View Full Version : "Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"
Ο τίτλος του θέματος είναι ενδεικτικός, αλλά είναι περίπου αυτός τον οποίο συναντάμαι συχνά-πυκνά, με διάφορες μικροπαραλλαγές στο forum.
Αν και τελικά μπαίνω στον πειρασμό και απαντάω μερικές φορές -συνήθως γιατί παρουσιάζουν ενδιαφέρον τα σχόλια των συμμετεχόντων- είναι σε πρώτη ανάγνωση από τα πιο βαρετά θέματα που συναντάω στο forum. Δυστυχώς αντιλαμβάνομαι πως και αυτό προκύπτει από μια σειρά αιτιών που έχει φέρει η τελευταία 15ετία (με κύριο χαρακτηριστικό την οικονομική αδυναμία). Παρ' όλα αυτά, πολλές φορές πίσω από το ερώτημα κρύβονται μια σειρά από επιχειρήματα τα οποία ακυρώνουν -τον ίδιο- τον εν δυνάμει ιδιοκτήτη.
Καταλαβαίνω ένα αδιέξοδο απόφασης όπου κάποιος έχει καταλήξει σε δυο επιλογές που του αρέσουν πολύ και δεν μπορεί να αποφασίσει, οπότε ψάχνει να βρει εκείνο το στοιχείο -που πιθανά του διαφεύγει- και θα γύρει την ζυγαριά προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Δεν καταλαβαίνω όταν το ερώτημα τίθεται μεταξύ 2-3 επιλογών και είναι ανοικτός και σε άλλες προτάσεις. Με άλλα λόγια "αποφασίστε εσείς για εμένα". Δεν θυμάμαι ποτέ στη ζωή μου (36 χρόνια μοτοσυκλετιστής) να ζήτησα γνώμη άλλου για μοτοσυκλέτα που θα αγόραζα εγώ. Όχι τώρα που η πληροφορία είναι διαθέσιμη με την σέσουλα, μα ούτε τη δεκαετία του '80 που είχες 2-3 περιοδικά και το απόλυτο τεχνικό χαρακτηριστικό ήταν η τελική ταχύτητα (αυτό να πάρεις, πιάνει 220 χλμ/ω).
Ένα άλλο στοιχείο που μου φαίνεται έως και παρακμιακό εν έτει 2025 είναι ο πόλεμος Ιαπωνικών/Ευρωπαϊκών κατά την κατάθεση του ερωτήματος. Θεωρώ πως η αγορά μιας μοτοσυκλέτας θα έπρεπε να παραμένει στοιχείο κάβλας και αυτό δεν έχει να κάνει με την καταγωγή της, τουλάχιστον σήμερα το 2025. Οπότε προκύπτει η αστειότητα ο συντάκτης του ερωτήματος να αποβάλλει μια ομάδα μοτοσυκλετών γιατί είναι ας πούμε "Ευρωπαϊκές" ενώ η ιδανική για αυτόν μοτοσυκλέτα είναι εκεί και τον περιμένει. Δε θα πω πως δεν καταλαβαίνω τις ρίζες αυτού του προβλήματος καθώς για πολλά χρόνια δήλωνα φιλό-Japan αλλά ευτυχώς εξαιτίας της οικονομικής κρίσης από το 2010 και μετά βρέθηκα να τεστάρω διάφορες μοτοσυκλέτες και μέσα από αυτό να γνωρίσω αρκετά καλά και τις Ευρωπαϊκές και να αποβάλλω πολλά από τα κακά στερεότυπα που κουβαλούσα. Όταν λέω Ευρωπαϊκές δεν εννοώ μόνο τους συνήθεις υπόπτους (Γερμανούς και Αυστριακούς) αλλά και τους Ιταλούς και τους Άγγλους. Βίωσα την απίστευτη ευτυχία να γνωρίσω τον μοτοσυκλετισμό μέσα από την φιλοσοφία που εφαρμόζει κάθε χώρα, κάθε εργοστάσιο, κάθε σχολή. Οπότε ναι... ΚΑΙ ΕΓΩ ήμουν λάθος. Όμως αφού εγώ έμαθα θεωρώ άκακο να προτρέπω όσους αγαπάνε την μοτοσυκλέτα (και όχι τη Honda η την BMW) να αποβάλλουν αυτά τα στερεότυπα και να αγοράζουν πράγματα που απλά τους αρέσουν, χωρίς να τους φυλακίζει η καταγωγή της, ούτε προς Δυσμάς, ούτε προς Ανατολάς.
Τους Κινέζους, που είναι οι μόνοι που πάσχουν στο κομμάτι φιλοσοφία-σχολή-ιστορία αυτή ή έλλειψη παρακαταθήκης τους έχει οδηγήσει ψυχρά στο να είναι κατασκευαστές άψυχων αντικειμένων χωρίς ίχνος πάθους (όπως φτιάχνουν ένα μίξερ με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν και την κατασκευή μιας μοτοσυκλέτας, εξαιρείται το πρώην βασικό μέλος ΔΣ της Kove που τον "έφυγαν" νύχτα γιατί είχε πραγματικό πάθος χωρίς μάλλον να νοιάζεται και τόσο για τα οικονομικά αποτελέσματα). Τους αναγνωρίζω όμως ότι -στην χώρα μας τουλάχιστον- έφεραν πιο κοντά στην μοτοσυκλέτα τους νέους μας, οι οποίοι αδυνατούσαν να αγοράσουν στις εξωγήινες τιμές που προσφέρονται. Πλέον δεν βλέπεις μόνο σκούτερ αλλά που και που συναντάς και καμιά μοτοσυκλέτα με νέα παιδιά πάνω της.
Οπότε επανέρχομαι στο αρχικό θέμα. Προφανώς και γνωρίζω και τις απαντήσεις και το πως φτάσαμε στο σημείο να ρωτά κανείς ποια μοτοσυκλέτα να αγοράσει. Με λυπεί όμως αυτή η σχεδόν ολοκληρωτική απώλεια κάβλας στον κόσμο του δίτροχου. Το έχω καημό να έρθει κάποιος και να μου πει αγόιρασα αυτό γιατί... έτσι, απλά μου άρεσε. Εδώ το μόνο που δεν έχω διαβάσει είναι ότι η "πρόταση" πρέπει να περάσει και από την έγκριση της πεθεράς του για την αγορά μιας μοτοσυκλέτας. Διαβάζω διαδικασίες και επιχειρήματα επιλογής μια μοτοσυκλέτας με τόσο συντηρητικούς όρους που πραγματικά καθημερινά εκπλήσσομαι.
Διαβάζω: "μου αρέσει αυτή η μοτοσυκλέτα αλλά διαμαρτυρήθηκε η κοπέλα μου για την σέλα...." Άφωνος... Και καταλαβαίνεις από τα γραπτά ότι μιλάμε για ηλικίες από 25 έως 30 ετών. Που όπως το βλέπω το πιο μακρινό ταξίδι που κάνουν είναι το Αθήνα-Χαλκίδα. Κι εγώ στα 54 μου, με σέλα κυριολεκτικά ίδια με το πλάτος σερβιέτας, ταξιδεύω χιλιάδες χιλιομέτρων...
Το θέμα τέθηκε για λόγους συζήτησης και όπου χρειαστεί να αναθεωρήσω διαβάζοντας τις δικές σας απόψεις.
Νομίζω αντιμετωπίζεις πολύ σοβαρά ένα θέμα που εκ φύσεως δεν είναι.
Δεν λέω οτι ο προβληματισμός σου δεν είναι υπαρκτός και 100% λογικό όλο αυτό το πόνημα μετά εμπειριών σου και προβολή νημάτων και απαντήσεων στο φόρουμ μα μιλάμε για
ανθρώπινη επιλογή , που διαφέρει τρομερά απο άνθρωπο σε άνθρωπο καθώς τα κριτήρια δεν είναι ίδια.
Ούτε η εμπειρία, ούτε η ηλικία,ούτε οι γνώσεις, ούτε η κριτική σκέψη , μαζί με πολλές ακόμη παραμέτρους.
Επειδή ασχολούμαι και πολύ με το χώρο του αυτοκινήτου, το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό επίσης, άρα μιλάμε ξεκάθαρα για ανθρώπινη φύση και τις διαφορές του εκάστοτε οδηγού/αναβάτη.
Επίσης το japan vs europe , ούτε αυτό το βλέπω ως κάτι τόσο τρομερό γιατί είδα ένα θέμα πάλι σήμερα :lol:
Επιλογή του καθενός είναι για το τι γουστάρει και που θέλει να απευθυνθεί. Με το να προσπαθήσει κάποιος με το στανιό να μειώσει
κάποιον για την επιλογή του, δε βλέπω να κερδίζει κάτι.
Κ εγώ έχω ευρωπαικό αμάξι, ιαπωνική μηχανή , μεγάλωσα με ευρωπαικά/ιαπωνικά , δε βλέπω κάποιο πρόβλημα.
Πρόβλημα βλέπω όταν κάποιος προσπαθεί με το στανιό να πείσει κάποιον οτι η επιλογή του είναι ανώτερη.
basilis_k6
07/04/2025, 14:21
Η καυλα δεν πληρωνει το λογαριασμο στα συνεργεία, εγω τα πληρωνω.
PSHLOUKOS
07/04/2025, 14:31
Καταλαβαίνω τον καημό σου αλλά έτσι έχει η κατάσταση.
Καλώς ή κακώς οι μοτοσυκλέτες πλέον αντιμετωπίζονται απο πολλούς ανθρώπους (και εμένα εν μέρη) ως εργαλεία και καλούνται να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες. Χρειάζεται να ικανοποιεί τον συνεπιβάτη, να μην κάνει κιχ και ας μην έχει χαρακτήρα κλπ κλπ κλπ.
Πολύς είναι ο κόσμος ο οποίος πιθανώς είναι άσχετος απο μοτοσυκλέτες και δεν είναι καν σε θέση να κατανοήσει και να αξιολογήσει την πληθώρα πληροφορίας που όπως είπες υπάρχει πλέον στο διαδίκτυο.
Για αυτούς τους ανθρώπους προφανώς είναι πολύ πιο εύκολο να "πετάξουν" την ερώτηση περιμένοντας έτοιμη απάντηση. Αυτό μπορεί πολλούς να τους εκνευρίζει για τους Χ ή Ψ λόγους. Προσωπικά μου αρέσει γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να χτίσω λίγη απο την αντίληψη ενός νέου στον χώρο πάνω στον θαυμαστό αυτόν κόσμο. Δεν έχω όμως την απαίτηση απο τον συνομιλητή μου να ξέρει για τι πράγμα μιλάει ή να αποφασίσει με τα κριτήρια που θα επέλεγα εγώ.
Παλιότερα το να ασχολείσαι με τις μοτοσυκλέτες απαιτούσε γνώσεις, όρεξη, μεράκι και απευθυνόταν περισσότερο σε καυλωμένους μερακλήδες οι οποίοι αγοράζαν με τελείως διαφορετικά κριτήρια. Πάλι καλά που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν τέτοιοι και δεν θα καταλήξει κάθε εταιρεία να βγάζει μόνο 2-3 "πρακτικά" μοντέλα αλλά και πιό μη-λογικά μηχανάκια.
Η καυλα δεν πληρωνει το λογαριασμο στα συνεργεία, εγω τα πληρωνω.
Ακριβώς αυτό.
Κάποιον, αντίστοιχα, μπορεί να τον λυπεί να βλέπει να αντιμετωπίζονται οι μοτοσικλέτες ως αντικείμενα πόθου, πάθους, βιτρίνας, επίδειξης, αντί αυτού που είναι στην πραγματικότητα: μέσα μεταφοράς. Και γιατί είναι "λάθος" και "άσχετος" όποιος θέλει να αγοράσει ένα μέσο μεταφοράς που τον εξυπηρετεί και λειτουργεί πάντα απροβλημάτιστα, αλλά είναι σωστός και έξυπνος και γαμάτος και παλιός και γνώστης και σχετικός και μερακλής όποιος αγοράζει ένα που του τρέχουν τα σάλια όποτε το βλέπει, αλλά προσεύχεται 3 φορές - κρυφά, εννοείται - κάθε φορά πριν πατήσει μίζα;
ΥΓ: Κι εγώ έχω ευρωπαϊκό αμάξι, και είχα κι ευρωπαϊκά μηχανάκια, αλλά οκ, ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Με λιγα λογια η ερωτηση ειναι γιατι δε σκεφτονται/λειτουργουν ολοι οπως εσυ;
Εχμ, επειδη ειναι διαφορετικοι ανθρωποι φανταζομαι.
SeniorCanardo
07/04/2025, 15:31
Η καυλα δεν πληρωνει το λογαριασμο στα συνεργεία, εγω τα πληρωνω.
Ε, και;
Τα γούστα και οι μαλ@κίες πληρώνονται.
Υπάρχουν κατηγορίες και μοντέλα, για όλα τα γούστα και (σχεδόν) για όλα τα βαλάντια, ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Στο ερώτημα του @STF, που στην ουσία δεν είναι ερώτημα, αλλά η δική του προσέγγιση στο θέμα....
Αυτού του είδους τα θέματα, είναι τα πλέων λατρεμένα γιατί ο καθένας μπορεί να πει την πίπα του, αλλά δεν έχουν κανένα νόημα.
Πάρε αυτό, πάρε εκείνο, το είχα για ένα βράδυ, το είχε ένας φίλος, διάβασα σε ένα περιοδικό, είδα σε ένα βίντεο και μπλα μπλα.
Συνήθως η επιχειρηματολογία είναι σαθρή και κινείται στα όρια της κωμωδίας.
Αυτός που ρωτά συνήθως είναι κάτι από τα δύο:
- Κάποιος που έχει ήδη αποφασίσει και περιμένει επιβεβαίωση της γνώμης του και θα πάρει έτσι κι αλλιώς αυτό που είχε εξ' αρχής στο νου του.
- Κάποιος που δεν έχει ιδέα, θα μπερδευτεί περισσότερο και θα πάρει κάτι που πιθανότατα θα είναι "λάθος".
Οι περισσότεροι πήραν την λάθος μηχανή την πρώτη φορά, δεν πειράζει είναι μέρος της διαδικασίας.
Συνήθως οι περισσότεροι από αυτούς που απαντούν, θα προτείνουν αυτό που θα αγόραζαν αυτοί, χωρίς να προσπαθήσουν να καταλάβουν έστω και στο ελάχιστο ποιος είναι ο άλλος και τι μπορεί να φαντάζεται και να ψάχνει.
Αν σε αυτό προσθέσεις και το ότι οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές φαντάζονται πράγματα για τον εαυτό τους που δεν ισχύουν, τότε η "επιτυχία" είναι δεδομένη.
Από εκεί και πέρα ο καθένας δίνει το βάρος που νομίζει στην κάθε γνώμη με τα δικά του κριτήρια.
Φυσικά μπορεί σε κάποιους αυτά τα κριτήρια να φαίνονται γελοία και κάποιοι άλλοι να ταυτίζονται.
CorpseAlive
07/04/2025, 15:46
Το ζορίζετε πολύ ... αλλά για αυτό είμαστε εδώ , για το ζόρι.
Στο ρεζουμέ , εγώ π.χ. που έχω ανοίξει αισίως 2 θέματα και προσεχώς (ελπίζω) θα ανοιχτεί και 3ο για το τι μηχανή να πάρω, έχω όντως λάβει υπόψη τις γνώμες που έχουν ακουστεί εδώ μέσα. Προφανώς όχι από όλους αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα που δεν υπάρχει λόγος να γίνει.
Ο λόγος που προσωπικά άνοιξα τα θέματα δεν ήταν άλλος από το να δω ΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ως επιλογή . Προφανώς κάποιος που έρχεται με συγκεκριμένες μηχανές στο ερώτημα , θέλει να τσεκάρει και το Feedback γύρω από αυτά τα μηχανάκια, άσχετα που όλοι εκφράζουν άποψη για μηχανή που δεν έχουν καβαλήσει. (και ο υποφαινόμενος δυστυχώς ορισμένες φορές )
Γενικώς και ειδικώς , ο καθένας εδώ μέσα είναι ελεύθερος να πει την άποψη του, να φάει χέσιμο (σε λογικά πλαίσια και με αστική ευγένεια φυσικώς φυσικώς) για αυτήν και να γίνει μανουρίτσα για τον χαβαλέ όλων μας.
Φίλε STF και εγώ από ένα ποστ τι μηχανή να πάρω ξεκίνησα και κατέληξα να φτιάχνω παρέες και φιλίες εδώ μέσα. Για αυτό και σέβομαι τα ποστ αυτά .
Άλλα moto forum έχουν ''συστήσου νέε'' , εμείς έχουμε αυτό πάνω κάτω. :bawl:
Ποτέ δεν ξέρεις.
Τι να πω κι εγώ που πήγα και αγόρασα καινούριο μηχανάκι, που ούτε καν είχα δει ή καβαλήσει ποτέ, επειδή διάβασα ένα thread που κάποιος άλλος έψαχνε τι να αγοράσει, ενώ εγώ του πρότεινα κάτι τελείως διαφορετικό. Beat that. :lol:
stefanos
07/04/2025, 18:42
Μηχανάκια είναι δεν είναι γυναίκα, άσχετα αν κάποιες φορές τα παντρευόμαστε.:)
@STF
Από την οπτική σου, ως ένας μοτοσικλετιστής με "36 χρόνια εμπειρία" μπορεί να έχουν νόημα όσα λες.
Αλλά υπάρχει και η οπτική αυτών που δεν έχουν 36 χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους.
Ήμουν ένας από αυτούς πριν από 6/7 μήνες που μπήκα εδώ μέσα και ρώτησα: "Μου αρέσουν αυτές οι 2-3 μοτοσικλέτες, αλλά είμαι ανοιχτός και σε προτάσεις"
Μπορεί κατά την άποψη σου να μην έκανα καλά. Αλλά δεν είχα ούτε 36 χρόνια εμπειρίας σαν μοτοσικλετιστής, ούτε γνώσεις γύρω από την μοτοσικλέτα.
Για την ακρίβεια δεν είχα καν στα χέρια μου το δίπλωμα.
Και ναι, παρόλο που δεν είχα γνώσεις και εμπειρία, είχα και 2-3 κριτήρια / όρια / στάνταρ / απαιτήσεις.
Δεν ζήτησα να αποφασίσει κανείς για μένα. Ζήτησα όμως την γνώμη ανθρώπων που είναι σχετικοί με τις μοτοσικλέτες σχετικά με αυτό που έψαχνα με βάση τα δικά μου κριτήρια/γούστα/απαιτήσεις/προβληματισμούς.
Έψαχνα ακριβώς δηλαδή την "πληροφορία που είναι διαθέσιμη με τη σέσουλα", μόνο που την έψαχνα εξατομικευμένη από "ζωντανούς ανθρώπους" με προσωπικότητα, άποψη και χαρακτήρα, και όχι γενικευμένη από κάποιο τυχαίο άρθρο ή βίντεο που όσο και να θέλει δεν μπορεί να εξειδικευτεί στις ανάγκες του καθενός και τσουβαλιάζει τα πάντα.
Επίσης, οι ανάγκες, τα γούστα και τα θέλω του καθενός, θα έπρεπε να είναι σεβαστά.
Αν σε κάποιον δεν αρέσουν τα Γιαπωνέζικα μηχανάκια π.χ. δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να παρεξηγηθώ ή να πορωθώ εγώ που μου αρέσουν.
Και το ανάποδο. Εδώ μέσα υπάρχει μια γενικότερη συμπάθεια στα ΚΤΜ. Δεν σημαίνει οτι πρέπει να επιβάλουμε στους άλλους να τους αρέσουν τα ΚΤΜ.
Τέλος, η φιλοσοφία του καθενός απέναντι στην μοτοσικλέτα που έχει (ή θέλει να πάρει) είναι διαφορετική, και ανάλογα συμπεριφέρεται. Κι αυτό δεν είναι κακό.
Άλλος θέλει να πάρει κάτι που δεν θα το προσέξει ποτέ του και θα δουλεύει "σκυλί μαύρο" μέχρι να το πουλήσει ετοιμοθάνατο για το επόμενο.
Και άλλος είναι διατεθειμένος για την "καύλα" του να πάρει το ετοιμοθάνατο και να το αναστήσει.
Σεβαστή και η μία οπτική, και η άλλη.
Και φυσικά οι συμβουλές στην μία περίπτωση είναι τελείως διαφορετικές απ' ότι στην άλλη..
telegonos
07/04/2025, 19:14
Μηχανάκια είναι δεν είναι γυναίκα, άσχετα αν κάποιες φορές τα παντρευόμαστε.:)
Ναι αλλά αν χωρίσεις τελικά, παίρνεις λεφτά, δεν δίνεις για μια ζωή.
grinderx
07/04/2025, 19:17
Ε, και;
Τα γούστα και οι μαλ@κίες πληρώνονται.
Υπάρχουν κατηγορίες και μοντέλα, για όλα τα γούστα και (σχεδόν) για όλα τα βαλάντια, ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Στο ερώτημα του @STF, που στην ουσία δεν είναι ερώτημα, αλλά η δική του προσέγγιση στο θέμα....
Αυτού του είδους τα θέματα, είναι τα πλέων λατρεμένα γιατί ο καθένας μπορεί να πει την πίπα του, αλλά δεν έχουν κανένα νόημα.
Πάρε αυτό, πάρε εκείνο, το είχα για ένα βράδυ, το είχε ένας φίλος, διάβασα σε ένα περιοδικό, είδα σε ένα βίντεο και μπλα μπλα.
Συνήθως η επιχειρηματολογία είναι σαθρή και κινείται στα όρια της κωμωδίας.
Αυτός που ρωτά συνήθως είναι κάτι από τα δύο:
- Κάποιος που έχει ήδη αποφασίσει και περιμένει επιβεβαίωση της γνώμης του και θα πάρει έτσι κι αλλιώς αυτό που είχε εξ' αρχής στο νου του.
- Κάποιος που δεν έχει ιδέα, θα μπερδευτεί περισσότερο και θα πάρει κάτι που πιθανότατα θα είναι "λάθος".
Οι περισσότεροι πήραν την λάθος μηχανή την πρώτη φορά, δεν πειράζει είναι μέρος της διαδικασίας.
Συνήθως οι περισσότεροι από αυτούς που απαντούν, θα προτείνουν αυτό που θα αγόραζαν αυτοί, χωρίς να προσπαθήσουν να καταλάβουν έστω και στο ελάχιστο ποιος είναι ο άλλος και τι μπορεί να φαντάζεται και να ψάχνει.
Αν σε αυτό προσθέσεις και το ότι οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές φαντάζονται πράγματα για τον εαυτό τους που δεν ισχύουν, τότε η "επιτυχία" είναι δεδομένη.
Από εκεί και πέρα ο καθένας δίνει το βάρος που νομίζει στην κάθε γνώμη με τα δικά του κριτήρια.
Φυσικά μπορεί σε κάποιους αυτά τα κριτήρια να φαίνονται γελοία και κάποιοι άλλοι να ταυτίζονται.
Σωστά αυτά και πάνω, κάτω συμφωνώ. Απλώς ο Στέφανος είναι ρομαντικός. Δε λέω ότι αυτό είναι κακό (κι εγώ είμαι σε κάποιο βαθμό). Χρειάζεται και ο ρομαντισμός που και που.
harris_x
07/04/2025, 19:28
Ναι αλλά αν χωρίσεις τελικά, παίρνεις λεφτά, δεν δίνεις για μια ζωή.
True :lol:
telegonos
07/04/2025, 19:35
Στους Κινέζους, που είναι οι μόνοι που πάσχουν στο κομμάτι φιλοσοφία-σχολή-ιστορία καθώς πρόκειται απλά για κατασκευαστές άψυχων αντικειμένων χωρίς ίχνος πάθους (όπως φτιάχνουν ένα μίξερ με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουν και την κατασκευή μιας μοτοσυκλέτας, εξαιρείται το πρώην βασικό μέλος ΔΣ της Kove που τον "έφυγαν" νύχτα γιατί είχε πραγματικό πάθος χωρίς μάλλον να νοιάζεται και τόσο για τα οικονομικά αποτελέσματα), αναγνωρίζω ότι -στην χώρα μας τουλάχιστον- έφεραν πιο κοντά στην μοτοσυκλέτα τους νέους μας οι οποίοι αδυνατούσαν να αγοράσουν στις εξωγήινες τιμές που προσφέρονται. Πλέον δεν βλέπεις μόνο σκούτερ αλλά που και που συναντάς και καμιά μοτοσυκλέτα με νέα παιδιά πάνω της.
Μια χαρά ωραίες καυλαδερές μηχανές έχουν βγάλει οι Κινέζοι. Νταξει δεν είναι όλες τους έτσι, αλλά κάποιες έχουν βγάλει, και όχι δεν είναι μόνο ο κύριος στην Kove. Το CF-Moto 450 SR-S ας πούμε εσύ το βλέπεις άψυχο; Γιατί εμένα μου φαίνεται από τις πιο ωραίες μοτό που έχω δει τα τελευταία χρόνια.
Κατά τα άλλα, το κείμενό σου, παίρνει πολλές ερμηνείες, ανάλογα την διάθεση του αναγνώστη. Αλλος το βλέπει -ας το πούμε- ρομαντικά και συμφωνεί μαζί σου, άλλος το βλέπει -ας το πούμε- ορθολογικά και διαφωνεί, κάποιοι ήδη ειρωνεύτηκαν, κάποιοι στείλανε vroom. Δεν ξέρω τι νόημα έχει να το ποστάρεις γενικά, και ειδικά εδώ, και πολύ περισσότερο από τον προβληματισμό σου, εμένα με ενδιαφέρει το ΓΙΑΤΙ το έγραψες και το πόσταρες, ποιές είναι τα βαθύτερα αίτια που σε ώθησαν. Αυτό όμως μην το απαντήσεις από εδώ, από κοντά κάποια στιγμή.
Στα περισσότερα συμφωνώ μαζί σου. Ειδικά στους νέους στα χαρτιά, που είναι γέροι στο μυαλό... Εδώ ή σε κάποιο άλλο φόρουμ, ο άλλος ήταν φοιτητής, ρώταγε τι αμάξι να πάρει, και άλλοι νέοι, του απαντάγανε να πάρει passat ή Α4 που ''έχει χώρους'', αντί να του πούνε κάτι του στυλ, νέος είσαι πάρε ένα mx5 αδερφέ να πας μια ωραία βολτα με την κοπέλα σου ή κάτι άλλο νεανικής φύσεως τέλος πάντων, του λέγανε για ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ.
Γενικά η κοινωνίας μας, έχει πολλά στραβά, με μεγαλύτερο και αρχικό πρόβλημα την ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ παιδεία και καλλιέργεια που έχουμε.
harris_x
07/04/2025, 19:43
Εγώ όταν ξεκίνησα να ψάχνω για μηχανάκι κάπου στα 27, κοιτούσα βεστρομ και f650gs :eek:
Δεν είχα ιδέα για τα φόρουμ οπότε μίλησα με ένα φίλο που ήξερε πάνω κάτω τι θα μου άρεσε και μου πρότεινε το hornet.
Αν και το είχα δει δεν πίστευα ότι αυτό το μηχανάκι θα ήταν για εμένα και ειδικά όταν θα ήταν το πρώτο μου μηχανάκι.
Αν δεν ήταν τότε ο Νίκος, ίσως ήταν κάποιος άλλος ή τελικά ένα φόρουμ.
Μπορεί η πληροφορία να είναι διαθέσιμη αλλά ένα σωστό qualification των αναγκών/επιθυμιών του ενδιαφερονενου μόνο από κάποιον που ξέρει κάτι παραπάνω μπορει να γίνει.
Αν σε καθε τέτοιο θέμα δεν γίνεται χαβαλές και δίδονται σωστές απαντήσεις τότε θα έρθουν κι άλλοι στην παρέα μας.
Μπορεί και όχι :lol:
basilis_k6
07/04/2025, 20:19
Οι πιστες αδειασαν, τα sm πεθανανε, supersport δεν αγοραζει κανενας, τα σκουτερ πουλανε σαν τρελλα... οικονομικη κριση λεγεται. δεν εφυγε ακομα και μπορει να μην φυγει ποτε. σε ολο τον κοσμο ομως η μοτοσυκλετα περναει κριση, ακομα και τα αυτοκινητα πλεον δεν ειναι ονειρο του αντρα εφηβου παγκοσμιως. εξατμισεις, ιντερκουλερ,χταποδια, νικελα και γιοσιμουρια ειναι πλεον για πολυ λιγους. εκανε τον κυκλο του και αυτο. να χαιρεσαι που το εζησες γιατι πολλοι που θα θελουν να το ζησουν δεν θα μπορεσουν, οπως εγω δεν εζησα την εποχη της disco και της ροκ και το ραδιο παιζει λιολιου και τρενταρει ο τραννος.
Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόβλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.
Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.
Το 1982 καβάλησα για πρώτη φορά ένα εξάβολτο παπί σε ηλικία 12 ετών. Το 1989 αγόρασα τη πρώτη εξάβολτη σιδερένια Vespino. Αυτό δεν μου απαγόρευε να γνωρίζω που βρίσκεται κάθε GSX250, κάθε Tenere 600 κτλ στην γειτονιά μου και.... να ονειρεύομαι. Ήταν το αντικείμενο συζήτησης. Κοιμόμουν και ξύπναγα με αυτά τα άπιαστα όνειρα. Ή νομίζετε πως το 1988 το να αγοράσεις μια 600άρα ήταν εύκολη υπόθεση.
Βλέπετε ποτέ αυτό το "όνειρο" να φωτογραφίζετε έστω και ως άπιαστο σε αυτά τα ερρωτήματα περί επιλογής μοτοσυκλέτας; Από το Α μέχρι το Ω είναι ερωτήματα που έχουν την βάση τους στον ορθολογισμό. Είναι κακό αυτό; Όχι. Υποδεικνύει όμως την πραγματική αλλαγή μιας εποχής που αν και την καταλαβαίνω με στεναχωρεί. Spam On: Πολλά νέα παιδιά οδηγούν ως γέροι και αυτό είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να οδηγάς ως κάγκουρας, υπάρχει και η ενδιάμεση επιλογή, να οδηγείς σωστά. Το βλέπω ακόμη περισσότερο στα αυτοκίνητα. Spam Off.
Υπάρχουν κάποια παραδείγματα που κάποιο νεαρό παιδί κάνει το σκατό του παξιμάδι για να αγοράσει με 1500 ευρώ ένα Iphone. Εγώ ψάχνω τα νέα αυτά παιδιά που θα πουλήσουν το iphone που έχουν και μερικά άλλα πράγματα προκειμένου να κάνουν πραγματικότητα την μοτοσυκλέτα όνειρο.
Στις απαντήσεις πολλών από εσάς δεν είδα και πάλι το όνειρο. Ορθολογικές, ψυχρές απαντήσεις. Και η συζήτηση γίνεται για μοτοσυκλέτες. Αυτό απέχει πολύ από την δική μας γενιά και μάλιστα διαπιστώνω πως το κεφάλαιο έκλεισε κάπου στους γεννηθέντες μέχρι 1995. Από εκεί και πέρα αυτά τα παιδιά ήρθαν στην κατάλληλη ηλικία εν μέσω κρίσης και το να ονειρεύονται διακόπηκε σε όλες τις μορφές, ακόμη και για την επαγγελματική εξέλιξη, το αίσθημα αισιοδοξίας για τα πάντα, απλά... καπούτ. Το ξέρω φίλοι μου. Και μην νομίζετε πως δεν σκέφτομαι πως κάπου κι εγώ θα το χάνω αγκυλωμένος στο πως ήταν τα πράγματα στα δικά μου χρόνια νεότητας.
Ας αποφσαφηνίσω άλλη μια φόρα κάπως πιο ξεκάθαρα... δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν -νόμιζα πως ήταν κατανοητό- δεν κατέταξα σε έξυπνους και χαζούς. Επίσης σε άλλο ερώτημα που τέθηκε η απάντηση είναι: Όχι, δεν θέλω να σκέφτονται όλοι όπως εγώ. Τα έκανα ακραία νιανιά για να μη μείνει αυτή η εντύπωση. Αν δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό -ειδικά από μέλη που με διαβάζουν χρόνια- δεν φταίω εγώ.
Το θέμα Japan/Europe δεν ξέρω αν θέλω να το αγγίξω. Ήδη παρερμηνεύθηκε. Προφανώς ο καθένας πιστεύει και κάνει όπως θέλει ο ίδιος για τον εαυτό του. Μια συμβουλή έδωσα για ξεκλείδωμα πνεύματος, χωρίς στερεότυπα για να μπορεί κανείς να αγγίξει γιατί πραγματικά αγαπάμε τις μοτοσυκλέτες ως χόμπυ και όχι ως εργαλείο. Ως εργαλείο το είδαμε.... γιομίσαμε σκούτερ (και δεν είναι κακό κι εγώ έχω πχια).
Αν και προσπαθώ πολύ να βρω τις λέξεις αυτού που θέλω να μεταφέρω ως ιδέα, είμαι σίγουρος πως θα πέσουμε πάλι στα ορθολογικά, το βλέπω :lol: Δυστυχώς η απάντηση σε αυτό είναι πως είναι σχεδόν αδύνατο κάποια παιδιά έστω και να "νιώσουν" τι περιγράφω (μη τσιμπήσετε πάλι, κάποια όχι όλοι). Για αυτό όταν καμιά φορά συναντώ τον ενθουσιασμό σε νεαρά παιδιά είναι μια στιγμή που με γεμίζει χαμόγελα.
Στους φίλους που έγραψαν ότι σχετικα πρόσφατα ήταν σε αυτή την θέση όπου ζήτησαν μια συμβουλή λέω: Διαβάστε ξανά τα κείμενα σας (και στο παρόν θέμα). 1+1=2, αυτό είναι το περιεχόμενο και αυτό είναι που με στεναχωρεί.
Από εκεί και πέρα συνεχίζουμε τη συζήτηση αν θέλετε.
Οι πιστες αδειασαν, τα sm πεθανανε, supersport δεν αγοραζει κανενας, τα σκουτερ πουλανε σαν τρελλα... οικονομικη κριση λεγεται. δεν εφυγε ακομα και μπορει να μην φυγει ποτε. σε ολο τον κοσμο ομως η μοτοσυκλετα περναει κριση, ακομα και τα αυτοκινητα πλεον δεν ειναι ονειρο του αντρα εφηβου παγκοσμιως. εξατμισεις, ιντερκουλερ,χταποδια, νικελα και γιοσιμουρια ειναι πλεον για πολυ λιγους. εκανε τον κυκλο του και αυτο. να χαιρεσαι που το εζησες γιατι πολλοι που θα θελουν να το ζησουν δεν θα μπορεσουν, οπως εγω δεν εζησα την εποχη της disco και της ροκ και το ραδιο παιζει λιολιου και τρενταρει ο τραννος.
Αυτά που γράφεις είναι αυτά που με κάνουν να σκέφτομαι πως πράγματι μπορεί να αδικώ πολλά νέα παιδιά γιατί δεν μπορούν να νιώσουν αυτά που γράφω και δεν φταίνε αυτά, πιθανόν εμείς φταίμε και από τον τρόπο που τα μεγαλώσαμε και από τον κόσμο που τους παραδίδουμε.
basilis_k6
07/04/2025, 21:33
το θεμα ειναι γιατι η τελευταιες 2-3 γενιες δεν ενδιαφερονται για βρουμ βρουμ ανεξαρτητως αριθμου τροχων. ειναι παγκοσμιο φαινομενο. τα αμαξια κρατανε ακομα καπως, οι μοτοσυκλέτες ειναι στα επιπεδα του παρα πεντε και του καγιακ. η μοτοσυκλέτα σαν χομπι και καυλα εννοω, σαν μεταφορικο μεσο καλα τα παει ακομα.
@STF πιο πολυ φοβαμαι για αλλα πραγματα που αφηνουμε πισω μας ρημαδια στην κοινωνια παρα τις μοτοσυκλέτες.
o_gavros
07/04/2025, 21:36
"γυρεύεις" κάτι που δυστυχώς χάθηκε.
εγώ σαραντάρης πλέον και ήδη διαπιστώνω ότι ακόμα και η γενιά μου, είμαστε δεινόσαυροι.
για τους 50-60αρηδες που το λέει η περδικουλα τους, ακόμα χειρότερα, απολιθώματα.
δεν το λέω για να προβοκαρω, είναι η αίσθηση που έχω για εμάς που αγαπάμε αυτό το μαγικό κάτι πίσω τις δύο ροδες και τα κυλινδρα.
σελαβι και καμιά Βενετιά δεν θα χάσει κανένα βελόνι όταν εκλειψουμε.
θα σε κλείσω με Μπομπ Ντίλαν & like a rolling stone :beer:
Η παρακάτω αντίδραση είναι που μου λείπει ( γενικά πάντα έτσι; ). Και είναι τρελό ότι διαβάζεις κείμενα με αυτόν τον ενθουσιασμό από 50άρη και 60άρη και όχι από έναν 20άρη ή έναν 30άρη. Αυτόν το ενθουσιασμό δεν το ψάχνω στην τελική αγορά αλλά στην έκφραση ενός ονείρου. Νιώθω ότι το κούρασα το θέμα. Οι τελευταίες απαντήσεις νομίζω εξήγησαν πολλά. Τα πράγματα απλώς... άλλαξαν.
https://www.youtube.com/watch?v=dHs2r_Eyfn0
Μιας και λογω δουλειας μεχρι προτινος δουλευα με πολλα νεα παιδια - συνηθως φοιτητες- εχω να σου πω οτι μια χαρα ενθουσιαζονται οι νεοι και σημερα. Απλα οχι με αυτα που ενθουσιαζομαστε εμεις που ειμαστε μια γενια πισω. Ενθουσιαζονται με τα ταξιδια- βλεπεις πλεον πιτσιρικαδες να κανουν το σκατο παξιμαδι για να πανε ενα τριημερο Βαρκελωνη τη στιγμη που εμεις πηγαιναμε Χαλκιδικη και Σκιαθο. Με τις σπουδες - βλεπω παιδια να σκιζονται το καλοκαιρι στη σεζον για να βγουν εξωτερικο για μεταπτυχιακα. Ενθουσιαζονται με το gaming και το ψαχνουν τερμα σε θεματα τεχνολογιας. Εχεις λυκειοπαιδα που λυνουν και δενουν PC ενω εγω με το ζορι ηξερα να συνδεσω το NES στη τηλεοραση. Ενθουσιαζονται με τα κινητα, με τον προγραμματισμο, με το video editing και το content creation γενικα, με τη γυμναστικη και τη διατροφη, με τα ηλεκτροκινητα πατινια...
Γενικα μου βγαζει πολυ "boomer-οσυνη" ο τροπος σκεψης σου και αν ισχυει η τελευταια περιοδος του αρχικου σχολιου δε θα παρεξηγηθεις με αυτο που σου γραφω. Αν τα παιδια σκεφτονταν οπως εμεις ζητω που καηκαμε. Δλδ ειναι ρομαντικο να λατρευεις τις μοτοσυκλετες και τους κινητηρες εσωτερικης καυσης (που σε ενα βαθμο εχουν γαμησει και το περιβαλλον) και χανουν τοσα πολλα τα παιδια που το βλεπουν απλα ως ενα μεσο μετακινησης; Για μενα σε καμια περιπτωση.
Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.
Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.
Αφού κάνουμε ψυχανάλυση...
Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους, αλλά για μένα ήταν ακριβώς αυτό που θίγεις στην αρχή: απουσία κάβλας. Ναι, κάποτε αγόραζα μηχανάκια κάβλας. Δεν είχα ΠΟΤΕ στη ζωή μου άνετο μηχανάκι. Δεν είχα ποτέ μηχανάκι που παίρνει άνετα δεύτερο άτομο, δεν είχα ποτέ μηχανάκι με μπαγκαζιέρα ή οποιονδήποτε άλλον χώρο, δεν είχα ποτέ μηχανάκι με ζελατίνα ή μεγάλη σέλα. Με θερμαινόμενα γκριπς και quality of life αυτοματισμούς απλά γελάω. Ποτέ. Ούτε ένα. Αγόραζα μοτοσικλέτες αποκλειστικά για την κάβλα μου. Δε με ένοιαζε αν κάνουν εύκολο commuting, αν καίνε 14 λίτρα/100χλμ, αν γυμνάζουν τον αυχένα μετά τα 160. Έκαναν αυτό ακριβώς που ήθελα. Ανέβαινα και γούσταρα κάθε μέτρο, είτε πηγαίνοντας στη δουλειά μου, είτε βολτάροντας στην Ήπειρο, είτε στρίβοντας στην Επίδαυρο. Και έχω ζήσει εποχές που μαζευόμασταν 30+ 1000άρια SS ΚΑΘΕ Κυριακή για Επίδαυρο. Ωραία ήταν.
Πλέον δε με ενδιαφέρει τίποτα τέτοιο. Το τελευταίο τεστ που έβαλα στον εαυτό μου ήταν με την αγορά του Triple R. Εξαιρετικό μηχανάκι. Το κράτησα 3 μήνες. Ίσως 4. Το χάρηκα; Όχι τόσο. Αυτό ήταν το τεστ. Η κάβλα είχε πεθάνει οριστικά. Χρειαζόμουν μόνο την επιβεβαίωση. Ήταν το ότι μεγάλωσα και "ωρίμασα"; Ήταν το ότι δεν υπήρχε πλέον παντελής άγνοια κινδύνου και καλό θα ήταν να εκτιμήσω το ότι επέζησα από ένα κάρο μαλακίες και να προχωρήσω παρακάτω; Ήταν το ότι οι δρόμοι γίνονται κάθε χρόνο και χειρότεροι στο μπουρδέλο που ζούμε; Πιθανότατα λίγο απ' όλα αυτά.
Ποτέ δεν ήταν το οικονομικό για μένα. Έτσι κι αλλιώς πάντα θέτω ένα οικονομικό όριο στις αγορές οχημάτων μου. Δε θα έδινα ποτέ 10 ή 15 ή 20 χιλιάρικα για μηχανάκι, ακόμα κι αν ήταν το RC211V του Rossi. Οπότε όχι, δεν ήταν η κρίση. Για μένα. Ίσως ήταν για τους γύρω μου, άρα επηρρεάστηκα έμμεσα. Οι καθεκυριακάτικες βόλτες πέθαναν πολλά χρόνια πριν. Οι παρέες επίσης. Κάποιοι κυριολεκτικά. Οπότε ναι, πιθανότατα έβαλε κι αυτό λίγο το λιθαράκι του. Αλλά πλέον δε με ενδιαφέρει. Οι λόγοι δεν έχουν σημασία. Κατ' εξαίρεση καβαλάω ακόμα, έτσι για τη φάση, και επειδή "βολεύει". Κάποια στιγμή που δε θα εξυπηρετεί, πιθανότατα θα το κόψω και τελείως. Ήμουν 2-3 χρόνια χωρίς κανένα δίκυκλο. Μου έλειψαν; Not really. Και δε θέλω το παιδί μου να με βλέπει πάνω σε μηχανάκι και να επηρεάζεται. Γιατί τώρα τρελαίνεται. Και δε θέλω να καβαλήσει ποτέ του, αν είναι δυνατόν. Όχι σε αυτό το μπουρδέλο.
Οπότε να, there's your reality check. :D
Μιας και λογω δουλειας μεχρι προτινος δουλευα με πολλα νεα παιδια - συνηθως φοιτητες- εχω να σου πω οτι μια χαρα ενθουσιαζονται οι νεοι και σημερα. Απλα οχι με αυτα που ενθουσιαζομαστε εμεις που ειμαστε μια γενια πισω. Ενθουσιαζονται με τα ταξιδια- βλεπεις πλεον πιτσιρικαδες να κανουν το σκατο παξιμαδι για να πανε ενα τριημερο Βαρκελωνη τη στιγμη που εμεις πηγαιναμε Χαλκιδικη και Σκιαθο. Με τις σπουδες - βλεπω παιδια να σκιζονται το καλοκαιρι στη σεζον για να βγουν εξωτερικο για μεταπτυχιακα. Ενθουσιαζονται με το gaming και το ψαχνουν τερμα σε θεματα τεχνολογιας. Εχεις λυκειοπαιδα που λυνουν και δενουν PC ενω εγω με το ζορι ηξερα να συνδεσω το NES στη τηλεοραση. Ενθουσιαζονται με τα κινητα, με τον προγραμματισμο, με το video editing και το content creation, με τη γυμναστικη και τη διατροφη, με τα ηλεκτροκινητα πατινια...
Γενικα μου βγαζει πολυ "boomer-οσυνη" ο τροπος σκεψης σου και αν ισχυει η τελευταια περιοδος του αρχικου σχολιου δε θα παρεξηγηθεις με αυτο που σου γραφω. Αν τα παιδια σκεφτονταν οπως εμεις ζητω που καηκαμε. Δλδ ειναι ρομαντικο να λατρευεις τις μοτοσυκλετες και τους κινητηρες εσωτερικης καυσης (που σε ενα βαθμο εχουν γαμησει και το περιβαλλον) και χανουν τοσα πολλα τα παιδια που το βλεπουν απλα ως ενα μεσο μετακινησης; Για μενα σε καμια περιπτωση.
Τι είναι το NES :lol:
Όταν -σπάνια- ανοίγω ένα νέο θέμα δεν το ανοίγω για να παρεξηγηθώ με τις απαντήσεις. Ούτε καν.
Δεν είμαι Boomer ακόμη, ανήκω στην κατηγορία γενιά "X".
Δε θα ταυτιστώ απόλυτα μαζί σου, σε ένα βαθμό ναι. Για τις ενασχολήσεις τους εννοείται πως συμφωνώ. Ότι έχουμε ευθύνη για πολλά πράγματα ναι, όχι για όλα όμως. Αυτοί οι κάθετοι αφορισμοί καταλογιζόντουσαν και από εμάς στις γενιές τον γονέων μας και όμως ούτε αυτό ισχύει. Κοντά σε αυτούς τους νέους που περιγράφεις έχω να σου αντιπαραβάλλω μια ειδική γενιά αναίσθητων golden boys στην Ελλάδα που για θεό τους έχουν μόνο ένα πράγμα, η προσδοκία για καλό παραδάκι στο μέλλον και ας πέρνουν σήμερα 700 ευρώ. Αρκεί να τους δώσουν έναν τίτλο, product manager, product advisor και άλλες τέτοιες γενικές αηδίες που τους χρυσώνουν το χάπι. Νομίζεις πως δεν ζω ανάμεσα σε νέους; Και έχω ζήσει τραγικές καταστάσεις, απίστευτη αγένεια, όχι πάνω μου (δεν τους έπαιρνε). Υπάρχουν όμως και τα παιδιά που περιγράφεις, το ξέρω.
Θέλω να πω... και πολύ παλιά και παλιά και πρόσφατα και σήμερα και αύριο οι άνθρωποι ήταν και καλοί και κακοί και... αυτοκαταστροφικοί.
Ελπίζω να μη πιστεύεις σοβαρά ότι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης είναι που γάμησαν τον πλανήτη. Μπορούμε να συζητήσουμε για την οικολογική ενέργεια που βαφτίζει εμάς τους δυτικούς ως φιλάνθρωπους οικολόγους, την ίδια στιγμή που πνίγει στον καρκίνο με την ανακύκλωση και δημιουργία μπαταριών από ειδικά ορυκτά ολόκληρες χώρες του τρίτου κόσμου μόνο και μόνο για να υποστήριχθεί η ιδέα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Ελλάδα μπορεί να αισθάνεσαι φιλάνθρωπος, αν πήγαινες μια βόλτα στην Ινδονησία και στο Κογκό θα άλλαζες γνώμη. Και με τα στοιχεία που μας δίνουν επίσημα οι δικοί μας (οι δυτικοί ντε), το 2020 ανακυκλώθηκε μόλις το 5% των μπαταριών ενώ μέχρι σήμερα (2024) με το ζόρι έχουν καταφέρει να ανακυκλώσουν το 20%. Τέτοιος φιλάνθρωπος οικολόγος δεν θέλω να είμαι.
taisteal
07/04/2025, 22:18
"γυρεύεις" κάτι που δυστυχώς χάθηκε.
εγώ σαραντάρης πλέον και ήδη διαπιστώνω ότι ακόμα και η γενιά μου, είμαστε δεινόσαυροι.
για τους 50-60αρηδες που το λέει η περδικουλα τους, ακόμα χειρότερα, απολιθώματα.
δεν το λέω για να προβοκαρω, είναι η αίσθηση που έχω για εμάς που αγαπάμε αυτό το μαγικό κάτι πίσω τις δύο ροδες και τα κυλινδρα.
σελαβι και καμιά Βενετιά δεν θα χάσει κανένα βελόνι όταν εκλειψουμε.
θα σε κλείσω με Μπομπ Ντίλαν & like a rolling stone :beer:
Εδώ είναι η ουσία.
Για παράδειγμα άλλο ένα φαινόμενο που υπάρχει τα τελευταία χρόνια είναι ότι η καύλα έχει φύγει γενικά από όλα τα πράγματα όσον αφορά τους νέους.
Δεν θέλουν ούτε να πηδηξουν..και δεν υπερβάλλω.
Ακούγομαι σαν κωλόγερος αλλά έτσι είναι και διαπιστωμένο.
Είναι η εποχή του τίποτα και της ξενέρας.
Και στη μουσική τα ίδια,χέρι χέρι με την εποχή.
Προσωπικά χαίρομαι που είμαι 45 και είδα-έκανα πράγματα που οι νέοι δεν θα δουν ποτέ και οι περισσότεροι εδώ μέσα που είναι σε ηλικίες μεγαλύτερες ξέρουν τι εννοώ.
Τα δίτροχα γουστάρουμε η καύλα μας ενώνει...:D
telegonos
07/04/2025, 22:31
Τι είναι το NES :lol:
Nintendo Entertainment System. :yuck:
461289
Επίσης, είσαι π.χ. γεννιά Χ από όταν γεννιέσαι μέχρι που πεθαίνεις, με την χρονολογία γέννησης πάει αυτό, όχι με την ηλικία.
Δεν ''προβιβάζεσαι'' γεννιά όσο μεγαλώνεις. LoL
Nintendo Entertainment System. :yuck:
461289
Ούτε καν θα το φανταζόμουν, ίσα που πρόλαβα τον spectrum plus με το λαστιχένιο πληκτρολόγιο! Και αυτόν το είχε άλλος, όχι εγώ. To Nitendo πρέπει να εμφανίστηκε καμιά δεκαετία αργότερα.
Επίσης, είσαι π.χ. γεννιά Χ από όταν γεννιέσαι μέχρι που πεθαίνεις, με την χρονολογία γέννησης πάει αυτό, όχι με την ηλικία.
Δεν ''προβιβάζεσαι'' γεννιά όσο μεγαλώνεις. LoL
Πολύ ανακουφιστικό αυτό που λες :bawl: Άρα boοmer δε θα είμαι ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!
Που να το ήξερα να απαντήσω στον Taliban όταν με απεκάλεσε boomer λόγω αναφοράς μου στα Moto Guzzi :lol:
:beer:
stefanos
07/04/2025, 22:45
Το 82 το χτ το 550 έκανε 167.400 δρχ.
Είναι δυνατόν να κρίνω τα πιτσιρίκια?
Φυσικά και όχι γιατί ήμουν περισσότερο βλαμμένος από ότι τα σημερινά.
Την ίδια εποχή δημιουργήθηκε το japan vs europe.
Με παραπλήσιο κόστος είχες να διαλέξεις ένα μηχανάκι από εντελώς, παντελώς άκρως αντίθετα καλάθια.
Τώρα όλα είναι ισάδι, μόνο στο επίπεδο πλάκας υπάρχει θέμα.
Κάθε γενιά μεγαλώνει με τα δικά της όνειρα.
Για κάθε γενιά το "άπιαστο" που σου δίνει χαρά όταν το αποκτήσεις είναι/ήταν κάτι διαφορετικό.
Προσωπικά αν και μεγάλωσα σε γενιά που πολλοί συνομήλικοι μου ασχολούνταν με παπάκια και Chally από το Γυμνάσιο κιόλας, είχα "καύλα" με τα αυτοκίνητα.
Είμαι σε φόρουμ μοτοσικλέτας, οπότε δεν θα περιγράψω τα πάθη μου και τις περιπέτειες μου με τα αυτοκίνητα. Θα πω όμως οτι κάπου μετά τα 40, σιγά - σιγά ηρέμησα.
Και έτσι, αφού ηρέμησα αρκετά, στα 46 μου, μου ήρθε μια επιθυμία να αποκτήσω μια μοτοσικλέτα.
Όχι για να γίνω Rossi. Όχι για να τρέχω στα βουνά. Όχι για ταξίδια.
Για να πηγαίνω βολτούλες, και όποτε μπορώ να αφήνω το αυτοκίνητο στο σπίτι και να κάνω τις μετακινήσεις μου με αυτή.
Ήρθα εδώ. Έγραψα ποιος είμαι και τι ψάχνω. Μου δώσανε διάφορες συμβουλές.
Κάποια στιγμή ήμουν ανάμεσα στο να πάρω ένα Svatpillen 401 και το Hornet που τελικά αγόρασα.
Το θέμα δεν ήταν οικονομικό. Το θέμα ήταν οτι το Hornet με καύλωνε περισσότερο.. Δεν μου άρεσε το barely legal teen. Ήθελα τη milf-άρα
Και έτσι αγόρασα το Hornet του 2002 που και αν και σε σχετικά καλή κατάσταση, το επαναφέρω σιγά σιγά από τα όρια της εγκατάλειψης.
Για τους περισσότερους "δεν αξίζει" σε μοτοσικλέτα 23 χρονών να "ρίχνεις χρήμα"
Εμένα δεν με απασχολεί. Αυτό τον καιρό ψάχνω όργανα (κοντέρ). Ενώ όλοι μου είπαν δεν αξίζει, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να πληρώσω γνήσια (καινούργια ή μεταχειρισμένα). Απλά δεν βρίσκω, και προσωρινά κατέληξα με Κινέζικα μαϊμού ενώ συνεχίζω παράλληλα να ψάχνω για γνήσια.
Για εμένα προσωπικά (και μόνο για εμένα) αυτή η διαδικασία (των ελέγχων, μικροεπισκευών κτλ) με δένει με το μηχάνημα και του δίνει έξτρα αξία (συναισθηματική) στα μάτια μου, σε σχέση με το καινούργιο που απλά το πας για service κάθε Χ/Υ/Ζ χιλιόμετρα.
Όχι οτι τα καινούργια μηχανήματα δεν έχουν την χάρη τους. Μην λέμε χαζομάρες. Θέμα προτιμήσεων/προτεραιοτήτων είναι.
Το δέσιμο όμως με ένα "μηχάνημα" είναι γνώρισμα παλιότερων εποχών. Άλλων γενεών.
Οι νεότερες γενιές είναι μαθημένες με το instant gratification. (Στιγμιαία Ικανοποίηση)
Δεν έχουν την υπομονή να αφιερώσουν χρόνο για να μάθουν κάτι. Ακόμα και στην οδήγηση.
Από ποδήλατο και πατίνι, μέχρι σκούτερ και αυτοκίνητο, δεν έχουν την υπομονή να μάθουν πραγματικά και σε βάθος πως να χειρίζονται το μηχάνημα που έχουν στα χέρια τους.
Άρα δεν νιώθουν και την ανάγκη να "εξερευνήσουν" περισσότερο το μηχάνημα που χειρίζονται.
Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.
Δεν θέλω να ξεφύγω, αλλά το κινητό και το internet επιφέρανε πολλές αλλαγές στο πως αντιμετωπίζουν οι διαφορετικές γενιές διάφορες καταστάσεις.
Εκτός από τις μοτοσικλέτες για παράδειγμα, άλλαξε και ο τρόπος διασκέδασης, και όχι μόνο.
Παλιότερα για να γνωρίσεις γκόμενα/γκόμενο έπρεπε να βγεις έξω. Έπρεπε να φτιαχτείς, να προετοιμαστείς, να μετακινηθείς, και ενδεχομένως να ψάξεις. Και μετά έπρεπε να κοιτάς τον άλλο, να του μιλάς όντας απέναντι του, και να συναναστρέφεσαι μαζί του σε πραγματικό χρόνο.
Τώρα όλα αυτά έχουν λίγο πολύ εκλείψει. Τώρα όλα γίνονται μέσα από τα κινητά, το internet και τα social σε δευτερεύων χρόνο. Δεν θα πω ούτε θα κρίνω αν τώρα είναι χειρότερα ή καλύτερα. Αλλά είναι σίγουρα διαφορετικά.
Ο κόσμος αλλάζει, εμείς μεγαλώνουμε, και κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι εμείς δεν είμαστε πλέον το επίκεντρο του κόσμου, της εξέλιξης κτλ. Την θέση μας πήραν κάποιοι άλλοι. Με άλλα γούστα, άλλες ανάγκες, άλλα θέλω και άλλες καύλες.
Το 89 το DT200R έκανε 620.000 δρχ και ο μισθός μου ήταν 51.000 δρχ. Δηλαδή οι μισθοί ενός χρόνου. Τα ίδια σκατά ήταν τότε, απλά σήμερα αυτή τη κλίμακα τιμής θα την βρούμε στα Κινέζικα. Τα υπόλοιπα όπως λες, όλα ισάδι.
Ελπίζω να μη πιστεύεις σοβαρά ότι οι κινητήρες εσωτερικής καύσης είναι που γάμησαν τον πλανήτη. Μπορούμε να συζητήσουμε για την οικολογική ενέργεια που βαφτίζει εμάς τους δυτικούς ως φιλάνθρωπους οικολόγους, την ίδια στιγμή που πνίγει στον καρκίνο με την ανακύκλωση και δημιουργία μπαταριών από ειδικά ορυκτά ολόκληρες χώρες του τρίτου κόσμου μόνο και μόνο για να υποστήριχθεί η ιδέα των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Ελλάδα μπορεί να αισθάνεσαι φιλάνθρωπος, αν πήγαινες μια βόλτα στην Ινδονησία και στο Κογκό θα άλλαζες γνώμη. Και με τα στοιχεία που μας δίνουν επίσημα οι δικοί μας (οι δυτικοί ντε), το 2020 ανακυκλώθηκε μόλις το 5% των μπαταριών ενώ μέχρι σήμερα (2024) με το ζόρι έχουν καταφέρει να ανακυκλώσουν το 20%. Τέτοιος φιλάνθρωπος οικολόγος δεν θέλω να είμαι.
Τωρα στα σοβαρα θα συζητησουμε και για το αν η καυση ορυκτων καυσιμων σχετιζεται με την κλιματικη αλλαγη; Δεν εχω τη δυναμη να μπω σε τετοια "συζητηση", ασε που καπου παραμονευει και ο doctor john να μου την πεσει επι του θεματος. :p
Εγω φιλανθρωπος οικολογος δεν αισθανομαι καθολου παντως, ειδικα τις στιγμες που καιω βενζινες και λαστιχα ασκοπα κυνηγωντας την ουρα μου μεσα στην πιστα.
Κάθε γενιά μεγαλώνει με τα δικά της όνειρα.
Για κάθε γενιά το "άπιαστο" που σου δίνει χαρά όταν το αποκτήσεις είναι/ήταν κάτι διαφορετικό.
Προσωπικά αν και μεγάλωσα σε γενιά που πολλοί συνομήλικοι μου ασχολούνταν με παπάκια και Chally από το Γυμνάσιο κιόλας, είχα "καύλα" με τα αυτοκίνητα.
Είμαι σε φόρουμ μοτοσικλέτας, οπότε δεν θα περιγράψω τα πάθη μου και τις περιπέτειες μου με τα αυτοκίνητα. Θα πω όμως οτι κάπου μετά τα 40, σιγά - σιγά ηρέμησα.
Και έτσι, αφού ηρέμησα αρκετά, στα 46 μου, μου ήρθε μια επιθυμία να αποκτήσω μια μοτοσικλέτα.
Όχι για να γίνω Rossi. Όχι για να τρέχω στα βουνά. Όχι για ταξίδια.
Για να πηγαίνω βολτούλες, και όποτε μπορώ να αφήνω το αυτοκίνητο στο σπίτι και να κάνω τις μετακινήσεις μου με αυτή.
Ήρθα εδώ. Έγραψα ποιος είμαι και τι ψάχνω. Μου δώσανε διάφορες συμβουλές.
Κάποια στιγμή ήμουν ανάμεσα στο να πάρω ένα Svatpillen 401 και το Hornet που τελικά αγόρασα.
Το θέμα δεν ήταν οικονομικό. Το θέμα ήταν οτι το Hornet με καύλωνε περισσότερο.. Δεν μου άρεσε το barely legal teen. Ήθελα τη milf-άρα
Και έτσι αγόρασα το Hornet του 2002 που και αν και σε σχετικά καλή κατάσταση, το επαναφέρω σιγά σιγά από τα όρια της εγκατάλειψης.
Για τους περισσότερους "δεν αξίζει" σε μοτοσικλέτα 23 χρονών να "ρίχνεις χρήμα"
Εμένα δεν με απασχολεί. Αυτό τον καιρό ψάχνω όργανα (κοντέρ). Ενώ όλοι μου είπαν δεν αξίζει, εγώ δεν θα είχα πρόβλημα να πληρώσω γνήσια (καινούργια ή μεταχειρισμένα). Απλά δεν βρίσκω, και προσωρινά κατέληξα με Κινέζικα μαϊμού ενώ συνεχίζω παράλληλα να ψάχνω για γνήσια.
Για εμένα προσωπικά (και μόνο για εμένα) αυτή η διαδικασία (των ελέγχων, μικροεπισκευών κτλ) με δένει με το μηχάνημα και του δίνει έξτρα αξία (συναισθηματική) στα μάτια μου, σε σχέση με το καινούργιο που απλά το πας για service κάθε Χ/Υ/Ζ χιλιόμετρα.
Όχι οτι τα καινούργια μηχανήματα δεν έχουν την χάρη τους. Μην λέμε χαζομάρες. Θέμα προτιμήσεων/προτεραιοτήτων είναι.
Το δέσιμο όμως με ένα "μηχάνημα" είναι γνώρισμα παλιότερων εποχών. Άλλων γενεών.
Οι νεότερες γενιές είναι μαθημένες με το instant gratification. (Στιγμιαία Ικανοποίηση)
Δεν έχουν την υπομονή να αφιερώσουν χρόνο για να μάθουν κάτι. Ακόμα και στην οδήγηση.
Από ποδήλατο και πατίνι, μέχρι σκούτερ και αυτοκίνητο, δεν έχουν την υπομονή να μάθουν πραγματικά και σε βάθος πως να χειρίζονται το μηχάνημα που έχουν στα χέρια τους.
Άρα δεν νιώθουν και την ανάγκη να "εξερευνήσουν" περισσότερο το μηχάνημα που χειρίζονται.
Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.
Δεν θέλω να ξεφύγω, αλλά το κινητό και το internet επιφέρανε πολλές αλλαγές στο πως αντιμετωπίζουν οι διαφορετικές γενιές διάφορες καταστάσεις.
Εκτός από τις μοτοσικλέτες για παράδειγμα, άλλαξε και ο τρόπος διασκέδασης, και όχι μόνο.
Παλιότερα για να γνωρίσεις γκόμενα/γκόμενο έπρεπε να βγεις έξω. Έπρεπε να φτιαχτείς, να προετοιμαστείς, να μετακινηθείς, και ενδεχομένως να ψάξεις. Και μετά έπρεπε να κοιτάς τον άλλο, να του μιλάς όντας απέναντι του, και να συναναστρέφεσαι μαζί του σε πραγματικό χρόνο.
Τώρα όλα αυτά έχουν λίγο πολύ εκλείψει. Τώρα όλα γίνονται μέσα από τα κινητά, το internet και τα social σε δευτερεύων χρόνο. Δεν θα πω ούτε θα κρίνω αν τώρα είναι χειρότερα ή καλύτερα. Αλλά είναι σίγουρα διαφορετικά.
Ο κόσμος αλλάζει, εμείς μεγαλώνουμε, και κάποια στιγμή πρέπει να το πάρουμε απόφαση οτι εμείς δεν είμαστε πλέον το επίκεντρο του κόσμου, της εξέλιξης κτλ. Την θέση μας πήραν κάποιοι άλλοι. Με άλλα γούστα, άλλες ανάγκες, άλλα θέλω και άλλες καύλες.
Αν και δεν είσαι ο νεαρός των παραδειγμάτων μου, καταλαβαίνεις πως συνυπογράφω αυτά που λες.
Θα με ενδιέφερε πολύ όμως να δω πως αντιμετωπίζει το παρόν θέμα ένα παιδί πραγματικά νεαρό, ας πούμε εως 25 χρονών. Θέλω να μπω στα παπούτσια του από την δική του οπτική γωνία.
telegonos
07/04/2025, 22:57
Ούτε καν θα το φανταζόμουν, ίσα που πρόλαβα τον spectrum plus με το λαστιχένιο πληκτρολόγιο! Και αυτόν το είχε άλλος, όχι εγώ. To Nitendo πρέπει να εμφανίστηκε καμιά δεκαετία αργότερα.
Πολύ ανακουφιστικό αυτό που λες :bawl: Άρα boοmer δε θα είμαι ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!
Που να το ήξερα να απαντήσω στον Taliban όταν με απεκάλεσε boomer λόγω αναφοράς μου στα Moto Guzzi :lol:
:beer:
ZX Spectrum Plus ήταν και ο δικός μου πρώτος υπολογιστής. Αλλά party breaker here AGAIN, ο Plus ήταν με τα σκληρά πλήκτρα. Ο γομολάστιχας ήταν ο απλός 48ρης. To NES ήταν την ίδια εποχή, 8bit σύστημα αλλά σκέτη παιχνιδομηχανή, στην Ελλάδα δεν πούλησε για αυτό και δεν το ξέρουν, σε αντίθεση με Spectrum-CPC6128-C64 που είχαν μπει σε κάθε σπίτι.
Kαι μια και λέμε για καύλες, εβγαζα καλαμοτσίθρες και πικραγγουριές από το αμπέλι με την τσάπα, για να μαζέψω τα λεφτά να τον πάρω, και όταν τον πήρα, σε 6 μήνες ήξερα όλη την RΟΜ απέξω, και έγραφα ρουτίνες σε κώδικα μηχανής Ζ80Α. Οι μηχανές για εμένα τότε, ήταν κάτι κακά απαίσια πράγματα που είχαν οι αλήτες του σχολείου και έβλεπα στις ταινίες του Δαλιανίδη.
Οι καύλες των νέων, δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα, και ενδέχεται να αλλάζουν στην ζωή αργότερα με άλλες. Μην κρίνεις για μια κατάσταση προσωρινή.
ZX Spectrum Plus ήταν και ο δικός μου πρώτος υπολογιστής. Αλλά party breaker here AGAIN, ο Plus ήταν με τα σκληρά πλήκτρα. Ο γομολάστιχας ήταν ο απλός 48ρης. To NES ήταν την ίδια εποχή, 8bit σύστημα αλλά σκέτη παιχνιδομηχανή, στην Ελλάδα δεν πούλησε για αυτό και δεν το ξέρουν, σε αντίθεση με Spectrum-CPC6128-C64 που είχαν μπει σε κάθε σπίτι.
Kαι μια και λέμε για καύλες, εβγαζα καλαμοτσίθρες και πικραγγουριές από το αμπέλι με την τσάπα, για να μαζέψω τα λεφτά να τον πάρω, και όταν τον πήρα, σε 6 μήνες ήξερα όλη την RΟΜ απέξω, και έγραφα ρουτίνες σε κώδικα μηχανής Ζ80Α. Οι μηχανές για εμένα τότε, ήταν κάτι κακά απαίσια πράγματα που είχαν οι αλήτες του σχολείου και έβλεπα στις ταινίες του Δαλιανίδη.
Οι καύλες των νέων, δεν σημαίνει ότι θα είναι για πάντα, και ενδέχεται να αλλάζουν στην ζωή αργότερα με άλλες. Μην κρίνεις για μια κατάσταση προσωρινή.
Ήταν, είναι και θα είναι για πάντα προσωρινή. Απλά τώρα επιταχύνουμε και όλας.
Το ερώτημα για εμένα είναι πως ενώ προσπαθώ να κατανοήσω και πραγματικά να είμαι κοντά στα νέα παιδιά συνεχίζω όχι μόνο να αναπολώ αλλά και να περνάω καλά με τον παλιό τρόπο.
Προφανώς ο λόγος είναι:
https://www.youtube.com/watch?v=Zyt0onC1lAs
Μία βασική διαφορά για εμένα μεταξύ παλιότερων-νεότερων είναι το όλο περιβάλλον πληροφορίας και όλη η ψυχολογία που προκαλεί/ το διέπει.
Ένας άνθρωπος που δέχεται συνεχώς πληροφορία ασταμάτητα, πιο εύκολα συζητάει τα πράγματα, τα "θεωρεί" τέλος πάντων παρά τα βιώνει.
Από κει και πέρα όπως ειπώθηκε παραπάνω, μάλλον είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν γίνεται να υπάρχει μια κοινή άποψη που να εκφράζει όλους.
Σε ένα κόσμο που για χ-ψ λόγους είναι έτσι όπως είναι, το ζήτημα πιο πολύ από οτιδήποτε και από ποτέ βλέπω πως είναι το μέτρο, να πράττουμε κατόπιν σκέψης αλλά να μην μένουμε μόνο σε αυτήν, να εμπλεκόμαστε συναισθηματικά στις καταστάσεις χωρίς να αφήνουμε τελείως εκτός τη λογική, κ. ο. κ.
Εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν χάνεται, είναι τέτοια η φύση των θεμάτων που συζητάμε όπως η μοτοσυκλέτα εν προκειμένω που πάντα θα δημιουργεί συγκινήσεις και φανατικούς, απλώς λόγω εποχής συμβαίνει και εδώ ένα "tone down", καταλαβαίνω όμως το λόγο που σε εσάς που το ζήσατε από μια άλλη αφετηρία σας ξενίζει αρκετά αυτή η αλλαγή στη "μυρωδιά του αέρα" . Για αυτή μπορεί να ευθύνομαι και εγώ σε ένα μεγάλο βαθμό βέβαια με τόσα φασόλια που έφαγα τον τελευταίο μήνα, μήπως να ανοίξει κάποιος κανα παράθυρο..;:faint:
Μία βασική διαφορά για εμένα μεταξύ παλιότερων-νεότερων είναι το όλο περιβάλλον πληροφορίας και όλη η ψυχολογία που προκαλεί/ το διέπει.
Ένας άνθρωπος που δέχεται συνεχώς πληροφορία ασταμάτητα, πιο εύκολα συζητάει τα πράγματα, τα "θεωρεί" τέλος πάντων παρά τα βιώνει.
Από κει και πέρα όπως ειπώθηκε παραπάνω, μάλλον είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν γίνεται να υπάρχει μια κοινή άποψη που να εκφράζει όλους.
Σε ένα κόσμο που για χ-ψ λόγους είναι έτσι όπως είναι, το ζήτημα πιο πολύ από οτιδήποτε και από ποτέ βλέπω πως είναι το μέτρο, να πράττουμε κατόπιν σκέψης αλλά να μην μένουμε μόνο σε αυτήν, να εμπλεκόμαστε συναισθηματικά στις καταστάσεις χωρίς να αφήνουμε τελείως εκτός τη λογική, κ. ο. κ.
Εγώ πιστεύω πως τίποτα δεν χάνεται, είναι τέτοια η φύση των θεμάτων που συζητάμε όπως η μοτοσυκλέτα εν προκειμένω που πάντα θα δημιουργεί συγκινήσεις και φανατικούς, απλώς λόγω εποχής συμβαίνει και εδώ ένα "tone down", καταλαβαίνω όμως το λόγο που σε εσάς που το ζήσατε από μια άλλη αφετηρία σας ξενίζει αρκετά αυτή η αλλαγή στη "μυρωδιά του αέρα" . Για αυτή μπορεί να ευθύνομαι και εγώ σε ένα μεγάλο βαθμό βέβαια με τόσα φασόλια που έφαγα τον τελευταίο μήνα, μήπως να ανοίξει κάποιος κανα παράθυρο..;:faint:
Σε ευχαριστώ για αυτήν την ψύχραιμη ματιά και απάντηση στο θέμα.
Σκέψου όμως και το εξής:
Τι συμβόλιζε η μοτοσικλέτα και το αυτοκίνητο στις δικές μας (παλιότερες) γενιές;
Ελευθερία!
Αν είχες μοτοσικλέτα ή αυτοκίνητο μπορούσες να "γυρίσεις" και να δεις άλλα μέρη. Να ταξιδέψεις, να ανοίξεις τους ορίζοντες και τα μάτια σου. Δεν περιοριζόσουν στην γειτονιά ή στην πόλη σου.
Ακόμα θυμάμαι όταν στα 18 μου, τρεις μέρες αφού πήρα το δίπλωμα στα χέρια, ξεκίνησα από την επαρχιακή πόλη που μένω να πάω για καφέ στην παραλία της Θεσσαλονίκης και να γυρίσω πίσω!
Σήμερα αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει με την ίδια έννοια όπως παλιά.
Σήμερα για να ανοίξεις τα μάτια σου, ανοίγεις το κινητό σου και το internet. Δεν χρειάζεσαι ένα ιδιωτικό μέσο μεταφοράς για να πας κάπου και να μάθεις τι γίνεται σε μια τοποθεσία.
Η ανάγκη δηλαδή για μετακίνηση (πέρα από την μετακίνηση για εργασία) έχει αλλάξει αρκετά.
+++
PaNick67
08/04/2025, 08:07
Τα περισσότερα από αυτά που γράφετε είναι τα αναμενόμενα και ελπίζω να μην πιστεύετε ότι είμαι τόσο ηλίθιος ώστε να μην βλέπω πίσω από το "πρόβλημα" την βασική αιτία που είναι το οικονομικό. Άλλωστε με κάποιους τρόπους το περιγράφω κι εγώ.
Κανένας δεν μου απάντησε στη ΑΠΟΥΣΙΑ της κάβλας και όχι απαραίτητα στην υλοποίηση αγοράς της κάβλας του.
Το 1982 καβάλησα για πρώτη φορά ένα εξάβολτο παπί σε ηλικία 12 ετών. Το 1989 αγόρασα τη πρώτη εξάβολτη σιδερένια Vespino. Αυτό δεν μου απαγόρευε να γνωρίζω που βρίσκεται κάθε GSX250, κάθε Tenere 600 κτλ στην γειτονιά μου και.... να ονειρεύομαι. Ήταν το αντικείμενο συζήτησης. Κοιμόμουν και ξύπναγα με αυτά τα άπιαστα όνειρα. Ή νομίζετε πως το 1988 το να αγοράσεις μια 600άρα ήταν εύκολη υπόθεση.
Βλέπετε ποτέ αυτό το "όνειρο" να φωτογραφίζετε έστω και ως άπιαστο σε αυτά τα ερρωτήματα περί επιλογής μοτοσυκλέτας; Από το Α μέχρι το Ω είναι ερωτήματα που έχουν την βάση τους στον ορθολογισμό. Είναι κακό αυτό; Όχι. Υποδεικνύει όμως την πραγματική αλλαγή μιας εποχής που αν και την καταλαβαίνω με στεναχωρεί. Spam On: Πολλά νέα παιδιά οδηγούν ως γέροι και αυτό είναι το ίδιο επικίνδυνο με το να οδηγάς ως κάγκουρας, υπάρχει και η ενδιάμεση επιλογή, να οδηγείς σωστά. Το βλέπω ακόμη περισσότερο στα αυτοκίνητα. Spam Off.
Υπάρχουν κάποια παραδείγματα που κάποιο νεαρό παιδί κάνει το σκατό του παξιμάδι για να αγοράσει με 1500 ευρώ ένα Iphone. Εγώ ψάχνω τα νέα αυτά παιδιά που θα πουλήσουν το iphone που έχουν και μερικά άλλα πράγματα προκειμένου να κάνουν πραγματικότητα την μοτοσυκλέτα όνειρο.
Στις απαντήσεις πολλών από εσάς δεν είδα και πάλι το όνειρο. Ορθολογικές, ψυχρές απαντήσεις. Και η συζήτηση γίνεται για μοτοσυκλέτες. Αυτό απέχει πολύ από την δική μας γενιά και μάλιστα διαπιστώνω πως το κεφάλαιο έκλεισε κάπου στους γεννηθέντες μέχρι 1995. Από εκεί και πέρα αυτά τα παιδιά ήρθαν στην κατάλληλη ηλικία εν μέσω κρίσης και το να ονειρεύονται διακόπηκε σε όλες τις μορφές, ακόμη και για την επαγγελματική εξέλιξη, το αίσθημα αισιοδοξίας για τα πάντα, απλά... καπούτ. Το ξέρω φίλοι μου. Και μην νομίζετε πως δεν σκέφτομαι πως κάπου κι εγώ θα το χάνω αγκυλωμένος στο πως ήταν τα πράγματα στα δικά μου χρόνια νεότητας.
Σε καταλαβαινω και συμμεριζομαι αυτα που γραφεις γιατι καπως ετσι κι εγω το βλεπω. Πως θα κρινει και θα αξιολογησει ο νεος στον χωρο αυτα που θα του γραψουν; Αφου δεν εχει εμπειρια, δεν ξερει πως ειναι η καθημερινη χρηση της μοτο, τι θα τον βολεψει εκει που θα κινειται, αν θα του αρεσει ψηλο, χαμηλο, σκυφτο ή ορθιο; Αν θα γουσταρει το κρυο τον χειμωνα και την ζεστη το καλοκαιρι; Ολοι μας στην πρωτη επιλογη ειτε καναμε λαθος ειτε προσαρμοστηκαμε εμεις στην μοτο κι αχι αυτη σε εμας. Αυτο εγινε αργοτερα με τις επομενες επιλογες, διοτι τοτε ξεραμε τι δεν μας αρεσε στην πρωτη.
Η απουσια της ΚΑΥΛΑΣ οφειλεται στην αλλαγη της εποχης. Εμεις δεν ειχαμε τιποτα και οι μηχανες στο μυαλο μας ηταν κατι το εξωτικο, κατι που μας ανοιγε τους οριζοντες και θα μας μαθαινε τον κοσμο. Ξεροσταλιαζαμε στα περιπτερα να ερθουν τα περιοδικα, να χαζεψουμε κανα δυο και ισως να αγορασουμε το ενα για να μας πιασει δεος στις φωτο που ειχαν μεσα
Τα νεα παιδια σημερα τα εχουν ολα στο πιατο, η πληροφορια ειναι εκει να την αγγιξουν και τα ΜΚΔ ειναι ο νεος τροπος να κανουν γνωριμιες και να αρεσουν. Το μεσο για αυτο ειναι το κινητο. Ασε που αν βαλεις διπλα διπλα μια συγχρονη μοτο κι ενα αυτοκινητο η συντριπτικη πλειοψηφια θα κοιταζει το αμαξι με τις οθονες. Με οθονες μεγαλωνουν, οθονες θελουν.
Κι αν κρινω απο τον 17χρονο γιο μου, θελουν να "σκανε" ωραια. Αυτος λοιπον την μια κοιταζει Tracer 900 την αλλη MB CLA με 5ρι φιμε και 19ρες ζαντες. Αλλα επειδη δεν ειναι φτηνα αυτα κι ενα JetX125 ολομαυρο θα εκανε την δουλεια. :lol:
Ολα για το φαινεσθαι.
Ναι αλλά αν χωρίσεις τελικά, παίρνεις λεφτά, δεν δίνεις για μια ζωή.
Όχι απαραίτητα.....:smokin:
Κι εγώ γνώρισα το φόρουμ το 2009 όταν έψαχνα πλΕροφορίες για το V-strom και το Strada (το οποίο τελικά αγόρασα παρά τις παραινέσεις ενός μ@@πανου δω μέσα να μην το πάρω :lol:)
Το οποίο μου άρεσε ΠΟΛΥ και δεν με ένοιαζαν οι κακές γλώσσες που μιλούσαν για ηλεκτρικά θεματάκια και το κοντέρ που γινόταν ενυδρείο.
Και όχι, ΔΕΝ το μετάνιωσα, συμβίωσα μαζί του 11 υπέροχα χρόνια, με τις καλές αλλά και τις άσχημές (ευτυχώς, λίγες και σχετικά ανέξοδες) στιγμές.
Bladerunner
08/04/2025, 10:02
Κι ότι έλεγα να ρωτήσω τι scooter να πάρω για να πηγαινοφέρνω τη μικρή κάθε μέρα Μαρούσι - Αμπελόκηποι :lol:
(Έχω σταματήσει να κουβεντιάζω για μηχανάκια. Όλοι εξυμνούν τη χαμηλή κατανάλωση, την αξιοπιστία και οι πιο "προχωρημένοι" τα... ηλεκτρονικά βοηθήματα. Τι να εξηγείς τώρα. Όπως έγραψε κι ο Καζαντζάκης, "Ψε, στεριανοί. Ξέρουν τάχα να ζουν κι αυτοί".)
Ειμαστε η γεννια που εμφανιστηκαν/ανακαλυφθηκαν ολα (μηχανακια,υπολογιστες,κονσολες,τηλεοραση,ιντερνετ) και πολλα αλλα.
Τι να συγκρινουμε με της γεννιες που μεγαλωσαν μ αυτα ως δεδομενα.:)
Ακόμη αναρωτιέμαι που έχει βρει αυτός ο τύπος φωτογραφία με εμένα και την παρέα μου στη Μυτιλήνη (είναι η πρότελευταία στο βιντεάκι).
https://www.youtube.com/shorts/wkLtAMJI5U4
Ας γράψω κι εγώ τη ''ρομαντική'' μου άποψη ως κάτοχος δικύκλων 28 χρόνια πλέον και αν βάλεις και τα 2 παράνομα από τα 14 μέχρι τα 16 που καβαλάγαμε ότι βρισκόταν στη γειτονιά εύκαιρο, κάποιου πιο προνομιούχου από εμάς, να τα τα 30 χρονάκια.
Η αλήθεια είναι κι εγώ ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω θρεντάκι ή έστω να ρωτήσω για το τι μηχανή θα πάρω. Πάντα ήξερα τι με ικανοποιεί, δεν το πήγαινα με το τι είναι καλό, τι καίει λίγο, τι δε σπάει και τα λοιπά. Συνήθως ήμουν ο ''καλά είσαι μαλ@κας, τι πήρες :bawl:; Δεν κατακρίνω όμως αυτούς που αποζητούν τις γνώμες άλλων ανθρώπων για να καταλήξουν κάπου, είτε λόγω εμπειρίας είτε λόγω γνώσης. Οι μόνες περίοδοι που δεν είχα κάτι που ήθελα και οδηγούσα κάτι που έπρεπε ήταν λόγω οικονομικών θεμάτων. Και αυτό σαν γεγονός εδώ και πολλά χρόνια παίζει σίγουρα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί οδηγούν αυτό που πρέπει, λόγω οικονομίας και χρηστικότητας, παρά αυτό που θέλουν. Ως γνωστόν μηχανή που να τα κάνει όλα δεν υπάρχει, αν έχεις πολλές όμως..... :evil: πράγμα ανέφικτο νομίζω για τους περισσότερους.
Τώρα όσο αφορά την κάβλα της μηχανής νομίζω πήγαινε πακέτο με τον τότε ρομαντισμό σε όλα τα πράγματα, αλλά και την οικονομική άνεση της τότε εποχής σε σχέση με τώρα. Γι αυτό πολλοί τον αναζητούν αυτό το ρομαντισμό στα πράγματα του τότε και όχι του τώρα. Σήμερα θες λίγο η ευκολία της πληροφορίας, οι οικονομικές δυσκολίες, θες λίγο ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά με την ευκολία των πολλών υλικών αγαθών οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για κάτι, θες του ότι εμείς παρότι μηχανόβιοι, ενδόμυχα δεν περνάμε στα παιδιά μας αυτή την αγάπη γιατί φοβόμαστε με το πως έχει καταντήσει η οδηγική συμπεριφορά σήμερα, συνθέτουν ένα πολυσύνθετο σκηνικό για ποιο λόγο έχει χαθεί αυτός ο ρομαντισμός του μηχανόβιου και η λαχτάρα για την ιδέα της μηχανής και οι περισσότεροι την κοιτούν σαν εργαλείο καθημερινότητας συγκρίνοντας χαρακτηριστικά. Για μένα το τέλος της ρομαντικής εποχής της μηχανής τελείωσε την εποχή που έσβησε το ''δέλεαρ'', κοντά στην κρίση. Η κάθε κυριακάτικη ''μικρή'' βόλτα μέχρι το στορκ, ή οι μεγαλύτερες συνήθως Σάββατα για να μην έχει πολλή κίνηση, οι συναντήσεις μας κάθε Δευτέρα 50-60 άτομα να λέμε τις εμπειρίες της προηγούμενης μέρας, οι μεσοβδόμαδοι καφέδες, ''ρε δεν πεταγόμαστε μέχρι το μεγάλο πεύκο, ή το Σούνιο για καφέ που ξεκίναγες με 2-3 κολλητούς και τελικά ήσασταν καμιά 15αρια''. Όταν έγινε πολυτέλεια γιατί ήθελες ένα 100 αρικο μέσα στο νερό για μια βόλτα, και πολλοί ξεκινήσαμε οικογένειες, δουλειές, βάλαμε δάνεια....οπότε η καψα δεν έφυγε αλλά αναγκαστικά κοιμήθηκε.
Εγώ προσωπικά έμεινα χωρίς μηχανή 7 χρόνια, όχι χωρίς δίκυκλο, χωρίς μηχανή, γιατί για την δική μου αντίληψη το σκούτερ μου, αν και μεγάλο και σε κυβικά και σε μέγεθος (burgman 400), δεν μπορεί να μου προσφέρει τη χαρά της μηχανής γι αυτο και όλα αυτά τα α-μήχανα χρόνια δεν μπόρεσα να πάω μια βόλτα με το σκούτερ, ήταν απλά το εργαλείο μου. Τώρα που ξαναγύρισα είναι σα να μη πέρασε μια μέρα, η λαχτάρα είναι ίδια, η παλιοπαρέα είναι εδώ ετοιμοπόλεμη και οι μηχανόβιοι παραμένουν πάντα ''αλήτες'', με το σωστό και κατάλληλο έναυσμα, όλα γίνονται όπως παλιά, ή έστω μια μικρογραφία αυτού. Το να γουστάρεις να πιάνεσαι πάνω στη σέλα, να κρυώνεις, να οδηγάς βρεγμένος, να κινδυνεύεις σε κάθε γωνιά μόνο και μόνο για να ακούς αυτό το γουργουρητό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται, ή το χεις ή δεν το χεις. Κι εγώ νομίζω πως δεν έχει χαθεί τελείως, η εποχή άλλαξε και απλώς προσαρμόστηκαν οι άνθρωποι.
Τώρα για την κόντρα Ευρωπαικών με Γιαπωνέζικων, ε εντάξει τι να πούμε δεν υπάρχει ουσιαστική κόντρα. Japan Rulezzzzzzzzzzzz ρεεεεεεεειιιιιιιιιι........ χαχαχα πέρα από την πλάκα αυτό νομίζω πλέον υπάρχει απλά για το αστείο πείραγμα της υπόθεσης. Το θέμα είναι να οδηγάς αυτό που σε ικανοποιεί και σε γεμίζει, και αυτό κάλλιστα τη μια μπορεί να είναι γιαπωνέζικο και την άλλη ευρωπαικό.
Αυτά............ καλούς δρόμους να έχουμε και πάντα όρθιοι να τα λέμε κάθε Δευτέρα....... ;):beer::beer:
Μου άρεσε πολύ αυτό το θρεντ, το θέμα, ο τρόπος γραφής και οι καταθέσεις ψυχής
Σαν να βλέπω μια μεγάλη παρέα να κάθεται στο Ζώναρς την εποχή του μεσοπολέμου αναπολώντας την νιότη και κάνοντας συγκρίσεις με την τότε νεολαία και που πάει....
Οι 45 και άνω μπορούμε να νοιώθουμε τυχεροί που προλάβαμε εποχές και προσλαμβάνουσες που όταν τα ζούσαμε ίσως δεν δώσαμε την δέουσα προσοχή, μη ξέροντας ότι θα έρθει εποχή που όλα αυτά θα θεωρούνται έως και κλασικά.
Η ζωή και οι γενιές πάντα θα βρίσκουν τον δρόμο τους όποιος και αν είναι αυτός.
Χαίρομαι που στην δική μας κοινότητα εδώ μπορούμε ακόμα να μοιραζόμαστε όλα αυτά ενδεδυμένα με δόσεις ρομαντισμού, σοβαρότητας, παλιμπαιδισμού, χαβαλέ, κοινής αγάπης και σε κάθε ευκαιρία σβήνουμε τους καημούς με μπύρα
Και Φραπέ.
Ας γράψω κι εγώ τη ''ρομαντική'' μου άποψη ως κάτοχος δικύκλων 28 χρόνια πλέον και αν βάλεις και τα 2 παράνομα από τα 14 μέχρι τα 16 που καβαλάγαμε ότι βρισκόταν στη γειτονιά εύκαιρο, κάποιου πιο προνομιούχου από εμάς, να τα τα 30 χρονάκια.
Η αλήθεια είναι κι εγώ ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να ανοίξω θρεντάκι ή έστω να ρωτήσω για το τι μηχανή θα πάρω. Πάντα ήξερα τι με ικανοποιεί, δεν το πήγαινα με το τι είναι καλό, τι καίει λίγο, τι δε σπάει και τα λοιπά. Συνήθως ήμουν ο ''καλά είσαι μαλ@κας, τι πήρες :bawl:; Δεν κατακρίνω όμως αυτούς που αποζητούν τις γνώμες άλλων ανθρώπων για να καταλήξουν κάπου, είτε λόγω εμπειρίας είτε λόγω γνώσης. Οι μόνες περίοδοι που δεν είχα κάτι που ήθελα και οδηγούσα κάτι που έπρεπε ήταν λόγω οικονομικών θεμάτων. Και αυτό σαν γεγονός εδώ και πολλά χρόνια παίζει σίγουρα. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί οδηγούν αυτό που πρέπει, λόφω οικονομίας και χρηστικότητας, παρά αυτό που θέλουν. Ως γνωστόν μηχανή που να τα κάνει όλα δεν υπάρχει, αν έχεις πολλές όμως..... :evil: πράγμα ανέφικτο νομίζω για τους περισσότερους.
Τώρα όσο αφορά την κάβλα της μηχανής νομίζω πήγαινε πακέτο με τον τότε ρομαντισμό σε όλα τα πράγματα, αλλά και την οικονομική άνεση της τότε εποχής σε σχέση με τώρα. Γι αυτό πολλοί τον αναζητούν αυτό το ρομαντισμό στα πράγματα του τότε και όχι του τώρα. Σήμερα θες λίγο η ευκολία της πληροφορίας, οι οικονομικές δυσκολίες, θες λίγο ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά με την ευκολία των πολλών υλικών αγαθών οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν πολύ για κάτι, θες του ότι εμείς παρότι μηχανόβιοι, ενδόμυχα δεν περνάμε στα παιδιά μας αυτή την αγάπη γιατί φοβόμαστε με το πως έχει καταντήσει η οδηγική συμπεριφορά σήμερα, συνθέτουν ένα πολυσύνθετο σκηνικό για ποιο λόγο έχει χαθεί αυτός ο ρομαντισμός του μηχανόβιου και η λαχτάρα για την ιδέα της μηχανής και οι περισσότεροι την κοιτούν σαν εργαλείο καθημερινότητας συγκρίνοντας χαρακτηριστικά. Για μένα το τέλος της ρομαντικής εποχής της μηχανής τελείωσε την εποχή που έσβησε το ''δέλεαρ'', κοντά στην κρίση. Η κάθε κυριακάτικη ''μικρή'' βόλτα μέχρι το στορκ, ή οι μεγαλύτερες συνήθως Σάββατα για να μην έχει πολλή κίνηση, οι συναντήσεις μας κάθε Δευτέρα 50-60 άτομα να λέμε τις εμπειρίες της προηγούμενης μέρας, οι μεσοβδόμαδοι καφέδες, ''ρε δεν πεταγόμαστε μέχρι το μεγάλο πεύκο, ή το Σούνιο για καφέ που ξεκίναγες με 2-3 κολλητούς και τελικά ήσασταν καμιά 15αρια''. Όταν έγινε πολυτέλεια γιατί ήθελες ένα 100 αρικο μέσα στο νερό για μια βόλτα, και πολλοί ξεκινήσαμε οικογένειες, δουλειές, βάλαμε δάνεια....οπότε η καψα δεν έφυγε αλλά αναγκαστικά κοιμήθηκε.
Εγώ προσωπικά έμεινα χωρίς μηχανή 7 χρόνια, όχι χωρίς δίκυκλο, χωρίς μηχανή, γιατί για την δική μου αντίληψη το σκούτερ μου, αν και μεγάλο και σε κυβικά και σε μέγεθος (burgman 400), δεν μπορεί να μου προσφέρει τη χαρά της μηχανής γι αυτο και όλα αυτά τα α-μήχανα χρόνια δεν μπόρεσα να πάω μια βόλτα με το σκούτερ, ήταν απλά το εργαλείο μου. Τώρα που ξαναγύρισα είναι σα να μη πέρασε μια μέρα, η λαχτάρα είναι ίδια, η παλιοπαρέα είναι εδώ ετοιμοπόλεμη και οι μηχανόβιοι παραμένουν πάντα ''αλήτες'', με το σωστό και κατάλληλο έναυσμα, όλα γίνονται όπως παλιά, ή έστω μια μικρογραφία αυτού. Το να γουστάρεις να πιάνεσαι πάνω στη σέλα, να κρυώνεις, να οδηγάς βρεγμένος, να κινδυνεύεις σε κάθε γωνιά μόνο και μόνο για να ακούς αυτό το γουργουρητό δεν είναι κάτι που μαθαίνεται, ή το χεις ή δεν το χεις. Κι εγώ νομίζω πως δεν έχει χαθεί τελείως, η εποχή άλλαξε και απλώς προσαρμόστηκαν οι άνθρωποι.
Τώρα για την κόντρα Ευρωπαικών με Γιαπωνέζικων, ε εντάξει τι να πούμε δεν υπάρχει ουσιαστική κόντρα. Japan Rulezzzzzzzzzzzz ρεεεεεεεειιιιιιιιιι........ χαχαχα πέρα από την πλάκα αυτό νομίζω πλέον υπάρχει απλά για το αστείο πείραγμα της υπόθεσης. Το θέμα είναι να οδηγάς αυτό που σε ικανοποιεί και σε γεμίζει, και αυτό κάλλιστα τη μια μπορεί να είναι γιαπωνέζικο και την άλλη ευρωπαικό.
Αυτά............ καλούς δρόμους να έχουμε και πάντα όρθιοι να τα λέμε κάθε Δευτέρα....... ;):beer::beer:
Από κάποιον που καβαλάει 40+ χρόνια, πολλές :beer:
"γυρεύεις" κάτι που δυστυχώς χάθηκε.
εγώ σαραντάρης πλέον και ήδη διαπιστώνω ότι ακόμα και η γενιά μου, είμαστε δεινόσαυροι.
για τους 50-60αρηδες που το λέει η περδικουλα τους, ακόμα χειρότερα, απολιθώματα.
δεν το λέω για να προβοκαρω, είναι η αίσθηση που έχω για εμάς που αγαπάμε αυτό το μαγικό κάτι πίσω τις δύο ροδες και τα κυλινδρα.
σελαβι και καμιά Βενετιά δεν θα χάσει κανένα βελόνι όταν εκλειψουμε.
θα σε κλείσω με Μπομπ Ντίλαν & like a rolling stone :beer:
Ακούστε το οι νεότεροι και δώστε βάση ιδιαιτέρως στο when you ain't got nothing, you got nothing to lose ;)
grinderx
08/04/2025, 14:48
Πάνω, κάτω τα μηνύματα των Phantom (https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=164707&page=2&p=3247277&viewfull=1#post3247277), PaNick67 (https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=164707&page=3&p=3247295&viewfull=1#post3247295) και DoctorS (https://www.moto.gr/forums/showthread.php?t=164707&page=3&p=3247336&viewfull=1#post3247336) συνοψίζουν την κατάσταση. Ένας παραλληλισμός που μου έρχεται στο μυαλό, λόγω προσωπικής ενασχόλησης, είναι οι ηλεκτρικές κιθάρες. Με όλα τα ψηφιακά μπιμπλίκια (τόσο σε επίπεδο PC software, όσο και σε αυτό του hardware όπως πεταλιέρες, κτλ) ουσιαστικά πλέον δε χρειάζεται να έχεις κάποιος βαρύ, ογκώδη και ακριβό εξοπλισμό (ενισχυτές, καμπίνες, ένα σκασμό πετάλια, κτλ). Είναι και πρακτικό και οικονομικό το ζήτημα. Όμως χάνεται όλη η μαγεία του ηλεκτρικού ήχου και της καύλας που συζητάμε εδώ. Να νιώθεις τον αέρα και τα μπάσα που βγάζουν τα μεγάφωνα της καμπίνας σου και να τρελαίνεσαι!!! :rockon:
Οι εποχές αλλάζουν όμως. Προσωπικά αν και άνθρωπος της τεχνολογίας, ακόμα κρατάω σημειώσεις σε τετράδιο, γουστάρω τα στερεοφωνικά (πριν 2-3 μήνες αγόρασα και πικάπ χωρίς να έχω καμιά μεγάλη συλλογή βινυλίων), ενώ πρόσφατα και ~5 χρόνια πριν τα πρώτα -ήντα, μπήκα κι εγώ στο χώρο της μοτοσυκλέτας. Κάτι ένα μικροβιάκι που μου έβαλε ένας συνάδελφος πριν καμιά 20αριά χρόνια, κάτι η περσινή έκθεση μοτοσυκλέτας κοντά στο αεροδρόμιο που πήγα με τον πιτσιρικά για βόλτα, κάτι κάποια θέματα σε προσωπικό επίπεδο και τελικά βουρ στον πατσά. Βρήκα (ΤΟΝ) δάσκαλο, με το ψάξιμο που έκανα και με ότι κατανόηση επί του θέματος είχα εκείνη τη στιγμή γράφτηκα στο moto.gr για να ρωτήσω κάποιες πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις για 2-3 μηχανές που μου άρεσαν, με τη βοήθεια του δασκάλου κατέληξα σε αυτήν που τελικά αγόρασα και πλέον είμαι κι εγώ μέρος της παρέας. Γουστάρω να βγαίνω με την XJ6 μου και να ακούω τον τετρακύλινδρο :D Έχω χάσει βόλτες του φόρουμ και ξενέρωσα :( Τώρα περιμένω πως και πως το track day! Αυτά :)
ΥΓ Μιλώντας για καύλες, αυτή την Z900RS τη βλέπω και στον ύπνο μου που λέει ο λόγος :p
Από κάποιον που καβαλάει 40+ χρόνια, πολλές :beer:
;):beer:
Εγώ θα πω ευτυχώς που η νέες γενιές δεν σκέφτονται σαν τις παλιότερες -σαν και εμάς.
Είναι αφύσικο να έχω τα ίδια ενδιαφέροντα και τον ίδιο τρόπο σκέψης με τους γονείς μου και το θεωρώ περίεργο ένας 25χρονος να σκέφτεται
όπως ένας 45χρονος.
Όπως αναφέρθηκε οι νέοι αντιλαμβάνονται την τεχνολογία καλύτερα από εμάς που στο δημοτικό αν μας έδιναν σμαρτφον στο χέρι
θα το δαγκώναμε και θα το μυρίζαμε να καταλάβουμε τι είναι.
Δεν πιστεύω πως δεν έχουν γκαύλα για ζωή και ενδιαφέροντα γιατί το λέω και ακούω τους δάσκαλους/καθηγητές/συγγενείς να μου λένε το ίδιο
πριν 30 χρόνια και απλά δεν με καταλάβαιναν ,μια χαρά ενδιαφέροντα είχα :wave2:
Από την άλλη φίλε STF μην σκας τόσο, εκτός από το μουχαμπέτι δεν νομίζω πως κάποιος θα αγοράσει πραγματικά την μοτοσυκλέτα
που θα του προτείνουν 20 άγνωστοι χωρίς να την γουστάρει και ο ίδιος-βέβαια στηλιτεύεις την έλλειψη άποψης περισσότερο πιστεύω παρά την ίδια πράξη.
Κάνε εσύ τα κέφια σου και όπως την βρίσκει ο καθένας από εκεί και πέρα .
ΥΓ Μιλώντας για καύλες, αυτή την Z900RS τη βλέπω και στον ύπνο μου που λέει ο λόγος :p
Εγώ να δεις.....αλλά πολλά τα μπικικίνια γμτ....:(
grinderx
08/04/2025, 18:00
Εγώ να δεις.....αλλά πολλά τα μπικικίνια γμτ....:(
Εγώ νόμιζα με τη Bonneville έχεις πορωθει, όχι; :hmm:
Εγώ νόμιζα με τη Bonneville έχεις πορωθει, όχι; :hmm:
Ισχύει, αλλά και η Ζ πανέμορφη, γμτ....
doctoras
08/04/2025, 23:47
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι θέμα εποχής, ούτε τεχνολογίας όπως αναφέρθηκε.
Θεωρώ πως είναι θέμα χαρακτηριστικών και προσωπικότητας.
Πιστεύω ότι μεσες άκρες ο κόσμος έχει τις ίδιες ανάγκες με διαφορετικό κοστούμι ανά εποχή
Ο αποφασιστικός θα κάνει με μεγάλη ευχαρίστηση την προσωπική του αναζήτηση, θα αυτοκαθοδηθει βγάζοντας συμπεράσματα για να χτίσει την επιλογή του.
Ο αναποφάσιστος είναι αυτός μάλλον που του φαίνονται βουνό όλο αυτά, δεν τα πάει καλά με την εκμάθηση για να βγάλει συμπεράσματα.
Επισης τόσο σήμερα όσο και άλλοτε ο άνθρωπος κοινωνικά αναζητούσε την αποδοχή ή την τάση για να μη διαφέρει από τους υπόλοιπους.
Είχε και θα έχει πάντα και αυτούς που θα τραβήξουν μόνοι τους μπροστά ανάποδα με την τάση, αδιαφορώντας για την αποδοχή των πολλών.
Ενδεχομένως και αρκετούς συνδυασμούς ανάμεσα σε αυτές τις πλευρές
Εύχομαι κι ελπίζω πως οι σκέψεις που με απασχολούν να είναι αποτέλεσμα του ότι μεγαλώνω. Χαίρομαι που "αναγνωρίζω" στον εαυτό μου -τουλάχιστον ακόμη- αυτή του την αδυναμία, να βλέπω δηλαδή τα πράγματα διαφορετικά από έναν νεότερο άνθρωπο, πιο συντηρητικά αλλά ίσως κάποιες φορές και ποιο προτοποριακά γιατί οι αναφορές μου/μας έρχονται από άλλες εποχές. Το γεγονός ότι αναγνωρίζω την πιθανότητα να υπάρχει μια στρέβλωσει στην οπτική μου είναι και αυτό που με ανακουφίζει γιατί τέλειος δε μπορεί να είμαι.
Σε όλα τα πράγματα, όπως συνέβαινε πάντα υπάρχουν τα άσχημα, υπάρχουν και τα όμορφα. Στη σημερινή νεολαία συναντάω άσχημα πράγματα, συναντάω και πολύ όμορφα όμως. Έτσι ήταν πάντα άλλωστε.
Σαν ιδέα η εξέλιξη δεν είναι κάτι που με ενοχλεί. Ας μείνουμε στον κόσμο της μοτοσυκλέτας χάριν της κουβέντας μας. Δεν με ενοχλεί που οι μοτοσυκλέτες έχουν φορτωθεί με ηλεκτρονικά βοηθήματα. Με ενοχλεί όμως όταν χάριν οικονομίας τα ηλεκτρονικά υποκαθιστούν μηχανικές κατασκευές με αμφίβολα σε βάθος χρόνου αποτελέσματα κι εγώ συνεχίζω να πληρώνω ποιότητα που δεν υπάρχει. Και αυτό που με ενοχλεί ακόμη περισσότερο είναι πως η ταχύτητα της τεχνολογικής εξέλιξης όλων αυτών των μέσων, μειώνει την διάρκεια της απόλαυσης όσο μια μοτοσυκλέτα είναι στην ιδιοκτησία μου. Πιθανά σε αυτό να οφείλεται η ολοένα και μικρότερη συμμετοχή μας κατά την διάρκεια της οδήγησης και μην βάζεται πολύ ειδικές καταστάσεις στο μυαλό σας. Σκεφτείτε κάτι απλό, για παράδειγμα το να μην ακυρώνεις το φλας μετά από μια στροφή γιατί θα το κάνει μόνο του.
Βλέπω όμως πως οι νέες συνθήκες απαιτούν την βοήθεια της εξέλιξης. Το 2023 στο ταξίδι στην Ευρώπη κατάλαβα την ανάγκη του Cruise Control και ο λόγος δεν ήταν η ξεκούραση, ήταν η τήρηση των ορίων ταχύτητας σε χώρες όπου το πλαίσιο είναι αυστηρό. Και θα μου πει κάποιος και πόσο δύσκολο είναι να κρατάς το γκάζι σταθερό; Είναι δύσκολο πραγματικά γιατί και σταθερό να κρατάς το γκάζι η μοτοσυκλέτα στη παραμικρή αλλαγή κλίσης του δρόμου μπορεί να επιταχύνει κατά 10 με 20 χλμ για πλάκα. Έφαγα φλας από radar γιατί νόμιζα ότι πήγαινα με 50 και το όργανο έδειχνε ήδη 57 χωρίς να το καταλάβω λόγω ήπιας κατηφόριας (ταχύτητα GPS). Φέτος λοιπόν χάριν της τεχνολογίας που μου προσφέρεται απλόχερα από την μηχανή που αγόρασα θα έχω αυτές τις ευκολίες.
Πέρυσι σε ταξίδι 4.000 χλμ στην Τουρκία από χώμα και άσφαλτο πήγα με το 250άρι μου, που δεν έχει ούτε abs. Είχα ανάγκη αυτήν την απλότητα. Αισθανόμουν πιο ασφαλής στην ιδέα της ανάγκης επισκευής ενός απλού μηχανήματος. Και να μην έχω βάρος. Και να έχω χαμηλές ταχύτητες για να ρουφήξω κάθε στιγμή από τα τοπία που θα πέρναγα.
Κλείνω λέγοντας πως χαίρομαι που έχω απαλλαχθεί από κάθε είδους στερεότυπο και μέσα από αυτό μπορώ να πω οτι αγαπάω την μοτοσυκλέτα γενικώς και όχι ειδικώς και ότι η ιστορία πίσω από ένα εργοστάσιο, πίσω από μια κατηγορία μοτοσυκλετών, πίσω από μια συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα πάντα θα με συγκινεί. Τα τεχνικά της χαρακτηριστικά με συγκινούν στον βαθμό που κάνω την δουλειά μου σε συνδυασμό με τις μέχρι τώρα δεξιότητες μου. Το ζητούμενο είναι να καβαλάω και να χαμογελάω.
Στα νεα παιδιά που μας διάβασαν (κι εύχομαι να είναι πολλά). Ελπίζω κάποια πράγματα να ήταν εκπαιδευτικά. Να δείξετε κατανόηση βλέποντας πως δεν μπορείτε να μας καταλάβετε είναι το ίδιο πράγμα με το να μην μπορούμε να σας καταλάβουμε. Είναι η κλασική ρήση που λέει "εκεί που είσαι ήμουν κι εδώ που είμαι θα έρθεις". Ας προσπαθούμε τουλάχιστον με σκοπό το καλύτερο. Έχω αποφασίσει να στηρίξω τον γιο μου όταν θελήσει να ασχοληθεί σοβαρά. Θα το κάνουμε αθλητικά κατ' αρχήν. Για την ώρα τον έχω εμπλέξει στον κόσμο των BMX. Είναι 9 χρονών. Είναι σημαντικό για εμένα να μάθει ότι οι προστασίες και η οδηγική παιδεία ανά τερέν είναι το νούμερο ένα.
Ωραίο νήμα , τροφή για σκέψη για όποιον ενδιαφερει.
Να πω και εγώ το κάτι τις μου.
Η μηχανή ήταν και είναι για μένα κ@υλα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Τώρα , αν κ@@λωνουν και με τι κ@@λωνουν , η "νέα γενιά" είναι κάτι που στου οποίο έχω καταναλώσει πολλές ώρες σκέψης και συζητήσεων.
Έχω πιάσει τον εαυτό μου να μοιάζει με τους γερο-γκρινιαρηδες του Μάπετ .
Στην αυγή των πρώτων -ηντα και μεγαλώνοντας έναν έφηβο - η μικρή είναι ακόμα μικρή - έχω καταλήξει ότι το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να τον ακούω και να του λεω την γνώμη μου , αρεστή η όχι .
Ναι σε ότι μας κάνει να χαμογελάμε , όχι σε ότι το μετριάζει.
Την υγεία μας να έχουμε να καβαλάμε.
harris_x
09/04/2025, 12:27
Θα ήθελα να προσθέσω σε όλο αυτό, ότι είναι λογικό κόσμος σαν κάποιους απο εσάς παραπάνω, να μη χρειαστήκε να ρωτήσει τι μηχανάκι να πάρει, γιατί πολύ απλά είχατε μηχανάκια απο τα 16-17-18 σας, και το κάθε επόμενο φυσικά και γνωρίζατε ποιο θα είναι.
Επιπλέον, οι επιλογές τότε για να ξεκινήσει κάποιος στις ηλικίες αυτές, δεν ήταν τοσες πολλές.
Ο σημερινός νέος αναβάτης άσχετα με το αν είναι νέος στην ηλικία ή όχι, καλώς κάνει και ρωτάει.
Προσωπικά μου αρέσει που ρωτούν και θα ήθελα να συνεχίσουν να το κάνουν!
Το ζήτημα/κακό είναι ότι εμείς δεν ασχολούμαστε αρκετά έτσι ώστε να βοηθήσουμε, και μάλιστα κάποιες φορές ξεκινάμε και το δούλεμα... Δε θα 'πρεπε!
Nostradamus
09/04/2025, 14:10
Με αφορμη αυτό που λέέι ο Χάρης πιο πάνω.
Μεγαλώνοντας στην επαρχία τα πραγματα στα χρόνια μου ηταν απλά. Ειχες ή δεν είχες (τα γουσταρες ή οχι). Αν είχες ήταν πολύ συγκεκριμένα τα πραγματα που μπορούσες να έχεις. Ακομη θυμαμαι να πηγαινω με το ποδήλατο ενα σκασμο δρομο μακρια απο το σπτι, για να χαζεψω στην βιτρινα ενα σιελ rebel...Ξανα και ξανα και ξανα...
Το πρωτο μου στα 16 ηταν Τ50 (με αυτο πήγα να δώσω για δίπλωμα στον χώρο εξέτασης και με κράνος δανεικό απο τον εμπορο.. :lol:). Οι αλλες επιλογες ηταν C50, DT50, TS50, glera runner and thats about it. Αμεσως μετά δρομου η χώμα. Ξερα - καθαρα, enduro, η δρομου (καμια 10αρια επιλογες).... Ουτε ειδικος τύπος, ουτε πληροφοριες οπως σημερα ουτε τιποτα απολυτως...
Αν ξεκινούσα σήμερα, λογικά θα ρωτούσα..Οι επιλογές είναι απειρες, εχουμε πήξει στα "ειδικού σκοπού", κατηγοριες και υποκατηγορίες, δεν υπαρχει το "one size fits all"....
Μου λείπει να βλεπω τα παιδια να μην ασχολούνται πλέον.. Απο την αλλη το καταλαβαίνω.. Αλλες εποχες, αλλα ήθη άλλα εθιμα...
Μεγαλώνουμε, γερναμε, παραξενεύουμε, γινομαστε αυτοί που καποτε κοιτούσαμε με απορία, αμφισβητούσαμε, δεν καταλαβαίναμε... Θέλουμε να μεταφερουμε γνώση και εμπειρία, αλλα δεν έχουμε το κοινό που θα θέλαμε.. Σαν τον συγγραφέα που περιμένει να υπογραψει τα βιβλία του και η ουρά δεν στήνεται μπροστά του οπως θα ήθελε...
Δεν γαμεις... Que sera, sera... Υγεια σε ολους παίδες.. :beer:
Να συμπληρώσω σε αυτά που λέει ο Nostradamus, οτι εκτός Αττικής (και ίσως και Θεσσαλονίκης) τα πράγματα αλλάζουν άρδην.
Η πρώτη συμβουλή που μου έδιναν όλοι 7 μήνες πριν (και με το δίκιο τους) ήταν να πάω να "δοκιμάσω" να καθίσω έστω, σε όλες τις μοτοσικλέτες που κοιτούσα και με ενδιέφεραν.
Μόνο που σε μια επαρχιακή πόλη δεν υπάρχει η πληθώρα σε επιλογές που υπάρχει στην Αττική. Όχι μόνο σε μεταχειρισμένες, αλλά και σε καινούργιες.
Το "test drive" είναι πράγμα ανήκουστο. Στην καλύτερη ΑΝ το μοντέλο που θες υπάρχει σε κάποια βιτρίνα, να σε αφήσει ο έμπορος να καθίσεις πάνω του, κι αυτό με ξινισμένα μούτρα.
Στα μεταχειρισμένα, επικρατεί το χάος. Πέρα απ' οτι πήξαμε στα σκούτερ, αν ψάχνεις κάτι που δεν είναι 5000% εμπορικό, δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις αυτό που ψάχνεις ούτε με σφαίρες.
Οπότε το πως ψάχνει και ψάχνεται κάποιος διαφέρει ακόμα κι από το που μένει. Όχι μόνο από τις ανάγκες που προκύπτουν λόγω του τόπου κατοικίας του, αλλά λόγω των άμεσα διαθέσιμων επιλογών που (δεν) έχει.
Να πω την αλήθεια μετανιώνω για τον τίτλο του θέματος. Απλά ένα "τέτοιο" θέμα υπήρξε η αφορμή για σκέψεις κι έτσι πιάστηκα από αυτό.
Το πρόβλημα δεν ήταν για μένα οι ερωτήσεις αλλά ο επαναλαμβανόμενος ορθολογισμός στις διατυπώσεις. Διάβαζα συνέχεια κείμενα που ακόμη και το "όνειρο" είχε ένα περιτύλιγμα λογικής. Είναι αποτέλεσμα της εποχής και των συνθηκών και θα ήταν κάπως αντιφατικό ένας μεσήλικας σαν κι εμένα να παροτρύνει για απερίσκεπτες αγορές με τόσο ακριβό το χρήμα για την μέση οικογένεια. Στον αντίποδα, λογική και μοτοσυκλέτα για το 99% του πληθυσμού είναι έννοιες ασύμβατες. Επιχειρήματα και αντεπιχειρηματα... γιογιό.
Χάρη, δεν είμαι από αυτούς που θα κοροϊδέψουν γιατί ακριβώς δεν πρέπει. Το αντίθετο μάλιστα. Θα πω όμως πως κάμποσες φορές έχουμε δει τους "αιτούντες" να έρχονται να παίρνουν έτοιμη τη μασημένη τροφή και να εξαφανίζονται. Δεν πειράζει όμως γιατί κάτι έγραψε ο έτερος Χάρης και αυτό είναι το νόημα, πως ακόμη και μετά από ένα τέτοιο νήμα μπορούν να δημιουργηθούν νέες φιλίες (αυτός μάλιστα μας κατσικώθηκε για τα καλά). Εκ των πραγμάτων όμως οι συμβουλές από τη φύση τους είναι εξίσου ορθολογικές και για αυτό και οι ίδιοι τις αππορίπτουν (σύγκρουση ιδέων, μη αποδοχή πραγματικότητας). Όπως είπα, η φάση για μένα είναι, κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό.
ο Άκης (που ξέρει και από άλλες ενασχολήσεις μου το πάθος που καταθέτω στα γραπτά μου) και ο φίλος Φαντομάς, με έκαναν και χαμογέλασα και θα σας πω γιατί. Κάποια στιγμή λόγω οικονομικής αδυναμίας έσβηνα τη φλόγα για μοτοσυκλετισμό κάνοντας test rides και γράφοντας review κυρίως σε ένα άλλο forum (δεν θυμάμαι αν έχω καταθέσει κι εδώ μερικά). Μου αρέσει και η πένα βλέπεις. Σημαίνει πως από το 2016 μέχρι σήμερα έχω οδηγήσει σε Test Ride αριθμό μοτοσυκλετών που βρίσκεται μεταξύ του 20 και του 30. Και συνεχίζω γιατί μου έγινε κάτι σαν χόμπι και γιατί μου άφησε ένα θετικό αποτύπωμα, να αγαπήσω την μοτοσυκλέτα με ευρύτερη έννοια, πέρα από σημαίες και κατηηγορίες. Ο λόγος που χαμογελάω λοιπόν είναι πως ΚΑΜΙΑ, μα ΚΑΜΙΑ από τις μοτοσυκλέτες που έχω αγοράσει -για εμένα- δεν την έχω κάνει test ride. Την τελευταία την απέκτησα τον περασμένο Ιούλιο. Το επιχείρμα μου ήταν πάντα το ίδιο, να μου αρέσει. Εκτός από μια φορά δεν μετάνιωσα ποτέ. Όμως εγώ είμαι εγώ, got the point.
Ο σημερινός νέος αναβάτης άσχετα με το αν είναι νέος στην ηλικία ή όχι, καλώς κάνει και ρωτάει.
Προσωπικά μου αρέσει που ρωτούν και θα ήθελα να συνεχίσουν να το κάνουν!
Το ζήτημα/κακό είναι ότι εμείς δεν ασχολούμαστε αρκετά έτσι ώστε να βοηθήσουμε, και μάλιστα κάποιες φορές ξεκινάμε και το δούλεμα... Δε θα 'πρεπε!
Eμένα με ενοχλεί που πολλές (αν όχι τις περισσότερες) φορές που μπαίνει κάποιος να ρωτήσει κάτι τέτοιο ΔΕΝ κάνει καν τον κόπο, έστω, να απαντήσει σε ότι τον ρωτάνε για να πάρει, ρε αδερφέ, πιο εμπεριστατωμένη/στοχευμένη πρόταση αγοράς απλώς βλέπει τι του πρότειναν και γειά σας.....
(Μόνο αυτός ο δικηγόρος μας έχει κατσικωθεί για τα καλά :p )
Για το δούλεμα, μαζί σου, ΔΕΝ θα έπρεπε να γίνεται, είναι νέα μέλη(*), δεν γνωρίζουν (και δεν τον/την γνωρίζουμε) κόσμο εδώ μέσα ιδίως όταν το άτομο απαντάει, δείχνει ρε παιδί μου ότι τον ενδιαφέρει πραγματικά να βρει αυτό που χρειάζεται.
Το δούλεμα ενδείκνυται να γίνεται τουλάχιστον από το 4ο μήνα η 50-60 ποσταρίσματα και μετά :lol:
Θα ήθελα να προσθέσω σε όλο αυτό, ότι είναι λογικό κόσμος σαν κάποιους απο εσάς παραπάνω, να μη χρειαστήκε να ρωτήσει τι μηχανάκι να πάρει, γιατί πολύ απλά είχατε μηχανάκια απο τα 16-17-18 σας, και το κάθε επόμενο φυσικά και γνωρίζατε ποιο θα είναι.
Επιπλέον, οι επιλογές τότε για να ξεκινήσει κάποιος στις ηλικίες αυτές, δεν ήταν τοσες πολλές.
Ο σημερινός νέος αναβάτης άσχετα με το αν είναι νέος στην ηλικία ή όχι, καλώς κάνει και ρωτάει.
Προσωπικά μου αρέσει που ρωτούν και θα ήθελα να συνεχίσουν να το κάνουν!
Το ζήτημα/κακό είναι ότι εμείς δεν ασχολούμαστε αρκετά έτσι ώστε να βοηθήσουμε, και μάλιστα κάποιες φορές ξεκινάμε και το δούλεμα... Δε θα 'πρεπε!
Spam on
Μια δεύτερη γνώμη είναι καλή ακόμα και αν δεν την ακολουθήσει ,και εμένα μου αρέσει που κάποιος ρωτάει άλλους που έχουν το ίδιο ενδιαφέρον .
Η , καλοπροαίρετη , πλάκα στα όρια του πειράγματος όσο δεν γίνεται αφ' υψηλού δεν είναι κακό ισα-ισα κάνει την συζήτηση πιο ενδιαφέρουσα
Spam off
Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας απ αυτούς που άνοιξα πρόσφατα ένα θέμα με το τι μηχανή να πάρω και είμαι στην ηλικία που αναφέρεσαι .
Η προσωπική μου άποψη ήταν να δω κάτι που μου διαφεύγει και μου καλύπτει τις ανάγκες μου καθώς το μηχανάκι που γούσταρα με ξενέρωσε για κάποια δικά μου θέματα.
Κάποιες φορές το κακό είναι ότι δεν ξέρω τι εμπειρία έχει ο άλλος που γράφει με αποτέλεσμα να χάνεσαι .
Δυστηχως δεν είμαστε η γενιά που θα το δούμε και θα το πάρουμε καθώς πλέον όπως όλοι ξέρουμε τα χρήματα βγαίνουν πολύ δύσκολα .
Είμαστε μια γενιά που Δυστηχως με όσα άτομα της ηλικίας μου μιλάω έχουμε χασει την πίστη μας για διάφορα . Δεν έχουμε όνειρα ή ακόμα και τα όνειρα που κάνουμε προσπαθούμε να είναι ανώδυνα . Ο ρομαντισμος το είδα το πήρα έχει πεθάνει καθώς αύριο μεθαύριο θα τρέχουν τα έξοδα του . Τελος προσπαθούμε να τα συνδιασουμε όλα γιατί το όχημα που θα πάρουμε δεν θα είναι μόνο μέσο καβλας αλλά και μέσο για κάθε είδους χρήση .
stefanos
10/04/2025, 09:02
Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία και τη γνώση στο τέλος κάνει την "ψυχρή λογική" και το "αρέσει" το ίδιο.
Και ουσιαστικά μετά από ένα σημείο ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται και μαθαίνουν σε κάποιο αντικείμενο αποκτούν κοινά "αρέσει".
Τώρα οι εποχές αλλάξαν οι νέοι δεν ασχολούνται με βιβλία δεν ακούνε ραδιόφωνο δεν υπάρχει μουσική ο κόσμος προχωράει οι ανάγκες και τα θέλω άλλαξαν.
Χάσμα γενεών το λέγαμε παλιά.
Παλιά υπήρχαν 5 άνθρωποι που με τη δουλειά τους και μέσα από τον τύπο οδηγούσαν κάποιους στο "παιχνίδι".
Τώρα πλέον στο διαδίκτυο χιλιάδες απόψεις σχετικών και άσχετων κυρίως.
Φαντάζομαι χρειάζεται εξαιρετική κριτική ικανότητα για να ξεχωρίσει κάποιος την αλήθεια από τα παραμύθια.
Και οι δάσκαλοι της γενιάς δυστυχώς δεν έχουν την ικανότητα να το διδάξουν αυτό στα παιδιά γιατί δεν έχουν ανάλογες παραστάσεις.
Δεν βλέπω κάτι κακό σε όλα αυτά, όπως και παλιά απαιτείται κόπος και προσπάθεια για να κατακτήσεις κάτι.
Άρη τα (υλικά) όνειρα είναι πολύ πιο εύκολα όταν έχεις το ΠΑΣΟΚ να μοιράζει λεφτά αβέρτα, λεφτά δανεικά που θα ζητηθούν με τόκο απ την επόμενη γενιά. Δεν υπάρχει λόγος να απολογείσαι, δεν άλλαξαν οι άνθρωποι, οι συνθήκες άλλαξαν. Οι μεγαλύτεροι εδώ μέσα είμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βολεμένοι. Και στην ηλικία σου ζήσαμε τις εποχές που τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.
Τώρα πλέον στο διαδίκτυο χιλιάδες απόψεις σχετικών και άσχετων κυρίως.
Φαντάζομαι χρειάζεται εξαιρετική κριτική ικανότητα για να ξεχωρίσει κάποιος την αλήθεια από τα παραμύθια.
Αυτό! +1000000000000!
Ειδικά στο YouTube που έχει γεμίσει Wannabe Content Creators.
Τα Forums πλέον είναι για τους πιο "ψαγμένους" και επομένως οι απόψεις μέσα σ' αυτά έχουν περισσότερο βάρος από τον κάθε άσχετο 25χρονο "YouTuber"
Σημείωση:
Όπως πολλοί 40+ άρηδες (και 50ρηδες κτλ) πρόλαβα και την εποχή που τα forums ήταν το "μόνο" social media και κυκλοφορούσε σ' αυτά ο κάθε άσχετος.
Τα Forums ξεφούσκωσαν με την άνοδο του Facebook κάπου μεταξύ 2008 και 2010. Και από εκεί και μετά ο όγκος κυκλοφορίας όλο και μειώνεται.
Αλλά αυτό έφερε και ένα θετικό. Όσοι απομείνανε "τακτικοί" σε forums είναι άτομα με αγάπη και μεράκι για το αντικείμενο του forum. Άτομα μεγαλύτερης ηλικίας συνήθως, ναι, αλλά που και που βρίσκεις και κανένα νέο με πραγματική αγάπη/δίψα/μεράκι για οτι πραγματεύεται κάποιο forum.
Γι αυτό και προσωπικά δεν θα ζητούσα ποτέ συμβουλή "Τι μηχανή να πάρω" σε ένα Facebook Group αφιερωμένο στις μοτοσικλέτες.
Αλλά ρώτησα και άκουσα (διάβασα) με προσοχή τι μου λέγανε 5/10 άνθρωποι με αρκετή αγάπη γύρω από τη μοτοσικλέτα που επισκέπτονται τακτικά ένα φόρουμ.
Οι μεγαλύτεροι εδώ μέσα είμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βολεμένοι. Και στην ηλικία σου ζήσαμε τις εποχές που τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.
Όχι απαραίτητα. Αλλά είχαμε άγνοια κινδύνου. Και οι γενιές πριν από μας, δεν μας είχαν φορτώσει τα δικά τους άγχη/προβλήματα. :beer:
Αυτό! +1000000000000!
Ειδικά στο YouTube που έχει γεμίσει Wannabe Content Creators.
Τα Forums πλέον είναι για τους πιο "ψαγμένους" και επομένως οι απόψεις μέσα σ' αυτά έχουν περισσότερο βάρος από τον κάθε άσχετο 25χρονο "YouTuber"
Γιαυτό, ρε, μας κατσικώθηκες κι εσύ; :p
Nostradamus
10/04/2025, 09:30
Δυστηχως δεν είμαστε η γενιά που θα το δούμε και θα το πάρουμε καθώς πλέον όπως όλοι ξέρουμε τα χρήματα βγαίνουν πολύ δύσκολα .
Είμαστε μια γενιά που Δυστηχως με όσα άτομα της ηλικίας μου μιλάω έχουμε χασει την πίστη μας για διάφορα . Δεν έχουμε όνειρα ή ακόμα και τα όνειρα που κάνουμε προσπαθούμε να είναι ανώδυνα . Ο ρομαντισμος το είδα το πήρα έχει πεθάνει καθώς αύριο μεθαύριο θα τρέχουν τα έξοδα του . Τελος προσπαθούμε να τα συνδιασουμε όλα γιατί το όχημα που θα πάρουμε δεν θα είναι μόνο μέσο καβλας αλλά και μέσο για κάθε είδους χρήση .
Ανοιγεις πολλά θεματα.. Θα σου πω μονο το εξης. Ο ρομαντισμος είναι μέσα στον καθένα μας. Οπως και η "καυλα" και πεθαίνουν οταν το αφήνεις να συμβεί.
Η ζωή οπως την αντιλαμβανομαι σήμερα, στα μεσα των δευτερων "-αντα" σίγουρα είναι διαφορετική απο το πως ήμουν στα εικοσι ή στα τριαντα μου. Ομως και για να μείνω στα του φόρουμ, τα δικυκλά μου (απο το πρώτο στα 16 μου) ήταν και είναι καθε μέρα, απο το πρωι μέχρι το βράδυ, 365 μέρες τον χρόνο, 200 κιλά αψυχου σίδερου και πλαστικών. Θα τα δώσω αύριο το πρωί, χωρίς δευτερη σκεψη αν πρέπει να καλύψω πραγματικές τρέχουσες αναγκες δικές μου ή των ανθρωπων μου. Και θα μείνω χωρις για όσο χρειαστεί.
Δεν θυμάμαι όμως όυτε ενα πρωί που όταν θα ανέβαινα πάνω, να μην τα βλέπω/νίωθω/αισθάνομαι σαν το δικό μου, "ζωντανό", εμψυχο συνολο, ιδιο με εκατοντάδες άλλα, αλλά και εντελως μοναδικό, ενώ καθε διαδρομή ειτε είναι απο και προς την δουλεία, είτε για βόλτα, ως μια ακόμη "ζωντανή" διαδρομη. Σε καποια έδωσα ονομα, σε άλλα όχι, καποια τα εβρισα, κάποια όχι, καποια γυριζα να τα κοιτάξω οταν τα εσβηνα και απομακρυνομουν ενω άλλα όχι.
Δεν ξερώ γιατι τα ενιωθα έτσι πάντα. Ο κόσμος μου όλος και τιποτα. In n' out απο όλο αυτο στο 100% ή στο μηδέν.
stefanos
10/04/2025, 09:31
Δυστηχως δεν είμαστε η γενιά που θα το δούμε και θα το πάρουμε καθώς πλέον όπως όλοι ξέρουμε τα χρήματα βγαίνουν πολύ δύσκολα .
Είμαστε μια γενιά που Δυστηχως με όσα άτομα της ηλικίας μου μιλάω έχουμε χασει την πίστη μας για διάφορα . Δεν έχουμε όνειρα ή ακόμα και τα όνειρα που κάνουμε προσπαθούμε να είναι ανώδυνα . Ο ρομαντισμος το είδα το πήρα έχει πεθάνει καθώς αύριο μεθαύριο θα τρέχουν τα έξοδα του . Τελος προσπαθούμε να τα συνδιασουμε όλα γιατί το όχημα που θα πάρουμε δεν θα είναι μόνο μέσο καβλας αλλά και μέσο για κάθε είδους χρήση .
Πάντα έτσι ήταν και πιθανόν χειρότερα, με ένα ευχάριστο διάλλειμα την περίοδο της ένταξης στη EU που έβρεξε χρήμα το οποίο πληρώνουμε και δυστυχώς πληρώνετε και οι νεότεροι τώρα.
Αλλά είναι φυσικό να περιγράφουν οι παλιότεροι τα παλιά μέσα από ένα ροζ φίλτρο.
grinderx
10/04/2025, 09:37
Όχι απαραίτητα. Αλλά είχαμε άγνοια κινδύνου. Και οι γενιές πριν από μας, δεν μας είχαν φορτώσει τα δικά τους άγχη/προβλήματα. :beer:
Διαφωνώ 100%, αλλά το πιθανότερο είναι να βγούμε εντελώς εκτός θέματος.
Διαφωνώ 100%, αλλά το πιθανότερο είναι να βγούμε εντελώς εκτός θέματος.
Και ποιο είναι το θέμα (για να βγούμε εκτός) ; :D
Τώρα για να μην παρεξηγηθώ:
Αν με τις λέξεις "πρόβλημα/προβλήματα" εννοούμε την οικονομική κατάσταση της χώρας, πάω πάσο και δεν γουστάρω καν να εμπλακώ σε τέτοια συζήτηση.
Όμως εδώ εννοούσα κάτι άλλο.
ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΗΡΑΧΑΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ σε όσα θα γράψω προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα μιλήσω όμως για τον κανόνα:
Ήμουν παιδί την δεκαετία του 80 και έφηβος την δεκαετία του 90. Και ήμουν 20+ την δεκαετία του 2000
Εποχές δηλαδή που γενικά τα πράγματα πήγαιναν καλά, και γενικά στον κόσμο υπήρχε αισιοδοξία.
Σε γενικές γραμμές δεν θυμάμαι ούτε γνωστούς ούτε φίλους μου να έχουν ιδιαίτερη "πίεση" από το οικογενειακό τους περιβάλλον γιατί "τα πράγματα δεν είναι καλά"
Όχι δεν υπονοώ οτι δεν υπήρχε φτώχια. Υπήρχε. Αλλά κι αυτή αντιμετωπιζόταν με αισιοδοξία. Και ο γονιός σε γενικές γραμμές απέφευγε να περάσει στο παιδί του το άγχος του και τους προβληματισμούς του
Then shit hit the fan..
Και με τα πολλά και τα καλά, φτάνουμε στην κρίση του 2008. Που στην Ελλάδα νιώσαμε με 2/3 χρόνια καθυστέρηση.
Που πολλές οικογένειες ζορίστηκαν πολύ. Και πολλές οικογένειες καλώς ή κακώς, από ανάγκη αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το καθημερινό άγχος επιβίωσης στα παιδιά τους.
Ο φίλος μας με βάση το ψευδώνυμο του είναι γεννημένος λογικά το 1998. Δηλαδή ήταν 12 χρονών όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα. Πέρασε εφηβεία βλέποντας παντού γύρω του συνομήλικους να συζητάνε για το πως "ο μπαμπάς και η μαμά ζορίζονται"
Δεν κατηγορώ τις οικογένειες, ούτε το τι έγινε. Παρατηρώ και επισημαίνω την διαφορά.
Και αυτή η διαφορά μπορεί σε πολλούς να λειτουργήσει σαν καταλύτης.
Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ιστορίες για μεγαλύτερους ανθρώπους (κυρίως στην Αμερική) που δεν εμπιστευόντουσαν τα λεφτά τους σε τράπεζα μετά την κατάρρευση του 1929. Οι περισσότεροι ήταν παιδιά και έφηβοι στο κραχ του 29!
Γι αυτό λέω οτι εμείς (κρίνω το δικό μου περιβάλλον, γνωστούς και φίλους) μπορεί να μην είχαμε απαραίτητα πολλά φράγκα, αλλά είχαμε άγνοια κινδύνου. Παίρναμε πιο εύκολα το ρίσκο γιατί ενώ "ξέραμε" δεν "κατανοούσαμε" τις συνέπειες μιας κακής αγοράς που μπορεί να τίναζε τα οικονομικά μας στον αέρα.
harris_x
10/04/2025, 10:41
και μετά απο αυτό το brake, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Reminder: "Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"
και μετά απο αυτό το brake, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Reminder: "Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"
floreta kreidler σε πορτοκαλί
doctor_john
10/04/2025, 11:36
καλτσουραλ απροπριεσον!
Άρη τα (υλικά) όνειρα είναι πολύ πιο εύκολα όταν έχεις το ΠΑΣΟΚ να μοιράζει λεφτά αβέρτα, λεφτά δανεικά που θα ζητηθούν με τόκο απ την επόμενη γενιά. Δεν υπάρχει λόγος να απολογείσαι, δεν άλλαξαν οι άνθρωποι, οι συνθήκες άλλαξαν. Οι μεγαλύτεροι εδώ μέσα είμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βολεμένοι. Και στην ηλικία σου ζήσαμε τις εποχές που τρώγαμε με χρυσά κουτάλια.
Δεν ήταν απολογητικός ο τρόπος μου , ποιο πολύ ξενερωμένος θα έλεγα .
Η μοτοσυκλέτα είναι κάτι που την αγαπάω πάρα πολύ έχω συνδιασει σχεδόν τα πάντα με αυτή . Φίλους βόλτες ταξίδια όλα .
Μακάρι να είχα άνεση να άλλαζα κατηγορίες χωρίς να φοβάμαι τόσο το λάθος που θα έχει οικονομικό αντίκτυπο. Απλά δεν είμαι διατεθημένος πλέον να "ρισκάρω για την καβλα μου "
Και ποιο είναι το θέμα (για να βγούμε εκτός) ; :D
Τώρα για να μην παρεξηγηθώ:
Αν με τις λέξεις "πρόβλημα/προβλήματα" εννοούμε την οικονομική κατάσταση της χώρας, πάω πάσο και δεν γουστάρω καν να εμπλακώ σε τέτοια συζήτηση.
Όμως εδώ εννοούσα κάτι άλλο.
ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΥΠΗΡΑΧΑΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ σε όσα θα γράψω προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα μιλήσω όμως για τον κανόνα:
Ήμουν παιδί την δεκαετία του 80 και έφηβος την δεκαετία του 90. Και ήμουν 20+ την δεκαετία του 2000
Εποχές δηλαδή που γενικά τα πράγματα πήγαιναν καλά, και γενικά στον κόσμο υπήρχε αισιοδοξία.
Σε γενικές γραμμές δεν θυμάμαι ούτε γνωστούς ούτε φίλους μου να έχουν ιδιαίτερη "πίεση" από το οικογενειακό τους περιβάλλον γιατί "τα πράγματα δεν είναι καλά"
Όχι δεν υπονοώ οτι δεν υπήρχε φτώχια. Υπήρχε. Αλλά κι αυτή αντιμετωπιζόταν με αισιοδοξία. Και ο γονιός σε γενικές γραμμές απέφευγε να περάσει στο παιδί του το άγχος του και τους προβληματισμούς του
Then shit hit the fan..
Και με τα πολλά και τα καλά, φτάνουμε στην κρίση του 2008. Που στην Ελλάδα νιώσαμε με 2/3 χρόνια καθυστέρηση.
Που πολλές οικογένειες ζορίστηκαν πολύ. Και πολλές οικογένειες καλώς ή κακώς, από ανάγκη αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το καθημερινό άγχος επιβίωσης στα παιδιά τους.
Ο φίλος μας με βάση το ψευδώνυμο του είναι γεννημένος λογικά το 1998. Δηλαδή ήταν 12 χρονών όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα. Πέρασε εφηβεία βλέποντας παντού γύρω του συνομήλικους να συζητάνε για το πως "ο μπαμπάς και η μαμά ζορίζονται"
Δεν κατηγορώ τις οικογένειες, ούτε το τι έγινε. Παρατηρώ και επισημαίνω την διαφορά.
Και αυτή η διαφορά μπορεί σε πολλούς να λειτουργήσει σαν καταλύτης.
Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ιστορίες για μεγαλύτερους ανθρώπους (κυρίως στην Αμερική) που δεν εμπιστευόντουσαν τα λεφτά τους σε τράπεζα μετά την κατάρρευση του 1929. Οι περισσότεροι ήταν παιδιά και έφηβοι στο κραχ του 29!
Γι αυτό λέω οτι εμείς (κρίνω το δικό μου περιβάλλον, γνωστούς και φίλους) μπορεί να μην είχαμε απαραίτητα πολλά φράγκα, αλλά είχαμε άγνοια κινδύνου. Παίρναμε πιο εύκολα το ρίσκο γιατί ενώ "ξέραμε" δεν "κατανοούσαμε" τις συνέπειες μιας κακής αγοράς που μπορεί να τίναζε τα οικονομικά μας στον αέρα.
Ακριβώς όλα αυτά
.
Βέβαια θεωρώ την προηγούμενη γενιά από εμάς χειρότερα γιατί μάθανε με άνεση και στην πορεία τους την πήρανε .
Το αν η ηλικία μας είναι διαφορετική ή όχι δεν το ξέρω καθώς απλά να κάνουμε το κομμάτι μας θέλουμε με διαφορετικά πράγματα .
Ισως αλλάξανε οι ανάγκες .
Απλά αξιολογείς διαφορετικά .
Πχ είχα το cb500x ένα μηχανάκι όπου έκανε 7500 ευρώ .
Όσα έχω οδηγήσει είναι δυσανάλογο το κόστος με το τι παραπάνω προσφέρουν.
Με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια .
Ο λόγος που πουλήθηκε ήταν για έναν κεραυνοβόλο έρωτα που δεν μας έκατσε
Ο λόγος που πουλήθηκε ήταν για έναν κεραυνοβόλο έρωτα που δεν μας έκατσε
Για μια καύλα δηλαδή.. :beer::beer::beer::beer:
PaNick67
11/04/2025, 08:12
Μακάρι να είχα άνεση να άλλαζα κατηγορίες χωρίς να φοβάμαι τόσο το λάθος που θα έχει οικονομικό αντίκτυπο. Απλά δεν είμαι διατεθημένος πλέον να "ρισκάρω για την καβλα μου "
Παντα ειχε ρισκο και οικονομικο αντικτυπο η συχνη αλλαγη μοτο. Ακομα κι αν περισσυεαν καποια χρηματα στο τελος του μηνα αυτα ηταν λιγα, αυτο που μας εσωζε ηταν οτι δεν ειχαμε υποχρεωσεις, οικογενεια, καρτες, δανεια, και ολα τα χρηματα μας ταιζαν την καβλα μας. Απλα ηταν η ζωη φθηνοτερη και στο τελος του μηνα κατι εμενε, ενω τωρα στο τελος του μισθου μενει μισος μηνας
Επισης αν η μοτο δεν μας ταιριαζε καπου, απλα καναμε υπομονη και προσπαθουσαμε να την συνηθισουμε.
Οταν πηρα το NS125 δεν βολευομουν επανω του, πιανοταν η πισω μερια του γονατου , οι καρποι, με συνεπιβατη κοπαναγε ο ενας στον αλλον, το μηχανακι με δυο σαν να καθοταν πολυ πισω, κλπ
Εκανα υπομονη μεχρι να μαζεψω χρημα για αλλαγη και ταυτοχρονα ψαχνομουν πως θα κανω την ζωη μου μαζι της πιο ανετη
Οταν την ανταλλαξα με ενα ΧΤ600 τα περισσοτερα απο αυτα ειχαν λυθει ή τα ειχα συνηθισει. Στην πρωτη βολτα με το νεο μηχανακι επαθα πλακα απο το ποσο ανετα ημουν, αν και η σελα με κουραζε στην μια ωρα κι ο αερας ενοχλουσε μετα τα 100 ( δεν μπορει να τα εχεις ολα ). Στα χρονια που ακολουθησαν εμαθα να αντεχω στην σελα μιαμιση ωρα και μετα σταση για καυσιμο, τσιγαρο, ξεμουδιασμα. Το ξυλο του αερα αντιμετωπιστηκε με ζωνη μεσης και δεν ενοχλουσε πια, κλπ
Μετα ηρθε η Africa που η μιαμιση ωρα εγινε 2+ με την μια και οι στασεις στο γυρισμα της ρεζερβας, ανεση για δυο μονο αυτοι οι κραδασμοι στα μασπιε στα 110 να μην ηταν, μικρο το κακο ταξιδευες με 120.
Εξηντάρης πια απολιθωμένος και πάντα θυμάμαι πως ξεκίνησα με αυτό το ταπεινό κροσάκι (σικ!) ένα Beta 50 mxe κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80.
Πάντα αγόραζα μοτό με το συναίσθημα, απόδειξη πως τις έχω ακόμη όλες στη κατοχή μου και σε λειτουργία, εκτός από το κροσάκι κι ένα παπάκι.
Σαν δεινόσαυρος που είμαι δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το νόημα των συζητήσεων που αφορούσαν μεταπωλητικές αξίες, εργαλεία για την καθημερινότητα, δούλες για την πόλη και άλλα τέτοια ανούσια για τον δικό μου ρομαντισμό και αγάπη για τους δυο τροχούς.
Θα συνεχίσω να τα καβαλάω όλα και το καθένα χωριστά από όσα ''μηχανάκια'' έχω (μου αρέσει πολύ ο μπουμερίστικος τίτλος ''μηχανάκια'').
Όσον αφορά το σήμερα και το πριν 15 χρόνια, κρίσεις, ξεκρίσεις, αιφον και λοιπά να προσθέσω πως τότε ήταν ακόμη πιο δύσκολο να συγκεντρώσεις τα χρήματα για να αγοράσεις κάτι για την καύλα σου...
Και ναι, φτάσαμε αισίως στο ζητούμενο και την κορωνίδα αυτού εδώ του θρεντίου.
Όταν λείψει η καύλα, εκεί τελειώνουν όλα...
Καλές βόλτες στους καυλιάρηδες!
grinderx
11/04/2025, 15:38
Εξηντάρης πια απολιθωμένος και πάντα θυμάμαι πως ξεκίνησα με αυτό το ταπεινό κροσάκι (σικ!) ένα Beta 50 mxe κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80.
Πάντα αγόραζα μοτό με το συναίσθημα, απόδειξη πως τις έχω ακόμη όλες στη κατοχή μου και σε λειτουργία, εκτός από το κροσάκι κι ένα παπάκι.
Σαν δεινόσαυρος που είμαι δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω το νόημα των συζητήσεων που αφορούσαν μεταπωλητικές αξίες, εργαλεία για την καθημερινότητα, δούλες για την πόλη και άλλα τέτοια ανούσια για τον δικό μου ρομαντισμό και αγάπη για τους δυο τροχούς.
Θα συνεχίσω να τα καβαλάω όλα και το καθένα χωριστά από όσα ''μηχανάκια'' έχω (μου αρέσει πολύ ο μπουμερίστικος τίτλος ''μηχανάκια'').
Όσον αφορά το σήμερα και το πριν 15 χρόνια, κρίσεις, ξεκρίσεις, αιφον και λοιπά να προσθέσω πως τότε ήταν ακόμη πιο δύσκολο να συγκεντρώσεις τα χρήματα για να αγοράσεις κάτι για την καύλα σου...
Και ναι, φτάσαμε αισίως στο ζητούμενο και την κορωνίδα αυτού εδώ του θρεντίου.
Όταν λείψει η καύλα, εκεί τελειώνουν όλα...
Καλές βόλτες στους καυλιάρηδες!
:lol: :lol:
Ωραίος!! :a013:
karellen
12/04/2025, 09:46
Εξηντάρης πια απολιθωμένος και πάντα θυμάμαι πως ξεκίνησα με αυτό το ταπεινό κροσάκι (σικ!) ένα Beta 50 mx6e κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80.
Το χα κι εγώ Πότη,για λίγο.:beer:
TheRegulator
12/04/2025, 14:02
και μετά απο αυτό το brake, ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Reminder: "Ποια μηχανή μου προτείνετε να πάρω;"
R1250GS A.
Powered by vBulletin® Copyright © 2025 vBulletin Solutions, Inc. All rights reserved.