
γιατί το φαλαινοπτερύγιο (:D) το βλέπω να ναι το "παλιό" σχέδιο.

P.S. Αν βρέθει και η υπόλοιπη συλλογή θα θελα ένα update. :D

Αχ και βαχ αδερφέ!

Είναι σίγουρα η evo γιατί το ιντερκούλερ κάλυπτε σχεδόν όλο τον μικρό χώρο του κινητήρα, το έχω φωτογραφήσει και αυτό και το εσωτερικό και όλες τις λεπτομέρειες αλλά πρέπει να κάνω κανονική ανασκαφή μάλλον - αν τις βρω θα σου στείλω :beer:

[taisteal]

Χάρμα οφθαλμών το πορσικο..

[dumutrus]

Άντε άσε τα λόγια ξεκίνα ψάχνε ο λαός είναι μπανιστριτζίδες μην είσαι σαν όλους τους άντρες (μόνο λόγια) κάνε την διαφορά.